Rondreis door het westen van de Verenigde Staten in mei/juni 2000 Algemeen Reis in Nederland geboekt. Alleen de vlucht, de huurauto en de eerste hotelovernachting. De overige overnachtingen ter plekke geregeld. Overnachtingen De overnachtingen waren in het algemeen nogal prijzig. De eerste in San Francisco bedroeg al fl. 194,-/kamer. Deze was vanuit Holland gereserveerd. Daar kwam nog $21,- valetparking bij. De overige motels hebben we zelf uitgezocht. De prijzen varieerden van $32 tot $75/kamer. De goedkopere kamers verkregen we door gebruik te maken van de discountcoupons die we uit de overal verkrijgbare motelboekjes knipten. Ook mijn triple-A pas gaf regelmatig 10% korting. Het prijsverschil kwam echt niet in kwaliteit tot uitdrukking, al moet gezegd worden dat alle kamers goed waren. Meestal was een breakfast bij de prijs inbegrepen. Dat ontbijt kon variëren van koffie met een droge dougnut tot koffie, vruchtensap, diverse zoete broodjes en doughnuts, toast en fruit. Dit alles was niet echt continental maar wel lekker. Prijzen Kort gezegd: Amerika is duur voor Europeanen ! De (ongekorte) hotelprijzen lagen al gauw boven de $65,- voor een de Valk kwaliteit. Eten was ook duur. Een diner in een restaurant kwam gauw op $18,-. Dat bestond dan uit (veel) vlees, aardappel of frites en een beetje groenten met als voorgerecht een salade of soep. Drinken kwam daar nog bij, al werden de frisdranken onbeperkt bijgevuld. Wij waren één keer $104,- kwijt (4personen) in een authentieke cowboysaloon. Soms waren er echter buffetaanbiedingen waarbij je voor $8 tot $10 onbeperkt gebruik mocht maken van een uitgebreid buffet, inclusief onbeperkt (soda) drinken. Ontbijten ging wel ($4,-) maar de prijzen in de supermarkten logen er ook niet om. Een brood voor $2,- was heel normaal. Ook op de (sporadische) terrassen wist men de prijs. Vier drankjes voor $10,- was geen uitzondering. Verkeer In één woord geweldig. Alle straten, wegen en parkeerterreinen zeer ruim.
De wegbanen waren minstens de helft breder dan in Europa. Stoplichten zijn over of boven de kruising geplaatst, dus je hoeft niet schuin omhoog achter je spiegel door te gluren om te zien of jouw licht op groen springt. Rechtsaf mag bij rood doorrijden(als niet anders staat aangegeven), Men moet dan echter evt. linksaankomend verkeer toch voorrang geven. Wat grotere kruisingen zonder stoplicht hebben op alle zijden een stopgebod. Die het eerst aankomt mag ook het eerst doorrijden. En ieder houdt zich eraan. Zet je als voetganger een voet op de weg om over te steken, dan stopt men en wacht vriendelijk tot men is overgestoken. Als je wat onhandig staat voorgesorteerd, geeft men spontaan de ruimte om alsnog goed af te slaan. In de grote steden hebben de doorgaande wegen dikwijls een carpoolstrook voor auto’s met twee of meer inzittenden. Anderen gaan er ook echt niet op rijden. Kennelijk gebruikt de Amerikaan zijn auto als gebruiksvoorwerp en niet als machosymbool. Hoogstwaarschijnlijk is dit voorbeeldig gedrag ingebracht door de strenge straffen bij overtreding. Een bierblikje uit je auto gooien kost b.v. $1000,Je ziet dan ook geen rotzooi op straat of langs de weg.
Dagverslagen
Woensdag 17 mei Rob bracht ons weg. Zijn auto was een voorproefje van onze huurauto. Flinke file. Vliegtuig vertrok een halfuurtje later. KLM was toch een tikje beter met verzorging en ruimte. Werd regelmatig rondgegaan met drankjes, ijs, knabbels, etc. Ook de maaltijden ( o.a. zalmsalade) waren goed. Plaats genoeg en het tien uur vliegen viel erg mee. In de grote Boeing 747400 kon zelfs een behoorlijke wandeling worden gemaakt. Bij aankomst werd door een hondje op voedsel gecontroleerd. Na het invullen van een vragenlijst bij de douane werden we goedgekeurd en konden we op weg naar de auto. Daar waren we een beetje beduusd, zo’n prachtige wagen was het. Een Dodge Caravan (denk aan een Crysler Voyager) met alles drop en dran, zoals electrische spiegels, cruise control, kompas, veel reisinfo, royale banken, automaat, schuifdeuren, alle mogelijke verklikkers, airco en nog veel meer. Er stonden nog maar 6674 mls op de teller. Het rijden door het erg drukke San Fransisco was wel even wennen, maar de Amerikanen zijn heren in het verkeer. Geen getoeter tegen de onhandige toeristen maar keurig ruimte geven als het nodig was. Het hotel Atherton lag aan de rand van het centrum. ‘s-Avonds nog even door Chinatown gelopen en toen naar bed gegaan. Het was daar 9 uur vroeger, maar onze biologische klok moest nog wat worden bijgesteld.
Donderdag 18 mei Om half zeven opgestaan. Prachtig weer. Breakfast bij Burger-King voor 17 dollar voor 4 man. Toen op weg naar Fishersman Wharf met de cablecar. Dat was een prachtige tocht door de stad. Koffie (met cake) gedronken voor 18 dollar. Was dus duur en een voorproefje voor de rest van de vakantie. Fishersman Wharf (een beetje Scheveningen), Alcatraz en de Golden Gate brug bekeken en toen weer met de cablecar terug naar het hotel. Vanuit het hotel gingen we via de Golden Gate Bridge op weg naar Yosemite N.P. Het was een crime om de stad uit te komen. Hebben daar uren over gedaan. Een paar motels geprobeerd maar ze waren of vol of veel te duur. Uiteindelijk in Groveland bij Tante Charlotte kamers gevonden voor $ 75,/kamer. ‘s-Avonds gegeten in de plaatselijke saloon (van voor de goldrush). Was ook erg duur. De plaatselijk “cowboys en cowgirls” hebben dat echter goed gemaakt door hun vrolijke karaoke-optreden op westernmuziek. Afgezien van de prijzen is onze eerste kennismaking met de Amerikanen ons erg goed bevallen. Ze zijn open en spontaan, proberen echt te helpen en zijn in het verkeer functioneel, dus geen sjouwen, voordringen of getoeter, maar rustig rijden en op tijd ruimte geven. Ook het voorrangsspel is zeer effectief. Het houdt in dat bij een kruising met 4 stopborden de eerst aankomende ook het eerst weer mak doorrijden. En ieder houdt er zich aan ! Vrijdag, 19 mei Vandaag stond Yosemiti N.P. op het programma. Eerst wat ingeslagen voor een picknick, al bleek het vinden van een picknickplaats wel lastig te zijn. Bij het Yosemite hebben we een Eagle-pas gekocht voor $50,-. Deze zal komende weken zijn geld dubbel en dwars opbrengen, omdat met deze pas de toegang tot alle Nationale Parken verder gratis is. De shuttle-bus bracht ons naar een startpunt voor een mooie wandeling. Wel een beetje verkeerd gelopen, maar dik de moeite waard. ‘s-Avonds een M8-Motel gevonden in Merced. Het was erg goed, maar de prijs lag nog steeds boven onze norm. De volgende dag gingen we niet naar het park terug, doordat we bij het verlaten hadden gezien dat door wegwerkzaamheden het park moeilijk bereikbaar zou zijn. Zaterdag, 20 mei Vandaag een eerste rustdag. We zijn een dag extra in Merced gebleven,
hebben lekker aan het zwembad geluierd en zijn ‘s-middags naar een warbirds-expositie gegaan in Atwater. Prachtig, 41 toestellen vanaf Harvard tot B-58. Leuk gesprek gehad met voormalig gezagvoerder van een KC-137 tanker. Opvallend was weer dat iedereen open stond voor een gezellig praatje. ‘s-Avonds van een heerlijk buffet genoten voor $8,50/persoon (incl. drinken). Dit was de eerste keer dat de prijs ons meeviel. Het was vandaag wel erg warm, 37° C. We wisten toen nog niet dat het zo drie weken zou blijven. Zondag, 21 mei Het zal vandaag weer 36° C worden. Kings Canyon en Sequoia N.P. bezocht. De bomen met een omtrek van 31 m waren zeer imposant. Vooral de General Sherman en General Lee trokken veel belangstelling. Doordat we in het park vrij hoog zaten, was de temperatuur lekker en lag er soms zelfs sneeuw langs de weg. Lekker buiten gepicknicked. In Visalia een leuk motel gevonden. Tijdens het eten in een restaurant zagen we schilderijen in dezelfde stijl als onze Parijse etsen thuis. Daar dus ook enige foto’s van gemaakt en wat met de mensen gekletst. Het was weer een heerlijke dag. Maandag, 22 mei Om 8 uur al op pad naar Olancha. De temperatuur was al 26° C. Pierre schijnt onderweg een slang gezien te hebben!. Midden in de Mojavewoestijn stond, helemaal alleen, een wegwerker met een stopbord. Wij waren die dag hoogstwaarschijnlijk zijn enige klant. Na een half uurtje wachten verscheen een pilotwagen die we moesten volgen. De uitgestrektheid onderweg maakte een geweldige indruk op ons, terwijl de temperatuur inmiddels was gestegen tot 42°C. Onderweg geïnformeerd naar motels in Olancha. Die bleken daar echter niet te bestaan, dus terug naar Ridgecrest. Daar een Quality Inn-motel geboekt. Heel goed en maar 47$/kamer. Dinsdag, 23 mei Nu stond Death Valley op het programma met Las Vegas als einddoel. Death Valley, een grote, droge zoute woestenij, waar niets kan leven. Zonder auto niet over te steken. Zeer indrukwekkend. Temperatuur was 43°C. Toch waren en zijn er nog menselijke aktiviteiten, n.l. zout- en boraxwinning, dus we hebben veel respect gekregen voor de menselijke taaiheid. We hebben een oude boraxmijn bezocht. De gewonnen borax werd vroeger met muildieren 200 km verder weggebracht. Vooral Zabriski’s Point en Dantes View maakten diepe indruk.
Furnace Creek, een oase in het hartje van het gebied, gaf weer wat kans om af te koelen. Las Vegas overdag had niet veel glitter. Van een verblijf in een z.g. lux hotel hebben we maar afgezien, daar de (wegens een special event) kamerprijs $203,-/nacht/kamer bedroeg. Het werd dus weer een M6-motel van $43/nacht. ‘s-Avonds dochter Irma proberen te vinden in het New-York New-York hotel. Dat viel niet mee. Haar hotel had zo’n 3000 kamers, was een 40 etages hoog, had 7 restaurants, een achtbaan binnen en buiten en was groter dan het hele Heyhoef-winkelcentrum. Ga maar zoeken, terwijl om privacyredenen de kamernummers of telefoonnummers niet worden verstrekt. Met behulp van een telefonische hulpdienst bleek ze na lang zoeken niet op haar kamer te zijn. Toen we bij de telefoon wegliepen, botsten we echter bijna tegen hen aan. Wat een onwaarschijnlijk toeval! Samen gezellig gegeten en bijgepraat, waarbij Irma nog wat handige tips gaf. Na het bezichtigen van haar kamer (niet veel mooier dan de onze, wel veel duurder) zijn we ieder ons weegs gegaan. Woensdag, 24 mei Vandaag weer een rustdag. Eerst naar Boulder gereden om de imposante Hooverdam te bezichtigen. Daar ook een excursie mee naar beneden gemaakt. De elektriciteitscentrale was indrukwekkend en interessant. ‘s-Middags stak bij Las Vegas een stofstorm op, waarbij het zicht minder dan 10 meter werd. Daarna viel de electriciteit uit in geheel Las Vegas, ook op de Strip. Men was uren bezig om het weer in orde te krijgen, waarbij soms meterslange vonken uit de (bovengrondse) electriciteitsleidingen sloegen. ‘s-Avonds eerst lekker gegeten (buffet) en daarna de Strip afgelopen. Prachtige waterballetten, zeegevechten en life-artiesten. Zo’n glitter en glamour hebben we nog nooit gezien. Het gokken hebben we maar beperkt tot een verlies van $10 en het veroveren van een stok speelkaarten. Donderdag, 25 mei Eerst buitenshuis een power-breakfast genoten. Om kwart voor negen vertrokken naar het Zion-N.P. in Utah. Onderweg coyotes gezien. Herten, squertels, chipmunks en salamanders in alle kleuren. De temperatuur was al snel 33°C. Met een shuttle-busje naar Ziwara gereden en van daaruit een wandeling van 1.5 mijl gemaakt. Er zullen toch fotorolletjes moeten worden bijgekocht. De horloges moeten weer worden bijgezet. Het tijdverschil met Nevada is één uur. Van Zion uit vertrokken naar Bryce-N.P.
Onderweg in een grote verkeerscontrole terechtgekomen. De agent die ons aanhield, bleek vloeiend Nederlands te spreken. Had een aantal jaren in Groningen gewoond. In Bryce in hetzelfde motel geslapen als Irma en Erik. (Irma had ons in Las Vegas getipt) Ook het meisje in het restaurant waar we zijn gaan eten sprak een beetje Nederlands. Dat had ze van de toeristen geleerd. Buiten vlogen kolibries rond, die honing aten uit potjes aan de muur. Ze bleken vanuit Mexico te zijn meegebracht. Vrijdag, 26 mei Vannacht heeft het voor de eerste keer een beetje geregend. Inmiddels is de hemel weer stralend blauw, maar het is veel koeler (14°C). Dat komt o.a. omdat we inmiddels op een hoogte van 2200 m zitten. Pierre heeft hier een echte Indianenpijl gekocht. We zijn doorgegaan tot een hoogte van 2800m waar het wel een beetje regende en de temperatuur was gedaald tot 7°C. Beneden (2000m) was het weer droog en wat behaaglijker. Bryce-Canyon was prachtig, niet te beschrijven, dus kijk maar naar de foto’s. We hebben er natuurlijk ruim de tijd voor genomen om het eens goed te bekijken en vast te leggen. Uiteindelijk weer op pad gegaan naar onze volgende overnachting. Hiervoor belandden we in Escalante. Hier lekker gegeten in een Cirkel-D restaurant.($36/4p) Daarna lekker op ons balkonnetje gezeten en eens bekeken of we onze route aan zullen houden. A.s. maandag is n.l. Memorial-Day en daardoor is dit weekend half Amerika onderweg. Een motel in Moab (zoals in de planning stond) kunnen we wel vergeten. We besloten om ons oorspronkelijke plan, wat aangepast, toch aan te houden. Morgen zien we wel verder. Zaterdag, 27 mei Vroeg ontbeten en vroeg (7.30) op pad naar Capitol Reef. Voor we dit gingen bekijken eerst geprobeerd om ons overnachtingsprobleem op te lossen. Een paar motels in Moab gebeld, maar overal nul op het rekest. Toen maar in Green River geprobeerd. Hier lukte het wel, dus voorlopig is het probleem weer opgelost. We zullen twee nachten in Green River blijven (in een Super-8 Motel) en pas maandag naar Moab gaan. Dan moet daar weer ruimte genoeg zijn. Nu gaan we eerst naar Capitol Reef. Hier hebben Irm en Erik een briefje voor ons op het message-board gehangen. Erg verrassend. Capitol Reef is ook geweldig mooi. Dit zijn landschappen zoals we in Europa niet kunnen vinden. (Al is dat toch ook erg mooi) Weer veel foto’s gemaakt.
Naar ons motel in Green River gereden. Dat was erg goed. Onderweg koeien op de weg, maar ook hebben we 70 mijl op cruise-control kunnen rijden zonder deze ook maar één keer uit te hoeven schakelen. Dat was één lange rechte weg van horizon tot horizon. Over uitgestrektheid gesproken. ‘s-Avonds in de River-Club gegeten, leek een beetje louche maar viel toch wel mee. Ook hier weer Johnny Cash-karaoke. Zondag, 28 mei Vandaag blijven we een dagje relaxen in Green River, zodat we de drukte van Memorial-Day langs ons af kunnen laten gaan. Toch maar alvast naar Moab gebeld of er maandag ons plaatsje voor ons zou zijn. Dat was o.k.. In het motel eerst maar het continental breakfast geconsumeerd. Was voor amerikaanse begrippen vrij uitgebreid. Daarna bij de Tourist Information (VVV) gaan informeren wat er in de buurt te zien zou zijn. Daar werd gewezen op de Crystal Geyser, de enige, grootste en mooiste koudwatergeyser ter wereld. Voor we daarnaar op pad gingen werd eerst nog een prachtige dia-show over de Colorado-rivier vertoond. Na wat zoeken vonden we de geiser. Hij was vandaag niet op zijn best. Terwijl hij dagelijks minstens ‘n keer een fontein van een meter of tien op zou spuiten kwam hij nu niet hoger dan zo’n 30 cm. Misschien ook wat last van de warmte. Het geysereffect ontstaat hier door een chemische reactie tussen water en bepaalde stoffen in de rotsen, diep onder de grond. Hierdoor ontstaat koolzuurgas dat dan in grote bellen het water naar buiten drukt. Ook al was de geyser vandaag niet op zijn best, het was toch een mooi uitstapje. ‘s-Avonds nog wat geschoppen-mied (kaartspel) en toen naar bed. Maandag, 29 mei We zijn al vroeg onderweg naar Moab en zeer benieuwd wat we er te zien krijgen. Onderweg wat inkopen gedaan voor een picknicklunch en toen naar de Arches. Dat is een prachtig natuurpark waarbij het accent valt op de grote uitgeslepen stenen bogen. Op het Visitor-Center hing weer een briefje van Irma met de dringende aanbeveling om de tocht naar Delicious Arch echt te maken. Natuurlijk doen we dat. Voordat we gingen, viel mijn fototoestel uit de tas, met als gevolg dat het U.V.filter barstte. Erger was dat het inbrengen van een nieuw filmpje niet correct gebeurde, zodat ikzelf geen foto’s van de Arches heb. Gelukkig heeft Pierre er ook wat genomen en anders leen ik wel wat van Erik, die hier al enige dagen van te
voren was. Om de bogen te zien was wel een pittige wandeling van drie kwartier in de open lucht bij een temperatuur van 38° C noodzakelijk. Onderweg kwamen we nog langs een oude farm uit de tweede helft van de 18e eeuw. Dat er toen al mensen in deze woestenij een bestaan konden opbouwen is onbegrijpelijk. Voor ons was de tocht nu al afzien, ook door dat het pad continu sterk steeg. Maar aan het eind was de beloning zoet. Delicious Arch is een prachtige boog, misschien wel 50 meter hoog en dat in een dieprode kleur onder een strakblauwe hemel. Hier waren we echt sprakeloos en dat niet alleen door het gebrek aan adem. Rondom was wel een beetje link, door de steile diepte zodat de dames soms heel voorzichtig aan het handje moesten worden rondgeleid. ‘s-Avonds gedineerd bij McDonalds en gezocht naar wat voor de kleintjes, echter niets gevonden. Dinsdag, 30 mei Weer vroeg uit de veren. Eerst inkopen gedaan voor een picknick-breakfast en lunch. Hier gaven we maar $16,- aan uit, dus we mogen niet klagen. Het ontbijt klaargemaakt en onderweg genuttigd in de auto. Gaat prima! In Blending koffie gedronken en toen naar Monument-Valley (een indianenreservaat) gereden. Dit is echt het land van John Wayne. Prachtige bergen en kloven en overal Indianen, al zitten die dan wat apathisch achter hun verkoopstalletjes (of liggen eronder). Ze hebben wel een zwaar bestaan, midden in de woestijn, in golfplaathutjes en water moet worden aangevoerd. Zo te zien hebben zij hun portie van de Amerikaanse welvaart nog niet allemaal ontvangen. In het gastenboek op het Visitor-Centre stond weer een kort berichtje van Irma. We hadden eerst besloten om in Kayenta te overnachten maar zijn toch doorgereden naar Page om van daaruit het Lake Powell te bekijken. Onderweg een bakje soep en kop koffie gedronken voor $4,- totaal. Dat is weer te doen. In Page een Comfort-Inn motel gevonden, daarna wat gewinkeld, o.a. voor Laurie een leuk nachthemd ,voor Jeroen een leuk pakje en voor de buren een leuke ludieke atlas gekocht Woensdag, 31 mei Eerst in een supermarkt brood gekocht en daarna naar Lake Powell gereden. Het is een groot, langgerekt stuwmeer met overal fjordachtige inhammen en rotseilandjes. Afgezien van de temperatuur (38° C) zou je denken dat je in Noorwegen was. Prachtig ! Lekker in de schaduw wat fruit gegeten, met een prachtig uitzicht op het meer.
Daarna een strandje gezocht en wat geluierd en gezwommen. Van hieruit op pad gegaan naar Cameron voor onze volgende overnachting. Onderweg een omweg gemaakt door het Coloradodal naar Marble Canyon bij Lee’s Ferry. Dit is een overgang over de Colorado. Voor mij nog mooier dan de Grand Canyon. Een kloof in de aarde, 234 meter breed, 200 meter diep, met onderin de Colorado en dan overbrugd door twee mooie bruggen. Hier hebben we onze ogen uitgekeken en op het View-Point weer lekker in de schaduw geluncht. (wel zonder brood, dat hadden we in de winkel laten liggen). Ik heb daar nog een manneke van een jaar of vier van de rand gehaald. Hij was aan het ouderlijk toezicht ontsnapt, zelf op pad gegaan, was op een gevaarlijke plaats terechtgekomen en kon niet meer terug. Moeder in paniek maar daarna doodsblij. Ook deze omweg was dik de moeite waard. Daarna doorgereden naar Cameron en een motel gevonden dat werd gerund door een Indiaans gezin. Hier weer wat gedoucht, gewinkeld, gegeten (konden het echt niet op), gekaart en geslapen. Donderdag, 1 juni Vandaag is de dag van de Grand Canyon. Eerst naar North Canyon gereden. Het uitzicht was overweldigend maar afstandelijk, dit in tegenstelling tot b.v. Bryce-Canyon waar we ons meer bij betrokken voelden. Ook de kleuren waren grauwer, terwijl het weer toch stralend was. Desalniettemin een ervaring om nooit te vergeten Er stond ook een oude toren van een fort, heel mooi. Binnen zat een oude indiaanse een kleedje te weven. Toen doorgereden naar het volgende viewpoint. Lipon-Point gaf toch wat meer dimensie en ook hier hebben we weer volop genoten ( en gefotografeerd) Bij het foto’s maken wordt je soms een beetje moedeloos, omdat je weet dat je de werkelijkheid toch niet kunt vangen. Toch maar blijven proberen. Nu op naar het klapstuk: Grand View. Inderdaad een Grand View, weids, diep, kleurrijk, groots maar weer niet te omvatten. We waren ook al zo verwend. Vrijdag, 2 juni Hebben overnacht in Williams, een leuk, typisch amerikaans plaatsje. Onderweg in het plaatsje Winona wat gegeten en gedronken. De serveuse was weer zeer belangstellend, dus ik heb haar uitgelegd dat Winona het zusje was van Winnetou, en wat scharrelde met Old Shatterhand, de vriend van Winnetou.
Toen ik haar vertelde van Karl May viel het dubbeltje want haar Duitse schoonmoeder had diverse boeken van Karl May in haar kast staan. Ze zou die ‘s-avonds direct gaan lezen. Bij Flagstaff hebben we de wereldbekende grote meteorietkrater bezocht. Dit is echt een lidteken in het landschap. 50.000 Jaar geleden sloeg een brokstuk nikkelijzer van 50 meter diameter met een snelheid van dik 80.000 km/uur een gat in de grond van 250 meter diep en 1200 meter diameter. Nu wordt er nog continu wetenschappelijk onderzoek gedaan en een aantal jaren geleden kregen de Apollo-astronauten hier een deel van hun training. De expositie was ook heel mooi en uitgebreid. Daarna doorgereden naar Sedona en een eindje verder Montezuma’s Castle bezocht. Dit is een rotswoning van de oorspronkelijke indianen van zo’n 1500 jaar geleden. Best interessant. Daarna in Phoenix een Best-Western motel opgezocht. Dit was de enige plaats waar we blij waren dat we weer weg konden. De omgeving kwam op ons echt onguur over. Zaterdag, 3 juni We hebben vandaag een hele rit te gaan naar Palm Springs. Het ligt vlak voor Los Angeles, is een beetje mondain en de verblijfplaats van veel beroemdheden (o.a. Frank Sinatra heeft er gewoond) De temperatuur bij vertrek is al 32° C maar zal vandaag oplopen tot 46° C !! Onderweg door de Coloradowoestijn reden we langs de grote veelarmige cactussen, soms wel 6 meter hoog. Ook bezochten we een monument dat gewijd was aan de troepen van generaal Patton, de bekende amerikaanse tankgeneraal. Al de gesneuvelden stonden vermeld, waaronder een aantal nederlandse namen. Eraan verbonden was een cavalerietentoonstelling, d.w.z. veel type’s tanks die onder Patton dienst hadden gedaan. In Palm Springs hebben we ‘s-avonds op ons gemak de hoofdstraat bekeken, in een een restaurant gegeten en een lekkere vruchtenshake genuttigd. Omdat het te warm was om te slapen hebben we tot laat aan het zwembad zitten kaarten. Zondag, 4 juni Vandaag gaat de rit naar Ventura. Het ligt ten noorden van Los Angeles aan de Stille Oceaan. We vertrekken bij een temperatuur van 33° C maar deze zal dalen tot 17° C aan zee. Daar wordt dat even wennen. Net buiten Palm Springs rijden we door een enorm windmolenpark. Het moeten letterlijk duizenden windmolens zijn. Overal tot hoog in de bergen zie je hele clusters witte wieken draaien. Nog nooit zoiets gezien (maar dat hebben we afgelopen weken al meer gehad). De rit naar Ventura gaat vlot en we vinden daar een goed Best-Western motel.
Ventura is een leuke badplaats, zodat we ‘s-avonds ook de pier opgewandeld zijn. Vanaf daar zag je de grote dolfijnen vlakbij in het water spelen. Verder hebben we nog wat aan het zwembad gelegen en zijn toen gaan slapen want de volgende dag gaan we naar .... Hollywood Maandag, 5 juni Vandaag verkassen we naar Hollywood. We volgen de Pacific Coast Highway langs de kust en passeren het bekende Malibu-strand en komen even verder in Santa Monica aan. Onderweg zien we weer regelmatig de dolfijnen boven het water uitspringen. Dit is de wereld van Bay-Watch. de babes en de boys. We hebben hier weer even de tijd genomen om aan het strand wat te luieren en te zwemmen. Het water was heerlijk en Tiny voelde zich even Pamela Anderson. Nadat we in Hollywood een motel hadden gevonden zijn we via Sunsetboulevard nog naar Beverly Hills gereden. ‘s-Avonds hebben we de Hollywoodboulevard afgelopen en dat was veel leuker. Alles herinnert aan de vergane glorie van de film en er zijn veel leuke winkeltjes. In de trottoirs zijn honderden sterren aangebracht met daarin de namen van alle bekende en minder bekende filmsterren van nu en vroeger. Als je daar zo loopt komen toch nog veel herinneringen naar boven. Dinsdag, 6 juni. Vandaag sluiten we deze heerlijke vakantie af met een bezoek aan de Universal-studio’s. Het kost $40,- /pers. maar is dik de kosten waard. Alles wat met film te maken heeft wordt getoond en gedemonstreerd, soms in de vorm van zeer indringende evenementen. Historische decors zoals van bekende films als Spartacus, Apollo-13, Gejaagd door de wind en van Hitchkock zijn allemaal nog aanwezig. Hele dorps- en stadsgezichten van b.v. New-York staan er, niet van echt te onderscheiden, tot je achterkant ziet. De vijvertjes, schaalonderzeeërs en sharks waar beroemde films zijn opgenomen. Zie je de echte filmbeelden dan kun je niet geloven dat ze in een studio zijn opgenomen. Ook de vermaakevenementen zijn sensationeel. Je wordt echt en virtueel rondgeslingerd, door het water gesleurd, bang en misselijk gemaakt tot je niet meer weet wat echt of fictie is. Ook rustige en vriendelijke evenementen zijn er zoals het life-optreden van (namaak) wereldartiesten. Vandaag was een mooie afsluiting van een prachtige rondreis. Woensdag, 7 juni Vandaag weer terug naar Nederland.
We hebben alle vier geweldig genoten, maar verlangen na drie grandioze weken toch wel weer een beetje naar huis en de kindjes. Via Beverly Hills naar de Rental-Car Return gereden. De auto inleveren ging probleemloos. We werden van daaruit met een shuttle naar het vliegveld gebracht waar we om een uur of twee arriveerden. Nu werd het wel even wachten met weinig comfort ook na het inchecken. Onze vogel zou om 18.25 vertrekken maar tijdens het taxiën bleek de rechterbuitenmotor niet goed te lopen, dus terug naar de pier. Na twee uur wachten in het steeds warmer wordend toestel zijn we toch vertrokken. Om de verloren tijd in te halen werd boven de Atlantische Oceaan vol gas gegeven zodat we met een snelheid van 1140 km/uur voortstoven. (normale snelheid is ongeveer 969 km/uur). De vlucht was voor ons gevoelsmatig zwaarder dan de heenweg. Met één uur vertraging kwamen we toch nog op een behoorlijke tijd op Schiphol aan, waar we door een uitgebreid ontvangstcomité werden opgewacht. Geweldig, als je dan de stralende gezichtjes van de kleintjes (en van de groten) ziet. Misschien was dat wel het mooiste moment van de vakantie. Pierre en Marian, ook van harte bedankt voor jullie prettig gezelschap tijdens deze fijne dagen. Gerrit & Tiny
