Lesbrief Het Fotoboek van Oma

Lesbrief Het Fotoboek van Oma Een museumbezoek en creatieve workshop

Cultureel erfgoed / beeldend bovenbouw

primair onderwijs

Kunstmenu Nunspeet 2015-2016 – Cultureel erfgoed / beeldend, groep 5-6

Deze lesbrief wordt u aangeboden door: Noord-Veluws Museum Vrije Academie Nunspeet Ontwikkeling en tekst: Vormgeving en Lay-out:

Marja Meijering en Patricia Docter Marja Meijering en Patricia Docter

2


Informatie voor de docent Beste leerkracht, Hierbij ontvangt u de lesbrief behorende bij het project ’Het Fotoboek van Oma’.

De lesbrief bestaat uit: • Les 1 in de klas: Voorleesverhaal

p. 4

• Les 2 in de klas: Opdrachten

p. 8

• Praktische informatie museumbezoek

p. 10

• Werkblad 1: Welles/ Nietes, Wat mag wel en niet in het Noord-Veluws Museum?!

p. 11

• Bijlage 1: Brief voor de ouders en docent

p.13

• Bijlage 2: Huisregels bezoek museum primair onderwijs

p.14

Wij wensen u en de klas veel plezier met het project.

3


Les 1 in de klas: Voorleesverhaal De leerkracht kan bij de lesbrief een ‘digitaal fotoboek’ downloaden voor het digibord (vanaf januari beschikbaar via de KCE-Gids). Aan de hand van dit ‘fotoboek van oma’ maken de leerlingen kennis met het dagelijks leven in Nunspeet en omgeving zo’n 100 jaar geleden. U kunt bij het bekijken van de foto’s de informatie die hieronder per afbeelding staat, gebruiken. Als de leerlingen door deze foto’s een beeld hebben van hun eigen omgeving 100 jaar geleden, leest de leerkracht het speciaal voor deze les geschreven verhaal voor over de 9-jarige Jannetje in 1915. Het verhaal speelt zich af in het voorjaar, de tijd dat hele families een aantal maanden uit Nunspeet wegtrokken om in Friesland of Drenthe te gaan ‘eekschillen’. Jannetje (de moeder van oma) was hier ook bij. Ze woont met haar familie (vader, moeder, vier kinderen) in een Zoomhuisje in Nunspeet. Tijdens de voorbereidingen voor het vertrek leeft het hele dorp mee. En natuurlijk dreigt er iets helemaal mis te lopen… Tekst bij foto’s Nunspeet voor project Fotoboek van oma (2016) als inleiding op het voorleesverhaal Afb. 1 Landschap Honderd jaar geleden, toen Overgrootmoeder, de moeder van Oma, een meisje was net zo oud als jullie nu, zag Nunspeet er heel anders uit dan nu. Er was veel bos, er was zand, maar vooral ook heel veel heide, waarop schaapherders liepen met hun schaapskuddes. Afb. 2 Nunspeet, 100 jaar geleden Nunspeet was toen nog een klein dorpje. Wat herken je op deze foto? Afb. 3 Wonen, 100 jaar geleden Het leven was heel anders dan nu, zonder elektriciteit en zonder water dat uit de kraan kwam, zoals bij ons. Hoe kwamen de mensen aan drinkwater? Afb. 4 Wonen, 100 jaar geleden Hier kijk je even binnen in een huisje van toen. Wat valt je op? Wat voor verschillen zie je met jouw eigen woonkamer van nu? Afb. 5 Klederdracht Deze vrouwen van verschillende leeftijd dragen de klederdracht (streekdracht) uit Nunspeet. Het is de traditionele kleding uit vroegere tijd. Wat valt je op aan de kleding? En zie je de mutsen en oorijzers? Let ook op de halsdoeken, deze zie je ook bij kinderen terug op volgende foto’s. Afb. 6 Klederdracht Vrouwen gingen ook in klederdracht naar de markt. Wat valt je op aan de markt, vergeleken met de markt van nu? Afb. 7 Armoede Op De Zoom, aan de rand van Nunspeet, bij de Zoomweg en niet ver van het station, stonden vroeger de kleine Zoomhuisjes, waar arme mensen in woonden. Ze worden ook wel Locomotiefhuisjes genoemd. Waarom denk je? De mensen die er woonden hadden geen vast werk bij een boer. Ze hadden alleen af en toe werk en hadden daardoor weinig geld om van te leven. Afb. 8 Boerenleven Veel mensen in Nunspeet leefden 100 jaar geleden als boer. Ze hielden vee (vooral veel schapen) en verbouwden graan en andere eetbare planten. Hier wordt de rogge geoogst met een zeis. Wat betekent oogsten?

4


Afb. 9 Kinderarbeid Er was veel werk te doen op de boerderij en ook de kinderen moesten meehelpen. Dat was toen heel gewoon. Hier worden de aardappels gerooid. Ze zijn onder de grond aan de aardappelplant gegroeid en zijn nu groot genoeg om uit de grond te halen. Maar er zijn er zoveel, het is heel veel werk! Afb. 10 Kinderarbeid Ook moest er hout gesprokkeld (gezocht) worden om de kachel en het fornuis te laten branden. Afb. 11 Schoolleven De meester en juffrouw op school vonden dat niet zo fijn, want nu misten er vaak kinderen in de klas. En zij raakten achter met de lessen. Vooral in de zomer moesten veel kinderen thuis meehelpen. Waarom, denk je? Ken je dit gebouw? Het was toen de hervormde school, maar wat is het nu? Afb. 12 Schoolleven De kinderen gingen altijd lopend naar school. Hoe zou jij dat vinden? En waarom gebeurt dat nu veel minder vaak? Afb. 13 Schoolleven Hier zie je een klasje van de hervormde school, ongeveer 100 jaar geleden. Wat valt je op, vergeleken met je eigen klas? Zie je ook kinderen, die in klederdracht gekleed zijn? Soms kun je zien aan de kleding dat sommige kinderen uit hetzelfde gezin komen. Zien jullie twee zusjes? Afb. 14 Eekschillen Elk jaar in mei trokken heel arme gezinnen tijdelijk weg uit Nunspeet. Ze gingen twee maanden eekschillen in Friesland of Overijssel om een centje bij te verdienen. Eekschillen betekent eikschillen. De schors van eikentakken moest los worden geklopt en eraf worden gehaald. Het was zwaar werk, en ook de kinderen hielpen weer mee. Eikenschors en water was nodig om van dierenhuid goed leer te maken. Ook in Nunspeet waren wel eekschillers aan het werk. Afb. 15 Kunstschilders Vakantiegangers vonden Nunspeet een mooi dorp, maar kunstschilders ook. Zij vonden het geweldig om het leven in het dorp te schilderen, en ook de natuur. Hier zie je een paar kunstschilders buiten bij hotel De Valk, waar ze vaak logeerden. Dit zijn allemaal mannen, maar er waren ook weleens vrouwelijke kunstschilders in Nunspeet. Afb. 16 Kunstschilders Ook binnen schilderden sommige kunstschilders graag, vooral in die armoedige, kleine huisjes… Het was zo anders dan ze gewend waren in de grote stad. Dit schilderij is gemaakt door Arthur Briët. Afb 17 Kunstschilders En de kunstschilders legden ook de Zoomhuisjes heel vaak op het schildersdoek vast, zoals hier door Jan van Vuuren. Afb. 18 Kunstschilders Zo zag het er ongeveer uit: een kunstschilder aan het werk… Grappig: deze schilder werd ook zelf weer geschilderd!

5


Het voorleesverhaal Toen overgrootmoeder Jannetje een jong meisje was… - 100 jaar geleden – Het was pikdonker, die lentenacht in Nunspeet. Het was doodstil, buiten klonk alleen de roep van een uil. Iedereen sliep in de kleine zoomhuisjes, of toch niet? Nee, in het huisje waar Jannetje woonde, met haar grote broer Evert en haar kleine zusjes Geertje en Trijntje, klonk gefluister. Het kwam uit de bedstee, waar moeder, vader en de kleine Trijntje sliepen. Jannetje en Evert waren er wakker van geworden en luisterden. Vaders stem klonk vreemd. “We zitten aan de grond, vrouw. De boer heeft mij nu al drie weken niet nodig, ik heb bijna geen geld verdiend. En dan kwam dat dure medicijn voor Opoe er nog bij, dat moest ik wel kopen… En nu? Waar moet ik het geld voor de boot vandaan halen?? Ik heb het niet! We kunnen dus niet gaan eken!” Jannetje en Evert lagen doodstil. Ze wisten wat dat betekende. Elk jaar gingen ze, net als de andere arme families, in mei en juni naar Friesland om daar te gaan eekschillen. Daarmee moesten ze geld verdienen om de winter door te komen en om de kruidenier af te betalen. Want soms konden ze hun boodschappen niet betalen, en dan schreef de kruidenier het bedrag op in zijn boekje. Begin juli betaalden ze hem terug, daar vertrouwde hij op. Iedereen kende elkaar immers in Nunspeet! Maar ja, als ze nu de boot naar Lemmer niet konden betalen, hoe moest het dan goed komen allemaal? De volgende morgen, op donderdag, toen Jannetje en Evert op hun klompen van De Zoom naar school in de Stationslaan liepen, moesten ze er nog steeds aan denken. Stel je voor, ze gingen net zoals alle arme families, elk jaar! Met hun volgestouwde kruiwagen, want er moest eten mee voor twee maanden. De geit ging ook mee, want dan hadden ze melk voor Geertje en Trijntje, en als er genoeg was ook voor henzelf. Evert vond het altijd een belevenis: lopend met z’n allen naar Elburg en dan met de boot naar Lemmer. Daar werden ze dan opgehaald door de werkbaas. ’s Nachts sliepen ze in een hooischuurtje, piepklein, maar droog. Sommige ekers hadden het slechter getroffen: die moesten zelf een soort tentje maken boven een kuil; dat was hun slaapplek. Het waren lange dagen en het werk was zwaar. Je kreeg er zere handen van. De mannen begonnen al ’s ochtends vroeg om 4 uur! De vrouwen en kinderen kwamen wat later. Als je zachtjes met een klopbijl op de eikenstammen klopte, dan ging de schors loszitten. Die schors moest eraf gehaald worden. Gemalen schors was nodig om dierenhuid mee te looien, zodat het goed, soepel leer werd. De huiden moesten heel lang in een kuip liggen met water en de gemalen eikenschors. Dat gebeurde ergens anders, maar Evert had het weleens gezien. “Hé Evert”, zei Jannetje, “als we nou niet kunnen gaan eken, dan zal de meester wel blij zijn! Dan zijn er wat meer kinderen op school!” En op school werd je ook veel minder moe, dacht ze bij zichzelf. Evert keek haar boos aan. “Als we niet gaan eken, dan hebben we geen geld voor eten, Jannetje”, zei hij. Jannetje knikte en was stil. De stem van de meester zorgde dat iedereen even stopte met het maken van de sommen. “Wie vertrekt er volgende week vrijdag om te gaan eekschillen?”, vroeg hij, “steek je vinger eens op”. Hij keek rond en telde de vingers. Zijn blik rustte even op Evert, die geen vinger opstak. Ook Jannetje, die aan de andere kant van het lokaal zat bij de vierdeklassers, stak geen vinger op. Zij konden dit jaar immers niet gaan. Vader had het zelf gezegd. Om 12 uur, toen de school uitging, kwam de meester naar Evert toe. “Andere jaren gingen jullie toch ook altijd eken”, zei hij. “Waarom dit jaar niet? Heeft vader zo goed verdiend dit jaar?” Evert keek bedrukt. Meester wenkte Jannetje, kom er eens even bij. Evert en Jannetje vertelden wat ze hun vader ’s nachts hadden horen zeggen. “Oei”, zei Meester, “dat is niet zo mooi… dat is niet zo mooi”. Hij dacht na met een frons op zijn voorhoofd. Toen sloeg hij zijn hand met een klap op Everts schoolbank. “Het is nu donderdag, dus we hebben een week. Vanaf vanmiddag elke middag een uur hout sprokkelen voor de schoolkachels. Daar kunnen jullie wat geld mee verdienen. Het is niet genoeg voor de boot naar Lemmer, maar het helpt zeker! Vertel er nog maar niets over thuis!” Met een paar banden van stof om de takken mee samen te binden in hun broekzak en schortzak gingen Jannetje en Evert op pad. Ze hadden wel vaker hout gesprokkeld, maar nooit voor de meester! Ze wisten een goede plek met veel dorre takken op de grond, in het bos aan de rand van de heide, niet te ver van school. Gelukkig was het al dagenlang mooi en droog weer, want natte

6


takken sprokkelen is niet handig. Steeds als ze genoeg takken voor twee bundels hadden verzameld, bonden ze de takken samen en maakten ze daarna op hun rug vast. Ze hadden elkaar daar wel bij nodig… De bundels legden ze achter school onder het afdak, waarna ze weer opnieuw naar het bos liepen, naar een andere plek waar nog takken lagen. Na een poos onafgebroken werken, waren ze best wel moe van het steeds bukken en takken oprapen. “Zullen we even kijken of schaapherder Hendrik er al aankomt met zijn kudde?”, vroeg Jannetje. Ze keek in de richting van de heide. “Ga jij maar vast”, zei Evert, “ik wil deze bundel afmaken”. “Heel even dan”, zei Jannetje, “ben zo terug”. Uit het donkere bos komend, stapte ze de stralende zon in. Ze keek de heide over of ze de schapen al aan zag komen, maar er was nog niets te zien. Of, nou ja, niets… Er was wel iemand. Er zat een vrouw op een krukje met voor haar een schildersezel. Ze was ingespannen aan het schilderen. Jannetje was nieuwsgierig en kwam stilletjes dichterbij. Er waren vaak mooi geklede kunstenaars aan het schilderen in hun dorp, meestal mannen, en soms een vrouw. Meestal zeiden ze niet zoveel tegen kinderen. Jannetje keek naar het schildersdoek met daarop de heide in de lente. Niet paars zoals in augustus, maar wel mooi. En met in de verte een zoomhuisje, net zo’n huisje als waar ze zelf in woonden. De schilderes kreeg opeens in de gaten dat er iemand half naast haar stond en meekeek. “Goedendag meisje”, zei ze, “wat doe jij zo hier alleen op de heide?” “Eh…, ik sprokkel takken”, zei Jannetje. De vrouw schilderde gewoon door, maar stelde ondertussen nog een paar vragen aan haar. En voor ze het wist, vertelde Jannetje over het grote probleem dat ze geen geld voor de boot hadden en niet konden gaan eekschillen… En over de meester, voor wie ze nu aan het sprokkelen waren. “Mmm”, zei de vrouw, en net zoals de meester zei ze: “Dat is niet zo mooi”. Het bleef even stil. Toen vroeg ze: “Wat vind je van mijn schilderij?”. “Mooi”, zei Jannetje, en “wij wonen in zo’n huisje, maar dan een andere”. De vrouw stopte even met schilderen en keek peinzend naar Jannetje, daarna weer naar haar schilderij, en meteen weer naar Jannetje. Het leek alsof ze ergens over nadacht. En toen…. deed ze een heel belangrijk voorstel! Als jij nu eens daar gaat staan, en je kijkt die kant op. Je moet wel een poosje zo blijven staan, dan kan ik je schetsen. Jij maakt mijn schilderij veel levendiger. En jij verdient er nog een paar centen mee. Nou, dat wilde Jannetje wel. Het lange staan was minder vermoeiend dan steeds takken oprapen van de grond. Net toen de vrouw zei dat ze klaar was, hoorde ze Evert roepen: “Jannetje… het wordt bijna donker, we moeten gaan”. Met vijf centen van de schilderes in haar hand geklemd, rende Jannetje naar hem terug. Ze sjorden de laatste bundels takken op hun rug en liepen naar school. Het sprokkelen ging een paar dagen door, steeds na schooltijd. Helaas kwam Jannetje de schilderes niet meer tegen. Op donderdagmiddag, de dag voordat de ekers gingen vertrekken, waren vader en moeder met heel andere dingen bezig. Zij konden immers niet gaan dit jaar. Moeder was aardappelen aan het schillen en vader was de bezem aan het repareren, toen Jannetje en Evert thuiskwamen. Met elk een hand vol centen, zelf verdiend. Hun gezichten zagen er opgewonden uit, een beetje geheimzinnig. Moeder zag iets vreemds aan ze, stopte met de aardappelen en vroeg: “Wat is er gebeurd?!” Vader kwam ook binnen. Jannetje en Evert liepen naar de houten tafel. “Vader, Moeder”, zeiden ze plechtig, “alstublieft…!” Ze keerden hun handen om boven de tafel en de centen en stuivers rolden over elkaar! De ogen van vader en moeder werden groot van verbazing… “Hoe hebben jullie dit…”. “Nu kunnen we vast toch de boot betalen!”, zei Evert! Vader ging tellen en ook zijn eigen geldzakje kwam erbij op tafel. Iedereen keek gespannen toe. Toen kwam het verlossende woord van vader: “Niet te geloven, het kan nèt, dankzij jullie!”. Zijn stem klonk heel blij en trots… “Oei, nu moeten wij alles in een paar uur voorbereiden!!!” De volgende dag vertrokken de ekers, wel 25 families met hun kinderen en hun geit, en een kruiwagen vol eten en andere spullen voor de komende weken. Op weg naar Elburg, waar de boot naar Lemmer vertrok. Uitgezwaaid door de andere dorpelingen: “Tot over twee maanden, een goede reis!” Ook de meester van school stond erbij. Toen Jannetje en Evert langs hem liepen, nam meester even zijn hoed voor ze af… Verhaal, in opdracht van het Noord-Veluws Museum geschreven door Elly van der Velde van Bureau Uit de Tijd, erfgoed en educatie.

7


Les 2 in de klas: Opdrachten Algemeen Voor het werkstuk (les 3 in de Vrije Academie) staat een oma, opa of een andere dierbare oudere persoon van de leerling centraal. Belangrijk is dat de leerling deze persoon kent. Deze persoon wordt van te voren in de klas gekozen en een zwart/wit kopie van een foto van die persoon moet meegenomen worden naar de workshop. Overige benodigdheden voor de workshop, zoals een oud boek, vindt u in de Brief ouders/docent. Opdracht 1: Welles/nietes Wat mag er wel en niet in het museum? Deel het werkblad bij deze lesbrief uit en laat het door de leerlingen invullen. Opdracht 2: mindmap Doel: oriëntatie op het onderwerp, in woord en beeld. Gebruik maken van eigen kennis over het onderwerp. Werkvorm: individuele opdracht. Benodigdheden: vel A3 papier, potlood en kleurpotloden. Eventueel een kopie van de foto van de gekozen persoon. Maak een mindmap op papier als oriëntatie op het onderwerp. Neem als centraal thema de, door de leerling, gekozen persoon. Dit kan een oma of opa zijn, of een andere dierbare oudere persoon, van de leerling. Plak eventueel een kopie van een foto erbij of maak een tekeningetje van de persoon. Voor het onderzoek naar de persoon kun je een aantal verplichte ’takken’ opnemen in de mindmap. Wie (wie is het, hoe ken je hem/haar, hoe oud) Wat (wat betekent deze persoon voor jou, gevoel) Hoe (welke geur, geluid, smaak hoort er bij de persoon) Welke kleur (kleuren) hoort er bij de persoon Welke dingen horen er bij deze persoon (voorwerpen) Als je hem of haar nu ziet in je hoofd, welke dingen komen er nu allemaal in je hoofd? Hoe meer je opschrijft en tekent hoe beter! Misschien heb je zelf nog hele andere ideeën; maak dan nog meer takken of zijtakken! Kies uit alle woorden de voor jou meest belangrijke die bij je persoon horen. Schrijf deze op een papier en neem mee naar de workshop!

8


Opdracht 3: ecoline Doel: leerlingen kunnen met penseel en ecoline kleuroverlappingen maken en experimenteren met kleur en verschillende vormen. Werkvorm: individueel Benodigdheden: diverse kleuren ecoline, penselen en dik papier. Experimenteren met de verschillende mogelijkheden van ecoline, schilderen van vlakken dun naar dik, maken van lijnen, druppelen, overlappen (evt. met verschillende kleuren). (afbeelding Margaret Berg 2013)

9


Praktische informatie museumbezoek Les 3 in het Noord-Veluws Museum Hoe zag het leven er rond 1915 uit? Hoe woonden de inwoners van de dorpen? Hoe zag het dorp er uit? En hoe verdienden de inwoners hun geld? Het antwoord op deze vragen valt ook te ontdekken op de schilderijen in het museum zelf! Kijkopdrachten en vragen stimuleren de leerlingen om actief mee te doen. Aansluitend les 4 in de Vrije Academie De leerlingen gaan onder leiding van een kunstenaar/docent een aspect van hun eigen dagelijks leven in beeld brengen door middel van papierkunst. Papierkunst is een hedendaagse kunstvorm waarvan vele exposities in toonaangevende musea hebben plaatsgevonden in 2015. Als er iets bijzonders is: neem contact op met Margot Jongedijk ([email protected] of 0341-250560). Locatie: Noord-Veluws Museum en Vrije Academie Nunspeet: Stationslaan 28/ Winckelweg 17A, Nunspeet. Verzamelen: bij de zij-ingang van de Vrije Academie (de kunstenaar/docent wacht de groep op en gaat met de groep naar het museum). Meenemen: alle materialen genoemd in bijlage 1. Brief voor de ouder/docent en schorten/ schilderhemden. Museumregels: worden in het museum kort doorgenomen en worden aan de lesbrief toegevoegd, zie werkblad 1. Welles/Nietes, wat mag wel en niet in het Noord-Veluws Museum. Tijdsduur les 3 en 4: samen 90 minuten Wat wordt er van de leerkracht verwacht: U verzorgt de voorbereiding in de klas (les 1) en ondersteunt de museumles van de docent van het museum en de Vrije Academie.

10


Werkblad 1: Welles/Nietes Wat mag wel en niet in het Noord-Veluws Museum?! Binnenkort gaan jullie met de hele klas op bezoek bij het Noord Veluws Museum. Misschien zijn er leerlingen die al eens eerder in een museum zijn geweest, maar voor een aantal leerlingen is dit misschien de eerste keer. Goed om de regels van het museum eens op een rijtje te zetten.

Mag je schreeuwen en gillen? Mag je tegen de muren aan staan? Mag je naar de wc? Mag je rennen? Weet je wat een suppoost is? Mag je dingen aanraken? Moet je je schoenen uitdoen? Mag je vragen wat je wilt weten? Mag je door elkaar heen praten? Luister je naar de kunstdocent? Mag je foto’s maken? Mag je op de grond zitten? Zijn er ook andere mensen in het museum? Mag je praten? Heb je zin om naar het museum te gaan?

11


Uitslag werkblad 1 Welles/ Nietes

Mag je schreeuwen en gillen?

X

Mag je tegen de muren aan staan?

X

Mag je naar de wc?

X X

Mag je rennen? Weet je wat een suppoost is?* Mag je dingen aanraken?

X

Moet je je schoenen uitdoen?

X

Mag je vragen wat je wilt weten?

X X

Mag je door elkaar heen praten? Luister je naar de kunstdocent?

X

Mag je foto’s maken?*

X

Mag je op de grond zitten?

X

Zijn er ook andere mensen in het museum?

X

Mag je praten?

X

Heb je zin om naar het museum te gaan?

* De suppoost bewaakt kunstwerken in een museum en zorgt ervoor dat bezoekers de objecten met respect behandelen. * Foto’s maken mag, maar niet met flitslicht en niet van te dichtbij.

12


Bijlage 1: Brief voor de ouders en docent Beste ouder/verzorger, Uw kind neemt momenteel deel aan het project ’Het Fotoboek van Oma’. Op……………….. bezoekt uw kind met zijn/haar klas het Noord-Veluws Museum, met aansluitend een beeldende workshop bij de Vrije Academie Nunspeet. Voor de uitvoering van de praktische opdracht in de Vrije Academie vragen wij aan de ouders voor het volgende te zorgen: • Een oud boek met een stevige kaft. Het boek mag afbeeldingen bevatten, maar niet te veel. Het papier moet niet te glad zijn, een gewoon leesboek is goed. Dit boek wordt gebruikt voor de opdracht en is daarna niet meer leesbaar. • Een kopie in zwart/ wit van een foto van een opa of oma, of een andere dierbare oudere persoon van de leerling. Briefkaart formaat. • Een klein takje, (met een paar zijtakjes) van ongeveer 15-20 cm. • Een plastic zak waar dit alles in kan. • Het lijstje met de woorden uit de opdracht Mindmap (gemaakt in de klas) Tip: Uw kind gaat deze dag werken met onder andere ecoline. Wij raden aan oude kleding te dragen of een schort. De kinderen nemen de voorwerpen/ materialen mee naar de Vrije Academie, waar zij in een workshop een werkstuk maken van papierkunst.

Wij wensen uw kind veel plezier met dit project. Met vriendelijke groet, Noord-Veluws Museum Vrije Academie Nunspeet

13


Bijlage 2: Huisregels bezoek museum voor het Primair Onderwijs ►

Kunstwerken in het museum mogen niet worden aangeraakt, ze zijn kostbaar en uniek.

►

Rugzakken mogen niet mee naar de museumzalen.

►

Tijdens de activiteit mag niet gebeld, gerend, geschreeuwd, gestoeid, gegeten of gedronken worden.

►

Foto’s maken mag, maar niet met flitslicht en niet van te dichtbij.

►

Er mag niet tegen de muren aan geschreven worden, bij het schrijven in de routeboekjes eventueel gaan zitten.

►

De docent/begeleider is verantwoordelijk voor het verloop van het bezoek en het gedrag van de leerlingen, van hem/haar wordt dan ook een actieve rol verwacht.

►

Aanwijzingen van het personeel moeten altijd worden opgevolgd.

Tips voor het onderwijs ►

Zorg voor genoeg begeleiders (min. 1 begeleider per 15 leerlingen) en stel ze op de hoogte van de huisregels.

►

Bepaal van tevoren een mogelijke indeling in kleinere groepjes.

►

U kunt gebruik maken van de groepsgarderobe voor alle jassen en tassen.

► Parkeren is mogelijk achter het gebouw van de Vrije Academie/ Noord-Veluws Museum.

14

Lesbrief Het Fotoboek van Oma

Recommend Documents