Verslag van de Lezing van Lenne Gieles met als thema: Contact: vrijblijvend of bevrijdend? voor st. In-zicht op 17 oktober 2007 te Joure
Jenny heet iedereen van harte welkom Jan: Vanavond zal ik een gedichtje voorlezen van Marcel Messing uit de bundel: “De weg naar geluk” Na het voorlezen is er een stiltemoment, een moment waarin we dicht bij Onszelf kunnen zijn, naar binnen kunnen gaan, om ons onderling verbonden te mogen voelen en weten, met elkaar en met de Geestelijk Goddelijke wereld, die zo heel dicht in- én om ons heen is. Als je gelukkig wilt zijn zoek eerst het geluk van de ander. Als je vrede zoekt zoek eerst vrede in je hart. Als je vrijheid nastreeft respecteer eerst de vrijheid in de ander. Als je naar waarheid verlangt doof dan de lamp van alle leugens. Grenzen ontstaan als je de grenzeloosheid van je wezen verliest. Contact: vrijblijvend of bevrijdend? Verslag van de lezing van Lenne Gieles voor stichting In-zicht op 17 oktober 2007 te Joure Flap 1 Contact, vrijblijvend of bevrijdend Verlangen naar contact Gemis aan wezenlijk contact roept pijn op Basisbehoefte aan verbinding
WIJ
Individualiteit, autonomie
IK
Beide zijn even belangrijk Overal is verbinding. Alles hangt samen en communiceert Contact is iets dat je toestaat
verbinding ontstaan
Handleiding deel 2 / Flappen Contact
Je ziel of energielichaam laat
Hoe je ook zoekt en je best doet, plotseling kan duidelijk worden dat er geen wezenlijk contact is tussen jou en je omgeving. Dat kun je als een schok ervaren, maar het schud je tegelijk wakker uit een verdo-ving. Het terugvinden van dit (aan het leven inherente) contact met alles en iedereen, is een hele weg. Het kan het begin zijn van je thuisreis.Contact let heel nauw. Dat is vreemd omdat er toch overal verbinding is. En contact is een energetische verbinding, een gewaarzijn van een energiestroom tussen alles wat leeft. Toch ervaren velen geen verbinding meer tussen mensen en dieren. Geen contact meer met de aarde, gidsen en begeleiders. Geen contact met de kosmos. Dat geeft een treurig en eenzaam gevoel, alsof je er niet meer bij hoort. Ook zijn veel mensen die getrouwd zijn of een relatie hebben daarin teleurgesteld, omdat het echte wezenlijke contact van ziel tot ziel ontbreekt. Er wordt wel met elkaar gepraat, maar in de gesprekken wordt niet het diepere contact gevoeld waar je blij van wordt..Het echte contact ont1
staat overigens niet door het stemgeluid, maar door de energie die via jouw ziel de ander wil bereiken. Ieder mens heeft behoefte aan contact. De ander fungeert als een verwijzing naar wie jij zelf bent. Het gevoel van samenzijn geeft basiszekerheid aan je bestaan. Het geeft het leven kleur, vreugde en zin. In de diepte is het ‘wij-gevoel’ heel belangrijk. Naast deze basisbehoefte aan samenzijn is er tegelijkertijd in ieder mens een natuurlijke beweging naar eigenheid en autonomie. Bij contact zijn het ‘wij’ en ‘ik’ gevoel beiden even belangrijk. Juist die eigenheid brengt bewustzijn in het contact met anderen. In dit spanningsveld van ik en jij groeit het bewustzijn van wie wij zijn. Wanneer bijvoorbeeld in de relatie het ‘wij’ gevoel verdwijnt, blijven er twee ‘ikken’ over. Die gaan dan beide hun eigen leven leiden. Elkaar zo af en toe wel even aanraken, maar daarna meteen doorgaan met het leiden van hun eigen leventje. Als in de relatie alleen het ‘wij’ gevoel overheerst, dan is er teveel versmelting van beide individuen. In die situatie is het niet mogelijk om je eigen ‘ik’, je eigen zielendrang goed op aarde neer te zetten. Flap 2a Drie bewustzijnslagen:
Handleiding deel 2 / Flappen Contact
Contact speelt zich af op verschillende niveaus of bewustzijnslagen. Gezien vanuit het perspectief van de verschillende bewustzijnslagen Vorm Afscheiding Ik ben alleen speelt contact zich af op het zielsniveau. Eerst de laag van de persoonZiel Verbinding Contact lijkheid of ego. Daar zie je een gemis aan contact. Daar werkt de weerOorsprong Eenheid Ik ben alles stand in de vorm van isolement en versmelting. Je kunt het verschil tussen jezelf en de ander niet waarderen, maar probeert onbewust om aan die ander gelijk te worden óf je van haar af te keren. Je bent geïdentificeerd met je vorm, met beperking en afscheiding. Als onze persoonlijkheid niet verbonden is met onze ziel, dan wordt dat ook wel ego genoemd. Je voelt jezelf dan apart staan van al Contact op de grens het andere. Dan de laag van de ziel, het domein van de energie, het niet tastbare. Als je meer bewust bent van je uitstralende zielenlichaam wordt contact mogelijk. Dan begint het ‘tintelend iets’ in huis voelbaar te De magische lijn worden. Je voelt van de ander als die binnenkomt ‘ha, dat voelt goed’. Je kunt de ziel dan door de energie Doordat je jezelf begrensd weet waarnemen. Ook het tegendeel kan gebeuren en dan voel je meteen dat er bij de ander geen openheid is, wordt het grenzeloze bewust dat de ziel gesloten is. Vooral bij kinderen en dieren is dat gevoel heel sterk. Sommige baby’s gaan meteen huilen als er weerstand in de kamer is. Bij dieren zie je dat ook. In het ene geval springen ze meteen bij je Drie bewustzijnslagen: op schoot, in het andere geval kruipen ze weg. De ziel is dus datgene wat verbindt. Dus als we spreken over ‘contact’ hebben we het over ‘zielverbinding’ of ‘zielenlaag’. In de eenheidslaag spreek je niet meer over Vorm Afscheiding Ik ben alleen contact, daar ben je één met elkaar. Wanneer de ‘zielenlaag’ is ingebed in de nog dieper gelegen eenheidsZiel Verbinding Contact laag - dat is de oorspronkelijke kracht waar alles uit ontstaan is- dan kan de ziel ontspannen en opengaan. Oorsprong Eenheid Ik ben alles Dan ontstaat er meer contact dan je voor mogelijk hield. Flap 2b Ieder mens heeft een energieveld om zich heen waarin hij zich begrensd weet. Ons astrale lichaam, ons denken, voelen en willen, is het meest verdichte deel van onze ziel. Het astrale lichaam kun je zien als een bol De magische lijn van energie, met een straal van 1,5 meter om ons heen. Die bol voelt als Doordat je jezelf begrensd weet ‘ik’. Wanneer je zegt ‘ik wil wel’, dan is je wilslichaam open. Wanneer je wordt het grenzeloze bewust zegt ‘ik wil niet’, dan voel je ook dat het gesloten is. Je voelt dus welwillendheid of niet. Veel mensen zijn zich van die grens niet bewust. Als je gaat trouwen zeg je ‘ja, ik wil’. Er is dan gewilligheid, maar heel vaak komt daarna toch later een ‘nee’, ik wil toch niet. Dat is een gevoelsmatig gebeuren in de relatie. In dat geval is het heel belangrijk te weten of de grens om je heen open of gesloten is. Juist op die grens vindt contact plaats. Dat is de plek waar het vonkje overspringt, de ziel zich verbindt met de ziel van je vriendin of partner. Je voelt dan of er een goed contact ontstaat. Een goed contact vindt altijd precies op die grens plaats. Wanneer mensen ‘versmelten’ - d.w.z. over de grens van een ander heen gaan - is er geen contact. Zo’n versmelting gebeurt heel vaak onbewust. Wanneer ik mezelf ‘achterhoud’ en dus niet aan de grens van de ander toekom, ontstaat er ook geen contact. Hieruit valt af te leiden dat de grensbewustheid heel belangrijk is. Het is als een ‘magische lijn’. Wanneer je die lijn in je maatschappelijk leven respecteert, dan zul je ervaren dat er iets positiefs gebeurt. Iets, waarvoor je niets hoeft te doen. Er is dan gewoon contact. Het niet over de grens van een ander heengaan is ‘openheid’; je komt dan niet binnen zonder kloppen, je gaat de ander niet beïnvloeden, je probeert niet bij de ander in de smaak te vallen. Je gaat Handleiding deel 2 / Flappen Contact
Contact op de grens
2
eerder dingen laten en zonder allerlei ‘duw- en trekwerk’ zul je ervaren dat er plotseling contact onstaat. Dan wordt het gezellig, omdat de ander zich niet bedreigd voelt. De ander voelt dan oprechte welwillendheid. ‘Doordat je jezelf begrensd weet, wordt het grenzeloze bewust’. Zo werkt de hele gang van de mensen op aarde. We komen als stof in het menselijk lichaam en leren zo de begrenzing van die stof. Niet onze huid vormt die begrenzing, maar gaandeweg leren we dat er meer is. We herinneren ons de mensen die overlijden niet alleen aan hoe ze eruit zagen, maar aan hoe hun aanwezigheid, hun ziel, hun energie, hun manier van ‘er-zijn’ in het leven in onze herinnering voortleeft. Je mist het contact met die persoon en de uitwisseling van: ‘jij bent zo’ en ‘ik ben zo’. Zo’n omgang is inspirerend en voedend voor het ‘contact’. Flap 3
Hoe komt het dat we het contact zo uit de weg gaan, terwijl we allemaal zo graag zouden willen? Er is veel eenzaamheid en contactloosheid op aarde. Mensen vragen zich af : ‘hoe komt dat toch?’ Dat Ik heb mijn dikke jas nog aan, komt omdat weerstand ongrijpbaar is. Het zit in je bloed, spieren, omdat het gisteren zo koud was botten, in je manier van kijken, terwijl je zelf van niets weet. Dat is weerstand, die alleen de ander waarneemt. Een ander kan aan jou * Onbewust, ongrijpbaar en verborgen zien wanneer er weerstand bestaat tegen contact. Weerstand gaat in je cellen en astraal lichaam altijd tegen contact in. We hebben bijvoorbeeld vandaag ‘de dikke jas’ aan omdat het gisteren zo koud was, terwijl vandaag de zon al * Automatisch, een zichzelf herhalend weer schijnt. Dat wil zeggen dat contact ooit gevaarlijk was. Er zijn patroon, niet gevoelde pijn. eens nare woorden gevallen of dingen gepasseerd, waaraan geen prettige herinnering worden bewaard. Maar inmiddels staan er lieve * Afhankelijk, tekort aan energie en mensen om je heen die best contact met je willen, terwijl je intusaandacht. sen toch de ‘dikke jas’ aanhoudt. Die houding vloeit voort uit een onbewuste weerstand. Het is ongrijpbaar, want het zit gewoon in je * Collectief, gekoppeld aan een collectief cellen. Het is volledig automatisch: je nagels bijten, haartjes trekpatroon met dezelfde frequentie ken, het plotseling blaadjes van de boom rukken, het weggaan als het thuis moeilijk wordt enz. Weerstand is automatisch en onbewust, maar is erop gericht om pijn te vermijden. Weerstand is ook volledig afhankelijk, omdat je vroeger tekort werd gedaan. Dat kan gekomen zijn omdat een ander bij jou wat hoger aanvoelde en die ander daardoor weinig contact met je maakte toen je kind was. Het gekke is dat je het tekort probeert op te vullen in de relaties die je hebt. Je zoekt dan vaak naar veiligheid, warmte, koestering en begrip. Als dat niet lukt, ga je automatisch de patroontjes herhalen die je als kind uitprobeerde. Puur om te overleven. Weerstand mag dan je beschermer worden genoemd. Mensen die erge dingen of trauma’s hebben meegemaakt, hebben die ‘dikke jas’ gewoon nodig gehad. Maar die beschermer, die dikke jas, kunnen we langzaam gaan uittrekken wanneer we gaan voelen wat er onder zit. Meestal is dat angst, pijn of schrik. Soms zijn het heel kleine dingetjes. Maar ook die zijn dan wel in je cellen blijven zitten. Weerstand is bovendien collectief. Dat is weerstand die verbonden is met andere mensen, in een bepaald land, streek of familie. Weerstand, zoals je die bijvoorbeeld ook tijdens de Kerstdagen oppakt omdat er dan veel eenzaamheid in de lucht zit. Het collectief gevoel is dat je juist met de Kerstdagen contact en gezelligheid wilt voelen. Dat oppakken kan je ook heel verdrietig maken. Wanneer je bijvoorbeeld pas op het journaal nog iets ernstigs hebt gezien, zoals een natuurramp of iets dergelijks. Je weerstand kan daaraan dan gekoppeld worden. Door aandacht en het naar jezelf teruggaan kan weerstand transformeren tot kracht. Denk maar aan een oester. Aan de buitenkant is die gesloten, maar als je hem openmaakt zie je een prachtige parel. In de verstopte weerstand zit in principe ook iets heel moois. ‘Iets’ waarvan we geen benul hebben hoe mooi het is. Maar dat komt soms tevoorschijn wanneer je echt contact met iemand hebt. Als je voelt dat je zelf open bent, is je contact met de ander ook open. Als je voelt dat je kwetsbaar kunt zijn, voel je de energie stromen. Dan komt je parel, die in je weerstand verscholen zit, tevoorschijn. Dat geeft vaak een heel groot liefdesgevoel of een sterk gevoel van mededogen naar de ander. Dan voel en ervaar je ineens een heel goed contact met de ander. Dat zijn de energiestromen van je ziel. Handleiding deel 2 / Flappen Contact
Weerstand tegen contact
Er zijn heel veel boeken geschreven over hoe weerstand in de psychologie werkt. Daaraan hoeft niet veel worden toegevoegd. Lenne zegt weerstand energetisch te beoordelen, omdat ze kan waarnemen wat er energetisch met mensen gebeurt. Bij vormen van contact en verbinding doen mensen namelijk altijd iets met hun 3
Flap 4
energie. Je laat die energie niet gewoon zijn gang gaan, maar de energie ga je controleren. Wanneer er bijvoorbeeld iemand binnenkomt, waarcontactonderbreking van je denkt: “Oei, dat is een hele goeie”, dan ga je je eigen energie al kleiner maken. Je krimpt dan als het ware een beetje in. Dat gaat heel *Je energie kleiner maken onbewust, automatisch of collectief. Het kan ook voorkomen dat je de *Je energie groter maken energie in zo’n situatie opblaast, jezelf groter maakt, zoals een kat kan *Verdwijnen door jezelf af te sluiten doen! Maar dat groter maken kost heel veel energie. Na afloop voel je *Verdwijnen door jezelf te vervagen de vermoeidheid. Het derde patroon van weerstand is verdwijnen door je af te sluiten. Door gewoon in de kamer te blijven of weg te gaan. Wanneer je blijft, verstop je je achter de krant, boek of computer. Of je houdt je mond. Je bent er gewoon niet voor anderen. Je sluit jezelf af. Ook dat afsluiten kost veel energie, want dan ga je jezelf letterlijk verdichten. Het energieveld om je heen maak je steeds dichter, totdat je het gevoel hebt bereikt dat er een muur van afweer rondom je is opgetrokken. Het vierde patroon van weerstand is vervagen, in lucht opgaan. In dit patroon kom je niet echt voor je mening uit, je maakt vage opmerkingen, je probeert je in elk geval niet te profileren. Mensen met deze houding zijn ‘weg van de aarde’, weg uit de concrete en reële wereld. In de spirituele wereld kom je dit patroon heel vaak tegen. Handleiding deel 2 / Flappen Contact
Vormen van
Flap 5
In dit schema zien we de genoemde vormen van weerstand terug. Van persoon A is de ziel zo groot als hijzelf. Hij ‘doet’ er niets mee. Persoon B in het schema is Grens ook zichzelf en dus even groot. Dat geeft een ‘klik’ op de grens: ‘contact’. Precies op die grens is dat positieve gevoel, dat altijd met liefde te maken heeft. We zitten dan in de grondtoon van het universum en dat is altijd de liefde. Dat voelt heel fijn. De tweede figuur laat een persoon zien die zich kleiner maakt. Deze persoon heeft steeds het gevoel dat hij de ander niet kan bereiken. Dat komt omdat hij zelf weg of naar achteren is gegaan. Het derde patroon laat zien hoe de persoon die contact wil extra zijn best gaat doen om die ander te bereiken. Hij gaat als het ware over de ander ‘heenvallen’, waardoor de ander de neiging krijgt om zich terug te trekken. In het vierde patroon zien we een heel ‘sterke’ persoon. Deze gebruikt ferme taal en zegt veel ‘nee’. In deze situatie is contact maken heel moeilijk. Het vierde patroon gaat ‘er boven hangen’, is moeilijk bereikbaar omdat hij ergens anders is. Hij zit in een andere wereld. We kunnen ons wellicht in één van deze patronen herkennen. In ons leven hier op aarde voelen we niet altijd de verbinding met onze ziel.. De oorzaak daarvan kan Ik Jij zijn gelegen in het afscheid moeten nemen van een dierbare, verdriet, kwetsing of iets dergelijks. Door zulke ervaringen ontstaat weerstand. Meestal beschik je niet over één van de genoemde patronen, maar zijn er meerdere. Als je bijvoorbeeld woorden hebt met je partner, kun je je eerst gekwetst voelen. Je voelt je dan kleiner worden. Als je beseft dat het beweerde onjuist is, ga je jezelf automatisch groter maken en dan val je al gauw een beetje over die ander heen. Het kan zelfs zo zijn dat je je hard gaat opstellen. Je treft meteen maatregelen door te zeggen dat je wilt scheiden of je gaat weg in plaats van contact te maken en het voorgevallene uit te praten. In zulke situaties kunnen alle patronen worden gehanteerd, maar in de praktijk laten mensen meestal één patroon zien, bijvoorbeeld van zich kleiner maken, onzeker zijn, zich slachtoffer voelen. Een ander reageert steeds direct met boos zijn. Bij boosheid kun je geen contact krijgen. Dan is uitpraten of begrip hebben voor elkaar niet haalbaar. Weer een ander zal direct weglopen of vaag worden.Wanneer we nu leren om alle ‘verkeerde dingen’ weg te laten, dan kunnen we met onze energie iets goeds gaan doen. Het gekke is dat zodra je weet welk patroon functioneert, dat meteen een gevoel van bevrijding geeft, zo van: ‘daar ben ik weer!’ Dat beseffen kan er langzaam maar zeker toe bijdragen dat je meer bestuurskracht krijgt over de contacten in je leven. Het is immers zo dat ieder mens verschillende reacties bij je oproept. Als je nu je eigen reageren daarop eens gaat beoordelen, al is dat maar gedurende één tel, dan kun je met dat wachten je van het onbewuste bewust worden, zodat je weer op één lijn zit met de ander, even groot bent als die ander. Even stoppen is genoeg om weer open te gaan en te weten wie je bent. Onmiddellijk reageren is niet bevorderlijk voor het krijgen van een goed contact. Blijf eerst Contact en Grens B
Handleiding deel 2 / Flappen Contact
A
4
heel dicht bij jezelf en dan kan het zo zijn dat je plotseling contact voelt en bijvoorbeeld de boosheid van de ander begrijpt. Bij een schrikreactie kun je even achteruit gaan of uitvallen. Maar door even te stoppen, even een moment van bezinning in je bewustzijn in te lassen, kan er contact ontstaan. In dat moment ligt de stilte opgesloten. Die stilte hoor je! Er komt een andere laag in het vertrek waar je verblijft. De grondstof van het universum is liefde. En Liefde is Stilte! Door die stilte komt dan ook de liefde bij de ander binnen. Die ander krijgt het gevoel dat hij iets mag zeggen, zonder meteen te worden teruggefloten. Of dat die ander wegloopt. De ander voelt zich door te blijven juist uitgenodigd iets te zeggen, zo in de trant van “toe maar, kom maar, zeg het maar”. Het is voor elke relatie bijzonder belangrijk dat de negatieve patronen langzamerhand verdwijnen, zodat er een veld van Liefde kan ontstaan en dus contact. Je hebt dan dat, wat je als kind hebt ervaren en de trauma’s, waarmee je zit, getransformeerd. Flap 6
Overzicht horizontaal en verticaal De op deze tekening voorkomende patronen heb-
Handleiding deel 2 / Flappen Contact
ben een heel speciale reden. Achter de eerste twee (patroon 1 en 2), gaat een enorm verlangen naar eenheid en versmelting schuil. Als ik me maar klein maak en alles inslik en alles doe wat mamma zegt, Scenario 1 Scenario 2 Samen-zijn Versmelting dan wordt ik hetzelfde als mamma en dan zijn we Liefdespijn Doodsangst lekker samen. Zo gedragen kinderen zich vaak heel braaf: “ja” zeggen op wat pappa en mamma vragen. Kinderen willen versmelting, samen zijn. Maar in Scenario 4 versmelting is vaak geen contact. Dat is het trieste van versmelting. Als er in een relatie steeds sprake Alleen-zijn is van het streven naar contact, dan wordt er in feite Isolement Levenspijn over de grenzen van de ander heen gewerkt om zoLevensangst doende bij die ander te komen. Dat is dan wel heel Scenario 3 lief bedoeld, maar contact krijg je er niet mee. Het is dan te overweldigend voor de ander. De eigenheid verdwijnt daardoor. In de eerste fase van verliefdheid bijvoorbeeld kan versmelting heel prettig aanvoelen. Na circa 3 maanden treedt de 2e fase in en maken de partners een pas op de plaats en vraagt elk zich af: “wie ben ik ook al weer?” Versmelting heeft dus met liefde te maken, maar ook met liefdespijn. Als je in de liefdesrelatie steeds maar pogingen doet om te versmelten, is er ook angst. Doodsangst eigenlijk, omdat je bang bent dat het niet lukt. Dat er niets meer is en dat je alleen bent. Wanneer je alleen het pad van versmelting bewandelt wil dat zeggen dat je alleen maar met andere mensen bezig bent. Dit is het zgn. horizontale bewustzijn. Als je altijd bezig bent met je relaties, partner, kinderen, vrienden, buren en kennissen, is dat een uiting van de wens om erbij te horen. Patroon 3 en 4 hebben te maken met isolement. Daarmee laat je zien dat je alleen wilt zijn. Je ontwikkelt dan het verticale bewustzijn, de verbinding tussen ik en het hogere, de aarde en de hemel. Misschien is er iemand arts geworden omdat vader dat graag wilde. Misschien was iemand in de familie het ‘boegbeeld’: kijk mijn zoon of dochter eens. Maar dan komt er ongetwijfeld in het leven van het boegbeeld een moment dat zij of hij zegt: “ho,ho, maar wie ben ik eigenlijk?” Dan betreed je het pad van het verticale bewustzijn op zoek naar jezelf en je verbinding met het universum. Daarin kan het zijn dat je onderweg in een isolement komt te staan, los van mensen om je heen. Dit zijn sterke patronen. Mensen die dit pad bewandelen vinden het fijn om alleen te zijn. Maar zij ervaren levenspijn, de wereld doet hen pijn. De verticale lijn geeft je het gevoel van je hogere zelf, je ziel, het Goddelijke in je. Dat biedt een enorme troost. Het kan dus heel genezend zijn het verticale pad te bewandelen. De angst die daarbij hoort is levensangst, de angst om weer afgewezen te worden, in het contact weer alleen te komen staan. Doodsangst en levensangst liggen daarom heel dicht bij elkaar. Als bijvoorbeeld in de relatie de vrouw meer gericht is op versmelting en de man is meer op zichzelf (ik) gericht, dan is het heel moeilijk elkaar te vinden. Dan leven partners langs elkaar heen. Maar het verheugende, het meest perspectief biedende is dat relaties steeds meer in de kruisvorm belanden. De horizontale en verticale lijn kruisen elkaar en dat wordt ook wel het Christusbewustzijn genoemd of wel het ‘hartmidden’ met als gevolg dat je meer vanuit je hart gaat leven in plaats vanuit het onbewuste reactiepatroon van afweer. Dan leef je dus meer vanuit een stroom van liefde, die er mag zijn. Langzaam maar zeker smelten dan de afweerpatronen die bij het verleden horen, en kom je 5
meer in het nu te leven. De vreugdevolle conclusie mag daarom worden getrokken dat er aan contactloosheid en eenzaamheid iets te doen is. Daarvoor is wel nodig dat je jezelf eerst afvraagt wat jouw manier is om contact af te houden. Dus niet meer naar een ander wijzen, maar naar jezelf kijken. Als je dat doet dan wordt je je bewust van de onbewuste weerstand. Daarin kun je verbetering aanbrengen en dat heeft tijd nodig, omdat je steeds de neiging hebt om de vaste patronen in je hersenen af te lopen. Wetenschappelijk onderzoek heeft uitgewezen dat daarvoor maar 4% van de hersencapaciteit wordt gebruikt. Dus 96% niet! Dit betekent dat mensen altijd op dezelfde manier reageren. Het is vreugdevol om dat eens anders te gaan aanpakken. De keuzemogelijkheid om dat te doen bestaat gewoon. Je kunt het eens proberen met het maken van een grapje in plaats van hoog van de toren te blazen. Of: ik loop nu eens niet weg, maar ik blijf. Aan de hand van een werkbeoordeling, die niet zo gunstig voor je uitpakt en waarvan je weet dat er iets onrechtvaardigs inzit, kun je heel goed zien wat jou afweerpatroon is. Je kunt in zo’n situatie het beste eerst even met het geven van een reactie wachten (even stoppen dus). Blijf gewoon jezelf, kijk de ander rustig aan en blijf bij je eigen waarheid. Zo groot of klein als je bent. Maar je bent in elk geval zo goed als je bent. Misschien kun je de kritiek die in de beoordeling zit toch hebben door te zeggen: “wel, daar zal ik eens naar gaan kijken. Dat puntje neem ik mee”. Of je kunt de vraag stellen: “Hoe bedoelt u dat, want dat wil ik wel graag weten, om daarin verandering te kunnen aanbrengen.” Met zo’n houding kom je beter in contact met de beoordelaar, beter dan door alsmaar te reageren. Het is knap wanneer mensen kritiek krijgen of gekwetst worden toch in hun hart blijven en in staat zijn een stiltemoment in te lassen om in dat moment te kunnen vaststellen: “dit ben ik en dat laat ik zien.” Flap 7
Op dit schema zie je circels in steeds donkerder kleuren, van licht naar steeds meer verdichting en vorm toe. De lichte kern en de omtrek kun je zien als onze oorsprong. Kern en omtrek zijn alomtegenwoordig. De middelste circel laat de laag van de ziel zien. De Verdwijnen door vervagen Isolement buitenste circel de laag van de verdichting of vorm op aarde. te vaag ik Vanuit de oorsprong worden we uitgeademd als een ziel, een energievorm. Onze ziel gaat in het lichaam en daarin bouwen we afweersystemen op. In de aanvang zitten er nog geen krasjes op Jezelf kleiner maken Jezelf groter maken Zijn versmelting versmelting ware de ziel. In onze persoonlijkheid proberen we te overleven. Daarbij Te zwak ik Te groot ik zelf helpen aanvankelijk die afweersystemen. Als je ‘verdwijnt’ door je af te sluiten , heb je teveel aarde (onder). Je kunt ook teveel ‘hemel’ in je ziel hebben. Dan verdwijn je door ‘vaag’ te worden. Je wordt Verdwijnen door afsluiten teveel lucht. (boven)Wanneer je je kleiner maakt, versmelt, dan ben Isolement te sterk ik je gevoelig, misschien wel tè gevoelig. Dan ben je als water (links). Jezelf groter maken door boos te worden, staat in relatie met vuur (rechts). Alle elementen van Aarde, Lucht, Water en Vuur staan om ons heen. De mens is uit deze elementen opgebouwd en deze elementen staan de mens ook ter beschikking. Als we teveel in de aarde blijven steken, worden we strak en stijf. Op den duur zelfs stram. Blijven we in de lucht hangen, dan zweven we. Het gaat er in feite om alle vier elementen te behouden door zo flexibel mogelijk te zijn. Door alle elementen te gebruiken zal de kwaliteit van je ziel gaan oplichten. Deze vier elementen hangen samen met je afweerpatronen. De parel die in de afsluiting ligt opgesloten heeft wel iets sterks, n.l. de kracht om je uit zelfbescherming af te kunnen sluiten. Handleiding deel 2 / Flappen Contact
Overzicht scenario's
Zelfbescherming zit in de ziel. Dat geldt ook voor eigenheid, vastberadenheid en vormkracht. (onderaan). Wanneer je tegen jezelf zegt: “ik ga me weer hard maken voor de ander”, dan kun je meteen naar de achterkant van het patroon kijken en meteen in je eigen kracht gaan staan . Dan hoef je je niet af te sluiten. Je kunt je kracht en vastberadenheid meteen tonen. Dan zit je in het gebied van de ziel. Het zichzelf groter maken (rechts) gaat gepaard met expressie. Je komt tot expressie, tot manifestatie, door gulheid om te geven te laten zien. Wauw! Wie zich kleiner maakt (links) heeft een ontvankelijker gevoel dat gepaard gaat met zachtheid, kwetsbaarheid, bescheidenheid en een sterk gevoel van mededogen. In plaats van je kleiner te maken, kun je ook direct voelen dat je ontvankelijk bent. Je bent zacht en weet met 6
Flap 8 kwaliteiten en bestuurskracht
Lucht
Ruimdenkend Idealistisch Intuitief Helder Wijsheid Gevoel ontvankelijkheid zachtheid bescheidenheid mededogen
Water
Zijn Bestuurskracht
Kracht gulheid expressie manifestatie
Vuur
Belichaming Zelfbescherming eigenheid vastberadenheid Vormkracht
Aarde
Flap 9
Handleiding deel 2 / Flappen Contact
Ether
anderen mee te voelen. Dan zit je gelijk in de kwaliteiten van je ziel. De lijn die naar bovengaat is heel intuïtief, idealistisch, vaak voorkomende bij helderziende en ruim denkende mensen. Op deze lijn maak je contact via de kwaliteit. Je gebruikt dan niet een afweersysteem, maar je gaat meteen in de kwaliteit. Dat kun je bijvoorbeeld ervaren als je naar je werk gaat. Daar toon je meestal een andere energie dan bij je thuis. Als je van je werk weer thuiskomt en de deur binnenstapt, voel je een andere energie dan wanneer je op je werk komt. Op je werk ga je namelijk meestal direct in de kwaliteit, ruimdenkend, sterk, stevig, gevoelig. Wanneer je thuiskomt ga je vaak meteen in je afweersysteem zitten. Wat jammer nou! Als je dat op je werk zo zou doen, dan zou het niet best zijn. Dus eigenlijk zou je ook bij het thuiskomen van je werk meteen in de kwaliteit kunnen gaan. Dan voel je meteen contact, want er is geen afweersysteem meer. In de volheid en potentie van je ziel ben je dan met die ander aanwezig.
Het eerste wat dus nodig is om inzicht te krijgen in het krijgen van contact met je partner, je kinderen, je omgeving, is de manier van jouw afweer. Durf er naar te kijken en zeg tegen jezelf: “Dit doe ik en daarmee wil ik echt gaan stoppen. Ik wil *Inzicht graag contact!” Het voelen van verlangen naar dat contact is erg *Verlangen belangrijk. Het is dan niet belangrijk meer om altijd ‘gelijk’ te *Intentie hebben of een ‘goede pers’ te krijgen. Het moet gaan om echt *Evenwicht in de elementen contact. Je kunt het contact maken heel goed testen bij kinderen, omdat kinderen op 5-jarige leeftijd beginnen met hun afweersysherstellen temen toe te passen. Als je bijvoorbeeld aan je kleinkind vraagt: *Waarnemen “zullen we gaan puzzelen” en daarop krijg je een hartgrondig “nee” als antwoord, dan kun je vragen: “weet jij wat beters?” Als daarop een enthousiast “ja” volgt dan ontstaat er contact. Als zijn voorstel om te gaan plakken wordt aanvaard en de lijm in de plakstift plakt niet goed meer met als gevolg dat de lijmstift wordt weggegooid, dan vertoont dat kind een afweersysteem van boosheid. Grappig is dat een ander kleinkind, wanneer het een beetje tegenzit meteen naar boven rent, naar de hoogste etage. Handleiding deel 2 / Flappen Contact
Opmerken en wakker worden
Lenne vervolgt - met grote aarzeling - te zeggen dat wanneer je die patronen heel erg zou gaan uitvergroten, dat er dan zielsziekte ontstaat. In de psychiatrie wordt dat psychose en neurose genoemd. Deze verschijnselen gaan gepaard met mateloze depressies en agressies (vastgelopen horizontale as). waandenkbeelden en autisme (vastgelopen verticale as). Het is niet uitgesloten dat deze verschijnselen voortkomen uit de genoemde afweerpatronen. Genezing daarvan op een menselijke en liefdevolle manier werpt vruchten af. Lenne zegt dat uit ervaring in haar praktijk te weten. Veel mensen die na een psychiatrische behandeling in haar praktijk kwamen zijn meer ‘in het midden’ komen te staan omdat ze leerden het ene aspect, waarmee ze al heel lang worstelden, los te laten. Lenne maakt een vergelijking met een slingerklok, waarvan plotseling de slinger op een bepaald punt blijft hangen. Bij sommige mensen wordt die slinger niet gerepareerd en blijft de slinger steeds maar op dat ene punt hangen. Dat kun je een trauma noemen. Wanneer bij deze mensen de kruisvorm wordt teruggebracht, geeft dat een hele opluchting. De bestuurskracht om weer contact te maken komt terug. Het is een vreugdevolle ontdekking voor mensen als die intentie weer wordt gevoeld. Intentie is iets van de ziel en dat heeft alles te maken met datgene, waarvoor we op aarde zijn gekomen: om liefde neer te zetten, te delen en te ervaren. Intentie voor mensen is als benzine voor de motor. Contact maken met anderen en contact van anderen ervaren! Het evenwicht in de elementen komt weer terug, zoals gevoeligheid en het toelaten van kracht. Steeds vaker ga je jezelf dan op een fijner niveau waarnemen. Je gaat zien wat er 7
Flap 10
gebeurt en je gaat er met anderen over praten.
De Thuisreis
De thuisreis is heel eenvoudig. Daar hoef je geen cursussen voor te volgen. Je kunt en mag jezelf zijn, lekker
* Aandacht naar jezelf keren * Stoppen
ontspannen. Dat ontspant je lichaam ook heerlijk. Je mag aandacht op jezelf richten en leren op het juiste moment te stoppen. Het eeuwige * Direct ervaren verleden wat je meedraagt “toen zei hij dat en daarna dat” en “dit is on* Toelaten en loslaten vergeeflijk, dus het kan nooit meer goed komen”, laat je los. Dat trans* Overgave formeer je in jezelf. Dat werkt als compost. Het stinkt en het is vies, maar * Eenheid ervaren het is wèl voeding. En hoewel het verleden niet fijn was, waren er toch wel mooie momenten. De compost van het verleden brengt ons in het heden, het nu! De hoofdzaak is: er niet meer om heen praten als er wat gebeurt in jezelf, durf dat direct te ervaren. Niet als drama of emotie, maar als een heel direct gevoel, de openheid van je ziel, de diepte van je oorsprong. Alle drie bewustzijnslagen direct ervaren, niet straks maar nu! Lenne adviseert mensen direct en tegelijkertijd de eigen wijsheid te gaan ervaren, de ziel, de eigenheid en de vorm, zoals je als persoon bent geworden. Toelaten wat er op dit moment gebeurt, is tegelijkertijd loslaten. Heel simpel, evenals in het ecologisch systeem: ook wat er bij mensen is gekomen, moet er ook weer uit. De kleppen van toelaten en loslaten in ons binnenste moeten verdwijnen. Als slechts één van beide verdwijnt, vindt er of een geweldige ophoping plaats of er kan niets binnenkomen. Overgave is een heel groot woord, maar het komt toch vanzelf zover. Het geeft rust en een gevoel van acceptatie. Het is goed. Het leven is van nature altijd liefdevol. Er komt altijd iets nieuws tevoorschijn: een nieuw contact, een nieuwe opening, een nieuwe ruimte of overgave aan het moment en nieuwe levenskracht. Daarin kun je vaak eenheid ervaren. De kracht die je ziet bij de ander is van hetzelfde bij jou. Als jij pijn hebt, heb ik het ook. Als de ander vreugde heeft, heb ik het ook. Eenheid ervaren heeft ook als kenmerk dat je vaak kunt aanvoelen wat er met de ander gebeurt. Je gaat dan meeleven wat een ander meemaakt. Je staat dan niet voortdurend aan de zijlijn als toeschouwer, maar je gaat je weer medespeler voelen. Een echte deelnemer: “met grote deelneming delen wij u mede dat ....”. Je hoort er weer bij en dat voelt gewoon: THUIS! Dan besef je dat de contacten die er geweest zijn, ver achter je liggen. Maar als ze binnenkomen, dan ga je ze niet uit de weg, maar zeg je tegen jezelf: “hé, dat is een nieuw stukje dat nu bij mij bovenkomt.” Vervolgens ga je rustig het hele rijtje weer langs: naar jezelf, stoppen, direct ervaren, nuheid, toelaten en loslaten en overgave totdat je weer ‘Thuis’ bent. Dank u wel. Handleiding deel 2 / Flappen Contact
* Nu-heid
Vragen en antwoorden Vraag: Hoe ga je met relaties om die mij leegzuigen. Ik bescherm me daartegen, maar het leeglopen blijft. Antwoord: Het komt veel voor dat mensen alleen beter functioneren dan in een relatie. Beschermen kost heel veel energie. Het leeglopen zou wel eens veroorzaakt kunnen worden door het sterke afweerpatroon van bescherming. De ervaring leert dat iemand zo intens bij je binnen kan komen dat je daardoor zelf helemaal ‘weg’ bent. Als je zelf niet helemaal in je eigen systeem, in je eigen ziel aanwezig bent, dan kan die ander gemakkelijk binnenkomen. Die gaat als het ware deel van jouw systeem uitmaken. Vergelijk het met een huis, dat je beschermt. Als er iemand binnenkomt , die niet meer weggaat, dan is het nodig dat je die ander vriendelijk gaat uitlaten en zegt: “Ik laat je nu uit. Daar is de deur!” Dat lijkt op het eerste gezicht onvriendelijk, want de ander dacht dat hij welkom was. Maar er is dan sprake van versmelting, waardoor er een vertraagde ik-vorming plaatsvond. Daarin kon je veel minder jezelf zijn. Het is niet de bedoeling dat wij door mensen binnen te laten die mensen ook in ons systeem laten zitten. Als je tot de grens in je kracht staat kan er niets en niemand bij je binnen komen. De Siberische Sjamanen noemen dat traumageesten. Die zeggen dat er in de holten of gaten van je geest andere geesten plaatsnemen. Dat kan gebeuren door onbewuste, niet liefdevolle mensen, waarmee geen contact te leggen valt. Zo iemand kan in de holten van je geest gaan zitten, die ontstaan zijn als gevolg van verdriet, trauma’s en dergelijke. Die persoon weet dat ze 8
jou daarmee kan raken. Die ander zit dan in je binnenste en dat voelt niet prettig. Daar is wat tegen te doen. In de eerste plaats zorgen dat je volledig aanwezig bent. Je gaat niet weg. Wanneer je bang bent dat een ander je leegzuigt, kan het zijn dat je automatisch al iets achteruit gaat. De betreffende tekening laat zien, dat er dan ruimte ontstaat. Daarin gaat de ander dan zitten. De uitnodiging aan de ander is dus eigenlijk: kom binnen en vul de lege ruimte op. Die neiging om voor de ander ruimte te scheppen moet onmiddellijk worden gestopt! De positieve intentie daarvan kan zijn dat je met de ander contact wilt. Daar gaat het uiteindelijk om. Het leegzuigen van de ander kan een heel bewuste en automatische poging zijn om zich met de betreffende persoon te versmelten, de ander te bereiken. Dat bereiken kan alleen maar slagen wanneer de ander niet over jouw grens gaat. In de relatie kan dit als volgt bespreekbaar worden gemaakt met te zeggen dat elk van de partners zijn eigen energiesysteem heeft. In het midden daarvan ligt de grens. Als jij die grens beter respecteert, ga ik mij beter voelen. Wil je mij in deze grens respecteren? Die vraag mag heel bewust worden gesteld. Als die ander goedwillend is en de relatie in stand wil houden, kan deze vraag in de relatie heel goed bespreekbaar zijn. Lenne zegt dat zij er zo’n 15 jaar over heeft gedaan om dit inzicht helder op papier te krijgen. Dat inzicht is heel opluchtend, omdat je dan als het ware sleuteltjes in de hand hebt gekregen om relaties te kunnen aangaan. Hoewel je dan wel over je eigen bestuurskracht beschikt, heb je daarmee de ander nog niet in de hand. De ander moet ook zijn best doen om die sleuteltjes te krijgen. Je kunt de ander wel helpen door te vertellen hoe dat in zijn werk gaat. Het is de kunst het zover te krijgen dat de ander aan je gaat vragen: “Zeg, hoe doe je dat? Hoe komt het dat jij zo dicht bij jezelf blijft?” Je hoeft geen preek te houden, maar als reactie daarop laat je even een rozenblaadje vallen. Niet de hele fles parfum ineens leeg laten lopen, nee, heel subtiel één rozenblaadje. En zodra er van de ander een nieuwe vraag komt, laat je opnieuw een rozenblaadje vallen. Zodoende wordt het voor de ander langzaam maar zeker duidelijk. Vraag: Je zegt dat je bij jezelf moet beginnen om contact met de ander te maken. Wat doe je als de ander dag en nacht achter de computer zit? Gewoon wegvlucht met de koptelefoon op. Mijn ergernis kan grote vormen gaan aannemen, omdat het moeilijker wordt steeds maar te proberen om contact te krijgen, waarna ik zo intens verlang. Ik voel me nu zo alleen. Antwoord: Eenzaamheid in huwelijken is vaak erger dan alleen zijn. Er zijn altijd behoeftige kinderen en een behoeftige partner om je heen. De computer-verslaving is een reële klacht die ik vaker hoor. De persoon achter de computer is echt helemaal weg, niet bereikbaar, want hij gaat helemaal op in het scherm. Die persoon heeft dat kennelijk nodig. Maar het is toch ondenkbaar dat bij die persoon niet de behoefte aanwezig zou zijn aan contact, al is het bijvoorbeeld maar één tel. Meer tijd is er niet voor nodig om je blij te voelen door heel even dat contact te hebben. In deze situatie kan aan de partner worden gevraagd: “Heb je misschien één minuutje voor mij?” Meer tijd is er echt niet voor nodig om goed contact te voelen. Het “steeds proberen contact te krijgen” in de vraagstelling voelt heel verdrietig. Steeds maar proberen en niet lukken. De kern van deze lezing is echter: als je contact wilt maken, dan lukt het niet! Want de basis van contact is, dat het er al is en dat wij er iets mee moeten doen. Lenne adviseert in eigen huis rond gaan kijken om te ervaren dat overal contact is. Het ‘proberen’ moet worden los gelaten. Stoppen daarmee! Je bent gewoon aanwezig en dat wordt ook ‘doorgegeven’ naar de computerruimte. De ervaring leert dat het stille contact beter werkt dan het alsmaar proberen contact te maken. Te willen praten met elkaar. Lenne vertelt dat zij bij haar tweelingzus, die in Engeland woont, bijvoorbeeld precies voelt wanneer die van een baby is bevallen of weer grootmoeder is geworden. Omgekeerd is dat precies zo! Op afstand voelen ze meer dan wanneer ze een telefoongesprek voeren. Toen Lenne’s partner een half jaar in Tibet verbleef voelden ze beiden een heel sterk contact. Dat sterke gevoel kan de persoon achter de computer ook best eens opvangen. Maar dring beslist niet aan, want dan leert de ervaring ons dat de persoon achter de computer steeds verder naar achteren gaat en zijn eigen ik achter de computer gaat vasthouden. Wanneer je tegen jezelf zegt: ‘”hij is er niet”, dan is hij er ook echt niet en krijg je geen contact. Zoek eerst dus contact met jezelf, met de aarde, met de hemel, met de planten in je kamer, met de dieren op je erf. Dan kan er plotseling door de lucht met de ander contact worden ervaren. Intens verlangen is heel gezond. Doe dat vooral niet weg. Gangaji, een lerares van me zei het zo: “Wordt zelf het verlangen, maar projecteer het niet op iemand!” Met andere woorden: wordt dat vuur. Voel dat je dat bent. Maar stop met het projecteren op de ander en dan word je zelf magnetisch als vuur en daar vliegen de vlinders op af. Incarneer het verlangen op jezelf, dan word je aantrekkelijk en kan het zijn dat de computer uitgaat. Een computer heeft een elektromagnetisch veld en de persoon achter de computer voelt net alsof hij prikkeldraad om zich heen heeft. De elektrische spanning in de lucht wordt door de om9
geving gevoeld. De persoon achter de computer zou zich eerst moeten gaan douchen om daarna een goed contact met de partner te kunnen maken. De partner mag dat ook gewoon vragen, omdat ze zich dan veel fijner voelt bij hem. Tegen het ‘alleen zijn’ is het maken van een boswandeling een goede remedie of een kleine ruimte in je huis inrichten, waar je kunt mediteren. Alleen zijn is letterlijk één-zijn, omdat je je via de verticale lijn verbonden voelt met hemel en aarde. Daarna gaat het horizontale ook gemakkelijk. Het is verkwikkend wanneer mensen met relatieproblemen die verticale lijn durven te openen om alleen met zichzelf te kunnen zijn. Zeg tegen jezelf: “Ik kan ook alleen zijn!” De partner kan dat waarnemen en als prettig ervaren en gaan denken: “’ik ga even naar haar/hem toe”. Vraag: In mijn leven is alles goed. Behalve dat ik mij in mijn zielsgevoel af en toe onvoldoende tot ontwikkeling heb laten komen. Er was een gemis aan autonomie en er was teveel omzien naar anderen. Welk effect heeft dit als ik hierin blijf hangen? Antwoord: Eckhart, een Duits mysticus die in de Middeleeuwen leefde, zei dat het gaat om de ‘Tugent’. Je komt op aarde met een lichtje. Dat lichtje gaat langzamerhand bij je schijnen. Je komt te voorschijn. Dat houdt een opdracht in voor het leven hier op aarde. En als je het lichtje krijgt met de opdracht ‘omzien naar anderen’ is dat helemaal in orde. Maar als je het lichtje hebt gekregen om heel iets eigens neer te zetten of je eigen bewustzijn tot bloei te laten komen, dan voelt het koud aan wanneer je zielegroei tekort schiet. Dat moet serieus genomen worden. Het geef een knijpend gevoel, zo van ‘waar blijf ik nou?’ Dit is een typisch vrouwenprobleem. Lenne vertelt dat haar eerste partner een proefschrift moest schrijven ter afsluiting van zijn studie. De zorg voor de kinderen kwamen daardoor op haar schouders te rusten. Alle vakanties gingen in het proefschrift zitten en dat was pas na 15 jaar klaar. Zelf gaf Lenne in die tijd muziekonderwijs en dat was heel fascinerend. Over die periode heeft ze een boek geschreven dat nooit is verschenen. Misschien hebben wetenschappers het proefschrift van haar ex-partner gelezen maar het is jammer dat haar boek in de prullenmand verdween door tijdgebrek. Dat gaf Lenne wel een eye-opener. Langzaam maar zeker zegt ze daardoor geleerd te hebben haar eigen pad in dit leven heel serieus te nemen en te stoppen met iedere vorm van zelfverloochening. Daar doe je niemand een plezier mee. Je ziel is dus keuze. Mensen hebben de mogelijkheid om te kiezen. Ze kunnen ‘ja’ of ‘nee’ zeggen. Om je ziel te ontwikkelen hoef je geen cursussen te volgen. Je kunt gewoon de stilte ingaan om zelfonderzoek te doen. Wie ben ik? Dan leer je te ervaren wie jezelf bent. Dat is heel eenvoudig! Lenne zegt juist van eenvoud te houden. Ze vertelt dat ze een opleiding heeft ontwikkeld, waarin veel methoden en nuances zaten. Die zijn allemaal teruggebracht tot de essentie.. Zo kun je op een eenvoudige manier je ziel ontwikkelen door te stoppen met doorgaan. Dan pas krijgt de ziel tijd voor inspiratie (gedichtjes maken, de partner een mooie zin aanreiken, waardoor hij weer blij wordt enz.). Teveel omzien naar anderen lijkt in feite ook een beetje op zelfverloochening. Je mag ook zelf keuzes maken: nu ik! Het juiste Christushart is precies het midden, het evenwicht tussen geven en nemen. Eigenliefde gaan ervaren in de keuzes die je maakt is heel belangrijk. Een kind kan blij worden als moeder zegt: “ik ben er even niet, want ik ga naar zangles” of “mamma gaat even pianospelen” of “mamma gaat vanmiddag gezellig met haar vriendin de stad in.” Die houding kan voor partner en kinderen heel prettig zijn. Je hoeft niet altijd zelf het eten op tafel te zetten. In elke relatie kunnen keuzes/afspraken worden gemaakt: “hoe doen wij dat?” Wie doet wat? Als je in het bestaande patroon blijft hangen, gaat je eigen gevoel verdichten. Je leeft dan steeds meer in en voor de omgeving en minder in je eigen ziel. De Tugent kan dan hard roepen, maar die komt niet door, omdat de ziel er niet voor open staat. Dan word je verdrietig. Je wordt pas weer blij op het moment dat je voor jezelf gekozen hebt. Die blijdschap kan dan weer met partner en kinderen worden gedeeld. Vraag: Wat is de diepere laag, waarin je nog meer verbinding kunt hebben? Is die diepere laag misschien God? Antwoord: Je kunt jezelf zien als een enorme piramide. De Egyptenaren hebben niet voor niets piramides. Bij de vorming van ons ‘ik’ hebben we de neiging om ons vaak wat kleiner te maken. Langzaam maar zeker verruimt je bewustzijn naar de aarde toe en door het hele systeem heen. Dan merk je dat je uit je hoofd gaat. Foudraine zei het zo: “Ik val uit mijn denken.” Dan voel je dat de weg naar God door de aarde heen gaat. Dat doe je door echte levensbereidheid te tonen, hier echt te willen zijn. Dat diepe kun je ervaren als de oorsprong. Dat is nog meer dan je ziel. Dat gaat tot in het oneindige door. Dan ben je echt ingebed in de oor10
spronkelijke energie, de Essentie. Lenne zegt deze avond in de zaal ook een fantastisch bewustzijn te voelen. God of Essentie is bewustzijn. Dat is oneindig en daarin mogen we ons neerlaten, ons daaraan overgeven. Die toestand is ruimer dan je eigen ziel, want daar kun je nog ‘ik’ tegen zeggen. Maar er is ook limietloze aanwezigheid, waartegen je geen ‘ik’ kunt zeggen, maar het wel belangrijk is daarin persoonlijk aanwezig te zijn. Er zijn stromingen die zeggen dat er na het ego van ons een hele tijd niks komt en dan pas de Eeuwigheid. Maar die ‘hele tijd niks’ is gevuld door ons mensen. Dat zijn onze zielen. In dat middengebied persoonlijk aanwezig te zijn is nogmaals heel belangrijk. Lenne’s werk richt zich op dat middengebied het gebied van de ziel. Want het middengebied is als een druppel van het Goddelijke, de Essentie. Het is jouw ingang tot de Bron. Onze ziel heeft genezende kracht. Wanneer de ziel dan ook nog in een dieper veld van Licht en Stilte komt te rusten, dat je door meditatie kunt oproepen, dan voel je dat de spanning van het ego kan worden losgelaten. Dan laat je je lichaam weer in je ziel rusten. Dat is heerlijk. Dan kom je THUIS. Vraag: Kun je iets vertellen over kinderen met identiteitsproblemen, want zulke kinderen kunnen toch heel moeilijk bij hun ziel komen. Denk daarbij vooral ook aan adoptiekinderen, die vroeger veel hebben moeten missen en in de nieuwe gezinssituatie heel veel hebben gekregen om dat gemis van vroeger te compenseren. Toch blijkt in de praktijk dat veel kinderen niet kunnen hechten. Antwoord: De eerste levensjaren zijn heel belangrijk om te hechten, om goed in ons lichaam te komen. Ons etherlichaam of ziel moet gewoon aan ons fysieke lichaam hechten. Als een baby het lichaam van de moeder voelt ontstaat die hechting. Het allereerste levensjaar is daarvoor heel belangrijk. Daarom worden bij bepaalde stammen in het Amazonegebied in Zuid-Amerika baby’s in het eerste levensjaar op het lichaam van de moeder gedragen. De leden van die stammen zijn nooit ongelukkig. Neurose komt daar niet voor. Ook bestaan er geen contactproblemen. Dat heeft wetenschapper Liedloff onderzocht en daarover een proefschrift geschreven. Dat komt omdat er in het eerste jaar volledige hechting tussen moeder en kind heeft plaatsgevonden. Een kind dat geadopteerd is, heeft niet de kans gehad om met de moeder te hechten. Dat kind heeft een achterstand opgelopen. Vroeger werden baby’s na de geboorte vaak meteen bij de moeder weggehaald om op een koude weegschaal gewogen te worden. Eigenlijk is dat verschrikkelijk. Een pasgeboren baby hoort op de buik van de moeder te liggen om te kunnen hechten. En de grootmoeder hoort de navelstreng door te knippen. In de moderne tijd gebeurt het heel onzorgvuldig en ongevoelig. In vergelijking met andere culturen doen we het in het Westen beslist niet goed op dit terrein. De moeder hoort van de maatschappij tijd en ruimte te krijgen om het kind bij zich te kunnen dragen. Maar de hechting in deze maatschappij is voor baby’s heel moeilijk. Je ziet op de kleuterscholen kinderen al afstandelijk gedrag vertonen en zich dan al generen om te knuffelen. Contact is gek in deze maatschappij. Kinderen hebben aanraking nodig. Vooral adoptief kinderen. Een eigen kamertje, een plekje met allerlei kleine dingetjes. Er zijn vele vormen die een kind kunnen helpen om te hechten. Veel geduld en liefde zijn daarvoor heel belangrijke factoren. Lenne geeft een voorbeeld van een adoptief kind, dat altijd boos tegen de adoptie-vader deed en meer naar de adoptie-moeder trok. De vader kon dat moeilijk accepteren en hij had de neiging om te trekken aan het kind. Hij probeerde teveel. Toen de vader op een avond van de cursus (Ingangen naar spiritueel begeleiderschap) thuiskwam, waarin hem duidelijk was geworden dat hij tussen hemzelf en het kind weerstand had geplaatst, zei het kind tegen hem: “Pappa, zo vind ik je wel lief.” De openheid, die deze vader op de cursus had gekregen, ontging het kind dus niet en juist die openheid heeft een goede invloed op het hechtingsproces. Identiteit gaat door de aarde heen, waardoor je je ziel weer beter gaat ontdekken. Als je niet gehecht bent, wordt het vinden van je identiteit heel moeilijk. Lenne vertelt dat zij in haar praktijk in deze situaties bij kinderen tot 9 jaar eerst gaat werken met de ouders, want via het gedrag van de ouders komt er bij het kind meer binnen dan rechtstreekse therapie bij het kind zelf toe te passen. Lenne verteld ook positieve ervaringen te hebben met een drugsverslaaafde jongere via de moeder. Voor meer informatie over haar werk nodigt Lenne u uit een bezoek te brengen aan haar website: http:// www.essentiecoaching.nu/ ©Lenne Gieles 11
