INHOUDSTAFEL Voorwoord .............................................................................................. 2 Huisstijl .................................................................................................. 3 De nieuwe organisatiestructuur .................................................................. 3 Symposium 10 jaar GGZ ........................................................................... 4 10 jaar De Kluiver .................................................................................... 5 Hoe zit dat nu? ........................................................................................ 6 Trainerexpert vanuit het SENSEO-project..................................................... 7 Mijn kind zegt nee.................................................................................... 8 Persoonlijke assistentiedienst..................................................................... 8 De Tol .................................................................................................. 10 In the picture ........................................................................................ 11 Medische Woongroep.............................................................................. 11 Sponsorproject ...................................................................................... 12 Tuinhuisje voor natuurproject .................................................................. 12 Cijfers .................................................................................................. 12
1
Jaarverslag 2011 – DVC Sint-Jozef
Voorwoord Jaarverslag 2011 DVC SintJozef Beste lezer Een jaar … wat is nu een jaar? Voor we het goed en wel beseffen, trekt de realiteit aan ons voorbij. En er staat ons nog heel wat te gebeuren. Terwijl het zorglandschap stevig wordt herschikt, loopt DVC SintJozef zelf nog over van de ideeën en ambities. De zorg en ondersteuning voor onze cliënten kan immers nog op vele punten worden verbeterd. Zijn we niet tevreden dan? Absoluut wel! Vanuit een gedragen mensvisie geven medewerkers elke dag opnieuw het beste van zichzelf om kwaliteitsvolle zorg en ondersteuning te bieden, aangepast aan de persoonlijke vragen van cliënten. Dat is geen punt. Maar vanuit die permanente zoektocht naar de meest gepaste antwoorden ontstaan nieuwe ideeën en wordt een soort natuurlijke innovatiedrang aangewakkerd. We zien zoveel goeds gebeuren en tegelijk lonkt de uitdaging om nog beter te doen. Want dat is ons doel: het beste in ieder van ons boven halen, voor hen. Dat deden we in 2011, en dat zullen we gebiologeerd blijven doen. Veel leesplezier! Peter Van Houtven Algemeen Directeur
2
Huisstijl Met veel vuurwerk werd tijdens het Nieuwjaarsevent 2011 de nieuwe huisstijl knallend voorgesteld aan het personeel. Je kan in DVC SintJozef niet naast de nieuwe huisstijl en zijn kleuren kijken. Maar waarom koos de voorziening voor een eigen huisstijl? DVC SintJozef is een grote, veelzijdige organisatie die volop in beweging is in de welzijnssector. Omdat deze steeds professoneler wordt, heeft de organisatie nood aan een uniforme en zeer consequente huisstijl die haar identiteit duidelijk weergeeft. Een huisstijl is een vormelijke uiting van een visie. Ze visualiseert de essentie waar DVC SintJozef voor staat en communiceert deze stijl herkenbaar binnen en buiten de organisatie. Om eenduidig te communiceren, moeten logo, kleurgebruik, lettertype, beelden, enzovoort door iedereen op eenzelfde manier gebruikt worden. Daarom werd er een huisstijlhandboek met de belangrijkste huisstijlelementen uitgegeven zodat alle personeelsleden hiermee aan de slag kunnen. De nieuwe huisstijl plaatst vijf kernwaarden in de schijnwerper. DVC SintJozef wil cliëntgericht, innovatief, integer en toonaangevend zijn, vanuit een maatschappelijk verantwoorde visie op ondernemen. Deze kernwaarden zijn pas succesvol als die door iedereen in de praktijk worden gebracht.
De nieuwe organisatiestructuur De voorbije jaren is de maatschappelijke visie op zorg aanzienlijk veranderd. Het grootste verschil is wellicht dat de cliënt de zorg die hij nodig heeft meer en meer zelf wil organiseren. De overheid speelt hier ondermeer op in met nieuwe ideeën rond de uitbouw, organisatie en financiering van de zorgsector. Naar aanleiding van deze veranderingen koos DVC SintJozef ervoor om een nieuwe organisatiestructuur uit te tekenen. Bij het begin van dit traject werden enkele belangrijke beleidsprincipes vastgelegd en werd duidelijk gesteld dat de opdrachtverklaring van DVC SintJozef hierbij het richtinggevend kader zou zijn. Met andere woorden, de nieuwe structuur moest opgebouwd worden rond de behoeften van de cliënten. Als eerste stap werden zij ondergebracht in logisch bij elkaar horende profielen. Deze werden vervolgens geclusterd tot organiseerbare delen. Zo ontstond een kleurrijk pallet van 7 clusters. Vanuit deze denkoefening en een eerdere SWOTanalyse werden de bouwstenen gehaald voor een vernieuwd en transparant organigram. Het werd een helder aansturingsen organisatiemodel waarbij lijnen staffuncties scherp werden afgelijnd, uniforme functiebenamingen goed werden gedefinieerd en mandaten onderling werden afgestemd. De 'verantwoordelijken' van voordien worden binnen alle eenheden 'coördinator' genoemd. De clustercoördinatoren, de paramedisch en de facilitair coördinator overzien het geheel van de werking, over de teams heen. De agogen en de maatschappelijk werkers ondersteunen als zorginhoudelijke functies de uitvoering van het handelingsplan. Binnen de medischparamedische eenheid zijn
3
het de disciplinaire experts die de therapeuten inhoudelijk ondersteunen. Deze functies hebben een deskundigheidsbevorderende opdracht. Zowel in de agogische, de medischparamedische als in de logistieke eenheid spreken we van 'teamcoach'. Hij/zij staat in voor de aansturing en de vertegenwoordiging van de toegewezen teams. De klassieke 'hoofdopvoederfunctie' werd bewust verlaten om veel sterker te kunnen focussen op de ondersteunende rol ten aanzien van hun medewerkers. «Alles vertrekt vanuit het zorgplan» Er werd ook een nieuwe overlegstructuur uitgetekend die hier op aansluit. Alles vertrekt vanuit het zorgplan van de individuele cliënt en met de bedoeling om de communicatie hierover zo rechtstreeks mogelijk te laten verlopen. De volgende stap was de verdeling van de personeelsmiddelen. Hiertoe werden een aantal sleutels vastgelegd zoals toezicht, begeleidingsen verzorgingssleutels. Directie en kader zijn bijna drie jaar intensief en gedreven bezig geweest met de uitwerking van dit veranderingstraject. Er werd gewerkt met een stappenplan om niet overhaast en voldoende voorbereid de volgende stap te kunnen zetten in een streven om vooropgestelde deadlines te halen. Het was een hoogst noodzakelijke koerswijziging om DVC SintJozef voor te bereiden op de nieuwe tendensen in de zorg voor personen met beperkingen. Maar het was ook een boeiend traject dat, naast de begrijpelijke veranderingspijnen, enkele onverwachte positieve neveneffecten kende.
Symposium 10 jaar GGZ De intentie een bescheiden viering te houden voor het 10jarig bestaan van onze dienst geestelijke gezondheidszorg (GGZ) mondde uit in een heus symposium. Voor een vijftigtal mensen van zowel binnen als buiten DVC SintJozef, organiseerde de dienst een studienamiddag rond het thema ‘samen zorg dragen geestelijke gezondheidszorg voor mensen met een verstandelijke beperking’. De agogisch directeur en tevens de oprichter van de GGZwerking, begon de presentatie met het schetsen van het ontstaan van de dienst. Daarna presenteerden de kinderen jeugdpsychiater samen met de psycholoog een voorstelling van de werking en brachten enig cijfermateriaal over de cases waaraan ze de afgelopen 10 jaar gewerkt hebben. De heer Johan De Groef, directeur van woon-en zorgcentrum Zonnelied, sprak over geestelijke gezondheidszorg bij personen met een beperking. Hij gaf een uiteenzetting over de impact van een beperking, het bevreemdende daarvan en sprak vanuit de antropopsychiatrie. Hij was vol lofbetuigingen over de GGZ-werking en moedigde aan om verder op dezelfde efficiënte wijze gezamenlijk te zorgen voor onze cliënten. Vervolgens namen de medewerkers van de dienst uitgebreid de tijd om een casus te bespreken. De kinderen jeugdpsychiater schetste een persoonsbeeld en sprak over kinderpsychiatrische diagnostiek. Hiermee wilde ze benadrukken hoe moeilijk dit soms is voor kinderen met verstandelijke beperking. Verschillen tussen diagnoses zijn soms subtiel en plaatsen hulpverleners meer dan eens voor uitdagingen. Aansluitend sprak de
4
psychologisch assistente over het thema ‘Hoe kan je communiceren met een kind dat zich afsluit? Hoe maak je contact? Hoe kan een basis gelegd worden om therapeutisch te gaan werken?’ Het programma 'In Print' (In Print is een software programma dat communicatie door middel van pictogrammen mogelijk maakt. Het is geschikt voor het voor het maken van pictoboekjes, werkbladen, werkbeschrijvingen, dagritmekaartjes of planborden) bewees daarbij een belangrijke meerwaarde te kunnen bieden voor de therapie. Na de beschrijving van het traject liet de maatschappelijk werker de aanwezigen stilstaan bij de gezinscontext en het ruimer maatschappelijk probleem waar ook de nodige aandacht aan dient gegeven te worden. Tenslotte sprak de medisch directeur nog enkele woorden over de knelpunten in de hulpverlening. Daarbij benadrukte zij ook hoe het GGZteam een meerwaarde kan betekenen bij het samen zorg dragen. Het is van belang om niet alleen binnen DVC SintJozef, maar ook met externe diensten samen te werken. Het symposium bracht zowel inhoudelijk als organisatorisch een sterk verhaal. DVC SintJozef draagt samen met de GGZwerking en vele anderen in de voorziening, zorg voor cliënten: na 10 jaar er staan als een ijzersterk team! Dat mocht zeker gevierd worden.
10 jaar De Kluiver Een korte impressie van de viering, gezien door de ogen van één van de cliënten van dagcentrum De Kluiver. Vrijdag 21 oktober 2011 Het werd een heuse feestdag voor ons, zelfs met de medewerking van De Lijn. Na het middagmaal in De Kluiver was het klaarmaken geblazen en reden we met een lijnbus door de Seefhoek tot aan het De Koninck plein. In het Permeke complex woonden we een academische zitting bij, zagen we onszelf in een mooi gestileerde fotoreportage, heetten we de aanwezigen welkom. De agogisch directeur lichtte de ontstaansgeschiedenis van ons dagcentrum toe. De coördinator en de stafmedewerker van de agogisch directeur namen even het spreekgestoelte in beslag voor duidelijke, inleidende speeches. Ook een neuropsycholoog gaf duidelijke uitleg over wat onze hersenen meemaken om tot onze ‘ziekte’ te komen. Het was heel aangenaam om zijn uiteenzetting te volgen. Tussen de sprekers door zorgde een muzikant met een colascione, een soort luit, voor sfeervolle muziek. Weer met een lijnbus ging het richting De Kluiver, waar een toffe receptie kon beginnen (de keuken had het beste van zichzelf gegeven) en sloten we het feest af onder een mooie herfstzon.
5
Hoe zit dat nu? In het jaarverslag van 2009 was te lezen dat een testfase voor het aangepast zitmeubilair, TrippTrappstoelen met zadelzitplank, voor kinderen met ernstige motorische problemen van start ging. De aanpassingen die de ergotherapeuten en kinesitherapeuten aan deze stoelen deden, geven extra mogelijkheden aan de standaardvereisten voor een optimale zithouding aan de schoolbanken: beide voeten gesteund en het tafelblad op ellebooghoogte. Vorig jaar gebeurde de overschakeling naar ingebruikname. De situatie toen Stoelen en tafels werden aangepast met behulp van opstapen zitblokken. Deze aanpassingen namen echter veel tijd in beslag en gaven extra zwaarte aan het meubilair. Het ging ten koste van de eenvormigheid van het schoolmeubilair. voor de leerkrachten in de klas was het onhandig en de poetsvrouwen waren er ook niet erg enthousiast over. Het betreft kinderen die niet tot zelfstandig zitten komen. De zitschalen bieden een maximale ondersteuning om de zithouding toch mogelijk te maken in alle situaties. Daarom worden ze meestal in één geheel ingebouwd in de rolwagen. Hiernaast leven andere vragen om variatie te bieden in het zitten. Om hieraan tegemoet te komen werd er, als extra, een gipszitje gemaakt. Een gipszitje is een in gips gemodelleerde vorm, op maat, dat gemonteerd is op een stoel of een apart onderstel. Dit was effectief maar toch vrij omslachtig. Dit bood echter wel de mogelijkheid om een geheel andere positie aan te nemen, bijvoorbeeld spreidzit. Een andere mogelijkheid was het zoeken naar minimale ondersteuning die nodig is om actief tot zitstand te komen zo zelfstandig mogelijk kunnen zitten. Deze zitjes waren per individu op maat gemaakt en bij de vervaardiging was er rekening gehouden met doktersadviezen en ergonomische maatstaven. Situatie nu Het meubilair in het kleuter-en lager onderwijs werd na een eensgezinde beslissing geheel vernieuwd. Er wordt nu gewerkt met een modulaire stoel, met demonteeren verstelbare onderdelen, genre TrippTrapp en met tafels op tandaardhoogte. De TrippTrappstoel is een universeel onderstel, snel op maat in te stellen. Vrijwel alle mogelijkheden die we konden realiseren met een gipsopbouw, zijn nu ter beschikking. De zitplank met spreider geeft de extra mogelijkheid om een spreidzit te installeren op het onderstel van een TrippTrappstoel. Dankzij deze aangepast zitting wordt de TrippTrappstoel omgebouwd tot een actieve stoel. Deze modulaire stoel biedt extra uitbouwelementen zoals een rugsegmentje, voor extra zijwaartse ondersteuning en positionering van de romp. Hij biedt ook de mogelijkheid om een beugel vooraan te plaatsen voor extra beveiliging. Om de zithouding te optimaliseren zijn er extra’s op maat aangebracht. Door enkele zittingen uit te rusten met een schuin dijsegment en een beenspreider kan het bekken van het kind beter in positie gebracht worden. Dit kan nu in een handomdraai worden uitgevoerd. Voor zowel de kinderen als de leerkrachten betekent dit een vooruitgang. De houten opstapblokken zijn nu vervangen door
6
een instelbare ziten voetenplank van de meegroeistoel (TrippTrapp). Zowel de zitdiepte als de zithoogte is gemakkelijk instelbaar. Omdat de kinderen meer in de hoogte zitten is het veel rugvriendelijker voor de leerkrachten. Het nadeel is nu dat ze de kinderen moeten helpen ‘klimmen’ om plaats te kunnen nemen. Dit project, gerealiseerd vanuit de ideeën en expertise van de diensten ergo en kiné, is uitgegroeid tot een succesverhaal met heel positieve resultaten: · de stoel gaat mee met het kind naar de volgende klas; · het biedt een antwoord op de meest; · het is een lichtgewicht uitvoering; · de stoel is esthetisch geslaagd. Maar boven alles: het is een gepaste zorg op maat. Het is het resultaat van een innovatief en cliëntgericht team.
Trainerexpert vanuit het SENSEO-project De voorbije decennia groeide 'emotionele ontwikkeling’ uit tot een sleutelbegrip in de ondersteuning aan personen met een verstandelijke beperking. Vooral prof. dr. Anton Došen leverde een belangrijke bijdrage aan de hand van zijn ontwikkelingsdynamisch model. Het onderzoek van Došen leidde tot de ontwikkeling van een Schema voor schatting van het niveau van Emotionele Ontwikkeling (SEO) (Došen, 1990). Tussen 2004 en 2009 organiseerde DVC SintJozef in samenwerking met professor Došen een eigen opleiding en intervisietraject. (zie jaarverslag 2009) De toenemende aandacht voor de emotionele ontwikkeling in de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking had als gevolg dat de vraag naar een handleiding en een betere uitleg van de SEO steeds luider klonk. «DVC Sint-Jozef stapte met volle overtuiging in dit project» Dit leidde in Vlaanderen tot de opstart van het SENSEOproject. Het project stelde zich als doel de praktische bruikbaarheid van het SEO te verbeteren. Hierbij steunde het op samenwerking tussen het SEN (Steunpunt Expertise – Netwerken), de Universiteit Gent en voorzieningen uit de sector. DVC SintJozef stapte met volle overtuiging in dit project. Eén van de resultaten is de ontwikkeling van de SEOR (Schaal voor Emotionele Ontwikkeling bij mensen met een verstandelijke beperking – Revised). Emotionele ontwikkeling bij mensen met een beperking bepaalt in belangrijke mate mee de aard en de zwaarte van de nodige zorg en ondersteuning. Tegelijk blijft het een moeilijk meetbare factor. Door middel van de SEOR probeert men hieraan tegemoet te komen. Tegelijk wilde men met het SEN–SEOproject ook een beweging van positieve sensibilisatie in gang zetten om het belang van de emotionele ontwikkeling in zoveel mogelijke Vlaamse voorzieningen onder de aandacht te brengen. De eerste SENSEO trainers staan klaar om met het vormingspakket aan de slag te gaan. Eén van onze agogen heeft zo een opleiding tot trainerexpert gevolgd. Zij zal vormingen geven en zich richten tot zowel de eigen voorziening als tot andere voorzieningen. De vorming zelf bestaat uit 4 modules van telkens 3 uren: • Theorie en conceptualisering; • Inschaling van de SEOR
7
aan de hand van • Vertaling naar ondersteuning; • Zelfevaluatieinstrument.
Mijn kind zegt nee Kinderen zitten geregeld in de knoop met tegendraads en soms ook agressief gedrag van kinderen. Voor het team van de kleuteren structuurwerking leek het zinvol om voor dit gedeelde probleem tijd uit te trekken. In het voorjaar werd daarom een informatieavond opgezet voor ouders en begeleiders, met als spreker de begeleidend agoog. In eerste instantie was de informatieavond bedoeld om ouders te laten zien dat zij niet de enigen zijn die worstelen met tegendraads gedrag van hun kind. Dit wil niet zeggen dat zij vervelende kinderen hebben of dat ze minder capabel zijn als ouder. Het gedrag hoort bij de ontwikkelingsfase van hun kind. Dit was de tweede doelstelling van de avond: inzicht geven in de ontwikkeling achter het gedrag. Begrijpen waarom een kind ‘moeilijk’ doet, maakt het gemakkelijker om handvaten te vinden om hier bewuster mee om te gaan. «uitwisselen van dagelijkse worstelingen» Voor de vormgeving baseerde de agoog zich op de theorie over de emotionele ontwikkeling van prof. dr. Anton Došen. Tegendraadsheid is een thema dat in volle glorie komt in de derde fase van de emotionele ontwikkeling: de individuatiefase. Het kind zet zich heel bewust af van de mensen die voor hem zorgen en waar hij zich goed bij voelt. Het zegt nee” om nee te zeggen. Legt zich op de grond, laat zich hangen, gilt de boel bijeen en geeft er desnoods nog een slag bij; alles wat nodig is om zeker te zijn dat het opgemerkt wordt. Dit is niet evident om mee om te gaan: het vraagt een behoorlijke evenwichtsoefening zowel van ouders als van kinderen. De individuatiefase is een complexe fase omdat er veel positieve en negatieve elementen in verweven zitten. Het positieve is dat een kind dat tegendraads is ook een kind is dat opkomt voor zichzelf, actief naar controlemogelijkheden zoekt, vasthoudt aan gevoelens en ideeën en communiceert! Stuk voor stuk vaardigheden die we graag tot ontwikkeling zien komen. De negatieve elementen hangen samen met een nog beperkte mate van ‘socialisatie’. Een kind doet veel dingen die niet gepast zijn, op manieren die we liever niet zien. Maar jonge kinderen kunnen nu eenmaal niet alles tegelijk: in eerste instantie leren ze hun ik manifesteren, in tweede instantie schaven ze de wijze waarop bij. Aan het einde van de uiteenzetting was er gelegenheid voor een gesprek tussen de ouders en de begeleiders. Het uitwisselen van dagelijkse worstelingen bracht heel wat luchtigheid in dit toch wel complex en moeilijk thema.
Persoonlijke assistentiedienst Sommige mensen met een beperking willen liever thuis blijven wonen dan naar een voorziening te gaan. Anderen verblijven in een voorziening, maar willen meer inspraak in het organiseren van de zorg.
8
In beide gevallen heeft de persoon met een beperking hulp nodig bij het volbrengen van allerlei dagelijkse taken zoals hulp bij het eten, opruimen, verplaatsingen, enzovoort. Een Persoonlijk Assistentie Budget (PAB) biedt voor deze mensen een oplossing. Een PAB is een budget dat het VAPH aan mensen met een beperking geeft. Met dat budget kunnen zij hun assistentie thuis, op school, in een voorziening of op het werk organiseren en financieren. Voor een persoon met een beperking is dit niet eenvoudig. Daarom zoekt de Padienst samen met de persoon met een beperking naar een oplossing. DVC SintJozef zoekt steeds naar een optimale manier om haar jarenlange expertise ten dienste te stellen van personen met een motorische beperking. Dankzij de opgebouwde kennis, ervaring en het uitgebreide netwerk kan DVC Sint-Jozef op veel vragen een antwoord bieden. «een klantgerichte dienstverlening» Door jarenlange expertise en specialisatie in motorische en verstandelijke beperkingen kan de voorziening haar dienstverlening eveneens bieden aan zeer specifieke doelgroepen zoals cliënten met de ziekte van Duchenne, cliënten met een Niet-Aangeboren Hersenletsel enzovoort. De meerwaarde van de PA-dienst is een klantgerichte dienstverlening waardoor elke cliënt een ‘service’ krijgt op maat. Deze dienst biedt de mogelijkheid om gespecialiseerde persoonlijke assistentie in te kopen. Samen met de zowel minderjarige als volwassen cliënt stelt hij een op maat gemaakte dienstverlening samen. Dit is in eerste instantie een gespecialiseerde assistentie bij verzorging en/of begeleiding thuis, op school, tijdens vrijetijdsbesteding enzovoort. Enkele voorbeelden : · gespecialiseerde (kinder)opvang · assistentie bij zelfverzorging · assistentie op vakanties · agogische begeleiding · administratieve ondersteuning · individuele, praktische en technische De PA-dienst van DVC SintJozef werft zelf de persoonlijke assistenten aan en stelt die ter beschikking van de betrokken budgethouders. Ze neemt dus het volledige werkgeverschap met al zijn verplichtingen voor eigen rekening. Getuigenis van een budgethouder sinds 2011 Enkele maanden geleden ben ik naar de Padienst van DVC SintJozef gestapt met een vraag voor praktische hulp en ondersteuning bij huishoudelijke activiteiten. De eerste contacten verliepen zeer vriendelijk. Ik heb samen met de Padienst goede afspraken gemaakt: wat ik precies wou dat er bij mij thuis gebeurt en wanneer dat voor mij het best past. Er is rekening gehouden met al mijn wensen en vrij snel kon ik de ondersteuning krijgen die ik nodig had. Als er dingen niet
9
lopen zoals ik het wil, kan ik steeds contact met hen opnemen. Zo kon ik onmiddellijk terecht bij de Padienst toen er een probleem was met mijn postbode. Ik heb het gevoel dat ze bij DVC SintJozef echt wel vertrekken vanuit de budgethouder zoals het hoort. Getuigenis van een budgethouder sinds 2004 Ik ben Jan, word 53 jaar en heb een handicap sinds de geboorte. Na mijn schoolcarrière in DVC SintJozef heb ik 13 jaar gewerkt. Door een ongeval werd ik rolstoelafhankelijk en sindsdien ben ik huisvader. Een begeleidster van DVC Sint-Jozef vond PAB echt iets voor mij en ondertussen geniet ik al 8 jaar van dit budget. Er werken drie assistenten voor mij en dat zijn mijn vrouw, mijn zoon en dochter. Ik heb het geluk dat mijn gezin dit wil en kan opnemen. Zij combineren dit met een andere job. Mijn zoon werkt deeltijds in DVC SintJozef en dat vraagt natuurlijk heel wat organisatie. Door dit budget bepaal ik mijn eigen leven, ik bepaal ‘wat’ er moet gebeuren en ‘wanneer’. Het is misschien niet altijd gemakkelijk, maar het gaat over mijn leven. Natuurlijk is er overleg nodig met de assistenten. Er komt heel wat papierwerk bij kijken, administratieve rompslomp zou ik zeggen. En de assistenten moeten wel flexibel zijn, het is geen nine to five job.
De Tol Op woensdagen en in de vakanties verblijven er twee groepen jongeren van De Tol in de Blivensstraat te Deurne. De 12- tot 21-jarigen die daar terecht kunnen, hebben een matig verstandelijke beperking. De jongeren van de ene groep verplaatsen zich zelfstandig tussen thuis en De Tol en kunnen zich binnen de maatschappij zelfstandig bewegen. Zij hebben hun eigen lokaal waarin zij allerlei activiteiten doen. Er staan verschillende computers, muziekinstallaties, een Playstation, een WII, een pooltafel, een flipperkast, enzovoort. Sinds vorig jaar heeft deze groep er ook een dansstudio en een DJ-installatie bij. Op die manier kunnen ze zich uitleven op hun favoriete muziek. De jongeren van de andere groep hebben meer ondersteuning nodig bij hun zelfstandigheid en aangeboden activiteiten. Een begeleider gaat samen met hen van de school naar de dagwerking. Bij het huiswaarts keren, is er begeleiding naar de opstaplaats van De Lijn. Hier kunnen ze zelfstandig de bus nemen. Ook deze groep heeft zijn eigen computers, Playstation, pooltafel en flipperkast. Sinds vorig jaar hebben zij een 'droomruimte'. Op een groot krijtbord worden hun dromen visueel gemaakt. Hierdoor worden ze concreter en duidelijker. Dit helpt ze hun dromen makkelijker uit te voeren. Er is een gemeenschappelijke ruimte waar ze naar hartenlust kunnen tafeltennissen en in de keuken wordt er regelmatig gezamenlijk gekookt. Daarnaast is er ook een 'houtkot' waar de jongeren kunnen timmeren en
10
knutselen. Naast een groot aanbod van activiteiten kunnen de jongeren ook buiten spelen, basketten, voetballen, enzovoort.
In the picture Kunst met een grote K. Tijdens de tentoonstelling ‘In the Picture’ in De Kade kon iedereen ervan genieten. Na de verwelkoming door de artiesten zelf en het vertonen van ‘the making off' film, konden de talrijk opgekomen bezoekers 104 werken bewonderen en daarna genieten van een geanimeerde veiling. De verkoop van de werken, postzegels en kaarten is volledig ten voordele van de eigen werking. Dikke proficiat aan de kunstenaars van De Kade!
Medische Woongroep DVC SintJozef kreeg de laatste jaren vanuit verscheidene RIZIV voorzieningen voor revalidatie steeds meer aanvragen voor het opnemen van kinderen met een zwaar medische problematiek. Het betreft vooral kinderen met een degeneratieve aandoening die nergens anders terecht kunnen. De noodzaak voor het oprichten van een gespecialiseerde woongroep drong zich op. De stuurgroep van cluster Lichtblauw bereidde een concept voor met als kerngedachte ‘van patiënt naar cliënt’. Vertrekkend vanuit deze gedachte gaan ze samen met de agogisch begeleiders voortdurend op zoek naar hoe een kind ‘kind’ kan zijn ondanks zijn/haar medische problematiek. Hierbij trachten de begeleiders steevast tot een optimaal evenwicht te komen tussen medische en andere zorgvragen. In september 2011 ging de woongroep Klaverblad van start voor 7 kinderen wiens zorg voor het fysiek welzijn primeert omdat gezondheidsproblemen het functioneren overschaduwen. Deze kinderen hebben specifieke omkadering van dagbesteding nodig. Belangrijk hierbij is dat het ritme van het kind gevolgd wordt: bijvoorbeeld onderwijs en therapie op momenten dat de cliënt het fysiek aankan. In de vrijetijdsbesteding van de cliënt streven de begeleiders naar maximale aansluiting bij het reguliere circuit (jeugdbeweging, tekenschool, muziekschool, …). Het doel is een totaalaanbod. Dit is een geïntegreerd aanbod met aandacht voor fysiek welzijn, comfort, ritmering, dosering, oog voor emotioneel welbevinden, plezier, ontspanning, leren, vrije tijd, individuele ondersteuning bij verlieservaringen, enzovoort. Een goede balans tussen verzorgingsmomenten, school, activiteiten en rustmomenten vraagt flexibiliteit, zorg, begeleiding en ondersteuning op maat. Alle medewerkers die bij de cliënt betrokken zijn, streven naar een nauwe samenwerking met de ouders en het ruimere familiaal netwerk. «van van patiënt naar cliënt»
11
Wanneer de zorg op medisch vlak te intensief wordt en het verzorgend en begeleidend personeel deze niet meer kan bieden binnen de voorziening, worden de cliënten van het Klaverblad opgenomen in het ziekenhuis. Een of meerdere artsen verbonden aan de voorziening bepaalt na overleg met het kernteam wat de interne werking kan dragen en wat niet. De begeleiding onderhoudt de contacten met de cliënt in het ziekenhuis. Ze gaan zelf ook regelmatig op bezoek in het ziekenhuis en ze zorgen er ook voor dat de andere leden van de woongroep en de begeleiders zo veel mogelijk contact houden, zowel telefonisch als via Skype. Een goede samenwerking met de afdeling waar de cliënt regelmatig opgenomen wordt, is tevens van heel groot belang.
Sponsorproject Jos Dejongh, eind augustus 2011. DVC SintJozef kent Bouwbedrijf Jos Dejongh als aannemer van de nieuwbouw van De Kade. Het echtpaar wilde geen geschenken voor hun verjaardag, maar nodigden de gasten uit een bijdrage te doen die integraal geschonken zou worden aan onze voorziening. Het werd uiteindelijk een cheque van € 15 000. Dit was ruim voldoende voor de financiering van zonnewering voor gans de nieuwbouw op de campus in Kalmthout. DVC SintJozef draagt een dankbaar hart uit naar alle schenkers.
Tuinhuisje voor natuurproject In 2009 lanceerden de begeleiders van dagcentrum De Kade een heus natuurproject. De omgeving in de Kalmthoutse Missiehuislei leende zich perfect om de cliënten te leren genieten van de schoonheid van de natuur en het ritme van de seizoenen. Vol goede moed en met heel wat enthousiasme van de cliënten begonnen ze eraan. Er was echter geen vaste ruimte om bij elkaar te komen. Het herhaaldelijk heenenweer moeten sleuren van onder andere zakken potgrond, plantjes en bloempotten riep al snel het droombeeld van een eigen tuinhuis op. In 2011 kon deze droom in vervulling gaan door gulle giften van verschillende sponsors. De opbouw van het tuinhuis kon gestart worden. Geen gesleur meer met potgrond. Het tuinhuis werd een ware oase van rust waar de cliënten naar hartenlust hun groene vingers kunnen uitleven, de vogeltjes observeren, een hertje voorbij zien dartelen, … Er is nog heel wat werk aan de winkel, maar ze hebben er zin in!
Cijfers Resultatenrekening Balans KENGETALLEN VASTE ACTIVA VLOTTENDE ACTIVA
BOEKJAAR 2011 € 9.121.214 € 34.714.761
BOEKJAAR 2010 € 9.283.279 € 45.351.026
12
BALANSTOTAAL EIGEN VERMOGEN VOORZ. RISICO'S EN KOSTEN SCHULDEN BEDRIJFSOPBRENGSTEN BEDRIJFSKOSTEN WERKINGSRESULTAAT FINANCIEEL RESULTAAT UITZONDERLIJK RESULTAAT RESULTAAT CASH FLOW
€ € € € € € € € € € €
43.835.975 10.835.756 794.422 32.205.797 19.490.560 19.572.654 82.094 6.407 59.580 148.081 765.621
€ € € € € € € € € € €
54.634.304 11.205.696 792.453 42.636.155 18.394.613 18.371.878 22.735 107.562 157.996 288.293 562.139
Bezoek onze website www.dvcsintjozef.be DVC Sint-Jozef Galjoenstraat 2 2030 Antwerpen 03/541 33 80
[email protected]
13
