Mei 2004
Juventusclub Olanda naar Turijn Reportage over de Juve - Sampdoria reis Vrijdagnacht vertrek naar Turijn.
stuur, en met een tank van 80 liter kom je een heel eind. Na 3 keer de hele cd van Tozzi gehoord te hebben vonden wij het tijd voor wat andere muziek. Na het opzetten van een andere cd werden Vito, Renato en Rocco wakker, en de rust was vanaf dat moment ver te zoeken. Wie Renato en Rocco kent… die begrijpen het wel. Toen het niet meer regende besloot Ton om te tanken en te stoppen. We dronken wat koffie en we aten wat. De benen werden gestrekt en na een half uur vertrokken we weer met Vittorio achter het stuur richting
Rond middernacht startte Tonino (vice voorzitter) zijn FIAT Ullysse om de rest van het gezelschap op te halen. Eerst werd Vito, een nieuw lid, opgehaald, en vervolgens Vittorio, Renato en Rocco, respectievelijk de secretaris, lid van het bestuur en penningmeester. Aangezien er ruimte zat was in de 7 persoons FIAT, ontbrak ook de luxe niet van een koelbox.
Om 01.00 uur reden we op een nagenoeg verlaten maar natte snelweg richting de Duitse grens. De eerste trip van Juventusclub Olanda naar Turijn is een feit. Dat gaf ons toch wel een apart en trots gevoel dat we dit in onze eerste jaar hebben kunnen realiseren. Het enige wat wij jammer vonden is dat Silvio, voorzitter en grondlegger van Juventusclub Olanda, niet mee kon. Na een paar uur rijden begonnen de “jonkies” achterin al te knikkebollen. De “oudjes” (Tonino en Vittorio) babbelde wat na over vroeger en met Tozzi op de achtergrond
hielden zij elkaar wakker. We reden inmiddels al in Duitsland en het regende nog steeds. Af en toe werden ze wakker maar op de muziek
van nog steeds Tozzi vielen ze weer in slaap. We besloten om nog wat door te rijden, het was nog vroeg en Ton voelde zich nog fit achter het
de Zwitserse grens. Hij moest even wennen aan de breedte en lengte van de auto, maar met goede Italiaanse remix muziek uit de spea-
Mei 2004
Juventusclub Olanda naar Turijn Reportage over de Juve Sampdoria reis
kers voelde hij zich al snel thuis in de Ullysse. Het weer was opgeknapt en we reden Zwitserland binnen. Alles liep voorspoedig, tot 40 kilometer voor de st. Gothard. Daar hebben we een half uur stil gestaan. Een gedeelte van de snelweg was afgezet. We reden via een omleiding door kleine besneeuwde dorpjes. Opzich heel mooi, maar dat schoot niet op. Nog voor de st. Gothardtunnel stopten we om wat te eten. Het was lekker weer en we maakten daar ook nog een paar foto’s. Tonino nam het stuur over en rond 13.30 uur kwamen we aan in een zonnig Turijn. Het laatste stukje door Turijn ging prima dmv goed kaartlezen en rond 13.45 uur arriveerden wij op de parkeerplaats van ons verblijf. De jeugdherberg was tussen 10.00 uur en 15.30 uur gesloten. We besloten om eerst even naar huis te bellen, om te zeggen dat alles oke was. Daarna gingen we lopend naar het centrum om de kaartjes op te halen en om wat te eten en te drinken. We zaten lekker buiten in het zonnetje op een terrasje wat na te praten over de reis en dat alles tot nu toe goed verliep. Haast hadden we niet want eerder dan 15.30 uur hoefden we ons niet te melden bij de balie van ons verblijf. Dat was een mooie gelegenheid om op zoek te gaan naar…de Juventusstore.
Bezoek aan Juventusstore
Vito had zijn bier op en kon eigenlijk niet meer wachten om op zoek
te gaan naar de Juventuswinkel. Ook wij van het bestuur waren wel nieuwsgierig want wij waren daar nog nooit geweest. Door meerdere malen te vragen waar het was kwamen we steeds dichter in de buurt . Vito liep uiteraard voorop want hij moest als eerste de Juventusstore in. Via smalle straatjes en brede pleinen kwamen we na een kwartier lopen eindelijk daar waar we wezen moesten. Vito ging er als eerste in en vond alles prachtig. De Juventusstore opzich is niet groot maar er waren genoeg verschillende artikkelen, soms wat prijzig maar dat mocht de pret niet drukken. Tonino, Vito en Vittorio kochten wat
voor hun kinderen en ook wat voor zichzelf. Dat laatste gold ook voor Renato en Rocco. De vrouwen en vriendinnen werden spontaan even vergeten. Na een behoorlijk tijdje rond te snuffelen besloten we om te gaan. Degene die als eerste naar binnen ging kwam er nu als laatste uit. Eerst nog even een foto maken van de Juventusstore om daarna in een stevige pas terug te lopen naar de jeugdherberg. Het was drie kwartier lopen en uiteindelijk konden wij ons aanmelden bij de balie. Ze wisten van onze komst en hadden een kamer voor vijf personen geregeld. Eerst moesten de nodige papieren ingevuld worden en daarna pakten we onze spullen uit
de auto en brachten die naar onze kamer. Het zag er eenvoudig maar schoon uit, dat gold overigens ook voor de douchjes. Daar maakten we direct gebruik van, en nadat we allemaal wat opgefrist en omgekleed waren verlieten we onze kamer. We begonnen behoorlijk honger te krijgen en vonden het hoogste tijd om even lekker op ons gemak iets te gaan eten.
Avondje Turijn
Vittorio, Rocco en Renato waren vier jaar geleden al eens bij La Stua geweest, dat is een pizzeria, die ligt
halverwege het centrum en de jeugherberg. We staken “de brug” over, en liepen richting het centrum zo op de pizzeria af. Het was wat vroeg op de avond, maar we bedachten ons geen moment en doken de pizzeria binnen. We gingen aan tafel zitten en lieten bier en cola brengen. Ieder nam een pizza naar eigen keus. Aangezien we honger hadden namen we allemaal een grote. Op het moment dat de pizza’s werden gebracht zorgden we ook dat de glazen weer vol zaten. Ook hier doen wij het voor, niet alleen
Mei 2004
Juventusclub Olanda naar Turijn Reportage over de Juve Sampdoria reis
om Juventus te zien, maar ook om gezellig met z’n allen wat te eten en te drinken. De pizza’s zagen er goed uit en smaakte nog beter. Op het laatst namen we nog een expresso want heel langzaam begon de vermoeidheid voelbaar te worden. We verlieten de pizzeria en liepen richting het centrum. Regelmatig kwamen we oude monumenten en stambeelden tegen. De een hield daar meer van dan de ander maar het was wel mooi om eens gezien te hebben. Op de wat grotere pleinen was er een gezellige drukte. Sommige winkeltjes bleven tot laat open. Wat ook open bleef dat waren de barretjes en ijswinkeltjes. We liepen al met al heel wat kilometers dus af en toe namen we een break. Een ijsje, zeg maar gerust een ijs dat ging er op zijn tijd wel in. We liepen langs de winkelstraatjes heel rustig terug richting jeugdherberg. Het effect van de espresso was bij de meeste uitgewerkt. Aangekomen bij ‘de brug’, is het nog 10 a 15 minuten lopen. De jeugdherberg is tegen een heuvel aangebouwd, dus dat laatste stuk moesten we omhoog lopen. Tussen 23.30 en 07.00 uur is de voordeur van de jeugdherberg gesloten. We hadden de sleutel van de voordeur en slaapkamer meegenomen. We liepen stil naar boven en eenmaal in onze slaapkamer aangekomen was het over met de rust. Rocco en Renato kwamen helemaal weer tot leven. De enige die konden slapen
waren Tonino en Vito. Vittorio werd wakker gehouden door het gesnurk van Vito, maar ook al zou Vito niet snurken dan kreeg Vittorio toch niet de kans om te slapen want als je op een kamer slaapt met Renato en Rocco, dan weet je dat er elk moment iets kan gebeuren. Ze liepen te geinen, te lachen, en te flitsen. Af en toe werd er wat door de kamer geslingerd. Maar op het moment dat je dacht dat ze uitgespeeld waren verzonnen ze weer wat. Ook Tonino, die sliep, werd door al dat geflits en gelach wakker. Maar ook de jonkies werden rustiger en Vito snurkte niet zo hard meer. Vittorio kon eindelijk slapen…Welterusten jongens. Niemand zei wat terug, dat was een goed teken.
We werden redelijk vroeg wakker omdat we vergeten waren het rolgordijn te laten zakken. Het zon-
den liepen we rond 09.00 uur naar beneden, naar de ontbijtzaal. Veel was er niet meer overgebleven, maar 2x koffie, melk en een paar broodjes konden we nog pakken. Voordat we naar onze kamer gingen bestudeerde we eerst nog een groot openbaarvervoerkaart om te kijken hoe we met de bus en/of tram naar Delle Alpi konden gaan. We namen een paar kleine exemplaren mee voor onderweg. Toen we boven waren en allemaal onze nieuwe Juventusclub Orange Olanda shirt aantrokken gaf dat toch wel een kick ! We wisten dat we pas na de wedstrijd terug zouden komen, dus alles moest mee. De digitalefotocamera’s, Juventus sjaaltjes, onze eigen Juventusclub Orange Olanda vlag, en natuurlijk de kaartjes. We namen een rugzak mee om de spullen in te doen. We liepen over ‘de brug’ om vervolgens langs het water richting Piazza V. Emanuelle te gaan. Dat
netje scheen naar binnen en het zag er buiten aangenaam uit. Tot 09.15 uur kon je nog ontbijten. Nadat we ons gewassen en aangekleed had-
was een van de grootste en drukste pleinen. Daar vandaan vertrokken veel trams en bussen. De kaartjes voor het openbaarvervoer kochten
Zondag, de dag van de wedstrijd
we bij een tabbachino, hij bleek ook een Juventusfan te zijn en vertelde ons de kortste weg naar het stadion. Het was nog wat vroeg om al heen te gaan dus we besloten om nog wat bezienswaardigheden te gaan bekijken. Tijdens deze wandeling langs historische monumenten werd er ook even naar het thuisfront gebeld, het was tenslotte moederdag. Tijdens het lopen door de binnenstad hadden we veel bekijks met onze nieuwe shirt, en regelmatig hoorde je de voorbijgangers tegen elkaar zeggen, die komen helemaal uit Nederland. Niet alleen jongere reageerde, ook oude dames die ons zagen riepen naar ons: Forza Juve! Af en toe namen we een zit, drink en eet pauze. Na wat gezien en gegeten te hebben, pakten we de bus. We reden met de bus een rivier over en we zaten in een buitenwijk van Turijn. Het was hier minder chaotisch maar je zag ook af en toe een lege fabriekshal staan. Turijn is bezig met het bouwen van nieuwe winkelcentra’s, wegen etc etc. en dit alles voor de Olympische winterspelen van 2006 die hier in Turijn worden gehouden. De bus stopte in de buurt van een markt, en omdat het nog maar 13.00 uur was stapten we uit om hier even langs te slenteren, en wat dingetjes te kopen voor het thuisfront. Daarna pakten we weer de bus om op tijd bij het stadion te zijn. Veel juventini’s in de
Mei 2004
Juventusclub Olanda naar Turijn Reportage over de Juve Sampdoria reis
bus, dat was een goed teken want zo wisten we zeker dat we richting Delle Alpi gingen. Rond 14.15 uur stopte de bus voor Delle Alpi. We stapten uit en staken de weg over. Rondom het stadion
een shirt en de ander een vlag. We maakten nog wat foto’s voor het stadion. Niet aleen voor ons zelf maar ook om aan de leden van de Juventusclub Orange Olanda te laten zien dat we daadwerkelijk daar zijn geweest. Met het intreebewijs in de hand
waren er heel veel kraampjes met vlaggen, petjes, shirt’s etc etc. Vito liep van het ene naar het andere kraampje en wou eigenlijk alles wel kopen. De een kocht een sjaal of
liepen we naar de Curva Sud, dat is achter èèn van de doelen waar de Fighters en Nucleo’s staan. Eenmaal binnen werden we gefoueerd en moesten we alles uit de rugzak
Delle Alpi Juve - Samp
halen. Ze zagen aan onze shirt’s en vlag dat we uit Nederland kwamen, ze deden niet moeilijk en na wat grappen en grollen mochten we doorlopen. Voordat we daadwerkelijk het stadion in gingen lieten Tonino, Vittorio, Rocco en Renato , alle van het bestuur, zich nog even voor de ingang met de Juventusclub Orange Olanda vlag fotograferen. We hadden kaartjes van de 1e ring, dat was ook de ring waar de Nucleo’s zaten. Voor de vakken verkochten ze hun eigen sjaaltjes. Renato en Tonino kochten er èèn, en ze raakten in gesprek. De Nucleo’s vonden het leuk dat er een officiele Juventusclub in Nederland was opgericht. Ze vonden onze shirt echt mooi. De meeste Juventusclub’s hadden gewoon T-shirt’s , wij hadden echte polo’s. Een zwarte polo met een oranje leeuwenkop en met groen, wit en rode manen erop, dat viel op. We mochten tot onze verbazing onze vlag naast die van hun in het stadion ophangen. Delle Alpi was redelijk gevuld. Het was de laatste thuiswedstrijd, en tevens de laatste competitie wedstrijd van Lippi. Juventus begon met Buffon en Nedved op de bank. Juventus begon rustig en daardoor had Samp in de 1e 20 minuten een paar kansjes. Juventus werd wat sterker en uit een corner scoorde Legrottaglia met het hoofd. Nog voor rust kwam Juve op 2-0 door een mooi schot van Appiah. Er werd gezongen en we genoten van
de sfeer bij ons in curva sud. De 2e helft verliep rustig, af en toe een kansje maar niet meer dan dat. Del Piero werd halverwege de 2e helft gewisseld voor Nedved. Het hoogtepunt van deze middag in Delle Alpi was het afscheid van Marcello Lippi . Na het laatste fluitsignaal kwamen de spelers en Lippi naar curva sud om afscheid te nemen van het publiek. Dat was een mooi moment om mee te maken en daarna liepen we rustig naar buiten richting de kraampjes om daar nog wat rond te snuffelen. Bussen met Juventini’s en ook 2 bussen met Sampdoria supporters reden voorbij. Het was rustig geworden op de parkeerplaats van het stadion en we liepen richting de bushalte om daar op onze bus te wachten. We moesten daarna nog èèn maal overstappen. Helaas zaten we op een bus te wachten die op zondag niet reed. We pakten de routekaart van het openbaarvervoer en vonden uiteindelijk de juiste bus. Deze kwam in de buurt van “de brug”, en daar stapten we uit om vervolgens lopend naar de jeugdherberg te gaan. Om een uur of 18.30 kwamen we aan. We gingen ons opfrissen en omkleden zodat we weer richting centrum konden gaan om te eten en te drinken. We waren nog geen 100 meter van de jeugdherberg toen een man, die met haar dochtertje liep, ons op een afstandje vroeg of wij een juventusvlag hadden verloren. Toen Vito die vlag zag ging hij helemaal door het lint, en rende vloekend op die
Mei 2004
Juventusclub Olanda naar Turijn
man af . Hij was niet kwaad op hun maar op zichzelf omdat hij niet eens had gemerkt dat hij zijn vlag kwijt was. Dat arme kind heeft woorden
Toen we aankwamen bij pizzeria Napoli zat het helemaal vol. We vroegen hoelang we moesten wachten en dat viel mee. We namen wat te
conclusie uit trekken, en dat was dat het tot dan een zeer geslaagde trip was. De pizza liet niet lang opzich wachten en hij smaakte best. Dat
Reportage over de Juve Sampdoria reis
een ijsje en drankje. Ook deze dag hadden we veel gelopen en weing gezeten, en wetende dat we de volgende ochtend terug moesten naar Nederland vonden we het op een gegeven moment tijd om terug te gaan naar onze jeugdherberg. Het eerst wat we deden toen we aankwamen, was het rolgordijn laten zakken, dat waren we de vorige dag vergeten waardoor we vroeg wakker werden. We hadden afgesproken dat we rond 07.00 uur zouden opstaan. De snurkers deden het dit keer rustig aan en de jonkies hielden het ook maar een half uur vol. …..snurk….flits…en dat was het.
Maandagochtend terug naar Nederland
gehoord die ze nog nooit gehoord had. Maar Vito wist zelf niet wat hem overkwam maar bood daarna zijn excuses aan voor zijn uitlatingen. Het was jammer voor Vito dat wij het met z’n viertjes gehoord hadden, want hij werd daar de rest van de avond aan herinnerd.
drinken en na een kwartier konden we gaan zitten. We bestelden allemaal een pizza en aangezien het druk was lieten we meteen een paar biertjes en cola brengen. Onder het genot van een drankje vertelde ieder wat hij van deze eerste trip naar Turijn vond. Daar konden wij èèn
was waarschijnlijk de reden dat het hier zo vol was. Na afrekenen viel ons wel op dat de drank behoorlijk duur was. Maar dat mocht de pret niet drukken. We liepen daarna richting het grote plein om nog wat uurtjes te slenteren, waarbij we af en toe een pitstop hielden voor
Rond zevenen werden we wakker. Na het omhoog doen van het rolgordijn zagen we dat het ook vandaag een mooie zonnige dag zou worden. We pakten onze spullen en liepen naar beneden langs de balie. De sleutels van de kamer en hoofdingang leverden wij in en liepen naar de parkeerplaats waar Tonino op ons zat te wachten. We checkten of we alles bij ons hadden, en de terugreis was een feit. De ochtendspits was in volle gang, en het was zaak om ongeschonden Turijn uit te komen. Via de ring van Turijn kwamen we op de drukke snelweg die naar Milaan ging. Nadat sommige van ons een smsje hadden verstuurd dat alles vlot verliep, kwamen we na een uurtje rijden helemaal vast te zitten. De oorzaak van deze file wisten we niet want toen we na
Mei 2004
Juventusclub Olanda naar Turijn Reportage over de Juve Sampdoria reis
1,5 uur weer verder konden rijden zagen we niets wat op een ongeluk leek. Ze waren wel bezig met het bouwen van veel nieuwe bruggen over de snelweg, en dat zou misschien wel de reden kunnen zijn. We liepen wat achter op onze planning en besloten om door te rijden tot na de st. gottard. We begonnen
en als we dorst hadden konden we wat uit de koelbox pakken. De sfeer was net als op de heenweg prima en er werd van tijd tot tijd vooral door de wat oudere meegezongen op nostalgische italiaanse muziek die de jonkies nog nooit gehoord hadden. Het was 18.30 uur toen we bij de Nederlandse grens aankwamen. Het was zeker nog een paar
al behoorlijk honger te krijgen en uur rijden voordat we thuis waren. om 13.00 uur stopten we om te tan- We stopten bij Burgerking om een ken en om daarna in het restaurant “menu van de dag’ te nuttigen. Na wat warms te gaan eten. het starten van de Ullyse stopten we voor de laatste keer de Italian remix Een uur later stapten we weer in en cd erin en met de volume op 10 reden richting de Zwitserse/ Duitse reden we zingend naar huis. Voorgrens. De drukte op de snelweg viel dat we door Tonino thuis werden mee en daardoor konden we lek- afgezet bedankten we elkaar nog ker doorrijden. Met een volle tank voor deze onvergetelijke trip naar hoefden we niet vaak te stoppen Juventus, dat zeker herhaald zal
worden. Rond 22.00 uur kwamen we aan en was deze trip ten einde
