Linkse Binken Tijdschrift van SP.aTurnhout V. u.:Paul Van Mechelen Kongostraat 87 Turnhout
In samenwerking met
Beste lezer In dit nummer brengen wij u nieuws uit onze afdeling. Over de Turnhoutse politiek laten wij onze schepen Dimitri Gevers aan het woord. Wegens plaatsgebrek komt schepen Peter Segers aan het woord in ons volgend nummer. En Toon ging wandelen doorheen Turnhout aan de hand van Carola Van Hove. Ik wens u alvast veel leesgenot.
Woordje van de voorzitter Als voorzitter vind ik het belangrijk om de leden op de hoogte te houden van de ontwikkelingen binnen en buiten onze partij. Sinds de vorige editie van de Linkse Binken is er op politiek vlak in Turnhout één en ander gebeurd. Op de gemeenteraadszitting van 28 februari, bij de stemming over het nieuwe mobiliteitsplan, hebben drie raadsleden van CD&V tegen gestemd. Hierdoor werd het mobiliteitsplan verworpen. Binnen CD&V vond men dat hun drie gemeenteraadsleden het te bont hadden gemaakt. Er was geen verzoening meer mogelijk. Daardoor moest men dringend op zoek naar een derde partij, om in Turnhout opnieuw efficiënt te kunnen besturen. Onze twee schepenen Dimitri Gevers en Peter Segers hebben voor onze partij de onderhandelingen gevoerd, met een regelmatige terugkoppeling naar het partijbestuur. Zij hebben dit op een zeer constructieve en professionele manier gedaan, waarvoor onze dank.
Op 16 mei kregen we dan een nieuwe coalitie van SP.a, CD&V én Groen! Karel De Busser (CD&V) heeft inmiddels als schepen ontslag genomen en blijft raadslid. Astrid Wittebolle heeft de eed afgelegd en is de nieuwe schepen voor Groen! Ook de bevoegdheden werden herschikt, waarbij onze schepenen andere en meer bevoegdheden kregen (zie verder in dit nummer). Indien u nog vragen heeft over het bestuursakkoord en/of de bevoegdheden van de schepenen, kan u steeds terecht bij Dimitri 0495/420123 of Peter 0486/506099. Op 25 april is er tijdens een Algemene Vergadering een partijbestuur verkozen, waarbij wij een aantal nieuwe gezichten kunnen verwelkomen. Dit vernieuwde partijbestuur brengt ons in de laatste rechte lijn naar de gemeenteraadsverkiezingen van 2012. Wij gaan er, met uw steun, met z'n allen tegenaan. Brigitte Malfait
Vrijwilligers gevraagd De Turnhoutse Wereldwinkel bestaat ondertussen 40 jaar. En dat is niet niks. Begonnen in de Begijnenstraat, is de winkel een aantal jaar geleden verhuisd naar de Korte Gasthuisstraat, naast Peeters-Govers.
Linkse Binken; juni 2011
pagina 1
De Wereldwinkel werkt volgens het "fair-trade" principe. Anders gezegd: betaal aan de mensen in de ontwikkelingslanden een rechtvaardige prijs voor hun producten. Wereldwinkels drijven op vrijwilligers, mensen die zich belangloos inzetten. En daar nijpt nu een beetje het schoentje. Er zijn momenteel handen tekort. Want, de winkel moet worden opgehouden (zes dagen op zeven), de winkel moet worden gepoetst, het magazijn moet worden beheerd (letten op vervaldagen, leeggoed sorteren,…). Kortom een veelheid van taken. Daarom: als je enkele uren of een halve dag in de week vrij bent, en je wil die nuttig besteden, neem dan contact op met Josée Branders op het nummer 014/41 52 51 en kom het wereldwinkelteam versterken. Je bewijst er jezelf en de mensen in de Derde Wereld een dienst mee. Paul Van Mechelen Bevoegdheden van onze schepenen Dimitri Gevers: • ruimtelijke ontwikkeling (ruimtelijke ordening – ruimtelijk AGB beleid) • huisvesting • projectmanagement • stedenbeleid • patrimonium • jeugd en project 2300 Our Space Peter Segers: • sociale zaken (lokaal sociaal beleid – sociaal huis – volksgezondheid – andersvalidenbeleid – migrantenbeleid – kinderopvang) • ontwikkelingssamenwerking • opvolging OCMW • opvolging ziekenhuis • gelijke kansenbeleid en diversiteitsbeleid • sociale tewerkstelling • sociaal preventiebeleid Zeven jaar Zeven jaar is ongeveer de tijd die nodig is om in een nieuwe situatie te groeien. Of het nu gaat over een nieuw continent, een nieuw land, een nieuwe relatie, een verse ouder, een ander huis of ander werk, zeven jaar schijnt zowat het ijkpunt te zijn. Alles kits? Dan zullen de volgende twintig jaar ook nog wel meevallen. Zoiets ongeveer. Dat lukt niet met alles. Sommige veranderingen gaan daar gewoon te snel voor en vragen een lik-op-stuk beleid. Hoe je het ook probeert, je krijgt geen zeven jaar om aan een zwangerschap te wennen, geen zeven jaar om vertederd naar je baby te kijken. En later gaat de zwaartekracht Linkse Binken; juni 2011
aan de haal met je bespiegelingen over je ouder wordende lijf. Kwabben en huidplooien die gisteren nog onder je oksel zaten, hangen al in de buurt van je navel vóór jij je privé GPS daarop hebt kunnen instellen. Dit jaar – op 15 augustus om precies te zijn – woon ik precies zeven jaar in Turnhout. Ik ben dus een inwijkeling. Mijn verzameling vroegere adressen maakt van mij zelfs bijna een allochtoon. Na de dood van mijn tweede echtgenoot wilde ik uit de eeuwig zingende bossen weg en weer de bewoonde wereld in. Mijn shortlist van kandidaatsteden was pagina 2
gekrompen tot een top drie: Lier, Herentals, Turnhout. Alle drie in de Antwerpse Kempen. Alle drie nog op mensenmaat. Alle drie rustig zonder slaperig te zijn. Kiezen voor Turnhout was een bewuste keuze, gemaakt op basis van solide argumenten. Sommige van die argumenten waren rationeel. De grootte van de stad. De infrastructuur. Het openbaar vervoer. Het cultureel aanbod. De diversiteit van het aanbod in de detailhandel en de bereikbaarheid ervan. De beschikbaarheid van gezondheidszorg in de breedste zin van het woord. De prijzen van de huizen en appartementen. De afstanden: kon ik overal te voet naartoe? Andere argumenten waren wat emotioneler. Hoe voelde ik me vroeger toen ik er als toevallige bezoeker kwam? Vond ik het een gezellige stad? Vond ik het een schone stad? Hoe zat het met het lawaai? Vond ik er mijn weg? Was er groen in hanteerbare hoeveelheden binnen stapbereik? Desnoods binnen busbereik? Vermoedelijk zal het niemand kunnen schelen, maar ik heb in die bijna zeven jaar nog geen seconde spijt gehad van mijn beslissing. Turnhout en ik zijn dikke vriendjes. Turnhout is bereikbaar. Turnhout is bruisend maar niet knallend. Oké, met nieuwjaar een beetje, maar dat duurt niet lang. Turnhout is lollig maar niet carnavalesk. Turnhout is overzichtelijk. Turnhout is misschien niet prachtig, maar Turnhout is best mooi. Turnhout is soms onvoorspelbaar maar daarom nog niet onveilig. Turnhout is verrassend en toch niet verbijsterend. Turnhout is vriendelijk. Turnhout is open. Turnhout is gewoon leuk. Daarom had ik verwacht dat de inwoners van Turnhout zo ongeveer de gelukkigste,
meest positieve, opgewekte mensen zouden zijn van België in het algemeen en van Vlaanderen in bijzonder. Zo niet op nummer één, dan toch binnen de eerste tien. De lijst van mijn vorige woonplaatsen is lang genoeg om meer dan één pagina te vullen. Ze telt steden die kleiner zijn dan Turnhout, maar ook steden waar Turnhout meer dan één keer in kan. Er komen groenere en grijzere plaatsen in voor, gevaarlijke locaties en slaperige dorpen, hete klimaatgordels, regenseizoenen en ook aanhoudende droogte. Maar van Oostende aan de kust tot Brazzaville in Centraal Afrika, van Hoogboom bij Ekeren tot Leuven in VlaamsBrabant, van Colares in Portugal tot Kisangani in Kongo, op geen enkele van die plaatsen, noch in het binnenland noch daarbuiten, heb ik ooit mensen zo hardnekkig, langdurig, continu en systematisch horen kankeren over hun stad, de stad waarin ze leven en blijkaar ook willen blijven leven. Waarom wordt er gekankerd? Geen flauw idee. Waarover kankeren ze dan? Over zo ongeveer alles. Over het stadsbestuur, het verkeer, het openbaar vervoer, de middenstand, de consumenten, de café’s, het openbaar vervoer, de overwegen, de straten, de stoepen, de huizen, de buren, het groen, het grauw, het rood en het blauw…. En wat ik het ergste vind, is dat het nog besmettelijk is ook. Want na zeven jaar hebben ze me eindelijk zover gekregen dat ik nu ook begonnen ben. Over hun. Pardon: over ons. Lieve Flour
Macuro Op donderdag 30 juni om 19:30 u. (deuren om 18:30 u.) organiseert Curieus Turnhout in samenwerking met “Hands off Venezuela” de film: Macuro van Hermàn Jabes. De film vertelt het verhaal van een vissersdorp waar een energietekort ontstaat. Alleen de plaatselijke cementfabriek kan bijkomende energie produceren en de vissers vragen er om hulp. Het achteloze antwoord van de eigenaars van de cementfabriek zet de bewoners aan tot opstandigheid en solidariteit. De gevolgen voor de individuen en de gemeenschap laten zich raden. Deze film, over opflakkerende solidariteit in een harde wereld, is een aanrader. Het is een lichtpunt en een teken van hoop in een samenleving die altijd maar verder afglijdt naar individualisme. Linkse Binken; juni 2011
pagina 3
Plaats: Wollewei (ingang hoek Draaiboomstraat en Kwakkelstraat). Inkom: gratis. Na de film is er nog een praatcafé. De film is Engels ondertiteld. Neuzen in de omgeving van Turnhout Nog voor de zomer wordt er een boekje uitgegeven door Curieusl, waarin onze streek kort en bondig wordt voorgesteld aan de hand van foto’s en wetenswaardigheden. Een meerwaarde boven op de vele toeristische naslagwerkjes. Curieus medewerkers van Beerse, Vosselaar, Oud-Turnhout en Turnhout hebben er aan meegewerkt. Er staan twintig thema’s in, o.a. het groen in deze steden, de geschiedenis in 100 woorden, een rubriek "wist je dat…", volksfiguren e.a. Er is een rubriek gewijd aan wijlen Karel Van Miert, een Kempenzoon die erg actief was in de Europese instellingen.
Ook aan dr. Paul Janssen - uitvinder en industrieel - werd aandacht besteed. Het is een handig boekje met het formaat van een zakagenda en een aparte kijk op onze regio. De toerist, die met de fiets of met de auto naar onze contreien afzakt, en de inwoners zullen er zeker iets naar hun gading in vinden. Ook de samenstellers waren meerdere keren aangenaam verrast. De realisatie van deze gids is een pilootproject, waaraan ook Herentals heeft meegedaan. Later op het jaar, maar vooral volgend jaar, komen ook andere interessante regio's aanbod. Wij zijn fier dat wij de spits mochten afbijten! Marina Vervoort - Curieus
Danspaleis aan het spoor Fuifzaal Meer dan 10 jaar geleden recycleerden wij - Bas, Peter, Geert, Vicky en mezelf - de verkiezingspop-ups van Jan Van Duppen en Louis Tobback. Elke achterkant kreeg een letter en werd clandestien tegen de toen nog leegstaande goederenloods in de Stationsstraat gehangen. De lichtjes geïrriteerde stationschef kwam aanlopen en las op zijn loods in koeien van letters 'danSPaleiS Per SPoor'. Een zin waarin de letters SP tot drie maal in hoofdletters waren weergegeven. Voor Patrick Jansens bij ons binnenwaaide, en er SP.a van maakte, kwam dat allemaal nog niet zo nauw... Vele jaren acties, tussenkomsten en collegeonderhandelingen later kunnen wij u met enige fierheid zeggen dat de graafwerken gestart zijn. Het is misschien een beetje zuur te moeten vaststellen dat van die jonge hippe bende van vijf, die 10 jaar geleden dit feestje in gang zette, alleen ik, en dan nog met een portie goede wil, als 'JONG en HIP' beschouwd kan worden, maar toch, die slag hebben wij minstens binnengehaald. Ook het tweede grote dossier voor de jeugd, de renovatie van “Het Paradijs”, de gebouwen waar de speelpleinwerking in het Raadsherenpark doorgaat, gaat de laatste rechte lijn in. Als alles goed gaat, knippen wij in juli ook dat lintje. De kinderen kunnen dan vanaf deze zomer genieten van de nieuwe infrastructuur. Ondertussen investeren wij ook op andere domeinen fors in de jeugd met bijvoorbeeld de indoorskatehal in de oude Pipda gebouwen aan de Steenweg op Oosthoven of de aanleg van speelpleintjes. Tot slot kregen wij nog een voorstel van besparingsmaatregel vanuit de jeugdraad: het niet aankopen van oordopjes... De ruimtelijke ontwikkeling van Turnhout Hét paradepaardje van dit jaar op het vlak van de ruimtelijke ontwikkeling van onze stad, is het woonproject Meuletiende, een stukje achter het domein van het Atheneum aan het Boomgaardplein. Daar wisten wij 49 kavels bouwrijp te maken waarvan wij er volgende maand hopelijk al 41 kunnen toewijzen. Door een rood gekleurd toewijzingsreglement hebben jonge gezinnen of alleenstaande ouders met een bescheiden inkomen, of zij die een ouder of gehandicapt kind huisvesten, de eerste keuze en krijgen zij zo de kans om, bijna een derde onder Linkse Binken; juni 2011
pagina 4
de marktprijs, een bouwgrond aan te kopen. De stad geraakt net uit de kosten en kan zo uitkijken naar een volgend project. Een tweede succes is het verkrijgen van de vergunning voor de heraanleg van de Grote Markt. Die zal vanaf eind februari omgevormd worden tot het salon van de stad, waarop naast veel groen, banken, luifels en zelfs een fonteintje, ook plaats zal zijn voor het grootste terras van de Kempen. In de zomer van 2012 zal de markt schitteren als nooit tevoren. De plannen voor de winkelprojecten Turnova en Le Bon, waar naast veel nieuwe winkels ook veel nieuwe woningen en bijkomende parkeerplaatsen zullen komen, en in Turnova zelfs een compleet nieuwe academie, zitten in de laatste rechte lijn. Zoals de zaken er nu voor staan, zullen ook daar eind dit jaar de eerste bouwkranen verschijnen waarna twee nieuwe stadsdelen zullen verrijzen, die Turnhout weer een beetje meer stad zullen maken en haar aantrekkingskracht fors zullen verhogen. Hopelijk kan de bestaande middenstand ook weer haar graantje mee pikken. Ik zou nog tal van projecten kunnen opnoemen, de Melkhoek bijvoorbeeld, maar zal mij beperken tot één: de bouw van een nieuwe hogeschoolcampus in de Lokerenstraat. Hierdoor kunnen meer jongeren in eigen stad hoger onderwijs genieten. De enige vrees van de buurt bestond erin dat de studenten de parkeerplaatsen zouden bezetten. Dit hebben wij opgelost met de invoering van het bewonersparkeren rond de KHK en ineens ook rond de vakschool. Turnhout mobiel Dat brengt ons naadloos naar mijn derde en makkelijkste bevoegdheid: de mobiliteit. Laat u niets wijsmaken: "wij zijn goe bezig, ook al zeggen sommigen van niet". Twee jaar geleden begonnen wij aan de herziening van het mobiliteitsplan. Wij ontwikkelden uniek in de provincie - een computerverkeersmodel dat voor de ganse stadsregio de effecten kan voorspellen van verkeersingrepen. Wij gingen met de vier gemeenten van de stadsregio rond de tafel zitten om samen één mobiliteitsplan te maken. Al even uniek overigens. Tot slot legden wij ons oor te luisteren bij Parkstad Turnhout, het alternatieve mobiliteitsplan voor de Noorderkempen van Luc Vanhout. Parkstad leverde ons de concepten van de platgedrukte parkeerlussen en de zachte groene assen. Alsook het autoluwe stadshart en de grote ondergrondse bezoekersparking aan het einde van de bereikbaarheidsassen. Het parkeerregime is een light-versie van parkstad. Alleen, Parkstad wil de tarieven voor niet-bewoners in de straten verdubbelen om zo de straten nog extremer terug te geven aan de bewoners. Net zoals Parkstad proberen ook wij buiten onze stadsregionale lijntjes te kleuren. Onder onze impuls, is sp.a-gedeputeerde Inga Verhaert met een studie begonnen om de mobiliteitsvraagstukken op regionale schaal te bekijken. Besluit Beste vrienden, er ligt nog heel wat werk op de Turnhoutse plank. Dat niet alles feilloos verloopt en politieke tegenstanders er als de kippen bij zijn om vuurtje-stook te spelen, geef ik u graag toe, maar als wij het geheel overzien dan denk ik te mogen zeggen dat wij minstens een paar steentjes in de Turnhoutse rivier hebben kunnen verleggen. Ten goede. De vruchten aan onze rode boom worden stilaan rijp. Graag uw hulp om ze het komende jaar mee te oogsten en aan de vrouw en man in de Turnhoutse straat te brengen. Al was het maar om al dat work in progress ook na 2012 tot een goed einde te kunnen brengen. Beste vrienden, the best is yet to come... Dimitri Gevers
Linkse Binken; juni 2011
pagina 5
Rode wandeling in Turnhout Onlangs kreeg ik een uitnodiging binnen voor een 'Rode wandeling door Turnhout', en daarbij zou je een woordje uitleg krijgen over gebouwen of gebeurtenissen die voor het socialisme in Turnhout belangrijk zijn geweest. De 8ste mei was de datum van afspraak, net een week na de 1ste mei. Ik had die dag sporen van armoede gezocht in de Sint-Katharinakerk in Hoogstraten, dus ik dacht: laten we vandaag maar eens wat penitentie doen. En ik dus mee. De wandeling, drie uur door het stadscentrum, werd kundig geleid door Carola Van Hove, die goed onderlegd interessante, correcte en mij nog onbekende informatie leverde: een garantie voor succes bleek ze te zijn. Vertrekken deden we natuurlijk in de nieuwe Volkswil op de Merodelei: de oude zouden later nog tegenkomen.
Figuur 1:De rode wandeling vertrekt tegen een groene achtergrond: de nieuwe coalitie, weet je wel!
En dan gaat het door de Molenstraat, waar we voor de verdwenen winkel van de 'coöperatief' halt hielden, waar we ook meteen aan de achterkant van de 'ziekenkas' stonden, maar waar het interessantste te zien was op het einde van de straat, vlak bij de vroegere peperkoekfabriek van 'Van Deun-Poppeliers'. Daar staan lage huisjes - gerestaureerd ondertussen - die ik daar al altijd weten staan heb, maar waarvan in nooit geweten heb dat het 'tijkwevershuisjes' waren. Gat in mijn cultuur opgevuld. Nu wil het toeval - of niet, want ik ben van Turnhout - dat al mijn voorvaderen in de rechte lijn, tot aan mijn betovergrootvader, tijkwevers waren: dat was de huisindustrie in deze stad, voor de papiernijverheid die na 1800 opkwam. Zo kom je op de wandel in Turnhout je eigen stamboom nog tegen!
Linkse Binken; juni 2011
pagina 6
Figuur 2: Tijkwevershuisje in de Molenstraat
En je komt voorbij het Ministerie van Financiën - de Federale Overheidsdienst, de FOD in mooi Belgisch - waar vroeger 'Biermans' was, je hebt het over de kleine huisjes die vroeger aan de 'Yzeren Wegstraat' stonden: afgebroken, en niets in de plaats gekomen behalve een braakliggend terrein waar al jaren niets mee gedaan wordt. We draaien de Zandstraat in, en ik kom op een plaats waar ik nog nooit geweest was, hoewel ik er ooit dichtbij woonde: de Merckxpoort, het laatst overgebleven Turnhoutse beluik. Maar wij noemen zoiets een 'poort': het werkvolk woonde er, vaak gespeend van het meest elementaire comfort. Dikwijls was er slechts een toilet voor heel de poort, de huizen hadden geregeld niet meer dan een vertrek. Armoe troef alom, in die poorten. Daarvan komt ongetwijfeld ook het Turnhoutse woord 'portjesvolk': een zeer denigrerende term was dat, bedoeld voor mensen van de heel lage stand, met wie je niet wilde geassocieerd worden en van wie je moest wegblijven. Maar het woord is verdwenen, zoals de poorten in onze stad: we zijn welvarend nu! Overigens is deze poort niet zo oud: kermiskramer Jan Merckx bouwde ze pas na de Eerste Wereldoorlog, in 1918. (Een interessante tekst over de Merckxpoort van de hand van Sam van Clemen is in december 2010 in 'Gazet van Turnhout' verschenen.)
Figuur 3: Huizen met een halve verdieping in Merckxpoort: het begin van summiere luxe. Verval en onkruid in de 21ste eeuw.
Linkse Binken; juni 2011
pagina 7
Als je niet te vaak heel Turnhout rondwandelt, zie je hier en daar toch wel mooie huizen, en twee Mechelaars in ons gezelschap vinden de stad zo 'proper': dan is het bij ons wat anders, beweren ze, kennelijk ondanks city promotor Bart Somers! En ik moet zeggen: ons stedeke valt me nogal mee, hoewel ik het - shame on me? - niet echt een mooie stad vind. Sporen van vergane bedrijvigheid ook in de Renier Sniedersstraat: daar kun je op een pannen zadeldak nog lezen: 'Ch. A. Van Bael - huidevetter'. Toevallig was ik vandaag bij 'Electro Lenders', aan de watertoren, en ik vraag daar hoe lang die huidevetterij al dicht is. 'O, zeker vijftig-zestig jaar', zegt Jean me. Eer zestig dan vijftig, vermoed ik, vlak na de Tweede Wereldoorlog moet dat geweest zijn. 'En stinken dat het deed', weet hij nog. 'En die huiden werden dan gebracht van het oude slachthuis, vlak over de Hollandse Schuif, en daar stonk het even erg'. Ik hoorde mijn grootoom Jan, die vlak voor de schuif woonde en een sigarenwinkeltje annex uitleenbibliotheek dreef, nog wel eens spreken over 'den aawen abatwaar', zoals die toen heette.
Figuur 4: Stilleven: twee koeienkoppen en een trekbel.
De huidevetterij (leerlooierij in het Algemeen Nederlands) is redelijk recent: ze werd, samen met het ruime burgerhuis ernaast, rond 1888 opgetrokken naar een ontwerp van Pieter Jan Taeymans, de eerste vertegenwoordiger van een bekende architectenfamilie die in Turnhout en omstreken zeer actief was. De voordeur van dat huis draagt nog de sporen van de vroegere activiteit: twee koeienkoppen. En helemaal naar het eind van de negentiende eeuw verwijst een heuse trekbel: daar kon je dus echt nog 'belleken trek' mee doen. Ondanks de symbolen in de voordeur woont er nu een advocaat, een goeie naar 't schijnt. De oude Volkswil in de 'Statiestraat' zijn we ondertussen al lang voorbij: nog wat vergane glorie. Het café staat zonder meer leeg, de ABVV-kantoren zijn een hotel geworden: 'Tegenover' heet het. Bedoeld is allicht 'tegenover het station', maar tegenwoordig ligt ertegenover het 'Best Western Turnhout City Hotel': you can't win them all, but Turnhout goes international! De stad wordt opgestuwd in de vaart der volkeren, en huidevetters zijn er niet meer van doen. O nee, wij zijn een stad! En dan komen we bijna ten slotte in de Lindekensstraat, waar vroeger de oude fabriek van Brepols op uitgaf. 'Taachterste', zoals mijn vader dat noemde; 'tfeurste' was dan in de Papenstraat. Ook vlakbij lag nog de 'Red Band', een confiserie, dat wil zeggen: een Linkse Binken; juni 2011
pagina 8
snoepfabriek. Weer in een werkmansbuurt zitten we hier. En we gaan iets drinken in het oudste café van Turnhout: De Penge, geopend in 1890, 120 jaar oud dus. De naam verwijst naar een plaatselijke deugniet à la 'Witte van Zichem'. In dat café zal allicht menige 'werkmanspree' geheel of gedeeltelijk achtergebleven zijn. Nu is het een buurtcafé, een soort van bruine kroeg die zeer authentiek en oud overkomt, en gezellig. Ook een kennismaking voor mij, en een die weer meevalt. Op het einde van de wandeling valt het me op dat alle industriële bedrijvigheid uit Turnhout verdwenen is. Het begon al kort na de oorlog met het oude slachthuis en huidevetterij Van Bael, - weg met de stank - in de jaren zestig volgden Van Genechten en Biermans, waar het overigens nog fiks gebrand heeft - is dat nog wel veilig? - Brepols ging ook ten zuiden van de stad - de bereikbaarheid van de ondertussen riante Baron du Fourstraat zal daar ook niet vreemd aan geweest zijn -, en de voedselnijverheid zocht andere oorden op: Van DeunPoppeliers en zijn peperkoek, Cremers Wafelen (de weeë geur van zoet gebak, o gruwel), en Anco is veranderd in een loftig appartementsgebouw: hoe meer geld, hoe meer geluk! Overigens: heel de Nieuwe Kaai is een voorbeeld van stadsverfraaiing met een jachthaven incluis: we zijn rijk, en dat zullen ze gezien hebben. Die vlucht van de industrie uit het stadscentrum (Turnhout is lang niet het enige voorbeeld) doet me nogal denken aan wat we met kerkhoven gedaan hebben. Nu ligt ons kerkhof op de Steenweg op Merksplas, vlak bij Nazareth, voorbij het Sint-Jozefsziekenhuis. Daar leef je hoe dan ook nog, maar je ultieme bestemming ligt 500 meter verder, netjes uit het gezicht van iedereen. De dood hebben we leuk uit het dagelijkse leven verbannen, en zo hoort het ook: wie sterft er nu nog, in deze tijd van jeugd, genot en gebrek aan zorgen en ernstige moeilijkheden. De industriële bedrijvigheid zit ook aan de rand van de samenleving: in het centrum is de dienstensector druk doende, maar werken in een ander uniform - niet in een pak, een leuke jurk, niet met gemanicuurde vingertjes of een getrimde baard - dat behoor je ook niet meer te zien. Met de kerkhoven hebben we de dood op zijn plaats gezet, met de verplaatste industrie een essentieel deel van het leven: werken voor de kost. Wie maakt zich daar nu nog zorgen om, wie wil dat zien? Dat alles neemt echter niet weg - wel integendeel - dat ik iedereen de 'Rode wandeling door Turnhout' ten zeerste aan kan raden. Je komt er de geschiedenis tegen, korter of langer geleden, je loopt tegen je eigen stamboom aan, je ziet wat er in je stad veranderd is, ten goede en ten kwade, en al wandelend kun je er eens bij blijven stilstaan. Niet altijd bruist Turnhout, maar het leeft toch. Erg de moeite waard was de belevenis. Met dank dus aan Carola, van harte. Toon Van Bourgognie
Linkse Binken; juni 2011
pagina 9
SPa - Turnhout Samenstelling van het bestuur, zoals beslist op de algemene vergadering van 25/04/2011 Naam
Adres
Telefoon
GSM
Brigitte Malfait Stijn Bohez Marina Vervoort Paul Van Mechelen Hannes Anaf Bas Bax George Bhatti Basri Calis Clara Calis Toon De Clerck Annick De Smet Lau de Vries Lieve Flour Marcel Gautier Dimitri Gevers Patrick Hens Paul Huybrechts Vicky Labro Deborah Langman Daniël Lenaerts Hilde Maes Stef Meynendonckx Peter Segers Toon Van Bourgognie Ronny Van der Seelen Nic Van Heupen Ferre Van Litsenborg Jan Van Otten Lydie Wils Luc Wouters
Bergbeemden 93 Broekstraat 58 Oude vaartstraat 98 Kongostraat 87 R. Sniedersstraat 5 bus 4 Rozenlaan 20 Parkring 78 Oude vaartstraat 98 Oude vaartstraat 98 de Merodelei 263 Hammelburgstraat 11 Gasthuisstraat 67 bus 3 Heilig Hartstraat 4 Begijnhof 30 / A Kruishuisstraat 66 Korte Vianenstraat 28 Kongostraat 139 Jacob Smitsstraat 5 Otterstraat 189 Spoorwegstraat 41 bus 2 Rubensstraat 113 Otterstraat 111 Guido Gezellestraat 46 Molenbergstraat 62 bus 6 Tichelarijstraat 120 Rubensstraat 113 Fr. Joostenstraat 17 / 3 Meirgorenstraat 53 Gasthuisstraat 67 bus 3 Lindekensstraat 75
014/42.36.73
0496/50.70.99 0498/67.92.31 0471/65.44.52
014/42.15.55 014/43.63.62 014/41.04.59 014/21.16.10 014/42.15.55 014/41.72.71 014/42.69.27 014/70.45.24
Brigitte Malfait
Ondervoorzitter
Stijn Bohez
Secretaris
Marina Vervoort
Penningmeester &
Paul Van Mechelen
0495/42.01.23 0475/62.23.76 014/41.37.94 014/43.34.87 014/70.51.26 014/42.55.42 014/72.70.73 014/43.88.49 014/42.41.47 014/41.74.87 014/42.55.42 014/43.65.93 014/70.45.24 014/41.77.49
politiek secretaris
Linkse Binken; juni 2011
0476/34.29.21 0479/70.01.67 0486/82.06.85 0475/60.43.87
014/41.33.18
Bestuursfuncties Voorzitter
0499/43.36.54 0499/57.93.31 0487/20.71.54
pagina 10
0486/88.76.41 0485/17.49.61 0474/83.68.30 0496/77.55.37 0476/47.31.01 0486/50.60.99 0486/85.56.50 0498/49.13.49 0479/22.92.84 0478/55.98.06 0478/27.74.22
