Kanjers
september 2011
Magazine voor ouders en medewerkers
Naar buiten ‘Weer of geen weer’
Ik kom uit China De overeenkomsten
Kinderraad en kinderdaad
Pipi Langkous Deugnieten te over
Het is eind augustus Vanuit mijn openstaand kantoorraam kijk ik uit op tientallen kinderen tussen de vier en twaalf jaar die op het zonnige, grote plein staan. Ook collega’s Rita en Jaike hangen uit het raam. Zoals elke ochtend tijdens de Pikobello vakantieopvang zingen de kinderen en de leiding het ‘Rhenens volkslied’. De tekst van ‘Een schatje van een stadje’ klinkt heel vrolijk. Voor mij compleet nieuw, ook al woon ik al achttien jaar in Rhenen. Het is een initiatief van de brandweer in Rhenen. Ik ben benieuwd of u het kent.
Een mooi begin van de dag. Niet elk kind zingt meteen uit
viert en de Peuterspeelzaal Rhenen zelfs haar veertigjarig ju-
volle borst mee. Als je al twaalf bent probeer je toch eerst de
bileum! De allereerste ‘klantjes’, de peuters van toen, zijn de
juiste houding te vinden; stoer blijven staan en vooral niet
veertigers van nu. De eerste kinderen van het kinderdagver-
te enthousiast meebewegen. Voor even, want ‘per ongeluk’
blijf zijn inmiddels mogelijk aan hun eerste baan begonnen of
begint ook deze grote twaalfjarige mee te bewegen en galmt
studeren nog. We gaan komende maanden naar ze op zoek.
de laatste regel mee. Het ontroert mij eerlijk gezegd.
Om te horen hoe het met hen gaat, welke herinneringen ze
Er zijn kinderen die al sinds baby bij ons komen. Nu in sep-
hebben aan de kinderopvang en de peuterspeelzaal.
tember hebben veel kinderen weer een stap gemaakt. Er zijn jongens en meisjes afgezwaaid van de buitenschoolse opvang en bezoeken nu de middelbare school. Op de fiets met grote rugzakken, vol met studieboeken en agenda. Op het kinderdagverblijf en de peuterspeelzalen zijn er juist veel
Kanjers - september 2011 2
nieuwe kinderen bijgekomen. De eerste stappen naar ‘loslaten’ worden gezet. Een boeiende, maar vaak ook vermoeiende periode voor ouder en kind. Soms is het even wennen, ook voor ouders, alles heeft zijn tijd nodig.
Maar eerst staan we stil bij het ‘nu’. Want elke dag bij ons is een belevenis en we willen u hiervan laten meegenieten. Ondertussen geniet ik nog even na van het Rhenens volkslied. De sfeer werkt inspirerend voor mij. Wat is het toch heerlijk om hier te werken. Ine Lavrijsen Directeur Stichting Kinderopvang Rhenen en Stichting Peuterspeelzaal Rhenen
2011 heeft nog een aantal maanden te gaan. Voorzichtig kijken we al uit naar 2012. Het jaar waarin het nieuwe multifunctionele centrum in Elst wordt geopend. Onze peuterspeelzaal heeft daar een mooi plekje veroverd. Maar ook het jaar waarin Kinderopvang Rhenen haar twintigjarig bestaan
Colofon Vormgeving en druk Paul Mekke, Oxymoron design - www.oxymoron.nl Tekst en fotografie Simone Derksen - www.derksencommunicatie.nl
Naar buiten!
Buiten betekent ook van de natuur genieten: ‘Kom we gaan
Nog bewuster dan voorheen wordt er binnen onze
‘Zullen we meten hoeveel water er vandaag uit de lucht is
organisatie gekeken naar ‘buiten spelen’. Met alle
gevallen’, Kijk eens naar die mier (“Nee, nee, je mag er niet
pedagogisch medewerkers werd er een thema-avond
op gaan staan”) ‘Doe lekker jouw shawl om, dan heb je het
‘Buiten spelen’ georganiseerd.
warm’. ‘Kijk eens naar jouw schaduw. Steek je armen maar
bladeren harken’, Voel je de regendruppel op jouw neus?’,
omhoog. ‘Vies weer’ bestaat niet. Alleen als het erg hard waait of als Twee keer per dag spelen de kinderen van alle groepen drie kwartier tot een uur buiten. Daar staan vaste tijden voor. Dit om de groep spelende, rennende en soms luierende kinderen niet te groot te maken (help, waar is mijn vriendje) en om structuur in het dagschema te hebben. Om vijf uur gaat
het spekglad is, dan blijven we binnen! Buiten naar binnen halen lukt ook. In de groepsruimten worden de door kinderen gevonden stenen goudkleurig geschilderd. De stenen worden op de buitenspeelplaats verstopt en teruggevonden. Buiten zijn is letterlijk goud waard!
iedereen naar binnen. Ook als het erg mooi weer is. ‘Tussen vijf en zes uur worden de kinderen opgehaald. Soms wil een ouder nog iets vragen, een ander heeft iets meer haast en ‘plukt’ soms een kind uit de groep. We kunnen in de eigen groepsruimte beter overzicht houden. Daarnaast willen we graag de overgang maken van ‘lekker buiten ravotten’ naar even bijkomen. Buiten spelen betekent voor de pedagogisch medewerkers niet de strandstoel aanschuiven, maar kansen grijpen om spel te bevorderen. Dat doen ze door te spiegelen, zo bij het kind betrokken te raken en onderdeel van het spel te worden. Benoemen en stimuleren is belangrijk: ‘Als je hier zand schept, komt hier een berg. Oh, wat een diep gat’. Als zandkastelen en taartjes bakken. Buiten zijn betekent ook dat je soms iets ‘moet’. De fiets terugbrengen naar de schuur bijvoorbeeld. En alles opruimen. Zucht. Maar het wordt al leuker als er geroepen wordt: ‘Wie kan als eerste al het rode speelgoed opbergen’. Tip voor thuis misschien?
Kanjers -september 2011
hetzelfde zand nat is, plakt het beter en kun je de mooiste
3
Indianentooi op je hoofd! Het familie jaarfeest bij Kinderdagverblijf Plons was een groot succes. De weken voor de bewuste ‘Indianenzaterdag’ werd er al aandacht aan het thema besteed. Elke groep van het kinderdagverblijf was verantwoordelijk voor het organiseren van een activiteit. Er werden draaiboeken gemaakt, inkopen gedaan, met de kinderen geknutseld en onze collega’s zorgden ervoor dat ze de zaterdag actief aanwezig waren. We zouden u nu meer kunnen vertellen over het pedagogische beleid achter al die activiteiten. Dat doen we niet, we geven een sfeerimpressie. Manon Bosch vertelt! “Het meest opvallend waren de metamorfoses die de
De veren zelf en de manier waarop ze gedragen worden
bezoekers ondergingen. De indianenkettingen die gemaakt
betekenen voor iedere groep indianen (de eerste bewoners
konden worden van touw, afgeknipte rietjes, veren en aan
van Amerika) iets anders. De soort veren die in de tooi gaat,
elkaar geregen pasta versierden menig shirt. Ook de hoofd-
is afhankelijk van de vogels die in het gebied voorkomen.
tooien van stroken papier beplakt met veren werden door
De moeder van Magui Silvina (Dena) vlocht haren van
klein en groot met verve gedragen.
kinderen én volwassenen. Vol trots bekeken de kleuters hun nieuwe kapsel met fleurige elastiekjes, en inderdaad hier en daar een veertje, voor de spiegel. Dank je wel Dena.” “Buiten werden er indianenspelletjes gespeeld. Rondom de totempaal, in de speelzaal opgebouwd uit handbeschilderde dozen, werd elk half uur de Indianendans opgevoerd. Dat betekende stappen maken richting de ‘vuurkorven’, manden met takken en daarin vurige papieren vlammen gestoken. Hand voor je mond en indianenkreten slaken. Het ging er woest aan toe. Degenen die rust wilden, bezochten de groepsruimte waar er werd voorgelezen uit het boek ‘De kleine indiaan’. Daarnaast was er een babysnoezelruimte ingericht. Hier waren rustgevende panfluiten te horen, de
Kanjers - september 2011 4
zachte ligkussens hadden belletjes en er hingen dromenvangers van veertjes, net zoals bij de echte indianen. Zij hangen dromenvangers boven hun slaapplaats om slechte dromen weg te houden. En reken er maar op dat het ’s avonds voor de kleinsten ‘vroeg naar bed was’. Sweet dreams! We hopen dat alle indiaantjes en stamhoofden genoten hebben.”
Gehoord! Tijn heeft in de dierentuin spring-hanen gezien! (sprinkha-
Johannes gaat verven. “Ik hoef mijn armen niet op te stro-
nen)
pen, want ik heb korte mouwen!”
Benne en Tijn zijn samen aan het spelen, maar Tijn heeft hier niet meer zo’n zin in. “Benne blijft maar achter mij aan
Sophie: “jongens hebben een anusappel!” (adamsappel)
spelen”, zegt hij boos tegen de leidster.
Aafke: “Ik ben kletsdoof”
Ruben (2,5 jaar) zegt aan tafel : “Kirsten”, (1,8 jaar) “die
Pepijn: vertelt over een helivliegtuig (helikopter)
praat nog niet gewoon!”
Eva: “Ik ben morgen van de week ook bij het strand ge-
Tijn vertelt dat opa en oma een nieuwe schommel en glij-
weest”
baan in de tuin hebben, “Met houtslippers eronder!”
Anoeska tekent Puk na en benoemt wat ze tekent: “ogen,
Beau: (tegen een papa met een kaal geschoren hoofd) “Hè,
neus, mond, oogbaard” (wenkbrauwen).
jij hebt hele korte haartjes!”
Ik kom uit China Op dit moment zijn er maar liefst tien verschillende nationaliteiten vertegenwoordigd onder de kinderen van Peuterspeelzaal Rhenen en Elst. En dat is mooi! Marokkaans, Chinees, Somalisch, Turks, Irakees, Iraans, Vietnamees, Zuid Afrikaans, Algerijns én Nederlands. En die twee- en driejarigen leren veel van elkaar. Verschillende nationaliteiten betekent ook verschillende Kinderen die net op de peuterspeelzaal komen, zijn soms de eerste paar weken minder spraakzaam. Binnen de groepen van de peuterspeelzaal worden woorden en begrippen vaak herhaald. Ontroerend is de vanzelfsprekendheid waarmee de kinderen elkaar helpen en het respect dat ze voor elkaar hebben. Een kleurrijk geheel!
Kanjers - september 2011
culturen. Een aantal kinderen wordt tweetalig opgevoed.
5
Kinderraad en kinderdaad Met raad en daad staan ze directie en pedagogisch medewerkers terzijde: de leden van de Kinderraad van buitenschoolse opvang Pikobello. In de raad zitten Vince, Femke, Vera, Luuk, Floor en tot voor kort Frank. Elke oudste groep wordt vertegenwoordigd door één jongen en één meisje. Floor en Luuk Rosenberg (10), deze dag aanwezig, vertellen over het eerste jaar van de raad. Floor mocht een lootje trekken omdat vijf mannelijke kandidaten in haar groep zich beschikbaar stelden. Het werd tweelingbroer Luuk. Het afgelopen jaar heeft de Kinderraad een aantal keren vergaderd. Ze maken zelf de agenda en notulen. Op de agenda 2010/2011 stond o.a. het schoonhouden van de wc’s’, ‘de aankoop van meer gezelschapsspelletjes’ en `budgetbeheersing’. Het budget van Pikobello wordt vakkundig beheerd. De kinderen wilden graag hockeysticks om te kunnen voetballen én hockeyen op het kunstgrasveldje. Na overleg mogen ze deze lenen van Sportlocatie Pikandio. Dat scheelt! Voor de nieuwe leeshoek werden er door de werkgroep boeken gekocht en ook zochten ze samenwerking met de bibliotheek. Helaas, niet alle wensen werden vervuld. Er zijn nog geen offertes voor `zwembad met sauna’ aangevraagd. Dit bestuursjaar werd afgesloten met een gesprek met de directeur, Ine Lavrijsen. Floor en Luuk, elkaar aanvullend: “Vroe-
Kanjers - september 2011 6
ger dachten we dat een directeur altijd een man was in een pak, met stropdas, bril en kaal. Ine was heel erg aardig. En ze gaf goed antwoord op de vragen die wij stelden. Floor:“Als je ouder wordt weet je dat ook vrouwen directeur kunnen worden. Zelf wil ik later modeontwerpster worden.” En jij Luuk? Luuk weet het nog niet. Bewust werkeloos misschien? Nee, schudt hij zijn hoofd, dat niet. Ambities genoeg!
Miriam van Dijken en Melanie Janssen hebben het huidige concept voor de Kinderraad bedacht en opgezet. “Aan de kinderen leg je uit dat ze de belangen van hun groep vertegenwoordigen. Ook als hun eigen belang misschien anders is. De sfeer is ontspannen, veilig en elk kind komt tot zijn recht. Bij elke groep staat een zelfgemaakte ideeënbus. Alle ideeën worden besproken. Ze kijken bewuster. Als er iets kapot is melden ze dat en mogen ze collega `Jan de klusjesman’ inschakelen. Elk kind krijgt de mogelijkheid om deel te nemen aan de Kinderraad. We organiseren geen verkiezingscampagne, maar loten als er te veel aanmeldingen zijn.”
Pipi Met ‘meterslange’ rietjes limonade uit een kan drinken, portemonnees van papier en muntgeld met jouw eigen monogram maken. Muziek maken op een drankorgel dat bestaat uit flessen water die verschillende klanken geven. Maar het allermooist: de vloer boenen met sponsen die vastgemaakt waren onder jouw schoenen. Kortom: het was de afgelopen vakantie Pipi Langkousdag bij Pikobello. Andere activiteiten die op de buitenschoolse opvang werden georganiseerd: Koningin Beatrixdag, Eskimo’s, postbodes, wereldkoks, SpongeBob, Napoleon en Barbie & Ken! Op de foto: Babette en Melissa Mastebroek. Mocht er ooit nog een auditieronde zijn voor een nieuwe serie van Pipi Langkous, dan hebben wij twee potentiële hoofdrolspeelsters. Wat vindt u?
Vrienden voor het leven (in ieder geval voor even) Benne (Groot) en Tijn (Wiesenekker) zijn het roerend met
met broer Jibbe delen. De verpakte koekjes verdwijnen in de
elkaar eens. Met de armen om elkaars schouders vertel-
mandjes... Benne en Tijn pakken een stuk peer.
len ze hun verhaal. Ze hebben vanmorgen hard gewerkt en koekjes gebakken. Meel en water hebben ze gemengd, het daaruit voortkomende deeg mochten ze proeven. Gelukkig was er, op een onbewaakt moment, nog even tijd om een even grote deegbolletjes gemaakt worden (lastig) en daarna werd het deeg in de oven geschoven om er als kant en klare koek weer uit te komen. En toen mochten ze proeven: lekker. Nu is er een dilemma: de overige koekjes mogen nog niet worden gegeten (die gaan mee naar huis), want het is tijd voor fruit. Maar daar zijn de mannen het niet mee eens. Tijn: “Ik wil ze graag nu opeten, want ik heb ze zelf gebakken”. Benne strijkt over zijn hart en wil uiteindelijk wel thuis
Kanjers - september 2011
stukje deeg op elkaars voorhoofd te plakken. Er moesten
7
Ik ben..., ik vind… We kunnen het met Najat Chaui (35) en Lilian Haalboom (50) hebben over het spik en span houden van kinderdagverblijf, buitenschoolse opvanglocatie en peuterspeelzaal.
Over hoe de pedagogisch medewerkers elke dag trouw opruimen, de vaat doen en vlekjes wegwerken. En over de vier uur per dag die zowel Najat als Lilian werken om de keukens, toiletten (minimaal twee keer), vensterbanken en slaapkamertjes lekker fris te maken. Of over de medewerkers van het schoonmaakbedrijf, die daarna ook nog eens dagelijks vloeren en ramen een pittige beurt geven. Schoon is schoon. Dus nu gaan we het hebben over iets anders: de liefde! Beiden maakten grote keuzes. Mooi.
Kanjers - september 2011 8
Voor de liefde De liefde bracht Najat elf jaar geleden van Marokko naar Nederland. In haar geboorteland studeerde ze rechten. Ze groeide op bij haar opa en oma. Oma stierf jong, opa is nu 95 jaar en nog vitaal. Lilian mist de zee, Najat zou iedereen de zon cadeau willen doen. “Nederland is het land waar mijn gezin woont. Onze dochter spreekt ook Arabisch, onze zoon alleen Nederlands. Het was moeilijk om familie en vrienden achter te laten. Te wennen aan de taal en een plek weten te
Lilian was 18 toen ze koos voor haar lief en niet met haar
vinden. Soms had ik een dip. Ook op het moment dat het
ouders naar Nice emigreerde, maar bij haar toekomstige
niet lukte om mijn rijbewijs in de praktijk te halen. Mijn man
schoonouders introk. Ze trouwde haar lief (ja, ja, romantiek
wilde dat ik doorzette. Geslaagd. En nu? Nu wil ik graag, ook
bestaat) en samen kregen ze een dochter (27) en zoon (24).
door mijn werkomgeving hier, de opleiding voor pedago-
Haar ouders wonen nog steeds in Frankrijk. Haar broer en
gisch medewerker bij het ROC in Veenendaal gaan volgen.
zus groeiden op in Frankrijk en zijn echte Fransozen. Zuslief
Dat gaat lukken. Over liefde gesproken: het hart van Najat is
organiseert mede het filmfestival in Cannes. ‘George Cloon-
groot. En opa? Hij neemt een groot deel daarvan in beslag.
ey’, roepen we. Daarvoor wil toch iedere 45+-er emigreren?
Onvoorwaardelijk.
Lilian verhuisde voor haar eigen filmster van Scheveningen naar Rhenen. Ze mist de zee. Zeg eens ‘Scheveningen’, vragen we plagerig aan Najat. Dat doet ze. Feilloos.
Bruintje Beer, Panda, IJsbeertje en Olifant Acacialaan 11 3911 GD Rhenen T 0317 68 10 60
Kinderdagverblijf Plons en buitenschoolse opvang Pikobello Acacialaan 11a 3911 GD Rhenen T 0317 68 10 50
w w w. p e u t e r s p e e l z a a l r h e n e n . n l
w w w. k i n d e r o p v a n g r h e n e n . n l
