KOM, KIJK en VERGELIJK

September

300 m2 verkoopplezier (GROEPS)VERHUUR en DAGARRANGEMENTEN

KOM, KIJK en VERGELIJK It West 12 9216 XE Oudega tel. 0512 - 370433 / 0651353554 http://www.kanocentrum.nl E-mail: [email protected]

Openingstijden: maart/april:

vrijdag en zaterdag van 10.00 – 17.00 uur zondag van 11.00 – 17.00 uur

mei t/m september:

donderdagvrijdag/zaterdag van 10.00 – 17.00 uur zondag 11.00 – 17.00 uur

oktober/november:

vrijdag en zaterdag van 10.00 – 17.00 uur

december/januari/februari zijn wij gesloten

2

INFO KANOVERENIGING HARDENBERG-VECHT Contributie 2010: Volwassene Jeugd t/m 18 jaar Volledig gezin 2 samenwonende gezinsleden Stalling in container, per boot Huurprijs verenigingsboten op de Vecht: het eerste jaar het tweede jaar het derde jaar het vierde en volgende jaren - voor jeugdleden geldt de prijsverhoging niet - bij meerdere jeugdleden in één gezin is de huurprijs - voor gebruik elders, ook bij verenigingstochten, is de huurprijs per dag(deel) zeekajak wildwaterboot

€ 56,30 € 36,70 € 117,00 € 83,60 € 19,00 € 10,00 € 25,00 € 75,00 € 100,00 € 20,00

€ 10,00 € 5,00

Deze bedragen zijn vastgesteld in de ledenvergadering van 12 april 2010. Bestuur voorzitter

Henk Heerspink 0523 - 268 479, [email protected] contactpersoon redactie- en activiteitencommissie

secretaris

Monique Noorlander [email protected]

penningmeester

Erwin van Isselt [email protected]

lid / 2e secretaris

Cor Blok contactpersoon toercommissie vertrouwenspersoon

lid

Debora Noorlander contactpersoon instructie-, wildwater- en

jeugdcommissie lid

Minko Kerssies contactpersoon beheer-/exploitatie-commissie

Aanspreekpunten commissies: Activiteitencommissie:

Henk Heerspink 0523 - 268 479

Beheer-/exploitatiecommissie: Beheer: Minko Kerssies Exploitatie: Henk Heerspink

0523 - 271 634 0523 - 268 479

Instructiecommissie:

Ina Kerssies

0523 - 271 634

Jeugdcommissie:

Ina Kerssies

0523 - 271 634

Toercommissie:

Cor Blok

0523 - 261 069

Webmaster:

Henk Heerspink

0523 - 268 479

Wildwatercommissie:

Johan van der Burg

026 – 3706 308

Redactie clubblad:

Bob Douma Johan Kerssies [email protected] Cor Blok

Op de website van de vereniging vindt u informatie over emailadressen. http://www.kvhardenberg-vecht.nl Kanoweetje Hoe ver kun je zien? De afstand tot de horizon die je ziet hangt af van hoe hoog je ogen boven de grond zijn. Sta je op de grond en zijn je ogen op ongeveer 1,75 meter hoogte, dan is de horizon 4,7 km van je verwijderd. Klim je tegen een duin of dijk op tot 7 meter boven het wateropppervlak, dan is de horizon 9,4 km weg. De formule is simpel: 3,6 maal de wortel uit de ooghoogte in meters. Een zittende kajakvaarder heeft zijn ogen ongeveer 80 cm boven het water. Zijn horizon is dan 3,6 maal 0,9 is ongeveer drie en een kwart kilometer verwijderd. Tot op die afstand ziet hij dus alles wat boven water uitsteekt. Wat verder weg is kan hij alleen maar zien als het voldoende hoog is en daardoor boven de horizon uitsteekt. Dat geeft het bekende beeld van alleen de bovenkant van een schip zien terwijl de romp nog achter de horizon is. (Vrij naar “De Reddingboot” april 2010, verslag 207 van de KNRM www.knrm.nl) 4

Inhoudsopgave Informatie over de vereniging

3

Contributie Bestuur

Aanspreekpunten commissies

4

Kanoweetje

4

Inhoudsopgave

5

Van de voorzitter

6

Van de redaktie

7

Van de bestuurstafel

7

Geboortekaartje

8

25 JAAR KANOVERENIGING HARDENBERG-VECHT

9

Trektocht Zweden (tweede deel)

35

Toerprogramma

37

5

Van de voorzitter:

Beste kanovrienden en vriendinnen, 25 JAAR KANOVERENIGING HARDENBERG-VECHT en dat gaan we vieren op 25 september aanstaande. De officiële oprichtingsvergadering was op 13 november 1985 in restaurant “de Snor” en het is fijn om te constateren dat er van het eerste bestuur van 5 leden er nog steeds 3 lid zijn van onze vereniging. In dit jubileumskeggien kunt u het verhaal lezen over 25 jaar kanovereniging waarbij het meeste speurwerk naar oude feiten door Cor Blok is gedaan, waarvoor hulde ! Op 26 augustus 1996 werd de grond waarop ons clubgebouw nu staat in erfpacht verkregen van de gemeente Hardenberg voor de duur van 50 jaren, we kunnen dus nog wel even van onze plek genieten, en als de voortekenen niet bedriegen wordt het er alleen maar mooier en hopen we eind dit jaar of begin volgend jaar over een nieuwe (vaste) instapmogelijkheid te beschikken De jubileumcommissie heeft het programma voor de jubileumviering rond, en na een waterzeskamp (14.00 uur) en de mogelijkheid voor de Hardenbergse bevolking om kennis te maken met een kano volgt er een (kort) officieel gedeelte met daarna vanaf ca. 18.30 uur de gelegenheid voor alle leden en oud leden om onder het genot van een hap(je) en een drankje 25 jaar kanovereniging Hardenberg-Vecht de revue te laten passeren. Als bestuur verwachten we natuurlijk alle leden van de vereniging op deze middag en avond. Heb je je nog niet opgegeven doe dit dan alsnog bij Minko. Heb je nog contact met oud leden stel ze dan ook op de hoogte van onze jubileumviering. Vanaf deze plaats wil ik graag ons lid Ruud van den Berg feliciteren met zijn behaalde resultaten op het Nederlands Kampioenschap Vlakwater. Ruud werd namelijk Nederlands kampioen in de K2 1000 m en 500 m samen met Robin Koenders, 2e in de K2 op de 200 m en ook nog eens derde in de K1 op de 1000 m. Ruud namens alle leden gefeliciteerd !! Met het jubileumfeest is dan meteen nagenoeg een eind gekomen aan het buitenseizoen , waar vooral bij de jeugd een vrij constante opkomst is geweest. De instructiecommissie is de voorbereiding van de wintercursus intussen weer opgestart, hou je mailbox en de website van de vereniging goed in de gaten voor nadere informatie. Tot ziens op 25 september Henk Heerspink. Voorzitter KV Hardenberg-Vecht 6

Van de redaktie Bijna 25 jaar Skeggien Dit nummer staat in het teken van 25 jaar kanovereniging Hardenberg-Vecht. Cor heeft met een aantal leden van het eerste uur gesproken en heeft aan de hand van vroegere jaargangen van ’t Skeggien de geschiedenis proberen te beschrijven. Dit verhaal is niet kompleet, daarvoor is er teveel gebeurd in de afgelopen jaren. Het geeft een beeld van de vereniging in de afgelopen 25 jaar en zal veel herinneringen oproepen. Mocht je na het lezen van dit nummer een aanvulling of een verhaal hebben dan plaatsen we dit graag in een volgend nummer. Namens de redactie, Bob

Van de

In juni en in augustus heeft het bestuur vergaderd. In juni passeerde een rijtje huishoudelijke zaken de revue; de augustusvergadering, samen met de Jubileumcommissie, was aan de jubileumviering gewijd. Routine-werk; gelukkig geen schokkende zaken. Ook geen beleidszaken. Gewoon “op de winkel passen” en elkaar op de hoogte houden.

7

8

25 jaar Kano-en Roeivereniging Hardenberg-Vecht Hoe het begon Er was eens een man die overborrelde van de activiteiten en initiatieven. Zelf schreef hij daarover in het tweede - nog naamloze - nummer van het clubblad van de kanovereniging, begin april 1986: Elke keer als er een groot watersportgebeuren op til is, krijg ik de kriebels in mijn bloed Zo verging het mij ook toen het eerste grote kanogebeuren , de kanomarathon van “Hardenberg rondom” plaats vond. Al enige tijd daarvoor had ik al eens hier en daar geïnformeerd of er belangstelling was voor een kanovereniging. Daar werd een beetje aarzelend op geantwoord, en men zei dat er al meer sprake van zou zijn om een kanovereniging op te richten. Ongeveer twee maanden na de kanomarathon ben ik op goed geluk begonnen met de werving van adspirantleden voor de kanovereniging “Hardenberg-Vecht”. En waarachtig, er was animo voor! Voor mij was dit een fantastische kik om door te gaan met de oprichting, en ik plaatste een paar maal een stukje in de couranten van de omgeving. Hierop, en op affiches in diverse winkelbedrijven kwam aardig veel respons. Toe kwam die avond in “de Snor”. De Nederlandse Kanobond was op deze avond aanwezig met een groot drieluik met allerlei foto’s van door hen georganiseerde kanotochten. De Koninklijke Roeibond was op deze avond vertegenwoordigd. Deze bonden gaven een goede voorlichting. Dat leverde weer een aantal leden op. Op de datum dat ik dit schrijf (Red.: begin april 1986) is het aantal leden gestegen tot twintig. Het is nog niet gelukt om roeiers in de vereniging te krijgen. Er wordt naar gestreefd dan een goede roeitak op te zetten. Inmiddels is het dan zo ver dat we een officiële vereniging zijn Op 18 maart heeft de notaris de statuten gepasseerd, en deze bij de kamer van Koophandel gedeponeerd De vereniging is aangesloten bij de Nederlandse Kanobond, en daar ondergebracht in het gewest Oost. De leden die bij de vereniging zijn aangesloten zijn dus ook lid van de N.K.B.

9

Die man was Gerrit Tolsma. Hij zette najaar 1985 een advertentie in het huis-aan-huisblad De Toren. Verder hing hij briefjes op bij supermarkten, met als vraag: interesse in kano-varen, zelf kano bouwen. Zo kwamen er 8 leden in spe, 7 kanoërs en 1 roeier. Hun eerste vergadering werd gehouden in café “De Snor” aan de Voorstraat. Bedoeling was zowel kanoën als roeien in de vereniging onder te brengen. Maar een eigen clubgebouw aan de Vecht liet te lang op zich wachten, en de outriggers van roeiboten passen niet op steigers die wel geschikt zijn voor kano-vaarders. Zo ontstond in het jaar na de kanovereniging de Roeivereniging Salland in Gramsbergen. De officiële oprichtingsvergadering van onze vereniging was op 13-111985, in datzelfde café “De Snor”. Gerrit had, voordat hij de advertentie zette, al een model voor de statuten opgevraagd bij de Nederlandse Kano Bond NKB. Op 19-12-1985 werden de statuten door de ledenvergadering vastgesteld. Aanwezig in die vergadering: mej. M.Schep, Dirk Hoek, vader en zoon Ettema, J.F.G.Kamphorst, J.Koops, Aart van Benten, vader en zoon de Bie. De vereniging had op dat moment 13 leden. De statuten werden verleden op 17-03-1986. Heden, zeventien maart negentienhonderd zes en tachtig, verschenen voor mij, Mr. Johannes Wilhelmus Maria de Vos, notaris ter standplaats Hardenberg: De heer Gerrit Tolsma, timmerman, wonende te Hardenberg, Neptunusstraat 14, volgens zijn verklaring geboren op tien december negentienhonderd zeven en veertig en ten deze handelende: a. voor zich; en b. in zijn hoedanigheid van lasthebber van: 1. de heer Dirk Hoek, hoofdagent van politie, geboren te Katwijk op zestien augustus negentienhonderd zes en vijftig, wonende te Hardenberg, Hofweg 55; 2. de heer Jacob Koops, leraar, geboren te Bunnink op dertien mei negentienhonderd vier en dertig, wonende te Hardenberg, Leeuwerikstraat 9; 3. de heer Johannes Floris Gerardus Kamphorst predikantgeboren te Den Haag op vier en twintig december negentienhonderd drie en veertig, wonende te Hardenberg Jan van Arkelstraat 13;

10

4. de heer Aart van Benten, sportleraar, geboren te Den Haag op acht en twintig december negentienhonderd zeven en vijftig, wonende te Slagharen, de Riede 2, gemeente Hardenberg; Van welke machtigingen blijkt uit één onderhandse akte van volmacht welke - na overeenkomstig de wet te zijn voor echt erkend - aan deze minute is gehecht. De komparant, volgens zijn verklaring tezamen met zijn lastgevers, uitmakende de enige bestuursleden van de te Hardenberg gevestigde vereniging: “Kano- en roeivereniging Hardenberg-Vecht”, verklaarde zo voor zich als in voorschreven hoedanigheid, ter uitvoering van het desbetreffende besluit van de ledenvergadering van genoemde vereniging de dato negentien december negentienhonderd vijf en tachtig, waarbij de statuten van gemelde vereniging zijn vastgesteld en waarvan blijkt uit een aan deze akte gehecht uittreksel van de notulen van bedoelde vergadering, de statuten van gemelde vereniging te willen doen vastleggen in een notariële akte. De komparant, zo voor zich als in voorschreven hoedanigheid, verklaarde dat de statuten van gemelde vereniging, welke door de ledenvergadering zijn vastgesteld, luiden als volgt: STATUTEN ALGEMEEN. Artikel 1. Voor zover bij deze statuten niet van de Wet is afgeweken, gelden de bepalingen der Wet. NAAM/ZETEL/DUUR. Artikel 2. De vereniging draagt de naam “Kano- en roeivereniging HardenbergVecht”, en heeft haar zetel in de gemeente Hardenberg. De vereniging is aangegaan voor onbepaalde tijd, en is opgericht op dertien november negentienhonderd vijf en tachtig. DOEL/MIDDELEN. Artikel 3. 1. De vereniging heeft ten doel het doen beoefenen en het bevorderen van de kano- en roeisport in al zijn verschijningsvormen. 2. Zij tracht haar doel te bereiken door: a. het lidmaatschap te verwerven van de vereniging: Nederlandse Kano Bond, of hoe deze bond na statutenwijziging ook moge heten, in deze statuten nader aan te duiden als:”de bond”.

11

b. (indien de sub a bedoelde bond in functionele of territoriale organisatie-eenheden is gedecentraliseerd) zich binnen door de bond erkende en ingestelde organisatieeenheden te manifesteren, in de ruimste zin des woords; c. deel te nemen aan de door de onder a bedoelde bond georganiseerde of goedgekeurde competities en andere wedstrijden; d. wedstrijden te organiseren; e. evenementen op het gebied van de kanosport (in al zijn verschijningsvormen) te organiseren. LEDEN. Artikel 4. 1. a. Leden zijn natuurlijke personen, die op hun verzoek als lid door het bestuur zijn toegelaten. b. Personen die door de bond levenslang zijn uitgesloten van deelname aan evenementen (of aktiviteiten) dan wel van het bekleden van een funktie in de bond, kunnen niet als lid van de vereniging worden toegelaten. 2. Ingeval van niet-toelating door het bestuur kan op verzoek van de betrokkene alsnog door de eerstvolgend plaatsvindende algemene vergadering tot toelating worden besloten, tenzij weigering tot toelating zijn oorsprong vindt in het bepaalde bij dit artikel onder 1. letter b. 3. Op voorstel van het bestuur kan de algemene vergadering een lid wegens zijn bijzondere verdiensten voor de vereniging tot lid van verdienste, ere-lid of ere-voorzitter benoemen. VERPLICHTINGEN. Artikel 5.a. 1. De leden zijn verplicht: a. de statuten en reglementen van de vereniging na te leven; b. de statuten, reglementen en besluiten van de bond en (indien de bond in functionele of territoriale organisatie-eenheden is gedecentraliseerd) van de door de bond erkende en ingestelde organisatie-eenheden te allen tijde na te leven, in het bijzonder met betrekking tot de bepalingen inzake tuchtrecht, arbitrage en wedstrijdreglementen; c. de belangen van de vereniging, van de bond en eventuele door de bond erkende en ingestelde organisatie-eenheden, niet te schaden; d. alle overige verplichtingen te aanvaarden en na te komen, welke de bond in naam van de vereniging aangaat, voor zover laatstbedoelde verplichtingen betrekking hebben op de leden van de vereniging, een en ander met inachtneming van de daartoe strekkende bepalingen in de statuten en reglementen van de bond.

12

2. Een lid ken de toepasselijkheid van een besluit waarbij andere verplichtingen dan van geldelijke aard zijn verzwaard, met inachtneming van het bepaalde in artikel 5.c lid 4, door opzegging van het lidmaatschap te zijnen opzichte uitsluiten. 3. Door de vereniging kunnen in naam van de leden geen verplichtingen worden aangegaan, dan nadat het bestuur daartoe door de algemene vergadering vertegenwoordigingsbevoegd is verklaard. Zoals Gerrit schreef was de marathon van 1985 de aanleiding om actie te ondernemen. Die eerste marathon, 1985, georganiseerd onder auspiciën van de NKB door de Stichting Kanomarathon Hardenberg Rondom, onder voorzitterschap van Jan Hof, was een groots gebeuren waar veel vrijwilligers, o.a. van de Stanleygroep van Scouting Hardenberg, bij betrokken waren. In 1984 was er in Hardenberg de World Cup kanovaren geweest. In 1986 volgde de tweede marathon met deelnemers onder andere uit de Verenigde Staten, Canada en Australië. In 1987 was er de derde marathon van de NKB, over een afstand van 37 of van 50 km, mede georganiseerd door de Stichting HardenbergRondom, met de voltallige Nederlandse selectie van 16 vaarders en vaarsters, en deelnemers uit Polen, Engeland,, Denemarken, WestDuitsland, België, Ierland en (voor het eerst) Spanje. Daarbij verleenden de leden van de jonge kanovereniging veel hulp, wat ruim goodwill kweekte. 10 leden van de vereniging voeren de wedstrijd uit. Veel kano-activiteit dus. En zo groeide de vereniging. Dat vroeg om structuur en beleid. In augustus 1986 werden in de ledenvergadering in café De Snor het Huishoudelijk reglement en het Reglement van orde vastgesteld. Verder werden in die vergadering drie commissies ingesteld: - Redactiecommissie: Jan Wessels, Peter Oldenburger, Anno Zagers, Roel Koops, Aart van Benten; - Toercommissie: Bob Douma, Anno Zagers, B.J.Breukelman, Hans Kamphorst; - Aktiviteitencommissie: Gerrit Tolsma, Diny en Hessel Arendshorst. Gerrit was vanaf de oprichting voorzitter. Aart van Benten was de secretaris, Jaap Koops penningmeester, Dirk Hoek en Hans Kamphorst leden. In 1987 werd Gerrit als voorzitter opgevolgd door Hans. Gerrit werd vicevoorzitter tot begin 1991. In 1995 verliet hij de vereniging. Hij was toen ere-lid. 13

In de volgende jaren doemden nieuwe taken op en werden dus nieuwe commissies ingesteld: - Instructiecommissie; - Beheerscommissie; - Wildwatercommissie, vanaf medio 1991; - de Commissie zeevaren mislukte; - de Jeugdcommissie, in april 1994 geïnstalleerd, deed z’n best, maar vond weinig respons; - de Financiële commissie; - de Bouwcommissie; - de Interieurcommissie, die een oriëntatie maakte over de inrichting van het te bouwen clubgebouw en daarbij opliep tegen het bij alle activiteiten opdoemende probleem van wensen tegenover beschikbare geld.; - de Kantinecommissie, toen het clubgebouw gereed was; - de Exploitatiecommissie, die de exploitatie van het clubgebouw onder haar hoede nam; - de Jubileumcommissie, die de viering van het 12½-jarig bestaan van de vereniging ging voorbereiden; - en opnieuw een Jubileumcommissie bij het 25 jaar bestaan. Commissies kwamen, en ze verdwenen weer als hun taak er op zat. Bij gebrek aan een eigen onderkomen werd vergaderd in Cultureel Centrum De Haven en in De Schakel. In dat gebouw werd in het voorjaar van 1986 en van 1988 ook een informatie-avond gehouden, die veel publiek trok. Geen vereniging zonder financiën. De eerste bron daarvoor is de contributie. Contributie In de ledenvergadering van 19-12-1985 werd de contributie als volgt vastgesteld: senioren 19 - 100 jaar e. o. ƒ 35,-- per half jaar junioren 12 -18 jaar ƒ 25,-- per half jaar pupillen - 11 jaar ƒ 20,-- per half jaar Een maand later werd dat gewijzigd in senioren ƒ 36,-- per half jaar junioren (12 -18 jr) ƒ 24,-- per half jaar pupillen ( - 12 jr) ƒ 20,-- per half jaar echtparen ƒ 48,-- per half jaar 14

Vergoeding voor het gebruik van de verenigingskano’s: Voor leden, bij het wekelijkse kanotreffen op de Vecht: fl. 1,00. Niet-leden betalen fl. 5,00. In de loop van de jaren werd de contributie heel geleidelijk verhoogd. Sinds enkele jaren is de verhoging van de contributie gekoppeld aan de inflatie. Boten De prille vereniging begon met het opbouwen van een eigen botenbestand. Via het Hardenberg’s Opleiding Roelatie Systeem, een jongerenproject waarin met name de Firma Dijkhuis actief was werden 2 houten boten gemaakt. Het waren de eerste verenigingsboten. In het clubblad van januari 1986 worden ze met trots vermeld. Jammer genoeg waren ze te zwaar om er plezierig mee te varen. De derde boot kwam in bruikleen van Gewest Oost van de NKB. Kort daarna kreeg de vereniging een zeilkano met 1 zwaard, waarvoor door Jaap het tweede zwaard werd bijgemaakt. Mast en fok ontbraken. Ook die werden bijgemaakt. Een oude vouwkano, cadeau gedaan, is eigenlijk nooit gebruikt. Toen het ledental steeg waren er soms niet genoeg boten op de verenigings-avond en -ochtend. Kanobouwer Jan Dolman uit Dalen gaf voor het seizoen 1986 twee kano’s met spatzeil en peddel in bruikleen. Later werden bij hem vijf polyester boten gekocht voor fl. 100 per stuk. Henk Jan Veltink en Jaap Koops repareerden ze en gaven les in polyester verwerking. Een aantal leden schafte zelf een boot aan. Juni 1986 werd een sponsorvaart gehouden. Zo vaak mogelijk in één uur de 400 meter tussen de (toen nog twee) Hardenbergse bruggen varen. Dat leverde 3515 gulden op. Voor een jeugdboot, 4 spatzeilen en 5 peddels, en verder een botentrailer. GEZA, een kanobouwer in Lutten, gaf voorjaar 1987 2 kano’s in bruikleen. Ook in 1987 werd via Gerrit fl. 2000 geschonken voor een wedstrijdboot met toebehoren. Begin 1990 werd een wedstrijdboot, de Eski, aangeschaft. Het was de twintigste verenigingsboot! Begin 1991 werd de “Weekender” gekocht, een poly-ethyleen toerboot, met alle toebehoren, voor fl. 850; nieuwprijs ± fl. 1700.

15

Brink Transport schonk een poloboot; Vadesto schonk twee poloboten; van andere verenigingen werden boten overgenomen. Dat leidde tot een periode kano-polo spelen. Eind 1992 werden van Vadesto vijf toerkano’s gekocht. Een toenemend aantal kinderen kwam varen, terwijl er slechts één kinderkano en een jeugdkano waren. Daarom werd najaar 1992 besloten 2 kinderkano’s te kopen. In maart 1996 had Dave Colling in zijn bedrijf Dajenco het prototype van een nieuwe polo-boot klaar. De mal moest nog wat bijgevijld en veranderd worden. Tot serieproductie is het niet gekomen. Voorjaar 1996 werden twee tweedehands Canyons gekocht voor fl. 2000. In 1997 kreeg de vereniging een rode Perception ww-boot van het voormailige lid Arjen Vergoessen. In 2000 werden ww-boten aangeschaft, een tweedehands wedstrijd jeugdboot, en 2 wingpeddels. De eerste canadees werd aangeschaft najaar 1991, via Gewest Oost van de NKB. In de loop van de jaren werden de oude polyester polo-boten vervangen door ww-boten, waaronder zes boten die meer geschikt zijn voor jeugdleden. De Weekender, een voor hedendaagse begrippen lompe toerboot, werd verkocht. Er kwamen zeekajaks. Inmiddels hadden zich jeugdige wedstrijdvaarders gemeld. Begonnen werd met de aanschaf van tweedehands wedstrijdboten. Trailers Voor het vervoer van boten was een trailer nodig. Jaap vroeg aan Piet Schuitema, leraar aan de LTS, een trailer te bouwen. De basis werd aangeschaft najaar 1986, waarna de afbouw kon beginnen. De eerste trailer had de oprichtingsdatum van de vereniging, 13-111985, in de dissel ingeslagen als registratienummer. De tweede trailer kwam medio 1990, gemaakt door Henk Jan, i.v.m. het campingvaren.??? Na een oproep in juni 1995 “met de komst van 5 nieuwe polo-boten is de verenigingscontainer vol” “wie heeft een onderstel enz. te koop/weet er een?” werd in maart 1996, toen alle onderdelen beschikbaar waren, door Henk Jan begonnen met het in elkaar lassen van de tweede trailer. Boten en trailers hebben was één; het stallen van het materiaal was een tweede. 16

Botenberging Het eerste “onderdak” werd gevonden bij Tinus Ekkelenkamp. Die had bij de Voorstraatbrug, tegenover de haven, een steiger waar hij Coleman canadezen verhuurde. Op die steiger kreeg de vereniging een kast waarin drie boten konden. De overige boten werden mee naar huis genomen of bij vrienden gestald. Voor een eigen clubgebouw moest nog een lange weg gegaan worden

. Clubblad ’t Skeggien Het eerste nummer van het clubblad, nog zonder naam, verscheen begin februari 1986, in lichtblauwe omslag. In de ledenvergadering van 25 februari 1986 werd als naam voor het clubblad voorgesteld “‘t Skeggien”, dialect voor “schegje”. 7 leden stemden vóór; 2 onthielden zich van stemming. Vanaf de derde uitgave tot heden heet ons clubblad zo. Vanaf nummer zes, het vierde Skeggien, werd de omslag rood, en vanaf 2001 werd het weer blauw. De eerste advertentie verscheen in nummer 3, van SKUA Watersport in Assen. Na het nummer van september 1986 werd een redactiecommissie gevormd. Tot die tijd zorgde de voorzitter voor het merendeel van de tekst, aangevuld met bijdragen van leden.

17

De inhoud is heel divers. Natuurlijk zijn er tochtverslagen, maar allerlei andere aspecten van het varen, inclusief veiligheid, komen aan bod. En verder lief en leed van leden en vereniging. In 2005 werd uit een oogpunt van kosten overwogen het clubblad alleen digitaal aan te bieden. De bezwaren hiertegen zijn te groot.

18

Een lange rij adverteerders heeft in de loop van de jaren de uitgave van het blad mede mogelijk gemaakt. Het zijn: Rabobank H.Brink, transportbedrijf Hardenberg Jan Dolleman Kanobouw Dalen Vekam Amsterdam Kanoën en kamperen in Schotland Funsport Van Daalen, later Kano-Kajakcentrum Jan van Daalen Gans Kanocentrum Deventer Zweers IJzerhandel, Hardenberg Dajenco polyester Zuidwolde later Hardenberg Harsevoort Assurantiën, Makelaardij Hardenberg Meijer Parket Slagharen Plantage Oost tuincentrum bloemisterij Hardenberg Misterphone Telecommunicatie Hardenberg Intertoys Vasse speelgoed Hardenberg Omroep Hardenberg Vista Hardenberg onroerend goed, verzekeringen Veenstra Coevorden roer- en mengmachines Schutte Optiek Hardenberg Kapsalon Olsman Mariënberg DA-drogist Houtman Hardenberg Bloembinderij J.van den Biggelaar Hardenberg CombiFoto Hardenberg Rijwielspeciaalzaak A.Slot Hardenberg Duo DiJo Kapsalon Hardenberg Martin Keur Optiek Fotorama Europa Garage Hardenberg Potgiesser Slijterij Hofsteede Dierenland Bodytrend Sportscentre Automat Hardenberg Fikse Technisch Bureau Deen Makelaardij/Hypotheken Nola Houtwaren Verenigde Autobedrijven Hardenberg Gert Reiling caravans / Reiling Kampeer & Outdoor www.bo-games.com ABN-AMRO Profile De Fietsspecialist De Printer Lamberink Makelaars & Adviseurs 19

Disciplines De eerste leden waren toervaarders. Met nieuwe leden kwam interesse in andere kano-disciplines. Medio 1988 werd begonnen met kano-polo. Vadesto werd benaderd, wat 7 polo-kano’s met tekst van Vadesto opleverde. Wavin schonk een mooie smalle blauwe boot met logo van de Wavin. Hans Kamphorst was de stimulator in de achtergrond, maar er was geen trainer. Dirk Hoek zorgde voor oude M.E.-helmen; met gaten er in gemaakt waren dat de eerste polo- en wildwaterhelmen. Later kocht de vereniging echte helmen. Twee jaren werd wedstrijd gespeeld, o.a. in Deventer. Spelers waren o.a. de broers Klinkien. Daarna verwaterde het. Vlakwater wedstrijdvaren kwam en ging. Het begon met Martijn ten Klooster, met als coach Herman Hofstede; in de K4 en de K2. In die tijd had de vereniging een K1 van slechte kwaliteit. Voor wedstrijden werd een goede boot geleend van de kanosportvereniging van de T.H.Twente. Er waren toen nog drie leden met interesse in K1-varen. Herman gaf loop- en kano-training in het bos, en fitness training. Met Erik Kolthof en Ruud van de Berg kwam het vlakwater wedstrijdvaren opnieuw tot leven. Inmiddels is Ruud doorgestegen tot de nationale top. Ook Gerben Kerssies streed een periode mee. Toen Dragan Bijelic lid werd van onze vereniging hadden we ook een wildwater afvaart wedstrijdvaarder in onze gelederen. De boten en peddels in de verenigingscontainer getuigen nog van deze episode. Vaargebied Natuurlijk was de Vecht het eerste vaargebied. Op maandagavond en zaterdagochtend was het V.V.V.: Vrij Varen op de Vecht. De eerste tochten gingen naar De Wieden, De Weerribben, Giethoorn. Geleidelijk ging men verder van huis: de Nieuwkoopse plassen, de Linge. Op de langste dag van 1986, zaterdag 21 juni, werd ‘s avonds een fakkeltocht op de Vecht gehouden. Een week daarna een weekend bij Kanovereniging “Onder de Wadden” in Franeker, waar techniektraining werd gegeven. Twee maanden later was er voor leden en niet-leden een 2-daagse kanotocht vanaf een camping in Heeg.

20

Naarmate de kanovaardigheid vorderde en de kajaks waarin gevaren werd verbeterden breidde het vaargebied zich uit tot groter water. Uiteindelijk waren er geen grenzen, behalve de kwaliteit van boot en uitrusting en de techniek en het uithoudingsvermogen van de vaarder. De grote rivieren, de Randmeren, het IJsselmeer, het Nederlandse en Duitse Wad, de Noordzee, de Zeeuwse stromen, de Oostzee, de Middellandse Zee, de Ierse Zee, zonder dat het kleinere water verwaarloosd werd: de Amsterdamse grachtentocht, Sail Amsterdam, de Regge, de Hunze, de Hase, de Friese meren, Mecklenburg, meren en rivieren in Zweden. Voordat het zover was maakten de leden een ontwikkeling door. Dat werd bereikt door voorlichting over typen boten, over navigatie en kamperen; instructie in vaartechniek en reddingen. Voorlichting en instructie Martin Kolfoort, de eerste nederlandse zee-hoofdinstructeur, zette het bouwwerk van voorlichting en instructie op. Hij organiseerde voorlichtingsavonden, gaf in het voorjaar en ‘s winters zwembadtraining en in het buitenseizoen de toepassing van het geleerde op kleiner en groter vaarwater. Zo nam hij de leden van het eerste uur mee op tochten over het IJsselmeer. Enthousiast stimuleerde hij niet alleen de verbetering van de vaartechniek, maar ook het volgen van de opleiding tot instructeur. Dat werd een goede traditie, met als gevolg dat onze vereniging nu een zeeinstructeur, meerdere kajak-instructeurs en twee open-kano instructeurs heeft. In de tweede uitgave van het clubblad werd al geschreven over “Wat nemen we mee op een tocht?” en “Een goed advies” over hoe boten uitproberen alvorens over te gaan tot aanschaffen. Daarna volgden artikeltjes van Martin’s hand over kano-techniek. Martin werd voor zijn verdiensten tot ere-lid van de vereniging benoemd. In ‘t Skeggien van september 1986 gaf de vereniging informatie over de opleiding tot kanotrainer A, met de toezegging van tegemoetkoming in de kosten van de opleiding. Voor die cursus meldden zich 10 leden. Er moest een keuze gemaakt worden omdat er maar 6 plaatsen beschikbaar waren. Het volgende jaar zou er weer een cursus zijn. De instructie op buitenwater begon in april 1986 op de recreatieplas in de Oldemeijer; techniek oefenen, elkaars boten uitwisselen om de verschillende typen boten varend te ervaren. 21

Dat varen op de recreatieplas in het bos werd, met moeite, toegestaan zolang er niemand aan het zwemmen was. Er werd daar ook tweemaal een avond georganiseerd voor wie wilde kennismaken met kano-varen. Na een paar jaar daar trainen kwam er een verbod op het varen op de Oldemeijer. In 1991 werd uitgeweken naar de spartelplas van camping “De Vechtstreek”; achterom naar de plas, waar de vereniging terecht kon op voorwaarde dat in de zomervakantie demonstraties werden gegeven en boten gratis ter beschikking van de gasten werden gesteld. Ook werd gevaren in de Ardennen, met slechte boten en zwemvesten. Aanvankelijk zelfs zonder helmen. Later improviseerde Dirk Hoek wwhelmen; gaten in oude M.E.-helmen. Na de komst van Peter Blankenstein verbeterden met diens hulp de uitrusting en het niveau van varen. Bij alle instructie en bij de activiteiten lag en ligt een accent op veiligheid. Dat gold en geldt zowel voor geoefendheid als voor boten en uitrusting. In het zwembad en op het buitenwater wordt geoefend in reddingstechnieken, zowel zelfredding als redding van anderen. Er werden demonstratie-avonden gehouden en teksten geleverd over kleding, bescherming tegen koude en warmte, het belang van voedsel en drinken, vaar- en groepsgedrag, over de gevaren van soorten vaarwater. In de loop van de tijd werden de eisen aan vaardigheid, kleding, uitrusting en boot geleidelijk geformuleerd en toegepast. De kennis en voorschriften van het moment werden in 2004 gebundeld in een speciale uitgave van het clubblad, onder de naam Vaarskeggien. In plaats van deze statische papieren versie kwam daarna een digitale versie onder dezelfde naam op de website, telkens aangepast aan nieuwe kennis en ontwikkelingen. In 2005 kreeg de vereniging via Gewest Oost de beschikking over een fraaie collectie instructie-dvd’s. Leden Publiciteit in de lokale kranten, open dagen, demonstraties in het zwembad, een “Stuntelteam” dat samen met de Stanleygroep constructies boven de Vecht bouwde met een glijbaan voor boten, een vlonderbrug om met natte voeten naar de overkant van de Vecht te gaan, ringsteken per wildwaterboot, een aparte wildwatergroep - de vereniging zocht de publiciteit en bood uitdaging, en dat leidde tot snelle groei. 22

In mei 1986 waren er 30 leden, twee maanden later 38. Begin 1988 waren het er 55; eind 1992 bijna 100. Het ledental bleeft schommelen rond dat getal, met een uitschieter naar 110 en een recente voorbije dip naar 76. De leeftijdsverdeling van de leden veranderde in de loop van de jaren. Jongeren werden ouwe-getrouwen; jeugd vertrok voor studie of werk naar elders, gezinsleven en activiteiten leidden tot minder tijd voor de kanosport en dus tot uitdunning van de midden-leeftijds-groep. Zo waren er in 1994 27 jeugdleden in de leeftijd van 10 t/m 17 jaar, was er een periode met slechts een handvol jeugdleden, en groeit de jeugdgroep nu weer. Al die leden kwamen niet alleen uit Hardenberg en omgeving, maar zelfs uit Meppel, Aalden, Oosterhesselen, Emmen, Klazienaveen, Zuidwolde, Veeningen, Groningen, Nieuwleusen, Den Ham, Vriezenveen, Zwartsluis, Almelo. Nog steeds heeft de vereniging leden die op grotere afstand wonen. Over het kano-varen door leden met een handicap zei de voorzitter in de vergadering van 19 december 1985: De mogelijkheid van deelname aan de vereniging van invaliden valt m.i. buiten alle discussie, ondanks misschien wat extra kosten zijn deze lieden bij ons van harte welkom, ik denk dat onder invaliden zeker grote belangstelling voor het kanoën bestaat. Die belangstelling bleek niet groot. Een krantenbericht eind 1990: Gehandicapten maken kennis met de kano. In Meppel hebben leden van de gehandicaptensportvereniging De Zwerfkei begin november kennis kunnen maken met de kanosport. In het verwarmde zwembad Hesselingen werd in samenwerking met de Stichting Watersport Gehandicapten en de Drentse Sport Federatie enkele demonstraties gegeven. Daarna onden gehandicapten zelf ook uit proberen of het kanovaren hen wat leek. Dit initiatief was opgezet om te kijken of er genoeg animo bestaat onder de leden van de gehandicaptensportvereniging om een aparte vereniging op te richten. De reacties die avond waren veelbelovend. Hieruit kwamen geen verdere initiatieven. Binnen de vereniging blijkt inmiddels best plaats te zijn voor leden met een beperking. De gemeente Hardenberg verleent daarbij in geringe mate financiële ondersteuning aan de vereniging. Op de open dag waterrecreatie in april 1990 werd gesproken over een kanovereniging in Ommen, op te richten door de Watersportvereniging Ommen. Dat initiatief verzandde. 23

De dichtstbijzijnde kanoverenigingen zijn momenteel De Peddelaars in Zwolle en Kanoleu’t in Almelo. Identiteit Het verenigingslogo werd in primitieve vorm het eerst gebruikt voor het clubblad van januari 1986. Vanaf eind van dat jaar heeft het zijn huidige vorm. In 1990 werden t-shirts met het logo gedrukt; in 2007 gebeurde dat met sweaters en petten. Activiteiten, vaargebieden Het nieuwe jaar werd en wordt begonnen met een nieuwjaarsreceptie; het buiten-vaarseizoen werd en wordt afgesloten met een barbecue. In de beginperiode, toen er nog geen clubgebouw was, werd in de open lucht gevierd. Het bier werd door de autobezitters meegebracht; Gerrit had een grote marktkraam die hij, soms ook met zijn handel, opstelde. Die kraam was ook ter beschikking bij andere verenigingsactiviteiten, zoals open dagen en demonstraties op koninginnedag. De eerste tocht van het jaar is traditioneel de Snerttocht; van Coevorden naar het clubgebouw, met erwtensoep toe. Bij ijs op het kanaal wordt gestart op de Vecht bij Laar in Duitsland. De tweede tocht, ook een traditie, is de Rietlandentocht bij BeltSchutsloot. Ook die tocht is ijs-afhankelijk. Familie-weekends zijn geen jaarlijkse traditie; de animo voor deelname wisselt. De gemeente Gramsbergen had al vanaf 1976 al jaarlijks een kano-dag op Hemelvaartsdag. In 1990 werd een driedaagse trektocht georganiseerd naast de Vierdaagse van Zwartsluis. Gramsbergen trok ruim 60 vaarders uit Nederland, België en West-Duitsland. Op koninginnedag 1991 kwam de Kanovereniging Osnabrück in Hardenberg op bezoek. De Toercommissie stelt elk jaar een programma op onder het motto “Voor elk wat wils”. Het vaargebied daarin is zo divers als de leden. De laatste jaren neemt de deelname aan zulke verenigingstochten af. In de eerste 10 jaar van haar bestaan organiseerde de vereniging elk jaar als NKB-tocht de Afzaktocht op de Vecht, vanuit Duitsland tot Hardenberg of verder. De internationale en de landelijke belangstelling hiervoor taande geleidelijk, waarna de tocht alleen nog in clubverband gevaren werd.

24

Alweer een aantal jaren doet de vereniging mee in het door de gemeente opgezette programma waarin de jeugd kan kennismaken met verschillende sporten. Vier avonden gaan de instructeurs met hen het water op voor spelenderwijs het kano-varen proeven. Veel nieuwe leden levert dat niet op; wel naamsbekendheid. Een bijzondere activiteit was het initiatief voor een wildwaterbaan in de Vecht, gebruik makend van het verval over een stuw. Het idee was ingegeven door de poging om bij de stuw in de Maas bij Grave zo’n baan aan te leggen. Hoewel het verval over de stuwen in de Vecht slechts de helft is van het verval bij Grave leek een baan van ongeveer 150 meter mogelijk. Zomer 1999 begon een werkgroep van de vereniging met verkenningen, die resulteerden in het ondernemingsplan “Een wildwaterbaan Hardenberg? Een verkenning”. Studenten van de Hogeschool IJsselland in Deventer maakten als stageopdracht het planologisch Rapport “Hardenberg in de boot?” De baan zou gerealiseerd moeten worden bij de stuw bij het te bouwen Natuur Activiteiten Centrum. Na veel overleg met verschillende instanties en belangengroepen stemden B. en W. van Hardenberg eind 2000 tegen het plan.

25

Clubgebouw In de bestuursvergadering van 21 april 1987 werd besloten een brief naar B. en W. van Hardenberg te sturen met de vraag om een botenopslagplaats. Als locatie werd, met tijdelijke vergunning, toegewezen gekregen een stukje braakliggend terrein in de buurt van het gebouw van de veevoederhandel Firma Bruins, in de hoek tussen de gedempte haven en de Vecht. Daar werd een oude zeecontainer geplaatst, via contact van Martin overgenomen van Kanovereniging Tilikum. Hij kostte fl. 1000,00 en werd opgehaald door transportbedrijf Brink, waarvan de eigenaar toen lid van de vereniging was. Het Bingo-fonds gaf fl. 1250 voor het plaatsen en inrichten van de container. De beheerscommissie zorgde voor een verfje en de inrichting. De feestelijke ingebruikname was op 25 september 1987. Zomer 1990 werd bij de gemeente een aanvraag gedaan voor het plaatsen van een tweede container. Najaar 1991 werd die tweede container, overgenomen van de roeivereniging, geplaatst. Hij werd geverfd en er werden rekken in geplaatst voor materialen en verenigingsboten. De eerste container werd bestemd voor de boten van de leden. Toen het gebied bij de gedempte haven werd ontwikkeld voor woningbouw werden de containers in oktober 1992 verplaatst naar de huidige plek. Die plek, een stuk grond van 10 x 20 meter tussen het te bouwen Vechtstaete en het zwembad, was eind 1990 door de gemeente voor de vereniging gereserveerd. Het materiaal was daarmee onder dak; de leden stonden nog in de open lucht. De ruimte tussen de twee containers werd gebruikt voor omkleden. Toilet en douche waren wensen voor de toekomst. In 1991 was overleg met de gemeente begonnen over een definitief onderkomen. Wethouder mevrouw Muller-Nijland streek daarbij veel procedurele rimpels glad. De Bouwcommissie, Joop Kerssies, Henk Jan Veltink en Wout Smits maakten meerdere ontwerpen; het voorlopig eindontwerp werd in november 1991 voorgelegd aan een buitengewone ledenvergadering, die er mee akkoord ging.

26

Joop Kerssies had het ontwerp gemaakt, met de twee containers als basiselementen en een - zeer gewenst - dakterras. De Welstandscommissie verwierp het oorspronkelijke puur vierkante ontwerp. Zo ontstond de ronding met de koepel. Daarna ging ook de Welstandscommissie akkoord. Op 8 augustus 1992 werd de bouwvergunning ontvangen. 1 september was de bouwput uitgegraven en kon de bouw beginnen. Vooral Henk Jan Veltink, Joop Kerssies, Bé Breukelman en Wout Smits hebben veel gedaan. De leden hebben zelf het betonijzer voor de fundering gevlochten. 28 november 1992 zijn de betonplaten gelegd die het dak vormen van de latere verdieping. De eerste bouwfase is dan bijna klaar, alleen de vooren achterkant moet nog dichtgemaakt worden en de tegels gelegd. Een eigen clubgebouw vereiste financiële middelen die de draagkracht van de jonge vereniging ver te boven gingen. De bouwkosten werden toen geschat op fl. 110.000. Een voorstel aan de gemeente om van het clubgebouw een educatief centrum te maken werd verworpen; het gebouw was te klein. Bij gemeenteraadsbesluit van 25 juni 1992 gaf de gemeente 10% van de geschatte bouwsom. De Stichting Ontwikkelingsfonds van de NKB verschafte een renteloze lening van fl. 5.000. En verder werd op allerlei manieren geld ingezameld. Bij de leden werd een obligatielening afgesloten à fl. 100 per stuk tegen 5% rente per jaar, met aflossing via loting in 10 jaar. Daarna werd met “bouwstenen”-certificaten ongeveer fl. 8.000 geleend van leden, vrienden en bekenden. Die certificaten werden meestal niet afgelost maar uiteindelijk geschonken. Begin 1994, voor de tweede fase van de bouw, werden “aandelen” van fl.500 verkocht; 6% rente per jaar; elk jaar fl. 50 terugbetaald, plus de rente. Bij festiviteiten in Hardenberg werden suikerspinnen, buttons en eigengemaakte artikelen (poppen, beesten, mobiles) verkocht; er waren verlotingen en een grabbelton; er werd een kerstkaartenactie gehouden en er werden rollades verkocht; een rommelmarkt in de vorm van kofferbakverkoop werd georganiseerd; verenigingsboten werden verhuurd aan scholen, en toen men voor de instructie had moeten uitwijken van De Oldemeijer naar de spartelplas van Camping De

27

Vechtstreek ontstond het verhuren van boten op verschillende campings rond Hardenberg. Er werden loten verkocht van de Grote Clubactie, waarbij 80% van de opbrengst naar de vereniging kwam. De demonstraties en het ter beschikking stellen van boten aan de campinggasten vielen zo in de smaak bij de gasten dat afgesproken werd wekelijks tegen een gering bedrag boten te komen verhuren. De eerste keer was op maandagavond 24 juli 1991, wat fl. 60 opleverde. De volgende keer was het zelfs fl. 90. De verhuur van boten, al of niet met begeleiding door verenigingsleden, breidde zich daarna uit tot andere campings: De Belties, De Belten, de Klimberg, De Kleine Belties. In 1993 werd zo fl. 877,75 binnen gehaald. De opbrengst ging in de pot voor de bouw van het clubgebouw. In maart 1993 werd - naar een idee van elders - de eerste potgrondactie gehouden. De opbrengst was fl. 3800. In 1994 was de opbrengst fl. 5273, in 1995 fl. 5000 en in 1997 fl. 6624. Joop regelde de aankoop van potgrond; de verkoop werd huis aan huis door andere leden gedaan. Deze actie is voortgezet ook nadat het clubgebouw was afbetaald. De opbrengst wordt nu gebruikt voor aanschaf van boten en toebehoren, en in dit jubileumjaar ter dekking van de kosten van de feestdag. Aart van Benten begon een serie artikelen “Sponsor van de week” in weekblad De Toren. Het was een idee uit Groningen. De eerste tien artikelen waren gratis. Toen het aansloeg werd eerst fl. 100,00 berekend; daarna ging de prijs omhoog naar fl. 450,00. In totaal waren het er ongeveer 88 in drie jaren. Een deel van de opbrengst was voor De Toren, de rest voor de vereniging. De eerste sponsor op deze wijze was “Memory”, bij gelegenheid van de verbouw van de zaak. Toen er een keer geen “Sponsor van de week” was schreef Aart over duizend kopers van een lot à fl.4,00 als sponsors. Aanvankelijk waren er nauwelijks andere sponsors. Toen in de krant de stukjes met de “Sponsor van de week” verschenen liep het beter. Elk van de leden benaderde een mogelijke sponsor. Zo kwamen er negentien andere sponsors. Jaap Koops lobbyde bij bedrijven. Het staal voor de bouw kwam van de familie van Joop, evenals de shovel voor het zware werk.

28

De eerste molen met beton voor de fundering werd geschonken door Sado Bouw, de bouwer van Vechtstaete. Dit bedrijf deed ook de stenen die overbleven na de bouw van Vechtstaete cadeau. Daarmee werden de muren van het clubgebouw opgetrokken. Het metselen werd gedaan door een buurman van Aart. Onderdelen afkomstig van de sloop van de Rabobank werden om niet verkregen. Verschillende leveranciers schonken materialen. De sponsors van de bouw werden vermeld op de achterkant van de containers. Ook met de boten werden sponsors geworven. Hun logo en tekst stond er op. Een boot van Brink Transport “verloor” het Brink, waarna alleen het Transport over bleef. Roel Koops verwijderde de naam van een autobedrijf, waardoor op zijn kano alleen het woord “dealer” overbleef. De bouw was een tien-jaren-plan, opgedeeld in 3 fasen. De eerste fase, het grondwerk, de fundering, het plaatsen van de containers en de muren er omheen was begroot op fl. 35.000. De tweede fase, à raison van fl.30.000 gepland, omvatte a) staalconstructie kantine, afwerkvloer terras; b) dak en damwanden kantine, terrasvloer, containers van damwanden voorzien, trap en koepel plaatsen; c) raam- en deurpartijen plaatsen. Uitvoering daarvan stond gepland in 1994. Het werd december 1994. Over de betonnen terrasvloer kwam dakbedekking; het verenigingslogo werd geplaatst aan voor- en achterzijde van gebouw; boven de voordeur kwam een luifel; de terrasdeuren werden gemaakt. Een paar leden waren toen nog bezig met het maken van de roestvast stalen balustrade rond het terras. Op 26 augustus 1995, na afloop van de Afzaktocht Emlichheim Hardenberg, werd het terras feestelijk in gebruik genomen. Als “bar” fungeerde de eerste - houten - kano die de vereniging bezat. De laatste fase, de afbouw, begon in april 1995. Binnenmuren; kleedkamers en toiletten bouwen, kantine afwerken. Elke fase was afhankelijk van het beschikbare geld. Dat leverde voortdurend een spanningsveld tussen beschikbare middelen enerzijds en gewenste kwaliteit en voorzieningen anderzijds. “Grijze haren” voor het bestuur en voor de bouwcommissie. Grote wens: een werkend toilet! In september 1996 waren de wanden en vloeren betegeld, de deuren waren geplaatst; het toiletgedeelte was gereed.

29

In 1997 werd na veel zoeken een hypotheek van fl. 25.000 verkregen. De afbouw kon doorgaan. Maar de prijs van het tegelwerk was tegengevallen. Dus werd het: wel verwarming; geen warm water/douches! In 2000 werd de boiler geplaatst en kwamen de douches gereed. De afregeling daarvan bleef echter haperen. Pas in 2004, na een klus in de kruipruimte door Piet Blonk, werkten ze echt goed. Zodra het gebouw winddicht was werden vergaderingen zoveel mogelijk in het clubgebouw gehouden. Daarmee vervielen de kosten van het elders vergaderen. Eind 1992 waren 150 stoelen gekocht van camping De Klimberg. Daarvan werden er 100 doorverkocht aan muziekvereniging De Eendracht. De eerste kostenraming van het gebouw was fl. 60.000,00. Dat werd al gauw 80.000, toen 110.000; uiteindelijk werd de bouwsom fl. 160.000,00. De buitenzijde van het gebouw was klaar voor fl. 85.000. De aankleding moest nog. Toen het helemaal klaar was werd het getaxeerd op fl. 200.000,00. Een groot deel van dat bedrag waren de uren die de leden en hun vrienden in de bouw hadden gestoken. Najaar 1996 werd de erfpacht van de grond onder het gebouw voor 50 jaar notarieel vastgelegd. Op vrijdagavond 5 juni 1998 was de officiële opening van het gebouw; 6 juni was er in het kader van het 12½-jarig bestaan een open dag met een stuk zwembadglijbaan naar de Vecht, en ‘s avonds een barbecue met feestavond voor de leden. In 2001 maakte Debora Noorlander de huidige bar met barkrukken.

30

De steiger De eerste steiger werd door de beheerscommissie gemaakt van hout, een frame met daaronder blokken piepschuim, opgesloten in gaas; aan de bovenzijde een houten loopvlak. “De nieuwe aanlegsteiger is bijna klaar” (Skeggien maart 1989). Na een paar jaar moest die vervangen worden. Het werd een polyester plaat, gemaakt door Dave Colling, met pvc buizen als drijvers. De metalen beugels werden door Henk Jan gemaakt. De schokbrekers die het schommelen van de steiger dempen waren afkomstig uit de oude Kever van Henk Jan. Van 1995 tot heden, met de noodzakelijke reparaties, doet die steiger dienst. Lief en leed Naast de vreugden van de opbouw van de vereniging, de goede materiële mogelijkheden, het samen de schouders er onder zetten, het samen varen, waren er de droeve momenten. Leden verloren dierbaren, en de vereniging verloor drie leden door de dood. Roel Koops, actief lid vanaf kort na het begin, zoon van Jaap en Miep, overleed na een lange periode van afnemende lichamelijke mogelijkheden in augustus 1996. Dave Colling, de eigenaar van Dajenco polyester industrie, kano-bouwer, ontwerper van de zeekajaks Breeze en Breeze Extreme, overleed plotseling in mei 1999. In juni 2005, na een lange periode van ziek zijn, overleed Wout Smits. Hij was één van de bouwers van het clubgebouw. Ongevallen, incidenten Vanaf de start van de vereniging legden Martin en Aart het accent op veiligheid. De instructeurs die daarna werden opgeleid brachten diezelfde attitude mee. Alle 25 jaren zijn de vereniging ongevallen van enige betekenis bespaard gebleven. Twee leden forceerden bij een verkeerde beweging een arm uit de kom, gelukkig zonder dat dit tot blijvende schade leidde. Eén keer, na wildwatervaren op de Erft, bleek een deelnemer de ziekte van Weil te hebben opgelopen. Soms ging er een bril verloren; een enkele keer werd op wildwater een peddel gebroken. 31

Publiciteit Op verschillende manieren zocht de vereniging de publiciteit. Er werden propaganda- en informatiedagen georganiseerd, met een droog deel onder dak en een nat deel in het zwembad. Soms subsidieerde de NKB dit, gericht op ledenwerving. Varen op de Vecht laat zien dat er kanoërs zijn in Hardenberg. Het logo op shirts, sweaters en petten doet hetzelfde. Ons clubgebouw, in het centrum van Hardenberg, met sinds enkele jaren de Amaliabrug er vlak naast, kan niemand over het hoofd zien. We laten zien dat we er zijn. Een keer op koninginnedag met een kraam in de Voorstraat; tweemaal op de Ommer Vechtdagen met een kraam en met demonstraties op het water; de laatste twee jaar op de Vecht tijdens de Wedstrijd-dag van Zwem- en Polovereniging De Grunte; als zwarte Pieten op het water bij de intocht van Sinterklaas; het Waterspektakel in september 1995 met de schans van scouting; de Grote Eendjesrace in mei 1999; tijdens de Open dag van Staatsbosbeheer, Pasen 1999 en 2000; een demonstratie tijdens het Ballonnenfestival in juni 2000. Eind negentiger jaren bracht Piet Blonk de eerste website in de lucht, later vervangen door de huidige versie. Kortdurend was er een eigen Kanoforum via Freek Knol in de periode dat hij lid was van de vereniging. Vandalisme In de laatste jaren werd het clubgebouw een aantal malen beklad. Een goede schoonmaakbeurt gevolgd door impregneren van de muren en graffiti-werende verf op de deuren houdt dat nu binnen de perken. Vernieling van de buitenverlichting en beschadiging van de deurruit waren niet te voorkomen. De vervuiling rond het gebouw wordt opgevangen door de gemeentelijke reinigingsdienst; opruimen van de vervuiling van de Vecht bij de steiger en de promenade is nu dweilen met de kraan open.

32

Ten slotte Anekdotes Tijdens de bouw van het clubgebouw ging de werkbril van Bé Breukelman kapot. Een oude bril. De vereniging was toen al verzekerd. De nieuwe bril werd voor gelijke delen betaald door Bé, de verzekering en de vereniging. Een keer was er geen sponsor van de week. Er waren 1000 loten verkocht. Jaap schreef een stukje voor de krant over “1000 sponsors”. Iemand anders had diezelfde week een spotprent over kano-varen en testen van een waterbed op de Vecht gemaakt en laten publiceren, ook als sponsor van de week. Aart was opgebeld door Veroncia, voor het tv-programma Summertime, voor een uitzending over kano-varen in Overijssel. De omroep bood fl. 100 voor huur van een boot; een boot die uiteindelijk niet gebruikt werd. Het geld was al en bleef geïnd. Er werden natuuropnames gemaakt in een zij-arm van de Vecht bij Holtheme en in een sloot bij Bruchterveld. Verder opnames bij een stuw en van een himalayastart van de hoge duikplank door Aart en Martin. Bij de demonstratie van een eskimo-rol door Martin gleden zijn benen uit de steunen, terwijl hij kort daarvoor al een mooie demonstratie had gegeven. Voor beelden van het varen werd met leerlingen van het Morgenland-college een kanotocht naar Gramsbergen gemaakt. Anita Witzier zou interviewen vanuit een canadese kano, maar durfde daar niet in. Uiteindelijk na een hele dag opnames kwam er 1½ minuut uitzending. Jaap Koops voer onder een lage brug door. Hij kwam er onder vandaan met een klont viezigheid op zijn hoofd. Henk Massier bleef onder een brug steken door het blok schuim in zijn zwemvest. Ook voer hij met zijn boot tegen, en toen onder, een in het water liggende boom. Splash. Henk Jan Veltink vond het wildwater te wild, trok zijn boot op de kant en ging terug lopen naar de camping. Cor Blok deed ook zoiets. Zijn eerste wildwatertocht in de Ardennen ging al kort na het begin ondersteboven verder. Hij stapte uit en ging ook verder lopen. 33

Tijdens oefeningen in omslaan en reddingen op de Beulaker raakten opvarenden van een jachtje in paniek toen de kanomaats rustig wachtten op de eskimorol van hun maatje. Naast alles wat hierboven al aan bijzonderheden is verteld was er nog één Bijzondere gebeurtenis Ter gelegenheid van de realisatie van de uiterwaarden van de Vecht tegenover het clubgebouw kwam koningin Beatrix op bezoek in Hardenberg. Bij het clubgebouw bekeek zij de beginnende natuur aan de overkant van het water.

Cor Blok

34

Trektocht Zweden Hemelvaart 2010 (tweede deel) In het juni-nummer had André verteld: Na een lange wandeling, het laatste stukje dwars door een weiland om toch nog wat af te snijden. Lekker in het gras gelegen voordat we een klein meertje van zo’n 2 km over gingen steken. Hierna kwam het langste overdraagstuk. Heuvel op en heuvel af terwijl de zon doorkwam, dus dat was zweten. Gezamenlijk besloten we om de eerste schuilhut die we tegenkwamen, te pakken en niet verder te varen. Het was goed zo. Hier gaat zijn verhaal verder. De volgende hut lag mooi in de zon, dus dachten we – lekker even zwemmen. Dit viel tegen. De watertemperatuur van 4 graden zorgde ervoor dat het waterbezoek zeer kort was. Het was gewoon te koud. Daarna onder genot van een pilsje, whisky, worst en pinda’s lekker op de stenen in de zon gezeten – heerlijk. Kim had nog energie over en zorgde ’s avonds voor een groot vuur. Toen we gingen slapen was het 17 graden in de schuilhut. Zonder vuur was het waarschijnlijk zo’n beetje de helft geweest. Zondag was onze laatste vaardag en omdat we die dag weer richting huis gingen, besloten we om de tocht in te korten en de kortste weg naar ons eindpunt Gustavfors te nemen. Met wind mee over de Vastra Silen namen we een pauze bij het kerkje Vårvik. Daarna naar de sluis in Gustavfors, waar we eerst de bestelde vis ophaalde (gerookte forel!) waarna we weer netjes geschut werden. Hierna was het nog een kleine 4km na ons eindpunt. De laatste energie werd er nog even uitgeperst, voordat we aan lang gingen. Auto ophalen, boten op trailer en na een kleine of wat langere! wandeling, boten leeghalen, omkleden en alles weer inpakken. Toen we dat gedaan hadden, konden we bij Marc en Jos aanschuiven voor een kop eigengemaakte soep met brood voordat we weer richting huis gingen.

35

In deze vier dagen hebben we zo’n 125 km gevaren, 5 keer overgedragen en alle weertypen gehad. We zaten voor het seizoen, dus het was lekker rustig en de schuilhutten waren steeds vrij. Vrij kamperen is toegestaan maar bij de schuilhutten heb je het voordeel dat je geen tent hoeft op te zetten en er ligt hout voor het kampvuur – wel zelf zagen en/of kloven. Alle dagen hebben we gewoon water uit het meer gehaald, dit was schoon genoeg en niemand is hier ziek van geworden. Conclusie, een geslaagde tocht in een mooi gebied waar nog genoeg andere tochten te plannen zijn.

36

Toerprogramma 25

zaterdag

26

zondag

Veluwerally demonstratie-dag www.veluwerally.nl

Veluwerally Stroomafwaarts op de IJssel; afstanden van 35, 50 of 100 km. Zie www.veluwerally.nl Informatie bij André van Eck, tel. 0529 – 455 170, Minko Kerssies, 0523 – 271 634 en Cor Blok, tel. 0523 - 261 069 oktober herfstvakantie 16-10-10 t/m 24-10-10 regio midden/zuid 23-10-10 t/m 31-10-10 regio noord 9

zaterdag Hase Duitsland Vriendelijke rivier door ten dele bebost landschap. Opgave tot woensdagavond 6 oktober bij Wybe Kerkhof tel. 0524 - 582 515; email [email protected] Kosten: (boothuur) € 6,00 auto-kilometers

kerstvakantie 18-12-10 t/m 02-01-11

Winteruitrusting: zie het Vaarskeggien op de website van de vereniging.

37

38

Pagina ruimte advertentie de printer

39

40