Jaarverslag Nederlands elftal seizoen 2013 Het jaar 2013 werd gekenmerkt door een groot aantal wedstrijden, een belangrijk kwalificatietoernooi en de beëindiging van het contract met coach Peter Drinnen, die bijna zes jaar in dienst was van de KNCB. Om alle wedstrijden meteen maar eens even op een rijtje te zetten: • Drie Intercontinental Cup wedstrijden • Vijf One Day Internationals (ODI) (w.o. de thuiswedstrijd tegen Full Member Zuid-Afrika) • Twee One Day Matches (ODM) • Zes Twenty20 Internationals (T20I) • Tien Twenty20 matches (T20M) • Twaalf Yorkshire Bank 40-over wedstrijden (YB40), waarvan er twee niet doorgingen, maar wel een resultaat (1-1) kenden. Daarnaast speelde de ploeg meerdere oefenwedstrijden gedurende zowel de ABN AMRO ‘On Demand’ tours als in de voorbereiding op het WK T20 kwalificatietoernooi in Dubai in november. Van alle officiële wedstrijden zijn verslagen geplaatst op de KNCB-website. Tevens was het verloop van veel ontmoetingen te volgen via het KNCB cricket Twitter account. Ook via de nodige internationale websites, zoals die van de ICC, waren de wedstrijden en het team te volgen. Soms via een live-stream, meestal ball-by-ball, en in enkele gevallen zond Eursport 2 een wedstrijd live uit, die voorzien werden door commentaar van o.a. Jeroen Smits en Jan Balk. Enkele jonge spelers zoals Vivian Kingma, Paul van Meekeren en Daniel Doram kregen de kans te laten zien wat ze konden in de diverse wedstrijden. Daar tegenover stond een kortstondige maar succesvolle terugkeer van routinier Edgar Schiferli voor de twee WCL ODI’s tegen Ierland begin juli op VRA.
Intercontinental Cup Oranje en meerdaags cricket is nog steeds een moeizame combinatie: geen enkel succes in de I-Cup. Alle drie de wedstrijden van dit jaar gingen verloren, tegen Namibië, Ierland en Canada. Namibië - Nederland (10 april – 13 april) Nederland verloor deze wedstrijd op de laatste dag, ondanks een goede runchase en een century van Tom Cooper (109). Timm van der Gugten zorgde voor een primeur met tien wickets in de wedstrijd, iets wat een Nederlands XIbowler nog nooit eerder had gepresteerd. Nederland - Ierland (1 juli – 4 juli) op Salland CC Dit duel werd binnen drie dagen gewonnen door de Ieren. Daniel Doram nam in totaal zeven wickets, zijn evenknie in het Ierse team, George Dockrell, bowlde te moeiljk voor de Nederlanders in de 2e innings met 6-39/13.2. Canada - Nederland (22 augustus – 25 augustus) Ook Canada sloot het I-Cup treffen met Nederland op de derde dag al winnend af, door de benodigde 65 runs voor de winst in 7.1 overs te scoren. Nederland eindigde op de achtste en laatste plaats op de ranglijst.
World Cricket League Championship (WK kwalificatie) Na de valse start tegen Scotland in 2012, zette Nederland in 2013 een opgaande lijn voort. In april werden de twee WCL-duels in en met Namibië gewonnen. Nederland won de eerste met 268/9 tegen 237 all out. Vooral de runs van Van der Gugten (23 uit 16) en Bukhari (27 uit 22) op het einde van de innings tilden het totaal mooi omhoog. Beide spelers deden het eveneens goed met de bal. Van der Gugten met 3-37/9.5 overs en het laatste wicket, Bukhari pakte de belangrijke wickets van Williams en opener Pitchers. Coach Peter Drinnen was uiteraard blij met de zege, maar legde de focus meteen bij de volgende wedstrijd. Twee dagen later overtrof Nederland als tweede battend het totaal van het gastland in de 48ste over: Namibië 236/5, Nederland 240/9 in 48 overs (Barresi 58). Het werd een zenuwslopend einde toen Nederland in het zicht van de veilige ste haven nog wickets verloor, maar Ahsan Malik sloeg de laatste bal van de 48 over voor vier. Aanvoerder Borren was blij met de vier punten, terwijl hij tegelijkertijd ook zelfkritiek had ‘we speelden bij lange na niet zo goed als we kunnen en hadden in deze wedstrijd nooit negen wickets mogen verliezen’. De twee thuiswedstrijden tegen Ierland op 7 en 9 juli op VRA leverden spanning en sensatie op. Ten eerste kwam Edgar Schiferli terug in de selectie, op basis van een sterk seizoen tot dan toe voor Quick. Met succes, want in de eerste wedstrijd claimde hij de wickets van Stirling en Joyce, niet de minsten. Ierland eindigde op 236, op een goede dag een score die Nederland kan halen. Maar een collaps na een goede opening (77/2 in 12 overs) zorgde voor een nederlaag met 88 runs. In het tweede duel op 9 juli kreeg Michael Rippon het vrijwel onmogelijke voor elkaar: met een zes op de laatste bal bezorgde hij Nederland na 13 achtereenvolgende nederlagen tegen de Ieren een punt door de scores gelijk te trekken: 268 om 268, de eerste tie in het WCL Championship. Daardoor kwam Nederland op hetzelfde aantal punten als Schotland. De dubbel in Canada eind augustus leverden aardig wat drama op. Nederland speelde onder protest deze twee wedstrijden. Het waren beslissende duels voor directe kwalificatie voor het WK 2015 in Australië / Nieuw-Zeeland. Het protest, dat al voor het begin van de eerste wedstrijd werd aangetekend, betrof de uitermate slechte conditie van het speelveld en het wicket waardoor, na de overvloedige regen in Toronto, het veld niet op tijd speelklaar was. Maandenlang had de Canadese organisatie, tegen de voorschriften van de ICC in, niets aan het onderhoud van het stadionveld van King City in Toronto gedaan. Bondscoach Peter Drinnen richtte zich in felle bewoordingen tot de aanwezige officials van de Canadese organisatie, niet alleen vanwege de slechte staat van het veld, maar ook vanwege het totaal ontbreken van geschikte trainingsfaciliteiten. Hij ondervond begrip, maar er werden geen maatregelen genomen. De voorzitter van de KNCB Jacques Mulders was in Toronto aanwezig en tekende namens de bond officieel protest aan. De ICC had het aan de wedstrijd voorafgaande protest van de KNCB in beraad genomen, maar ook nu geen passende maatregelen getroffen. Dinsdag werd de eerste wedstrijd na regen en een nat veld al ingekort, maar in het vervolg een dag later werd er zelfs geen over meer gespeeld ondanks droog weer. Het outfield was gedurende de hele dag te nat om te spelen. Dit resultaat (1-1) betekende slecht nieuws in het traject voor directe plaatsing voor het WK. Het tweede duel werd door een tot het uiterste getergd Nederland met overmacht gewonnen: Canada 67 all out, Van der Gugten 5 wickets, Seelaar vier en het tiende voor Bukhari Stephan Myburgh timmerde vrijwel in zijn eentje het winnende totaal bijeen (52 n.o.). Een uitslag die heel gunstig was voor de NRR, die ook nog beslissend zou kunnen worden. Afghanistan ging door twee zeges op Kenia echter op de ranglijst over Nederland heen, waardoor Oranje werd veroordeeld tot het spelen van het WK kwalificatietoernooi in januari 2014 in Nieuw-Zeeland.
Twenty20 series Kenia, Namibië, Nederland en Zuid-Afrika EPP Nederland speelde in april aansluitend aan de I-Cup en WCL-wedstrijden een serie T20’s tegen Kenia, Namibië en het Zuid-Afrikaanse EPP-team. In een opwarmwedstrijd tegen Kenia werd verloren, evenals het daaropvolgende officiële treffen in de vierkamp. Beide keren was captain Borren afwezig door een blessure. Ook tegen Namibië, liep Nederland, o.l.v. Michael Swart als vervanger van Borren, tegen een nederlaag aan. Die dag begon met een ingelaste teambijeenkomst in de voorbereiding op het duel met het gastland. Na afloop bleek de deur van de vergaderruimte van buitenaf afgesloten te zijn, waardoor de spelers door een raam naar buiten moesten: geen ideale start. Op 23 april won Oranje van het Zuid-Afrikaanse EPP-team in de strijd om de derde plaats. Een monsterscore van 206/5 (Barresi 70), was te veel voor de jonge Zuid-Afrikanen. Ahsan Malik bowlde ijzersterk met 1-8/3.2, ZA EP all out voor 164 in 19.2 overs. Dit was de laatste wedstrijd op de lange tour van het Nederlands elftal naar het Afrikaanse continent.
Yorkshire Bank 40 In de YB40 kende het team van coach Peter Drinnen minder succes dan in 2012. Van de twaalf wedstrijden werden er twee helemaal niet gespeeld (thuis tegen Northamptonshire en Warwickshire), verregende er een (thuis tegen Sussex), allemaal in de koude meimaand. Er werd twee maal gewonnen, uit bij het Worcestershire van Alexi Kervezee in een tot 18 overs ingekorte wedstrijd, en uit bij Warwickshire. Geen enkele keer kwam Oranje tot 250 runs, hoewel er uit bij Kent en thuis tegen Worcestehsire beide keren keer 249 runs werden gemaakt. Een opvallende toernooiprestatie was er van Barresi met in totaal 304 runs, een hoogste score van 69 en de meeste (34) boundary’s. James Gruijters maakte zijn debuut voor Nederland in deze competitie. Paul van Meekeren bowlde regelmatig en nam in de eerste wedstrijd, tegen Kent, drie wickets (3-42/8). De thuiswedstrijd van Nederland tegen Nottinghamshire werd in Engeland afgewerkt, in Truro tijdens de Cornwall Cricket Week. Gastspeler dit jaar was Australiër Dominic Michael, die in de Nederlandse competitie uitkwam voor Topklasser HCC. Nederland eindigde als zevende en hield alleen Warwickshire onder zich. Het was de laatste keer dat ons land in de Engelse 40-over competitie meedeed; in 2014 wordt het een 50-over toernooi, waarin landen als Nederland en Schotland niet meer mogen meedoen.
Nederland – Zuid-Afrika (31 mei) De ultieme wedstrijd in de zomer van 2013 was ongetwijfeld de ODI tegen Full Member Zuid-Afrika op vrijdag 31 mei op toplocatie VRA. Woensdagavond had een zeer plaatselijke stortbui het veld nog blank gezet, maar met inzet van groundsman Paul Polak, VRA-vrijwilligers en KNCB-personeel was het veld piekfijn in orde voor het duel, dat gelukkig onder een zeer zonnige hemel plaatsvond – een tegenstelling tot de kou die bijna de hele maand mei had geheerst. In totaal zagen 2750 toeschouwers de wedstrijd, die in de vaderlandse media aardig wat aandacht kreeg en die voor Nederland ondanks de nederlaag goed verliep. De ODI tussen Nederland en Zuid-Afrika werd door de gasten met 84 runs gewonnen. Grote man aan Nederlandse zijde was opener Eric Szwarczynski (foto), die met 98 runs achter zijn naam ongelukkig run-out ging aan het bowlers einde. Aanvoerder AB de Villiers van Zuid-Afrika, waarbij bowlers Dale Steyn en Morne Morkel buiten de ploeg waren gelaten, koos na gewonnen toss voor batten. Nederland begon sterk met de wickets van Alviro Petersen, kortgeleden opgeroepen nadat captain Graeme Smith moest afhaken met een blessure, en daarna van topbat Hashim Amla. Het was Paul van Meekeren die een outswinger produceerde waarop Amla zich verkeek en de bal met een voor de vele toeschouwers hoorbare edge in de handschoenen van wicketkeeper Wesley Barresi deponeerde. Colin Ingram en JP Duminy, laatstgenoemde terug van een langdurige afwezigheid door een blessure, brachten Zuid-Afrika terug in de race met een partnership van 151 runs. Na het vertrek van Ingram ging Duminy onverdroten door met de nieuwe man Faf du Plessis, die eveneens wat te bewijzen had na eveneens lang geblesseerd te zijn geweest. Dit partnership tot aan
de laatste bal van de innings leverde 152 runs, en een totaalscore van 341 op. Het Nederlands/Zuid-Afrikaanse publiek bracht de handen veelvuldig op elkaar voor goede fieldingacties. Er waren wel enkele momenten dat er vangkansen leken te zijn, maar vaak viel de bal dan net te kort of tussen enkele fielders in. Tegen het eind van de innings scoorde Zuid-Afrika maar liefst 120 runs van de laatste 6 overs, inclusief twaalf ogenschijnlijk moeiteloos geslagen zessen. Nederland begon met Myburgh en Szwarczynski. Eerstgenoemde ging als gewoonlijk als een raket van start. Dat leverde een opening van van 43 runs op in 7 overs, maar in de achtste over ging hij gevangen. Barresi ging op dezelfde score lbw. Szwarczynski bleef staan en bereikte zijn halfcentury door verstandig en geduldig batten. De VRA-opener leek op weg naar een century, waarbij hij onderweg Cooper en Borren (48) verloor. Op de persoonlijke score van 98 had hij echter pech dat bowler Behardien een door Bukhari recht teruggespeelde bal met de hand in het wicket stuurde, terwijl de Nederlandse opener zich nog buiten zijn veilige vak bevond: run-out! Het inmiddels tot zo'n 2.750 toeschouwers aangegroeide publiek leefde met hem mee: men had de in Zuid-Afrika geboren VRA-speler die century op zijn eigen veld zo gegund! Inmiddels was het duidelijk dat Oranje niet meer kon winnen, al brachten de laatste twee batsmen Van Meekeren (15) en Ahsan Malik (10) de score nog van 232 naar 257/9.
Twenty20 World Cup Qualifier (6 – 17 november) In de aanloop naar het WK Twenty20 kwalificatietoernooi speelde Nederland twee oefenwedstrijden, waarin nipt van Ierland werd verloren en van Italië gewonnen. In de groepsfase waren Afghanistan, Papoea Nieuw-Guinea, Bermuda, Denemarken, Nepal, Schotland en Kenia de tegenstanders. Oranje begon op 15 november ijzersterk met een zege op Afghanistan, dat voor 90 langs de kant zat. Deze score werd n e de 13 over overtroffen, met Borren (38 n.o.) als Man of the Match. Tegen het in de voorbereiding sterk spelende PNG, dat in de eerste ronde ook al van Kenia had gewonnen, werd echter een dag later verloren. Daarna volgden zeges op Bermuda, Denemarken (uistekend voor de NRR) en Nepal. In de laatste groepswedstrijd ging de winst naar Schotland, dat gedurende het toernooi steeds beter was gaan spelen. In de eerste over al viel Pieter Seelaar geblesseerd uit, waardoor Nederland een bowler tekort kwam. Daarbij kon Oranje de Schotse batsman Rob Taylor niet in bedwang houden (41 runs va 19 ballen) en Schotland kwam op 165/4. Nederland strandde op 150. Door een overwinning op Kenia plaatste de ploeg zich voor de kwartfinales. Daarin was de VAE op 27 november de opponent, en de ploeg uit het Midden-Oosten verdedigde slechts 117 runs (Malik 4-17/4) door sterk optreden in het veld van Nederland. De spinbowlers van de VAE hielden Nederland echter continu onder druk en het eindtotaal werd 107/9. De herkansing kwam een dag later tegen Schotland. Het Nederlands team plaatste zich ten koste van de Schotten voor de ICC World Twenty20 van 2014 in Bangladesh. Oranje zag zich voor de opdracht geplaatst om 148 runs te maken. Wesley Barresi ontpopte zich op deze belangrijke dag als de grote man met 75 n.o. Hij ontving de man of the Match award. In het niet meer zo belangrijke duel om de 5de plaats won Nederland van Hong Kong.
ABN AMRO ‘On Demand’ tours Tour Pretoria (maart/april) Het Nederlands elftal kende in Pretoria een intense en messcherpe voorbereiding op de komende wedstrijdenreeks tegen Namibië. Vanaf het moment dat het team op maandag 1 april arriveerde, met in de dagen erna de aankomst van Michael Swart en Tom Cooper vanuit Australië, werd er op het High Performance Centre in de Zuid-Afrikaanse stad volop getraind, zowel op fitness als op crickettechnisch gebied was het team elke dag bezig, met daarnaast uiteraard de nodige rustmomenten. De nieuwe fysiotherapeut van de selectie, Jan Stappenbelt, moest wel her en der kleine en wat grotere, maar geen ernstige, blessures behandelen.
Nederland speelde twee 50-over oefenwedstrijden, tegen respectievelijk het 2e en 1e team van TUKS. Het eerste duel e met het 2 team liep uit op een nederlaag, de tweede =na een goed gesprek de avond van te voren- met bekenden ste Graeme van Buuren (ACC) en Francois le Clus in het 1 team. werd gewonnen. Het verblijf en de faciliteiten op het HPC waren uitstekend. De voorbereiding werd vervolgd in Namibië, ter voorbereiding op de reeks wedstrijden aldaar. Tour Pretoria (oktober/november) Het Nederlands elftal bereidde zich in Pretoria voor op het WK T20 kwalificatietoernooi. De eerste twee oefenwedstrijden, op vrijdag 25 en maandag 28 oktober, werden gewonnen. De selectie, waar Michael Swart vooralsnog ontbrak door een knie-operatie vlak voor de aanvang van de voorbereiding, was dagelijks bezig met specifieke fitnesstrainingen. Netsessies en vooral veel fielding voerden de rest van de dagen de boventoon. Het team en de begeleiding heeft zich ten doel gesteld het fitste en best-fieldende team te zijn in de VAE. De eerste wedstrijd, op vrijdag 25 oktober tegen het Tuks Academy team op de Groenkloof Oval, leverde Oranje een zege op. Het tweede duel op maandag 28 oktober ging met 171 om 121 gewonnen. De selectie ging ook naar Mamelodi Township, waar een activiteit voor de kinderen op touw was gezet door de Nederlandse Ambassade in samenwerking met 'Youth Zones', een organisatie die de kinderen van het township een betere toekomst wil bieden via allerlei verschillende initiatieven. De kinderen hadden nog nooit gecricket en toonden zich heel enthousiast. Aan het einde van de dag overhandigden de Nederlandse spelers een aantal cricketsets, aangeboden door sponsor ABN Amro. De selectie keerde op maandag 4 november terug in Nederland. Het team kwam nog een paar keer bij elkaar om te trainen, voordat het zaterdag 9 november onder interim-coach Anton Roux naar de Verenigde Arabische Emiraten afreisde.
Peter Drinnen weg bij KNCB Het bestuur van de Koninklijke Nederlandse Cricket Bond besloot in oktober het contract met bondscoach Peter Drinnen niet voort te zetten. De coach van de nationale ploeg had een aflopend contract. Hij ging nog mee op de twee weken durende trip van Nederland naar Zuid-Afrika in oktober/november. Daarna werd assistent Anton Roux voorlopig interim-coach. De 46-jarige Peter Drinnen was bondscoach sinds december 2007. In de zes jaar onder zijn leiding behaalde hij goede resultaten, zoals plaatsing voor het WK van 2011 in India en het WK Twenty20 van 2009 in Engeland, waar Nederland het gastland in de openingswedstrijd op Lord’s versloeg. Nederland won ook twee keer van Full Member Bangladesh, in een ODI en in een T20. Het bestuur van de KNCB was echter van mening dat Drinnen niet de aangewezen man was die met het Nederlands elftal ook de komende stappen op de internationale ladder kon maken. KNCB-bestuurslid Technische Zaken Jeroen Smits noemde het ‘een moeilijke beslissing. Ook menselijk, want Drinnen is een fijne kerel. Er zijn mooie dingen bereikt, maar we moeten verder".
