^i^m--v,,y^.i;^:: ; -... p.. y^^h. tts. -y* ..- ir' 20 Juni vi 1 -^ eivosseropj^^r - - a 'I' H

WIEè ÏIVKEDENI

WOORDEN VAN ANNIE DE HOOG-NOOY

MUZIEK VAN HENRI C. VAN PRAAG

Tnsch.

ntrfTrrrrrr i inH

^

^

h 11 ih i [ i M i| \fjj]

. ^i^m--v,,y^.i;^::;-...

^....luk.kigwe«flclife wezen^ièchWatjejezelveHkehtlndat jiJHietxlje zor.^Al.tijul M^te.vVecteMbeHtHebje ^^

^Sipiis

^ffl^ ^^ ^

ƒ

5

?=*

HP ^/

^

?

J

' ^ i P

w

y^^h

3^ r

K-N

il^j'Jil^rP^lr

p..

P P J'J|^^^ Jzrz Ä>wiseewkijfzi€k vröiwtje?l^este..vre.d€n/bes.tevriMdJ)eKkwaardatmeMo|Dde wcreWófelli^ dieMöger.^er vindtiléde

^ö . ^

i

^jJ|jJT3

f%

ë

r

^

P riM" 11^111^x^44^4

r-JJ"J I i

wurftfUfaste. vreJeuBfetje feveiiyCWi*2ffl^.ljikbeL.i!UitiAl.leii «».teMWijom kM-fafixrteïe.vemsöuJm

tts

-y* Heb je soms een kijfziek vrouwtje? Wees tevreden, beste vrind I Denk maar, dat men op de wereld Stellig er nog érger vindt

En heeft vrouwlief — hoe z'ook rekent Aan haar huishoudgeld te kort. Denk niet, dat door zuur te kijken Het er bij getooverd wordt I

Is de koffietafel schraaltjes, Zoo eens zonder kaas of ham? Weet, zoovelen zijn gelukkig Bij een droge boterham I

Wees tevreden met je leven. Ondanks 'n zorgelijk bestaan! Allen moeten wij om beurten Door des levens schaduw gaanl

MAISON ODIOT 7 Fabriek van Artistiek Zilverwerk Gevestigd m 7690

ir'

20 Juni 1931

PLACE DE LA MADELEINE. PARIJS

,j

m vi1-^

Specialiteit voor geschenken in zilvei en verzilverd metaal

GROOTE KEUZE IN KUNSTVOORWERPEN UITGEVOERD NAAR ONTWERPEN UIT ELKE ■ Red. en Adm.: Oaljiewater 22, Lelden, Tel. 760 Posh-ekenlnn «880

„..-

STIJLPERIODE a 'I' H.

VerschUnt wekeiyks - PiHUs per kwartaal f ï.93

eivossEropJ^^r -•-

• :;

EEM COMPLEET door de „mechanische masseuse". Het voordeelig-ste massage-apparaat. Prijs f85.— Verkrijgbaar ook in huurkoop. Proef behandeling en

Elegante

vrouwen zorgen er voor steeds schitterende nagels te hebben

Het is zoo eenvoudig. U behoeft C u t e x "Vloeibare Nagellak" slechts éénmaal per week te gebruiken om steeds zachtrose, satijnachtig glanzende nagels te hebben. Het is gemakkelijk... en het geeft distinctie ! Cutex "Nagelwater tevens Nagelreiniger" houdt Uw nagelriem soepel en ovaal en geeft U onberispelijk witte nageltoppen.

leverancietk

„Wat is een vredesvoorstel, vader ?" vroeg Tim, van zijn geschiedenisboek opkijkend. ,,0, alles, van een doos bonbons af tot een bontmantel toe," antwoordde vader, die het klappen van de zweep kende.

KCHTGnXOOTE: Xiovo hemel, Adolf! mf^'.^j;?,0/11 l6 '^ Paraplus mee?" I'JtOFESSOU: ,0, lieve, één.is om in dr tram te laten staan, één voor in het restaurant te vergeten en één voor als net K^at regenen!"

TIENTALLEN sigarenmerken strijden om den voorrang, doch één merk staat onbetwist ver bovenaan.

ER IS MAAR ÉÉN

2500 Arbeiders 2 Va Miliioen sigaren per week

CUTEX Tommy bekeek het nieuwe zusje oplettend en met den meest critischen blik. Eindelijk keerde hij zich tot .zijn vader en zei ; ,,Zeg, vader, hoeveel moeten wij daar per maand voor betalen ?"

Hoofdinspecteur Wolfe gaf een slag met zijn vuist op zijn bureau toen zijn assistent inspecteur Towels binnenkwam — „Kom direct hier," had hij hem door de huistelefoon toegebeten — en wees naar een brief, die voor hem lag. „Lees," zei hij kort, terwijl hij opstond en met zijn handen in zijn zakken voor het raam ging staan, zijn rug naar zijn assistent gekeerd. Deze maakte een grimas in de richting van- zijn chef — „Niets in zijn hum vanmorgen," zeiden zijn oogen duidelijk — greep onderwijl den brief en begon te lezen. Terwijl hij dit deed, bracht hij zijn hoofd hoe langer hoe dichter bij het papier en vergrootten zijn oogen zich op bijna onnatuurlijke wijze. Hij las: „Geachte heer Wolfe, — Ik zou het een onvergeeflijke onbeleefdheid vinden, indien ik jou en dat blonde ventje, je assistent, niet even liet weten,- dat ik weer in de stad ben. Jullie zijn altijd zoo verduveld netjes tegenover mij geweest — nooit hebben jullie me eenige moeilijkheid berokkend — dat ik werkelijk zooiets als vriendschappelijke gevoelens voor jullie ben gaan koesteren, al mag ik natuurlijk niet hopen, dat deze gevoelens wederkeerig zijn. Maar ter zake. Ik had oorspronkelijk het plan gehad je een bezoek op je bureau te komen brengen, maar ik vreesde, dat de ontvangst zóó hartelijk zou zijn, dat je er op zou staan, dat ik niet meer wegging, en het zou me spijten onhoffelijk tegen je te moeten zijn, hoewel er van blijven natuurlijk geen sprake zou kunnen zijn! Om deze moeilijkheid te omzeilen, neem ik dus mijn toevlucht tot papier'en pen om je te laten weten, dat ik vanavond de partij van barones de Chaudair hoop bij te wonen. Ik begrijp, dat jullie me graag weer eens willen ontmoeten, en dus geef ik jullie graag deze kans. Jullie komen toch zeker ook ? Vooral nu je weet, dat ik er ben? (Tusschen twee haakjes en vóór ik het vergeet: ik heb gehoord, dat de barones schitterende juweelen heeft. Vooral haar „hangende traan" interesseert mij ten zeerste. Dat „traantje" moet een vermogen waard zijn!) Het zou natuurlijk heel erg gemakkelijk voor mij zijn, indien je kon zorgen, dat er bij den major domus in een enveloppe een blanco invitatiekaart lag, die ik zelf even kan invullen. Indien je de barones echter niet goed genoeg kent om haar die gunst te kunnen vragen, dan zal ik wel maken, dat ik op de een of andere wijze binnenkom. Om haar „traantje" te zien, zou ik wel grooter risico willen loopen!

ADVERTEERT IN DIT BLAD

Godfried de Groot ^an £uyhenstraat 2a Amsterdam Selef, 28474

Specialiteit -in Moderne en ./rrtistlehe foto's T\en iie de vele reproducties van ons weib in „Tiet Weebblad" Cinema ffl thealer

\e Jongste Bediende: „Neem jij nooit een dag vrij voor je grootmoeders begrafenis ?" 2e Jongste Bediende: „J6, hoe kan ik dat nou ? I Ik die bij het Bevolkingsregister werk!" Mevrouw kocht een vier en vijftig-deelig eetservies voor dertien gulden vijf en zeventig. Den volgenden morgen deelde de dienstbode haar verheugd mede, dat het „koopje" nog goedkooper was geworden, want dat het nu uit elf honderd vijf en twintig deelen bestond.

>i»n
Nou, mijnheer Wolfe, ik eindig met de pen, maar niet met het hart! (Dat is toch een gebruikelijk slot voor een brief aan een goeden vriend ?) Tot ziens, vanavond op de fuif I Je oprecht-dankbare vriend Thomas. P.S. De juweelen, die ik onlangs bij de Creusots heb meegenomen, waren nog véél mooier dan ik dacht! Jullie worden dan ook nog wel bedankt, omdat je me zonder moeilijkheden hebt laten weggaan!" Toen inspecteur Towels het

BOIEIST. Emmi Leiszner zingt Woensdagavond, 24 Juni, onder leiding van Carl Schuricht in het Kurhaus te Scheveningen.

REIST NOOIT PER TREIN, TRAM. AUTOBUS. ENZ. zonder onze populaire A.O.-POLIS P

r/l388o:-Èi|l^Alt

j Jaarpremie slechU/2.50

„ f 5000.— bij ged. invaliditeit ) RISICO OAAT DIRECT IN

— 2 -

Zegrelkosfen /0.50 DOE HET NU I — 3

■i

onbe-

schaamde epistel ten einde had gelezen, keek hij even zwijgend naar den rug van zijn chef. Hij wist klaarblijkelijk niet goed hoe hij beginnen moest. Toen kuchte hij en zei: „Het is brutaal, hoor! — Hoeveel keer zou die vent ons er nu al niet tusschen hebben gehad en . . ." De hoofdinspecteur keerde zich bruusk om. ,Ja, ja, het is goed, ik weet zelf ook wel, hoeveel keer hij ons te pakken heeft genomen. Maar daar hoeven we het nu niet over te hebben. — De kwestie waar het op het oogenblik om gaat," vervolgde hij toen, opeens aanmerkelijk kalmer, „is: zou die brief werkelijk van Thomas zijn ?"

ÜL

^^_^^^__

Postglro No. 19154

SCHIEDAM

^^^ -

i

' '

' v.

■

■ '

- '- ■

schoof, en terwijl ze een kleinen Pekingees bijna plat drukte in haar armen, vroeg ze, na Wolfe's begroeting nauwelijks te hebben beantwoord: „Is u de mijnheer, die mij heeft opgebeld ?" „Ja," antwoordde de hoofdinspecteur. „En deze heer hier is mijn assistent, mijnheer Towels." De barones keek den jongeman aan en deed alsof zii hem niet zag. Na deze „begroeting", wendde ze zich weer tot Wolfe: „En dus zal iemand probeeren, mijn juweelen te stelen?" „Dat wil zeggen," antwoordde de aangesprokene voorzichtig, „dat wij reden hebben het te vermoeden." „Nou, maar dat kunt u toch zeker wel beletten, nu u het van te voren weet ?" vroeg de barones op een toon, alsof ze zeggen wilde: „Als je dät niet kunt, waarom word je dan niet liever kruier ?" — „Waar hebben we de politie en de recherche voor, als die ons niet kunnen beschermen ? U bent gewaarschuwd en dat moet genoeg voor u zijn. Waar zou ik me ongerust over maken, als u eenvoudig uw plicht doet ?" Wolfe stond even beteuterd te kijken. „We hopen werkelijk, mevrouw, dat we u kunnen beschermen, maar aan den anderen kant is het bekend, dat u juweelen van buitengewone waarde bezit. Uit de inlichting, die wij hebben ontvangen, kunnen we afleiden, dat de bekendste juweelendief van Europa ze wil stelen. Hij heeft het plan, op de een of andere wijze op uw partij te verschijnen en ofwe natuurlijk ons best zullen ZIJ NAM 35 POND AF IN schoon doen, zijn voornemen te verijdelen, lijkt 95 DAGEN het me toch gewenscht u aan te raden uw kostbaarste juweelen vanavond niét Een waar verhaal van te dragen." gewichtsvermindering. Het was nu de beurt van de barones „Drie maanden geleden begon ik met om beteuterd te kijken. „Dat is onzin," Kruschen Salts, iederen morgen een thee- viel ze tenslotte uit. „Ik wil vanavond lepel in een glas water. Ik woog toen 162 pond, juist liever dan ooit de mooiste juweelen werd steeds gekweld door pijn in mijn rug, dragen die ik bezit." in de zij en in 't onderlijf. Wolfe streek langs zijn kin. „Dat is Gelukkig kan ik nu zeggen, dat ik een flinke vreeselijk jammer, mevrouw," zei hij. vrouw ben, die zich sterk voelt en jaren jonger, terwijl mijn gewicht nu 127 pond is. „Mag ik weten, waarom u dat van plan Niet alleen voel ik me beter, maar zie er ook bent ?" veel beter uit, wat al mijn vriendinnen op„O zeker I Omdat er vanavond meer merkten. Ik zal altijd zorgen, Kruschen Salts gasten komen dan ik ooit ontvangen in huis te hebben en nooit mijn dagelijksche heb. Mijn eerste man was, hoewel hij dosis vergeten in te nemen. Ik kan het dan een groot vermogen bezat, niet erg geook van harte aanbevelen om zijn buitengewone hoedanigheden." Mevr. S. A.S. zien in de betere kringen en toen hij P.S. „U denkt misschien, dat ik overdrijf gestorven was, ben ik getrouwd met door zoo'n langen brief te schrijven, maar baron de Chaudair. Met hem was het ik voel me werkelijk zoo goed geholpen al niet veel beter, maar hij heeft me door deze wonderbaarlijke zouten, dat ik er heel veel juweelen gegeven." Ze zuchtte niet genoeg over kan zeggen." even. „Toen ook hij was gestorven, Kruschen Salts is een combinatie van zes ben ik een tijdje in de Dauphiné gaan zouten, en wel de zes zouten, die de natuur wonen en daar heb ik kennis gemaakt eischt voor Uw gezondheid. Kruschen Salts met een van de deftigste mannen van is niet alleen een aansporing voor ingewanden, nieren en lever, maar verschaft ieder heel Frankrijk, die op een kasteel woont inwendig orgaan, iedere klier, vezel en zenuw in de Dauphiné, vlak naast mijn ... eh in Uw lichaam de natuurlijke, levenskrachtige kasteel, dat ik verleden jaar zomer heb gekocht. Zoodra hij me beloofde en verjongende mineralen. Neem iederen morgen Kruschen Salts in te zullen komen, heb ik vijfhonderd gaseen glas warm water- voor 't ontbijt, neem ten geïnviteerd en practisch iedereen lichte en regelmatige lichaamsbeweging en heeft geaccepteerd. En nu vertelt u me na een paar dagen voelt U zich levendiger zonder meer en doodkalm, dat ik mijn en opgewekter dan ooit te voren. Voordat de flesch leeg is voelt U zich jaren jonger; mooiste juweelen niet moet dragen! Uw oogen krijgen hun glans terug. Uw stap Maar u begrijpt, dat ik het juist wèl wordt krachtiger. Uw slaap wordt gezonder, zal doen en als u niet kunt maken, dat U geniet van Uw maaltijd en na een dag ze niet gestolen worden, wel... dan van hard werken bent U in staat tot ge- zult u er wel meer van hoorenl" zonde ontspanning. Wolfe richtte zich wat hooger op. „Mijn raad was zuiver bedoeld als een Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar voorzichtigheidsmaatregel, barones," zei bij alle apothekers en drogisten è fl. 0.90 hij koel. „Het lijkt me vreeselijk dwaas en fl. 1.60 per flacon.

Towels knikte herhaalde malen. „Daar hoeft u niet aan te twijfelen, mijnheer," zei hij resoluut. „Het is net Iets voor hem. Hij waarschuwt ons, om ons des te bespottelijker te maken in onze eigen oogen. — En in de oogen van onze collega's," voegde hij er zachtjes aan toe. Wolfe knikte. Zijn slecht humeur was als bij tooverslag verdwenen. „De vraag is maar, wkt moeten we doen? In de eerste plaats dienen we natuurlijk de barones te waarschuwen ..." „Wat wilt u tegen haar zeggen ?" „Ik zal haar eenvoudig vertellen, dat we reden hebben om aan te nemen, dat een juweelendief van internationale vermaardheid het plan heeft om vanavond op - haar partij te verschijnen. Tusschen twee haakjes: ze kan ieder oogenblik hier zijn." „Heeft ze dan zélf ook iets gehoord ?" „Alléén van mij. Ik heb haar opgebeld en gevraagd, of ik haar een bezoek kon brengen, maar ze gaf er de voorkeur aan, hier te komen. — Daar is ze al, denk ikl" Er trad een jongeman de kamer binnen, die een kaartje aan hoofdinspecteur Wolfe gaf. Deze knikte. „Laat de barones binnenkomen," zei hij. De barones verscheen bijna onmiddelhjk, gehuld in een wolk van doordringend parfum en zichtbaar geagiteerd. Ze plofte in letterlijken zin in den stoel, dien Towels voor haar bij-

HEINZ KÖNECKE speelt de hoofdrol in de Ufa-toonfflm „D-trein 13 heeft vertraging

— 5 —

^^—^

ZES VAN HET WITTE DOEKI Van links naar rechts en van beneden naar boven: Mickey Daniels, Mary Komman, David Sharpe, Dorothy oranger, Grady Sutton en Gertie Messinger.

om onnoodig risico te loopen! We zullen natuurlijk alles doen om uw bezit te beschermen, maar u begrijpt, dat wij alleen maar hèn kunnen beschermen, die bereid zijn zelf mee te helpen." „Wat moet ik doen?" „U hebt waarschijnlijk een secretaris ?" De barones keek alsof haar werd gevraagd, of ze wel geboren was! ,,Nartiurlijk," zei ze. „Wat dacht uanders?'' „Goed," antwoordde Wolfe, zonder op haar verbazing acht te slaan „Laat dan vanmorgen nog een kaart sturen aan iedereen, die u hebt geïnviteerd om hun te berichten, dat hun gevraagd zal worden, wanneer zij komen hun invitatie te teekenen en dat het aanbeveling verdient — hoewel u het hun natuurlijk zoo gemakkelijk mogelijk zult maken — om wat vroeger te komen. Twee van uw vertrouwdste bedienden kunnen dan nagaan, of uw gasten werkelijk degenen zijn, voor wie zij zich uitgeven en de anderen. .. wel, die schrijven hun namen op de achterzijde van hun kaart." „En wat zal dat helpen?" „Misschien niets," gaf Wolfe toe, „maar aan den anderen kant is het een soort van voorzorgsmaatregel voor het geval er iemand mocht willen komen, die niét is geïnviteerd. Verder zal ik u zes rechercheurs zenden, die ik u verzoek te willen kleeden in de uniform van uw bedienden. En dan zal ik ook nog graag een kaart willen hebhen voor mijnheer Towels hier en voor een dame, die hij zal meebrengen. — Het is minder opvallend, wanneer hij

<

.,•---

. - v

of twee mannen voortdurend met mij in contact bleven." Wolfe knikte. „Dat lijkt me uitstekend. Geef je bevelen maar dienovereenkomstig en... wel, goed succes!"

\E\EM QEZELL O I^FmATJE. Joan Crawford schijnt het met haar regisseur Sam Wood best te vinden. toen: „Ik denk niet, dat hij er gebruik met een dame verschijnt. Een lid van van zou maken! Natuurlijk zou hij een de vrouwelijke politie, die in societyvalstrik vermoeden. Bovendien weet hij kringen bekend is, zal hem vergezellen." heel goed, dat hij ge§n moeilijkheden De barones knikte. — „Nóg meer?" zal hebben om een invitatiekaart te bevroeg ze toen. < machtigen. Onder een vijfhonderd men„Ja. Mijnheer Towels zult u verlof sthen zijn er altijd wel een stuk of wat moeten geven om uw gasten iedere die niet komen en van wie je de kaart vraag te stellen, die hij noodzakelijk zal kant krijgen." achten." „Ik kan niet begrijpen, waarom „Het is een heeleboel poeha," vond Thomas ons heeft willen waarschuwen ?" de barones. „Maar ik zal alles doen wat merkte de hoofdinspecteur half vrau verlangt I Maar dan is het ook uw gend op. schuld, wanneer het misloopt, en ik „Een soort bravoure, mijnheer," antwaarschuw u van te voren, dat ik óók woordde zijn assistent. „Hij is zonder mijn „hangende traan" zal dragen." twijfel de handigste misdadiger van „Is dat een kostbaar juweel?" dezen tijd en' dat is hem een beetje „Ongeveer een millioen waard," was n^ar het hoofd gestegen! Bovendien het indrukwekkende antwoord. komt er, geloof ik, nog bij, dat hij „Ik kan slechts herhalen," merkte het een prettige sensatie vindt om het Wolfe op, „dat ik aanbeveel, dit juweel risico dat hij loopt, te vergrooten.... vanavond in uw safe te laten. Maar Maar den een of anderen dag maakt indien u het per se wilt dragen, zullen hij natuurlijk een vergissing en dan . . ." we alles doen wat in ons vermogen is, Hij zweeg en zijn chef keek hem verdiefstal er van te beletten." baasd aan. Er was een soort van bloedDe barones begreep, dat het onderdorstige uitdrukking in Towels' oogen houd hiermede geëindigd was. Ze stond gekomen. Wolfe glimlachte. „Doe je op en schreef een paar woorden op best, jongeman," zei hij vriendelijk. een kaartje, dat ze uit haar tasch had „Denk er aan, dat het al een heele volgekregen. „Mijn major domus heet doening zou zijn, indien je een juweel Remo," zei ze. „Hij is met het oppervan een millioen kon redden, al zou toczicht over alles belast en mijnheer Thomas zélf je dan ook ontgaan.... Towels kan zich dus het beste met Als zijn tijd gekomen is, zal hij liever hem verstaan. Ik zal de kaarten direct een dozijn mannen neerschieten, dan laten versturen en mijn secretaris en zich zonder meer over te geven." een van uw mannen kunnen er op letten, Towels knarste met zijn tanden. dat alle gasten hun invitatie teekenen. „Ik zal inspectrice Barnes vragen, Als het dan tóch nog verkeerd gaat, je te vergezellen," vervolgde de hoofdzal ik echter aan de beurt zijn om een inspecteur. „Zij is uitstekend thuis in paar woordjes te spreken." de kringen der barones. Wil je nog Wolfe en zijn assistent bogen stijfjes, eenige voorzorgsmaatregelen genomen toen de barones het vertrek verliet.., hebben ?" „Een lastige oude theetante," zei de „Ik zou graag willen, dat een paar eerste, weinig officieel. „Eigenlijk verrechercheurs de uniform van de barones dient ze ten volle, dat haar juweelen haar bedienden aantrokken, en dat ze worden gestolen." in de hall postvatten," verzocht Towels. „Ja, maar ik veronderstel, dat het „En ik zou voorts willen, dat een stuk onze taak toch is te zorgen, dat dit niet of drie rechercheurs in civiel zich onopgebeurt ?'.' vallend tusschen de gasten mengden. De andere knikte. „Wat denk je er Buiten moeten er natuurlijk gewone van, om Thomas een kaart te sturen agenten op post staan, want Thomas en die op de een of andere wijze mag niet te gemakkelijk kunnen ontte merken?" komen. En dan zou ik nog graag willen, De jongeman dacht even na en zei dat adjunct-inspecteur Brooks met een _ 6 -

De partij ten huize van barones de Chaudair was in vollen gang en een uitgelezen gezelschap verdrong- zich in de verschillende vertrekken. Inspecteur Towels, die met inspectrice Barnes eindelijk een paar vrije stoelen had gevonden vlak bij den ingang van de kamer, waar de gasten . werden ontvangen, dankte den hemel, dat hij even ongestoord met zijn vrouwelijke collega kon praten. „Wat voor een mensch is de barones eigenlijk ?" vroeg hij gretig. „Je fluisterde daareven, dat je ze kende. De baas en ik hebben vanmorgen een onderhoud met haar gehad en we vonden het een verschrikkelijke vrouw . . ." „Ze noemen haar de „glimworm"^ omdat ze altijd zooveel juweelen draagt," antwoordde inspectrice Barnes. „Algegeen wordt aangenomen, dat ze een kapitaal van eenige millioenen aan juweelen bezit." „Hoe is ze er aan gekomen?" „Op de gewone manier. Tweemaal getrouwd geweest, met echte richards, die allebei van narigheid binnen een paar jaar zijn overleden. Ze heeft een kasteel in Frankrijk gekocht, omdat ze toch met haar geld geen raad weet en omdat het deftig staat. En daar

fetwormpjes

De

vetwormpjes komen nooit meer terug.

Dat is het groofe voordeel van de Radox-methode; de vetwormpjes komen nooit meer terug- Houdt slechts voor gewoonte om telkens wanneer ee Uw greiicht wascht, wat Radox in het waschwater te mengen. De zuurstof, die Radox vrij maakt, brengt zuiverende zouten in de poriën, verwijdert alle verstoppende onzuiverheden en maakt de huid zacht fnsch en gezond. Deze dame heeft het ondervonden — evenals duizend andere. „Radox is een wondermiddeltepen vetwormpjes. Ik had er altijd ergen last van opzü van . myn neus. Maar ik kreeg: ze alle weg met Hadox. wat ik gebruikte volgens Uw aanwiizmgen. Sindsdien zjjn ze nooit meer teruggekomen, want eiken keer als ik me nu wasch, doe ik wat Radox in het water." P. M. Uw huid heeft 21/2 millioen poriën, die de onderhmdsche kliertjes met de opperhuid verbinden. Als de ponen verstopt raken en de kliertjes ontstoken, is dit de oorzaak van puistjes, vetwormpjes en uitgezette poriën. Water en zeep kunnen met tot onder de huid doordringen, het eenige wat U helpen kan is zuurstof, dat het meest zuiverende, heelende en antiseptische natuur-middel is. Om vetwormpjes te verwijderen, mengt men een theelepel Radox in een glas goed warm water en behandel hiertnee de aangetaste plek eenige minuten lang. Droog dan aT met een zachte, ruwe handdoek en de vetwormpjes worden gewoon weggeveegd. Gebruik hierna een goede cold cream, iorg er dan voor dat U nooit meer last van vetwormpjes krijgt door steeds wat Radox in het waschwater te mengen. Radox is heerlijk geparfumeerd en verkrijgbaar lyi alle apothekers en drogisten è f\.25 per pak Een pak is toereikend voor verscheidene weken. Imp.: N.V.RowntreeHand.Mij.,Keizersgr. 124, A'dam Voprlndi« verkrijgbaarbtf Fa.J. van Gorkom & Co., Djocja en hare filialen. Hollondsche verpakking waarborgt echthelB.

heeft zij kennis gemaakt met den man, ter wiens eere deze partij wordt gegeven." „Wat weet je van hem ?" „Dat hij Doublecroix heet, en generaal en maarschalk en de hemel weet wat nog meer is. In den grooten oorlog heeft hij zich blijkbaar zeer verdienstelijk gemaakt, zoo zeer zelfs, dat ofschoon hij zich direct na het sluiten van den vrede uit den actieven dienst heeft teruggetrokken, hij op militair gebied nog steeds meer te zeggen heeft dan menig actief dienend generaal... Maar ik geloof, dat ze naar binnen gaan om te soupeeren... Kijk eens, is het niet nèt een hoffeest ? Die damesparvenues maken van iedere partij een soort circus!" De gasten hadden zich in twee deelen gescheiden en vormden een soort dubbele haag, waartusschen de barones doorschreed, met haar hand even den mouw van generaal-veldmaarschalk Doublecroix aanrakend en geheel „bedolven" onder een „keur" van de schitterendste edelsteenen. Af en toe bleef ze. even staan, om een paar woorden met een goeden kennis te wisselen. Ze was prachtig gekleed, maar ze miste geheel en al de natuurlijke onbevangenheid en gratiey die vereischt zijn om met waardigheid tusschen een dergelijk gezelschap door te kunnen loopen ... Op een gegeven oogenblik viel haar blik op inspecteur Towels en inspectrice Barnes, en zooals was afgesproken trad zij op de laatste toe, ten einde onder den schijn van een oude kennis weer te zien, de inspectrice gelegenheid te geven haar een of andere mededeeling te doen, indien dit noodig mocht zijn. „Mevrouw Barnes," praatte zij opgewonden, „ik heb u vanavond nog niet gezien, is het wel? Ik ben bang, dat u geen kans heeft gehad ons in de ontvangkamer te naderen. Ik weet, dat u graag kennis zult maken met onzen buurman. Generaal, dit is mevrouw Barnes — generaal-veldmaarschalk Doublecroix ..." De generaal was blijkbaar heelemaal niet zoo erg met de kennismaking ingenomen! Hij zag er veel ouder uit, dan men zou hebben verwacht en zijn gezicht drukte duidelijk verveling uit. Klaarblijkelijk viel de partij hem niet mee en had hij reeds met tè veel gasten kennis moeten maken ... Maar toen inspectrice Barnes hem innemend glimlachend aankeek en een paar woorden in volmaakt Fransch tegen hem mompelde, tóen zag de generaal wellicht pas, wat een aardig, pittig gezichtje zij had... „Het is me zeer aangenaam, madame," antwoordde hij. „De barones had mij reeds gezegd, dat zij mij aan u zou voorstellen... Ik heb trouwens nóg eenige kennissen van haar leeren kennen," voegde hij er min of meer sarcastisch aan toe, een beweging met zijn hand makend, waarmee hij al de aanwezigen scheen te willen aanduiden. Zijn gastvrouw lachte, terwijl ze hem aan zijn arm meenam. „Maar mijn waarde generaal," riep ze lachend uit, „in de Dauphiné leidden we ook een wel wat èrg teruggetrokken leven." Inspectrice Barnes en haar mannelijke collega namen hun plaatsen weer in.

De blikken van de eerste volgden nog steeds de barones, de ander bleek meer belangstelling te hebben voor de gasten, die in haar onmiddellijke nabijheid vertoefden. „Die vrouw behoorde eigenlijk opgesloten te worden," zei hij. „U weet het beter dan ik, collega, maar zijn al die steenen, waarmee ze beladen is, werkelijk echt ?" „Absoluut," verklaarde de inspectrice. „Ze gaat er trotsch op, dat ze fiooit een imitatie in haar handen heeft gehad. Verleden jaar hebben ze een schitterenden halssnoer van haar gestolen in Cannes. Het kon haar blijkbaar niets schelen. Den volgenden avond droeg ze een nóg kostbaarder snoer. Die eene diamant, dien ze om haar hals draagt, — ze noemen dien steen de „hangende traan" — heeft vroeger aan de Czarina van Rusland toebehoord. Men neemt algemeen aan, dat ze er een millioen of meer voor heeft betaald." „Wat zoudt u er van denken, als we eens probeerden Thomas te ontdekken ?" zei Towels na eenige oogenblikken. „Laten we eerst wat gaan eten," ver-

zocht inspectrice Barnes. „Je kunt even goed verwachten, dat je naast hem komt te zitten als dat je hem tegen het lijf loopt in die drukte. Kijk, alle gewone menschen, zooals wij, gaan door dien anderen ingang naar binnen . . ." „Eén oogenblik," verzocht Towels. „U kent waarschijnlijk verscheidene der aanwezigen van gezicht ? U komt toch vaak op dergelijke partijen?" „De meesten ken ik," was het antwoord. „Er loopen een tiental gasten vlak achter de barones. U kunt ze van hier uit zien. Waarschijnlijk zullen ze aan haar tafel soupeeren." Het meisje knikte. „Dat is de élite," antwoordde ze. „Eén er van, die dame geheel links, ken ik toevallig heel goed. Ik heb haar eens een grooten dienst bewezen ..." „Wie kent u niet van dat groepje?" „Ik ken ze allemaal, behalve één der beeren." Er kwam een eigenaardige glans in Towels' oogen. „Beschrijf hem eens, wilt u ?" [Veivolé op pagina 20]

)3fe lh)@£ OsunKsO, waan? (Rl©g| W@ll
^^^^^^^™i^™

„ji2osziï, de Ziigeiumeir"

ONS NIEUWE FEUILLETON

Operette in 3 bediijyen door Oskar Felix en Herman Frey. — Muziek: Martin Knopf.

DOOR SINCLAIR MURRAY

ROTTERDAMSCH OPERETTE, GEZELSCHAP "et gaat met het Rotterdamsch Operette-Gezelschap dit jaar crescendo: de eene geslaagde serie opvoeringen is nog niet achter den rug, of een nieuwe serie niet minder geslaagde voorstellingen is weer aan de beurt! Er wordt bij dit gezelschap blijkbaar hard gewerkt; het is dan ook verheugend, hieraan te kunnen toevoegen, dat het ernstig streven wordt beloond door een naar omstandigheden bevredigend en zich regelmatig uitbreidend bezoek. ,,Roszi, de Zigeuner" is een alleraardigste operette, met bekoorlijke muziek, die gemakkelijk aanspreekt en in het gehoor ligt; de intrigue is aannemelijk, en al munt de dialoog — althans in de vertaling, die wij er van te hooren kregen — niet altiid uit door fijnen geest, de handeling is toch dermate interessant en boeiend, dat de toeschouwers den geheelen avond aangenaam worden beziggehouden, waartoe de zeer vlotte en goed-verzorgde opvoering zeer zeker het hare bijdraagt. ^ „Roszi, de Zigeuner" is — en dit blijkt pas aan het slot van het tweede bedrijf — geen ras-echte Zigeuner, doch een als Zigeuner vermomde Graaf, die zich tot levensdoel gekozen heeft. . . . gelukkige huwelijken in ongelukkige te doen veranderen. Het is een wraakneming voor zijn eigen mislukt huwelijksleven, oorzaak van een misverstand, dat niet opgehelderd wordt, voordat het te laat is, en zijn eenmaal wettige echtgenoote, die hij nog altijd afgodisch liefheeft (zooals zij, wederkeerig, hem) de wettige echtgenoote geworden is van een ander! Maar, zooals het in een goede operette betaamt, kon^t alles ten slotte goed terecht, zij het ook door de niet zoo vlot aan te nemen opoffering van echtgenoot nummer twee! Stapt men over deze ,,kleinigheid" — de vrij onaannemelijke opoffering van den tweeden echtgenoot — heen, (en waarom zouden we dit niet doen?) dan behoort deze operette tot de beste, die wij in de laatste' jaren zagen. In ieder geval was er gelegenheid te over voor knap spel en vocaal uitblinken. Wat het eerste betreft zagen we met buitengewoon veel genoegen Jac. van Bijlevelt nu eens in de ernstige, bijna dramatische rol van Graaf Otto von Bandissin — het slachtoffer, echtgenoot nummer twee. Zijn beschaafd spel en elegante kleeding

begint in ons volgende nummer. Het is spannend van begin tot eind.

ET

DIT ZIJN DB HOOFDPERSONEN

Van links naar rechts: Oct. van Aersehot, Pola Cortez en Alex Hock.

brachten de volle illusie van den niet-meerjongen edelman; zijn stil en ingehouden spel aan het slot van het tweede bedrijf was buitengewoon knap. Ook zijn „terugtocht", zijn zich-gewonnen-geven aan het slot, werd alleszins aannemelijk gespeeld. Lotte Bartschat, als Lona von Tysen — de jonge vrouw om wie de strijd ging — schitterde weer zoowel door spel als zang; ze zong haar mooie partij glanzend en speelde weer vol temperament. Alex Hock had ditmaal weer eens een eerste-plans rol, als Bakonyi, de rijke varkensfokker. Hij was hoogst amusant en kreeg een ruim aandeel in het welverdiende succes. Guitig-jong en frisch was Pola Cortez als Terka, Bakonyi's dochter, die als tegenspeler Oct. van Aersehot had; deze wist weer door allerlei grappen en kwinkslagen de lachers op zijn hand te krijgen; zijn aardige duetten met Pola Cortez sloegen op ondubbelzinnige wijze in. Johan Heesters was Roszi, de Zigeuner; hij had een prachtig zigeuner-type gemaakt en speelde zijn lang niet gemakkelijke rol met verve; zijn spel is in den laatsten tijd geweldig vooruitgegaan; zijn figuratief vioolspel was écht en bijna niet te onderscheiden van het enthousiasme van een werkelijk muzikaal genie. Daarbij begaafd met een mooie, warme tenor-stem, kan hij zich langzamerhand gaan meten met de beste operette-tenoren! En zoo werd dit weer een tot in de puntjes verzorgde voorstelling; mooie decors, kleurige en fleurige costuums en een gezellig, vlot tempo. De bekwame kapelmeester Henk Neef had de touwtjes stevig in handen. De goedgevulde zaal gaf voortdurend — ook meermalen bij open doek — luide haar instemming te kennen. ARN. VAN RAALTE Jr.

Sylvia Denby, het meisje, daTstreed om haar Jeugdliefde, Jim'Brent, trouw te blijven. —

Marcus King, ,,de wolf in een schapevacht

Beatrice. — Is zij King's vrouw of zijn zuster?

Jim Brent, Sylvia's verloofde, die in Marcus King een niette onderschatten vijand vindt.

Van linksnaar rechts: Joh. Heesters,Lotte Bartschat, Jacq. van Bijlevelt. - 8 -

Dorothy Parfitt, —die later in Jim Brent's leven treedt.

.,-•■« .^•yv,i-■•■■_, :■,- . ^^.■V:J••;:^':.,■'

,

Gratis een Vulpen!

De „UNIVERSAL", voorzien van 74 kar. goud-plated pen met onbeperkte garantie, groot reservoir, verticale vulpomp, clip, enz, vereenigt dan ook alle goede kwaliteiten van da dure Amerikaansche en Engelsche systemen in zich en is ook in vorm en uiterlijk daarvan niet te onderscheiden. Wij zouden nog veel meer goede eigenschappen van deze forsche pen kunnen opsommen, maar raden U aan:

.Oordeelt zelf waartoe wij de lezers van dit blad in de gelegenheid stellen door gratis een „UNIVERSAL'VVULPEN voor hen beschikbaar te stellen tegen slechts een geringe vergoeding van

Tandaanslag verdwenen Tanden worden weer blinkend wit. Tandaanslag heeft volgens de laatste wetenschappelijke onderzoekingen He eigenschap om de tanden te doen verkleuren en tandkwalen in de hand te werken, daarom moet het dagelijks verwijderd worden.

ze eerst van bacteriën bevrijd te worden. Uw tanden worden bedekt door een kleverigen aanslag. Hierin bevinden zich bacteiiïn. die bederf veroorzaken. De meest zekere manier om Uw tanden van dezen aans'ag te bevrijden, is het gebruik van ..Pepsodent". ..Pepsodent" bevat geen puimsteen of schurende beslanddeelen Het heeft een uitent zachte werking, is geheel onschadelijk in het gebruik, toch wordt de aanslag verwijderd waar andere methodes gefaald hebben.

Er worden steeds nieuwe theorieën verkondigd betreffende de oorzaak van tandbederf. Sommigen zeggen, dat bacteriën de oorzaak zijn. terwijl anderen het aan een verkeerd dieet toeschrijven, terwijl de overigen een combinatie van deze twee voor mogelijk houden.

Hebt ook blinkende tanden. Neemt den zekerslen weg en gebruikt nog heden ..Pepsodent"

Eén feit staat echter vast: om L'w . anden sterk en gezond te houden, dienen

PfiDSAtlZKl

voor kosten van vracht, administratie en invoerrechten, terwijl wij er de voorwaarde aan verbinden dat U ons na een maand gebruik schriftelijk Uw oordeel over dë „UNIVERSAL" mededeelt.

De Tandpasta die den aanslag verwijdert.

Wij zijn er van overtuigd, dat de finantieele opoffering die deze aanbieding van ons vraagt, tot resultaat zal hebben, dat ieder binnenkort geen andere vulpen dan een „UNIVERSAL" zal begeeren.

•

,

,

ir~—

In een nieuw passagiers-vliegtuig kan men tegenwoordig a table-d' hóte dineeren. — Er heerscht veel hilariteit, wanneer er asperges worden opgediend en deze in de verkeerde monden terecht komen, wanneer de piloot looping-theloops maakt I Een sport-artikel in een buitenlandsch tijdschrift bevat de raadgeving, dat men een roeis paao nooit te stijf moet vasthouden. — Behalve natuurlijk als de boot van je èfdrijftl

De douane-beambte lijdt aan slaapwandelen. (Vart Hem)

//e/ife/aar.-„Nu, wat zegje van die prachtiffe visch ?" Ecbtgenoote: „Prjbeer mij nu maar niet wat wys te maken I Mevrouw van hiernaast heeft je in den vischwinkel geiien." Hengelaar: „Dat weet ik. Ik heb haar ook pezien. Ik had zooveel gevangen, dat ik er eenvoudig wat van verkoopen mbèstr" (Het Weekblad)

Een man in Londen gaat een reis om de wereld maken met... een kinderwagen, dien hij gedurende zijn gansche reis zal voortduwen. — Ik wou, dat hij de baby van hiernaast meenam I In een buitenwijk van Berlijn stortte dezer dagen plotseling een nieuw huis in. — Menschen, die in moderne huizen willen wonen, moeten ook geen vliegenklappers gebruiken I

:

„Men moest honden eigenlijk opvoeden tot absolute vegetariërs", schrijft een vee-arts. — Landloopers en brievenbestellers getuigen luid en herhaaldelijk van hun instemming.

ITALIË

„Een oliebad af en toe is zeer goed voor het haar," zegt een schoonheidsspecialist. — Het is vrouwen echter niet aan te raden, dit aan haar mannen te vertellen, terwijl hij onder den auto ligt om uit te vinden, wat er aan mankeert.

rcCCEIOT U UIT om dit land tijdens uw vacantie te bezoeken. Het biedt zooveel, dat iedereen er iets zal vinden, dat hem interesseert. De oude steden zijn vol van de schoonheden van het heden en verleden. De heerlijke streken bieden afwisseling. Het volk is gastvrij, de musea bieden een schat van schoons. Daarenboven wordt hef reizen

De beschikbaarstelling op deze voorwaarden geschiedt slechts éénmaal; daarna zal de „UNIVERSAL" slechts bij den winkelier verkrijgbaar zijn, tegen f5.75 per stuk. Zend onderstaande coupon uiterlijk binnen 14 dagen aan ons in. De toezending onder rembours van f 0.95 plus rembourskosten geschiedt naar volgorde van de ingekomen aanvragen, zoolang de voorraad, dien wij voor deze reclame beschikbaar hebben, strekt.

■

4MMI/4M

f 0.95 per Vulpen Uw opinie zal de beste reclame voor de UNIVERSAL zijn

■

Een bloemlezing van den geestigsten geïliustreerden humor uit de buitenlandsche tijdschriften.

's Morgens, 's Middags, 's Avonds.

De „UNIVERSAL" PATENT-VULPEN" die in Amerika reeds lang de reputatie geniet van „de beste die er bestaat", wordt thans in Europa geïntroduceerd.

.

UM

SIGAREN

Alleen om Vm opinie fe hooren!

.

„Wat zeg je? Is hij zoo'n flirt?" „En ofI.Hij kan de eigenares van iedere lippenstift in de club aanwijzen, door er alleen maar van te (The Humorist) proeven I'

Vriend op de duo: „Zeg, wat was dat voor 'n dorp, waar wij zoo juist doorheen vlogen?" Kilometervreter: „O, Zevenhuizen I" Vriend: „Waarachtig? Prachtig! Ik heb er altijd zoo naar verlangd Zevenhuizen te zien." (Het Weekblad)

„Het zou zeer aan te bevelen zijn, wanneer men gevangenen toestond, alle takkenvan sport te beoefenen", lezen wij. — Uitgezonderd hardloopen met hindernissen dan toch? Wij vernemen, dat een vrouw is veroordeeld, omdat zij haar man had geslagen met een koffer-gramophpon. — Voor huiselijk gebruik is het veiliger om een cabinet-model te gebruiken, dat stevig aan den vloer geschroefd kan worden.

CO U P O N Aan den Vertegenwoordiger der Universal Patent Cy.

C. MEIJER

—

Lindelaan 50

REMBRANDT THEATER AMSTERDAM

RIJS WIJ K(Z.H.) —

Postbus 24

Gelieve mij een „UNIVERSAL"-Vulpen per aangeteekend briefpakket toe te zenden onder rembours van fl. 0.95 plus rembourskosten. Na een maand gebruik zal ik mijn oordeel over de „UNIVERSAL" schriftelijk mededeelen.

BRENGT STEEDS DE BESTE P R CG RAMM A'S

Naam: Straat: Stad:

Lid van het fanfarecorps: „Wel nou nog mooier! Dat loopt nou toch de spuigaten uit! Een mensch zou niet eens meer een paar vrienden mogen vragen om een rüstigen avond door te brengen 1" (The Passing Show) - 11 —

(5. V. P. duidelijk schrijven, in gesloten envelop verzenden: met 6 cent frankeeren).

——

.

,

...

-■,■ t- .-"i'rv ::■■;' .,A." '•, ■:■'■ ■ ' ■ .■.:'.<:-,: .f.,..:;' -. ,■: ■''.i- -„:■: Ä-.-•

■

"V f. "T ■

..»

Klaas Brurman:

Her

MISTINGUETT EN OOME HEIN Mistinguett bezocht ons land, een feit, dat kolommen in de dag- en weekbladen heeft weten te vullen met werkelijk interessante kopij. Mistinguett vertelde den persmenschen alles wat ze kwijt wilde zijn; de rest verzweeg ze en dat was Keusch erg verstandig. Natuurlijk stond ook een tocht naar Volendam op het Nederlandsche bezoek-programma van deze gevierde revue-ster. En daar wij het voor onze lezeressen en lezers wel eens aardig vonden te vernemen hoe de Volendammers nu over Mistinquett denken, toog ik derwaarts om het een en ander te vernemen. Op een winterschen Juni-dag kwam ik cnopa-emerkt in het schilderachtige plaatsje aan. Zoodra je er uitziet als een normale Nederlander, heeft de Volendammer bevolking zeer weinigr interesse voor je; heb je echter een pofbroek aan en is je gelaat versierd met een uilenbril, dan ben je hun troetelkind en word je door de aanvallige jeugd begeleid op al je wegen. Waarbij een steeds uitgestoken hand een in alle talen verstaanbare beweging van geldtellen maakt. Mistinguett had zich op eenige foto's met een Volendammer jongeling laten fotografeeren; dezen knaap moest ik natuurlijk hebben, want hij kende thans de beroemde kunstenaresse van zeer nabij. De eerste de btste visscher, dien ik aansprak, wist me reeds zijn naam en adres mede te deelen, want: „Klaas (zoo was de naam van den gelukkigen) is thans in ons dorp een beroemdheid; hij heeft zelfs met de juffrouw op de planken gestaan," liet hij er vol pjaatselijken trots op volgen. Het geluk diende mij. Klaas was thuis en mèt hem zijn echtgenoote Neeltje. „Wilt U mij iets over Mistinguett vertdlen?" was mijn eerste vraag aan den Ktoercn Klaas. Hij wierp een argstigen blik op zijn knappe vrouw en fluisterde mij toen haastig in 't oor: „Wil meneer misschien inct mij mee naur buiten gaan? Daar kunnen wc beter spreken!"

•

Buiten gekomen, begon hij zijn verhaal. „Weet U, Neeltje is niet zoo goed over die mevrouw te spreken. Ze wil maar niet gelooven, dat het mensch werkelijk 64 jaar is en nou is ze een beetje jaloersch. Maar ik zal U vertellen, hoe dat allemaal gekomen is. U weet, dat we aan bezoeken van beroemde lui gewend zijn. Ik geloof, cat ze niet écht beroemd kunnen worden, als ze niet eerst in Volendam zijn geweest. Daarom komen ze natuurlijk allemaal even kijken, laten zich fotografeeren mèt of zonder Volendamsch costuum en dan zijn ze echt beroemd! Nou, des morgens hoorden we in het dorp, dat er weer zoo'n here emde Fransche dame naar ons toe » Ä kernen. Geen mensch wist eigenlijk, wat ..T, voor haar beroep deed, maar Nelis, die^wer eens met een visschersboot in Duinkerken geweest is zei, dat zo zoo beroemd was, omdat ze haar eigen grootmoeder wak Nou, meneer, dat geloofden we natuurlijk" niet, maar we waren nieuwsgierig en dus stonden we haar haast met alle inwoners voor in het dorp op te wachten. En opeens, daar staat ze voor ons, en nog wel in Volendamsch costuum. Dat had ze in Den Haag gekocht. Mijn oome Hein, die naast me stond, dacht dut het hu>«r de chter was. Hij zei: „Dat meissie is twintig jaar! Ik verwed er mijn tabakspruim onder!" Nou, ze stond ons aan te kijken en te lachen en wij lachten terug. Dat is toch niet meer dan beleefd, nietwaar? Opeens komt er een meneer met een langen baard naast haar staan - hij leek op Paul Kruger — en fluistert haar wat in 't oor. Natuurlijk in het Fransch; nou hij had niet hoeven te fluisteren, want we spreken gewoonlijk bij ons op het dorp geen Fransch. En daar komt die beroemde mevrouw recht op me af, geeft me een hand en zegt: „Bonjour!" Nou, dat vond ik tof en ik zeg ook: „Bonjour, geef me de vijf." Nou meneer, U kunt het gelooven of niet^ maar daar lacht ze tegen me en zegt „Oui" en geeft me meteen een zoen op mijn wang Fn tegelijk hoorde ik „klik" er was ik gefotografeerd!. Nou, Neeltje

keek zuur, en oome Hein stond zich slap te lachen! Toen kwam die meneer Baardmans er weer bij en die zei weer iets tegen haar in die buitenlandsche taal. En toen ging ze naar mijn oome Hein en gaf hem een zoen. Wat keek zijn wijf zuur en ze werden óók gefotografeerd. Nou, als dat in Parijs mode is, dan zou ik er best eens heen willen, maar dat moet U straks niet aan Neeltje vertellen, hoor! Die meneer met dat begroeide gezicht bleek Nederlandsch te spreken; hij was haar concertbureau, en die gaf mijn vrouw en mij een kaartje en zei, dat we nu voor niks des avonds naar den Stadsschouwburg te Amsterdam mochten om Mistinguett en haar revue te zien. Nu was mijn vrouw weer tevreden en we zijn dan ook gegaan. Het was heel mooi! We zaten heelemaal vooraan en het mooiste was, dat ik ook nog op het tooneel geweest ben. Er was namelijk een tafereel, dat was een wedstrijd in het dansen voor het publiek. Eén van die meisjes met die mooie maar korte costuumpjes aan — de kleeren kosten in Parijs zeker erg duur, daarom hebben ze zoo weinig aan —kwam me op het tooneel halen en toen heb ik ook meegedanst. En toen kreeg ik een prijs, een fijne doos met bonbons. Het meisje zei, dat ik voor Mistinguett een betere partner zou zijn dan Maurice Chevalier. Maar één ding wil ik U wel vertellen; ik vind die Miss een reuze leuke meid al is ze vier en zestig jaar, maar mijn Neel is me toch heel wat liever! Want die is tóch knap, zonder al die verf op haar toet, en dat is toch maar je ware, nietwaar meneer?" Nu waarde lezeressen en lezers, nou weet U hoe Klaas over Mistinguett denkt. Eric Winter.

MISTINGUETT en KLAAS BRUGMANS roroi v Fe>

12 —

Waar in dezen • tijd zooveel aandacht wordt gewijd aan de „werkende vrouw" — en helaas door de sceptici zelfs meer aan de vrouw dan aan haar werk! — is het niet meer dan billijk om ook eens de ontspanning dier werkende vrouw onder de loupe te nemen, althans de lichamelijke ontspanning, dus haar sport. Zoovele der werkende vrouwen hebben op gewone weekdagen te weinig gelegenheid om aan sport te doen; zij komen om zes uur vermoeid van haar arbeid naar huis en hebben geen lust om haar lichaam nu nog eens extra te gaan inspannen. Ze bladeren den ganschen avond wat in een boek of tijdschrift en ergeren zich, wanneer zij bedenken, hoe gezellig het nu op het tennis- of korfbalveld zal zijn, zonder dat zij aan sport of spel kunnen deelnemen. '; Zaterdagsmiddags en 's Zondags halen zij de schade in en doen anderhalven dag Ifng niet anders dan roeien, cricketen, tennissen, enz., zoodat zij 's Maandags oververmoeid en stijf als een plank naar kantoor, winkel, atelier of bureau gaan. De beroemde tennisspeelster Helen Wills zou het echter anders inrichten. „Als ik een werkende vrouw was," zegt zij, „zou ik op de dagen, dat ik niet aan sport kon doen, een paar oefeningen maken, die hetzelfde effect hebben en die ik zelf steeds toepas, wanneer ik niet tennis. Na het opstaan begin ik met voor het open raam te gaan staan en goed, diep adem te halen. Dit wordt eenige malen herhaald en dan beginnen de eigenlijke oefeningen. Ik strek mijn armen vier maal recht omhoog, met de vingertoppen naar Iet plafond; daarna worden zij vier maal zijwaarts gestrekt en vier maal naar beneden. Vervolgens plaatst men de teenen van den rechtervoet op den vloer en maakt vier maal „teen- en hielgang", zooals wij als kleine meisjes op de gymnastiekles deden; ditzelfde herhaalt men met den linkervoet. De derde oefening is als volgt: men zet

dr handen op de heupen, buigt het rechterbeen, zoodat de teenen naar beneden wijzen, en heft de knie - zoo hoog mogelijk, terwijl men niet vergeet, het lichaam absoluut rechtop te houden. Dit wordt links en rechts vier maal herhaald. Men houdt éfuirna de handen op de heupen, spreidt dt- voeten en buigt het lichaam vier maal naar rechts en links. Voor de vijfde oefening zet men de voeten weer naast elkaar en strekt de armen horizontaal voor zich uit en buigt het lichaam naar voren, terwijl men de knieën recht houdt, zoover, totdat de vingertoppen den vloer raken. Deze serie oefeningen kan men gedurende tien minuten herhalen. Ik weet wel, dat zij niet geheel nieuw zijn, maar het is waarschijnlijk beter om iedere beweging vier maal te maken, terwijl men er zijn hersens bijhoudt, dan een uur leng werktuiglijk met beenen en armen te staan zwengelen, en ondertusschen zijn gedachten bij wat anders te hebben. Deze tien minuten lichaamsoefening werden gevolgd door een bad, dat niet te heet en niet te koud moet zijn. Etn absoluut koud bad geeft den meesten vrouwen een schok, die ten eenenmale onnoodig is. Na het bad wrijft men zich terdege af met een ruwen handdoek en daarna nog eens met een of andere goede eau de Cologne. Ook wil ik een woordje zeggen over wat e- bij een bad behoort. Badzouten en geurige zeep kunnen een niet te onderschatten effect op de stemming hebben en een goed humeur is voor de gezondheid Van het grootste belang. Een goede regel is: fiets of tram niet, wanneer gij kunt loopen. Toen ik in New York was, placht ik op de dagen, waarop ik niet tenniste, om zes uur een wandelingetje van twintig minuten te maken, in schoenen met lage hakken. Het was niet lang, maar het was aangenaam en gezond. De werkende vrouw, die den geheelen dag aan een bureau zit, is zeer zeker wel in.de gelegenheid om een dergelijke avondwandeling te maken. Het is zeer aanbevelenswaardig daarna weer een bad te nemen en zich ter dege droog en warm te wrijven. Na deze kleine en gemakkelijke uit te voeren dagelijksche oefeningen is men weer fit voor het week-end en kan er naar hartelust van genieten. Men kan zijn geliefkoosde sport zoo lang en zoo grondig beoefenen als men maar lust heeft, zonder des Maandags pijnlijk en stijf te zijn. Een zeer belangrijke factor in deze kwestie is ook: de voeding en de manier, waarop men zich voedt. Ik zelf houd hier steeds rekening mee. Wanneer ik een wedstrijd heb gespeeld, drink ik één of twee koppen heet water, soms met een weinig citroen en vier of vijf klontjes suiker. Suiker is een zeer goed middel om de energie te ontwikkelen. Een bepaald dieet wil ik niemand voorschrijven, doch mij alleen bepalen tot de raadgeving: vermijd rijkelijke puddingen en pasteien. Versch en gestoofd fruit zijn het ideale dessert voor een gezond lichaam. Tenslotte blijft er nog de kwestie van den slaap. Hoeveel slaap moet men hebben? Acht en een half uur is ruim voldoende. Wanneer ik wedstrijden speel, ga ik steeds om half elf naar bed en ontbijt den volgenden morgen om half negen. Het gemiddelde moderne werkende meisje kan echter gemakkelijk twee maal in de week laat naar bed gaan en dan nog één keertje niet zoo héél erg laat, mits zij de andere vier avonden om half elf onder de wol kruipt. Deze regel zal haar schoonheid noch gezondheid Lf . benadeelen. De voornaamste voorschriften tot het behoud van jeugd, gratie en len gheid zijn: voldoende lichaamsbeweging, eenvoudig maar stevig voedsel, of en toe eenige ontspanning en vijf maol in de week acht en een half uur slaap." - 13 -

_____

——.

..

MIJN NEEF JANSSEN kreeg de vorige week visite van een kennis, die in de politiek is en nooit nalaat op te geven van zijn verdiensten, die, op de keper beschouwd, niet zoo héél bijzonder zijn. Ook ditmaal was hij weer aan het opscheppen. ,,A1 wat ik ben, ben ik aan mijn moeder schuldig," declameerde hij. ,,Wel," zei mijn neef droogjes, ,,het is zeker wel 'n prettig gevoel om uit de schuld te zijn ?" Professor : ,,Ik feliciteer U." Student: „Hoezoo? U hebt mij toch zooeven medegedeeld, dat ik voor 't medisch examen niet ben geslaagd. . . .." Professor: Als men echter bedenkt, hoeveel menschenlevens U daardoor hebt gered...." „Vader, wat zijn voorouders ?" „Nu, ik ben bijv. een van je voorouders, je grootvader is er een, enzoovoort." „Dan begrijp ik niet, waarom de menschen daar zoo trotsch op kunnen zijn I" In den afbetalings-tijd. — Tommy bekeek het nieuwe zusje oplettend en met den meest critischen blik. Eindelijk keerde hij zich tot. zijn vader en zei: „Zeg, vader, hoeveel moeten wij daar per maand op afbetalen ?" Zij : „Lieveling, als we getrouwd zijn, dan zul je toch niet meer naar je club gaan maar 's avonds thuisblijven ?" Hij: „Zeker, lieve kind, als jij het wilt." • Zij : „Natuurlijk wil ik het. Wie moet er anders op het huis passen, als ik uit ben ?" Chef : „Heb je dien brief gepost ?" Jongste bediende : „Ja, mijnheer." Chef: „Stommeling! Heb je dan niet gezien, dat er geen adres op stond ?" Jongste bediende : „Ja, mijnheer, maar ik dacht, dat u dat expres gedaan had, zoodat ik niet zien zou, aan wie u geschreven hadt !"

ONZE WEKELIJKSCHE PRIJSVRAAG Vraag honderd vier en twintig.

(FOTO. GODFRIED DE GROOT)

Gharlotte Köhler dedameed „Siervend äuropa" van Jwan Qoll. - 14 -

Hoe heette het, naar men aanneemt, in de oudheid verzonken werelddeel ? Oplossingen gelieve men vóór i Juli (abonné's in overzeesche gewesten vóór i Augustus) op een briefkaart, waarop duidelijk staat vermeld : Vraag honderd vier en twintig, te zenden aan ons adres : Redactie „Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden. Onder de goede oplossers verloten wij een prijs van /2.50 en vijf troostprijzen.

„O, paps," zei het verwende dochtertje, , „de nieuwe leeraar op school is zóó'n bijzondere man ! Hij leert ons meisjes, hoe wij ons geld moeten uitgeven." „H'm," bromde Papa. „Wat was zijn vroegere baantje ? Gras leeren groeien ?"

Rechter: „Je bent nu al vijftien maal gearresteerd wegens diefstal. Kun je dat stelen nu niet laten ?" Beklaagde: „Het is mijn eenige middel van bestaan. Edelachtbare." Kantonrechter: „Bent U er zeker van, dat dit de man is, die Uw auto heeft gestolen ?" Aanklager: „Dat was ik, tot aan Uw kruisverhoor. Nu weet ik zelfs niet eens, of ik wel ooit een auto bezeten heb." „Wat zei je verloofde, toen je hem vertelde, dat je geen geld zou hebben als je trouwde ?" „Dat weet ik niet. Ik heb hem daarna nooit meer gezien." Echtgenoot: „Die nieuwe dienstbode kookt goed. De doperwten en het vleesch zijn tenminste heerlijk." Vroïtw: „Ja, maar ik heb haar geholpen." Echtgenoot: ,,Ja, maar ondanks dat —"

Wat iedereen noodig heeft Onze bet-bet-overgrootouders schreven niet. Die krasten of beitelden in steenen. Onze overgrootouders gebruikten de ganzepen. De grootouders hadden een stalen pen in hun houten pennehouders. Toen m'n vader een vulpenhouder kreeg, kwam de heele familie er naar kijken. En dan was het er nog een naar I Tegenwoordig worden, om zoo te zeggen, de kinderen met den vulpenhouder grootgebracht. Daarom kan men toch zeker getuigen, dat het een van die moderne dingen is, die een ieder noodig heeft. Onze lezeressen en lezers, die van een buitenkansje willen genieten en hun vulpenhouder-behoeften willen bevredigen, lezen de advertentie in dit blad, waarin onder zeer bijzondere conditie de Amerikaansche pen Universal wordt aangeboden.

METRO-QOlDWm HÄfER'5 UEWiLOlOE

AFRIKA-F,LM| KOMT BINNENKORT/ 1-5 -

„Het moet afschuwelijk wezen, om kwitantielooper te zijn ! Overal waar je komt, ben je onwelkom." „Integendeel. Overal waar je komt, vraagt men, of je nog eens terugkomt !" Hansje: „Is het waar, dat één appel per dag een dokter uitspaart ?" Moeder: „Ja jongen." Hansje: „Nu, vanmogen heb ik tien dokters uitgespaard, maar ik ben bang, dat er toch gauw een zal moeten komen." Jonge .detective (zijn chef opbellend) : „Mijnheer McDonald, de vermiste man is zoo juist vertrokken naar Nijmegen. Moet ik hem onmiddellijk volgen of wachten op den goedkoopen trein van Zaterdag ?" „Gisteravond werd ik beroofd en men heeft mij drie en vijftig voorwerpen afgenomen. Alles, wat ik in de wereld bezat!" „Drie en vijftig voorwerpen ?" „Ja, een pak kaarten en een kurketrekker." Reiziger (in een boerenherberg) : „Het spijt me, dat ik u zooveel moeite geef, om dat glas water voor mij te halen." Waard: „O, dat is niks geen moeite, mijnheer. We laten altijd een emmertje vol op 't erf staan in geval van brand." Zij: „Is dit absoluut zuivere wol?" Winkelbediende: „Mevrouw, u kunt me gelooven of niet, maar als ik hier 's morgens kom en alles is nog stil, dan kan ik het bijna hooren blaten !" „Men zegt, dat je met haar trouwde, omdat haar tante haar een fortuin naliet." „Dat is een leugen ! Ik zou toch met haar getrouwd zijn, wie het haar ook nagelaten zou hebben !"

DE OPLOSSING Vraag honderd en twintig. De beroemde fluistergalerij bevindt zich in de St.-Pauls Cathedraal te Londen. Met de juiste beantwoording van deze vraag won mej. P. v. Meijgaard te Den Haag den hoofdprijs. De troostprijzen vielen ten deel aan : den heer E. Goldschmid te Schevéningen ; mej. Dupon te Delft ; den heer H. Spoel te Den Ha'ag; mej. A. de Vries te Utrecht en den heer W. Oldenburg te Den Haag.

.,-,-..

■

■

...

Ml !K I ï liJi*' ■

PA**

rio unT- f fiir*

i ft

•

I III

•

•

pE

♦ *'

eMO

IN OE mOUEN: Lianc VW/Zy Bob Crete

.... Carter . .... ....

Äw/li /Cwrt

•^ LvAf

Diana Hart . Lotte Lorring Szöke SzakaH

■ Crete

SHtti

-•

«Ü

-^

)"'.'

wiKKelinöen teóemoei, w /<( Is Liane Martin niet op het idee ^jl gekomen was, om in haar va~S~iL cantic naar Martinsbad te reizen, zou alles anders geloopen zijn. Maar Liane heeft na een vermoeiend tooneelseizoen zin, om eenige dagen uit te rusten, en daar haar hartsvriendin Grete, eveneens het j)lan heeft, naar het mooie badplaatsje te vertrekken, loopt alles zo'oals het loopen moest. Gretes verloofde, Bob Walter, is bevriend met den schlager-componist Willy Carter, die zulke mooie liefdesliederen schrijft, dat alle meisjes haar hart aan hem verliezen. Twee jongedames, Eva en Lulu, hebben het in het bijzonder op hem voorzien, maar Willy heeft van zooveel liefde eindelijk meer dan genoeg en neemt de vlucht. Daarbij komt nog, dat Willy's uitgever zonder zijn medeweten een autogrammen-middag voor hem heeft uitgeschreven. Om eindelijk eens wat rust te hebben, weet Willy zijn vriend te overreden om zich voor de schare van zijn bewonderaarsters als Willy Carler uit te geven, en hen allen' handteekeningen te schenken. Bob vindt het wel een leuke grap om tijdelijk Willy's rol te spelen, en hij handhaaft de „gedaanteverwisseling" wanneer beiden zich in den trein naar Martinsbad bevinden. In denzelfden trein reist ook Liane. Haar reisgenooten zijn een jong meisje en een man, die zich in Bomica, een klein grensplaatsje, willen laten trouwen. Wanneer de trein in Bomica even stopt, stapt Liane uit om een paar kranten te koopen, en de trein' vertrekt weer vóór zij in kan stappen. Ook Bob is op het station achtergebleven, en daar de volgende trein naar Martinsbad eerst den volgenden dag vertrekt, zoeken zij een hotel op. Men verslaat hen niet, en beiden belanden bij den burgemeester, die in kenneijken staat van niet meer geheel nuch-

TRUDE BERLINER

-

0^^*

Igo Sym, Kurt Vespermann. Trude DerlineilszöHe Sz&Kall.

^

»E LA m ill ü

L<'

- -^

<,-v..r

éfC

?rht^^de ^tische „Café de la Paix" werd « de neaen nagebouwd. - Vóór de camera Trude B*r, en Igo Sym. '

een

ma vrouws

parij3che agent IQO SYM EN SZÖKE S2AKALL — li-

—^

i^^>_

»

ter verkeert. Hij verstaat hun Duitsch niet, en houdt hen voor het paar, dat zich voor het huwelijk aangemeld heeft. Met veel ceremonieel verbindt hij hen in het huwelijk. Bob en Liane, die niets van de heele plechtigheid begrijpen, meenen dat zij hun naam in het hotelreglster moeten inschrijven, en zetten hun handteekening, waarbij Bob den naam van zijn vriend gebruikt. Doch met het plaatsen van hun handteekening hebben zij het huwelijk rechtsgeldig gemaakt, en Liane is officieel met Willy Carter getrouwd. Zoodra zij de toedracht der zaak begrijpt, is zij buiten zichzelf: zij moet direct naar den echten Willy Carter om van hem te kunnen scheiden. Als Bob in Martinsbad zijn vriend treft, }}eeft deze al van zijn eigen huwelijk in de krant gelezen, en hij is in het geheel niet te spreken over het feit, dat hij zoö plotseling, zonder het zelf te weten, echtgenoot is geworden. Doch als hij met de bekoorlijke Liane kennis maakt, vindt hij de gedachte, met deze jongedame getrouwd te zijn, heelemaal niet meer zoo onaangenaam, en hij doet alle moeite om het oogenblik van scheiding zooveel mogelijk te verschuiven. Ook Liane voelt zich tot Willy aangetrokken, en alles zou misschien met een sisser zijn afgeloopen, als niet Grete, Lulu, Eva en Adolph, een vriend van Willy, verschenen waren. Vooral door toedoen van den dommen Adolph geraken allen in de ingewikkeldste situaties, en de pijrdijke, komische en eigenaardige verwikkelingen worden opgelost als Willy's twee jaloersche vriendinnetjes zijn weggewerkt en Bob van zijn „rechten" op Liane, waarmee hij ten slotte toch maar getrouwd is, afziet en naar zijn eigen verloofde, Grete, terugkeert. Dan eindelijk kunnen Willy en Liane zich verheugen in hun moeilijk verworven huwelijksgeluk.

. .

»

.

'■.■.■

-

■

.■

■

■

■

■

.

■

■

'

■

.

'V

ALS HET LEVEN EEN STRIJD WORDT GRAAF LEO TOLSTOI. Een groote, maar onevenwichtig-e geest.

besloten er zijn heele leven te blijven, stemmen door een „heilige" te worden teneinde er zijn'onderhoorigen te onder- maar zjjn in den grond twistziek karakwijzen en als hun weldoener op te treden. Den 28sten Augustus van het jaar 1828 Zijn verwachting, dat zijn moejiks hem ter en zijn verwendheid brengen hem werd op het oude landgoed der- graven onmiddellijk als hun redder zouden tot de zonderlingste tegenstrijdigheden. Tolstoi in een klein dorpje bij Moskou beschouwen, werd echter niet bewaarheid Zijn „heiligheid" is een pose en hij een leelijk jongetje geboren, waaraan en ontgoocheld gaf hij den strijd om laat zich fotografeeren, terwijl hij den het bekende Russische spreekwoord: hun vertrouwen op. Hij ging daarop armen aalmoezen geeft ! Op een avond, ,,De mooiste mannen zijn zij, die bij hun naar den Kaukasus, waar de geweldige tijdens het diner, bedenkt hij opgeboorte het leelijkst waren", niet in met eeuwige sneeuw bedekte bergen eens, dat alle giften, die hij aan de vervulling is gegaan : Leo Tolstoi, de hem het besef van zijn eigen nietigheid armen heeft geschonken, bij elkaar nog bekende Russische schrijver, o.a. van bijbrengen. Wanhopig worstelt hij er niet eens zooveel bedragen als hij, op één avond, aan de speeltafel te St.-Peters„Oorlog en Vrede", „Opstanding" en met zichzelf: hij wil zich in het „onein- burg heeft verloren en als boete .... „Anna Karenina", heeft, uiterlijk althans, dig zijn" verdiepen, er in opgaan ; hij steeds veel weg gehad van een groven, vraagt onophoudelijk aan dat „oneindig weigert hij iets van het dessert te 'gebruiken ! Maar hij dénkt er niet aan, om zwaar gebouwden boer. zijn" vergeving voor zijn fouten en wil een van zijn boeren, die hij in den kerker Toen hij twee jaar wa?, stierf zijn moe- den hemel bestormen. Maar omdat ieder der en toen hij zeven was, maakte de geestelijk evenwicht hem ten eenenmale heeft laten werpen omdat hij wat hout dood van zijn vader hem tot wees. De ontbreekt, zweeft hij, wat zijn idealen heeft gestolen, vrij te laten ! Wat zijn vroegere godsdienst hem niet knaap werd nu, met zijn zuster en drie betreft, tusschen hemel en aarde. Gelukbroers, opgevoed bij een tante, die haar kig is hij dan ook niet, hoewel toch meer kan geven, zoekt hij nu bij de wijshuis openstelde voor alle armen en op niets hem ontbrak om gelukkig te kun- geeren van alle tijden ; zélf zal hij nu de andere wijze door het leven misdeelden, nen zijn: hij is rijk, overal gezien en ware wijsheid gaan ontdekken, en komt daarbij tot de overtuiging, dat het alleen die er een zóó goed onthaal vonden, dat beroemd vanaf de eerste verhalen, die de nederigheid is, welke telt in het leven. zij vaak niet'meer aan weggaan dachten. hij publiceerde. Zóó zeer reeds beroemd Ongetwijfeld is het in deze religieus- — hoewel zijn litteraire verdiensten in Als moejik gekleed tracht hij daarom van mystieke omgeving geweest, dat de wezen nog slechts weinig beteekenend zijn boeren het geheim van hun levenskiemen werden gelegd voor Tolstoi's waren —, dat de Tsaar, die zijn verhaal berusting te vernemen ; hij werkt op het latere levensbeschouwing, die hem zoo „Sebastopol in December" heeft gele- land, spit en graaft en vormt zich ondervaak met zichzelf in conflict zou brengen. zen, beveelt, dat Tolstoi, die als officier wijl door den omgang met de eenvoudige Betrekkelijk reeds vroeg openbaarden den Krimoorlog meemaakt, zorgvuldig zielen van het land een levens-the'orie, zich de neigingen, die Tolstoi in waarheid van ieder gevaar verwijderd moet wor- waarvan de kern wordt: „Weerstahet kwade niet door geweld." Zelf is hij van de tot een bijzonder mensch zouden maken : den gehouden. waarheid van dit dogma niet'overtuigd of nauwelijks achttien jaar, wilde hij zijn Veilig keert hij dan ook uit den strijd rijtuig verkoopen om de opbrengst aan terug en vestigt zich, in 1855, te St.-Peters- beter : hij kän er zich niet van overtuide armen te geven ; eenigen tijd later burg, waar hij als schrijver en als held gen, en daarom tracht hij er, ten einde het toch ingang te doen vinden, anderen rijpte het plan bij hem, hun het tiende vereerd wordt. Opnieuw tracht hij van te overtuigen. Hij slaagt daarin en deel van zijn vermogen te schenken. dan, eenige jaren later, zijn boeren op te Weldra werden deze goede voornemens heffen uit den slaafsehen staat, waarin sticht een nieuwe leer, die alle weelde echter verdrongen door andere fanta- zij zoowel geestelijk als lichamelijk nog zondig acht (zelfs de kunsten en wetensieën : hij wilde nu alles leeren, alles yerkeeren ; hij wil hen onderwijzen, niet schappen) en alleen één ding erkent: wéten : rechten, medicijnen, talen, land- in „strenge scholen", maar in de buiten- den eenvoud, de armoede ! Weldra verbouw, geschiedenis, wiskunde, muziek lucht, in de zon ... . Doch ook dit wijten zijn volgelingen hem echter, dat en schilderkunst maakte hij tot onder- experiment loopt op niets uit en teleur- hij zélf met naar zijn leer leeft : hij woont werp van zijn weetgierigheid ; het geduld gesteld keert huweer naar St.-Peters- in een prachtig huis, omringd door talrij ke om deze vakken systematisch te bestu- burg terug, geeft zich over aan het spel bedienden, en geniet van den overdaad des deeren, ontbrak hem echter ten eenenmale en verliest op één nacht bijna zijn gansche levens, terwijl zijn boeren van honger steren daarom wierp hij zich op een anderen fortuin. Dan gaat hij zich weer bezig ven. Tolstoi erkent de juistheid van hun hartstocht: zich lichamelijk en geestelijk houden met zijn litteraire werk en het is verwijten en besluit behalve „heilige" ook te volmaken, ten einde boven zijn omge- de liefde, zijn liefde voor de zeventien- martelaar te worden. In het geheim verlaat ving uit te blinken, werd nu het doel jarige Sophie Bers, die hij tot zijn vrouw hij (1884) met zijn dochter en een vriend van zijn leven. Het is in dezen tijd (1853), heeft gemaakt, welke hem inspireert zijn familie, maar nauwelijks heeft hij dat hij in zijn dagboek, dat met bijna tot zijn zuiverste werk „Echtelijk geluk". eenige wersten afgelegd, of. . . . hij wordt moede en keert terug. Dertien jaar geraffineerde openhartigheid door hem Inderdaad is Tolstoi in zijn huwelijk, wordt bijgehouden, aanteekent : „Mijn althans in de eerste jaren, volmaakt later onderneemt hij een nieuwe, dergegrootste gebrek ? De hoogmoed ! Een gelukkig geweest ; zijn zonderlinge ge- lijke poging, om wederom te falen. onmetelijke eigenliefde, zonder grenzen... woonte om zichzelf tot in zijn diepste Ondanks dit alles werkt en schrijft hij Ik ben zóó ijdel, dat, indien ik kiezen innerlijk te ontleden — waardoor hij talrijke brochures, die door den Tsaar moest tusschen den roem en de deugd zichzelf meer als een heterogene veelheid zijn verboden, maar in het buitenland (die ik bemin), ik waarschijnlijk den dan als een éénheid, als een mensch druk gelezen worden en waarin hij zijn theorieën uiteenzet. Ook „Opstanding" eersten zou kiezen Ik wilde wel, moest voorkomen — laat hij los en in en „Kreutzer-Sonate" verschijnen in dat iedereen me kende en beminde. Ik geen veertien jaar slaat hij zijn dagboek zou willen, dat allen bij het hooren van open. Hij werkt zonder ophouden en het deze periode. DenzSsten October 1910, als hij twee en mijn naam van bewondering en dankbaar- is in deze gelukkigste periode van zijn tachtig jaar is, besluit hij opnieuw een heid vervuld werden." leven, dat zijn beide beroemdste werken Deze wensch kon echter niet gemak- ontstaan : „Oorlog en Vrede" (1864— poging te doen om zijn weelderige omgekelijk in vervulling gaan : als jongeman 1869) en ..Anna Karenina" (1873—1877). ving te ontvluchten. Wederom vergezelt hem zijn dochter Alexandra en zijn was Tolstoi bijzonder leelijk, en de lange, Dan komt, als hij vijftig jaar is, het vriend dokter Makowitzki. Nog geen breede baard, die op lateren leeftijd het verlangen in hem op naar zijn ouden grootste gedeelte van zijn gezicht zou godsdienst, dien hij heeft verworpen, week later wordt hij echter op verbedekken, was nog niet gegroeid .... toen hij zestien jaar was. En het is dän, zoek van zijn vrouw aangehouden. Zóó Met ongeduld wacht hij op de eerste dat de verschrikkelijke religieuse crisis zwak en uitgeput is hij dan, dat hij twee dagen later, in Astapowo, overlijdt. sporen er van .... ontstaat, die zijn leven als het ware Overeenkomstig zijn leer, in den grootBlasé, walgend van alles, maakte breken en dertig jaar duren zal. In waarhij zijn academische studies te Kazan, heid tot aan zijn dood. Tegelijk met sten eenvoud, in een bed, dat niet zijn waar hij op veertien jarigen leeftijd heen deze crisis ontstaat de vrees voor den eigendom was, is hij gestorven, als een vertrokken was, niet af, maar keerde dood : Tolstoi is bang ! Hij zoekt deze der grootste, maar ook een der onevennaar zijn geboortedorpje terug, vast vrees, die zijn leven vergiftigt, te over- wichtigste geesten van Rusland ! 1

— 18 -

GAAT ENGELAND

OP UW GEMAK ZIEN äi&&*

'MvJÊt i wirt iüÉi iijaargw -

m* *s

vmüuMéi

*UÉ'^ ^ *&**:-

'v I,:* jï

iijlUl r morm mu eem se

F©//S

dat //e de ir e e/ra kam betialein! Londen, waar zoo buitengewoon veel te zien en te genieten valt F Historische gebouwen! Schitterende winkels en restaurants! En niet alleen Londen, maar geheel Engeland f De leuke dorpjes, de bosschen en rivieren! Eeuwenoude dorpjes, die tusschen de heuvels verscholen liggen! Doch niet voor degenen, die aan deze reis deelnemen, want zij zullen alles vinden, alles zien en ... zich alles herinneren! En dit alles kunt U zich permitteeren, wanneer U reist met Polytechnic.

,

j.r u i-1

georg
ee ee/ra lbeair
HIER VOLGEN ALLE BIJZONDERHEDEN Van Maandag tot Donderdag in Engeland. Het beste gedeelte van de week wordt besteed om door Engeland te reizen voor een totaal bedrag van 100 Gulden, alles inbegrepen. Dit is een gelegenheid om dooreen speciale reis in den mooisten tijd van het jaar een aangenaam en verrukkelijk bezoek te brengen aan de moederstad van het Britsche Rijk. De reis vangt aan te Hoek van Holland 's Zondagsavonds 26 Juli, aankomst Londen (via Harwich) op Maandagochtend 27 Juli. Inbegrepen zijn; overal tweede klas reizen, drie maaltijden per dag en alle verblijf gedurende de reis, vervoer van station naar hotel en terug en fooien aan hotelbedienden. Ge behoeft niet meer onkosten te maken dan de opgegeven kosten voor de reis.

Ge zijt gedurende de geheele reis onder uitstekend geleide, waardoor alle moeilijkheden van de reis en van de taal van uw schouders worden genomen. Het gezelschap zal te Londen in een Hollandsch hotel verblijven tot Donderdagavond 30 Juli, van waaruit verrukkelijke uitstapjes zullen worden gemaakt, omvattende: Maandag: 's middags (eerste dag). Bezichtiging van Londen per autocar. Dinsdag: Autotocht van een geheèlen dag naar Kent „The Garden of England", de Kathedraal City van Canterbury en het land van Dickens. Woensdag: Autotocht van een geheèlen dag naar het Kasteel Windsor, Eton, Stoke Poges en Paleis Hampton Court. Donderdag: Vrij om te gebruiken, zooals ge wilt. Ideaal voor de dames om ereis wat te „winkelen". Vertrek uit Londen na het middagmaal naar Harwich en Hoek van Holland.

IPCLYTECIHMIC-IBIEIS

En de totale kosten bedragen slechts 100 Gulden. In het onwaarschijnlijke geval, dat er minder dan 25 deelnemers voor de reis zijn, zullen de kosten iets meer zijn. U behoeft niets meer uit te geven. Vul de coupon nu in. Sluit drie gulden als reserveergeld hij en u zult rechtstreeks uit Londen alle bijzonderheden ontvangen. Reisbiljetten en hotelcoupons zullen u dan worden toegezonden na ontvangst van het ■ overige bedrag, dat is: het totaalbedrag

van de reis met aftrek van drie gulden reserveergeld.

Dit is een gelegenheid om een bezoek aan Engeland te brengen, dat u nooit zult vergeten. De POLYTECHNIC TOURING ASSOCIATION, welke over de geheele wereld reizen organiseert, garandeert U het grootste comfort. Vul nu de coupon in.

- 19

COUPON

Aan de Nedert. Rotogravure MIJ. Galsewater 22 — Lelden

Ik wensch deel te nemen aan de reis naar Londen op 26 Juli, waarvoor ik 5 gulden insluit als reserveergeld. Het zal mij aangenaam zijn alle bijzonderheden te ontvangen. Naam: Adres:. Knip deze coupon uit en doe haar nu op de post.

. • •-.."■

(Vervolé van pagina 7) ^,Een tamelijk lange, donkere jongeman. Heeft een haviksneus. Draagt een bril met zwart montuur. Hij lijkt veel op jonkheer Schrinks." „Weet je zeker, dat hij het niét is?*'. „O jal" antwoordde ze beslist. „Hij lijkt er op, maar hij is het niet. Maar laten we nu gaap soupeeren I" Ze stonden op en begaven zich naar het aangrenzende vertrek, maar Towels had ongemerkt een teeken gegeven en een der bedienden baande zich door de gasten een weg naar hem toe. Towels boog zich naar hem over toen de ander hem een glas wijn aanbood. „Wat bijzonders gezien of gemerkt ?" vroeg hij terwijl. „Niets, mijnheer," was het antwoord. „Volg me dan tot aan den ingang van de kamer, waar gesoupeerd wordt," beval Towels den rechercheur. De jongeman en zijn vrouwelijke collega kwamen nog maar net op tijd om zich van een klein tafeltje meester te kunnen maken. Aan het andere eind van het vertrek zat de barones met „haar" generaal, omringd door een uitgelezen gezelschap, aan een schitterend gedekte tafel. Verschillende grootere en kleinere tafels stonden in het vertrek verspreid. „Die heer daar bij de vierde pilaar van rechts," zei Towels tegen den man in livrei, die hen bediende, en die eveneens een vermomd rechercheur was, ,!moet je in de gaten houden. Waarschuw de anderen. Hij draagt een bril met donker montuur en heeft een haviksneus. Zie je hem?" „Ja," antwoordde de pseudo-bediende. „We zullen wat moeten riskeeren," vervolgde Towels. „Hij is de eenige, die me verdacht voorkomt. Indien hij blijft tot het einde, zullen we ons geen zorgen over hem hoeven te maken, maar als hij binnen een half uur na afloop van het souper wil weggaan, dan moet hij onder een of ander excuus worden aangehouden en moet ik direct gewaarschuwd worden. Begrepen ? Ja ? Goed, breng al de anderen dan direct op de hoogte. Maar ongemerkt, natuurlijk!" De man verwijderde zich, zonder dat het opviel. Hij greep een blad met glazen en mengde zich onder de gasten ... Towels keek hem goedkeurend knikkend na. Het souper overtrof alle verwachtingen en Towels en zijn vrouwelijke collega genoten er schijnbaar met evenveel smaak en ongedwongenheid van als de andere gasten. Onderwijl gaven zij hun oogen den kost. Op een gegeven oogenblik—men was juist met het dessert begonnen en eenige der gasten waren reeds opgestaan — mompelde Towels een excuus en stond schielijk op. Inspectrice Barnes, die instinctmatig voelde, dat er iets bijzonders., gaande was, keek hem nieuwsgierig na en zag hoe hij zich naar een der gasten begaf, in wien zij adjunct-inspecteur Brooks herkende. " „Ik heb het gedaan, mijnheer," fluis-

QEBCUIK STEEDS

''"''■

■"-",

Leg zestien lucifers neer zooals op bijgaande teekening is weergegeven. Verleg nu drie luci1 fers op zoodanige « I wijze, dat er vier ■ ■t—— even groote vierkanten ontstaan inplaats van de vijf vierkanten van bijgaande teekening. Hoe moet dat gebeuren?

'f

Onder hen, die ons een goed antwoord zenden, verloten wij een prijs van fl. 2.50 en drie aardige troostprijzen. Inzending vóór 23 Juni aan ons adres: Redactie Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden. Op de envelop of briefkaart vermelde men duidelijk: „PUZZLE-HOEKJE" nr. 386. Men verzuime niet, naam en adres duidelijk in te vullen I

• ' -< ,

OPLOSSING SPREEKWOORDEN-STER.

In de spreekwoorden-ster waren de volgende spreekwoorden te lezen: 1 De morgenstond heeft goud in den mond. 2 Wie het kleine niet eert, is het groote niet weerd. 3 Lekker is een vinger lang. 4 Frisch gewaagd is half gewonnen. Den hoofdprijs verwierf: mejuffrouw Th. Messinger te Arnhem. Een troostprijs ontvingen: De heer J. Candel te Den Haag; mevrouw M. J. van Hoogenhuize-van Spall te Groningen en de heer F. Mieremet te Leiden. Het levert geen bezwaar, het antwoord op onze puzzles tegelijk in te zenden met het antwoord op onze Wekelijksche Vraag, mits men beide antwoorden ieder op een afzonderlijk stukje papier schrijft en iedere oplossing duidelijk van naam en adres voorziet.

terde deze tegen hem, „maar ik ben gelukkigen greep mee hebt gedaan...." bang, dat we een flater hebben geslagen! Hij zit in de wachtkamer met twee ,Toen Towels de deur van het verrechercheurs. Hij wilde weggaan, toen trek, dat hem door een der rechercheurs ze met het dessert begonnen." gewezen was, had geopend, bevond hij „Maakt -hij kapsies ?" zich in een luxueus gemeubelde wacht„En óf! Ik vertelde hem, dat de bakamer, waarin twee rechercheurs stonrones had bevolen, dat niemand vóór den, terwijl de jongeman met den twee uur vertrekken mocht zonder, een haviksneus op een stoel zat en in een permit, geteekend door haar secretaris. tijdschrift bladerde. Zoodra Towels binIk beloofde hem, het permit te gaan nentrad, keek de laatste haastig op en halen, en hij zit er nu op te wachten." deed duidelijk al zijn béfet om op zijn „Goed," zei Towels. „Ik kom zoo gemak te schijnen. „Is u de persoon, gauw mogelijk beneden." van wien ik een verklaring mag verEr waren nu echter méér gasten opwachten voor hetgeen mij is gebeurd?" gestaan en Towels had moeite zich een vroeg hij. weg te banen. De barones en haar eereTowels keek hem even zwijgend aan gast begaven zich gearmd naar de conen er kwam een blik van teleurstelling certzaal om er „'s werelds beroemdste in zijn oogen. Nu hij van aangezicht violist" te hooren. Toen zij vlak bij getot aangezicht met hem stond, bleek hij komen waren, voelde Towels opeens een niet in het minst te gelijken op den man, lichten druk op zijn arm, en opkijkend, dien hij had verwacht. Maar aan den zag hij dat inspectrice Barnes hem anderen kant was Thomas handig gebijna onmerkbaar een teeken gaf. Hij noeg om zich op allerlei wijzen te kunging op zijn teenen staan en keek naar nen vermommen... de barones. Deze glimlachte nog steeds „Ja, ik veronderstel, dat ik degeen naar links en rechts en wisselde af en ben, dien u bedoelt," antwoordde toe ook een paar woorden met haar Towels langzaam. „In ieder geval ben gasten, maa.r het was duidelijk, dat er ik verantwoordelijk voor het oponthoud." toch iets in de uitdrukking van haar „Laat mij u dan zeggen, dat de gegezicht was veranderd. Ze leek iets volgen van uw daad u niet zullen meebleeker, en haar linker hand, die glinvallen!" viel de jongeman uit. „Wees sterde van de edelsteenen, hield ze zoo goed, u onmiddellijk nader te vervoor haar keel. Toen ze voorbij waren, klaren! Wat beteekent het, dat ik niet fluisterde het meisje: „U moet zoo gauw mag heengaan zonder een schriftelijk mogelijk naar beneden gaan. Ze hebbewijs van den secretaris van de ben haar steen gestolen — „de hangende barones?" traan"—en ze wéét het I Maar ze houdt „Een verzinsel van mij," antwoordde zich dapper!" Towels, die de hoop Thomas voor zich „Ik heb dien jongeman met den te zien weerjn zich voelde opkomen door haviksneus laten aanhouden," fluisterde een opmerking van inspectrice Bames, Towels terug, die zelf ook zoo bleek als die zij hem bij het betreden van de wachteen doek was geworden. kamer in zijn oor had gefluisterd. „Er „Ik weet het," zei het meisje bijna is geen schriftelijk bewijs noodig." onhoorbaar. „Ik denk, dat u daar een De ander stond een oogenblik spra-

IID€ZA]¥

1

ALS VERSTERKINGSMIDDEL N.V. AMSTERDAMSCHE CHININE-FABRIEK

Ook de Oostersche vrouw weet dat Parol de huid gaaf en gezond njaakt en bovendien fiuweelzacht. keloos. „Wie voor den duivel ben je?" viel hij toen uit. „Ik ben inspecteur Towels, van de recherche," was het antwoord. „Waar is uw invitatiekaart ?" De jongeman haalde de kaart uit zijn zak en wierp ze op tafel. „Hier is ze," zei hij kort. „Ik heb mijn naam op den achterkant geschreven, zooals iedereen heeft gedaan bij het binnenkomen." Towels nam de kaart en bekeek ze aandachtig. Toen zei hij: „Jonkheer Schrinks. Is dat uw naam?" „Natuurlijk!" Towels keek den jongeman voor zich doordringend aan. Met iedere seconde voelde hij zich zekerder van zijn zaak worden en groeide zijn voldoening. Dat de ander zich niet .op zijn gemak voelde, werd hoe langer hoe duidelijker. "„Men heeft me verteld," antwoordde Towels langzaam en met nadruk, „dat Jonkheer Schrinks op 't oogenblik in Parijs vertoeft. Ik heb zelfs zoo juist kennis gemaakt met iemand, die vanavond nog door hem uit Parijs is opgebeld. Maar zijn neef is hier. Zal ik vragen, of die even hier wil komen?" De jongeman gromde als een kwade hond. „Verknoei je tijd maar niet," riep hij uit. „Ik zit er in!" „U geeft dus toe, dat uw naam niét Scbrinks is ?"

geef op geen enkele vraag meer antwoord," verklaarde Blutter, opspringend. „Wat wil je eigenlijk van me ? Ik heb het recht hier tegenwoordig te zijn, indien ik handig genoeg ben geweest een kaart te bemachtigen. Je hebt geen recht me hier te houden. Ik wil weg!" „Een oogenblik," was het korte antwoord. „Eerst zal ik zoo vrij zijn u te fouilleerenl Handen op, Blutter! Haal geen onzin uit!" Blutter had zijn hand iets naar achteren gebracht, maar Towels was hem vóór en richtte den loop van zijn revolver op het voorhoofd van den ander, die onwillig zijn armen in de hoogte bracht. „Houd zijn rechterhand vast," beval Towels den rechercheur, „en doorzoek zijn zakken. Als hij moeilijkheden maakt, doe je hem -de boeien aan." Blutter was ieder spoor van zelfbeheersching kwijt. Hij was bovendien hulpeloos in den greep van den rechercheur. „Ik wil niet gefouilleerd worden," verklaarde hij heesch. „Je hebt er geen recht op!" De beide politiemannen gaven geen antwoord. Blutters revolver lag reeds op tafel en de portefeuille, eenige paperassen en een sigarettenkoker volgden en toen, plotseling, na heftig tegenstribbelen ... een groote diamant aan een hanger van platina. De kolossale steen glinsterde en flonkerde in het licht van de lampen ... „Ziezoo," verklaarde Towels voldaan. „Hoe heb je het kunnen klaarspelen, vriend, en wie voor den duivel bèn je eigenlijk?" „Ik heb niets klaargespeeld," was het antwoord. „Die steen is mijn eigendom!" Towels lachte, en zelfs de rechercheur moest lachen. Hun gevangene zag er uit, alsof hij hen wilde verscheuren. Toen werd er op de deur getikt en Towels wierp het zakdoekje uit zijn borstzak over den steen. „Binnen," riep hij. [Vervolè op paglna 24)

.

^^^^^^^^^^^^^^^^^^

■

•

E" MmTIHUEÄTEI^ TE DEÄ HAAG "-

■

i-r

„Wat doet u hier dan?" „Ik ben hier om een speciale reden. Ik moest hier zijn. Een ... een opdracht. Men ziet mij steeds voor Jonkheer Schrinks aan. Ik ben hier gekomen met zijn kaart." „Dat weet ik nu," antwoordde Towels droog. „Waarom?" „Dat is mijn zaak." „U zult ondervinden, dat het ook mijn zaak is," zei Towels. „Hoe is uw werkebjke naam?" „Blutter," kwam na eenige aarzeling het antwoord. „Iemand hier, die u kan identificeeren?" „Verscheidenen. — Graaf Ouders onder anderen." Towels fluisterde iets tegen een der rechercheurs, die bij de deur stonden. De man knikte en verdween oogen■blikkelijk. „U zei zooeven, dat u vanavond hier tegenwoordig wilde zijn, voor een opdracht," vervolgde Towels. „Had die opdracht iets te maken met..." „Je kunt doen wat je wilt, maar ik

L

P. 5. £e ROTTERDAM. He£ adres van Lien Deijersis KurfütsÉendatnm 103, Berlijn. IRENE (e MEDARIE-DJOCJA. Heerlijk, dat je geslaagd bent! Hierbij de gevraagde adressen. Dorothy Janis, MetroGoldwyn-Mayer Séudios, Culver-Ci£y, Californië. Jeanef Gaynor en Charles Farrell, Fox Studios, 1401 Western Avenue, Los Angelos, Californië. Schrijf ons maar zoo vaak je wilt! D. H. M. te DEN HELDER. Lawrence Tibbett heeft een reer mooie stem. Lilian Harvey speelde nog niet samen met Al Jolson. U hebt du9 Uw weddenschap verloren. N. G. te AMSTERDAM. Charlotte Ander is niet verloofd. Bedoeld blad brengt wel eens meer berichten die niet juist zijn. D. R. te HEEMSTEDE. Willy Fritsch moet U in het Düitsch schrijven en niet vergeten een antwoordcoupon in te sluiten. L. E. W. te 'S-GRAVENHAGE. Ronald Colman filmt nog steeds. Hij is met Thelma Roye getrouwd. G. 5. H. G. te MAASTRICHT. Het adres van Jeanette McDonald en Maurice Chevallier is Paramount Famous Lasky Studios, 5451 Marathon Street, Hollywood. In het Engelsch schrijven! Antwoordcoupon aan ieder postkantoor verkrijgbaar. De gevraagde foto's zijn verzonden. C. A. te UTRECHT. Hierbij de gevraagde adressen. Laura la Plante en John Boles, Universal Studios, Universal-City, Californië. Carry Cooper, 5451 Marathon S^eet, Hollywood,

„Ja."

DE OON JOAN VAN BEVIERLEY HOD-ILS. Johan Wiljan, bekend vertolker van ^verleiders-rollen", voor zijn woning.

— 21 20 -

BEZOEKT HET

f

■

:

-f -: .:

.< ;';Vs+'75-

"

', " '

■

A line Moreland, een Engelsch ^M\ van aristocratischen huize, Ie ~sJL geert met haar moeder in hot( Majestic te Londen. Lady Mbreland vermoeid van de reis, begeeft zich on middellijk ter ruste, maar Aline, dit met haar moeder het bed deelt, neemt eerst een heet bad. Mede daarvan slaperig geworden, stapt zij een ver keerde kamer binnen, die Henry Erskine, een vliegenier, vergeten had te sluiten. Om haar moeder niet wak ker te maken, draait zij het licht niet aan, zoodat zij haar vergissing niet bemerkt. Weldra is zij in een diepen slaap verzonken. Erskine, die haar op merkt, is natuurlijk ten zeerste ver rast. De vliegenier toont zich ech ter een gentleman en verhuist stilletjes met zijn dekens naar de aangrenzende kamer, na van te voren zijn ring aan den vinger van de sehoone onbekende geschoven te hebben. . Den volgenden ochtend bespeurt Aline tot haar schrik, dat zij in een vreemde kamer ligt... Zij ziet een jas en andere kleedingstukken. Zij vliegt naar buiten en vindt de kamer van haar moeder, die nog in. Morpheus' armen ligt, zoodat het haar gelukt ongemerkt in bed te sluipen. Plotseling -wordt zij den ring gewaar. Deze ontdekking verbijstert haar — zij wil weten, wie de eigenaar er vari is. Het eenige wat zij weet, is dat hij bruine schoenen met witte inlegsels heeft. Dit brengt haar echter niet verder, daar zijjfcspoedig genoeg moet constateeren, dat\i£el veel heeren in het hotel zulke schoenen dragen. Zij besluit derhalve den >ing in een enveloppe te doen ep deze rh de brievenbus van de kamer, waariX zij den nacht heeft doorgebracht, te V'erpeii. Nauwelijks heeft zg haar voolnemen

uitgevoerd, of de kamerdeur gaat open en een slanke man treedt naar buiten. Verwonderd kijken beiden elkander aan, Aline verwijdert zich snel, terwijl de man, die prins Zalinoff blijkt te heeten, de enveloppe uit de bus neemt en den ring aandoet. Henry Erskine, die van plan is geweest, af te reizen, heeft zich na het nachtelijk voorval bedacht en is gebleven, maar heeft zijn kamer, die intusschen al aan Zalinoff verhuurd is, moeten ruilen voor een andere. Reikhalzend ^iet hij uit naar het óogenblik, waarop hij met Aline kennis zal kunnen maken, maar tot zijn ergernis moet hij ervaren, dat Zalinoff hem door groote brutaliteit vóór is. Zalinoff valt in den smaak van Lady Moreland en danst zeer veel roet Aline, wier japonnetje op een gegeven óogenblik aan een knoop van Erskine vastraakt. Dit toeval brengt Erskine en Aline tot elkaar en het blijkt, dat zij ook voor den vliegenier teederder gevoelens dan vriendschappelijke koestert. Zalinoff is echter een geduchte sta-in-den-weg. Er onstaat een handgemeen tusschen Erskine en Zalinoff, die den ring weigert terug te geven, met het gevolg, dat Erskine door Lady Moreland genegeerd wordt. In zijn wanhoop neemt Henry zijn oom McOmber in den arm en hoort van dezen tot zijn vreugde, dat Lady Moreland een oude vriendin van hem is geweest. McOmber weet de kwestie voor zijn neef zóó te regelen, dat Aline en Henry weldra hun verloving op het landgoed der Morelands kunnen vieren, waarbij Aline voor het eerst te weten komt, dat niet Zalinoff, doch Henry in dien bewusten nacht de bewoner van de verkeerde kamer geweest is.

D£^

ALINE EN HAAR MOEDER. LADY MORELAND (Lilian Harvey en Ivy Duke)

een

LILIAN HARVEY (Aline) en ROBIN IRVINE (Henry Erskine)

ANGST (Lilian Harvey)

w^^^^^KS^^^^™

-22 — -23 -

' [Vervolg van pagina 21] De barones zelf trad binnen, gevolgd door een langen blonden jongeman, die vragend om zich heen keek. „Mijn naam is graaf Onders," zei hij. „Wat is hier aan de hand?" „Mag ik vragen, -of u dezen man kent?" vroeg Towels. . Graaf Onders keek in de aangeduide richting en knikte. „Hemel, dat is Blutterl" riep hij uit. „Ik dacht wel, dat je er moeilijkheden door zoudt krijgen, kerel!" „Ik wist niet, dat ik daar moeilijkheden door kon krijgen, graaf," antwoordde Blutter, een vijandigen blik op Towels werpend. „Ik ben hier op een ander zijn kaart binnengekomen, dat is waar, maar dat doen er. zoo veel. Ze lieten me niet vertrekken, fouilleerden me en noemen me nu een dief!" „Je dient er nog b;j te vertellen," viel Towels hem in de rede, „dat je niet alleen onder een valschen naam hier bent, maar dat het' eerste het beste wat we vonden een geladen revolver was en ten tweede... dit!" Hij nam zijn zakdoek weg. De barones slaakte een kreet en deed een stap naar voren. Plotseling bleef 'ze echter als aan den grond genageld staan en staarde als was ze gefascineerd naar den steen op tafel. .„Wat beteekent dat ?" vroeg ze toen. Blutter maakte een buiging. „Ik kan

Polydor brengt een tweetal prachtige platen op de markt. De beroemde pianist Alexander Brailowsky speelt op 95419-20 de ,,Tannhausér"-ouverture van Richard Wagner. Op de laatste plaat, op de keerzijde, „Moment musical", op. 94, No. 3 (Schubert-Leschetizky) en „Spinnelied" (Mendelssohn). Deze beide platen mogen beslist niet in uw verzameling ontbreken! Op Decca K. 573 „Meditation" (Thaïs van Massenet) en „Ave Maria" (Bach-Gounod), zeer mooi ten gehoore gebracht door Hastings Municipal Orchestra, onder leiding van Julius Harrison. De violist Leon Zichera speelt op Decca T.F. 137 „Asturianna", „Polo", „Nana" en „El Pano Moruno" van De Falla. Het is een groot kunstenaar-violist, die u op deze plaat van zijn talent doet genieten. Op Brunswick A 8936 geeft de banjospeler Harry Reser een staaltje van zijn bekwaamheid. Hij speelt „Cracker Jack" en „Flapperette". Ilja Livschakoff Tanz Orchester speelt op Polydor 23902 de Schlager-Potpourri „Hört und staunt" van Dostal. Een aardige verzameling populaire wijsjes. Op Tri-Ergon 6156 speelt het Tanz Or-

OPEON ELECTRIC FILM SUCCES-NUMMERS AMERICAN JAZZ-BAND NEW RYTHM STYLE AROENTUNSCHE TANOO S DAJOS BELAS BAND

Catalogi op aanvrage.

Imp. N.V. M. STIBBE & Co. AMSTERDAM

-

AMSTBL 222 >

u alles ophelderen, barones," begon hij haastig. „Deze beeren hier hebben het in hun hoofd gehaald, dat ik een dief zou zijn en dat ik hier was om uw „hangende traan" te stelen. Nu, graaf, wees zoo goed te verklaren, wat ik doe .. . wat mijn vader doet ?" „De firma Blutter is wellicht de meest bekende zaak op het gebied van imitatie edelsteenen," antwoordde graaf Onders gewichtig. „Juist," viel Blutter uit. „Dat zijn wij. We hebben opdracht — ik kan niet zeggen van wie, want wij verraden nooit de namen van onze klanten — om de beroemde „hangende traan" van de barones na te maken. Nu, daar ligt de imitatie op tafel. We hebben hem nagemaakt, maar onze klant was er nog niet mee tevreden! Hij zei me een kaart voor de partij voor vanavond te bemachtigen en het origineel eens van dichtbij te bekijken, teneinde het te kunnen vergelijken met ons werk, We durfden de barones niet te vragen, ons daar toestemming' voor te geven, omdat zij natuurlijk "niet graag zou willen, dat de diamant werd nagemaakt, maar ik kende den huisknecht van Jonkheer Schrinks en ik heb hem over weten te halen, mij diens kaart te geven. Iedereen zegt, dat we als twee droppels water op elkaar lijken en niemand heeft mij lastig gevallen, voordat ik wilde weggaan. Aan het souper had ik een

ehester van Eichwald den fox trot „Baby Lou" (Bee Packay) en „Why", een fox trot van Swanstrom-Davis-Goats. Twee mooie tangos vindt u op Tri-Ergon 6134, n.1. „Was soll ich tun" (H. Arlbout-T. v. Donop) en „Mein Herz ist ein Salon für schöne Frauen" (H. May-R. Gilbert), gespeeld door de Tango-Kapelle Komor. Het Künstler-Orchester Géza Komor speelt op Tri-Ergon 6129 „Serenade Espagnole" (C. Chaminade) en „Nachtigallenständchen" (O. Klose). In de New Rhythm Style-Serie brengt Parlophon (R. 909) den fox trot „Confessin" (Neiburg-Daugherty-Reynolds) en den fox trot „Song of the Islands" (King), gespeeld door Louis Armstrong and his Orchestra. Even voortreffelijk als haar voorgangsters! Anne Welch, Cliff Connelly en Victor Conway zingen met koor en orkest „Lilac Time" (Schubert) op_Decca K. 552. Zeer mooie stemmen! Hastings Municipal Orchestra, onder leiding van Basil Cameron, speelt op Decca K. 568 „Humoreske" (Dvorak) en „Chanson Hindoue" (Rimsky-Korsakow). The Commodore Gold Medal Orchestra, onder leiding van Joseph Muscant, speelt op Decca F. 2203 „Pas des Fleurs" (Delibes) en „The Butterfly" (Bendix). Op Decca F. 2131 „Maurice Chevalier Selection", gespeeld door The Rhythm Maniacs. Op Ultraphon A. 752-755 is opgenomen „Die 3 Groschen Oper", een serie prachtige opnamen uit dit zeer interessante werk van Kurt Weill en Bert Brecht. De muziek wordt ten gehoore gebracht door Lewis Ruth Band, dirigent Theo Mackeben. Dit zijn platen, die men niet genoeg kan hooren en die u zich beslist eens moet laten voorspelen.

. ' V

BEZOEKT HET

LUXOR PALAST TE ROTTERDAM

(Opname Godfried de Groot)

SOPHIE KÖHLER-VAN DIJK, de bekende operette-ster, naar haar nieuwste foto.

tafeltje vlak bij de tafel van de barones, zoodat ik den steen goed kon opnemen. Zoodra ik mijn taak had volbracht, wilde ik naar huis gaan, maar dat werd me belet. Als de „hangende tra^n" is gestolen, kan ik er niets aan doen. De firma Blutter bestaat niet uit dieven..." Er heerschte een oogenblik stilzwijgen. Towels kon zijn gedachten moeilijk bij elkaar houden. Er zat ergens een truc. Maar wäär? „Waarom droeg je dat ding dan bij je ?" vroeg hij, wijzend op de geladen revolver. „Oók een vraag!" was het antwoord. „Denk je dan, dat we niet ook echte steenen verhandelen? De steenen, die wij copieeren, worden nagemaakt naar de origineelen! Er is niemand bij ons op de zaak, of hij draagt een revolver!" Er werd op de deur getikt. De major domus trad binnen. Hij droeg een telegram op een zilver blad. „Barones," zei hij, „uw secretaris heeft het geopend en dacht, dat u het direct moest zien!" De barones greep het telegram. Terwijl ze het las, wankelde ze ... „Kan iemand me zeggen, wat dat beteekent ?" vroeg ze, met bevende stem het telegram voorlezend: „Spijt mij erg, dat dringende zaken mij beletten voorgenomen bezoek te brengen. Hoop volgende week persoonlijk van mijn hoogachting te doen blijken. Doublecroix." Er was niemahd in de kamer, die de eerstvolgende seconden een woord kon zeggen. Towels was de eerste, die het stilzwijgen verbrak. „Barones," zei hij, „hoeveel keer hebt u den generaal ontmoet vóór vanavond ?" „Eén keer!" bracht de barones aarzelend uit. „Hoe lang?" „Dat weet ik niet precies meer. Misschien twee minuten. Misschien langer." „Was hij toen in uniform, zooals vanavond ?" „Neen. Hij draagt thuis nooit zijn uniform, heb ik gehoord ..,"

Towels wendde zich tot den major domus. „De „generaal is zeker nog boven ? We moeten hem direct spreken." „Zijne Excellentie heeft mij opgedragen," antwoordde de major domus, zich tot de barones wendend, „u zijn verontschuldigingen over te brengen. Hij klaagde over vermoeidheid en hoofdpijn. Ik heb hem op zijn verzoek door den achteruitgang uitgelaten, opdat hij ongemerkt zou kunnen verdwijnen. Zijne Excellentie is per taxi, dien ik voor hem heb besteld, naar zijn hotel vertrokken." Towels stiet een verwensching uit. „De schurk!" riep hij. „Htt was hem, Thomas... de internationale juweelendief... En hij heeft zijn slag geslagen." De barones moest zich geweld aan doen om niet te gaan schelden. „En ü hebt hem laten gaan!" riep ze uit. „Het is uw schuld! U was gewaarschuwd. Met z'n hoevelen waren jullie wel niet hier in mijn huis..." „Pardon," viel Towels haar in de rede, „maar u stelt heel de society voor aan generaal-veldmaarschalk Doublecroix ... uw buurman, uw vriend! Wij van de politie zijn geen helderzienden; en we moesten natuurlijk wel aannemen, dat u den persoon kent, voor wien u zoo'n feest geeft en... dat u niet hegt!" De barones vond geen antwoord; ze wierp Towels een vemietigenden blik toe en verdween uit de kamer. Zonder een woord te zeggen volgde Towels «haar voorbeeld. Hij vond het maar beter, als niemand nu zijn gezicht zag ... Thomas had hem voor den zooveelsten keer bij den neus gehad. Er waren nu een massa dingen te doen, maar de kans op succes was gering... . ... Ergens op een buitenweg, met een snelheid van nog geen veertig kilometer per uur, met lichten schijnend op een valsch nummer, en met - een pseudo-chauffeur achter het stuur, gleed een groote limousine zacht zoemend voort, terwijl een jongeman met een sigaret tusschen de lippen op zijn gemak de uniform van een Franschen generaalveldmaarschalk verwisselde voor een minder pompeus civiel costuum . .. De „hangende traan" was veilig in zijn sigarettenkoker opgeborgen...

IB € IE IK IE M

VOOR

JONGEREN EN OUDEREN

DE WRAAK VAN DEN TOEAREG J. J. Groeneweg Bij de fa. G. B. van Goor Zonen, den Haag-, is een nieuw boek van den schrijver van ,',Onder het Zuiderkruis" en meer andere boeken vol spanning en avontuur verschenen. Deze auteur verstaat de kunst om een spannend verhaal samen te stellen en dat te doen spelen in een streek, welke beschrijving- verdient en waarvan de bevolking- welke er woont, tal van eigenaardigheden vertoont, welke onze jongeren en ook de ouderen gaarne willen weten. Daarom hebben zijn boeken opvoedkundige waarde. Ze zijn niet alleen spannend. Het is spanning, gelegd in een milieu, dat leerzaam mag worden genoemd. De vraag is alleen of, zeker voor de jongere lezers, het verhaal der avonturen niet de hoofdplaats inneemt, waardoor het andere gedeelte verloren gaat. Lange ervaring heeft mij geleerd, dat het niet zoo is. Vaak heb ik er verwonderd over gestaan hoeveel jongeren overhouden van deze langs populairen weg verkregen kennis. Veel meer dan uit droge boeken. Het boek is op smakelijke wijze uitgevoerd. Anton Pieck heeft er enkele gekleurde en eenkleurige illustraties aan toegevoegd. DE NAR VAN JACATRA A. den Hertog Wij Nederlanders zijn bekend als een rustig, nuchter volkje. Wij denken, dat onze jongens wel „belletje trekken" (misschien is het beter, zij- het dan niet paedagogischer, om belletje drukken te schrijven), wel andere „kleine" avonturen verzinnen en uitvoeren, die tot schande van de poesen op hun naam komen, maar behalve dat kattekwaad

achten wij hen tot niet veel avontuurlijks in staat. Den Hertog, de man die het aantrekkelijke boek „De Zoon van het regiment Ziegler" schreef, is gelukkig van andere gedachten. AI put hij bij voorkeur de bewijzen hiervoor uit de geschiedenis. De Nar van Jacatra, zijn nieuwe boek, dat welverzorgd en door J. W. M. Wins met verdienste verlucht bij G. B. van Goor Zonen, den Haag, verschenen is, speelt in den tijd van Jan Pieterszoon Coen. Dat is een eigenaardige periode. Niet alleen in ons land. Maar vooral ook daarbuiten. In Frankrijk heeft de jonge Lodewijk XIII den troon beklommen. In werkelijkheid heerscht Maria de Medicis, de aanstichtster van den moord op Hendrik IV, h^ar echtgenoot. Door het verhaal van de avonturen van een jongeman van Nederlandsche afkomst, die als hofnar met den jongen Lodewijk bevriend was, hooren wij iets van de intriges, die het Hofleven beheerschten. Met groote schrijvershandigheid weet de auteur van dit boek ons van Frankrijk naar Nederlandsch Indië over te brengen, waar Jan Pieterszoon Coen de grondslagen voor ons koloniaal rijk legt. Dat uit dien tijd heel wat stof voor een boeiende vertellirtg is te putten, valt te begrijpen. En den Hertog doet dit met talent. Het nadeel van dergelijke boeken is, dat zij al maar weer van strijd en vechten spreken. Voor de jongeren ligt daarin een gevaar. Doch hier is zeker geen militairist aan het woord. Veeleer een docent in de geschiedenis, die naar het middel zocht om den historischen achtergrond aantrekkelijk te maken door het avontuurlijke laat ik nu maar ereis oneerbiedig zeggen: als lokaas te gebruiken. L. E KOS

C. J. H. K. te AMSTERDAM. Anna Sten speelde de vrouwelijke hoofdrol in de Russische film „Hei gele paspooré". Zij zal £hans in verschillende ll£a£oon.films de hoofdrol vervullen. We vinden he£ pretéig, dat „Hei Weekblad" zoo in uw smaak val^. L. H. ée AMSTERDAM. U mag kiezen wa£ U liever hebe, £wee foéo's of een boek. B. M. ie AMSTERDAM. Hierbij de gevraagde adressen. Kaébe von Nagy, Winklers£rasse 1, Berlijn. Truus van Aaken, Königin Äugus£as£rasse 35, Berlijn. Harry Piel, Ulmenallee 12, Berlijn. Dank voor Uw aardigen brief. W. K. ie AMERSFOORT. Ramon Novarro is niet gedrouwd. Hei adres van Anny Ondra is Sachsenplaéz 12, Berlijn. N. d. J. ie 's-GRAVENHAGE. Henny Porten heeft geen kindereif. De broer van Lilian «Harvey is film.operateur. Lilian speelf de hoofdrol in „Nie wieder Liebe" samen met Harry Liedtke. A. v. B. ée ROTTERDAM. George O'Brien kunt Uschrijven naar: Fox Studios, 1401 Western Avenue, Hollywood. Engelsch, én niet vergeten antwoord-éoupon in te sluiten !

— 24 -

LILIAN HARVEY Naar een teekening van een onzer filmenthouslasten.

— 25-

: ■ iiïiiii 'iT v '

'

-

'

.

^.

■-.,-.

-..-

Sinds overoude tijden bestonden er twee soorten tooneel. Op de eerste plaats het drama, waarin de spelers dienen, en de klucht, waarin zij hun gemoedsdrang naar hartelust konden botvieren. Langzamerhand drong zich tusschen die twee uitersten het tooneelspel en het fijnere blijspel. De speler werd hierin in zijn vrijheid tot spelen meer gekortwiekt door de goede bedoelingen en fijnheden van den schrijver, die den speler meer aan banden legt. Het is dan ook typisch en tevens karakterisecrend voor vele" ras-artisten, dat zij een rol in een blijspel of tooneelspel dikwijls naar den kluchtigen of dramatischen kant aandikken en onwillekeurig hun spel trachten te verplaatsen naar een van beide genres, waarin zij een grootere speelkracht ontdekken. Men denke slechts aan Cor Ruys. Hoe dikwijls we(?t hij niet van een betrekkelijk onbenullige rol een kostelijke creatie te maken, die vaak met het stuk niets of weinig meer te maken heeft; — dit is ook zeer eigen aan Jan Musch, die aan bijna elke rol iets sterk menschelijks weet te geven, dat men tevergeefs in den tekst zal zoeken. Hiertegen is wel eens opgekomen, vooral door hen, die meer critisch aangelegd zijn. Zij staan vijandig tegenover de klucht, maar vergeten dat juist dit genre den tooneelspeler den weg vrij laat om zich uit te spelen: een vrijheid, die hij in onzen modernen tijd noodig heeft, nu de groote dramatische rollen vrijwel van de baan zijn en hij gevangen zit in een ijzeren cel met figuren, die noch menschelijk noch tooneelmatig zijn en hij niet weet, wat er mee te beginnen. Er is dikwijls van leer getrokken tegen de spelers, die hun rol een ander kleed aantrokken en deze door fantasieën in een ruimer en breeder licht plaatsten. Men vond dat ongepast; maar men vergat, hoe kostelijk zij zich met die creatie amuseerden en het stuk totaal over het hoofd zagen. Wat hiervan te zeggen? De z..g.n. „Schmiere" heeft met het bovenstaande niets te maken. Grappen en aardigheden verkoopen, geheel buiten het kader van stuk en rol, is uit den booze en kan niet genoeg door pers en publiek veroordeeld worden. Wanneer een rol werkelijk past in een goed geschreven stuk, moet de acteur of actrice die rol uitbeelden met behulp van het geschreven woord en de aanwijzingen, die in zijn rol neergelegd zijn — en als'die rol hem voegt, zal hij als ernstig kunstenaar geen overtollige versieringen aanbrengen. Zou een rol echter in een klucht of blijspel, dat dikwijls slechts blijspel genoemd wordt, aanleiding geven tot grooter spel, naar den kluchtigen-kant, dan heeft de speler het volste recht zijn kunstenaars-bloed wat ruimer te laten vloeien! Het hangt natuurlijk van het stuk af, of men dergelijke speelschheid moet goed- of afkeuren; een rol zóó sterk overdrijven, dat men een goed stuk om hals brengt, is niet geoorloofd; — de andere rollen zouden daardoor een ander karakter en aanzien in het stuk krijgen. Eenheid van opvatting moet elke opvoering kenmerken! • Bij al den ernst echter, die het tooneel eischt, mogen we een gepaste en zuivere overdrijving niet vergeten en wanneer een rol voor fantasie en uitbreiding vatbaar blijkt, dan mag de acteur hiervan profijt trekken 'en zijn kunstenaars-ader vrijelijk openen; want alleen de werkelijke kunstenaar zal dit

^mmmmm •

I. O. K. is dit jaar de winnaar van den wisselbeker en al is het feitelijk zonder strijd gegaan, wij wenschen Bestuur en Werkenden Kring toch van harte geluk hiermede. Uit de verslagen heeft men kunnen nagaan, dat I. O. K. met „Sonna" en „De Brievenbus" het succes bereikt heeft — twee oorspronkelijke Nederlandsche stukken en buiten het kader vallende van dq. zoo dikwijls als „echte dilettantenstukken" aangeduide tooneelwerken. I. O. K. kan met voldoening op haar prestaties van dit jaar terugzien, vooral op haar uitvoering van „Sonna". Het bleek dat „De Brievenbus" een dusdanig groote bezetting had, dat het geheel hier onvermijdelijk door lijden moest. Wij kunnen met deze bemerkingen volstaan; in de in Het Weekblad verschenen verslagen hebben wij ons meer in details geuit. In het seizoen 1931/1932 hopen wij I. O. K. weder aan te treffen in een even gelukkig keuze der stukken. Dat zij dan voor het behoud van den beker hardnekkig zal moeten vechten, is eveneqns onze wensch. DE JURY. Ook onzerzijds wenschen wij 1. O. K. van harte geluk met het behaalde succes, terwijl wij de jury hartelijk dankzeggen voor de ernstige wijze, waarop zij haar taak heeft volbracht! Wij zijn haar zeer erkentelijk! Redactie „Het Weekblad". vermogen en zijn kunstenaarsnatuur zal hem de wet opleggen; f of hiertoe en niet verder. Het kan niet anders, of het stuk zal er bij winnen. Men mag dan met een groot dédain gaan spreken van overdrijving, van variétéachtig, enzoovoort, maar men vergeet, dat daarin het beste deel van den kunstenaar leeft en dat hij recht heeft, zijn kunst uit te leven. Ernstig zijn roeping als kunstenaar vervullen is plicht, maar men wete, dat eigen fantasie, die het stuk niet schaadt, een even ernstige kwestie van levensbelang is voor den waren tooneelkunstenaar! C. J. PIETERS.

Laat in het seizoen kwam XDO-DVS nog in het ,,Theater de Seinpost" te Scheveningen een goed verzorgde opvoering geven van het alleraardigste blijspel „Dicky" door Armont, Gerbion en Manoussi. Het stuk, dat gelegenheid geeft tot spel aan verschillende medewerkenden en waar— 26 -

van de inhoud heel aardig is, heeft echter één groote fout, en wel, dat ons reeds in het eerste bedrijf de verrassing ontsluierd wordt. Ik zag slechts twee bedrijven, maar kreeg volop gelegenheid te constateeren, dat regisseur de Vletter de noodige zorg aan de instudeering had besteed. Een charmante Lady Glenmore van mevrouw Toos Kuipers, een keurige Lord Wilfow van P. Faber en een zwierige „Dicky" van P. van Zwieteren vormden een volmaakt trio. Zoowel in houding als spel en gebaar was de vertolking van mevrouw Kuipers weer zóó af, dat het werkelijk een benijdenswaardige gave is voor een dilettante, om een rol zóó te kunnen uitbeelden! Bravo! P. Faber was de gesoigneerde, naar spanning hunkerende oude Lord, dien hij juist zijn moest. Prachtig gegrimeerd, hield hij 't type (hij was blijkbaar ook niet vrij van de er bij behoorende rheumatiek) goed vol. Dicky is een aardige rol; men moet echter over de noodige losheid beschikken, men moet zich charmant weten voor te doen, zelfs in alle brutaliteit, en men moet een rapheid van tong bezitten (dus volkomen rolvast zijn ook) om deie rol tot haar recht

EEN VERDIENSTELIJK AMATEUR. P. M. van Zwieteren, die In. het afgeloopen seizoen de aandacht op zich vestigde door zeer goede vertolkingen bij de Haagsche Tooneelvereenialnaen „A.D.O.-D.V.S." en „O.D.I.A.".

te doen komen. P. van Zwieteren is hierin volkomen geslaagd, overdreef geen enkele maal en was zeker in zijn spel. Nóg wat meer charme weten te geven, zou mijn eenige opmerking zijn. Mevrouw Zittersteyn was een verdienstelijke, wat te jonge Mrs. Wilfow; mejuffrouw Daum (haar dochter) moet vooral om haar houding denken (leelijk was de gebogen rug) en een rol meer „spelen". Ook vergat zij wel eens, dat het een blijspel en geen drama was. C. Pfeiffer (de zoon) vooral in den aanvang met zichzelf geen raad wetend, trok zich te opvallend terug, wanneer hij wat gezegd had; hieronder leed het samenspel. Hij had zijn jeugd en voorkomen echter mede en was goed verstaanbaar — het was dan ook geen onverdienstelijk debuut. De secretaresse werd heel vlot door mevrouw de Vletter vertolkt, die ook haar jeugd voor deze rol mee had, terwijl Eduard, pittig door Th. Andriessen weergegeven, in uiterlijk wel wat al te weinig van een Engelschen detective had. G. Malant was een zeer goede antiquair, dien ik liever een weinig ouder gezien had. Hopkins had men beter aan een geroutineerd speler kunnen geven; M. Koopman wist er geen raad mede. Regisseur de Vletter (tevens aardig als buttler) alle lof voor de regie en aankleeding ! HENRI A. VAN EYSDEN Jr.

Wel allemachtig!" zei Peter Mason zachtjes, toen hij ss het kleine meisjesfiguurtje ontdekte, dat met den rug naar hem toe op het strand zat, juist op dat beschutte afgelegen plekje, waar hij lederen morgen in de vroegte heen ging om te zwemmen, en dat hij bijna als zijn privé terrein was gaan beschouwen. Hij, de nederige chauffeur van mevrouw de douairière Stevenson Manning, nam zijn dagelijksch bad op een tijd, dat deze deftige en gewichtige dame sluimerde in haar weelderig hemelledikant in de megst .luxueuze slaapkamer van het Palace-hotel, terwijl de zee nog blauw was en haar golfjes nog niet de aristocratische teenen van de overige badgasten hadden omspoeld. „Allemachtig!" zei Peter nog eens en toen liep hij onhoorbaar naar beneden, met een lachje om zijn mond, tot hij het figuurtje in den blauw gestreepten jumper had bereikt. Hij legde zijn handen over haar oogen en zei; „Raden, wie dit is!" Het meisje schrok en trok zijn handen van haar gezicht. „Hè Peter, wat laat je me schrikken!" Hij ging . naast haar zitten, keek schuin naar haar ondeugend gezichtje met de donkere oogen en de zwarte krullen en vroeg: „Wat is dat nu weer voor een bevlieging van je, Jenny, om zoo vroeg op te staan ? 't Is nog niet eens half zeven, weet je dat wel?" Ze bloosde een beetje en antwoordde als verontschuldigend; „Dat weet je wel. Ik heb zoo weinig gelegenheid gehad om mij met je te bemoeien deze dagen. Ik moest aldoor bij de oude dame zijn en verder was er altijd nog van alles te doen: een beetje wandelen, visschen, dansen ..." „En flirten," voegde Peter er grimmig aan toe. „Ja, ja, ik weet heel goed, dat je sinds je hier bent, maar een schijntje tijd vcfor dien armen drommel van een chauffeur hebt." „Toe nou. Peter! Hè, wat ben je vervelend vanmorgen! En ik ben nog ai zoo vroeg opgestaan om jou te zien!" Jenny legde een handje op zijn arm: „O, Peter, ik moet je iets heerlijks vertellen!" Peter bekeek haar aandachtig. Daar had je 't al. Ze stond niet voor niets zoo vroeg op! — „Nu, kom voor den dag met je zondig geheim," moedigde hij aan. Jenny lachte. „Hij heeft mij gevraagd. Tommy." Peter nam een steentje en mikte het een eind in zee. Toen zei hij langzaam: „Zoo, dus 't is Tommy, met dat sproetengezicht en die kleine krulletjes. H'm, jammer, ik had al een ander meisje voor hem uitgezocht!" Jenny fronste boos haar wenkbrauwen. „Hè, wal ben je naar! Maar ik zal 't je maar vergeven, omdat ik in zoo'n gelukkige stemming ben." „En wanneer heeft die wonderbaar-

ZomerSpPOetetl verdwijnen in korten tijd geheel door SpPUtol. Bij alle Drogisten. Pot 90 ct., Tube 50 et. Zeep 60 et.

en toe wel 'eens met hem gepraat in de garage, want hij interesseert zich voor auto's en schijnt er nog al wat van te ON3 TWEEDE COMPLETE VERHAAL weten ook. Maar jij kent hem pas drie weken en hij is practisch een vreemde IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIII IIIIIIHIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIII IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIH II voor je. Geloof je, dat je om hem Bllhsemsnel, voor hV besefte wat ei gebeurde, had zl) geeft ?" zVn gezicht tusschen haai handen genomen en hem „O ja, zeker," antwoordde Jenny op zVn wan£ äehust. toen keerde zU zich om en snel. „Hij is zoo aardig voor mij geuerdween. weest en wij hebben zooveel pret gehad iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii samen. En o. Peter, hij danst zalig!" Peter lachte. „Er komt in 't leven lijke gebeurtenis plaats gegrepen?" inmeer kijken dan dansen, Jenny. Maar formeerde Peter belangstellend. goed, laat ik je dit zeggen: vóór je Tommy je antwoord geeft, moet je hem „Gisteravond. We hadden gedanst en de heele waarheid vertellen, dat snap wandelden een beetje op het terras. En je toch zeker wel, hè ? Per slot van de maan scheen en de zee was zoo rekening hoef je je nergens voor te prachtig —" schamen. Werken is geen schande. Als Peter gromde kwaadaardig. hij werkelijk van je houdt, zal dat geen „Nou, en toen begon hij over zijn verschil voor hem maken." vertrek en dat 't hem zoo speet. En „Nee, natuurlijk niet," zei Jenny, plotseling — ik weet niet, hoe 't geajweer blozend. „Alleen — ik denk, dat beurde — kuste hij mij en —^ eh — nu zijn familie — maar je hebt natuurlijk ja, enfin, hij vroeg of ik met hem gelijk, Peter." Ze stond op. „Ja, ik wilde trouwen." zal hem alles vertellen." Jenny hield op, nog blozend bij de Peter trok den handdoek van zijn herinnering. Haar oogen schitterden. schouder. „Je hebt mij warempel bijna „En heb je „ja" gezegd?" vroeg mijn morgenbad laten missen, weet je Peter streng. dat wel ? Ik zou maar gauw teruggaan. En bovendien, de heer Tommy zal het „Ik heb hem geen definitief antwoord waarschijnlijk niet goedkeuren, dat zijn gegeven, want ik was heelemaal in de toekomstige verloofde vertrouwelijke gewar. Ik heb alleen gezegd, dat ik hem sprekken voert met den chauffeur." vandaag na het diner mijn antwoord zou geven." Het meisje fronste dreigend haar wenkbrauwen en barstte plotseling uit: „En wat ben je van plan, tegen „Peter, het is leelijk van je om hem te zeggen?" hield Peter onverbidzulke dingen te zeggen. Jij en ik zijn delijk aan. altijd goede kameraden geweest. Alsof Zij wendde het hoofd af. /.Ja, zie je, er iets onze vriendschap zou kunnen Peter, ik zit er eigenlijk een beetje mee veranderen!" in. Hij weet de waarheid over mij niet." En bliksemsnel, vóór hij besefte, wat „Je bedoelt, dat hij niet beter weet er gebeurde, had zij Peters gezicht tusof je bent „een aardig vriendinnetje" schen haar handen genomen en hem van mevrouw de douairière Stevenson vluchtig op de wang gekust. Toen Manning? Hij weet niet, dat je in werkeerde zij zich om en verdween. kelijkheid haar betaalde gezelschapsjufPeter Mason staarde haar na. Hij frouw bent? Zoo, daar heb je 't nu al: bracht zijn hand naar zijn gezicht en ik heb van 't begin af aan gevreesd, wreef voorzichtig en nadenkend over dat het verkeerd zou loopen met dat de plaats, waar haar zachte lippen hadgrapje van de oude mevrouw." den gerust. Toen bukte hij zich en be„Maar Peter, zij deed het toch alleen gon werktuiglijk zijn schoenen los te maken. uit goedheid en vriendelijkheid tegenover mij! Je weet hoe excentriek en impulsief ze is en daarbij zoo goed en hartelijk! „Je ziet er moe en afgetobd uit, kind," zei ze tegen mij, „en dit moet nu eens een echte vacantie voor je worden. Het is nergens voor noodig, dat de menschen in het hotel weten, dat je mijn gezelschapsjuffrouw bent. Ik wil, dat je net zooveel pleizier hebt, alsof je mijn eigen dochter was." Nu, dat was toch allerliefst van haar Peter, en hoe kon ik weigeren?" Peter zweeg en Jenny vervolgde: „Bovendien, het hééft werkelijk verschil gemaakt. Als zij allemaal de waarheid hadden geweten, zou ik 't lang zoo prettig niet hebben gehad." „Dat weet ik," viel Peter haastig in. „Maar begrijp je dan niet, dat het je in een verkeerde positie brengt?,.Je krijgt er moeilijkheden mee." Hij legde zijn hand op haar arm; het was qen lenige, goed gevormde hand, die er ondanks het ruwe monteurswerk, tóch w.el-onderhouden uitzag. „Luister eens, ^0/0 Godfried de Groot} meisje," zei hij zacht. „Hoe denk je ADOLPHE HAMBURGER, zelf over dat jongemensch ? Hij lijkt krachten van de „Kon. Vereenialng me een fatsoenlijke kerel. Ik heb af een der jongere Het Nederlandsch Tooneel".

Omi YAUCK flA6

,.

—27-

^"r^-^v^;^'-,'',

— '

„Rare wezens, d}e vrouwen," mompelde hij, onbewust beamend, wat alle mannen sinds de schepping hebben gezegd. „Rare wezens ... Dien middag reed Peter Mason de prächtige blauwe limousine van mevrouw de douairière Stevenson Manning over den bree4en witten weg, welke van de kust naar het dichtstbijzijnde dorpje voerde. Hij was nog niet ver van het Palacehotel, toen hij eet} jongeman, zonder hoed en beladen met een koffer en een zak golfsticks over den stoffigen weg zag sjouwen. Peter herkende oogenblikkelijk de lange beenen en het blonde krullende haar van Tommy Trent. Jenny's toekomstige verloofdfe dus I Wat deed Tommy in 's hemelsnaam op het heetst van den middag op weg naar het statipn, met al zijn hebben en houden bij zich? Peter minderde zijn vaart. „Wilt u misschien meerijdep, mijnheer Trent?" Tommy's jongensachtig sproetengezicht trok op in epn verheugden glimlach. „Als u mij naar het station wilt brengen, zal ik u eeuwig dankbaar zijn," pufte hij, zich het zweet van het voorhoofd wisschend. Hij legde zijn bagage in den auto en kw^m naast Peter zitten. „Ik ga eerder weg, dan ik oorspronkelijk van plan was," vertelde hij. „En de wagen van 't hotel was in gebruik. Bovendien, ik was blij, dat ik die uitgave al weer kan uitsparen. Die dvtrè hotels ruïneeren een mensch." Peter knikte. „Ja, dat zal wel." „'t Is allemaal prachtig, als je 't geld maar voor 't grijpen hebt, zooals mevrouw Stevenson," vervolgde Tommy. „Bevalt het u bij jiaar?" „O, ik ben heel tevreden," antwoordde Peter stijfjes. „Als u ooit buiten betrekking bent, dan komt u maar naar mij." — Hij zocht in zijn jakken. „Wij kunnen

Bce bekende beken filmartist Fritz Schulz zal in de rolprent ,,Dienst ist Dienst" de hoofdrol ho< vertolken. Harold Lloyd zal komenden herfst een film in Engeland vervaardigen. Onder ^egie van Robert Wohlmut zal Aenne Görling in de toonfilm „Gesangverein Sorgenfrei" optreden. Robert Stolz, de bekende componist, is door de Super Film als muzikale leider geëngageerd. Dr. Felix Günther, de ook hier te lande bekende dirigent, componeert de muziek voor de toonfilm „Keizerin Elisabeth van Oostenrijk", welke ondef regie van Adolf Trotz wordt opgenomen. De balletten in deze film worden door Jan Trojanowski ingestudeerd. De bekende Europeesche filmfirma Gaumont British zal te Hollywood een studio bouwen en aldaar fjlms gaan vervaardigen. Marianne Winkelttern, Trude Berliner en Ernst Verebes speelden onder regie van Eugen Thiele in de Aafa-füm „Mein Herz sehnt sich nach Liebe". De eerste werkelijke Orient-toonfilm is getiteld „Meluka, d« roos van Marakesch". Te Berlijn oogst deze film een geweldig suc-

altijd wel een goeden monteur-chauffeur, zooals u, gebruiken." Met deze woorden overhandigde hij Peter een kaartje, waarop stond: „Marchant& Co., handel in nieuwe en tweede-handsch automobielen." „Is u werkzaam bij deze firma, mijnheer Trent?" Tommy lachte kort.. „Ja, op een heel bescheiden manier. Jongste reiziger. Klein salaris met provisie. Ik verdien een droge boterham, maar dat is al een heeleboel tegenwoordig." Peter schaterde het bijna uit. Dus dit was nu die wonderbaarlijke Tommy, met de aristocratische familie, die haar neus zou ophalen voor het betaalde gezelschapsjuffertje van mevrouw Stevenson Manning! „U denkt zeker: Wat doe je dan in zoo'n chic, duur hotel?" polste Tommy. „Dat komt zoo, ziet u: ik had een aardig sommetje gewonnen met de loterij en toen besloot ik, dat ik dit nu eens zou besteden voor een échte vacantie." „Ik begrijp het," antwoordde Peter. „En is het naar uw zin geweest?" „Aan den eenen kant — ja," zei Tommy aarzelend. „Ik heb mij best geamuseerd. Maar aan den anderen kant — nee. Ik ben net lang genoeg gebleven om den boel te bederven." „Ach, werkelijk?" vroeg Peter beleefd. „Ja. 't Gewone liedje — een meisje, 'k Werd verliefd op haar en verloor er mijn hoofd bij. 't Is een absoluut hopeloos geval. Zij heeft hoopen geld, is van voornamen stand enzoovóort. Ik had niet den moed, het haar allemaal te vertellen. Daarom heb ik haar in een briefje mijn verontschuldigingen aangeboden en ben 'm gesmeerd." Peter was heelemaal in de war. Hij bereikte het station en hij zei onhandig: „'t Spijt mij voor u, mijnheer Trent." Tommy haalde zijn schouders op en gaf hem een hand. „Dank je wel voor het meerijden en

■

'

^

Examen gedaan en niet geslaagd

Kennis voldoende, maar te nerveus geweest. Waarom niet tijdig Mijnhardt's Zenuwtabletten gebruikt? Hierdoor blijft men kalm en helder van geest. Ze zijn verkrijgbaar bij Apoth. en Drogisten in kokers van 75 cent.

vergeet niet, dat je bij mij komt, als je geen baantje hebt. Adieu!"

„Ziezbo, nou weet je alles," zei Peter. Ze zaten aan het strand, op hetzelfde plekje als den vorigen dag en het was zeven uur in den morgen. „Hier heb je het adres; als je hem nog hebben wilt, is het nog niet te laat, kind." Hij overhandigde Jenny het kaartje, dat Trent hem had gegeven. Ze zat doodstil, de handen om de knieën gevouwen. „Het is lief van je, dat je 't mij verteld hebt. Peter," zei ze vriendelijk. „'t Is heelemaal niet lief," viel hij korzelig uit. „Als ik gehandeld had als een fatsoenlijke vent, had ik hem gisteren alles moeten vertellen over jou. Ik had hem niet moeten laten gaan — ik had hém naar jou moeten terugsturen." „En waarom deed ie dat dan niet?" vroeg Jenny onschuldig. „Dat weet je best. Omdat ik je zélf wilde hebben, al zóó lang!" Er heerschte even stilte. „Peter," zei het meisje toen, „vóór ik den brief van Tommy vond had ik al een briefje geschreven, waarin mijn antwoord stond. Hier, lees maar." Hij nam het blaadje papier aan en las: „Beste Tommy. Het was heel aardig van je om mij ten huwelijk te vragen. Maar ik vrees, dat ik „neen" zal moeten zeggen en ik denk, dat je daar heel blij om zult zijn, als jè de waarheid kent. In de eerste plaats ben ik niet, waarvoor je mij hield. Ik ben gezelschapsjuffrouw bij mevrouw Stevenson ces. De eerstkomende film, welke onder regie Manning en ik bezit geen cent, behalve van Joe May zal worden opgenomen, zal wat ik verdien. In de tweede plaats getiteld zijn „Giganten der Landstrasse". De heb ik ontdekt, dat ik van een anderen stof is ontleend aan de „Tour de France", man houd. Hij heeft mij nog niet geden bekenden wielerwedstrijd. Het scenario vraagd, maar ik geloof, dat hij het van schrijft Fred. A. Angelmeyer. plan is. Hij is chauffeur bij mevrouw Onder productieleiding van Marcel Heil-, Stevenson Manning." mann spelen Brigitte Helm en Gustav FröhPeter gooide het briefje opzij en nam lich een rolprent, getiteld „Gloria". Regie het meisje in zijn armen. voert Hans Behrendt. „Jenny, is het heusch waar? Wanneer Dr. Erich Fejer is door de Grecnbaum- ben je tot die ontdekking gekomen?" Fitïh als dramaturg geëngageerd. „Gisterenmorgen, Peter, toen je dat Onder regie van Reinhold Schünzel zal zei over Tommy, die bezwaar kon hebRenate Müller in de Ufatoon-film „Aben- ben tegen onze vriendschap. Ik besefte teuer mit loo P. S." optreden. Carl Zuck- plotseling, hoe vreeselijk het zou zijn mayer schrijft een scenario, dat door den-re- zonder jou. En dan was er nog iets —" gisseur G. W. Pabst verfilmd zal worden. Zij hield verlegen op. „Toe nu," Lissy Arna is door de Fransche filmfirma drong Peter aan. „Vertel me alles „Vandal en Delac" geëngageerd. maar." Ralph Arthur Roberts, Max Adalbert, „Weet je nog, dat" ik je gisteren een Henry Bender, Paul Heidemann en Hermann zoen gaf? Zoo heel even maar, op je Picha zullen in de toonfilm „So'n Wind- wang ? Nu, toen wist ik opeens, dat ik hund" optreden. van jöu hield en dat ik je wéér wilde Dr. Willi Wolff zal de toonfilm „Avon- kussen, niet zóó maar —" turen van heden" in scène zetten. „Nu, maar wat?"' Ernst Deutsch zal binnenkort aan een Jenny sloeg haar armen om Peters toonfilm medewerken. hals. „Maar zóó!" zei ze...

Er lag een met diamanten bezet miniatuurtje van „Gay Girl" in, bevestigd aan een lange platina speld. De tranen sprongen haar in de oogen, terwijl ze er naar keek. „Het is prachtig, Tony." „Ik wilde, dat je door iets aan de vlucht herinnerd werd," stamelde hij. Iets om haar aan de vlucht te herinneren, alsof ze die dagen ooit zou kunnen vergeten! „Ga nu mee, kindje," drong hij aan. „Je moet je trein halen." Op den terugweg werd zoo goed als geen woord gesproken. Tony keek recht voor zich uit en Linnie staarde naar haar gevouwen handen, in haar schoot. Er waren duizenden dingen, die ze hadden willen zeggen, maar niet kónden.... . Na een tijd, die Marylin een eeuwigheid toeleek, hadden ze Jay's zaak bereikt. En tuen betrapte het jongemeisje zich op een gioote inconsequentie: ze verlangde namelijk hartstochtelijk, dat dit oogenblik, hoe droevig het ook was, nog gerekt kon worden. Tony stapte evenwel dadelijk weer in en terwijl hij haar handje vast in de zijne hield geklemd, zei hij: „Van harte gelukgewenscht, Linnie Vergeet niet morgenochtend naar mijn „Gay Girl" uit te kijken." Den volgenden dag was het stralend, zonnig weer. Marylin had den ganschen nacht geen oog gesloten en toen ze de zonnestralen in haar kamer zag vallen, bedacht ze, dat ze alles wellicht beter had kunnen verdragen, indien de hemel grauw was geweest en de regen met stralen had neergeplast. Wanneer men ongelukkig is en het is heerlijk weer^ dan voelt men zich nog wanhopiger, want dan lijkt het alsof de zon den spot met onze ellende drijft Ze stond op en ging op een pouffe zitten voor het venster en steunde haar kin op haar hand. Jay kwam haar een kopje thee brengen. Ze droeg dezelfde zwarte zijden kimono, waarin Marylin haar zoo dikwijls in Londen had gezien. Er kwam een brok in haar keel en een nevel voor haar oogen O, hoe goed herinnerde ze zich nog dien eersten avond in haar flat! Jay had op de keukentafel gezeten en chocolade voor haar klaargemaakt. „Wat was ik toen nog bitter jong," dacht ze wanhopig. „En hoe voelt het bruidje zich?" vroeg Jay glimlachend, terwijl ze op den rand van het bed ging zitten. Marylin keerde het zonlicht den rug toe en keek haar nicht aan. „Natuurlijk straal ik van geluk. Wat dacht je anders?" Jay ham haar met onderzoekende blikken op en dacht bij zichzelf: „Het draait op een reusachtig fiasco uit. Waarom trouwt ze in 's hemelsnaam met

wou, dat Gerry hier was! Hij kan in sommige opzichten zoo handig en fijngevoelig zijn!" Indien de afwezige Gerry die gedachte v an zijn vi ouw gekend had, zou hij zonder twijfel uiterst verbaasd hebben gestaan. „Luister eens goed naar me, Linnie; als je het gevoel hebt, dat je verkeerd doet, dan is het nog niet te laat, kindje." Waarop Marylin uiterlijk volmaakt kalm zei: „Vader zou de bruiloftslunch toch moeten betalen, zoodat we die even goed kunnen nuttigen. Bovendien," voegde ze er met een sarcastisch lachje aan toe, „ben je niet een tikje sentimenteel. Jay?" „Sentimenteel? Ik?" „Dat ben je zonder twijfel. Indien dit niet het geval was, dan zou je moeten toegeven, dat alles beter is dan een oude vrijster te worden." „Maar Linnie je geeft totaal niets om Brynmor," protesteerde Jny haastig.

E«n

Het meisje antwoordde niet, doch zat bewegingloos voor zich uit te staren. Het zonlicht speelde met haar blonde haar en hulde haar kopje in gulden gloed. Ineens kwam ze met een ruk overeind en greep naar haar spons en handdoek. „Ik ga nu 'h bad nemen. Jay. Tot straks." Jay's laatste opmerking bleef onbeantwoord. „En tóch weet ik zeker, dat ze niets om hem geeft," mompelde de jonge vrouw, terwijl ze de kamer verliet. Het was tien minuten voor tweeën en alle gasten waren verzameld. Kolonel Wittamore zat stijf en stram naast Marylins tente in de kerk, en hij plukte zoo nu en dan zenuwachtig aan zijn grijze snor. Het was een ware verlichting voor den ouden man, dat Marylin van behoorlijke familie v/as. Haar vader was weliswaar geen hoofd-officier, maar dat kwam er minder

me^s^p ©p, go^ ,

- 29 —

;

■•;'■

ƒ'.

^^^^^^ ■■.?*"■.:

op aan. De familieleden konden er ook mee door, oordeelde hij. Het was een zegen geweest, dat zijn jongen nog bijtijds aan de klauwen van die roodharige danseres had kunnen ontkomen. Met dergelijke meisjes 'trouwt mea niet; dat was uitgesloten. Marylins zusjes, in 't lichtlila gekleed met bouqetten rose rozen, stonden in het portaal van de kerk op Linnie te wachten, die door haar 'vader vergezeld werd. Brynmor en de bruidsjonker, een zekere Tomson, wachtten ook reeds. Brynmor zag er opvallend knap uit, doch was hoogst zenuwachtig. Dokter Leslie transpireerde hevig en v/as van opinie, dat een trouwpartij érger is dan een moeilijke operatie. En hij was zich er maar al te zeer van bewust, dat zijn pak te nauw was en hij hoopte, dat er in 's hemelsnaam geen naad zou barsten. Waar zat Marylin toch? Op dat oogenblik kwam zijn oudste dochter de trappen af. Ze was een symphonic in wit en goud. Jay had het toilet speciaal voor haar ontworpen. Haar goudblond haar krulde onder den sluier uit; om haar slanke middel sloot een gouden gordel en ze droeg schoentjes van dezelfde kleur. Haar vader bracht haar naar het rijtuig. „Voortmaken, kindje. Anders komen we te laat." Marylin schudde haar hoofd en er was een eigenaardige uitdrukking in haar oogen. „Nog niet, nog niet," mompelde ze. „Waar kijk je naar?" vroeg de oude heer verbaasd. Marylin antwoordde niet en staarde naar den hemel. En toen ontdekten ze beiden „Gay Girl". Een kreet van triomf ontsnapte aan haar lippen. „Hij heeft woord gehouden. Hij is gekomen." „Gay Girl" cirkelde laag over een aan Marylins huis grenzend weiland en haar vleugels sti aalden als zilver in het heldere zonlicht. En toen begon de machine letters te vormen, die Marylin duidelijk kon lezen. Eerst kwam een: G, daarna E-L-U.... Hij was juist bezig de „K" te vormen, toen er opeens iets gebeurde. „Gay Girl" schoot loodrecht naar beneden en kwam op het weiland terecht. Een oogenblik stond Marylin als aan den grond genageld, te verschrikt om zich te kunnen bewegen. Onmiddellijk daarop had ze echter haar sleep opgenomen en rende naar het weiland. .. . Dokter Leslie probeerde haar nog tegen te houden en trok aan haar arm. „Marylin.... kindje, de gasten., het huwelijk.." biacht hij ademloos uit. Oaat Je

,_ dochter nog ,#''v éltyd met * William? J

Marylin maakte zich met een ruk los en rende door. „Wat maal ik om een huwelijk als Tony.. dood is?" En terwijl ze als een hinde wegvloog, herhaalde ze onafgebroken bij zichzelf: „O, goede hemel, laat hem leven! Tony mag niet sterven! Tony.... Tony...." De klok van den kerktoren liet twee slagen hooren. De gasten werden onrustig en Brynmor was nu merkbaar zenuwachtig. Hij was voor het jonge meisje echter niets anders aan een vage geestverschijning.... geen werkelijk mensch.... geen man.... niets dan een geestverschijning, welke ze kon ontloopen. Al haar gedachten waren bij Tony en zijn „Gay Girl". Toen ze een twintigtal meters van de plek, waar hij was' neergekomen, vandaan was, slaakte ze een kreet van vreugde. Op cat moment was Tony namelijk druk bezig — op zijn bekende manier vloekend ea sputterend — vanonder het vliegtuig tevoorschijn te kruipen. Weliswaar bewoog hij zich langzaam en pijnlijk, doch.... gi oote hemel.... hij leefde.... hij leefde! Ze sloeg haar armen om zijn hals en legde haar wang tegen de zijne. En intusschen fluisterde ze telkens zijn naam. „O, mijn eigen lieveling Mijn eigen jongen," kreunde ze. Ze kuste hem en toen begon Tony hear te kussen. Zijn linker arm was zwaar geblesseerd, doch de rechter rustte op haar schouder en "met een bijna woest gebaar schoof hij den bruidssluier naar achteren, zoodat hij haar op oogen, haren en mond kon kussen. „Linnie.... mijn allerliefste...." Hierop werd hij ineens erg verlegen en om dat te verbergen, begon hij haastig over „Gay Girl" te spreken. „Ik raakte ineens in de war," vertelde hij. „Ik denk, dat ik een beetje moe was.... Ik heb den heelen nacht niet geslapen." „Ik houd zooveel van je," zei Marylin opnieuw, terwijl ze zich nog vaster tegen hem aandrukte. En daarna begon ze van geluk te huilen en het bloed van een wonde aan zijn wang bevlekte haar trouwjapon. Het kon haar evenwel niet schelen, want ze had a! dadelijk een hekel aan die japon gehad. Tony, die er blijkbaar niet erg naar aan toe was, kon niet nalaten, hoewel dé omstandigheden hoogst ernstig en tragisch waren, eén grapje te maken. „Het is een eenigszirvs vreemde houding voor een bruid op haar trouwdag. Vind je ook niet?" „Ik trouw vandaag niet," gaf Marylin op beslisten toon te kennen. „Tenzij.... jij misschien een speciale volmacht in je zak hebt." Tony moest toegeven, dat hij hieraan

Wanneer

Doet meer voor Uw haar! niet gedacht had, maar gaf als excuus op, dat de beeren, die op een bruiloft genoodigd zijn, gewoonlijk niet met dei gelijke dingen in den zak rondloopen. „Of gebeurt zooiets tegenwoordig soms wel?" vroeg hij glimlachend. Even later vroeg hij wat Brynmor er wel van zou denken. „Dat laat me ijskoud. Hij is nooit van eenige beteekenis voor me geweest," mompelde Linnie. „En „Gay Girl" is voor mij van geen beteekenis meer," zei Tony. Marylin begreep, dat ze de vliegmachine thans volmaakt verslagen had!

Alleen een regelmatige verzorging houdt Uw haar gezond en ;nooi! Wascht het elke week eenmaal met Zwartkop Shampoon en spoelt het na met Haarglans, dat gratis aan elk pakje is toegevoegd! Haarglans verfrischten versterkt het haar en geeft het den natuurlijken mooien glans! Zwartkop is de eenige Shampoon met Haarglans — dus om deze reden onontbeerlijk voor U!

Brynmor hield zich uitstekend. Jay biacht hem van den stand van zaken op de hoogte en ze vond, dat hij zich zeer eigenaardig had gedragen. „Ik hoop, dat Marylin gelukkig zal worden met Tony," zei hij, voordat hij met zijn vader vertrok. „En je kunt haar zeggen, dat ik volstrekt niet boos ben om hetgeen er vandaag gebeurde," voegde hij eraan toe. „Groote goedheid!" dacht Jay bij zichzelf. „Eigenlijk is hij toch een reysachtige sufferd, w^int een ander zou in zijn plaats Tony een aframmeling gegeven hebben. Ik heb altijd wel gedacht, dat die jongeman te temperamentloos was om wérkelijk van een vrouw te kunnen houden." „Ik beloof je plechtig, dat ik na ons huwelijk nooit meer zal vliegen, liefste," zei Tony, voordat ze drie weken later het stadhuis binnenstapten, waaruit ze als de heer en mevrouw Anthony Oswald Titherington terugkeerden. Marylin glimlachte als eenig antwoord. . „Waarom lach je?" vroeg Tony boos. „Je moet toch weten, dat ik mijn belofte zal houden? Heb je ooit van me gemerkt, dat ik onbetrouwbaar was?" ,',Nooit, lieveling," zei Marylin. Ze kuste hem haastig en zei toen, dat hij een gekke domoor was. Ze vond het niet noodig dit gezegde nader te verklaren. Doch ze gaf Jay een Knipoogje, en Jay wenkte op dezelfde manier terug. Had Marylin „Gay Girl" niet verslagen? Juffrouw Titherington snoof hoorbaar en zei: „Ga nu alsjeblieft gauw naar binnen, onmogelijk menschenpaar. Ik zal er voor zorgen, dat jullie nu tenminste een behoorlijke trouwpartij hebben ... ."

Intusschen, wanneer Uw haar te vet geworden is wanneer U haast hebt en toch goed gekapt en verzorgd verschijnen wilt, gebruikt dan Droogshampoon in de bekende achthoekige doos. Dan is Uw haar in 3 minuten ontvet, glanzend en zit prachtig!

ZWARTKOP SHAMPOON DE SHAMPOON MET HAABOLANS VOOR NEDERLAND EN KOLONIËN: C. F. VAN DIJL & ZOON, DORDRECHT

Dr. H. Nanning^s Kinadruppels het aangewezen middel bU: BLOEDARMOEDE, BLEEKZUCHT, MA LARIA, GEBREK AAN EETLUST, ENZ Men lette op den naam „Dr. H. Nann/nfr" buiten op de roode doos en op den flacon.

De prijzen zijn door den Staat gegarandeerd.

gaat door de

HAMBURGER STAATSLOTERIJ [EERSTE TREKKING: 9 en 10 Juli *^^*i ^»^^^^w^^

Verkrijffbaar bij alle Apothekers en

Drogisten.

Van 80000 Loten zullen in 6 klassen op 32513 prijzen vallen, verder 8 groote premies, zoodat de kans op winnen zeer gunstg is. Uitgeloot zullen worden ■

11 Millioen 459.779 Reichsmark

jHIER HEEFT U EEN AFBEELDING VAN DE BEROEMDE OP

Een zoo gunstige gelegenheid, door deze geldloterij spoedig 'n vermogen r^k te worden, mag —vooral in dezen tijd — niemand laten voorbügaan. Hoogste prijs in het gelukkigste geval

750.000 Reichsmark

ölM[M@M9D = ^|gT!lliCEILEIM

's Morgens en 's avonds g-e bruikt voor het wasschen van het gezicht, zult U ' spoedig bemerken.

. denkt zU er ,-~^ over te . jy gaan trouwen ?

De Weg naar Pijkdom

PRIJS f 1.30

- HET MELKDIEET VOOR DE HUID

EINDE

Grootste prijs in het gelukkigste geval 750.000 Uelchsmark.

dat Uw teint gezond. Uwe huid zacht, gaaf en stevig wordt en kleine huidaandoeningen verdwijnen.

Af en toe. *

Hoofdprijzen en Premiën Reichsmark:

300,000 200,000 150.000

100,000 90,000 80,000

70,000 60,000 50,000

45,000 40,000 35.000 enz.

Prijs per lot voor de Te klas, met inbegrip van porto en trekkingslijst: Reichsmark: of Gulden:

Geheel Lot Half Lot 34.50 17.50 20.50 10.50

Kwart Lot 9,5.40

^r.K1^« 0 e5bll-,fi,n alle klassen dezelfde. Officieel trekkingspl an wordt gratis toegezonden. Verzending der loten tegen vooruitbetaling ir, geld per aangeteekenden brief of per postwissel, desgewenscht ook onder ;Z£OUrS- i?aar de e/rstvolgendeP trekking ree
Samuel Heckscher senr.

Hamburg 408

v^L — 31

Gelieve te zenden Naam: Adres: •■—

DAILY MIaooa'

Dammtorstrasse 14 Hier afknippen. Bestelbrief. lot è

Reichsm. Gulden.

het bedrag k Fl. verzonden per postwissel, ingesloten in bankpapier. Gelieve bedrag per rembours te heffen. - Niet gewenschte doorhalen.

f

^"

m

TERJAARDAGE WOORDEN EN MUZIEK VAN GUUS BETLEM Jr.

Tien JAAK-.O,]Ana ae.Ae..xlienti}d, je knjdteeM hee..le...bo€l,

Zn je m&a zit..ten

MMHHHMBHföj«. v-j^TV

^

héél dendA^, in een ver.j&ien.den ètoel.'

Je

vriendjes kernen al-.le.mdiiVola.ii

■L-li^Vi

's,m\d.dxa$op d* thee,

Xn breii-
^ 11 i s W'|j:^^^ ¥

ï :

^

^

^

J o

^^

3

^

Dan komt de tijd - je voelt je al Dan word je ... twintig jaar. Je benf nieuwsgierig, wat je krijgt. En vfel vooral... van „haar" I En 's avonds is 'r een reuzefuif. Komt héél dat leuke steil Het zal een bende worden, noul Papa betaalt het wel....

Dan word je veertig jaren oud. De „kracht" van je bestaan. Hoewel de laatste jaartjes toch Héél hard nog zijn gegaan. Je vrouw, je jongens, maken je Dien dag dan tot een féést. Daar, o gelukkig! geen slagen nog Je deel reeds zijn geweest...

Dan ... dertig jaar... Je jongste zegt Een leutig versje op. Je vrouw komt je verrassen met Een stok met zilv'ren knop. „'k Hoop, dat j'm leuk vindt, want het was De mooiste, dien ik zag..." „En opk de duurste," denk je, daar J'm zélf betalen mag I

Maar als je vijftig jaren wordt. Dan...«is 't zoo leuk niet meer 1 Dan gaat het gauw bergafwaarts, hoor I Elk jaar een stootje meer... f Nóg erger wordt het, als je dan Zoo zestig jaartjes schrijft. Maar... mensch, onthoudt II Nóóit ben je oud Als 't hart maar jeugdig blijft!

MAISON ODIOT 7 Fabriek van Artistiek Zilverwerk Gevestigd in

7690

PLACE DE LA MADELEINE. PARIJS Specialiteit voor geschenken in zilver en verzilverd metaal

GROOTE KEUZE IN KUNSTVOORWERPEN UITGEVOERD NAAR ONTWERPEN UIT ELKE STIJLPERIODE Red. en Adm.: üalgewater 22. Leiden. Tel. 760 Postrekening 4188U

VerschUnt wekelijks — PrUa per kwartaal f 1.95

2T JU

..