Kanovereniging Spaarndam Nieuwsbrief nr. 6, augustus 2015 Van het bestuur: Afgelopen woensdag vroeg één van de leden waarom er in de zomer geen fortwacht is. Goeie vraag. Feitelijk was dat zo omdat er in de zomerperiode nagenoeg geen leden op de woensdag aanwezig waren. Inderdaad waren............. want als je nu kijkt is het de hele zomer door een supergezellige boel. Volop leden die samen het water op gaan en daarna om een kampvuur heerlijk napraten. Ben je nog niet geweest? Nog kansen genoeg dus we zien je graag verschijnen. In deze nieuwsbrief het verslag van een geslaagde kanovakantie in Zweden. Negen leden van de KVS zijn het avontuur aangegaan. Veel leesplezier. Glaskogen 2015: Was het niet in 2013 dat er al gesproken werd over een mooie kajakvakantie in Zweden? Wat in het vat zit verzuurd niet en omdat in 2014 de 11stedenweek gevaren werd waren de pijlen gericht op juli 2015. In no-time waren de beschikbare plaatsen volgeboekt en na voorbereidende bijeenkomsten was het eindelijk zover, de boten werden 1 juli opgeladen en de eerste groepsfoto werd gemaakt. Negen happy personen rond de Zweedse vlag, helemaal klaar voor de grote reis. Leen en Nico zouden de volgende dag al met de camper en trailer vertrekken. Frank, Frans, Anneke, Anja, Belinda, Els en Hans een dagje later met een gehuurde bus met de bedoeling zaterdag gelijk aan te komen op het eindpunt, Glaskogens camping in Lenungshammar. En ja, het was een heel eind rijden, zo’n 1500 km. Maar met aan boord een paar geweldige zanglijsters onder begeleiding van een bonte collectie muziek van Frank vliegt de tijd en zaterdag 4 juli in de middag voegde de twee groepen zich weer en kon het kampement worden opgezet.
Alles zat mee tot nu toe, een voorspoedige reis en prachtig weer. Maar iedereen keek vol spanning uit naar de volgende morgen......varen! Daar zijn we tenslotte voor gekomen. Wegdromend bij een prachtige zonsondergang had iedereen zo zijn gedachten en werden na slechts “enkele” borreltjes de slaapzakken opgezocht. Het kon niet gauw genoeg de morgen zijn.
Ziber, voor al uw web oplossingen
Zondag 5 juli: Een wekker zetten is niet nodig, om 03.30 uur is het al licht en hemeltjelief, nog wachten tot een uurtje of 07.00?? Het is niet anders, Zweedse zomernachten zijn kort. Al vroeg hoorde je hier en daar ritsen opengaan en overigens ook weer verbazend snel dichtgaan. Het “weerribben-trauma” van 2014 leek zich te herhalen. Voor de ingang van elke tent hadden grote zwermen midgets (kleine muggetjes) zich verzameld, wachtend op het eerste nietsvermoedende hoofd dat naar buiten werd gestoken. Maar we hebben er mee leren leven. Iedereen paste zich wonderwel aan en als er even een briesje opstak of de zon liet zich zien waren ze verdwenen. Overigens hadden Belinda en Hans zo hun eigen methode om midgets-vrij door het leven te gaan. Iedereen een lekker stevig ontbijt naar binnen, de kajaks in orde gemaakt en op slechts 50 meter van onze kampeerplaats lag het prachtige Ovre-Gla op ons te wachten. Een 8 km lang meer met eindeloos veel inhammen en eilandjes om te verkennen. Met windstil weer onder een stralende zon de eerste kilometer gevaren en iedereen was diep onder de indruk van de prachtige natuur. Hier deden we het voor, hier is al die voorbereiding voor geweest en zijn al die kilometers naar Zweden afgelegd.
De ochtend vloog voorbij. Grote stukken open water werden afgewisseld met smalle doorvaarten om rotsen en omgevallen oude bomen heen. Kristalhelder water, vissen schoten weg onder je kajak door en overal weelderige begroeiing met waterplanten. Hard varen kwam niet in ons op, zoveel te zien en te beleven en prachtige plekjes om even aan wal te gaan voor een kop koffie en de omgeving verder in je op te nemen.
In de middag langzaam terugvaren naar de camping en midden op het grote meer een uitzonderlijke gebeurtenis. Een “ verschijning” ! De ongelovigen onder ons wreven hun ogen uit.....was het een engel uit het zuiden....nee het was onze Leen uit IJmuiden. Midden op het meer stond hij op een rotspunt die tot één centimeter onder het wateroppervlakte kwam.
Ziber, voor al uw web oplossingen
Maandag 6 juli: Na een ochtendje boodschappen doen werd in de namiddag een klein en spannend meertje opgezocht, het Glaakern. Wat verder gelegen van de camping en te bereiken via kronkelige weggetjes. Wat een afwisselende tocht werd het! De foto’s spreken voor zich, eerst een smalle kloof door, dan prachtig groot open water, kruip door sluip door om een verscholen watertje te bereiken en superkleine kreekjes met riet. Terug op de camping werd nog lang nagepraat over al dit moois en het werd laat...héél laat.
Dinsdag 7 juli: Het Nedre Tvangen stond het programma, een verscholen meertje en dat kwam die dag goed uit want er stond een stevig windje. Gelukkig is de keuze in het Glaskogen reservaat zo groot dat er altijd wel een meer(tje) gevonden kan worden waar varen mogelijk is. Bij het instappen viel mijn oog op een wel bijzonder been. Ik ken het liedje “rood met witte stippen”, in dit geval was het echter “ wit met rode stippen” Een zichtbaar restant van de midgetaanval op de eerste dag. Hoe dan ook, het water op voor weer een heerlijke dag met de peddel in de knuisten. En onderweg een heerlijke lunch met soep en broodjes die iedereen zich goed liet smaken. Iedereen.........? Even waren we Leen kwijt maar die kwam later doodleuk de hoek om zwemmen.
Ziber, voor al uw web oplossingen
Woensdag 8 juli: De kracht van een hechte groep toont zich als je elkaar ook de ruimte geeft om te doen waar je zin in hebt. Zo kwam het dat deze dag één deel wederom de kajak het Ovre Gla in liet glijden en dat een ander deel met de auto op pad ging om Karlstad te bezoeken. Teveel moois om te beschrijven en daarom een mooi moment om even stil te staan bij het reservaat Glaskogen zelf. Gelegen in de provincie Värmland bestrijkt het een gebied van 28.000 hectare. Grote delen van het gebied bestaan uit onbewoonde bossen. Het glooiende terrein ligt op gemiddeld 170 meter hoogte met als grootste meren het Ovre Gla en Stora Gla. Los daarvan zijn er tientallen meren die supergaaf zijn om met de kajak te bevaren. Bezaaid met eilandjes is het soms een waar labyrinth en met geluk krijg je een eland, bever of visarend te zien. Net zoals in heel Scandinavië geldt ook hier het “allemansrecht” wat zoveel inhoudt dat je overal je tentje mag neerzetten. Dit betekent overigens niet dat je dan mag doen wat je wilt. In het Glaskogen reservaat gelden enkele aanvullende spelregels die ervoor zorgen dat de flora en fauna niet wordt verstoord en iedereen nog lang kan genieten van al het moois dat er te zien is. Weliswaar een reservaat maar op korte rijafstand zijn prima boodschappen te doen en op een halfuurtje sturen ligt Arvika. Een leuk stadje met voor ieder wat wils. Ik zou zo zeggen, leg je kano op je dak er rij er eens naartoe. Donderdag 9 juli: Om 09.00 uur zat iedereen al in de bus op weg naar het zeer smalle meertje Lelangen, een tiental minuutjes rijden. Bootjes afladen, klein stukje lopen en het mysterieuze meertje op.
Ziber, voor al uw web oplossingen
Overigens vervaagt de grens tussen mysterieus en herkenbaar spannend soms. Met een vlagerig windje in de rug moest een tunneltje genomen worden en dat leverde mooie momenten op, omdat het goed ging, of omdat het door de duwende wind in je rug goed fout ging. Terwijl ik met de camera in aanslag op de volgende doorkomst aan het wachten was, verscheen eerst een kajak.....leeg......en toen
een lachend gezicht van Frans. De wind duwde hem dwars in het tunneltje, het gevolg liet zich zien. Is de lach van Anja, die na Frans de tunnel nam, nu van een boerin die lacht met kiespijn??
Maar wat een te gek meertje was het. Smalle inhammen en verborgen watertjes, vol begroeid met lelies en dan weer prachtige rotswanden die steil uit het water omhoog rezen.
Tijdens een stop presteerde Frank het zelfs om bij een schuilhutje aan de rand van het meer heerlijke tosti’s klaar te maken. In notime vond hij daar klanten voor! Vrijdag 10 juli: De laatste vaardag alweer, en wat voor eentje. De wind van de dag daarvoor deed er deze dag een stevig schepje bovenop en om de week in stijl af te sluiten werd niet gekozen voor een beschut meertje maar juist voor het enorme Stora Gla. Lekker een beetje over de golfjes dobberen en spelen met de wind, maar wel enigszins in de luwte van de vele eilandjes. Onderweg kwamen we nog een “canadees” tegen die afgeladen met bagage de oversteek over het hele meer wilde maken.....hoe zou het daar mee afgelopen zijn?
Ziber, voor al uw web oplossingen
Na een korte middagstop op een eilandje om even de “brandstof” aan te vullen ging het langzaamaan terug naar de wachtende auto met trailer. De laatste baai invaren en niemand van ons had eigenlijk zin om de wal op te zoeken. Iedereen realiseerde zich dat de langverwachte Zweden-reis op z’n einde liep. Dus al zigzaggende om nog maar zoveel mogelijk meters te maken moest uiteindelijk ook Frank zich gewonnen geven en zijn kajak op het droge zetten. Door de opgedane routine van de afgelopen week ging het opladen van de kajak’s supersnel en ging het richting camping. De volgende dag zouden we vertrekken en het kamp werd zover als dat mogelijk was alvast opgeruimd. In de avond op naar Arvika waar we in het restaurant van een Bed&Breakfast heerlijk gegeten hebben. Voor het eerst smulde bijna iedereen aan een stoofpotje Eland. De week is omgevlogen. Een geweldige locatie en een geweldige vakantie. OK, het is een stuk rijden en de midgets die bij zonsonder- en opgang je graag gezelschap houden moet je voor lief nemen, maar je krijgt er zo enorm veel voor terug. Zaterdagmorgen vroeg vertrok de karavaan op weg naar Nederland. Leen en Nico weer met de trailer en met het plan om het rustig aan te doen en zich maandagavond weer te melden bij het fort. Wij in de bus ietsje sneller. Zondagmiddag parkeerden we alweer voor het fort. Een supersnelle reis waarbij de dames op de achterbank er voor zorgden dat de mannen op de voorbank niet in slaap vielen.
Anneke, Belinda, Els, Anja, Nico, Leen, Frank en Frans, het was een supergeslaagde week. Jullie waren top en het was een plezier dit te mogen organiseren. Hartstikke bedankt! Hans
Ziber, voor al uw web oplossingen
