In Memoriam Peter Willem Schulte PW, Peter, Schulz, Peter Schulz 18 december 1960 – 2 maart 2009
Foto november 2008
`Ndugu yangu ulimwenguni` ´Brother under the sun` Na de middelbare schoolperiode verlaat Peter op zijn 17e het ouderlijk huis om in Velp aan de Middelbare Cultuurtechnische School te studeren. Daarna volgt hij de avondhavo om de benodigde certificaten (o.a. scheikunde, biologie) voor de gewenste vervolgopleiding te halen. De dienstplicht moet nog vervuld worden en hij kiest daarbij voor de commando’s. Op zijn 22ste gaat hij naar de Tropische Landbouw school in Deventer. Zijn droom om in het buitenland werkzaam te zijn wordt in 1989 bewaarheid als hij in Zambia als farm manager wordt aangesteld van een grote boerderij (2000 koeien, 2000 acres land en 150 man personeel). In 1990 trouwt hij met zijn Nederlandse vriendin, een boeren dochter uit de kop van Noord Holland die dan aan diezelfde school is afgestudeerd. In 1992 krijgen ze een dochter en in 1994 een zoon. In 1994 treedt hij in dienst van de SNV (een Nederlandse ontwikkelingsorganisatie) en is in Zimbabwe werkzaam als consultant. In 1996 is hij voor een kort verblijf terug in NL, zijn vader ligt dan in het ziekenhuis. Peter heeft al een tijd rugklachten en gaat naar de huisarts. Hij wordt niet doorverwezen voor verder
1
onderzoek. Voorjaar 1997 wordt in Harare een kwaadaardige vorm van zaadbalkanker geconstateerd. Het gezin repatrieert en moet stel op sprong hun gelukkige leven in Afrika verlaten. Een zeer zware operatie volgt, er wordt gevreesd voor zijn leven. In de 12 jaar die dan nog rest volgen er nog 9 operaties en 3 chemokuren. ´Live is for living´ is onder deze omstandigheden fysiek en geestelijk een zeer zware opgave. Toch is hij zijn leven lang Lucky Luke blijven lezen en vond de projecten die hem ´op weg´ hielden. Zo hielp hij boeren in de kop van Noord Holland met businessplannen rondom windenergie en onderzocht hij de exportmogelijkheden van gedroogde mestkorrels. Vervolgens richtte hij een bedrijfje op voor de import, opslag en ditributie van peultjes uit Afrika. Later specialiseert hij zich in de EU certificering van op export gerichte Afrikaanse landbouwbedrijven. Hij verblijft dan weer met enige regelmaat in Tanzania en Kenia. Als hij in de zomer van 2007 voor het eerst langer dan een half jaar geen periodieke onderzoeken in Dijkzicht hoeft te ondergaan en zijn vrouw (na hun scheiding) de kinderen meeneemt naar Mexico, kiest ook hij voor zichzelf en keert terug naar Afrika. De familie Bruins (rozentelers in Kenia) biedt hem een goedbetaalde maar stressvolle baan aan in de bloemen export. Voor het bedrijf ´Safflo´ van zijn studievriend Ekko Oosterhuis kan hij in de bush van Tanzania een nieuw landbouwgebied ontwikkelen voor de teelt van saffloer. De Tanzaniaanse saffloer-olie is cholesterol arm en wereldwijd beroemd om zijn zachte smaak. Hij kiest voor het laatste omdat hij weet dit hem het meeste geluk en voldoening zal geven. Vorig jaar april was hij niet bij de begrafenis van zijn vader, ook omdat er moest worden gezaaid. De timing van het zaaien van saffloer gebeurt in nauw samenhang met het einde van de regentijd. In mei kregen we opeens het bericht dat hij met zijn Tanzaniaanse vriendin Asha is getrouwd. Het huwelijk voltrok zich volgens de lokale tradities met zang en dans en de inzegening door het stamhoofd. Hij heeft er nog een hut en een koe ergens in de buurt van Tabora aan overgehouden. Hij moest daar zelf vreselijk om lachen en hij vertelde ‘en ik was de enige blanke in een straal van 500 km!” In de zomer van 2008 is hij samen met Asha even terug in NL voor een medische keuring in Dijkzicht. Die verloopt goed en zij vliegen 3 september terug naar Tanzania. Afgelopen november is er met succes saffloer geoogst. Op 20 december laat hij in Tanzania een echo maken en stuurt de resultaten naar zijn behandelend arts. Tweede kerstdag haal ik hem op van Schiphol; hij is moe maar opgewekt en van de pijn die hij dan al voelt laat hij weinig merken. Op 9 januari is er leverkanker geconstateerd. Ieder hoop op genezing is dan met één klap vervlogen. Op 2 maart j.l. is hij overleden.
2
Over zijn laatste project... Ten zuidwesten van Arusha ligt Lake Babati. Langs de oostelijke oever van het meer loopt een weg, vanwaar je de heuvels in kunt rijden. Halverwege de heuvelrug is er een col. Daar vandaan heb je uitzicht over een enorme vlakte. Toen Peter hier in 2007 de eerste keer stilstond en over zijn nieuwe werkterrein uitkeek, had hij een enorm goed gevoel.
Google Maps met zoekterm ‘Galappo Tanzania’
3
Galappo is een groot gebied (40,000 ha) ten zuiden van Tarangire National Park. Het is een laag gelegen moerasgebied. De boeren kunnen hier moeilijk traditionele gewassen telen, i.v.m. de hoeveelheid water in de grond. Aangrenzend het Tarangire park is een strook van 7 x 7 km conservation area. Het dorpshoofd heeft het bedrijf ´Safflo´ daar 20 ha in bruikleen gegeven en er wordt een landingsbaan aangelegd.
4
Tussen de bomen en het hoge gras wonen er mensen die er hun vee laten grazen. De meesten stropen er wat bij of branden houtskool van bomen uit het wildreservaat. De bedoeling van de overheid is echter dat deze gemeenschap als een soort buffer rondom Tarangire fungeert. Hoe meer profijt van (duurzame) landbouw, hoe minder aantasting van het natuurreservaat. Ook kleinschalig eco toerisme in de vorm van safari´s is hierbij in de toekomst mogelijk een optie. Begin 2008 is er eerst een basiskamp opgezet en wordt er begonnen met de bouw van een ‘dining kitchen bar unit’. Peter en zijn team slapen in gewone tentjes.
Van hieruit wordt er in het voorjaar van 2008, als dan eind april de droogte inzet maar de ondergrond nog nat is, zo´n 1000 ha saffloer ingezaaid. Alles moet in korte tijd en met landbouwmachines gebeuren. Het zaaien gaat volgens de 'zero tillage' methode. De zaadjes gaan met een diepe inkeping de grond in, terwijl de bovenlaag in takt blijft. Zo vermijd je winderosie en verdamping. Peter: ‘met iedere vierkante meter grond die je onbegroeid laat zoals bij ploegen creëer je in dit klimaat eigenlijk een mini-woestijn’.
Samen met de Safflo werknemers wordt er op hun bedrijfsterrein in Arusha van ‘scrap’ zo’n zaai machine gemaakt.
5
Peter: “In maart dit jaar was er alleen een Perry sport tent die nu in duizend stukken is gewaaid, in april een echte safari tent en in augustus douche met warm stromend water, wat een luxe, en een dining kitchen bar unit! Met Asha achter de potten en de bar is het daar goed uit te houden.”
Dining kitchen bar unit met eigen gemaakt meubilair.
WC / Douche met Rhodesian boiler
Peter: ‘Op dit moment bakken we bakstenen, ik heb nu 3 huisjes klaar voor mijn chauffeurs, die kerels zitten ook al vanaf maart in een tent, het lijkt de commando’s wel.´
6
Peter schreef ons afgelopen november: ´We hebben nu de eerste regens gehad, alles vliegt uit de grond (letterlijk, insecten etc) de waterpoel is goed gevuld, allerlei vogels en eenden, giraffen, zebra’s, elanden, en zelf een luipaard komen drinken, de hyena’s brullen elke avond bij zonsondergang en komen soms in het kamp, in de verte hoor ik een leeuw, hoop maar dat ie daar blijft. Het dorp heeft ons (Safflo) het hele blok bush gegeven, ongeveer 6000 acres, 2500 ha, dus naast boeren gaan we nu ook boswachten. Er zijn drie poelen op het terrein en 1 riviertje, in het riviertje willen we dammen bouwen zodat er altijd water blijft staan. Inmiddels hebben we de illegale houtkap en houtskoolstokerij stop gezet door de ergste houthakkers in dienst te nemen. Het ziet er naar uit dat we in de toekomst zowel gaan farmen als in het off season toeristen gaan rondrijden, wie is de eerste?´
‘Maweni resort’
Peter: ` Ik heb er inmiddels ook een collega bij, Pete een Ier, hij is DE vogelspecialist in Tanzania. Heeft o.a. geprobeerd bird safaries te organiseren, maar dat liep niet echt, hij zit ook ergens in de bush met een stuk saffloer. Hij is bezig Tanzaniaanse vogelnamen te verzamelen, van de weet ik hoeveel duizenden vogelsoorten hier, zijn er maar een paar honderd lokale namen bekent, dus vogelaars grept oew kaans!!` In september is het hartje winter, het is erg droog en wordt er begonnen met het oogsten van 1000 ha safflower. De lokale boeren worden betaald en de oogst word vervolgens door Safflo in Arusha tot olie geperst. In november zijn de nieuwe contracten klaar. Peter: ‘ik zit aan 4,000 acres voor volgend seizoen en heb een inschrijfstop ingesteld want de boeren worden iets te enthousiast.’
7
Over zijn laatste wens... De teelt van Saffloer is in dit gebied een goed alternatief voor de traditionele gewassen. Vandaar dat de lokale chief van Galappo zonder aarzeling een enorm terrein aanwees voor de saffloertelers. Peter en Ekko hebben met opzet zoveel mogelijk lokaal personeel gerekruteerd. Eerst was er nog argwaan. Armoede en broodnijd kan je van de grimassen aflezen, zei Peter. Hij vertelde hoe men langzamerhand weer mens werd, omdat er werk en goed te eten was. De sfeer van respect en plezierige omgang die ontstond, is tot op de dag van vandaag nog steeds het geval. Met die sfeer van opleving is de naam: “Peter’s Land” uitgesproken. Het terrein waar nu huisjes zijn gebouwd en een safarikamp is opgezet, mag kennelijk terecht die naam dragen volgens de mensen die meewerkten aan het ontginnen, bouwen, zaaien, en oogsten. De lokale ´school´ is één dag per week open. Onder een boom! Eens per week komt er een leerkracht aangelopen die een groepje kinderen ‘les’ geeft. Eigenlijk moet er een lokaaltje komen en minimaal een leerkracht voor de hele week. Dit wilde Peter graag realiseren. Helaas heeft hij die tijd niet meer gekregen.
En hoe nu verder...? De mensen van Safflo weten van aanpakken, dat is bewezen. Via duurzame landbouw en natuurbeheer is er voor de lokale bevolking werkgelegenheid en verbeterde leefomstandigheden gecreëerd. En die verbeterde economische sitatie staat pas aan het begin. Volgens het dorpshoofd is er in het gebied behoefte aan een school voor zo’n 50 tot 60 kinderen in de leeftijd van 1,5 tot 14. Betrokkenen denken daarom aan een schoolgebouw met 2 lokaaltjes, met in het midden de lerarenkamer en twee wc’s. Daarmee staat een stevige infrastructuur om die belangrijke functie van onderwijs te kunnen verwezenlijken. De officiële registratie van de school is de taak van het dorpshoofd. De benodigde contacten met het ministerie van onderwijs in Dar Es Salam zijn inmiddels gelegd en daar is met enthousiasme op het initiatief gereageerd. De opvolgers van Peter zijn Zackeria en Hanna. Zackeria (24) heeft de Amerikaanse nationaliteit, is in Tanzania geboren en spreekt vloeiend Swahili. Hanna (22 jaar) is een Engelse. Beiden zetten het tempo dat Peter heeft ingezet onverminderd voort. Zackeria en Hanna hebben de bouwkosten van het schoolgebouw, inclusief inventaris zoals tafels, stoelen, schoolborden en een sportveldje begroot op 7500 Euro. De inzamelingsactie heeft tot dusver al 6300 Euro opgebracht. Het zou prachtig zijn deze wens in vervulling te laten gaan en met een kleine bijdrage van velen is dat mogelijk. U kunt een bijdrage storten op rekening 6128334 t.n.v. B.C. Schulte, Amsterdam o.v.v. GALAPPO.
8
En tot slot... 15 mei vertrekken zijn moeder en broers voor een week naar Galappo om zijn as uit te strooien op de door hem aangewezen plek. Tijdens dit verblijf zullen ook de bouwplannen definitief worden gemaakt waarna er wordt begonnen met de bouw van de school. Het streven is dat die in augustus 2009 operationeel is. Het hele projectmanagement doet Safflo. Via een nieuwsbrief zult u op de hoogte worden gehouden van de voltooiing van dit project.
`Ndugu yangu ulimwenguni` Bento Schulte
9
