lid van verdienste

Colofon

Contactpersonen

't Nootje is het verenigingsblad van muziekvereniging Amicitia en verschijnt 4 x per jaar in een oplage van circa 250 stuks.

Adresgegevens Muziekvereniging Amicitia Zuideinde 78, 1121 DG Landsmeer www.amicitialandsmeer.nl [email protected] Postbanknummer 3884259 Rabobanknummer 3344.01.119

Medewerkers Nootje redactie vormgeving verspreiding vaste auteurs advertenties

Jaap Knotnerus Yasmin van Dam Poula Wals Frank Hooijer, Ineke Mager, Luc Mager, Erik Kruijver Tanja Gerritsen 06 – 24 992323

Deadline Nootje Kopij voor het volgende Nootje inleveren vóór of op do. 22 november 2007 via [email protected] (tel. 020 - 482 5082)

Bestuur Voorzitter Frank Hooijer Secretaris Ada Knibbe Penningmeester Levi Gibson 2e Voorzitter Erik Kruijver 2e Secretaris Wilco Ibes 2e Penningmeester Tanja Gerritsen Lid van Bestuur Ineke Mager

06 - 51 416699 020 - 482 1230 020 - 482 5341 06 - 51 713760 020 - 63 14790 06 – 24 992323 020 - 482 1489

Erelid / lid van verdienste Erelid Lid van verdienste

Piet Hartog, Luc Mager, Tiny de Roos en Poula Wals Gerard de Roos

Opleidingen Ineke Mager Opleidingsorkest Joyce Leguijt PRPR-commissie Frank Hooijer Sopkloppers Louise Ebbes

020 – 482 1489 06 – 27 583845 06 - 51 416699 020 - 482 1865

Dirigenten HarmonieHarmonie-orkest Luc Mager Opleidingsorkest Lex Bak

020 - 482 1489 06 - 51 690469

Afmelden Saxofoonles Sascha Ewouds Klarinetles Rolf van Kreveld Fluitles Liesbeth Venekamp Hoorn Hoornles ornles Sharon Saint-Onge TrompetTrompet-/Cornetles Erwin ter Bogt Slagwerkles Lex Bak Hoboles Ellen Mertz Opleidingsorkest Joyce Leguijt Harmonieorkest Ineke Mager

06 - 41464380 075 – 6703054 020 - 482 5003 020 – 66 47500 06 – 54 216577 06 - 51 690469 06 – 23 354275 06 – 27 583845 020 - 482 1489

Beheer Muziek Poula Wals Instrumenten Ineke Mager Uniformen Janny Mol

020 - 631 1149 020 - 482 1489

020 - 482 1531 (Zilverschoon 11) Contributie en donateursgelden Betty Evers 020 - 482 4526 Verkoop rieten Ron Hartog 020 - 482 1456 Dorpsstraat 11 Openingstijden winkel: ma, di, do, vr 08:30 -18:00, za 08:30 -16:00

Van de redactie Als lid van het grote orkest, vers terug van een uiterst geslaagd tripje naar de Belgen, loop ik een groot risico me daar teveel op te willen focussen in dit Nootje. Nou was het ook wel weer erg leuk... Maar voor het zover was moest het eerst nog zomer worden, moesten Tanja en Remko hun Nynke nog verwelkomen, hebben de leerlingen hun kunsten gepresenteerd in het Dorpshuis en hield het grote orkest een concert voor het Gemeentehuis gevolgd door de jaarlijkse "borrel van Beekstraat". O ja, en ik zelf werd nog eens feestelijk verrast op een nachtelijk optreden van de "Sopkloppers-plus" toen ik zestig werd. Fantastisch was dat en nogmaals enorm bedankt! Tja, en toen mochten we na die vakantie weer aantreden, werden de stramme vingerkootjes gemasseerd en beschreven de twee dirigeerstokjes weer hun virtuele reis door tijd en ruimte. Na zo'n vakantie ben ik altijd benieuwd en bezorgd over berichten uit de lief-en-leed-hoek. Heel opgelucht was ik (wij allemaal trouwens) bij de goede berichten over onze klarinet-docent Rolf. Zijn ziekte lijkt lokaal te zijn en beheersbaar. Rolf, welkom terug! Op de pagina hiernaast (Colofon) komt u nog wel meer veranderingen tegen. Johan van der Linden stript alleen nog maar als sax-lessen. Nieuw verwelkomen we van harte Sascha Ewouds, Ellen Mertz en Sharon Saint-Onge voor resp. de saxofoon-, hobo- en hoornlessen. Lex Bak gaat naast dirigeren nu ook lesgeven op zijn trommeltjes. Allen een fijne tijd toegewenst bij Amicitia. Opvallend is verder natuurlijk het aangekondigde vertrek van ons Opleidingsduo Petra en Jet. Gezocht werd naar een jonge en enthousiaste opvolger (m/v). Dat moest dus wel Joyce worden. Verderop stelt ze zich aan u voor. Petra en Jet, namens de hele club enorm bedankt voor jullie inzet, niet alleen wekelijks bij de repetities, maar ook bij alle uitstapjes en concerten van het opleidingsorkest. Ja, en dan kom ik toch uiteindelijk terecht bij onze trip naar de zuiderburen. Uitgebreid wordt daar in dit Nootje verslag van gedaan. Enkele honderden foto’s zijn getuige van een geslaagd uitje naar een paar Vlaamse en Waalse steden. Van oudsher prima georganiseerd en geregisseerd door Ineke en Luc, met hier en daar wat culinaire ondersteuning door Jet en Evert, de snoepers. Nee, hier geen verslag van mij, dat doen Jet, Lia/Cor en Maura al omstandig (en leuk). Ergens in dit Nootje staat een tabelletje met de verschillende links naar foto’s op internet. Even zoeken dus.. Maar niet te lang, er moet weer gestudeerd worden. We maken ons op voor een her-optreden met ErnstDaniël Smid en Denise Jannah. Met name op deze laatste kan ik me enorm verheugen. Van alle gasten die we de laatste jaren gehad hebben heeft zij toch echt het

meeste indruk op me gemaakt. Dus, al was het maar voor haar...aan de studie! Gezien het drukke programma in de komende maanden is het najaarsconcert (voorheen Donateursconcert) verschoven naar het voorjaar. Lijkt me een goede beslissing, het is nu al amper te overzien welk stuk het eerst op de lessenaar gezet moet worden. Komt er immers ook niet een Kerstconcert aan in Edam? Ja, u leest het goed, Monnickendam bleek niet vrij op de betreffende datum. Luc komt daar in zijn bok op terug. Genoeg voor deze intro lijkt me.

Jaap (Toch moet me nog even van het hart dat ik ontzettend graag meer copy vanuit het opleidingsorkest zou willen begroeten. De verdeling is nu wel heel erg scheef...)

Overlijdensbericht Ons kwam ter ore dat WILLIAM RAAYMAN plotseling en veel te jong is overleden. William is een aantal jaren saxofoondocent geweest bij Amicitia. We wensen zijn vriendin, familie en vrienden veel sterkte bij dit verdrietig afscheid.

Van de voorzitter Ik verwacht dat er voldoende aandacht in dit Nootje zal worden besteed aan de concertreis door België die we al weer enkele weken achter ons hebben liggen. Om het gras niet voor iedereen zijn voeten weg te maaien zal ik me beperken tot enkele steekwoorden. ‘Gezellig’, ‘goed georganiseerd’, ‘mazzel met het mooie weer’, ‘erg lekker gegeten’, en voor diegene die niet mee zijn geweest: je hebt wat gemist!. Er hebben zich tijdens de concertreis enkele vrijwilligers aangemeld die mee willen helpen de volgende concertreis te organiseren. Daar gaan we als bestuur zeker gebruik van maken, wetende dat er een hoop voorbereidingen nodig zijn voor zo’n reisje (het is vrij normaal om ¾ jaar voor dat zo’n reisje plaatsvindt te starten met de eerste voorbereidingen) Najaarsconcert Door het zeer drukke programma gedurende de tweede helft van 2007 heeft het bestuur besloten om het komende najaarsconcert anders te gaan invullen. Het najaarsconcert zal plaatsvinden in de theaterzaal van het Dorpshuis en zal worden verzorgd door het leerlingenorkest en enkele ensembles uit het grote orkest. De donateurs worden zeker niet vergeten, in het voorjaar geeft Amicitia een voorjaarsconcert, de donateurs kunnen tegen een gereduceerd tarief dit concert bezoeken (nadere info volgt medio december). Kerstconcert Kerstconcert Door uitlopende verbouwingswerkzaamheden kan Amicitia geen gebruik maken van de grote kerk in Monnickendam voor het geven van het geplande kerstconcert op 22 december. Noord Holland is gelukkig rijk bedeeld met mooie kerken om een kerstconcert in te geven. We geven ons kerstconcert in de kerk van Edam samen met een uit ca. 87 personen bestaand gelegenheidskoor dat al hard aan het repeteren is en niet te vergeten de twee artiesten die optreden tijdens ons concert: Tony Neef en sopraan Maja Roodveldt. Amicitia heeft al één keer eerder een kerstconcert in deze mooie Edamse kerk geven dus dit wordt vast en zeker een sfeervolle aanloop naar de kerstdagen.

Frank Hooijer

Van de bok Ik zat daarnet even de foto’s van Ernstjan van ons weekendje België door te bladeren op internet. Je krijgt dan toch een tevreden gevoel: prachtig weer, blije gezichten, mooie gebouwen, fraaie uitzichten enz. Dat tezamen met je eigen herinnering waarin de prima sfeer, twee leuke concerten en twee prima diners centraal staan, maakt dat deze concertreis terecht kan worden toegevoegd aan de roemruchte lijst die onze club op dit gebied reeds heeft.

gaan. Als dat toch eens waar was… Natuurlijk ontstaat dan het probleem van de pilaren die het zicht van een deel van het publiek wegnemen. In de bestuursvergadering werd daarom het voorstel gedaan om met grote schermen te werken. Prima idee dus dat gaan we proberen. Binnenkort ontvangen jullie een programmaschets en je zult zien dat er een grote diversiteit is. Naast Bach, Händel en Mozart vinden ook nummers als Imagine, Lonely Christmas, Rudolph…en White Christmas een plek. Maandag heb ik overleg met Tony Neef en Maja Roodveldt en krijgt het programma vaste vorm. Het koor draait reeds op volle toeren. Er hebben zich 88 koorleden aangemeld. Verschillende zangers hebben zich aangemeld omdat ze zo graag de Missa Brevis willen zingen. De sfeer is overigens weer uitstekend: nu reeds worden er discussies gevoerd waar de na-zit moet plaatsvinden e.d. Vanwege het drukke programma is het donateursconcert voor het grote orkest naar het voorjaar verplaatst. Daarnaast wil ik nog melden dat we heel actief bezig zijn om halverwege volgend jaar weer een groot opgezet evenement op te starten in een aansprekende ruimte. Lekker vaag nog natuurlijk, maar concreter kan ik nog niet zijn.

Lang stilstaan bij dit evenement is ons niet gegund. Met vereende krachten zijn we bezig om aan de hoog gespannen verwachtingen van de ABN AMRO Bank te voldoen. Ik heb er veel zin in: vooral het weer samenwerken met Ernst Daniël Smid en Denise Jannah lijkt me geweldig. Uiteindelijk waren zij toppers op onze promconcerten. Ik hoop dat jullie nog wat extra tijd kunnen vrijmaken voor de studie want een concert met 20 titels vraagt om een goed verzorgd embouchure. Bovendien komen er stukken in voor die het uiterste van het orkest vragen. Gisteren ben ik even gaan meten en kijken in de Grote Kerk van Edam. Ik betrapte mezelf erop dat ik weer behoorlijk enthousiast raakte. Eigenlijk heeft Edam meer sfeer dan Monnickendam. Logistiek is Monnickendam beter maar we denken alles redelijk te kunnen oplossen. Doordat er veel meer deuren zijn, mogen er meer mensen in de kerk. We mogen zelfs tot 900 bezoekers

Tenslotte wens ik iedereen veel muzikaal genoegen in Zaandam en Edam. En vergeet de repeteeruurtjes niet want ook hier geldt: “de cost gaet voor de baet uyt”.

Luc

CONCERT-reis naar Huy en Leuven 2007 Zo, dat hebben we weer in de pocket. Heerlijk! Gauw het volgende weekend organiseren, kan ik me daar vast op verheugen. Het buiten optreden vind ík het leukste wat er is, op een paar andere dingen na. En wat zaten / stonden we weer op mooie plekken en wat was het weer weer goed. Toen Luc op de laatste repetitie zei, dat in zijn herinnering het weer nog nooit had tegengezeten, begonnen de bijgelovigen onder ons te zwaaien van “niet zeggen!” en “afkloppen!”, en ik denk dat het afkloppen geholpen heeft, dat kan bijna niet anders. Terwijl Sanne en Luc Hartog de bladen van de driepoot omdraaiden en tussendoor aan hun Engelse werkboek en plakplaatjes van Deen werkten, speelden wij de sterren van de hemel. De orkestleden die mee waren vormden een orkest met een evenwichtige instrumenten-verhouding, zodat er niemand hoefde te worden ingehuurd. Dat kwam ook doordat Pierre (Volders red.) mee ging en op euphonium speelde. Louise en Paul kregen nog wat aanwijzingen van hem ook. Is er niet iemand, die een relatie met Berdien Stenberg kan aanknopen?

In Huy was alles goed geregeld: op de afgesproken plek stond iemand klaar om ons naar de juiste plek te loodsen en de loco-burgemeester zorgde voor cadeaus: 2 boeken en een vlag. Daar ook vond de wereldpremière plaats van de vertolking van “Laat me” door Maura en Roloff. Tot op het laatste moment was het onzeker of hij door zou gaan, maar met de inwilliging van Maura haar verzoek om de tekst erbij te mogen hebben, kwam het ervan. Het publiek was daar zichtbaar mee in zijn nopjes. Vooral de samenzang werd in dank afgenomen. Terwijl er in Huy niet zo heel erg veel publiek was, waren zondag in Leuven de terrassen om ons heen goed vol. Een groep dansende akela’s en de in het rood geklede jongensscouts die meezongen met Rood, maakten het erg vrolijk. Het langslopende publiek bleef staan voor Wilhelm Tell en voor La Paloma. Bij Mas Que Nada hielden Luc en Sanne het niet meer: zij jumpten er op los. Op Rosamunde werd in een

zijstraatje polonaise gelopen. Die titels moeten we er dus in houden. We zullen nooit weten wat het effect van Gold und Silber geweest zou zijn, maar daar heb ik zo mijn gedachten over…… Altijd leuk om te zien zijn de mensen die overlopen van bewondering, niet weten wat ze meemaken. Ik kan mij heel goed identificeren met hen, en weet dat dat een lekker gevoel is. Er was zelfs iemand die zonder aarzeling de portemonnaie trok en 20 euro in de trompetkoffer gooide, die voor het orkest stond. Dat kan je je alleen permitteren als je rijk bent, maar dan kun je je geld ook in je zak houden. Zaterdagochtend konden we om 8.02 uur vertrekken nadat Luuk nog even thuis zijn jack gehaald had op de fiets van Poula. Na de koffiestop in Mechelen, mijn favoriete stad van deze reis, ging het even mis: de chauffeur met bus en de groep waren elkaar kwijt en hadden elkaars telefoonnummer niet. Heel goed van Ineke om er af en toe een klein onschadelijk testcaseje in te gooien. Het was deze keer toch een beetje een reis met een uitlopend schema met een ober in Huy die niet opschoot en een diner in restaurant Les Tanneurs (de leerlooiers) waar we te veel socialise- tijd kregen. (Het hotel dat erbij hoort wordt zeer aanbevolen, mocht je er een in Namen zoeken: mooi oud gebouw, goede voorzieningen en heel betaalbaar. ) Op het vlees was volgens sommigen wel wat aan te merken: de structuur was niet goed en het was “gaargeprikt” heb ik me laten vertellen. Ik kan er niet over meepraten, want ik had heerlijke roodbaars gekozen, wat volgens Joop dan weer kabeljauw was. Na het diner moest je met de bus mee als je niet naar de herberg wilde lopen en dat wilden wij niet, Sommigen hebben dat wel gedaan. En…..hoe ver was het nou? In de jeugdherberg had iedereen al een plekje gevonden om te slapen. Net als in de jeugdherberg in Bakkum, waar ik was met het opleidingsorkest, werd er niet moeilijk gedaan over zelf meegenomen eten en drinken en werd ons een plek gewezen om gezellig na te zitten: een goede repetitieruimte met keihard licht. Met wat onderweg opgepikte attributen, een vrolijke stemming en een lekker glaasje hebben we ons nog een uurtje kostelijk geamuseerd. Met gepoetste tanden in de stapelbedden hebben Ada, Nico, Evert en ik nog even wat evaluatiewerk verricht, de wekker op pieleparepijp gezet en lekker geslapen, op mij na. Wij kwamen aan het ontbijt, toen dat nog wel verse harde broodjes bevatte, maar geen vleeswaren, kaas en eieren meer. Remen Wilco troffen alleen nog boterhammen in de koeling, maar daar deden ze niet

moeilijk over. Na het ontbijt was het nog even heerlijk toeven op een bankje aan de Maas. Joop, Leen, Nettie en Rob herkenden als waterrecreanten onmiddellijk een huurjacht: er hingen allemaal stootballen aan. Luc zag vooral de ganzen, die je erf beter kunnen bewaken dan een hond, An zag het geasfalteerde pad om nog even op te wandelen. Ieder zijn ding.

zo’n klusje voor zijn rekening nemen: een definitieve en schriftelijk vastgelegde afspraak met een gemeente of een restaurant (inclusief afdingen), parkeerplek voor de bus, letten op details als echte servetten, of we allemaal bij elkaar kunnen zitten, of er stoelen neergezet mogen worden, van die dingen. Ik heb bijzonder genoten, kan er weer een hele tijd mee voort, en ik hoop voor alle andere deelnemers hetzelfde. Voor diegenen die niet mee waren, vind ik het erg jammer dat ze verhinderd waren en hoop voor hen: volgende keer beter!

Jet de Jager Bij de citadel, nog steeds in Namen was er gedoe met sleutels voor de rondleiding kon beginnen. en we vertrokken zeker niet om 20.45 uur vanuit Gasterij De Seterse Hoeve in Oosterhout op weg naar huis. Dat slotdiner was ook weer geweldig. De vier gangen waren allemaal lekker, mooi verzorgd en heel vlot uitgeserveerd. De logistiek was heel erg in orde in de Seterse Hoeve. Ik had grote moeite met de hoeveelheden en plofte uit mijn broek. Ik had spijt van mijn omelet in Leuven. Het borreltje in de bus van Leuven naar Oosterhout had ik er niet om willen missen. Dat vind ik altijd zo’n gezellig gebeuren. (bagage zo klein mogelijk houden) in de programma-folder sloeg alleen op de kleding, kennelijk, want er kwamen overal flessen wijn en zakken met snacks vandaan. Voor het diner begon nam onze voorzitter het woord. Hij blies de loftrompet over de inzet van Luc en Ineke.

Hartelijk dank! Afgelopen voorjaar werd tot mijn schrik bij mij NonHodgkin, zij het geen agressieve vorm, geconstateerd. Het ziekenhuis in Zaandam kondigde mij aan, dat in mijn geval de behandeling slechts zou bestaan uit onderdrukken van klachten, zodat ik feitelijk chronisch ziek zou blijven. Hierdoor raakte ik behoorlijk van slag en ben ik gestopt met veel van mijn bezigheden, waaronder het les geven bij Amicitia. Gelukkig kwam ik terecht bij het onvolprezen Ant.van Leeuwenhoek Ziekenhuis, waar men mij wel een behandelplan met als doel genezing voorlegde. Na een periode van bestralingen is dat nu afgerond, alles lijkt goed verlopen en ik ben weer optimistisch gestemd. In september ben ik ook weer aan het les geven geslagen (niet letterlijk!). Terzijde; ik mag het niet zeggen, maar doe het toch: mijd het Zaans Medisch Centrum. Bij deze bijzonder hartelijk bedankt voor de aardige, hartverwarmende kaartjes die ik van jullie heb ontvangen. Dat heeft me veel goed gedaan!

En terecht. Als je alleen al de moeite neemt, die Ineke gedaan heeft om een optreden in Namen voor elkaar te krijgen: een jaar geleden begonnen met telefoongesprekken met mensen die niet de juiste persoon bleken te zijn, emailverkeer, beloftes van terugbellen die niet worden nagekomen, en dat alles vergeefs. Dan op zoek naar een andere plek om te spelen. Dat er in het woud van contacten een paar dagen voor vertrek toestemming komt en een afspraak met iemand om ons te begeleiden mag een wonder heten en is te danken aan Ineke haar niet aflatende doorzettingsvermogen. En Luc is de grote inspirator. Altijd ideeën zat en gewoon beginnen. Problemen die zich voordoen van welke aard dan ook: te lijf gaan en vastbijten. Als iemand zich geroepen voelt mee te doen aan het organiseren van een volgend reisje, kan hij of zij één

Groeten van Rolf van Kreveld.

De Leerlingen De vakantie is over en we zijn al weer druk met de voorbereidingen voor alle concerten. Het opleidingsorkest, dat na de zomer in een geheel gewijzigde bezetting weer gestart is, zal zich erg moeten inspannen om het programma van 4 november goed te laten klinken. Dus als nieuwkomers in het orkest problemen tegenkomen in de muziek neem het dan mee naar je docent, die wil je er graag bij helpen.

Over docenten gesproken; dat was even schrikken toen ik in de vakantie van Johan van der Linden en Ian Rijksen hoorde dat ze naast Marisca Dittmer ook het lesgeven bij Amicitia wilden beëindigen. Gelukkig hebben we Sascha Ewouds als saxdocent gevonden en wilde Lex Bak (onze dirigent voor het opleidingsorkest) de slagwerkleerlingen voor zijn rekening nemen. Johan blijft nog wel de strippenkaartlessen voor de saxofoons doen. Heel blij en opgelucht zijn we dat onze eigen klarinetdocent Rolf weer van de partij is. Welkom terug, Rolf! Op de leerlingenpresentatie hebben we al afscheid genomen van Marisca (onze hobodocente). Hiervoor in de plaats komt nu Ellen Mertz iedere woensdagmiddag in Landsmeer hoboles geven. Naast de bovengenoemde docenten hebben we Sascha Saint-Onge (hoorniste bij het Koninklijk Concertgebouworkest) aangetrokken om de gevorderde hoornleerlingen te begeleiden. Kortom, er hebben heel wat veranderingen in het docentenbestand plaatsgevonden. We zijn heel blij met de nieuwe mensen in het team en hopen dat zij met plezier en muzikaal genoegen de lessen

voor Amicitia zullen verzorgen. Mochten er leerlingen zijn die om één of andere reden een les moeten verzuimen zorg dan altijd dat de docent daarvan op de hoogte is. Telefoonnummers staan op het binnenblad van het Nootje. Het opleidingsorkest heeft ook afscheid moeten nemen van Jet en Petra. Zij komen niet meer op maandagavond naar het Dorpshuis om jullie te begeleiden. Gelukkig heeft Joyce Leguijt deze taak nu op zich genomen. Joyce heeft op het leerlingenweekend in Bakkum al met iedereen kennisgemaakt en we zijn heel blij dat ze spontaan: “Ja”, zei op onze vraag of ze het leuk vond om zich in te zetten voor het opleidingsorkest. (Hieronder stelt ze zich zelf aan jullie voor.) Tot slot wil ik graag een paar nieuwe leerlingen welkom heten bij de club. Dat zijn Alex Kool en Britt van Uden. We hopen dat jullie met plezier resp. de trombone en fluit leren bespelen. Je zult misschien denken:”Wat starten er weinig nieuwe leerlingen deze keer”. Dit komt omdat het jaarlijkse Open Huis niet vóór de zomervakantie heeft plaatsgevonden maar op zaterdag 10 november is gepland in het Dorpshuis van Landsmeer. Mochten jullie dus vriendjes of vriendinnetjes hebben die ook op een instrument willen leren spelen, neem ze dan vooral mee naar het Open Huis. Daar zijn alle docenten aanwezig en kunnen ze het instrument van hun keuze uitproberen!

Ineke

Even kennismaken met

Joyce

Mijn naam is Joyce Leguijt en ik ben sinds de zomervakantie contactpersoon van het opleidingsorkest. Ik ben drieëndertig jaar en woon al die tijd met plezier in Landsmeer. In navolging van mijn opa, oom en moeder ben ik muziek gaan maken. En zoals vele anderen ben ik als kind begonnen met blokfluit spelen.

Met 11 jaar wilde ik dwarsfluit gaan spelen en dat ben ik vervolgens ook gaan doen. Vanaf mijn veertiende ben ik gaan spelen in het Jeugdsymfonieorkest Amsterdam Noord, ook wel het JAN genoemd, dat net was opgericht. Dit was een erg leuke en leerzame tijd, onder andere hebben we een concert gegeven in de vrouwenafdeling van de Bijlmergevangenis. We speelden muziek uit “Carmen” en met een verleidelijke (zwangere) zangeres werd dat een heel spektakel. Daarnaast ben ik vanaf mijn zeventiende gaan spelen in de Waterlandse Harmonie Ransdorp. Vervolgens begon het WBE in 1993 en ben ik daarin gaan spelen (voor het JAN was ik ondertussen te oud geworden). Ik heb 8 jaar in het WBE meegespeeld en ondertussen overgestapt van de Waterlandse Harmonie naar Amicitia. Aangezien ik tot dan toe geen (muziek)diploma’s had behaald (op de muziekschool doen ze daar niet aan) heb ik mijn B en C diploma bij Amicitia gehaald. Naast het muziek maken heb ik natuurlijk ook op school gezeten. Mijn middelbare school was de Scholengemeenschap Amsterdam Noord (SGN) en daar heb ik mijn VWO diploma gehaald. Vervolgens ben ik de studie HBO Personeel &Arbeid gaan doen en dat heeft geresulteerd in een baan als P&O adviseur. Eerst bij TNT Post en daarna bij GVB Amsterdam, waar ik nu alweer 4 jaar werkzaam ben. Ik adviseer op dit moment voornamelijk het management van een afdeling van de Bus over het personeelsbeleid. Mijn overige hobby’s zijn lezen, sporten en in de natuur vertoeven. Tot ziens in het orkest.

Joyce

Onze dochter is geboren

NYNKE Jitske Catharina 2 augustus 2007 om 21.35 uur Tanja en Remko de Jager

Overschiese Kleiweg 753 3045 LM Rotterdam 010-4424746

Terugblik Zomeravond concert

Carla Leursprijs en de Muziekschool Waterland Vanuit de Muziekschool Waterland en de Rotaryclub Purmerend wordt de tweejaarlijkse Carla Leursprijs georganiseerd. Jonge musici worden uitgenodigd mee te doen. Er zijn vier voorrondes in de week van 11 t/m 15 februari 2008. De finale is vervolgens op 16 februari in de kleine zaal van de Purmaryn. Er zijn de volgende categoriën: tot 12 jaar / 12 tot 16 jaar / 16 tot 21 jaar. De hoofdprijs bestaat uit een aantrekkelijk geldbedrag, te besteden aan muzikale ontwikkeling. Heb je wat in huis, ga er voor! Voor meer informatie kun je terecht bij Ineke Mager (4821489), maar natuurlijk ook bij je docent(e)

Laat me… Mijn tweede concertreis op 15 en 16 september. En wat was dit leuk! Mijn plan was om zo rond half acht bij de bus te zijn. Dit werd iets later, aangezien er toch nog best veel tijd ging zitten in het pakken van mijn bagage. En ik ben sowieso niet zo’n ochtendmens, dus mijn ochtend verliep wat moeizaam. Het lukte me wel om om kwart voor acht aan te komen. Het weer was prachtig en iedereen had goede zin. Mijn ochtendhumeur was gelijk verdwenen! ‘Er is nog een plaatsje vrij naast mij’… Huh? Wie zei dat?... Natuurlijk! Ik had het kunnen weten… Ik realiseerde me op dat moment nog niet dat dat betekende dat ik wel heel veel uurtjes met Ruud moest doorbrengen. En aangezien hij zich volledig had opgeladen voor dit weekend, was het dan ook niet stil naast me. Maar ik heb me wel erg goed vermaakt! De eerste tussenstop in Mechelen. Koffie met appelgebak en daarna even tijd voor onszelf. We liepen een klein rondje over de markt en al snel werd onze aandacht naar een klein orkestje getrokken, dat stond te spelen bij een bruiloftsfeest. Ik merkte al gauw, en volgens mij was ik niet de enige, dat ik er niet heel warm van werd. Wel was het ontroerend om te zien hoe een klein, oud mannetje zijn best deed om een fatsoenlijk geluid uit zijn bastuba te krijgen. Of het ook daadwerkelijk fatsoenlijk klonk heb ik niet meer kunnen horen. ‘Mijn’ groep was al bijna bij het terras aangekomen…

De mannen bleven hier achter voor hun eerste biertje (jawel, het was inmiddels al half 12 en we waren al om half 7 wakker, dus het kon) en de rest deed een bezoek aan de grote kathedraal. Erg mooi, maar kunnen we die toren ook op? Na lang zoeken en drie rondjes om de kerk gelopen te hebben, besloot ik maar iemand te vragen. ‘Ajawel mevrouw, dan moete gij even hier linksom lopen en dan bij de blauwe vlagskes kunt u naar binnen’. Maar de hele stad hing vol met blauwe vlagskes en dus vonden we geen ingang. We legden ons er bij neer en liepen nog even naar de markt. Uiteindelijk belandde ook ik op het terras en dronk ook ik mijn eerste biertje. Al was het maar een kleintje… Proost! Wat een weer…Wat een mazzel! Ai.. en toen ging het even mis… Geeft niet hoor Ineke. Uiteindelijk is het helemaal goed gekomen. Op het moment dat de stress ontstond, besloot ik me af te zonderen van het geheel en zocht ik een plekje in de zon. Muziekje erbij en genieten maar. Het komt vast wel goed. En natuurlijk! De buschauffeur vond ons en we waren maar een uur te laat. Ook de meneer die ons zou opvangen maakte er geen probleem van… In Huy was het weer nog steeds prachtig. Zo mooi dat we zonder jas mochten spelen. En veel van onze leden vonden dat niet heel erg… Dat ik niet zo van verrassingen houd, werd me weer duidelijk tijdens het concert. Ik dacht namelijk dat we hadden afgesproken dat we ‘Laat me’ nog even zouden laten voor wat het was. Luc dacht daar anders over. Roloff en ik deden een poging en ach… het kon er mee door. Laat me het de volgende keer beter doen… Na, naar mijn idee, een goed concert te hebben gegeven vonden wij het tijd voor biertje nr. twee. Voor Ruud 2 en 3. Hij slaagde erin om in wel 1 kwartier twee Leffedubbels naar binnen te werken. Jaja, ook daarvoor had hij zich zo goed opgeladen! Na het biertje reden we naar de herberg. Ik deelde mijn kamer met Tirza, Tanja en Rudolf. ‘Je snurkt toch niet hè, Ruud?’ Nee hoor…

Tijd voor eten. Het was gezellig! Maar buiten klonk het op een gegeven moment toch iets gezelliger en dus namen we een kijkje… en een likeurtje… En we liepen een beetje door de stad. Wat ons allemaal opviel, is dat er geen café te vinden was. We vroegen een jongen en hij vertelde ons dat alles zich vanavond buiten afspeelde. De cafés waren gesloten. Op dat moment haakten er wat mensen af. Zij hadden geen zin in dat geslenter. De rest liep door en besloot wat te drinken in een tent. Buiten die tent speelde een band. Tirza had al wat eerder op de avond, toen we er langsliepen, gezegd dat het hier wel eens leuk zou kunnen worden. De rest was het niet met haar eens, dus waren we verder gelopen. Ook ík was deel van die rest… Sorry, Tirza. Ik zal voortaan beter naar je luisteren. Heerlijk gedanst en gelachen. Om een uur of drie besloten we een stukje te gaan lopen. Op naar de herberg. Over de terugweg ernaar toe laat ik maar niet teveel los. Ik had in ieder geval spierpijn in mijn wangen van het lachen toen we aankwamen bij de herberg. En bedankt, Ruud... In de herberg was het stil. Heel stil. Totdat wij besloten om nog een kleine nazit te organiseren in de hal. Allard heeft daar met zijn schelle, hoge lach wel een aantal mensen uit hun slaap weten te krijgen. Op een gegeven moment haakte ook hij af en na nog een kwartiertje lachen, ook Ruud en ik. In de slaapkamer probeerde ik in slaap te komen. Maar toen na vijf minuten Ruud begon te snurken (wel dus) ben ik met mijn dekentje op de bank in de hal gaan liggen, waar ik de volgende ochtend wat moeilijk wakker werd… ‘Laat me!’ Was het eerste wat ik zei… Aangezien we pas om vijf uur sliepen, was het voor mij nog geen tijd om op te staan. Veel mensen dachten daar anders over. Uiteindelijk was het volgens mij Tirza die me echt helemaal wakker kreeg… Toch? Hoe voel je je? Ach, Laat mij vandaag mijn eigen gang maar gaan… Helaas kon dat niet. Er stond voor vandaag weer genoeg op het programma. Het ontbijt had ik gemist, maar gelukkig waren Tanja en Luuk zo aardig om een broodje voor me te bewaren en een glas jus te brengen. We reden om tien uur weg vanuit Namen.

Om half elf stond de rondleiding gepland. Erg leuk, maar ik merkte wel dat mijn lijf nog een beetje moest bijkomen van de wilde avond ervoor.

Dat vele lopen viel me best zwaar. Maar ik vond het erg interessant! Na de rondleiding gingen we naar Leuven om daar ons tweede concert te geven. Eerst nog even lunchen en om half vier startte ons concert. Gelukkig viel het tijdens het spelen niet zo op dat ik een korte nacht had gemaakt, maar bij het zingen van mijn ‘Hallelujah’ kon ik er niet onderuit en viel het volgens mij iedereen wel op dat het wel eens beter geklonken had…Jammer… En zo was het alweer tijd om op doorreis te gaan. We reden naar Oosterhout om daar te dineren. We werden hartelijk ontvangen en het eten was heerlijk. Luc en Frank (en Pierre) hielden nog een korte toespraak en zo kwam het einde van dit geweldige weekend steeds dichterbij… Jammer dat leuke dagen altijd zo snel voorbij gaan. Misschien is het wat om er een nachtje aan vast te plakken de volgende keer? Ik heb gelachen, gefeest, gespeeld, gedanst, gezongen, gedronken, gegeten, geslapen (al was het dan niet zo lang) maar vooral genoten!!

Maura

Amicitia’s Concertreis 2007 naar België Ook wij, Cor en Lia, hadden ons ingeschreven voor de reis naar België. Dus zaterdagochtend 15 september vroeg uit de veren en op naar Landsmeer waar de stemming, ondanks het vroege tijdstip maar mede door het mooie weer, al super was. Hup de bus in, alle koppen geteld en België let op: ”Amicitia komt eraan!” In Mechelen aangekomen eerst maar even lekker een bakkie koffie drinken (met appelgebak). Hierna konden we de stad bezichtigen. Eerst de SintRomboutskathedraal bezocht. Wat een bijzonder gebouw, van buiten maar zeker van binnen, daar werden we toch wel even stil van. Prachtig allemaal, vooral het houtsnijwerk vonden wij zeer indrukwekkend. Sorry, maar de kerk in Oostzaan is dan maar een saai gebouw. Van de zeer grote markt en de ene na de andere trouwpartij, waren de meeste van ons ook wel onder de indruk. Op het juiste tijdstip hadden we ons weer verzameld en gingen we met z’n allen richting de P zoals Ineke de plek noemde waar de bus zou staan, dachten we. Helaas, het navigatiesysteem vertoonde gebreken. Precies, u raadt het al, verkeerd gelopen. Die domme Belgen toch. Maar even bellen met de chauffeur. Wat is zijn nummer? Oei, niet aan gedacht. Domme Belgen toch. Dan maar zoeken. Scott Vledder en Frank de Cock (met Ce O Ce Kaa) kregen die eer toebedeeld. Luc was ondertussen iedereen op zijn/haar gemak aan het stellen. Rustig blijven mensen, alles komt goed! Uiteindelijk na drie kwartier, ja hoor, daar was de bus, dus op naar Huy (Hoei was onze uitspraak) en alles klaar maken voor het eerste concert. Bewonderenswaardig vond ik, (Lia), in wat voor een tempo dit alles gebeurde, binnen no time klonken de eerste noten van het concert. Ieder kwartier beierden de klokken hier lustig tussendoor, maar daar hadden de muzikanten geen last van, begreep ik. Prima concert, alleen helaas niet zo veel publiek, maar je kunt ook niet alles hebben, toch? In het publiek wel twee trouwe fans van Amicitia, die ons overal volgen. Een kamer in het Ibis hotel speciaal gehuurd voor dit weekend om maar niets te missen (klasse!). Tijdens de rit naar Namen had Ineke gevraagd of iedereen vooraf wilde bepalen naast wie hij of zij de nacht wilde slapen, want dat was makkelijk voor de verdeling van de kamersleutels. Een aantal dames zag je direct nerveus in het rond kijken. Nee toch, geen vreemde man op mijn kamer. Maar hier zijn de Nederlanders wel goed in want alles was in zeer korte tijd geregeld. Lia vroeg (ook namens Cor) aan Jan, Anja en Roeleke of zij met elkaar op de kamer konden

slapen, alleen wisten we toen nog niet wat ons die nacht te wachten zou staan. Alles uitgepakt en allemaal opgefrist gingen we met de bus naar het centrum van de stad en daar zochten we naar een leuk plekje waar we gezellig wat zouden kunnen drinken. Nou “forget it”, de stad was afgeladen vol met mensen die een plaatselijk feest met elkaar vierden. Alle kleine straatjes door, achter Luc en Ineke aan, maar nergens een plekje voor Amicitia. Tijdens deze zoektocht renden plotseling enige dames van ons weg want er werd iets weggegeven – gratis – en voor niets! Ja hoor, als echte Hollanders erop af. Een mooi rood doosje in de vorm van een hart (liefde) was met inhoud gevuld. De Belgische standhouders hadden handen tekort om alle dames van zo’n doosje te voorzien. Snel open maken, en wat denkt u, precies, twee zaten erin – Lachen – Gieren – Brullen.

De tijden zijn toch wel veranderd. Gelukkig! Nu op naar het restaurant voor de maaltijd. Hier hadden de Belgen speciaal aan Oranje gedacht en serveerden ons Worteltjessoep. Uitgerust, want het duurde zo’n vier uur voordat we klaar waren, (= geen kritiek naar de organisatie van Amicitia, maar het liep daar niet zo vlotjes) verlieten we dit restaurant. Zullen we nog in de stad proberen voor wat vertier of gaan we terug naar de locatie? Het overgrote deel stapte weer in de bus en de anderen zouden ter voet terugkomen. Wat wij toen nog niet wisten, weten we nu dus wel. Iedereen had wel iets meegenomen van huis; wijn, bier,

frisdrank, zoutjes, kaas, alsof je thuis bent. Hartstikke leuk hoor, we zullen er de volgende keer aan meewerken. In een sfeervolle locatie, met sfeervolle TL verlichting werd dit alles genuttigd. Zo krijg je dan leuke verhalen, anekdotes, zelfs een demonstratie opblazen van een … ontbrak niet. Wat een lucht heeft ze , dat kleine vrouwtje, hij was niet stuk te krijgen.

genieten van het zonnetje en natuurlijk van het concert van Amicitia. Leuk was het om te zien dat Tanja, Remko en Nynke arriveerden. Want ook Tanja kon het niet laten om toch even mee te genieten van dit reisje. Deze keer was er gelukkig wel veel publiek, dat zichtbaar genoot van het optreden. Door het vakkundig omdraaien van de te spelen nummers door de “jonge Luc” kon iedereen zien welk muziekstuk er kwam. Met name La Paloma, Espana Cani, Willem Tell, Rosamunde, Rood en Ancher’s Aweigh spraken de mensen zeer aan, er werd gedanst, geklapt en meegezongen. Op de terrasjes was men niet te beroerd om een kleine geste te doen en daar zou later op de dag een leuke bestemming aan gegeven worden.

Na veel humor, lachen en gezelligheid toch maar naar kamer B waar we zouden gaan slapen. Ja, u leest het goed, zouden gaan slapen. Want, daar kwam helemaal niets van. U kent het spreekwoord: “een dronken vrouw is een engel in bed”, maar wat dacht u van een vrouw die snurkt? Onze kamergenote stapte in haar bed, ging liggen, sliep en….. snurkte!! Wat een geluiden werden daar geproduceerd zeg, ongelofelijk. Mobiele telefoon en digitale camera werden ingeschakeld om het geluid op te nemen, de sterkte kwam wel tot 3 dubbel fff. In haar slaap riep ze zelfs nog een keer: “Ik slaap zo lekker!” Wat waren we blij dat zij dat nog even bevestigde, want wij sliepen niet. De volgende morgen hebben we hier natuurlijk wel smakelijk om gelachen hoor met haar en we hebben het inmiddels al weer ingehaald! En voor een volgend reisje nemen we maar “kartonnen dozen” mee.

’s Morgens konden we rustig ontbijten en inpakken om vervolgens om 10.00 uur op weg te gaan naar de Citadel van Namen. Een rondleiding door de donkere gangen met een diepste punt van 12 meter onder de grond bracht ons naar de oude kamers, schuilplaatsen en schietgaten van de soldaten. Hierna ging de trip naar Leuven, een prachtige stad met indrukwekkende gebouwen en gezellige terrasjes, waar we al snel neerstreken om te lunchen en lekker te

En dan is het alweer tijd om naar Nederland te gaan. Wat we ons wel tijdens deze rit afvroegen was; zitten we wel goed, zitten we nu in een kroeg of in een bus? Flessen wijn, port etc., werden opengetrokken en verdeeld onder de aanwezigen in de bus. Ada toonde zich een prima serveerster. Zakken chips, nootjes, zoutjes, drop, snoep en wat niet meer, oh ja, zelfs worst werd doorgegeven en genuttigd. Wat een sfeer, wat een gezelligheid. Ook hiervoor geldt dat wij de volgende keer een bijdrage zullen leveren. Bij Gasterij De Seterse Hoeve zou het laatste etentje plaatsvinden. Wat een fantastische locatie en gastvrije bediening. En wat te zeggen over het eten, om dit in een woord samen te vatten SUPER, TOPPIE!!!

Hier kregen Luc en Ineke een etentje aangeboden van de opbrengst van het concert in Leuven. Terecht kunnen we zeggen, want wat deze mensen voor Amicitia betekenen is met geen pen te beschrijven. Natuurlijk krijgen ze daarbij de steun van vele andere mensen maar de MOTOR zijn toch deze twee. Dit is ons in de ruim 2½ jaar die Cor nu lid is van Amicitia wel duidelijk geworden en daar mogen jullie allen zeer trots op zijn, want in deze tijd, waarin zeer veel verandert, zijn personen zoals zij, bijna niet meer te vinden. Natuurlijk hadden we ons verslag nog veel uitgebreider en langer kunnen maken, maar we weten ook dat er nog meer mensen iets in het Nootje willen plaatsen, dus houden wij er nu maar mee op. Rest mij, Lia, nog wel te zeggen, dat toen ik in het begin met Cor mee ging naar concerten etc. ik nooit foto’s maakte omdat ik dan dacht; wat zal men wel denken, komt er net bij en loopt ons nu al te fotograferen. Dit weekend heb ik er geen moment over nagedacht om het niet te doen en heb ik er zeker zo’n 200 geschoten, van hele groepen maar ook close-ups. Ik zal de leukste foto’s plaatsen in www.mijnalbum.nl onder de titel: “Amicitia in België” bij de ‘openbare mappen’ dan kunnen jullie daar foto’s vanaf halen. Lieve mensen van Amicitia, dit was ons eerste reisje met jullie, we hopen dat er vele zullen volgen. Bedankt,

Cor en Lia

We blijven toch echt die Hollanders…

Agenda harmonie orkest Do Za Za Ma Zo Za

11 okt 17 nov 22 dec ‘07 24 dec ‘07 06 of 13 jan ‘08 15 maart '08

20.00 uur 12.30 uur 20.00 uur 21.30 uur 14.30 uur 20.00 uur

ABN concert, Zaantheater, Zaandam Sinterklaas intocht Sportlaan te Landsmeer Kerstconcert Edam Verzamelen kerstnacht spelen Nieuwjaarsconcert Open podium

Agenda opleidingsorkest Za Zo

17 nov 4 nov ‘07

12.30 uur 14.30 uur

Sinterklaasintocht Sportlaan te Landsmeer Najaarsconcert

10.00–12.00 uur

Open huis in Dorpshuis Landsmeer Jaarvergadering na korte repetitie

Andere activiteiten za do

10 nov ‘07 21 feb ‘08

Er zijn geen repetities van het opleidingsorkest tijdens de vakanties van de basisscholen in Landsmeer.

Vakanties in 2007/2008 13-10-2007 22-12-2007 23-02-2008

t/m t/m t/m

21-01-2007 06-01-2008 02-03-2008

Zaantheateraantheater-schema Herfst Kerst Krokus vakantie

Links voor foto's van België * * *

http://amicitia.driebeukighuis.net/concertreis2007 http://picasaweb.google.nl/jaapknotnerus/Amic_belgie http://www.mijnalbum.nl (Amicitia in België)

Tijdschema voor het ABN-AMRO concert in het Zaantheater op 11 oktober. 16.00 18.30 19.30 19.45 20.00 21.15 22.45

slagwerk lossen sound check prepareren paraat zitten op toneel concert pauze eind concert

Zaantheater Nicolaasstraat 3 Zaandam