Laatste Grote Dag - Middagdienst Ron Weinland 5 Oktober 2015 Laatste Grote Dag
Nogmaals, hallo iedereen, op deze Laatste Grote Dag van het Loofhuttenfeest. Het is ongelofelijk hoe snel de dingen voorbij gaan. Ik weet dat jullie dat ook vinden. Ik ben opgewonden dat ik deze slotdienst vandaag kan geven. Het zal niet lang, zoals ik al eerder op de openingsdag gezegd heb, het is meer een minipreek. Misschien is dit een ietwat een uitdaging, dan de openingsboodschap, want ik wordt zo vaak onderbroken in de hal en Jeremy moet er allerlei stukjes uithalen. Ik krijg maximum 15 minuten (eigenlijk minder, met al die onderbrekingen) om te praten, om een stukje op te laten nemen. Ik weet niet hoelang dit zal duren, maar nogmaals, het zal meer een minipreek zijn. Voor we verdergaan wil ik iedereen er herinneren aan wat ik de 1ste dag over deze boodschap gezegd heb. Misschien heeft iemand dit niet gehoord, het is namelijk aan het begin van de 1ste preek gezegd. Want als je in Australië of in Europa bent voor het Feest... De groep in Australië zal dit als eerste horen, gevolgd door Europa. En als je dit hoort voordat mensen in de VS en Canada dit horen, dan moet je het Feest voor hen, die dit nog niet gehoord hebben verpesten. Neem er geen contact met hen over op, zeg niet wat er is gezegd in bijvoorbeeld een sms’je, in een email, een belletje, via Skype enzovoorts. Zij moeten dit horen als de preek bij hen afgespeeld wordt. En als je hier op voorhand naar luistert, voor je het als groep op de juiste tijd gaat luisteren op de Laatste Grote Dag, dan zou ik willen zeggen: ‘hey! Stop! Luister er op de juiste plaats en op het juiste moment naar!’ Het is nu, nu ik deze preek geef, halverwege de 2de week van Augustus en zoals alle sprekers moest ik deze op voorhand maken, zoals ik op de 1ste dag al zei. Er gaat veel ‘transcribing’ (de preek letterlijk woord voor woord uittypen), vertalen en bewerken aan vooraf. Soms moeten preken bewerkt worden, maar meestal valt dit wel mee. Alle preken moesten dus op voorhand af zijn, omdat er zoveel werk is voor het Loofhuttenfeest, voor de mensen die transcriben, vertalen en bewerken. Hierdoor verhoogt de werkdruk, het is meer dan zij normaal voor de Sabbat doen. Er zijn allerlei mensen die van alles achter de schermen doen. Ik wil iedereen daar voor bedanken, want het is enorm veel werk. Ik wil iedereen bedanken voor het extra werk dat zij hebben gedaan met het vertalen van de Feestpreken. Deze informatie is misschien nieuw voor sommigen van jullie, ik wil dus even vermelden wat er achter de schermen gebeurt. Sommige mensen realiseren zich dit niet. Eerst wordt er naar deze preken geluisterd en dan wordt de preek letterlijk woord voor woord uitgetypt, zodat deze als tekstbestand op de website gezet kan worden. Mensen kunnen deze downloaden en de preek lezen. Kalee, in Canada, doet dat. Jeremy bewerkt de preken, hij bewerkt de audiofiles. Natuurlijk worden de uitgetypte preken naar de vertalers gestuurd. De preken worden in het Nederlands vertaald door Mieke, in België. In het Spaans worden ze vertaald door Isabel, die in Nederland woont. En de preken worden in het Frans vertaald door Alain, die in het Verenigd Koninkrijk woont. Ik wou dit even laten weten, zodat jullie weten dat er hard gewerkt wordt achter de schermen, zodat jij de preken tijdens het Feest of tijdens de rest van het jaar kan horen of lezen. Ik weet dat dit een absoluut geweldig Feest is geweest voor jullie. Dit is namelijk Gods Loofhuttenfeest dus ik weet dat het geweldig is geweest. Weet je, God en Jezus Christus hebben gewerkt door diegenen die de preken, die jullie gehoord hebben tijdens dit Loofhuttenfeest, gegeven hebben. Het eerste dat mij opvalt is dat deze laatste boodschap van dit Loofhuttenfeest.. op deze Laatste Grote Dag, de laatste boodschap is en dat er een eind komt aan het laatste seizoen van jaarlijkse Feestdagen. Iedereen gaat terug naar het onbekende. Er zijn veel dingen die wij niet weten. Het eind van het ‘Jaar van Toewijding,’ staat voor de deur. Op 8 November begint er een andere periode. Het is het begin van de 7de periode, de laatste periode van 1.260 dagen, en ik hoop en bidt, ik geloof dat dat zo is. Maar ik geloof ook dat de 5de periode van 1.260 dagen + de 70 dagen, zou leiden naar de wederkomst van Christus op Pinksteren van 2012. Maar ik geloof met heel mijn hart dat dit de tijd is, die ons gegeven is, en daar focussen wij ons op. Wij volgen God, waar Hij ons ook heen leidt. God heeft ons naar 2012 geleid. Ik wil hier, straks, nog wat over zeggen. Ik vind het opwindend! Het is Laatste Grote Dag - Middagdienst
1
ongelofelijk, ongelofelijk opwindend en ik weet dat het ook opwindend is voor jullie, als je het begrijpt. Als je het in het juiste perspectief zal zien. Hopelijk zijn jullie allemaal dichter tot elkaar en tot God gegroeid tijdens dit ‘Jaar van Toewijding.’ En tot elkaar, ook tijdens dit Loofhuttenfeest. Zoals ik al zei, hopelijk zijn wij tijdens dit ‘Jaar van Toewijding’ dichter tot elkaar gegroeid. Ik geloof, ik weet, dat iedereen gevast en gebeden heeft, dichter tot God en Jezus Christus gegroeid is en sterker en geestelijk alerter geworden is. Ik hoop dat jullie ook de kracht en belangrijkheid van meer te vasten zijn gaan zien en dat jullie dat meer zullen doen in deze 7de periode. Deze 7de periode waarvan ik geloof dat dit de laatste 1.260 dagen zijn, voor Christus terugkeert. Met natuurlijk de 50 dagen daarna. Het is een ontzagwekkende tijd, echt waar. Wij weten niet wat er gaat gebeuren in het jaar dat voor ons ligt. Ik weet niet wat er gaat gebeuren, jij ook niet. Maar ik weet dat dit mijn laatste Loofhuttenfeest, mijn laatste Feestdag in directe gevangenschap is. De volgende Feestdag, in de lente, zal ik thuis kunnen zijn. Ik weet al een aantal maanden dat ik thuis de rest van mijn straf van 42 zal uit mogen zitten. Ik weet niet precies wat dit allemaal inhoudt, maar daar heb ik het niet over, als ik zeg ‘wij weten niet wat er ons te wachten staat.’ Wij weten niet wanneer de zaken beginnen. Wij weten niet wanneer het moeilijk wordt. Wij weten niet wanneer bepaalde dingen zullen losbarsten in bepaalde regio’s, maar wij weten wel dat het ze gaan gebeuren. Ik ben zeer gezegend, ik ben op de hoogte van alles, door het extra werk dat mijn liefhebbende vrouw verricht heeft, en dat is een geweldige hulp. Ik ben daar zeer, zeer dankbaar voor. Ik realiseer me dat ik eens ik terug naar huis ga, ik meer deel uit kan maken van dit alles. Voor we verdergaan wil ik iets met jullie delen. Ik maak me zorgen over het feit dat mensen wat lanterfanten (slabakken) naarmate de tijd verstreken is. Ik wil iedereen er aan herinneren... het is namelijk makkelijk om te lanterfanten om wat we voordien meegemaakt hebben. Ik heb het over het opslaan van voedsel en water. Op een dag zal het toeslaan, misschien niet allemaal in één keer, maar niettemin, iedereen zal meemaken dat honger en dorst toeslaat waar zij wonen. Elektriciteit, water, dat zijn allemaal dingen die wij vanzelfsprekend vinden. Voedsel vinden wij ook vanzelfsprekend. Maar er zullen geen vrachtwagens meer rondrijden. Er zal geen elektriciteit zijn. Wij moeten nadenken over wat er komen gaat en niet lanterfanten op dit gebied. Ja, natuurlijk zal er voor ons gezorgd worden, maar er zijn dingen die wij moeten doen, zij het op een gebalanceerde manier. Wij moeten plannen en wijsheid gebruiken omdat wij weten waar wij zijn en wat er aan komt. Toen ik dit aan het voorbereiden was moest ik denken aan het volk Israël. En het raakt me hoe het volk Israël zich voorbereidde om het beloofde land in te gaan. Jozua werkte met hen, bereidden hen voor, zelfs nog voor zij wisten dat zij de rivier over zouden moeten steken. Ik moet denken over hoe God ons voorbereid. Zelfs onze naam, de Kerk van God – PKG (Zich voorbereidend op het Koninkrijk van God) Hoe ongelofelijk is dat?! De Kerk bereidt zich voor op het Koninkrijk van God. En dat betekent nu zoveel meer voor ons dan het ooit gedaan heeft. Sommigen van ons zijn of worden voorbereid op het geestelijke Koninkrijk van God, als deel van de 144.000. En dit is maar een klein aantal mensen. De meesten van ons worden voorbereid op een groter, fysiek ‘type’ van het beloofde land, het Millennium. Dit is een nieuw tijdperk voor de mens en hij zal geregeerd worden door het Koninkrijk van God. Je hoeft het niet op te slaan, we kennen deze verzen, die ik wil aanhalen, uit het hoofd. Ze staan in Jozua 1: 9 waar God het volgende tegen Jozua zegt. Hij zegt: Heb Ik u niet geboden: wees sterk en heb goede moed? Sidder niet en word niet verschrikt, wees niet ontmoedigd. Wel, ik denk dat jullie dit afgelopen jaar intens beproefd zijn geweest. Satan en de demonen hebben uitgehaald als nooit tevoren. Maar je moet het grotere plaatje in het oog houden. Zij bijten in het zand! Ik ben zeer aangedaan en ongelofelijk bemoedigd door de reacties van de broeders, de dingen die ik gehoord heb. Ik heb verhalen gehoord, brieven ontvangen, ministers reports... en ik heb gezien hoe positief iedereen is geweest tijdens deze moeilijke beproevingen. Men heeft deze beproevingen als iets positiefs gezien, als een gelegenheid om te groeien, meer gezuiverd te worden, standvastiger en men heeft met een oprechte geest om voorwaarts te gaan. Die iemand die heeft geprobeerd jou te doen vallen, jou te ontmoedigen, jou zwakker te maken, wel, dat is niet zo goed gelukt. Zij bijten hierdoor in het zand. En dat is een ontzagwekkend iets om te begrijpen. Laatste Grote Dag - Middagdienst
2
Dit doet me denken aan iemand die ik wat geplaagd heb over wat zij mij geschreven had. Het klinkt namelijk een beetje raar als je het hele verhaal niet kent. Als je niet begrijpt wat ze werkelijk zegt. Ik begreep het natuurlijk en zodra ik zeg weet ik zeker dat jullie het ook begrijpen. Het is eigenlijk zeer humoristisch. Zij is niet de enige die ongeveer hetzelfde geschreven heeft, misschien met andere woorden. Er zijn een aantal mensen die dit geschreven hebben en ik vind ze allemaal geweldig. Ik zou kunnen zeggen, eens ik het niet meer deprimerend vond... grapje! Dit is wat ze zei en ze had het over de kerk in Cincinnati. Vrij vertaald... Ik moet er aan toevoegen dat ik dit gelezen heb terwijl ik in de gevangenis ben. ‘Sinds jij weg bent,’ in de gevangenis, ‘is de Kerk heel erg naar elkaar toe gegroeid.’ Mensen zijn dichter tot elkaar gegroeid in een tijd waarin Satan en de demonen meedogenloos zijn. Zij bijten in het stof. God zei tegen Jozua: wees sterk en heb goede moed. In dit afgelopen jaar hebben veel mensen hun positief begrip hierover geuit, zelfs hun waardering voor vele zware beproevingen die zij meegemaakt hebben. En, zoals sommigen van jullie gezegd hebben, de moeilijkste beproevingen in hun leven. Begrijp je dit geestelijk? De Kerk heeft grotere geestelijke kracht en moed dan ooit tevoren. Zoals gezegd in artikels die het afgelopen jaar geschreven zijn, Satan heeft minder macht over de Kerk. En daar draait het om. Minder beproevingen en aanvallen? Nee! Misschien minder voor sommigen maar meer voor anderen. Wij zijn klaar, om waar de Kerk geestelijk staat, omdat de Kerk geestelijk gegroeid is in de laatste 4 jaar. Wij zijn zo klaar als we kunnen zijn voor de volgende fase, de aftelling naar waar dit Loofhuttenfeest voor staat: het Millennium, het Koninkrijk van God dat op deze aarde zal heersen. 8 November gaan we de laatste 1.260 dagen in. Daarna volgen de 50 dagen. Ik kan je vertellen dat God in de laatste paar weken heel daarover geopenbaard heeft. Dat is werkelijk ongelofelijk! Maar je moet daar nog wat op wachten. Maar het is het wachten waard. God heeft dit geopenbaard in de laatste paar weken. Het is zeer diepzinnig. Het is meer dan geweldig! Wat kan ik zeggen? Het is opwindend, ongelofelijk opwindend! Ik wil verdergaan in Jozua 1: 9. Hij zegt: Heb Ik u niet geboden: wees sterk en heb goede moed? Waar komt dat vandaan? Het komt van God. Wij bevinden ons in het belangrijke ‘Jaar van Toewijding,’ wij moeten sterker worden en moediger zijn. De toekomst brengt grote angst, denk maar eens aan de muren van Jericho, de grote hoge muren van Jericho. Zij moesten alleen maar rond die muren te marcheren. Zij wisten dat het een onneembare stad was. Maar wij... zelfs al staart de dood ons in de ogen. Op een bepaald moment zullen wij sterven. Maar wij gaan voorwaarts, God is in ons en wij moeten sterk zijn en goede moed hebben. Hij zegt hier: Heb Ik u niet geboden, wees sterk en heb goede moed? Sidder niet en word niet verschrikt, word niet ontmoedigd, want de Here, uw God, Jahweh, uw Elohim, is met u, overal waar gij gaat. En dat is onze kracht. Wij zijn daar in gegroeid, in een hechtere relatie dit afgelopen jaar. En dat is opwindend. Wij zijn klaar. Wij worden voorbereid, wij zijn voorbereid en nu zijn we klaar om deze periode in te gaan. Laat ik wat vertellen over mijn verblijf hier in de gevangenis. Het is bewezen dat God dit gebruikt heeft om de Kerk te versterken. Weet je, dat is ongelofelijk. Denk daar eens over na: om de Kerk te versterken. Wat is dat waard? Om jouw vastberadenheid te versterken. En je bent meer vastberaden van geest dan ooit tevoren. Jij hebt een ongelofelijke hoeveelheid waarheid en wijsheid van God gekregen. Het Woord van God is uitgegoten op een ongelofelijke manier. De artikelen die geschreven zijn sinds ik hier ben, wij hebben ongelofelijk veel gekregen. God en Christus hebben ons, Gods Kerk, zoveel gegeven, dit alles heeft Gods Kerk nooit, nooit gehad. God heeft ons gezegend met een enorm inzicht en begrip en wij kunnen niet alles tot ons nemen. Je kan het niet allemaal opnemen, verteren, zelfs al lees je het twee, drie of meer keer. Er is zoveel. Echt waar. En dat zal je, naarmate de tijd verstrijkt, meer en meer gaan zien. Het is zo diepzinnig. Dat gezegd hebbende, laten ik een aantal andere zaken bespreken. We hebben net in Jozua 1: 9 gelezen dat God zegt dat Hij onze Jahweh Elohim is. God, Elohim, onze Familie. Daar draait het allemaal om. God blijft familie en vrouwen op de voorgrond schuiven in de Kerk. Familie en vrouwen gaan hand in hand, want dat daar moet balans zijn, zodat het gezin op een juiste manier kan functioneren. Hij heeft een groot doel hiermee, er is zoveel meer voor zowel mannen als vrouwe weggelegd en we beginnen dit te zien en leren. Misschien denk jij dat je dit onder controle hebt, maar Laatste Grote Dag - Middagdienst
3
door de gevangenschap, waarin deze wereld de voorbije 6.000 jaar is geweest, heb je dat niet! We hebben nog een lange weg te gaan, maar we hebben een lange weg afgelegd. We hebben een geweldige start gemaakt. Wij zijn het begin van dit alles. God geeft ons, een ieder van ons, een voorbeeld voor het begin van het Millennium. Wij zijn een voorbeeld, dat voorbeeld zal gevestigd zijn eens het Millennium hier is. In de Kerk heeft iedereen hier naar leren leven. Wij, de Kerk, zijn het voorbeeld. Wij hebben de gelegenheid om dit als eersten toe te passen in ons leven. Dat is wat wij geleerd hebben. Daar zijn wij op voorbereid. Dat is wat God in ons doet, zodat wij een voorbeeld kunnen zijn. Zo leven wij. De vrouw krijgt de juiste taak en positie in het gezin, in de Kerk. Zo wordt het gezin, de familie, verheerlijkt. Wij hebben de gelegenheid om als eersten zo te leven, om een voorbeeld te zijn. Wij zijn het fundament voor een nieuwe manier van denken, een nieuwe manier van waarderen. Wij delen met elkaar zoals God wil dat mannen en vrouwen delen. God begint ook een grotere nadruk te leggen, op teamwerk, op man-vrouw teams, ook in de ministry. Zodat wij leren hoe belangrijk teamwerk binnen het gezin, binnen het huwelijk, is. Man en vrouw. God geeft ons meer voorbeelden zodat deze aangenomen, gezien en geaccepteerd worden door de Kerk, zodat dit de norm wordt. Het wordt de norm voor de Kerk. Zo zijn wij, zo denken wij. Het is normaal voor ons. Dat is het voorbeeld. Dat is het voorbeeld dat wij moeten geven. Wij moeten dit voorbeeld geven, nu deze bepaalde periode, het Millennium, voor de deur staat. Dit is een ongelofelijk voorbeeld, want iedereen maakt eigenlijk deel uit van dat voorbeeld. Wij maken er allemaal deel van uit. Wij maken allemaal deel uit van het Lichaam. Wij maken deel uit van dat voorbeeld dat gegeven wordt. Onze norm wordt gezien door anderen. Voor ons is het normaal, en anderen zien dat. Wij realiseren ons dat soms niet, maar anderen zien dat. Zij zien welke norm wij hanteren in ons leven. Zij zien ons voorbeeld. Wij vechten of verzetten ons er niet tegen. Hopelijk doen we dat niet. Misschien gebeurt het soms hier en daar, maar wij omarmen de norm die ons gegeven wordt, wij zijn er opgewonden over. Sommigen zijn meer gefocust, sommigen worden meer op de voorgrond geplaatst, soms als deel van dat voorbeeld, maar wij delen er allemaal in. Wij zijn één Lichaam, wij maken allemaal deel uit van dat voorbeeld. Het is, nogmaals, een ongelofelijk iets. Het wordt onze norm, dat is algemeen aanvaard. Ik moet denken aan hoe God mijn vrouw en mijzelf als team gebruikt, aan het eind van dit tijdperk. Dit is een voorbeeld, de norm voor de Kerk. Dat is wat mensen zien. Dat is dus de norm. Toch zijn er mensen in de verstrooide groepen en ergens anders die dat niet snappen. Wij zijn een team. En dat wordt heel duidelijk in de verf gezet door de taak die God ons als team in deze eindtijd gegeven heeft. Hoe belangrijk is het voorbeeld van teamwerk van een man en vrouw?! Hoe belangrijk is dat voorbeeld en een gezin voor God?! De vrouw en man, het team, het teamwerk en het gezin is ongelofelijk belangrijk, om wat God doet. Dit zal duidelijker gezien worden en het zal meer en meer onze norm worden. Wij delen allemaal hierin. Zo is het nu eenmaal. Daar leven wij naar. Ik denk aan het gezin, aan onze familie. Ik moet denken aan Audra, die vorig jaar aangesteld is als profeet. Weet je, mensen zien dat. Dat is wat zij zien. En dat heeft een bedoeling. Maar wij delen daar allemaal in. Dat is onze norm geworden. Weet je, ik moet denken aan de tijd waarin naar voren kwam dat er profeten zouden zijn. Ik moet denken aan hoe ongemakkelijk dat was, omdat de Kerk al 2.000 jaar geen profeten gehad had. Wij kenden dat niet. Ik vond het ongemakkelijk, maar na een tijdje... werd het de norm. Zo is het nu. Zo worden wij gezien. En die dingen zijn zeer belangrijk, nu het Millennium voor de deur staat. Mensen zullen zien dat het onze norm is. Ik moet ook denken aan een nieuw en jonger man-vrouw team, beiden zijn in Juli senior elders geworden. Ik heb het over Joe en Sarah, uit Cincinnati. Deze voorbeelden zullen mensen kunnen zien en dat wordt dan de norm. We zijn er opgewonden over. Wij delen hier allen in, in deze norm. Dit is de norm in het gezin, het man-vrouw team. En vrouwen in de ministry, ik vind dat een ongelofelijk iets. Het is belangrijk. De Kerk die wakker gemaakt zal worden zal zien dat dit onze norm is. Het zal een tijdje moeilijk voor hen zijn, maar ik weet dat ze dat nogal snel zullen omarmen omdat God hen dit geeft, zij zullen het kunnen zien als zij wakker gemaakt worden. Dat is opwindend. En nu ben ik erg blij
om te kunnen aankondigen dat God het belang weer iets verder trekt in dit voorbeeld van familie doordat Jeremy aan het begin van het Feest geordineerd is als evangenlist. Weet je, God heeft geopenbaard dat het tijd was om dat te doen. En ik herinner me, ik weet niet of ik dat ooit met hem besproken heb, maar ik herriner mij dat hij vanaf zijn 16e al preken editen, helemaal terug tot die tijd, Laatste Grote Dag - Middagdienst
4
in mijn preken, en met mij samenwerkten in sommige van die dingen. En soms kwam hij bij me met vragen die hij niet van zichzelf kon begrijpen, hij had hulp. En ik heb dat gezien in zowel Jeremy als Audra op verschillende momenten. Weet je, soms zien we die dingen in onze kinderen die ze zien en begrijpen, waarvan we realiseren dat die niet normaal zijn dat mensen die zouden hebben. Soms zijn er dingen, als we die telkens weer zouden vertellen aan iemand uit de wereld zij die nooit zouden begrijpen, nog zien, nog het in hun juise volgorde plaatsen of een duidelijk begrip tonen van dat wat gezegd is. Zo er waren momenten waar hij naar me toe kwam met bepaalde dingen die geëdit moesten worden en ik dacht, ik was helemaal verwonderd omdat, je weet wel, het is iets dat God doet en niet specifiek van een individu. Zo weet je, God heeft een plan om zaken uit te werken. Hij gaat die plannen uitwerken en het is opwindend dat verwezelijkt te zien worden. Laat ik verdergaan met meer nieuws, opwindend nieuws. Ik moest een hartaanval krijgen zodat ik dit kon doen. Het is goed nieuws maar de weg is moeilijk geweest. Ik heb er erg naar uitgekeken om dit met jullie te delen. En ik denk ook dat jullie met verlangen gewacht hebben om hier over te horen. Ik heb op deze dag gewacht, deze Laatste Grote Dag, aan te kondigen. Ik heb dit eerder in een artikel vernoemd. Ik weet dat een aantal van jullie hierop gewacht hebben, maar ik denk toch dat mijn verlangen groter was. Het verlangen om dit met jullie te delen. Ik heb een tijdje geleden een artikel geschreven waarin ik een grote wortel heen en weer bewoog, toen ik zei dat de artikelen wat langer op zich zouden laten wachten en dat ze wat minder inhoud zouden hebben dan normaal. Ik heb vermeld dat ik op dat moment dacht dat ik het op een dag met jullie zou kunnen delen en vandaag is die dag. Ik ben heel opgewonden dat ik dit kan doen. Voor mij is het ongelofelijk spannend, hoe dit allemaal gebeurd is. Ik heb al eerder vermeld dat ik studeerde en dat ik werkte aan preken, en dat is waar, maar dat was niet het belangrijkste. Er komt hier zeker materiaal voor preken uit voort, maar, nogmaals, dat is niet het belangrijkste. Dat is niet het hele verhaal en ik heb het bewaard voor nu. Op Donderdag 28 Mei heb ik, zoals iedereen weet, een enorme hartaanval gehad, een veel grotere dan in 2005. Dit was een flinke! De pijn was verschrikkelijk. Vaak vraagt men je om de pijn een cijfer tussen 1 en 10 te geven, mijn pijn was veel erger. Ik wil dit even samenvatten. Men heeft een van de belangrijkste bloedvaten geopend (men noemt deze hartaanval de ‘widow maker’ (de weduwemaker) omdat, zoals ik begrijp, slechts een paar mensen zo’n hartaanval overleven. Ik denk dat slechts 5% dit overleven. Ik denk dat dat correct is. Maandag... de 28ste had ik een hartaanval gehad en Maandag 1 Juni werd ik uit het ziekenhuis ontslagen en keerde ik terug naar het kamp. Ik was blij dat Laura tijdens die periode in Texas was, men kon haar niet bereiken om te vertellen wat er gebeurd was. Een paar dagen zonder telefonisch contact, wat niet ongewoon is,... ik was blij dat zij pas later heeft ontdekt wat er gebeurd was. Achter de slaapzaal ligt een renbaan, achter het gebouw waar wij in zitten, ligt een renbaan en het is precies 1.200 meter lang. Men heeft het precies zo lang gemaakt. Deze baan is een beetje anders dan de meesten, de meeste loopbanen zijn namelijk 800 meter lang. Deze is dus wat langer. Elke 300 meter staan er bankjes. De eerste dag dat ik weer naar buiten ging, deed ik één rondje. Ik moest een paar keer stoppen en uitrusten op de bankjes maar de week daarop kon ik 1.6 kilometer lopen. In het begin moest ik een aantal keer uitrusten op de bankjes. Tegen het eind kon ik dat doen, tegen het eind van de daaropvolgende week. Na een paar dagen kon ik zonder problemen, zonder enige pijn een compleet rondje lopen en ik hoefde niet te stoppen. Ik weet dat ik veel hulp gekregen heb. Na 2 ½ week kon ik 3.2 kilometer lopen, in het begin moest ik wel een paar keer stoppen maar na een tijdje, na een paar dagen, kon ik deze 3.2 kilometer lopen en ik voelde me goed. In het begin moest ik het wat kalmaan doen, en ik ben nog altijd niet snel. Maar ik was in staat om toch flink te wandelen. Ik kan je vertellen dat ik niet moest stoppen. En dat is heel goed, als je bedenkt dat ik één bloedvat 100% geblokkeerd is en een ander bloedvat 85%. Zo lang ik hier zit zal er waarschijnlijk niets aan gedaan worden, als ik hier uit ben misschien. Maar de dingen gaan langzaam. Ik wilde jullie laten weten dat ik weet dat God mij gezegend heeft door mij kracht en sterkte te geven. Hij heeft mij gezegend met kracht, 3 aders waren geblokkeerd, eentje was 100% geblokkeerd, die ene die men de ‘widow maker’ noemt. Die ader was voor 100% geblokkeerd en ik kon allerlei dingen doen. Laatste Grote Dag - Middagdienst
5
Ik vind dat ongelofelijk. Ik weet dat ik veel kracht heb gekregen. En alles is gebeurd met een bepaald doel. Op die Maandag, de 1ste Juni, een Maandag, de dag waarop ik ontslagen werd uit het ziekenhuis en terug naar de gevangenis ging... 3 weken later, op 22 Juni ben ik een derde boek beginnen schrijven. En dat heb ik jullie niet verteld. Sommige mensen hebben het geraden, ik ben dus een derde boek beginnen schrijven. Ik wil wat terug in de tijd gaan, ik heb hier een aantal maanden van tevoren over gebeden. Een hele lange tijd heb ik hiervoor gebeden. Ik voelde dat ik een nieuw boek moest schrijven, maar dat was niet mogelijk in de omgeving waarin ik mij bevond en de baan die ik had. Iedereen moet werken. Er zijn bepaalde dingen die je hier moet doen. Je moet meedoe, tenzij je een bepaalde ziekte hebt waardoor je niet kan werken. Dit was dus de enige manier, dit moest gebeuren zodat ik kon gaan schrijven. De realiteit is dat ik het anders nooit had kunnen doen. Ik heb gevraagd of er een manier was waardoor ik dit kon doen, want ik moest dit doen, dat bepaalde deuren geopend zouden worden. Geen enkele deur opende, daarom was ik er op een bepaald moment van overtuigd dat ik geen boek zou schrijven. Of dat ik misschien een boek zou schrijven. Dus dacht ik dat het boek zou bestaan uit bepaalde stukken uit artikelen die ik had geschreven. Ik dacht dat het een compilatie van artikelen zou zijn. Dat was mijn conclusie en daarom heb ik in een artikel geschreven dat ik geen boek zou schrijven. Maar voila, hier hebben we een derde boek! Ik kreeg dus een hartaanval. En het opende... en dit vind ik werkelijk ongelofelijk, dit was de enige manier dat ik een boek kon schrijven. Het is ongelofelijk! Ik ga dat woord nog een heel aantal keer gebruiken. Ik ga het waarschijnlijk te veel gebruiken, maar ik ken geen ander woord dat dit kan beschrijven. Als ik mijn gewone werk had moeten doen, dan was ik nooit aan het boek begonnen. Dat was onmogelijk. Ik begon dus aan het boek op de 22ste Juni. Voor de eerste twee boeken had ik acht maanden nodig, als ik het me goed herinner Het duurde zo lang om deze twee boeken te schrijven, omdat ik ook nog ander werk te doen had in de Kerk. Het duurde dus ongeveer 8 maanden om elk boek te schrijven. Ik hoopte dat tegen de tijd dat ik vrijgelaten zou worden, in Februari, dat ik dit boek af zou zijn. Dat was het doel. In het begin was dat mijn doel. Ik wilde ook een tijdje wachten voor ik deze vooraf opgenomen preek zou geven, want ik wilde eerst de 1ste twee hoofdstukken af hebben, zodat ik dit met jullie tijdens het Feest zou kunnen delen. Voor mij is dit ongelofelijk opwindend om dit te doen, om iets te beginnen schrijven, aan het eind van Juni. Ik begon op 22 Juni en nu in September zijn de laatste hoofdstukken klaar en nu kan ik dit met jullie delen. Maar ik wou er zeker van zijn, voor ik deze preek gaf, zodat ik wist waar ik stond. Twee weken nadat ik begonnen was,.. ik was op 22 Juni begonnen, was het 6 Juli en hoofdstuk 1 was af! Verbijsterend! Twee weken. Ik kon er niet bij. Dat is ongelofelijk! Ik was met stomheid geslagen, om eerlijk te zijn. Want de snelheid waarmee artikelen geschreven worden... ik had een heel hoofdstuk geschreven, genoeg materiaal voor één hoofdstuk. En dat kan je vergelijken met 3 tot 7 artikelen, afhangend van hoe lang elk artikel is. Maar het hoofdstuk is zo lang als 3 tot 7 artikelen. Ik kan een artikel in een week schrijven. Dat is het snelste. En dat is een klein artikel, zonder veel inhoud. Zo snel kan ik dat doen. Ik zit hier.. Maar om dat hoofdstuk te schrijven, dat je kan vergelijken met 3 tot 7 artikelen (afhankelijk van de grootte van de artikelen)... en dan een hoofdstuk schrijven in 2 weken?! Wow! Ik had nooit gedacht dat ik zo snel kon schrijven. Het is heel opwindend voor mij en ik heb er naar uitgekeken om dat met jullie te delen. Maar daar stopt het niet. Er komt nog meer. Een week en 4 dagen later, op 17 Juli, was hoofdstuk 2 af! Dat was een ongelofelijk moment! Geweldig! Daar hebben we het woord weer, ongelofelijk! Wow! Een week en 4 dagen later, eerst had ik een hoofdstuk in 2 weken geschreven en dit hoofdstuk ging veel sneller. Een week later, ja, hoofdstuk 3 was af! Dat is een dubbele Wow! En twee keer geweldig, geweldig!! Ik was heel opgewonden omdat ik wist dat ik dit met jullie zou kunnen delen. Op 30 Juli, 6 dagen later, was hoofdstuk 4 klaar! 6 dagen! Wat kan ik daar over zeggen?! Er zijn geen woorden om dit te beschrijven. Ongelofelijk! Op 30 Juli was de helft van het boek geschreven. Het zullen namelijk 7 hoofdstukken zijn, net zoals de andere boeken.
Laatste Grote Dag - Middagdienst
6
Verdergaand, op 3 Augustus, 4 dagen later, was hoofdstuk 5 geschreven! Er zijn geen ‘wows’ en ‘ongelofelijk’ genoeg om dit te beschrijven. 4 dagen later, en een compleet hoofdstuk was af. Ik heb er geen woorden voor. Ongelofelijk, werkelijk ongelofelijk, dat dit zo snel heeft kunnen gebeuren. Het is wonderbaarlijk. Maar, hoofdstuk 6 en 7, zijn een heel ander verhaal. Het duurt langer om deze te schrijven, omdat het Feest... Op dit moment werk ik aan hoofdstuk 6 en ik ben halverwege. Het schrijven van dit hoofdstuk duurt wat langer. Er komt veel meer bij kijken, het is moeilijker. En hoofdstuk 7 zal ook moeilijker zijn. Er zijn een aantal dingen waar ik nog aan moet werken. Maar voor mij is het ongelofelijk opwindend dat ik al zoveel gedaan heb. Ik denk dat tegen het Feest alle hoofdstukken geschreven zijn. Daarna moet het boek natuurlijk bewerkt worden, het moet vertaald worden en ik ben er niet zeker van wanneer het boek beschikbaar zal zijn. Het kan Mei of Maart zijn, je moet dus nog even geduld hebben. Zo is het u eenmaal. Maar dit boek gaat veel sneller. Als ik het niet af heb tegen Februari, zal het nog langer duren, dan zullen jullie het misschien pas na de voorjaarsfeesten kunnen lezen. Dit boek zal in meer talen vertaald worden dan de andere boeken. En als je het leest zal je wel begrijpen waarom God ons dit laat doen. Ik ben er zo opgetogen over. De talen, waarin eerdere boeken vertaald zijn, zijn Engels, Spaans, Nederlands, Frans en Italiaans. Maar nu gaan we het ook in Duits, Russisch, Zweeds en Portugees vertalen. Het is opwindend en eens je het boek leest zal het duidelijk worden waarom het boek ook in deze andere talen vertaald wordt. Spannende tijden. Ik wil een beetje toelichting geven bij hoofdstuk 6. Ik was er bijna klaar mee, het was bijna af, ik was klaar met schrijven maar ik was niet helemaal gelukkig met hoe sommige dingen geschreven staan. Vooral met in het achterhoofd de gecompliceerde gebeurtenissen, de dingen die gaan gebeuren in deze eindtijd. Het is namelijk niet eenvoudig. En des te langer deze dingen duren, en om de dingen die ik in het verleden geschreven heb, zal voor sommigen het moeilijk zijn het complete plaatje te begrijpen. Er zijn bepaalde dingen geschreven die waarschijnlijk beter uitgelegd moeten worden, maar... het is belangrijk dat je begrijpt... er zijn 7 miljard mensen op deze aarde, verschillende landen, verschillende religies, verschillende achtergronden. Allerlei verschillende dingen, allerlei verschillende dingen die gebeuren op aarde. Maar God coördineert de zaken en de planning is in Zijn handen. Je kan het niet echt vergelijken met de schepping van het universum, met het scheppen van een nevel, een zonnestelsel bijvoorbeeld. Er was niets dat God tegensprak. Het veranderde niet. Niets kon veranderen omdat het allemaal gepland was en zo uitgevoerd werd. Er was niets dat het resultaat in de weg stond. Het werd precies gemaakt zoals het gepland was. Maar dat is niet zo met mensen. Dat is niet zo met de mens en de dingen, in deze eindtijd, die gedaan worden. Het was anders voor de zondvloed. Het stond al vast dat de geest van de mens zo slecht en verdorven zou zijn dat God bepaald had dat Hij slechts met één mens zou werken. Er was er maar één op dat moment. Op dat moment kon er niets gedaan worden. Dat was het. De ark werd gebouwd en dat was het voor de wereld. Deze keer is het heel anders, we hebben het over grote groepen mensen waar mee gewerkt zal worden. Zij zullen door al de ellende gebracht worden. Maar er zijn grote getale mensen die hier niet doorheen zullen komen, er wordt, aan het begin van het Millennium, niet met hun geest gewerkt. Dit is geen eenvoudig onderwerp, het is niet makkelijk. In dit hoofdstuk worden zaken besproken die niet eenvoudig zijn en het is al moeilijk genoeg voor ons in de Kerk om een duidelijk idee te krijgen waar ik over schrijf. Ik was er dus niet tevreden over. Ik was blij en opgewonden over de dingen die geopenbaard werden, maar er gebeurd zo veel en ik weet dat normale lezers zullen afhaken. Ik ben teruggaan naar dit hoofdstuk en ben aan verschillende dingen gaan werken. Ik heb een dag vrij genomen, dacht er over na, las een aantal zaken die ik geschreven had, nog eens door en vroeg om hulp. Ik denk dat dit allemaal gebeurde met een bepaald doel, sommige zaken moesten simpeler uitgelegd worden, zodat het veel duidelijker zou zijn. Het moet mij eerst heel duidelijk zijn, want er wordt met mij gewerkt zodat ik deze dingen duidelijker kan neerschrijven, zodat ik ze in simpele woorden kan uitleggen. En je kan het vergelijken met geestelijke zaken, God geeft ons fysieke vergelijkingen om de geestelijke zaken te kunnen begrijpen. En dat is precies waar we het hier over hebben. Er zijn dingen waar je moeilijk vergelijkingen voor kunt vinden, om deze te gebruiken om de zaken duidelijker te maken en om beter begrip te geven.
Laatste Grote Dag - Middagdienst
7
Er staat veel in hoofdstuk 6. Ik ben dus terug gegaan naar dit hoofdstuk en het gaat goed. Ik ben ongeveer op 1/3de, misschien iets verder, misschien ben ik zelfs bijna op de helft. Maar het gaat wat langzamer. In hoofdstuk 7 wordt meer uitgelegd over de timing en de dingen die al gebeurd zijn, althans, dat is het plan op dit moment. Misschien is het niet zo, als ik er aan begin,want soms krijg ik dingen te zien die niet in mijn geest zijn, maar ze worden later gegeven.. we zullen zien. Het is zeer opwindend. Alles dat samenkomt is opwindend. En het vergt meer tijd. Jullie hebben lang gewacht op deze aankondiging en het duurt een tijdje voor alles vertaald en klaar voor verzending is. En, nogmaals, ik weet niet wanneer dat zal zijn, maar het zal gebeuren. Ik wil ook nog meegeven, dat er dingen zijn over de 7 Laatste Plagen, die geopenbaard zijn, en die opwindend zijn. De dingen gaan anders dan als Christus teruggekeerd was in 2012. Ik kan je al zeggen dat dit ook in dit hoofdstuk zal staan. Hij zou terugkomen in 2012! En ik vind dat ongelofelijk om te weten! Laat de wereld maar spotten! Laat de wereld ons maar uitlachen enzovoorts. Maar weet je, God heeft een manier waarop Hij de dingen doet. Ik weet zeker dat jullie opgewonden zijn als je begint te lezen over en te begrijpen wat God aan het doen is. Er zijn dingen die Hij niet direct aan ons openbaart. Ik moet denken aan wat er gebeurde toen Hij openbaarde wat er met de Kerk gebeurd was. Dat gebeurde niet direct na de Apostase. Het duurde 2 tot 3 jaar voor wij konden begrijpen en bevatten wat God openbaarde, zodat het hele plaatje zichtbaar werd. Wij zijn fysieke mensen met een fysieke geest en het geestelijke begrijpen duurt langer. Wij hebben geleerd om het sneller en sneller te leren, ik moet daarbij denken aan alle artikelen die wij gekregen hebben. Er staat zoveel in die artikelen dat je achterover slaat als je er over nadenkt. We gaan veel krijgen en het is opwindend, het is inspirerend, de dingen die gebeurd zijn vallen op z’n plaats. En, belangrijker, we zullen weten waarom ze gebeurd zijn zoals ze gebeurd zijn. Weet je, er staan dingen in de profetie over de mensheid die we niet volledig begrijpen. De mens heeft een keuze, de vrije wil. Zo zijn wij geschapen. Er zijn dus dingen, vooral dingen in de eindtijd, die niet makkelijk zijn. God heeft een structuur in bijna alle profetieën en deze basisstructuur zal en kan niet veranderen. God heeft ons laten zien dat er bepaalde dingen kunnen veranderen. Ik moet denken aan de preek over details, die Jeremy gegeven heeft. En dat heeft mij geholpen om dit beter te begrijpen en om het proces te kunnen bevatten. Het maakt niet uit welk proces het is, de details enzovoorts, ze zijn spannend en inspirerend. Veranderingen kunnen komen als je iets zuivert, als je iets beter maakt en we beginnen het beter te begrijpen. Je kan het vergelijken met de twee dagen van vasten die wij als Kerk in Januari, het begin van Januari 2009 gedaan hebben. Ik heb het in het verleden al gezegd, het was Gods wil en verlangen dat wij dat deden, maar wij moeten een open geest en bereidheid hebben om te willen reageren. En om eerlijk te zijn, het was nog niet duidelijk of wij dat geestelijk waren. Er waren nog veel onduidelijkheden in 2006, 2007 en misschien ook in 2008, het begin van 2008. Het was nog niet duidelijk, maar het is mogelijk dat er op dat punt bepaalde dingen niet vastgelegd waren in de Kerk. Het is moeilijk genoeg. Ik kan het niet beginnen begrijpen en bevatten, maar God heeft laten zien dat er zoveel planning aan vooraf gaat om deze wereld op Zijn Koninkrijk voor te bereiden. Zelfs in de Kerk, om wat wij meegemaakt hebben sinds de Apostase. Wij hebben namelijk een vrije wil. Wij hebben de vrije keuze. God werkt aan een structuur, maar wij, mensen, zijn geneigd om in de weg te lopen. Hij heeft bepaalde zaken toegelaten, zodat er bepaalde zaken konden veranderen in de algehele structuur. Het gaat nog altijd gebeuren, de structuur is er nog altijd. Dit zal allemaal beter uitgelegd worden in het boek en ik denk dat jullie het opwindend zullen vinden. Dit is een geweldig Loofhuttenfeest en Laatste Grote Dag geweest en ik kan dat nu al zeggen, nu ik dit opneem in Augustus. Ik kan nu al zeggen dat dit een geweldig Loofhuttenfeest en een geweldige Laatste Grote dag is geweest, zoals ik al eerder zei. Dit is namelijk Gods Feest en Hij heeft ons op een ongelofelijke manier hierop voorbereid. Wij hebben dit jaar het speciale ‘Jaar van Toewijding’ gehad.
Laatste Grote Dag - Middagdienst
8
Wij gaan voorwaarts, wij zijn sterker, meer vastberaden, geestelijk meer gefocust dan ooit tevoren. Wij zijn meer klaar dan ooit tevoren, voor wat er komen gaat. De volgende paar jaar zullen de meest ongelofelijke tijd zijn in jouw hele leven. Moeilijk? Ja! Er zullen verschrikkelijke dingen gebeuren. Maar wat wij mee zullen maken, de periode waar wij in leven, zullen ongelofelijk zijn. Wat wij al meegemaakt hebben is ook geweldig. Ongelofelijk en moeilijk te beschrijven. Wij hebben iets beleefd...iets ‘geleefd’, wat nog nooit eerder in de gehele geschiedenis van de Kerk voorgekomen is. De tijden die voor de deur staan zullen de meest ongelofelijke tijden uit jouw leven zijn, van het verleden, het heden en de toekomst. God heeft onze dezen dingen in het verleden verteld en nu maken ze meer deel van ons uit dan ooit tevoren. Wij zijn voorbereid en klaar, Hij heeft ons gekneed en gevormd in wat Hij Jozua vertelde: ‘Heb Ik u niet geboden: wees sterk en heb goede moed? Wees niet bang, niet ontzet...’ of ‘ontmoedigd’. Wij hebben geweldige sterkte gekregen. Hiertoe zijn wij gekneed, als nooit tevoren. Wij zijn veel minder bang dan voorheen. Die onbevreesdheid is in ons gekneed. Wij zijn niet ontmoedigd, maar enorm bemoedigd voor alles wat voor ons ligt. Het is een ontzagwekkend iets! Dit is in ons gekneed en gevormd. God en Christus hebben dit gedaan en wij zijn Gods Familie.
Laatste Grote Dag - Middagdienst
9
