Lindeveld. oerier. Secretariaat: Oplage: 300

L

De indeveld oerier

K

Juni 2011

Secretariaat: [email protected], www.buurtbelangenlindeveld.nl

Oplage: 300

De Stichting Buurtbelangen Lindeveld zet zich in voor de bevordering van de leefbaarheid van onze wijk, het gebied tussen Valkenburgerweg, Kruisstraat, Welterlaan en stadsautobaan. Met de Lindeveldkoerier houden we u op de hoogte van activiteiten en actualiteiten.

Waar zijn de olifanten? De olifantenparade is naar Kopenhagen vertrokken, we moeten weer wennen aan onze lege stad. Als je kijkt naar het lijstje metropolen die de “Elephant Parade” heeft aangedaan is het zeer bijzonder dat Heerlen hier nu tussen staat met dank aan een bijzondere stichting “Vrouwen laten Heerlen glimlachen”. Twee olifanten waren beschilderd door kunstenaars uit onze wijk; Elianne Lempers creëerde “Roosje” en Nico Biessen de “Elef@nt”. De parade inspireerde ook anderen in onze wijk, vier mooie stukjes bereikten de Koerierredactie. Graag plaatsen wij deze stukjes en nemen via deze olifantenkoerier afscheid van de Heerlense Elephant Parade 25 maart - 28 mei 2011.

Nico Biessen zijn Elef@ant

Zomerconcert Zondagmorgen van 11:00 tot 12:00 uur zal de Koninklijke Harmonie Heerlen ons jaarlijkse zomerconcert vormgeven. Ook dit jaar zal er weer voor koffie, frisdrank en vlaai worden gezorgd.

De klanken van de Harmonie zullen een aardig contrast opleveren met Park City Live waarvan het programma om 13:00 start met “Broodnodig” een hommage aan Herman Brood. Voor de gezellige nazit is er dus enige concurren-

tie. Laten we voor beide evenementen hopen op prachtig weer.

Op 3 juli om 11 uur Zomerconcert op het Hesselleplein

Een kleine terugblik op…..de stadswandeling Op zondag 15 mei vond wederom een leuke activiteit plaats voor de buurt: de stadswandeling door het centrum van Heerlen. Na het prachtige voorjaarsweer van de voorbije weken, moesten we die dag de paraplu toch maar voor de zekerheid meenemen… Gelukkig begon de wandeling met een voorzichtig zonnetje op het Burg. De Hesselleplein…. In eerste instantie zou deze stadswandeling begeleid worden door een gids van het VVV. Na de aankondiging in de vorige koerier, meldden zich echter twee enthousiaste buurtbewoners als ervaren stadsgidsen! Dat konden wij natuurlijk alleen maar toejuichen! En dus ging een twintigtal buurtbewoners onder leiding van Jan Theunissen (Burg. De Hesselleplein) en Wim Mietus (Hamerstraat) op pad. De route liep via het plein en de Schoolstraat richting stadscentrum (Valkenburgerweg, Geleenstraat, Saroleastraat, Bongerd, Glaspaleis, Nieuwe Nor, Pancra-

tiusplein). Vervolgens liepen we via de Akerstraat met een bezoekje aan de Gedachteniskapel, richting Tempsplein weer terug naar Lindeveld.

het plein, de Ambachtsschool, de verschillende gevels, de architectuur, de vele (!!) slagerijen die Heerlen rijk was, de centjes die de (kwa)jongens vroeger van de ijzerhandelaar kregen om achter de Pancratiuskerk hun slag te slaan bij de snoepjeswinkel…. en nog veel meer.

Halverwege moesten we inderdaad 5 minuutjes schuilen voor een enorme plensbui. Gelukkig bood de overkapping bij het Glaspaleis beschutting en werden we in de tussentijd bijgepraat over de panden van juwelier Martens en Van Wersch (inmiddels VVV Heerlen).

Wim Mietus gaf in de kerk aan het Tempsplein tekst en uitleg over de verschillen tussen de Protestantse en Rooms Katholieke Kerk en liet ons uitgebreid het kerkgebouw en het orgel zien.

Jan Theunissen vertelde honderduit over o.a.

Ollie en Fantje We waren samen vanaf jullie Bekkerveld – waar we in ‘t circus moesten werken - naar de Sarool gestuurd. En we zagen onderweg nagemaakte broertjes en zusjes die demonstreerden tegen de mensen die onze familie uitroeien. We keken elkaar aan: “Hannibal op Kousen-

voeten...”, “Het zijn hier ook de Alpen niet!”, zeiden we tegen elkaar. Onderweg terug stuurden ze ons langs jullie grote circustent van aluminium en glas. Aan de overkant daarvan hing ‘n zwarte roversvlag, die bij de protestparade hoorde van onze mooi gekleurde

zusjes en broertjes. We konden er met onze slurven nét niet bij, anders hadden we die vlag gepakt en op onze circustent gezet, overal waar we nog spelen moeten.... Met olifantsgroeten, Ollie & Fantje 2

Na een wandeling van 2 uur waren we wel toe aan een drankje. Gelukkig liet de zon zich ook weer zien en hebben we gezellig nagepraat en geborreld in de tuin aan de Ambachtsstraat. Het was een hele leuke en leerzame middag, waardoor we het centrum van Heerlen ook eens van een andere kant hebben bekeken. Jan Theunissen en Wim Mietus: nogmaals hartelijk dank voor de fijne begeleiding!!

Roosje Vanaf de dag dat ik in de krant las dat de Elephant Parade naar Heerlen zou komen, ben ik begonnen met het schilderen van olifanten op doek. Deze schilderingen bestonden uit een aantal schetsen met olieverf. Dit bleken echter de verkeerde olifanten te zijn. Het waren namelijk Afrikaanse olifanten. Toen ik hoorde dat ook ik een olifant kreeg toegewezen van de gemeente Heerlen was ik erg in mijn nopjes met dit zwaargewicht. Begin oktober stond ze in de gang. Ik dacht: wat is ze groot en ze is wel erg wit. Dus begon ik haar maar eerst grijs te schilderen. Het idee had ik in mijn hoofd en het eindresultaat zag ik al voor me. Het project draait om het redden van de Aziatische olifant. Het typisch Nederlands gezegde “Het is geen rozengeur en maneschijn” was voor mij van toepassing ten aanzien van de huidige benarde situatie waarin de Aziatische olifant verkeert. Als ik mijn ogen sloot was het voor mij al duidelijk hoe de olifant eruit moest gaan zien. De vrouw die ruikt aan een roos staat voor de geur en de rozen spreken voor zich. De maneschijn is gereflecteerd op de rug, aan de bovenkant. Daar stond ze dan, een grijze olifant. Toch wel spannend, waar zal ik beginnen …. bij de oren? Een eerste roos op het oor. Daarna de vrouw die ruikt het haar ogen dicht.

Groene ogen heeft ze gekregen. Tijdens het schilderen werd ze steeds Roosje genoemd en Roosje is het gebleven.

Moet je maar eens proberen: je ruikt beter als je ogen dicht zijn. De maneschijn zie je beter als het donker is, daarom is de restkleur op de olifant indigo. Dit is een donkerblauwe kleur. Aan welke kant moet de maan komen? Gaandeweg kwam ik op het idee om de maancyclus te schilderen met een sterrenhemel.

Vlak voor de kerst is Roosje bij mij opgehaald. Het was opeens stil en leeg in huis en ik miste haar. Toen ben ik weer verder gegaan met het schilderen van olifanten op doek. Nu ben ik wel de Aziatische olifant gaan schilderen. Deze doeken zijn tentoongesteld in Oppidom op het Pancratiusplein, hier blijven ze tot eind mei.

De ogen moesten voor mij symmetrisch zijn. Ze moest lief kijken en kwetsbaarheid uitstralen.

Op de Tefaf in Maastricht heb ik de Elephant Parade gepromoot. Ook dit was een bijzondere ervaring. De reacties op mijn Roosje (zo zie ik haar) en de schilderijen zijn overweldigend. Heel bijzondere contacten zijn ontstaan en en vele leuke e-mails heb ik mogen ontvangen. Ik ben blij dat ik op deze wijze een steentje bij heb mogen dragen aan een beter bestaan voor de Aziatische olifant. Elianne Lempers

Kliko’s pimpen Al lang loop ik met het idee, wat zou het toch leuk zijn als de kliko’s in onze wijk kleine kunstwerkjes zouden zijn die elke donderdag de wijk en je eigen tuintje kunnen opvrolijken. 300 huizen, al snel 600 Kliko’s * 4 zijden leveren 2400 verrassingen op. Dat ik deze gedachte aan de olifantenkoerier toevertrouw is geen toeval, elke donderdag een kliko-parade die de wijk een feestelijk tintje geeft lijkt mij geweldig! Eelco Mostert 3

Hoe vang je een wilde olifant August Timmermans Bangkok, Thailand April 2011 Wilde olifanten zijn, ja .. wild, en om ze te vangen werden in Thailand slimme vallen gezet waar zelfs deze intelligente beesten met alle vier benen in liepen. Wild draaide hij zijn nu uitpuilende ogen in alle richtingen. Toen hij zich realiseerde dat hij vastzat, niet naar voren of achteren kon, brulde hij zijn luidste en meest angstaanjagende getrompetter. Enkele mannen bonden snel touwen om zijn achterbenen. Geen ondergang accepterend brulde hij nog eens heftig. Maar hij zat vast tussen zware houten balken. Hij begreep niet wat er gebeurd was. Opeens was er geen vrijheid, geen macht en geen waardigheid meer. Weer spande hij al zijn spieren. Maar tevergeefs. Met de kracht die hij nog had brulde hij luid en gaf toen op, het feit accepterend dat hij niets meer kon doen. Mensen gooiden emmers water over hem heen, wat een verkoelend effect had, en ze kwamen zelfs zo dichtbij dat ze zijn buik met bladeren begonnen te wrijven om hem van zijn spanningen af te helpen. Een olifantendrijver had de moed om hem rietsuikerstengels en bananen te geven. Maar het wilde beest was niet klaar om te eten. Hij trilde van angst. Ondanks zijn enorme omvang en

sterker dan een mens ooit kon zijn, was hij bang. Er werden twee vrouwelijke olifanten naar hem gebracht. Met hun slurven begonnen zij zijn rug te betasten en te masseren. En dat had een bewonderenswaardig effect. Hij kon zich iets ontspannen, en nu drong het tot hem door. Het was de roep van een vrouwelijke olifant geweest die hem in deze val gelokt had. Hij was een jonge mannelijke olifant van bijna 15 jaar en was pas voor zichzelf begonnen, losgekomen van de kudde waarin hij was opgegroeid. Vandaag, in het gedeelte van de jungle waar hij vaker graasde, had hij de lokroep van een vrouwelijke olifant gehoord; het had hem sexueel geprikkeld en hij was haar achterna gegaan. Alhoewel hij de vreemde hoop bladeren op haar rug gezien had had hij nooit geweten dat daar een mens onder verborgen zat. Deze jager speelde het klaar om het vrouwtje onder controle te houden en haar naar de kraal te leiden waar andere jagers op de nieuwe vangst stonden te wachten. En toen hij eenmaal in de kraal was werd hij naar de nauwe kant ervan gedwongen en opeens zat hij vast, eindigend in deze verschrikkelijke frustratie die hij nu voelde.

een statige olifant met schitterende zilveren ringen om zijn slachttanden naar hem toe. Hij droeg een witgeklede brahmaanse priester op zijn rug die mantra’s reciteerde en heilig water over hem heen sprenkelde. De priester zegende de verwarde olifant voor kracht, gezondheid en tevredenheid, voor bescherming tegen gevaar, ziekte en pijn en een gelukkig leven tussen de mensen. Uiteindelijk verloor de jonge olifant

kappen van bomen onder de overheidszorg viel. Voor de speciale training werden verschillende centrums opgezet om olifanten de complexe taken van optillen, trekken, en slepen van boomstammen te leren en zowel alleen als in een groep te kunnen werken. Olifanten geboren in zulke traningscentrums worden vanaf hun achtste jaar getraind en er worden geen olifanten in het wild meer gevangen. Nu de houtin-

zijn woestheid, en niet lang daarna was hij klaar om de intensieve training te ondergaan welke zijn spirit zou breken en hem zou voorbereiden om deze mensen en hun koning gedwee te dienen.

dustrie gemechaniseerd is, worden de werkolifanten merendeels gebruikt in de toeristenindustrie voor jungletochten en om hun kunsten te demonstreren.

De Thai kunst van wilde olifanten vangen en temmen dateert uit de tijd dat olifanten werden gebruikt in oorlogvoering. De olifant werd een lastdier toen in 1947 de ‘industriële bosbouw organisatie’ het dier introduceerde in de timmerhoutindustrie en het

Dagenlang stond hij vastgebonden aan diep in de grond gezette zware balken, en de mensen wachtten totdat hij zijn woede zou verliezen. Op een vroege morgen kwam 4

Illegale houthandel, uitbreiding van landbouwgrond en industrialisatie hebben voor zodanige ontbossing gezorgd dat er weinig plaats overblijft voor de olifanten in het wild. Vandaar dat akties zoals “Elephant Parade” bijdragen tot de bescherming van de wilde Thai olifant.

De “Hof van de Olifant”

alleen in Heerlen, maar ook in andere steden werden en worden kleurrijke olifantparades gehouden. Allen met de slurf richting Thailand! Op de grootste olifant

Karel Spruijt, april 2011 In de lente van 2011 is het sculptuurloze De Hesselleplein plotsklaps twee beelden rijk. Aan weerszijden voor de ingang van de oude Ambachtsschool staan twee prachtige olifanten: “Grote Beer” van Danne van Schoonhoven en “Sem” van Toon Willemsen. Met een originele visie zijn deze twee olifanten vakkundig beschilderd. Save Elephants More and more.... Een wereldprimeur voor het De Hesselleplein! De beelden zijn onderdeel van de “Olifanten Parade Heerlen 2011”. Het zijn door (Heerlense) kunstenaars overwegend kleurrijk beschilderde olifanten. Drommen bezoekers lopen kriskras door de stad de “Olifantenroute”. De olifanten worden gefotografeerd van vele zijden, vaak grappig met een ukkepuk er boven op. Het is een vrolijk en carnavalesks gezicht, een bonte optocht van niet alleen dieren, maar vooral ook van vriendelijke rondtrekkende mensen met al dan niet een Heerlense “olifantenplattegrond” in de hand. Het is een fenomeen dat bij Heerlen past en de Heerlenaar blijkbaar in het bloed zit. De monochrome bronzen ruimtelijke beelden van o.a. Mari Andriessen op het Pancratiusplein, Frans Gast in de Geleenstraat voor het stadhuis en Toon Dupuis op het Tempsplein wordt tijdelijk de rug toegedraaid. De aantrekkingskracht van kleur op een ruimtelijke vorm bij de beschouwer laat zich nu gelden. Fotolens en oog zijn gericht op de polychrome olifant. De in het centrum van Heerlen uitgestrooide olifanten hebben extra aantrekkingskracht, omdat ze niet zo groot zijn als de volwassen olifant. Kleurrijke jonge “olifanten” zonder ivoren slagtanden lijken een hoog knuffelgehalte te bezitten!

zal een eigentijdse en pacificistische Hannibal Barkas klimmen. Hij zal het kleurrijke en kunstzinnige gevormde legertje leiden en zijn trouwe bondgenoot de olifant op vredelievende wijze “te vuur en te zwaard” redden. “Handen af van de olifant” luidt het parool! Misschien kan hij onderweg nog vele goede daden verrichten, zoals “achtergebleven” Japanners uit radioactief besmet gebied plukken, het met één handbeweging de wereld kernenergie en -wapenvrij maken. Alsook om genocide, hongersnood, mileuvervuiling en andere ellende de wereld uit helpen. Kortom om de “Hof van de Olifant” te creëren. Mens, dier en plant leven dan weer in harmonie met elkaar. Dat is een mooie gedachte en het zou een zegen zijn voor de fauna maar vooral voor alle kinderen van nu en hun toekomstige kinderen. Maar ja, dan missen we wel de te verwachten “optochten” in Heerlen voor bijvoorbeeld kleinere en inheemse dieren, zoals de “geelbuikvuurpadparade”, de “korenwolfparade”, de “dasparade” en de “grote vuurvlinderparade”! Inmiddels zullen de meeste bezoekers wel hun meest favoriete olifantje hebben gevonden. En anders heeft een ieder daarvoor nog de tijd tot 28 mei 2011. Daarna zal de bonte stoet trompetterend uit Heerlen richting Thailand trekken. Andere kleurrijke en boeiende beelden, “Nana’s”, van Niki de Saint Phalle blijven tot 20 juni in het Glaspaleis te bewonderen. Na eind mei zal het De Hesselleplein weer beeldenvrij zijn. Dan is het de vraag of, en door wie, een traject wordt ingezet om op het De Hesselleplein een goede en originele sculptuur van de architect Jan Stuyt blijvend te kunnen laten verschijnen ..... en toen kwam er een grote olifant en die blaast het verhaaltje uit .....

De reden van plaatsing van de beschilderde en versierde beelden is helaas niet vrolijk. De mollige gigant staat, als ik juist ben geїnformeerd, op de nominatie om binnen dertig jaar uitsluitend nog in de dierentuin te kunnen voortleven. Tegen die tijd zal de wilde Aziatische olifant door de mens zijn uitgeroeid. Geen best vooruitzicht. Daarom is dit legertje kleurrijke olifanten opgericht om het op te nemen tegen de boosdoeners die het gemunt hebben op de Thaise olifant. Niet 5

“VILLA DUIJSENS” VAN ARCHITECT JAN STUYT EEN OPSTEL DOOR KAREL SPRUIJT Inleiding Een zwarte vlag met een wit doodshoofd, met twee gekruiste botjes eronder, is een beetje uitdagend gehesen op het voorbalkon van de statige stadsvilla. Een argeloze voorbijganger zou wellicht kunnen denken dat hier daadwerkelijk “piraten” en/of ander gajus zou vertoeven. Dit is echter geenszins het geval. Hier wonen vriendelijke en gastvrije jonge mensen. Dankzij hen wordt het oude monumentale pand voor verdere verwaarlozing behoed. Omwonenden zijn, voorzover ik weet, blij met de “krakers” omdat zij niet bang hoeven te zijn dat het pand nodeloos zou kunnen afbranden zoals indertijd tijdens de langdurige leegstand van de oude Ambachtsschool op het De Hesselleplein. De architect van de Villa Duijsens is Jan Stuyt. De heer Stuyt (1868-1934) is in Heerlen geen onbekende want hij ontwierp o.a. voornoemde Ambachtsschool aan het De Hesselleplein (1913) en de monumentale Vroedvrouwenschool (1920-1922). Villa Duijsens is in maart 1919 in Den Haag ontworpen voor dokter-apotheker Duysens. De vergunning voor de bouw is verleend op 13 mei 1919. Toen heette de straat waaraan het pand ligt Schinkelstraat, momenteel Honigmanstraat (59). Het traditioneel gebouwde hoofdhuis, met zijn prachtige voor- en zijgevel, is nagenoeg geheel intact. Het “verlengde” of erachtergelegen deel is echter aanzienlijk ingekort. De bijkeuken, stal (met daarboven de knechtenkamer, hooizolder) en de garage (die zowel aan de voorzijde als de achterzijde in/uitrijbaar was) blijkt afgebroken.

De glas-in-lood ramen zijn niet gesigneerd. Het dak van de aanbouw blijkt helaas niet waterdicht. De aanzienlijke en langdurige lekkages hebben voor veel schimmelvorming aan de muren van de achterbouw gezorgd. Dit is niet in het belang van de gezondheid van de huidige bewoners en het behoud van het gebouw. Afgezien van de gigantische schimmels, waardoor met name de oorspronkelijke keuken blijkt aangetast, draagt het huis toch een heel aangename en open sfeer in zich.

Interieur Op de begane grond bevinden zich aan de rechterzijde van de grote monumentale hal achtereenvolgens: de voormalige spreekkamer, de apotheek, het open trappenhuis en de keuken. Aan de linkerzijde van de hal is de salon gelegen, momenteel in gebruik als fietsenhok, daarachter de naderhand aangebrachte doorgang naar pand 57, en vervolgens de voormalige woonkamer met serre. In het ruime trappenhuis, te betreden onder een boog met aan weerszijden twee aanduidinkjes van een “kapiteel”, zijn twee grote verticale glas-in-lood ramen aangebracht. Er zijn geen monumentale figuratieve afbeeldingen in het glas-in-lood. Wel twee kruisvormen met daarop in het midden van het linkerkruis de hoofdletters E en D sierlijk met elkaar verbonden, en daaroverheen een reuzenhoofdletter D. Dus E.D.D. In het rechterkruis is een hoofdletter R aangebracht. De letters zijn rood en de kleur van de kruizen is geeloranje. Een rapportage door de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed van de stadsvilla (object 512781) vermeldt overigens andere letters binnen het glas-enlood (te weten: E.A.D. en ..L)

Het exterieur Het is een monumentaal pand. Het is solide gebouwd met duidelijke en grote vormen. Een grote liggende rechthoek vormt de basis van de voorgevel. De voorgevel is niet vlak maar het vormt een symmetrisch relief. Aan weerszijden is een brede risaliet alsmede eentje in het midden, zichtbaar. Een risaliet is een deel van de gevel dat over de hele hoogte naar voren uitspringt. De eikenhouten voordeur is diep verscholen in het voorportaal. Het balkon is precies boven het voorportaal geplaatst en het neemt een centrale positie in. Het getal drie lijkt in deze gevel een belangrijke rol te spelen. Drie rondbogen: twee boven de ramen aan weerszijden van de voordeur op de begane grond en een boven de openslaande balkondeuren. Drie versieringen in een ruitvorm, bestaande uit vier vierkante tegels (twee witte en twee zwarte tegenover elkaar) in de witgeschilderde, gestucte vlakken van de rondbogen. Tesamen vormen deze drie vormen een stabiele liggende driehoek. Tevens zijn drie risalieten aanwezig. De middelste risaliet is het breedste en die aan weerszijde van de voorgevel iets minder breed.

Het opstel is vanwege zijn lengte door de redactie ingekort. Het volledige opstel is te lezen op de website www.buurtbelangenlindeveld.nl

6

De centrale risaliet steekt een deel boven de dakrand uit. De dakrand wordt hierdoor in drieën gedeeld. In de originele bouwtekening is tevens sprake van drie ronde vormen: de twee “sierbollen” op de hoeken van het balkon alsmede een cirkelvormige uitsparing in het midden van het ijzeren hekwerk van het balkon. Als je die met elkaar zou verbinden ontstaat een op zijn kop staande driehoek. De cirkelvormige uitsparing is in het bestaande ijzeren hekwerk niet aanwezig. Of architect Jan Stuyt per toeval of met opzet deze getalsymboliek in de voorgevel heeft toegepast kan ik niet vertellen. Het kan een beїnvloeding zijn van zijn kerkelijke architectonische opdrachten. Opmerkelijk zijn de “paardenstaarten” die vanaf de dakgoot de gevel op symmetrische en op grafische wijze verdeeld. Het betreft in totaal vier korte “paardenstaarten” op de risalieten en vier langere “paardenstaarten” op de verdiepte vlakken. Het zijn gemetselde stenen waarbij afwisselend de kopse en de schuine kant van de bakstenen licht uitsteken. Blok- en muizentandversiering wordt dit genoemd. Die drie ruitvormen, bollen en “paardenstaarten” vormen de enige sobere doch bijzondere versieringen in de voorgevel. Zelfs glas-in-lood is achterwege gelaten. Wel komt de ruitvorm in de vlakverdeling van de bovenste delen van de raampartijen terug.

plus vele archeologische vondsten uit de regio in het Thermenmuseum, het Savelbergklooster van de Kleine Zusters van St.-Joseph en het Aad de Haasmuseum in Villa Duijsens ............. Een grote stap in de goede richting is gezet middels een semi-permanente presentatie van het werk van Aad de Haas in het Glaspaleis. Nawoord Zonder enige twijfel is Villa Duijsens één van de bijzonderste panden van Heerlen. Van harte hoop ik dat Villa Duijsens uiteindelijk een goede bestemming krijgt. Dat zou het aan Nel de Haas-Koekman beloofde Aad de Haasmuseum kunnen zijn. In de tussentijd zal de piratenvlag op het balkon van de prachtige voorgevel wel blijven wapperen. Het zijn de aardige en gastvrije krakers die al enige tijd bezit hebben genomen van dit heel bijzondere en monumentale pand aan de Honigmanstraat 59, en het beschermen tegen verdere verloedering. Een zwarte vlag met een wit doodshoofd, met twee gekruiste botjes eronder, is een beetje uitdagend gehesen op het voorbalkon van de statige stadsvilla.

Villa Duijsens is het hoekpand van het kleine rijtje vooroorlogse huizen en het is er onlosmakelijk mee verbonden. Het is mijns inziens evident dat het behoud van deze vooroorlogse panden mede in het voordeel is van het rijksmonument Villa Duijsens. Aad de Haasmuseum? Het is enigzins verbazingwekkend te noemen dat dit prachtige huis van architect J. Stuyt, notabene een rijksmonument met zeer hoge cultuurhistorische waarde, niet als de wiedeweerga in zijn oude luister wordt hersteld. Het pand zou mijns inziens uitstekend dienst kunnen doen als plek voor het continue tentoonstellen van werk van Aad de Haas (Rotterdam 1920 - Schaesberg 1972). Aad de Haas is die eigenzinnige, Rotterdamse, twintigste eeuwse schilder die lang op kasteel Strijthagen heeft gewoond en gewerkt. Zijn werk is van zeer hoog niveau, en het zou Heerlen sieren, ondanks de bijzondere tentoonstellingen die af en toe aan Aad de Haas gewijd zijn, om toch eindelijk eens dat Aad de Haasmuseum te realiseren. Hierover wordt al decennia gesproken. Tot een realisatie is het echter nooit gekomen. Oostende heeft James Ensor, Oslo Edvard Munch, Amsterdam Vincent van Gogh, etc. en Heerlen boft met Aad de Haas. Viif bijzondere musea zouden dan in het hart van Heerlen liggen, aan de noordkant van het spoor: het Nederlands Mijnmuseum in een schacht van de Oranje-Nassaumijn; aan de zuidkant van het spoor: de collectie moderne en hedendaagse Nederlandse schilderkunst in het Glaspaleis, de resten van het Romeinse badhuis

Pleinfeest op 3 september Ook deze zomer zal het traditionele pleinfeest weer gaan plaatsvinden. De voorbereidingen zijn inmiddels gestart en de eerste reserveringen zijn gemaakt. Als het weer een beetje meezit zal het als vanouds een gezellige middag en avond worden. De basis blijft vertrouwd maar er zullen zeker nieuwe elementen worden toegevoegd. Laat jullie verrassen, maar noteer alvast de datum 3 september in ieders agenda. Voor vragen of suggesties kan altijd contact opgenomen met één van onderstaande commissieleden; Elyanne Lempers 06-14347003 Bernadette Brouwer 06-16053848 Karin Falkenberg 06-21687820 Roger Hanssen 06-51525923 Ad Gooren; 06-27156618 7

Braziliaanse middag Op woensdag 8 juni heeft er een Braziliaanse middag plaats gehad in Speeltuin het Olifantje. Er was muziek, rommelmarkt, een loterij en diverse lekkernijen. De weergoden waren genadig en hebben het droog gehouden op die dag. De opbrengst (meer dan 450 euro!) van deze middag komt ten goede aan een straatkinderenproject in Natal, Brazillie. De organisator van deze middag, Romy Müller, zal in de 3e week van juni de opbrengst persoonlijk aan het project overdragen in de vorm van middelen zoals sanitair-voorzieningen of keukenartikelen. Project-vacature: In de komende maanden en het winterseizoen gaan we, behalve de speeltoestellen, ook het gebouw van de speeltuin opknappen. Hiervoor hebben we uiteraard materialen en helpende handen nodig. Omdat het gebouw niet de kern-functie van de speeltuin behelst streven we ernaar om de renovatie zoveel mogelijk uit sponsorgelden te realiseren. Na renovatie is het gebouw nog beter geschikt voor diverse activiteiten: feestjes, buurtinitiatieven, clubjes, verenigingen…. Het project behelst onder meer klussen als: een nieuwe vloer, (geluids-) isolatie, nieuwe ramen, verfwerk, interieur verandering en keuken-renovatie. Voor dit project zijn we op zoek naar: • Sponsors in de vorm van goederen (bouwmaterialen, meubilair, kozijnen etc) • Sponsors in de vorm van helpende handen (klussers, sjouwers, schilders etc) • Sponsors in de vorm van geld (bedrijven, betrokken weldoeners, verenigingen etc) Rekent u zichzelf tot een van bovenstaande categorieën of kent u iemand die daartoe behoort, neem dan contact op met het speeltuinbestuur via [email protected] We zijn blij met alle vormen van hulp! Algemene vacature: Gebouw- en terrein beheerder Behalve “gewoon Speeltuin” is het Olifantje meer… De speeltuin wordt ook onder meer gebruikt voor schoolreisjes, clubjes, feestjes en buurtactiviteiten. Om zaken als sleuteloverdracht, agendabeheer, controle van het gebouw en terrein, contacten met huurders en klein onderhoud te concentreren op een plek, zijn we op zoek naar een vrijwilliger uit de buurt die gemiddeld 2 a 3 uur per week te besteden aan: Verhuur-taken: afspraken maken m.b.t. verhuur (schoolreisjes, feestjes etc), rondleiding, planning van agenda, afhandelen van sleuteloverdracht en betaling… Beheer-taken: klein onderhoud (schilderwerk, klusjes binnen en buiten), controle van gebouw en terrein. Een gepensioneerde man/vrouw/echtpaar uit de buurt zou een perfecte match zijn met deze vacature. Een kleine vergoeding is bespreekbaar. Voor informatie kunt u contact opnemen met John en Juulke Jongen via [email protected] of 045-5742875

Activiteiten Kalender

3 juli Zomerconcert 3 september Pleinfeest 8