Internationalisering 2008 Paarl Hospital in Paarl, Zuid-Afrika Keuze co-schappen gynaecologie en heelkunde

Internationalisering 2008

Paarl Hospital in Paarl, Zuid-Afrika Keuze co-schappen gynaecologie en heelkunde Auteur: Anneclaire Vroegop Inleiding In het najaar van 2008 ben ik samen met Marthe Hofman uit mijn co-groep naar Paarl (Zuid-Afrika) gegaan om daar, georganiseerd via de University of Stellenbosch, in Paarl Public Hospital 7 weken keuze co-schappen te lopen, waarvan 4 weken bij de gynaecologie en verloskunde en 3 weken bij de algemene heelkunde. Ik ben ertoe gekomen dit te doen, omdat ik heel graag meer medische ervaring in het buitenland op wilde doen. Na het behalen van mijn doctoraalexamen in 2006 ben ik namelijk 3 maanden in Argentinië geweest om Spaans te leren en vrijwilligerswerk te doen in een ziekenhuis. Dit was erg leerzaam en leuk, dus dat smaakte naar meer! Omdat Afrika – en in het bijzonder Zuid-Afrika – altijd al hoog op mijn lijstje stond en de problematiek mij interesseerde, besloot ik mijn keuze co-schappen hier te gaan organiseren. Dit is bijzonder goed bevallen! Ik heb enorm veel gezien en gedaan en heel veel praktische ervaring opgedaan. Paarl Hospital Al de eerste dag werden we, na een korte introductie door het afdelingshoofd en kennismaking met de andere artsen en arts-assistenten, in de alledaagse praktijk geworpen. Marthe begon met haar 7 weken chirurgie en ik met 4 weken gynaecologie en verloskunde, waarvan 2 weken gynaecologie en 2 weken verloskunde. Het gynaecologische werk bestond uit de dagelijkse visite om 7.30u, waarbij wij als co-assistenten (er waren ook andere buitenlandse co-assistenten en co-assistenten van de University of Stellenbosch) concreet bij betrokken werden door het bijhouden van de statussen van ‘eigen’ patiënten; verder waren er per week 2 polikliniek-dagen, waarbij je zoveel ‘eigen’ patiënten kon zien als mogelijk (uiteraard met supervisie) en 2 OKdagen, waar je vaak kon assisteren bij allerlei ingrepen (variërend van oncologische operaties tot geplande sectio’s en sterilisaties). In opdracht van de lokale opleider moest je bijhouden welke ingrepen je had gezien en waarbij je had geassisteerd.

Paarl Hospital Foto: Anneclaire Vroegop

Zuid-Afrika - Paarl - KCO - VV en AHLK - Anneclaire Vroegop - 20090126a

1/6

Koffiekamer OK Paarl Foto: Anneclaire Vroegop Bij de verloskunde waren er ook de dagelijkse visites en polikliniek-dagen en verder kreeg je hier het doel om tenminste 10 bevallingen zelf te begeleiden. Omdat ik mijn reguliere co-schap gynaecologie en verloskunde in het Erasmus MC had gedaan en daar maar weinig bevallingen ‘zelf’ heb kunnen doen, stond ik natuurlijk te popelen om hier aan de slag te gaan. Met de jonge patiëntenpopulatie en hoge HIV-besmettingsgraad was dat soms wel een spannende uitdaging! Het poliwerk bestond, net zoals in Nederland, uit de zwangerschapscontroles, met als belangrijke verschillen: vaak zeer jonge (aanstaande) moeders, vele multipara’s, veel HIV-positieve zwangeren, relatief weinig fertiliteitsproblematiek en frequente verzoeken tot sterilisatie post-partum – iets wat door de artsen daar sterk wordt aangemoedigd. In principe word je als coassistent goed begeleid en ik had snel mijn draai gevonden, maar op sommige momenten sta je jezelf toch wel even achter de oren te krabben. Zo zag ik op een gegeven moment een moeder van 27 jaar met 3 kinderen (waarvan de jongste 5 jaar oud) die min of meer dringend geadviseerd was zich na haar laatste zwangerschap te laten steriliseren, maar daarvan nu spijt had, omdat ze graag nog kinderen wilde met haar nieuwe man. Tijdens de 3 weken chirurgie hebben Marthe en ik ook weer elke dag meegelopen met de visites en hadden we ook onze ‘eigen’ patiënten. Ook hier waren er 2 polidagen, de overige 3 dagen waren OK-dagen. Ik heb erg veel kunnen assisteren in deze 3 weken, echt ongelofelijk leerzaam en leuk! De gemiddelde chirurgiepatiënt werd óf behandeld voor brandwonden óf er werd geamputeerd, wat inhoudt dat huidtransplantaties en amputaties aan de orde van de dag zijn en wij daar volop bij konden assisteren. Vaak gebeuren echter de meer heftige dingen during off-hours, dus we hebben ook enkele 30-uursdiensten gedraaid. Eén van die diensten was echt een gekkenhuis, het begon met 2 buitenbaarmoederlijke zwangerschappen die geopereerd moesten worden (’s avonds en ’s nachts helpt de dienstdoende assistent chirurgie de dienstdoende assistent gyn hierbij), 2 blindedarmoperaties, een OK i.v.m. een flinke nabloeding na een keelamandeloperatie en 3 keizersneden (ook hier assisteert de chirurg de gynaecoloog). Bij één van deze keizersneden zat het kind al een tijdje vast in het baringskanaal en was het eerder ook al niet gelukt om het met de vacuümpomp eruit te krijgen, waardoor de toestand van het kind er voor aanvang van de operatie al niet zo goed uitzag en toen het kindje uit de buik kwam, moest het direct door de kinderarts onder handen genomen worden, maar dat mocht helaas niet meer baten. Toen we rond 3 uur ’s nachts terugkwamen (tussendoor had een chirurgische patiënt op de High Care nog een hartinfarct gekregen) op de eerste hulp, lagen daar niet alleen een stuk of 10 orthopedische patiënten (die ’s nachts voor de algemeen chirurgen zijn, hebben dus ook meteen leren gipsen) op ons te wachten, maar ook een homoseksuele blanke (een zeldzaamheid in het Paarl Hospital), half zijdig


2/6

verlamde man met diabetes en een ischaemisch onderbeen en zijn very vicious partner, die nogal overstuur was omdat ze al 3 uur aan het wachten waren (er waren patiënten die al vanaf 4 uur ’s middags lagen te wachten) en hysterisch reageerde toen we hem vertelden dat er nogal wat emergencies waren geweest en vervolgens begon te dreigen met van alles en nog wat (‘WHAT IS YOUR NAME?! TELL ME YOUR NAME? THIS MANS BLOODPRESSURE AND BLOODSUGARS ARE TOO HIGH! I’M GONNA CALL MY GP! WHAT’S YOUR NAME?!?), onder andere met een of ander TV-programma dat wanpraktijken aan de kaak stelt. Tsja. Na 30 minuten slaap mochten we weer lekker aan de slag met de ochtendvisite, gevolgd door het reguliere OK-programma en heb ik, hoewel ietwat verlept, geassisteerd bij liesbreuk-, teelbal- en darm-OK’s. Marthe heeft die ochtend zowaar haar eerste beenamputatie zelf gedaan! Zuid-Afrika, Paarl Zuid-Afrika is een land van contrasten. Het ene moment is het een en al luxe, het volgende moment zit je tegenover een 16-jarige moeder van 2 kinderen die is verkracht door de buurman in de sloppenwijk. Tijdens de apartheid hadden alleen de blanken het voor het zeggen en werden de gekleurde en zwarte Zuid-Afrikanen sterk onderdrukt. Nu kan je als jonge, blanke, net afgestudeerde mannelijke arts moeite hebben een opleidingsplek te vinden, omdat je én blank én man bent. Wij genoten ’s avonds en in het weekend van de heerlijke wijnen en daarna zie je weer een aantal kinderen met het foetaal alcohol syndroom, omdat moeder op één van de wijngaarden werkt en haar werk iets te vaak met het aangename gecombineerd heeft. ’s Avonds ging bij ons met één druk op de knop de verwarming lekker aan, tijdens je dienst zie je weer een aantal mensen met ernstige brandwonden doordat ze tijdens een epileptisch insult in een open vuur, waar de bewoners van de krottenwijken zich vaak aan warmen, gevallen zijn. En na al die ervaringen trek je dan doodgemoedereerd als vrolijke toerist met je familie het land in (Western Cape, Eastern Cape, Johannesburg en het Kruger National Park) met in je achterhoofd de af en toe nog levendig oplaaiende herinneringen aan Zuid-Afrika zoals je dat de weken daarvoor tijdens je co-schappen gezien hebt – verscheurd maar verbonden, op ’t gemakje en toch onrustig, gespannen maar nonchalant, vrolijk en toch ook bezorgd, jong oud, jong ziek, jong moeder/vader worden.

Foto: Anneclaire Vroegop.

Spring je op een gegeven moment ‘voor de lol’ met een elastiek aan je voeten een brug van 216 meter hoog af en zie je nauwelijks een uur later een net verongelukte motorrijder aan gort op de snelweg liggen met een enorme plas bloed om z’n hoofd en een schrikbarend wezenloze blik in de ogen. Op weg naar de volgende stad rijd je langs de zoveelste krottenwijk, maar dezelfde avond zit je in het hotel waar ook de prinsen William en Harry verblijven met het gezelschap waarmee ze voor een goed doel een motorrally langs de ZuidAfrikaanse kust rijden!

Gang SEH in Paarl

Maar ondanks alle, soms verwarrende tegen stellingen was ik (en ben ik nog steeds) zeer onder de indruk van dit prachtige land met al haar adembenemende natuurschoon, haar ingewikkelde en beladen geschiedenis, de dubbele rol die ons land hierbij heeft gespeeld, de diversiteit aan kleur, geur, smaak en belevenissen – en ik zou heel graag nog eens terug gaan. Ik heb zowel in het ziekenhuis als tijdens het rondreizen een onvergetelijke tijd gehad.


3/6

Foto’s: Anneclaire Vroegop. Steriel op de OK in Paarl

Ingang Paarl Hospital

Voorbereiding Zoals hierboven vermeld had ik al langer het plan om naar Afrika te gaan en dan bij voorkeur in het kader van mijn studie. Van een vriendinnetje van mij dat in Leiden geneeskunde studeerde en voor haar keuze co-schap ook naar Zuid-Afrika was gegaan (en hier veel positieve verhalen over had verteld), kreeg ik het emailadres van Ms Mariska April en heb ik met haar contact opgenomen over de mogelijkheden om mijn keuze coschappen via de University van Stellenbosch in Zuid-Afrika te volgen. Mijn begeleiders in het Erasmus MC waren dr. Schipper van de afdeling Verloskunde & Vrouwenziekten en prof. dr. Tilanus van de afdeling Heelkunde. Ik heb contact gelegd met Ms Mariska April begin april 2008 en de definitieve toezegging van beide afdelingen in Paarl kwam pas eind juni – terwijl we begin september met onze keuze co-schappen zouden gaan beginnen. Mijn grootste frustratie tijdens de voorbereiding was dan ook eigenlijk het vaak moeten wachten op antwoord van Ms April, omdat zij op haar beurt weer vaak moest wachten op antwoord van de lokale ziekenhuizen op de vraag of er plek was voor Marthe en mij. Ik was hier wellicht iets rustiger onder gebleven als we wat eerder waren begonnen met het regelen van deze keuze co-schappen, dus mijn advies is dan ook om op tijd te beginnen met het organiseren hiervan! Verder is het natuurlijk erg handig om goed (medisch) Engels te spreken, lezen en schrijven, dus als je daar niet helemaal zeker van bent is het handig om dat nog op te krikken, bijvoorbeeld m.b.v. een cursus of boek. Ik had een Nederlands-Engels/EngelsNederlands medisch woordenboek mee en de kleine Oxford Handbooks of Clinical Medicine en Clinical Surgery, ook handig om deze van tevoren even door te nemen. Een extra voordeel van Zuid-Afrika is overigens dat je als Nederlander ook het Afrikaans (afgeleide van ons Nederlands) redelijk goed kan verstaan, dus dat is mooi meegenomen als je patiënten moet zien die alleen maar Afrikaans spreken. Reis en aankomst Marthe en ik zijn samen via Frankfurt naar Kaapstad gevlogen (tickets gekocht via www.cheaptickets.nl) en werden daar opgehaald door onze huisbaas. Het echtpaar waarvan we de flat huurden had hier eerder namelijk Britse studenten in gehad en omat zij waren opgelicht door een taxichauffeur tijdens de rit van Kaapstad naar Paarl, had onze huisbaas aangeboden om ons op te halen van het vliegveld (tegen vergoeding van de brandstof).


4/6

Verblijf Onze huisvesting hadden we geregeld via Ms April van de University of Stellenbosch. Zij had ons enkele emailadressen gegeven van mensen die in Paarl kamers/flats verhuurden en zodoende kwamen we in contact met onze huisbaas, die een kleine maar complete flat voor ons had. We hebben dit toen via de email geregeld (zonder aanbetaling o.i.d.). De flat was midden in het centrum van Paarl en op 10 minuten lopen van het ziekenhuis. We hebben ook een auto gehuurd, die we konden parkeren in de inpandige parkeergarage. Er was 24 uur per dag bewaking aanwezig in het pand, wat een prettig gevoel gaf. De flat was volledig gemeubileerd en gestoffeerd en uitgerust met een prima keuken met ijskast, vriezer, keukengerei, potten, pannen, servies, wasmachine, droger. We sliepen op 2 fauteuils die om te bouwen waren tot bedden in de woonkamer (beddengoed en –linnen was aanwezig) en hadden een kleine badkamer met douche, wastafel en toilet. Al met al was het een prima plek om te verblijven. Kosten Uitgaven Vliegticket Visum Vaccinatiekosten (consult) Opleidingskosten University of Stellenbosch

€

Inkomsten 1008,99 14,95 520,40

Kamerhuur Nederland

-

Kamerhuur buitenland

278,79

Eten (periode Paarl)

800,-

Verzekeringen (reisverzekering)

66,58

Vakantie/uitgaan/vervoer (periode Paarl + vakantie) Totaal

€

Studiefinanciering (lening, 2 mndn)

1638,48

OV-Jaarkaart

-

Erasmus MC-vergoeding

-

Subsidies

-

Onderhuur kamer Nederland

-

Spaargeld Lening ouders

951,23 1500

1400,4089,71

Totaal

4089,71

Financiering Helaas hebben we geen fondsen meer aangeschreven voor aanvullende financiering, mede door de korte termijn organisatie. Wel zijn mijn ouders zo vriendelijk geweest om mij een lening te verstrekken.

Borrel in onze flat in Paarl Foto: Anneclaire Vroegop


5/6

Meer informatie University of Stellenbosch o Website: www.sun.ac.za o Contactadres: Faculty of Health Sciences


•

University of Stellenbosch PO Box 19063 7505 Tygerberg South Africa Tel: +27 21 9389549

• •

Samen op de Tafelberg


Contactpersoon: Ms Mariska April International Students' Coordinator Room 1058, Faculty of Health Sciences, Stellenbosch University Francie Van Zijl Drive PO Box 19063, TYGERBERG 7505, South Africa Tel: +27 21 938 9549 [email protected] Handige websites: www.joho.nl Mijn mailadres: [email protected] Mijn reispagina: www.johoanneclaire.waarbenjij.nu o

Gevangenis Mandela

Samen op de OK in Paarl Foto: Anneclaire Vroegop


6/6

Internationalisering 2008 Paarl Hospital in Paarl, Zuid-Afrika Keuze co-schappen gynaecologie en heelkunde

Recommend Documents