COLOFON T.C. DE BATAAF Clubhuis H.S.C. de Bataaf (tevens startpunt) Kinheim 7, Zwanenburg, tel.: 020-4973592
Jaarga ng No.: 37 No. : 3/2012
Bestuur: Voorzitter: W. Naberhuis, Kinheim 70, 1161 DC Zwanenburg tel.: 020-4976642 e-mail:
[email protected] Secretaris en vicevoorzitter: P.J.F.A. van Leeuwen, Schoolstraat 38, 1165 HC Halfweg tel.: 020-4071008 e-mail:
[email protected] Penningmeester (ad interim): W. Naberhuis, Kinheim 70, 1161 DC Zwanenburg tel.: 020-4976642 e-mail:
[email protected] Overige bestuursleden: A.C. Boon- Tijman, IJweg 52, 1161 GB Zwanenburg tel.: 020-4975253 J. Th. Fiege- van Schagen, Burg. van Amersfoordtlaan 3, 1171 DL Badhoevedorp tel.: 020-6592227 Toercommissie: Elly Marcus tel.: 020-4976810 e-mail:
[email protected] Nel van Dijk, Leo Picavet, Sylvia de Vries Redactie clubblad: Ariën Beersma, Pierre van Leeuwen Kopijadres: Pierre van Leeuwen Schoolstraat 38 1165 HC Halfweg tel.: 020-4071008 e-mail:
[email protected] Website van de T.C. de Bataaf: www.tcdebataaf.nl Webmaster: Ton Lamboo tel.: 020-4975619 e-mail:
[email protected] Kosten lidmaatschap van de T.C. de Bataaf: Per lid (inclusief TFK en clubblad): € 55,00 Gezinslid (inclusief TFK en zonder clubblad): € 45,00 M-lid (zonder TFK, met clubblad): € 34,00 Abonnement op het clubblad: Abonnees Haarlemmermeer e.o.: € 10,00 Overige abonnees binnenland: € 18,00 Aan/afmelden voor het lidmaatschap of abonnement bij: Pierre van Leeuwen tel.: 020-4071008 e-mail:
[email protected] De contributie of abonnementskosten dienen overgemaakt te worden t.g.v. Rabobank rekeningnummer 32.46.16.147 t.n.v. T.C. de Bataaf, Zwanenburg. De contributie wordt betaald over het hele contributiejaar (1 januari-31 december). Voor diegenen die gedurende het jaar lid worden, wordt het aantal maanden dat verstreken is, in mindering gebracht. Bij tussentijdse opzegging wordt de resterende contributie niet terugbetaald. Voor nieuwe leden geldt een entreegeld van € 5,00. Opzeggingen vóór 1 december van het lopend contributiejaar bij de secretaris of penningmeester. Clubkleding: Willem Naberhuis tel.: 020-4976642 e-mail:
[email protected] Beloningen: Corrie Boon-Tijman tel.: 020-4975253 e-mail:
[email protected] Leden van verdienste: W.S.Bekker Ereleden: H. Wesselius. †G. Ruizendaal † J.Hoogenboom
TC De Bataaf
- 1-
september 2012
IN DIT NUMMER:… BLZ.: 1 2 2 3 3-4 4-5
5 5 5 5 5-6 6 6 7 7 8 9 - 12 12 13 - 14 14 - 15 15 16 17 - 18 18 19 19 - 20 20 - 21 21 - 25
25 25 - 26 26 - 27 27
Colofon In dit nummer: … Agenda met belangrijke data:… In Memoriam Frans van den Bor Van de voorzitter Bestuursmededelingen: - Nieuw lid - Clubmeerdaagse naar Gennep geslaagd - Laatste oproep voor een nieuwe clubbladredacteur - Spinning - De laatste toertochten van 2012 - Opheffen ING-rekening - Loten ‘Grote Clubactie’ Uit de Ziekenboeg Wij feliciteren… Dankbetuiging Bedankt Van de redactie Bike MOTION Benelux Oeverlandentocht Wist u dat…? Korte routeomschrijving van de komende tochten Uit de Kronieken Het roer om Stichting Vrienden op de Fiets Luilaktocht, 75 km., 26 mei jl. Steenpuisten en ander fietsersleed Boekbespreking van: ‘Ik de Wielrenner’, geschreven door Koen de Jong en Aart Vierhouten Fotoimpressies van de Clubmeerdaagse Gennep 24/26 augustus jl. Vraaggesprek met Theo Smit Langs de Amsterdamse dorpen Een gewone NTFU-toertocht, maar toch net heel anders Paarden op het fietspad, Pas op!. De beste tips Koffie(stop)tocht Fietsen en zo… - Fausto Coppi (1919 – 1960) - Flandriens Verjaardagskalender Deelname Alpe d’HuZes Keurmerk garandeert kwaliteit fietsendealers De oorzaken van fietsongevallen en hoe voorkomen we ze
AGENDA MET BELANGRIJKE DATA: … 10 DEC.
LAATSTE DAG VOOR HET INLEVEREN VAN KOPIJ VOOR HET VOLGENDE CLUBBLAD 16 sep. Avantitocht 90 km. vertrek 9.00 u. 30 sep. Acht van Zwanenburg 90 km. vertrek 9.00 u. 14 okt. Herfstttocht 80 km. vertrek 10.00 u 4 nov. Snerttocht 60 km. vertrek 10.00 u. Na afloop snert!!! Voor verdere gegevens wordt naar de Toerkalender en naar onze site www.tcdebataaf.nl verwezen. Een korte routeomschrijving van deze toerritten is op pagina 7 van dit clubblad opgenomen. N.B. ..................................................Raadpleeg altijd de Toerkalender!..................................... ..............
TC De Bataaf
- 2-
september 2012
IN MEMORIAM FRANS VAN DEN BOR Op zaterdagochtend, 30 juni jl., overleed in het verpleegtehuis ‘De Poort’ te Amsterdam, na een zeer langdurige ziekte, ons lid Frans van den Bor in de leeftijd van 76 jaar. Frans heeft zich in 1986 door Henk Neele, toentertijd secretaris van de Toerclub, laten overhalen om lid te worden en al die tijd is hij de Toerclub trouw gebleven. Jarenlang heeft hij, samen met Henk Maliepaard, het ‘woensdagavondpeloton’ voorgereden. Enkele jaren geleden is het initiatief om met deze ploeg ook wekelijks op zondagochtend een ritje te gaan maken mede van hem uitgegaan. Frans heeft de laatste jaren geen gemakkelijk leven gehad. In 2003 bleek hij zeer ernstig ziek te zijn en lange tijd was toen onzeker of hij nog zou herstellen. Als extra dreun kreeg hij in dat jaar ook nog het overlijden van zijn vrouw Corrie te verwerken. Hij was echter een vechter en wist uiteindelijk weer in het peloton terug te keren. Ook een zware operatie in 2009 doorstond Frans aanvankelijk goed. Helaas deed een beroerte hem begin 2010 in een rolstoel belanden en betekende dit, behalve afscheid van zijn vertrouwde omgeving, ook - zeer tot zijn verdriet - het definitieve einde van zijn fietshobby. Dat enkele leden hem desalniettemin in het verpleegtehuis, waarin hij nu terecht was gekomen, trouw bleven bezoeken en hun hulp aanboden om hem bij tijd en wijle naar het clubhuis toe te halen, zodat hij op die wijze toch nog enigszins bij het ‘Bataafgebeuren’ betrokken kon blijven, vond hij meer dan geweldig. Velen zullen zich Frans tijdens zo’n bezoek, pontificaal in ‘Bataafkledij’ in zijn rolstoel zittend, herinneren, want Frans was er apetrots op om een ‘Batavier’ te zijn. Hij was dan ook zeer verguld met zijn begin verleden jaar ontvangen beloning ter gelegenheid van zijn 25 jarig lidmaatschap. Vele leden van met name het ‘woensdagavondpeloton’ hebben tijdens de condoleancebijeenkomst op woensdagavond, 4 juli jl., afscheid van Frans genomen, terwijl eveneens enkele Toerclubleden de laatste eer aan Frans hebben bewezen tijdens de begrafenis op de Algemene Begraafplaats te Zwanenburg op donderdag, 5 juli jl.. Frans zal in onze herinnering blijven als een uniek mens, die - ook onder de meest moeilijke omstandigheden - altijd positief bleef. Hij zal zeker door velen gemist worden. Wij wensen zijn dierbaren en al zijn andere nabestaanden alle sterkte toe bij het verwerken van dit verlies en hopen dat zij na verloop van tijd de kracht mogen vinden om in dit onherroepelijke te berusten. Bestuur
VAN DE VOORZITTER Onlangs bereikte ons het droevige bericht dat ons lid Frans van den Bor is overleden. Zoals jullie waarschijnlijk wel weten was hij al geruime tijd ziek. Wij wensen zijn familie veel sterkte met dit verlies. Ondertussen is het alweer september en voor de meeste mensen zit de vakantie er weer op. Wij zijn naar Frankrijk geweest en ook naar de camping van Ruud en Leida Roozendaal aan de rivier de Lot. De omgeving daar is prachtig, evenals het weer. Ruud heeft mij een paar mooie fietsroutes aangeraden, die ik ook gereden heb. Eén keer heb ik de route wat ingekort; het is er soms toch wel erg steil!. Dit samen met de warmte deed mij besluiten om iets eerder naar de camping terug te keren. Wij hebben het erg naar onze zin gehad en het is zeker de moeite waard om daar eens te gaan kijken! Verderop in dit blad kun je hun eigen verhaal lezen. Wij hebben een heel geslaagd fietsweekend in Gennep achter de rug. Ondanks een enkele bui hebben wij toch heel leuk kunnen fietsen. Alleen zondag was het echt te erg, dus hebben wij ons anders moeten vermaken. Alles was weer perfect geregeld door Pierre, die zelf helaas niet meekon i.v.m. een blessure. Pierre bedankt! Via de e-mail hebben wij een klacht ontvangen van een medeweggebruiker. Deze heeft gezien dat er een groep toerfietsers van de Bataaf door het rode licht reed. Het is natuurlijk wel de bedoeling dat wij ons aan de verkeersregels houden!!. Er is inmiddels een excuusbrief naar de desbetreffende persoon gestuurd. Het spinnen begint weer in week 42 op de maandag- en woensdagavond. De reacties waren vorig jaar zeer positief, dus wij hopen op veel aanmeldingen!. Voor meer details zie verder onder ‘Bestuursmededelingen’. TC De Bataaf
- 3-
september 2012
Tot slot wil ik mij nog even verontschuldigen dat jullie mij de afgelopen maanden weinig hebben gezien tijdens de toertochten. Dit kwam omdat ik bij mijn zoon aan het verbouwen ben. Ik hoop binnenkort weer volop mee te kunnen rijden. Met sportieve groeten, Willem Naberhuis
BESTUURSMEDEDELINGEN Nieuw lid Mieke Haaijer-Weesepoel heeft zich als nieuw lid van onze toerclub aangemeld. Wij heten haar bij deze van harte welkom en hopen dat zij zich weldra mag thuisvoelen in de Bataafgelederen. Clubmeerdaagse naar Gennep geslaagd Met 22 deelnemers werd op vrijdag, 24 augustus jl. naar Gennep in Noord-Limburg vertrokken. Zowel op de vrijdag als op de zaterdag werden er onder begeleiding van onze fietsvrienden van TC Gennep schitterende fietsritten gemaakt, waarbij (vooral zaterdags) ook degenen, die wat meer de uitdaging zochten, zeker aan hun trekken zijn gekomen. Helaas vielen de voor de zondag geplande 2 fietstochten in het water, maar desalniettemin hebben de deelnemers zich ook op die dag niet verveeld. Zondagsavonds werd er nog genoten van het gezamenlijke afscheidsdiner en keerde iedereen met een zeer tevreden gevoel weer huiswaarts. Laatste oproep voor een nieuwe clubbladredacteur Zoals al in het vorige clubblad aangekondigd, zal Pierre van Leeuwen, na deze klus gedurende bijna 7 jaar gedaan te hebben, m.i.v. 2013 definitief stoppen met de clubbladredactie. Helaas heeft zich tot nu toe niemand aangemeld om hem op te volgen. Indien er geen opvolger wordt gevonden, zal komende december de laatste editie van het clubblad verschijnen en zal dit medium na bijna 40 jaar verdwijnen. Mocht je in deze taak geïnteresseerd zijn, dan kun je met het bestuur contact opnemen. Spinning Zoals al door de voorzitter in zijn voorwoord aangekondigd, kan er ook dit jaar weer gespinned worden. Voor de meer geoefende spinners begint dit m.i.v. maandagavond, 15 oktober a.s., om 20.00 u. en/of woensdagavond, 17 oktober a.s., eveneens om 20.00 u.. Voor de minder geoefenden is dat m.i.v. woensdagavond, 17 oktober a.s., om 19.00 u.. De lessen worden op een aantal achtereenvolgende weken in het welbekende clubhuis aan de Kinheim gegeven en duren één uur per avond. Aan de deelnemers(neemsters) wordt douche-en omkleedgelegenheid geboden. Over de kosten is op dit moment nog niets naders bekend, maar deze zijn, zeker in vergelijking met die, welke een sportschool voor een dergelijke activiteit in rekening brengt, gering. Geïnteresseerden kunnen zich opgeven bij Willem Naberhuis, telefoon: 020-4976642, e-mail:
[email protected] of bij Paul Wezenbeek, telefoon: 020-4972967. De laatste toertochten van 2012 De tijd gaat snel en langzaamaan loopt ook dit toertochtenjaar weer teneinde. Maar voor het zover is, zullen er nog een aantal toertochten worden georganiseerd, t.w. de Avantitocht op zondag, 16 september a.s.*), de Acht van Zwanenburg op zondag, 30 september a.s.*), de Herfsttocht op zondag, 14 oktober a.s.*), en tenslotte de Snerttocht op zondag, 4 november a.s. Voor afstanden, vertrektijden en een korte routeomschrijving zie de Toerkalender, dit clubblad en onze site www.tcdebataaf.nl. Speciaal willen wij jullie erop attent maken dat er na afloop van de ‘Snerttocht’ voor alle leden, dus ook voor hen die niet zijn gaan fietsen, een kom overheerlijke erwtensoep klaarstaat. Wil je dus samen met je clubgenoten het toertochtenjaar 2012 nog even onder het genot van een ‘bak snert’ uitluiden, kom dan op 4 november a.s. naar het clubhuis. Je bent van harte welkom en we rekenen op je komst!!. *) Van deze toerritten kan ook een ingekorte versie o.l.v. voorrijders gereden worden.
TC De Bataaf
- 4-
september 2012
Opheffen ING-rekening Om praktische redenen (o.m. uit oogpunt van kostenbesparing) heeft het bestuur besloten om rekeningnummer 4305963 bij de ING met onmiddellijke ingang op te heffen. Dat houdt in dat vanaf heden deze rekening voor betalingen niet langer meer gebruikt kan worden en het enige te gebruiken rekeningnummer nu 32.46.16.147 bij de Rabobank is. Loten ‘Grote Clubactie’ Binnenkort zullen wij de bestelde loten van de organisatie ontvangen, waarna wij de loten aan de bestellers zullen uitreiken: Schema loterij: - 16 september: Vanaf deze datum kunnen de loten tijdens onze toertochten in het clubhuis worden afgehaald. - 29 november: Trekking ‘Grote Clubactie 2012’ door notaris - 30 november: Ontvangst trekkingslijst *) *) De trekkingslijst wordt bekendgemaakt in de media, het clubblad, onze website www.tcdebataaf.nl en op de website www.clubactie.nl
UIT DE ZIEKENBOEG Met Piet Pieters gaat het na zijn val van de fiets op 1 augustus jl. weer de goede kant op, alhoewel het nog wel even kan duren eer hij ons weer op onze ritjes vergezelt. Wij wensen hem een voorspoedig (verder) herstel toe. Ook René de Vos is na een valpartij tijdens een ritje met de ‘woensdagochtendploeg’ even v.w.b. het fietsen uitgeschakeld en ook hem wensen wij van harte beterschap toe.
WIJ FELICITEREN… Op 29 mei jl. zijn Ineke en Raymond de Jong de trotse grootouders geworden van kleinzoon Thijs. Uiteraard hierbij onze hartelijke felicitaties.
DANKBETUIGING We koesteren allen mooie herinneringen aan onze vader, opa en broer Frans van den Bor. Graag willen we jullie bedanken voor de bijdrage aan onze herinnering. Rinie en Helma, Daniël en Maureen, Eugène, Frans en Carolien, Rosa, Henk en Marion Zwanenburg, augustus 2012
BEDANKT Eenieder bedankt voor de vele attenties, brieven, (eigengemaakte)kaarten en bloemen, die wij ter gelegenheid van ons 50 jarig Huwelijksfeest hebben mogen ontvangen. Voor ons was dit alles zeer hartverwarmend. Wat wij in het bijzonder op prijs hebben gesteld is, dat er enkelen waren, die zelfs in hun vakantie toch aan ons hebben gedacht en een lief kaartje hebben gestuurd. Paul en Willie Fontaine
VAN DE REDACTIE Nog enkele toertochten te gaan en ook dit toertochtenjaar is weer historie. Een toertochtenjaar dat qua weer tot nu toe zeer matig is geweest, hoewel het meestal goede weer van de maand augustus misschien nog wat heeft goedgemaakt. Ondanks dat er de afgelopen maanden wat toertochten in het water zijn gevallen hebben enkelen ook nu weer de moeite genomen om een verslag(je) te schrijven van hun fietsbelevenissen, waarvoor hartelijk dank. Deze zijn elders in dit clubblad te lezen. Ook heeft Ruud Roozendaal een uitgebreid verhaal geschreven over het door hem en zijn vrouw Leida opgebouwde nieuwe leven in Frankrijk. Ruud en Leida, heel veel succes met jullie camping en misschien zullen enkelen Bataven, die toevallig in Frankrijk op vakantie zijn, ooit TC De Bataaf
- 5-
september 2012
eens langskomen!!!. Onze voorzitter heeft in elk geval al het voorbeeld gegeven en hij is razendenthousiast, dus wie weet. Ondanks de regen op de laatste dag van de Clubmeerdaagse naar Gennep, is het evenement zo te horen toch wel geslaagd geweest. Jammer alleen dat niemand zijn/haar belevenissen op papier gezet heeft. Altijd leuk om dat later weer eens terug te lezen en er op die manier opnieuw van te genieten. In ‘Uit de Kronieken’ blikt de toenmalige voorzitter Hans van der Hooft terug op het 10 jarig bestaan van de Toerclub. Altijd fascinerend om te lezen hoe het er destijds in de vereniging (toen nog deel uitmakende van de HSC) aan toeging. Hopelijk kunnen we in de laatste maanden van dit jaar nog volop genieten van onze fietssport en ook nu hoopt de redactie dat er weer een paar leden zijn die de lezers van dit clubblad daarvan middels een verslagje deelgenoot willen maken. Redactie
BIKE MOTION BENELUX Ook dit najaar wordt deze beurs weer georganiseerd en wel van vrijdag, 12 oktober a.s. t/m. zondag, 14 oktober a.s., in de Jaarbeurs Utrecht. Je vindt daar alle nieuwtjes op het gebied van fietsen, fietskleding en fietsaccessoires, maar er zijn ook aanbieders van fietsvakantiereizen en sportvoeding vertegenwoordigd. Openingstijden Vrijdag 12 oktober 12.00 - 21.00 uur Zaterdag 13 oktober 10.00 - 17.00 uur Zondag 14 oktober 10.00 - 17.00 uur Voor meer info zie de site: www.bikemotionbenelux.nl.
OEVERLANDENTOCHT Na de tafel(zit)dienst vertrokken we om 09.05 uur voor de 60 km lange voornoemde tocht via Halfweg, de Heining, Dortmuiden en Daveren naar Sloterdijk. Het was uitstekend fietsweer met een hele vroege dropstop. Verder ging het via Osdorp en Amsterdam naar Ouderkerk aan de Amstel. De koffiestop stond geprogrammeerd bij Café-restaurant ‘Klein-Kalfje’. Doordat Ko en Henk deze tocht al hadden voorverkend en zeer teleurgesteld waren in de koude koffie, welke men onze voorrijders had voorgeschoteld, werd dit restaurant dus niet aangedaan. Het gevolg was, dat onze twee geroutineerde Bataven nog tijdens het voorrijden een andere locatie hadden gekozen (en besproken). ‘BarRestaurant’ aan de Amsteldijk 37 in Ouderkerk aan de Amstel mocht zich in ons bezoek verheugen. Dit restaurant behoort tot ‘Unlimited-Label groep’. De bedrijfleidster Mw Goia Ormel heette ons persoonlijk welkom. Ze maakte voor ons een speciaal prijsje, of het nu koffie, chocomel of frisdrank was. Tevens sprak zij de hoop uit, dat ook andere Bataven langs zouden komen voor een koffiestop. Het is in een ‘Nieuw-Bruine stijl’ uitgevoerd en mooi gelegen aan de Amstel. Een intieme en informele sfeer van een bruin eetcafé, maar dan in een nieuw jonger jasje. In 2011 werd men nog beloond met de ‘Best Style Bar Award’ door de ‘Venuez Hospitality & Style’. ‘BarRestaurant’ is uiteraard ook via het water bereikbaar. Dit voor de Bataven, die in het bezit zijn van een boot. Na het heerlijke bakje koffie met (extra) een gratis glas water (omdat het zo warm was) ging het via Amstelveen terug naar Zwanenburg. Al met al een heerlijke rit en voor herhaling vatbaar. Wibo
- Vergeet je je bestelde ‘Loten Grote Clubactie’ niet af te halen?. Dat kan in het clubhuis tijdens de komende toertochten -
TC De Bataaf
- 6-
september 2012
WIST U DAT….?
Yolanda op woensdag, 01-07, haar bidon was vergeten? Haar Frans door half Zwanenburg heeft gereden om te kijken welke kant we uit waren? Hij ons aan de overkant van de Ringvaart zag rijden? Hij snel met de auto naar de overkant is gereden, om bij de ‘BAM’ Yolanda haar bidon te kunnen geven? We 08-07 de ‘Tocht langs het water’ hebben gefietst? Het meer een tocht met water is geworden? De rit door de vele regen is ingekort? We toch nog met 8 fietsers 45 km gefietst hebben? We op 22-07 ‘Rondje Castricum’ gefietst hebben en dit een nieuwe toertocht was? We vinden dat de Toercommissie deze tocht volgend jaar wel weer op de kalender mag zetten? We woensdagavond, 25-07, in Amstelveen door het Heempark zijn gelopen? Vooral Jan Z. dat heel erg leuk vond? Ineke tijdens de dropstop haar eigen Raymond wel eens vergeet een dropje te geven? De voorvork van de fiets van Pierre tijdens het fietsen is gebroken? Hij daarbij een enorme smak heeft gemaakt? Pierre daaraan een bezeerde hand en ribben heeft overgehouden? Piet P. in botsing is gekomen met een afslaande auto? Hij hierbij zijn duim heeft gebroken? We hopen dat Pierre en Piet spoedig zullen herstellen, zodat ze weer met ons mee kunnen fietsen? De kleinzoon van Cees Zorge op woensdagavond, 15-08, met ons heeft meegefietst? Hij in het Bataafshirt van zijn opa heeft gereden? Hij geen probleem had met de snelheid en hij dat zelfs een makkie vond? Iedereen die avond hard heeft moeten fietsen om droog thuis te komen? Dat niet iedereen gelukt is? Onze Henk op 21 augustus jl 80 jaar is geworden? We hopen dat hij, in goede gezondheid, nog lang met ons mee zal fietsen? Thea Fiege
KORTE ROUTEOMSCHRIJVING VAN DE KOMENDE TOCHTEN Avantitocht, 90 km., 16 september 2012: Verkorte routeomschrijving Gaat vanuit Zwanenburg via Vijfhuizen, Hoofddorp, Burgerveen, Leimuiden, Papenveer en Ter Aar naar het clubhuis van Toerclub Avanti in Alphen a/d. Rijn. Vervolgens via Korteraar, Nieuwveen, Vrouwenakker, Aalsmeer, Amstelveen en Badhoevedorp weer terug naar Zwanenburg. Acht van Zwanenburg, 90 km., 30 september 2012: Verkorte routeomschrijving: Gaat vanuit Zwanenburg via Buitenhuizen, Nauerna, Westzaan, Wormerveer, Spijkerboor, Oostzaan, Zaanstad en Amsterdam-Sloterdijk weer terug naar Zwanenburg Herfsttoertocht, 80 km., 14 oktober 2012: Verkorte routeomschrijving: Gaat vanuit Zwanenburg via Badhoevedorp, Ouderkerk a/d. Amstel, Weesp, Muiden en Zunderdorp naar Landsmeer. Vervolgens via Oostzaan, Zaanstad, de Hembrugpont en Sloterdijk weer terug naar Zwanenburg Snerttocht, 60 km., 4 november 2012: Verkorte routeomschrijving: Gaat vanuit Zwanenburg via Hoofddorp, Vijfhuizen en Haarlem naar Bloemendaal aan Zee. Vervolgens via Bloemendaal, Santpoort, Spaarndam en Halfweg weer terug naar Zwanenburg. Na afloop wordt aan elke deelnemer een heerlijke kop snert verstrekt.
TC De Bataaf
- 7-
september 2012
UIT DE KRONIEKEN Onderstaand een stukje uit het clubblad van 1968 van HSC de Bataaf (waarvan wij toentertijd deel uitmaakten), waarin Hans van der Hooft (destijds secretaris en naderhand voorzitter) stilstond bij het 10 jarig bestaan van de Toerclub:
- Denk aan het ophalen van je bestelde loten ‘Grote Clubactie’!!! -
TC De Bataaf
- 8-
september 2012
HET ROER OM. De meesten zullen het inmiddels wel weten, maar ik wil hiermee toch aan alle onduidelijkheid en aan alle ‘wildwest’verhalen een einde maken. Op het moment dat jullie dit lezen zitten wij naar alle waarschijnlijkheid op onze camping in Zuid-Frankrijk; niet om vakantie te vieren, maar om te werken. Wij hebben een camping gekocht in de Aveyron. Een dikke 1100 kilometer hiervandaan zijn we begonnen aan een ander leven. Maar dat ging niet zomaar… Het idee is eigenlijk al een 30 jaar geleden ontstaan toen Leida en ik op een camping in Duitsland de kampwinkel en het restaurant draaiende hielden. We hebben toen even kunnen ruiken aan het leven als campingbaas. In Duitsland waren we echter al weer vrij snel weg om vervolgens hier in Nederland een bestaan op te bouwen en een gezin te stichten. De interesses lagen toen elders, maar toen Vincent een jaar of zes was en we op vakantie naar Frankrijk gingen, begon het toch weer te kriebelen. We keken eigenlijk altijd met andere ogen naar de campings, die we bezochten. Zo van, ik zou dit veranderen en dat zou ik aanpassen of waarom doen ze het nou niet anders. Behalve de heerlijke vakanties die wij in Frankrijk hadden, waren we misschien wel onbewust met de toekomst bezig. Maar we hadden het beiden naar onze zin in Nederland en waarom zou je weggaan met een kind dat op school zit, terwijl je zelf ook een leuke baan hebt?. Na enkele jaren echter begon het leven in Nederland een sleur te worden. De sfeer op het werk was weleens wat minder en na weer een vakantie in Frankrijk begon vooral de drukte en het slechtere weer in Nederland ons steeds meer tegen te staan. Inmiddels hadden we een tienerzoon, die we de verhuizing naar het buitenland niet aan wilden doen. We gingen gewoon zelf wat vaker op vakantie om de accu weer op te laden. We verhuisden nog eens naar een omgeving die ons ook beter beviel en zo hielden we het weer een paar jaar langer vol. Helaas worden wij ook steeds ouder en we vonden dat we toch ook niet te lang moesten wachten als we nog iets wilden. We hebben toen besloten dat Vincent zijn studie klaar moest hebben en dat wij, voordat we 50 werden, weg moesten zijn. Dat laatste is niet helemaal gelukt. Vanaf dat moment zijn we fanatieker gaan zoeken en hebben we regelmatig, vooral tijdens de vakanties, de verschillende objecten bekeken. Vanwege de hoge vraagprijs in de voor ons favoriete gebieden als de Drôme, Cevennen en de Ardèche hebben we ons zoekgebied uitgebreid. De oostkant van de Pyreneeën en de zuidelijke Auvergne kwamen in zicht, maar ook de Haute Languedoc, Dordogne en zelfs de Vogezen. De eerste echte bezichtiging, buiten de vakanties om, kwam in oktober 2010; een camping in de Belgische Ardennen vlakbij de Franse grens. Een mooi terrein met veel mogelijkheden en een goede omzet, maar we moesten daar 100% van de aandelen overnemen en daarmee ook de schulden. Daardoor werd het geheel toch een stuk minder interessant. December 2010 zijn we in een lang weekend - door de sneeuw - (even) heen en weer geweest naar een camping in de Cantal. Op een vrijdag 1150 km. heen, daar de zaterdag nog een 200 km. rondgereden om de omgeving te bekijken en de camping bezocht, en de zondag weer 1150 km. terug. Die camping leek ons wel wat, mooi terrein aan een riviertje, oude watermolen erbij om in te wonen, barretje, restaurantje en een zwembad om het geheel af te maken. De omzetcijfers waren ook goed en met onze ideeën zou er zelfs nog groei mogelijk zijn. Met Pasen 2011 zijn we, na het nodige rekenwerk, weer die kant opgegaan. Via de Nederlandse eigenaar was er een afspraak met de bank geregeld om onze financiële mogelijkheden eens te bespreken. Dat bleek geen probleem te zijn. Bij de huidige vraagprijs en de omzet van 2010 was 20 tot 25% eigen vermogen voldoende. Wel moesten we ons huis even verkopen, zodat we precies wisten wat ons vermogen was. Dit werd de eerste moeilijke stap in het hele project. Dat bord in de tuin zetten. Maar ja, als je wat TC De Bataaf
- 9-
september 2012
wilt, moet je doorgaan. De makelaar vond onze vraagprijs aan de hoge kant, want de prijzen waren alweer gedaald ten opzichte van de taxering van 3 maanden terug. Wij hielden echter voet bij stuk en 6 weken later was ons huis voor € 20.000,00 meer dan de maximum prijs, die de makelaar voor ogen had, verkocht. Nu de camping nog. Met Pinksteren zijn we er weer heen gegaan, dit keer met enkele familieleden om te bepalen wat die van de camping vonden. Tevens een bouwkundige inspectie op de ruim 300 jaar oude watermolen laten uitvoeren. Na terugkomst zijn we het met enig heen en weer mailen ook eens geworden over de uiteindelijke koopprijs. We zouden voldoende geld tot onze beschikking moeten hebben. Het koopcontract kon worden opgesteld en de data werden gepland: 3 oktober was de oplevering van ons huis in Hoofddorp en 17 oktober zou de oplevering van de camping zijn. Zou allemaal mooi uitkomen en kon ik ook per 1 oktober stoppen met werken. Eind augustus gingen we nog een week naar Frankrijk om bij de notaris en de bank alles te tekenen. Bij de notaris ging alles prima, maar bij de bank werd het een ander verhaal. Vanaf ons eerste bezoek met Pasen hadden ze niets meer gedaan. Alles wat we (per mail) hadden opgestuurd, waren ze kwijt of hadden ze nooit ontvangen. Gelukkig hadden we van alles een kopie aan de huidige eigenaar gemaild, zodat we aan het einde van de dag toch nog alles compleet hadden. We zouden binnen 10 dagen horen of ze akkoord konden gaan. Die 10 dagen werden uiteindelijk 2 maanden en de uitslag was negatief… We hadden wel 40% eigen geld, de koopprijs was lager geworden en de omzet was gestegen, maar er was crisis… Deceptie bij ons, maar ook bij de huidige eigenaar. Duizenden Euro’s armer, geen huis meer, maar ook nog steeds geen camping. Inmiddels woonden wij niet meer in Hoofddorp, maar bij een zus van Leida in Haarlem. Dat kon tijdelijk, maar toen we hoorden dat het niet doorging, konden we daar natuurlijk niet blijven wonen. We verkasten - ook weer tijdelijk - naar een vakantiehuisje in Noordwijkerhout. Voor de met de voor de camping aangeschafte Oudduitse herder Beau wel zo prettig; lekker in de duinen en vlakbij zee. Onze meubelen hadden we opgeslagen bij de verhuizer, dus we moesten wel iets gemeubileerds huren. We wilden nu namelijk doorzetten. We hadden het nodige geïnvesteerd en we konden nu snel reageren, ook omdat ik na 29 jaar trouwe dienst werd ontslagen door mijn werkgever. Er moest bezuinigd worden en Ruud zou toch weg gaan, dus dan maar een beetje helpen. Ook al krijg je dan wat geld mee, het voelt niet prettig om aan de kant te worden gezet. We zijn toen bezig geweest met campings in Duitsland, België en Luxemburg, maar dat werd niets, want ons hart ligt toch in Frankrijk. We moesten ook oppassen om niet te snel toe te happen om de teleurstelling van Frankrijk te verwerken. Via, via hoorden we van verschillende campings in Frankrijk en we hebben de nodige gesprekken met eigenaren en makelaars gevoerd. Ook door ‘Ondernemen Frankrijk’, een instantie die zich inzet voor de belangen van de mensen die naar Frankrijk willen emigreren, werden we op de hoogte gehouden. Daar hadden we het afgelopen jaar ook verschillende cursussen gevolgd. We moesten ondertussen ook weer verhuizen, want in Noordwijkerhout begon het vakantieseizoen en werden de huisjes veel te duur. We zijn toen naar Nijverdal vertrokken en woonden daar bij een zus van Leida in een zomerhuisje, achter in de tuin. Hier hebben we ons ook weer officieel mogen laten inschrijven. Al die tijd waren we illegaal in het land; we hadden immers geen vaste woon- of verblijfplaats. Eind maart zijn we met een gehuurde camper een dag of tien door Frankrijk gaan toeren om zo de nodige objecten te kunnen bekijken. We hadden verschillende afspraken staan en konden ook ongepland nog enkele andere campings bekijken. Van twee campings waren we wat meer gecharmeerd. Een camping aan een meer en een camping aan een rivier. Beide voormalige gemeentelijke campings, beide zonder TC De Bataaf
- 10-
september 2012
woning en bij beide moest de grond van de gemeente worden gehuurd. De twee campings hadden zo hun voor- en nadelen. De prijs was vrijwel gelijk en alle twee de campings konden we vóór het begin van dit seizoen nog overnemen. Aan de ene kant een moeilijke beslissing, aan de andere kant heel gemakkelijk. We hadden altijd gezegd dat de locatie het allerbelangrijkste was. Deze kun je niet veranderen, al het andere is min of meer aan te passen. Wij hadden het beste gevoel bij de camping aan de rivier ‘de Lot’. De omgeving sprak ons het meest aan en ook de infrastructuur op de camping was in ons voordeel. De camping aan het meer was qua oppervlakte veel groter, maar daardoor lag alles veel verder uit elkaar, waardoor deze camping eigenlijk niet door twee personen gerund zou kunnen worden. Nog voordat we weer naar huis gingen, zijn we weer bij de makelaar langsgegaan om het nodige door te spreken. Daarmee hadden we de camping eigenlijk al gekocht. De prijs was goed en we zouden zelfs geen bank nodig hebben. Op weg naar huis komen er dan natuurlijk nog allerlei vragen bij je op en na ruim een week werd er een afspraak in Nederland gemaakt met de huidige eigenaren en de makelaar om de puntjes op de i te zetten. Door enkele Franse overheidsinstanties moesten nog een paar vergunningen in orde worden gemaakt. Er is sinds 2012 een nieuw sterrenclassificatiesysteem en de camping was daarop al gekeurd, maar die papieren lieten op zich wachten. En door een andere plaatsindeling op de camping moest het evacuatieplan bij overstroming opnieuw worden ingediend. Dit alles was echter een kwestie van tijd en zou zeker in orde komen. Als ontsnappingsclausule zouden we de camping huren totdat alle papieren in orde waren. Dit had tot gevolg dat ik samen met Beau op 14 april naar Frankrijk ben vertrokken om daar samen met de huidige eigenaar, ook Ruud, de camping te gaan opstarten. Er was ook nog het nodige onderhoud te doen, want de camping was de hele winter gesloten en de eigenaren van dat moment woonden die periode in Nederland. Voor mij ideaal om er langzaam in te groeien en Ruud zou voorlopig op de camping blijven om mij ook na de overname nog te helpen. Het werd een periode van hard werken, veel regelen en nieuwe mensen leren kennen. Tevens was het de natste en koudste aprilmaand sinds mensenheugenis. De rivier de Lot kwam tot een zeer hoog niveau voor deze tijd van het jaar en nu begreep ik ook waarom het evacuatieplan in orde moest zijn. Maar ondanks het slechte weer gingen we 23 april open. Nog niet alles was klaar en door de strenge vorst van de afgelopen winter waren er nog wat dingen stuk in de keuken. Voordat het echt druk zou worden, moest dat wel verholpen zijn. De onderdelen waren besteld en het paste ook nog. De woensdag voor Hemelvaartsdag ben ik weer naar Nederland gereden, want ook daar moest nog het nodige geregeld worden. Leida kreeg nog een afscheidsreceptie en een etentje op haar werk en zelf hebben we de zaterdag voor Pinksteren nog een feestje gegeven in het clubhuis van HSC de Bataaf, dit onder de muzikale begeleiding van de Jay Jay Blues Band. Hier waren ook enkele Batavieren aanwezig. Tweede Pinksterdag vertrokken we dus voorgoed naar Saint-Parthem, waar we nu dus sinds 1 juni de camping runnen. De vorige eigenaren gingen 1 juni terug naar Nederland, dus stonden we er direct alleen voor. Ja, en dan krijg je te maken met de Franse bureaucratie. Natuurlijk wisten we dat het allemaal heel lastig zou zijn, maar als je er dan mee geconfronteerd wordt valt het toch weer tegen. We hebben er ruim twee maanden over gedaan om de inschrijving bij de Chambre de Commerce klaar te krijgen. Het nummer wat je daar krijgt heb je bij alles nodig om je bedrijf te kunnen runnen. Zonder dat nummer konden we geen zakelijke bankrekening openen en zonder zakelijke bankrekening konden we geen pinautomaat TC De Bataaf
- 11-
september 2012
huren. De telefoonrekening konden we niet betalen, omdat het nummer niet op onze naam gezet kon worden zonder dat nummer. Gas konden we niet bestellen zonder nummer. De sterrenclassificatie kregen we niet rond zonder dat nummer etc. Om een persoonlijke bankrekening te openen zaten we beiden twee uur op de bank om allerlei papieren in te vullen. Maar nu hebben we alle twee ook weer een chequeboekje, want betalen per cheque is nog steeds heel gebruikelijk in Frankrijk. Dit in tegenstelling tot betalingen per Internet, want dat is niet mogelijk. Automatisch incasso gelukkig weer wel. Om de inschrijving bij de Chambre de Commerce rond te krijgen moest ik ook nog een cursus volgen voor onze drankvergunning. Drie dagen in de schoolbanken om een hoop Frans gezwam aan te horen en ruim € 700.00 armer, maar dat hoort er dus allemaal bij. Gelukkig ben ik altijd heel erg rustig en meegaand van aard…. We maken gelukkig ook heel veel leuke dingen mee en de plaatselijke bevolking is zeer behulpzaam. De camping draait best al goed en we doen van alles om het de kampeerders naar de zin te maken. Ons animatieteam heeft de kinderen ruim vijf weken lang weten te vermaken. We hebben volleybal en tafeltennistoernooien achter de rug. Er was een heuse talentenjacht, georganiseerd door Channah van Voice Kids, waaraan bijna iedereen meedeed. We hebben al een bandje op de camping gehad en we hebben elke week wel een kampvuur en avondzwemmen, waarbij alleen de onderwaterverlichting brandt, voor de jeugd. We staan zelfs elke woensdagavond met een bar op de markt in het dorp, waarvoor we door de burgemeester persoonlijk zijn gevraagd. Goed voor de integratie en de omzet. Inmiddels zijn er al een aantal bekenden bij ons op de camping wezen kijken, waaronder onze voorzitter met zijn vrouw, maar we hopen in de volgende jaren nog meer bekenden te mogen begroeten. De omgeving is prachtig om een paar dagen in rond te fietsen, iets waar ik helaas nog geen tijd voor vrij heb kunnen maken. Voorlopig zitten we hier goed en beginnen we ons te realiseren dat de uitdrukking ‘Leven als een God in Frankrijk’ niet zomaar uit de lucht gegrepen is. Ruud en Leida
www.camping-laplaine.fr
STICHTING VRIENDEN OP DE FIETS Voor het maken van een fietstocht van meerdere dagen kun je gebruikmaken van de logeeradressen van de ‘Stichting Vrienden Op De Fiets’. Voor een vaste prijs van € 19,- per persoon kun je op deze adressen overnachten, inclusief ontbijt. Het werkt als volgt: Voor € 8,- ontvang je een boekje met een kaart. De adressen en telefoonnummers staan in het boekje. Op de kaart staan de logeeradressen ook aangegeven, handig om je route te bepalen. Van te voren bel of email je om na te gaan of er plek is. Het werkt fantastisch, het zijn allemaal sportieve mensen die meedoen, je wordt leuk ontvangen en ‘s-morgens ga je na een ontbijtje weer op pad. Een eventueel meegenomen magnetronmaaltijd is altijd wel op te warmen, hoef je niet nog meer te fietsen als je daar geen zin in hebt. Informatie: www.vriendenopdefiets.nl email:
[email protected] telefoon: 079 323 8556 Gerlach van Beinum
TC De Bataaf
- 12-
september 2012
LUILAKTOCHT, 75KM., 26 MEI JL. Op deze mooie meimorgen is de zon al vroeg op. De verwachting is dat het een stralende dag wordt; goed voor een pittige fietstocht. De start is om 7 uur vanuit het clubgebouw aan de Kinheim. Waarom zo vroeg zul je denken? Het is een oude traditie om op de zaterdag voor Pinksteren vroeg op te staan en langslapers met ‘herrie en lawaai’ wakker te maken. In vroeger jaren, m.n. in het Amsterdamse, was het in de 50er en 60er jaren onder de jeugd een vermakelijk volksgebeuren, waarbij met blikken en trommels in de vroege uurtjes lawaai werd gemaakt. Ook het belletje trekken was hierbij een favoriete bezigheid. De bakker in de buurt bakte speciaal voor deze dag ‘luilakbollen’, die al vroeg in het ochtendgloren goed smaakten. In de latere jaren ontaardde het volksgebeuren vaak in onnodige vernielingen, waarbij politie en brandweer soms hard optraden. Deelgemeenten organiseren tegenwoordig voor de jeugd bijeenkomsten en voorstellingen om zo vandalisme tegen te gaan. Bij ons in het dorp hoorde ik bij het aanrijden naar het clubgebouw slechts één zwakke toeter en heb geen jeugdige activiteit kunnen waarnemen. Om exact 7 uur vertrekken 10 Bataven voor hun tocht van 75 km. Na het passeren van de spoorwegovergang bij Halfweg gaat het langs de woonboten en door het bos richting IJmuiden. Bij de brug in Buitenhuizen draaien we naar beneden af om door het bos en onder het fietstunneltje in Velsen door in de richting van Driehuis te rijden. De temperatuur is op deze prachtige zaterdagmorgen al tot zo’n 17 gr. geklommen als we bij Bloemendaal in de beugels moeten om het ‘Kopje’ te beklimmen, wat altijd aanleiding geeft om even de formatie te laten voor wat het is en om later weer keurig in gareel onze route te vervolgen. Via ‘Kraantje Lek’ en de Bentveldseweg naderen we Zandvoort. Door de strakblauwe lucht is de weerschijn hiervan op de zee goed te zien. Wat anders een beetje grijsgroen is, is nu zowaar blauw en geeft een bijna vakantiegevoel. Via de duinen, wat één van mijn favoriete fietspaden is, naderen we de koffie op de Langervelderslag. Door één gepleegd telefoontje is het verbazend hoe snel wij aan de koffie zitten bij ‘Beachclub Obelijs’. Het is heerlijk in het zonnetje op het terras en de koffie smaakt uitstekend. Maar ja, onze wegkapitein Jan maant ons, onder het mom dat we anders te laat voor het ontbijt zullen komen, weer op de fiets. In een gestaag tempo vervolgen we onze route. Via Lisse steken we over om langs de Leidse Vaart naar Hillegom te fietsen. Na het passeren van Bennebroek en Zwaanshoek bereiken we Vijfhuizen en het laatste stukje gaat via het Bottelierpad naar de kantine van de Bataaf. Daar staan krentenbollen en versbelegde broodjes klaar, liefdevol klaargemaakt door Rein en echtgenote Coba, waarbij Theo voor de koffie zorgdraagt. Dank daarvoor!! Ariën Beersma, juni 2012 {Voor diegenen, die meer over de Luilakfolklore wil lezen heb ik onderstaand enige data van ‘Wikipedia’ bijgevoegd.} Luilak of Looilak is een folkloristische viering op de zaterdag voor Pinksteren. De viering vindt vooral in West-Friesland en enkele andere Hollandse plaatsen plaats. Met Luilak werden oorspronkelijk langslapers en telaatkomers bespot en wakker gemaakt. Er wordt vrij algemeen van uitgegaan dat het een viering is met een Friese oorsprong. Globaal genomen wordt Luilak gevierd in het gebied tussen Texel en Delft in het westen van Nederland. Hoe verder ten zuiden van Amsterdam men komt, hoe minder het gevierd wordt. In en rond Leiden en Alphen aan den Rijn wordt het bijvoorbeeld nauwelijks (meer) gevierd, maar in de zuidelijker gelegen gebieden rond Delft en Gouda is het fenomeen Luilak daarentegen weer beter bekend. Buiten dat kerngebied vindt men het slechts hier en daar, zoals de afgeleide luilakbloemenmarkt in de steden Utrecht en Almere. De viering maakt deel uit van vier dagen feest, waartoe ook Eerste en Tweede Pinksterdag behoren. In West-Friesland was er oorspronkelijk ook een Derde Pinksterdag. Derde Pinksterdag vormde de laatste dag van de vierdaagse vieringen. Deze is slechts in een aantal plaatsen (o.a. Zaandam) nog een traditie. De viering is niet christelijk gebonden, ondanks het feit dat zij met Pinksteren samenvalt. Op een aantal plaatsen wordt Luilak voorafgegaan door een luilak(bloemen)markt; deze vindt op de vrijdagavond voor Pinksteren tot middernacht of net iets voorbij middernacht plaats. De oudstbekende markt is de sinds ongeveer 1890 bestaande Haarlemse markt. TC De Bataaf
- 13-
september 2012
In de nacht van vrijdag op zaterdag en op zaterdagochtend wordt het daadwerkelijke Luilak gevierd. Het verschilt per plaats wanneer men daarmee begint. In sommige plaatsen begint men al net na middernacht en in andere plaatsen, zoals rond Amsterdam, na vier uur. Vanzelfsprekend verschilt het ook per leeftijd. Jongeren starten vaak eerder dan kinderen tussen de 9 en 14 jaar. Over de symboliek en de herkomst van het feest bestaan verschillende interpretaties, maar de viering komt hoogstwaarschijnlijk voort uit de traditie dat de langslaper, degene die het laatst uit bed kwam, op de zaterdag voor Pinksteren de anderen uit het gezin of de familie op ‘luilakbollen’ (warme broodjes met stroop) moest trakteren. De kinderen die het vroegst op waren, gingen de straat op om langslapers wakker te maken en ze te bespotten met onder andere rijmpjes en liedjes. Eén van de liedjes, die traditioneel bij Luilak worden gezongen is: “ Luilak, beddezak, Staat om negen uren op. Negen uren, hallef tien, Heb je die luilak al gezien?” Later zou dit overgenomen zijn door straatjongens die in groepjes rondtrokken en rumoer maakten. Ook sleepten ze spullen en dode dieren mee, die aan de dichte deuren werden gebonden. Van de zestiende en zeventiende eeuw is bekend dat de viering al op de vrijdagavond na zonsondergang begon, waarbij het ook tot de volgende avond duurde. Niet zelden vochten de straatjongens met elkaar of tegen mannen. Keuren uit die tijd melden ook verboden ten aanzien van Luilak. In de achttiende eeuw verschuift het begin van Luilak dieper de nacht in. De viering kent een sterke traditie rond Amsterdam. In de andere gebieden heeft de viering door de eeuwen heen met vlagen wel en niet plaatsgevonden. De grootste dip was tussen 1940–1965. Alleen in Amsterdam en de Zaanstreek werd het toen nog uitgebreid gevierd. Na 1965 wordt het echter ook weer in andere gebieden uitgebreider gevierd. De gebruiken bij Luilak verschilden en verschillen nog altijd per plaats. In het begin van de twintigste eeuw begon op veel plaatsen de viering steeds meer uit de hand te lopen. Van te grote vuren tot puur vandalisme. In ondermeer Delft, Amsterdam en de Zaanstreek werden door de gemeentelijke autoriteiten, vaak samen met jongerenwerk en heemkundige verenigingen, pogingen gedaan om de Luilakviering meer te controleren. Zo probeerde men door het organiseren van evenementen als optochten, officiële vuren, gratis filmvoorstellingen en muziekoptredens onder meer vandalisme te beteugelen en weer de nadruk te leggen op het lawaaimaken. Na 1965 wordt het feest weer steeds meer gevierd. Opvallend is dat sindsdien ook de nadruk weer ligt op het lawaai maken. Naast belletje trekken (waarbij dan de avond ervoor preventief de bel wordt afgezet) dat al sinds het begin van de twintigste eeuw veel gedaan werd, begon men ook fietsen met ratels uit te rusten of oude bussen, pannen of blikjes achter de fiets aan te slepen. Vroeger werd dit bijvoorbeeld gedaan met een al dan niet zelf gemaakte kar. Ook het bekladden van ramen of andere zaken kwam weer terug. Dit gebeurde vroeger vaak met boter, zeep en krijt. Tegenwoordig wordt er naast zeep en boter ook meel en eieren gebruikt en met wc-rollen wordt de nodige versiering aangebracht. De luilakvuren, zoals men die kent rond Amsterdam en de Zaanstreek, hebben een mindere verspreiding in het heroverde luilakgebied. Bovenop zo'n vuur zat vaak de ‘Jan Luilak’. Naast de eerdergenoemde relatief onschuldige activiteiten, kan het gebeuren dat relschoppers vandalisme plegen. Bij de luilakviering van 3 juni 2006 besloot de politie Noord-Holland-Noord om in het hele gebied extra personeel in te zetten. Dit bleek te helpen: het aantal vernielingen was beduidend minder dan voorgaande jaren. Overgenomen van ‘http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Luilak&oldid=30994007’
STEENPUISTEN EN ANDER FIETSERSLEED Hoe voorkom je huidirritaties bij het fietsen? Het zitvlak van een fietser krijgt het zwaar te verduren. Kilometers lang schuurt je achterwerk tegen een smal zadel. Een broek die eerst nog lekker zat, kan flink gaan irriteren. Welke zitvlakproblemen zijn er en hoe voorkom je ze?
TC De Bataaf
- 14-
september 2012
Steenpuisten en ander fietsersleed Door de wrijving tussen je kleding en je huid kunnen er schuurplekken, schaafwonden, schimmelinfecties of verharde plekken op de huid ontstaan. Wondjes in de huid kunnen vervolgens ontsteken en leiden tot de onder wielrenners gevreesde 'derde bal'. Cystes Een haarzakje – het punt waaruit een haar naar buiten steekt – kan verstopt raken, bijvoorbeeld door een beschadiging aan de huid. Elke haar heeft een bijbehorende talgklier, die een soort vet aanmaakt dat de huid smeert. Als het haarzakje verstopt is kan het talg niet meer naar buiten. Er ontstaat dan een zakje (cyste genaamd) onder de huid gevuld met talg en huidcellen. Zo’n cyste kan steeds groter worden en als er bacteriën bijkomen gaan ontsteken. Zweetklieren kunnen op dezelfde manier verstoppen en ontsteken. Een talgkliercyste kan geen kwaad. Soms gaan ze vanzelf open en komt er talg en pus uit. Een pijnlijke cyste kun je bij de huisarts laten verwijderen. Zelf de cyste uitknijpen is niet verstandig. Er kan dan talg in het onderhuids bindweefsel terechtkomen en een flinke ontsteking ontstaan. Steenpuist Een steenpuist is een rode, onderhuidse bult of plek die zo hard als steen kan zijn. Het is een ontstoken haarzakje, veroorzaakt door een bacterie, zoals een stafylokok of streptokok. Steenpuisten zijn niet gevaarlijk, maar kunnen wel erg pijnlijk zijn. Ze zijn besmettelijk, dus blijf er zoveel mogelijk vanaf, maak ze eventueel schoon met een ontsmettingsmiddel en was je handen met zeep. Vroeger werd wel geadviseerd om er trekzalf op te smeren, maar dat heeft geen zin. Wacht tot de steenpuist vanzelf opengaat en leg er eventueel warme kompressen op om dit proces te versnellen. De steenpuist geneest vervolgens vanzelf. Negenoog, karbonkel, koolzweer Dit zijn allemaal benamingen voor een aantal steenpuisten dat bij elkaar zit. Soms zitten ze zo dicht bij elkaar, dat het één grote puist lijkt met meerdere uitgangen. Zo’n negenoog kan erg pijnlijk zijn. In ernstige gevallen moet een arts deze verwijderen of bestrijden met antibiotica. Furunculose is de medische benaming voor het steeds terugkeren van steenpuisten. Vooral dragers van stafylokokken en mensen met een verminderde weerstand of diabetes kunnen daar last van hebben. Tips Neem om je huid in goede conditie te houden en cysten en steenpuisten te voorkomen de volgende maatregelen: Draag kleding die niet schuurt, knelt of broeit. Let op dat de naden de huid niet irriteren. Een goede fietsbroek met zeem voorkomt zadelpijn. Zorg voor een goede hygiëne. Verruil bezwete fietskleding bij thuiskomst meteen voor een droge outfit en was je fietskleding na elke tocht. Houd de huid schoon en droog. Kies een zadel dat bij je past en stel je fiets goed af. Een zadel dat te hoog of te laag staat, kan voor problemen zorgen. (Bron: www.gezondheidsnet.nl)
BOEKBESPREKING VAN: ‘IK, DE WIELRENNER’, GESCHREVEN DOOR KOEN DE JONG EN AART VIERHOUTEN Dit is een heel erg leuk en helder geschreven boekje over onze fietsport. Het gaat over het fietsplezier, het materiaal, de fietshouding, de techniek van het fietsen, training, voeding en de balans tussen voldoende rusten en inspanning. Aart Vierhouten was profwielrenner van 1996 tot 2009. Bondscoach ook van junioren en beloften. Koen de Jong is specialist in ademen en sporten. Harder fietsen door goed te ademen, makkelijker gaat het niet worden!. Ik heb het boek met veel plezier gelezen. Iedereen kan er wel iets uit leren. Niet te hard trainen bijvoorbeeld en er wordt helder uitgelegd hoe je nu, behalve op de pedalen duwen, ook aan de pedalen kunt trekken (onze voeten zitten niet voor niets vast op de pedalen). Echt een aanrader, dit boekje. Prijs: € 15,- , ISBN 978 90 488 15258 Gerlach van Beinum
- Je bestelde loten ‘Grote Clubactie’ liggen in het clubhuis voor je klaar!! TC De Bataaf
- 15-
september 2012
FOTOIMPRESSIES VAN DE CLUBMEERDAAGSE GENNEP 24/26 AUGUSTUS 2012
Fotografie: Wim Bekker (Voor een uitgebreide fotoreportage zie onze site: www.tcdebataaf.nl)
TC De Bataaf
- 16-
september 2012
VRAAGGESPREK MET THEO SMIT Naam: Theodorus Pieter Smit Geboortedatum: 18-07-1946 Geb.Plaats: Haarlem Gehuwd met: Carla Kinderen: 2 kinderen: zoon en dochter (en 3 kleinkinderen) Beroep: Terminalmanager in de aardoliebranche Lid van TC de Bataaf sinds: 2002 Het gesprek heeft plaats in het clubgebouw van HSC de Bataaf aan de Kinheim. “ Theo, George heeft jou uitgekozen voor dit gesprek. Waarom denk jij dat hij dat gedaan heeft?” “ Ik denk dat George dat heeft gedaan, omdat ik vrij veel met hem fiets. Zo’n 10 jaar ken ik hem al. Wij organiseren toertochten en fietsweekendjes en rijden mee in het clubje van zondag, dat altijd gezamenlijk vertrekt bij de broodfabriek”. “ Je bent al vele jaren lid van de vereniging en je rijdt ook mee in de ‘snelle ploeg’. Komt dit, omdat je vroeger gefietst hebt?. Hoeveel jaar heb je dat gedaan en was je ook succesvol?” “ Ik heb nooit aan wedstrijdfietsen gedaan, dus kon daarin ook niet succesvol zijn. Maar wel tot aan mijn 35ste of 36ste jaar gevoetbald. Bij Geel-Wit, 2de klasse van de Haarlemse Voetbalbond. Ik heb daar een fijne tijd gehad, waarop ik met plezier terugkijk. Maar ik kreeg steeds meer last van blessures. Toen ben ik daarmee gestopt. Daarna ben ik gaan hardlopen en heb uiteindelijk 3 marathons gelopen: 2 keer de Amsterdam en 1 keer de New York marathon. Wat een belevenis was dat; om nooit te vergeten! Tijdens de 2de marathon van Amsterdam was ik grieperig en na 18 km. was het op. Mijn vrouw, die langs het parcours stond, heeft mij overgehaald om door te gaan. Tenslotte had ik er veel voor getraind en ben, vraag niet hoe, toch nog bij de eindstreep aangekomen. Maar ik was helemaal kapot en heb daarna 3 maanden niet meer gelopen of aan sport gedaan. Ik had hem eigenlijk niet moeten uitlopen. Toen - ik geloof dat het rond 1995 was - door toedoen van een vriend, die op zijn beurt weer een kennis van Weite Haaijer was, ben ik gaan fietsen en ben naderhand lid van de TC de Bataaf geworden”. “ Heb je daarnaast nog andere sporten beoefend. En zo ja, welke?” “ Al weer een jaar of 6 speel ik golf bij de Heemskerkse Golfclub, waar ik ook lid van ben. “Wat is jouw handicap?” “Mijn handicap is 27-1. Ik probeer 2 keer per week te golfen. Ik vind het ‘top’ om te doen; iedere maandagmorgen in een ‘flight’ van 3. Ook het fietsen is een mooie hobby; leuke tochten door ons eigen land, maar ik doe ook met een vast groepje aan de ‘Amstel Gold Race’, de ‘Reuzen van Ardennen’ en ‘Boogies Extreme’, welke grotendeels door België gaat, mee. Dat zijn ritten, waarvan ik altijd geniet”. “ Naast het fietsen bij de TC de Bataaf, doe je ook nog vrijwilligerswerk voor de vereniging. Doe je dit al lang? En kun je het combineren met het fietsen van tochten?” “ Ik zit als 2de secretaris in het bestuur van HSC de Bataaf. Daarnaast ben ik verantwoordelijk voor het kantinebeheer. Dit houdt ondermeer inkoop, horeca, schoonmaak, verhuur en kantinediensten tijdens ritten en tochten in. Daarnaast zijn er vaak zo’n 2 keer per maand kantinediensten voor verjaardagsfeesten en voor wedstrijden. Ook worden er iedere woensdag klusjes aan het clubgebouw en het parcours gedaan. Tevens zit ik in de organisatie van de ‘Ronde van Haarlemmerliede en Spaarnwoude’ en ben ik verantwoordelijk voor de technische zaken”. “ Over ritten gesproken. Heb je nog voorkeur voor bepaalde ritten? En heb je nog iets leuks of minder leuks tijdens fietstochten meegemaakt?” “ Ritten of tochten van 80 - 100 km zijn mooi. Een enkele keer 160 – 180 km., waarvoor ik wel moet trainen. Ja, het zal een jaar of 10 geleden zijn, we fietsten met een kleine groep in de omgeving van Gouda, toen ik in een kuil reed en over de kop ging, waarbij ik in mijn val Bert de Haan meenam. Hij was gewond aan zijn gezicht en ik had last van mijn ribben en wat bloedinkjes in mijn lever. In het ziekenhuis is dat allemaal weer goedgekomen. Ook met Bert, want hij praat nog steeds met mij!” TC De Bataaf
- 17-
september 2012
“ Welke sporten hebben naast het wielrennen je aandacht? En welke sportvrouw/man heeft jouw bijzondere belangstelling?” “ Alle balsporten vind ik leuk om te volgen. De golfer Rory Mcllroy vind ik een voorbeeld. Die man is werkelijk héél goed in zijn sport”. “ Theo, heb je nog ideeën of voorstellen voor de vereniging?” “ Ik vind het positief dat we naar elkaar toegroeien. Ik bedoel dan de H.S.C. en Toerclub. Dat is in het verleden wel anders geweest. We hebben elkaar nodig in deze moeilijke tijden. Tenslotte streven we hetzelfde doel na. Sportbeleving in een goede ambiance met elkaar. De beide besturen gaan goed met elkaar om en de contacten zijn stukken beter. Daar ben ik erg blij mee!” “ Dat is héél mooi gezegd, maar zoals je weet heb ik nog 10 vragen, waarop graag een kort antwoord”: “ Wat is je levensmotto?”: “Doe waar je zin in hebt. Het leven is zo voorbij”. “ Favoriete jaargetijde?”: “Alle”. “ Fietsmerk?”: “Trek”. “ Waarvoor mogen we je wakker maken?”: “Nergens voor”. “ Zomer- of wintervakantie?”: “Allebei”. “ Grootste ergernis?”: “Dat er steeds minder mensen zijn, waarop je een beroep als vrijwilliger kunt doen” “ Koffie-Thee-Bier-Borrel of Wijn?”: “Alles”. “ Favoriete wijze van reizen?”: “Vliegen”. “ Wat vond je van dit vraaggesprek?”: “Leuk”. “ Wie mag de volgende zijn?”: “Ria Kruithof”. Ariën Beersma, augustus 2012.
LANGS DE AMSTERDAMSE DORPEN Er was een verzoek van enkele Woensdagavondfietsers aan Ko en Henk om nogmaals bovenstaande tocht te fietsen. We hadden deze tocht namelijk ook al eens op 7 juli 2010 gefietst. Zondag, 28 juli 2012, was het dan zover. Ik stapte om 08.30 uur op mijn fiets en ongeveer 500 meter van huis begon het te spetteren. Langzamerhand begon het harder te regenen. Ik twijfelde of ik door zou fietsen naar Zwanenburg, maar omdat er steeds meer water begon te vallen, besloot ik om terug naar huis te gaan, alwaar ik Ko heb gebeld om hem te vragen of het in Zwanenburg ook zo regende. Daar was echter nog geen druppel gevallen. Om 8.45 uur was het, op een paar spetters na, weer droog (verder is het ook de hele dag droog gebleven) en ben ik toch maar naar Zwanenburg gefietst, waar ik net op tijd aankwam. Om 9.05 uur vertrokken we met 13 fietsers vanuit Zwanenburg en reden eerst via Amsterdam Centraal en over de Schellingwouderbrug naar Durgerdam en daarna richting Holysloot. Ongeveer 2 km voor de koffiestop kreeg ik een lekke band. Ko en Leo kwamen gelijk in actie (bedankt mannen!). Nadat de klus was geklaard konden we verder door naar de koffiestop in ‘Het Schoolhuis’, een voormalig schooltje in Holysloot. Het zonnetje scheen, dus konden we lekker buiten zitten. Na de koffie zouden we eigenlijk met een pontje over de ‘Holysloter Die’ gezet worden en dan verder door de weilanden moeten lopen. Het weiland was door de vele regen te nat en dus zijn we omgereden om weer op de plek uit te komen, waar we onze tocht konden vervolgen. We zijn richting Uitdam gefietst, daarna de dijk op, prachtig langs het IJsselmeer met in de verte Almere en Marken, vervolgens naar Zuiderwoude en verder door naar Broek in Waterland, waar we even door het dorp zijn gefietst. Daarna naar Zunderdorp, Ransdorp en bij het Amsterdam Centraal met de pont over. Van daaruit zijn we door het Westerpark en over het Brettenpad teruggegaan naar Zwanenburg. Het was weer een mooie en gezellige fietsdag. We hebben veel gezien, zoals typische Waterlandse huisjes, het glinsterende IJsselmeer en het uitgestrekte polderlandschap. En dat alles dicht onder de rook van Amsterdam. Thea Fiege
- De uitslag van de trekking van de ‘Grote Clubactieloterij’ wordt ook op onze website gepubliceerd -
TC De Bataaf
- 18-
september 2012
EEN GEWONE NTFU-TOERTOCHT, MAAR TOCH NET HEEL ANDERS Zaterdag, 2 juni 2012, heb ik toertocht ‘Zwijndrecht (NL) - Zwijndrecht (B) V.V.’ gereden. Dit is een NTFU- klassieker en dat betekent dat alles perfect in orde is!. En dat was het ook. De toertocht wordt georganiseerd door DTC-DeMol in Zwijndrecht. Het is volgens NTFU-normen een GTT. Dat wil zeggen dat er in groep gereden wordt. Het speciale karakter van de toertocht is dat motoren en auto’s de tocht begeleiden. Behalve politie- en verkeersregelaarsmotoren rijdt er een auto vóór het peloton. Achter het peloton rijdt ook een aantal auto’s; onder andere een bezemwagen met aanhanger voor de fiets. Kun je niet meer volgen, geen probleem! Lekke band? Je krijgt een ander wiel gestoken en je kunt verder!. Moet je even lossen in verband met een lekke band of plaspauze? Je wordt teruggebracht door achterrijders, die je fijn uit de wind zetten. Moet je je tijdens gewone toertochten altijd aan de verkeersregels houden, hier wordt alles voor de toerrijders aangepast. Verkeerslichten, fietspaden; vandaag niet voor ons. Met gillende sirenes wordt de straat schoongeveegd. Mijn persoonlijke ervaringen op deze fietshoogtijdag waren als volgt: Opstaan om 04:35 uur om per trein op tijd in Zwijndrecht te kunnen zijn. Daar om 08:00 uur de start van het, naar schatting, 250 man/vrouw sterke peloton. Voor mij is 220 km wat teveel van het goede en ik werd daarom per luxe touringcar met fiets in de aanhanger vervoerd naar Zwijndrecht (B). Toen de groep daar aankwam waren er onder andere lekkere soep, drinken en toespraken van de sportwethouder van Zwijndrecht (B) en de voorzitter van DTC-DeMol. Ongelooflijk hoe fit sommige deelnemers er nog uitzien na 110 km! Om 13:45 uur begon mijn fietstocht, terug naar Zwijndrecht (NL). Gelukkig was de snelheid van het peloton zoals op de website aangekondigd: ongeveer 26 km/u gemiddeld. De kruissnelheid was ongeveer 27/29 km/u. Ik kon goed volgen. Voor mij was het hoogtepunt van de dag toch echt de met sirene heen en weer racende Belgische motoragenten, die alle verkeer aan de kant bliezen. De Belgische voetgangers op het trottoir begonnen spontaan in hun handen te klappen. Wielerliefhebbers, die Belgen!!. Een autotunnel voor ons helemaal afgezet en een stukje Antwerpen Centrum voor ons alleen. Aan de Belgisch-Nederlandse grens nam de Belgische motorpolitie, onder luid gewuif en geroep van de toerfietsers, (helaas) afscheid,. De Nederlandse motorpolitie en de verkeersregelaars doen prima hun werk; ook zij vegen de straat helemaal schoon voor ons, maar de Belgische collega’s maken gewoon wat meer spektakel, lawaai en snelheid tijdens het heen en weer rossen met hun motoren. Mijn moeilijkste punten waren de bruggen (en de steile tunnel omhoog). Daar wordt, voor mijn doen, behoorlijk tegenop geknald. Gelukkig alles overleefd en lossen was deze dag voor mij niet echt een optie! Bij aankomst in Zwijndrecht (NL) reden we nog even langs de brandweerkazerne. De contacten van de toerclub DTC-DeMol met de brandweer van Zwijndrecht zijn ook heel goed. Toevallig stond de brandweer bij ons passeren daar net van alle brandweerwagens de sirenes te testen! Dit jaar was de 35ste editie van ‘Zwijndrecht-Zwijndrecht V.V’ en persoonlijk denk ik dat zo’n organisatie niet opnieuw is op te zetten. Overal bezwaren. Ik hoop dat alle goede contacten van DTC-DeMol nog jaren blijven bestaan. Wil je eens iets anders? Dit is het! Gerlach van Beinum
PAARDEN OP HET FIETSPAD, PAS OP! DE BESTE TIPS De Koninklijke Nederlandse Hippische Sport Federatie (KNHS) start dit voorjaar weer met de campagne: ‘Ga je mee naar buiten'. Er wordt opnieuw aandacht gevestigd op de veiligheid van paardrijden in de natuur en op de openbare weg. De campagne richt zich vooral op ruiters en menners, maar ook op andere wegen padengebruikers. Paardrijden is populair in Nederland en steeds meer automobilisten, fietsers en wandelaars komen paarden tegen. Om dit goed te laten verlopen is het belangrijk dat iedereen weet hoe hij of zij zich op een verantwoorde manier in de buurt van een paard moet gedragen. TC De Bataaf
- 19-
september 2012
Paarden zijn vluchtdieren. Als ze schrikken kunnen zij opzij springen en ongelukken veroorzaken. Over het algemeen weten ruiters hoe zij hiermee om moeten gaan, maar het zou prettig zijn als de andere weggebruikers weten hoe zij zo’n situatie kunnen voorkomen. De belangrijkste tips voor fietsers in het buitengebied op een rijtje: houd ruiter- en menpaden vrij houd afstand bij het passeren maak geen onnodige en onverwachte bewegingen of geluiden wees voorzichtig met rammelende of klapperende voorwerpen of kledingstukken Ruiters en menners dienen waar mogelijk alleen ruiter- en menpaden te gebruiken en fietsers en wandelaars altijd in stap te passeren. Op de openbare weg moeten zij zich houden aan de verkeersregels en eventuele mest van hun paard opruimen. In gebieden, waar geen onverharde wegen zijn, mogen ruiters en menners gebruikmaken van de fietspaden. Ook daar geldt dat zij de mest van hun paard moeten opruimen. Met een beetje onderling begrip, zijn ongelukken en onnodige irritaties te voorkomen. Dat is de centrale boodschap van de campagne ‘Ga je mee naar buiten’. Meer informatie, tips en gedragsregels zijn te vinden via: www.knhs.nl/gajemeenaarbuiten. (Bron: Fietsen.123, website: www.fietsen.123.nl)
K 0 F F I E (S T O P) T O C H T Met 16 deelnemers vertrokken wij op 27 mei jl. vanaf ‘De Kom’ met onbekende bestemming. Onze voorrijders Henk en Ko wilden de groep verrassen door de koffiestop (meestal halverwege) geheim te houden. Nadat wij via Vijfhuizen en een (verkapt) Rondje Hoofddorp een kilometer of wat onder onze wielen hadden weggetrapt, kregen we een vermoeden. Zeker, toen wij door Abbenes heen de snelweg overstaken. Want na 30 km kwam Café “Ys de Jong” in het vizier. Klokslag 10.30 uur rammelde Henk aan de voordeur en Ko aan de zijingang, echter zonder resultaat. Men was en bleef gesloten. Slechte beurt van onze Ys mompelde het peloton. Henk pareerde het gemor door te zeggen, dat men waarschijnlijk een feestje had gehad, hetwelk tot in de kleine uurtjes had geduurd. De meesten onder ons wilden toen naar ‘De Malle Jan’ op de Leimuiderdijk. Na ca 35 km kwamen wij daar om 10.45 uur aan met een bijna onlesbare koffiedorst. Het met zonnestralen overgoten terras was helemaal leeg en een ietwat chagrijnig kijkende ober maakte de tafels schoon met een niet al te frisse poetslap. “Wij gaan pas om 11.00 uur open”, riep hij ons op een niet al te vriendelijke toon toe, toen wij aanstalten maakten om het terras te betreden. Eén van onze dames opperde (met een licht verhoogde stem) : “dan gaan wij alvast maar zitten tot elf uur”. Het antwoord van de medewerker van het restaurant was helder en duidelijk: “nee mevrouw, dat mag niet, want dan gaat iedereen hier al zitten.” Dit deed voor ons Bataven de deur dicht. Als een dergelijke bediende ons met iedereen ging vergelijken, dan hoefde het voor ons HELEMAAL niet meer. De ontzettende trek naar koffie deed ons de Leimuiderbrug oversteken, die natuurlijk open stond vanwege de scheepvaart op deze mooie 1ste Pinksterdag. Medegedupeerde wachters hoorden ons mopperen over de gesloten koffie(restaurants)huizen. Kennelijk zagen zij aan onze verslaafde koffiegezichten hoe wij bijna het loodje legden en vertelden ons dat in Rijnsaterswoude, naast de kerk, een koffiepleisterplaats was, waar wij onze koffiezucht konden bevredigen. Na een paar km fietsen en een discussie hoe wij er naar toe zouden rijden, kwamen wij bij een kerkje aan, echter zonder koffiehuis er naast. Bij navraag bleek het aan de andere kant van het dorpje te zijn. Ten einde raad, met onze dorstige tong bijna op het stuur, arriveerden wij bij het andere kerkje. En……, ja hoor, na 45 km hadden wij het restaurant bereikt. Het zag er vriendelijk en uitnodigend uit. Als een dorstige kudde smeten wij onze fietsen tegen een hek aan en bestormden wij het terras. Met uitgedroogde kelen verslonden we onze welverdiende koffie. De naam van het restaurant ‘SCHOOLHUIS’ maakte de schrijver dezes nieuwsgierig . De uitbaters, de heer en mevrouw Eldert en Lies de Boer gaven mij vol trots een rondleiding. Het pand werd 1991 in dezelfde stijl gebouwd als het vorige wat er had gestaan en dienst deed als openbare dorpsschool. Het bestond uit twee lokalen en aan de voorkant het huis van de schoolmeester. Toen de leerlingen een nieuw onderkomen vonden in het nabijgelegen dorp Leimuiden, werd het afgebroken.
TC De Bataaf
- 20-
september 2012
Het nieuwe pand ging dienst doen als ‘Cultureel Centrum’ en is eigendom van de gemeente. In 2005 werden de heer en mevrouw de Boer beheerders van het gebouw en gaven het de huidige naam. Je vindt er veel dingen terug, die ja aan de voormalige school doen denken. Er hangen veel oude schoolplaten, landkaarten, wereldbollen, leesplankjes, oude atlassen, enz. Speciaal is het kastje met stempels van landen, welke destijds gebruikt werden bij de aardrijkskundelessen. Ook is er een knutselhoekje voor de kleine kinderen, versierd met oude schoolfoto’s. Op één van die foto’s staat de heer de Boer en zijn vader. Kortom, het is een hele leuke plek om er je kopje koffie (of iets anders) te drinken. Misschien iets om op te nemen in één van onze fietsroutes. Vanuit Rijnsaterswoude gingen we over Bilderdam, Kudelstaart, Aalsmeer, het Bosplan en Badhoevedorp weer terug naar Zwanenburg. Onze voorrijders hadden, door via de Dijk terug te rijden met een windkracht 4/5 vol op de kop, nog een extra verrassing voor ons. Een keelzieke Bataaf lokte dit de volgende opmerking uit: “Als dit het toetje is van die beulen voorop, dan pas ik de volgende keer”. Al met al, toch een heerlijke rit, waarvoor Ko en Henk worden bedankt. Wibo PS.: Het adres van ‘Het Schoolhuis’ luidt: Herenweg 22, 2465 AC Rijnsaterswoude, telefoon: 0172 - 509708 en e-mail:
[email protected].
FIETSEN EN ZO…. - Ariën Beersma – FAUSTO COPPI (1919-1960) Bij velen van ons zal het levensverhaal van deze grote kampioen, bijgenaamd ‘Il Campionissimo’ bekend zijn, maar ik wil zijn levensgeschiedenis nog eens in mijn eigen woorden aan jullie uit de doeken doen. Wanneer dit verhaal zich nu zou hebben afgespeeld, zou dit ongetwijfeld minder stof hebben doen opwaaien als toentertijd in de vijftiger jaren. Geboren op 15 september 1919 in Castellania, bij Novi Ligure in de provincie Piemonte, legde de jonge Fausto aldaar in zijn jonge jaren als slagersknecht de basis voor zijn latere profcarrière door met de zware transportfiets de bestellingen in de heuvelachtige omgeving bij de klanten te bezorgen. Zijn fysieke gestel werd daarbij bijzonder goed getraind, wat hem een longinhoud van 6.7 liter bezorgde. Voeg daarbij de disharmonie van bijzondere lange armen en benen en ziedaar de basis voor een ideale klimmer. Met een oud frame van de plaatselijke fietsenmaker en wat bij elkaar gescharrelde onderdelen bouwde Fausto een aftandse fiets op. Hiermee won hij zijn 1ste wedstrijd en tevens de daaropvolgende zeven. Later kreeg hij van een oom een echte racefiets, waaraan hij zich dikwijls bij de fietsenwinkel in Novi Ligure had vergaapt. Dit verklaart mogelijk zijn liefde en obsessie voor het materiaal. De fiets werd gekoesterd als een baby en stond bij hem op de slaapkamer. Ook heeft Fausto’s grote liefde voor de fiets bijgedragen aan de ontwikkeling van materiaal, voeding en ploegsamenstellingen. Samen met zijn broer Serse ging hij de plaatselijke Rondes en Kermiskoersen af en in 1938 kreeg Coppi een licentie als amateur. In 1939 was hij, vanwege zijn vele overwinningen bij de amateurs, al prof. Maar de Tweede Wereldoorlog gooide al snel roet in de plannen van de beide Coppi’s. Na eerst nog het werelduurrecord te hebben verbeterd op de beroemde Vigorellibaan in Milaan (45km en 871 meter met een verzet van 52x15) werd Fausto ingedeeld bij het Italiaanse ‘Afrika Regiment’ om samen met Duitsers in het leger van Rommel tegen Montgomery te vechten. Bij Tunis werd Coppi krijgsgevangen gemaakt en vermoedelijk heeft hij daar toen een ogenschijnlijk onschuldige kwaal opgelopen, waaraan hij 18 jaar later zou sterven. Coppi trouwde op 22 november 1944 met Bruna Ciampolini, een meisje uit het zelfde dorp als Fausto, en samen kregen ze 1 dochter, genaamd Marina. Zijn vrouw Bruna had niet zoveel met de wielrennerij op. Kon Coppi geen ‘gewoon’ baantje vinden? Ze heeft echter niet kunnen voorkomen dat Fausto Coppi op 8 juli 1945 alweer zijn eerste wedstrijd TC De Bataaf
- 21-
september 2012
reed. Pas in 1946 kwam de wielrennerij weer echt op gang en won hij gelijk de eerste naoorlogse Milaan-San Remo. Al voordat Coppi voor zijn nummer in het leger moest, kwam hij via Costante Giardengo, een voormalig bokser, in contact met verzorger/masseur Biago Cavanna. Een bijzondere eigenschap van deze masseur was dat hij vanwege zijn blindheid in staat was om aan de ‘tonen’ van de spieren van een atleet te voelen hoe deze ervoor stonden. Coppi bleek een ‘alleskunner’ in de wielersport te zijn. Hij kon klimmen, tijdrijden en sprinten, hetgeen resulteerde in meer dan 150 overwinningen in grote wedstrijden (onderstaand een opsomming hiervan). De titanenstrijd tussen Fausto Coppi en Gino Bartali*) Heroïsch zijn de gevechten op de flanken van de Alpen en Cols in de Pyreneeën, waarbij tussen de coureurs onderling grote tijdsverschillen ontstonden. Ook de supporters van de beide renners verdeelden zich in twee kampen. Je had de Coppiisten en Bartalisten. In Italië nam dat in die dagen bijna politieke vormen aan. Zelfs het parlement bemoeide zich met de strijd tussen deze twee giganten. De zwaar gelovige en gierige katholieke Bartali (bijgenaamde ‘de Monnik’) vond zijn aanhangers onder andere belijdende katholieken en ging regelmatig voor het begin van belangrijke wedstrijden naar de kerk of kapel om bij het altaar aan de Heilige Maagd Maria de zegen te vragen op een goede afloop. Ook was hij regelmatig op audiëntie bij de Paus. Ook Coppi was, zoals nagenoeg iedere Italiaan, katholiek. Hij was een voor die tijd moderne man en ging gekleed in maatpakken, stropdas en pochet. Ook was hij een man met een zeer sociaal gevoel. Zo hielp hij jonge sporters en armen van het dorp Castellania met geld en materiaal. Tevens heeft Coppi door zijn liefde voor de fiets in samenwerking met Campagnolo bijgedragen aan de ontwikkeling en verbetering van de derailleur, zoals wij deze heden tendage nog kennen en gebruiken. *) Gino Bartali overleed op 5 Mei 2000 in Ponte Ema Italië op 85 jarige leeftijd La Dame Bianca (De Witte Dame) Door valpartijen en vanwege ongemakken, veroorzaakt door blessures, kwam Fausto Coppi terecht bij ploegarts Locatelli. Door zijn bezoek maakte hij ook kennis met diens vrouw Guilia Occhini, een Napolitaanse en moeder van twee kinderen. De doktersvrouw was nagenoeg onmiddellijk in de ban van de coureur en begon alles wat met Coppi van doen had te verzamelen. Bekend van haar was dat zij ‘dweepgedrag’ vertoonde met filmsterren en hoofdfiguren uit boeken, theater en sport. Voor beiden ‘klikte’ het en je zou kunnen spreken van liefde op het eerste gezicht. Voordien had zij weinig op met wielerwedstrijden, maar vanaf die tijd volgde zij Coppi bij wedstrijden en moedigde hem tijdens zijn reeks van overwinningen aan. Na een poos kwam de heimelijke liefde tussen de twee uit en werd er in geheel katholiek Italië schande van gesproken. Iedereen bemoeide zich ermee, tot het Vaticaan aan toe. Maar hoe meer de gemeenschap er schande van sprak des te sterker en inniger werd de band tussen de twee geliefden. Haar voorkeur was altijd uitgegaan naar strakke, zwarte kleding. Sinds ze in de ban was van Coppi, hulde ze zich als supporter of luisterend naar de radio in het wit. De verstandhouding met Bruna en dochter Marina bereikte hierdoor een dramatisch dieptepunt. Alle contact werd verbroken en beiden hebben nooit meer een woord met de ‘campionissimo’ gesproken. Italië spuugde op de echtbrekers, die zich voor het eerst samen lieten fotograferen bij het wereldkampioenschap in Varese. Dit keer - om niet al te veel op te vallen- gehuld in een zwarte pullover hielp Guilia de kersverse wereldkampioen in de regenboogtrui. Ook collega-renners maakten opmerkingen over zijn verboden haasje-over, wat soms een handgemeen met Fausto tot gevolg had. De Paus liet weten geen peloton, waar Coppi deel van uitmaakte, meer te zegenen. Ook de directeur van de Tour de France, Jacques Goddet schreef een hoofdartikel in ‘L`Equipe’, waarin hij het stel belachelijk maakte. Voor de twee geliefden werd het steeds moeilijker om elkaar te ontmoeten. Het jaar 1951 werd voor Coppi door alle beslommeringen in de pers, en vooral door de dood van zijn broer Serse, een donker jaar. Laatstgenoemde kwam in Turijn bij de finish van de Ronde van Piemonte zwaar ten val. In eerste instantie leken de verwondingen mee te vallen, maar tegen de avond verslechterde Serse snel. Hij moet bij deze val een ernstige hersenvliesbeschadiging hebben opgelopen. Aan zijn sterfbed kon Serse nog enkele woorden uitbrengen en hij sprak tegen Fausto: “Breng mijn fiets terug naar Castellania”. Coppi stortte hierna, erger nog dan na al zijn valpartijen, helemaal in en liet weten niet meer deel te nemen aan de Tour de France en met wielrennen te stoppen. Dat hij tenslotte toch deelnam kwam door de stimulans van Guilia, daar hij anders dreigde weg te kwijnen. Tijdens de Tour de France was Coppi door vele inzinkingen in slechte doen, maar hij vond
TC De Bataaf
- 22-
september 2012
zichzelf weer terug in de etappe van Gap naar Briançon. Hij wist dat zijn ‘Witte Dame’ langs de route stond en versloeg Hugo Koblet, de latere Tour winnaar. Een paar jaar later pakte Guilia haar koffer en onder het mom van een korte vakantie ging Guilia naar ‘Villa Carla’ in Tortona, waar Fausto op haar wachtte. Hier schakelde dokter Locatelli de Carabinieri in en deze bestormden de villa. Guilia werd gearresteerd en dagenlang in het politiebureau vastgehouden. Zij wist zich gesteund door Fausto, die in zijn auto de wacht hield bij het bureau. Door alle beslommeringen ging het slecht met de wielercarrière van Coppi. Door zijn verliefdheid en de hoop dat eens alles goed zou komen, besloot hij de laatste wedstrijd van het jaar met een overwinning. Op 37 jarige leeftijd won hij de Ronde van Lombardije, ook wel de ‘Ronde van de Vallende Bladeren’ genoemd. Door alle toestanden en teruglopende successen besloot Coppi om samen met zijn Guilia een reis door Zuid-Amerika te maken, alwaar de inmiddels zwangere Guilia haar liefdesbaby ter wereld kon brengen. Tijdens de Giro d’Italia had Coppi een geweldige verrassing. Hij meldde dat Guilia in Buenos Aires het leven had geschonken aan een jongen, Faustino genaamd. Zij stuurde een telegram met de woorden, “Ik reken op de roze trui als cadeau”. De zege liet Coppi echter aan een oude strijdmakker, Magni, en zelf werd hij tweede. Gino Bartali, inmiddels commentator voor de radio, hoorde dit bericht en verkondigde dit aan heel Italië. Het peloton neutraliseerde de koers om op het gemak Coppi te kunnen feliciteren. Het volk bleef echter op hem spugen. In de processen, die Bruna voerde tegen Coppi, stond de pers achter haar. Guilia moest haar kinderen afstaan en Coppi moest veel alimentatie betalen. Beiden moesten wegens echtbreuk nogmaals de vernedering van een veroordeling tot gevangenisstraf ondergaan. Door een ernstige valpartij, waarna een chirurgische ingreep nodig was en waarbij gevreesd werd dat Coppi zelfs nooit meer goed zou kunnen lopen, moest hij noodgedwongen een gipskorset dragen. Coppi’s wederopstanding en herstel was verbazingwekkend. Al gauw zat hij weer op de fiets en trainde als nooit tevoren. Al snel nam hij weer deel aan wedstrijden, waaronder de Trofeo Baracchi, gekoppeld aan het nieuwe talent Ercole Baldini. In het najaar van 1959 reed hij nog eenmaal de beroemde tijdrit, ditmaal samen met Louison Bobet. Ze eindigden als vijfde. Het einde. Op uitnodiging van de president van Opper-Volta, het huidige Boerkina Fasso, een nieuwe Afrikaanse staat, deed Coppi tezamen met vele andere renners o.a. Rafael Geminiani, Roger Hasenforder, Henri Anglade, Jacques Anquetil, en Roger Rivière mee aan een wielerfestijn aldaar. Fausto Coppi reed niet onverdienstelijk in Afrika, waaraan hij overigens slechte herinneringen had. De strijd in de woestijn van Noord-Afrika zat nog in zijn hoofd. Coppi had het nu ook moeilijk. Het eten viel slecht en door muggen en muskieten ging het slapen ook moeizaam. Vermoeid en ziek keerde hij terug naar Italië. Op Kerstavond voelde hij zich niet goed, eigenlijk doodziek. Met 39 graden koorts werd hij enkele dagen later overgebracht naar het ziekenhuis in Tortona. Ook de Franse renners bleken ziek te zijn, Geminiani het ergste. Zij genazen allen van een malariavariant. Bij Coppi echter werd, naast malaria, een zware bronchitis geconstateerd. De behandelende artsen wisten er niet goed mee om te gaan en gaven injecties en medicijnen, wat uiteindelijk zijn dood heeft versneld. Beide vrouwen, Bruna en Guilia, verschenen aan zijn sterfbed. Het laatste wat hij nog kon uitbrengen was, dat ze niet samen bij hem mochten staan. Fausto Coppi stierf op 2 januari 1960. Zijn dochter Marina weigerde aan zijn sterfbed te verschijnen. Op 4 januari 1960 werd Coppi begraven. Er lag een dun laagje sneeuw en de lucht was grijs. Duizenden mensen volgden de baar door het desolate landschap. Vrouwen vielen flauw en raakten in de menigte hun kinderen kwijt. Gino Bartali, de oude en verzoende rivaal, droeg snikkend de kist mee. Alle coureurs van weleer stonden aan zijn graf. De twee vrouwen uit zijn leven stonden voor de laatste keer tegenover elkaar. Bruna verdween zonder een traan, Guilia viel driemaal flauw. Coppi’s moeder bad luid hoorbaar en wierp haar rozenkrans op de kist, toen deze ter aarde zonk. De in 1955 in Buenos Aires geboren Faustino, zoon van Guilia en Fausto, huilde dagenlang om het verlies van zijn vader. Van hem is overigens bekend dat hij goed terecht is gekomen en nu een gewaardeerde architect is in Novi-Ligure. Erelijst van de belangrijkste wedstrijden en Rondes en Klassiekers: 1949 en 1952 Tour de France 1940-47-49-52-53 Giro d’Italia 1942 Werelduurrecord (45.871km/u.) 1946-48-49 Milaan-San Remo 1953 Wereldkampioen op de weg in Lugano 1946-47-48-49-54 Ronde van Lombardije TC De Bataaf
- 23-
september 2012
1950 Parijs-Roubaix 1950 Waalse Pijl 1949 Desgrange Colombo beker als beste renner 1947-49-53 Trofeo Gentil In totaal 153 overwinningen Ploegen: 1939-42 Legano 1945-56 Bianchi 1956-57 Carpano 1958 Bianchi 1959 Tricofilina Bronnen: ‘Heldenlevens’, Martin Ros, ‘Tour de France’, Aarsbergen/Nijssen, Internet, Wikipedia FLANDRIENS Op 23 mei 1913 vertrekt een groep van 37 renners voor de allereerste Ronde van Vlaanderen. De start is in Gent en na een tocht van 324 kilometer is de finish in Mariakerke, waar omgerekend € 40.- voor winnaar Paul Deman op de streep lag. Het begrip ‘Flandrien’ was geboren en er volgden nog vele bekende renners, die deze eretitel met zich mee mochten dragen. De bekendste ‘Flandrien’ is Briek Schotte, bijgenaamd ‘de IJzeren’ (*Kanegem 1919 - †Kortrijk 2004): Hij was wel de meest aansprekende Vlaamse renner, die naast vele andere wedstrijden, tweemaal de bekende Ronde won. Op Paasmaandag, 6 april 1942, geselt een stormwind het Vlaamse land. Slechts 67 dapperen zijn die ochtend van start gegaan voor de 21ste Ronde van Vlaanderen. Na een uitputtingsslag rijdt de winnaar Briek Schotte over de streep. Hij was 20 jaar het symbool van de Ronde. Zijn devies was: “Als ge helemaal kapot zit, moet ge demarreren, want dan is de kans het grootst dat de anderen ook dood zitten”. Vierkante kop, haakneus, kromme rug, dikke dijen en pezige kuiten. Wie een ‘Flandrien’ wil typeren komt automatisch bij Albèric ‘Briek’ Schotte uit. Op zijn twintigste zag hij er al uit als een oude man. Maar deze karakterkop was razend populair in Vlaanderen. Geen andere renner wist het publiek zo te beroeren als ‘IJzeren Briek’. Een verslaggever vroeg hem eens zelf een beschrijving te geven, van wat nu een ‘Flandrien’ is. Hij antwoordde: “Een ‘Flandrien’, dat is iemand die op de pedalen duwt tot hij niet meer weet van welk parochie hij is”. Schotte bracht zijn definitie vaak in praktijk. Hij stond twintig keer aan de start van de ‘Hoogmis’ {RvV} en kreeg niet voor niets de eretitel ‘De laatste Flandrien’. Een andere grote ‘Flandrien’, letterlijk en figuurlijk is Rik van Steenbergen, bijgenaamd ‘Grote Rik’ en ‘Rik 1’, (*Arendonk 1924 -†Antwerpen 2003): Rik van Steenbergen moest de Ronde van Vlaanderen twee keer winnen om geloofwaardig te zijn. Bij zijn eerste zege neemt niemand de 19-jarige jonge renner serieus. Heeft hij gewonnen, omdat de rest was gevallen? Bij zijn volgende deelname zet Rik de puntjes op de ‘I’. “Dit was de beste klassieke koers, die ik in mijn loopbaan gereden heb!”, vertelt hij. “Maar grote liefde wordt het nooit. Het is mijn wedstrijd niet!” Michel Wuyts schrijft over Rik van Steenbergen: “Nog bij leven een legende. Het grootste sporthart aller tijden, letterlijk vooral. Daar bovenop nog stijlrijk, charmant, humoristisch en bovenal slim, noem maar gerust sluw”. Rik 1 is de jongste winnaar van de Ronde van Vlaanderen ooit. Hij was in 1944 pas 19 jaar en stond aan de streep in de Gentse Kuip met wuivende krullenbol te pronken. Ondanks zijn imposante voorkomen voelde een gesprek met Rik aan als ‘thuiskomen’. “Waarom hij het bij twee overwinningen in de Ronde hield?” (antwoord in Vlaams accent:). “Dat is heel simpel, joenge, er waren jaren dat ik op de piste een pak meer kon verdienen!”. Rik van Looy, bijgenaamd ‘Rik 2’ en ‘De keizer van Herentals’ (*Grobbendonk 1933): “De keizer is ook maar een mens”,, zo leert Vlaanderen in 1962. Wereldkampioen Rik van Looy is gebrand op succes en trekt al vroeg op de dag in de aanval, maar dan slaan de buikkrampen toe. Een afgang dreigt, maar een overweg redt zijn koers: van Looy kan even naar het toilet en wint zijn tweede Ronde van Vlaanderen. Michel Wuyts over citaten van Rik van Looy: “Vorm, dat is een ziekte” of: “Alleen Anquetil kon mij pijn doen” Die laatste opmerking was een kleine sneer naar Merckx. Rik van Looy was lang voor TC De Bataaf
- 24-
september 2012
Tom Boonen de Kempische koning van de oneliners. Mondig, mooie jongen, druipend van klasse, populair, razendsnel en op de fiets tomeloos impulsief. Rik 2 was wars van compromissen en reed dwars door alles heen. Nog veel liever dan op zijn vlijmscherpe sprint te rekenen, reed hij zijn tegenstand aan flarden. Rik straalt nu nog als de keizer van toen: kaarsrecht, gaaf, scherp en eeuwig jong. Dat ‘den Briek’ , ‘Rik 1’ en ‘Rik 2’ de enige grote ‘Flandriens’ waren is niet juist; zij spreken wel het meest tot de verbeelding van het arme ruige leven op de klei van het Vlaamse land. Een andere aansprekende renner in de Ronde is Achiel Buysse, die deze driemaal won. Maar de Italiaan Fiorenzo Magne bewijst dat de ‘Flandriens’ niet onoverwinnelijk zijn, hij zegeviert in 1949, 1950 en 1951. De eerste buitenlander, die de Ronde won, was de Zwitser Heiri Suter in 1923. De eerste Nederlander is Wim van Est in 1953. Van de laatste decennia kun je Eddy Merckx, Johan Museeuw en Tom Boonen rekenen tot de nieuwe lichting ‘Flandriens’. Bronnen: ‘Het Laatste Nieuws’, Michel Wuyts, Internet
VERJAARDAGSKALENDER Peter van Tintelen 12 september Ron Vergoed 12 september Raymond de Jong 15 september Jan Zegstroo 17 september Rinus van de Pol 28 september Theo Meeusen 2 oktober Clara Elias-Slegers 4 oktober Corrie Boon-Tijman 11 oktober Richard Borgmeier 12 oktober Hans Heppener 14 oktober Ria Kruithof-Cornelissen 16 oktober Peter Wilderom 16 oktober Rob Merlijn 23 oktober Nel Sulmann-Blesgraaf 3 november Robert Post 11 november Ko Kleef 15 november Gerda Verhoeven-Kars 22 november Frits Feddema 4 december Ton Lamboo 8 december Mieke Haaijer-Weesepoel 9 december Dirk Giljam 10 december Jan Guldemeester 10 december Allen van harte gefeliciteerd en nog vele gezonde (fiets)jaren toegewenst.
DEELNAME ALPE D’HUZES Hierbij het derde deel van de drieluik. Graag wil ik jullie in dit bericht een beeld schetsen van de klim: Op 7-06-2012 om 02:10 uur in de morgen opgestaan, in het wielertenue gestapt en om 02:30 uur aan het ontbijt. Afspraak was om om 03:30 uur aan de finishlijn te staan om onder leiding van auto’s van de organisatie af te dalen (wij zaten in een hotel boven op de berg) naar de start. Een kleine 14 km dalen in het pikkedonker. Eenieder diende verlichting op zijn fiets te hebben, zodat de sliert van fietsers voor een adembenemend schouwspel zorgde. Omdat je, zeg maar, laverend de berg afzakt, krijg je een lint van rode en dan weer witte lichtjes, dat zich langzaam naar beneden toe beweegt. Prachtig om mee te maken!!. Om 04:10 uur stonden wij in een startvak. Wachten dus. Je voelde de spanning, die eenieder meemaakte. De een moest wel 3 keer plassen, de ander zijn remmen nog even controleren, weer een ander, die zijn bandenspanning niet helemaal vertrouwde en ga zo maar door. Om half 5 precies werd er gestart. Voordat ons startvak werd afgeschoten was het inmiddels 05:10 uur. Daar gingen wij. Al snel verspreidde onze groep zich in het peloton (we zijn van een team verworden tot een groep eenlingen, die ieder op zijn eigen snelheid de weg naar boven zoekt) Van schemer wordt het al snel TC De Bataaf
- 25-
september 2012
licht en zo ben je getuige van een geweldig schouwspel, dat zich afspeelt in een onbeschrijfelijk decor van prachtige natuur. De klim is zwaar, zo niet heel zwaar. Na een uur en 40 min bereik ik de top en houd halt bij de materiaalwagen, die een 500 meter voor de finish is gestationeerd. Daar even op adem gekomen en wat voedsel tot mij genomen, de bidons weer gevuld en na een minuut of 20 richting finish gereden en voor de tweede keer aan de afdaling begonnen. Lekker ontspannen naar beneden suizen is er niet bij; je hangt constant in de remmen om de snelheid in toom te houden en dat zorgt voor behoorlijk verkrampte armen. Eenmaal beneden het windjack uit en direct weer gestart voor de tweede klim. Even voor bocht zeven kwam ik mijn oudste dochter en vriend tegen, die wel erg benieuwd waren hoe ik het er vanaf zou brengen. Na een pauze van een minuutje of 20 mijn weg vervolgd. Boven op de berg stond mijn dochter (zij was met de kabelbaan naar boven gegaan), terwijl mijn vrouw en vrienden van ons aan de finish stonden. De tweede keer was behoorlijk veel zwaarder dan de eerste. Ik had na de pauze met mijn dochter nog een drietal keer gestopt om de adem weer in het gareel te krijgen. Op dat moment besloot ik niet meer te gaan. Lekker op een terras een bakkie gedaan en aan de finish gestaan om teamgenoten te zien binnenkomen en aan te moedigen. Aan de finish zie je hartverscheurende taferelen. Mensen die huilend over de finish gaan, mensen die met een knuffel op de rug rijden of iemand die met een doktersjas rijdt met de tekst: “dokter bedankt”. Kortom een zeer indrukwekkend en emotioneel gebeuren. Fantastisch om meegemaakt te hebben; iets dat voor altijd wel op je netvlies zal blijven staan. Graag wil ik afsluiten met het nogmaals bedanken van alle mensen en bedrijven die, via mij, het doel hebben ondersteund. Samen voor dit goede doel gaan geeft een geweldig gevoel!!! MENSEN BEDANKT!!!!
Met vriendelijke groet, Kees Teeuwen
KEURMERK GARANDEERT KWALITEIT FIETSENDEALERS Stichting FietsNL. heeft een kwaliteitskeurmerk voor erkende fietsendealers dat consumenten kwaliteit garandeert. Uit onderzoek blijkt namelijk dat fietsendealers marktaandeel verliezen door verkeerde verwachtingen bij de klant en consumenten te wekken, die hierdoor slechte kwaliteit fietsen kopen. Het keurmerk van Stichting FietsNL. zorgt ervoor dat klanten waar voor hun geld krijgen en fietsendealers een duurzame relatie met hun klant kunnen opbouwen. Inmiddels voeren al 85 fietsendealers in heel Nederland het keurmerk. Een simpel concept Bij alle fietsendealers die het FietsNL-label willen voeren vindt een grondig kwaliteitsonderzoek plaats. In die retail audit wordt vastgesteld of de fietsendealer voldoet aan de kwaliteitscriteria. Als de fietsendealer aan de eisen voldoet krijgt hij een uniek dealernummer. FietsNL. test jaarlijks of de criteria worden nageleefd. Deze criteria garanderen dat de FietsNL-dealers maatschappelijk verantwoord ondernemen, een hoog serviceniveau hebben en dat er gekwalificeerd personeel werkt in hun vestiging. Koen Schrama van Tria Fietsen in Lieshout is sinds kort aangesloten bij FietsNL.. “Voor ons is dit initiatief heel belangrijk. Ik ben een jonge ondernemer en voor het vertrouwen naar onze klanten toe helpt FietsNL. enorm. De sticker op het raam lokt veel reactie uit. Mensen vragen zich af of wij de juiste kennis in huis hebben, omdat we jong zijn. Ze surfen naar FietsNL. en lezen waar wij allemaal aan voldoen. Voor ons is het bijvoorbeeld ook heel belangrijk dat we daar onze scholing kunnen laten zien. Dat is een onderdeel van FietsNL. dat samen met Tweewieler Academy ingevuld gaat worden. TC De Bataaf
- 26-
september 2012
Voor meer informatie over het keurmerk of het zoeken of een dealer is aangesloten, kijk op www.fietsnl.nl. (Bron: Fietsen.123, website: www.fietsen.123.nl)
DE OORZAKEN VAN FIETSONGEVALLEN EN HOE VOORKOMEN WE ZE? In Nederland komen jaarlijks bijna 190 fietsers om het leven. Dat is een kwart van alle verkeersdoden in Nederland. Van de ernstig verkeersgewonden is zelfs meer dan de helft een fietser (55%). Jaarlijks worden ook nog 71.000 fietsers na een ongeval behandeld op een afdeling Spoedeisende Hulp. De SWOV wil dat er meer in onderzoek wordt geïnvesteerd om de verkeersonveiligheid van fietsers terug te dringen. Fietsers ouder dan 75 jaar hebben een duidelijk verhoogd ongevalsrisico. Het risico om als fietser te overlijden is duidelijk lager voor vrouwen ouder dan 65 jaar dan voor mannen uit dezelfde leeftijdscategorie. Het risico om als fietser ernstig gewond te raken is echter weer beduidend hoger voor vrouwelijke fietsers ouder dan 65 jaar dan voor mannen van 65 jaar en ouder. Voor jonge vrouwen en vrouwen van middelbare leeftijd is dit risico juist lager dan voor mannen van dezelfde leeftijd. Ook over het effect van de fietshelm bestaat nog veel onzekerheid. Daarnaast moet worden onderzocht hoe trottoirbanden, paaltjes en verkeersborden beter zijn af te schermen. En wat het effect voor fietsers is van elektrische auto’s die men niet hoort aankomen en intelligente voertuigen omdat die zich anders kunnen gedragen dan fietsers gewend zijn. In het rapport ‘Van fietsongeval naar maatregelen: kennis en hiaten‘ geeft de SWOV aan waar het nog ontbreekt aan kennis. Belangrijk punt is dat de registratie van fietsongevallen tekortschiet, waardoor onderzoek naar oorzaken wordt bemoeilijkt. Dat onderzoek zou zich volgens de SWOV onder meer moeten richten op jongere en oudere fietsers. Jongere fietsers zien vaak het gevaar niet en dat zou één van de speerpunten voor onderzoek moeten worden. Bij ouderen is onder meer de vraag of de elektrische fiets tot meer onveiligheid leidt. (Bron: Fietsen.123, website: www.Fietsen.123.nl)
TC De Bataaf
- 27-
september 2012
