Locatie Odendael Sint-Oedenrode
Jaargang
Nr. 4
2015
Jasmijn en Waterlelie, dagzorg de Misse, groepszorg Den Herd, Zorgboerderij, activiteitenbegeleiding, receptie en roosteraar Boterbloem, Klaproos, Korenbloem, Lavendel, Madelief, verpleegkundigen Mevrouw Gonnie van Vugt
Iris, Zonnebloem, Huishoudig (intern) en wasserij
Mevrouw Inge Kuipers
Brabantzorg Thuiszorg Odendael
Horecakoks, Horecamedewerker, Horecamedewerker BO, Junior medewerker H&F, Managementassistent, Huismeester en Servicemedewerker
,
2
3
’s avonds met in elk dagdeel meerdere activiteiten. Deelnemers kunnen kiezen waar ze bij aan willen sluiten. We willen met ’t Palet een nog breder activiteitenaanbod doen voor nog meer bewoners/bezoekers. De teams van d’n Herd, De Misse en het
Het jaar loopt op z’n eind. Je gaat ’s ochtends van huis als het nog donker is en komt in het donker weer thuis. We krijgen allemaal te weinig licht in deze dagen. Dit is voor senioren vooral erg belangrijk. Onlangs is er binnen Brabantzorg een notitie uitgebracht waarin het belang van licht wordt aangegeven. Niet alleen is licht belangrijk voor het algemene welbevinden van de oudere maar door afname van zicht worden ouderen sneller afhankelijk van anderen. Het gezichtsvermogen neemt met het toenemen van de jaren langzaam af. Doordat je minder ziet wordt je onzekerder, kun je minder zelf en wordt je afhankelijker. In Odendael waren we al langer bezig met het verbeteren van het lichtniveau. Er worden de komende weken weer een aantal verbeteringen doorgevoerd. Het licht op het Plein wordt verbeterd waardoor daar beter activiteiten
algemene activiteitenteam worden team Welzijn en maken alle activiteiten mogelijk. Zij worden natuurlijk ondersteund door veel vrijwilligers. Straks is er bijv op 6 dagen gym in de ochtend maar worden er ook weer nieuwe en andere activiteiten georganiseerd. Als u wensen heeft dan kunt u deze doorgeven aan een van de medewerkers van team Welzijn. Om de vrijwilligers nog beter te ondersteunen worden deze twee keer per dag in de Ontmoeting ontvangen en wordt de hele dag doorgesproken onder het genot van koffie/ thee. Daarmee willen we de betrokkenheid van de vrijwilligers bij Odendael nog verder vergroten. De deelname aan ’t Palet wordt straks per drie maanden afgerekend en niet meer per maand. Dit scheelt enorm in administratieve rompslomp en geeft ons meer de gelegenheid onze aandacht te besteden aan belangrijke zaken: zorgen dat u een aangename dag met veel ontmoeting en afleiding krijgt. De leefcirkels zijn klaar en werken nu voor 100%. Daarmee sluiten we weer een innovatie af en plukken we de vruchten van een open afdeling voor mensen met
kunnen worden gedaan. Bovendien komt er biodynamische verlichting in de huiskamers van de Boterbloem, Klaproos en Madelief. We hopen met deze aanpassingen bij te dragen aan het welbevinden van de bewoners en bezoekers. In januari starten we met ’t Palet, de nieuwe naam voor het verenigingsleven. ’t Palet biedt dagbesteding 6 dagen per week van half negen ’s ochtends tot negen uur 4
dementie. Iedereen kan nu zonder sleutel of code bij de woongroepen naar binnen en buiten. U kunt dus daar gerust eens op de koffie gaan of op bezoek als u iemand kent die daar woont. Als u op de woongroepen komt ziet u prachtige wanden met foto’s van de Kolk en kasteel Henkenshage. U kunt op een bankje gaan zitten en er fluit een vogel in de boom. Daarmee is de sfeer en entourage op de woongroepen verder
werken en daar je capaciteiten inzet om goede dingen in gang te zetten. Daarmee leren we veel van elkaar en wordt er meer ervaring uitgewisseld. In januari gaan vijf teammanagers van locatie wisselen. Gonnie van Vugt gaat na 32 jaar in Odendael te hebben gewerkt naar de Watersteeg in Veghel. Yvonne Lavrijssen, nu teammanager in Simeonshof, komt naar Odendael. Natuurlijk is zo’n verandering ingrijpend en soms ook emotioneel. We hebben de ervaring dat zo’n wisseling na verloop van tijd zeer succesvol is en vertrouwen erop dat dit nu ook weer het geval zal zijn. We nemen medio januari afscheid van Gonnie; u wordt hier nog voor uitgenodigd. Daarna zal Yvonne zich aan u voorstellen. De feestdagen staan voor de deur, een drukke tijd. We sluiten het jaar af met een bedankavond voor alle vrijwilligers en een kerstborrel voor alle medewerkers. Het kerstspel wordt weer gespeeld door medewerkers en belooft dit jaar bijna een musical te worden met muzikale omlijsting van Odendael Vocaal. We staan stil bij het afgelopen jaar en de plannen voor 2016 tijdens de nieuwjaarsborrel op 4 januari
Topmoment: Mensen met dementie leven veilig en vrij in leefcirkels verbeterd. Dit draagt hopelijk bij aan meer woongenot voor de bewoners. Voor bewoners die buiten de woongroepen gaan; zij kunnen zich vrij bewegen op de begane grond van Odendael en deelnemen aan activiteiten of koffie drinken in de Ontmoeting. Er is veel belangstelling voor deze nieuwe ontwikkeling met technologie; we zijn de eerste locatie binnen Brabantzorg die op deze manier met leefcirkels werkt. De komende tijd ontvangen we regelmatig groepen mensen om hen rond te leiden en te vertellen over deze ontwikkelingen. In de regio Veghel hebben we de laatste maanden met alle teammanagers gesproken over arbeidsmobiliteit. Het gaat over de locaties Simeonshof in Erp, Watersteeg Veghel, Aatrium Veghel, Joachim en Anna in Veghel, Sint Petrus in Boekel en Odendael Sint Oedenrode. Veel teammanagers zitten al heel veel jaar in eenzelfde locatie als leidinggevende. Arbeidsmobiliteit wil zeggen dat je op een andere plek gaat
2016 waarvoor ik u allemaal van harte uitnodig. Ik wens u allemaal hele fijne feestdagen en een goed uiteinde!! - Wil van der Laar -
5
Terugblikken en vooruitzien
We lazen gedichten en andere teksten voor. Ons eigen koor zong mooie liedjes, zoals ‘De engelbewaarder’ en ‘De roos’.
T
erugblikken en vooruitzien. Het is wat we als mens doen. Zo kun je bijvoorbeeld ’s ochtends opstaan en terugblikken op wat er de vorige dag is gebeurd. Maar je kunt ook vooruitzien naar de toekomst, naar iets wat je nog tegoed hebt, naar wat er aankomt. In dit stukje doe ik het alle twee: ik blik terug op de herdenkingsbijeenkomst én ik zie vooruit naar het feest van Kerstmis.
Het hardop noemen van de namen van hen die in dit huis hebben gewoond en die het afgelopen jaar zijn gestorven vond ik indrukwekkend. Wat het voor mij extra bijzonder maakte is dat ook mijn tante Joke werd genoemd. Zij is in juni overleden. Maar er was meer, want de naam werd gevolgd door persoonlijke herinneringen aan de bewoner. Mijn nichten en neef vertelden me achteraf dat ze juist dit ‘super’ hadden gevonden. Na afloop van de bijeenkomst hebben we met elkaar gepraat, onder het genot van een kopje koffie of thee. Ook dat was goed.
Herdenkingsbijeenkomst
Kerstmis
‘Mensen sterven alleen als we ze vergeten. Maar als je aan me blijft denken, als je over me blijft praten, dan zal ik voor altijd bij je zijn’ -Isabel Allende-
Kerstmis is een mooi feest. Dit mooie zit hem in veel dingen. Zo is er de kerstboom, die we prachtig versieren met ballen, slingers en lichtjes. Er is de kerststal, met daarin Jozef en Maria, de herders en hun schaapjes, de ezel en de os, de drie koningen en – niet te vergeten natuurlijk – het kindje Jezus. Bij Kerstmis horen ook kerstliedjes, die blij kunnen maken, zoals ‘Midden in de winternacht’. Maar ze kunnen eveneens ontroeren. Neem ‘Stille nacht’ of ‘Er is een roos ontsprongen’. Met Kerstmis eten en drinken wij extra lekker, het liefst samen met dierbaren, we schrijven en ontvangen kerstkaarten of kerstmails en misschien krijgen we zelfs kerstcadeautjes!
Op dinsdag 17 november jl. kwamen we samen om onze overledenen te gedenken. In de grote zaal stond – naast het altaar – een tafel, met daarop prachtige rozen en veel gedachtenisprentjes. Ook brandden er lichtjes, één voor elke overleden bewoner.
Kerstmis dóet iets met mensen. Het maakt ons veelal ‘zachter’. Dit ‘zachte’ kan ook lastig of zelfs ronduit moeilijk zijn.
6
Zo is Kerstmis het feest van vrede, maar die is soms ver te zoeken: in de wereld, in onze families, op de plek waar we wonen of werken. Met Kerstmis willen we graag bij geliefden zijn, maar dat is niet altijd mogelijk. Omdat ze in het buitenland wonen, op vakantie gaan, omdat ze zijn gestorven. Hierdoor kunnen we ons erg alleen voelen.
Kerstmis is dit alles… en tegelijkertijd is het meer. Met Kerstmis vieren wij de geboorte van een kindje. Een bijzónder kindje. In de woorden van de engel: ‘Heden is u een Redder geboren, Christus de Heer, in de stad van David’. Dat is de diepste betekenis van Kerstmis: God komt naar de aarde en wordt mens. Niet omdat Hij dit moet, maar omdat Hij het wil. God is liefde en liefde wil delen, wil samenzijn met de ander. Natuurlijk doet God dit op zijn eigen manier. Hij komt niet als een grote koning of machtige heerser, maar als een kleine en kwetsbare baby die onze zorg en aandacht nodig heeft. Want dáár gaat het om: dat wij zorg en aandacht hebben voor elkaar, hier-en-nu, overal en altijd. Hartelijke groet, Leonie van der Kruijs Geestelijk verzorger
Gedicht Om over na te denken en in ons eigen leven ‘n plaats te geven....!
Hopelijk ook hier in “Odendael”, in het komende nieuwe jaar 2016.
Eens is een kind geboren eenvoudig in een stal. Dat kind kwam vrede brengen voor mensen overal.
Pastor Fr. Vrijdag s.s.s.
De engelen zongen vrolijk een wonder is geschied. Gods kind kwam voor een wereld vol zorgen en verdriet. Dat kleine koningskindje vroeg om een kerstgeschenk: dat ik niet voor mijzelf leef maar ook aan anderen denk. Waar mensen samen wonen en goed zijn voor elkaar daar is het áltijd kerstfeest op elke dag van ’t jaar.
7
Zomaar
wat gedachten rond
H
Kerstmis
ke en onaanzienlijke mensen, herders die in het open veld de wacht hielden over ‘n stelletje schapen. Zij zijn de eersten! “De luister van de hemel omstraalde hen” schrijft de evangelist Lucas, die getuige is geweest van het latere leven van Jezus. Hij heeft gezien hoe Jezus de duistere en sterke machten heeft weerstaan. Het ging toen immers ook al zo, zoals het nu nog zo vaak gaat: de machtigen keken (kijken) neer op de zwakken, de meerderen op de minsten. De machtigen van toen zeiden: al die tollenaars, al dat volk uit Samaria,
et zal wel niet alleen bij ons thuis gebeurd zijn. In mijn jonge jaren, dat er, wanneer de kerststal weer van de zolder werd gehaald, de ene of andere broze herder zijn hoofd kwijt bleek te zijn. We hadden er thuis in ieder geval wel van die zwakke broeders bij. Wanneer je de doos met vooral gipsen beeldjes opendeed, zag je het meestal al: hij, de herder b.v., hield ‘n staf in zijn handen maar had er zijn hoofd niet meer bij. Ieder jaar opnieuw werden die zwakke broeders dan weer gelijmd, en zo maakten wij er weer hele mensen van. En er werd er nooit een weggegooid, in tegendeel, die het meeste te lijden hadden gehad werden met de grootste voorzichtigheid behandeld. Soms denk je dat wij, mensen, heel wat voorzichtiger omspringen met de beelden van de kerststal dan met de beelden van God. En dan bedoel ik daarmee alle mensen, geboetseerd door Hem, gemaakt naar zijn beeld. “En op degenen die het meest te lijden hadden gehad. Waren wij het zuinigst,”
De Farizeeër en de tollenaar
al die blinden en lammen. Al die herders en dwazen, al die onnozele mensen die de Joodse wet niet kennen, daar valt niets van te maken, dus doe ze maar weg. Maar Jezus zegt: Nee. zo hoort het niet! En Hij biedt zwakke en gebroken mensen zijn hulp aan en maakt er weer hele mensen van en zij die de meeste scheuren vertoonden, kregen van Hem de meeste aandacht. Daarom gaat er op de eerste plaats voor die mensen een licht op in de duisternis. “De luister van de hemel omstraalde hen”, zegt Lucas. Dat betekent: in dit kind, in deze mens is God zelf aan het werk. In Hem is God zelf mens geworden.
beschreef ik hierboven, terwijl we in het leven van alle dag eerder opzien naar de sterken, naar succesvolle en machtige mensen en vaak voorbij kijken aan de gebroken, de zwakken, de mensen die te lijden hebben gehad, gescheurd en gehavend door het leven. De eersten die het goede nieuws van de kerstnacht te horen krijgen zijn niet de groten en machtigen, zoals keizer Augustus of koning Herodus, maar ‘n stel zwak8
Geen mens met het hoofd in de wolken, maar een medemens, een die in ‘n tochtige schuur en een wankele kribbe midden tussen gehavende en gebroken mensen wil zijn. Zo is onze God mens geworden en de vraag die overblijft, is of wij nu door zijn menswording te vieren er zelf ook meer mens van kunnen worden: medemensen, en vooral: mensen met elkaar. Ik denk dat Kerstmis vieren en er zelf meer mens van worden kan, als we, zoals de profeet Jesaja zegt: “Mensen de ruimte geven, verdrukten de vrijheid, als we ons brood delen met de hongerigen, de daklozen opnemen, de armen bijstaan en ons niet onttrekken aan de zorg voor verwanten”. Mens worden dat kan als wij proberen medemens te worden. En dus: beter ‘n gelijmd hoofd vol goede wil dan een stel hersens vol berekening; beter een gebroken hart dan een hart van steen; en beter vuile handen dan schone
die nog nooit een ander geholpen hebben. Dus beste mensen die dit lezen, welkom bij de stal, ieder die van goede wil is, en dus niet weggooit wat gehavend is, en helen wil wie gebroken is. Welkom... en allen een zalig Kerstfeest! Pastor Fr. Vrijdag s.s.s.
Samenspraak 40 jaar Odendael; toen en nu
H
broek of een spijkerbroek en ook ziet het er wat vrolijker uit met al die kleurtjes. Ja, en ook de mannen kleden zich anders, ge ziet ze nou ook vaak een spijkerbroek dragen en in de zomer zelfs een korte broek! Maar ook aan het uiterlijk wordt nu meer edaan, toen kon men wel een afspraak maken bij de kapsalon, maar die was meestal maar 1 of 2 keer per week open. Als ge dan te laat was om ’n afspraak te maken, dan was ‘t over. Gelukkig waren er toen verschillende verzorgsters die goed krulspelden konden indraaien. Pffff krulspelden inzetten, ik zou niet weten hoe dat moet! ’T is maar goed dat ze nu bijna iedere dag bij de kapster terecht kunnen. Ooh maar d’r is nog veel meer veranderd. Alleen de kamers al! Toen waren het maar kleine kamertjes en ook nie zo praktisch ingedeeld.
eeeee Ans, hoe ist? Werk je nog steeds hier? Dag Brigit, Inderdaad ik werk nog steeds hier. Ik werk hier al zo’n 35 jaar want ik heb het feestje van het vijfjarig Odendael ook meegemaakt. Da is al inderdaad een hele tijd. In die jaren zal er wel veel veranderd zijn? Zeker! Als men toen de leeftijd van 65/70 jaar bereikte en ze wat hulp nodig hadden, dan kwamen ze naar het bejaardenhuis. Nou, das nu toch wel anders. Nu is het èn verzorging èn verpleeghuis. En als je hier wilt komen wonen, moet je wel degelijk hulp nodig hebben! Maar Ans, hoe kleedde de mensen zich toen? Nou toen zag je de meeste dames in een jurk of rok lopen en vaak met donkere en sobere kleuren. De mannen een terlenka of manchesterse broek met een blouse trui of vest. Dan zien ze er tegenwoordig toch wel vlotter uit! Veel dames dragen nu een lange 9
Als ge binnen kwamt dan stond je bij een mensen om vroegen. Alles werd vaak aanrechtblokje en kon je naar de wc en overgenomen van de mensen of ze het douche met wastafel. nu wel zelf of niet zelf konden. En als we Het was erg klein als je daar iemand moest dan is in nood zaten met de bezetting van helpen bij het douchen, daarom koos men het personeel in de ochtend, dan werden er ook vaak voor om maar in bad te gaan. er kattenwasjes gegeven, alleen gezicht, Geheel bepakt en bezakt met douchespulhanden en als t nodig was een onderwasje. len en kleding wandelde je dan in je badMaar ook heel veel andere dingen werden jas over de gang, met de lift naar de verdoor ons bepaald en overgenomen. dieping waar de grote badkamer was. Zorg had immers een groot zorghart. ‘T had wel iets hoor! Dat is nu zeker wel anders. Nu wordt er Nou ja dan zijn de appartementen van nu eerst gevraagd wat de bewoner nog zelf toch wel erg groot. kan of door het gebruik van een hulpmidEen ruime huiskamer met een mooi keudel of kleine aanpassingen nog zelf kan. kenblok erin, een grote slaapkamer en een Ook worden nu de familie en mantelzorruime badkamer. gers meer ingeschakeld. Als het dan niet Gelukkig hoeven we nu niet meer over het meer lukt dan gaan we kijken wat wij van toilet te klimmen. Je de zorg kunnen gaan zou je evenwicht verdoen. liezen of natte voeten De regie blijft bij de krijgen haha. bewoner in handen, Ook de hulpmiddelen Dit is wel een positieve die er nu zijn, er is zoverandering. veel veranderd. Tegenwoordig zijn de Alles stond op papier bewoners ook wat en vaak met de hand mondiger en durven geschreven. Rapportevoor zichzelf op te koren werd in 1 map gemen. daan en alle afspraken En dan het eten! Is die gemaakt waren wat daar veel in veraner gedaan moest worderd? den stond ook op paZeker! Er werd ’s morpier. Ook werd er veel gens om 8.00 uur en van onze persoonlijke ’s middags om 16.30 kracht gevraagd. Menuur rondgegaan met sen met 2 personen in de papkar. Hierop bed tillen of in bad. stond dan het brood Geen luxe rolstoelen, gesmeerd voor de beHet oude Odendael geen rollators noem woners die dat van de het maar op! eerste 4 verdiepingen van de B-blok niet Ja, dan zijn we nu toch wel beter voorzien. zelf konden. Netjes op een bordje met een We werken steeds meer met de compuSil vaantje erover en dan een naamkaartter en laptop. Alles staat voortaan hierin je erop. Ja, het nadeel was dat je als je opgeslagen en wat de hulpmiddelen bebijvoorbeeld 1x1 sneetje met kaas en 1x treft... duwondersteuning bij rolstoelen of met rookvlees had opgegeven, je dit bijna elektrische stoelen. Liften om mensen te altijd kreeg. Ook stond er pap op de kar. verplaatsen van a naar b en er wordt heel In de nachtdienst werd dan 1 soort pap veel gelet op verbeteringen bij handelingekookt. Dit was wel iedere keer een vergen, zodat het voor iedereen beter en veirassing, want niet iedereen kon evengoed liger is. pap koken: klontenpap, aangebrande pap Ja, ook het geven van de zorg zelf is denk of pap die je kon snijden of juist drinken. ik veel veranderd. Maar er waren er ook die perfect pap konWij deden alle werkzaamheden waar de den koken. 10
De andere bewoners kregen iedere middag een trommeltje met de gevraagde sneetjes brood + beleg + 1 plakje kaas. Dit was dan voor de avond + ochtend. De warme maaltijd werd in de keuken aan de lopende band opgeschept. De soep in een soepkom, aardappelen, groente en vlees in een drievakschaal en dan nog een toetje. Dit werd dan door de zorg op de kamers gebracht. Het menu koos de kok en als je op Odendael kwam wonen gaf je door wat je niet lust en of je een dieet had. Dit bleef dan zo. Het was eten wat de pot schafte. Dan gaat het nu heel anders, voor de broodmaaltijden zorgt nu iedereen zelf en maakt hierin een eigen keuze. En wat de warme maaltijd betreft, nu hebben ze een dagmenu “Het menu van de chef”en daarnaast is er nog altijd een alternatief wanneer je iets niet lust. Verder kun je nu kiezen of je op je kamer eet, in het ODC of bij een van de eetgroepjes op de afdeling aansluit. Op de woongroepen koken ze iedere dag zelf, het menu wordt samen met de bewoners gemaakt. Het nieuwe Ook kregen de mensen toen 1x in de maand een lijst waarop levensmiddelen stonden voor de eerste behoefte. Hier mochten ze dan een keuze uit maken voor bepaalde punten, zoals koffie, thee, suiker, boter, ranja, wc-papier en noem maar op. Als ze dan tekort kwamen dan moest dit in de supermarkt worden bij gekocht. Nu hebben we een winkeltje, de Grutter en daar kun je van alles kopen, de bewoners die in de zorg zitten hebben daarvoor een pasje met een bepaald bedrag per maand erop en kunnen daarmee nu hun benodigdheden zelf inkopen. Ook anderen kunnen daar gewoon kopen wat ze willen!
En dan de dagbesteding; Vroeger kon men naar de Soos voor ’t dagelijks kopje koffie, naar de Kapel voor de mis op woensdagavond en alle andere dagen om 9.45 uur, een potje kaarten of biljarten of zo af en toe werd er een activiteit georganiseerd. Men zat veel tijd achter de geraniums! Nou da is nu toch wel heel anders. Achter de geraniums hoeven ze nu niet meer te zitten, daar hebben ze gin tijd meer voor! Nu is er een verenigingsleven met veel verschillende verenigingen. Van koersbal tot fitness en van handverzorging tot knutselen of muziek activiteiten. De mensen hoeven zich echt niet te vervelen. Oja nog één ding wa ook zeker is veranderd en dan stop ik ermee! Dè is ’t personeel! Vroeger was het maar een klein team en iedereen werkte fulltime, dus 40 uur per week en das nu volgens mij ook heel anders. Da klopt! Nu heb je veel grotere teams en met heel veel verschillende werkuren. Er werkt eigenlijk niemand meer fulltime, maar het valt me wel op dat er al veel collega’s 25 jaar of langer op Odendael Odendael werken. Da wil ook wa zeggen. Dus het is hier goed om te mogen werken. En ook nog een groot verschil is da er veel vrijwilligers hun hulp bieden bij activiteiten of andere hand en spandiensten. Das toch ook wel heel speciaal!! Nou Brigit, ik denk da we ’t hier maar efkes bij laten en weer es wat moeten gaan doen. Das goed Ans, tijd is geld zullen we maar zeggen, over een jaar of 10 zullen we ’s kijken hoeveel er dan weer is veranderd en of we dan nog steeds ons werk met veel liefde en plezier mogen doen! - Ans Vervoort en Brigit -
11
Nieuwe
bewoners
13-10-2015 Echtpaar G. van Kollenburg-Roefs
209
18-11-2015 Mevr. C. Rovers-van Hout
302
24-11-2015 Mevr. W.A. de Greef-Swinkels
M0133
25-11-2015 Mevr. A.P. Oosterholt-Schellekens
M0137
27-11-2015 Dhr. L.H. van den Tillaart
334
Verhuisd: 25-11-2015 Mevr. A.P. Oosterholt-Schellekens
M0137
In Memoriam 20-10-2015 Mevr. C.J.M. van Aarle-Jansen 5-11-2015 Mevr. J.M. van Doornik-Vervoort
334 302
12-11-2015 Dhr. G. van Kollenburg
209
13-11-2015 Mevr. A.A. van Os-Klomp
M0133
15-11-2015 Dhr. J.C. van de Laar
M0137
19-11-2015 Dhr. M.A. van Liempd
118
12
De bewoners, medewerkers en vrijwilligers van BrabantZorg hebben prachtige verhalen te vertellen. Verhalen die inspireren, uitdagen en stimuleren. Er gaat een mensenleven schuil achter iedere voordeur van BrabantZorg. n gesprek met mevrouw Van der Westen van afdeling Madelief ontvouwt zich een waaier aan herinneringen aan het gezin waarin ze is geboren, de schoonfamilie en het eigen gezin, waar ze bijzonder trots op is. Laten we bij het begin beginnen. Rika Lodewikus wordt in Raamsdonksveer als oudste dochter geboren op 2 juli 1931. Het is het begin van de crisisjaren. Haar vader
briek in beton en -tegels runnen. Hij heeft behoorlijk aan de weg weten te timmeren en zoals Rika het zegt: ‘Hij heeft keihard gewerkt en zich rijk weten te werken.’ Vader komt uit een gezin van veertien kinderen, hetgeen mevrouw Van der Westen later in ons gesprek ontlokt: ‘De Kerk heeft zich met dingen bemoeid waar ze zich niet mee had te bemoeien.’ Hoewel best religieus, heeft ze niet zo veel op met het instituut kerk. Dat mag duidelijk zijn. Haar ouders hebben drie kinderen gekregen. Zij zelf vier, waarbij de jongste dochter, als nakomertje na negen jaar, een welkom geschenk was. We gaan weer even terug in de chronologische tijdslijn. Na de lagere school van de Franciscanessen van Heythuysen, start Rika haar opleiding aan het gymnasium . Als ze haar diploma heeft behaald, gaat ze in Amsterdam rechten studeren. Ze woont daar eerst bij de nonnen en na enige tijd zelfstandig op kamers. In die tijd - en zeker voor een provinciemeisje best bijzonder. Ze leert Gerard van der Westen kennen tijdens het schaatsen op de vaart in Geertruidenberg. Je ziet voor je hoe ze samen over de baan zwieren: hand in hand en met van die dansachtige glijbewegingen. Tegenwoordig zouden ze dat antiek noemen. Een plaatje uit de vorige eeuw. Rika was 17 jaar, Gerard twee jaar ouder. Vooral Rika’s vader was op de vriendschap tegen. Het leidde ertoe dat Gerard de verkering verbrak. Maar het bloed kruipt, waar het niet gaan kan. Als een vriend van Gerard avances begint te maken en naar de hand van Rika dingt, neemt Gerard het heft weer in eigen handen en worden Rika en hij een paar. Gerard studeert economie in Tilburg. Als hij is afgestudeerd, wordt hij benaderd door Wim van Doorne (van de DAF-fabrieken) die hem verzoekt mede vorm te geven aan een tweede afdeling van Kempenhaege in Heeze. Kempenhaege is een centrum voor epilepsie en later ook ernstige
I
is bouwvakker. In de crisistijd is er weinig werk en vader besluit naar Holland te vertrekken, waar nog wel werk te vinden is. Rika krijgt nog een zusje en een broer. Na de oorlog keert het gezin teug naar Raamsdonksveer waar vader een aannemersbedrijf begint en de ouders een fa13
ook een zwembad werd aangelegd, zodat iedereen er jarenlang van een onbezorgde vakantie kon genieten. Dat huis is intussen verkocht. Op zeker moment werd Gerard getroffen door vasculaire dementie als gevolg van enkele herseninfarcten. Dat vergde veel van zijn energie. En ook van die van Rika. Ze zegt er zelfs over: ‘Door zijn ziekte zijn we samen de vernieling in gegaan.’ Ze bedoelt daarmee aan te geven dat ze zelf de laatste jaren ook flink heeft moeten inleveren. Gerard is anderhalf jaar geleden overleden. Ze zijn 58 jaar getrouwd geweest. Het valt haar zwaar haar charmante en lieve Gerard te moeten missen. Dat brengt ons op haar verblijf in Odendael, waar ze ook samen woonden, maar waar ze het nu alleen moet zien te redden. Mevrouw Van der Westen is vol lof. Het is een heerlijk huis om te wonen. De verzorging, het wooncomfort, de aandacht zijn boven wat een mens maar wensen kan. Ze is ook heel blij met de kring van bewoners waar ze zich bij heeft kunnen aansluiten en die dagelijks wel bij elkaar komen om bij te praten. Ze doet onder meer mee aan het jeu de boules spel en de laatste tijd doet ze ook yoga. Ze winkelt geregeld in het dorp en als West-Brabantse is ze zeer te spreken over de gemoedelijkheid in Rooi. Ze leest, niet zozeer verhalen of romans, maar over dingen die haar interesse hebben, zoals psychologische aandachtspunten, medische vraagstukken en
slaapproblematiek. Er bestond al een huis waar mannelijke patiënten werden behandeld, nu was het de bedoeling ook voor vrouwen en meisjes een dergelijke inrichting op te bouwen. Gerard wordt economisch directeur. In Kempenhaege worden mensen met zeldzame neurologisch epileptische aandoeningen behandeld. Jongeren met het Kleine Levi-syndroom kunnen hier bijvoorbeeld terecht. Door hun ziekte hebben deze kinderen soms meer dan 20 uur slaap per dag nodig en als ze wakker zijn, gedragen ze zich vaak verward en gedesoriënteerd. Rika heeft rechten gestudeerd in Amsterdam, maar rondt de studie niet af omdat ze inmiddels zwanger is. Later pakt ze de opleiding tot logopediste op en werkt meer dan 8 jaar als zodanig.
Het echtpaar krijgt vier kinderen: twee dochters en twee zonen. Rika praat met veel liefde over haar viertal en hun partners en de negen kleinkinderen. Zoon Jan woont in Australië en belt iedere zondag, klokke 8, zijn moeder om het laatste nieuws uit te wisselen en elkaars stem weer te horen. Dianneke is lerares en Catrien werkt als loopbaanadviseur. Zoon Kees heeft een designopleiding in België gevolgd en heeft een bedrijf in koffieapparaten, de ‘Rolls Royces’ onder de espressoapparaten, wordt wel gezegd. De negen kleinkinderen ‘doen’ het ook goed. Er zijn er verschillende die aan de universiteit studeren. Rika en Gerard waren een gelukkig stel. Ze hielden van samen reizen. In Zuid-Frankrijk, aan de voet van de Mont Ventoux hadden ze in Bedoin dertig jaar een vakantiehuis, waar later voor de kleinkinderen
gezonde voeding. Op bijgaande foto ziet u een deel van haar ‘bibliotheek’. Naaien was in het verleden dé grote hobby. Ze heeft door de Colour me Beautifultest ont‑ 14
dekt dat ze een herfsttype is. Nu weet ze precies welke kleuren haar flatteren en welke ze beter kan mijden. Ik zie allerhande tasjes die Rika van der Westen van bijzondere stofjes heeft genaaid. Vroeger had ze een verzameling avondtasjes. Ze maakte die ook wel zelf van kraaltjes en geborduurde stoffen, afgewerkt met een zilveren beugel. Dat zal prachtig zijn geweest.
Trouwe
Mevrouw Van der Westen is een tevreden mens. Als ik afscheid van haar neem, heb ik een nieuwe levensles geleerd: ‘Je kunt je leven maken, net zoals je een cake maakt.’ Dank u wel, want dat is geen flauwekul: je kunt een stevige boerencake maken, maar ook een die versierd is met marsepein of gevuld met zoete vruchtjes! - Emmy van Haastrecht -
vriendschap
E
en tijdje geleden heb ik u beloofd dat u nog iets van mij te goed hield. Het gaat over een hond voor wie in de Confetti in de lente geen plaats meer was.
Fryska, je bent misschien wel de enige hond op aarde die gestofzuigd werd, want ik was allergisch voor van alles, maar je liet het toe, als wij maar vrienden bleven. Soms mis ik je zo erg, maar het is fijn dat ik over je kan vertellen en dat je - nu iedereen van je gehoord heeft - een beroemde hond bent, zo beroemd, dat je in Confetti staat.
Fryska, Je bent niet moeders mooiste. Je ziet er zelfs wat lompig uit, maar wat was je een verstandig beest! Je leek wel te kunnen praten. Je kwam in ons gezin als logeerhond. Ik hechtte me aan jou, lief dier, maar na een maand moest je naar huis. Een jaar later wilde je baas het op dezelfde manier, maar toen ik zei dat ik dat zo niet wilde, dat ik op jou wilde passen, maar dan wel voor altijd, kwam je baas met een spannend voorstel: Ik zou aan de ene kant van de weg gaan staan, hij aan de andere kant. We zouden allebei om je roepen en bij wie je bleef, die zou jou mogen houden. En je kwam toen ik je riep en bleef na wat aarzelen bij mij zitten en likte mijn handen. Eerlijk is eerlijk, je werd mijn Fryska.
Opgetekend uit de mond van mevrouw An van der Velden. - Emmy van Haastrecht -
Je bleek nog in verwachting ook en er kwamen zes schattige puppies, die echte boxers leken. We verkochten die en hoorden later dat iedereen net zo dol op zijn hond was als wij op onze Fryska. Je had lieve genen. Je paste op de kinderen als wij bij de buren kaartten, je lette op het huis, je speelde met ons en was heel waaks. Toen ik eens zes weken in Australië was, kreeg jij een hartaanval, maar het kwam goed, je herstelde volkomen. Je bent 18 jaar geworden.
15
Herdenkingsbijeenkomst Odendael
J
ou missend gedenk ik jou
Jou missend vier ik je naam op deze gedenkdag Dit is de eerste strofe van een gedicht dat door Anja werd gedeclameerd tijdens de bijeenkomst waar de namen van overledenen van het afgelopen jaar in Odendael werden uitgesproken. Ontroerende momenten als van iedere bewoner die gestorven is een kort In Memoriam werd uitgesproken. Vaak rake typeringen. In de zaal werd geknikt, een traan werd weggepinkt. Missen is zo moeilijk. Want het is zoals Willeke in haar gedicht verwoordde: ‘Als je aan een boom zou vragen: Hé, boom sta jij daar graag alleen?’ Bomen en mensen staan niet graag alleen. Ze willen delen en samenleven.
Op deze avond zijn we dicht bij elkaar terwijl we stilstaan bij de namen van de gestorvenen. Aan ieder mens geven we bij de geboorte een naam. Die naam wordt ook in de dood herinnerd. We voelen weer de liefde en het samenzijn, zoals Leonie het zei. Odendael Vocaal bracht prachtige liederen ten gehore. De zeven regenbogen, een waardig danklied en Ons lieve Vrouwke een beetje troost. Laten we erop vertrouwen, zoals Toon Hermans, dat het nieuwe licht in mij komt. En als het even moeilijk is, weet dan dat de dierbare niet vergeten wordt en dat door zijn of haar leven een steen is verplaatst, dat het er toe deed, dat die mens er was. Al onze bewoners die het afgelopen jaar zijn heengegaan werden herdacht met een herinneringstekst en een witte roos. - Emmy van Haastrecht -
16
‘Ze
vonden me een vreemde vent’
I
edere zondag is een feestje voor meneer Ter Heide (84). Luisteren naar verschillende bandjes in de omgeving is zijn grootste hobby. Muziek maakt zijn tijd in het verzorgingshuis een stuk aangenamer, want op contact met andere bewoners hoeft hij niet te rekenen.
het ziekenhuis gelegen. Ik kreeg opnieuw medicijnen toegediend, maar niet de injecties die ik al eerder heb gekregen. Dit was een ander medicijn. Eenmaal thuis kreeg ik iedere dag medicijnen toegediend door verzorgers van thuiszorg. Het kwam wel eens voor dat de verzorging wat later kwam dan afgesproken en ik trommelde dan mijn zoon op om te helpen bij mijn medicatie. ‘Waarom ga je niet naar een verzorgingshuis?, vroeg hij op een dag. Ik ben een aantal verzorgingshuizen gaan bekijken en uiteindelijk hier gaan wonen. Het pand was net nieuw en dit appartement stond leeg. Ik kon meteen verhuizen.
Meneer Ter Heide is graag buiten de deur. “In september 2008 ben ik hier komen wonen. Om een heel simpele reden ben ik hier naartoe verhuisd. Oorspronkelijk kom ik uit Voorburg, Den Haag. In 1984 heb ik vijf maanden in het ziekenhuis gelegen.
In het begin vond ik het een verschrikking. Het erge was, en nog: Ik heb altijd werk gehad waarbij ik veel contact had met mensen. Ik kom niet uit Brabant maar moest er wel eens heen voor mijn werk. Ik hield van de gezellige mensen en voelde me er thuis. Ik zei dan ook meteen ‘ja’ toen me een baan werd aangeboden in Brabant. Het leek me dus gesneden koek om mijn weg te vinden in een verzorgingshuis tussen de gezellige Brabanders. Iedere morgen begroette ik beleeft een groepje dames dat bij elkaar zat. Op een dag hoorde ik de dames tegen elkaar zeggen: ‘Daar heb je die vreemde vent weer’. Een paar dagen later zag ik dat zelfde groepje weer, ik stapte erop af en zei: ‘Dag dames. Mag ik jullie wat vragen? Wat is er zo vreemd aan mij?’ Hun reactie was: ‘U bent niet van hier. Wij praten niet met u.’ Ik zocht aansluiting en zat vaak in de zomermaanden buiten, maar ik kwam nergens bij. Hier wonen vind ik prima. Ik heb namelijk een prachtig appartement en ik ben vaak buiten de deur. Ik ga regelmatig uit eten en luisteren naar bandjes. Ik ben gek op muziek. Ik heb vroeger in een band gespeeld, slaggitaar. Weliswaar een schoolband, maar ik trad ook wel eens op met de band van mijn muziekleraar. Ook was
Ik kreeg injecties voor Leukemie en mocht pas naar huis als de dosering zodanig was afgebouwd. Ik had overal korsten, ging kapot van de jeuk. Toen ik naar huis mocht, moest ik iedere twee weken op controle komen. Later is dat afgebouwd naar één keer per week. In 2008 heb ik opnieuw in 17
ik veel te vinden in het concertgebouw in de stad. Daarnaast heb ik een passie voor toneel. Ik speelde in verschillende toneelvoorstellingen op school.
kijk ik de agenda van verschillende bands. Zo ging ik laatst naar een Jazz-festijn in Oisterwijk. Daar speelden zes bands. Ik ben meestal een uur van te voren aanwezig in de kroeg of op welke locatie de band ook speelt. Ik wil namelijk een mooie zitplaats zodat ik de band goed kan zien. Verschillende bandjes heb ik al zo vaak gezien, dat de bandleden mij kennen. Dan kom ik binnen en roepen ze: ‘Haa Jan, ben je er weer? Gezellig!’ Dat maakt mij heel vrolijk. Dat houdt me hier op de been. Ik heb een prachtig appartement en heb mijn eigen hobby’s. Ik luister graag muziek via mijn laptop. Ik barst van de cd’s en dvd’s. Dat is mijn leven hier. Ik lees de kant en ga vroeg naar bed. Ik ben wel eens wezen luisteren naar een seniorenorkest dat regelmatig beneden in de zaal speelt, maar dat is niet mijn muziek. Ik heb geen behoefte om in een zaal te zitten met al die mensen. Als je een paar keer je hoofd hebt gestoten, is het voor mij wel goed.”
Meneer Ter Heide (vierde van links) met zijn toneelgezelschap.
Iedere zondag trek ik erop uit om naar bandjes te luisteren. Van september tot en met april. Ik heb bandjes gehoord in Eindhoven, Oss, Tilburg, Uden en Valkenswaard. Dat is allemaal bereikbaar met de Valys en de Regiotaxi. Op mijn laptop be-
- Manon Swinkels -
18
Koorrepetitie Odendael Vocaal Het ging er swingend aan toe bij de koorrepetitie voor de kerstliederen. Het was echt even afreageren na de plechtigheden bij de herdenkingsbijeenkomst op 17 november. Enthousiaste herders lagen bij nachte, al was de nacht helemaal niet zo stil. Maar ondanks alle lol en uitgelatenheid kon je wel horen dat er kwaliteitsmusici
aan het werk waren. Bij ons, als toehoorders, zat de stemming er al gauw in, al was het allemaal niet zo stemmig. De dames waren overigens best bij stem en het klonk prachtig uit die gesmeerde keeltjes! We kijken uit naar het zalige kerstfeest! - Emmy van Haastrecht -
19
1-jan 3-jan 5-jan 13-jan 14-jan 15-jan 18-jan 20-jan 29-jan 30-jan 4-feb 5-feb 6-feb 7-feb 9-feb 10-feb 17-feb 18-feb 18-feb 20-feb 20-feb 20-feb 26-feb 26-feb 1-mrt 5-mrt 9-mrt 9-mrt 9-mrt 9-mrt 10-mrt 12-mrt 13-mrt 13-mrt 17-mrt 17-mrt 20-mrt 22-mrt 22-mrt 23-mrt 24-mrt 30-mrt 30-mrt 31-mrt
Mevr. A.C.H.M. v.d. Velden-Iemants Mevr. H.M.M. van Berkum-van Kloppen Dhr. M.J. Bekkers Mevr. G.J. Thijssen-Koster Mevr. H. Wijdeven-van der Rijt Dhr. J.G. Nooijen Dhr. B.J.M. Franssen Mevr. J.A. Dortmans-van Schaijk A.W. van Liempd-Nooijen Mevr. M. Smits-Hulsen Mevr. J. Pennings-van den Oever Mevr. A.J. Raaijmakers-Donhuijsen Mevr. B. Verdonk-Thoer Dhr. A. Ellenbroek mevr. J.M.H. van wanrooij-van Erp Dhr. L.H. van den Tillaart Dhr. J. van den Dam Mevr. M.C. de Rijk-van den Heuvel Dhr. G.J.M. van Enckevoort Mevr. C.J. de Haas-van Deursen Mevr. M.A.H. Keulen-de Kort Dhr. J.G. Pepers Dhr. J. ter Heide Mevr. P.E.M. Hoogers-van Rijthoven Mevr. A.J.M.J. de Vries-v.d. Laar Mevr. P.H. Oerlemans-van den Brand Dhr. M.J. v.d. Biggelaar Mevr. P.J. van Erp-Santegoeds Mevr. A.L.J. Meijer-Eijmberts Mevr. H. de Visser-Loeffen Mevr. H.J.F. v.d. Berg-Dierking Mevr. P.H.M. Timmermans-Eijmberts Mevr. C. Slits-Staals Dhr. M. Brugmans Dhr. L.J. van den Brand Dhr. G.A. van der Zanden Mevr. J.S.L. Beek-Bos Mevr. S. Verduin-Swinkels Mevr. A. v.d. Laar Dhr. J.A. Hulsen Mevr. A.M.J. Kluijtmans-van Acht Dhr. A.F.J. van Rooij Mevr. I.J. Opheij-Pepers Mevr. J.E. van de Krol-Brakelé 20
315 B127 K069 203 115 M095 K071 126 118 B061 B057 304 235 125B 130 334 137A K089 218 B041 303 206 309 110 134 107 B135 106 121 322 214 112 311 223 M097 204 227 321 104 114 207 B037 109 K073
DE
BELEVING VAN EEN ZORGMEDEWERKER
H
allo allemaal, leuk dat jullie mijn stukje in de Confetti gaan lezen. Zoals jullie wel allemaal zullen weten is mijn naam Mirjam Hellings. Ik ben een echte Rooise, en woon hier ook in een mooi oud huisje met mijn twee kinderen. Ik ben één van de gezichten van de receptie hier in huis. Samen met mijn twee vaste collega’s en zes jongere collega’s bemannen wij zeven dagen per week dit eerste aanspreekpunt in Odendael. Al ruim acht jaar werk ik op deze plek. En dat doe ik met ontzettend veel plezier, iedere keer weer.
telefoontjes die hier binnen komen en voor mensen die een vraag of probleem hebben. Hier probeer ik dan zo goed mogelijk een antwoord of oplossing voor te vinden. Het geeft mij een goed en voldaan gevoel als ik diegene heb kunnen helpen. En uiteindelijk is dat erg waardevol als je met mensen werkt. Het werk bij de receptie is erg afwisselend en kan soms erg hectisch zijn, maar dat maakt het voor mij een superleuke baan waar ik echt mezelf kan zijn! Eigenlijk ben ik etaleuse/decorateur van beroep en heb hier ook enkele jaartjes in gewerkt, maar door bezuinigingen was daar op een bepaald moment moeilijk werk in te vinden. Per toeval ben ik hier toen beland en heb het nog steeds ontzettend naar mijn zin! Naast receptioniste , doe ik ook twee ochtenden administratieve taken boven op kantoor. Dit bestaat ook uit verschillende dingen, zoals facturen en contracten maken, kantoorbestellingen doen en natuurlijk mensen met vragen te woord staan. Door deze diversiteit in mijn baan bij Odendael is geen een dag hetzelfde en dat maakt het iedere keer weer een uitdaging! Daarom kan en wil ik met trots zeggen dat ik op deze fijne en gemoedelijke locatie van BrabantZorg werk! En tot ziens maar weer bij de receptie!!! Ik geef de pen door aan Marij Essens. - Mirjam Hellings -
Ik geniet van de bewoners en familieleden die ik vaak langs me zie komen, soms om koffie te gaan drinken, te gaan eten, naar een optreden gaan in de ontmoeting of gewoon even een wandeling willen maken en dan even een kort praatje doen met mij. Maar ik zit hier natuurlijk ook voor de vele 21
Revue Odendael
I
edereen heeft er al naar uitgekeken, want iedereen weet dat het leuk wordt als het personeel de revue gaat spelen. Dat zit altijd vol leuke verrassingen. ‘De Ontmoeting’ zit dan ook bomvol als het doek op gaat. Ingrid Gevers heet allen hartelijk welkom.
2 november
rassend vorm aan. Dat was wel even andere koek, toen! Neem bijvoorbeeld het baden van een bewoner: dat was een heel klusje. En die papkar ‘s avonds: altijd keuze uit verschillende soorten, van klonterpap tot snijpap. Afdeling Iris komt met een vrolijk bloemenlied. Blommen van meiden, die afdeling, als ze een was- en huishoudmedley ten gehore brengen. En iedereen zingt mee als Guus Meeuwis’ lied klinkt: En dan denk ik aan Brabant want daar brandt nog licht. Je krijgt er heimwee van! De heer Harry Joosten, een kersverse bewoner, speelt de sterren van de hemel op de piano en op zijn mondharmonica. Terecht merkt Ingrid Gevers op: ‘Zo’n muzikaal talent hebben wij gewoon in huis!’ Daar mag je je inderdaad rijk mee voelen. En we kunnen weer allemaal meezingen met Droomland en Ach, Margrietje. Stil worden we bij Edelweiss, het bekende lied uit de Sound of Music
Vocaal Odendael opent met een lied over vriendschap. Best een serieuze opening, al is vriendschap natuurlijk de basis voor alles. Als je je dicht bij elkaar voelt, kun je lachen met elkaar en ook huilen, als dat eens nodig is. Vanmiddag wordt het vooral lachen, ook al is het vandaag Allerzielen. (De herdenking van de overledenen, het afgelopen jaar in Odendael is op 17 november. Zie elders in deze Confetti.) Afdeling Waterlelie heeft een heel Shantykoor samengesteld. Wat een lied zeg, we kunnen met z’n allen meedoen. Allerlei bekende liedteksten zijn door elkaar gehusseld op de melodie van ‘Aan het strand stil en verlaten’. Wat een enthousiasme! Wat een geluk, dat we een goede voorzanger hebben! Afdeling Zonnebloem brengt tot uitdrukking hoe het er veertig jaar geleden aan toe ging. Moeder en dochter geven er ver-
Daarna treedt een groep leidinggevenden op met ‘Ja, zuster, nee, zuster’. Het lijkt wel een commando-eenheid. In hoog tempo geeft ‘de zuster’ opdrachten, ze deelt echt de lakens uit, kun je wel zeggen. Tandenpoetsen. Lekker fris allemaal met de 22
zelfde tandenborstel. Wassen. Allemaal met hetzelfde washandje van boven en van onderen en dan dat tempo.... Je denkt alvast met schrik aan het moment dat de bewoners hun behoeften moeten doen. Het is om te gieren. Gelukkig gaat het er in het echt iets minder slordig en vies aan toe. De zaal houdt de adem in als de po’s worden geleegd. Hilarisch!
In haar dankwoord kondigt Wil van de Laar aan dat het voltallige personeel naar de musical gaat. De Bodyguard (over de geheime liefde van Witney Houston met haar bodyguard) staat op het programma. Veel plezier met z’n allen!
Ingrid Gevers bedankt ook de vele harde werkers achter de schermen om deze middag tot een meer dan geslaagd feest te maken. We kijken nu al uit naar volgend jaar!
De directie dankt iedereen voor een werkelijk fantastische middag. We waren al behoorlijk verwend met koffie, sapjes en hapjes, nu gaat het managementteam ook nog rond met volbeladen bladen met bonbons!
- Emmy van Haastrecht -
Het leven is vol gebeurtenissen die ons doen verlangen ouder te worden
23
Nieuw op de Kinder WinterKermis goochel workshops
lokatie: datum:
tijd:
Odendael zondag 27 december 2015 van 11:00 tot 16:00 uur 24
Verjaardagen Vrijwilligers 1 2 2 2 3 4 4 5 7 7 8 8 9 9 16 19 20 21 23 24 28 29 31 31 31 2 3 3 4 6 9 10 11 11 12 13 13 14 17 18 21 23 23 25 28 28
jan. Annie Kluijtmans jan. Jef De Schepper jan. Gerry Lauwen jan. Toon Klomp jan. Wim van de Wiel jan. Mijntje Verhagen jan. Leny Meulendijks jan. Wil Janse jan. Rikie Relou jan. Ine van Oorschot jan. Cathy de Baaij jan. Bert de Baaij jan. Ria van der Meijden jan. Emmy van Haastrecht jan. Hanny van de Wijst jan. Nettie van Dijck jan. Alex Gruithuijzen jan. Karin van Vlerken jan. Riky Latijnhouwers jan. George Zoontjens jan. Will Voets jan. Mientje van Son jan. Annemarie Rovers jan. Ria Foolen jan. Harry van Oorschodt febr. Gerrie Vervoort febr. Christine van Heertum febr. Ria Schepers febr. Martje vd Elzen febr. Leny Gruithuijzen febr. An van Wanrooij febr. Corrie van der Heijden febr. Gerda van Bakel febr. Frans de Bie febr. Christianne Peeters febr. Annie van Erp febr. Greet Willekes febr. Ton van der Heijden febr. Geertje van de Aa febr. José de Brouwer febr. Yvonne van Waasdijk febr. Ria van de Velden febr. Marieke van Dijk febr. Truus van Rooij febr. Dian Kluytmans febr. Willy Koolen
2 4 4 6 10 10 11 11 11 13 15 15 16 16 19 20 22 24 24 25 26 26 30 31
25
maart maart maart maart maart maart maart maart maart maart maart maart maart maart maart maart maart maart maart maart maart maart maart maart
Corrie van Esch Maria van Hoof Jo Evers Sjan van Rooij Mevrouw vd Berg Mariet van Heeswijk Bart Verbakel Friedy Vervoort Koen Verberne Hans van der Velden Lies Beijers Tonnie Brinkman Myrna Valk Nellie van de Vleuten Ben van Acht Mieke Hoorn José Lugtenberg Annie Vervoort Riek der Kinderen Marietje Timmermans Anny van Hooff Leida Koster Tiny van de Wijdeven Joost van Heertum
M
H
E
R
B
E
R
G
K
O
N
I
N
G
B
A
G
I
J
U
D
E
A
N
E
L
E
G
N
E
A
E
M
K
G
O
E
O
K
E
D
T
G
B
M
I
N
O
B
K
O
R
G
L
D
O
A
N
E
Z
B
E
O
E
A
E
A
R
N
D
R
M
I
R
R
E
L
H
N
E
U
Z
W
A
N
G
E
R
S
F
Z
R
E
E
N
E
D
E
R
V
B
IJ
K
T
A
M
V
N
L
W IJ
Z
E
N
Z
F
F
M
O
IJ
L
E
I
D
S
M
A
N
E
E
O
N
R
D
A
V
I
D
Z
E
D
U
O
G
H
S
T
R
O
O
O
S
T
E
N
S
C
V
S
U
Z
E
J
T
O
O
R
T
S
E
Z
E
L
J
O
D
E
N
V
E
L
D
E
N
J
S
U
T
S
U
G
U
A
S
T
A
L
R
I
S
E
D
O
R
E
H
S
R
E
D
R
E
H
W
I
E
R
O
O
K
O
U
N
E
S
N
E
M
De winnaars van de puzzel van de vorige Confetti zijn: Mevrouw Dortmans, kamer 126 en Greetje van der Aa, vrijwilligster Van harte gefeliciteerd. De oplossing van de voorgaande puzzel is: Stoffen
26
Puzzel:
de zoekwoorden
KERSTFEEST OOSTEN JOZEF HERODES AUGUSTUS STER JEZUS HERDERS MENSEN VELD MIRRE MAAGD INSCHRIJVEN KONING JODEN WIEROOK BETHLEHEM MARIA GOUD DAVID IMMANUEL JUDEA STRO KRIBBE ENGELEN KOOR ERE ZWANGER VREDE ZOON KIND BAREN LEIDSMAN EZEL STAL WIJZEN GEBOREN HERBERG
Een
witte
E
r was eens een man die het kerstfeest grondig wilde vieren. Hij haalde een laddertje uit de schuur en spande langs het plafond de rode papieren slingers die daarvoor garant zijn. Aan de lamp hing hij een van die rode bellen, die opgevouwen weinig lijken, maar naderhand nog aardig meevallen. Toen dekte hij de tafel. Hij had hiervoor urenlang over drie winkels verdeeld in de rij gestaan, maar het zag er dan ook goed uit. Naast elk bord stak hij ten slotte een kaarsje aan, waarvan je er tien in een doos koopt, en klapte in zijn handen. Dit was het teken om binnen te komen. Zijn vrouw en kinderen, die al die tijd in de keuken elkaar met een verlegen glimlach hadden aangekeken, kwamen bedremmeld binnen.
Kerst
plaats. Maar het kind werd ten slotte toch geboren, zij het in een stal. En toen begonnen ze te eten, want nu mocht het, al was er dan veel ellende in de wereld. "Kijk," zei de man "dat is nu Kerst vieren en zo hoort het eigenlijk." En daarin had hij gelijk. En zij verwonderden zich over de hardvochtigheid van al die herbergiers, maar het was ook tweeduizend jaar geleden moet je denken, zo iets kwam nu niet meer voor. En op dat ogenblik werd er gebeld. De man legde de banketstaaf die hij juist aan de mond bracht, verstoord weer op zijn bord. "Dat is nu vervelend," zei hij, "er is ook altijd wat." Hij knoopte zijn servet los, sloeg de kruimels van zijn knie en slofte naar de voordeur.
"Nee maar," zeiden ze, "dat had je niet moeten doen."
Er stond een man op de stoep met een baard en heldere, lichte ogen. Hij vroeg of hij hier ook schuilen mocht, want het sneeuwde zo. Het was namelijk een witte Kerst, dat heb ik nog vergeten te zeggen, hoe kan ik zo dom zijn. De beide mannen keken elkaar een ogenblik zwijgend aan en toen werd de een door een grote drift bevangen. "Uitgerekend op Kerstmis," zei hij, "zijn er geen andere avonden."
Maar omdat hij het toch gedaan had gingen ze blij zitten en keken elkaar warm aan. "En nu gaan we niet alleen smullen," zei de man, " we moeten ook beseffen wat er nu eigenlijk gebeurd is." En hij las voor hoe Maria en Jozef alle herbergen afliepen, maar nergens was er 27
En hij sloeg de deur hard achter zich dicht. Maar terug in de kamer kwam er een vreemd gevoel over hem en de tulband smaakte hem niet. “Ik ga nog eens even kijken,” zei hij, “er is iets gebeurd, maar ik weet niet wat.” Hij liep terug naar de stoep en keek in de warrelende sneeuw. Daar zag hij de man nog juist om de hoek verdwijnen, met een jonge vrouw naast zich, die zwanger was.
lost. Want het was, zoals gezegd, een witte Kerst. Toen hij weer in de kamer kwam zag hij bleek en er stonden tranen in zijn ogen. “Zeg maar even niets,” zei hij, “die wind is wat schraal, het gaat wel weer over.” En dat was ook zo, men moet zich over die dingen kunnen heen zetten. Het werd nog een heel prettig Kerstfeest, het was in jaren niet zo echt geweest. Het bleef sneeuwen, de hele nacht door en zelfs het kind werd opnieuw in een schuur geboren.
Hij holde naar de hoek en tuurde de straat af, maar er was niemand meer te zien. Die twee leken wel in de sneeuw te zijn opge-
In
- Godfried Bomans -
de volgende
Confetti
O
m alvast naar uit te kijken: In de eerste editie van Confetti 2016 zult u een interview aantreffen met Maria van Genugten. Wie kent haar niet?
Maria is dit jaar al 25 jaar vrijwilliger in Odendael. Zij is nauw betrokken bij de introductie van nieuwe bewoners. Bij het jeu de boulen op de maandagmiddag is zij de stuwende kracht. ‘Kan niet’ bestaat niet. Ze weet mensen over te halen mee te gaan doen. Maria weet altijd wel een manier te bedenken hoe iemand die zware ballen effectief kan werpen. Ze is een enthousiast redactielid van Confetti, die iedereen weet te enthousiasmeren voor een verhaal of foto. Ze ‘zit’ bovenop het nieuws en de gebeurtenissen in het huis. Ze maakt al lang deel uit van de cliëntenraad en draagt heel wat steentjes bij aan “De Vrienden Van”. Kortom: een graag geziene verschijning, die ons vast een mooi verhaal te vertellen heeft. Geduld tot 2016. - Emmy van Haastrecht -
Niets is tijdsverlies, als je van de dag geniet!
28
De redactie van de Confetti wenst u Fijne Kerstdagen
en een geweldig, gezond
29
Filmclub Senioren De Filmclub Senioren is en service voor alle senioren in Sint-Oedenrode. Dit is een project van KBO Sint-Oedenrode, Brabantzorg locatie Odendael en Vrienden van Odendael. De films worden op een groot scherm vertoond. Elke film wordt na ongeveer 1 uur even onderbroken voor een pauze van ca. 15 minuten. Tijdens die pauze is er koffie of thee. Locatie: Zaal “Maas en Dieze” Entree: 3,50 per persoon, inclusief 1 munt voor koffie of thee. Programma: 7 januari aanvang 19.00 uur: The Reunion (2014) (de schoolreünie) Drama 88 min. Het is twintig jaar geleden dat de leerlingen van klas 9C eindexamen deden en ieder hun eigen weg gingen. Nu verheugen ze zich op de eerste reünie. Maar de feestelijke bijeenkomst krijgt een onverwachte wending als de introverte Anna besluit om haar vroegere pestkoppen te confronteren.
4 februari aanvang 19.00 uur: Paradise Now (Nog heden in het paradijs …) 2005 Drama 90 min. De jonge Palestijnse Khaled en Said zijn al bevriend sinds hun kindertijd en worden ‘uitverkoren’ om een zelfmoordaanslag in Tel Aviv uit te voeren. Na een laatste avond met hun familie, waarvan ze geen afscheid mogen nemen, vertrekken ze met bommen op hun lichaam naar de grenspost. Maar de operatie loopt niet helemaal volgens plan; de twee vrienden verliezen elkaar uit het oog. Beiden worden hierdoor gedwongen hun eigen keuzes te maken over hun verdere bestemming. 3 maart aanvang 19.00 uur: Nebraska (2013) Drama/Roadmovie 115 min. Een oude man, overtuigd dat hij het grote lot gewonnen heeft met een weinig geloofwaardige trekking, probeert naar Nebraska te gaan om zijn prijs op te halen. Zijn familie maakt zich zorgen. Ze denken dat hij begint te dementeren en willen hem in een verzorgingstehuis plaatsen. Maar één van zijn twee zonen besluit om met hem de reis per auto aan te vatten om het winnende lot op te halen, het winnende lot waar niemand enig geloof aan hecht. Tijdens de reis verwondt de oude man zich en zijn ze verplicht om te stoppen in een klein dorpje in Nebraska. In dit dorpje is de oude man geboren. Gesteund door zijn zoon, vindt de oude man herinneringen uit zijn jeugd terug. Speciaal opgenomen in prachtige zwart-wit beelden
Frequentie kabeltelevisie Odendael: 176 Hz kanaal 5
30
INHOUD
Personalia Odendael Nieuws van de locatiemanager Info commissie geestelijke zorg Gedicht Zomaar wat gedachten rond Kerstmis Samenspraak 40 jaar Odendael Nieuwe, verhuisde en overleden bewoners De inspiratie generatie Trouwe vriendschap Herdenkingsbijeenkomst Odendael ‘Ze vonden me een vreemde vent’ Koorrepetitie Odendael Vocaal Verjaardagen bewoners De beleving van een zorgmedewerker Revue Odendael KinderWinterKermis Verjaardagen vrijwilligers Puzzel Een witte Kerst Filmclub Senioren
Pag. Pag. Pag. Pag. Pag. Pag. Pag. Pag. Pag. Pag. Pag. Pag. Pag. Pag. Pag. Pag. Pag. Pag. Pag. Pag.
2 4 6 7 8 9 12 13 15 16 17 19 20 21 22 24 25 26 27 30
Kopij voor de volgende Confetti Graag inleveren t/m maandag 7 maart 2016, als het kan alles digitaal. De kopij kun je mailen naar
[email protected] of deponeren in de Confetti-brievenbus (bus nr. 10) achter de receptie. Foto’s graag onbewerkt en apart inzenden. Veel leesplezier, De redactie Maria van Genugten, Emmy van Haastrecht, Marion Steenbakkers, Robert de Haan Lay-out: Guus Kuijper, Harry van Oorschodt
31
