Automonteur, dat is een gevoel In dit feestelijke jubileumboek staan veel bijzondere verhalen van klanten, foto’s van auto’s en natuurlijk leuke en grappige anekdotes. ‘Automonteur, dat is een gevoel… 30 jaar Nico Mouris’ is een must voor iedere klant van het garagebedrijf uit Ammerstol. En natuurlijk voor potentiële nieuwe klanten. Martin en Madelon Dijkstra zijn bijzonder trots op dit mooie herinneringsboek en bedanken al hun trouwe klanten voor hun inbreng, steun en vertrouwen.
2
Het prille begin... Autobedrijf Nico Mouris zag het eerste levenslicht op 2 januari 1982. Inderdaad, bij het verschijnen van dit boek maar liefst 31 jaar geleden. In al die jaren is er van alles gebeurd, hebben veranderingen plaatsgevonden en zijn er mensen bijgekomen en weer weggegaan. Hoewel dat laatste nooit vrijwillig was, want eenmaal in dienst zijn bij Mouris betekent in de regel een levenslange samenwerking. Dat dit soms ook letterlijk kan worden genomen, ziet u verderop, als kort stil wordt gestaan bij enkele bijzondere mensen van wie helaas veel te vroeg afscheid moest worden genomen. Zelfs vorig jaar nog, in het 30-jarige jubileumjaar. Dat dit boek dan ook een jaar later verschijnt, zal iedereen begrijpen.
3
4
Met de paplepel... Als meisje van nog maar tweeënhalf jaar oud was ik op 2 januari 1982 al bij de opening van het autobedrijf van mijn vader Nico Mouris aanwezig. Ik kan dus gerust zeggen dat ik ben groot gebracht met het autobedrijf! In eerste instantie woonden we nog aan de Lekdijk, maar toen we eind jaren ‘80 achter de zaak gingen wonen, waren mijn zusje Fanny en ik, en later ook mijn broertje Rogier, er regelmatig te vinden. Mijn eerste zakcentjes werden zelfs verdiend bij Autobedrijf Nico Mouris en wel met het rondbrengen van rekeningen bij de klanten in Ammerstol.
Ik ben grootgebracht met het autobedrijf! Tijdens de autoshows serveerden mijn zusje en ik de bezoekers een kopje koffie of thee en later ging ik op de zaterdagen en in de vakanties auto’s poetsen. Het stond dan ook als een paal boven water dat mijn eerste auto een Toyota zou zijn. In juni 1998 was het zover, ik behaalde
mijn rijbewijs en kreeg mijn eigen autootje, een donkergrijze Toyota Starlet uit 1987. De Starlet zat volledig onder de hagelschade, Ammerstol was diezelfde maand zwaar getroffen door een enorme hagelbui, en leek daardoor net een poffertjespan. Totaal onbelangrijk, want ik kon gaan en staan waar ik wilde en als je erin zat, zag je er toch niets van. Ook mijn vriend en huidige man Ronald verruilde, uiteraard op advies van mijn vader, zijn rode Peugeot 205 al snel voor een Toyota Corolla. Zo kon ook hij onbezorgd heen en weer rijden tussen Rotterdam en Ammerstol. Naarmate de jaren verstreken, veranderde de auto mee met ons gezin. Na de Starlet kwam er een Corolla, die werd opgevolgd door een Avensis en na 15 jaar ben ik nog steeds een zeer tevreden Toyota-rijder, wederom in een Avensis!
Marissa Mouris
‘Rij hem maar even binnen, meneer…’ ‘Maar ik ben hier nog geen klant, hoor…’, antwoordde ik voorzichtig. Voor monteur Jurgen van Tol (23) van Toyota-specialist Mouris uit Ammerstol maakte het niets uit. ‘Ik kijk wel even wat er aan de hand is en als het iets kleins is lossen we het meteen op’. Ik wist niet wat me overkwam. Al helemaal niet toen ik na een kleine reparatie helemaal niets hoefde te betalen.
5
6
Trouw vanaf het begin
Voor Toyota in de wieg gelegd
Al 30 jaar ben ik bij dit bedrijf klant. In die tijd had ik een autorijschool en had al in verschillende automerken gereden. Nico was toen nog de eigenaar van dit bedrijf.
Als baby stond ik op zaterdagmiddag in de box in de werkplaats als mijn moeder volleyballen was. Eind jaren ‘80 gingen we achter de garage wonen en kwamen ik, mijn zus Marissa en broertje Rogier bijna dagelijks in de garage. Even gedag zeggen tegen papa, de post brengen of een kopje chocolademelk uit de koffieautomaat halen.
“Wanneer mag ik nou eens een auto leveren,” vroeg hij. Toen had ik nog een BMW waar ik niet blij mee was, dus zei ik, oké, jij bent nu aan de beurt. Waarop Nico zei, ik zal een kostenplaatje voor je maken, dan kun je zien wat je in een jaar kwijt bent. Het klopte precies wat hij gezegd had. Dus een garage met vakmensen! Daarna heb ik bij hem heel wat auto’s gehad en met plezier in gereden. Toen Martin en Madelon het bedrijf overnamen, werd ik alleen nog maar warmer ontvangen. Zou niet weten hoe ik het anders moet zeggen. Het zijn mensen die het heel goed met je voor hebben en waar je op aan kunt. Zo lang ik het leven heb, hoop ik bij jullie te mogen blijven komen. Klantvriendelijkheid en vakkennis gaan hier hand in hand.
Hans Vormeer
Toen ik naar de middelbare school ging, kwam het serieuzere werk: rekeningen rond brengen bij de klanten in Ammerstol en auto’s poetsen. Later kreeg ik geheel andere interesses en stopte ik hiermee. In maart 2000 haalde ik mijn rijbewijs en jawel, als dochter van de garagehouder kreeg ik mijn eerste autootje! Wat was ik blij met deze witte Toyota Starlet uit 1988 met handchoke. Er zat, net als op de eerste auto van mijn zus Marissa, hagelschade over de gehele auto van een enorme hagelbui. Ook had hij een kleine deuk rechtsachter en stond er bijna 200.000 km op de teller.
7
Toen ik na mijn studententijd ging werken stond er ruim 250.000 km op de teller en vond ik het tijd voor een iets betere auto. Eerst kocht ik een andere Starlet, daarna een Yaris en inmiddels rijd ik in een Corolla Verso. Dit alles naar volle tevredenheid. Inmiddels runnen Martin en Madelon het bedrijf alweer enkele jaren en ben ik nog steeds erg tevreden.
zaterdag in de box in
Zoals jullie lezen ben ik letterlijk opgegroeid met Toyota en ik hoop er zeker ook oud mee te worden. Bedankt voor de service en nog vele succesvolle jaren toegewenst!
de werkplaats
Fanny Mouris
Als baby stond ik op
V.l.n.r.: Jan van Vlijmen, Emiel Verhagen, Erik Rietveld, Nico Mouris
Ondanks dat heeft deze auto me naar stages in Utrecht en Driebergen, bijbaantjes in Gouda en Lopik en diverse bestemmingen voor ‘weekendjes weg’ gebracht.
8
Een Auris van Mouris Het is alweer een jaar of vijf geleden dat wij een andere auto wilden kopen. Natuurlijk moest het een Toyota worden. Wij dus naar Mouris in Ammerstol. We dachten in eerste instantie aan een tweedehands van ongeveer twee jaar oud, maar dat scheelde maar 3000 euro met de aanschafwaarde van een splinternieuwe! Nou, dus dan maar een nieuwe! Het werd een Auris. En nu ik erover nadenk klinkt het ook helemaal niet slecht: Een Auris van Mouris!
Maar nu komt het. De verkoper zei me: ‘Mevrouw van Buren, gefeliciteerd! Hier heeft u de komende dertig jaar een prima auto aan!’ Ik zei: ‘Nou, dat komt dan mooi uit, want dan ben ik honderd jaar oud en dan rijd ik toch niet meer, maar als het een beetje wil kan ik dus nog vijfentwintig jaar vooruit met onze Auris!’ Autobedrijf Mouris, van harte gefeliciteerd met het dertigjarig bestaan! Nog vele jaren gezonde zaken en gezonde lichamen!
Dhr. en Mevr. van Buren
Off the road In de dertig jaar als klant van ‘Mouris’ nooit een Toyota gekocht, maar wel achtereenvolgens een Renault 4 Bestel, diverse malen een Citroen C15 en als laatste een Fiat Doblo. Met de Doblo in de Sahara gereden: off the road. En vroeger met een Renault 4 Bestel in Koerdistan (Zuid-Oost Turkije), ook off the road: de auto was door Mouris hoger ‘op zijn poten’ gezet ten behoeve van een grotere bodemspeling.
Toyota en Mouris, één en één is twee...
9
van de carter. De bodemplaat was gemaakt door Mouris in samenwerking met buurman ‘de Ammerse Smid’. Veel plezier mee gehad op slechte wegen in heel Europa.
Henk Brouwers
Jarenlang heb ik een C15 gereden met een speciale bodemplaat ter bescherming
10
Topbedrijf! Om het maar eens kort en krachtig te zeggen: Nico Mouris is een heel goed bedrijf! Vooral de service en persoonlijke aandacht is altijd uitstekend. Of je nu langskomt om een lampje te verwisselen of een nieuwe auto wilt kopen, ze hebben altijd alle aandacht voor je. Emiel Verhagen luistert goed naar wat het probleem is en gaat dan aan het werk. Soms kun je erop wachten, soms krijg je
vervangend vervoer mee, waarvoor je dan niet eens benzine hoeft te betalen. Nou, in mijn geval klopt dat zeker wel, want ik leen meestal even een fiets zodat ik even kan gaan winkelen in Bergambacht. Ik hoop dat ik zelf nog lang mag en kan autorijden en wens Autobedrijf Mouris B.V. alle goeds toe voor de toekomst.
Mevr. A.C. Stolkervan Duuren
Service op het platteland Allereerst onze felicitaties met uw dertigjarig bestaan. Twintig jaar geleden verhuisden we van den Haag naar het ‘platteland’. Dat was in allerlei opzichten even wennen en de eerste maanden ging ik voor de controle van mijn auto zelfs nog terug naar de grote stad. Al gauw vond ik op de Capellelaan het autobedrijf Mouris. Met volle tevredenheid is mijn auto bij jullie in onderhoud en heb ik er ook mijn nieuwe auto gekocht. Klantvriendelijkheid, service en kwaliteit staan bij julie hoog in het vaandel. Inmiddels is mijn man gepensioneerd en is zijn auto ook bij jullie in onderhoud. Wij hopen nog lang van jullie diensten gebruik te mogen maken en wensen het hele team en bedrijf heel veel succes toe de komende jaren.
De heer en mevrouw W.F. den Haring
Elke klant maakt ons 30 jaar… Toen Martin en Madelon Dijkstra in 2005 het autobedrijf overnamen van eigenaar Nico Mouris - wiens naam nog steeds op de gevel staat - waren zij vastbesloten om de bedrijfsfilosofie van hun voorganger over te nemen en voort te zetten. Madelon: ‘Het gaat bij ons niet alleen om harde commercie en geld verdienen, wij vinden het vooral belangrijk om goed en eerlijk te zijn voor onze klanten en om ze net iets extra’s te geven. Klanten zijn bij ons geen nummers, we zijn oprecht geïnteresseerd in ze en dat maakt ons bedrijf denk ik zo bijzonder in deze branche. Ik zeg ook altijd: elke klant maakt ons 30 jaar, of hij nu vanaf het begin bij ons was of nog maar net, dat maakt niets uit. Zonder de klant hadden we dit nooit gehaald’.
11
12
Project Celica Als alles wat met auto’s te maken heeft je passie is, en als je in de avonduren dan ook nog wat tijd over hebt, dan begin je nog weleens aan een leuke klus… In augustus 1992 kreeg Nico een inruilToyota Celica uit 1984, in de mooie kleuren blauw en ‘bruin’ (bruin staat hier voor roest) en met 40.000 km op de teller. De auto was toen ruim acht jaar oud en had inderdaad al veel roestplekken, maar ja, daar stonden die oudere auto’s toch een beetje om bekend. Ondanks zijn slechte staat wilde ik hem hebben voor mijn project Celica. Over de prijs waren Nico en ik het al snel eens. Het zou een Cabriolet worden met een linnen dak. Na goed overleg met Nico mocht het project zich in de garage voltrekken, als ik mijn rommel maar opruimde, wat ik natuurlijk braaf deed. Ja, Nico was destijds best streng, maar ik heb veel van hem geleerd. Al snel startte ik met slopen, tekeningen lezen (niet mijn sterkste kant), zagen, slijpen, schuren, spuiten, opbouwen en vooral heel veel zweten. Ik schrijf dit nu
13
wel snel op, maar in werkelijkheid duurde het toch een stuk langer. Er zit denk ik wel meer dan 200 uur werk in. De velgen alleen al kostten me een avond per wiel. In maart 1993 was het dan zover. De auto zakte niet meteen in tweeën dus het lassen leek gelukt. De eerste meters konden gereden worden en dat was echt gaaaaaaf! Zo trots als een pauw was ik, en ben ik nu nog steeds. Hij heeft inmiddels meer dan 100.000 kilometer gelopen en ja, ik heb hem nog altijd. Ik rij er alleen met mooi weer in natuurlijk. Hij heeft zelfs al eens als trouwauto gediend en onze kinderen zijn er mee opgegroeid, alleen kunnen ze er nu hun benen niet meer in kwijt. Het klopt, hij is nogal krap achterin, maar we gaan er nog steeds regelmatig mee toeren en we genieten van elke rit. We zijn zo aan die auto gehecht geraakt, dat er zelfs een miniatuur op schaal van is gemaakt. Je kunt dus wel zeggen: Eens een Toyota, altijd een Toyota.
Emiel Verhagen
14
Jan van Vlijmen
31 augustus 1949 - 12 maart 2011
15
16
Oldtimer of geen Oldtimer, that’s the question… Vijfentwintig jaar geleden oriënteerde ik me op de aanschaf van mijn eerste auto. Ik was in die tijd een eigen tekstverwerkingsbedrijf gestart in Gouda en had een betrouwbaar vervoermiddel nodig om dagelijks te kunnen pendelen tussen mijn werk en mijn woonplaats. Terwijl ik druk om me heen aan het kijken was, wees mijn schoonfamilie mij op Toyotaspecialist Nico Mouris te Ammerstol. Schoonvader Koen Murck, in die tijd al jaren fervent Toyotarijder, reed alweer ruim een jaar glunderend en probleemloos in zijn blauwe Toyota Corolla. Het duurde dan ook niet lang of ik ging kennismaken in Ammerstol. De speciale editie van de rode Toyota Corolla uit 1979 heeft me altijd trouw vergezeld naar mijn werk. Hij had weliswaar wat schade op de kofferbak, maar reed zeker 1 op 11 en was voor mij de ideale startersauto. Helaas werd mijn Corolla door veranderde werkomstandigheden al na een half jaar overtollig en moest ik hem, met pijn in mijn hart, weer verkopen. Het briefje in de supermarkt leverde zo weinig reacties op, dat ik besloot om Nico nog maar eens in te schakelen. Hij verkocht hem uiteindelijk voor 700 gulden en dat bedrag kreeg ik keurig netjes één-op-één van hem uitbetaald.
Tussen wal en schip? Wij rijden al heel wat jaren met plezier Toyota. Dit vooral omdat onze vriend en buurman Jan van Vlijmen bij jullie werkte. Als we met ‘onze auto’s’ bij Jan kwamen voor onderhoud, zei Jan altijd: ‘Ik houd hem nog wel een poosje aan de praat’, en dat was ook zo. De rode Starlet op de foto, daar rijden wij nog steeds mee. En omdat Jan de ‘oude’
Starlet niet meer zo betrouwbaar vond, hebben we er nu een Toyota Aygo bij, voor woon- en werkverkeer. Deze foto lijkt ons toepasselijk onder het motto: ‘Met een Toyota raak je niet tussen wal en schip. Succes verder met jullie bedrijf!
Familie Breedveld
In de jaren daarna hebben we ook andere merken gereden, maar sinds 1992 zijn we weer helemaal verknocht aan Toyota. Echtgenoot Martin rijdt in een stoere ‘Mouris-RAV4’, en ikzelf heb tot mijn grote geluk in 2006 die oude blauwe Corolla van mijn schoonvader cadeau gekregen, toen deze op zijn 86e levensjaar niet meer wilde rijden. Op 5 mei 2012 hebben we zelfs de 25e verjaardag van ‘Cor’ (zoals we hem weleens liefkozend noemen) gevierd, compleet met bubbels voor de gasten thuis en natuurlijk taart voor de trouwe monteurs van Autobedrijf Mouris! ‘Cor’ is inmiddels 26 jaar oud en statistisch gezien valt hij onder de Oldtimer-vrijstelling, waardoor hij dit jaar, als het goed is, wegenbelastingvrij wordt. Toen ik hem zeven jaar geleden kreeg stond de teller op 66.000 km. Nu, anno 2013, heeft hij er al 127.000 opzitten. En nog steeds is het een groot plezier om erin te rijden. Over betrouwbaarheid gesproken… Ik zeg dan ook uit de grond van mijn hart: petje af voor Toyota, petje af voor Autobedrijf Mouris. Gefeliciteerd en ga zo door!
Michelle van der Meulen
‘Cor’
17
18
Nummerplaat Nico Mouris Op de eerste zaterdagmiddag in januari 1982 ben ik aanwezig geweest op de officiële openingsdag van Nico Mouris Autobedrijf. Het was een dag met minder gunstige weersomstandigheden, dus niet veel mensen die zich op straat waagden. Wel meldde zich in de middaguren een klant die vroeg of een kleine reparatie kon worden uitgevoerd. Uiteraard wel, dus Nico had even wat om handen. Al snel na de opening kreeg Nico veel werk en wel zodanig dat hij aan personeel moest gaan denken. Eerst kwam Jan van Vlijmen en kort daarna volgde Emiel Verhagen. In oktober 1983 was de hoeveelheid werk zodanig toegenomen, dat de daarbij behorende administratie eveneens van flinke omvang werd, dus tijd om over te dragen aan een boekhoudbureau dat gespecialiseerd was in computerboekhouden; voor die tijd al een modern inzicht voor een MKB-bedrijf. Enige jaren later kwam de aanbieding van Toyota om een (sub)dealer te worden. De showroom en uitstraling werden veranderd en geleidelijk aan wijzigde zich de autovoorraad in Toyota’s. Dit was ook te merken in Ammerstol, waar het aantal Toyota’s met een nummerplaat Nico Mouris Autobedrijf het straatbeeld steeds meer ging vullen.
Maar ook buiten Ammerstol, bijvoorbeeld aan de Lekdijk-Oost te Bergambacht, ter hoogte van De Wiel, waar vele jaren een klein Toyotapleintje was met Nico Mouris Toyota’s. Zelf rijd ik nu al 25 jaar Toyota. Vooral mijn huidige auto heeft voor mij een speciale waarde, daar het een van de laatste auto’s (occasion) is die Nico zelf nog heeft verkocht, voordat hij zijn bedrijf in 2005 overdroeg aan Martin en Madelon Dijkstra. Deze Avensis bleek achteraf een Toyota met lichte olielekkage, door een foutieve fabrieksproduktie, maar met de inmiddels bekende Toyota-coulance hebben Nico en Martin dit weten op te lossen. Dus hierbij mijn dank aan Autobedrijf Mouris voor de hulp die ik dertig jaar lang heb mogen ontvangen bij de aanschaf en het rijdende houden van mijn auto uit het door Nico Mouris opgerichte autobedrijf.
Kees Rietvelt
Je drinkt gewoon een bakkie mee De monteurs maken een praatje met je, kennen je en zijn opgewekt en vriendelijk. Als klant ervaar je dat zelf, omdat je bij Nico Mouris gewoon achterom de werkplaats in loopt en rechtstreeks aan de dienstdoende monteur je probleem voorlegt. Het moet raar lopen als ze tegen je zeggen dat ze geen tijd voor je hebben. En je kunt ook over hun schouders meekijken, als je dat leuk vindt. Kleine klusjes worden vrijwel meteen gedaan (‘rij hem maar even binnen, meneer’) en als er echt iets aan de hand is maak je meteen even een afspraak. Eventueel vervangend vervoer wordt natuurlijk gewoon voor je geregeld. Zonder extra kosten (behalve de brandstof). Gewoon service van de zaak. En als je binnenkomt tijdens de koffiepauze? Dan drink je gewoon een bakkie mee.
19
20
Kantine toen en nu
Ruilhandel Wij hadden toentertijd een 4-deurs Toyota Yaris. Zoals met elke auto ruilen wij om de tweeënhalf à drie jaar de auto in en schaffen dan een nieuwe aan. Zo ook deze keer. Mijn vader wilde de auto inruilen, de pech was alleen dat de geliefde Yaris veel werd ingeruild en Nico dus eigenlijk een soort overschot had. Nico kende de denkwijze van mijn vader en had dus gelijk al gezegd dat in deze situatie mijn vader qua geld niet zoveel zou krijgen voor de inruil als hij zou willen.
De Opel ging naar de In de loop der jaren onderging ook de kantine een metamorfose. Van een eenvoudig keukentje werd een gezellige ‘mini-lunchroom’ gemaakt, waar ook klanten graag een bakkie mee komen drinken. En menigeen kan beamen: de cappuccino uit de automaat is heerlijk! Je zou er haast voor terugkomen!
sloop Enfin, er gingen een paar weken overheen en ineens kreeg mijn vader een telefoontje. Nico aan de lijn: ‘IJs, wil jij je Yaris nog inruilen?’. Aangezien mijn vader nog geen andere auto gevonden had stond deze optie nog steeds open. Wel was hij benieuwd waar de interesse ineens vandaan kwam.
Yaris gaan rijden, maar vroeg expliciet een 4-deurs. Mijn vader was de enige die op dat moment een 4-deurs Yaris reed en zo kwam Nico bij hem uit om deze grote ruil compleet te maken. De Opel naar de sloop, de boer de Camry, de vrouw de 4-deurs Yaris en mijn vader een nieuwe Toyota. Volgens mijn vader heeft deze ruil op één dag of maximaal één week van elkaar gespeeld.
Arno den Hartog P.S. Nogmaals hartelijk bedankt voor de behandeling in de showroom en garage. Voel me als nieuwe klant zeer warm ontvangen en goed geholpen bij jullie autobedrijf.
Wat wilde het geval, een oud baasje (een boer denkt mijn vader) had een Opel en daar wilde hij vanaf. Hij wilde graag een Toyota Camry. Dan was er een vrouw die recentelijk haar man had verloren, waardoor haar Camry te groot was geworden voor haar alleen. Zij wilde graag een Toyota
21
22
Caravantrekkers In de jaren ’90 leek het ons wel wat om na heel wat jaren Opel iets te zoeken in de richting van een sportievere auto. In het voorjaar van 1996 belde onze zoon Arnoud ons met de boodschap dat er een leuke Celica in Ammerstol te koop stond. Na een proefrit was de deal snel gemaakt. De auto had een 1.6 motor, maar had genoeg trekkracht om een caravan te trekken, een keiharde eis. Een paar jaar later, op vakantie in Denemarken, zag een Deen ons totaal niet staan, toen we stil stonden om linksaf de camping op te gaan. Hij beukte met forse snelheid op ons in. De trekhaak ving de klap prima op. Wel schade, maar je had die Deen moeten zien! Door dit voorval keken we weer uit naar een andere auto en het liefst weer een Celica. Toen wij op vakantie waren op Kreta, ging de telefoon. Nico had er eentje gevonden in Vlissingen en hij is hem met Arnoud gaan halen. Ook deze auto, met 1.8 motor en ja, ook weer rood, werd voorzien van een trekhaak en hup, daar gingen we weer.
Familie Meuris
Intussen werden mijn knieën steeds rotter en het in- en uitstappen ging steeds lastiger. In 2001 ontstond dan ook het idee om ‘hoger’ te gaan rijden. Terwijl wij (weer eens!) in Griekenland waren, regelde Arnoud (!) een en ander. Bij Mouris stond een splinternieuwe RAV4, afkomstig van een failliete Belgische dealer. Ook deze wagen was rood, net als de twee Celica’s. Toen we terug waren van vakantie was een korte proefrit weer voldoende. De RAV4 was een heerlijke wagen en een voortreffelijke caravantrekker. Tot aan zijn overlijden onderhield monteur Jan altijd onze auto’s. We hebben nooit lang met elkaar gesproken, maar het vertrouwen in hem was groot. Meerdere keren vroeg ik hem of inruilen van de RAV niet voordeliger kon uitpakken, waarna hij me een beetje scheef over zijn bril aankeek (uiteraard met een peuk in zijn mond) om me te vertellen dat ik dat beter niet kon doen. Ik was nog net niet van lotje getikt… Tegenwoordig karren we in een zilvergrijze, uit Duitsland geïmporteerde, RAV4 (2012) rond en ook deze is natuurlijk weer voorzien van trekhaak. En zo rijdt inmiddels onze hele familie met een Toyota van Mouris. Altijd staan ze daar voor je klaar als er iets is en altijd is de benadering vriendelijk en deskundig.
Hans en Bep Schreutelkamp
23
24
Met je Toyota tegen de muur... Degelijkheid en betrouwbaarheid zijn belangrijke punten voor een automobilist. Aan deze voorwaarden moeten zowel de auto als het garagebedrijf voldoen. Op een goede dag zijn wij bij Toyota en bij Mouris terechtgekomen en daar blijven hangen, simpelweg omdat we op dit vlak nooit zijn teleurgesteld. Een auto kopen doen we bij Mouris meestal telefonisch. Da’s gemakkelijk en over de kosten van de transactie hoef je vooraf niet te bakkeleien: je krijgt een factuur en je weet dat het goed zit. Waar kun je zoiets nog doen vandaag de dag? De enige Toyota die ons ooit heeft laten staan, was onze Carina.
Ik ramde frontaal de muur van de werkplaats En niet eens omdat hij kapot was, maar juist omdat hij het té goed deed. De startonderbreker verrichtte zijn werk zo nauwkeurig dat hij op den duur zijn vaste bestuurder niet meer vertrouwde. Elke nieuwe startpoging werd resoluut geweigerd en het apparaat moest worden gedemonteerd.
25
Showroom toen en nu
Toyota konden we uiteindelijk het niet eens kwalijk nemen, want het was geen originele. Op een dag ontdekte ik bij deze Carina wat lakschade en ik was van plan om dit tegelijk met een onderhoudsbeurt even bij te laten werken. Reden genoeg om bij Mouris langs te rijden en een afspraak te maken. Zo gezegd, zo gedaan. Ik weet niet meer hoe het gebeurde, maar het gebeurde toch: toen ik met een vaartje langs de showroom reed, ramde ik frontaal de muur van de werkplaats. Nog nooit heb ik Emiel zo hard naar buiten zien hollen. De gemaakte afspraak moest worden vervroegd en het werd een heleboel nieuw: nieuwe bumper, nieuwe koplamp, nieuw scherm. Door de schade aan de muur bleef deze pijnlijke geschiedenis me nog jarenlang achtervolgen. Telkens als ik er (extra voorzichtig) langs reed, stond dat muurtje daar intens gemeen naar me te grijnzen. Ik heb overwogen om voortaan de andere kant op te kijken als ik de boosaardige gevel naderde, maar dat leek me bij nader inzien toch weer niet zo verstandig…
Zoals het autobedrijf met de tijd meeging, zo werd ook de showroom in de loop der jaren wat opgepimpt. Ja, Nico heeft zelfs na de overname door Martin en Madelon toch nog zijn bescheiden stempel weten te drukken, door in de mooie, langgerekte ruimte een winterbandendepôt in elkaar te zetten.
Dirk Abrahamse
26
Ruud Pen
21 september 1965 - 15 oktober 2012
27
28
Het goede gevoel Op de eerste plaats van harte gefeliciteerd met jullie dertigjarige jubileum. We hopen dat jullie dit geweldige bedrijf nog lang zullen voortzetten. Na een intensieve speurtocht op internet, in 2010 alweer, en na vele bezoeken aan diverse andere Toyota-dealers in de omgeving, kwamen we uiteindelijk uit bij Nico Mouris in Ammerstol. Wat ons opviel op de site was dat de auto’s er netjes uitzagen en zeer redelijk waren geprijsd. We hebben toen maar eens een bezoekje gewaagd. Wat een heerlijke, klantvriendelijke ontvangst was het. Geen dure maatpakken, luxe showroom of gladde verkooppraatjes. Het goede gevoel was er meteen. Zeker toen we een auto mochten proefrijden. De deal was dan ook snel gesloten en tot op de dag van vandaag hebben we daar zeker geen spijt van. Wat een heerlijke auto, de Toyota Avensis Wagon! We hopen op nog heel veel rijplezier. Autobedrijf Mouris kunnen we iedereen aanraden. Eén ding is zeker, onze volgende auto halen we ook bij jullie! Succes met alles!
Familie van Gelder
‘Accu’te hulpverlening Service is het sleutelwoord als je denkt aan Autobedrijf Mouris. Wat is service? Service is bijvoorbeeld gestrand zijn met een kapotte accu aan de overkant van de Lek bij Bergambacht (Bergstoep) en de auto wil niet meer starten. Wat doe je in zo’n geval? Dan bel je Nico. Die komt even later hoogstpersoonlijk met een vervangende accu onder zijn arm naar de overkant, op de veerpont, zonder zijn auto. Hij zet de nieuwe accu erin, stapt bij me in en we gaan weer terug naar de overkant. Ieder in onze eigen auto rijden we vervolgens terug naar de garage in Ammerstol, waar Nico de auto meteen doormeet. Er moest inderdaad een nieuwe in worden gezet. En ook dat was zo geregeld. Dat noem ik nou service!
Ria Rodenburg
Goede service, aantrekkelijke prijs Autobedrijf Mouris is aangesloten bij Vetos, de Vereniging voor Toyota-specialisten in Nederland. Geen officiële Toyota-dealer dus, maar wel vanaf het prille begin gespecialiseerd in het Japanse merk. Lidmaatschap van Vetos heeft het voordeel dat specifieke technische kennis over het merk verenigd wordt en alle leden er zodoende van kunnen profiteren. Een ander belangrijk pluspunt is dat reparaties en onderhoud altijd minstens 5% goedkoper zijn dan bij de dealer. Goede service voor een aantrekkelijk prijs dus. Niet onbelangrijk in tijden van economische crisis.
29
30
Import
Familie van den Bos
Goede raad was duur toen ik in 2009 met mijn Camry (2006) uit de Verenigde Staten in Nederland arriveerde. Een model dat niet standaard door Toyota in Europa ingevoerd wordt. Toevalligerwijs kwam ik Autobedrijf Mouris in Ammerstol op het spoor. Zij hielpen mij zo goed door de import- en keuringsperikelen heen, dat ik besloot klant te blijven. Het is het uur rijden van mijn woonplaats naar Ammerstol dubbel en dwars waard en na vier jaar ben ik nog steeds een 100% tevreden klant. Bedankt! Felicitaties met de eerste 30 jaar service aan de klant en nog vele succesvolle jaren toegewenst!
Familie Beelaerts
31
32
Woerden, april 2005... Daar zaten we dan. Twee kleine kindjes liggen boven te slapen en Nico Mouris gaat net de deur uit. We kijken elkaar aan en langzaam dringt het tot ons door dat een droom dan toch echt werkelijkheid gaat worden. We hebben Nico en Ellen een ferme hand gegeven ter bevestiging van de overname van hun bedrijf en daarbij de belofte het in dezelfde geest voort te zetten. Na een onzekere periode waarin we sneller dan verwacht ons huis verkochten en nog geen nieuwe woonruimte hadden gevonden, zijn we in oktober 2005 verhuisd naar Ammerstol en met heel veel zin, plannen en enthousiasme begonnen aan ons avontuur. En zoals Nico Mouris ook al in een krantenartikel aangaf, hebben ook wij nog geen dag spijt gehad. Er komt van alles op je
33
pad: heel leuke, minder leuke en heel verdrietige dingen. Denken vanuit oplossingen en niet vanuit problemen heeft ons hierbij altijd geholpen, maar het hechte team van collega’s en de wetenschap dat je altijd op elkaar kunt bouwen, maakt van elke situatie eerder een uitdaging dan een probleem, lachen we om de hilarische gebeurtenissen en slepen we elkaar door de verdrietige tijden. Zonder dit hechte team en vooral niet te vergeten hun partners, het vertrouwen van klanten, de steun van onze familie en vrienden en de flexibiliteit van onze kinderen, was het nooit op een zo positieve manier tot een 30-jarig jubileum gekomen. Wat zijn we trots!
Martin en Madelon Dijkstra
34
Trouwe dienst Toen Nico Mouris voor zichzelf begon waren wij al klant. Wij reden destijds in een Volkswagen Golf, een heel fijne auto. Mijn man was al ziek en liep vaak even bij Mouris naar binnen. Hij mocht dan wat klusjes en boodschappen doen en was daar heel blij mee, voelde zichzelf daardoor nog een beetje nuttig. In 1985 overleed hij. Na een half jaar moest onze auto gekeurd worden en er moest veel aan gedaan worden. Teveel. Nico Mouris raadde mij dan ook aan om een andere auto te kopen, maar dan wel een Toyota. Tegen de zin van mijn man werd het een Toyota Starlet. Eerst vond ik het geen fijne auto, hij had een lichtere motor dan de Golf, maar ik raakte er aan gewend en heb er uiteindelijk ongeveer 10 jaar mee gereden zonder veel onkosten. Ik zocht werk, maar in de jaren ‘80 was er veel werkloosheid. Ik moest zowel ervaring als diploma’s hebben en die had ik allebei niet. Nico vroeg of ik bij hem in het bedrijf wilde schoonmaken. Dat heb ik toen ruim 20 jaar gedaan. Lief en leed gedeeld, veel feestjes meegemaakt, ik hoorde er echt bij. In 1990 kocht ik weer een auto, wederom een Toyota Starlet en daar rijd ik nog steeds in. Deze rijdt een stuk fijner en ik raad nu iedereen een Toyota aan. Met nog andere baantjes erbij redde ik het goed in mijn eentje. Na een paar jaar werd de zaak verbouwd en moest het plafond in de showroom worden schoongemaakt. Een vriendin hielp me daarbij en zij is daarna ook bij Autobedrijf Nico Mouris blijven werken. Toen Nico stopte en het werd overgenomen door Martin en Madelon, mochten wij blijven. Het werd anders, maar ook goed. Toen ik 70 werd, wilde ik ophouden met werken. Mijn vriendin kreeg een auto-ongeluk en we zijn toen allebei gestopt. Ik ben nog steeds een tevreden klant en wens directie en personeel het allerbeste toe!
No-nonsense
Mieke Goudriaan
De in- en verkoop van occasions, reparatie en onderhoud van auto’s vormen de belangrijkste bezigheden van het garagebedrijf, geheel in de lijn die eerste eigenaar Nico Mouris ook volgde. ‘We vinden dit veel leuker dan nieuwe auto’s verkopen, omdat je bij de verkoop van nieuwe auto’s alleen nog maar kunt concurreren op basis van de waarde van de auto die wordt ingeruild. En niet op service en kwaliteit, wat nou juist de belangrijkste pijlers zijn van het succes van ons bedrijf. Alleen hierdoor, samen met onze persoonlijke, no-nonsense benadering, hebben we een groot bestand van tevreden klanten kunnen opbouwen en bestaan we nu al 30 jaar’.
35
36
Carel Meuris 4 oktober 1962 - 13 juni 2012
37
38
Emiel Verhagen tijdens diploma-uitreiking
Laagdrempelig Al jaren ben ik een tevreden klant van autobedrijf Mouris, eerst bij de oprichter Nico Mouris en later bij de voortzetters van het bedrijf Martin en Madelon Dijkstra. Niet dat ik nu om de paar jaar een andere auto koop, maar dat ze weten wie je bent als je er binnen loopt is toch een sterk punt van het ‘team Mouris’. Eigenlijk is de overname van het bedrijf door Martin en Madelon geruisloos en naadloos verlopen. Dit was zeker prettig
39
voor de klanten. Die hoefden alleen maar te wennen aan de nieuwe gezichten en niet aan allerlei veranderingen die overnames gewoonlijk met zich meebrengen. Het laagdrempelige en de servicegerichtheid zijn ongewijzigd gebleven. Martin en Madelon: van harte gefeliciteerd met het dertigjarig bestaan van jullie zaak en vooral zo doorgaan.
Jan Ooms
40
Onze Carina
Onmiddelijk wepawewen die wagen!
In 1993 was ik toe aan een nieuwe auto. Ik reed destijds Honda Accord, maar had ook m’n oog laten vallen op de nieuwe Toyota Carina ll. In beide auto’s proefgereden, waarbij de Carina duidelijk meer hoofdruimte bood op de achterbank.
Op 10 mei 1970 ging ik als veertienjarig ventje aan de slag bij Toyota Romijn in Voorburg. Daar is mijn voorliefde voor Toyota ontstaan. Ruim tien jaar later begon ik bij de VABI in Ammerstol, waar zo af en toe een lange slungel in een blauwe stofjas onderdelen kwam kopen. Deze Nico Mouris had twee 2e- hands auto’s gekocht en dacht op deze manier voor zichzelf te kunnen beginnen. Het pakte goed uit. Mouris werd ‘wereldberoemd’ in de Krimpenerwaard en van de VABI hebben we nooit meer iets gehoord.
Met Nico Mouris werd ik het al snel eens, en in juni 1993 kon ik mijn nieuwe Carina ll ophalen. Wauw, airconditioning en met gesloten ramen naar Spanje. We hebben als gezin met drie meiden heel veel plezier van de Carina gehad, geen enkel mankement, alleen op tijd de service beurten. Op 8 november 2008 hebben wij afscheid genomen van ’onze’ Carina, waarin onze drie dochters na het behalen van het rijbewijs echt hebben leren rijden. En nu zijn er vier Toyota’s in de familie, die uitstekend worden onderhouden door Garage Mouris.
Ernest van der Valk
Mijn eerste Toyota was een Corolla Station, daarna een Celica en vervolgens een Starlet. De Corolla Station kocht ik bij Nico. Dit was een schade-auto. Nico heeft namelijk ook nog een tijdje een plaatwerkerij/spuiterij gehad in het oude pand van de VABI. We hebben toen een deal gemaakt dat ik die auto zelf weer op zou knappen en mijn Starlet inruilde. De Corolla verkocht ik ook weer en ik heb toen particulier een Celica gekocht. Deze heb ik uiteindelijk bij Nico ingeruild en een Corolla GT gekocht (zo’n kleine gifkikker). Vervolgens weer een gewone Corolla en daarna weer een Corolla GTSI op gas. Lekker goedkoop en ik was van plan om hem helemaal op te rijden. Nou, dat lukte op zaterdag 9 december 2000 in één klap…
Ik had een aanhanger geleend om een kerstboom te kopen en ging dat karretje terugbrengen. Op de hoek van de Opweg en de Franse Kade sloeg ik rechtsaf, maar van de andere kant kwam er iemand door de binnenbocht. Frontale botsing. ’s Morgens had ik bij Nico nog het binnenverlichtingslampje laten vervangen, even later werd hem verteld dat hij de auto op kon halen omdat deze total loss was. Na een tijdje ging Nico met ‘pensioen’ en ik zocht weer een andere auto. Het werd een Avensis maar niet eentje van Mouris. Een paar jaar later ging ik toch weer overstag en kocht ik bij Mouris een Lexus. Mijn Avensis en een motor ruilde ik bij hem in. Nico houdt van lekker kletsen, etentje en een drankje erbij. En dan oude koeien uit de sloot halen. Zo heeft hij in Polsbroek gewerkt bij garage Kwakernaak. Nico deed er altijd een imitatie van de eigenaar van een transportbedrijf, een driftig mannetje die de R niet goed kon uitspreken. Dan kwam hij de garage weer binnen en dan was de standaardkreet: ‘Die wagen onmiddellijk wepawewen, hij moet vanmiddag weew wijden’. Nico, ik hoop nog heel veel gezelligheid, drankjes en etentjes met je te zullen hebben.
Bert Lubout
Het huidige kantoor
41
42
Knoop in de maag Bij de meeste mensen zal dit nooit gebeuren, buikpijn om een stuk blik. Die vinden eigenlijk al dat hun auto aan vervanging toe is als hij de showroom uitrijdt. Wij kunnen echter maar moeilijk afstand doen van een auto, en zeker van deze specifieke Toyota viel het niet mee. We kregen hem in 1987 en hij is weer verkocht in 1996, na bijna negen jaar trouwe dienst en met ruim 200.000 kilometer op de teller. We hebben hem uitgezwaaid met slingers en ballonnen en ja, ook met een stevige knoop in onze maag. Niet zo gek, want hij heeft ons in al die jaren bijna overal naar toe gebracht. Zo’n auto wordt dan toch een beetje een lid van de familie en afscheid nemen doe je dan met pijn in je hart.
hebben we er veel plezier van en altijd wacht ons een goede service en ook een beetje verdriet. Het is toch een Toyota die je wegbrengt… Ga zo door! Op naar de 40 jaar, zodat wij mooi voor de komende beurten, keuringen en eventuele inruil bij jullie aan kunnen blijven kloppen.
Leen en Ina van de Werken
Zo gaat dat eigenlijk met alle auto’s die we bij jullie kopen en weer inruilen. Altijd
Petje af! Service en dienstverlening staan bij Autobedrijf Mouris bovenaan de prioriteitenlijst. Dat ondervonden wij, toen bij het plotselinge overlijden van een familielid door het bedrijf een personenauto aan ons ter beschikking werd gesteld. Alleen de brandstof hoefden we te betalen, de auto zelf was gratis. Chapeau!
Familie Smits
Stabiel Autobedrijf Mouris is ondanks de crisis een onverminderd stabiel bedrijf. Er werken momenteel 11 mensen, waarvan chef werkplaats Emiel Verhagen (46) al bijna vanaf het begin bij de club is. Dat zie je tegenwoordig niet zo vaak meer. Loyaliteit, betrouwbaarheid en oprechte persoonlijke belangstelling van de medewerkers voor de klant, zorgen voor een krachtige bedrijfscultuur die garant staat voor nog heel veel jaren continuïteit.
43
44
Dat past best... Als dochter van automonteur Jan van Vlijmen ben ik opgegroeid met auto’s. Het was auto’s voor en auto’s na. Mijn vader leefde voor auto’s en kon daar al zijn energie en passie in kwijt. Toen ik in 2001 mijn rijbewijs haalde moest ik natuurlijk meteen een eigen auto hebben, maar ja, daar had ik op dat moment geen geld voor. Dus mocht ik tijdelijk de rode Starlet van mijn moeder gebruiken. En de verzekering stond op haar naam. En dat is heel fijn als je nog op school zit! In 2006 kocht ik een donkergroene Toyota Yaris, waarmee wij ondermeer een geweldige reis naar het Gardameer in Italië hebben gemaakt. Op een gegeven moment raakte ik zwanger en dus moest er een grotere auto komen. De Yaris was prima, maar om met een klein kindje plus bijbehorende buggy of kinderwagen, verzorgingstas e.d. op pad te gaan? Daar was de 3-deurs Yaris gewoonweg niet voor geschikt. Volgens mijn vader was dat onzin, want alles zou prima passen in die kleine Yaris. Maar op een gegeven moment hebben wij hem toch kunnen overtuigen dat een grotere ‘Toy’ toch echt wel de beste oplossing voor ons zou zijn. En toen we met z’n allen een keer een weekendje weggingen, zei m’n vader: ‘Tja, Mirjam, er gaat toch wel een hoop rommel in zo’n Corolla Verso hé...? We keken elkaar aan en tegelijkertijd verscheen er een grote glimlach op allebei onze gezichten....
Mirjam Nobel - van Vlijmen
47
48
Tot slot Een slotwoord schrijven in dit prachtige jubileumboek geeft me een dubbel gevoel. Aan de ene kant is het een grote eer om als naamdrager van het bedrijf nog steeds gevoelsmatig betrokken te zijn, hoewel ik zakelijk gezien mezelf al ruim acht jaar geleden heb teruggetrokken. Aan de andere kant lijkt het misschien alsof ik met het schrijven van dit slotwoord ook het hoofdstuk Nico Mouris wil afsluiten, alsof ik hiermee mijn deel van het boek dicht wil doen. Dat laatste is geenszins het geval. Natuurlijk ben ik degene geweest die het bedrijf 30 jaar geleden is begonnen, maar sinds ik in 2005 de zaak heb overgedragen aan Martin en Madelon Dijkstra, kan ik mezelf alleen maar gelukkig prijzen dat ik die keuze destijds heb gemaakt. Regelmatig ben ik nog op de zaak te vinden, hetzij om een praatje te maken, hetzij om bijvoorbeeld een verbouwingsklus uit te voeren. Nog steeds word ik gelukkig als ik zie dat anderen aan de bedrijfsvoering van de zaak net zoveel plezier beleven als ik altijd heb gedaan. Martin en Madelon hebben dezelfde filosofie als ik altijd had: eerlijk zijn naar je klanten en ze net iets extra’s geven, iets persoonlijks. Dat kost helemaal geen moeite als het vanuit jezelf
45
komt en bij het personeel van Mouris is dat altijd zo geweest. Je klanten maken je bedrijf, dat is nu eenmaal zo. Je zorgt dat de klant zich bij jou thuis voelt en jou kan vertrouwen. Dat vertrouwen heb ik volgens mij nog nooit beschaamd en ik vertrouw erop dat Martin en Madelon dit ook nooit hebben gedaan of zullen doen. Ook van de rest van het personeel weet ik dat dit hun grote drijfveer is. Hoe vaak zie je het niet om je heen gebeuren dat, vooral in moeilijke tijden als de huidige, bedrijven het niet redden door zich blind te staren op geld verdienen en daarbij de zo noodzakelijke service en persoonlijkheid uit het oog verliezen. Scoren heet dat in modern sales-jargon. Bij Mouris is ‘scoren’ natuurlijk belangrijk, laten we daar geen doekjes om winden. Maar het is in al die jaren gelukkig nooit onze primaire motivatie geweest. Het feit dat ik tijdens mijn bezoekjes aan de zaak nog steeds ex-klanten tegenkom, die geïnteresseerd zijn in wat ik tegenwoordig allemaal doe en van alles aan me vragen, zegt genoeg.
Eerlijk gezegd had ik ook niet anders verwacht. Natuurlijk, door de komst van internet en moderne, computergestuurde autotechnieken is er behoorlijk wat veranderd in autoreparerend Nederland. Maar mocht het nodig zijn, dan weet ik zeker dat het personeel van Autobedrijf Nico Mouris BV., anno 2013, nog steeds met een accu onder de arm met het pontje van Bergambacht over zou steken om een gestrande klant weer aan het rijden te krijgen. Ik ben dan weliswaar niet meer zakelijk betrokken, maar ik voel me persoonlijk nog wel zeer verbonden met het bedrijf. De overname van Autobedrijf Mouris was noodzakelijk voor de voortzetting van het bedrijf. Ik zie dat dat gelukt is en kan daarop alleen maar trots zijn.
Nico Mouris
Alleen al het feit dat die klanten er nog steeds zijn, en vooral ook dat ze zich nog steeds thuis lijken te voelen bij het huidige autobedrijf, is voor mij het bewijs dat mijn opvolgers er net zo over denken als ik en er net zo voor gaan als ik altijd heb gedaan.
46
In opdracht van :
Autobedrijf Mouris B.V.
Uitgave : 12 december 2013 Ontwerp : Mirjam Nobel- van Vlijmen - www.bymidesign.nl Beelden : Aanlevering van klanten, Archief Nico Mouris,
Eric Muller
Teksten : Aanlevering van klanten, Eric Muller Realisatie : Drukhetnu.nl
49
50
