Koninklijke Filmclub Meetjesland

       

   

   

Koninklijke Filmclub Meetjesland

WWW.KONINKLIJKEFILMCLUBMEETJESLAND.BE

   Gesticht  in  1955   Lokaal  :  Oude  Staatsbaan  159   9991  Adegem   Rekening  nr.  ING:  390-­‐0805375-­‐39     Voorzitter   Thomas Van Hoeteghem 1°  Reg.  Grenadierslaan  7   9900  Eeklo     09/377.34.44     0475/64.29.50     [email protected]     Mede-­‐Voorzitter   Willy Sierens Oude  Staatsbaan  159   9991  Adegem     09/377.26.23     [email protected]     Secretaris   Jan Van Meenen Elzenboslaan  13   9900  Eeklo     09/377.35.64     [email protected]     Penningmeester   Etienne De Mits Abdijstraat  24   9900  Eeklo     09/377.67.08     [email protected]     Public  Relations   Jean-Pierre De Wolf Leopoldlaan  4   9900  Eeklo     09/377.14.40     [email protected]     Verantwoordelijk  uitgever   Redactie  en  lay-­‐out   Thomas Van Hoeteghem 1°  Reg.  Grenadierslaan  7   9900  Eeklo     09/377.34.44     0475/64.29.50     [email protected]  

   

Uitgave  september  2010  

  In  dit  eerste  electronische  nummer  :     •

Voorwoord  door  de  voorzitter  

•

Verslag  van  het  souper  van  18  juni  2010  

•

Verslag  van  de  ledenvergadering  van  22  juni   2010  

•

Technisch  nieuws  

•

Productnieuws  

•

Creatief  fotograferen  op  reis  

        Belangrijke   data    :           VAC  wedstrijd  in  schouwburg  “Ermenrike”   te  Kieldrecht  op  25-­‐26  september  2010      CvB  wedstrijd  2010  in  zaal  “De  Kleine     Stooringhe”  te  Roeselare  op  2-­‐3  oktober   2010      VAC  galaprojectie  Fictiefilm  in  CC  “De     Westrand”  te  Dilbeek    CvB  galaprojectie  in  CC  “De  Kern”  te  Wilrijk      Clubwedstrijd  (locatie  nog  te  bepalen)  op     zondag  30  januari  2011    Vakov  wedstrijd  in  het  “Museumtheater”  te     Sint-­‐Niklaas  op  19-­‐20  februari  2011     Galaprojectie  Vakov  in  het   “Museumtheater”  te  Sint-­‐Niklaas  op  6     maart  2011     Vakov  alternatief  (Festival)  op  3  april   2011(locatie  nog  te  bepalen)      Galaprojectie  KFCM  in  Cc  “De  Herbakker”   op  zaterdag  3  december  2011      

Beste filmvrienden, Belofte maakt schuld. In juni kondigde ik aan te willen stoppen met ons clubblad “En… Actie !” in papieren vorm en over te stappen naar een periodieke electronische nieuwsbrief gekoppeld aan een vernieuwde site. En zo geschiedde het … toch min of meer. Toen ik tijdens de zomermaanden begon na te denken over het totale concept, botste ik toch wel op meer dan één probleem. Naarmate de ideeën concreter werden, leek het mij meer opportuun om eerst de website op poten te zetten. Streefdatum was 1 september 2010. Gaandeweg kreeg de site eerst een layout, daarna werd de inhoud aangepakt. Sponsors werden gecontacteerd en... gevonden. Aan al deze mensen : bedankt voor het vertrouwen (!) want het is tenslotte, ook voor mij, allemaal een beetje nieuw. Grootste heikele punt was uiteindelijk de site online krijgen. Ik heb veel bijgeleerd, over publishen, hyperlinks, ftp servers, protocollen, onafhankelijke webmasters, noem maar op … Op 1 september ging de site online. Dit is echter geen eindpunt. Integendeel, nu begint het pas. Een site moet worden onderhouden, een site moet leven, een site moet groeien, een site moet een gebruiksinstrument zijn voor de leden, voor de sponsors en voor alle buitenstaanders die geïnteresseerd zijn in het reilen en zeilen van de club. Nu komt het dus : de site moet up to date blijven. Ik heb ook graag wat inbreng van jullie allemaal. Hebben jullie een verhaal, een idee, een suggestie, een opmerking, mail het mij even door. De site is er voor jullie, maar ook een beetje door jullie… Intussen is de eerste electronische nieuwsbrief, die ik uit nostalgisch oogpunt toch nog graag “En… Actie!” blijf noemen, ook een feit. De nieuwsbrief zie ik als aanvulling op de site. Sta mij toe dit te verduidelijken. Op regelmatige tijdstippen, een beetje afhankelijk van de hoeveelheid interessant nieuws, zullen jullie allen via de electronische “En… Actie !” op te hoogte worden gehouden van uitnodigingen, aankondigingen en verslagen van de vergaderingen, wedstrijden en projecties; van productnieuws uit de videowereld, technisch nieuws en ook speciale aankondigingen door onze sponsors. Het is geenszins de bedoeling dat beide (site en nieuwsbrief) elkaar gaan overlappen, dan wel aanvullen. Suggesties blijven welkom. Bij dit alles mogen we natuurlijk niet vergeten filmen en filmpjes maken. Als ik zo naar het programma kijk van de eerste ledenvergadering van het seizoen op 21 september, ziet dat er al naar behoren gevuld uit. Ik kijk alvast uit naar een filmisch interessant en goedgevuld nieuw seizoen! Thomas

Verslag van het souper van 18 juni 2010 We kwamen samen rond 19.30 in het restaurant “Carpe Diem“ in Sint-Laureins en werden ontvangen met een “aperitief maison”. Het was de eerste maal dat het jaarlijkse souper doorging op een vrijdagavond. Een apart zaaltje vinden is niet evident. Zou dit er iets mee te maken hebben dat de opkomst iets minder was ? Het interieur van het restaurant werd recent vernieuwd. Het personeel ontving ons heel vriendelijk en serveerde ons zoals het hoort. Het eten was verzorgd en lekker, alles begeleid met kwaliteitsvolle wijntjes. Tussen de gangen door nam onze Voorzitter Thomas het woord en heette iedereen welkom. Hij nodigde Mede-voorzitter Willy uit te beginnen met de proclamatie van de clubwedstrijd. Aan iedere deelnemer werd medaille (zilver of brons) uitgereikt naargelang het behaalde resultaat, vergezeld van een diploma ondertekend door de juryleden. Ook dit jaar waren er vier speciale prijzen van de jury : - prijs “commentaarinhoud” voor de film “In het spoor van de Farao’s“ van Carlos Delagaye. - prijs “sfeerschepping” voor de film “Winterwit” van Lucréce Devlieger. - prijs “fotografie” voor de film “Wintermemories” van Willy Vermeire - prijs voor de beste affiche werd toegekend aan Elmar Nijs met de affiche van de film “Puglia, de ongekende pracht.” Aan deze leden werd er een fles champagne overhandigd. De grote prijs met de trofee van het CvB werd toegekend aan de laureaat van de wedstrijd, Thomas Van Hoeteghem voor zijn film “Lagos en zijn Praias”. Hij benadrukte echter nogmaals dat de meeste films niet alleen tot stand komen en vroeg daarom aan Raymond Dekijndt (die meegeholpen heeft bij het filmen) om die trofee in ontvangst te nemen. Het werd weer een gezellige avond. Er werd, zoals gewoonlijk lang nagepraat tot iedereen naar huis trok met een tevreden gevoel. Jan Van Meenen

Verslag van de ledenvergadering van 22 juni 2010 Voorzitter Thomas heet iedereen welkom op deze laatste ledenvergadering van het werkjaar 2009/2010. De eerste vergadering van het volgende seizoen gaat door op dindsdag 28 september 2010. De leden worden dan ook verzocht nu al te denken aan de werving van reclame of sponsorsschap voor het nieuwe seizoen. Thomas was tevreden over het verloop van het souper in restaurant “Carpe Diem”. Enkel de schikking van de tafels kan verbeterd worden. Een hartelijk welkom voor William Van Hoorebeke, die na zijn ernstige hartoperatie voor het eerst terug naar een vergadering komt. Er werden hem twee (verdiende) medailles en diploma’s afgegeven voor zijn resultaten in de clubwedstrijd. Op maandag 21 juni waren Willy en Thomas uitgenodigd door Fons Van de Voorde om bij hem thuis zijn recentste productie te komen bekijken over Nepal. Een prachtig souvenir ... zonder meer... Van Fons kwam er een voorstel zijn film met de ganse club te komen bekijken op “een zondagmorgen” bij zijn vriend-reisgenoot die een geschikte locatie had. Ook de dames zijn van harte welkom. Iets om naar uit te kijken! Ondertussen heeft William tijdens zijn revalidatie niet stilgezeten en heeft al een film meegebracht namelijk “Kerkjes over de Grens”, een eerste films in een reeks over het Meetjesland. Het was een prachtige, goed gedocumenteerde film over een aantal polderdorpen in het Meetjesland met hun desbetreffende kerken. Mooie begeleidende muziekkeuze, goede commentaar, met begeleiding van gedichten. Misschien toch iets te lang om de aandacht vast te houden. Toch opletten met camerabewegingen en het gebruik van freeze frames. Projectie door Carlos Delagaye van een korte film over een processie in Zaragoza waarbij duizenden deelnemers (hun gezicht verborgen onder een hoge puntige kap...) al trommelend door de straten trokken. Een begeleidende tekst is nodig om de zin van het gebeuren te verstaan. “Aanvaardbaar” vaste beelden alhoewel het niet mogelijk was statief te gebruiken tussen de massa. Willy Sierens toonde weer een film uit de de jaren 60 namelijk “Ik”; een film met symboliek betreffende drie leeftijden : Jeugd, volwassenheid en ouderdom, of was het andersom ? Begeleid door origineel gecomponeerde muziek, worden de achterliggende gedachten en symboliek versterkt. Een knap werkstuk inzake belichting en decor (rekening houdende met de middelen van toen). Na de pauze werd er gesproken over de korte clubfilmpjes die zouden in oktober gemaakt worden door verschillende groepen. Er werden suggesties aan de leden gevraagd en enkelen hadden toch iets in gedachten zoals Eddy Neyt. Deze filmpjes zouden een ideale oefening zijn voor de volgende film van Thomas, waarvan hij een samengevat scenario voorstelde en alle behoeften van locaties, acteurs, cameramensen, timing, licht en geluid, artistieke kant van de zaak,... opsomde. Iedereen kan daar intussen al wat over nadenken. Er werd (zoals gewoonlijk) nog lang nagepraat aan de bar. Tot in september ! Jan Van Meenen

Technisch nieuws WITBALANS De witbalans instellen op een camera is kennelijk niet zo eenvoudig als iedereen zou denken. Toch valt of staat de opname met een goed ingestelde witbalans. Veel mensen roepen: ‘Ik richt de camera op een wit vlak of een wit stukje papier, druk dan de witbalans knop in en daarna staat hij goed ingesteld’. Maar is dat eigenlijk wel zo? Om het begrip ‘witbalans’ goed te begrijpen is het belangrijk om wat meer te weten over de kleuren zoals wij die waarnemen met onze ogen. Kleuren zijn eigenlijk niets anders dan het licht wat gereflecteerd wordt vanaf een object. Om iets waar te nemen met je ogen heb je dus een lichtbron nodig, zoals de zon, de maan, een lamp, een flits apparaat van een fotocamera of een kaars. Het licht van die bron valt op het object en word daarna weer richting je ogen gereflecteerd, je ogen vangen het op en vertalen het beeld om het daarna door te geven aan je hersenen. Er is wel een uitzondering in het hele verhaal: de kleur van het object wordt bepaald door de kleurtoon van het licht. Een voorbeeld: als je een wit stuk papier buiten in het zonlicht houd heeft het de kleur wit. Houd je hetzelfde papier in de schaduw of onder TL-licht dan zal het voor je ogen nog steeds de kleur wit hebben. Onze ogen nemen de kleur waar, maar onze hersenen houden ons voor de gek door het papier wit te maken. In de werkelijkheid is het papier in de zon ietwat geel, onder de Tl-buis ietwat blauw en ook in de schaduw zal het ietwat blauw zijn geweest. Wij zien dat niet, maar onze camera’s hebben geen hersenen en nemen deze kleuren wel waar en zullen dan ook hierop gaan reageren. Het gevolg is dat je hierdoor ook kans loopt op een verkeerd ingestelde witbalans. De digitale camera’s van tegenwoordig kunnen de drie kleuren: rood, groen en blauw instellen op een digitale waarde tussen 1 en 255. Dat is een kleur diepte van 8 bits, oftewel 2^8 (twee tot de macht 8). Er zijn ook camera’s die het nog beter kunnen: 10 bits, hiermee wordt het aantal stappen verhoogt van 256 naar 1024. Net als onze ogen kunnen camera’s drie kleuren waarnemen. Die drie kleuren worden in de semiprofessionele camera’s via drie aparte chips geregistreerd nadat een prisma het licht in de drie verschillende kleuren heeft verdeeld. Zo krijg je een nog beter resultaat bij het opnemen van je beeld als bij de camera’s met een chip waar alle drie kleuren in zijn gebouwd. De waarde 1 staat voor helemaal donker, de waarde 255 staat voor maximale belichting. Met alle stappen tussen de 1 en 255 kunnen dus met de drie chips alle kleuren gemaakt worden die wij kunnen waarnemen. Bij camera’s met 10 bits kleurdiepte zal dat nog net iets nauwkeuriger gebeuren. Dus: 1-1-1 is zwart en 255-255255 komt overeen met wit. Elke stap die de drie kleuren tegelijk naar beneden maken komt overeen met een grijstint. Zo is 200-200-200 een licht grijze tint, 120-120-120 een donker grijze tint enz. Gaan we echter de waarden apart van elkaar variëren, dan zal het een bepaalde kleur opleveren. Zo kom R226-G29-B88 overeen met een rode tint en R201G198-B54 overeen met een gele tint. Er zijn 16.7 Miljoen (256×256x256) verschillende kleuren mogelijk. Nu komen we op het witbalans deel. Stel, je hebt een mooi wit stukje papier of een speciale witkaart gekocht. Deze houd je in het zonlicht en stelt daar je witbalans op in. Dan zou het best wel eens kunnen gebeuren dat er een meting wordt gedaan waarbij het

gereflecteerde licht overeen komt met R260-G240-B250. Als je goed hebt opgelet zul je al snel zien dat dit niet kan. De R heeft namelijk een waarde van 260 en de digitale camera kan niet verder meten als de maximale waarde 255. De rode waarde wordt dus overstuurt en nu zal de camera bij het instellen van de witbalans hiermee geen rekening kunnen houden. Het witte vel reflecteert 100% en bij een te heldere verlichting bestaat de kans op een foutief ingestelde witbalans. Hij zal de witbalans instellen met de waarden: R255-240250 en dat is vijf stappen lager voor rood. Rood zal dus verhoudingsgewijs sterker worden gecorrigeerd als blauw en wit. Exact hetzelfde gebeurt er als je het witte vel onder Tl-buis houd of een felle lamp, zoals een bouwlamp. Het gereflecteerde licht zal een blauwe, rode of groene zweem op het witte vlak achter laten en daardoor zal een verstoring in het wit plaats vinden en dus ook je witbalans. Wat is er dan wel handig om de witbalans in te stellen: de grijskaart. Deze kaartjes zijn in de foto en videohandel verkrijgbaar tussen de 15 en 20 Euro. Deze kaarten zijn kleur neutraal (R, G en B hebben dezelfde waarde). Het object heeft hiermee dus een stabiele kleurwaarde gekregen. De enige variabele in het hele verhaal wat overblijft is de lichtbron. En omdat de grijskaart geen 100% wit is, zal het ook niet de overbelichte kleur reflecteren en hiermee die ene kleur oversturen. Een grijskaart ligt ongeveer op 18% grijs en zal de drie kleuren dus minder reflecteren (maar wel in dezelfde verhouding) als de lichtbron op het voorwerp schijnt. Het voordeel: de verhouding van rood, blauw en groen blijft. Het enige wat de camera nu hoeft te doen is dat te corrigeren zodat het grijs weer kleur netraal is. De grijskaart zorgt er dus eigenlijk voor dat de blauwe, groene of rode zweem uit het gereflecteerde licht wordt gehaald door de camera het R, G en B op een gelijk niveau in te laten stellen. Nog een voorbeeld: een bruid staat met haar witte jurk midden in een veld met gele bloemen. De cameraman denkt: ik stel even snel de witbalans in op haar jurk. Die wordt echter op een mooie zonnige dag door de zon heel licht geel verlicht, daarnaast zullen de omliggende gele bloemen dat gele accent nog eens versterken door het licht wat zij weer reflecteren. De jurk zal dan witter worden door de correctie van de witbalans, alleen de rest van de kleuren in de omgeving (het groen en geel van de bloemen, het blauw van de lucht en de huidskleuren) zullen een heel ander resultaat geven. De Expodisc is een uitzondering op dit verhaal. De expodisc bestaat uit een aluminium ring waarin een stuk melkglas is bevestigd. Voor dat melkglas zit een speciale ‘lens’ die het licht uit de omgeving opvangt en bundelt op het melkglas. Hierdoor worden R, G en B opnieuw omgezet in een bepaalde grijswaarde en kan zo de camera worden ingesteld op de juiste witbalans. Er is alleen een groot verschil met de grijskaart: de Expodisc moet op de plek staan naast het object of persoon en richting de lichtbron kijken. Bij een grijskaart kijkt de camera richting de kaart die vlak voor het object of de persoon wordt gehouden. De meeste camera’s kennen twee standen: daglicht en kunstlicht welke voorgeprogrammeerde waarden zijn. Daarnaast kan de witbalans handmatig worden ingesteld of in graden Kelvin. Een handig tabelletje voor deze laatste is: Kaarslicht - 2000 Kelvin Kooldraadlamp - 2800 Kelvin PL-Lamp - 4000 Kelvin Natrium lamp - 4000 Kelvin

Ondergaande zon - 4300 Kelvin Zonlicht (laag staand) - 4600 Kelvin Wolkenlucht - 5500 Kelvin Blauwe lucht - 9000 Kelvin Je ziet wel dat het filmen in de buitenlucht met verschillende belichtingen een aardige uitdaging kan worden. Zeker als de bewolking komt en gaat en tussendoor er behoorlijke gaten tussen de wolken zitten. Dan blijf je aan het werk en neig je al snel naar de automaat. Binnen is het echter een geheel andere situatie. De verlichting in een gebouw of zaal zal over het algemeen niet veel veranderen en dan is de stand ‘Kelvin’ zondermeer een uitkomst voor het afstellen van je witbalans en dat geld zeker als er weinig licht in de zaal aanwezig is. Het gebruik van kunstlicht is natuurlijk iets wat in zulke situaties wenselijk is. Een lampje voor op de camera kan hierbij prima helpen, maar bedenk dan wel dat dit lampje een andere kleurtemperatuur heeft dan de omgeving. Daarom zitten er vaak op de camera twee standen (A en B) voor het instellen van twee soorten witbalans. Een met, en een zonder lampje. Hetzelfde kun je natuurlijk ook gebruiken voor het filmen in een huis en voor het huis. Kijk maar eens met je camera in de vroege avond van binnen naar buiten. Het beeld van buiten is dan blauw als je door het raam naar buiten kijkt. Doe je het andersom, dan zal het beeld van de kamer door het raam meer geel bevatten. Uiteraard zal je daar niet je witbalans op af moeten stellen want dan zal in beide situaties het tegengestelde gebeuren van wat wenselijk is. En mocht je per ongeluk de schakelaar toch verkeer hebben staan tijdens de opnames, dan kun je achteraf gelukkig met Premiere, Final Cut en andere montage programma’s alsnog de kleuren aanpassen zodat de mensen weer een beetje kleur op de wangen hebben. Wel met een beetje verlies, maar hopelijk niet zoveel dat het zichtbaar wordt.

HDV - DE GESCHIEDENIS Het HDV systeem is ontwikkeld door Victor Company of Japan, Limited (JVC) en Sony. Het system was oorspronkelijk ondersteund door drie andere bedrijven: Canon Inc., Sharp Corporation en Sony Corporation. Deze vier bedrijven vormen het HDV consortium en zijn allen producenten van HDV hardware. Samen hebben deze vier bedrijven hun samenwerking op het gebied van HDV aangekondigd in september van het jaar 2003. Tot op heden heeft Sharp nog geen HDV recorder geproduceerd. Maar de groep is wel uitgebreid met andere bedrijven: Avid, Canopus, Ulead, Sony Media Software en Apple Inc. JVC was het eerste merk wat een HDV camera, de GR-HD1, op de markt bracht. Met de GR-HD1 kon de gebruiker standaard DV (480i) of HDV (720p30 en 480p60) opnemen. Sony was het tweede merk wat een HDV camera op de markt bracht in september 2004. De Sony HDR-FX1 kon opnames in 1080i maken. Afhankelijk van de markt kon de camera 50i of 60i opnames maken. De Sony HDR-Z1U ondersteund 50i en 60i en heeft daarnaast ook XLR audio aansluitingen en totaal 44 nieuwe functies aan board.

Een professionele versie van de HDR-HC1, de Sony HDR-A1E werd in september 2005 op de markt gebracht. In 2006 bracht Sony de nieuwe modellen: HDR-FX7, HDR-FX7E, HVRV1U en de HVR-V1E, de eerste 1080p camera’s in dit formaat met 24P en 30P (en alleen 25P op de HVR-V1E) ondersteunen. (Met uitzondering tot de HDR-FX7(E) welke dit weer niet ondersteund). JVC heeft zijn eigen extensie op het HDV systeem ontwikkeld: ProHD wat weer werkt met 720p24. In september van 2005 is Canon in de markt van HDV gestapt met hun eerste model: de XL-H1. Een professionele, modulaire HDV camera. In juli van 2006 kamen tevens de XHA1 en XH-G1 op de markt. Deze modellen zijn bijna gelijk aan de H1 maar kleiner uitgevoerd en hebben geen verwisselbare lens. In 2006 verving Sony de HDR-HC1 door de goedkopere HDR-HC3. Deze camera heeft een verbeterde CMOS chip maar mist weer enkele features, zoals een externe microfoon ingang. Panasonic heeft zijn eigen richting gekozen op de HDV markt. De AG-HVX200 is een DVCPRO HD camera. De opnames worden bij deze camera niet meer vastgelegd op DV tapes of harddisk maar op DVCPRO P2 kaarten. De ingebouwde mini DV recorder ondersteund alleen de DV standaard. Hoewel deze camera een DVCPRO HD camcorder is, maakt deze de kwaliteit van DVCPRO HD waar. Dit komt waarschijnlijk door de kleinere CCD chips die Panasonic heeft ingebouwd.

HDV - DE TECHNIEK

HDV was ontwikkeld als upgrade van SD (standard defenition) naar HD (high defenition) voor het bestaande video platform. Omdat HDV met dezelfde data snelheid werkt, namelijk 25 Mbit/sec (hetzelfde als bij DV) en HDV recorders ook veelal gebruik maken van dezelfde MiniDV tapes en loopwerken, kon men de meeste ontwikkeling en kosten in de optische delen en beeldchips steken. Vergeleken met HD video apparatuur zoals HDCAM en DVCPRO HD is HDV een heel stuk goedkoper. HDV camera’s bieden veel mogelijkheden voor zowel de consument, amateurs en low budget TV producties. Hoewel 1080i HDV en DV hetzelfde tape formaat gebruiken is er wel degelijk verschil tussen de video compressie methode van deze twee. De DV codec gebruikt alleen een intraframe (spactial) scheme en HDV gebruikt het MPEG-2 video format met intraframe (spatial compression) en interframe (temporal compression) codering. Hierdoor is HDV in staat om een hogere resolutie te bereiken bij 19.7 Megabit/sec (720p) en 25 Megabit/sec (1080i). Vergeleken tot de veel duurdere HDCOM en DVCPRO HD apparatuur heeft HDV veel meer last van spatial en temporal (beweging) storing. Spatial compression: ook wel ‘intra compression’ genoemd, is een algoritme wat het videomateriaal bekijkt op delen die zich herhalen. Bijvoorbeeld: de camera registreert een strand met heel veel wit zand. Het algoritme zal dan het witte strand beschrijven als ‘alle pixels in dit gebied zijn licht gekleurd’ in plaats voor elke pixel apart de informatie op te laten slaan. Hoe hoger de spatial compressie, hoe minder detail en scherpte in het beeld. Met veel codecs is deze compressie afhankelijk van de kwaliteit en data rate van het videomateriaal.

Temporal compression: kijkt naar de verandering die optreedt in een aantal frames. Bijvoorbeeld: In een videoclip staat een persoon voor een stilstaande achtergrond (de camera is hierbij vast opgesteld). In plaats van elke pixel te beschrijven zal deze vorm van compressie het eerste frame volledig beschrijven. Daarna zullen alleen de pixels die veranderen tussen de frames beschreven worden. Met andere woorden: de achtergrond kan een stilstaand beeld zijn (zolang er maar niets beweegt) en de persoon op de voorgrond zal in de volgende frames telkens worden aangepast. (Deze techniek noemen ze ook wel frame differencing) Mocht het volgende frame wel veel verschillen van het vorige frame dan zal ook dit frame volledig worden beschreven. Elk volledig beschreven frame noemen ze ook wel ‘keyframe’. En elk keyframe vormt weer een nieuw startpunt voor frame differencing. Bij de meeste codecs kun je een keyframe instellen tussen een bepaalde hoeveelheid frames. Andere codecs laten het toe om in de tijdlijn keyframes in te stellen. Sommige codecs genereren zelf automatisch een nieuw keyframe als het volgende frame significant anders is als het voorgaande frame. Als je minder keyframes instelt zal de data rate naar beneden gaan, maar ook de kwaliteit van het beeld. De hoeveelheid van de temporal compression is vaak gerelateerd aan het aantal frames ingesteld in de codec en de ingestelde kwaliteit. Lage waarden betekenen een hogere temporal compression. Met andere woorden: minder scherp en gedetailleerd. Door de temporal compression is HDV monteren een stuk complexer. Het introduceert vaak kleine storingen tussen harde overgangen. HDV biedt echter een hogere resolutie en een hogere kwaliteit beeld. Terwijl de standaard MPEG-2 streams tussen de 2 en 4 Megabit/sec liggen, heeft HDV een snelheid van 25 Megabit/sec. Hierdoor kan meer data worden opgeslagen met een veel lagere hoeveelheid compressie. De codecs: MPEG4/AVC en WMV-HD kunnen trouwens een gelijke kwaliteit beeld bieden bij een veel lagere bit rate. HDV audio gebruikt een MPEG-1 layer 2 compressie voor het opnemen van audio, bij een bitrate van 384 Kilobit/sec. DV audio gebruikt daartegen 16 bit PCM zonder compressie bij een snelheid van 1536 Kilobits/sec. HDV audio is technisch dus inferieur tegenover DV audio. Canon heeft o.a. de XH-A1 en XH-G1 uitgerust met 24 (in Europa 25) progressive frames per seconde. Er worden dus 25 hele beelden per seconde opgenomen per seconde. Elk van die frames wordt daarna als twee ‘fields’ opgenomen in een 1080i bitstroom. Omdat HDV en DV dezelfde DV25 tape loopwerken gebruiken en met dezelfde snelheid opnemen, zijn hierdoor de opnametijden ook hetzelfde. Een mini DV tape van 60 minuten zal dus ook 60 minuten HDV kunnen opnemen. (Uiteraard zijn er tegenwoordig wel tapes op de markt gebracht met een geheel nieuwe magnetische laag en coating, speciaal ontwikkelt voor HDV om het aantal drop outs sterk te verminderen). Sony heeft trouwens recent nog een nieuwe HDV tape op de markt gebracht met een maximum opnametijd van 85 minuten.

HDV - COMPRESSIE

Hoewel HDV en DV op hetzelfde tape formaat worden opgenomen met dezelfde data rate, verschillen beiden enorm in de video compressie methode. De DV codec gebruikt alleen een intraframe compressie. Elk DV frame wordt opgenomen als een plaatje, met een vast bit patroon en uniform op de tape

geschreven. De HDV codec is gebaseerd op MPEG-2 video compressie. Deze compressie maakt gebruik van intraframe in interframe technieken. Interframe slaat een fractie van een aantal frames op als losse plaatjes. Deze noemen ze I-frames. Van de overgebleven frames worden alleen de ‘bewogen delen’ vastgelegd. HDV frames variëren dus in grootte en dat is afhankelijk van de frames die elkaar opvolgen. In HDV 1080i is elke 12 (25 frames per seconde) of 15 (30 frames per seconde) een Iframe. In HDV 1080p elke 12 (25 frames per seconde) of 15 (24 of 30 frames per seconde) een I-frame. In HDV 720 elke 6 (24, 25 of 30 frames per seconde) of 12 (50 of 60 frames per seconde) frames is een I-frame. MPEG-2 video geeft HDV de mogelijkheid om een veel hogere compressie te bieden als TV, maar met een prijs: Als een camera rustig bewogen opnames maakt is er bijna geen sprake van fouten in het beeld; artefacten. Echter bij snelle bewegingen neemt het aantal artefacten in het beeld snel toe. Toch is het belangrijk om deze beperkingen in de juiste context te plaatsen. Belichting, de kleuren, camera bewegingen etc. spelen allemaal een rol in het aanmaken van deze artefacten. In de televisieserie ‘JAG’ zijn veel scènes in HDV opgenomen zonder al teveel problemen. De opnames zijn gemaakt op diverse tijden van de dag, boven water en in donkere en lichte omstandigheden boven lichte en donkere achtergronden. Als de DV codec hetzelfde beeld zou moeten vastleggen zou het vier keer zoveel opslag ruimte kosten. Encoders worden constant verbeterd. De Sony XDCAM HD lijkt heel veel op HDV. MPEG is de standaard voor de toekomst en met het verbeteren van de encoders zal het aantal artefacten alleen maar afnemen in de toekomst. Dropouts binnen de compressed data stream hebben een veel groter effect als bij DV. Dit is helaas het resultaat van de interframe compressie. Als bijvoorbeeld een I-frame binnen een drop-out valt zullen alle daaraan gekoppelde frames hierdoor ook beïnvloed worden. Frame editing is door MPEG-2 ook veel ingewikkelder geworden. Omdat een aantal frames aan elkaar gekoppeld zijn zullen in een editor ook al die frames aangepast moeten worden, wat natuurlijk door het decompressie/compressie proces weer ongunstig is. Hoewel de meeste software pakketten tegenwoordig prima om kunnen gaan met HDV. Een lijst hiervan volgt in deel 5. Op dit moment worden HDV camera’s door veel omroepen in binnen- en buitenland op geringe schaal toegepast om HD content te produceren. Hun keuze gaat hier vooral uit naar de HDCAM, maar ze accepteren ook HDV camera’s voor het produceren van SD breedbeeld content. HDV is zeker een hele vooruitgang. Zeker als je dit afspeelt op een HD scherm. Uiteraard kunnen deze schermen ook DV afspelen, maar door het aanpassen van dit signaal naar het HD scherm ziet het erg onscherp. Daarom zien de meeste gebruikers liever een veel scherper HDV signaal met hier en daar een artefact.

COLOR SAMPLING

Je hebt vast wel eens de getallen: 4:2:0, 4:4:4, 3:1:1, 3:1.5:1.5, 4:1:1, 4:2:2 gezien….en wat betekenen die getallen?

Deze nummers representeren een techniek genaamd: ‘color sampling’. Het concept kan een beetje verwarrend zijn voor mensen die nog niet gewerkt hebben met digitale video. Bij video is het ‘normaal’ om niet alle kleuren te registreren tijdens een opname. De waarden van een aantal pixels worden bij elkaar genomen en een gemiddelde waarde bepaald, dit om de bandbreedte te beperken. Color sampling is dus min of meer een vorm van compressie. Hoe meer compressie, hoe minder bandbreedte er nodig is om het signaal te registreren of uit te zenden. Het concept heeft te maken met hoe onze ogen werken. Onze ogen hebben staafjes en kegeltjes welke licht kunnen waarnemen. De staafjes zijn gevoelig voor alle kleuren zichtbaar licht. De kegeltjes zijn kleur selectief. Er zijn drie soorten kegeltjes, die gevoelig zijn voor respectievelijk rood, groen en blauw. Ook ultraviolet kan met de kegeltjes worden waargenomen, maar de ooglens laat de straling niet door. Het aantal kegeltjes is echter minder in aantal aanwezig. Hierdoor kunnen we beter veranderingen in helderheid zien en in mindere mate de veranderingen in kleur. Lang geleden hebben video engineers besloten om van deze tekortkoming van het menselijk ook gebruik te maken en ontwikkelden daarom een color sampling systeem om bandbreedte te besparen. Men zou ‘het toch niet zien’. Algemeen genomen hebben die engineers gelijk. Maar er zijn een paar omstandigheden waar color sampling toch een behoorlijke invloed heeft op het eindresultaat. Een mooi voorbeeld hiervoor is het keyen oftewel gebruik maken van een groen of blauw scherm. Het hele concept van het werken met keying is dat de camera een duidelijk onderscheid kan maken tussen het groen en de rest van het beeld. Als er een te hoge compressie wordt gebruikt tijdens de opnames zal dit zeker invloed hebben op het eindresultaat. Een zo hoog mogelijke color sampling is hiervoor de oplossing. We gaan nu eens kijken hoe de kleuren worden opgeslagen en wat de verschillende systemen voor color sampling gebruiken. We beginnen met een beeld gemaakt met Photoshop. Dit plaatje bevat de basis voor de verdere uitleg. Het is een plaatje waarbij elke pixel een kleur heeft. Dus in dit geval geen color sampling: 4:4:4

- 4:4:4 In het bovenstaande plaatje staat elke kleur dus voor een individuele pixel in een Photoshop bestand. Elke pixel is dus gekoppeld aan zijn eigen kleur. Het plaatje is in werkelijkheid enorm vergroot zodat we elke pixel kunnen zien. Dit plaatje representeert dus een color sampling van 4: 4:4 en je zou als gebruiker verwachten dat je camera het ook op deze manier opneemt. De praktijk is echter anders. Er zijn bijna geen consumer camera’s (zoals DV, DVCAM, DVCPRO, AVCHD, Digital 8, HDV, DVCPRO-HD, HDCAM enz) die in 4:4:4 opnemen. Ze gebruiken ieder hun eigen methode van color sampling.

- 4:1:1 -

Het bovenstaande plaatje laat zien wat een color sampling van 4:1:1 doet met ons plaatje. In het centrum staat het standaard plaatje gemaakt met Photoshop. Maar nu is het materiaal (het plaatje) bewerkt met een nonlinear editing systeem waarbij een compressie van 4:1:1 is gebruikt. 4:1:1 wordt onder andere gebruikt bij NTSC DV en PAL DVCPRO25. Wat je kunt zien is dat de bovenstaande groepen van vier pixels zodanig worden aangepast dat de vier pixels bijna dezelfde kleur hebben. Klinkt belachelijk misschien, maar dat gebeurt er toch echt! Kijk maar eens naar de vier pixels links boven. Er is een rode, oranje, blauwe en grijs-blauwe pixel. Oranje ligt tegen rood aan, dus we hebben eigenlijk twee rode en twee blauwe pixels in het blokje zitten. Als we rood en blauw mengen krijgen we paars. Hierdoor worden alle pixels ‘gedwongen’ naar paars. Dus ondanks dat alle pixels niet eens paars zijn worden ze toch paars, en dat is precies wat er gebeurd bij 4:1:1 DV. We kunnen de vier pixels nog steeds van elkaar onderscheiden door hun helderheid, maar de kleuren zijn definitief veranderd. De andere vier blokken vertonen hetzelfde verschijnsel. Rechts boven en links onder worden alle vier kleuren groen. Rechts onder wordt alles bruin en dat terwijl ook hier geen van de kleuren bruin is. Dit is dus het resultaat van color sampling waarbij de som van de kleuren een gemiddelde kleur bepaald voor alle vier pixels. Als je kleuren mengt, en steeds maar weer kleuren toevoegt zul je steeds weer een bruine kleur als eindresultaat krijgen. Bij color sampling gebeurt hetzelfde als de onderliggende pixels qua kleur niet veel van elkaar verschillen. De meeste mensen zullen denken: ‘DV ziet er toch prima uit? Hoe kan dit zo zijn?’ De reden hiervan is dat we in de praktijk niet zoveel kleurverschillen zien op een pixel tot pixel niveau. Kijk naar een object of persoon die je filmt en je ziet dat er grote groepen pixels zijn met bijna dezelfde kleur. In dit soort omstandigheden zal DV dus zeer goed presteren. Maar gaan we terug naar het fijnere werk, zeg maar op pixel niveau, dan kunnen er problemen ontstaan. Vooral tijdens chroma keying is dit het geval.

- 4:2:0 4:2:0 is een veel gebruikt color sampling systeem. Het wordt gebruikt bij PAL DV, DVD, HDV, AVCHD en XDCAM-HD. Het levert dezelfde kleuren resolutie als 4:1:1 maar dan in een ander patroon. In 4:2:0 heb je nog steeds vier pixels die een gemiddelde kleur krijgen. Echter bij 4:2:0 wordt dit gedaan in een 2×2 grid. Bij 4:1:1 gebeurt dit in een 4×1 grid. 4:2:0 heeft dezelfde problemen als 4:1:1 heeft. Ook hier worden opnieuw vier pixels bij elkaar opgeteld en veranderd in een kleur. 4:2:0 heeft dezelfde problemen met chroma keying en hetzelfde probleem treed ook op als je opnames maakt waarbij er gebruikt wordt gemaakt van gekleurde lampen.

- 4:2:2 4:2:2 is het color sampling format wat door de meeste professionele camera’s gebruikt wordt: Digital Betacam, DVCPRO50, DVCPRO-HD en MPEG-IMX. Dit zijn allemaal systemen waarbij twee pixels in een 2×2 grid een opgetelde kleur krijgen. Het resultaat: een verdubbeling van de kleur resolutie van de camera en dat zal ook weer tot betere resultaten leiden bij het chroma keyen. Elke scanlijn heeft zijn eigen kleuren informatie en elk pixel paartje heeft ook z’n eigen kleuren informatie.Dus de foute kleuren zijn half zo erg als bij de andere sampling methodes. Maar het verhaal is nog niet voorbij. Want je zou al snel denken dat 4:2:2 betere kleuren zal weergeven. De praktijk kan echter heel anders uitpakken. Laten we eens kijken of de kleuren ook overeen komen met de werkelijke kleuren die gemaakt zijn in Photoshop. We beginnen met 4:1:1.

In het bovenstaande plaatje tellen we het aantal correcte kleuren. Links boven is hier geen van de kleuren die overeenkomt met de werkelijke. Rechts boven komt de groene pixel overeen en de rest niet. Links onder zou de groene pixel redelijk overeen komen met de werkelijke kleur en rechts onder zijn opnieuw geen van de kleuren gelijk. Dus uit zestien pixels zijn er maar twee (bijna) goed!

We gaan verder met 4:2:0, we gaan weer tellen. Ook hier blijkt dat maar twee pixels enigszins overeen komen met de werkelijke kleuren. Dus opnieuw geen optimaal resultaat.

Nu gaan we verder met 4:2:2 Hier kunnen we duidelijk zien dat 4:2:2 een veel groter aantal correct gekleurde pixels heeft dan de andere twee sampling methodes. Hier zijn ongeveer 8 van de zestien kleuren praktisch gelijk aan het origineel. Dat betekend dus dat we bij 4:2:2 ongeveer vier keer zoveel kleuren correct kunnen vastleggen. Natuurlijk zal in de praktijk van dit voorbeeld weinig terecht komen. Tenzij je iemand in een Hawaiaans tshirt tegenkomt. In de praktijk is er nog een uitzondering: de HDCam van Sony. Deze gebruikt een color sampling van 3:1:1. Dit ligt ergens in het midden tussen 4:1:1 en 4:2:2. Elk blok van drie pixels krijgt de som van alle kleuren.

Sommige mensen denken dat de 3 bij 3:1:1 staat voor de conversie van 1920×1080 naar 1440×1080. De ‘3’ zou staan voor de verhouding tussen 1920 en 1440. 1440 is 74% van 1920, dus daar staat de ‘3’ voor. Dat is dus niet het geval. De ‘3’ staat voor drie helderheid samples voor elke kleuren sample. Mocht je dus randjes zien die wat blokkerig zijn dan weet je nu waarom. En nu weet je ook dat een beter color sampling video systeem het aantal blokjes in je opnames kan verminderen. Vooral bij chroma keying. Op een pc vind je normaal gesproken een chroma filter die het beeld zachter maakt zodat de randjes ook rustiger worden.

    XLR KABELS : GEBALANCEERD en ONGEBALANCEERD

Bij videocamera’s wordt vaak over de kwaliteit van het beeld gepraat, maar beeld is de helft van het verhaal. Sterker nog, geluid kan minstens zo belangrijk zijn en je opname maken of breken. Kleinere camera’s hebben vaak alleen een ingebouwde microfoon. De gebruiker is volledig overgeleverd aan de kwaliteit van de ingebouwde hardware. De wat grotere modellen en de semi-pro camera’s van de verschillende merken hebben bijna allemaal een of meerdere aansluitingen voor externe audio. De verschillen tussen die aansluitingen is groot. De kleinste vorm bestaat vaak uit een pvc of metalen aansluiting voor een 3.5 millimeter jack plug. Deze vind je ook vaak terug als hoofdtelefoon aansluiting op je iPod of walkman. Deze aansluitingen bieden echter maar weinig afscherming en mechanisch zijn ze zeker niet de sterkste. Om ongewenste trekkrachten op zo’n aansluiting te krijgen maakt men dan ook vaak gebruik van een haakse stekker. De grotere camera’s hebben vaak als audio ingang twee XLR connectoren ingebouwd. Deze professionele connectoren worden veelvuldig ingezet door professionals. De kabels zijn gemaakt in een stevig rubber mantel, hebben meerdere aders, een goede afscherming en de connectoren zelf zijn vaak gemaakt van metaal. De stekkers zijn bovendien in een rechte uitvoering of haaks te verkrijgen. De XLR stekker wordt ook wel vergeleken met de DIN stekker, met een groot verschil: de XLR stekker heeft geen vijf maar drie aansluitingen en heeft ook de mogelijkheid om vast geklikt te worden in de apparatuur. XLR kabels zijn verkrijgbaar in twee uitvoeringen: gebalanceerd en ongebalanceerd. Beide kabels transporteren het elektrisch signaal van A naar B, maar er is wel een heel groot verschil tussen deze twee types. De ongebalanceerde kabel lijkt op een coax kabel die we ook wel kennen van de televisie. De kabel heeft twee aders. Een signaaldraad en een afscherming die ook voor de aarding moet zorgen. Deze kabels zijn vaak goedkoop en ze worden veelal ingezet voor sterke signalen die niet al te snel last hebben van een externe vervorming. Deze vervorming kan ontstaan door interferentie, beschadigde kabels of stroombronnen (lees: kabels) die in de buurt staan of liggen. Bij grotere lengtes van kabels kunnen zelfs radiozenders een grote invloed hebben op het signaal.

Bij gebalanceerde kabels bestaat het snoer uit drie aderige kabels. Twee geïsoleerde draden en een derde die als afscherming om deze twee is gewikkeld. De aangesloten apparatuur lever het signaal nu twee keer aan. Beide aders krijgen hetzelfde signaal aangeboden, echter ze worden wel in tegenfase aangesloten. De eerste ader zal dus het normale signaal transporteren, de andere zal een zelfde sinus transporteren, maar deze staat gespiegeld aan het origineel. Als een storend signaal de afscherming passeert en beide aders toch bereikt, dan zal het bij de ontvanger over beide kabels aankomen. De ontvanger draait echter het gespiegelde signaal weer om, en hiermee ook het storend signaal, hierdoor komt het in spiegelbeeld te staan tegenover het signaal op de andere kabel. Beide signalen worden bij elkaar opgeteld en hierdoor zal de storing zichzelf voldoende dempen met als eindresultaat een schoon audio signaal. Vooral bij storingsgevoelige signalen, zoals microfoons afgeven, is het altijd verstandig om deze gebalanceerde kabels te gebruiken. Bij deze signalen bestaat immers de kans dat de storing sterker over komt dan het microfoon signaal zelf. De 48 volt fantoom spanning is trouwens een gelijkspanning en zal het originele signaal nooit kunnen storen. De kabels zijn vrij eenvoudig zelf te maken: de punt van de 6.3 milimeter Jack plug verbind je aan pen 2 van de XLR stekker. De ring van de Jack moet aan de derde pen van de XLR en de sleeve van de Jack moet aan pen 1 van de XLR worden aangesloten. Zo heb je een gebalanceerde 6.3 mm Jack naar XLR kabel gemaakt. (Opmerking: de punt van de jack is verbonden met de korte aansluitpen aan de binnenkant, de rind met de middel lange pen en de sleeve (ook wel aarde) is aangesloten op de lange pen aan de binnenkant van de jack plug). Bij XLR naar XLR is het nog gemakkelijker. Als je de stekker open haalt zie je bij de pennen drie cijfters (1, 2 en 3) staan. Pen 1 verbind je aan de pen 1 van de andere stekker, pen 2 aan 2 en pen 3 aan 3 aansluiten. Zo heb je heel snel een goede XLR kabel. Hetzelfde geld voor de stereo Jack snoeren: punt aan punt, ring aan ring en sleeve aan sleeve. Gebruik altijd kabel van een goede stevige kwaliteit en probeer de kabels altijd zo ver mogelijk uit de loop paden te houden zodat er niemand op kan gaan staan. Zelfs de best gebalanceerde en afgeschermde kabel kan immers door een scherpe hak veranderen in een bron van storing. Daarom is het altijd belangrijk om je opgenomen audio live te monitoren zover de praktijk dat natuurlijk toelaat. Praktijk tip: Mc. Gyver kan niet zonder: zet de kabels vast met gaffertape (a.k.a. ducktape). Kijk wel uit naar goede kwaliteit tape. De goedkopere soorten willen nog wel eens hun plakmiddel achterlaten op de kabel en vloer en dan krijg je er een vervelende klus bij. Trek de tape ook langzaam los: verf, lak en hele vloerdelen zijn in het verleden al ongewenst verwijderd.

   

Sony NEX-VG10E cam corder m et verw isselbaar objectief De Sony NEX-VG10E is volgens de fabrikant de eerste HD-camcorder ter wereld met verwisselbaar objectief voor consumenten. Deze Handycam is uitgerust met een extra grote Exmor APS HD CMOS-sensor, die de gebruiker in staat stelt prachtige cinematografische beelden te creëren door de achtergrond onscherp te maken. Met de NEX-VG10 richt Sony zich op fervente amateurfilmers en fotografen die meer mogelijkheden willen dan conventionele videocamera’s. Deze eerste camcorder voor consumenten is geschikt voor verschillende hoogwaardige Eobjectieven. Het voordeel hiervan is dat gebruikers dezelfde mogelijkheden hebben als fotografen met een digitale reflexcamera. Momenteel zijn er drie E-objectieven verkrijgbaar voor de NEX-VG10E. Daarnaast kunnen gebruikers via de optionele adapter LA-EA1 ook een groot assortiment aan bestaande objectieven met A-type bajonetbevestiging gebruiken. Of ze nu kiezen voor een van de bekroonde Sony Gobjectieven, een Carl Zeiss-portretobjectief met een vaste brandpuntsafstand of andere modellen – van macro- tot supertele-objectieven, gebruikers hebben de volledige vrijheid. Cinematografische beelden met de NEX-VG10E De NEX-VG10 heeft een Exmor APS HD CMOS-sensor van 14,2 effectieve megapixels en Sony’s krachtige BIONZ-processor om video’s en stilstaande beelden op te nemen met een zeer hoge resolutie. De beeldsensor van APS-C-formaat is ongeveer 19,5 keer groter dan de standaardsensor in andere camcorders voor consumenten en stelt gebruikers in staat gebruik te maken van een uiterst goede scherptediepte instelling. Zo ontstaan prachtige cinematografische beelden met een zachte, onscherpe achtergrond. De mogelijkheid om ook foto’s van DSLR-kwaliteit te nemen, biedt gebruikers extra opnameflexibiliteit. Het is dan niet nodig om zowel de camcorder als fotocamera mee te nemen. Continue opnemen De Full HD 1920×1080-videobeelden worden opgenomen in AVCHDformaat met een bitsnelheid van maximum 24 Mbps voor superieure details en helderheid. Met een groot aantal digitale fototoestellen en digitale reflexcamera’s zijn ook HD-videoopnames te maken. Een belangrijk verschil is dat gebruikers met de NEX-VG10E vrijwel onbeperkt continu kunnen opnemen met een Memory Stick PRO Duo of SD-geheugenkaart naar keuze. De gemaakte Full HD-video-opnames of genomen foto’s in JPEG-formaat zijn snel over te brengen naar een opslag- en montageomgeving op de pc. De NEX-VG10E wordt standaard geleverd met een E18-200mm F3,5-6,3 OSS-objectief met beeldstabilisatie, dat een krachtig 11x optisch zoombereik biedt. Het ontwerp van het objectief is geoptimaliseerd voor video-opnames: dit hoogwaardig E-objectief biedt soepele autofocus en diafragmaregeling. De ingebouwde Optical SteadyShot-beeldstabilisatie zorgt voor duidelijkere videobeelden wanneer uit de hand wordt gefilmd. Bij groothoekinstellingen biedt Active Mode nog meer trillingscorrectie, zodat wandelend filmen geen video’s vol geschud en gewiebel oplevert. Het objectief beschikt ook over een cirkelvormig diafragma om videobeelden en foto’s met prachtige achtergrondeffecten te creëren. Geluid net zo goed als beeldkwaliteit Om tegemoet te komen aan de behoeften van veeleisende amateurfilmers, biedt de NEX-VG10E uitstekend geluid die het beeld evenaart qua kwaliteit. De stereomicrofoon (Quad Capsule Spatial Array Stereo Microphone) maakt gebruik van geavanceerde algoritmen om signalen van vier afzonderlijke omnidirectionele elementen te combineren. Het resultaat is een uitzonderlijk helder stereogeluid met een zeer gerichte gevoeligheid: dit stelt gebruikers in staat meer geluid van hun onderwerp en minder storende omgevingsgeluiden te registreren. Er is ook een aansluiting om een optionele externe stereomicrofoon aan te sluiten. Daarnaast is er een hoofdtelefoonaansluiting om het geluid te beluisteren tijdens het opnemen. Met een fotorealistische resolutie van 921.000 pixels biedt het 3-inch Xtra Fine LCD-

scherm met TruBlackTM-technologie (7,5 cm) een uitzonderlijk gedetailleerde weergave van de beelden en menu-instellingen en een hoog contrast. Het lcd-scherm wordt aangevuld door een elektronische zoeker met een hoge resolutie van 1.152.000 pixels, die het kadreren en controleren van shots een stuk gemakkelijker maakt. De zoeker helpt de gebruiker ook in fel daglicht heldere beelden op te nemen. De kijkhoek is dan gemakkelijk aan te passen voor optimaal bedieningscomfort. Naast zijn revolutionaire creatieve mogelijkheden is de NEX-VG10E een zeer compact, stijlvolle camera, dat comfortabel en evenwichtig in de hand ligt, zelfs voor beginners. Dankzij het intuïtief te gebruiken draaiwiel en sneltoetsen zijn de menu’s van de camcorder eenvoudig te navigeren en de opname-instellingen eenvoudig te bedienen. Om professionele resultaten te verkrijgen, kunnen gebruikers de diafragma-, sluitertijd-, belichting- en witbalansinstellingen nauwkeurig handmatig regelen. Er zijn veel officiële accessoires waaronder de richtmicrofoon ECM-CG50, die op de accessoireschoen van de camcorder te bevestigen is. Er is ook een keuze aan optionele oplaadbare batterijen, waaronder de NP-FV100, waarmee maar liefst 330 minuten continu in HD is op te nemen. Als optie is ook de speciale zachte draagtas LCS-VCD verkrijgbaar. Gebruikers kunnen gratis de Vegas Movie Studio HD Platinum 10videomontagesoftware downloaden om spectaculaire HD-films te maken. Met de krachtige tools om video’s te monteren, kleuren te corrigeren en geluid te mixen is het eenvoudig om thuis goede resultaten te bereiken. Gebruikers kunnen hun films bovendien op het web zetten, branden op een Blu-ray Disc of op dvd’s met aangepaste menu’s en afbeeldingen.    

Panasonic introduceert 3-chip DLP projectoren Panasonic brengt drie nieuwe projectoren op de markt als opvolgers van de bekende PTD7700-serie projectoren. De nieuwe projectoren zijn breed inzetbaar voor verschillende toepassingen, waaronder de verhuurmarkt en natuurlijk voor de vaste installaties in onder andere presentatieruimtes, auditoria en beursgebouwen.   Er komen drie compacte dual lamp modellen uit, namelijk de PT-DZ110X WUXGA), PTDS100X (SXGA+) en de PT-DW90X (WXGA). De PT-DZ110X en de PT-DS100X hebben een lichtopbrengst van 10.600 lumen en vervangen de huidige 10.000 lumen DLP projectoren in het pakket. Met deze nieuwe projectoren heeft Panasonic ‘s werelds meest compacte 3-chip DLP projectoren, met een gewicht van slechts 24 kg. Natuurlijk kan ook deze projector gebruik maken van het huidige 3-chip DLP lenzenpakket van Panasonic inclusief een aantal nieuwe lenzen. De PT-DW90X is een nieuwe 9.600 lumen 3-chip DLP projector met een WXGA resolutie en dezelfde compacte behuizing als de nieuwe PTDZ110X PT-DS100X. De nieuwe projectoren zijn ontwikkeld om een hoge prestatie te leveren voor een lage kostprijs maar wel met behoud van professionele functionaliteiten. Alle drie de projectoren maken gebruik van 2 lampen die ieder een gemiddelde levensduur van 3.000 uur tot wel 4.000 uur (ECO mode) hebben en daarnaast een filtersysteem dat men pas na 10.000 gebruiksuren hoeft te verschonen. Met zijn 24 kg en compacte behuizing (530mm x 200mm x 548,5 mm) zijn deze projectoren de lichtste 3-chip DLP projectoren met 10.000 lumen die ooit gemaakt zijn. Christian Sokcevic, General Manager Sales & Marketing voor Panasonic projectoren zei: “De verbeteringen die gemaakt zijn met deze nieuwe projectoren betekent dat de meeste, conventionele beperkingen uit de weg zijn genomen. Door de afname in gewicht en afmetingen kunnen deze projectoren sneller en meer flexibel worden ingezet waardoor we verwachten dat we met deze nieuwe modellen een nieuwe klantenkring zullen aanboren.” Het nieuwe ontwerp, met ook verbeteringen gebaseerd op ervaringen vanuit de verhuurmarkt, zal de huidige positie van Panasonic versterken. Naast het nieuwe formaat

zijn er ook belangrijke functies aan de projectoren toegevoegd, waaronder Auto-Cleaning, HD-SDI, Lumen Organiser, Geometric Adjustment en een Waveform Monitor (enkel voor de PT-DZ110X). Dit maakt de nieuwe Panasonic 3-chip DLP projectoren niet alleen uitermate geschikt voor nieuwe markten maar ook ter vervanging van de bekende PTD7700 serie Panasonic projectoren. Panasonic PT-DZ110X, PT-DS100X en PT-DW90X prijs en beschikbaarheid De nieuwe PT-DZ110X (WUXGA 1920 X 1200 resolutie, 10.600 lumen, 10.000:1 contrast ratio ), PT-DS100X (SXGA+ 1400 X 1050 resolutie, 10.600 lumen, 10.000:1 contrast ratio) en de PT-DW90X ( WXGA 1366 X 768 resolutie 9,600 lumen, 10.000:1 contrast ratio) modellen zullen vanaf begin september leverbaar zijn. Prijzen zijn nog niet bekend gemaakt.    

Canon XF105 en XF100 pro camcorders

  Met de nieuwe Canon XF105 en de XF100 vergroot Canon haar XF-serie professionele camcorders. Beide modellen zijn de kleinste ooit met de omroepkwaliteit MPEG-2 Full HD registratie codec (50 Mbps, 4:2:2). Deze nieuwe camcorders zijn ontworpen als uiterst draagbare Full HD modellen en bieden voor het eerst in deze klasse een toonaangevende combinatie van hoge prestaties, mobiliteit en veelzijdigheid. Beide modellen beschikken over een groot aantal kenmerken die ook deel uitmaken van de onlangs geïntroduceerde XF300-serie en bieden uitstekende prestaties aan gebruikers waarvoor compacte vormgeving een vereiste is. De modellen uit de XF100 serie worden voor het eerst in Europa getoond op de Canon stand tijdens IBC 2010 in Amsterdam (10-14 september) en zijn ook te bewonderen tijdens Photokina 2010 in Keulen (21-26 september). Draagbaar, krachtig en vol mogelijkheden De XF105 en XF100 zijn zeer veelzijdige camcorders die met een kleine, lichtgewicht body maximale beeldkwaliteit bieden. Met een gewicht van net iets meer dan 1 kg1 en geavanceerde, ergonomisch ontworpen toetsen voor comfortabel langdurig opnemen, profiteren beide modellen van een reeks functies en mogelijkheden afkomstig van de XF300-serie. De veel geroemde ontwerpbasis van de bestaande XF camcorders vormde ook voor deze twee modellen de inspiratie voor de vormgeving, met goed bereikbare, instelbare bedieningsknoppen, een perfect LCD-scherm en XLR-ingangen ingebouwd in de draaggreep. De XF105 en XF100 passen in een nieuwe palm-formaat categorie binnen de Canon XF-familie en zijn ideaal voor gebruikers die flexibiliteit nodig hebben bij het werken in uiteenlopende situaties. Hun compact ontwerp en geavanceerde beeldkwaliteit maken ze zeer geschikt voor gebruikers die vaak bezig zijn met verschillende projecten, zoals huwelijksreportages, bedrijfsvideo’s of documentaires. Met de ongeëvenaarde reeks functies plus gemakkelijk draagbare vormgeving, biedt elk model de mogelijkheid met één veelzijdige camcorder meerdere typen opdrachten uit te voeren. De XF100-serie garandeert uitzonderlijk hoge prestaties en kan bij de meest uiteenlopende opdrachten te worden ingezet. Dankzij een HD-SDI uitgang en gedeelde Timecode in-/uitgang en Genlock ingang, biedt de XF105 een verbeterde integratie met de studio-omgeving en op locaties met multicamera opnamen. Broadcast codec, naadloze workflow Net als de geavanceerde XF300-serie, registreren de XF105 en XF100 MPEG-2 Full HD videobeelden in industriestandaard, open-source MXF (Material eXchange Format) bestanden op Compact Flash (CF) geheugenkaarten met een snelheid van 50 Mbps en de volle 4:2:2 kleursampling – dit hoge niveau aan

kleurinformatie is ideaal voor nabewerking. CF-kaarten zijn praktisch, kostenbesparend en bijna overal verkrijgbaar vergeleken met andere media die veelal voor professionele videoregistratie worden gebruikt. Daarnaast zijn CF-kaarten snel en robuust. Beide modellen bieden Relay Recording en het nieuwe Double Slot Recording – een functie die gebruikers in staat stelt hetzelfde beeldmateriaal tegelijk op twee afzonderlijke CF-kaarten vast te leggen. Tijdens het filmen is het mogelijk de kaart te verwisselen of de kaart die niet wordt gebruikt te initialiseren. De Canon MPEG-2 MXF videobestanden zijn volledig compatibel met veel gebruikte editing- en verwerkingsprogramma’s van Adobe Systems Incorporated, Apple Inc., Avid Technology Inc. en Grass Valley™, zodat videografen de XF105 en XF100 rechtstreeks in hun workflow kunnen integreren. De Canon XF Utility software en de plug-ins voor Apple Final Cut Pro en Avid Media Composer worden standaard meegeleverd. Hoogwaardig Canon camera systeem De XF100-serie beschikt over één van de meest geavanceerde camerasystemen in deze klasse; dit resulteert in een superieure Full HD videokwaliteit. Beide modellen zijn uitgevoerd met een veelzijdig 10x zoom, 30,4mm groothoek Canon HD Video Objectief met snelle f/1.8 diafragmaprestaties. Een metalen diafragma met acht lamellen zorgt voor een bijna cirkelvormig ‘bokeh’-effect, zodat gebruikers een aantrekkelijke onscherpte van de achtergrond krijgen, terwijl een hoger aantal beweegbare lensgroepen niet alleen helpt de chromatische aberratie te verminderen, maar ook de afmeting van het objectief te verkleinen. Een drietraps digitale teleconverter kan worden gebruikt om de brandpuntsafstand van het objectief te vergroten met 1,5x, 3x of 6x, zodat gebruikers – indien gewenst - dichterbij de actie kunnen komen. De XF105 en XF100 profiteren tevens van het geavanceerde Canon Optical Image Stabilizer (OIS) systeem dat voor XF-camcorders is aangepast. Dit systeem biedt drie verschillende instellingen voor beeldstabilisatie – Standaard, Dynamic en Powered. Een nieuwe 1/3-type, 2,07 Megapixel (MP) Canon CMOS sensor registreert Full HD videobeelden met native 1920×1080 resolutie. Overgenomen van het 3CMOS sensorsysteem in de XF300-serie modellen en aangepast voor de XF100-serie, is de sensor uitgevoerd met een Bayer-patroon kleurfilter voor hoge gevoeligheid en een groot dynamisch bereik. De razendsnelle technologie voor het uitlezen van beeldgegevens minimaliseert de rollende scheefstand van de sluiter die kan optreden bij traditionele CMOS camcorders. Creatieve opties, inclusief 3D Shooting Assist Net als de grotere XF300-serie modellen, bieden de XF105 en XF100 een reeks aan creatieve opnameprogramma’s. Naast 1080/50i, 1080/25p, 720/50p en 720/25p zijn afwijkende registratiesnelheden beschikbaar om aan te kunnen sluiten bij bestaande workflows. Fast en Slow Motion, Interval Recording (time lapse) en Frame Recording (voor stop-motion animatie) zijn allemaal mogelijk, evenals een 3-seconden Pre Record of cache optie. De XF100-serie biedt nog meer keuzemogelijkheden in de vorm van nieuwe Infrarood en 3D Shooting Assist functies. Het Infrarood (IR) opnameprogramma kan worden ingeschakeld met behulp van een schakelaar aan de voorzijde van de camcorder, net onder de lens. Met een ingebouwde IR-lamp en groen en wit licht voor opnamen, kunnen de XF105 en XF100 ’s nachts perfecte opnamen maken – ideaal voor opdrachten zoals natuurprogramma’s en documentaires. Bij beide modellen zijn eveneens twee nieuwe 3D Shooting Assist functies beschikbaar. OIS Axis Shift gebruikt het IS-systeem met lensverschuiving om gebruikers in staat te stellen twee aangesloten camcorders goed uit te lijnen tijdens stereoscopische 3D videoregistratie. Een Focal Length Guide helpt bij het nauwkeurig synchroniseren van aanpassingen van de zoom. Ontworpen met oog voor de gebruikers Voortbouwend op het benchmark dat met de XF300 en XF305 is gerealiseerd, zijn de modellen uit de XF100-serie ontworpen met oog voor een groot aantal verschillende gebruikers. Ondanks de compacte afmetingen, treffen ervaren gebruikers een ruim aanbod van handmatige bedieningsmogelijkheden aan, terwijl automatische en ondersteunende functies het filmen voor beginners duidelijk en gemakkelijk maakt. Om tijdens het filmen de compositie te kunnen bekijken, zijn beide camcorders uitgevoerd met een groot, aan de zijkant geplaatst LCD-scherm. Dit 8,8 cm (3,5”) scherm heeft een hoge 920k dot resolutie en laat de opnamen helder en haarscherp zien. Een ingebouwde waveform monitor en Edge Focus functie helpen de juiste compositie te vinden, terwijl de menukeuze plaatsvindt met een joystick interface. Een 0,61cm, 260k dot elektronische beeldzoeker met 100% bereik is eveneens beschikbaar. Een lensring maakt het mogelijk handmatig zowel de scherpstelling, zoom als het diafragma te regelen.

Een aantal instellingen, waaronder regeling van het diafragma, kan ook worden gewijzigd met een combinatie van gebruikerstoets/programmawiel. Een speciale knop maakt het mogelijk op elk gewenst moment te wisselen tussen handmatig scherpstellen en auto focus (AF). Naast Canon’s Gezichtsdetectie AF en exclusieve Instant AF programma’s, is ook een nieuw Face-Only AF programma aanwezig, dat het automatisch scherpstellen uitsluitend beperkt tot gedetecteerde gezichten – een functie die erg handig is voor ‘single shooters’, zoals verslaggevers die op locatie aanwezig zijn. Uitgebreide aanpassingsmogelijkheden Net als veel grotere camcorders die bedoeld zijn voor de omroepwereld, bieden zowel de XF105 als XF100 veel aanpassingsmogelijkheden. Bij deze veelzijdige en flexibele modellen kunnen gebruikers meer dan 90 beeldgerelateerde variabelen configureren met behulp van de Custom Picture functie, inclusief keuze uit één van in totaal zes voorgeprogrammeerde gammacurves. Gebruikers kunnen één van de 34 individuele functies toewijzen aan 10 instelbare toetsen, zodat de camcorder verder kan worden geoptimaliseerd voor de persoonlijke voorkeuren of gewenste stijlkenmerken. Tot maximaal 9 ‘aangepaste beelden’ kunnen in een camcorder body worden opgeslagen, waarbij de CINE.V en CINE.F gamma-instellingen standaard aanwezig zijn naast drie meegeleverde instellingen. De gewenste instellingen kunnen worden opgeslagen en zijn via SDHC-kaarten van de ene camcorder naar de andere te kopiëren. Dit is vooral handig bij het bewaken van de creatieve stijl tussen verschillende camcorder bodies of voor gebruikers die bij multi-camcorder opstellingen zeker willen zijn van een uniforme configuratie. Geavanceerde audio De hoge beeldkwaliteit van elk van deze camcordermodellen wordt aangevuld door audioregistratie met een professionele kwaliteit. Onafhankelijke audio kan worden vastgelegd door twee externe microfoons aan te sluiten op de twee XLR-ingangen, terwijl een geïntegreerde microfoon aan de voorzijde zorgt voor registratie van stereogeluid. Beide modellen zijn in staat 16-bits lineaire PCM audio op te slaan met 48 kHz en bieden daarmee een geluidskwaliteit die geschikt is voor professioneel gebruik en voor uitzending door omroepen. Canon Professional Services Eigenaren van de XF100-serie komen in aanmerking voor lidmaatschap van Canon Professional Services (CPS) Video. De CPS Video service biedt professionele gebruikers van Canon producten exclusieve, gratis toegang tot een reeks voordelen, waaronder prioriteit bij reparaties en directe ondersteuning door Canon Professional Representatives in heel Europa.