Kerst! binnenstebuiten Nieuwsbrief van Pinkstergemeente Immanuël in Haarlem December En dan waar was God?

binnenstebuiten Nieuwsbrief van Pinkstergemeente Immanuël in Haarlem

December 2012

Kerst!

December. Mutsen, sneeuw, versieringen, oliebollen, een warme woonkamer, licht, familie, vrede. Een tijd om te mijmeren over dat wat geweest is en dat wat gaat komen. Een tijd waar ik erg van geniet. Ik ben een dankbaar mens en kijk terug op een zegenrijk jaar. Al het goede komt van God en voor mij was dat veel. Een volgende zoon, vrede en liefde thuis, plezier in mijn werk, een ‘thuis’ in de gemeente, een sterk besef dat ik niet hoef te veranderen om door God geliefd te zijn (om vanuit dat besef dat juist wel te willen). Ik heb misschien makkelijk praten. Er zijn er onder ons die het afgelopen jaar in eenzaamheid hebben doorgebracht, die slecht nieuws hebben ontvangen, die elke dag fysiek hebben geworsteld, die in onzekerheid over van alles en nog wat verkeren, die dagen onder schuld en lasten gebukt gaan.

En dan… waar was God? Kerst. Met kerst herdenken wij natuurlijk de geboorte van Jezus. Wij doen dat aan het einde van het jaar. Niet het bijbelse moment, wel een geschikt moment om tegen de jaarwisseling te reflecteren op de betekenis daarvan. De geboorte van Jezus staat voor mij voor hoop en belofte. Hoop en belofte dat eens alles goed zal zijn. Maar ook hoop en belofte dat iets daarvan al aanwezig en zichtbaar is in dit leven. ‘Wij zijn meer dan overwinnaars’, zingen wij dan. En dan komen de vragen… Ik heb geleerd: als ik zoek naar antwoorden moet ik niet beginnen bij wat ik niet weet, ik moet beginnen bij wat ik wel weet. Wat ik bijvoorbeeld weet is: God heeft het goede met ons voor, Hij koestert gedachten van heil over ons. God heeft de aarde goed en zonder lijden geschapen. En ooit zal het zijn zoals het bedoeld was. Velen die wij liefhebben mogen daar al deel van uit maken. Wat ik ook weet: God is verheven boven de volken en de aarde. God is groter en grootser dan wij. God kijkt uit een ander perspectief naar aardse zaken dan wij. Ooit zullen wij dat beter gaan begrijpen. Er zijn omstandigheden geweest, en ze zullen komen, die het ons niet eenvoudig maken te leven uit dankbaarheid. Tegelijk is het onze keus hoe wij omgaan met onze omstandigheden. Overkomt het ons of gaan we de strijd aan? Met onszelf, met anderen, met de geestelijke machten. In een leven uit dankbaarheid kom je tot je recht, komt de gemeente tot haar recht.

2013...

Ik ga erop staan: 2013 wordt een goed jaar! Bruisende activiteiten. Voor ouderen, kinderen en alles wat daar tussenin zit. Vrede thuis en vrede in de gemeente. Ook als er verdriet op ons af komt. Delen in en van de liefde van Jezus. Meer mensen die hun leven aan Jezus toewijden. In de Naam van Jezus! Jos Leijenhorst

De hemelse woning • door Peter Steffens Johannes 14:2 In het huis mijns Vaders zijn vele woningen (anders zou Ik het u gezegd hebben) want Ik ga heen om u plaats te bereiden. Bij het lezen van dit vers zien sommigen in gedachten prachtige landhuizen voor zich met mooie tuinen, terwijl anderen aan grote bouwwerken met appartementen denken. Toch is dat waarschijnlijk niet waaraan Jezus’ discipelen in de eerste plaats zullen hebben gedacht toen Jezus deze woorden sprak. Een vaderhuis Het Hebreeuwse woord huis (bait) is niet in de eerste plaats een gebouw, maar veeleer een uitdrukking voor een hele familie, compleet met arbeiders en vee. Hetzelfde geldt voor de term vaderhuis. Het vaderhuis is de plaats waar je thuis hoort, daar waar jouw familie zich bevindt [1]. Zie bijvoorbeeld in Genesis 41:51, 46:31 en Richteren 9:18. Een vaderhuis was niet een soort wooncomplex met heel veel kamers, maar bestond uit een groep tenten, hutten of huizen die elk hun vaste plaats hadden. (Jezus zegt overigens niet dat hij een huis gaat voorbereiden, maar een plek of plaats) Toen Israël zich nog in de woestijn bevond lagen alle Israëlieten in kleine tentjes of hutjes rondom een grote tent, die in het Hebreeuws Misjkan ha-edoet (tabernakel/woonplaats der getuigenis) of Ohel ha-moeed (tent der samenkomst) wordt genoemd (Exodus 38:21, 40:2). Het woord Misjkan betekent letterlijk verblijfplaats en het woord tabernakel, dat in veel vertalingen wordt gebruikt, komt uit het Latijn en betekent tent. Deze tent, die de woonplaats van Gods heerlijkheid op aarde was, vormde met de tenten van de Israëlieten er omheen een aardse afbeelding van het hemelse vaderhuis van God met Gods troon (Hebreeën 8:5, Openbaring 15:5, vgl. 21:3). Op de vaandels van de 4 groepen stammen (zie Numeri 2) stonden volgens de Joodse overlevering een leeuw, een mens, een rund en een arend afgebeeld. Het is opmerkelijk dat deze afbeeldingen terug te vinden zijn in de 4 wezens rondom Gods troon (Ezechiël 1:10, 10:14). Verder is het opvallend dat de aantallen Israëlieten aan iedere kant van de tabernakel, in een grafische weergave, het kruis vormen. Het lichaam als tent Het Griekse woord woning in Johannes 14:2 is monai. Het is een oud woord dat alleen hier en in vers 32 wordt gebruikt. Het betekent verblijfplaats of woning, dat kan een gebouw van steen zijn, maar het kan evenzogoed een hutje of een tent zijn. Monai is afgeleid van het werkwoord meno dat verblijven of vertoeven betekent. We zien daarvan een voorbeeld in Johannes 14:23 waar Jezus zegt: Wanneer iemand Mij liefheeft, die zal Mijn woord bewaren; en Mijn Vader zal hem liefhebben, en Wij zullen tot hem komen, en zullen woning bij hem maken (bij hem vertoeven). Het woord monai werd bijvoorbeeld door de Griekse schrijvers gebruikt voor de tenten waarin de soldaten tijdens hun marsen verbleven. In de Bijbel wordt het menselijk lichaam niet alleen met een tempel, maar ook vaak met een tent vergeleken.

2 Petrus 1:14 want ik weet, dat het afleggen van mijn tent (tabernakel) spoedig komt, zoals ook onze Here Jezus Christus mij heeft doen weten. De woningen in Johannes 14:2 zijn dus de nieuwe lichamen die de gelovigen zullen ontvangen. Dit wordt bevestigd door de woorden van de Here Jezus in Lukas 16:9, waar Hij spreekt over het opgenomen worden in eeuwige tenten. Zoals de Here Jezus na Zijn opstanding een nieuw lichaam had ontvangen, zullen ook wij met een nieuw lichaam worden bekleed. Paulus spreekt in 2 Corinthiërs 5:1-4 eveneens over een hemelse woonplaats die onze aardse tent vervangt. Paulus legt uit dat wij niet in die woning gaan wonen, maar dat we ermee worden bekleed. Bij de nieuwe lichamen zal er overigens verschil zijn. Niet iedereen heeft dezelfde woning (zie 1 Corinthiërs 15:40,41). Het woord monai laat tevens zien dat de woningen in de hemel niet statisch zullen zijn. Dat zien we ook bij de troon van God. Deze is ook niet statisch, maar vol beweging. Volgens de beschrijving in Ezechiël 1, 3 en 10 heeft de troon van God zelfs een soort wielen (in de meeste vertalingen als raderen weergegeven). De Joden noemen de troon van God daarom de troonwagen of Merkawa. Hoe dat er allemaal uitziet kunnen wij ons in deze, aan tijd gebonden, driedimensionale wereld helemaal niet voorstellen, maar de Bijbel geeft alvast een glimp van het hemelse.

Zeker is, dat het heerlijk zal zijn om in dat Vaderhuis te mogen vertoeven. Het aardse leven brengen we door in een tent die wordt afgebroken, maar we weten dat God voor ons in de hemel een woning heeft, een eeuwig huis dat geen mensenwerk is. In die aardse tent leven we zuchtend, en we verlangen ernaar onze hemelse woning over de oude aan te trekken, als wij tenminste, na onze oude kleding uitgedaan te hebben, niet naakt willen staan. Want zolang we in die aardse tent wonen, zuchten we onder een zware last, omdat we onze oude kleding niet willen uitdoen, maar de nieuwe eroverheen willen aandoen, zodat wat sterfelijk is wordt opgeslokt door het leven. Nu, daarop heeft God zelf ons voorbereid door ons de Geest als voorschot te geven. We houden dus altijd moed! (2 Corinthiërs 5:1-6a GNB) Het kan: het verlies van iemand verwerken op de flanken afschuwelijke bergen: de Telegraph, Stelvio of Galibier. van fiets tegen een berg op, Op de slaat je hart extra, bijna voor twee. Op zo’n kronkelweg naar boven worden gedachte n uit de krul gehaald en gaat de lucht over in de hemel. De stilte daar vult je hoofd, je lijf en laat alles op zijn plaats vallen. Nietig zijn wij allen. Heel in de verte hoor je een geluid. Je kijkt om je heen en voelt de eenzaam heid die even later overgaat euforie. De afdaling gaat in als vanzelf. Vingers om de remmen, wind langs het hoofd. Vrijheid. De traan droogt snel. Mart Smeets

Bert is iemand die zeldzaam open en onbevangen gevoelen van intens verdriet, verscheu s rend naast elkaar durft te ontvange gemis en prachtige vreugde n en te doorleven. Dat is mooi om te zien en het is heel bijzonder om, in het echt en nu ook via dit boek, met hem te mogen delen. Hans Luiten, eigenaar van de Geschiedenis Akademi e Kunst is het, om de grootshe id van het alledaagse te vatten in woorden. Bert heeft me geráákt. De mijmeringen over rupsen in de sla, heimwee naar vervlogen geluk en afzien tijdens veel te barre fietstochten resoneren, vertellen in zekere zin mijn eigen verhaal, openen kamers van mijn ziel die te lang dicht zijn gebleven. Henk Stoorvogel, schrijver en spreker

Mijn rug mist jouw hand...

Mijn rug mist jouw hand.. .

[1] Jezus noemt de tempel eenmaal het huis van Zijn Vader (Johannes 2:16). Maar wanneer Hij in Johannes 14:2 over het vaderhuis spreekt, heeft Hij zeker duidelijk niet de aardse tempel op het oog. Een begraafplaats wordt in het Hebreeuws ook wel bet-avot genoemd (huis der vaders of voorvaders), omdat het de plaats is waar je lichaam tot de (voor-)vaders wordt vergaderd. In de oudheid werd iemand eerst in de grond begraven en op de verjaardag van het overlijden weer opgegraven om hem te begraven bij de rest van de familie. Men noemde dit het vergaderen tot de voor-vaders (Genesis 25:8, 17, 35:29, 49:29).

Bert Grotenhuis

Bert laat zien dat zijn innerlijke kracht na het verlies van Dineke ongebroken is. Elk gedicht is raak. Geen clichés, een open blik, met verlange maar n en een glimlach naar het leven. prof. dr. Henk Bakker, theoloog

Bert Grotenhuis

Mijn rug mist jouw hand... troostboek voor velen

• door Bert Grotenhuis

Op 31 mei 2011 verscheen mijn boek Verlies een jaar rond. Ik documenteerde daarin wat het plotseling overlijden van mijn vrouw Dineke op 31 mei 2009 met mij heeft gedaan en wie zij voor mij is geweest. De eerste oplage van 500 exemplaren nadert zijn einde. Stoer dacht ik dat ik uitgeschreven was. Er over uitgedacht raken gebeurt nooit. Maar de inkt droogde niet op. Inmiddels is mijn tweede boek af. Daarmee sluit ik in geschrift de periode van rouw af. Hoe zo’n proces verloopt staat erin opgetekend. Net als in het eerste boek is het niet alleen ‘schrijnend leed en ellende’. Lachen mag, sporten ook, liefhebben van veel moois is van levensbelang. Het boek heeft als titel: Mijn rug mist jouw hand troostboek voor velen Mika van Wonderen schilderde bij de titel een verrassende voorkant. Flapteksten komen van vier mooie Nederlanders. De uitgave telt ongeveer 160 pagina’s. Voor de prijs van € 17,90 ontvang je het boek franco huis. Ik schrijf er graag iets persoonlijks voor jou in als je dat mooi vindt. Om te bestellen maak je het bedrag over naar bankrekening 486 65 47 t.n.v. Uitgeverij Ipenburg te Elburg o.v.v. jouw naam, postcode, huisnummer en de titel. ISBN 978 90 70105 20 4. Ik heb de stijl van het eerste boek aangehouden en kan teruglezend nu zien hoe de seizoenen het verdriet en gemis verkleurd hebben en ook andere thema’s aandragen. Reis mee door het tweede jaar.

Goud en grijs 80+

Arend (87) en Nel (86) Luttik zijn 60 jaar getrouwd. Ze hebben 5 kinderen en 16 kleinkinderen.

Arend en Nel leerden elkaar kennen tijdens een jeugdkamp van de kerk. Hun huwelijk werd gezegend met één dochter en vier zonen, een gezin waar ze al hun liefde en aandacht aan gegeven hebben en waar ze van genoten hebben. Dat is duidelijk af te lezen aan de plaatjes in een prachtig jubileumboek.

Na de start in de Hervormde kerk, volgde de Gemeente van Christus, totdat in 1975 de verhuizing naar Breda plaatsvond. Toen 15 jaar later de weg weer vrij lag, zijn Arend en Nel terug gekomen naar onze regio, naar Heemstede dit keer. Na een kennismaking met Pinkstergemeente Immanuël, via hun zoon Hans die hun hierin voorging, was de keus snel gemaakt. Sinds 1990 bezoeken zij, met veel plezier, trouw de gemeente. Trouw zijn staat centraal in het leven van Arend en Nel. Het zorgde ervoor dat Arend een lange loopbaan heeft gehad bij ABN AMRO en dat Nel zich helemaal gaf aan haar gezin. Ze kozen ervoor om trouw de activiteiten te bezoeken die hen bij God hielden. Ze gingen hun kinderen hierin voor. Was er leiding bij het kinderwerk nodig of moest er gepoetst worden in de kerk, ze waren er. Nu mogen Arend en Nel ervaren dat gemeenteleden hen trouw bewijzen door hen elke week te rijden naar de zondagochtenddienst. Ook na tegenslagen in het leven zijn doorzetten en trouw de sleutelwoorden. Nu hun wereld kleiner wordt, de contacten en de gezondheid minder, dan is trouw zijn aan de Heer voor hen dé uitweg om door te kunnen. Samen zo goed mogelijk oud worden, met hun geloof en de kinderen die hen samenbinden, is de wens van Arend en Nel. Het is een voorrecht dat wij Arend en Nel elke zondag mogen ontmoeten in de diensten.

Zondagsschool in actie!

• door Joost van Lint

Op 3 november j.l. was ik op de landelijke Open Doors dag in Zwolle. Samen met mij waren er nog ruim 6000 (!) andere mensen uit Nederland en België. Allemaal met één doel: luisteren naar christenen die vervolgd zijn om hun geloof in landen hier veelal ver vandaan. Sprekers uit Nederland maar vooral van geloofsgenoten uit landen als Noord Korea, Irak en Afghanistan. Mensen die zelf hebben ervaren, mentaal en fysiek, wat het is om vervolgd te worden vanwege hun geloof in God en het vertrouwen op Zijn Woord, de Bijbel. Op het moment dat zij weer teruggaan naar hun land breekt de spanning weer aan. Ik denk aan die christenvrouw uit Noord Korea die jarenlang gevangen heeft gezeten in een heropvoedings-kamp. Haar verhaal raakte mij echt. Of dat van een Engelse priester (Andrew White) die midden in Bagdad Irak een grote gemeente voorgaat en zoveel meemaakt in hoogte- en dieptepunten, wonderen en tekenen. Dan nog de kinderen van vervolgde christenen. Ook zij hebben het vaak ontzettend moeilijk, ze worden gepest en staan alleen in hun omgeving. Wij willen hen graag ondersteunen. Samen met het zondagsschoolbestuur en alle kinderen van groep 3 t/m 8 zijn we gestart met een spaaractie voor kinderbijbels, daarnaast een kaarten schrijfactie en binnenkort een “cupcake verkoopactie” in de kerk na afloop van een dienst. In de JuniorChurch ochtend van 7 oktober j.l. hebben we hiervoor het startschot gegeven. OPROEPJE! Graag zouden wij u willen vragen om elke zondagochtend in de kerk uw kind wat geld mee te geven voor de collecte tijdens de zondagschool. Hiermee zal het gespaarde bedrag aan het eind van de actieperiode (begin 2013) tot een mooi eindbedrag gestegen zijn. Helpt u ook mee? Alvast enorme dank!

Praten over je uitvaart, is dit (dood)normaal? • door Elske Stevelmans Als iemand overlijdt worden we geconfronteerd met een groot mysterie. De dood is een onherroepelijk afscheid en allerlei gevoelens komen los; van diep verdriet tot boosheid, van het gevoel in de steek gelaten te worden tot opluchting. Het is belangrijk dat u in die moeilijke dagen met iemand de uitvaart van uw geliefde vorm kunt geven op een wijze die bij u past. Of u nu een traditionele uitvaart of een moderne uitvaart wilt, heel veel is mogelijk. Ik wil u daarbij graag adviseren en ondersteunen. Iemand zei ooit: “Voor het voorbereiden van een huwelijk heb je een jaar, voor een uitvaart maar vijf dagen.” We zijn voor diverse zaken verzekerd, voor een verzekering of lening doen we veel voorwerk en zoeken uit wat het beste bij ons past. Waarom doen we dit dan niet voor onze uitvaart? We weten dat we allemaal een keer zullen overlijden en ik kan u helpen om nu al de praktische, maar ook de financiële zaken op een rij te zetten. Het komt helaas nog steeds voor dat na het overlijden van een dierbare, de nabestaanden niet weten wat de wensen van de overledene waren. Zelfs de meest elementaire vraag of er begraven of gecremeerd zal worden kan vaak niet worden beantwoord. Dit kan ik met u bespreken in een voorgesprek. Een voorgesprek hoeft niet te betekenen dat u alles al tot in de kleinste details heeft geregeld. Maar het betekent dat u duidelijk kenbaar kunt maken wat uw wensen zijn ten aanzien van uw eigen uitvaart. Dit schept rust bij hen die achterblijven en rust bij u, omdat u weet dat u alles goed hebt geregeld. Wilt u weten wat ik voor u kan betekenen? Maak dan een afspraak voor een voorgesprek. Stuur uw mail naar: [email protected] Uitvaartzorg Post Mortem helpt u graag en biedt ondersteuning bij eigentijdse maar ook traditionele uitvaarten. Dag en nacht bereikbaar op 06-23775296. Vanuit betrokkenheid, met oog voor detail en met persoonlijke stijl stem ik mijn rol als uitvaartbegeleider af op uw wensen.

Secretariaat geopend elke dinsdagen donderdagochtend. 023 5 36 42 49 secretariaat@ pgimmanuel.nl Medanstraat 32-34 2022 PH Haarlem

Banknummers: Postbank 309799 Bank 841661375

Oudsten Annemarie Scholten Frans Gerverdinck Els Booms Wendy Hoorn Jos Leijenhorst Benaja de Feijter [email protected]

Pastoraat Bert van der Have Spreekuur volgens afspraak. 023 5 62 89 81 [email protected]

Boekhouding Svetlana van Rhenen PGI-boekhouding @van-rhenen.com Diaconie Enrico en Gery Formanek [email protected]

Interne Dienst Kees en Conny Schrama Tel . 06-24265429 [email protected]

Redactie nieuwsbrief Annemarie Scholten Joost van Lint Els Gerverdinck Hanny van den Akker Annemarie van den Boom Willem van den Boom [email protected]

Spotlight

Wie is nou toch die ene persoon in de kerk? De rubriek met korte vragen en spontane antwoorden, gesteld door Annemarie v/d Boom aan bekende en iets minder bekende Immanuellers. Deze keer... Louise Vrees

Geboren 21 januari 1974 te Rotterdam Woonachtig in de Van Collumstraat 17hs in Haarlem Noord Gehuwd met Siger Vrees en de trotse ouders van 2 mooie dochters, Mattanja (2000) en Noadja (2002) Leerkracht basisonderwijs en docent godsdienst (voortgezet onderwijs), op dit moment huisvrouw. Bezoekt Immanuël sinds 2001.

Wat weet bijna niemand van je: ik heb een Finse sauna in huis, door Siger gemaakt. Met wie zou je wel eens een uurtje willen praten: met Peter en Vanessa Steffens. Hobby: piano spelen en wandelen in de natuur, vooral in de Kennemerduinen. Wat maakt je gelukkig: met het hele gezin bij elkaar zijn en iets leuks doen. Welk boek ligt er op je nachtkastje: meerdere titels van Henri Nouwen. Wie zou je wel eens in het zonnetje willen zetten: Anya de Feijter, zij zet zich onzichtbaar in voor hen die dat nodig hebben. Wat ergert je: mensen die hondenpoep niet opruimen. Waar zou je nog wel eens naar toe willen: naar de Scandinavische landen. Wat is de meest positieve eigenschap van PG Immanuël: sterk in aanbidding. Wat zouden we als gemeente nog kunnen leren: een oplossing zoeken voor de kinderen die op zondag niet meer naar het kinderwerk gaan, maar de dienst nog te lang vinden, plaats bijvoorbeeld crosstrainers achter in de kerkzaal, om bewegend de dienst te kunnen beluisteren. Wat zou je wel eens willen: een make-over Wie heeft jouw passie: mijn man Siger Waarom geloof je in God: vanaf mijn kindertijd is Hij voor mij altijd een steun geweest. Hij heeft zich aan mij kenbaar gemaakt. Op welk moment heb je Gods nabijheid sterk ervaren: in mijn kinderjaren was ik regelmatig in de Oud Gereformeerde Gemeente te gast waar een angstaanjagend geloof werd verkondigd. Toen ik 14 jaar was kwam ik met mijn moeder in een Baptistengemeente, daar werd een ander evangelie gepreekt. De voorganger, Nico van der Leer, gaf mij Bijbels onderwijs en nog hetzelfde jaar ben ik gedoopt. God zorgde ervoor dat die voorganger zich over mij ontfermde. Wat betekent gebed voor je: de omgang met God, ik kan niet zonder. Het is een constante factor die begint bij het ontwaken. Waar ben je dankbaar voor: voor mijn man Siger, God gaf de man die bij mij past.