Lokale Contact Teams. Antwerpen. Limburg

Antwerpen Hilda Claeyé Oranjemolenstraat 26 2300 Turnhout GSM: 0494 45 13 97 Email: [email protected] Luc Deckers (*) Driekoningenstraat 66 2600 Berchem GSM: 0473 98 22 16 Email: [email protected] Eveline Van Boom - Dhooghe Jezusstraat 14 2000 Antwerpen GSM: 0473 48 14 90 Email: [email protected] Gerrit Vervoort (*) en Liliane Baeyens R. Veremansstraat 11 2627 Schelle Tel: 03 289 47 97 GSM: 0477 60 32 77 Email: [email protected]

Limburg Gilbert Drabbe Kapelstraat 29 3720 Kortessem Tel: 011 37 78 37 GSM: 0473 67 15 30 Email: [email protected] Maan Duipmans en Paula Reyners Hoekstraat 7 3950 Bocholt Tel: 089 47 35 93 GSM 0496 51 64 61 Email: [email protected] Marijke Bomans Kreemerstraat 68 3660 Opglabbeek Tel: 089 85 85 08 Email: [email protected] Jozeph Timmers en Maaike Gijsbrechts Knaepenstraat 13 3550 Heusden Tel: 011 42 46 17 GSM: 0478269015 Email: [email protected]

Fons Vrolix (*) en Mia Timperman Deken Dolstraat 53 3930 Hamont-Achel Tel: 011 44 63 16 GSM: 0472 94 17 46 GSM: 0477 49 08 41 Email: [email protected] Liliane Weltjens de Merodelaan 32 3620 Lanaken GSM: 0478 38 67 74 Email: [email protected]

(*) lid van de Raad van Bestuur

Lokale Contact Teams

Rudi Vanstiphout en Lut Lijnen Boogstraat 45 3530 Houthalen Tel: 011 52 42 29 Email: [email protected]

1 ovk_nl.indd 1

3/7/2011 2:04:18 PM

Oost-Vlaanderen Luc Vancoillie (*) en Rita Faems  Passtraat 297 9100 St-Niklaas GSM: 0486 66 82 07 Email: [email protected]

Pascale Bauthier Averbeekstraat 28 bus 103 1745 Opwijk Tel: 0474 87 91 65 Email: [email protected]

Marijke Desmet Pontstraat 3 9681 Maarkedal Tel: 055 21 73 23 Email: [email protected]

Annemie Hemelaers (*) Gildenstraat 19 3110 Rotselaar Tel: 016 58 05 39 Email: [email protected]

Roger Huylebroeck (*) Kerkwegel 17 9230 Wetteren Tel: 09 369 38 70 Email: [email protected]

Willy Kerremans Papenboskant 33 1861 Wolvertem Tel: 02 269 38 29 GSM 0478 65 26 59 Email: [email protected]

Paul Vande Walle (*) Stationstraat 14 9690 Kluisbergen Tel: 055 38 80 37 Email: [email protected]

Lokale Contact Teams

Vlaams-Brabant

Marleen Smets Herseltsesteenweg 215 3200 Aarschot Tel 016 56 22 53 (tussen 16u30-17u30) Email: [email protected]

(*) lid van de Raad van Bestuur

2 ovk_nl.indd 2

3/7/2011 2:04:18 PM

West-Vlaanderen Ivan Tytgat Berkenstraat 23 8710 Ooigem Tel : 056 66 75 21 Gsm: 0472 70 86 43 E-mail: [email protected] Bernard Berton Zuringweg 3 8791 Beveren-Leie Tel: 056 70 19 77 Gsm: 0496 36 00 99 E-mail: [email protected] Johan Van den Broucke De Cassinastraat 27 8540 Deerlijk Tel: 056 32 33 17 Email: [email protected]

Lokale Contact Teams

Ronny Kimpe (*) Pieter Jan Renierstraat 16 8540 Deerlijk Tel: 056 72 78 58 Email: [email protected]

3 ovk_nl.indd 3

3/7/2011 2:04:19 PM

Beste leden, Op het moment dat dit blad in jullie bus valt, is de lente aangebroken en hopelijk verwarmen de eerste zonnestralen jullie huid. In dit nummer stellen we de LCT’s in de kijker. Daarnaast vinden jullie een artikel van een psychologe over het rouwproces van broers en zussen. En uiteraard zijn er de verslagen en foto’s van OVK-activiteiten en bijdragen van OVK-leden. OVK is er voor jullie, ouders, broers en zussen. We hopen dat dit blad jullie even steunt en verwarmt, als een zonnestraal.

Het OVK-team

Fonds ‘Vrienden van OVK’ Op de valreep van 2010 werd het Fonds ‘Vrienden van OVK’ gelanceerd. Het fonds heeft als doel onze vereniging en haar projecten op een structurele en duurzame manier steun te verlenen. Dit fonds werd opgericht in de schoot van de Koning Boudewijnstichting ( www.kbs-frb.be). Wie een steentje wil bijdragen tot OVK, kan dit doen via de Koning Boudewijnstichting

Editoriaal

op het rekeningnummer: IBAN BE10 0000 0000 0404 met als mededeling: S70200 - FVV OVK. Iedereen kan dit doen; ook wie die geen lotgenoot is maar onze vereniging een warm hart toedraagt. Voor giften vanaf € 40 wordt door de Koning Boudewijnstichting een fiscaal attest afgeleverd. Het gaat om € 40 per kalenderjaar; u kan dus bijvoorbeeld ook maandelijks € 3,5 storten. U kan uiteraard ook minder dan € 40 geven; u ontvangt dan geen fiscaal attest. Om misverstanden te voorkomen: dit staat los van de lidmaatschapsbijdrage van OVK. Het lidmaatschap is voorbehouden aan lotgenoten en bedraagt € 10 (€ 15 voor meerdere leden die op hetzelfde adres wonen). De OVK-lidmaatschapsbijdrage kan niet fiscaal ingebracht worden.

4 ovk_nl.indd 4

3/7/2011 2:04:19 PM

Voorwoord

In de schoot van en in samenwerking met de Koning Boudewijnstichting werd een fonds opgericht: ‘Vrienden van OVK - Les Amis de PEVR’. Het fonds wil duurzame steun verlenen aan de vereniging. U leest er hiernaast meer over. Op 18 januari werd de ‘nieuwe’ vzw Rondpunt gelanceerd. Rondpunt ijvert voor een goede opvang van alle verkeersslachtoffers in Vlaanderen. De nieuwe vzw ontstond uit een fusie van de vroegere vzw ZEBRA voor jonge verkeersslachtoffers en het expertisecentrum van de Vlaamse Overheid 'Rondpunt'. OVK stond mee aan de wieg van zowel het oude als dit nieuwe Rondpunt en is ruim vertegenwoordigd in de raad van bestuur. Een betere opvang en begeleiding van verkeersslachtoffers en hun nabestaanden blijft immers een van onze grote bekommernissen. OVK was dan ook bij eersten om het “Go for Zero” charter te ondertekenen, een initiatief van het BIVV voor meer verkeersveiligheid (zie verder in dit blad). Ook intern zetten we een nieuwe stap. Omdat OVK een lotgenotenorganisatie is en omdat OVK een grote

verantwoordelijkheid tegenover de aangesloten families heeft, is het belangrijk een duidelijke structuur en gezamenlijke doelstellingen te hebben. We werkten dan ook aan een document dat als leidraad en toetssteen moet dienen voor onze acties en handelwijze, in overeenstemming met de identiteit en de missie van OVK. Het is het resultaat van een werktraject van OVK-leden, omkaderd door externe professionelen en het team, waarbij zowel de historiek als de toekomst van OVK onder de loep werden genomen. Deze “Wegwijzer” is een referentiedocument voor iedereen die lid is en/of zich engageert binnen de vereniging. Onze vereniging zou niet zijn wat ze is zonder de Lokale Contact Teams. Tijdens de actieve-leden-dag in december gingen we in op de taken van een actief lid, zoals deze staan omschreven in de “Wegwijzer”, maar vooral ook zoals ze ervaren worden door de actieve leden zelf. Voor wie hen nog niet (goed) kent, stellen we hen graag voor in dit ledenblad. Zij zijn er voor jullie, lotgenoten, om te luisteren, te praten, te wandelen, warme momenten te delen,… . Aarzel niet contact op te nemen of hen te ontmoeten op een van de activiteiten.

Editoriaal

De afgelopen maanden heeft OVK als organisatie een paar belangrijke stappen voorwaarts gezet.

Paul Vande Walle

5 ovk_nl.indd 5

3/7/2011 2:04:19 PM

Lokaal Contact Team Antwerpen Gerrit Vervoort en Liliane Baeyens Ouders van Jamie

Luc Deckers Papa van Nele

Eveline Van Boom-Dhooghe

Dossier

Mama van Dennis

Hilda Claeyé Mama van Wannes

6 ovk_nl.indd 6

3/7/2011 2:04:19 PM

Lokaal Contact Team Limburg

Gilbert Drabbe Vader van Stefanie

Jozeph (Jef) Timmers en Maaike Gijsbrechts Ouders van Dirk

Maan Duipmans en Paula Reyners Ouders van Bart

Dossier

Fons Vrolix en Mia Timperman Ouders van Pieter Jan

Rudi Vanstiphout en Lut Lijnen Marijke Bomans Mama van Tjen

Ouders van Joachim

Liliane Weltjens Mama van Roel

7 ovk_nl.indd 7

3/7/2011 2:04:19 PM

Lokaal Contact Team Oost-Vlaanderen 2

3

1 5

Dossier

4

1

3

Luc Vancoillie en Rita Faems

2

Ouders van Enzo

4

Roger Huylebroeck Papa van Björn

Marijke Desmet Mama van Sarah

5

Paul Vande Walle Papa van Wouter

8 ovk_nl.indd 8

3/7/2011 2:04:20 PM

Lokaal Contact Team Vlaams-Brabant

Pascale Bauthier

Papa van Bart

Mama van Kevin

Marleen Smets

Annemie Hemelaers

Mama van Wim

Mama van Kristel

Dossier

Willy Kerremans

9 ovk_nl.indd 9

3/7/2011 2:04:21 PM

Lokaal Contact Team West-Vlaanderen

Ivan Tytgat Papa van Delphine

Ronny Kimpe Papa van Bram

Johan Van den Broucke

Dossier

Papa van Jeffrey

Bernard Berton Papa van Bjorn

10 ovk_nl.indd 10

3/7/2011 2:04:22 PM

De OVK-“Wegwijzer”

Omdat OVK een lotgenotenorganisatie is en omdat OVK een grote verantwoordelijkheid tegenover de aangesloten families heeft, is het belangrijk een duidelijke structuur en gezamenlijke doelstellingen te hebben. We werkten daarom aan een document dat als leidraad en toetssteen fungeert voor onze acties en handelingswijze, in overeenstemming met de identiteit en de missie van OVK. Het is het resultaat van een werktraject van OVK-leden, omkaderd door externe professionelen en het professioneel team, waarvoor zowel de historiek als de toekomst van OVK onder de loep werden genomen. We deden beroep op de ouders die OVK 15 jaar geleden oprichtten, bespraken mogelijke pistes voor nieuwe acties en wie welke plaats daarin inneemt, oplossingen

voor eventuele hinderpalen, de middelen die nodig zijn om onze objectieven te verwezenlijken, … Dit alles leidde tot een document dat zowel onze basisfundamenten als onze toekomstperspectieven omvat. Deze “Wegwijzer”, zoals de tekst toepasselijk werd genoemd, is een referentiedocument voor iedereen die lid is en/of zich engageert binnen de onze organisatie, op vrijwillige of professionele basis. Het biedt steun bij het begrijpen van onze organisatie, hoe best te beantwoorden aan de verwachtingen van de leden, met inachtneming van de filosofie en de basisprincipes van OVK. OVK verenigt getroffen ouders, los van alle mogelijk barrières, die als onbetekenend worden ervaren in het licht van het gedeelde verdriet. De actieve leden zetten zich in om, ondanks hun eigen verdriet, andere families op te vangen. Ze aanvaarden om zich, tijdelijk, op de achtergrond te plaatsen om de ander en zijn verdriet te ontvangen. Ze geven hun tijd, hun energie en hun hart. Deze solidariteit is het kenmerk van de identiteit van OVK.

“Het is belangrijk dat we de noden van onze vereniging kennen, dat we weten wat elk lid kan bijdragen. Maar het is ook belangrijk onze grenzen te (er) kennen. (…) Als het nodig is even te pauzeren, dan volstaat het daarover met iemand van het team te spreken (…) Persoonlijk moet ik zeggen dat mijn rol als actief lid eerder motiverend is en dat het me energie heeft gegeven te weten dat andere ouders op mij rekenden. Het heeft ook vooral ‘een zin’ gegeven aan de dood van mijn kind. Bovendien heb ik vooruitgang gemaakt op mijn levensweg dankzij de vormingen die ik bij OVK kon volgen”

Dossier

Nadat alle actieve leden in 2009 hadden deelgenomen aan een denkdag over de vereniging (structuur, functionering en doelstellingen), werd een werkgroep opgericht die zich boog over de toekomst van de vereniging. Het doel was te komen tot een gedeelde en gedragen tekst.

Nadine Lebrun, mama van Coraline, lid van LCT Henegouwen.

11 ovk_nl.indd 11

3/7/2011 2:04:22 PM

Het verdriet van een broer of een zus Passage uit een hoofdstuk van het boek “De dood van een kind”, verschenen bij uitgeverij Vuibert in 2006 en voorgesteld in het jaarverslag van CEFEM (Centre de Formation à l’Écoute du Malade - vormingscentrum voor patiëntenbegeleiding) in augustus 2010. Auteur van het artikel: Anne Debra, klinisch psychologe, docente aan het CEFEM

Bij het verlies van een kind, wordt de aandacht van de verzorgenden en van de naaste familie hoofdzakelijk gericht op de ouders. De broers en zussen worden (te) vaak vergeten ….

Dossier

De broers en zussen van overleden kinderen worden dikwijls uit het oog verloren bij deze tragedie. Verschillende redenen kunnen dit verklaren: wat de ouders betreft, zij maken hetzelfde rouwproces door als hun kinderen, en dit is vaak een complex rouwproces. Wat het kind betreft: enerzijds houdt zijn rouwproces een aantal specifieke kenmerken in waarmee men rekening moet houden om hem te kunnen helpen. Anderzijds zijn de broer-zusrelaties vaak een uitvergroting van verschillende emoties, waaronder ambivalentie, wat gevolgen kan hebben bij het rouwverwerkingsproces. (…) Het rouwproces verloopt soms onopgemerkt bij het kind, omdat zijn manieren van uitdrukking gevarieerder zijn, beeldrijker en minder opvallend.

Het uitdrukken van zijn emoties verloopt vlugger en korter dan bij een volwassene; waardoor men zou kunnen besluiten dat het verdriet minder groot of minder diep is. Maar - zoals blijkt uit psychotherapieën voor volwassenen - hoe jonger een kind is, hoe groter de impact van de rouw op zijn latere ontwikkeling, waaruit men kan besluiten dat er sprake is van een diep pijnlijk beleven.

Het ogenblik waarop het verlies aanvaard wordt, hangt hoofdzakelijk af van de manier waarop de ouders de waarheid vertellen en een eerlijke en duidelijke uitleg geven aan de kinderen over het overlijden. Kinderen aan wie men de waarheid niet vertelt of voor wie de situatie niet duidelijk is, moeten vaak veel energie stoppen in het zich eigen maken van het verlies en in het bedenken van theorieën als reden of zingeving voor het onverklaarde. Zolang het kind geen verklaring gevonden heeft voor wat het beleeft, zal het niet aan zijn rouwproces kunnen beginnen.

12 ovk_nl.indd 12

3/7/2011 2:04:22 PM

Het gaat dan ofwel om fysieke symptomen die doen denken aan de ziekte of het overlijden van broer of zus, om valpartijen of ongelukken door een gebrek aan zelfbescherming, ofwel om psychologische symptomatische angstgevoelens, zelfbestraffing en/of zichzelf niet toelaten iets te bereiken. Het schuldgevoel van het kind kan daarenboven worden versterkt of bevestigd door dat van de ouder. Soms kan een kind door de ouders of de naaste familieleden impliciet of expliciet verantwoordelijk geacht worden voor de dood van zijn broer of zus, waardoor het weinig mogelijkheden heeft om van zijn schuldgevoel af te raken. De idealiseringfase is veel complexer bij een kind dan bij een volwassene: het kind idealiseert zijn overleden broer of zus, terwijl hij zijn zus of broer in het verleden waarschijnlijk vaak niet gewaardeerd heeft, onder meer door de steeds aanwezige broer/zusrivaliteit. Ook dit confronteert het kind met zijn ambivalentie en het schuldgevoel dat eruit voortvloeit. De broer of zus krijgt een vroegtijdig of plots negatief beeld van de ouders: de ouders zijn niet de almachtige ouders die hun kind konden beschermen tegen alle mogelijke gevaren. Ook zij zijn kwetsbaar en machteloos.

Deze ‘desidealisering’ van de ouders gaat gepaard met een verminderd veiligheidsgevoel, voor sommigen met angsten, anderen worden agressief tegenover hun ouders. En dit in een levensstadium waarin meer fortuinlijke kinderen al hun energie kunnen steken in hun verdere ontwikkeling omdat hun omgeving hen een gevoel van veiligheid en zorgeloosheid biedt. Een kind dat lijdt, is gedwongen sneller volwassen te worden en het hoofd te bieden aan de onverbiddelijke en onontkoombare dingen van het leven (zoals de dood). Hun vroegtijdige volwassenheid gaat gepaard met een verlies van jeugdige onbezorgdheid, iets dat ze vaak zeggen te missen, en soms met een gevoel van bitterheid. Het rouwend kind eist in sommige gevallen zijn recht op die onbezorgdheid op, zonder dat dit leidt tot de ontkenning van het overlijden van zijn zus of broer. De gedachte dat een kind geen behoefte zou hebben aan ondersteuning omdat het weerbaarder zou zijn, berokkent het kind schade.

Slechts een klein deel van de getroffen kinderen is weerbaar en veerkrachtig en uit alle literatuur blijkt dat de kinderen die zich alleen uit de slag hebben getrokken, graag beroep hadden kunnen doen op steun vanuit hun omgeving.

Dossier

De oplossing van het kind is dan dat het de verantwoordelijkheid van het overlijden op zich neemt en verder leeft met een schuldgevoel.

De depressieve en neerslachtige fase is soms minder waarneembaar bij kinderen, omdat hun emoties vlugger wisselen en ze zich niet altijd verbaal uitdrukken. Elke depressieve

13 ovk_nl.indd 13

3/7/2011 2:04:22 PM

symptomatologie dient de volwassene echter te alarmeren, evenals vaak terugkerende ziektes, ontwikkelingsstoornissen en studieproblemen. Sommige rouwende of depressieve kinderen zoeken hun toevlucht voor het scherm van hun TV of computer, zonder dat hun buitensporig passief gedrag bezorgdheid wekt bij hun omgeving. Het opnemen van de rouw, dit wil zeggen dat men opnieuw investeert in andere relaties of activiteiten, dwingt de broer of zus om voldoende agressie te ontwikkelen om zich los te maken van de overledene.(…) Hoe eigent men zich het recht toe om zijn broer of zus te overleven?

Hiervoor moet men in staat zijn om het schuldgevoel en de angst te overwinnen (…).

Dossier

Rouwen kan slechts als men aanvaardt dat er een einde is aan de levenscyclus. Overleven kan slechts als men zijn eigen kracht en levenslust aanvaardt, ondanks de dood van anderen. Soms staan broers en zussen zichzelf toe verder te leven door zichzelf een opdracht te geven die hen bevrijdt van hun schuldgevoel of die een herstellende functie heeft. Regelmatig merkt men bij rouwende broers of zussen beroepskeuzes op die in het verlengde van de interesses van de overledene liggen. Alsof de broer of zus zo probeert de herinnering aan de overledene levendig te houden of

zijn of haar ongerealiseerde dromen te verwezenlijken. Broers en zussen hebben dezelfde familie, hetzelfde genetisch patrimonium. Dit maakt dat kinderen soms het gevoel hebben dat ze, door te rouwen voor hun broer of zus, rouwen voor een deel van zichzelf (…). Deze gemeenschappelijkheid kan ook leiden tot schrik voor “besmetting”, schrik voor hetzelfde gedrag of dezelfde symptomen en het geluksgevoel van tot een familie te behoren kan veranderen in identitaire angst. Het is belangrijk het kind duidelijk te informeren over hoe en wat, zodat het zich van het overlijden bewust wordt en niet moet denken dat het hieraan ook maar iets schuld zou hebben

Sommige kinderen hebben de wens om de overledene met eigen ogen te zien, aan te raken, hem of haar een aandenken mee te geven, om zich een duidelijk beeld te kunnen vormen van het overlijden. Men weet dat rouw om een vermiste tot de moeilijkste hoort, en een kind dat niet kan deelnemen aan de sociale rites rond een overlijden, zal de maatschappelijke erkenning ervan ontberen. De overledene kan dan een ‘vermiste’ worden, van wie men nog kan hopen dat hij of zij terugkeert, en het zou dan onjuist zijn om om hem of haar te rouwen. Het is ook belangrijk om de juiste woorden te plakken op de rouw en het leed van de ouders en de omgeving om te vermijden dat het kind zou denken dat zijn ouders niet meer van hem

14 ovk_nl.indd 14

3/7/2011 2:04:22 PM

houden of boos op hem zijn Het kind zal zich ontlast voelen als het ziet dat zijn ouders gesteund worden. Het kan dan zijn eigen verdriet verwerken. Een gestructureerd leefklimaat of activiteiten waarin het kind zich kan uitleven, kunnen als tegengewicht fungeren voor de onvermijdelijke ontreddering en het fundamenteel neerslachtige klimaat waarin het kind opgroeit. Het is van belang alert te blijven voor de hierboven vermelde symptomen en het kind de mogelijkheid te laten zijn gevoelens, die soms contradictoir zijn, uit te drukken, hoe en wanneer hij dat wil of kan. Indien het kind zijn gevoelens op een destructieve manier uit, komt het erop aan dit te ka-

naliseren, zodat het kind zijn agressie op een niet-gewelddadige manier kan uiten. Het kind laten weten dat het recht heeft op leven, luisteren naar zijn angsten, zijn ontgoochelingen en zijn moeite met leven, zal een belangrijke steun zijn voor het kind. Essentieel is dat het kind op dat moment contact heeft met volwassenen die zelf ook willen leven, ondanks de dramatische gebeurtenissen; volwassenen die getuige zijn van de mogelijkheid om beproevingen te boven te komen, opnieuw geluk te proeven en te leven, ondanks alles.

Anne Debra Klinisch Psychologe, docente aan het CEFEM

In het najaar van 2011 plant OVK een bijeenkomst speciaal voor broers en zussen. Ook ouders kunnen dan met elkaar over het omgaan met het verdriet van broers en zussen. We houden jullie op de hoogte van datum en plaats.

Dossier

Met dank aan Jean-Pierre Snellings voor de vrijwillige vertaling

Als u op een van deze teksten wil reageren, kunt u steeds terecht bij Sofie, op 02/421 65 86 of via [email protected].

15 ovk_nl.indd 15

3/7/2011 2:04:22 PM

Inhuldiging van SAVE-borden Voor meer info over de verschillende herdenkingen, contacteer ons op 02 427 75 00 of via [email protected]

Vlaanderen

Kim Van Hoeck, 20 jaar 3 juli 2011

Kevin Copermans, 20 jaar Hasselt, 7 augustus 2011

Wallonië

Denis Balleux Bouvignes-Dinant, 9 oktober 2011

Emilie Foucart 4 december 2011

Herdenkingen

Oproep Hoewel alle ouders die lid zijn van OVK zich, helaas, in een gelijkaardige situatie bevinden -vandaar de term lotgenoten- merken we toch dat er zich ook binnen deze groep verschillen voordoen. Ouders die hun enig kind verloren, kampen met een specifieke opgave. Misschien dat zij er dan ook nood aan hebben in contact te komen met andere ouders die eveneens hun enige kind verloren. Bent u in deze situatie en hebt u interesse voor activiteiten specifiek voor ouders die hun enig kind verloren? Geef ons dan een seintje op [email protected]. Indien er genoeg belangstelling is, kunnen wij een aparte bijeenkomst organiseren.

16 ovk_nl.indd 16

3/7/2011 2:04:22 PM

Actieve-leden-dag Zondag 12 december 2010, Bierbeek Op 12 december kwamen 16 actieve leden samen in Berkenhof in Bierbeek voor de jaarlijkse actieve-leden-dag. Omdat nog niet iedereen elkaar kende, bleek het een leuk idee om te “speeddaten”. Twee aan twee vertelde ieder een minuut over zichzelf, om vervolgens een minuut naar de ander te luisteren. En telkens weer bleek de minuut te kort. Gelukkig was de dag nog maar net begonnen. Vervolgens vertelde therapeute An Michiels over de beleving van jongeren na het verlies van een broer of zus. Uit de vragen van de actieve leden bleek dat het vaak niet eenvoudig is om de brussen tijdens een huisbezoek te benaderen. Het is dan ook een onderwerp dat, na deze aanzet, zeker nog eens op een later moment ter sprake zal komen.

ook zoals ze ervaren worden door de actieve leden zelf. Elk van de taken die een actief lid op zich kan nemen - zoals het afleggen van een huisbezoek of het contacteren van een nieuwe familie - gaf aanleiding tot een levendige en constructieve discussie over mogelijke manieren van aanpak. Iedereen stak dan ook heel wat op van elkaar. Uiteindelijk raakten we hierdoor maar halverwege de voorziene punten, maar dat was niet erg, want iedereen keerde huiswaarts met het positieve gevoel te kunnen bijdragen aan de waardevolle doelstellingen van OVK. Bedankt aan alle aanwezigen, de dag heeft mij alvast veel energie gegeven,

Sofie

Na de middag gingen we dieper in op de taken van een actief lid, zoals deze staan omschreven in de “Wegwijzer”, maar vooral

Activiteiten

Het laatste onderwerp dat voor de lekkere lunch besproken werd, was de ontstaansgeschiedenis van het document de “Wegwijzer” (waarover jullie elders in dit ledenblad meer kunnen lezen).

17 ovk_nl.indd 17

3/7/2011 2:04:22 PM

Praatwandeling LCT Antwerpen Turnhout, 19 december 2010

Op 19 december verzamelden een tiental dapperen op de Grote Markt van Turnhout voor een koude en winterse, maar zeer deugddoende wandeling door deze, voor mij nogal onbekende, stad. Turnhout is inderdaad geen toeristische hoogvlieger maar heeft toch heel wat te bieden. Het is een stad met een rijk historisch verleden en dat is op verschillende plaatsen duidelijk te zien.

We hebben wel het mooie begijnhof bezocht dat er met de sneeuw betoverend uitzag. Ten slotte werden we vergast op een verwenkoffie met meer zoetigheden dan een normaal mens in één keer op krijgt. Een zaak waar ze bovendien de mooiste en lekkerste dingen aanbieden aan de bezoeker. Terug naar huis rijden was nog het allermoeilijkst, vanwege de zeer gladde autosnelweg. De manier waarop we voorbij werden gestoken door zwaar beladen wegreuzen deed ons OVK-hart zeker geen deugd.

Luc Deckers Papa van Nele LCT Antwerpen

Activiteiten

Het prachtige hertogelijk kasteel, dat nu dienst doet als gerechtshof, is vrij bekend onder meer door het proces Van Noppen. Turnhout is ook de mondiale kaart-stad. Drukkerijen - en dan in het bijzonder van speelkaarten - maken deel uit van de stads­ traditie. Jammer genoeg was op zondag namiddag het museum gesloten, anders

hadden we zeker een kijkje genomen.

18 ovk_nl.indd 18

3/7/2011 2:04:23 PM

Praatwandeling LCT Limburg 19 december 2010

Zij die de inspanning opgebracht hadden, werden hiervoor zeker beloond. Iedereen was om 14 uur op post. We werden verwelkomd door broeder Luc die ons naar de schitterende kapiteelzaal verwees, waar om kwart na twee het Noongebed van en door de monniken gebeden werd. Het was een hele beleving dit mee te kunnen maken. Nadien heeft broeder Luc ons onderhouden over de geschiedenis van de Achelse Kluis, het monnikenleven en het huidige reilen en zeilen in de abdij.

sneeuwlandschap was werkelijk feeëriek. Nadien was het tijd om ons op te warmen bij een goede Achelse trappist en een deugddoend samenzijn. Gesterkt om de feestdagen tegemoet te gaan, is iedereen, ondanks de moeilijkheden op de wegen, gelukkig zonder problemen en behouden thuis geraakt.

Fons Vrolix Papa van Pieter Jan LCT Limburg

Activiteiten

Omwille van de slechte wintertoestand op de wegen was er een eerder beperkte opkomst voor het bezoek aan de Achelse Kluis en de wandeling.

Via de brouwerij zijn we op wandeling vertrokken in de prachtige bosrijke omgeving, afgewisseld met open heidevlakten. Het

19 ovk_nl.indd 19

3/7/2011 2:04:23 PM

Praatwandeling LCT Oost-Vlaanderen 26 december 2010

Etentje LCT Oost-Vlaanderen Activiteiten

29 januari 2011 Voor ieder van ons is o.a de jaarwisseling een moeilijke periode door het gemis van ons kind(eren), zus, broer, … Als afsluiter van deze moeilijke periode organiseerde het Lokaal Contactteam van Oost-Vlaanderen naar jaarlijkse gewoonte een etentje te Deinze. 30 lotgenoten mochten we die avond verwelkomen waaronder 6 broers en zussen. Het werd een avond met een gevarieerd en heerlijk menu en de vele gesprekken tussendoor zorgden dat de avond te snel

voorbij was. Deze formule maakt wel dat je niet met alle aanwezige lotgenoten contact kan hebben. Er wordt voor volgend jaar uitgekeken naar een formule die meer contactmogelijkheden biedt met alle aanwezigen. De laatste zaterdag van de maand januari 2012 kan alvast in ieders agenda opnieuw worden genoteerd als “etentje OVK”.

Het LCT Oost-Vlaanderen

20 ovk_nl.indd 20

3/7/2011 2:04:24 PM

Nieuwjaarsbijeenkomst LCT Antwerpen 16 januari 2011, bezoek aan Urania Voor de eerste uitstap van 2011 hebben we in deze donkere periode van het jaar gekozen voor een bezoek aan de volkssterrenwacht Urania in Hove. We waren met 19 leden om deze uitstap in de ruimte te maken. Onze sterrenkinderen hadden voor een koude avond maar een zeer heldere hemel gezorgd. Als eerste onderdeel van het programma kregen we informatie over het ontstaan van sterrenwachten. Die hebben we te danken aan Armand Pien, de man die Vlaanderen het weer leerde kennen. Daarna volgde uitleg over de planeten in ons zonnestelsel, de melkweg, sterrenbeelden, zwarte gaten en nog veel meer. Niet te technisch maar met wat humor en prachtig geïllustreerd.

In de cafetaria hebben we daarna nog een lekker glas gedronken om terug op temperatuur te komen.

Luc Deckers Papa van Nele LCT Antwerpen PS: De meeste sterren hebben nog geen naam. Dus we mogen er allemaal ergens één uitkiezen en die koesteren als ons “sterrenkindje”.

Activiteiten

Het hoogtepunt was een klim op de toren en een zicht op Jupiter en vier van zijn manen via de grote ruimtetelescoop. Daarna ook nog een detailbeeld van de zijkant van de maan bij de overgang tussen licht en schaduw. Nodeloos te zeggen hoe spectaculair zoiets wel is!

We kunnen andere LCT’s alleen maar aanraden om ook eens naar hun lokale volkssterrenwacht te stappen. De beste momenten om dat te doen zijn lange nachten en rond nieuwe maan. Dan krijg je natuurlijk de maan niet te zien, maar blinken de sterren en planeten extra helder. Als je pech hebt en er veel bewolking is waardoor het bezoek aan de toren niets oplevert, krijg je een tegoed-bon om op een latere datum nog eens terug te keren. Dus helemaal verloren is de uitstap zeker niet.

21 ovk_nl.indd 21

3/7/2011 2:04:25 PM

14e concert ten voordele van OVK Kluisbergen, 5 februari 2011

Naar jaarlijkse gewoonte organiseerde Paul Vande Walle een herdenkingsconcert. Zoals in de vorige edities verzorgden jongeren het voorprogramma. Dit jaar was dat het kinder- en jeugdkoor Sjaloom uit Waregem, o.l.v. Marleen Annemans.

Anneleen Lenaerts (harp), Aldo Baerten (fluit) en Sander Geerts (altviool) speelden onder meer Sonate L 127 van Claude Debussy, Capriccio van Henri Vieuxtemps en Moldau van Bedrich Smetana. Wat dit laatste stuk betreft: Bedrich Smetana componeerde het met de bedoeling de Donau uit te beelden. Volgens mij slaagde zij hier prachtig in door de uitbouw van imitaties en sequensen . Soms kon je net zoals bij een rivier het sprankelend water horen.

Valentijn Prové, 13 jaar Kunstacademie Waregem

Activiteiten

Het concert werd geopend door ‘Opening night’, gezongen door het hele kinder- en jeugdkoor Sjaloom. Daarna zongen de jongsten disneythema’s, waarin toffe, herkenbare nummers verwerkt zaten. Vervolgens voerden de oudsten Oliver Twist uit. Om het voorprogramma af te sluiten zongen ze allemaal te samen ‘ I feel pretty’ en

de bekende ‘Hakuna Matata’ uit ‘The lion king’.

22 ovk_nl.indd 22

3/7/2011 2:04:26 PM

Praatwandeling LCT Limburg 6 februari 2011, Bocholt

Voor deze wandeling hadden Maan en Paula wat anders bedacht, namelijk een bezoek aan de brouwerij Martens te Bochholt. We werden opgewacht door twee gidsen omdat de groep zo groot was: 27 lotgenoten hebben er aan deelgenomen!

dag, en iedereen keerde met een goed gevoel naar huis.

Er werd ons uitgelegd hoe het bier gemaakt werd, en alle toestellen werden gedemonstreerd. Na het bezoek, dat ongeveer anderhalf uur duurde, kregen we elk een frisse pint die smaakte.

LCT Limburg

Bedankt Maan en Paula, jullie hebben er weer een fijne dag van gemaakt. Ook dank aan onze lotgenoten voor de talrijke opkomst. Dat maakt het voor ons ook fijn!

Dan namen Maan en Paula ons mee naar de een mooie boot op de zuidwillemsvaart waar we een lekker hapje en drankje konden krijgen. De stemming zat er goed in en er werd veel over onze kinderen verteld. Ieder had zijn verhaal. Onze vrienden-lotgenoten waren zeer tevreden over deze geslaagde

OVK nodigt jullie graag uit voor het volgende ontmoetingsweekend: twee dagen praten, wandelen, ontspannen,…Plaats: ’t Roodhof in Oostkamp (http://www.localabora.be/ troodhof.html). Hou de uitnodiging met meer praktische informatie in de gaten.

Ontmoeting, zondag 8 mei 2011 Op 8 mei 2011 vindt er een speciale ontmoetingsactiviteit plaats in Kasteel de Rivieren in Ganshoren (Brussel). De uitnodiging zit waarschijnlijk reeds bij jullie in de bus. Dus misschien tot dan?

Activiteiten

Lotgenotenweekend, 9-10 april 2011

Witte Kinderbos, 22 mei 2011 Ongeveer 10 jaar geleden werden op de middenberm van de E19 de eerste boompjes geplant van het Witte Kinderbos, ter nagedachtenis van verongelukte, vermoorde en vermiste kinderen. Ondertussen werd een deel van het bos verplaatst naar een nieuwe locatie in Houtem. De symboliek van de begindagen van dit bos wordt herdacht op zondag 22 mei 2011. We houden jullie op de hoogte.

23 ovk_nl.indd 23

3/7/2011 2:04:26 PM

Verkeersveilige dag Wetteren, 22 september 2010 en wordt opnieuw georganiseerd in 2011

Activiteiten

Na de zware kettingbotsing van 27 februari 1996 op de E17 in Kruishoutem, waarbij 10 doden en 56 zwaargewonden vielen, werd de jaarlijkse verkeersveilige dag in het leven geroepen. Ook Wetteren doet – telkens op 22 september – mee aan deze actie. Deze wordt georganiseerd door de gemeentelijke werkgroep mobiliteit, OVK, de werkgroep Overbeke, UNIZO Wetteren en de ouderraad van het Sint-Gertrudiscollege. De actie wordt ook ondersteund door Zebra, de politiezone Wetteren-Laarne-Wichelen en de Vlaamse Stichting Verkeerskunde. BV Ann Van Elsen steunde in 2010 de actie. Het programma voorzag voor elk wat wils met ‘Samoerai’ en ‘Flits!’ van Wim Geysen en ‘Verkeerd moment, verkeerde plaats’ van Luc Descamps. Op het verkeersvrije Warandeplein was er een fietscontrole, een verkeers­

park, een behendigheidspiste en een dodehoekdemonstratie. Leerlingen konden onder politiebegeleiding een fietsroute met knelpunten afleggen. OVK Oost-Vlaanderen ontbrak niet op het appel. Roger, de papa van Björn, hielp zowel bij de voorbereiding als bij de uitvoering en de coördinatie van de vele activiteiten. Marijke (mama van Sarah) en Gerard (papa van Sophie) getuigden voor een muisstille zaal vol leerlingen van 17-18 jaar over hoe de dood van je dochter je leven ondersteboven gooit en hoe moeilijk het is en blijft om opnieuw te leren genieten van de alledaagse dingen. Op een zonnig terras kunnen bijpraten en genieten van een etentje verhoogde zeker de goede verstandhouding tussen alle actoren Gerard Iterbeke Papa van Sophie

Dit jaarlijkse, goed georganiseerde evenement verdient navolging en dit is reeds gepland op 22 september 2011. Op het programma voor de lagere scholen: behendigheidsparcours met de fiets, fietscontrole, de baan op met de politie voor uitleg over veilig gedrag in het verkeer, ‘Samoerai’. De oudere leerlingen worden gesensibiliseerd met tuimelwagen, crashtest en promillebril, ‘Verkeerd moment, verkeerde plaats’, ‘Opgefokt’ en ‘Flits!’.

24 ovk_nl.indd 24

3/7/2011 2:04:26 PM

Worldwide Candle Lighting Schoten, 12 december 2010

Worldwide Candle Lighting is ontstaan in Amerika. De bedoeling is dat iedereen op de tweede zondag van december om 19u een kaars aansteekt ter herdenking van alle overleden kinderen. Als mensen in elke tijdszone in de wereld om 19u een kaars aansteken, ontstaat er een kring van licht rond de wereld. In 2010 wilden wij, Arnet, Karin en Marie-Louise - drie mama’s - deze herdenkingsdag niet ongemerkt voorbij laten gaan.

Ook mijn kinderen, Naomi en Elin, vertoefden hier tijdens de vakanties. Mijn jongste dochter volgde hier ooit een monitorcursus. Ze werkte als monitor tijdens de vakantiemaanden. Het deed me goed om hier herinneringen op te halen aan mijn dochters. Naomi kwam even terug tot leven. Een locatie voor kinderen, nu ook als herdenkingsoord voor kinderen. Ongeveer 150 lotgenoten en sympathisanten verzamelden zich om 18u. Aan de inkom schreven mensen de naam van hun overleden kind op een ster die ze daarna op een donker doek speldden. De felle kleuren van de sterren lichtten op in het duister. Na een welkomstwoord door Arnet, Karin en MarieLouise was er een optreden van Jean-Bosco Safari, die bereid was dit initiatief te steunen. Hij bracht twee liederen met daartussen een kort verhaal over leven en dood en de eenheid van energieën. Het was schitterend, met heel veel gevoel en respect voor het hele gebeuren. Om 19u staken de lotgenoten een kaars aan. Alle

kaarsen hadden een windlicht zodat ze niet uitgeblazen werden door de wind. De vlammen fonkelden als sterren in het duister. Het leek alsof wij nu onze sterren toonden aan onze overleden kinderen. Toeval, ik weet het niet. Alles leek verbonden in een geheel. Samen maakten we een korte wandeling langs een parcours, afgebakend met grote kaarsen. De wind speelde met de vlammen. Het deed me denken aan kinderen die, als je een kaars aansteekt, het leuk vonden om die meteen terug uit te blazen. Onze kinderen speelden met ons, een verbondenheid over alles heen. Terug in de zaal konden de mensen nog wat bijpraten terwijl ze zich opwarmden met een drankje. Het was heel aangenaam en ontspannend. Mensen leerden anderen kennen, deelden samen de pijn en het verdriet om hun overleden kind. Er waren enkele organisaties aanwezig met een stand, waaronder ook Rondpunt. Men kon er terecht om vragen te stellen en informatie te verkrijgen rond praatgroepen, rouwverwerking, verkeersveiligheid, … Na dit moment rijk aan samenhorigheid, keerden de mensen terug naar huis. Ik hoop dat we dit gebeuren de 2de zondag van december 2011 kunnen herhalen. Mijn bijzondere dank aan Jean-Bosco Safari voor zijn bijdrage aan dit bijzonder, intens en warm herdenkingsmoment aan onze overleden kinderen.

Getuigenissen

We vonden een locatie in “Den Horst” te Schoten. Het is een groot domein met meerdere lokalen, allemaal ingericht voor kinderen. Tijdens de winter zijn de lokalen afgesloten maar je voelt er het gelach en geroezemoes van kinderstemmen. Alles ademt de sfeer van kinderen; geen elegante omgeving maar gewoon op kindermaat. Een stukje speelgoed ligt onaangeroerd te wachten op de komst van de kinderen.

Marie-Louise De Keersmaecker Mama van Elin en Naomi (†)

25 ovk_nl.indd 25

3/7/2011 2:04:26 PM

Verzoek aan onze familie, onze vrienden

Getuigenissen

1, 2, 5, 10, zelfs 20 jaar geleden namen we afscheid van ons kind en wij, ouders in de rouw, hebben andere ouders nodig. Hoewel het voor ons niet altijd gemakkelijk is, zou het ons goed doen als we op begrip van onze omgeving konden rekenen: we hebben steun nodig. Hieronder vind je enkele van onze wensen uit de brief van Amis Compatissants du Québec1 : • Aarzel niet om de naam van ons overleden kind uit te spreken of over hem/haar te praten. Hij/zij heeft geleefd en voor ons telt hij/ zij nog altijd mee; we hebben het nodig om zijn/haar naam te horen en over hem/haar te praten. Ga het gesprek dus niet uit de weg, het zal onze pijn verzachten en het laat ons zijn/haar mysterieuze aanwezigheid voelen. • Als we verdrietig zijn en de tranen over onze wangen stromen wanneer je ons aan hem/ haar herinnert, is het niet omdat je ons hebt gekwetst. Het is zijn/haar dood die ons doet huilen, we missen hem/haar! Dankjewel om ons te laten huilen, want elke keer geneest ons hart een beetje meer. • Probeer ons kind niet te vergeten, de herinnering aan hem/haar uit te wissen door zijn/ haar foto, zijn/haar tekeningen of andere geschenkjes van hem/haar weg te nemen. Hierdoor zou hij/zij voor ons een tweede keer sterven. • In de rouw zijn is niet besmettelijk; keer ons niet de rug toe. • Een kind verliezen is het ergste wat je kan overkomen en verschilt van ieder ander verlies. Vergelijk het dus niet met het verlies van een ouder, een echtgenoot of een dier. • Binnen een jaar zullen we nog steeds niet genezen zijn, dat zullen we immers nooit. We zullen ook nooit ex-moeder of ex-vader zijn van ons kind. We zullen leren leven met zijn/haar dood en de draad van ons leven terug oppakken ondanks of met zijn/haar afwezigheid. • We zullen hoogtes en laagtes kennen. Denk niet te snel dat onze rouw voorbij is of dat we psychiatrische hulp nodig hebben. • Geef ons geen medicatie of alcohol als troost; het zijn slechts lapmiddelen. De enige manier

om een rouwperiode door te komen, is deze beleven. Je moet eerst lijden om te kunnen genezen. • We hopen dat je ons onze reacties niet kwalijk zal nemen. Misschien verdikken of vermageren we, houden we een winterslaap of slapen we helemaal niet. In de rouw zijn, maakt mensen kwetsbaar en stelt hen bloot aan ziektes en ongelukken. • Ook al vind je wat we doen gek, weet dan dat dit volstrekt normaal is voor mensen die in de rouw zijn. Depressie, woede, schuldgevoelens, frustraties, wanhoop en het in vraag stellen van overtuigingen en fundamentele waarden horen nu eenmaal bij het verwerkingsproces. Probeer ons te aanvaarden zoals we zijn zonder je gekwetst te voelen. • Wanneer je een kind verliest, trek je waarden en overtuigingen in twijfel. Geef ons de nodige tijd om een nieuw evenwicht te vinden zonder ons een schuldgevoel te geven. • Een rouwproces verandert een mens. We zullen nooit meer de persoon zijn die we waren voor het verlies van ons kind. Wie verwacht dat we opnieuw de oude zullen worden, zal altijd teleurgesteld zijn. We worden nieuwe mensen, met nieuwe waarden, nieuwe dromen, nieuwe verlangens en nieuwe overtuigingen. Alstublieft, leer ons opnieuw kennen, misschien kan je ons opnieuw waarderen? • De verjaardag van ons kind of de dag van zijn overlijden, evenals de andere feestdagen en vakanties vallen ons zwaar. Het zou ons deugd doen als je bij deze gelegenheden zou zeggen dat je ook aan ons kind denkt. Wanneer we stil en terughoudend zijn, weet dan dat we aan ons kind denken.

Met dank aan Leen Boel voor de vrijwillige vertaling

1

www.amiscompatissants.org

26 ovk_nl.indd 26

3/7/2011 2:04:26 PM

Op weg tussen liefde en leegte. Dit reisverhaal begint in 2001, toen we via een tv-programma kennismaakten met Arnoud Raskin die, met zelf ontworpen mobiele schooltjes, de school naar het kind op de straat trachtte te brengen in Colombia. Het idealisme, de puurheid en geestdrift van Arnoud trof ons. Toen Enzo in februari 2005, net voor die dramatische dag, op school het verhaal hoorde van straatkinderen, over de realiteit van zijn leeftijdsgenootjes en de mobiele schooltjes, werd ook hij getroffen. Enzo vond het onrechtvaardig dat straatkinderen geen kansen kregen. Hij wilde helpen een mobiel schooltje te financieren met zijn school. Hij begon zelfs al plannen te maken om zelf zo’n schooltje te maken en wou zo meewerken, meedenken, meehelpen…Dromend…Dromend van een betere wereld…….

Toen Enzo de dag nadien naar huis fietste, sloeg het noodlot toe. Enzo verongelukte op donderdag 24 februari 2005. Het is Enzo’s droom die we hebben willen waarmaken….Op onze vraag werden tijdens de begrafenis bloemen noch kransen gelegd, maar werd geld ingezameld voor een mobiel schooltje. Met de hulp van velen lukte het. In april 2005 toonden Arnouds team ons Enzo’s mobiele schooltje, net voor het vertrok naar Bolivia, waar het sindsdien rondrijdt in de straten van Sucre. We hoopten dat Enzo zo een symbool zou zijn van de goedheid en kracht die in ieder kind schuilen, een symbool van het niet aanvaarden dat onze

wereld blijft draaien zoals hij vandaag draait. Dat Enzo ook een symbool zou zijn voor de puurheid en oprechte goedheid van een kind, … een symbool van hoop, … hoop dat de wereld er ooit anders zal uitzien. We wisten toen al dat Sucre geen onbekend terrein zou blijven. We begonnen plannen te maken voor een trip naar Sucre; een bestemming die bepaald werd door het noodlot en waarbij Enzo ons naar de andere kant van de wereld bracht, alsof hij ons wou laten zien dat zijn leven toch zin heeft gehad. Het klonk voor ons niet juist toen men zei dat dit de reis van ons leven zou zijn. Het is eerder de reis van Enzo’s leven: de zoektocht naar wat het betekende, wat het nog steeds betekent en wat het zal blijven betekenen voor ons. Juli 2008 was het zo ver…. Lichamelijk vertrokken we met dertien naar Zuid-

Getuigenissen

We hadden nooit gedacht dat de wegen van Enzo’s en Arnouds droom elkaar zouden kruisen.

27 ovk_nl.indd 27

3/7/2011 2:04:26 PM

Amerika, geestelijk waren we met veertien op weg….Ieder met zijn eigen rugzak herinneringen, ieder met zijn eigen verwachtingen…. We wisten niet of de reis zou helpen de leegte te vullen en de pijn om het gemis van Enzo’s liefde te verzachten. Dat het een zware reis zou worden, wisten we wel. Naarmate we Peru doorkruisten richting Bolivia, steeg niet alleen de hoogte maar ook de spanning. We hadden wel het gevoel dat we op de juiste weg zaten: de Ferrari sticker op de gitaar van een straatmuzikant, het ontwaken in de nachtbus met een Peruaanse versie van I did it my way, de voetballende jongen met nr 10 op zijn truitje, de veelkleurige handpalm op een spandoek, de vallende sterren op weg naar Uyuni…..

Getuigenissen

Nabij Sucre zei onze reisbegeleider dat we het hoogtepunt van onze reis naderden. Wij vonden dit eerder het zwaartepunt, of was het het middelpunt van onze reis gezien die opgebouwd werd met Sucre als reisdoel. Hoewel we dit niet hadden gepland, zagen we de 24ste Enzo’s schooltje, deze keer op het centrale plein in Sucre. Gladys en René, de twee straatwerkers, ontvingen ons als vrienden. Een emotionele ontmoeting, opnieuw een gevoel van liefde en leegte. Liefde van Gladys, René en de vele straatkinderen die op ons afkwamen toen ze hoorden dat we de familie van Enzo waren. Leegte omdat we jou zelf niet zagen staan…je dit zelf niet mocht meemaken. Toch hadden we het ge-

voel dat je erbij was. Is het toeval of niet dat er op de videobeelden een sterke schittering te zien is tussen Lieselot en Maxim, net boven jouw foto op het schooltje, net een ster … terug even met z’n drieën samen, ons Lotje en onze jongens. In onze grote puzzel van vragen omtrent het verlies van Enzo zijn een aantal stukken op hun plaats gevallen, maar ondanks de vele ervaringen tijdens onze reis, de steun van velen, blijven we achter met het besef dat onze levenspuzzel nooit meer compleet zal zijn. Het gaf ons wel een goed gevoel te zien dat er prachtig werk wordt geleverd in de straten van Sucre met Enzo’s mobiele schooltje. Dat meer dan 300 straatkinderen ernaar uitkijken. Velen van hen komen langs terwijl ze schoenen poetsen, kranten of frisdranken verkopen of auto’s wassen. Een moment om even weg te vluchten uit hun harde bestaan, om toch maar even die schouderklop te voelen van Gladys of René. De mensen bij CERPI verrichten heel veel met weinig middelen. Hun warmte, puurheid en gedrevenheid hebben ons diep geraakt. Toen we vertrokken uit Sucre was het stil in de groep…opnieuw onderweg tussen liefde en leegte. We lieten niet alleen het schooltje achter, een stukje van ons bleef ook achter, een stukje dat ervoor zou zorgen dat dit hoofdstuk zeker een vervolg zou krijgen…

28 ovk_nl.indd 28

3/7/2011 2:04:26 PM

Eind 2008 organiseerden we een bijeenkomst, enerzijds een herdenkingsmoment voor Enzo, anderzijds om aan familie, vrienden en lotgenoten ons reisverslag te tonen. We vernamen eerder die week dat een jonge man uit Sinaai was verongelukt. Hoewel we de familie niet kenden, greep dit ons naar de keel. Weer een familie die getroffen wordt, dachten we...We vernamen ook dat deze jonge man, Tom, net terug was van een reis met zijn zus Mieke naar Bolivia en Argentinië. Een aantal weken later organiseerde Roger Huylebroeck een wandeling aan zee. Ook Katrien en Tony, de ouders van Tom, waren aanwezig. Al vrij snel kwam het onderwerp Bolivia ter sprake. Katrien vertelde over de reis van Tom, wij vertelden over de onze. We hadden nooit gedacht dat deze nieuwe lotgenoten letterlijk tochtgenoten zouden worden. Bij latere gesprekken bleek dat Katrien en Tony een aantal plaatsen uit Toms laatste reis wilden bezoeken. Toen hun dochter bevestiging kreeg dat ze op stage mocht naar Chili, be-

sloten Katrien en Tony dat dit het moment was om haar op te zoeken en van de gelegenheid gebruik te maken om stukjes uit Toms laatste reis te bezoeken, met als bijzondere aantrekkingskracht de zoutvlakte van Uyuni…. We besloten om Katrien en Tony te vergezellen op hun bijzondere reis. Ons eerste reisverhaal zou sneller dan we ooit gedacht hadden, een vervolg krijgen. Op donderdag 24 februari 2011, exact 6 jaar na het verlies van Enzo, zullen we in Sucre staan en het mobiele schooltje van Enzo opzoeken....Er heerst bij ons een onbehaaglijk gevoel omdat onze andere kinderen, Lieselot en Maxim, er helaas niet bij zijn op deze zware jaardag. We vertrekken met z’n vieren naar de andere kant van de wereld voor een tocht door Chili, Bolivia en Argentinië. Het wordt een beladen reis met ongetwijfeld zware momenten doch met één gemeenschappelijke binding: Tom en Enzo als onzichtbare gidsen aan onze zijde.... Luc en Rita Ouders van Enzo (†), Lieselot en Maxim

Getuigenissen

Lotgenoten worden tochtgenoten

29 ovk_nl.indd 29

3/7/2011 2:04:26 PM

GO FOR ZERO: Elke verkeersdode is er één te veel!

Bron: persbericht BIVV

“Go for Zero” is een nieuw initiatief van het BIVV dat bedrijven, organisaties, overheden, de media en individuele burgers verenigt voor veiliger verkeer. De ondertekenaars van het charter geven te kennen dat elk verkeersslachtoffer er één te veel is, en dat ze zelf een concrete bijdrage zullen leveren om het verkeer veiliger te maken. Ze roepen iedereen op dit voorbeeld te volgen.

Sensibilisatie

Voor 2020 mikt de Europese Commissie op een halvering van het aantal slachtoffers ten opzichte van 2010, en ook de Verenigde Naties hebben de periode 2011-2020 uitgeroepen tot de ‘Decade of Action for Road Safety’. Als België die doelstellingen wil waarmaken, moet iedereen aan de kar trekken: de overheden, maar ook de bedrijfswereld, het middenveld, de media én de weggebruiker. Menselijk gedrag is immers de hoofdoorzaak van de meeste verkeersongevallen. Zo vielen er in 2008 naar schatting 300 doden wegens overdreven of onaangepaste snelheid en een 200-tal wegens drinken en rijden. Als weggebruikers hun gedrag dus zouden aanpassen, zou een groot aantal slachtoffers vermeden kunnen worden. Dergelijke gedragswijziging vergt een zo breed mogelijk draagvlak. “Go for Zero” is daarvan de uitdrukking: bedrijven, media, overheden, organisaties en burgers die

zich achter “Go for Zero” scharen, geven daarmee te kennen dat het hen menens is met de verkeersveiligheid. Het “Go for Zero”-charter werd al ondertekend door de VRT, de VMMa, SBS, MTV Networks, de RTBF en RTL-TVi, die beloven om zelf het goede voorbeeld te geven en in hun programma’s niet aan te zetten tot verkeersovertredingen of deze niet te banaliseren. Ook organisaties zoals het VBO, Agoria, het Rode Kruis, de Profliga en Febiac en bedrijven zoals Electrabel beloofden hun leden/werknemers aan te zetten tot een verkeerveiliger gedrag. Uiteraard was ook OVK bij de eersten om dit charter, dat hetzelfde doel nastreeft als ons SAVE-charter, te ondertekenen. Andere bedrijven en organisaties, maar ook burgers kunnen het charter ondertekenen op www.goforzero.be. Er loopt ook een affichecampagne en een pakkende bioscoopspot (zie http://www.youtube. com/watch?v=L578pDTc0Vw), die duidelijk maken dat verkeersongevallen meer slachtoffers maken dan je denkt. Op 14 maart volgt de “Go for Zero”-dag, waarop de initiatiefnemers zoveel mogelijk handtekeningen willen verzamelen.

30 ovk_nl.indd 30

3/7/2011 2:04:26 PM

Film: Rabbit Hole Dit is een van de laatste scènes van de film ‘Rabbit Hole’. Het ongeluk zelf zien we niet, we zien enkel de ontreddering op het gezicht van Nicole Kidman, die de mama van de jongen speelt in de film. De manier waarop deze scène in beeld is gebracht, is een voorbeeld van hoe deze Amerikaanse langspeler -met sterrencastop een sobere en niet-sensationele manier het verhaal vertelt van twee ouders na het verlies van hun enig zoontje. Het verhaal zelf speelt zich af zo’n 8 maand na het ongeval af. We volgen een tijdje de ouders die, elk op hun eigen manier, proberen om te gaan met wat hen is overkomen. Howie is op zoek naar gelijkgestemden, met wie hij kan praten over wat er is gebeurd, maar zijn vrouw Becca staat niet open voor dit contact met lotgenoten. Zij vindt dat ze verder moeten met hun leven en haalt de tekeningen van hun zoon weg uit de keuken en maakt zijn slaapkamer leeg. Toch neemt ze contact op met de jonge bestuurder die haar zoon aanreed, op haar manier op zoek naar antwoorden.

Hoewel hun gedrag verschilt, worstelen beide ouders met dezelfde vraag, namelijk hoe het nu verder moet. Becca vraagt op een bepaald moment aan haar moeder, die zelf ook een zoon verloor, of de pijn ooit zal weggaan. “Nee,” antwoordt haar moeder, “maar dat is ook niet erg, want je leert de pijn koesteren, als een aandenken aan de persoon die er niet meer is.” ‘Rabbit Hole’ komt in de zalen op 14 april, maar het OVK-team kreeg de kans de film reeds te bekijken. Wij vonden de situatie van de ouders op een realistische en aangrijpende manier weergegeven. We hopen dan ook dat deze film de kijker enerzijds meer begrip kan bijbrengen voor wat onze leden doormaken en dat het mensen anderzijds doet nadenken over de verstrekkende gevolgen van zware verkeersongevallen.

Slow down! In 2009 won reclamebureau Happiness verschillende prijzen met de campagne “Let it ring”, die ze speciaal voor OVK ontwikkelde. Ook in 2010 maakte Happiness een originele en nuttige campagne voor OVK. Voor “Slow down” creëerde het reclamebureau een programma dat mensen kunnen installeren op hun IPhone (een zogenaamde App). Als ze dan muziek afspelen tijdens het rijden, zal de muziek reageren op hun snelheid. Wie niet

sneller rijdt dan de maximumsnelheid, kan gewoon naar de muziek luisteren. Wie echter sneller rijdt, zal merken dat het tempo van de muziek verandert. En als men meer dan 10 km/u te snel gaat, valt de muziek uit. Door te vertragen gaat de muziek weer spelen, maar pas als men weer onder de maximumsnelheid zit, klinkt de muziek normaal.

Sensibilisatie

Een vierjarig jongetje loopt vanuit de voortuin zijn bal achterna en wordt aangereden door een voorbijrijdende auto. Hij overleeft de klap niet.

Een zeer mooi initiatief, vinden wij. Voor meer informatie: http://slowdown.be/

31 ovk_nl.indd 31

3/7/2011 2:04:27 PM

‘Deze erkenning doet enorm veel deugd’ Het Nieuwsblad.be, woensdag 15 december 2010 Auteur: Fanny Lauwerier

KLUISBERGEN - Paul Vande Walle is een van de vijf kandidaten die genomineerd is voor De Pluim, een initiatief van de Koning Boudewijnstichting en de Vlaamse regionale TV-omroepen. De Pluim wordt jaarlijks uitgereikt aan iemand die zich met veel energie en creativiteit inzet voor andere mensen.

In de pers

Paul Vande Walle is voorzitter van de vereniging Ouders van verongelukte kinderen (OVK). Op 5 februari 1993 werd Pauls zoon Wouter opzettelijk doodgereden op amper een kilometer van zijn deur. Het plotse overlijden zorgde voor immens verdriet bij de familie Vande Walle. Er volgden gerechtelijke procedures waarbij zelfs de onderzoekrechter in verdenking werd gesteld. Daarop besloot de familie een petitie ‘aanklacht tegen geweld’ op te starten. Ruim 180.000 mensen tekenden de petitie. Veel van die mensen vroegen om stappen te ondernemen voor een veiliger verkeer. Paul Vande Walle zette zijn verdriet om in positieve energie, bracht die mensen samen en richtte de vereniging Ouders van verongelukte kinderen op. ‘Als vader van een verongelukt kind ondervond ik aan den lijve door welke hel een gezin gaat waar plots een kind wegvalt door een ongeval. Uit ervaring weet ik dat die mensen graag praten met lotgenoten en dus nam ik de taak op mij te praten met en te luisteren naar

ouders die een kind verloren. Het feit dat ik nu genomineerd ben voor De Pluim doet mij enorm veel deugd. Het is een signaal dat we binnen de vereniging goed bezig zijn en dat ons werk wordt geapprecieerd. Als voorzitter van de vereniging is mijn naam wel naar voren geschoven maar die nominatie komt evengoed op naam van de medewerkers van onze vereniging. Ook zij doen er alles aan om ouders van een verongelukt kind bij te staan in moeilijke tijden’, zegt de voorzitter. De vereniging biedt soelaas aan ouders van een verongelukt kind door samenkomsten onder lotgenoten te organiseren maar ook door concrete maatregelen af te dwingen voor een veiliger verkeer. Zo worden op hun initiatief SAVE-borden geplaatst. ‘Met deze borden willen we mensen sensibiliseren en ertoe aanzetten zich veilig te bewegen in het verkeer. Wij plaatsen onder andere dergelijke borden ter hoogte van flitspalen. We willen de weggebruikers attent maken op het feit dat die flitspalen er niet staan om mensen te koeioneren maar om mensenlevens te redden.’

32 ovk_nl.indd 32

3/7/2011 2:04:27 PM

Paul Vande Walle wint De Pluim van AVS KLUISBERGEN - Paul Vande Walle is de winnaar geworden van De Pluim. Hij kreeg de prijs voor zijn inzet voor de vereniging Ouders van Verongelukte Kinderen.

Naast het verlenen van steun aan ouders die een kind verloren in een verkeersongeval zet de vereniging zich ook in voor verkeersveiligheid.

Paul Vande Walle, die jaren geleden zelf zijn zoon Wouter verloor in het verkeer, werd door verschillende mensen voorgedragen als potentiële kandidaat voor De Pluim 2010. Uit alle genomineerden werden per uitzendgebied vijf kandidaat-winnaars aangeduid. Paul Vande Walle rijfde uiteindelijk de titel binnen.

Paul Vande Walle ontving naast de erkenning ook een geldprijs van 2.000euro. ‘Geld dat we binnen de vereniging goed kunnen gebruiken. Wij zijn net opgestart met een opvangnet voor broers en zussen van een verongelukt kind. Ouders die een kind verloren in een ongeval krijgen, indien ze dat wensen, steun van onze mensen. Maar onze ervaring leert dat ook de broers en zussen van een verongelukt kind alle hulp kunnen gebruiken bij het verwerkingsproces. Om die kinderen bij te staan, is het onze bedoeling zo vlug mogelijk het nodige personeel in te schakelen. Uit ondervinding weten we dat steun heel belangrijk is. En daar willen we in de toekomst blijven aan werken’, besluit Vande Walle.

‘Ik ben vanzelfsprekend heel erg opgezet met De Pluim. Het is een erkenning voor mijn inzet, maar ook voor de inzet van alle mensen die zich voor de vereniging inzetten. Het is een signaal dat we goed bezig zijn en dat de mensen waarvoor we ons inzetten ons initiatief appreciëren’, zegt Paul.

IPhone-applicatie moet hardrijders afremmen De Standaard.be, dinsdag 07 december 2010 Auteur: (elb)

De vzw Ouders van Verongelukte kinderen (OVK) probeert bestuurders bij de les te houden met een iPhone-applicatie die de muziek vertraagt of stopt als er te snel gereden wordt. Slow Down werd ontwikkeld door het reclamebureau Happiness Brussel. Dat bedrijf werkte eerder al voor OVK. Vorig jaar won het in Cannes drie Gouden Leeuwen met

Let it Ring, een preventiecampagne tegen bellen achter het stuur. Via een website kon je een mail sturen naar een kennis die dan een carcrash-filmpje kreeg, vanuit eigen rijperspectief. Dan werd er naar zijn gsm gebeld. Werd er opgenomen, dan zag hij hoe de persoon in het filmpje een voetganger aanrijdt, met de boodschap Let it ring.

In de pers

Het Nieuwsblad.be, maandag 20 december 2010 Auteur: (fo) © Fanny Lauwerier

33 ovk_nl.indd 33

3/7/2011 2:04:27 PM

In de pers

Knack, 1 december 2010

34 ovk_nl.indd 34

3/7/2011 2:04:28 PM

We zijn nog steeds dummy’s Verkeersdoden dalen, maar zonder harde hand volharden we in boosheid

BRUSSEL - Het aantal verkeersdoden in ons land zit al enkele jaren terug op het niveau van de jaren ‘50. Maar weerspiegelen die cijfers ook een mentaliteitswijziging? Het zou een verheugend bericht moeten zijn: tussen september 2009 en augustus 2010 vielen op de Belgische wegen 7,5procent minder verkeersdoden dan het jaar voordien. Maar dat blijven nog steeds 775 doden, een veelvoud aan zwaargewonden en familieleden die emotioneel getroffen worden. Te veel dus. Maar mogen we toch een beetje blij zijn met de cijfers? Hopen op – eindelijk – een mentaliteitsverandering? Victorie kraaien bij de cijfers zou ongepast zijn. Elk jaar ondervinden nog steeds vele duizenden mensen aan den lijve de pijnlijke gevolgen van een verkeersongeval – fysiek, emotioneel, vaak beide. Hun leed is geen momentopname en loopt vaak nog jaren door. Hier valt niets te relativeren, niets te banaliseren. Bovendien zijn de gepubliceerde cijfers niet meer dan een Verkeersveiligheidsbarometer: ze spreken alleen over de doden op de plaats van het ongeval. De officiële statistieken, die ook rekening houden met de mensen die overlijden binnen de 30 dagen na het ongeval, zijn nog niet beschikbaar voor 2009 en – uiteraard – 2010. Voor 2009 geeft Werner De Dobbeleer, woordvoerder van het Belgisch Instituut

voor Verkeersveiligheid (BIVV), wel al een voorzichtige schatting: 955 doden. Een cijfer dat iets hoger ligt dan in 2008. Al mogen we niet uit het oog verliezen dat de evolutie al jarenlang eerder gunstig is: ‘Tussen 2001 en 2009 daalde het aantal verkeersdoden in ons land met 36procent. Dat is evenveel als het EU-gemiddelde. Op dit moment zitten we opnieuw op het niveau van de vroege jaren vijftig. Ter vergelijking: in 1955 telde men 779 doden ter plaatse, maar vandaag rijden er twaalf keer meer auto’s rond dan toen.’ ‘Daartegenover staat dat bij ons 90 doden per miljoen inwoners vallen, meer dan dubbel zoveel als in de best presterende landen: Nederland, Zweden en het Verenigd Koninkrijk. We hinken dus beduidend achterop in het Europese peloton.’

Menselijke fout De meeste ongelukken gebeuren niet ‘per ongeluk’, stelt De Dobbeleer. Ze zijn, met andere woorden, te vermijden. ‘Uit internationale statistieken weten we dat slechts 2procent van de ongevallen te wijten is aan technische problemen aan het voertuig en 2 tot 5procent aan een slechte wegeninfrastructuur. In alle andere gevallen spelen menselijke factoren de hoofdrol: verstrooidheid of vergissingen, het niet dragen van de gordel en doelbewust te snel of onder invloed rijden.’

In de pers

De Standaard, woensdag 29 december 2010 Auteur: Kathleen Vereecken

De hoop op een fundamentele mentaliteitswijziging staat meteen op de helling. Er zijn

35 ovk_nl.indd 35

3/7/2011 2:04:28 PM

de afgelopen jaren meer controles uitgevoerd op het dragen van de gordel, en er zijn behoorlijk wat ronde punten aangelegd en snelheidsbegrenzers aangebracht. Bovendien zijn de boetes voor zware verkeersovertredingen niet om mee te lachen. De zweep ligt erop, we kunnen niet anders dan braver rijden. Dirk Christiaens, deskundige verkeersongevallen, maakt zich weinig illusies over de drijfveren van de gemiddelde autobestuurder: ‘Als ik naar de regio Kortrijk kijk, waar ik zelf werk, dan zie ik vooral een afname in het aantal dodelijke slachtoffers waar bijvoorbeeld ronde punten aangelegd werden. Ook de crashbestendigheid van onze auto’s is fel verbeterd, én hun voetgangersvriendelijkheid: aangepaste bumpers en het gebruik van kunststof en schuimmaterialen geven minder zware letsels dan vroeger het geval was.’

In de pers

Maar volgens Christiaens speelt ook de economische crisis een rol. ‘Ik heb sterk de indruk dat er minder ongevallen gebeuren als het slechter gaat met de economie. Wie op zijn centen moet letten, zal hoge boetes willen vermijden en gaat automatisch voorzichtiger rijden.’ Het is alweer een hele tijd geleden dat Steve Stevaert – van 1999 tot 2003 Vlaams minister van Mobiliteit, Openbare Werken en Energie – furore maakte als pleitbezorger van een streng verkeersbeleid. De kwestie ligt hem nog steeds na aan het hart, maar ook hij maakt zich weinig illusies over een eventuele mentaliteitsverschuiving. Die is er, dat wel. Maar de redenen daarvoor hebben alleszins weinig van doen met enig moreel besef, denkt ook hij. ‘Dat er minder ongevallen met dodelijke afloop zijn, heeft ongetwijfeld te maken met de hoge boetes. De meeste mensen dragen

hun portemonnee nu eenmaal op het hart. Ik zou best willen dat het anders was en dat we onze huidige verkeerssituatie zouden kunnen bekijken als toekomstige aardbewoners, die er over duizend jaar op zullen terugblikken. Dat we met zijn allen verwonderd genoeg zouden zijn om het onder ogen te zien, en verontwaardigd genoeg om er boos om te worden. Maar de realiteit is anders: verantwoord rijgedrag gaat hand in hand met een hoge pakkans en hoge boetes. Ik zou zelfs nog een stap verder gaan: laat hen die volharden in de boosheid vrijwilligerswerk doen in een instelling voor mensen met niet-aangeboren hersenschade. Zo kunnen ze met hun eigen ogen zien welk leed ze dreigen aan te richten.’ Stevaert benadrukt dat hij wel blij is dat Etienne Schouppe de verkeersproblematiek van meet af aan ernstig genomen heeft. Over de invoering van de speekseltest, een idee dat hij altijd zeer genegen geweest is, is hij zeer te spreken. ‘Een schiftingsvraag’ noemt hij het, die vermijdt dat te veel tijd verloren gaat aan nutteloze bloedonderzoeken. En hoe meer tijd er vrijkomt, hoe meer kan ingezet worden op een efficiëntere organisatie van de controles.

Toeval Paul Vande Walle van de vereniging Ouders van Verongelukte Kinderen, heeft bedenkingen bij de opmerking van Etienne Schouppe, als zou de stijging van het aantal verkeersdoden in Limburg met een toevallige fluctuatie te maken hebben. ‘Dat relativeert dan meteen de positieve ondertoon van het bericht. Wie zegt ons dat de algemene daling ook niet louter toevallig is?’ Ook hij pleit voor een nog strengere aanpak van verkeersovertreders. Hij vraagt zich af hoe het komt dat de mentaliteit van de autobestuurder zo onwrikbaar lijkt. ‘Met

36 ovk_nl.indd 36

3/7/2011 2:04:28 PM

roken is het nochtans gelukt. Tien jaar geleden konden we ons niet voorstellen dat we het ooit normaal zouden vinden dat er binnenshuis niet meer gerookt wordt. Nu gaan veel mensen, ook als ze dat niet per se hoeven, in de vrieskou staan als ze een sigaret willen opsteken. Maar onder invloed of te snel rijden, vinden we nog steeds normaal. Blijkbaar is er controle en repressie nodig. Het aantal weekenddoden blijft stijgen, maar tijdens de BOB-campagnes gebeuren er weer minder ongevallen. Waarom wordt er dan geen werk gemaakt van een permanente BOB-campagne?’

Theorie vs. praktijk

Tot slot een niet onbelangrijke waarschuwing van Dirk Christiaens. Hij verwacht de komende jaren opnieuw een aanzienlijke toename van het aantal verkeersslachtoffers. De reden: de markt wordt steeds meer overspoeld door goedkope Chinese autobanden van bedenkelijke makelij. ‘Voor zover ik weet bestaan er noch in België noch op Europees niveau minimale technische eisen voor autobanden op een nat wegdek. Touring Duitsland heeft echter testen uitgevoerd waaruit blijkt hoezeer de kwaliteit van die Chinese banden te wensen overlaat. Laat twee wagens – een met Europese en een met Chinese banden – remmen tegen een snelheid van 100 kilometer per uur: op het moment dat de eerste stilstaat, haalt de tweede nog steeds een snelheid van 50 kilometer per uur. Europa heeft de deur hiervoor opengezet, door autoconstructeurs te verbieden bepaalde bandenmerken aan te bevelen. Steeds meer mensen kiezen dus voor het goedkoopste alternatief, maar op termijn zullen we daar een zware tol voor betalen.’

In de pers

Werner De Dobbeleer geeft toe dat uit attitudemetingen wel blijkt dat mensen doorgaans goed weten wat wél en niet kan in het verkeer, maar dat hun attitude zich slechts gedeeltelijk vertaalt in aangepast rijgedrag. De theorie en de praktijk blijven dus te ver uiteenliggen. Het rijden onder invloed neemt bijvoorbeeld nog steeds toe. Behalve wanneer de BOB-campagne loopt. ‘We hebben dan ook besloten vanaf 2011 onze

campagne over heel het jaar te spreiden.’

37 ovk_nl.indd 37

3/7/2011 2:04:29 PM

In de pers

De Zondag, 6 februari 2011

38 ovk_nl.indd 38

3/7/2011 2:04:29 PM

Rondpunt biedt steun en hulp na verkeersongeval Algemeen directeur van Rondpunt Astrid Rubbens, Marc Dupain van Levenslijn-Kinderfonds en minister van Welzijn Jo Vandeurzen deelden gekleurde armbandjes uit in het Centraal Station. mtv © Thomas Verheyen

men met Rondpunt in het Centraal Station actie voor een betere opvang van verkeersslachtoffers in Vlaanderen. Vele voorbijgangers werden aangesproken en aangespoord om aandacht te hebben voor verkeersslachtoffers, hun naasten en nabestaanden.

Het Nieuwsblad.be dinsdag 18 januari 2011 Auteur: (mtv)

Ook werden gekleurde armbandjes uitgedeeld met de veelzeggende leuze ‘Ik ben bondgenoot van verkeersslachtoffers. En jij?

De vzw Rondpunt is ontstaan uit een fusie van ZEBRA en Rondpunt. De eerste organisatie zette zich in voor jonge verkeersslachtoffers, de tweede was vooral een expertisecentrum voor verkeersslachtoffers. Het nieuwe Rondpunt zal ijveren voor een betere opvang van iedereen die bij een verkeersongeval betrokken is geraakt. ‘Door deze fusie worden we sterker’, meent algemeen directeur Astrid Rubbens. ‘We kunnen meer dan ooit ijveren voor betere opvang, meer kansen en meer aandacht voor verkeersslachtoffers en hun nabestaanden. Rondpunt zal ook altijd bijzondere aandacht hebben voor jonge verkeersslachtoffers.’ Rondpunt wordt een privaat-publieke samenwerking met middelen van de Vlaamse overheid enerzijds en van het LevenslijnKinderfonds, de oprichter van het vroegere ZEBRA, anderzijds. Mede daarom voerde Vlaams minister van Welzijn Jo Vandeurzen (CD&V) gisteren sa-

Geen reden tot feest ‘We vieren vandaag feest voor de oprichting van onze organisatie, maar de bestaansreden van de organisatie biedt eigenlijk helemaal geen reden tot feest. Jaarlijks raken er meer dan 30.000 mensen betrokken bij een verkeersongeval, onder wie 8.000 kinderen en jongeren’, gaat Astrid Rubbens voort. Dat ze steun kunnen gebruiken, blijkt onder meer uit de reactie van Katrien van WaegWyckaert. ‘In 2003 is onze dochter gestorven nadat ze met haar scoutsgroep werd aangereden door een auto. Wanneer zoiets gebeurt, heb je op elk vlak enorm veel hulp van buitenaf nodig en op zo’n moment is een organisatie als Rondpunt dan ook ontzettend nuttig.’ ‘De erkenning van Rondpunt is een antwoord op de blijvende nood aan aandacht voor opvang en begeleiding van verkeersslachtoffers, hun familie, vrienden en nabestaanden. Met Rondpunt kiezen we voor sensibilisering, kennisontwikkeling en het bevorderen van deskundigheid’, besluit minister Jo Vandeurzen.

In de pers

ANTWERPEN - In het Centraal Station werd gisteren de start van de vzw Rondpunt gevierd. Deze organisatie zal ijveren voor een betere opvang van iedereen die betrokken raakt bij een zwaar verkeersongeval.

Voor meer informatie en brochures, surf naar www.watnaeenverkeersongeval.be of naar www.rondpunt.be

39 ovk_nl.indd 39

3/7/2011 2:04:30 PM

De Standaard, 28 december 2010

Op de radio en op tv • Marijke De Smet in Avondpost Oost-Vlaanderen (Radio 2)

In de pers

• Fons Vrolix in Middagpost Limburg (Radio 2) Koen Van Wonterghem • in het RTBF journaal op 7 februari 2011: http://www.rtbf.be/info/ (rechts klikken op 7/2/2011 – JT 19h30) (naar aanleiding van de discussie over SUV-wagens) • op het radiojournaal van Viva cité, http://www.vivacite.be/audio/archives/index.htm (bij ‘L’info générale’  kiezen voor ‘Lundi’ en ‘18h00’) • in het VRT journaal op 8 februari 2011 http://www.deredactie.be/ cm/vrtnieuws/mediatheek/programmas/journaal (naar aanleiding van de discussie over SUV-wagens) • Koen in het journaal van RTL-TVi: http://www.rtlinfo.be/ videos/19h/274012 (naar aanleiding van de BIVV-campagne Go for Zero) • Willy Kerremans in Terzake op 8 februari 2011: http://video.canvas. be/terzake-dinsdag-8-februari (naar aanleiding van de discussie over SUV-wagens • Paul Vande Walle in het VTM Nieuws: http://vtm.be/nieuws/ binnenland/58728-go-for-zero-tegen-slachtoffers (naar aanleiding van de BIVV-campagne Go for Zero)

40 ovk_nl.indd 40

3/7/2011 2:04:30 PM

Autostickers OVK biedt haar leden een autosticker aan om op de achterruit van de wagen te kleven. Zoals de SAVE-borden draagt deze sticker een dubbele boodschap. Het is een herinnering aan een jong verkeersslachtoffer en ook een oproep tot meer voorzichtigheid. Indien u deze sticker wenst te ontvangen met de foto, de voornaam en de leeftijd van uw kind, dan kan dit mits een deelname in de kosten van € 4 per sticker. Neem hiervoor contact op met Sofie op 02 421 65 86 of via sofie. [email protected]. De preventieve boodschap kan niet gewijzigd worden.

De SAVE-actie Om de SAVE-actie meer bekendheid te geven liet OVK verschillende nieuwe artikelen maken met het SAVE-logo erop.

• • • • • •

Een marineblauwe rugzak (€ 15) Een felblauw sportzakje (€ 5) Een gele fluorescerende rugzakhoes die regenbestendig is (€ 5) Een paraplu (€ 15) Een kaars met het OVK-logo (€7) Een balpen (€ 0,5)

Varia

Deze worden verkocht op de preventiestands, maar u kunt ze ook bestellen:

U kunt deze artikelen voor uzelf, familie of vrienden aankopen door contact op te nemen met Sofie Hoenkamp (02/421 65 86 of sofie.hoenkamp@ ovk.be).

41 ovk_nl.indd 41

3/7/2011 2:04:30 PM

Speelkalender Flits! Dit is de speelkalender voor 2011 zoals bekend op het moment van publicatie. Een bijgewerkte lijst vinden jullie op http://kunstlabavelinks.be/klave/boekingen/agenda. April

Mei

September Oktober

5 7 26 28 3&4 10 23 25 22 10 11 21 25, 26, 27, 28

OLV Pulhof Antwerpen Margareta Maria Instituut Kortemark GC Warande Lidekerke GC Kadans Wuustwezel Essen GITOK Kalmthout Dilbeek Antwerpen CC Nova Wetteren Mater Salvatoris Kapellen Mariagaarde Instituut Westmalle Magdalenazaal Kontich Expodroom Bree

Flits! boeken kan via 03/290.01.08, 0484/95.95.15 of [email protected]. Flits! is op DVD te koop bij OVK. De prijs is € 15 voor leden en € 20 voor niet-leden (beide + € 2 verzendingskosten).

Samenwerking tussen Assuralia en OVK

Varia

Assuralia is de beroepsvereniging van verzekeringsondernemingen. Zij groepeert praktisch alle Belgische en buitenlandse verzekeringsmaatschappijen die in België werkzaam zijn. OVK sloot met Assuralia een samenwerkingsakkoord om tegemoet te komen aan eventuele problemen van onze leden met verzekeringsmaatschappijen. Assuralia heeft haar leden verzocht een contactpersoon binnen elke verzekeringsmaatschappij aan te stellen die als ombudspersoon

Communicatie via e-mail Mogen we jullie vragen ons te verwittigen als jullie voortaan informatie via e-mail wensen te ontvangen?

voor de leden van OVK kan optreden. Onze leden kunnen hun problemen met de verzekeringssector aan het coördinatieteam van OVK overmaken. Die zal de contactpersoon bij de betrokken verzekeringsonderneming contacteren om een oplossing te vinden. Indien u als lid van OVK problemen hebt met een verzekeringsmaatschappij, aarzel dan niet contact op te nemen met Sofie op 02 421 65 86 of via [email protected].

OVK Jaarverslag 2009 Contacteer ons voor een exemplaar: sofie. [email protected] of 02/421 65 86

42 ovk_nl.indd 42

3/7/2011 2:04:31 PM