Leerlingenraad. Schoolkrant nr.54 van Leefschool De Dageraad Lange Altaarstraat Antwerpen

Schoolkrant nr.54 van Leefschool De Dageraad • Lange Altaarstraat 4-20 • 2018 Antwerpen • [email protected]

Voorwoord: Hoe het standbeeldje aan haar fluohesje kwam... Weet je nog, vrijdag 13 november 2015? Een dappere dag om een verkeersactie te organiseren, niet? Die dag stelden enkele buurtscholen voor de eerste keer de Zachte Weggebruiker zichtbaar centraal. Kinderen kwamen lekker-zacht-gekleed met de fiets of te voet naar school. Ze werden aan de kruispunten in de buurt de straat over geholpen door huppelvriendelijke superkonijnen. Auto’s vertraagden als vanzelf, ik zag chauffeurs verwonderd kijken, en ik zag kinderen genieten van zoveel zachtheid in het ochtendlijke stadsverkeer. De Zachte Weggebruiker is toen geboren… Geen zwakke, maar een slimme, dappere weggebruiker, die terecht zijn plaats opeist in het drukke stadsverkeer en graag gezien wil worden. Eigenlijk komen er in zo’n actiedag veel redenen bovendrijven waarom we als school zo sterk investeren in verkeerseducatie. Of we nu fluoblokjes uitdelen, een zebrapad uitrollen en leren oversteken, fietsen op de Dageraadplaats of op de speelplaats, in groep op straat leren stappen, dodehoeklessen geven, meedoen aan het Groot Fiets- en Voetgangersexamen, over verkeersborden leren, … we hopen dat we hiermee elk kind helpen om op een bewuste en veilige manier aan het verkeer deel te nemen. En dat kan alleen door het te doen. Zwemmen leer je ook niet enkel door op het droge wat bewegingen te oefenen. Maar ook niet door onvoorbereid in het diepe te springen. Wij, de volwassenen, zijn er om hen daarin stapjes te leren zetten, op een veilige manier. Want het

verkeer kan onverbiddelijk hard zijn. Zomaar, zonder reden. Dat weten we ondertussen allemaal. Door onze zachtheid te etaleren maken we niet alleen de andere weggebruikers maar ook onszelf daar nog eens extra bewust van. Denkbeeldig fiets ik met mijn kinderen voortaan elke dag in een beren- of konijnenpakje door de stad. En wanneer er een auto stopt om ons over te laten, denk ik dat die dat gezien heeft en dan lach ik berenvriendelijk terug… Wist je trouwens dat ook de dieren van de Axenroos ons kunnen helpen, want in het verkeer ga je in relatie met elkaar. De meeste Axendieren zien er heel aaibaar en zacht uit. Ze helpen de zachte weggebruiker maar graag ee handje vooruit. De kameel volgt gedwee maar vanuit een verantwoordelijkheidszin de verkeersafspraken op. Rood licht is rood licht, zegt hij, en dan moet je stoppen. Hij parkeert ook niet voor de schoolpoort, want dat is gevaarlijk voor anderen. De pauw laat zich graag zien. Hij let erop dat anderen hem zien, ook in het verkeer, en draagt fluopluimen in het donker. De bever zorgt ervoor dat anderen veilig kunnen stappen,

oversteken, fietsen, … De leeuw leert allerlei verkeersvaardigheden aan en heeft ideeën over hoe we de onze straten veiliger kunnen maken. We hebben nood aan leeuwen die vanuit het gedachtegoed van de zachte weggebruiker beslissingen durven nemen, om de stad leefbaar te houden. De uil kijkt goed rond en speurt naar gevaarlijke situaties om erop te kunnen anticiperen. De havik durft kritiek geven als anderen de veiligheid in het gedrang brengen. De steenbok laat zich niet van de baan rijden. De schildpad weet wanneer situaties te onveilig zijn om eraan deel te nemen. Het zijn allemaal niet zo evidente vaardigheden die we moeten aanleren.

Maar bovenal leren de dieren van de Axenroos ons: wie slechtgemutst is, gaat best de straat niet op, anders komt er gegarandeerd narigheid van. Het komt goed als we goedgemutst aan het verkeer deelnemen. Genoeg havik bijvoorbeeld, maar wel op een fijne manier. En voor wie nu eindelijk wil weten hoe het standbeeldje elk jaar aan haar fluohesje komt… Wel, dat blijft een groot mysterie. Ik weet het ook niet. De uilen in Zurenborg verklappen hun geheimpjes niet, zoveel is duidelijk. En de konijnen weten ook al nergens van… Zachte groeten, Koen Dedapper

Leerlingenraad Waarom organiseert de school een leerlingenraad en hoe gaat de raad te werk? Als school vinden we inspraak van de leerlingen door een echt democratisch systeem heel belangrijk. De leerlingen die deelnemen aan de maandelijkse leerlingenraad worden gekozen door alle leerlingen. Elk jaar worden nieuwe leden gekozen. De leerlingen die dit willen doen leren zo hoe het er aan toe gaat in een echte vergadering! Wanneer neem ik het woord, hoe zorg ik er voor dat iedereen de kans krijgt om te spreken, hoe houden we ons aan de agenda, begin ik zomaar over iets helemaal anders… ? Ondertussen zijn er dit schooljaar al vier leerlingenraden doorgegaan. Elke leerjaar is vertegenwoordigd door twee leerlingen. Het eerste en tweede leerjaar wordt ondersteund door de leerlingen vijf en zes. De leerlingen van vijf en zes vertellen in de klas van éen en twee wat besproken werd in de vergadering en helpen hen om de agendapunten voor te lezen op de leerlingenraad. Maandelijks gaat een kringmoment in de klas vooraf aan de eigenlijke vergadering. Dit is heel belangrijk. De leerlingen die de raad vertegenwoordigen doen dit namelijk in naam van de heel klas! De onderwerpen uit de klas die belangrijk zijn voor de hele school (dus niet alleen voor deze klas) worden verzameld tijdens de vergadering. Na de vergadering krijgt elke klas enkele ‘agendapunten’ mee die weer besproken worden in de klaskring. Op deze manier vonden we dit jaar samen met àlle leerlingen een nieuwe naam voor ‘de zaal aan de inkomhal’. Vanaf nu spreken we over de Minimirakelklas! Andere namen uit de ranking werden gekozen voor de leraarskamer. Dat wordt nu ‘De Studio’ en de zorgklas wordt ‘Het Zevende Leerjaar’ ! De kinderen verzamelden in de klassen ideeën waar de raad over kan nadenken en uitwerken. Wat veel voorkwam was een vraag naar een rustige plek om de speeltijd door te brengen.

Ondertussen werd het lees –en spelletjeshuisje in de hal in gebruik genomen. Verschillende kinderen maakten hier al gebruik van. Dat het er echt rustig is vonden velen heel aangenaam! Verder kozen alle leerlingen samen voor een tegenprestatie van de leerkrachten na de fluoactie. De klas die deze actie wint (gedurende de hele periode het meest aantal fluovestjes in het verkeer per klas) mag iets terugvragen aan de leerkrachten. Uit heel veel tegenprestaties werden enkele ludieke acties gekozen. De winnaar van de fluoactie werd het derde leerjaar! Zij kozen voor een knutseldag ! Proficiat ! Vanuit de leerlingenraad klonk al vaker de vraag naar extra activiteiten tijdens de middagpauze. Vanaf november kunnen de kinderen van de lagere school in de inkomhal tijdens de middagpauze lezen of gezelschapspelletjes spelen. Wekelijks op dinsdag en vrijdag, onder begeleiding van Samira. Of ze dat leuk vinden? Kijk zelf maar...

V.U. Koen Dedapper - jaargang 19 nummer 1, februari 2016

K1A - Jerom zijn

K1A

K1B-Vis

K1B Vier maanden alweer voorbij Geleerd over dingen allerlei Vissen, kikkers en het bos En springen in plassen om het zotstl Sinterklaas en ook kerst Die kwamen voorbij En nu een nieuw jaar Voor jou en voor mij we breiden nu uit en leren over de maan en binnenkort ken ik ieder dino’s naam een schoolproject komt er ook nog aan daarvan gaat eenieder versteld staan!

K1B-Ma

rokko

pelen

Er wordt heel wat geëxperimenteerd in onze klas en hoe wilder het er mag aan toe gaan, hoe liever we het doen! Lekker spatten maar!!!

Midden november was de Sinterklaasgekte reeds aanwezig in onze klas. Met verkleedpartijen en leuke poppenkastscenario’s met Sint, Piet, Slechtweervandaag en de stoombootin de hoofdrol. We lazen een boek over een blauwe Sint van een andere planeet, schreven brieven aan de Sint en maakten ons eigen inpakpapier.

Onze levende kerststal... Norhan: ‘ Bill....wil jij papa Jozef zijn??’ Heel intens en heel gemeend... ; zo mooi om te zien!!

Wist je dat … kleindochter juf Céline (K2) de moens! Si t ar is van Lutg e zij is: wi et we Wie niet maar eens … google haar naam

-Stem B 1 K

-Sinterklaas 2 K

-Kerst B 1 K

Verkleden en rollenspellen spelen is zowat voor iedere kleuter in ons klasje een dagelijks terugkerend gebeuren... Rayan en Safouan trekken steeds opnieuw naar Marokko (in ons klasgangetje)...

3

fi e l fi o o s oferen o S n e o l i ver d tF e e M ruim Filo en Sofie hebben met oudejaarsavond vuurwerk gezien! Zo mooi vonden ze dat! Filo vraagt zich af of je met een vuurwerkpijl tot in de ruimte geraakt? Hij wil daar graag eens naartoe! Hoe geraakt hij daar? Sofie heeft ook eens iets gehoord over zwaartekracht, maar weet niet goed wat dat is? Weten de kleuters dat?

te

Een tijdje geleden leerden we over de mooiste vis van de zee... We toverden de zandtafel om tot watertafel en experimenteerden daar met vissen, zeesterren, octopussen etc... We gingen ook op stap naar de plaatselijke markt op donderdag en kochten daar een vis om later in de klas te betasten, te bekijken, te ruiken, en op te eten! Interessante materie dachten Tuur en Jules, vieze vis meenden anderen...

ers enPrin d d i s -R

In oktober veranderde de tweede kleuterklas in Kasteel De Dageraad. Met een heuse boekenburcht, échte ridders en prinsessen en vooral veel plezier. De kleuters kwamen verkleed naar school en werden officieel tot ridder geslagen. Ze verdienden elk een echte medaille.

K

mama van Jerom

K2

! eken olw

De eerste schooldag brachten we Lotte naar de kribbe. Ik verwachtte dat Jerom er ook wou blijven omdat hij de laatste tijd vaak samen met Lotte speelde, nu ze ook goed kan rondlopen. Toen de begeleiding aan Jerom vroeg of hij er zin in had, gaf hij geen antwoord en trok aan de mouwen van mama en papa. Hij kon niet snel genoeg naar de school vertrekken met zijn rugzak vol boterhammen! Ik kreeg al tranen in mijn ogen want ik had Jerom liever nog even achtergelaten in de kribbe, in de vertrouwde omgeving. Stille, verlegen Jerom bleef bij aankomst in de school wat aan het been van mama plakken. Maar in de klas, toen Juf Els hem deed glimlachen, mochten mama en papa vertrekken. Geen tranen bij Jerom, bij mama daarentegen... Jerom bleef vanaf de eerste dag ook even in de nabewaking. Dit omdat hij dat sowieso zal moeten doen in de toekomst. We kunnen niet altijd aan de schoolpoort staan en Jerom heeft geen grootouders die in Antwerpen wonen. Na eerste schooldag waren we blij te lezen in zijn boekje dat hij ook 's middags nog een dutje had gedaan. Hij is geen lange middagslaper, maar een uurtje ofzo heeft hij nog wel nodig. Marina wist ons te vertellen dat alles goed was gegaan, geen tranen. Thuisgekomen kwamen we weinig te weten over hoe de eerste schooldag was, maar moe was hij zeker nog niet! Hij zat vol energie dus wij vreesden dat hij de hele dag stilletjes in een hoekje had gezeten! Dinsdagmorgen zag ik juf Els op speelplaats en die vertelde enthousiast dat Jerom helemaal niet stilletjes in een hoekje had gezeten, maar de hele klas borstelde, muziek maakte ... Toen ik die verhalen hoorde was ik wel gerustgesteld, want muziek maken, dat doet hij thuis ook heel graag, en ook borstelen... Trouwens supermomenten vind ik dinsdag- en donderdagochtend als Juf Els op de speelplaats staat dan hoor ik toch vanalles over hoe het gaat met Jerom in de klas. Wat mij verbaasde de eerste schoolweken: hoe snel Jerom zich aanpaste aan een nieuwe school en nabewaking! Jerom heeft altijd wat tijd nodig om zich goed te voelen in een nieuwe omgeving, maar de eerste schoolweek zag ik hem al enkele keren echt spelen in de nabewaking. Hij vertelde 's avonds niet veel maar wat we te weten kwamen was altijd positief: hij zong liedjes die hij in de klas leerde, vertelde iets over een visje eten geven, over zijn nieuwe vriendinnetje Fien. Hij vertelde graag en veel over het sporten met meester Jokke. Deed plots een koprol vanuit het niets op het tapijt, sprong zomaar als een echte atleet uit de zetel, ... Elke ochtend zet Jerom samen met mij Lotte af in de kribbe, maar hij kan er niet snel genoeg vertrekken om verder met de bakfiets naar school te gaan :-) Wij zijn echt verbaasd hoe Jerom veranderd is nu hij naar school gaat, het is geen grote jongen (lengte) maar plots is het echt een grote jongen geworden! En wat hij allemaal al geknutseld heeft, hoe hij plots alles weet en zingt over sinterklaas en zwarte piet (die hij voor school nog niet echt kende omdat wij er nog niet echt mee bezig waren en hij geen oudere broer of zussen heeft). En zijn nieuwjaarsbrief, waauw, na een beetje aanmoedigen vond hij de moed om bij alle oma's en opa's, meter en peter heel fier zijn nieuwjaarsrbrief te vertellen in zijn trompet.De grootouders waren dadelijk enthousiast om Jerom een bezoekje te brengen in zijn nieuwe klas! Met een gans fotoverslag nadien, leuk voor de mama en papa om dit te zien!De grootouders waren verbaasd dat hij zich zo goed thuis voelt in de klas. Uiteraard is Jerom niet elke dag even enthousiast om naar school te gaan, vooral bij het aankleden en eten, tegen de klok, om op tijd te zijn durft hij wel eens zeuren. Maar eens in de bakfiets, gereed voor vertrek naar kribbe en naar school, wil hij altijd graag gaan. En de week voor de vakantie kon ik hem zelfs gewoon een kus geven en liep hij dadelijk de klas in om te spelen, zonder nog even getreuzel/ geknuffel bij juf Els. Ik denk dat ik het moeilijker heb gehad dan Jerom, om hem in school achter te laten i.p.v. in de kribbe. Niet dat ik er geen vertrouwen in had, eerder omdat ik besefte dat hij groot en zelfstandiger wordt…

essen

eerst e sc ho

Sarah: Kan je met een vuurwerkpijl naar de ruimte? Sep: Moeilijk! Vuurwerk gaat niet zo hoog! Sam: Jawel, dat gaat wel want vuurwerk schiet in de lucht! Nelles: Je kan alleen met een raket naar de ruimte! Nassima: Als er vuurwerk tot aan de maan gaat, dan ontploft de maan en gaat de maan kapot en de ruimte ook! Taysir: Nee, dat kan niet want vuurwerk stopt net onder de ruimte. Dat blijft op de aarde. Sarah: Waar begint de ruimte? Redouane: De ruimte begint met de maan. Mannuel: Nee, de ruimte begint met niks! De ruimte is heel groot, er is geen einde aan. Sep: De ruimte stopt niet en blijft maar gaan. Mohammed: Eerst stopt het vuurwerk en dan ontploft het. Nelles: En dan komt er popcorn! Lisa: Of centjes! Mohammed: Chocolade centjes! Sep: Ik heb dat al gezien, papieren centjes van het vuurwerk aan de zee. Sander: De ruimte bestaat niet! Alleen op tv en in verhaaltjes. Loes: Ik denk dat ook, want wij hebben ook nog nooit ruimtewezens gezien! Taysir: Misschien is de ruimte gemaakt door de sterren? Sarah: Als de ruimte niet bestaat, waar zitten de maan en de sterren dan? Sander: In een ander land! Erez: De ruimte bestaat wel want ik heb dat op tv gezien. Redouane: Ja, die bestaat wel omdat de sterren en de maan in de ruimte staan en die bestaan echt. Want je kan die zien in ons land! Er is maar 1 maan en 100 sterren! Sam: Er zijn veel manen. Omdat het soms in andere landen nog licht is, als het hier donker is. Nelles: Er is maar 1 maan, maar als het bij ons donker is, is er in andere landen een licht. Van de zon! Sep: Er is maar 1 zon! Die schijnt in al die andere landen samen en als het donker is, is het in alle landen donker. Félicie: Als het in België nacht is, is het in Afrika nog niet donker. Nassima: Ik weet wat de zon doet! Als je naast de zon komt, wordt je een friet! [Alle kleuters lachen!] Sep: Ja omdat de zon heel warm is en een friet is ook heel warm. Oei! Maar er is geen zout in de ruimte! Of wel? Nassima: De maan doet niks! Elsje: En Sofie wilde weten wat zwaartekracht is? Wat weten jullie daarover? Lisa: Zwaartekracht is dat je niet zweeft, maar met je voeten op de grond staat. In de ruimte is geen zwaartekracht, dus daar zweef je. Finn: De aarde is eigenlijk een soort magneet die de mensen aantrekt naar de grond! Sep: Dat is ook dat er lucht is op de aarde en in de ruimte niet. Je hebt een ruimtepak met een buis nodig om in de ruimte te kunnen ademen. Elsje: Wat komt er uit die buis dan? Sep: Lucht natuurlijk! Taysir: De maan is van kaas gemaakt! Ik heb dat in een boek gezien. [Weer veel gelach!] Loes: O ja, ik heb dat op tv geizen! Ayssar: Ja! Da’s waar! Ik heb dat ook gezien! Sarah: Dus kunnen we de maan opeten dan? Ayssar: Ja, da’s van geitenkaas! Sep: Da’s kei lekker! Andreas: Ik denk dat de maan van steen is gemaakt. Ik weet dat eigenlijk zeker! Mannuel: Dat zijn maanstenen! Redouane: Ja, die glitteren en daardoor geeft de maan licht! Wij hebben die in onze zandbak!! [Redouane gaat een witte, glinsterende steen uit de zandbak halen en toont die fier aan iedereen!] Redouane: Die glitters gaan er nooit af!!!

Wist je dat … juf Elsje (K3) zelf kleertjes maakt voor poppen?

We spelen het familiespel (L3) L3

L1

… Wist je dat eens in al ka het zorglo stond? er at w r de on Oeps, radiatoren vergeten de ngen … ha te g ru te

L1 - Speelgoedm u

seum

In december was het voor de kinderen van het eerste leerjaar zoals elk jaar een zenuwachtige en vermoeiende periode. De Sint die op bezoek kwam op school, de eerste nieuwjaarsbrieven zelf schrijven, kerstvakantie die voor de deur staat met hierbij veel feestjes en vaak ook veel cadeautjes. Vooral die cadeautjes van de Sint en Kerst spreken tot de verbeelding van 6-jarige kinderen. Wat gaan ze krijgen? Is het een leuk speeltje? Heb ik gekregen wat ik gevraagd heb? Zo spannend… ! We kennen dit wel, we hebben dit vroeger wellicht ook meegemaakt. We, Sarah en ik, vonden dit dan ook de ideale moment om met de kinderen eens naar het speelgoedmuseum in Mechelen te trekken en eens te kijken naar het speelgoed waarvoor wij vroeger zo nerveus waren. Van verwondering gesproken… Jullie hadden geen iPads, WII, playstation, … !!! We bekeken er ook het schilderij van de ‘kinderspelen’ van Bruegel en we konden er nadien zelfs instappen. Het kwam als het ware tot leven. Nadien mochten we zelfs echt kennis maken met speelgoed uit die tijd. Het was een leuke ervaring en vooral fijn om eens te zien waar onze juf vroeger mee speelde en hoe lego en playmobil er vroeger uitzag.

L1 - Bo s

L3

Mag ik je

L3

mijn fa

milie vo

orstelle

n (L3)

sen klas

Begin oktober stijgt de spanning in klas 1, want we kunnen beginnen aftellen naar de bosklassen. De kinderen hebben vorig jaar al wel eens 1 nachtje gaan logeren op de boerderij, maar dit jaar is het nog een nachtje extra, extra spannend dus (toch voor sommigen). Het was ook dit jaar weer een spannend avontuur, met veel plezier tijdens onze leuke activiteiten. Vooral ‘het kampen bouwen’ was erg in trek, maar we hebben ook volksspelen ontdekt uit de volksspelenkar, een groot spel gespeeld (georganiseerd door onze meters en peters van het zesde leerjaar), een kampvuur gehouden met de hele lagere school, waarbij we samen gezongen hebben. Het was weer een L1 fantastische belevenis en we kijken alvast uit naar de volgende…

L3

Verslagjes B 3 L o

huis Onze t

ssen skla

Op bosklassen zijn we op een kabelbaan gegaan. Dat was wel eng hoor! ’s Avonds voor het slapen werd er voorgelezen. We hebben ook veel spelletjes gespeeld. Ik zou nog wel eens willen gaan! - Mare Geens

n (L3)

tekene

L2 - Bos kl

n asse

Op bosklassen vond ik het superleuk. Ik vond het leukste, het spel van het zesde. Het eten was super lekker! - Aline

“Ik vond het heel leuk op bosklassen, want ik kon me goed verstoppen bij verstoppertje.” – Ayman

Op bosklassen hebben we een kamp gemaakt. We hebben ook veel spelletjes gespeeld. De soep was super lekker! - Reshaad

“Op bosklassen zijn we de laatste dag naar het kampvuur gegaan met heel de lagere school en daar zongen we liedjes met Els en Tine. Toen we gingen slapen heeft Sarah een verhaal voorgelezen en dat was heel leuk. De juffen moesten op de grond slapen en L1 sliep aan de andere kant.” – Jule

De bosklassen waren super leuk. Vooral het eten, want het was door de beste gemaakt. Elke avond iets anders: een keer dit, een keer dat. De spelletjes waren ook super leuk, het eerste spel was een één tegen allen en dat was heel moeilijk om de uitdagingen te kunnen volbrengen. Elke avond kregen we iets leuks op ons bed. - Etienne

L2

L2

L3

“Het was leuk op bosklassen omdat wee daar hot-dogs mochten eten.” – Hamza “Bosklassen was echt leuk. We speelden in de struiken en er waren veel takken waarmee we kampen konden bouwen.” - Coco

L4-Dier

Wist je dat … de verkoop weer een groot succes was? Wafels en confituur eindigden met bijna gelijke stand: 108 dozen wafels en 109 potjes confituur! En de wijn? 704 flessen!

utselen enkn

De leerlingen van het vierde leerjaar hebben er ondertussen een leerrijk groepswerk rond dieren opzitten. Daarop volgde uiteraard ook een beeldles binnen het dierenthema. De zoölogen van de vierde klas kwamen met een plastic fles naar school en deze werd omgetoverd tot een griezelige spin. Hoeveel poten had een spin ook alweer? 8 natuurlijk !

L2

L4

L2

L2

“Het was erg leuk in het speelgoedmuseum. We kregen uitleg en mochten zelf spelletjes spelen. We zijn zelfs terug in de tijd gegaan.” – Marie “We zijn met de trein naar het speelgoedmuseum gegaan. Dat was heel leuk omdat ik met mijn vrienden schaar – steen – papier gespeeld heb.” – Zayd “In het speelgoedmuseum stapten we in een schilderij en daar zagen we veel oud speelgoed. De gids heeft ons uitgelegd hoe dat speelgoed gemaakt werd.” – Olivia

L4

ten flic

“Het was daar heel leuk, maar wel een doolhof. Ze hebben daar speelgoed van vroeger, zelfs van meer dan 100 jaar geleden! Vroeger maakten kinderen hun speelgoed zelf, nu gelukkig niet meer, ik zou het niet kunnen.” – Mila

seum

L2

Speelgoedm 2 L u

, t t h s ema C n e i d s d on Go

De voorbije weken werkten we in de klas tijdens de godsdienstlessen rond het thema “conflicten”. We vergeleken een conflict met scherven van een stukgevallen bloempot. Hoe ontstaan conflicten? Hoe gaan we op een goede manier om met conflicten? Kreeg Jezus ook te maken met conflicten in zijn leven? Hoe reageerde hij daar dan op?

L4 -

L2

L4

We ervaarden dat conflicten overal ter wereld voorkomen en dat iedereen er mee geconfronteerd wordt. Samenleven zonder conflicten is zelfs onmogelijk! Het is niet makkelijk om altijd goed te reageren op een conflict, maar al doende leert men. Het vierde leerjaar mocht het gevoel ervaren (proeven) van een conflict: een zure, wrange smaak. Een conflict oplossen (de brokken van onze bloempot weer lijmen) en het weer goedmaken zorgt dan weer voor een zoet, fijn gevoel. Van citroenen maakten we dus letterlijk en figuurlijk limonade ! Iedereen vond het heel fijn (en vooral lekker) om eens te proeven van de zoete limonade. Van de zure citroen waren er duidelijk veel minder kinderen fan.

L4

w u a P e wD

Mevrou 5 L

e D D p a o geraad a v i K

Een gedicht ‘Mevrouw de Pauw’ van schrijfster Joke van Leeuwen bracht heel wat hondjes in de klas…

Een spel rond sociale bescherming, dat speelden de kinderen van het vijfde leerjaar hier op de foto. Heb je geluk in het leven, dan ben je geboren in een rijk land waar je toch nog een beetje geld krijgt als je ziek bent, waar je een dak boven je hoofd hebt en steeds wel iets te eten krijgt. Je hebt een goede bescherming door de overheid van het land. Pech wanneer je natuurlijk in een land wordt geboren waar je niet veel verdiend, bij ziekte niks hebt of wanneer je oogst helemaal mislukt… De kinderen van het vijfde leerjaar leefden zich helemaal in door een rollenspel te spelen, geld te winnen en te verliezen. Een bijzondere reeks lessen in het kader van 11.11.11.

t… ) je da Wist ra (Mo, L3 e i l m r a t S n o o mama uoactie-c e fl elt? na elk blokjes t e d

L5 - S i

In de laatste schoolkrant werd al vermeld dat Leefschool De Dageraad een ‘KIVA-school’ zou worden. Ondertussen zijn we vier maanden bezig om het antipestprogramma toe te passen. Wil dat zeggen dat we dan alles al weten en kunnen…neen, natuurlijk niet. En dat hoeft ook helemaal niet. We mogen allemaal samen leren en daar zijn we volop mee bezig! Leerlingen, leerkrachten, zorgteam, directie én ouders; iedereen doet mee! Want iets doen tegen pesten kunnen we alleen als we samen aan de slag gaan!

nt

L5 - 11.11.11

We moesten voor de sint bakken. En dus hebben we appel-speculaastaart gemaakt in groepjes. Het was heel leuk! Hopelijk vond de sint het lekker… De juf had naar de sint gemaild voor klasstrips. Uiteraard kregen we ook een mandarijn, chocolade en koekjes! De sint kwam ook naar onze klas, dat was een leuke dag!

Hoeveel keer wordt het niet gewenst voor het nieuwe jaar… : ‘Ik wens je veel geluk, vriendschap en verbondenheid met andere mensen….’ ? Dat is wat wij elke dag willen op onze school. Tegelijk weten we dat geluk meestal niet zomaar vanzelf komt.

Dat is écht het mooie aan het programma. Niemand staat alleen! Dat is de belangrijkste boodschap bij de start van een antipestprogramma! Natuurlijk wordt er wel eens gepest en het pesten zal nooit helemaal verdwijnen. Wel willen we dat het minder wordt en àls het dan toch gebeurt willen we dat het ook snel weer stopt. Daarom vinden we dat iedereen moet weten wat hij of zij kan doen om het pesten te voorkomen of op te lossen. De nadruk ligt hier echt op ‘iedereen’ ! Dus ook op kinderen of volwassenen die tot nu dachten dat ze niets met pesten te maken hadden. Want … iedereen heeft met pesten te maken, niet alleen de pester of gepeste ! Ook iedereen die het ziet gebeuren, iedereen die weet dat het gebeurt, iedereen die zelf ‘niets’ doet, … Heel belangrijk hierbij is werken aan een gezamenlijke taal en duidelijke gedragscodes. Ik werk in de derde graad en daar merk je het verschil heel hard als kinderen woorden kunnen geven aan wat er rond hen gebeurt of woorden hebben om te beschrijven wat ze zelf voelen en denken. Kinderen bewust mogen maken van het effect van hun gedrag op anderen is fantastisch om mee bezig te zijn.

Farah

De eerste vier thema’s hebben we achter de rug. De eerste drie gingen vooral over die gezamenlijk taal. - Respect voor iedereen! - Een (h)echte klasgroep. - Leren communiceren.

aatverande m i l K ring 5 L

Wat ik vooral onthoud is dat leerlingen beginnen te leren wat woorden als Ik-taal, non-verbaal gedrag, groepsdruk, groepsrollen, … betekenen. Er wordt zo vaak gesproken over respect of beleefdheid maar wat is dat dan juist en hoe doe je dat dan? Wat doe je of zeg je als er iets gebeurt dat je echt niet leuk vindt. Zo is spreken in ik-taal echt niet zo makkelijk als je boos bent ! De ene is soms wat te zacht, de andere dan weer te hard, zowel met woorden als met lichaamstaal. Door concrete oefeningen kunnen de kinderen ondervinden dat ze van elkaar kunnen leren. Ook, eigenlijk vooral, van de kinderen die heel erg verschillen van zichzelf ! Het laatste thema was een start over bewust omgaan met digitale communicatie en beleefdheid op het net. Deze maand werken we daar nog op verder!

Wat gebeurt er toch met het weer? De temperatuur gaat steeds op en neer met als resultaat voor de natuur: planten en dieren zijn overstuur. We willen niet dat de aarde zweet en dat de winters roepen ‘te heet’! Denk daarom aan het milieu want wij zijn dit allemaal grondig beu!

Net zoals bij andere vakken zijn sommigen vaardiger in het leren van sociaal omgaan met elkaar. Net zoals bij andere vakken krijgt iedereen de tijd om te leren. Met dat verschil dat er bij pesten zaken kunnen gebeuren die écht niet door de beugel kunnen. Ook dat is KIVA. Iedereen op school leert wat we dan kunnen/moeten doen met heel gerichte acties. Persoonlijk sta ik 100% achter deze schoolbrede aanpak. We zijn vast van plan om vol te houden tot we het systeem helemaal eigen hebben gemaakt. Door deze bewuste keuze zijn we in elk geval op de goede weg !

Jeff

Wist j orlopig e dat … niet wo De Raa rdt g 20 nov d van State b esloopt? ember esliste to van de uitvoer t een schorsin in g g va van he t Saeft n de aanleg inghed ok.

Doel vo

l e o D in g in l e d n a Gezinsw

Rami

6

van de zac g a D h

r u e n b : e Spindok d j i b n e r ter Glu Op de hoek van de Dolfijnstraat en de Lange Altaarstraat staat sinds 2 jaar te lezen op het raam: ‘Hier opereert spindokter’. Jo, papa van Mila (L2) en Wouter hebben die letters hier op het raam geplakt. Hmm, denken wij dan, tijd om eens uit te vogelen wat er precies gebeurd bij onze buren aan de overkant. Spinnen opereren, is dat eng? We opereren geen echte spinnen, maar we spinnen eigenlijk ideeën. Net zoals je een draad zou spinnen. We vangen mensen in ons web. Daarna leggen we ze op onze operatietafel, we luisteren naar hun klachten en schrijven dan iets voor waar ze beter van worden.

eggebruiker te w

Op de dag van de zachte weggebruiker was er een konijn die de kinderen hielp oversteken. De school had ook gevraagd of iedereen in een dierenpak of zo kon komen. Er waren ook veel kinderen die dat hadden gedaan maar toch niet iedereen. Ze hadden het konijn ook uitgenodigd op het forum. Kinderen konden hem ook vragen stellen. Waarschijnlijk komt hij volgend jaar terug. Weetje: de naam van de dag van de zachte weggebruiker is dit jaar veranderd. Vroeger was het de dag van de zwakke weggebruiker.

L

L6…

Sylvie Van Laer (zorg derde graad)

Ai,ai! Het wordt warm onder onze voeten. Hier zullen we later zeker voor boeten. Het ijs smelt weg, de zee doet raar. en sommige eilanden zullen verdwijnen, kijk maar over een paar jaar. In de zomer wordt het steeds heter en denk maar niet: voor mijn kleurtje is dat beter In de winter stijgen de temperaturen, dit kan echt niet blijven duren. Planten, dieren en mensen kunnen er niet meer bij, straks leggen de vogels in december hun ei! Laat ons allen werken aan een beter klimaat, anders is het voor onze kleinkinderen te laat…

- Sinterklaas L6

Sinterklaas kwam op vrijdag 4 december in onze school. Voor Sinterklaas moest heel de school iets koken of bakken. Wij kozen voor gezonde smoothies. We moesten een extra stuk fruit meenemen en toen maakten we groepjes. Er werden veel fruitsoorten gemixt. We stopten het fruit in een grote beker en we zetten het op de mixer.We sneden het fruit ook zelf. Er werden veel lekkere smoothies gemaakt. En toen kwam Sinterklaas van onze smoothies proeven. Einde!

Klinkt nog steeds eng. Dat klinkt allemaal wel ingewikkeld, maar eigenlijk is het heel simpel: spindokter is een echte ideeënfabriek. Je kan het ook vergelijken met reclame maken. Wie iets leuk wil opstarten, maar nog niet goed weet wat of hoe, kan altijd bij ons terecht voor een idee. Hoeveel spindokters zitten hier eigenlijk? Hier huizen 2 spindokters, ikzelf en Wouter. Zo’n 2 jaar geleden zijn we gaan samenwerken. Om goede ideeën te kunnen bedenken hebben we wel een leuk trucje gevonden: vergaderen aan een pingpongtafel. Altijd handig in een ideeënfabriek. Onlangs zagen we iets vreemds op straat: een konijn. Zaten jullie daar ook voor iets tussen? Zeker weten. We zitten nu bijna 2 jaar in dit pand en op die tijd zagen we al heel wat gekke toestanden hier op straat met auto’s, fietsers en voetgangers. Heel wat auto’s blijven te hard rijden en stoppen zelfs niet voor een fietser of voetganger. Wat moet je in godsnaam doen om auto’s dan wel te laten stoppen, vroegen wij ons af. Misschien willen auto’s wel stoppen voor een hond, paard of een konijn? Voor een eend met kuikens zouden ze zeker wel stoppen! Als het maar zacht en knuffelig is, dan stoppen ze wel… En zo kregen we het idee van het konijn. Jullie hebben het niet over zwakke maar over zachte weggebruikers. Wat is het verschil? Een zwakke weggebruiker, dat is een woord dat helemaal niet klopt. Hier in de buurt zijn heel wat onveilige kruispunten. Wie dan elke dag te voet of met de fiets het verkeer trotseert, die is net heel straf bezig! Konijn kan het verkeer niet wegtoveren, maar hij kan wel op een ludieke manier meer aandacht vragen voor die zachte weggebruiker. En zelf is hij natuurlijk ook erg zacht en knuffelbaar. Gaan we konijn nog terugzien? We willen graag één vaste dag van de zachte weggebruiker invoeren, met konijn als mascotte. Dit jaar was konijn alleen hier in de buurt te zien, maar hopelijk zien we hem volgend jaar in de hele stad. Vergelijk het met een positieve aanslag in de stad! En automobilisten kunnen de komende tijd beter goed opletten, want we hebben nog wel wat verrassingsacties in petto. Extra goed opletten dus… Wist je dat… …Spindokter al wat bekende vliegen in z’n web gevangen heft? Zo lagen Scoutsen en Gidsen, Helden van Ketnet en zelfs het kinderrechtencommissariaat al eens op de operatietafel van spindokter. … in het huis van spindokter lang lang lang geleden een kruidenierswinkeltje zat? En die winkel had toen als eerste in de buurt een ijskast! … spindokter uit het Engels komt? Een ‘spindoctor’ is dan iemand die een bekende politicus influistert wat hij kan zeggen als hij het zelf even niet meer weet. Zelfs de president van Amerika heeft een spindoctor! … je altijd eens mag binnenspringen bij spindokter? Er zijn regelmatig leuke tentoonstellingen, ook voor kinderen.

Interview met Christine Defever

In de kijker: juf Celine

Op een eerder triestige woensdagochtend (16 december 2015) kleurt Christine Defever, een vrouw met grote gulle glimlach, meteen mijn dag. Op weg van school naar café zegt Christine meteen vrolijk “Ik ben voorzitter. Geen president hoor”.

Twee jaar geleden stapte juf Celine onze school binnen om het kleuterteam te versterken. En het klikte tussen die twee…

De toon is meteen gezet. Christine, opticien in Lint, is een enthousiaste mama van 2 kleuters Tom en Felix. Tom gaat naar Janneke Maan en haar oudste zoon zit in de tweede kleuterklas in de Dageraad. Elke dag bolt ze met haar elektrische fiets 12 km enkel naar haar werk. “Maar het is altijd rechtdoor”, zegt ze,“ en met slechts 2 lichten is dat een ideaal parcours. Eigenlijk ben ik psychologe, maar na de geboorte van Tom ben ik aan de studies voor opticien-optometrist begonnen. Samen met mijn broer nemen we dit jaar de optiekzaak van onze vader over”. Ze breit, naait en haakt gepassioneerd en is verslaafd aan interieurboekjes. Haar optimisme maakt duidelijk dat ze haar taak als voorzitter van de ouderraad vol overtuiging opneemt.

Voor de dageraad stond ik al in drie andere scholen, maar deze school is gewoon de leukste. Waarom? Elk kind krijgt echt wel zijn plekje op deze school, ik voel me goed in dit team en ook niet onbelangrijk: een kleine school werkt gewoon beter voor mij.

Christine, 34 jaar, woont sinds 2007 in Zurenborg. Zij en haar man Nicolas kwamen hier vaak in de buurt eten… dankzij de restaurants werden ze verliefd op deze buurt en hebben ze een huis gekocht vlakbij de school. Wat heeft je overtuigd om voorzitter van de ouderraad te worden? Het is vrij snel gegaan. Veerle Maes (vorige voorzitter) is mijn buurvrouw. Zij vertelde enthousiast over deze job en ook dat ze er mee wou stoppen. Ik had altijd de intentie om naar de ouderraad te gaan, vermoedelijk zoals vele ouders, maar oorspronkelijk lukte het me niet omwille van donderdagen. Tot Sigrid me benaderde… Wat heeft je over de streep gehaald? Ik dacht dat het wel een leuke job was omdat de ouderraad veel betekenis heeft. Je houdt voortdurend de vinger aan de pols en neemt de frustraties en bezorgdheden mee die er leven in een school. Een toffe bijkomstigheid is dat je als eerste altijd van alles op de hoogte bent. Echter mijn belangrijkste motivatie is het engagement. Ik was dat een beetje kwijt. Vroeger was ik leidster bij de Koalabeertjes, een jeugdbeweging voor kinderen met een mentale beperking. Ik was daar “Grote Beer” maar de kinderen noemden mij “Dikke Beer”. Benaderen ouders je nu al? Het is duidelijk nog wat onbekend. De meeste ouders van de kleuters kennen me al, maar voor de lagere school ben ik voor de meesten nog onbekend. Ouders van kleuters beginnen me stilaan wel aan te spreken. Maar een stuk van mijn rol is nu toch om dit open te trekken. De hele school mag mij aanspreken om belangrijke plus-of minpunten mee te geven die op een ouderraad aangekaart kunnen worden. Christine doet bij deze een warme oproep dat zij echt open staat voor alles. Informatie en communicatie zijn essentieel in een school. Verzuchtingen blijven te veel tussen de ouders en mogen echt wel aangekaart worden zodat de ouderraad hiermee aan de slag kan gaan. Ze wil vooral optreden als een voorzitter die leeft volgens het principe “zagen leidt tot weinig en brengt vaak geen oplossing”. Uiteraard mogen complimentjes en positieve punten ook altijd gemeld worden! Het heeft ook voordelen dat je met een “blanco blad” begint? Zeker. Ik ben totaal niet bevooroordeeld. Ik kan nog aftasten en laat veel tot me komen. Ik besef nu wel dat als ik echt een geëngageerde voorzitter wil worden, ik ook zelf ouders ga moeten benaderen. Ik wil ook graag meer dynamiek in de ouderraad brengen. Ouders denken dat ze niet welkom zijn als ze maar een paar keer of slechts één keer kunnen komen. Dat is een verkeerd beeld. Voor mij is iedere mama of papa welkom al is het om bv. slechts één keer een belangrijk of bijzonder onderwerp te komen delen en bespreken. Ik ben blij dat er heel wat nieuwe gezichten zijn bijgekomen ondertussen. Ik wil ook werk maken van méér inhoudelijke punten. De ouderraad is meer dan enkel de organisatie van wijn- en wafeltjesverkoop. Uiteraard is dat ook nodig. Dat weet elke ouder wel. De kassa van een school moet gespijsd worden zodat de school op haar beurt toffe momenten kan aanbieden en bijvoorbeeld noodzakelijke verbouwingen kan doen. Wat is jouw grootste drijfkracht? Dat elke ouder zich betrokken voelt in onze school. Dat ouders spontaan met hun ideeën en zorgen durven afkomen. Ouders moeten zich goed voelen bij de keuze van hun school. Ze mogen niet denken dat het allemaal niet helpt. Alle kleine beetjes helpen. Ook wil ik het imago van de kleine toffe Dageraadschool helpen versterken. Wat is de concrete rol van een voorzitter? In eerste instantie ben ik verantwoordelijk samen met alle ouders voor de organisatie van praktische zaken en evenementen. Voor de rest geef toe dat ik mijn concrete rol en de invulling nog een beetje aan het zoeken ben. Ik zie mijn job als een ondersteunende rol voor de ouders. Ik ben een aanspreekpunt - zeker voor die ouders die een mogelijke drempel voelen tussen ouders en directie. Daarom vraag ik via deze weg zeker aan “oudere” ouders (die al langer meedraaien in de Leefschool de Dageraad) om mij te durven aanspreken. Op die manier kan ik meer inzichten krijgen om meer bodem te kweken. Christine haar totem was “enthousiaste koala” bij de scouts. Dat kan ik helemaal bevestigen na dit warme interview. Voor mij zit een gedreven vrouw, een mama boordevol ideeën om haar rol op een rustige doch doordachte manier op te nemen. Ik vertrouw er volledig op dat ze haar rol als voorzitter met veel goesting zal opnemen. Je kan haar steeds bereiken via [email protected] of via 0479 64 23 09. Succes Christine! Katrien Denef (Mama van Louise (L6), Hannah (L5), Jef (L1))

Wie is de Banaan?

Waarom kies je voor kleuters? Kleuters zijn helemaal te gek. Vooral hun magisch denken vind ik echt fascinerend. Zo geloven mijn kleuters bv dat ik op school woon. Of ze slaan helemaal tilt als ze horen dat ik ook een mama heb. Groot zijn zonder kindjes, dat past echt niet in hun logica. Als we er wat op door denken, krijg je wel eens 2 kampen: heeft Celine een mama of niet? En dan volgt er een hele discussie tussen ja- en neezeggers. Ik lach me dus elke dag wel een kriek. Bovendien mag ik gewoon spelen voor mijn job, niet slecht toch? Was kleuterjuf worden meteen je eerste keuze? Nee, toen ik klein was wou ik altijd paleontholoog worden. Dat is zoiets als een wetenschapper die oude botten bestudeert. Ik heb dan ook een stevige dino-periode achter de rug! Maar juf wou ik zeker niet worden. Daarna heb ik 3 jaar geschiedenis gestudeerd. Ik ben helemaal gek van geschiedenis, maar op mijn werk wou ik toch liever met iet anders bezig zijn. Zo ben ik dan uiteindelijk een opleiding kleuterjuf gaan volgen. De perfecte keuze, want de eerste keer dat ik in een kleuterklas binnenstapte dacht ik meteen: ‘ik ben thuis’. Je hebt ook een heel bijzondere oma… Ja, mijn oma is Lutgart Simoens. De kinderen kennen haar misschien niet meer, maar ouders zeker wel. Zij was één van de grootste radiostemmen van vroeger. Zo heeft ze als eerste een radioprogramma bedacht waarin mensen een plaatje aanvragen. Vandaag hoor je dat wel meer op de radio, maar mijn oma is dus zowat de ‘moeder’ van zo’n programma. Toen ik zelf klein was, waren er ook vaak meesters en juffen die fan van haar waren. Best een coole oma dus, maar ze had natuurlijk daardoor ook minder tijd dan veel andere oma’s. Vandaag is ze trouwens nog altijd helemaal mee: zo vindt ze bv ‘ De laatste show’ op TV een vreselijk traag programma. En dat terwijl ze ondertussen al 87 is! Trouwens: mijn liefde voor geschiedenis en kunst, daar zit mijn oma zeker voor iets tussen… Waar vinden we jou in het weekend meestal? In het weekend ga ik vaak naar een museum, of je vindt me thuis in de zetel tussen de boeken. Ik ben helemaal gek van lezen. Je kan al wel raden dat daar véél historische romans tussen zitten. Nog een plekje waar je me kan vinden in het weekend: Nederland. Want daar woont mijn vriend. Of ja, zoals de kleuters zeggen: mijn ‘papa’. Wist je dat… …Juf Celine vroeger als kleuter een kameel was, maar nu een echte leeuw is geworden? …als Celine in een teletijdmachine mocht stappen, ze meteen naar de 18e en 19e eeuw zou terugvliegen? In die tijd was er veel Romantiek in de kunst. Dat betekent zoveel als: veel fantasie, veel emotie en zin om vanalles te ontdekken. Het was ook het tijdperk van de verre reizen.

Column Veerle: Boeken Boven

Onlangs kreeg ik de kans kinderpsychiater Lieve Swinnen te interviewen naar aanleiding van een boek dat ze schreef over motivatie bij jongeren en kinderen (‘(Geen ) goesting?! Hoe motiveer ik kinderen en jongeren?’, Lieve Swinnen, Uitgeverij Van Halewyck). Het was een uitermate boeiend gesprek waaruit ik onder meer onthouden heb dat motivatie bij kinderen – en bij volwassenen eigenlijk ook – vooral te maken heeft met drie belangrijke psychologische basishoeften, namelijk autonomie, verbondenheid en competentie. Met autonomie wordt verwezen naar de behoefte om jezelf te mogen zijn, baas te zijn over je denken en handelen, de vrijheid hebben om zelf te kunnen kiezen. Dat betekent natuurlijk niet dat we kinderen gewoon hun zin moeten laten doen, beklemtoont de kinderpsychiater. Het blijft uiteraard belangrijk grenzen te stellen, maar bied je kind de vrijheid binnen die grenzen zelf keuzes te maken. Verbondenheid heeft alles te maken met gezien worden, erbij horen, deel uitmaken van de groep. Een school waar je als leerling geen nummer bent, een klas waar een fijne groepssfeer heerst, waar niet gepest wordt, dat werkt dus motiverend. Fijn dus dat dat dingen zijn waar op de Dageraad veel aandacht aan wordt besteed. Competentie ten slotte staat voor je bekwaam voelen en zaken tot een goed einde kunnen brengen. En dat niet alleen op vlak van school presteren maar ook op vlakken als sportiviteit, sociale omgang ... Onvoorwaardelijk ouderschap is volgens Swinnen een belangrijke basishouding die dat compentiegevoel ondersteunt: van je kind houden om wie het is en niet om wat het doet of wat het presteert. In haar boek geeft de psychiater uiteraard nog veel meer tips hoe ouders en leerkracht de basisbehoeften kunnen ondersteunen en de motivatie van kinderen en jongeren op die manier kunnen aanwakkeren. Wat ook is blijven hangen uit ons gesprek is het pleidooi dat de kinderpsychiater houdt voor lezen en voorlezen. Omdat ik zelf zo van lezen hou, was ik altijd al enthousiast over het leesmoment op donderdagochtend dat enkele jaren geleden werd ingevoerd op de Dageraad en nu ben ik dat nog veel meer. De kinderpsychiater vertelde me immers dat uit onderzoek blijkt dat lezen een heel belangrijke troef is om het later te maken in het leven. Na communicatie zelfs de allerbelangrijkste. (Voor-)lezen is met andere woorden nóg belangrijker dan pakweg wiskunde, wetenschap of samenwerken. Lieve Swinnen was zelf wat verrast over die rangorde, vertelde ze me, al wist ze al veel langer dat lezen en voorlezen heel veel positieve effecten heeft op de ontwikkeling van kinderen. Boeken bevatten namelijk veel gevoelstaal en dat is essentieel voor een kind om zijn eigen emoties te leren begrijpen. Woorden verduidelijken wat een kind binnenin voelt, wat hem of haar soms verwart. Je eigen emoties in een boek tegenkomen, kan heel geruststellend werken. Taal is bovendien ook nodig om problemen op te lossen en (voor-)lezen verruimt de woordenschat enorm. Je goed kunnen uitdrukken helpt ook bij het maken en onderhouden van vriendschappen. Een kind dat eerst kan vragen wat de ander wil, wat er scheelt of dat kan duidelijk maken wat het zelf niet accepteert, heeft op het vlak van vriendschappen een streepje voor. (Voor-)lezen werkt met andere woorden dus ook het gevoel van verbondenheid waar we het daarnet over hadden in de hand en helpt kinderen en jongeren dus gemotiveerd te houden. En willen we dat niet allemaal, kinderen die gemotiveerd zijn en zich goed in hun vel voelen? Voortaan ben ik dus nog enthousiaster als ik mijn dochters met een boek op de bank zie zitten of wanneer ze ’s avonds in bed vragen: ‘Ik mag toch nog wat lezen, he mama?’. En op donderdag stuur ik ze met een extra blij gevoel naar school, wetende dat er die dag niet alleen aan hun wiskundige en andere schoolse kennis gewerkt zal worden, maar dat er ook dat o zo waardevolle leesmoment is, dat hen heel wat troeven biedt voor hun latere leven. Ik duim dat het wekelijkse leesmoment alle Dageraadkinderen de smaak van het lezen te pakken doet krijgen en dat ze het nog lang en veel zullen doen. Over het belang van lezen voor volwassenen heb ik het met Lieve Swinnen niet gehad, behalve dan over de voorbeeldfunctie. Kinderen van ouders die veel lezen lezen ook zelf meer want zien lezen doet lezen. Maar er zullen ongetwijfeld nog veel meer troeven aan verbonden zijn. Zeker als het boeiende boeken zijn. Het boek van Lieve Swinnen kan ik alvast aan elke ouder en leerkacht warm aanbevelen. Veerle (mama van Ona (L6) en Mare (L3))

Welke meester of juf herken jij als kleine meisje of jongen op volgende foto? Schrijf deze naam op een briefje (én vergeet je eigen naam niet te vermelden)! Dat briefje moet je in de “Wie is de banaan”doos stoppen op de vensterbank van de zorgklas. Succes!!

Colofon // [email protected] / Redactie: Annemarie Gielen, Karl Van Loon, Ilse Peleman, Veerle Maes, Katrien Denef, Lies Van der Auwera, Steven Van Heuckelom, Heidi Van Loon, Annelies Vanoost / Vormgeving: Steven Van Heuckelom / En natuurlijk iedereen die zijn bijdrage leverde vanuit de school !!!