LAAT DE SCHOOLMEIS- JES VRIJ!

NUMMER 17 ◆ MEI 2014

NUMMER 17 ◆ MEI 2014 ◆ TIJD VOOR EEN NEDERLANDSEE LENTE

Hét nieuwe moslim opinieblad van Nederland

“LAAT DE SCHOOLMEISJES VRIJ!” De Organisatie van de Islamitische Samenwerking (OIS), een intergouvernementele organisatie met een permanente vertegenwoordiging bij de VN, noemde de actie van Boko Haram “inhumaan en barbaars”

3

ONZE KINDEREN EN ONZE DEMOCRATISCHE WETTEN De kinderen van asielzoekers zijn net zo Nederlands als de kinderen van Henk en Ingrid. En die van Fatima en Mohammed

4

VERWOESTING ISLAMHISTORIE IN MEKKA

5

Op eigen gebied bulldozeren ze het islamitisch erfgoed plat om plaats te maken voor luxe hotels en prestigieuze winkelcentra die de bedevaartgangers tot kopen kopen kopen moeten verleiden

ALTIJD DIE MOSLIM Je kunt tegenwoordig geen krant openslaan, geen site bekijken, geen discussieprogramma op tv of radio meer beluisteren, of het gaat over problemen in de wereld,waarbij vaak de vinger wordt gewezen naar de moslim

WIL JIJ M’N VRIENDJE ZIJN ouders kunnen het slachtoffer worden van de ‘achter-de-voor-

8

deur-manie’ van het pedagogische diersoort

6

OUR 12 POINTS GO N OVERVOLLE HALAL OF TOCH ‘ONTWORTELDE To .... KLASSEN HOUDT KINDEREN’ EVEN NIET Studeren is voor de jongeren vaak MEN ORDE MET Alles moet op alles gezet worden, Als bekeerde moslim zit je met enige regelmaat toch tussen moeilijk of onmogelijk vanwege DE STOK dat het kind in zijn of haar eigen

10

11

wegversperringen, controleposEen compliment richting de ten en natuurlijk de overbekende kinderen krijgt ze gewoonweg niet over haar lippen muur

14

omgeving, dorp, stad, land blijft

twee vuren

15

Redactioneel

De wereld in beweging … naar? In Harderwijk heeft het nieuwe college van ChristenUnie, CDA, VVD en Stadspartij Harderwijk Anders haar nieuwe programma gepresenteerd, dat luistert naar de naam “Vernieuwing door verandering”. Deze titel schoot me door het hoofd toen ik de afgelopen week aan het zappen was op de tv. Eerst zie je een vreselijke vertoning van een ‘vrouw met een baard’ die het Eurosongfestival heeft gewonnen. Mogelijk een goed lied, maar de vertoning is niet aan mij besteed … een kermisact hoorde ik …

Colofon Gedistribueerd: Mei 2014

Aan deze editie werkten mee: Irene Schippers Sven Snijer Haseena Bakthali Jacques Visker Burak Yildiz

Daarna begon dit weekend de serie programma’s van Femke Halsema over de vrouw in de islam, de moslima. Maar waarom nu op deze manier weer? En waarom juist Femke? Degene die eerder tegen de hoofddoek was, degene die op tv aangaf dat ze blowde, meer buiten school vertoefde dan in de les was en aan haar moeder vertelde hoe “de eerste keer was”? Is dit nu de verandering in onze maatschappij die het college in Harderwijk voorstaat ? Ik weet het niet, misschien is het dan toch niets voor mij. En dan met de Europese verkiezingen die voor de deur staan. Zouden daar ook veranderingen uit gaan komen? Wat de situatie van de moslims in de wereld betreft, is er helaas niets veranderd of moet ik zeggen, is het alleen maar slechter geworden? Mogelijk weet u het of niet, maar ik ben zeer gegrepen door de status in Palestina, door het lijden van de Palestijnen. Maar ik volg alles in de wereld, Myanmar, Afghanistan, Midden Oosten, Afrikaanse landen en de Islam van onze broeders en zusters in deze landen. En ik ben niet blij … als je het nieuws allemaal ziet. Deze week weer in Myanmar: aanslagen op moslims, maar ook Boko Haram die onze goede naam te grabbel gooit. Ik volg dit nieuws en verzamel de artikelen op de site www.khamkarpress.com , maar ik schrijf er ook over. Een aantal van mijn schrijfsels (columns) heb ik verzameld in een bundel met de titel die boven dit stuk staat. Het boekwerkje is sinds deze week verkrijgbaar.

Hoofdredactie: Henny Kreeft

Eindredactie:

Ik zoek nieuws over Palestina, ik wil weten hoe het gaat in Myanmar, ik hoor maar één kant van het verhaal in de Arabische landen. Ik zou zo graag het verhaal van de moslim in de straat horen in Palestina, in Myanmar, in Syrië, in Egypte, maar ook in Afrikaanse landen, in Iran, Irak en Afghanistan. Waarom krijg ik die zaken niet te zien of te lezen?

Nora Naber

Echt, dag naar dag zit ik achter die pc, Facebook, Twitter, Google, Gmail, het staat allemaal open. Bang dat ik wat zal missen? Misschien wel ja, maar er is ook een ander belangrijk item voor me: mijn medemens.

Grafische vormgeving: tMVI

Als ik een advies mag geven aan de programmaleiders van tv en redactieleden: geef eens nieuws van onze medemensen in de wereld. De wereld is in beweging … maar waar gaan we naar toe?

Email:

Henny A.J. Kreeft

[email protected]

Hoofdredacteur De Stem van de Ummah

Telefoon: 06 – 49400851

NUMMER 17 | MEI 2014

2

“Laat de schoolmeisjes vrij” Het bericht dat religieuze islamitische leiders wereldwijd de ontvoering van meer dan 300 Nigeriaanse schoolmeisjes door de extremistische rebellenbeweging Boko Haram streng veroordelen en onmiddellijke vrijlating eisen, sijpelt mondjesmaat door in de Westerse media. Voor de moslimgemeenschap is het echter belangrijk om deze informatie te ontvangen. Als de reactie was uitgebleven, zouden wij ons afvragen waarom zij zich niet om het lot van deze meisjes bekommeren. Het geeft hoop, dat de geleerden het veroordelen, dat de Islam als geloof in deze zaak misbruikt wordt door onverlaten.

D

e rebellen hebben de vorige maand meer dan 300 meisjes en vrouwen uit een internaat in Chibok in het noordoosten van het land ontvoerd - waarvan zo’n 50 zijn ontsnapt - om ze als slavinnen op de markt te verkopen. Dat heeft althans de leider van Boko Haram meegedeeld en hij beweerde, dat de ontvoeringen gerechtvaardigd zijn. De daden van de rebellen zouden namelijk gebaseerd zijn op islamitische leringen. Religieuze leiders wereldwijd veroordeelden de ontvoeringen echter ten strengste. De Islamitische Fiqh Academie in Saoedi-Arabië gaf aan: “Deze misdaad en andere misdaden die door dit soort extremistische organisaties gepleegd worden zijn in strijd met alle menselijke principes en morele waarden en doen de bepalingen van de Qur’an en de leringen van de Profeet geweld aan.” Ook de Organisatie van de Islamitische Samenwerking (OIS), een intergouvernementele organisatie met een permanente vertegenwoordiging bij de VN, noemde de actie “inhumaan en barbaars”. Groepen als Boko Haram “verloochenen niet alleen de islam, maar ook hun menselijkheid.” Overigens lijken de Ulama en de leden van de OIS het alleen bij woorden te houden. Ik ben bang dat het weinig indruk maakt op de wildguys. Volgens Wikileaks luisteren zij beter naar de CIA. Boko Haram zou namelijk geïnfiltreerd zijn door de Amerikaanse geheime dienst. Bevolking niet overtuigd De Nigeriaanse president Goodluck Jonathan houdt het ook vooral bij grootspraak. Hij kondigde aan dat de ‘war on terror’ gewonnen zou worden.

“Zij doodden 336 burgers en staken huizen in brand terwijl zij ‘Allahoe Akbar’ schreeuwden,” meldt de New York Times.”

Groepen als Boko Haram “verloochenen niet alleen de islam, maar ook hun menselijkheid.” “Ik geloof dat de ontvoeringen van deze meisjes het begin van het eind van de terreur in Nigeria zal zijn,” probeerde hij zijn publiek te overtuigen dat bestond uit wereldleiders, die het Wereld Economische Forum bezochten dat dit jaar in Nigeria werd georganiseerd. Voor de beveiliging van het forum had de president voor de beveiliging van het forum 6000 manschappen opgetrommeld, terwijl aan de ontvoerde dochters van het volk een paar weken lang geen aandacht besteed werd. Zijn eigen bevolking, en met name de dorpelingen van waaruit de meisjes zijn ontvoerd, is daarom allerminst overtuigd. Behalve dat de president op de nationale televisie toegaf, dat hij geen idee had, waar de meisjes zich zouden kunnen bevinden, blijkt uit een rapport van Amnesty International dat de Nigeriaanse geheime dienst op de hoogte was van de ontvoeringsplannen van Boko Haram, zo bericht NRC op 9 mei. In naam van Islam En toen de president dan wel de daad bij het woord voegde onder grote internationale druk, en de militairen naar de meisjes liet zoeken aan de grens bij Tsjaad, Kameroen en Niger, zagen de rebellen hun kans schoon de afgelopen week in het noordoosten van het land. “Zij doodden 336 burgers en staken huizen in brand terwijl zij ‘Allahoe Akbar’ schreeuwden,” meldt de New York Times. Het zou me niet verwonderen, als de geheime diensten ook hier van tevoren van op de hoogte waren, dan wel hier een rol in hebben gespeeld. Volgens AD-columnist Jerry Goosens kijkt de moslimgemeenschap schouderophalend toe. Ik kan alleen over mezelf spreken. Ik wind me erover op, dat er ‘in naam van islam’ meisjes worden ontvoerd en als slaven worden verhandeld, terwijl als we de islamitische bronnen er op naslaan, duidelijk wordt, dat zowel Allah als Zijn Profeet, vrede zij met hem, opriepen om slaven vrij te laten. De religieuze leiders mogen over de moderne slavernij wel vaker hun mond roeren. Ik denk, ook dat er meer aan de hand is dan de ontvoering van 300 schoolmeisjes. Het lijkt onderdeel te zijn van een schimmig politiek spel, waarvan deze schoolmeisjes de dupe zijn geworden. Ik irriteer me, dat de westerse leiders mooie sier maken door de meisjes te redden van het kwaad en dat ‘de Islamitische wereld’ geen vin verroert. Tot slot erger ik me aan de media die kicken op alles waarmee ze de Islam in een kwaad daglicht kunnen stellen, vooral door zoveel mogelijk ‘Allahoe Akbar’-schreeuwende mannen in beeld te brengen dan wel te beschrijven. Ik zeg op mijn beurt “Allahoe Akbar!”, want Allah is veel groter dan alles wat men Hem toebedeelt. Wij hebben misschien niet in de gaten, wat er allemaal wordt bekonkeld, maar niemand kan Hem te slim af zijn. Ik bid tot God, dat de meisjes ongedeerd weer thuis worden gebracht.

Nora Naber

3

NUMMER 17 | MEI 2014

Onze kinderen en onze democratische wetten Steeds meer mensen beseffen op wat voor een manier de Nederlandse regering met uitgeprocedeerde asielzoekers omgaat. De VARA zond de indrukwekkende documentaire ‘Uitgezet’ uit, die beloond is met de Clara Meijer-Wichmann penning. In deze documentaire is te zien hoe uitgezette asielzoekerskinderen hun deportaties naar het land van herkomst hebben moeten ervaren. Ze komen terecht in een vreemd, kil en vaak ook een gevaarlijk land. De meeste van deze kinderen zijn geworteld in Nederland. Ze gingen hier naar school, bezochten sportverenigingen en vierden zelfs Sinterklaas of Hemelvaartsdag. Ze zijn net zo Nederlands als de kinderen van Henk en Ingrid. En die van Fatima en Mohammed.

E

Een kind onttrekken uit haar woon- en leefomgeving druist in tegen menselijke verdragen die Nederland heeft gesloten. Het kinderrechtenverdrag bepaalt dat het belang van een kind centraal dient te staan in alle maatregelen die genomen worden door de Nederlandse regering. Maar de Nederlandse regering deporteert zonder pardon hier gewortelde kinderen naar het land van herkomst als die niet onder het Kinderpardon vallen.

Ze zijn net zo Nederlands als de kinderen van Henk en Ingrid. En die van Fatima en Mohammed.

Vanwege deze idiote regeling hebben 140 burgemeesters een petitie getekend voor een ruimer Kinderpardon. Zij zijn afkomstig van zowel linkse als rechtse partijen.

Maar staatssecretaris Fred Teeven laat geen traan vallen voor deze kinderen. Onder het mom van democratisch gekozen wetten gaat hij door met het deporteren van kinderen naar gevaarlijke en voor hen vreemde gebieden. Eerder liet Teeven weten dat hij geen gebruik zal maken van zijn discretionaire bevoegdheid om buiten de boot gevallen kinderen een verblijfsvergunning te verlenen. Niets duidt erop dat hij ook maar een haar beter is dan Rita Verdonk. De Dienst Terugkeer Een van de voorwaarden van het Kinderpardon is dat kin- en Vertrek houdt zich voornamelijk bezig met deren op hun achttiende langer dan vijf jaar in Nederland het uitzetten van uitgeprocedeerde asielzoekers. Met de invoering van deze dienst door destijds moeten hebben gewoond. Daarnaast moeten ze onder minister Verdonk is het uitzettingsbeleid veel het toezicht van de rijksoverheid staan (IND, DT&V en effectiever geworden. Een asielzoeker moet COA). Er zijn kinderen die niet onder het toezicht van zich verplicht wekelijks melden bij de DT&V het Rijk stonden maar die van de gemeente. Hierdoor waardoor hij veel sneller kan worden gedeporvallen ze buiten de boot. Marc Dullaert, kinderombudsteerd. DT&V houdt zich bezig met het uitzetten man, vindt dit ‘idioot’. “Want”, zegt hij in een interview van uitgeprocedeerde asielzoekers. Wie wil zich met de NRC, “bij de overheveling van de zorgtaken naar daar nou bij melden, als je honger en dorst hebt moeten ontvluchten. De cijfers van de DT&V de gemeentes worden de gemeentes wel als decentrale overheden gezien. Dan zouden de kinderen die onder het laten weliswaar zien dat het aantal uitzettingen in toezicht van de gemeente stonden wel onder het Kinder- 2013 (2.570) minder is dan in de twee voorafgaande jaren (5480 in 2011 en 5460 in 2012), pardon moeten vallen.” maar de meeste vluchtelingen zijn uitgezet naar oorlogsgebieden zoals Afghanistan, Somalië en 140 Burgemeesters Irak. Blijkbaar hecht de Nederlandse regering Het is inderdaad idioot. Een kind dat vijf jaar onder toe- meer waarde aan het uitzetten van vluchtelingen zicht van de gemeente stond – afwisselend met een paar dan aan mensenrechten. maanden onder particulier toezicht - wordt straks gedeporteerd terwijl het hier is geworteld. Oppositiepartijen Moreel verwerpelijk in de Tweede Kamer, burgemeesters, lokale bestuurders Het gaat in totaal om een aantal van 300 in Nederland gewortelde kinderen dat niet onder het juichen een ruimer Kinderpardon toe. Kinderpardon valt.

Dat is best een groot getal, als die kinderen ook een vader en moeder hebben. In de uitzending van de VARA komt duidelijk naar voren waar de uitgezette kinderen mee worstelen. Sommige kinderen hebben te maken met neerslachtigheid en anderen worden suïcidaal. Dit kwam naar voren in het onderzoek van Dr. Kalverboer en Drs. Zijlstra aan de universiteit van Groningen. Basale voorzieningen als onderwijs en onderdak hebben deze kinderen niet in het land van herkomst. In feite pakte de Nederlandse regering hun basisrechten af. Hoe democratisch wetten ook mogen zijn, deze kunnen ook moreel verwerpelijk zijn. Het gaat er niet om wie in dit koude kikkerlandje wil blijven om te profiteren van sociale voorzieningen. Maar om fundamentele mensenrechten zoals het recht op onderwijs en veiligheid. Zolang de Nederlandse regering de fundamentele mensenrechten niet in acht neemt en met haar vingertje wijst naar landen zoals Oekraïne, zal er ook nooit beweging komen in het naleven van deze rechten. Er zitten genoeg Wimes en Mauro’s in azc’s. Daarom moet het Kinderpardon worden uitgebreid!

Burak Yildiz

Een asielzoeker moet zich verplicht wekelijks melden bij de DT&V waardoor hij veel sneller kan worden gedeporteerd. NUMMER 17 | MEI 2014

4

Verwoesting Islam-historie in Mekka Ik ben geen Schriftgeleerde en ik zie mezelf niet als een voorbeeldige moslim, wat dat ook moge zijn. Ik drink geen alcohol, eet geen varkensvlees, weet ongeveer wel het verschil tussen haram en halal, probeer goed te doen etc.

‘Bijna 450 Turkse mijnwerkers gered’ Bijna 450 mijnwerkers zijn gered uit de door een brand getroffen kolenmijn in West-Turkije. Dat heeft de betrokken mijnbouwonderneming in Soma afgelopen woensdag laten weten. In de mijn waren op het moment van de ramp dinsdag volgens de autoriteiten 787 mensen aanwezig. Het officiële dodental van de mijnramp staat vooralsnog op 238. Volgens het mijnbouwbedrijf is nog niet duidelijk wat de oorzaak van de brand is geweest. Eerder werd een ontploffing in een stroomcentrale als de oorzaak genoemd. De snelle verspreiding van koolmonoxide heeft volgens het bedrijf ‘’helaas’’ tot het grote verlies aan mensenlevens geleid. Het drama, waarschijnlijk het ernstigste mijnongeluk ooit in Turkije, heeft tot een golf van geschokte reacties en protesten tegen premier Recep Tayyip Erdogan geleid. Erdogan had kort tevoren in de plaats in het westen van Turkije een toespraak gehouden. Hij haalde daarin mijnongelukken uit de 19e eeuw in Engeland en de VS aan om erop te wijzen dat rampen overal kunnen gebeuren en van alle tijden zijn. De Turkse regering kondigde drie dagen van nationale rouw af. (bron: nu.nl)

Maar wat als er heel doelbewust historisch Islamitisch erfgoed wordt vernietigd, door Islamieten en zelfs zonder dat het oorlog is? Ik ben kunst- en cultuurliefhebber en in het buitenland bewonder ik de verschillende culturen en hun kunstuitingen. Arabische kunst, kalligrafie, architectuur en sieraden, vind ik prachtig. Ik vind het lastig om te begrijpen dat de maan met het oog gezien moet worden voordat we kunnen overgaan tot vasten of Id Ul Fitr. We zijn tegenwoordig voorzien van moderne technologie en we reizen toch ook niet meer per kameel? Verder zie ik om mij heen jonge mensen strenger in de leer worden dan hun ouders, sommigen gaan zelfs naar Saoedi Arabië voor Islamstudie. De regels en antwoorden komen allemaal daar vandaan. Daar is het centrum van de Islam. En daar moeten we naartoe voor de verplichte bedevaart want daar is het allemaal gebeurd in het leven van de profeet en daar ligt de ontstaansgeschiedenis van ons geloof. Dat wij geen beelden aanbidden is mij met de paplepel ingegoten. De achtergrond daarvan begrijp ik en daar kan ik mee inkomen. Maar de vernietiging van de Boeddhabeelden in Afghanistan is mij toch niet in de koude kleren gaan zitten. Ik zie het als kunst. En ik heb bovendien respect voor andere geloven en culturen. Een kunstliefhebber is geen beelden-aanbidder. Maar wat als er heel doelbewust historisch Islamitisch erfgoed wordt vernietigd, door Islamie-

ten en zelfs zonder dat het oorlog is? Hoe om te gaan met Islamitische autoriteiten die eigenhandig de plekken slopen die moslims over de hele wereld altijd als heilig hebben beschouwd? Dat slopen is namelijk al een paar jaar gaande in de heilige steden Mekka en Medina.

Als het conserveren van die historische plekken een risico inhoudt op afgoderij waarom zouden dan nog de voorgeschreven hadj-rituelen moeten worden volbracht? Is het verrichten van het Sa’i-ritueel en het drinken uit de Zamzam-bron ook afgoderij en verheerlijking van Hadjar? En het Jamrah-ritueel? Dat kan zomaar aanbidding betekenen van Ibrahim. Wat zijn de gevolgen voor de inhoudelijke waarde van de Hadj? Wat blijft er daarvan over? Is het nog een bedevaart of slechts een rituele excursiereis? Deze desastreuze ontwikkelingen roepen bij mij veel vragen op. En ik vrees dat er vanuit Saoedi Arabië geen adequate antwoorden zullen komen. Jihad kan in de uiterlijke vorm (de kleine Jihad) oorlog betekenen tegen gevaar van buiten en in de innerlijke vorm (grote Jihad) strijd tegen verleidingen en tegen het ego. Wordt het misschien tijd om ook de Hadj op die manier te bezien: in uiterlijke vorm een reis naar Mekka inhoudend en in innerlijke vorm een strijd tegen consumeren en vercommercialiseren? Want anders bestaat er toch een risico dat je Christian Dior aanbidt, of Paris Hilton.

Gastschrijver: Haseena Bakhtali , gemeenteraadslid Nieuwegein

Dat je naar Mekka gaat voor de bedevaart heeft toch alles te maken met de historie aldaar in verband met het leven van de profeet? Of heb ik dat niet goed begrepen? En ook al erken je de religieuze waarde niet van die locaties, dan kun je toch nog respect opbrengen voor de historische waarde ervan? Reizen de Saoedische regeringsleiders zelf niet ook de wereld rond om allerlei historische plekken te bezoeken en cultureel erfgoed te bewonderen? Op eigen gebied bulldozeren ze het islamitisch erfgoed plat om plaats te maken voor luxe hotels en prestigieuze winkelcentra die de bedevaartgangers tot kopen kopen kopen moeten verleiden. Met welke intenties worden de moslims geacht de bedevaart te doen? Wat exact de redenen zijn voor het sloopwerk van de heilige plekken weet ik niet. Hotels en shoppingmalls kunnen immers op niet historische plekken worden gebouwd.

5

Ik heb gelezen dat het te maken heeft met het risico op afgoderij. Met het wegvagen van alles wat herinnert aan vroeger verdwijnt ook dat risico is de redenering.

NUMMER 17 | MEI 2014

Deze desastreuze ontwikkelingen roepen bij mij veel vragen op. En ik vrees dat er vanuit Saoedi Arabië geen adequate antwoorden zullen komen.

Altijd die moslim hypocrisie van de democratie Je kunt tegenwoordig geen krant openslaan, geen site bekijken, geen discussieprogramma op tv of radio meer beluisteren, of het gaat over problemen in de wereld, waarbij vaak de vinger wordt gewezen naar de moslim.

Generaal b.d. Peter van Uhm liet in de Volkskrant van 5 mei jl. opschrijven, dat hij “respect heeft voor Nederlandse Syriëgangers, omdat ze opkomen voor hun idealen”

Pelgrim uit Mekka besmet met MERS-coronavirus

Syriëgangers Nederland staat op haar achterste poten – met name rechts en rechtse stemmers – als er weer een programma op tv komt over de zogenaamde Syriëgangers. “Het is immoreel” en “Dit kan niet in onze maatschappij” zijn veel gehoorde kreten en dan zeg ik het nog netjes. Maar er kwam begin mei ook een ander geluid. Generaal b.d. Peter van Uhm liet in de Volkskrant van 5 mei jl. opschrijven, dat hij “respect heeft voor Nederlandse Syriëgangers, omdat ze opkomen voor hun idealen. Volgens hem zijn het jongeren die ‘op de een of andere manier ervaren dat ze iets moeten doen om de wereld beter te maken’. Hun wereldbeeld steunt hij niet.”

In Nederland is voor het eerst een patiënt met het gevaarlijke MERS-coronavirus opgenomen. Dat meldt het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM).

Ik snap dat hij het wereldbeeld van de jongeren die naar Syrië vertrekken, niet steunt, maar de heer Van Uhm is al een stap verder dan menig Nederlander heden ten dagen. De Volkskrant schrijft: “In principe moeten we trots zijn, vindt Van Uhm, althans als ze uit puur idealisme zijn gaan strijden. In Syrië bijvoorbeeld tegen de onderdrukker Assad en om een einde te maken aan het lijden van vrouwen en kinderen.”

De toestand van de man is stabiel. Hij wordt volgens het ziekenhuis in strikte verpleegd. Alle mensen die sinds zijn terugkeer contact met hem hebben gehad, worden in kaart gebracht en in de gaten gehouden.

Het is een man – en zeker niet een onbelangrijke – die zo praat over Syriëgangers; de meeste Nederlanders die zich roeren, zijn faliekant tegen. Hypocriet Wat ik dan niet begrijp is dat ik deze schreeuwtoeters niet hoor als Nederlanders zich vrijwillig melden om in het Israëlische leger te gaan. Volgens de website van stichting SAR-EL Nederland gaan er jaarlijks vele Nederlanders (in 2001 was er sprake van 100) naar Israël om werk te gaan doen voor het leger dat Palestina onder druk zet, bezet en algeheel afgesloten van de wereld houdt. Hier hoor je niets over, zelfs geen klein artikel in een Nederlandse krant te bespeuren, echter de website eindpunt.blogspot.nl heeft toch nog wat kunnen schrijven over deze vreemdgangers. Volgens deze site zijn Kees van Pelt en zijn vrouw in 2009 naar Israël getrokken om te helpen in het leger, zelfs enkele keren. Nu bleek deze meneer in de politiek te zitten (in die

De man werd begin deze maand ziek in Saudi-Arabië, waar hij Mekka en Medina bezocht. Bij zijn terugkomst op 10 mei werd hij opgenomen in het MCH Westeinde in Den Haag. Hij blijkt besmet met het MERS-virus.

dagen), hij was o.a. (burger)raadslid voor de ChristenUnie en tevens had hij meer dan 23 jaar gewerkt voor het Ministerie van Veiligheid en Justitie. Naar wat te lezen valt op de site, zal de heer Van Pelt niet een wapen in zijn handen hebben gekregen om daadwerkelijk te vechten, maar als politicus en ambtenaar in Nederland heeft hij het bezettingsleger gesteund. Is hij verantwoordelijk geweest voor de uitrusting van de Israëlische soldaten die de Palestijnen aanvallen, beschieten en vermoorden. Maar ook Marjolein Hak die in 2006 met haar dochter naar Israël vertrok heeft voor ditzelfde bezettingsleger (IDF) gewerkt, zelfs in de tijd dat ze wethouder was van Werkendam. Nu kan Nederland vallen over jongeren die proberen te helpen om dictator te verdrijven, maar kijk dan ook naar die Nederlanders die in de vreemde ‘strijden’ in bezettingslegers.

Het MERS-virus kan leiden tot een dodelijke infectie en waart sinds 2012 rond in het Midden-Oosten. De afgelopen weken verspreidde het virus zich snel in Saudi-Arabië. Daar zijn inmiddels 157 mensen aan MERS overleden. Patiënten kunnen er hoestbuien, koorts, diarree en longontsteking van krijgen. Drie op de tien mensen die ziek worden van het virus overlijden eraan. (bron: NOS.nl)

Vechten voor Israël Een enkel programma over Nederlandse jongeren die zijn gaan vechten in het Israëlisch leger is op 22 maart 2002 op tv geweest. Het programma Zembla heeft in het programma ‘Vechten voor Israël” aandacht geschonken aan joodse jongeren die geworven worden, een cursus krijgen en daarna in het leger in Israël gaan. De achttienjarige Natalie Benhaim uit Lelystad weet in de uitzending te melden: “Zonder leger bestaat er geen Israël. Er zijn maar twaalf miljoen joden in de hele wereld. Er zijn zoveel joden vermoord. Dat mag nooit meer gebeuren. Israël is onze grote trots, dat mag door niemand weggenomen worden.” (lees verder op volgende pagina) NUMMER 17 | MEI 2014

6

Altijd die moslim (vervolg)

40 migranten dood na zinken boot bij Libische kust Een boot met migranten is gezonken voor de Libische kust ten oosten van Tripoli. Daarbij zijn ten minste veertig mensen omgekomen. Dat zegt een woordvoerder van het Libische ministerie van Binnenlandse Zaken, meldt Reuters. 51 mensen zijn gered, aldus de woordvoerder. Vele migranten proberen via Libië Europa te bereiken. Het Noord-Afrikaanse land ligt relatief dichtbij Malta en Italië. De minister van Binnenlandse Zaken Saleh Maziq heeft gedreigd illegale migranten te helpen Europa te bereiken als de EU niet meer doet om de stroom migranten tegen te gaan. . Een toename van criminaliteit in Libië, de verspreiding van illegale drugs en ziektes zijn volgens de minister het gevolg van de aanwezigheid van migranten. Hij riep de zuiderburen ook op te helpen de stroom van migranten te stoppen. (bron: NRC)

Ayatollah Khamenei: Westen is stom en idioot De hoogste geestelijk leider in Iran, ayatollah Ali Khamenei, heeft hard uitgehaald naar het westen. De verwachting dat Iran zijn raketprogramma zal inperken, noemde hij ‘’stom en idioot’. Tegelijkertijd riep hij de Republikeinse Garde op over te gaan tot de massaproductie van raketten. De Verenigde Staten en andere westerse landen zijn bezorgd over het raketprogramma van het land. Ze zijn bang dat de projectielen kernkoppen kunnen meedragen. Iran ontkent ten stelligste bezig te zijn met de ontwikkeling van nucleaire wapens. ‘’Ze verwachten dat wij ons raketprogramma beperken terwijl ze ons constant dreigen met militaire actie. Dus dit is een stomme, idiote verwachting’’, aldus Khamenei tijdens een bezoek aan een luchtvaartbeurs van de Revolutionaire Garde. (bron: ANP)

7

Zembla wist te melden dat in 2001 er zeker dertig jongeren aan de voorbereidende curcus voor het Israëlische leger hebben meegedaan. Een andere jongere die aan het woord kwam, was de 24-jarige Jeran Erlich uit Almere die zich aangemeld had voor een gevechtseenheid. In de uitzending zegt hij: “Het is zeer spijtig wat er gebeurt voor de Israëlische burgers en ook voor de Palestijnse burgers. Maar het is niet alleen de schuld van Israël. Het is ook de schuld van de Palestijnse autoriteiten. Het is namelijk compleet nutteloos om een conflict te beginnen met het beste leger ter wereld. Dat is gewoon zelfmoord.”

Volgens de website van stichting SAR-EL Nederland gaan er jaarlijks vele Nederlanders (in 2001 was er sprake van 100) naar Israël om werk te gaan doen voor het leger dat Palestina onder druk, bezet en algehele afgesloten van de wereld houdt Nederlandse regering Op 28 april jl. heb ik de ministers van Buitenlandse Zaken en van Veiligheid en Justitie een aantal vragen voorgelegd. Aangezien men direct bij de minister komt, moest ik binnenkomen via de woordvoerders, waarbij me opviel dat beide heren die ik moest hebben, niet aanwezig waren: de een met verlof omdat hij veel gereisd had en de ander gewoon met verlof. De vragen waren: 1. Volgens De Rijkswet op het Nederlanderschap van 1984 is het “verlies van Nederlanderschap door vreemde krijgsdienst pas mogelijk werd indien er tevens handelingen tegen de Nederlandse staat plaatshadden”. Wilt u hiermee zeggen dat handelingen tegen andere volkeren van ondergeschikt belang zijn dan handelingen tegen de Nederlandse staat? 2. Het Internationaal Gerechtshof riep in 2004 (later dan de Rijkswet van punt 1) “in een aparte clausule van zijn advisory opinion alle staten op ‘geen hulp of steun te verlenen voor het in stand houden van situatie die door de … bouw [van de muur] is geschapen.’ met andere woorden: als de ingezetenen van een staat de internationale rechtsregels overtreedt dient hij door zijn eigen overheid te worden gecorrigeerd” Hoe heeft u deze oproep gelezen? 3. Bent u van mening dat Nederlanders, en vooral gemeenteraadsleden en wethouders, een actieve rol kunnen en mogen vervullen in een vreemde krijgsmacht? 4. Wilt u afstand nemen van de activiteiten die deze mensen hebben gedaan, mensen momenteel doen en in de toekomst zullen doen tegen het Palestijnse volk?

NUMMER 17 | MEI 2014

5. Wilt u afstand nemen van de uitspraken van o.a. Marjolein Hak: “Want als Israël sneuvelt, dan sneuvelt het Westen. Stabiliteit in het Midden-Oosten draagt bij aan onze eigen veiligheid”. Hierbij wordt geconstateerd dat alleen Israël stabiliteit kan brengen” 6. Wilt u afstand nemen van alle vijandelijke aanvallen van het bezettingsleger en Israëlisch beleid tegen de Palestijnen voorheen, nu en in de toekomst? 7. Staat u achter de uitspraken van de stichting SAR-EL Nederland ? Tot op heden is nog geen antwoord ontvangen en ik ben benieuwd of dat er een antwoord komt. Ik heb begrepen dat de beheerder van bovenstaande website (blogspot) ook vragen heeft gesteld, maar nooit antwoord heeft gekregen. Misschien dat een volgende keer iets meer te melden is. Op dit moment kan ik alleen maar sluiten met de woorden: “De democratie heeft een hypocriete kant als je steeds naar de ander wijst en niet naar jezelf kijkt. Volgens mij was dit iets van een splinter en een balk.”

◆

Henny A.J. Kreeft

Wilt u afstand nemen van alle vijandelijke aanvallen van het bezettingsleger en Israëlisch beleid tegen de Palestijnen voorheen, nu en in de toekomst?

‘Wil jij mijn vriendje zijn?’ De overheid en het gevaar van te kleffe vriendschap Weet u het nog van vroeger…die ene persoon waar je de allerbeste vrienden of vriendinnen mee was? Die vriendschap die nooit meer over zou gaan? Alles samen doen, alles samen bespreken, dromen over de toekomst, later als beider kinderen ook weer bevriend zouden zijn met elkaar? En toen op een dag was de vriendschap zomaar over, uitgemolken en opgebrand. Alles ‘eruit gehaald wat erin zat’ en allebei een nieuwe levensinvulling, met divergerende doelstellingen. Geen ruzie, geen verwijt, maar gewoon andere richtingen. Elkaar uit het oog verloren, nieuwe beste vrienden, collega’s, buren, etc. Ouders wisten het vaak al, dat vriendschappen van ‘in m’n gat, uit m’n gat’ geen lang leven beschoren zijn, omdat ze gebaseerd zijn op een tijdelijke behoefte, een levensfase en niet voor altijd bedoeld. Het is niet verkeerd, maar het kan niet blijven duren. ‘Eén keer trek je de conclusie, vriendschap is een illusie’ zong het Goede Doel.

‘Eén keer trek je de conclusie, vriendschap is een illusie’ zong het Goede Doel. Grenzen om te groeien Later als je volwassen en meer gerijpt bent, begrijp je dat vriendschappen grenzen nodig hebben om evenwichtig en duurzaam te zijn. Je kunt niemand zonder meer ophemelen en enkel goede dingen zien, simpelweg omdat het jouw vriend of vriendin is. Je kunt ook niet verwachten dat mensen al jouw nukken en grillen zullen blijven goedpraten, alleen omdat je hun beste vriend bent. Iedereen moet op zeker moment verantwoordelijk zijn voor zichzelf en iedereen heeft een eigen ruimte nodig om met zichzelf alleen te zijn. Dat heb ik geleerd. Zo niet de overheid! Die komt langzaam dichterbij als mijn nieuwe beste vriend, terwijl ik hem niet eens heb uitgenodigd. Ik mag niet participeren, ik moet het, want anders ben ik kennelijk asociaal en begrijp ik niet waar we ‘met z’n allen’ naartoe gaan met dit land. We zullen elkaar wel moeten omarmen en wederzijds ondersteunen straks in de nieuwe maatschappij, want het oude model is onbetaalbaar geworden. Bovendien moet de maatschappij veiliger worden (voor kinderen) en dus is het noodzakelijk dat iedereen straks alles van mij weet en omgekeerd, zodat er tijdig kan worden ingegrepen, door wie dat maar nodig vindt op zeker moment. School en thuis School en thuis zijn ook geen gescheiden gebieden meer in de nieuwe samenleving. Vroeger werd het samengaan van school en thuis je alleen opgedrongen door speciale scholen (MOC’s), omdat de onjuiste vooronderstelling daar was dat autistische kinderen dan beter het eigen gezin en het functioneren op school met elkaar konden verbinden.

Iets wat je op grond van wat er al jaren over autisme bekend is, dat ze een hardnekkige neiging hebben tot segmentering die sterker is dan de sociale eisen en verwachtingen van de intolerante sociaal/pedagogische omgeving, al van tevoren kunt zien mislukken. Maar vanaf nu (de aanloop naar de Transitie in 2015) zijn ook andere ouders het slachtoffer van de ‘achter-de-voordeur-manie’ van het pedagogische diersoort, ditmaal aangedreven door de hijgende overheid, die dolgraag wil weten hoe er bij iedereen thuis aan toegaat. Ze wachten niet op mijn vriendschapsverzoek op Facebook, maar gaan er zonder meer vanuit dat ik het ook een goed idee vindt, de gestage toenaderingspogingen vanuit een overheidsbeleid dat ik in geen enkel verkiezingsprogramma heb gelezen voordat ik mocht stemmen; de verkrachting van de privacy van burgers en het gijzelen van ons sociale domein door de opdringerige overheid (social harassment?). Alle partijen, van links tot rechts, gaan hier als een kudde domme schapen in mee en niemand eist een andere ideologische onderbouwing dan wat geleuter over een Civil Society (van de Bosjesmannen afgekeken) en de veiligheid van kinderen, want die worden tegenwoordig bij bosje afgeslacht, als je de hysterici moet geloven.

Ziekenhuizen houden hart en hersenen achter Zonder dat nabestaanden het weten worden veel mensen begraven of gecremeerd zonder hart of hersenen. Ziekenhuizen houden ze in veel gevallen daar niet over op de hoogte. Zo’n 36 procent van alle ziekenhuizen in Nederland vertelt nabestaanden niets over het uitnemen en bewaren van organen, zo blijkt uit onderzoek van tv-programma Zembla. Het programma meldt dat er jaarlijks vierduizend obducties worden uitgevoerd om de doodsoorzaak vast te stellen. De organen worden bij die obducties dikwijls ergens anders bewaard dan bij het stoffelijk overschot, concludeerde de Inspectie voor de Gezondheidszorg in 2001. De behandelend artsen zijn zelf verantwoordelijk voor het informeren van patiënten over obductie, aldus het televisieprogramma. Het valt daarnaast pathologen op, dat het aantal obducties in twintig jaar tijd met zestig procent is gedaald. Het is zorgwekkend volgens de pathologen, omdat uit onderzoek is gebleken dat bij maar liefst 23,4 procent van de onderzochte patiënten een verkeerde diagnose is gesteld. (bron: hp de tijd)

Elke tien seconden sterft er iemand door alcohol Vriendelijk bedanken Ook op reguliere scholen willen ze nu bij u thuis komen (en zelfs het huis en de slaapkamer komen bekijken, weet één moeder aan onze blog al te melden) want in sommige gemeenten lopen ze al op de wet vooruit. Net zoals in de gemeente waar ze nu alvast hoogbejaarden uit hun bejaardencentrum gooien, omdat ze ‘niet ziek genoeg’ zijn. (ambities genoeg in ons mooie landje!) (lees verder op volgende pagina)

En ik neem mijn verantwoordelijkheid serieus, want straks fiets ik naar de HEMA om het cursuspakket vroeg-signaleren meteen aan te schaffen. NUMMER 17 | MEI 2014

We doen wel moeilijk over wiet en andere drugs, maar de echte sluipmoordenaar is alcohol, de drug die op elke straathoek en in iedere supermarkt te koop is. Alcohol is wereldwijd verantwoordelijk voor één op de 20 doden per jaar, concludeert de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) in een nieuw rapport, dat gaat over 2012. Dat is meer dan het aantal slachtoffers van aids, tuberculose en geweld samen. Alcohol doodde in 2012 wereldwijd 3,3 miljoen mensen, dat is 1 dode per ongeveer 10 seconden. Volgens de WHO wordt 5.9 procent van alle sterfgevallen veroorzaakt door het gebruik van alcohol. (bron: HP de Tijd)

8

‘Wil jij mijn vriendje zijn?’

(Vervolg)

IJzeren gordijn In 1946 hield Winston Churchill een toespraak waarin hij sprak over een ijzeren gordijn dat was neergelaten tussen Oost en West, symbool van het oprukkende communisme. Bij ons, in het land van dijken en duinen, waar we al zo lang het water hebben weten tegen te houden, is er een onzichtbare vijand neergestreken die minstens zo gevaarlijk is. Er is een ijzeren gordijn neergelaten tussen het gezonde verstand en de algemene hysterie en preventiezucht, waardoor twee werelden, die van vertrouwen en goede relaties en die van ‘orde-en-veiligheid’ steeds verder van elkaar vervreemd raken. Het geloof in verdachtmaking, verschansing, afweer-en-uitschakeling, wordt dagelijks gevoed door mensen die oorzaken van het gedrag van een kind niet kunnen of willen begrijpen en daarom liever symptomen bestrijden met middelen die alleen maar meer wantrouwen zullen oproepen bij ouders.

Moeder was van mening dat thuis en school twee gescheiden gebieden zijn en dat wanneer het goed gaat op school er geen enkele reden is voor de school op het privédomein binnen te dringen en met nieuwsgierige ogen (getraind in vroeg-signalering via een online paranoia-curus) dingen op eigen wijze te gaan interpreteren om er vervolgens de ‘professionals’ van het AMK bij te halen. Mag moeder even vriendelijk bedanken? Nee, dat ziet moeder helemaal verkeerd. Het is belangrijk dat de school diep in het gezin gaat wroeten, want het moet zoveel vertrouwen in de docenten krijgen dat het alles aan ze durft te vertellen.

Daarbij zijn ze zo dom om te denken dat als ze de blije plannen maar met hun lachebekjes aan ons presenteren, de burgers de verborgen adder in het gras niet zullen zien en zomaar vergeten dat de rechtspositie van ouders in de nieuwe jeugdwet wéér niet geborgd is, waardoor elke stap in de richting van openheid, een stap dichter is naar de juridische fuik waar je kinderen misschien nooit meer zullen uitkomen. Kortom, de wet beschermd ons tegen inbreuk op onze privacy. Toch slagen bedrijven er in om dit recht te schenden en er mee weg te komen. Maar goed dat is een vraag voor een andere keer.

bron: jeugdzorgdarkhorse.blogspot.com

Sven Snijer

Toch is het een term die niet makkelijk in één zin helder uit te leggen is U dacht nog steeds dat de eerste vertrouwenspersoon waar het kind naartoe gaat met problemen de eigen vader of moeder is? Dat is zóóó 2013! Van de columns van jeugdzorgbaas Erik Gerritsen weten we inmiddels dat we in de moderne tijd ‘allemaal een beetje jeugdbeschermer’ zijn. Ik vindt het eigenlijk best een goed idee, dat samengaan van school en thuis. Als je niets te verbergen hebt, hoef je toch ook nergens bang voor te zijn? Als de school van mijn kinderen mij benadert om ‘gezellig’ even thuis langs te komen en het huis te bezichtigen, dan zal ik daar van harte mee instemmen. En dan maken we ook meteen een afspraak voor de return-wedstrijd, als ik bij de docenten en de directeur thuis op bezoek kom. Ik wil namelijk dolgraag weten wie die mensen zijn, waar ik dagelijks mijn kinderen aan toevertrouw en die zonder mijn wakende blik zich over hun kinderzieltjes ontfermen. De stadsdeel-commune Ik vertrouw ze natuurlijk volkomen, maar het liefst krijg ik toch even een samenvatting van hun familiegeschiedenis, eerdere huwelijken, eerdere werkgevers en als het niet teveel moeite is wil ik ook graag hun computer even inspecteren of er in een verborgen map op de harde schijf toch niet een lading kinderporno is opgeslagen. Na een kort gesprekje met hun kinderen kan ik dan weer gerustgesteld terugkeren naar mijn eigen woning, binnen de stadsdeelcommune waar ik inmiddels een deel van geworden ben. En ik neem mijn verantwoordelijkheid serieus, want straks fiets ik naar de HEMA om het cursuspakket vroeg-signaleren meteen aan te schaffen.

9

NUMMER 17 | MEI 2014

Breng het in de media, spreek met je politieke vrienden. Zit niet stil, maar doe iets …

Our 12 points go to …. zijn toekomst? Nog steeds is het punt van een gesprek: “Heb je het gezien, een vrouw met een baard, die het Eurosongfestival heeft gewonnen?” Er wordt schande over gesproken, maar ondertussen was het wel een goed bekeken programma. Als ik onderwerpen op de tv wil zien, die ik interessant vind, wordt er niet een programma aan besteed. Niets over het lijden van de Palestijnen, niets over opleidingsmogelijkheden van Palestijnse jongeren, niets over de toekomst van de jongeren. Soms denk ik een kentering te zien, als er op de streamer van het nieuws een item wordt genoemd over Palestina, maar dat verdwijnt snel als er verder geen aandacht aan wordt geschonken.

De werkloosheid schijnt lager dan in 2011 te zijn, maar het blijft schrijnend hoog. Bij deze problematiek ben ik betrokken, regelmatig maar het lijkt meer te worden. Afgelopen week raakte ik in gesprek met drie jongeren uit Palestina, beter gezegd Gaza. De eerste was een jongeman geboren in 1991 en afgestudeerd met een ‘Bachelor Degree in Accounting’. Hij heeft gewerkt van 2011 tot 2013, en is momenteel werkzoekende. Maar waar vind je zoiets In Gaza? Deze jongeman is hopeloos op zoek naar werk, liefst op zijn niveau, accountant of iets wat daarop aansluit.

Mogelijk weet u het of niet, maar ik ben zeer gegrepen door de status in Palestina, door het lijden van de Palestijnen. Maar ik volg alles in de wereld, Myanmar, Afghanistan, Midden Oosten, Afrikaanse landen.

De tweede jongeman die ‘zich meldde’, studeert nog aan de universiteit en houdt zich bezig met krachtsporten in het plaatselijke sportlokaal. Hij is heel vaak depressief, staat onder druk van de familie om zijn toekomst op te gaan bouwen in Gaza. Maar hij ziet geen gat in de toekomst meer in Palestina en wil echt onmiddellijk weg en ergens ver van Palestina proberen een toekomst op te bouwen.

Palestina Volgens verschillende informatieve sites over Palestina zijn veel hoogopgeleide Palestijnen vanwege de slechte economische omstandigheden en de hoge werkloosheid naar het buitenland vertrokken. Studeren is voor de jongeren vrij vaak zeer moeilijk, of soms onmogelijk, vanwege wegversperringen, controleposten en natuurlijk de overbekende muur. De bezetting van de Palestijnse gebieden heeft de totale Palestijnse samenleving ontwricht, waardoor een hoge werkloosheid en armoede een dagelijkse realiteit is geworden. Hierdoor heeft de jeugd weinig toekomstperspectieven en leven in angst en onzekerheid. Werkloosheid 27% De Palestina-werkgroep van de AbvaKabo heeft in juni 2011 aandacht besteed aan het uitgebrachte VN-rapport over de werkloosheid in Gaza: “De werkloosheid behoort tot de hoogste ter wereld: 45%. Door de Israëlische blokkade, aldus UNRWA in haar ‘Gaza blockade anniversary report’. Tegelijkertijd groeit de publieke sector. Die Gaza blokkade gaat het vijfde jaar in” (tekst van de site). Volgens de rechtse website van OSL-Stavast – met schrijvers als Mat Herben en Arabist Hans Jansen – was de algehele werkloosheid in de Westbank ruim 16% en in de Gazastrook zelfs ruim 27% in 2013. Op de site is een link te vinden naar de mogelijke schrijver E.J. Bron, maar die schijnt alleen de vertaler te zijn. Het originele artikel was afkomstig van een Israëlisch-Duitse site.

Tenslotte – deze week dan – nummer drie, een journalist, die weg wil en wil bouwen aan een toekomst in Nederland. Alle drie vragen – wat zeg ik – schreeuwen om hulp, ze zien het niet meer zitten in Palestina, ondanks dat er mogelijk een verbetering in de lucht zit, nadat de twee elkaar bestrijdende partijen toenadering hebben gezocht. Maar hoe lang gaat het nog duren dat er een echt land staat met één regering en vooruitzichten voor de bevolking en vooral voor de jongeren? Misschien komt het voor deze jonge mensen te laat en verdwijnen ze in de poel van werkloosheid, van geen vooruitzicht, van hopeloosheid, van geen …. toekomst. Ondertussen, aan de andere kant van de wereld, verdringen we ons massaal voor de tv voor een Europees songfestival waarbij de winnaar een man met baard in een jurk is geworden, terwijl enkele kilometers verderop mensen op het laatste houtje moeten bijten om het hongergevoel kwijt te raken. Wat kunnen we doen om deze jongeren te helpen? Schrijf eens een brief naar de Nederlandse ambassade in Ramallah en brengt het nogmaals onder de aandacht van de ambtenaren daar. Breng het in de media, spreek met je politieke vrienden. Zit niet stil, maar doe iets … In de tussentijd heb ik het ‘The Netherlands Representative Office to the Palestinian Authority (NRO)’ - de Nederlandse vertegenwoordiging in de Palestijnse gebieden aangeschreven en het volgende antwoord ontvangen: “Wij hebben regelmatig vacatures bij dit kantoor. Op dit moment echter helaas niet. Anders dan deze mogelijkheid kan ik hem niet goed adviseren want mijn kennis van de Palestijnse arbeidsmarkt is beperkt. Ik neem aan dat betrokkene daar met zijn Palestijnse achtergrond zelf beter zicht op heeft. Met betrekking tot uw andere vraag over de vertrek van een persoon uit Gaza. Tenzij het een humanitair geval betreft zullen de Israëlische autoriteiten vertrek via Erez niet toestaan. De enige mogelijkheid is vertrek via Rafah hetgeen recentelijk ook niet eenvoudig is. Omdat het hier geen Nederlandse onderdaan betreft is er geen rol weggelegd voor ons kantoor. Betrokkene zal dit zelf met de autoriteiten ter plaatse moeten regelen.” Dus nog geen stap verder, maar we blijven bezig. Mogelijk een volgende keer meer.

Henny A.J. Kreeft

Alle drie vragen – wat zeg ik – schreeuwen om hulp, ze zien het niet meer zitten in Palestina, ondanks dat er mogelijk een verbetering in de lucht zit NUMMER 17 | MEI 2014

10

In overvolle klassen houdt men orde met de stok Veel moslims in Nederland dromen van een leven in een moslimland. Een droom die bijna nooit werkelijkheid wordt vanwege praktische bezwaren. Maar hoe is het om die stap wel te nemen? En wat doe je dan als blijkt dat leraressen nog gebruik maken van de stok om orde te houden in de klas? Lees mee met Irene Schippers die sinds 2011 met man en kinderen in Algerije woont. School is een belangrijk onderdeel van ons leven hier. De jongste dochter vindt het vooral erg saai, maar zij vergelijkt dan ook groep 1 en 2 die ze in Nederland heeft gedaan met de hogere klassen die ze hier doet. En dat is in Nederland ook een groot verschil! Het klopt wel dat ze hier minder met projecten werken en daardoor gaan de dagen soms erg op elkaar lijken. Maar wat wil je, de school heeft veel te veel leerlingen en de klassen zitten overvol. Vaak 40 kinderen of meer. Bovendien werken ze met twee shifts: de eerste groep heeft de vroege ochtend en middag en de tweede groep de late ochtend en middag. Zo delen twee groepen één klaslokaal. Het schoolsysteem is gebaseerd op uit het hoofd leren en dus moeten de boeken en schriften voor alle vakken mee naar huis. Gelukkig hebben de kinderen een rooster waarop per dag de vakken staan. Zo hoeven ze niet elke dag alle boeken mee naar school te nemen. Sommige kinderen zie je dat wel doen, maar die bezwijken dan ook onder hun tas. Het uit het hoofd leren was in het eerste jaar dubbel zwaar en daar hadden de kinderen ook echt hun vader bij nodig. Nu kunnen ze de teksten zelf soepel lezen en gebruiken ze soms de computer. Ze maken dan een filmpje van zichzelf als ze de tekst voorlezen en spelen dat vervolgens een paar keer af.

Oudere generatie Wij hebben onze dochter altijd getroost met de gedachte dat het niet voor het laatst in haar leven zal zijn dat ze moet omgaan met iemand die niet aardig is. Een goede oefening dus in het overleven in de maatschappij. Ik vind het zo jammer dat de oudere generatie docenten geen kennis heeft van hoe ze op een andere manier kunnen lesgeven. Het lijkt me een zwaar beroep als je met slaan en schreeuwen je leerlingen bij de les moet houden. Ik geloof wel dat de jonge docenten op een andere manier met hun vak omgaan. Volgens mijn dochters zijn er twee jonge juffen op school die niet zo streng zijn... Toen ik de kinderen voor de eerste keer naar hun koranschool bracht en de juf vroeg of er geslagen werd op de school, keek ze me verbaasd en misschien ook een beetje beledigd? - aan. En inderdaad vertelt mijn dochter me dat haar juf daar de tijd neemt en alles rustig uitlegt. Het kan dus wel!

Het schoolsysteem is gebaseerd op uit het hoofd leren

Afgelopen zomer mochten mijn dochters aan het eind van het schooljaar een middagje meedraaien op hun oude Nederlandse basisschool. De oudste dochter werd overal gelijk herkend en binnengehaald als de verloren vriendin. Sommige kinderen uit haar klas herkende ik bijna niet terug, die hadden al heel volwassen gezichten gekregen. De jongste dochter wilde in de dagen na het schoolbezoek nooit meer terug naar Algerije. Maar ze wilde ook papa niet alleen laten wonen, dus draaide gelukkig weer bij. Dat is het emigranten-dilemma ten voeten uit, je laveert tussen twee werelden en dat is niet gemakkelijk. Geen speelgoeddagen Al die computertechnieken zijn voor hen heel gewoon. Ik vraag me soms wel af hoe dat met klasgenootjes zit. Want toen de jongste dochter tijdens het avondeten een keer vroeg waarom er op school geen speelgoeddagen waren, vertelde haar oudere zus dat veel kinderen in haar klas geen - of heel weinig - speelgoed hebben. Een gemiddeld Algerijns gezin heeft veel kinderen en weinig inkomen en moet dus elk dubbeltje twee keer omdraaien. Daarom krijgen op school de kinderen die dat nodig hebben een warme lunch, meestal macaroni of rijst met fruit of een yoghurtje. Aan het begin van het schooljaar zie je alle kinderen in nieuwe kleren, maar na een half jaar is het meeste al flink versleten.

Irene Schippers

De huidige lerares van onze oudste dochter is een hele rustige vrouw. Maar vorig jaar had ze een echte matrone van de oude stempel, gezegend met een zeer luide stem. Als bij ons in de zomer de deuren thuis openstaan, kunnen we haar een straat verderop horen uitvallen tegen de kinderen. Een compliment richting de kinderen krijgt ze gewoonweg niet over haar lippen. En ze gebruikt graag de stok....Gelukkig hield ze zich wel aan onze afspraak en sloeg ze onze dochter niet. Dat zou voor mij ook de druppel zijn. Ik vind het al erg genoeg dat ze bij het slaan van andere kinderen toe moeten kijken.

Het lijkt me een zwaar beroep als je met slaan en schreeuwen je leerlingen bij de les moet houden 11

NUMMER 17 | MEI 2014

Rechts links verkeerd Boudewijn de Groot bezong het al op zijn elpee ‘Waar ik woon en wie ik ben’; “Rechts links verkeerd schoppen we alles in elkaar wat tegen onze zin vooruit gaat.” Gelukkig ben ik zelf niet zo schopperig aangelegd, maar ben ik nu links of rechts of gewoon de middelmaat?

Ieder individu zijn eigen verantwoordelijkheid en zo min mogelijk bemoeienis van de overheid Als je het socialisme links noemt, kun je dit samenvatten met iedereen is gelijk en de overheid regelt alles, met andere woorden over de rug van de arbeider, hou je een gefingeerde verzorgingsstaat overeind. Ik ben zelf een gewone arbeider met een iets meer dan modaal inkomen en iedere maand springen mij weer de tranen in de ogen, als ik zie wat de overheid onder het mom van solidariteit van mijn salaris af rooft. Die solidariteit is volledig eenzijdig, want ik zie de inactieve buurvrouw nooit op een koude winterochtend mijn bevroren autoruit schoon krabben, zodat ik die dag weer voldoende belastingcentjes kan verdienen om haar uitkering in stand te houden. Niet eens een bedankje op het einde van het jaar van de minister van Sociale Zaken voor het storten in deze bodemloze put. Ik woon zelf in de gemeente Heerlen, de meest sociale stad van Nederland volgens een onderzoek van de FNV. Daarmee willen ze zeggen, dat ze een goed functionerende sociale dienst hebben. In gewoon Nederlands vertaald: ze hebben een goede dweil maar verdommen het om de kraan dicht te draaien. Een ander onderzoek van NRC en AD geeft dan ook aan, dat Heerlen de minst fijne stad is om in te wonen. We worden hier dan voor de vierde periode achter elkaar bestuurd door een dictatuur van de SP. Minder dan de helft van de kiesgerechtigden ziet er enig heil in om zijn of haar stem uit te brengen en de SP houdt met haar wanbeleid haar eigen kiezers in stand. Murw geslagen Links ben ik dus zeker niet, maar rechts schiet weer door in haar anti-beleid jegens buitenlanders en meer speciaal moslims. Rechts is dan ook de uitwassen van het kapitalisme, waar ook weer diezelfde arbeider de dupe van is. Hoe je het ook wendt of keert, dat is gewoon de grootste groep en daar valt het meeste te halen. Deze groep heeft vaak geen tijd om te protesteren, want ze moeten werken om in leven te blijven en zijn vaak murw geslagen door de zinloosheid van hun protest. Er is niemand die luistert en als je het niet bevalt, hou je toch gewoon op met werken. Het arbeidsethos houdt dan vaak teveel trots in, liever een zelf verdiende boterham met tevredenheid dan een gesponsorde boterham met kaas. Ik ben dus niet links, niet rechts, maar denk wel liberaal. Ieder individu zijn eigen verantwoordelijkheid en zo min mogelijk bemoeienis van de overheid. Dat lijkt mij ook het beste passen binnen de leer van de Islam. Allah is de enige wetgever en de mens legt verantwoording af aan zijn Schepper. De rol van de overheid dient zich te beperken tot het waarborgen van veiligheid voor iedereen, een goede infrastructuur, onderwijsmogelijkheden en een goede gezondheidszorg voor ieder individu. Niet meer en niet minder.

Films gaan te snel Daarnaast ben ik ook nog zo conservatief als een looien deur. De uitwassen van deze zogenaamd moderne tijd mogen aan mij voorbij gaan. Het opgefokte consumptiepatroon probeer ik zoveel mogelijk te vermijden. Ik moet nog steeds mijn eerste stukje hedendaagse muziek downloaden. Illegaal of betaald, voor mij zit er niets tussen, dat de moeite waard is om naar te luisteren. Ik vervloek het teruglopend aantal verkochte boeken, en de films gaan me allemaal net iets of vaak zelfs veel te snel. De moderne kleding, die vaak niets meer te raden overlaat hoeft voor mij ook niet, ik zie liever de vrouw en de man netjes gekleed. Ik hoef niet de boezem te zien van een vreemde vrouw, zie thuis boezem genoeg. Dan nog liever een vrouw in hijaab, maar soms is dat ook weer wat overdreven. Wij streven zo graag de nepvrijheid na, waarin alles maar moet kunnen. Ik heb niets tegen al die uitspattingen, maar hoe kun je enerzijds een gay-pride toer door de grachten toestaan en anderzijds een burkah verbieden? De televisie schotelt mij de meest curieuze relaties voor, een gewoon papa-mama-kindertjes gezin is een zeldzaamheid. (lees verder op volgende pagina)

NUMMER 17 | MEI 2014

12

Rechts links verkeerd (vervolg)

verschillende kleuren zijn samen sterk

hoe kun je enerzijds een gaypride toer door de grachten toestaan en anderzijds een burkah verbieden

Als er op je boekenplank niet minsten drie trouwboekjes staan tel je niet meer mee, zilveren bruiloftsfeesten zijn een zeldzaamheid. Misschien moet Hansje Brinker zijn vinger maar uit de dijk trekken en ons koninkrijk onder laten lopen, want we zijn wel erg ver doorgeschoten als het meest in het nieuws gekomen shot van onze eerste koningsdag de hand van een burgemeester op de kont van onze koningin is. Emancipatie ander woord voor slavernij Ik verlang terug naar de tijd, waarin een vrouw nog gewoon moeder kon zijn, zonder zich druk te hoeven maken over de tophypotheek, tweede auto voor de deur en die vakantie ergens ver weg. Het wordt emancipatie genoemd, maar in mijn beleving is dit een ander woord voor slavernij. Mannen en vrouwen zijn niet het zelfde, wel gelijkwaardig, maar niet gelijk. Misschien ben ik wel langzaam aan het veranderen in een oude zeur, vroeger was het allemaal beter en natuurlijk is dat ook niet waar. Maar zoals het nu is, iedereen geeft een ander de schuld van zijn eigen falen, de socialist geeft de schuld aan het kapitaal en de kapitalist legt de begrenzing van zijn eigen gegraai neer bij de buitenlander. We vergeten onze eigen verantwoordelijkheid en de macht van onze Schepper, Allah, de Erbarmer, de Barmhartige. We zijn bang voor het oordeel van de mensen om ons heen over ons doen en laten en verschuilen ons achter de algemene opinie. Nog groter is echter onze angst om onze eigen nietigheid te erkennen en verantwoording ooit te moeten afleggen bij Allah. Rechts, links verkeerd schoppen we alles in elkaar. Laten we ophouden met schoppen en beginnen met bouwen. Laten we beginnen met bouwen aan een samenleving, waarin we respect hebben voor elkaars anders zijn, waarin iedereen zich naar zijn eigen behoeften kan ontplooien, maar ook zelf de verantwoording draagt, als hij dit achterwege laat. Laten we een samenleving opbouwen, waarin onze kinderen gewoon door hun ouders opgevoed kunnen worden en niet door de kinderopvang of door grootouders. Laten we een samenleving opbouwen, waarin we niet bang hoeven te zijn om een ander te groeten, waarin mannen en vrouwen gewoon kunnen samenleven zonder angst voor de aantasting van hun integriteit. Verkiezingen Over een paar weken zijn er weer verkiezingen, maar ik zie geen enkele partij, die deze ideeën wil verwezenlijken. Rechts heeft het voornamelijk over het stellen van grenzen en het sluiten hiervan en links wil simpel alles geregeld hebben en gunt

13

NUMMER 17 | MEI 2014

daarin niemand enige vrijheid. De beleving van vrijheid is voor mij cruciaal, de vrijheid om te leven zoals ik wil. Geen censuur door overheden en geen diefstal van mijn salaris. Ik wil zelf kunnen bepalen aan wie of wat ik mijn geld geef en niet door de overheid gedwongen worden door een solidariteit met mensen, waarmee ik niet solidair wil zijn. Rechts, links verkeerd, wandelen we dwars door alles heen en laten de rokende puinhopen achter ons. Dat is het gevolg van je laten ophitsen door de overheid tegen die anderen, het maakt niet uit of jij sigaren rookt en de andere een shaggie, je kunt ook met champagne proosten tegen een bierglas of een zelfs een glas water. De handen in elkaar slaan hoeft niet te zijn je rechter in je eigen linker, maar je mag je hand ook in die van een ander slaan, zodat je samen een brug kunt bouwen, die de wereld kan dragen. Maar de peilers van die brug zijn de individuen en niet de groep, een peiler bestaat uit losse stenen, door het cement van respect voor elkaars anders-zijn samen gehouden, en niet uit grote samengeklonterde brokken, die uiteindelijk weer uit elkaar vallen.

Jacques Visker

J

‘Ontwortelde’ kinderen ohny doet een oproep in het tv-programma ‘Vermist’. Hij zoekt zijn vader. 22 jaar geleden is hij uit huis geplaatst en kwam hij in een pleeggezin terecht. De laatste woorden van zijn vader waren: “Op een dag zoek je mij weer op.” En die dag was aangebroken. De vader was een woonwagenkampbewoner. De moeder bleek een alcoholist die haar kind verwaarloosde. Toen vader ook nog in de gevangenis belandde, greep jeugdzorg in en haalde het kind weg. Vader heeft zijn kind nog één keer mogen zien en was het daarna voorgoed kwijt. Vader heeft uiteindelijk een nieuw gezin gesticht in de buurt van zijn zussen in het woonwagenkamp. Wat is de reden dat het kind weg gerukt is uit zijn eigen omgeving? Waarom werd het kind niet bij een van de tantes ondergebracht? Waarom mocht het kind zijn vader niet meer zien? Ik vind het echt een schande, wat de vader en het kind is aangedaan. “Ik heb mijn vader nodig,” gaf de nu 26-jarige Johny aan. Gelukkig konden ze elkaar vervolgens in de armen sluiten.

Spoorloos Het programma ‘Spoorloos’ toonde twee Koreaanse geadopteerde jonge mensen, Jiska en Melchior, die op zoek zijn naar hun vader in Korea. Ze vertelden elk, los van elkaar, hun verhaal. Namelijk dat zij beiden aan de drugs geweest zijn. De oudste, Melchior, was vier jaar oud toen hij in Nederland terecht kwam en wist zich nog een aantal zaken te herinneren. Zoals dat hij in het kindertehuis op de vloer sliep. In elk geval voelden beiden zich ‘ontworteld’, uit hun eigen omgeving weg gerukt. Ook deze moeder bleek na de geboorte van de tweede de kinderen flink te verwaarlozen. Achteraf vermoedt vader een postnatale depressie en heeft hij spijt van alles wat er gebeurd is, maar toen vond hij haar een slechte moeder en zij werd weg gestuurd. Omdat hij werkte, werden de kinderen eerst ondergebracht bij zijn ouders, maar hij wilde hen niet tot last zijn en stond zijn kinderen af, zonder dat zijn ouders dat wisten. Terugblikkend zegt hij dat ook hij een slechte vader was geweest. Schreeuw om hulp Het gaat er mij niet om wie wel of niet schuldig was en of de kinderen terecht of niet uit huis werden geplaatst of ter adoptie werden afgestaan. Gedane zaken nemen geen keer. Het gaat mij erom, dat instanties er zoveel

De laatste woorden van zijn vader waren: “Op een dag zoek je mij weer op.”

emand die ontworteld is, heeft namelijk geen ‘vaste grond onder de voeten’, die zal ongelukkig zijn en waarschijnlijk zonder enige vorm van therapie of andere ondersteuning ook blijven als die wortels te abrupt zijn afgehakt. Programma’s als ‘Vermist’ en ‘Spoorloos’ maken dit op pijnlijke wijze duidelijk als kind en ouder elkaar weer in de armen sluiten. Kind straffen alsof het fout is geweest Als ik dit soort programma’s zie, besef ik des te meer dat elk mens zijn of haar geschiedenis moet kennen en dat elk kind het beste gedijt in zijn of haar eigen natuurlijke omgeving. Natuurlijk zijn er uitzonderingen, waarin een kind wel gered moet worden, en waarin een kind zo ver mogelijk uit het zicht moet blijven van een vader of moeder. Maar zelfs dan zou ik zeggen, dat degene die

Hak de wortels niet af, maar blijf deze voeden. mogelijk voor dienen te zorgen dat een kind binnen het eigen gezin kan opgroeien. Lukt dat niet, dan bij een familielid. Lukt dat niet, dan bij een kennis. Alles moet op alles gezet worden, dat het kind in zijn of haar eigen omgeving, dorp, stad, land kan blijven. Het is niet voor niets dat zo veel jongeren trachten weg te lopen uit de (gesloten) instellingen. Dat is een schreeuw om hulp, om aandacht, om liefde en geborgenheid. De geborgenheid van de eigen omgeving.

het kind heeft mishandelt, verwaarloost of iets dergelijks, weg gerukt moet worden uit de omgeving, maar niet het kind zelf. Dat is het kind straffen alsof het schuldig is geweest. Veiligheid en geborgenheid Uithuisplaatsingen vinden nog steeds plaats. En nog steeds raken kinderen ‘ontworteld’. De Raad voor de Kinderbescherming, die tot taak heeft kinderen te beschermen, zou niet alleen gericht moeten zijn op korte-termijn-oplossingen, wat over het algemeen het bieden van veiligheid voor het kind behelst. Men zou veel meer gericht moeten zijn op de lange termijn, waarbij naast veiligheid ook gekeken wordt naar geborgenheid: de eigen familie, de tradities, normen en waarden en de vertrouwde omgeving. De wortels moeten niet afgehakt, maar gevoed worden.

Nora Naber

NUMMER 17 | MEI 2014

14

HELP IK BEN MOSLIM Het is weer eens zo ver. Je moet ergens mee uit gaan eten en je weet van te voren dat er geen halal eten geserveerd wordt, maar je kunt er niet onderuit. Als bekeerde moslim zit je met enige regelmaat toch tussen twee vuren. Je familie is nog steeds zo iets als christen of niet meer belijdend en je moet toch aan die feesttafel aanschuiven. Na dertig jaar wordt er in zoverre rekening met je gehouden, dat er naast de varkensrollade ook een stuk rosbief gebraden is. Het is moeilijk na te gaan of beide stukken vlees niet in dezelfde pan hebben gelegen. Het stuk rosbief is weliswaar van een koe afkomstig, maar heeft gewoon in de koeling van de een of andere supermarkt gelegen. Moet je nu je familie voor het hoofd stoten door helemaal niets te eten, een klein stukje rosbief nemen en maar hopen, dat Allah je dit vergeeft of met een of andere smoes niet aan tafel gaan?

11: Halal of toch even niet Naast familie zijn er natuurlijk ook de verplichte etentjes met collega’s. Het lukt niet altijd om je af te melden en soms is afmelden ook niet mogelijk in verband met de relatie werknemer en werkgever. Als het even mogelijk is, kies ik in zo een geval in ieder geval voor een menu met vis. Ze weten in een steak restaurant uiteraard alle gradaties tussen blue, rare en doorbakken in hun vleesgerechten te leggen, maar dat stukje zwaardvis heeft lange tijd geleden ooit eens gezwommen en is zo droog gegaard, dat je blij bent met het steak mes, zodat je niet op het hele stuk de hele avond zit te kauwen. Qua drank hou ik me aan de fris of gewoon een plat watertje, terwijl de collega’s steeds lolliger worden naarmate de bodem van de wijnfles in zicht komt. Snelle hap verleidelijk En dan die verleidelijke fastfood ketens, allemaal pretenderen ze op een of andere manier iets halals te leveren, maar of de gefrituurde kipdelen, de gegrilde 100% rundvleesschijven ooit het predicaat halal zouden krijgen, waag ik te betwijfelen. Een lange autorit onderbreken om toch even de innerlijke mens te versterken met zo’n snelle hap is verleidelijk en soms zelfs onweerstaanbaar. Ik probeer wel om de verleiding te weerstaan, maar soms sta ik iets minder sterk in mijn schoenen, rij langs zo’n praatpaal en neem zo’n gehaktschijf mee. Na het nuttigen hiervan knaagt mijn maag meer door schuldgevoel dan daarvoor door de honger of beter gezegd de trek in iets lekkers, want honger is zeer relatief.

Zelfs al haal je al je voedsel bij de Turkse of Marokkaanse supermarkt, de halalcertifaten blijken op zich al zeer discustabel te zijn. Wie mag een dergelijk certificaat verstrekken? Wie controleert? En hoe kan, dat de meeste winkels hooguit een al lang verlopen certificaat aan de muur hebben hangen? Als je zoekt naar de gemiddelde vleesconsumptie per Nederlander, dan varieert dat enorm, afhankelijk van de onderzoeksbron tussen de 50 en bijna 100 kilo per persoon per jaar. Deze vleesberg kan nooit op halal-wijze zijn gefokt, dus ook niet geslacht. Waar komen dan die halalcertificaten vandaan? Vleesconsumptie Vaak wordt er alleen maar gekeken naar de wijze van slachten, we gaan dan voor het gemak voorbij aan een net zo belangrijk deel van het halal zijn, een dierwaardig leven. Nog gemakkelijker is het om maar te vertrouwen, dat de Marokkaanse of Turkse slager toch zeker halal vlees verkoopt. We bereiden het en met bismillah danken we Allah voor dit voedsel en wensen elkaar smakelijk eten toe. We hebben het bordje met halal gezien en vertrouwen erop.

15

NUMMER 17 | MEI 2014

Even terug naar die vleesconsumptie, voor het gemak laag gehouden. 850.000 ton vlees wordt dan in Nederland verorbert, 180.000 ton rundvlees. Dat zijn 600.000 runderen, die we alleen in Nederland al opeten. Waar groeien deze dieren op een dierwaardige wijze op? In welke hokken hebben we dan nog de kippen rondrennen en in welke hotels fokken we de varkens? Is het wel reëel om een stuk halalvlees in Nederland te verwachten? Of toch even niet.

Jacques Isa Mohammed Visker

Mijn maag knaagt daarna meer door schuldgevoel dan door honger

Aankondigingen:

Vrouwenbekeerlingendag België Al Minara en 4 New Muslims organiseren samen op zondag 18 mei de jaarlijkse vrouwenbekeerlingendag in Antwerpen, België. Deze dag zal alleen toegankelijk zijn voor zusters en voor dames die interesse hebben in de islam. Er zullen die dag lezingen zijn, islamitische winkeltjes en heel veel gezelligheid en veel gelegenheid tot babbelen met elkaar. Er wordt ook een dessertenwedstrijd georganiseerd. Datum: 18 mei 2014 Plaats: Schijfstraat 105 2018 Antwerpen Tijd: vanaf 12.00 uur Entree: 5 euro

Voor meer informatie: [email protected] of

[email protected]

‘Wij Getuigen’ Selamualeykum, Beste broeders en zusters, Wij hebben als Milli Görüş moskeeën Arnhem, Oss, Ulft en Uden in samenwerking met Islam Color een bekeerlingen dag georganiseerd 'Wij Getuigen' Gastspreker: Zekeriya Budak -Al met al een zeer divers programma -Gelegenheid om de Sahadah te doen -Koran recitatie -Anasheed -Spoken word -Eten en drinken verkrijgbaar -Boeken stand zondag 25 mei voor meer info zie flyer en facebook.com/ar.jongeren

Aankondigingen:

Global March to Jerusalem De multiculturele, multireligieuze, meertalige en uit veel partijen bestaande ‘Global March to Jeruzalem (GMJ) belooft dit jaar de grootste ​​ te worden tot nu toe. Op 6 juni, de 46ste verjaardag van Israëls illegale bezetting van Jeruzalem, zullen mensen in meer dan 45 landen vreedzaam naar Israëlische ambassades marcheren , of zo dicht mogelijk tot Jeruzalem zover het veilig kan, om een einde te maken aan de Israëlische vernietiging van de wereld erfgoed plaatsen te eisen en schendingen van het internationaal recht in Jeruzalem aan te kaarten. Datum: 6 juni 2014 Plaats: over de hele wereld Tijd: hele dag

Voor meer informatie: http://gm2j.com/main/iec-2013-2014/

Couscousdag voor Verdraagzaamheid De Zwijndrechtse politicus Mohamed el Bachiri wil met een ludieke actie proberen om mensen dichter bij elkaar te brengen. De Marokkaans-Nederlandse politicus wil dat 24 mei voortaan Couscousdag wordt. De Couscousdag moet in het teken staan van rechtvaardigheid en verdraagzaamheid. Op 24 mei wil hij zo’n dag voor het eerst organiseren in Den Haag. El Bachiri hoopt dat de actiedag zal uitgroeien tot een jaarlijks terugkerend evenement. Datum: 24 mei Tijd: vanaf 16.00 uur Plaats: Den Haag (exacte plaats na inschrijving via

[email protected] ) Voor meer informatie:

le-couscousdag/

http://fortuinphotography.nl/nationa-