iva Moe en Prikkelbaar? TANDPASTA in tuben ä 25 & 60 cts. N.V. DE ERVE WIJSMULLER'S PAPIERHANDEL Huidenstraat 26 AMSTERDAM Opgericht in 1777

Oordeel zelf maar! De lavendergeur van alle Old Cottage toiletartikelen is zoo decent, dat van de vrouw, die Old Cottage op haartoilettafel heeft, ook in het meest exclusieve gezelschap,'n bizondere aantrekkingskracht uitgaat. Sprenkel eens'n paardruppels Old Cottage Lavenderwater op uw linnengoed voor U het in de kast bergt. Dagen en maanden later is 't, alsof uw linnen in een oud-Engelschen tuin werd gebleekt, de frissche opwekkende geur van het lavenderkruid waait U tegen! Imp.: RICHARD WERNEKINCK & Co., Huddestraat 9, Amsterdam-C.

(BroÄStttitlte tfrmukv %&$ en %uïïlater Na ontvangst aan bovenstaand adres van 50 cent in postzegels of postwissel ontvangt U ter kennismaking een keurig doosje Lavender Water, Poeder en Crème ter waarde van 70 cent. VerschUnt wekelyks — Prys per kwartaal f. 1.95

Red. en Adm. Galgewater 22, Lelden. Tel. 760. Postrekening 41880

^^^

ivA TANDPASTA

Moe en Prikkelbaar?

*

*#

in tuben ä 25 & 60 cts. Vat moeten we doen om hem lijn ~ handen te laten wasschen?

x^

Dank er nu eens aan, hoe gemakkelijk een detective jouw vingerafdrukken herkennen.

SANATOGEN zal U spoedig weer nieuwe Gezondheid en Levenslust geven Heusch probeer Sanatogen eens. Meer dan 25-000 doktoren hebben schriftelijk een goedkeurend oordeel over Sanatogen gegeven. Het is dus wel zeer zeker betrouwbaar. Velen van Uw kennissen - meer dan gij denkt - hebben aan Sana-

togen hun onbezorgde gezondheid te danken. Ga nog vandaag naar Uw apotheker of drogist en begin met Sanatogen. Dan zult gij ook spoedig weer genieten van dat gevoel van jeugdige kracht en weer verlost zijn van die slapheid en prikkelbaarheid.

-

,ft.:^

piiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniriiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiinillllllllllHllllllimillllli

N.V. DE ERVE WIJSMULLER'S PAPIERHANDEL Huidenstraat 26

AMSTERDAM Opgericht in 1777

LEDERBEWERKING

..• •

ALLE INSTRUMENTEN, MATERIALEN EN LEDERSOORTEN VOOR DE LEDERBEWERKING

Gratis Geïllustreerde Catalogus op aanvraag HANDENARBEID, PAPIER EN CARTON FANTASIEPAPIEREN, ALLE SOORTEN KARTON, BOEKBINDERSLINNEN'ENZ. ENZ. Monsterboekje wordt aan keepers gratis verstrekt

■+r**r

miiiiiiHHimiiiiiiiniinniiunnimiiiiirimmilillllllHIIHIIIIHIIIIHHI - 2-

Dit jonfl« Ufa^tarr.«. w.rd \m Gr« fl#bor«n. Nadat xm eerst in kleinere rollen wat opgatredan, werd za gaén0agaard. om da hoofdrol ta tpalan In „Blut und Scholia". Nadien trad zij

In „Victor an Victoria" op. DH «alzoan «•I Xlj da hoofdrol vervullen In een ige korte Ufa-loonflimi.

■

1:

QjOirsplsck uvphjoual doop oL 'Jiuuarcz i. c spoorbaan was in de rotsige I bergen uitgehouwen en de verblindende sneeuwstorm, die onverwacht en met groote kracht uit het Noord-Westen was komen opzetten, had er hoopen puin en sneeuw op neer gestapeld, die zich door de menigvuldige stormen hadden losgemaakt. De transcontinentale trein was op een wonderbaarlijke wijze aan een dergelijke verschuiving ontkomen, maar werd een mijl verder door een andere sneeuwlawine opgehouden. In het salonrijtuig koesterden een tiental passagiers zich in de behaaglijke geriefelijkheid van een luxe-trein. Eer. van hen, een forsche, drukdoende, spraakzame jongeman, van wien dat eigenaardige fluïdum uitging, dat zoo vaak op langdurige trein- of zeereizen een passagier tot het middelpunt der conversatie maakt, beschreef een jachtpartij in de onmiddellijke omgeving van den ingesneeuwden trein. Terwijl zijn mcdedeelingen bestemd waren voor ieder, die zich binnen gchoorsafstand bevond, schenen zij toch speciaal gericht tot een aantrekkelijk jong meisje, met wie hij, zooals dat op reis vaker gaat, op nogal intiemen, voet was geraakt, een feit, dat enkele vrouwelijke reizigers van rijperen leeftijd bedenkelijk het hoofd deed schudden. De verteller scheen er zich niet bewust van te zijn, dat de aandacht van het jonge meisje van hem dwaalde naar een eenigszins triest uitzienden jongeman, die afgezonderd van de overigen, aan den anderen kant van den coupé zat. De jongeman had blijkbaar geen erg in Miss Deanes belangstelling. Integendeel, hij was op het moment bezig een middel te bedenken, hoe hij die belangstelling zou vermogen op te wekken. Drie dagen reeds werkten zijn hersens aan dit probleem en zonder merkbaar succes. Hij was zeker niet onknap, maar een ietwat beschroomd en onopvallend type. Philip Laird leek een sympathieke jongen, iemand, waarmee men gaarne kennis maakte, als men er in zou kunnen slagen een bres te maken in zijn onnatuurlijke gereserveerdheid. Plotseling werd het gezelschap gestoord. De hoofdconducteur kwam binnen, een ongewoon ernstige uitdrukking op zijn goedmoedig gezicht. „Er is iemand gevaarlijk ziek in een van de slaapwagens," kondigde hij aan. „Buikvliesontsteking, zegt Dr. Leeds. Gelukkig, dat er toevallig een dokter met dezen trein meereist." „Wie is de patiënt ?" vroeg de forsche, welbespraakte man. „Een jong meisje, Mr. Galer. Lloyd is haar naam. Ze is in Winnipeg ingestapt. Sommigen van u zullen haar wel gezien hebben. Gisterenavond is zij ziek geworden."

Bi

Eenigen der passagiers herinnerden zich haar. Een zwak uitziend, lief, blond, jong meisje. De reizigers in het salonrijtuig betuigden mompelend hun medegevoel. Galer verklaarde, dat er iets gedaan behoorde te worden. „Ja, daarom ben ik ook hier," antwoordde de conducteur. „Dokter Leeds reist mee tot aan de kust. We hoopten miss Lloyd tot Vancouver te kunnen brengen, maar de toestand is verergerd door den schok van de sneeuwverschuiving, denkt de dokter. In ieder geval moeten we hier tot morgenochtend blijven staan en binnen zes uur is een operatie noodig — anders is er geen hoop meer. Dokter Leeds heeft zijn instrumenten, maar geen chloroform. En die moet hij natuurlijk hebben. Het personeel van den trein heeft de handen vol, om de baan vrij te maken. Er kan geen man gemist worden — tenzij er niemand anders is. Kent een van u de streek hier ? Even achter ons takt een spoor van de hoofdlijn af, dat gedeeltelijk om den berg loopt — twee mijlen zoowat — aan het eind er van is een groot houthakkerskamp. Dat zijlijntje wordt voor goederenvervoer gebruikt. Ze hebben daar een dokter en' die heeft, op zoo'n afgelegen post, vast en zeker

Vraag driehonderd en zeventien Door wien is de schrijfmachine uitgevonden? Wij zullen een hoofdprijs en vijf troostprijzen verdeelen onder degenen, die ons vóór 9 Maart (Indische abonné's vóór 9 Mei) goede oplossingen op deze vraag zenden. Adresseeren aan: Redactie ,,Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden. Op briefkaart of enveloppe s.v.p. duidelijk vermelden: Vraag 31 7.

De toekenning der prijzen en troostprijzen geschiedt volgens een systeem, waarbij alle inzenders van goede oplossingen gelijke kansen hebben op het verkrijgen der prijzen.

Vraag driehonderd en dertien De Walkurpn waren in de Noorsche mythologie godinnen, die na een veldslag de door Odin, den oppergod, ten doode gedoemden naar het Walhalla brachten. De hoofdprijs viel ten deel aan den heer C. P. Trouwborst te Rotterdam. De troostprijzen konden we toekennen aan mejuffrouw K. A. Luitink, Amsterdam; mevrouw J. K. Wieland—Lus, Tilburg: mejuffrouw J. Tappe, Dordrecht: den heer F. Engström, Rotterdam: mejuffrouw D. v. Noordt, Scheveningcn. - 4 —

chloroform." De conducteur liet zijn blik door den wagon gaan en liet dien toen op Galer rusten. „Een mensch zet zijn leven op het spel door er in zoo'n storm op uit te trekken," merkte Galer op. De warme klank was bijna geheel uit zijn stem verdwenen. „Ik had gedacht, dat er wel iemand zou willen gaan," zei de conducteur, teleurgesteld. De mannelijke passagiers bewogen zich onrustig op hun zitplaatsen. Voor het meerendeel waren het oudere beeren, zakenmenschen, ongeschikt, om een feilen sneeuwstorm in de Canadeesche Rockies te trotseeren. „Ligt er veel sneeuw ?" De conducteur keek den spreker onderzoekend aan. „Ja, een voet of wat, buiten den wind," gaf hij toen ten antwoord. Het was Philip Laird, die gesproken had. Een onverklaarbare opwelling had hem de woorden naar den mond gedreven en voor het oogenblik was hij het middelpunt van de groep. Hij zag, dat het meisje, waarmee hij zoo dolgraag zou willen ktyinis maken, hem vriendelijk aankeek. Er ging iets bezielends, iets aanvurends van haar uit. De rol van een nul, die tot nu toe steeds de zijne was geweest, begon hem plotseling uit het diepst van zijn ziel tegen te staan.

■

Onbewust sloten zijn vingers zich om een met kant omzoomd zakdoekje met de voorletter „M" in een hoek geborduurd, dat in zijn zak verborgen zat. „Maar u kent deze streek toch, Mr. Galer," hoorde Laird een der dames zeggen. „U vertelde zoo straks ..." „O, dat was veel verder naar het Oosten," verklaarde Galer. „Toen ik twee beren na elkaar neergelegd heb." De conducteur begon aan te dringen. „Als we geen chloroform krijgen, is 't met het meisje gedaan. Het kan niet meer wachten. Maar gaat u vooral niet, Mr. Galer, als u niet het gevoel hebt, dat u het kunt. Dan moet in vredesnaam een van de treinmenschen maar gaan." Galer scheen allesbehalve op zijn gemak en zei niets. De andere passagiers sloegen hem ademloos gade en wachtten op de beslissing, die den indruk bevestigen zou, welken Galer hen van zijn karakter gegeven had. En Galer, dit voelend, wilde niet beneden dien indruk blijven. Hij stond op, groot en forsch, met een vertoon van gave kracht. „Ik zal gaan." Hij was zich bewust van het dramatische effect van zijn woorden. Zijn machtig lichaam domineerde het troepje menschen geheel en onmiddellijk was hij omringd door de bewonderende en gelukwenschende medereizigers. „Ik denk, dat er anders niemand is, die wil gaan?" merkte hij op en er

"y*#mM

-■.-......;/.;..„://.„,.z^/;.....,^, fc^/

f^1''JÉW

JOSEF SCHAKEWITZ

]

lag meer zekerheid dan veronderstelling in zijn toon. „Ja," klonk een stem. „Ik zal gaan." Een verbaasde stilte volgde, terwijl de reizigers zich naar den spreker keerden. Laird, in het besef van de sensatie, die zijn woorden veroorzaakten, was zichtbaar verlegen. Het bloed steeg in golven naar zijn hals en zijn gezicht. „Ik ga met u mee," herhaalde hij opnieuw. Zijn stem was nu sterker, positiever. Miss Deane had geen oog van hem af; op haar gezicht lichtte voldoening over dit wonder van zich onverwacht manifesteerende persoonlijkheid. Er was iets in haar rüstigen, peinzenden blik naar Laird, die van méér getuigde dan van een enkel voorbijgaande belangstelling. Het leek eerder de vriendschappelijke waarneming van iemand, die een theorie heeft ontwikkeld en plotseling een gelegenheid krijgt, die op de proef te stellen. Laird zag het en een vreemde vervoering rees in hem omhoog. Het was niet Galer, maar een tengere heer van« middelbaren leeftijd, die het eerst van zijn verrassing bekwam. „Mijn brave man," protesteerde hij, „dat is buiten kwestie. Daarvoor is een sterke, flinke persoon als Mr. Galer noodig. Neemt u mij niet kwalijk, maar ..." „Dus u vindt mij niet flink genoeg?" vroeg Laird kalm, maar met een beslistheid, die niemand bij hem vermoed zou hebben. „Misschien hebt u gelijk, maar ik ga toch." „Het is beter van niet," mengde Galer zich thans in het gesprek. „Ik speel het alleen wel klaar. Het is een ontzettende storm, vol gevaren." „Het gevaar kan mij niet schelen," hield Laird koppig vol. Hij keek Galer recht in 't gezicht, toen liet hij zijn blik langs de anderen in den wagen gaan. Van alle aanwezigen scheen alleen het meisje hem te begrijpen. Er vlamde iets in hem op. Een eigenaardige uitdrukking lag in Galers oogen. „Ik heb u er werkelijk niet bij noodig. Mr. Laird. U zou mij maar in den weg zijn. Ik zal werk genoeg hebben, om op mezelf te pa&sen. U bent heusch niet het type voor zoo'n onderneming." Deze openlijke verklaring bracht een diepe kleur op Lairds gezicht. „Toch ga ik mee." En met deze woorden keerde Laird zich om en ging naar zijn compartiment. II. Iemand van het personeel leende Laird een paar zware schoenen, een wollen trui, een dikke jas en een paar warme, wollen handschoenen. Hoe hij ook het land aan hem had, hij zou met Galer op expeditie moeten gaan en Laird v/ilde zich juist aan het andere eind van den wagon bij zijn forschen medereiziger voegen, waar een bewonderende groep hem omstuwde, toen hij zijn naam hoorde. Het was het meisje. „Geeft u zich wel volkomen rekenschap van wat u gaat doen. Mr. Laird ?" begon ze. „Het is heel mooi van u, maar..." Bedremmeld aarzelde ze en zweeg toen.

PALL MALL

N.V. VER. ROTTERDAMSCH-HOFSTAD-TOONEEL

DE AFGEZANT TOONEELSPEL IN VIER BEDRIJVEN VAN HENRY BERNSTEIN

Vele malen mochten wij in deze kolommen schrijven over allerhand tooneelstukken. En meestentijds — het pleit voor ons vaderlandsch tooneel — in lovende bewoordingen. Het is zoo gemakkelijk om iets af te kammen; fouten zijn altijd en overal wel te vinden. Doch waar het noodig is, daar moet de critiek toch niet zwijgen. Zoo is het met dit tooneelspel „De Afgezant", dat uit het Fransch van Henry Bernstein vertaald is. Het heeft ons helaas vrijwel geen moment kunnen boeien. „Le Messager" is Bernsteins op één na laatste stuk en men krijgt het gevoel, dat de auteur zich door net groote en inderdaad gerechtvaardigde succes van vele zijner oudere geesteskinderen heeft laten verleiden, om nu maar verder precies te schrijven wat hem in de pen kwam, zonder zich ook zelfs maar in het geringste om de gangbare eischen, aan het tooneel gesteld, te bekommeren. Het mag dan waar zijn, dat Bernstein in Parijs een kleine groep van geestverwanten heeft, die dit stuk zeer hoog schatten, dat is in de eerste plaats nog geen reden om het spel hier in Nederland op te voeren. In die tweede plaats wil het ons, vooral bij een tooneelstuk, zeer riskant voorkomen, om zich zoo zeer in subtiele psychologische kwesties te verdiepen als deze auteur doet. Dat moge goed zijn in een roman, dien men in alle rust en stilte lezen kan en waarbij men desnoods na iedere halve bladzij met lezen kan ophouden, om het gelezene te overdenken en te verwerken — op de planken komt zoo iets zelden tot zijn recht. We zullen in zeer weinige woorden even den inhoud trachten weer te geven. Nicolaas Dange (Louis Gimberg) woont in Centraal Afrika, daarheen gezonden door een of andere handelsmaatschappij. Hij is alleen ffegaan om het geld te verdienen, waardoor hij (na een mislukt eerste huwelijk) nu met Hélène (Fie Carelsen) zal kunnen trouwen. Als assistent krijgt hij Gilbert Rollin (Dick van Veen), een veel jonger ingenieur, die eveneens een vrouw „U vindt mij niet flink genoeg, nietwaar. Miss Deane?" antwoordde Laird. Drie dagen lang had hij er van gedroomd met haar te "kunnen spreken en nu zijn droom werkelijkheid werd, was hij merkwaardig meester van zichzelf. „Neen, neen, dat is het niet." Een verwarde uitdrukking kwam in haar oogen. „U bedoelt, dat ik niet zoo'n flinken indruk maak als Mr. Galer?" „Bent u ooit in deze bergen geweest. Mr. Laird ?" was haar wedervraag. „Vanmorgen heb ik ze pas voor het eerst van mijn leven gezien." Ze glimlachte. „Dat is het hem juist; Mr. Galer is gewend zware tochten te maken. Hij heeft herhaaldelijk in de Rockies gejaagd en gevischt, terwijl u heelemaal geen ervaring hebt." „Heeft Galer u gevraagd mij dit te zeggen. Miss Deane ?" Haar verlegenheid nam toe en Laird vroeg zich af, waarom Galer zooveel moeite deed, om van zijn gezelschap af te komen. -6-

Dick van Veen en Fle Carelsen.

in Frankrijk achterlaat In de eenzaamheid van hun bungalow komt Dange steeds weer te spreken over zijn verlangen naar Helene. Zoo overtuigd en innig spreekt hij van haar, dat RoHin daardoor (hoewel hij haar in het geheel niet kent) eveneens geheel van Hélène vervuld raakt. Als RoTlin met ziekteverlof naar Frankrijk terugkeert, heeft hij zijn eigen geliefde totaal vergeten; voor hem bestaat nog slechts Hélène. Hij bezoekt haar als Dange's „afgezant" en spreekt veel van zijn verlangen naar haar. Ten slotte vergeten deze Beiden Dange en meenen een oogenblik, dat zij voor elkaar geschapen zijn. Als Dange echter terugkeert, voelt Hélène, dat zij den anderen man toch meer liefheeft en trekt Rollin zich diep bedroefd terug. Vooral het eerste bedrijf, waarin het drama zijn geheelen grondslag vindt, is eindeloos taai door zijn haast onafgebroken dialoog. En men kan nauwelijks volhouden, dat het in de verdere bedrijven veel beter wordt. Daar komt nog bij, dat werkelijk goed spel alleen Fie Carelsen geeft, maar dit en de goede momenten die Gimberg on Hans van Ees zoo nu en dan hebben, zijn toch niet in staat om het geheel te redden. R. A. L. „Om eerlijk te zijn, ja, hoewel ik het u toch ook zelf wilde zeggen." Een glimlach speelde om Lairds mond. Toen verstrakten zijn lippen. „Maar gaan doe ik tóch. Ik ga met Galer en kom met hem terug. Tot ziens." Ze gaf hem een hand en Laird trilde bij de aanraking. Ze had een sterke, 'n beetje gebruinde hand en de lichte druk deed een trotschen" impuls van zelfvertrouwen door hem heenstroomen. Een onbeschrijfelijk geluksgevoel nam bezit van hem; als er eenige angst in zijn hart was blijven bestaan, verdween die nu geheel. „U komt beiden terug," zei ze ernstig, na een kleine pauze. Even ontmoetten hun oogen elkaar, toen liepen ze op de groep toe, die zich om Galer verzameld had. „Bent u vastbesloten, om mee te gaan?" vroeg Galer, een metaal-harde klank in zijn stem. Laird krukte. Een oogenblik later stonden ze buiten. De conducteur bracht hen naaf het

CISSY VAN HEESTERS LANDSCHE MEINERT

BENNEKOM, MINNY ERFMAN EN JOHAN IN „DE VIER MÜLLERS", DE NEDERFILM, DIE ONDER REGIE VAN RUDOLF TE WEENEN WORDT VERVAARDIGD

BEZOEKT HET

ÏIHE^iriElB TE DEN

HAAG

zijspoor, dat juist achter den stilstaanden trein van het hoofdspoor afboog. „Dit zal u van dienst zijn," schreeuwD« de hij hen toe, boven het geweld van den wind uit, hun ieder een electrische 2J[EjW^ffl goudgele, zakJantaam overhandigend. „De weg SE fSÊÊt) zonriJPe stijgt steeds, maar de wind zal de baan a^ Virginia wel schoongewaaid hebben." Met een CENT ■ I g ■ r• t bijna onverstaanbaar woord van bemoediging verliet hij hen. van Rethmana pr. st. Zwijgend aanvaardden ze samen den Ltd. Londen tocht, hun wederkeerige vijandigheid als Importeurs: „ALVANA", Don Hoog een muur tusschen hen. De storm striemde hen fel; hij huilde en gierde uitdagend, smeet hen wolken stekende ten het van me." Galer zweeg een sneeuw in het gezicht, die door hun oogenblik, alsof deze smadelijke bekenkleeren heendrong als waren ze van tenis hem met afkeer van zichzelf verpapier. vulde. „En jij moest je er warempel De wind blies de sneeuw, die zich ook nog mee bemoeien," ging hij grimlangs de rails trachtte op te hoopen, mig voort. „Waarom deed je dat, idioot over den staag klimmenden weg naar dien je bent? Wat had jeeigenlijk voor ? beneden en deed den grond tusschen Vier dagen lang gedraag je je als een de dwarsliggers tot ijzeren hardheid houten klaas en dan stort je je hals bevriezen. De kracht van den storm over kop in dit heische avontuur." was onbeschrijfelijk zóóiets had Lairds gezicht stond strak. Laird nog nooit meegemaakt. Het was „Bedoel je, Galer, dat je van den alsof de wind zich aan hem vastklampte, aanvang af van plan was wat je op je hem stootte en schokte en door elkaar genomen had, niet ten einde te brengen schudde. Toch wrikte hij er zijn pijnme daar<:)m unuuat ^ Lairds »iet wilde meelijk lichaam tegen in en er door heen. toon u/ verried ongeloof De jongeman scheen onbewust van de „Wat was je eigenhjk van plan?" Laird aanwezigheid van Galer, die er niet was nu opgestaan, zijn oogen fonkelden beter aan toe was dan hij. Telkens onheilspellend. drukte de storm hen tegen elkaar en Galer liet het hoofd zakken. trok hen dan weer terzijde, alsof het „Laten we hier een poos blijven en contact voor de elementen even onaandan teruggaan. We zullen hun vertellen genaam was als voor henzelf. dat we er met door konden komen. We Ze hadden ongeveer een halve mijl zullen ze — we zullen ze vertellen..." gezwoegd, toen aan den kant van de Hij leek ineen te krimpen onder de spoorlijn plotseling een donker voorverachting van Lairds blik. werp uit de witte wildernis opdook. Het „We kunnen onmogelijk verder gaan ' bleek een wankele hut, zonder deur, Laird," probeerde hij weer. zonder ramen, maar toch nog stevig ge„Dus dät was je plan, als ik niet was noeg, om in al haar bouwvalligheid in meegegaan!" barstte Laird in wilde den sneeuwstorm stand te houden. Galer verontwaardiging uit. „Dät had je ze liep er op af en Laird, die ook wel willen vertellen!" een oogenblik verademing verlangde „Maar we kunnen niet verder. We buiten de razernij van den storm, volede komen er nooit!" jammerde Galer. 0 hem. „Jij kunt doen wat je wilt. Ik ga!" Binnengekomen lieten ze zich doodaf En zijn lantaarn grijpend, keerde neer op de houtblokken, die als zitplaatLaird zich naar de deur. sen bedoeld waren en die ze bij het Galer legde een hand op zijn arm als schijnsel van hun zaklantaarn hadden om hem tegen te houden. ontdekt. Een half-vermolmde tafel stond „Laird! Ga niet! Laird!" m het midden van de hut en hierop „Laat me los!" beet Laird hem toe. zetten ze hun lantaarns neer. En Galer gehoorzaamde. „Luister eens, Laird, we zijn ver genoeg gegaan. Als jij je hachje wilt Met gebogen hoofd zwoegde Laird wagen, ik pas er voor. Hot gaat weer tegen den storm in. De baan bleef steeds bergop en hoe hooger we komen, voortdurend stijgen en hoe hooger hij hoe moeilijker het worden zal." Er was klom, hoe onbarmhartiger hij gegeeseld iets barsch en dreigends in Galers werd. De wind pakte hem in zijn machmanier van spreken. Zijn zelfvoldaantige armen, omklemde hem, teisterde heid, zijn opgeblazen zekerheid, waren hem met titanische slagen, gilde een verdwenen, zijn joviaüteit was als een barbaarsch meerstemmig lied in zijn J ooren. slecht-passend masker van zijn eezicht gevallen. Zijn ledematen gehoorzaamden werk„Waarom ben je dan meegegaan?" tuiglijk aan het onderbewuste bevel van vroeg Laird, met een harden, effen zijn hersenen en weldra verdoofden klank in zijn stem en iets onbuigzaams (Vervolg op pagina 10) in zijn houding, terwijl hij zich naar Galer toeboog. Dit nieuwe en ongekende in Lairds optreden scheen Galer geheel van zijn stuk' te brengen. Hij leunde over de tafel, zijn mondhoeken vertrokken; er was nu iets weeks en zwaks in de lijnen om zijn mond. „Ze hebben me om zoo te zeggen gedwongen, geprest, Laird! Ze verwacht- 7 -

REMBRANDT THEATER AMSTERDAM BRENGT STEEDS DE BESTE PROGRAMMA'S

.// •

■

■■•

A*

yir

v

m

■

<-k.;-j^ -*

iM\

Opnamen naar de natuur zijn en blijven in een film steeds de mooiste. Maar helaas zijn ze niet altijd mogelijk. Als er bijvoorbeeld beelden uit Hellas, het oude Griekenland, of uit Rome ontstaan moeten, dan moet het atelier te hulp worden genomen, want de meeste bouwwerken der Ouden, openbare gebouwen, tempels en paleizen, theaters en woningen, zijn ons slechts gedeeltelijk bewaard gebleven en moeten dus voor de film zoo natuurgetrouw mogelijk nagemaakt worden. Zoo is het ook bif de nieuwe Ufa-toonfilm „Amphitryon", die op het oogenblik onder regie van Reinhold Schünzel In Neubabelsberg wordt opgenomen. Het onderwerp behoort tot die dramatische stof, die telkens weer behandeld wordt: reeds de oude Plautus en in later eeuwen Molière en Kleist, om slechts eenige van de grootsten te noemen, hebben de oude Grieksche sage tot onderwerp van hun werken gemaakt Volgens de sage wordt de oppergod Zeus verliefd op Alkmene, de gemalin van koning Amphitryon/ en neemt diens gestalte aan om zijn plaats als Alkmenes echtgenoot in te nemen. De geschiedenis wordt nog ingewikkelder, daar de halfgod Mercurius zich in Sosias, den dienaar vah Amphitryon, verandert en op diens vrouw Cleanthis verlieft. Al deze verwisselingen en verwarringen worden eerst tot aller tevredenheid opgelost als Zeus zich, 'vergezeld van donder en bliksem, in zijn ware gedaante toont. Het verwezenlijken van deze film is een bijzonder zware taak, vooral voor de architecten, die een stuk van het oude Griekenland moeten opbouwen, dat niet meer bestaat en toch met de oorspronkelijke werkelijkheid overeen moet komen. Uit de literatuur en uit de weinige overblijfselen van die dagen moeten zij

■n -rr-*i i»

■vx^*:

ï T SL ■ in i.

\

V

mm. - '->.

de gegevens vinden, die ze noodig hebben om een geheel op te bouwen, dat ons het oude Griekenland zoo goed mogelijk voor oogen toovert. W«nt het gaat niet alleen om bekende bouwwerken uit deze oude beschaving, maar om heele stadsgedeelten, om straten en pleinen, om het uiterlijk en de inrichting der woonhuizen, om deuren en poorten, en o™ die duizend en een kleinigheden, die het dagelijksche leven uitmaken, die ieder voor zich niets, maar tezamen alles beteekenen. — Dit alles moet de bouwmeester overwegen, en wanneer men nu door de ateliers te Neubabelsberg gaat, kan men niet anders dan met bewondering vervuld worden voor het werk van de architecten Herlth en Röhrig die hier een stuk Hellas hebben doen verrijzen. We zien het oude Thebe, den Olympus met zijn tempels, zuilen en beeldhouwwerken, het ruime marktplein, de haven, het huis van Alkmene, met zijn kamers, zijn park en zijn offeraltaar, enz Een heel leger werklieden is bezig de plannen van de architecten uitte voeren. Metselaars, timmerlieden, schilders stucadoors leggen de fundamenten, richten muren en zuilen op, vervaardigen deuren en plaatsen zolderingen. Met koortsachtige haast wordt er gewerkt, want alles moet snel gebeuren, daar de ateliers ook voor andere films gebruikt moeten worden. Slechts weinig menschen zullen zich een voorstelling kunnen maken, hoe het er in een stad van de Ouden uitde menschen er W^'JJ leefden en werkten, hoe ze zich kleedden en hoe ze met elkaar omgingen. In het vroolijke spel van Amphitryon zal het U getoond worden. 1. De prachtige mozaïekteekeningen. 2. Op de terrassen van het paleis van Amphitryon. 3. Het slaapvertrek van Sosias. 4. De maquette van den Olympus. 5. De keuken. 6. De badzaal van Amphitryon. 7. Het model van een oorlogsgalei. 8. De oud-Grieksche deur van het paleis. 9. De slaapkamer van Alkmene.

iH'

:

'iii

m

^WU

- 8

— 9 -

»■mJÊb-

ê

s

Iw^tW* & *<,#■

{Foto Mmarseveen)

HANISJE ANIDRDESSENip een klein Nederlandsch ventje, dat een zeer belangrijke rol vervult In de Nederlandsche film „De big van het regiment". Dit vierjarig kereltje is thans reeds de lieveling van allen, die in den filmstudio met hem in (Foto {Vervolg van pagina j] lichaam en geest door de pijn, die wind en koude veroorzaakten. Hij liep niet langer wankelend, maar ging voort als een onvermoeide machine, bedreven in de routine van haar dagelijksch werk.

III. Eindelijk doemden lichten op, tientallen lichten, die vaag door de warrelende sneeuw schenen; toen verspreide gebouwen, tegen de eindelooze witheid gedrukt. Spoedig bevond hij zich voor een deur, die bij aanraking openging. Een helder schijnsel verblindde zijn oogen, zoodat hij ze even sluiten moest; toen zag hij een knappend houtvuur en nieuwsgierig-vragende gezichten dichtbij het zijne. Hij vertelde, waarvoor hij gekomen was en toen verliet een magere, pezige man, de dokter, de anderen, om het verdoovingsmiddel te halen. Lairds kleeren dropen en zijn doodelijk vermoeide ledematen, verslappend in de koesterende hitte van het vuur, weigerden haast hun verderen dienst. Een onwezenlijk gevoel kwam over hem. De nieuwsgierige gezichten, het ruwe meubilair van de hut, schenen iets buiten hem en veraf te zijn. Hij hoorde ternauwernood de opmerkingen en vragen, die op hem neerregenden. „Daar is niet zoo'n kk^n beetje moed voor noodig, om daarvoor den storm te trotseeren, vriendlief," zei een van de mannen, een forschgebouwde houthakker. Toen Laird geen antwoord gaf, ging de man voort: „Je ziet er uit of je halfdood bent, kerel. Hier, drink dit eens." Hij duwde een kop dampende thee in Lairds verstijfde vingers en drukte hem op een bank, die hij voor het hoog opvlammende vuur getrokken had. Laird slokte het gloeiende vocht naar

Godfr. de Gnot)

aanraking kwamen.

binnen, nauwelijks de brandende hitte er van voelend. Een golf van ongeduld sloeg door hem heen. Waar bleef die dokter ? Het werd tijd om terug te gaan. Hij moest terug I Een deur werd dichtgeslagen, een vlaag koude lucht ging langs hem heen en hij zag den dokter naast zich staan. „Hier hebt u het," zei de dokter. „Pas op, dat u het niet breekt." En hij gaf Laird een kleine, gekurkte medicijnflesch. Laird nam het fleschje in zijn beide handen en keek er', naar, als naar een waardevol kleinood, dat aan zijn zorgen werd toevertrouwd. Hij trok een paar zakdoeken, die hij bij zich had, te voorschijn, wikkelde ze beschermend om de flesch en stopte den kostbaren last toen in een van zijn zakken. Hij stond op, om te vertrekken. „Je bent niet in een toestand, om terug te gaan." De dokter keek Laird scherp aan. „Je wangen zijn bevroren — je bent bek-af, man." „Zeg dat wel, dokter," viel de forsche houthakker den spreker bij. „Stop hem in bed. Ik ga zelf wel." Hij legde een kolossale hand op Laird. „Neen! Neen! Ik ga zelfl" Laird deinsde achteruit, alsof hij zich gebrand had. De schittering in zijn oogen deed hen een oogenblik zwijgen. Een moment voelden zij zich in den ban van wat in den jongen moest omgaan. „De man is gek!" ■ verbrak een fluisterende stem de gespannen stilte. „Gek?" herhaalde de forsche houthakker minachtend. „Gek ben je zelf! De man heeft spirit — er brandt een vuur in hem — dat kan een kind zien. Heb ik gelijk, dokter?" „Ja, maar hij houdt het niet vol. Hij zal bevriezen. De man heeft een kolossaal doorzettingsvermogen, maar hij is toch te ver weg." - 10 -

„Neen!" schreeuwde Laird, die hun woorden opving. „Ik moet zelf gaan! Ik moet!" Een afschuwelijke angst, dat hij gedwongen zou worden te blijven, deed zijn stem trillen van panischen angst. Hij kon deze ruige, goedhartige mannen toch niet uitleggen, dat de gebeurtenissen van dezen avond en hun resultaat beslissend zouden «ijn voor de hoedanigheid van zijn karakter: of het goud of waardeloos materiaal was ... „De jongen is de onderneming begonnen, laat hem die ook ten einde brengen, als hij dat wil." Het was weer de forsche houthakker, die sprak. „En meer is, hij zal haar ook tot een goed einde brengen. Ik ga met hem mee!" „Neen! Ik ga alleen! Jullie begrijpen het niet — ik kan het niet uitleggen — maar ik moet alleen gaan!" „Neen, jongen, dat kan niet —" „Maar het moet, geloof mij toch!" De houthakker keek hem scherp aan. „Laat ik toch meegaan," trachtte de man hem te overreden. „Dit beteekent alles voor me. Jullie kunt me niet hier houden! En niemand gaat met me mee! Ik ben alleen gekomen en ik ga alleen terug!" „Best hoor, kerel!" Er was een klank van begrijpen in de stem van den houthakker. „Stop hem toch in bed," riep een van de anderen. De houthakker keerde zich snel en gedecideerd om. „De jongen wil alleen gaan en hij zal alleen gaan. Maar hij kan beter zoo gauw mogelijk daar zijn. Laat hij de lorrie uit de schuur nemen, dan is hij er zoo." Hij wendde zich tot Laird. „Wat dacht je daarvan, jongen? Je kunt hem aan het eind van de zijlijn laten staan."

Ze klagen tegenwoordig allemaal, dat het zoo moeilijk is, om in dezen tijd wat te verdienen, zei ik thuis, terwijl we gezellig bij een kopje.thee zaten. 't Komt me voor, antwoordde m'n vrouw, dat het werkelijk ook heel moeilijk is. Zeker. Maar toch zijn er nog wel middelen, om heel wat binnen te krijgen.... Waarom probeer je het dan niet? Ik ben er druk mee bezig. Ik zal zien een vijflmg te krijgen.... M'n vrouw keek me aan, alsof ze dacht, dat ik 'n borrel te veel had gedronken. En toch was ik pas aan m'n tweede kopje thee! Hoe moet jij, een man, nou een vijfling krijgen? Je kunt nog niet één kind ter wereld brenge/i, laat staan het verzorgen. Ter wereld brengen? Waarover praat je? Verzorgen, luiertjes omdoen, geen sprake van! We laten dat aan een ander over. Je zorgt d'r alleen maar voor, dat je die kinderen op kermissen en jaarmarkten laat zien... M'n vrouw was één ergernis en verontwaardiging. Zou jij werkelijk daarmee je geld willen verdienen ? Al weer mis, was m'n antwoord. Neen, daarmee verdien je niet het meeste. Je maakt een contract, dat je ze moogt laten zien. Na een korten tijd krijgen de ouders berouw, ze willen het contract verbreken. En dan is het jouw beurt. Je vraagt om een millioen dollar schadevergoeding. Noem jij dat soms niks? Praat toch geen gekheid ... Gekheid? Heb je dan de krant niet gelezen? Weet je dan met wat in Amerika is gebeurd? 1 redes wat ik daarnet heb verteld. En of jij 't geloof of niet, vrouw, of je je d'r over ergert, ja of neen, doet niets ter zake. Ze schijnen in Amerika goede zaakjes met vytlingen te maken. Ook in crisistijden! _ PETRUS PRUTTELAAR.

Het vriendelijke voorstel van den forschen man had Laird weer tot zichzelf gebracht. „Dank je wel!" riep hij. „Ik zal er graag gebruik van maken; het' is gewoon een uitkomst." IV. Spoedig hadden ze Laird bij de lorrie gebracht. Hij klom op het lichte, in de rails passende wagentje, niet lettend op de waarschuwingen, om langzaam te gaan, en toen hij de lorrie op gang bracht, schoot die met een vaart den storm in. De wind gierde in zijn oogen, zijn schouders gingen met de schokkende bewegingen van het voertuig op en neer als de zuigers van een machine. De lorrie stortte zich letterlijk van de helling af, zwaaide en waggelde als een

dronken man en stootte bij iedere kromming den ademloozen Laird bijna van zijn zitplaats. De wind bulderde, de lorrie trilde in al haar voegen, alsof ze het volgende moment zou breken. Laird sloot de oogen voor den geesel van den wind en de mogelijkheid van een nabijen dood kwam geen moment in zijn brein op. Integendeel, zijn gedachten gingen uit naar het meisje, waarvoor hij dezen tocht ondernomen had. Ze kwam hem wonderbaarlijk duidelijk voor den geest In die vluchtige oogenblikken droomde hy verrukkelijke droomen, maakte heerlijke plannen. De lorrie dreunde beneden hem, alsof een overvloed van leven er in gegoten was. Het leek een triomfwagen, waarop hij stond, een triomfwagen voor goden. Zijn verbeelding liep met hem weg, een dronkenmakende vreugde vervulde hem Toen herinnerde hij zich Galer en hij vroeg zich af of Galer nog in de hut zou zijn. Waarschijnlijk wachtte hij op zijn terugkomst of tot hij de overtuiging had, dat hij — Laird — met meer terugkwam. Hij zou zoo bij de hut zijn! Hij probeerde de vaart te minderen en het drong plotseling tot hem door, met wat voor gruwelijke snelheid hij naar beneden suisde. Hij kreeg een schok bij de gedachte, hoe hij bij iedere kromming van de sterk heUende baan den dood feitelijk ontsprongen was. Niet voor hij met zijn volle zwaarte tegenwicht gaf, begonnen de wielen langzamer te draaien. Een schemerig licht thkkerde m de duisternis en hij was er al voorbij vóór hij dp lorrie tot stilstand had kunnen brengen en afstijgen. Hij schuifelde over de plek sneeuw tusschen de spoorbaan en de hut, zonder acht te slaan op het knikken van zijn knieën. Galer was nog binnen, hij zat ineengedoken bij het schijnsel van zijn lantaarn. „Nog hier ?" begroette Laird hem uitgeput tegen de wrakke tafel leunend.' Galer gaf geen antwoord. Zijn aanmatiging was verdwenen. Hij scheen onder een hoedje te vangen. „Ik heb een lorrie buiten. We kunnen er samen op terug," kondigde Laird aan. „Schiet op!" „Heb je dat goedje ?" mompelde Galer op een erbarmelijken jammertoon. „Natuurlijk. Ga je mee terug?" Galer sloeg zijn oogen op. Hij leunde loom tegen de tafel. „Wat ga je ze vertellen ?" „Vertellen?" herhaalde Laird. „Vertellen? Niets anders dan de waarheid!" barstte hij uit. „Sta op! Waarom treuzel je zoo? Je wilde toch niet verder gaan — meer valt er niet te verteUen. Ga mee naar buiten." „Neen. Ik kan het niet!" Galer draaide zich om. Zijn oogen hadden een bleekblauwe kleur en puilden uit als de oogen van een konijn, dat in de klem zit. „Ga jij maar alleen. Ik wacht wel en neem den volgenden trein." „Wees niet zoo dwaas. Ze komen je dan natuurlijk halen. Je hebt je tot mets verplicht." Alleen de sympathie in Lairds hart klonk in zijn stem, de minachting, die hij voor dezen praatjesmaker voelde, bleef verborgen. „Kom (Vervolé op pagina 21] - 11 —

„HOOFDPIJNEN VERDWENEN"

Toen zij het Juisle middel vond Hier volgt weer een schrijven, waaruit blijkt, dat voor allen, voor wie beweging en frissche lucht schaarsch zijn, Kruschen Salts onontbeerlijk is. „Ik wil u even schrijven, om te zeggen, hoe goed ik Kruschen Salts vind. Ik had ondraaglijke hoofdpijnen en voelde me dikwijls ellendig. Ik probeerde alle soorten verschillende zouten, tabletten, enz., maar niet één hielp me. Een vriendin zeide mij toen, dat voor haar niets boven Kruschen Salts ging. Toen heb ik het ook een paar maanden lang geregeld ingenomen, met het gevolg, dat Kruschen mij geheel van mijn kwaal bevrijd heeft. Ik zou nooit meer mijn flacon Kruschen willen missen, want door Kruschen Salts voelt men zich jeugdig, blijft men jeugdig en men ziet er jeugdig uit." ... Mevr. V. M. J Wat doet U tegen hoofdpijnen ? Neemt U maar een of ander middel, dat de pijn stilt en verbeeldt U zich dan, dat U genezen bent? Maar de oorzaak der hoofdpijnen bestaat meestal in een gedeeltelijke constipatie, een kwaal waaraan velen ongemerkt lijden, die een zittend leven hebben. Kruschen Salts dringt regelrecht door tot den wortel van het kwaad en neemt de oorzaak weg. De zouten in Kruschen neutraliseer en ophooping van schadelijke zuren in het lichaam en voorkomen, dat deze zich weer kunnen vormen. Ze maken een einde aan de lastige constipatie, omdat ze de afvoerorganen zachtjes aansporen tot geregelde werking, zooals de Natuur dit bedoeld heeft. Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten ä f 0.90 en f x.60 per flacon, omzetbelasting inbegrepen. Let op, dat op het etiket op de flesch, zoowel als op de buitenverpakking de naam Rowntree Handels Maatschappij Amsterdam voorkomt. LUCILLE LANGHANKE, beter bekend onder haar fllmnaam Mary Astor, sloot een langdurig contract met de Warner Bros.

F I L.M S

JOHANNES MEYER. ten talentvolle filmregisseur, is den 13den Augustus te Brieg geboren. Hij studeerde kunstgeschiedenis en werd in 1920 officier. Later kreeg hij bij de Ufa een betrekking als artistiek leider. Als regisseur debuteerde hij met de film ..Horrido". Zijn grootste succes behaalde hij met de toonfilm ..Die schonen Tagen von Aranjuez-".

LEO MEYER, de Nederlandsche productieleider, is jarenlang te Berlijn bij de filmindustrie werkzaam geweest. In zijn films traden ongeveer alle bekende Europecsche sterren op. Zijn bekendste Duitsche film is „Westfront 1918". Loet C. Bamstijn engageerde hem voor zijn filmmaatschappij. Hier te lande vervaardigde hij ..De Jantjes". ..Malle Gevallen" en ..De familie van mijn vrouw".

IZ RE M-ABC 59

is den 23steti Augustus te Potsdam geboren als zoon van een generaal. Hij bezocht een kostschool te Godesberg en in 1917 kwam hij op de tooneelschool van het Königliches Schauspielhaus te Berlijn. Zijn debuut had plaats te Hamburg en naar aanleiding daarvan werd hij door Karl Heinz Martin te Berlijn geëngageerd. Zijn eerste groote filmrol speelde hij in ..Der Mann ohne Namen". Zijn eerste toonfilm was ..Rosenmontag".

HANS MIERENDORFR is den 30sten Juni te Rostock geboren. Hij was eerst boekhandelaar, werd toen acteur en debuteerde te Wernigerode. In 1919 richtte hij de Lucifer-Filmmaatschappij op. Zijn eerste film speelde hij met Henny Porten, n.!. ..Adoptivkind". Tot op heden heeft Mierendorft in circa driehonderd films medegespeeld.

Een medicus verklaarde dezer dagen, dat het de plicht van den huisdokter is om altijd optimist te zijn. — De onze is dat ongetwijfeld, te oordeelen naar de rekening, die hij ons zondl

LILLIAN MILES GERTRUDE MICHAEL begon haar artistieke loopbaan als dansgirl In een New Yorkschc revue. Later werd zij solo-danseres in een operette-ensemble. Cecil B. de Mille, de beroemde regisseur, liet een proefopname van haar maken en bezorgde haar een contract bij de Paramount. In de film „Cleopatra" speelde zij een belangrijke rol.

is te Oskaloosa (Iowa) geboren. Zij bezocht een muziekschool en werd voor zangeres opgeleid. In 1927 debuteerde zij met succes te St. Louis. In 1929. toen zij te Hollywood optrad, werd zij door de directie van de Columbia-Filmmaatschappij geëngageerd. Zij speelde de belangrijkste rollen in ..Man against woman" en in „Moonlight and pretzels".

Volgens een entomoloog zijn motten zeer gevoelig voor koude. — Dan treffen ze het 's winters, als er in onze kast niets anders hangen dan flanellen zomerpantalons en blazers, al heel slechtl voor taan zond nuw W^IJ er2et J ng k.ZTn S ™?eten d?en-, W?. kunnen haar met meer betalen.

Vrouw: „Nog- één ding, mannie. Laten ze die nummerplaat er af halen asjeblieft. Ik vind het veel aardi er ? °m er een naam op te laten zetten, net als op ons huisf"

„Er zijn nu eenmaal altijd menschen," lezen wij, „die, hoewel wij ze heelemaal niet kennen of ooit gekend hebben, ons geheele verleden kunnen oprakelen." — Belasting-ontvangers bijvoorbeeldl Een bekende psycholoog spreekt in een artikel overeen vrouw, welke hij eens had behandeld, die een manie had om alles onderstboven te keeren. — Het wil ons voorkomen, dat zij leed aan chronische schoonmaakkoortsl

CHARLES MIDDLETON O. W. MEYER is te Hannover geboren. Hij doorliep een tooneelschool en debuteerde in zijn geboortestad. Een jaar later werd hij te Breslau geëngageerd en heeft daarna ongeveer in alle Duitsche provinciesteden tooneel gespeeld. Eenige malen trad hij in onbeduidende filmrollen op. Hoewel hij talent bezit, heeft hij bij de film geen geluk gehad.

is te Chicago geboren. Hij was oorspronkelijk kantoorbediende, daarna kellner en werd toen circusartist. Dit beviel hem maar matig en in 1928 begon hij zijn geluk in Hollywood te beproeven. Dit geluk liet echter eenige jaren op zich wachten. Ten slotte kreeg hij een engagement bij de Fox. waar men hem steeds grootere rollen gaf te vertolken^ zijn beate rol speelde hi< in ..Mystery Ranch .

- 12 -

JOHN

„Het leven van een tooneelcriticus is niet makkelijk," lezen wij. — Als zijn plaats aan 't eind van de rij is, dan zijn er inderdaad heel wat „ups en downs" voor hem weggelegdl

MILJAN

werd den 9den November te Lead County geboren. Zijn ouders waren landbouwers. Hij begon zijn artistieke loopbaan bij een reizend tooneclgezclschap en werd daarna bij de Metro-Goldwyn-Mayer geengt geerd. Op het doek speelt hij gewoonlijk de slechtste en gemeenste rollen. In „Titanen der lucht" speelde hii de hoofdrol.

„Zeg, schiet eens een beetje op — ik word doodmoel"

„Wat is een crediteur?" „Ik ben nou al twee uur bezig om de sneeuw weg te vegen, lieve — tante Sophie moet maar wachten tot den zomer om 't nieuwe tuinpad te zienl"

„Eenma^waartegfen ik altiid moet zesreren A»««^, ; /.k — ": dat vader niet thuisis.

13 -

Dezer dagen heeft een kleermaker een roman geschreven. — Dat is niets nieuws, de meeste kleermakers moeten schrijven om geld binnen te krijgen.

ALS HET LEVEN GROOTE VERWACHTINGEN GEEFT EEN DOCHTER DIE HAAR VADERS VOETSTAPPEN VOLGT Over politiek praten we nooit in ons blad. Dat is taboe. Het Weekblad Cinema en Theater heeft tot taak u beziff te houden, u ontspanning te geven. Elke week wat zonneschijn en wat warmte in uw woning te brengen. En ze zeggen, dat politiek heelemaal niet opwekkend is. Doch daarom mogen we hier wel van tijd tot tijd over bekende staatslieden spreken. Een der meest bekende figuren op dit gebied, is David Lloyd George, of zooals men hem in Engeland noemt, de toovenaar uit Wales. Wat Lloyd George in den oorlogstijd voor zijn land gedaan heeft, grenst werkelijk aan toovenarij. Toen er munitie noodig was, eiken dag meer van dat heische goed, wist hij te bereiken, dat een groot deel van de Britsche industrie kogels, bommen en granaten ging maken. Toen het tweeslachtige in de legerleiding in het geallieerde kamp den goeden gang van zaken ernstig belette, was hij het, die den nationalen trots wist te overwinnen en de geallieerde legers onder de opperleiding van maarschalk Poch bracht. De kleine Welshman wist verder te zien dan de meeste van zijn confraters. Als minister van Oorlog, als minister-president, wist hij wonderen te bereiken. Wanneer het publiek, het Parlement, de kranten ontevreden waren, dan was een speech van David Lloyd George genoeg om de geesten weer tot rust te brengen en.... den moed er in te houden. De „old man", zooals men hem in zijn land noemt, heeft een dochter. Megan Lloyd George heeft een aardje naar haar vaartje, wiens lieveling ze is. Vlug van geest, scherp van opmerkingsvermogen, goed en amusant spreekster, vestigde zij betrekkelijk jong al de aandacht op zich. Ze werd in Wales grootgebracht. Wales heeft zijn eigen taal. Megan sprak in haar jeugd niet anders dan „Welsh". Later leerde ze goed Engelsch spreken. Maar ook nu nog heeft zij haar eigen accent, dat haar aantrekkelijker maakt. Thans is zij ook lid van het Parlement. En ze neemt haar taak niet als een sinecure op. Lang voordat zij dus officieel het politiek tooneel betrad, was zij gewend om openbare vergaderingen toe te spreken. Iemand, die haar vlot en slagvaardig, net als haar vader hoort spreken, wiens levendig temperament in zijn dochter een afspiegeling vindt, zou niet willen gelooven, dat zij bij den aanvang van haar toespraak met verlegenheid heeft te strijden. Een soort plankenkoorts. Ze schrijft dan ook vooraf haar toespraken op, om zeker te zijn, dat zij niet blijft steken. Wat niet zeggen wil, dat zij altijd woordelijk haar eigen ontwerp volgt. Daarvoor is zij te levendig en te ad rem. Net als haar vader reageert ze, als een tennisspeler, die precies den bal op de juis-

MEGAN LLOflD GEORGE op een gecostumeerd feest. te manier terugkaatst, op elke interruptie. Trouwens Megan voert het racket met meer dan gewone bekwaamheid, en haar neefjes en nichtjes, de kinderen van haar broer Major Gwelyn (dat is weer zoo echt „Welsh", dat de Engelschen niet goed kunnen uitspreken) Lloyd George en haar zuster Lady Carey Evans, krijgen van auntie Megan les in deze edele sport. Lloyd Georges dochter is niet alleen een goed spreekster, maar, wat vaak veel moeilijker is, ze verstaat ook de kunst van goed te luisteren. Vaak weet zij een tegenstander met een glimlach te ontwapenen. Het meest gevaarlijke wapen, waarover een vrouw en zeker een met de geestelijke capaciteit van dit parlementslid, kan beschikken. Megan Lloyd George neemt haar taak als lid van de wetgevende macht in haar vaderland ernstig op. Zij strijdt voor de rechten van de vrouw en met genoegen kan zij vertellen hoe de kiesrechtvrouwen, om haar vader tot andere gedachten te dwingen, van plan waren geweest haar, toen ze nog een kind was, te ontvoeren. In den tijd, dat het Lager Huis (de Engelsche Tweede Kamer) vergadert, woont Megan in Londen. In haar vaders huis in West Kensington, een der mooie gedeelten van Londen, heeft ze haar eigen kamer, 's Avonds, wanneer er geen vergaderingen of meetings zijn, zit ze liefst in haar grooten' stoel bij den haard en leest. Ze houdt veel van radio, van muziek en speelt met verdienste piano. Haar mannelijke vrienden apprecieeren haar smaak. Megan biedt hun een echt Welsh gebak aan, dat bijzonder lekker smaakt. En.... ze rookt sigaretten, volgens haar eigen aanwijzingen gemaakt', die van een veel krachtiger mengsel zijn dan de meeste damessigaretten. Zij drinkt nooit alcohol. Lezen is voor haar een van haar liefste middelen tot ontspanning. Zij heeft een - 14-

mooie verzameling, meest boeken op het gebied der historie. Zij heeft een groote bewondering voor Koningin Elizabeth, Queen Bess, die ook een krachtige figuur was, net zoo goed als de kleine Megan Lloyd George het is. In 1929 werd zij tot lid van het Parlement gekozen; haar eerste speech hield zij in April 1930. Zij sprak toen over een onderwerp, dat haar volle belangstelling heeft: de verbetering van arbeiderswoningen. Haar medeleden amuseerden zich door de grappige manier, waarop zij van haar vader sprak, dien zij, volgende de gewoonten van het Engelsche Parlement, „Haar Zeer Vereerenswaardige Vriend, het lid van Caernaroon Borrough" noemde. In den zomer keert Megan geregeld naar Wales terug. Haar vader heeft daar een tamelijk modern gebouwd huis. Megan mist dan wel haar eigen vertrekken, die in Kensington voor haar gereserveerd zijn, doch zij vindt vergoeding in het gezellige huiselijke leven in den kring van haar familie, die allen veel van de goedhartige jonge vrouw houden. Haar moeder, mrs. Margaret Lloyd George, heeft haar dochter ook de huisvrouwelijke deugden bijgebracht. Zij is 'n goede kookster en verstaat alle finesses van de huishouding. Wat niet belet, dat zij heel modern in haar opvattingen is. Zij verdedigt met overtuiging, overal waar daartoe de gelegenheid is, het recht van gelijkheid der vrouw met den man. Zij houdt het voor haar plicht om de bestaande vooroordeelen te bestrijden door te toonen, waartoe een vrouw in staat is. Haar vader noemt Megan de scherpste criticus, die hij kent. Haar opgewektheid weet hij ten volle te verdedigen. Megan mag dan wel geneigd zijn om openlijk uit te spreken, wat zij meent te moeten aanmerken, doch in werkelijkheid heeft de „old man" geen grootere bewonderaarster, dan de dochter, die tracht in zijn voetstappen te treden. Zij heeft veel met haar vader gereisd en is door hem met de meest bekende mannen en vrouwen in aanraking gebracht. Door haar scherp opmerkingsvermogen heeft zij hun deugden en gebreken leeren kennen en daarvan geleerd. Of deze jonge vrouw ooit een groote rol zal spelen, is niet te zeggen. Maar wel kan men nu reeds van haar getuigen, dat zij een mooi en nuttig leven leidt en in stilte zoowel als in het openbaar velen tot zegen is geweest. Het is dus niets vreemds voor haar, dat na het einde van de Parlementszittingen, wanneer beneden in de hall haar neefjes en nichtjes haar afhalen om op het beroemde terras aan de Theems een kopje thee met Auntie Megan te drinken, velen op haar wachten om van haar raad en steun te erlangen.

EEN ONGEWENSCiTE EOÏTGENOOTE

ROLVERDEELING: Joy Stanhope .... Frances Dee Chris Hansen . . , Gene Raymond Miss Vanderdoe, Alison Skipworth Tr oon Nigel Bruce Harry Gold . . . Harry Green Mr. Stanhope . . . Gilbert Emery Mrs. Stanhope, Marjorie Gateson Jimmy Wolverton, Clifford Jones Nora Jessie Ralph Louise .... Germaine De Neel FOX-FILM. Joy Stanhope, een der rijkste meisjes van New York, bereidt zich voor op haar debuut in de uitgaande wereld. Mrs. Stanhopes grootste verlangen is, haar dochter met zóó veel mogelijke pracht en praal haar intrede in de society te laten maken. Wat haar vader betreft, deze trekt zich van het heele geval weinig aan... zijn jacht is zijn hobby. Aan haar opvoeding hebben haar ouders zich niet veel gelegen laten liggen; zij lieten deze geheel over aan een kinderjuffrouw en den trouwen huisknecht Troon. Mrs. Stanhope ziet kans haar echtgenoot over te halen, haar een cheque van 50.000 dollar te geven voor het feest, dat gegeven zal worden tereere van Joy's debuut, en met dit bedrag

in handen kunnen de voorbereidingen een aanvang nemen. In de eerste plaats wordt Miss Vanderdoe geëngageerd, een zeer geziene persoonlijkheid in het arrangeeren van partijen. Zij krijgt een groot salaris en bovendien een provisie van bands, bloemen, invitaties en leveranciers van spijzen en dranken. Harry Gold en zijn band worden geëngageerd, om voor de muziek te zorgen. Tusschen al deze bedrijven door, is Joy verliefd geworden op Chris Hansen, den violist uit Golds band. Het tweetal ontmoet elkaar geregeld in het geheim. Op zekeren dag wordt Joy echter gedwongen een invitatie aan te nemen van Jimmy Wolverton, een zeer rijk jongmensch, dat niets doet dan uitgaan, doch dien haar ouders een geschikte partij voor haar vinden. Wolverton dnnkt te veel, en er ontstaat een zeer vernederende woordenwisseling over de rekening, waarop Joy bescherming zoekt bij Chris, wiens band toevallig optreedt m het hotel, waar zij gedineerd hebben. Zij vergezelt hem naar zijn kamer en verklaart hem daar haar liefde Intusschen begint de dag, waarop het groote feest zal plaats hebben, angstwekkend nader te komen. Joy is diep rampzalig; Chris is met zijn band in Chicago en zij kan haar onvoorzichtigheid onmogelijk aan haar ouders bekennen. Aan den vooravond van het feest vertelt zij Harry Gold

FRANCES DEE EN CLIFFORD JONES

y

H0ND

alles en deze begrijpt, dat zij met Chris moet trouwen. Chris komt terug uit Chicago. Opgewonden vertelt hij haar, dat hij een tournee door Europa gaat maken en dat hij bij zijn terugkeer met haar zal trouwen. Zij weet echter, dat het dan te laat zal zijn. Het feest is in vollen gang. Joy doet hopelooze pogingen, om er gelukkig uit te zien, alhoewel zij zich ellendig voelt. Op het feest is ook Jimmy Wolverton, niet geheel nuchter Hij stelt Joy voor, dat hij haar zal schaken en zij, niet wetende, wat te doen, stemt toe. Inmiddels hebben Troon en Gold zich naar de haven begeven, om Chris er van terug te houden, naar Europa te vertrekken. Wanneer zij met hun drieën op het feest terugkomen, arriveeren op hetzelfde moment Joy en Wolverton, die bekend maken, dat zij zoo juist getrouwd zijn. Wanneer zij Chris ziet, barst Joy in tranen uit en de jongeman loopt boos weg. Gold verklaart hem nu de geheele toedracht der zaak en Wolverton is het er geheel mee eens, dat Joy moet kiezen, met welken man zij de rest van haar leven getrouwd wil zijn. Natuurlijk is er maar één antwoord en er worden een paar knappe advocaten aan het werk gezet, om dit onbezonnen huwelijk terstond ongeldig te doen verklaren.

NIGEL BRUCE EN HARRY GREEN. 15

Arlene Bradford Tony . . Val . . . Spencer bzy Bradford Thome . Jake Bello f et lot van twee half zusters, Arlene en Val, van wie de eene de goedheid in persoon en de andere juist het tegendeel is, brengt deze film Jn beeld. Arlene' laat zich met allerlei zwendelaffaires in en ontziet zich niet daarbij haar vaders zaak aan den rand van den afgrond te brengen en den naam van haar zuster, die totaal onschuldig is, in de affaire te noemen.

Tony, een journalist, die heel veel van Val houdt en haar graag tot zijn vrouw zou maken, brengt door zijn uitnemende detective-gaven de heele zaak tot klaarheid, en last but not least. Val tot een verloving.

1. Hugh Herbert 2. De

overvaL

3. Bette Davis en Lyle Talbot. 4 en 6. Bette Davis. 5. Margaret Lindsay en Donald Woods. 7. Door de politie gered.

Laai Uu/ natuurlijke schoonheid nteé beïnvloeden door een

„VERMOEIDE HUID" Weet U dat Uw teint nergens veilig is? Wij leven vaak in een absoluut onnatuurlijke atmosfeer — verontreinigde lucht op straat, duf en oververhit binnenshuis. Dit alles maakt

BELANGRIJKE PRIJSVERLAGING!

de huid dor en droog en doet U er veel te

Huishoudwerk en slot Ïltn sleed» tezamen en jioffige aimosfefr veroorzaakt ren „vermoeide huid'.'. Laai Lux Toilet Zeep Uw liutd zacht en soepel houden.

vroeg oud uitzien. Toch kunt U afdoende hulp vinden! Er is

De prijs van Pepsodent is verlaagd tot 45 cent per tube; de extra groote tube tot 70 cent.

Remaco-filnt.

Regie: ALFRED SANTELL. ROL VERDEELING: Dr. Margaret Simmons, Ann Harding Bob Preble . Robert Young Dr, Heppling . . Nils Asther Lee Joyce . . . Sari Maritza Dr. Beek . .' Irving Pichel Mrs. Preble. . Helen Freeman Bunny, . . . Al den Chase Bill. , . . Delmar Watson Br. Margaret J. Simmons, (Ann Harding), de bekendste schoonheidsspecialiste van New York, heeft langzamerhand een zekeren tegenan in haar werk gekregen. Ze verlangt naar romantiek, naar avontuur en haar collega, de rustige, jonge Dr. Heppling (Nils Asther), die in stilte Van haar houdt, is de persoonlijkheid niet, om haar verlangen naar het opwindende avontuur te kunnen stillen. Zij gaat met vacantie, vergeet alles Wat met haar vak. te maken heeft, om

enkel maar de stralende, wereldsche Nog voor ze dezen raad kan opvol vrouw te zijn, die wacht op het groote gen, krijgt ze bericht, dat Bob een avontuur. vliegongeluk heeft gehad. Zij ontmoet een jongeman, Bob Als ze in 't ziekenhuis aankomt, hoort Preble (Robert Young), een knappen, ze, dat haar man ongedeerd is. Hij is aardigen jongen, zonder eenig verant-- alleen door den ondervonden zenuwwoordelijkheidsgevod, die ondanks zijn schok bewusteloos geworden, verhouding met de verleidelijke Lee Lee Joyce is er erger aan toe. Haar Joyce (Sari Maritza) smoorlijk op knap gezichtje zal wel voor altijd verMargaret verliefd wordt. minkt blijven. Een korte, romantische verlovingstijd Een oogenblik triomfeert de wraak wordt gevolgd door een huwelijk, dat in de bedrogen vrouw. Dan krijgt de gezien het karakter van de ernstige dokter in haar de overhand en ze Dr. Margaret en den lichtzinnigen Bob treft dadelijk alle voorbereidingen voor reeds te voren tot een mislukking is een schoonheidsoperatie, die het jonge gedoemd. meisje haar schoonheid zal teruggeven Op een avond wordt Margaret wegen haar in de armen van Bob zal geroepen voor een spoed-operatie, die terugvoeren. Als de operatie afgeloopen een kleine invalide jongen (Delmar is, vindt ze Dr. Heppling buiten op Watson) heeft te ondergaan. Als ze haar wachten. terugkomt, vindt ze Bob en Lee Joyce „Je hebt lang gewacht," zegt ze, in eikaars armen. „maar het is nog niet te kat..." Ze verlaat onmiddellijk haar huis en «oekt steun bij haar collega Dr, ' 1. Robert Young en Ann Heppling, die haar aanraadt den misHarding'. 2. Ann Hardingen stap *

Slechts de allerbeste grondstoffen komen voor Pepsodent in aanmerking; de fabricage wordt gehandhaafd op het hoogst bereikbare peil. DIT IS UW GARANTIE VOOR KWALITEIT, ZUIVERHEID EN RESULTAAT. Stelt U prijs op het behoud Uwer tanden en tevens op een fraaien glans — BEGIN NOG HEDEN PEPSODENT TE GEBRUIKEN.

voor de verzorging van het gelaat, dat zozeer van onze levenswijze te lijden heeft. Lux Toilet Zeep! Zij zuivert de huid tot diep in de poriën

Denk eens wat dit wil zeggen, 's Werelds beste wetenschappelijke tandpasta tegen populaire prijzen. Pepsodent binnen ieders bereik! In grootte, kwaliteit en reinigend vermogen blijft Pepsodent ongewijzigd. ALLEEN DE PRIJS IS VERANDERD.

een zeep, speciaal gemaakt

en houdt haar zacht en soef)el. Lux Toilet Zeep is de doelmatigste hulp om een frisse, jeugdige huid te behouden.

en

70

LUX

ets.

TOILET ZEEP

per tube 5026 P-H

GODFRIED DE GROOT JAN LUYKENSTRAAT 2A TELEFOON

-

AMSTERDAM

28474

OVERTOLLIG HAAR verwijderd door ELECTROLIJSE komt niet terug. Eenig afdoend tyitaem. Adviseer uw arts. Behandeling «btoluut pijnloos. Laat geen lidieeken* na. Gratis adviei. Instit. v. electr. ontkarlng E. Noeteboom. Goudsche Singel 83a - Rotterdem

Nils Asther. 3. Robert Young en Sari Maritza.4. Ann Harding en Alden Chase.

SPECIALITEIT IN MODERNE EN ARTISTIEKE FOTO'S

•

ESKimo Opgenomen onder leiding van den regisseur W. S. van Dyke in het Hooge Noorden van Alaska

„Hou een oogje op den detective — ik ga een luchtje scheppen.

„Gooi je aas op, man.'

MEN ZIE DE VELE REPRODUCTIES VAN ONS WERK IN .HET WEEKBLAD' CINEMA & THEATER.

ZOU HET BESTAAN...? Woorden ra Muiiek van GUUS BETLEM Jr.

1. 2.

i P^Pi

'k Ga U 'njon-ge

hier een lied - je vrouw ging naar haar

mm

ü PE

zin - gen 't Hangt van on - zin aan el - kaar, man toe En sprak: Hoor eens, lie - ve vent,

i

-3

w

+*+

^^^ al - les hoed-je!

m

Is: geen En de

^

Nou... dan moet U maar gauw Hier-zoo... vijf en zes - tig

trou - wen gul - den

^s^-i

#

S^

^E

i:

Üü S

g'loo - ven vod dan

z^^

r r r r 1 '^ J J I üJ 3

ê* iii4

^

I I i

Al wat Uit die

ii i i i 1 n 1 ^RT+^F

ik U hier ver - tel uit-ver-koo - pe - rij..

1

pa

Maar, wan - neer U toch mocht Maar... neem niét zoo'n prul - lig

pp=

m i 1f ^

mooi - ste nog van graag een voor-jaars-

m

-t±+-M

^

woord is er van waar 1 man zei.. ,,Ex-cel - lent!"

En het 'k Had zoo

-ar-— , W1 ^

^^^

É

K

zü

^

9 r ^^ Want dan on - der - vindt U Voor een jurk - je ook er

&

£Ö

w ^

-5^ 't wel!! bij!

s-

m^

Een jong paar was thuisgekomen Van de huw lijksreis naar Spa, En haar allereerste pudding (Een recept van haar Mama) Bracht het vrouwtje stralend binnen: Zélf gemaakt vent. . eerlijk waar! Had je heusch niet hoeven zeggen! Vond de.. ,.vent" — hij is er naar!!

Pa en Moe en kleine Jantje Zaten om de tafel heen. Vader las en moeder staarde In gedachten voor zich heen. Beiden hoorden géén pendule. Negen slagen sloeg die zacht. . Toen sprak Jantje: 'k Moet naar bed. Moe. En zei netjes goedennacht!

— Zoo, weizoo! sprak oom en keek eens Naar z'n neefje, den student. Die een uur hem al verveeld' èn Nóg niets vroeg, de stomme vent! Zoo, en zeg me nou meteen maar Hoeveel je moet hebben. Piet? — Wat... bedoelt U, Oom? sprak deze, Heüsch, maar... ik begrijp U niet!

Schoonmama stuurde eens een briefje. Waarin zij aan schoonzoon schreef. Of het zoonlief schikte, als ze Eens een week logeeren bleef? Wat?stoof schoonzoon woedend op. toen, En hij schreef direct terug: — Eén week? 't Is nogal de moeite... Minstens drie. en... komt U vlug!?

Tjè! zoo sprak de jonge moeder. Want een kennis hield haar aan. En ze bleef een beetje peinzend Bij haar kinderwagen staan. . Tjè. het is een schat natuurlijk En ik ben dolblij er mee... Maar het haalt niet bij het kindje Van m'n jongste zuster Gré...

'k Heb m'n lied hier thans gezongen. 't Zat van leugens in elkaar. Maar stel voor,., ja, stel je voor-toch 't Was nou allemaal eens wèar... Nou, dan maakte ik een kansje In zoo'n zouteloozen boel. Dat U, lezer, nog zoudt zeggen: Aardig lied, dit... met gevoel!

yi

/\

i #-"*

^"^

m.

■

^^.

_^

.

._

l^l/AIOV^JIN LJLJItJ Fabriek van Artistiek , Zilverwerk Gevestigd m 1690

'T*

—

7 PLACE DE LA MADELEINE. PARIJS

f <

ff

Specialiteit voor geschenken in zilvei en verzilverd metaal

GROOTE KEUZE IN KUNSTVOORWERPEN UITGEVOERD NAAR ONTWERPEN UIT ELK B STIJLPERIODE

[Vervolè van pag. 11) mee, wees flink. We zijn nu eenmaal niet allen van hetzelfde maaksel." Laird was een van die edelmoedige zielen, die hun goede hart op de tong dragen. Galer monterde op. Een schittering van sluwheid verhardde zijn blik en hij sloeg zijn oogleden neer. „Als jij je mond wilt houden, Laird ..." Zijn stem klonk als ciie van een smeekend kind. „Mijn mond houden I" mompelde Laird. Het was, alsof hij een plas koud water in zijn gezicht kreeg. Hij had alleen overwonnen en nu wilde die lafaard den roem met hem deelen I „Het is om het meisje," ging Galer schroomvallig voort. „Het meisje ? Welk meisje ?" „Margaret — Miss Deane."

.Jij —

zi ? Wat

J

bedoel je ?" Het was Laird of hij een ijzeren greep om zijn hart voelde. Galer zweeg. Zijn handen trilden en Laird dächt, dat er iets binnenin hem brak. „Wij zouden gaan trouwen," zei Galer omzichtig. „Trouwen! Jij en — zij I" Galer spreidde zijn handen uit. „Het ligt in jouw hand, Laird." Laird voelde zijn beenen plotseling slap worden. Zijn visioen vervaagde, zijn droomen vefblindden hem nog even met een laatste, fel opvlammende schittering. „Zou jij met haar trouwen ? Daar... heb ik nooit aan gedacht." "Zijn oogen richtten zich met een leege uitdrukking op Galers gezicht. Betooverd als hij was door zijn nieuwgeboren zelfbewustzijn had zooiets hem ondenkbaar geleken. Zijn stem klonk vlak, zelfs het laatste tikje ongeloof was nu verdwenen. „Het ligt in jouw hand, Laird." Her-

MyonflAGy^ELT,«

IEFDE.D00D UnDUIVEL

IE®ini Spaisiiniselni© IFDDm. Bianca Vlscher, die in een Fox-film zal optreden, welke in Spanje speelt

nieuwde hoop klonk in Galers stem. „Weet je het zeker, Galer ? Weet je het heel zeker ?" „Ik dacht, dat je het wel wist, kerel. Je legt me toch niets in den weg, Laird?" „Neen, wees maar gerust." Lairds droomen doofden uit. Hij voelde zich vallen en Galer, opspringend met een glans van verrukking in zijn ge zicht, ving den jongen in zijn armen op. Galer betastte hem haastig, stal hem de flesch chloroform uit den zak, droeg hem naar buiten, zette hem onhandig op de lorrie en bracht het voertuigje weer in beweging. De maan gluurde schuchter door de jachtende wolkenbanken, want de razernij van den storm was voorbij. Uit zijn halve bewusteloosheid ontwaakt, worstelde Laird zwakjes met de ruïne van zijn droomen. Hij leek wel gek, om te denken, dat het meisje iets voor hem had kunnen beteekenen! Zijn luchtkasteelen waren - 21 -

20 -

tegen den harden muur der werkelijkheid te pletter geslagen. Maar dat het Galer moest zijn! Die gedachte was ondraaglijk I En dat hun geluk gekocht moest worden met zijn stilzwijgendheid en Galers opzettelijk bedrog! Alles in hem kwam in opstand, maar hij drukte zijn gevoelens dood. Als het geluk van het meisje van zijn zwijgen afhing, nu dan 20« hij zwijgen. Plotseling zag hij zwaaiende lichten voor zich, toen hoorde hij geroep en geschreeuw — — welkomstkreten! Ze juichten hem toe — en Galer I

HE-ZiOEKT HET

TE ROTTERDAM

Vu^st^uv udolf Forster zal een film in EngeIDudo land maken. Zijn laatste Weensche ilm „Hohe Schule" oogst overal veel succes. Inge List vervult een belangrijke rol in de Willi Forstfilm „Mazurka". Nils Asther is uitLonden weer te Hollywood teruggekeerd. Hij zal in de Metro-Goldwyn-Mayerfilm „Good earth" een belangrijke rol spelen. Willy Schur werd geëngaNILS ASTHER geerd voor de Bavana-film „Karel de Grootc". Onze landgenoote Lien Deijers werd een groote rol in deze film toevertrouwd. De regie is in handen van Carl Boese. Onder regie van Pierre Chanel wordt te Parijs de film „Schuld en boete" opgenomen. Pierre Blanchar, Harry Baur en Madeleine Ozeray spelen de hoofdrollen. De vrouwelijke hoofdrol in de toonfilm „Die ledige Witwe" wordt vertolkt door Else Elster. Productieleider Ludovici Toeplitz zal te Londen de film „The amazing life of Edmond Kean" opnemen. Voor de Weensche film „Episode" zijn de volgende artisten geëngaELSE ELSTER geerd: Paula Wessely, Otto Tressler, Hans Jürgel Tressler, Wolf Dieter Tressler, Attila Hörbiger, Fritz Imhoff en Friedl Czepa. Max Reinhardt zal te Hollywood de film „The divine Sarah" regisseeren. De hoofdrollen worden vervuld door Cecile Sorel en Charles Boyer. Onder regie van Anthony Asquith wordt de film „Elizabeth van Engeland" opgenomen. Flora Robson speelt de titelrol. Lee Parry, Luise Ullrich, Paul Hörbiger en Theo Lingen zijn geëngageerd voor de film „Einen Jux will ersieh machen". Angela Salloker en Gustav Gründgens vervullen de hoofdLEE PARRY

Mädchen von Orleans".

rollen

toonfilm

in

de

„Das

Menschen drongen zich om hem heen. Ze tilden hem voorzichtig op. In zijn machteloosheid kon hij de opgewonden stemmen hooren, die Galer overstelpten met een menigte vragen, welke langzamerhand samenhang voor hem kregen. „Hebben jullie het gekregen?" vroeg iemand. „Natuurlijk heb ik het!" De oude zelfgenoegzaamheid klonk weer in Galers stem. Een kil gevoel greep Laird aan. Galer had „ik" gezegd. Hij had natuurlijk „wij" bedoeld. Hij moest „wij" bedoeld hebben. „En hoe heeft dat jongmensch zich gehouden ?" informeerde een ander. Laird hield zijn adem in. A'u zou Galer de zaak recht zetten — zóó recht als het maar kon. Galer keerde zich naar Laird. „Hij heeft zijn best gedaan, de arme kerel 1" Galer schudde langzaam het hoofd, als deed het onderwerp hem pijnlijk aan. „U bedoelt, dat u heel weinig last van hem hebt gehad. Dat was ook niet te verwonderen," merkte een der aanwezigen op. Lairds hart scheen stil te staan. Hij probeerde de woorden te spreken, die het gebouw van leugen, dat Galer aan 't oprichten was, zouden doen ineenstorten. Tenzij hij nu sprak zou de leugen voor altijd blijven bestaan. En hij kón niet spreken in zijn toenemende verdooving. „Ik moest hem in een hut, opzij van de lijn achterlaten, terwijl ik verder trok naar het kamp," legde Galer op syrrv pathieken toon uit. „Het was te veel voor hem. Toch wel een flinke jongen." Oneindige duisternis spreidde zich als een beschermende mantel over en om de ziel van Laird en dankbaar gaf hij zich over. Het scheen hem het eenige meedoogende in de heele wereld.

Toen Laird weer ontwaakte uit die diepe duisternis, die niet alleen de ellende in zijn hart, maar ook de pijn, welke de hernieuwde bloedsomloop na een ernstige bevriezing veroorzaakt, had verdoofd, bemerkte hij aan het schudden van den wagon, dat de transcontinentale trein zijn reis hervat had. Hij opende de oogen en zag dat hij zich in een slaapwagen bevond. Hij keek naar de vensters, waar een gouden zonneschijn schitterde, die lichtende plekken op zijn bed tooverde. De deur van de couchette ging open en Laird zag het meisje van zijn droomen, dat hem glimlachend aankeek. Ze was in verpleegsterscostuum en haar donkere schoonheid kwam wondermooi uit tegen de blanke witheid van haar kleeren. Hij was een en al verbazing, toen hij hoorde, dat ze hem verzorgd had. Een diep gevoel van schaamte overweldigde hem en hij keerde het hoofd af. „Voelt u zich wat beter?" vroeg ze hem. Hij gaf geen antwoord en gebruikmakend van het recht, dat haar beroep haar schonk, draaide zij zijn gezicht naar haar toe. „Nu wilt u mij toch wel vertellen, dat u zich beter gevoelt, niet ?"

C^f jmc^n^X

GES¥MKKm MET Mip k heb gelezen, dat de film „De Omweg" nu toch nóg opgenoJJJJL. men zal worden. Is dat zoo?" „Inderdaad is er een kleine kans, dat het werkelijk zeer bruikbare scenario van „De Omweg", geschreven naar een exposé van Adam Haag, nog op de film zal worden vastgelegd. Het is slechts een kwestie van de dubbeltjes. Maar of deze nog op tijd zullen arriveeren, weet op het oogenblik geen mensch. Zelfs regisseur Paul van der Hurk, de vader van deze door het noodlot achtervolgde film, is daarvan geheel onkundig." „En hoe gaat het met de andere Nedetlandschs films?" „Uitstekend. ,,Op hoop van zegen" startte met geweldig succes in België. In hetzelfde land trekt „Het meisje met de blauwe hoed" stampvolle zalen. Van „Bleeke Bet" en „De Jantjes" is het moois afgekeken en deze films kunnen zich zoo langzamerhand ter ruste leggen. Overigens hebben ze meer dan hun plicht gedaan. „Blokkade" kan men eveneens weer het beste in een goed gesloten f ilm kluis opbergen." „Zijn er plannen voor nieuwe Nederlandsche producten?" „Plannen genoeg of eigenlgk plannen te veel! Een troost is 't, dat ze lang niet allemaal verwezenlijkt zullen worden; anders kreeg iedere bioscoop in ons land zijn eigen Nederlandsche film. En dat zou toch heusch van het goede te veel zün." ^ „Is het waar, dat Benno weer een film gaat maken?" „Inderdaad en dat is een verheugend feit. Deze Benno heeft bewezen niet alleen een energiek man te zijn, maar hij beschikt zeker over een groote dosis talent. Indien het hem lukt een geschikt productieleider te vinden, die zijn bekwaamheden in de goede banen weet te leiden, kan men nog veel moois van hem verwachten. Dat heeft hij met „Op hoop van zegen" bewezen. Hij wil thans een oorspronkelijk scenario van Johan Elsensohn verfilmen." „Is dat de acteur Elsensohn?" „Dezelfde. Hij is een talentvol, veelzijdig persoon; treedt namelijk bij het Ver. Rotterdamsch-Hofstad-Tooneel op, speelt voor de film, schrijft romans en nu heeft hij bovendien nog een film-scenario gemaakt. In de Majestic-film „Suikerfreule" zal hij een der hoofdrollen vervullen." „Wanneer beginnen de opnamen voor „Suikerfreule"?" „Midden Mei. Men is thans bezig met het schrijven van het draaiboek. Dat is heusch geen gemakkelijk werkje." „Hoe is het nu met de bezuiniging bij de Amerikaansche filmindustrie? Zijn de gages van de sterren veel verminderd?" „Dat wel. Natuurlijk worden er nog heele hooge salarissen betaald, maar toch veel minder dan in het afgeloopen jaar. Toen verdienden er drie en zestig filmsterren meer dan vijftigduizend dollar per jaar, tachtig meer dan dertigduizend per jaar en honderd sterren Waren er, die meer dan twintigduizend dollar per jaar hun inkomen konden noemen."

1

Om Weemcho Hlmaclric» Gr*t« NatzUr werd door d« Paramount voor Hollywood gatngagaard.

Da fllmtpaalttar Dolly Haat bracht aan kort bazoak aan on» land.

Da Dulttcha ragliiaur Paul Martin, dia voor da Fox ta Hollywood warktaam wai, arrlvaarda tag.lijk mat Lilian Harvay In Europa.

King Vldor heeft voor zijn anicanaarlng van de film „Our Dally Braad" da goudan medaille van de Leegua of Nations ontvangen.

Ramon Novarro zal binnenkort de Metro Gold wyn Mayer verlaten.

Hat filmklnd Shirley Temple It benoemd tot Colonel In Hollywood Pott Nr. 43 of the American Legion.

Da langarat Gltta Alpar ward door da Universe! voor eenige filmt geëngageerd, walke In Londen zulMt worden opgenomen.

CMöCKä

unttß taruka

met

Hij trachtte haar blik te ontwijken en kon niet. „Laat me met rust," mompelde hij. „Maar u hebt zooveel te vertellen," vervolgde ze. „U weet toch wel wat er gebeurd is," zei hij, zich verwonderend over haar aandringen. „Ja, dat weet ik — en méér dan u denkt," lachte ze, lief-plagend. „U bent het, die niet alles weet." „Wät niet weet?" hijgde hij. „Wat er gebeurd is sedert ze u binnen gebracht hebben, natuurlijk, en wat voor held u bent! Iedereen is even verlangend, om bij u binnen te komen." Laird was te verbaasd, om te antwoorden. Hij deed niets anders dan naar het meisje staren, dat alles voor hem beteekende. „Ziet u, ik ben verpleegster en de dokter wilde, dat ik dat meisje zou oppassen, dat haar leven aan u te danken heeft. En toen werd u ..." „Gaat het goed met haar?" stamelde Laird. „Ze gaat uitstekend vooruit — net als u!" „Maar Galer — Galer zei..." Ze fronste de wenkbrauwen. „O, Galer! Die groote houthakker,' die u uit het kamp achtemaging, om te zien of u goed was aangekomen, heeft Mr. Galers mooi verzinsel uit elkaar gerafeld. Die dacht dat we hèm zouden gelooven en u tóch niet, als u het tegensprak. Hij zou natuurlijk gezegd hebben, dat het een leugen was of een visioen, zooals menschen die bezig zijn te bevriezen, dikwijls hebben." Laird ging overeind in bed zitten. „Maar Galer zei — hij zei — dat u en hij..." Ze scheen zijn bedoeling te begrijpen, want het bloed steeg haar naar de wangen. „Wat hij u vertelde, was onwaar en

FILM-ENTHOUSIASTEN M. a. GR. te HILVERSUM. Wij nemen aan, daé Q mevrouw Tilly Perin — Bouwmeester bedoelt. Haar adres is Flora Theater, Zaandam. F. E. te AMSTERDAM. De ware naam van Lilian Harvey is Helen Muriel Lilian Pape. Harvey is de naam van haar moeder. F. V. te 's-GRAVENHAGE. Jopie Koopman is niet getrouwd. Roland Varno is weer naar Hollywood vertrokken. T. R. L. te 's-GRAVENHAGE. Johan Kaart speelt de rol van Mende! in de film ,,De vier Müllers". Deze film wordt onder regie van Rudolf Meinert opgenomen te Weenen, C. H. te MAASTRICHT. Onnoodig postzegel in te sluiten; dergelijke vragen kunnen wii alleen in deze rubriek beantwoorden. Het adres van Hansi Knoteck is Kurfürstendamm 53, Berlijn. Zij is niet getrouwd. Haar verjaardag viert zij den 2den Maart. Leeftijd vermelden wij in deze rubriek niet; zij is echter nog niet meer» derjarig. P. C. A. te ROTTERDAM. Wij zullen zooveel mogelijk met Uw wenschen rekening houden. Inderdaad was dat Hermann Thimig en niet Aribert Wäscher. Wij vinden Conrad Veidt ook een zeer goed filmacteur; hij is getrouwd met Lilly

- 22-

DOOS 20 CT. TUBE 40 EN öOCT.

— 23 —

de wensch was waarschijnlijk de vader van de gedachte. Hij veronderstelde blijkbaar, dat ik dolgelukkig en vereerd zou zijn met een aanzoek van hem! Hij lijdt aan een beetje te veel verbeelding. Maar hij reist niet meer met ons mee. Zouden we hem maar niet liever vergeten?" Lairds gezicht was een studie van ongeloovigheid. „En toen kwam die houthakker hier ?" vroeg hij, alsof zijn geest het nog niet omvatten kon. „Ja," zei Margaret Deane, na een kleine pauze. „Maar ik wist het dadelijk al. Ziet u..." Haar stem trilde, een verborgen, onverwachte eigenschap verrijkte den klank er van — „toen Galer mij het fleschje gaf, vergat hij de zakdoeken te verwijderen, die er om gewikkeld waren. Een er van droeg uw voorletters, de andere de mijne." „Ik wist het niet," stamelde Laird. „Ik was het vergeten. Vindt u... vindt u het erg?" „Heelemaal niet," antwoordde ze zacht, een uitdrukking op haar gezicht, die Lairds hart fel deed kloppen. „Ik wist, dat u het zakdoekje hadt. Ik zag dat u het opraapte. Ziet u, ik had op u gelet en me afgevraagd, waarom u zooveel alleen was. Ik was er van overtuigd, dat er iets in u was, dat de ande ren niet hadden opgemerkt, iets, dat naar boven zou komen als de gelegenheid zich zou voordoen. En u ziet, dat ik gelijk had." Ze lachte, blozend van trots om haar ontdekking. Toen sloeg ze de oogen neer onder Lairds vragenden blik. Laird zonk terug op zijn kussen en een golf van geluk hield de woorden terug, die hij had willen zeggen. Het hinderde niet, want hij wist met rotsvaste zekerheid, dat hij een leven lang voor zich had, om ze te kunnen uitspreken...

Präger. Dank voor Uw vriendelijk briefje. B. v. K. te's-GRAVENHAGE. Dodt Kreysler is den 5den December te Boedapest geboren. Zij debuteerde op het tooneel te Weenen, kwam daarna aan een theater te St. Gallen en werd toen door de Ufa voor de film geëngageerd. Zij woont Barnayweg 9, Berlijn. Niet getrouwd. A. P. C. R. te ROTTERDAM. Bedoeld bericht heeft ook in ons blad gestaan. Louis Graveure werd den 18den Maart te Londen geboren. Zün adres is Stemenstrasse 31, Berlijn. Hij geeft vaak concerten. T. v. d. B. te AMSTERDAM. Hierbij de gevraagde adressen. Käthe von Nagy, Hotel Eden, Berlijn. Martha Eggerth, Hotel Imperial. Rome. Willy Fritsch, Griegstrasse 27, Berlijn. T. L. D. M. te ZWOLLF. Paul Kemp woont Zähringerstrasse 2, Berlijn Hij is een zeer goed komiek. Vilma Banky is den 9den Januari jarig. Zij is te Boedapest geboren. W. C. L. te AMSTERDAM. Hierbij de gevraagde verjaardagen. Paula Wessely, 20 Januari, Cilly Feindt, 8 April, Claudette Colbert, 13 September. Voor foto drie antwpord-coupons insluiten. R. T. te ROTTERDAM. Willy Domgraf. Fassbaender is een zeer goed zanger. Hij is den 19den Februari te Aken geboren. Hij is getrouwd. Niet vergeten een antwoordcoupon in te sluiten.

C. « Th.*l>lJZZLES No. S79

zei tegen zijn collega's: ,,Ik heb een reuzeidee. Met 'n bepaald iemand heb ik afgesproken, om mij voor de rest van m'n leven van al m'n zorgen af te helpen, voor de som van twintigduizend gulden." „Inderdaad een schitterend idee," beaamde deze. ,,Maar waar haal je die twintigduizend gulden vandaan?" ,,Dat is nou zijn zorg!" antwoordde mijn neef. Een oude dame bezichtigde voor het eerst van haar leven een kolenmijn. Terwijl de lift in de schacht afdaalde, ontdekte zij, hoe zijzelf en de rest van het gezelschap eigenlijk hingen aan één enkel touw, dat aan de lift was bevestigd. ,,'t Zal toch wel veilig zijn?" vroeg zij aan haar gids, terwijl zij angstig naar het touw keek. ■ ,Daar kunt u op vertrouwen, hoor!" stelde de man haar gerust. ,,U hoeft nergens bang voor te zijn. Deze. touwen gaan gegarandeerd twaalf maanden mee en deze behoeven pas morgen vernieuwd te worden!" Mevrouw (zich ergerend): ,, Jij bent toch zoo'n onhandige man en nog lui er bij ook! Hoe jij jezelf zou moeten redden, als ik eens ziek was, zou ik niet weten!" Mijnheer: „Lieve schat, daar heb ik nog nooit aan gedacht, maar ik zal morgen meteen werk maken van een ziekteverzekering voor je." „Als we de straat oversteken," raadde de oude dame haar vriendin, „dan moet je niet om je heen kijken. Want als een auto ons dan van achteren aanrijdt, is 't hun schuld en niet de onze!" Mevrouw (pogend een behoorlijk getuigschrift te schrijven voor de ontslagen dienstbode) : „Heusch, Betsy, ik weet werkelijk niet wat voor reden ik voor je ontslag moet geven." Dienstbode: „Nou, mevrouw, schrijft u dan maar gewoon: „Waarom ik haar ontsla, weet ik eigenlijk niet"!"

KNIPPUZZLE Bovenstaande stukjes moeten uitgeknipt, samengevoegd en opgeplakt worden, tot een portret van een bekende filmactrice. Onder degenen, die ons het resultaat van hun werk zenden en er by vermelden, hoe de actrice heet, loven wü tien foto's van haar uit. De oplossingen moeten vóór 19 Maart gezonden worden aan: Red._Het Weekblad",Galgewater 22, Leiden. Onze abonné's uit uverzeesche gewesten hebben tot den T9den Mei gelegenheid ons hun oplossingen te doen toekomen. Op de enveloppe gelieve men duidelijk te vermelden : C. <S 77i puzzles No. 570. Degenen', die het blad liever niet willen beschadigen, kunnen volstaan met de stukjes over 6 tecaltrekken op een doorzichtig papiertje, •JJ 1ueeren. Dit laatste geschiedt door middel van een velletje carbonpapier, dat men onder deze pagina legt. Als men nu onder het carbon nog een stukje wit papier legt en dan de omtrekken van de op deze pagina afgedrukte stukjes met potlood natrekt, zal het carbonpapier deze op het witte papier overdrukken. De aldus gevormde en uitgeknipte stukjes papier moeten ook als een portret worden opgeplakt. Zij, die ook de Wekelijksche Vraag op wensc 1 n te os ' .? ' sen, kunnen die desgewenscht tegelijk met deze puzzles inzenden, doch zij gelie-

De toekenning' der prijzen en troostprijzen geschiedt volgens een systeem, waarbij alle '/'""c'ers van eoede oplossingen gelijke kansen hebben op het verkrijgen der prijzen.

VISITEKAARTJESRAADSEL In ieder der drie onderstaande visitekaartjes is de naam van een filmster verborgen, die door omzettingderletters gevonden kan worden. Wie weet ze te vinden? Wij loven een hoofdprijs uit van f. 2.50 en als troostprijzen drie filmfoto s om te verdeelen onder de goede oplossers.

OPLOSSINGEN C. & Th.-PÜZZLES No. 576 KNIPPUZZLE

Het aardige jongemeisje trad den winkel binnen en zei: „Ik moet een cadeautje hebben voor een ouden heer." „Zeker dame," antwoordde de bediende. „Wat denkt u van een mooie das?" „Neen, dat kan niet, want hij heeft een baard." „O, juist. Een mooi geborduurd vest dan misschien?" „Neen, want 't is een heele lange baard." De bediende zuchtte. „Ja, dan vervallen we noodgedwongen in trijpen pantoffels!" Moeder kwam de kamer binnen en keek rond. „Waar is Frits?" vroeg zij. Haar jongste zoon glimlachte. „Als 't ijszoo dik is als hij denkt, mams, dan is-ie gaan schaatsenrijden. Maar als 't zoo dun is als ik denk, dan is-ie gaan zwemmen!"

ven de oplossingen dan op een apart, eveneens volledig van naam en adres voorzien velletje papier te schrijven.

De tien foto's van Myrna vielen ten deel aan: den heer R. Beltman, Hengelo; mejuffrouw G. Vis, Hillegersberg; den heer W. Drevers, Rotterdam; den heer W. J. Segaar, Den Haag; den heer P.J. Bok, Rotterdam; den heer A. Nieuwenhoven, Den Haag; mejuffrouw D. Mellema, Rotterdam; den heer A. Zwaan, Amsterdam; mejuffrouw L. Verwer, Den Haag; mejuffrouw K. Huyser, Utrecht.

MONOORAMRAADSEL Karin Hardt en Hans Sch/encJc in De liefde en de eerste trein

Myrna Loy

Mejuffrouw D. Thijssen te Rotterdam verwierf met de juiste oplossing van deze puzzle den hoofdprijs van f. 2.50, terwijl de troostprijzen ten deel vielen aan mejuffrouw M. Giezekamp te Den Haag, mejuffrouw E. Wolder te Amsterdam en den heer J Koelemay te Arnhem.

Een zeer sober middag-toilet is dat van Peggy Wood (1), bestaande uit een denke ren rok van marocain,waarop zij een lange blouse draagt doffe zijde met een bootvormigen hals. De ruimte van de zeer wijde mouwen is bovenaan gesmeekt en wordt onderaan vastgehouden in een strakke manchet. ^ {Foto Fox) Een ander plaatje (2) toont II . Norma Shearer, gekleed in een visite-toilet van zwart ziide-fluweel, gegarneerd met veeren. Het kleine zijden hoedje heeft een dubbele crosse van veeren. {Fo
24 25

GARY COOPERG LEVEN3ESCHI EDENIS In

Gary Coopers levensgeschiedenis treffen we telkens een „geluk bij een ongeluk" aan. Vreemd genoeg liepen de dingen, waar hij zich ernstig op toelegde, dikwijls falikant uit, terwijl datgene wat hij bij gebrek aan beter daarna aanpakte, telkens schitterende resultaten opleverde. Toen Gary bijvoorbeeld in 1924 naar Californië ging, was het zijn bedoeling om daar pers-teekenaar te worden. Hij had in dat genre al vijf jaar gewerkt voor het plaatselijk blad van Helena (Montana), zijn geboorteplaats, en meende, dat de groote Californische metropolis Los Angeles hem eerder in de gelegenheid zou stellen, om naam te maken. Maar hij kon nergens een .baantje als teekenaar krijgen. Eens scheelde het weinig, toen een redacteur hem gelegenheid gaf, om een mooi blank vel teekenpapier met een illustratie te vullen. Maar de schets, die Cooper daarna produceerde, kon de hooge goedkeuring van den redacteur niet wegdragen, en dus. . . . geen baantje. Maar juist deze teleurstelling leidde er toe, dat Cooper ten slotte in de filmstudios terecht kwam, waarmee de wereld een ster van de eerste grootte geschonken werd! Met recht dus „een geluk bij een ongeluk". En zoo is zijn heele leven, van zijn kinderjaren tot heden, een aaneenschakeling van eigenaardige tegenstellingen geweest — contrasten, zooals zijn comediespel in de Hollywoodsche studios en zijn werkelijke avonturen in de vlakten van West-Amérika en de jungle van Afrika — contrasten, zooals de fantastische idylles met verschillende vooraanstaande filmactrices, waarin hij volgens zeggen betrokken zou zijn geweest, en zijn voor kort gesloten gelukkig huwelijk met Sandra Shaw, een meisje uit de New Yorksche society. Gary werd op den yden Mei te Helena geboren, uit het huwelijk van Charles M. en Alice H. Cooper, beiden van Britsche afkomst. Zijn eerste kinderjaren onderscheidden zich door niets van de kinderjaren van ieder ander jongetje uit die buurt. Hij had veel speelkameraadjes, waar hij dikke vrienden mee was. Maar toen hij negen jaar was, verhuisde de familie Cooper naar Engeland, en zoo moest Gary zijn vriendjes verlaten, om op de „Latijnsche school" te Dunstable (Belfordshire) weer opnieuw te beginnen een vriendenkring te verwerven. Vier jaar later, toen hij al aardig ingeburgerd was, keerde de familie echter weer naar de Vereenigde Staten terug. In Helena genoot de jonge Cooper daarop het middelbaar onderwijs. Hij was buitengewoon lang voor zijn leeftijd, overmatig slank en dikwijls niet al te best van gezondheid. Een automobielongeluk maakte het noodzakelijk, dat de jongen een tijd de stad uitging — en zie. ook hier kwam een geluk bij een ongeluk! Zijn vader stuurde hem namelijk naar de ranch, die de Coopers in Montana hielden, en waartoe groote kudden vee behoorden. Hier leerde Gary het leven der cowboys kennen en deed de ervaring op, die hem later de kans gaf bij de film vooruit te komen. Na twee jaar lang het vrije leven der prairiejagers en cowboys te hebben geleefd, keerde de jonge Cooper terug als een robus-

te, lange kerel, die zijn mannetje stond, een meester in het paardrijden en schieten. Ter voltooiing van zijn opvoeding bezocht hij nog eenige jaren de universiteit te Grinnell (Iowa) en in 1919 begon zijn carrière als teekenaar. Bij den aanvang van deze biografie vermeldden wij al, hoe het hem daarbij verging en hoe Gary zich, doordat de inspiratie hem op het beslissende moment ontbrak, nergens in Los Angeles een betrekking als teekenaar kon veroveren. Eerst werd hij toen advertentie-colporteur voor een reclamebureau en vervolgens liep hij alle huizen af als fotograaf. Ofschoon erg ontmoedigd en platzak, voelde hij er toch niets voor, om bij zijn ouders om hulp aan te kloppen. Drie maanden had dit hongerbestaan geduurd, toen iemand hem wees op de mogelijkheden, die er voor een figurant in de filmindustrie open stonden.... En zoo probeerde Cooper het ook eens in diè branche. Langer dan een jaar was hij echter niet meer dan één van de massa, een onbekende, die in een dozijn films tusschen

de vele figuranten verscholen ging en dikwijls besteedde hij zijnlaatsten stuiver aan een stuk droog brood, dat hij dan ergens achter een schutting verslond. Zijn kans kwam in 1925 toen Hans Tiesler, een onafhankelijke filmproducer, hem onder de menigte opmerkte. Hij werd van figurant bevorderd tot hoofdrolspeler in een twee-acter uit het Wilde Westen, waarin hij een helfhaftigen cowboy uitbeeldde. Nu kwamen hem dus de ervaringen, opgedaan tijdens zijn verblijf op zijn vaders ranch, te pas. Kleine rollen in groote films stonden nu voor hem open, maar pas toen hü Abe Lee had gespeeld in „The winning of Barbara Worth" vond zijn talent de erkenning, die het verdiende. Zijn jeugd, persoonlijkheid en zijn ongedwongen speeltrant trokken de aandacht van B. P. Schulberg, destijds directeur der Paramount. Voor een onderhoud met Schulberg naar den studio geroepen, kreeg Gary (wat nog nooit eerder in Hollywood was voorgekomen) een procf-scène te spelen, zonder dat

GARY MAAKT EEN PORTRET VAN ZIJN ECHTGENOOTE.

GARY IN ZIJN STUDEERVERTREK.

er een camera in de buurt was! De kwestie was, dat Gary bij vergissing een vergaderzaal binnenwandelde, waar Schulberg tientallen productieleiders en regisseurs om zich heen verzameld had. Zoo onvoorbereid en als indringer tegenover al die hooge heeren staande. . . . zond Gary een verlegen, maar tegelijk verontschuldigenden en innemenden glimlach in het rond en maakte, dat hij de zaal uitkwam, zonder een woord te zeggen. Na dit incident keerde Schulberg zich tot zijn medewerkers en vroeg: „Wel, mijne heeren?" .... Allen velden een gunstig oordeel en een half uur later werd een jong acteur met weinig ervaring onder handen genomen, om klaargestoomd en gepolijst te worden voor groote rollen. Spoedig daarna kon de wereld hem bewonderen in de Clara Bow-films „Dat wat je hebt. ..." en „Slachtoffers der echtscheiding". Het was in die dagen, dat de films uit het Wilde Westen in het centrum der belangstelling kwamen te staan en nu Cooper in de genoemde Clara Bow-films de noodige ervaring als filmacteur had opgedaan, besloot Paramount van het feit, dat Cooper ook cowboy was geweest, gebruik te maken door hem tot ster van een groote reeks grootsche „westerns" te verheffen. In dit genre heeft Gary prachtige successen geboekt. Hij had dan ook alle kwaliteiten voor dat soort rollen vereischt; nooit zag men in hem den als cowboy vermomden stadsacteur; hij wist de wild-west-figuren, die hij uitbeeldde, levend te maken, en spoedig was hij overal populair als de stoutmoedige held der prairiën en wouden. Na verloop van eenigen tijd echter raakten de „westerns" uit de gratie van het publiek en werden verdrongen door de gangster-films en toen kwam spoedig het einde van Coopers carrière als ,,buitenlucht"-ster. Hoe zeer hem dit ook speet, achteraf kunnen wij daar slechts blij om zijn, want spoedig daarop probeerde Paramount Cooper in een colbertje te laten spelen, waarbij ten slotte eerst recht gebleken is, welk een groot acteur er in dezen jongeman schuilt. Hij had pas in drie gewone speelfilms (waaronder „Wereldstad" met Sylvia Sidney) gespeeld, toen hij ziek werd en eenigen tijd niet in staat was om te filmen. Om zijn

COOPER IN DEN TUIN VAN ZIJN WONING.

-26 27 -

gezondheid weer volledig te herwinnen, sloot hij zich aan bij een jagersexpeditie, die Afrika's binnenlanden introk. Dezen tocht beschouwt hij nog altijd als een van de mooiste episoden uit zijn leven. De expeditie stond onder leiding van den heer en mevrouw Jerome Preston, ervaren jagers op groot wild. Na een lange reis, waarbij van schepen, vliegtuigen, treinen en ten slotte van den beenenwagen gebruik gemaakt werd, stond men eindelijk voor de dreigende, grootsche Afrikaansche jungle. Gary Cooper is overtuigd, dat zijn ondervindingen op deze expeditie hem tot een beter acteur hebben gemaakt. Dit is niet zoo vreemd als het lijkt. Een dergelijke jachtexpeditie in een woest land stelt zijn deelnemers voor groote gevaren en legt ze in het algemeen groote beproevingen op. De mensch, die uit de beschaafde wereld opeens in het oerwoud wordt overgeplant, leert nieuwe waarden van het leven kennen en komt terug met een verruimden blik en een verrijkten geest. En de kunst van een filmacteur zal op een hooger plan komen, naarmate zijn gemoed rijker wordt. Als goed sportsman haalde Gary bij het jagen nooit den trekker over, vóórdat de scherpe reuk van het dier, waarop hij het gemunt had, het had gewaarschuwd voor het naderend gevaar. De leider Preston had trouwens voor zijn geheele gezelschap vastgesteld, dat er niet geschoten zou worden, vóórdat de dieren zelf tot den aanval overgingen. Ondanks dezen regel, die velen woudbewoners de gelegenheid gaf om te ontsnappen, heeft Gary toch dozijnen stuks groot wild neergelegd. Hun huiden en vachten, door Gary zelf geprepareerd, (sommige dieren heeft hij zelfs opgezet!), behooren thans tot zijn kostbaarste bezittingen, en ruim dertig stuks versieren de muren van de groote woonkamer van zijn ranch in San Fernando, twaalf mijlen ten Noorden .van Hollywood. Toen Cooper na zes maanden in Hollywood terugkeerde, voelde hij zich gezonder, gelukkiger en vastberadener dan ooit. De expeditie had zijn zelfbewustzijn gesterkt en zijn persoonlijkheid een zekere beslistheid gegeven. Paramount was hiervoor niet blind en gaf hem de rol van den moedigen luitenant Sempter in „De Duivel van U 69" met Charles Laughton en Tallulah Bankhead. Sindsdien is Coopers ster steeds hooger gestegen en de studios hebben hem in een groote verscheidenheid van rollen gelegenheid gegeven zijn veelzijdig talent ten volle te ontplooien. Na de voltooiing van zijn film „Liefde engros" onder Lubitsch, reisde Cooper naar New York, oogenschijnlijk om bij de première van de film aanwezig te zijn. Maar twee weken later trouwde hij in het Waldorf-Astoria-hotel met Sandra Shaw. De huwelijksplechtigheid werd alleen bijgewoond door familieleden van de bruid. Ofschoon in Hollywood al eerder het gerucht was gegaan, dat het tweetal zich had verloofd, was dit huwelijk toch voor iedereen een groote verrassing, doordat zoowel de bruid als de bruidegom tot het laatste toe hardnekkig alle trouwplannen ontkenden. Hun wittebroodsweken brachten ze al reizende van New York naar Hollywood door, met een veertiendaagsch oponthoud te Phoenix (Arizona). De Coopers namen hun intrek in de San Fernando-hofstede, maar hun huis te Beverly Hills in Hollywood is steeds gereed om hen te ontvangen.

^^^™^^^B»

@k>rr\n/h CrbAUTÜUMbEbWDt VEP „Daar is onze deugdzame, keurige vriend, Mr. Ralph Clark, „secretaris en huisbewaarder van Mr. Wardell", zooals hij zichzelf voorstelde." McCoy staarde den ander aan en barstte toen in lachen uit. „Nu nog mooier! Dat onbenullige kereltje, dat nog geen vlieg kwaad zou doen?" „Juist," stemde Morgan droogjes toe. „Je hebt hier niet te doen met gewone misdadigers. Ross, maar met gehaaide jongens, die geniaal tooneelspelen." „Waarom dacht je dat het Clark is?" „Ik heb niet gezegd, dat ik dat dacht. Maar laat je verbeelding werken. Ross! Als jouw man daar alleen maar een verdachte volgde dien avond, hoe kwam hij dan aan zulke waardevolle gegevens als „draadloos" en „De Bandieten"? Hij kreeg ze dien avond, anders zou hij. het eerder gemeld hebben. Hij kreeg ze dèèr — in het huis van Wardell." „Natuurlijk. Hij stuitte daar op die inbrekers." „Daarom namen ze hem in vertrouwen, vertelden hem alles van hun code, en braken toen zijn been voor hem?" veronderstelde Morgan een tikje sarcastisch. „Laten we eens veronderstellen, dat Clark een geslepen schurk is. Hij heeft de vrije beschikking over het huis, staat om zoo te zeggen aan het hoofd er van. Wardell is vaak weg. Het is een groot huis en er kan een heeleboel gebeuren zonder dat Wardell het in de gaten heeft. Mogelijk heeft Clark Sylvia ontvoerd toen hij het kind van Harrison ontvoerde, om dezelfde reden, als waarom LeToque aangevallen is, namelijk omdat ik aangevallen ben. Een doorgestoken kaart om de politie zand in de oogen te strooien. Maar het zou kunnen zijn, dat hij niet voor haar wil weten, dat hij de Chef is. Het eenige briefje, dat we van het meisje hebben, vertelt, dat ze vermoedde gauw te zullen worden losgelaten. Het was dus niet de Chef, die het haar vertelde. Hij durfde haar nooit bezoeken. „Ongetwijfeld heeft onze quasi-LeToque, op last van den Chef, al die andere brieven aan Sylvia gedicteerd en ongebruikelijke zinswendingen — die van 'n Franschman afkomstig konden zijn — gekozen om dit epistel te laten kloppen met zijn verhalen over Mousson." „Goeien avond!" gromde McCoy. „Het is een Chineesche puzzle!" Morgan liet zich door den uitval niet van de wijs brengen. „Nu die zoogenaamde inbraak. Die had een dubbel doel. Ross! Het eerste hebben we geraden. Dat was om jou uit New York weg te lokken, zoodat die motorrijder je vertraging zou bezorgen terwijl de Chef bij de Homburg Bank zijn slag sloeg. De tweede reden was, de verdenking af te leiden van Wardells huis, nadat je gehoord had van de verwonding en

DE NIEUWSTE FOTO VAN DEN UFA-ACTEUR WILLY FRITSCH

de gevangenneming van Curley. Wardell vertelde ons den volgenden dag van den inbraak, maar hij kon slechts vertellen wat hij van Clark gehoord had. Die inbraak was een fictie." McCoy stond op en begon de kamer door te loopen. „Verdraaid, je zou wel eens gelijk kunnen hebben!" riep hij. „Het klopt vrij aardig. Maar...." „Ik weet het. Het klinkt fantastisch. Maar het zou toch heel goed kunnen. Mogelijk dat Clarks bende en zijn grootere weidsche plannen voortgesproten zijn uit het oorspronkelijke voornemen om in Wardells dienst te komen en hem uit te schudden. Zijn vrouw kan een medeplichtige zijn. Als mijn theorie juist is, zijn een heeleboel problemen in onze puzzle opgelost. Ross!" „Welke bijvoorbeeld?" „Nu — het is een groot, eenzaam gelegen huis. Verscheidene kamers zijn niet in gebruik. Waarschijnlijk komt Wardell in de meeste er van nooit, maar laat het aan Clark en zijn vrouw over om ze nu en dan schoon te maken. Wardell is den laatsten tijd niet buiten geweest. En hij zou Clark zeker vooruit waarschuwen, als hij voornemens was thuis te komen. Sylvia is verdwenen, Curley is verdwenen, de, laten we zeggen echte, LeToque is verdwenen. En nu zijn Mary en T.HI y - -Averdwenen. Waar zijn ze. Ross?" „Je bedoelt toch niet, dat ze daar...." „Dat ze daar zijn, allemaal? Waarom niet? Het kan zelfs zijn, dat Parker daar

ook is! Er is geen betere schuilplaats voor Sylvia denkbaar, nu Parkers huis niet langer in aanmerking komt. Vergeet niet hoe eenzaam het ligt. Geen sterveling, die ziet wat daar voorvalt. En haar eigen huis is wel de laatste plaats waar de politie het meisje zoekt." McCoy glimlachte en wreef zich in de handen. „En de heele buit van alle plundertochten!" „Bevindt zich daar ook, als mijn theorie juist is," zei Morgan knikkend. McCoys glimlach verdween. „Maar we hebben geen bewijs! Hoe kunnen we LeToque arresteeren? Hoe kunnen we met zoo'n geschiedenis Wardell op 't lijf vallen? Hoe krijgen we daar een bevel tot huiszoeking op? ledere officier van justitie zou ons uitlachen. We moeten eerst meer zekerheid hebben." „Goed, verschaf je zekerheid! Er is een middel om zekerheid omtrent LeToque te krijgen. Sein de Süreté en vraag informatie over Mousson. Dan slaan we geen figuur als we het mis mochten hebben." „Een uitstekend idee. Ik zal naar het hoofdbureau gaan en het telegram meteen verzenden. Morgen vroeg kunnen we dan antwoord hebben. Ik zal het in code sturen." „Mooi, maar spreek er met niemand over, Ross," vermaande Morgan, „zelfs niet met den Commissaris. Muren hebben ook ooren." McCoy was al op weg naar de deur, toen de telefoon ging. Morgan kwam aan

Een scène uit het tweede bedrijf van „Spektakel om Jolanthe", opgevoerd door de Vereenigde Schouwspelers.

- 29 -

zich gaat amuseeren in „The Pink Stocking", des te beter. Dan is hij niet in Weston. Overigens, ik heb ook een briefjel" Hij nam een kaart van de tafel en las die voor: „Waarde Morgan, Uw dochter en Lane zijn veilig. Maar een woord tot een verstandig man. Als u er prijs op stelt haar in de naaste toekomst thuis te zien, laat dan aan den keizer over wat des keizers is, hetgeen een oprecht compliment beteekent voor uw vriend McCoy. DC./SW. De Chef."

Mary Pickford breng» een bezoek aan Anna Stan an Fredric March, tijdens hei filmen voor „We love again".

het toestel, wenkte zijn vriend en gai hem den hoorn over. „Tot dusver krijg je gelijk," verklaarde de inspecteur, toen het gesprek afgeloopen was. „Dat was Millson. Er is geen spoor van den man, die op LeToque geschoten heeft, behalve een opengebroken deur van een kamer aan den overkant van de gang. Er "zijn drie kogelgaten boven LeToques bed. Hij is weer onder de wol gegaan met het raam dicht en gepend." „Voor het geval, dat je dit niet wist," merkte Morgan met een fijn lachje op, „Franschen slapen gewoonlijk zoo. Grappig, dat hij vanavond en den avond waarop zijn papieren gestolen werden, zijn venster wijd open hadf Wel te rusten, Rossi" HOOFDSTUK XXm DE KLEINIGHEID, DIE MORGAN OVER HET HOOFD ZAG. Zoo overtuigd was Morgan, dat zijn verdwenen dochter door haar ontvoerders niet slecht zou worden behandeld, dat, toen McCoy hem verliet, hij naar bed ging en meteen sliep. Dagenlang hadden zijn hersens zich rusteloos beziggehouden met het probleem van den Chef — nu was zijn hoofd koel en helder: hij was voldaan, dat hij het raadsel opgelost had. Den volgenden ochtend tegen acht uur, was Morgan gereed met zijn ontbijt en ging naar zijn kantoor. Hij vond de deur open en zijn werkster bezig met 't schrobben van den vloer, terwijl de nieuwe portier in de deuropening stond en opgewekt met haar converseerde. Morgan stuurde hen weg en ging zijn dagelijksch artikel zitten schrijven. Om negen uur was het klaar, toen sloot hij de werkkamer en keerde naar zijn flat terug om op McCoy te wachten. De inspecteur arriveerde om half tien. Hij had een telegram uit Parijs bij zich, benevens een bekend uitziende kaart (in een even bekende enveloppe.

Morgan las het telegram hardop: „Hervé Mousson, bekend als „de Zwaluw", tweemaal terechtgestaan, nooit veroordeeld, sinds acht jaar niet in Frankrijk gezien. Süreté ontving geenerlei bericht van LeToque. Vraag hem zijn adres te seinen. Girond, souschef." „Dat was toch wat je verwachtte, nietwaar?" vroeg McCoy. Morgan knikte. „Ten minste gedeeltelijk. Want Mousson blijkt géén mythe te zijn dkhrin heb ik mij vergist. Onze vriend ïs Mousson. Hij is dus de laatste acht jaar in Amerika geweest. Hij moet vrienden in Frankrijk hebben, die hem op de hoogte hielden van de bewegingen van den echten LeToque. Nu dat andere fraaie document." Met een zucht reikte McCoy de bekend uitziende enveloppe aan zijn vriend over. De kaart had den volgenden inhoud: „Beste Kerel, Zeg alsjeblieft aan Morgan, dat hij verstandig moet zijn. Tusschen haakjes, ik stel mij voor vanavond 'n pikante kleinigheid toe te voegen aan de vermakelijkheden in „The Pink Stocking". Hoop jou en je vrienden daar te zien, als je tijd hebt. DC./SW. De Chef." „Wat is The Pink Stocking?" informeerde Morgan. „Een van die nachtclubs, die oprijzen onder een anderen naam zoodra zij gesloten worden en waar alles erg open is, inclusief je portefeuille," legde McCoy uit. „Wat kan de Chef daar uitspoken?" „Twee nachtclubs zijn overvallen — en de bezoekers uitgeschud door bandieten, verkleed als politie. Maar deze grap stuurt ons bezoek aan Wardells huis in de war." „Heelemaal niet. Jij komt in het eerste deel van mijn plan niet voor. Als de Chef

Morgan nam de beide kaarten in de hand. „Ze zijn bijzonder interessant, dezen keer! Ditmaal geen poging tot uitheemsche woordenkeus. Ik vraag me af wat dat beteekentl En kijk naar dat handschrift. Het meisje is angstig. Ross. Mogelijk heeft ze de identiteit van den Chef ontdekt. Mogelijk ook maakt ze zich bezorgd over haar broer." „Geen woord tegen LeToque over deze brieven," waarschuwde McCoy. „En vanavond zal ik in de „Pink Stocking" een val zetten waar zelfs geen vloo doorheen komt!" Morgan lachte om de stoute beeldspraak. „Wat LeToque betreft," zei hij toen, weer ernstig, „ben ik het niet met je eens. Integendeel. Het eerste wat we vanochtend moeten doen is hem telefoneeren, hem uithooren en hem deze kaarten laten zien. Hij heeft ze waarschijnlijk gedicteerd. Althans hij weet er alles van. Je hebt hem alle andere briefjes laten zien. Als je deze nu achterhoudt, gaat hij lont ruiken, nietwaar?" „Dat is zoo," gaf McCoy mompelend

TREKKING 15 MAART 1 935 a.s. De grootste prijs f 120.000.. kunl ook U winnen! Niet aarzelen!

INSCHRIJVING OP GROEP ..E" Staats-

en

Premieloten

50.o Credit Nationai-loten v. 1920 Zonder nieten I Elk tot een prijs I Jaarlijks 14 groot* winstkansen, waarin uitgeloot worden

2.388.500 GULDEN MET HOOFDPRIJZEN VAN i

120.000 100.000 72.000 1 60.000 1 50.000 48.000 22.500

36.000 f 20.000

|

30.000 10.000

en duizenden gemiddelde en kleinere prijzen, alle in contonten, kunt U winnen door inschrijving op een of meerdere dezer loten. zonder nieten. Geheele loten vanaf f 3.. per maand (dus geen gedeelten) itfF* Uillotingslijsten franco na iedere trekking.
Aon de

Holt.

Crediet-

en

Obligatiebank N.V.

Amsterdam, Postbox 577 (P. C. Hooltstraat 165) Ondargeteekende bestelt hiermede: Uitvoerig Prospectus ,,E" gratis-fronco en wenscht In te KT'JXS" .??_<"" W,H|Q O^oofloofde geheele „STAATS. EN PREMIEtOTEN" »leAts f 3.- per maSnd. rechtI Sgevend« vanaf de a.s. trekking ep den vollen prijs.

EN NU NOG EEN GOEDE RAAD: Voor Uw g.licht .S.b.ld'i G.iichtiw.t.r- (f.c.-lotion), hat ni.nw., ult«t.k.nd l.nn.ng.it.ld. huidv.rzorgingimldd.l. H.t r.inigt d. porltn, ipant d. huid. maakt haar ïriich an b.ho.dt galijktijdig Uw lalnt. Par flacon (. 0.85. bij Drogllt.n. P.rfum.rl.i.k.n an Kappan.

EEN ZOO GUNSTICE GELEGENHEID OM SPOEDIG EEN VERMOGEN GEN! TE BEREIKEN MAG VOORAL IN DEZEN TUD NIEMAND VERZUIMEN WEM

Import: H. TKN MERKEL, HILVERSUM.

Naam en Voort.. Woonplaats: __ Straat en No, i „ Naam der Courant C. & Th.

Ooh.Andre^

RT,NCTUUR SEBALD SEBALD'SSi*ZICHTSWATER Hildesheim qeqr.

toe.

„We moeten hem net behandelen als altijd. Daarom doen we ook beter met hem ons plan voor vanavond mede te deelen. Je kunt altijd een ander maken. En zelfs als hij dat hoort, zal hij niet denken dat hij verdacht wordt. Je weet immers,' dat er ergens een lek is, dus waarom zou je géén tweede plan maken? Ik zou hem nu telefoneeren als ik jou was." McCoy bromde wat, maar liet zich overtuigen. Hij kreeg verbinding met LeToque in The Liberty. Morgan hoorde één helft van het gesprek. „U daar. Mr. LeToque? — n\et McCoy. Luister eens, we hebben eenig nader nieuws. Zoudt u nu meteen naar Morgans flat kunnen komen? In orde — Bonjourl" McCoy keerde terug naar zijn stoel. „Nu, wat is jouw plan?" vroeg hij. toen. „Ik zal LeToque vragen ons hier te ontmoeten en met ons naar The Pink Stocking te gaan. Maar als hij vanavond komt zal ik hem zeggen, dat ik van idee veranderd ben en naar Weston ga. We zullen hem de keus laten met jou of met mij mee te gaan. Natuurlijk zal hij mij kiezen. Als we daar zijn, zal ik net als de anderen gevangen gezet worden. LeToque zal daar ook blijven, want hij zal weten, dat zijn comedie hem niet meer van nut is. En hij zal denken, dat jij denkt, dat we allebei door den Chef gevangen genomen zijn. Als mijn theorie verkeerd is, zal ik vanzelfsprekend niet vastgehouden worden. Ik dat geval bel ik je vóór vijf uur 's morgens op het hoofdbureau op. (Wordt vervolgd)

BOEKHANDEL; G.J. GRAAUW. AMSTERDAM. KEIZERSGRiftTHT 16 8. TEL. 44SC5, POSTGIRO 4860 5. GEM. GIRO G 20 21

HANS FALLADA'S NIEUWSTE ROMANS

I

«AHS FALLADA -f

' Aj^l

FHäUS FALLADA

1

BOEKEN

Geb. f. SJUf

2. WIE EENS UIT 'T SCHAFTJE EET . . . Geb. f. 3.75 3. WIJ HADDEN EENS EEN KIND . . . Geb. I. 3.75 4. BOEREN IN NOOD Geb. f. 3.75 Deze boeken groot formaat 2272 x 1672 c.M. bevatten ruim 16 00 pagina's. De romans van HANS FALLADA hebben in zeer korten tijd hun weg gevonden naar alle landen deF wereld. Zij danken hun succes aan hun eenvoud, hun werkelijkheidszin en hun menschelijkheid. Zijn groote geheim is zijn liefde voor zijn personage en zijn groote kracht Is het leven zelf, dat hij overstort in al zijn menschen, die in zijn werk tot leven worden geroepen.

DIE

DE AANDACHT TREKKEN

Vier van zijn allerbeste werken gebonden in keurige linnen banden betaalbaar vanaf f. 1.— per maand. Franco toezending der bestelde boeken na ontvangst van onderstaand biljet.

^ï [ ELK ä^

1. WAT NU, KLEINE MAN?

BOEK ISAFZONDERLIJK VERKRIJGBAAR

um geneeie »ene De geheele Serie van de beste remans van dezen tijd, kost slechts '* .15"-• b«taalbaar >n maandelljksche termijnen van (. 1.50. Bi] afname van 1 of 2 boeken 1.1.- per maand.

OOK NOG VERKRIJGBAAR: 5. 6. 7.

JOHAN FABRICIUS: KOMEDIANTEN TROKKEN VOORBIJ . MELODIE DER VERTEN DE DANS OM DE GALG .

.

.

Geb. f. 4.90 Geb. (. 4.90 Geb. f. 4.90

A. DEN DOOLAARD: 8. ORIENT EXPRESS. Geb. f. 4.90 De geheele serie, 4 van de beste Hollandsche Romans, kost slechts f. 1 9.60, betaalbaar met I. 1.50 of f. 1.- per maand volgens bovenstaande voorwaarde.

BESTELBIUET 9P2er?*}eJU*nJ*? wenscht franco te ontvangen van G.J. GRAAUW, Boekhandelaar te Amsterdam-C, Keizersgr izersgracht TTmTT'SrZ \f>&.J«. 44505, Postrek. 48605, Gem. Giro G 2021, van bovenvermelde boeken de navolgende nummers; 1 2, ■a, *, O, O, /, ö, alle gebonden In keungen band en betaalbaar in maandelljksche termijnen van f. NMm:

- 30~

onder den microscoop bezien, toont duidelijk, of het haar in gezonde functionneering met de hoofdhuid staat. Onvoldoende gevoed haar wijst op typische veranderingen in de innerlijke structuur. Dit tot haaruitval voerende verschijnsel, verloopt zoo onopvallend, dat het meestal de-hoogste tijd is, wanneer het wordt opgemerkt. Voor dit gevaar hoedt U .Sebaid's Haartlnctuur'. Dit voortreffelijke middel zorgt er voor, dat Uw haar zich weer herstelt en gezond en krachtig blijft. Dat zullen U ook vele Uwer medemenschen bevestigen. Sebaid's Haartlnctuur doet Uw haar groeien, geneest roos en kale plekken. — '/a flacon f. 1.65, Vi «aeon f. 2.95, '/, L. flacon f. 4.75.

Vonof heden opengesteld: de volgens de loten jwet 1905 voor geheel Nederlond wettig geoorloofde

Woonplaats:

Straat:

(Men gelieve bij de bestelling de niet gewensehte nummers door te halen en in te vullen welk bedrag men per maand wenscht te betalen).

HET

CINEMAS THEATER

óók schlierend voor wollen goederen Red. en Adm. Galgewater 22, Leiden. Tel. 700. Postrekeninn 41880

VerschUnt wekelOhs — fryj per kwartaal f. 1.95