In verband met de vakantieperiode sturen we u hierbij al de nieuwsbrief van juli. Veel kijk- en leesplezier

DIERENTAAL Juli 2011

In verband met de vakantieperiode sturen we u hierbij al de nieuwsbrief van juli. Veel kijk- en leesplezier. Inhoud • Update Gijs • Ook onze paarden weten wat ze willen..... • Kruimeltje en Gabbertje • Anton • Pedicure kuren • Sam • Beter zonder tanden dan met pijn • Een verlies doet pijn, en niet alleen bij de mensen... • Dank • Het was weer een topdag ! • Phenivir • Vegetarisch recept • Verlanglijstje • Adopteer een dier • Colofon


Update Gijs Afgelopen februari moest Gijs onder het mes en werd er een kwaadaardige tumor van zijn lip verwijderd. De prognose was slecht. Op dat moment verwachtten we dat Gijs misschien nog maar een paar weken te leven had. Maar Gijs bewijst maar weer eens dat katten taai en sterk zijn. Hij is er nog steeds. Hij ziet er uit als Hollands welvaren maar schijn bedriegt wel een beetje. Hij is weliswaar nog heel kwiek maar heeft wel extra hulp en aandacht nodig. Een maand geleden ging de nare plek op zijn lip weer opspelen. Het werd een nare open wond die Gijs veel ongemak moest bezorgen. Gijs vond dat zelf kennelijk wel meevallen want hij was nog altijd vrolijk en blij. Zijn bekje blijft echter een handicap en we besloten dan ook om hem, als laatste redmiddel, een injectie Moderin te geven. Moderin is een langwerkend medicijn op basis van Prednison. Niet voor de hand liggend, gezien de verminderde weerstand van Gijs, maar we wilden hem toch nog een kans geven. Dit was nog de enige mogelijkheid om de wond op zijn lip weer dicht te krijgen en de zwelling rond zijn oog te doen slinken. En we hebben geluk. Het werkt. Gijs is nog altijd bij ons op en leeft tevreden zijn leventje. Zijn weerstand is niet verder achteruit gegaan hoewel dat door bijwerking van dit medicijn wel mogelijk is. Het toont weer eens hoeveel kracht en levenslust Gijs nog bezit. Moderin werkt 6 weken. We kunnen de injectie nog een keer herhalen en zullen dat ook zeker doen zolang Gijs aangeeft er nog zin in te hebben. Wat een bijzonder dier.


Ook onze paarden weten wat ze willen..... Dagelijks gaan we naar de supermarkt om boodschappen te doen voor de dieren. Blikvoer voor de diverse hondjes, kauwstaven voor de grote(re) honden. Niet te vergeten gehakt en worst om de medicaties in te verpakken. Voor de paarden muesli, wortels en appels. Als de auto terugkomt met de boodschappen dan zien de paarden dat het eerste en staan meteen klaar om appels en wortels in ontvangst te nemen. Deze lekkernijen worden dan over het hek gegooid. Onze viervoeters zijn het inmiddels zò gewend dat het van de dame en heren geen dag meer overgeslagen mag worden. Kleine Joep, het jack russeltje dat ervoor gekozen heeft om bij de paarden te gaan inwonen, sleept ook een wortel naar zijn hutje. Daarna pas gaan de paardjes aan het hooi. Lekker hooi om te eten, van prima kwaliteit. Hoewel..... ook de katten genieten er van, maar dan om zacht en warm in te slapen. Zo proberen we het iedereen naar de zin te maken, maar eigenlijk hebben we geen keus. Zijn er geen appels en wortels dan gaan de paarden tegen het hek rammen en beuken tot ze krijgen waar ze huns inziens, een inmiddels historisch gegroeid, recht op hebben.


Kruimeltje en Gabbertje Kruimeltje en Gabbertje hebben een leven van eenzaamheid en een totaal gebrek aan verzorging achter zich. Nadat hun baas in de gevangenis belandde was het een zorgzame buurvrouw die zich over hen ontfermde. Ze verzorgde hen goed maar doordat ze al een hond had was ze niet in staat hen in huis te nemen. Ze moest ze dan maar naar het asiel brengen werd haar gezegd. Maar zo simpel was het niet. Geen enkel asiel wilde dit duo opnemen. Ze zijn teveel verwaarloosd en niet zindelijk. Bovendien is Kruimeltje ook nog eens zeer moeilijk “ter poot” door beschadigde kniebanden en te weinig beweging. Niemand kan helpen en in tranen belt ze met Dierenthuis. Of we alsjeblieft willen helpen? Van haar karige inkomen wil ze de hondjes adopteren om zo toch een bijdrage te blijven leveren aan hun verdere verzorging. Wij helpen wel en de hondjes verhuizen. Kruimel en Gabbertje leven nu bij de zware jongens op het grote terrein. Ze hebben daar de beschikking over de binnenruimte met comfortabele bedden maar daar willen ze (nog) niet slapen. Zoveel luxe hebben ze nooit gekend en ze zijn er dan ook een beetje bang voor. Bij de buitendeur staat een klein houten hutje en daar brengen ze samen hun nachten door. Dicht tegen elkaar, steun vindend bij hun maatje. Het poedeltje loopt niet maar beweegt zich huppend als een konijntje voort. Zijn achterstel is onherstelbaar beschadigd. Beide hondjes krijgen pijnstillers en de glucosamine. Samen met het feit dat ze meer beweging krijgen geeft dat hen toch verlichting. Er is een verbetering zichtbaar. Zelfs het gehandicapte hondje lijkt wat makkelijker vooruit te kunnen komen. Het Maltezertje is onlangs naar de kapper geweest en het poedeltje zal spoedig volgen. Het zijn zulke lieve hondjes.


Anton Soms komt er een prachtige raskat binnen bij Dierenthuis. Heel soms zijn het er zelfs twee. Zo ook indertijd Anton en Ansje. Prachtige raszuivere Kartuizers. Allebei besmet met zowel het Aids- als het Leucosevirus kwamen ze jaren geleden bij ons wonen. Voor Ansje was het helaas van korte duur. Ze was te ziek en overleed al snel. Anton had meer geluk. Drager van twee nare virussen en toch nog altijd in goede gezondheid. Anton haalt uit het leven wat erin zit. Slapen in een mandje? Meneer prefereert het waterbed. Vriendschap met één maatje? Anton heeft een relatie met zowel Oeff, het poesje als met Blauwtje de kater. Is dat nu van twee walletjes eten of is Anton gewoon super sociaal? We houden het maar op het laatste. Hij heeft af en toe een beetje hulp nodig maar voor Anton kan het leven niet meer stuk.


Pedicure kuren Het was weer tijd voor een bezoekje van de hoefsmid. Saskia, normaal onze huisfotograaf op het gebied van alles wat kat is, kwam voor deze gelegenheid ook nu langs om – indien nodig – een handje te helpen en het een en ander op de plaat te zetten voor de paardenliefhebbers. De dieren voelen het al aankomen en hebben duidelijk geen zin in een beurt van hun “pedicure”. Davie, hoewel al aardig bijgetrokken, is nog steeds de meest schuwe van het zestal. Hij smeert hem direct en vangen lukt dus echt niet. We kunnen hem zoveel lekkers voorhouden als we willen, hij weet wat er dan gaat gebeuren en trapt er niet in. Het enige wat er op zit is te wachten tot hij zo ver bijgetrokken is dat iemand van ons hem een halster zal kunnen omdoen. Dan is hij te pakken. De hoefsmid zal speciaal voor hem apart een keer terug moeten komen. Bekappen is nou eenmaal af en toe nodig om je pijnvrij te kunnen laten doorlopen. Van uitstel komt geen afstel. Dus vent, wanneer je denkt dat je er vanaf bent, dan het je het mis.


Sam Sam is een van onze BB's (Belgische Bewoners). Hij begon zijn leven als buitenhond die nooit binnen in huis kwam. Zijn baas overleed en de vrouw des huizes had al helemaal niks met hem. Hij werd -drie jaar lang- kettinghond met als enig gezelschap hijzelf. Zijn volgende verblijfplaats was het asiel van Oostende. Bij binnenkomst daar, is hij al acht jaar oud en – logisch – een echte neuroot. Geen kandidaat die snel een nieuw thuis zal vinden bij particulieren. Bij dit asiel werd er goed naar Sam gekeken. Het was aan zijn gedrag duidelijk te zien dat ie vroeger geslagen was. Sam is een hond die als jong dier bruisde van de energie, maar die, op zijn erfje en aan de veel te korte ketting, absoluut niet kwijt kon. Asiel Oostende deed een aanvraag bij ons want ze wisten wel dat het niet zou lukken nog een particulier thuis te vinden voor deze jongen. Sam heeft ook bij ons eerst nog een jaartje buiten gewoond bij de katten om flink te ontstressen. Inmiddels is ie binnen en kan hij volledig ontspannen liggen als een soort luie huismuts. Hij is geestelijk echt heel erg opgeknapt. Toegegeven, soms is ie in ene weer even de weg kwijt maar dan gaat ie gewoon het park in om uit te razen. Vanzelf meldt hij zich dan bij de deur als ie weer rustig is en aangeeft dat ie naar binnen wil. Onze Sam gaat enorm de goede kant op. Een enkele keer ziet ie een tafelpoot of een pilaar nog aan voor een boom of struik en tilt ie zijn poot op. Dat is met een emmer sop en een zwabber, die bij ons altijd klaar staan, dan zo weer in orde gemaakt. Nee, Sam komt er wel. Hij is vrolijk, speels en zeer sociaal naar zijn medebewoners, dier én mens. Prachtig toch?!


Alle tanden en kiezen, behalve de snijtanden,verwijderd

Beter zonder tanden dan met pijn Wanneer je, zoals wij van Dierenthuis, al jarenlang voor honderden katten zorgt, dan mag je je echt wel ervaringsdeskundige noemen. Mensen met een vraag over katten en/of kattengedrag weten dit en er komen dan ook regelmatig vragen daarover bij ons binnen. Antje Schweerdtman wilde weten hoe wij denken over het laten doorleven van katten zonder tanden en kiezen. Meerdere dierenartsen hadden haar al verteld dat een tandeloze kat nog meerdere jaren goed kan doorleven op gepureerd voer. Wordt dat geen kliederboel? Daarbij, een van nature zo schoon dier dat zich zelf dan niet meer schoon kan houden, is dat niet een vorm van dierenmishandeling? Zonder tanden en kiezen schrompelen de bekjes dan niet in? Vraagt zij zich af. Ook haar 12-jarig nichtje, dat dierenarts wil worden, denkt dat het dan misschien beter is om zo'n dier maar te euthanaseren. Wij hebben haar geantwoord dat wij hier heel veel katten, zowel jong als oud, in de opvang hebben die imiddels totaal zonder tanden en kiezen zijn. Ze kunnen zich prima redden en eten ook gewoon brokjes. Krijgen ze wel blikvoer dan is dat zeker geen kliederboel. Verschrompelde bekjes? Wij hebben dat hier nog nooit gezien. Er zijn er zelfs bij die, hoewel zonder tanden en kiezen, net zo makkelijk ééndagskuikens naar binnen werken. De kaken zijn, eenmaal genezen van het tandjes trekken, hard genoeg voor dat werk. Voor wat betreft het zichzelf schoonhouden. Bij katten waar dat niet meer lukt komt dit meestal door een ander medisch probleem. Is de oorzaak echt niet te achterhalen dan kun je zo'n kat natuurlijk regelmatig kammen of af en toe scheren. Wat wij in elk geval wel zielig vinden is een dier laten rondlopen met een, zeer pijnlijk, volledig weggerot gebit. Alles eruit is dan veel beter en het dier leeft daar meestal enorm van op. Zeker wanneer je bedenkt dat het niet behandelen van dieren met een slecht gebit op termijn ontstekingen in de bek tot gevolg heeft. Via de bloedbaan tast dit dan later de hartklep, de nieren en de lever aan. Door de moderne narcose technieken (gasnarcose) kunnen dieren, tot op hoge leeftijd, deze behandeling met goed gevolg ondergaan.


Een verlies doet pijn, en niet alleen bij de mensen... Een paar dagen geleden las ik het artikel van Carina over het overlijden van drie Dierenthuis/FIV-FeLV, bewonertjes op één en dezelfde dag. Ik kende de dieren die het betrof slechts zijdelings omdat mijn persoonlijke bezoeken aan DT zich helaas beperken tot één à twee keer per jaar. Toch stond ook mijn hart even stil. In hèt verzorgingshuis voor oude en zieke honden en katten is het dan wel normaal dat er regelmatig dieren overlijden, maar het blijft, in de eerste plaats voor de beheerders en de vrijwilligers, elke keer het afscheid van een vriend of vriendin. Zoiets gaat altijd gepaard met echt verdriet. In gedachten ging ik terug naar de – tot nu toe vier keer – dat wij (mijn man en ik) afscheid moesten nemen van een huisdier. Dat deed heel erg zeer. Zo erg, dat ik oprecht kwaad werd toen iemand meende dat het “maar” een dier was en dat dat toch zo erg niet kòn zijn. Ik dacht en denk- daar (nog steeds) anders over. “Houden van” beperkt zich, vind ik, niet alleen tot mensen onderling. Wanneer je langere tijd, in goede harmonie, samenleeft met een ander levend wezen dan is het niet meer dan normaal dat je na diens dood een periode van rouw doormaakt. Een dier mist en rouwt om zijn of haar dode mededier of overleden baas. Een mens rouwt om zijn of haar overleden medemens of dier. Allemaal op zijn of haar eigen manier. Nee, het is geen fabeltje dat dieren ook kunnen rouwen. Twee deense dog broers die samen in een huisgezin woonden en waarvan, na acht en een half jaar, er één overleed, zorgde voor een rouwperiode bij de mensen én de overblijvende hond. In dit geval was de baas er zelfs wat eerder overheen en heeft toen zijn hond (die trouwens nog anderhalf jaar langer geleefd heeft dan zijn broer) er weer boven op moeten helpen. Mens en dier kunnen een zeer hechte band hebben. Ze kunnen lief en leed delen. Zoals in alle relaties tussen twee levende wezens, ongeacht hun soort. Rouwen hoort daar dan toch ook bij?!


Dank Het is bij Dierenthuis altijd weer hard werken. Sowieso de verzorging van de dieren en het schoonhouden van het terrein en de gebouwen. Maar ook moeten we er hard aan trekken om de begroting steeds weer sluitend te krijgen. Ruim duizend katten en tientallen honden vragen veel van onze zorg en onze financiën. Gaat u maar na! Elke dag is dierenartsdag. Alle benodigde medicijnen elke keer weer. Tientallen kilo’s voer. Liters schoonmaakmiddelen. Wasmachines die overuren draaien. En zo zouden we nog wel even door kunnen gaan. Om de onkosten zo laag mogelijk te houden versturen we geen post, geen kaarten. Alle informatie gaat via de nieuwsbrief en via de websites. Zo blijft u op de hoogte van alle verhalen zonder dat we er veel geld aan hoeven te besteden. U als donateur bent voor ons onmisbaar. U helpt ons met uw bijdrage in euro’s, door cadeautjes op te sturen of mee te brengen tijdens een bezoek, door op allerlei manieren reclame voor ons te maken, door altijd weer aan onze dieren te denken. De vrijwilligers zorgen ervoor dat we de boel op deze manier draaiende kunnen houden. Ze werken voor en achter de schermen. Gaan met eindeloos veel liefde met de dieren om en schromen zelfs de smerigste klusjes niet. Iedereen, allemaal, op welke manier ook bij ons betrokken, jullie zijn geweldig. Dank, dank, dank.


Het was weer een topdag ! Zit weer schoongewassen op de bank, de schoenen met poep eronder staan buiten en de kleren vol met haren liggen in de wasmand. Mijn hoofd zit vol met honden en katten die ik allemaal gezien en geaaid hebt. Wat was het weer fijn en wat was het leuk om daar zo af en toe eens te mogen werken. Jozef die weer huppelend op mij afkomt en zowaar helemaal tegen mij op springt. Dat heb ik hem nog nooit zien doen. Ik ben gek op hem maar Alice en Steven, de bewoners, kunnen hem af en toe wel achter het behang plakken. Omdat hij regelmatig hard verscheurend kan janken en dat is een heel akelig geluid. Hij zit dus ook niet voor niets bij Dierenthuis. En dan Onno, een groot ongeleid projectiel. Hij is jong en zeer uitgelaten en springt letterlijk boven op je. Maar ik heb geleerd van de vorige keer. Ik zeg nu braaf meteen ZIT als hij er aan komt en dat doet hij nu ook meteen. Gaat dan wel op je voeten zitten zodat je meteen geen stap meer verder kan zetten. Als ik beneden de stallen heb schoongemaakt ga ik even rustig op een bankje zitten in de zon. Meteen komen er katten op je schoot en in je nek zitten. Ik verbaas mij over de vele kleuren en tekeningen die de katten hebben. Geen enkel kat is hetzelfde. Ik verbaas mij ook over hoe ze allemaal in harmonie met elkaar leven. Af een toe een grauw en een haal naar de ander maar dat is het. Er heerst rust. En ik voel mij ook volmaakt gelukkig tussen deze prachtige beesten. Na al het harde werken met zijn allen nog even gezellig na zitten in het dieren café onder het genot van een bakkie koffie. Ik kijk om mij heen en zie Inge en Suus met katten op schoot en zij vertellen over hun werk als dierenarts. Fantastisch dat zij ondanks hun drukke baan toch gewoon schoonmaak werk doen hier. Ik zie Alette, moe maar ze geniet, nonchalant een kat aaien op de tafel. Ook zij een drukke baan maar toch besteedt zij haar vrije zaterdag aan Dierenthuis .Ik zie Saskia, de huisfotografe, die tijdens de gesprekken door steeds haar camera pakt voor dat ene goede plaatje. Ik zie Alice die vertelt over haar dieren en wij willen graag alles weten. Dit plaatje met, op ons, onder ons en naast ons allemaal dieren is een mooi plaatje om mee naar huis te nemen. Deze mensen geven om dieren die het heel hard nodig hebben en dat doe ik ook. Het was weer een topdag bij Dierenthuis.


Phenivir Om onze leucosekatten een zo goed mogelijk leven te bezorgen zijn we altijd op zoek naar nieuwe mogelijkheden. We gaan nu een test doen in de hoop hun immuunsysteem te versterken en hen zo langer gezond te houden. Een maand lang zullen alle leucosekatten elke dag het poeder Phenivir (ALPHEN30) van ALH Nutrilon door hun eten krijgen. Het is een voedingssupplement ter ondersteuning van aangeboren en adaptief immuunsysteem. Dat houdt in dat Phenivir geen geneesmiddel is maar ervoor moet zorgen dat de katten sterker worden en daardoor dus minder snel ziek zullen worden. Elke dag zullen we voor elke kat 85 mg van het poeder door hun voedsel mengen. En daar dient zich een probleem aan. Om dit een maand te kunnen proberen hebben we dus 30 dagen lang voor 70 katten blikvoer nodig. We zijn al aan het hamsteren maar elke extra bijdrage is meer dan welkom. Het poeder wordt gelukkig al gesponsord. Natuurlijk houden we u op de hoogte van de resultaten.


Clafoutis met kerstomaatjes (vegetarisch eiergerecht) (Dit is een hartige variant van het franse nagerecht “clafoutis aux cérises”, wat -zoals de naam al zegt- met kersen gemaakt wordt. Met tomaatjes, kaas en tuinkruiden is het geschikt als lunchgerecht, buffetgerecht of als voorgerecht bij een diner – dan kunt u eventueel éénpersoons ovenschaaltjes gebruiken.) Ingrediënten (voor 4 à 6 personen): 400 gram kerstomaatjes (kleintjes is beter dan grotere) 3 flinke eetlepels gehakte kruiden zoals peterselie, bieslook, koriander of basilicum. (neem hiervan gewoon één of meerdere soorten die u lekker vindt) 4 grote, biologische, eieren 100 gram gerapste kaas, niet dierlijk gestremd (bijv. Bastiaansen, Groene koe of AH biologisch) 50 gram gewone witte tarwebloem 1 potje crème fraiche (125 ml) 175 ml. halfvolle melk Zout en peper naar smaak. Boter of olie om in te vetten. Verder nog nodig: Een platte ovenschaal met een inhoud van ca. anderhalve liter.


Clafoutis met kerstomaatjes (vegetarisch eiergerecht) (vervolg) Bereiding: Vet de ovenschaal in en verdeel de gewassen en afgedroogde, hele, tomaatjes over de bodem. Strooi hier de kruiden en de helft van de geraspte kaas over. Zeef de bloem boven een mengkom en klop daar één voor één de eieren door tot het glad is. Vervolgens de crème fraiche en daarna in een dun straaltje, de melk. Wanneer alles goed gemengd is heeft u een klontvrij dun eierbeslag. Breng het op smaak met zout en peper en giet het voorzichtig over de tomaatjes in de schaal. Strooi de rest van de kaas erover en zet het geheel midden in een op 180°C voorverwarmde oven. Baktijd ca. 45 minuten. Dreigt het gerecht te donker worden maar is het nog niet gaar, dek het dan af met aluminiumfolie. (Laat een paar minuten afkoelen voor u het aansnijdt want de hete, hele tomaatjes zouden kunnen “klappen”) Een veganistische variant is mogelijk. Maar dan wordt het toch wel een ander gerecht. Vervang kaas door gemalen amandelen of hazelnoten met extra kruiden voor de toplaag en laat de eerste kaaslaag weg. Vervang koemelk door sojamelk of rijstmelk.Laat de crème fraiche helemaal weg, voeg eventueel wat sojaroom toe. Om tijdens het bakken de vaste textuur te krijgen mengt u de soja of rijstmelk niet met eieren, maar met maizena, zie voor hoeveelheden de aanwijzingen op de verpakking. Pas ook de baktijd aan, ca 35 minuten is nu waarschijnlijk voldoende.


Verlanglijstje Bent u van plan om een keer langs te komen bent u uiteraard van harte welkom. Dit kan op dinsdag, donderdag en zaterdaag - na afspraak – tussen 14.00 en 16.00 uur. Wilt u graag iets meenemen dan kan dat, wij hebben ons verlanglijstje al klaar. Maar voelt u zich alstublieft niet verplicht iets mee te nemen bij uw bezoek aan Dierenthuis. Met uw komst maakt u onze bewoners al blij.

Wat wij graag willen hebben: - Vuilniszakken

- Wasmiddelen

- Allesreiniger

- Bleek

- Latex handschoenen

- Fleecedekens

- Dekens

- Blikvoer (Whiskas)

- Sardientjes

- Dettol

- Kauwbotten van buffelhuid

- Dekbedovertrekken (2 persoons)

- Blikvoer voor de hond


Adopteer een dier Het adoptieplan is in het leven geroepen om Dierenthuis en zusterstichting FIV/FelV te ondersteunen in de hoge kosten van de verzorging van onze kwetsbare dieren. Katten besmet met het aids of leucosevirus, honden met hartfalen en oude paarden. Medicatie, dieetvoer, seniorenmuesli voor de paarden, vele operaties en de verzorging kosten veel geld. U kunt ons daarbij helpen door een dier te adopteren. Enkele keren per jaar krijgt u een bericht met foto over hoe het met uw dier gaat. Of kom op bezoek om kennis te maken met uw nieuwe adoptiedier en alle andere bewoners. Dit kan op dinsdag, donderdag en zaterdag - na afspraak – tussen 14.00 en 16.00 uur. Het is fijn voor onze dieren om adoptanten te hebben voor wie zij extra speciaal zijn. Niet langer kansarm en ongewenst maar bijzonder. Kijk op de site www.dierenthuis.nl voor een aanmeldformulier. Of neem contact op via [email protected]


Colofon Stichting Dierenthuis is een permanente huiskameropvang voor oude, zieke en kansarme honden, verwilderde katten, katten die besmet zijn met het aids- en/of leucosevirus en oude paarden. Vooral niet herplaatsbare asieldieren vinden hier een blijvend thuis. Een thuis zonder hokken en tralies, met boswandelingen, een riante tuin, veel liefde, (medische) zorg en aandacht. DIERENTAAL verschijnt een paar keer per jaar. Mocht u de nieuwsbrief niet meer willen ontvangen, laat het ons dan even weten via de mail.

Stichting Dierenthuis Bakelseweg 27 5735 SC Aarle Rixtel Telefoon 06-30644767 (tussen 11.00-16.00 uur) Email: [email protected] Website: www.dierenthuis.nl Website: www.fiv-felv.nl Hyves: http://dierenthuis.hyves.nl/ Facebook: www.facebook.com/Dierenthuis Rekeningnummer Dierenthuis: 9359251 IBAN: NL22INGB0009359251 BIC:INGBNL2A Rekeningnummer FIV-FeLV: 413323 IBAN: NL87INGB0000413323 BIC:INGBNL2A

Tekst: Marleen van Houten, Bea van Laar Fotografie: Nel van Wijngaarden, Saskia Blok

In verband met de vakantieperiode sturen we u hierbij al de nieuwsbrief van juli. Veel kijk- en leesplezier

Recommend Documents