mßt
Htêi#««t ^^#0?'
■-
*":,
fl/*-
? il A M/Mmm
11 PATRK
MIA
^HBB
■■
■
ITL/L. fl ^^^^B ^^^i
mema
7 Hl ^^w l
^^^1
l AFBEELDING IN KLEUR MULTICOLOUR PICTURE
«^^■■^^Hi
Lena wil, als zij alles ervaren heeft, zelf naar de politie gaan, doch Wiegants secretaresse, aan wie zij alles verteld heeft, raadt haar aan, nog één dag te wachten. Zij gaat zelf naar den rechter, die het onderzoek leidt, en stelt hem voor een experiment toe te passen. Dit experiment leidt tot de ontdekking van de ware schuldigen en de invrijheidsstelling van Wiegant. Hugo Kroning, die Wiegant verdedigd heeft, doch hierin volkomen gefaald heeft, verbeeldt zich, dat hij Wiegant heeft gered en laat zich daar
met zijn gewonen bluf op voorstaan. Dan loopt bij Lena de maat over: ze laat zich scheiden van Kroning, en eindelijk vindt Wiegant nu een waar en blijvend geluk 1. Paul Wegener. — 2. Johannes Riemann en Ernst Legal. — 3. Hilde Weissner en Paul Wegener. - 4. Otto Stöckel en Ernst Rotmund _ ö. Kurt Vespermann, Rose Stradner, Johannes Riemann en Grete Weiser.
(DER MANN MIT DER PRANKE). F.I.M.-FILM.
REGIE: RUDOLF VAN DER NOSS. Rol verdeeling: Wiegant, president van de Industrie-Bank Lena Kroning HufKronmg, advocaat Susi Mollenhof Richard Möllenhof, kunstschilder Eve Gemsheim, secretaresse van Wiegant Kraatz, Wiegants chauffeur
Paul Weoener Str*dner; Johannes Riemann. Rose
Grete Weiser
Kurt Vespermann.' Hilde Weissner. Ernst Legal>
Wiegant, een man van middelbaren leeftijd, president van de machtige Industrie-Bank, heeft in zijn leven slechts arbeid gekend, doch niet de liefde van een vrouw. Deze komt nu op de middaghoogte zijns levens tot hem in de persoon van Lena Kroning, doch zij is reeds de vrouw van een ander. Om toch met haar m contact te kunnen komen, geeft Wiegant haar man, den niet zeer intelligenten en innerlijk leegen advocaat Kroning, een betrekking bij zijn onderneming. Zijn verhouding tot Lena voert echter tot een catastrophe: op een middag, dat hij met haar ergens thee is gaan drinken, voeren een tweetal oplichters onder zijn naam een telefoongesprek, hetgeen tot gevolg heeft, dat Wiegant (verdacht van oplichterij), gearresteerd .wordt. Zijn alibi zou hem kunnen redden, doch om de vrouw, die hij liefheeft, te sparen, weigert hij dit op te geven. II
DE J E INI IN D INI «SS EN JAMIE HAINOLTOINl tijdens de opnamen voor de RKO-Radio-film „Follow the Fleet".
u d MieUVAP ^ e ' l,
"
s ptuucUOP
Volker von Collande en Heinrich Schroth werden voor de Üfa-toonfilm „Achtung Verräter' geëngageerd. Genia Nikolajewa speclt de vrouwelijke hoofdrol in de Watt en Half Watt-füm „De blinde passagiers". Onder regie van Per Axel Branner zal in Noorwegen de film „Het avontuur" worden opgenomen. Tutta Rolf vervult de vrouwelijke hoofdrol. Charles Boyer zal de rol van GENIA NIKOLAJEWA Napoleon spelen in de M.G.M.-film „Gravin Walewska". Greta Garbo vertolkt de vrouwelijke hoofdrol. IV •
De opnamen voor de nieuwe Grace Moorefilm „The nightingale flies no more", zullen in de Columbia-studios plaats vinden. Simone Simon en Ruth Chatterton treden in de aoth Century-Foxfilm „Girl's dormitory" op. Hans Albers zal de hoofdrol uitbeelden in „Heisser Himmel", een rolprent, welke door Gustav Ucicky in scène wordt gezet Het scenario werd door Gerhard Menzel geschreven. Gary Cooper en Madeleine Carroll vervullen de belangrijkste rollen in „Chinese gold". In de rolprent „Spendthrift", een Wanger-productie, zijn de hoofdrollen in handen van Pat Paterson, Henry. Fonda en Mary Brian. Regisseur George Archambaud zette de MADELEINE CARROLL film „Return of Sophie Lang" in scène; hierin treden Gertrude Michael en Sir Guy Standing op.
Stan Laurels en Oliver Hardy's nieuwste Hal Roach-film zal getiteld zijn „Our relations". Henry Wilcoxon is voor de film „The last of the Mohicans" geëngageerd. De Duitsche componist Franz Grothe is te Hollywood aangekomen. Hij is door de Metro-Goldwyn-Mayer geëngageerd. Reinhold Schünzel heeft een aanvang gemaakt met de opnamen voor zijn film „Het meisje Irene". Joan Crawford, James Stewart, Robert I aylor, Lionel Barrymore en Melvyn, Douglas spelen in de Metro-GoldwynMayer-film „Georgeous Hussy", welke door Clarence Brown in scène wordt gezet. Joseph Santley regisseert de film „We went to college" met Edmund Lowe ROBERT TAYLOR en Edith Atwater. een nieuwe ster, in de belangrijkste rollen.
:;*;!-*"■'
Onz
UnZe
H'
'eb je wel eens van Jerez de la Frontera geboord, Pietersen?" yy -11. AL, „Nog nooit van mijn leven! Is dat een nieuwe filmster of kan men het eten?" „Geen van beiden! Het is een stad in Spanje met circa zestigduizend inwoners. Maar de inwoners van dit stedeke zijn blijkbaar verzot op den bioscoop." „Hoe kom je daar bij? Zijn er dan zooveel bioscooptheaters?" „Er zijn twee theaters met circa achttienhonderdplaatsen per bioscoop. Maar deze twee bioscooppaleizen geven ieder dagelijks drie voorstellingen! En nu komt het eigenaardige, waaruit blijkt hoe groot het enthousiasme van de bewoners van Jerez de la Frontera is. Het grootste theater wisselt iederen dag zijn programma. Men vertoont er dus meer dan driehonderd films per jaar. De directeur moet dit echter doen, omdat zijn publiek gewoonlijk meer dan een keer per week zijn theater bezoekt. De meeste menschen komen drie keer en wenschen natuurlijk dan steeds een nieuw programma te aanschouwen. Als ik ooit een bioscoop bouw, dan doe ik het vast in Jerez de la Frontera." „Waar wonen eigenlijk de meeste filmenthousiasten? Ik bedoel in welk land?" „In Australië. Van de zes en een half millioen inwoners bezoeken er drie en een half millioen wekelijks een bioscoop. Dat zijn er vijfhonderd achtendertig van iedere duizend. Direct hierop volgt Engeland en Ierland; daar gaan er van iedere duizend wekelijks vierhonderddertien naar den bioscoop. In ons landje zijn het er heel wat minder." „Toch vind ik dat de bioscopen den laatsten tijd weer goed bezocht worden." ..Inderdaad, Pietersen, hebben de directeu-
ren van onze bioscopen niet te klagen. Door het vrij koude zomerweer in het begin van 't seizoen hebben ze tot op heden goede zaken gemaakt. Alleen de schouwburgen lijden nog steeds heftig onder de crisis." „Nu wil ik alleen nog weten: hoe gaat het met de Nederlandsche filmindustrie?" „In Filmstad schiet men goed op met de opnamen voor „Merijntje Gijzens Jeugd", en binnenkort hoopt men ook bij Cinetone te Amsterdam met een nieuwe film te kunnen beginnen. In Parijs is men bezig met de Nederlandsche versie van de film „Klokslag twaalf". Je ziet, er is weer werk aan den winkel voor onze filmspelers." FILM-ENTHOUSIASTEN D. F. R. ée 's-GRAVENHAGE. Iedere abonné heeft recht op £wee gratis filmfoto's. Schrijf ons s.v.p. welke U wensebé ie ontvangen. D. D. te AMSTERDAM. Paula Wessely is gehuwd met den tooneel- en filmspeler Attila Hörbiger. Zij is dus de schoonzuster (en niet de vrouw) van Paul Hörbiger. De eebtgenoote van Paul is geen actrice. M. W. te ROTTERDAM. Adolf Wohlbrücfc is niet verloofd of getrouwd. Shirley Temple is geen wees. Het adres van Edward G. Robinson is Warner Bros-studios, Burbank, Californië. N. W. te SNEEK. Hierbij de gevraagde adressen. Joan Crawford, Metro-GoldwynMayer-studios, Culver-City, Californië. Lil Dagover, Arysallee 4, Berlijn. Ginger Rogers, Radio-studios, Gower Street, Hollywood. Zij is niet getrouwd roet Fred Astaire. G. M. te GRONINGEN. Hierbij de gevraagdeverjaardagen. Ethel Merman 16 Januari. Maria Andergast 4 Juni. Gary Cooper 7 Mei.
Na weer als saxofonist en zangei tot een band te zijn toegetreden, kwam hij in New York en kreeg eenig acteer-werk en een zangnummer in de revue, waaraan zij medewerkten. Hiermee begon zijn tooneelloopbaan, die vijf jaar duurde, en waarbij hij voornamelijk in revues optrad. Toen trok zijn werk in „Roberta" de aandacht der Paramounttalentcn-speurders en spoedig daarop arriveerde Fred ten tweede male in Hollywood, doch ditmaal met een filmcontract. In ons land maakte Fred Mac Murray reeds naam met de films „Hands across the table" en „Mannen zonder naam".
r ll^O^
Vraag driehonderd zeven en tachtig Wat zijn bacillen en wat coccen? Wij stellen een hoofdprijs van ƒ 2.50 en vijf troostprijzen beschikbaar, om te verdeelen onder degenen, die ons goede antwoorden op deze vraag zenden. Oplossingen inzenden vóór 13 Juli aan ons redactieadres: Galgewater 22, Leiden. (Abonné's uit overzeesche gewesten vóór 13 Sept.). Op briefkaart of enveloppe s.v.p. duidelijk vermelden: Vraag 387.
VeOp^dm Vraag driehonderd drie en tachtig De geleerde, die gefolterd werd door hem in de zon te laten kijken, was Galileï (1564 —1642), de bekende Italiaansche natuurkundige, die de theorie van Copernicus aanhing, dat de aarde om de zon draaide in plaats van omgekeerd, zooals de tot dan toe algemeen verbreide meening was. Galileï verdedigde deze nieuwe theorie ook algemeen, werd daarom voor de vierschaar gedaagd, en omdat hij zijn meening niet prijs wou geven op de bovengenoemde wijze gefolterd. De hoofdprijs voor de juiste oplossing van deze vraag werd toegekend aan mejuffrouw G. R. S. van 't Riet te Amsterdam; de troostprijzen aan den heer G. Jansom te Amsterdam, den heer P. G. Sustermans te Den Haag, mejuffrouw M. S. Oostra te Rotterdam, den heer M. T. Ranken te Groningen, den heer W. G. Flintstra te Den Haag.
Peter Bosse, Willy Birgel en Lil Dagover In de film „Schlussakkord", welke onder regle van Detlev Slerck werd opgenomen.
Fred MacMurray is een geboren Amerikaan. Zijn vader was een bekend violist; hij had gehoopt, dat zijn zoon dit eveneens zou worden, maar Fred voelde meer voor het beroep van athletiek-trainer. Op school was hij dan ook een van de beste krachten der athletiek-ploeg. Ten slotte kwam hij echter in een conservenfabriek terecht en verdiende daar zijn eerste geld, waarvoor hij zich een muziekinstrument aanschafte. Al spoedig speelde Fred nu in een band. Hierdoor belandde hij op zekeren dag in Hollywood, waar hij probeerde werk te krijgen bij de filmstudios, maar de toegang werd hem zeer beslist geweigerd! \
VII
^ -
1. Grace Bradley en Charlie Ruggles. — 2. Een scène vol Oostersche praal. Op den troon vo'or het beeld Ethel Merman. — 3. Ethel Merman. — 4. Charlie Ruggles, Grace Bradley, Bing Crosby en Ethel Merman. — 5. Ida Lupino en Bing Crosby. — 6. Bing Crosby.
(ANYTHING GOES). PARAMOUNT-FILM. REGIE: LEWIS MILESTONE. Rolverdeeling: Billy Crocker Reno Sweeney Rev. Dr. Moon Hope Harcourt Bonnie Le Tour Sir Evelyn Oakleigh Elisha J. Whitney
Bing Crosby Ethel Merman Charlie Ruggles Ida Lupino Grace Bradley Arthur Treacher Robert McWade
Billy Crocker is diep bedroefd, want het meisje, waar hij verliefd opwas, Hope Harcourt, is ontvoerd. Desondanks moet hij toch zijn plicht doen, die er bij den aanvang van de film in bestaat zijn baas naar de boot te brengen. Juist als hij weer van boord wil gaan, ziet hij hoe Hope eveneens aan boord gebracht wordt. In edelen drang haar te willen helpen, blijft hij op het schip, hoewel hij geen geld, geen passagebiljet en geen paspoort heeft. Hij weet Hope te spreken te krijgen, doch... ze blijkt heelemaal geen hulp noodig te hebben. Zij was het ouderüjk huis ontloopen en naar Amerika gegaan. Door een oud vriend van de familie, Sir Evelyn Oakleigh, werd ze nu weer naar huis gebracht. Zonder pas bevindt Billy zich ondertusschen in geen al te aangename positie, doch een medelijdend medepassagier verstrekt hem het paspoort van een zekeren Mr. Hill, die passage genomen had, doch niet was komen opdagen. Deze Mr. Hill is evenwel een door de Amerikaansche politie gezocht bandiet. Staatsvijand No. i. Het duurt dus niet lang of Billy wordt gearresteerd. Al zijn verzekeringen van zijn goede trouw baten hem niets, en hij wordt opgesloten. Maar, achter de wolken schijnt steeds de zon; als zij Shanghai, het einddoel van de reis bereiken, meldt een telegram uit Amerika, dat Mr. Hill gearresteerd is. Billy wordt vrijgelaten, en . . . bovendien is Hope nu niet meer afkeerig van een nadere kennismaking I IX
;> -' VIII :
..._._
_. •
.^j^i-l^-z-L:-:
■ ..•.-i
.
—
Als het leven eee wordt Op 26 Juni 1836 stierf, niet vergeten maar wel teruggetrokken levend te Choisy-le-Roy nabij Parijs de op dat oogenbtik 76-jarige Rouget de Lisle, die zijn naam onsterfelijk heeft gemaakt als de toonzetter en dichter van d« Marseillaise, het Fransche volkslied. Dit ontstond in de bangste dagen, die 't jonge revolutionnaire Frankrijk kende; het is dientengevolge een Rouget strijdzang geworden, vurig en meesleepend, die ondanks den uiteraard revolutionnalren en niet meer toepasselijker! tekst, volkslied is gebleven. De Marseillaise, onder haar oorspronkelijker! naam van „Chant de l'armée du Rhin", is bij het uitbreken van den oorlog tegen Oostenrijk en Pruisen, waartoe Lodewljk XVI in het midden der Nationale Conventie zijn medewerking had moeten geven, ontstaan. Rouget de Lisle zelf, in 1792 kapitein van de genie bij het Rijn leger, bevond zich op een avond ten huize van Dietrich, destijds Burgemeester van Straatsburg. Men sprak — 'kon het ook anders? — over den aanstaanden oorlog. Dietrich opperde de meening, dat een krijgszang, die de jonge soldaten zou opwekken en leiden, een goed ding zou zijn en dat het aanbeveling verdiende om daarvoor een prijs uit te loven. Men ging, na zwaar gesoupeerd te hebben, huiswaarts, en vooral Rouget de Lisle, toen reeds als muzikaal en literair ontwikkeld man bekend, werd door de aanwezigen bestormd met de vraag, of hij niet iets zou kunnen voortbrengen. Tegen één uur ' s nachts thuiskomende, vond hij zijn viool op het bed liggen, waar hij het instrument bij toeval had gelaten. Bij zichzelf had hij reeds over een idee nagedacht, en geheel den nacht Het dit hem geen rust. Hij vond woorden, die hem bevredigden; muziek, die er bij behoorde, en reeds den volgenden morgen te zes uur ging hij opnieuw naar Dietrichs huis om hem zijn werk te toonen. Dietrich was in den tuin. Zelf een goed amateur-musicus, noodigde hij Rouget de Lisle uit om in den salon te gaan en de compositie op de piano te probeeren; op het eerste gehoor meende hij wel te kunnen constateeren of deze aan het doel al dan niet beantwoordde. Dietrich, als alle Elzassers — ook Rouget de Lisle was Elzasser van geboorte — zong goed, en reeds dadelijk trof hem het opwekkende, het levendige van de compositie. Zoo zelfs, dat hij onmiddellijk zijn vrouw, die nog te bed lag, wekte, en haar vroeg om de gasten van den vorigen avond uit te noodigen om bij hem te komen dejeuneeren, wijl hij hun iets belangrijks had medtf te deelen. Zij kwamen spoedig, eigenlijk meenende, dat hij tijding had van den strijd der Fransche legers, die op dat oogenblik onder leiding van Luckner, den maarschalk aaiï Wien de Marseillaise is opgedragen, en Lafayette plaats had. Hij bevredigde hun nieuwsgierigheid echter niet dan tegen het einde van 't dejeuner, toen er, evenals den vorigen avond, weer champagne op tafel kwam. En op datzelfde oogenblik hief hij met volle stem de Marseillaise, naar Rouget de Lisle's woorden, aan, en de gasten vielen hem allen bij in zijn enthousiasme over dezen uitnemenden, krijgszang, dien men „Chant de l'armée du Rhin" doopte. Noch de inspirator noch de toonzetter
ROUGET DE LISLE HOE DE MARSEILLAISE ONTSTOND was een edelmoedig man en trok zich de belangen van Rouget de Lisle aan, en rustte niet, voordat hij iets voor hem had bereikt. Hij bracht er den beeldhouwer David van Anges toe om Rouget de Lisle's medaillon te ontwerpen; men verlootte dit onder een groot aantal deelnemers, van wie het aan den wisselagent Justin ten deel viel. De niet geringe opde Llsle xlngt voor den eersten keer de Marseillaise bil brengst werd onder een of ander Dietrich, de burgemeester van Straatsburg. voorwendsel Rouget de Lisle ter hand gesteld; men moest de grootvan dezen „Chant de l'armée du Rhin" ste voorzorgen in acht nemen om zijn hebben, althans tijdens hun leven, vruchten trotschen aard niet te kwetsen, daar hij van hun arbeid geplukt. De woorden van het anders geweigerd zou hebben. Maar Rouget de Lisle's toonzetting werden door deze tijdelijke hulp voldeed niet; Rouhet constitutloneele dagblad, dat Dietrich get de Lisle, die zich door schrijven noch redigeerde, verspreid, en reeds In den zodoor componeeren voldoende kon onderhoumer van 1792 was de krijgszang in menig den, moest eenige regelmatige inkomsten Fransch kamp bekend. Zoodoende zongen hebben. Zoo wendde Béranger zich tot Louis de gefedereerden uit Marseille dezen, toen Philippe van Orleans, die inmiddels den zij op 30 Juli van dat Jaar, ten getale van Franschen koningstroon had bezet, fen hij ruim vijfhonderd, Parijs binnenkwamen, en bereikte, dat op last van Louis Philippe dientengevolge werd de „Chant de l'armée persoonlijk In de „Moniteur" werd herindu Rhin", tot Marseillaise omgedoopt nerd aan de diensten, door Rouget de Lisle Ook toen zij op 10 Augustus daaraanvolaan het vaderland bewezen, die de Koning gend de Tuillerieën te Parijs bestormden en zich nog levendig herinnerde uit den tijd, daardoor een einde maakten aan het Frandat hij zelf bij het leger diende. Aan Rousche koningschap, zongen zij de Marseillaiget de Lisle werd door den Koning een se, en zoowel de melodie als de woorden jaargeld van vijftienhonderd francs toegewaren toen reeds zoo populair, dat de zankend, en het bracht Béranger een blijden gers van de Opera ze op verzoek van het glimlach op het gelaat, toen hij Rouget de volk op straat voordroegen. Lisle ook zijn benoeming tot ridder in het Het waren echter woelige tijden, en den Legioen van Eer, veel en veel te lang uit288ten December 1793 verloor Dietrich zijn gebleven, kon mededeelen. Maar de vijfhoofd op het schavot te Parijs, en ook tienhonderd francs alleen voldeden niet; Rouget de Lisle zou bijna als slachtoffer van de staat moest aan dit bedrag bijpassen. het regime van Robespierre zijn gevallen, Eerst onlangs zijn de brieven gepubliceerd, omdat hij als officier van het Rijnleger die Béranger heeft gewisseld met de toenweigerde den eed van trouw aan het nieumalige, elkander opvolgende Ministers van we bewind af te leggen. HIJ werd gearresHandel en van Kunsten die voor het toeteerd doch niet veroordeeld. kennen van een dergelijk staatspensioen Gedurende den verderen loop der revolu- de aangewezenen waren. Men heeft Bérantie verdwijnt hij onder de groote menigte, ger eerst willen afschepen met een luttele en eerst In 1823 vindt Béranger hem, niet vijfhonderd francs, maar hij hield aan; hij slechts vergeten maar bijkans in armoede, wist er zelfs Rouget de Lisle toe te beterug. wegen, om den Minister voor deze eerste Hoe vond Béranger hem? Rouget de vijfhonderd francs zijn dank te gaan beLisle trad na zijn vrijlating weer in dienst, tuigen. En eindelijk, In 1832, slaagde hij er streed onder Generaal Hoche bij Quiberon, in, om twee staatspensioenen, elk van duiwaar hij in een gevecht met de emigranten zend francs, voor Rouget de Lisle te bewerd gekwetst. De benoeming tot bataljonsmachtigen. Daarmede was zijn bestaan chef van het Directoire nam hij niet aan; voldoende verzekerd; Rouget de Lisle, hij achtte zich te laat onderscheiden! Vijf gebroken door het leven zelf, had niet veel Jaren lang was hij te Parijs agent van het behoeftert en leefde reeds lang eenvoudig, Bataafsche gezantschap bij de Fransche teruggetrokken en bescheiden te ChoisyRegeering, een post, die in 1802 kwam te le-Roy. Zijn voornaamste genoegen was om vervallen. Al bood hij zijn diensten aan, te vertellen van de dagen, waarin hij de noch het Keizerrijk noch de Restauratie Marseillaise maakte; goedgeefsch was hij bleken van hem gediend, en zoo leefde hij met door hem zelf geschreven copieën van in financieele moeilijkheden, waaraan zijn dezen illusteren krijgszang, hetgeen verwantrouwende natuur ten deele schuld klaart, dat er jaren achtereen in Frankrijk was. Zijn vrienden hadden hem trouweloos tal van eigenhandige Marseillaises van den verlaten; de omstandigheden waren tegen componist aanwezig waren, terwijl toch hem geweest; zoo sloot hij zich op in een het oorspronkelijke document ontbreekt en sombere en droefgeestige omgeving, die zelfs aan de Fransche musea en archieven hem nauwelijks het noodige verschafte om niets anders overbleef dan de eerste druk te kunnen bestaan. Maar in 1823 publiceervan de Marseillaise, In 1792 door de drukde hij een bundel van „Vijftig Fransche kerij van Dannbach te Straatsburg onderzangen", die hij opdroeg aan Béranger. nomen. Vanzelf toonde deze belangstelling daarDe Fransche Staat heeft de Jegens Rou^ voor, en hem in 1826 ten zijnent een beget de Lisle laat, eigenlijk tè laat betoonde zoek brengende, vond hij hem afwezig en edelmoedigheid niet duur betaald. Niet ontving de mededeeling, dat men hem In veel meer dan vier jaren heeft de oude gijzeling had gesteld, wijl hij een zijner man, die kras bleef tot aan het einde zijner schuldeischers niet had kunnen voldoen. dagen, van zijn pensioen genoten. Maar Béranger kende Rouget de Lisle slechts als de toonzetter van de Marseillaise; geen zijn naam is door deze enkele compositie enkele band bond hem aan dezen, doch hij blijven voortleven!
\
\
II^HI x
—(EIN SELTSAMER GAST> UP'A-FILM REGIE: GERHARD LAMPRECHT. RolverdeeUng: Bruneaux, kunsthandelaar . . . Alfred Abel Yvette, zijn dochter Ilse Petri Henry de Valencours, haar verloofde, Kurt Fischer-Fehling Mijnheer de Valencours, zijn vader, Franz Weber Mevrouw de Valencours, zijn moeder, Annemarie Steinsieck Oom Théophile Fritz Odemar Rompon "... Aribert Wäscher René Morone Werner Scharf Lou Elisabeth Wendt Gaston, huisknecht . . Hermann Speelmans(
Vlak voor het verlovingsfeest van Yvette Bruneaux en Henry de Valencours wordt er een kostbaar halssnoer, het verlovingsgeschenk van Henry aan Yvette, gestolen. Terwijl het onderZO gang 1S u •Jaan ' wordt Yvettes moeder, die van haar vader gescheiden JS en nu een avontuurlijk bestaan leidt, in een armoedig hotelletje vermoord. Wie is de dader? Haar vriend René? De ietwat eigenaardige bewoner uit het hotel Rom pon ? Of de zonderlinge gast met het puntbaardje, die af en toe, diep in zijn kraag gedoken, korten tijd in het hotel verblijft en van wien niemand den naam kent ? Voor deze moeilijke vraag wordt de Parijsche politie geplaatst. Als het verlovingsfeest een aanvang neemt, weet zij er echter nog geen antwoord op te geven, evenmin als zij den dief van het halssnoer heeft kunnen ontdekken. En zoo moet Yvette zonder het kostbare sieraad voor de gasten verschijnen Als alle gasten evenwel reeds aanwezig zijn, komt eindelijk Yvettes vader, die haar het snoer om den hals legt. Hoe hij het teruggekregen had? En hoe ten slotte de moordenaar ontmaskerd wordt? De film licht u daar in een spannend slot over int
Te Los Angeles is een man gepakt, die vijfmaal getrouwd is geweest. Robert S. James is de naam, waaronder hij in den burgerlijken stand staat ingeschreven. Ten minste als ze zooiets in Amerika er op na houden. Je zoudt er aan gaan twijfelen. Want hoe kan Robert S. telkens opnieuw als bruidegom met een andere bruid worden ingeschreven, als dit zaakje voor elkaar was. Probeer het hier maar ereis! Of beter gezegd, probeer het maar niet. 't Is tijd en geld verknoeien. De politie in Amerika begon zich eindelijk voor dezen record-echtgenoot te interesseeren. Records zijn in de Staten iets, waar men bijzondere belangstelling voor heeft. Ze hebben hem naar het geheim van zijn „succes", ondervraagd. Meedoogenloos. . . . zegt de, krant. Zes en dertig uren lang. En toen heeft James opgebiecht, dat hij zijn laatste vrouw (ze stond in z'n zakboekje niet als Wijfje maar als Vijfje ingeschreven) op een zeer eigenaardige en, ik overdrijf niet als ik er aan toevoeg, zeer ergerlijke manier naar betere gewesten had geholpen. Kennissen van z'n vrouw d'r familie beweerden, dat hij zijn vrouw „te midden van eenige ratelslangen had geduwd" en d'r toen in het water had gegooid, om bij de politie den indruk te wekken, dat zij zoo om het leven was gekomen. Na zes en dertig uren lang „meedoogenloos" te zijn ondervraagd, heeft Robert S. toegegeven, dat hij z'n Vijfje zoo had bewerkt. Ze was nogal praatziek en hij zag geen ander middel om haar ratel tot zwijgen te brengen dan door ratelslangen. Een griezelige geschiedenis. Een ergerlijk verhaal. Met allerlei problemen. Hoe duw je een vrouw ,,te midden van eenige ratelslangen"? 't Stond woordelijk zoo in 't bericht. Hoe ondervraagt de Amerikaansche politie een verdachte meedoogenloos? Wat kan je gelooven van een bekentenis, die als gevolg van zoo'n behandeling gedurende anderhalf etmaal wordt afgelegd? Hoe kom je er toe om vijfmaal te trouwen? Wat mij persoonlijk betreft, ik heb aan een.... Pardon. Ik vergat, dat de liefde van mijn hart ook ons Weekblad leest en zeer scherp oplet, wat haar man daarin schrijft. Ik houd m'n ratel, ook zonder slang. PETRUS PRUTTELAAR.
BJC BX1RBE MUZE DE ZAAK VOIXERTHUM
H'
og bat in het seizoen heeft het Jong Tooneel te 's-Gravenhage ons verrast met een zeer goede opvoering van Speyers tooneelstuk „De zaak Vollerthum", onder regie van Ben Groenier. Een spannend stuk, waarin een advocaat, die de moordenaar is van een jonge vrouw, met de verdediging wordt belast van den, ten onrechte, verdachte. Groenier heeft veel uit de spelers weten te halen. Allereerst dient genoemd te worden Rien Carrière voor zijn uitstekende vertolking van advocaat Merk.
Hij begreep deze rol door en door, zijn spel was rustig en beheerscht en vooral zijn stille spel in de rechtzaal was zeer goed. Emmy Hartog als zijn vrouw — hoewel niet geheel tegen deze rol opgewassen — had zeer goede momenten, die gelukkig domineerden. Het zeer moeilijke slot deed zij heel knap. Wim Roessingh wist als Rudolf te overtuigen. In den aanvang nog wat onzeker, werd zijn spel steeds beter; zijn handenspel kan nog wat verbeterd worden. Ook Bep Zeeman was zeer verdienstelijk in het moeilijke rolletje van Anna, terwijl Corn. Dulfer een aanwinst voor het Jong Tooneel bleek te zijn. Zijn Klaus Mcrtens was natuurlijk en spontaan, en vooral bij de herkenning van Merk was hij zeer goed. De regisseur viel in voor advocaat Wal^ershausen en den Officier van Justitie (doublure) en hoewel hij hier eigenlijk buiten bespreking valt, moet toch zijn advocaat-vertolking even gememoreerd worden. Ook de grime was voortreffelijk. Max Leeuwenburgh was als de expert wel erg dilettanterig. Verwonderd heeft mij de opstelling van de rechtbank. Waarom de getuigenbank in het midden en de rechters rechts? De aandacht werd nu steeds door het onbelangrijkste gedeelte getrokken, terwijl er juist bij de rechters goede typeeringen waren. Anders echter een waardig besluit van het winter-na-seizoen! HENRI A. VAN EIJSDEN Jr. FILM-ENTHOUSIASTEN P. T. D. ée EINDHOVEN. Het hee« absoluué geen doel hel volledige scenario aan Loef C. Barns£ijn £e zenden. Maak een exposé, liefst zoo koré mogelijk. Kurt Gerron zal voorloopig in ons land blijven. A. 5. H. £e 's-GRAVENHAGE. Hierbij de gevraagde verjaardagen. Fredric March 31 Augustus. Eleanor Powell 21 November. Fritz Kampers 14 Juli. De twee gevraagde foto's zonden wij U toe. M. K. te ROTTERDAM. Liane Haid zal voorloopig niet in Duitschland filmen. Zij spreekt vlot Engelsch. Den 16den Augustus is zij jarig. Susi Lanner woont Kurfürsten» dämm 12, Berlijn. G. R. H. te VEENDAM. Er bestaat een Magda Schneider'boek, geschreven door Dr. Werner Holl. U kunt hot bestellen bij de „Buchabteilung der Filmwoche", Berlijn SW 11, Dessauer Strasse 7, E. G. te ALKMAAR. Hierbij de gevraagde adressen. Otto Wemicke, Rotbucbenstrasse 12, München. Heinz von Cleve, Augsburger Strasse 43, Berlijn. Greta Garbo, MetroGoldwyn»Mayer-studios, Culver'City, Cali» fornië. T. D. te LEIDEN. Wanneer bedoelde film in ons land vertoond zal worden, staat nog niet vast. Het adres van Shirley Temple is 1401 Western Avenue, Los Angeles, Californië. Voor antwoord moet U een antwoordcoupon insluiten. E. F. te AMSTERDAM. Het adres van Brigitte Helm is Karolinger Platz 5, Berlijn. Het kan zeer lang duren voordat U antwoord ontvangt; zij is zeer veel op reis. Een antwoordcoupon kunt U aan ieder postkantoor koopen. Voor brief een, voor foto drie antwoordcoupons zenden. F. L. K. te SCHEVENINGEN. Het adres van de Columbia-studios is 1438 Gower Street, Hollywood. A. R. O. te UTRECHT. Wendy Barrie is een dochter van den Engelschen auteur Sir James Barrie. Margo is bij de Paramount eêngageetrd; haar adres is 5451 Marathon treet, Hollywood. In het Engelsch schrijven.
I
MEISJE, WAT DÄCHT JE..«
i
Alice (in den dierentuin): ,,Wat zou die tijger nu wel zeggen als hij eens spreken kon?" Alex: „Hij zou waarschijnlijk zeggen: „Neemt u mij niet kwalijk, juffrouw, maar ik ben een luipaard"!" Hij: „Stel je nu eens voor, dat een ontzaglijk leelijke man zou probeeren je te kussen, — Zou je daar bezwaar tegen hebben?" Zij: „Als ik jou was, zou ik 't eerst maar eens probeeren. Dan zul je wel zien wat ik doe!" Een chic gekleede dame trad een deftig nodemagazijn binnen en vroeg er naar den chef. „Ik heb in uw advertentie gelezen, dat u tweehonderd nieuwe Parijsche hoeden heeft aangekregen," zei ze, „en die wensch ik op te passen." De Bruin en Mulder kwamen samen laat van de club thuis in den auto van De Bruin. Geleidelijk klom de snelheidsmeter op van 50 kilometer, naar 60, 80, 90 pemur. . . . tot Mulder zich toch een beetje zenuwachtig begon te voelen. ,,Je rijdt nogal aardig hard, is het niet?" vroeg hij aan De Bruin. „Ik? Hard rijden? Ik dacht eigenlijk, dat jij reed!" was het verrassende antwoord.
ü
£5
1. 2. 3. 4.
nSv* j 1 keek op van zijn courant, toen mijn nicht, over het avondblad gebogen op onschuldigen toon zei: „Ik lees hier over een man, die zijn vrouw een kostbaar halssnoer heeft gegeven. Zooiets is mij nu nog nooit overkomen!" „Och ja," antwoordde mijn neef. „Zoo is het leven. Ik heb hier toevallig een bericht over een vrouw, die een paar blauwe oogen aan haar man te danken heeft. Zooiets overkomt jovt-eok niet!"
Woorden en Muziek van G. MOMSEN ]r.
Meisje, Meisje, Meisje, Meisje,
wat wat wat wat
vliegen we buigen we jé-gen we pré-ten we
iü P^ t=t
ü
i
nou thans nu nou
f
t
3
mm
m
-#*
— Daarmee de... lief-de ontvlucht?? Dat er geen... lief-de be-stond?? Slechts voor... mo-to-ren bestaat?? Kind, en dén zul je eens zien:
i
i Pt
-&*
Meis
-
Meis
-
m
^
Pijl-snel en hoog door de lucht, Niet voor een vrouw tot den grond, Ra-zend als dol langs de straat... Niet zoo als vroé-ger misschien...
Dat je — o, klei - ne on - noo-ze - Ie Als daar voorheen bij zoo'n zwierigen Dat er nog lief-de - al klinkt het wat Eens komt - ook thans nog - een ridder voor
$
t=t
Refrein
w
i 3W
m
ï
^
w S^
m
i BE
je,
Meis
-
je...
Neem nou'es dit van me aan:
je.
meis
-
je...
Lief-de blijft altijd be-staan!
ï PPP i PP W
n
4—é &**—r $ t* Al wat in 't leven ver-an-de-ren mag. Dat, wat jij en-kel ver-an-de-ren zag.
3
SË
Refrein
p*
nn m *=t
^m
Al wat hetmenschdom ver-be-te-ren zag.. Is maar: wij zijn vaneen heel ander slag..
t=t
ï
Meis - je Meis - je,
-e* Meismeis-
i^ m iü w=n f | iw m n& P m PP P WW f Ippp ■ *
^
te
Neem jij ge - rust van me aan: Neem dus ge-rust van me aan:
Wm
*=*
P
:** ÏB J ■&*■
Al gaat de hééle boel dwars over stag, Al gaat de hééle boel dwars over stag,
n
VHii'fLmiti
Zij (pas getrouwd): „Nu begrijp ik wat die winkelier bedoelde, dat die koekjes zoo uiterst licht wegen." Hij: „Wat dan, lieve?" Zij: „Wil, ik heb ze nagewogèn en een pond van die koekjes weegt maar vier en een half ons!" , • Dame (tot öondenkoopman): „Kan ik dien taxhond voor een anderen hond inruilen?" Koopman: „Zeker, dame, maar scheelt er iets aan dien tax?" Dame: „Neen, dat niet, maar ik iWkl liever een korter soort. Het duurt zoo lang met uitlaten!"
dächt je — al dacht je — al dacht je — al dacht je — al
m
1
1
^
S
V
OfS >4 11» K
J»%
t=t
Liefde blijft altijd bestaan!! Liefde blijft altijd bestaan ü^.«
i pp
k1
*-.
i
«
m *t
ï
Niet alleen leggen wij in onzen studio het geluid van Uw stem of instrument op een Gramophone-plaat voor eeuwen vast maar ook groote werken door koren en orkesten.
Van 1 tot 3 personen F. 3.50 en hooger naar groot te van het gezelschap.
T-" #*
Ü'
m
^m k.
Succes verzekerd In
N.V. WILLEM SPRENGER'S
STUDIO
Passage 46 - Den Haag - Telel. 113778
XIV Red. en Adm. Gainewater 22. Lelden. Tel. 760, Postrekening «880
VerschUnf wekel^fks — Pr«» per kwartaal f, 1.95
'
ïb
"
. ^
"Il
t***. %
I--.'-J.-.. ■.;..-t:t-;^. .
».
S -Ai^
■ w?«
P
ssct)«
/nemo ^ Ihearer
AFBEELDING IN KLEUR MULTICOLOUR PICTURE
