Hoofdstuk 8 DE WEG NAAR BEVRIJDING

De oorlog tegen de heiligen – hoofdstuk 8 – De weg naar bevrijding   Hoofdstuk 8  DE WEG NAAR BEVRIJDING  

  Vrijwel zonder uitzondering heeft men verondersteld, dat de enige manier om af te  rekenen met demonische gebondenheid is het uitwerpen van demonen door een  gelovige, die door God daartoe speciaal is toegerust. Maar de feiten wijzen uit, dat deze  aanpak niet altijd werkt, want de diagnose kan kloppen, maar de grond kan niet  uitgeworpen worden. En als de grond niet wordt aangepakt, kan er in de meerderheid  van de gevallen geen volledige bevrijding plaatsvinden of verandering zichtbaar worden.  In andere gevallen kan het zijn dat de boze geest ogenschijnlijk weg is, maar men mag  niet de conclusie trekken dat de persoon in kwestie nu helemaal vrij is, want mogelijk is  er alleen een bepaalde manifestatie verdwenen, en het is heel goed mogelijk dat er nu  een andere manifestatie optreedt; misschien geen zichtbare of een die makkelijk  waargenomen of ontdekt kan worden, maar wel herkenbaar voor iemand die heeft  geleerd onderscheid te maken tussen de werking van boze geesten, van mensen of van  God. Ook is het mogelijk een tijd lang een bepaalde manifestatie te onderdrukken en die  niet helemaal kwijt te raken; en dezelfde manifestatie kan zich telkens weer voordoen in  een andere vorm, of de grond moet worden aangepakt. In sommige gevallen, waar de  bezetting zo duidelijk is dat de ware persoonlijkheid van het slachtoffer vrijwel volledig  is aangetast, kan de bevrijding onmiddellijk zijn: maar de indringer heeft zich zo subtiel  verborgen in het denken of het lichaam van het slachtoffer dat hij nauwelijks te  onderscheiden is van de persoon zelf, en wel verborgen in een toestand of vorm,  ogenschijnlijk natuurlijk of lichamelijk, zodat de bevrijding niet verkregen kan worden  door de boze geest alleen maar uit te werpen, maar doordat het denken waarheid  ontvangt en de wil van de persoon in kwestie de grond actief weigert en verstoot. (Voor  een uitvoerige behandeling van het begrip 'grond': zie de eerste 7 hoofdstukken.)  De  allereerste stap naar bevrijding is kennis van de waarheid over de bron en de aard van  de ervaringen die de gelovige gehad heeft sinds zijn eerste kennismaking met het  geestelijke leven, die misschien wel verwarrend waren of waarvan de gelovige met  diepe overtuiging heeft aangenomen dat ze van God waren.    BEVRIJDING VAN "MISLEIDING" IS ALLEEN MOGELIJK DOOR ERKENNING EN  AANVAARDING VAN DE WAARHEID.    En dit onder ogen zien van de waarheid als het gaat om bepaalde geestelijke of  'bovennatuurlijke' ervaringen, betekent een vlijmscherp mes voor iemands zelfrespect  en trots.    DE VERNEDERING VAN DE PERIODE WAARIN DE MISLEIDING WORDT OPGEHEVEN    Er is een heel diepe toewijding aan de waarheid voor nodig, en God wil dat die  toewijding in het hart van Zijn kinderen regeert, wil een gelovige even gemakkelijk een  waarheid kunnen aanvaarden die diep insnijdt en vernedert, als een waarheid die  prettig is om te horen. Het openen van de ogen is pijnlijk voor de gevoelens, en de  ontdekking dat hij misleid is, is uiterst pijnlijk voor iemand die ooit gedacht heeft dat hij  'gevorderd', of zo 'geestelijk', en zo 'onfeilbaar' was in de zekerheid waarmee hij de  Geest van God heeft gehoorzaamd.  "Maar hij was toch zo gevorderd?" Ja, in zekere mate,  meer dan de 'zielse mens', maar hij had niet het doel bereikt dat hij gedacht had, want hij  was de reis op het geestelijke vlak nog maar net begonnen. Het einde van niveau 1 is pas  het begin van niveau 2. Dus heeft hij slechts een leugen geloofd over zichzelf en zijn 

 

1 

De oorlog tegen de heiligen – hoofdstuk 8 – De weg naar bevrijding  ervaring. Hij was niet zo 'gevorderd' als hij dacht. Dan dringt de waarheid tot hem door  en dat is niet prettig. Het is niet gemakkelijk volledig te verwerpen wat hij eens met  zoveel overtuiging geloofde.  Maar: "Was hij niet geestelijk?" Hij had misschien  geestelijke ervaringen, maar dat maakt iemand nog niet 'geestelijk'. De geestelijke mens  is iemand die leeft in, en geregeerd wordt door zijn geest, en die zijn eigen geest en de  samenwerking met de Geest van God begrijpt. Een gelovige is nog niet 'geestelijk' ook al  heeft hij een geweldige ervaring gehad tijdens zijn EERSTE KENNISMAKING MET HET  VLAK VAN DE GEEST.    DE ONTDEKKING VAN DE WAARHEID OVER MISLEIDING    Zij die misleid zijn, hebben beslag gelegd op een positie waar zij geen recht op hadden,  want wanneer de waarheid haar intrede doet, ontdekken zij dat zij niet zo gevorderd,  noch zo geestelijk en ook niet zo onfeilbaar waren als zij dachten. Zij hebben hun geloof  over hun eigen geestelijke toestand op veronderstellingen gebouwd, en geen twijfel  toegelaten, dat wil zeggen, echte twijfel, zoals een uitspraak in twijfel te trekken die later  een leugen blijkt te zijn; maar de dag komt dat de twijfel aanvangt, en hun huis van  onfeilbaarheid wordt neergehaald. En dan weten zij dat wat zij voor een gevorderde  ervaring hielden, nog maar een begin was en dat zij nog maar op de rand van de ware  kennis stonden. Dit is de waarheid aan het werk. In de plaats van onwetendheid komt nu  ware kennis; en in de plaats van misleiding, waarheid. Onwetendheid, leugen en  passiviteit; op deze drie pijlers bouwt de vijand zijn bolwerken en hij bewaakt en  gebruikt ze onopvallend. Maar de waarheid haalt ze neer.  Doordat de waarheid  binnenkomt, moet de mens ertoe gebracht worden zijn toestand te erkennen, en wel als  volgt:  Ik geloof dat het MOGELIJK is, dat een christen misleid en bezet kan zijn door  boze geesten.  Het is mogelijk, dat IK misleid ben.  IK BEN misleid door boze  geesten.  HOE KOMT HET, dat ik misleid ben?    Dan moet die christen onder ogen zien  dat 1) er grond in zijn leven bestaat, en 2) hij op zoek moet gaan naar kennis over wat  die grond is.  Wil die gelovige de grond ontdekken, dan moet hij eerst een goed beeld  krijgen van wat 'grond' is, want heel licht zal hij misleid zijn en toeschrijven aan  bezetting ('Bezetting' = possession, gedemoniseerd om het met een Vernederlandst  woord te zeggen; in het Grieks staat er 'daimonizomai = gedemoniseerd', en niet  bezetenheid) wat iets anders is, of het omgekeerde: bezetting aanzien voor iets anders.  Hij kan gewone strijd, d.w.z. de eeuwige strijd in de geest tegen de machten der  duisternis, verwarren met strijd die voortkomt uit bezetting. En als de misleiding en  bezetting al lang duren, dan kunnen de machten de gelovige zover krijgen dat deze hun  werk in hem verdedigt, en door hem heen met volharding vechten om de oorzaak van de  misleiding te verbergen, waardoor het niet als hun werk ontmaskerd wordt. Zo  bewerken zij dat de gelovige hun zijde kiest en voor hun vecht, zodat zij hun grip kunnen  behouden, ook nadat hij zijn toestand heeft begrepen en oprecht naar bevrijding  verlangt. Daarbij is een van de grootste hindernissen de houding die de gelovige heeft  aangenomen tegenover geestelijke ervaringen die hij maar zeer node wil onderzoeken,  of waar hij geen afscheid van wil nemen.    DE GEESTELIJKE BASIS VOOR VERLOSSING DOOR DE OVERWINNING VAN GOLGOTHA    De Bijbelse basis voor het ontvangen van verlossing is de waarheid van Christus' volle  overwinning op Golgotha, waardoor de gelovige VERLOST KAN WORDEN VAN DE  MACHT VAN ZOWEL SATAN ALS DE ZONDE, maar let wel: de overwinning die daar 

 

2 

De oorlog tegen de heiligen – hoofdstuk 8 – De weg naar bevrijding  behaald werd, kan alleen ten volle toegepast worden naarmate men zich houdt aan de  Goddelijke wetten. Wanneer de misleidingen van satan herkend worden en de wil van  de persoon in kwestie vastberaden wordt om zich hiertegen te verzetten, kan hij op  basis van Christus' werk op Golgotha (zie Romeinen 6:6‐13, Kolossenzen 2:15,  1 Johannes 3:8 en andere Schriftgedeelten), zijn bevrijding van deze werkingen van de  duivel door middel van misleiding en bezetting opeisen.  Zoals er verschillende gradaties  van misleiding en bezetting zijn, zo zijn er ook gradaties van bevrijding, afhankelijk van  het begrip dat de gelovige hiervan heeft en van zijn BEREIDHEID HEEL DE WAARHEID  OVER ZICHZELF en alle grond die hij de vijand gegeven heeft onder ogen te zien.  Terwijl  hij hiermee bezig is, moet de gelovige een onwankelbaar begrip hebben van zijn status  in Christus, zoals hij vereenzelvigd (één geworden) is met Hem in Zijn dood aan het  Kruis, en van zijn eenheid met Hem in Zijn plaats op de Troon (Efeziërs 1:19‐23; 2:6), en  moet hij zich met een vaste greep in geloof aan het "Hoofd" (Kolossenzen 2:19) houden,  als Degene die hem door Zijn Geest genade (Hebreeën 4:16) en kracht geeft om de grond  in zijn denken en lichaam, die hij de vijand door onwetendheid verleend heeft, terug te  winnen. Want de mens moet zelf HANDELEN om van zijn passiviteit af te komen; hij  moet de INSTEMMING, die hij zelf aan machten der duisternis om binnen te komen  gegeven heeft, herroepen, en met zijn eigen wil eisen, dat zij vertrekken van de plaats  (Efeziërs 4:27) die zij door bedrog verkregen hebben. Aangezien God niet in zijn plaats  zal handelen bij het terugwinnen van de normale toestand van de uiterlijke mens, en ook  niet zijn keuzes voor hem zal maken, moet hij zelf vanaf de overwinningsgrond van  Golgotha zijn vrijheid opeisen.  Als wij er dan van mogen uitgaan, dat de gelovige heeft  ontdekt, dat hij het slachtoffer is van misleidende geesten, wat zijn dan de persoonlijke  stappen op de weg naar de vrijheid? In het kort gezegd:  erkenning van de  misleiding;  het weigeren van de grond;  een standvastig gevecht tegen alles dat  bezetting inhoudt;  op zijn hoede zijn voor uitvluchten;  de ontdekking van alle gevolgen  van bezetting; en  een onderscheid van de resultaten van deze daden. Want de gelovige  moet leren de tekenen te lezen van de vrijzetting, evenals de symptomen van bezetting,  om te zorgen dat hij niet opnieuw door de tegenstander misleid wordt.            Wij geven  in de vorm van kolommen een aanvulling van de kolommen op pagina 102 (van het  originele boek). Daar hebben wij behandeld hoe de gelovige is misleid; deze lijst  behandelt de weg naar bevrijding.    KOLOM 1: HET IN TWIJFEL TREKKEN VAN DE ERVARING     Wij kijken eerst naar de lijst in kolom 1.  (1) HET IN TWIJFEL TREKKEN VAN DE  ERVARING, of de "manifestatie", die mogelijk niet van God is. Wij kunnen niet genoeg  benadrukken, dat de eerste twijfel niet mag worden uitgedoofd, en dat die eerste twijfel  ook niet genegeerd mag worden, want de "twijfel" is in feite de eerste aanwijzing, dat de  waarheid tot het denken is doorgedrongen, en dit is dus de eerste stap naar bevrijding.  Er zijn er die onmiddellijk de eerste twijfel de kop indrukken, uit angst dat zij aan "God  twijfelen", en daardoor hun denken afsluiten voor de eerste lichtstraal die hen naar de  vrijheid kan leiden. Zij zien die twijfel aan voor verzoeking en weerstaan die, maar het  onderscheid tussen ware en verkeerde, tussen goede en slechte, "twijfel" zien zij over  het hoofd. Dit vindt zijn wortel in het denken van de meeste christenen, die alleen maar  kwaad zien in woorden als "beoordelen", "bekritiseren", "twijfelen", en "vijandschap",  "haat", "ongeloof", enz.; allemaal instellingen en handelingen die zij voor verkeerd  houden, terwijl zij goed of verkeerd zijn al naar gelang de bron in de geest of de ziel, en  in relatie tot hun oogmerk; bijvoorbeeld, "vijandschap" tegen satan is door God gegeven 

 

3 

De oorlog tegen de heiligen – hoofdstuk 8 – De weg naar bevrijding  (Genesis 3:15), "haat" voor de zonde is goed, en "ongeloof" tegenover  geestesmanifestaties wordt ons opgedragen tot op het moment dat de gelovige zeker  weet waar zij vandaan komen (1 Johannes 4:1).  Aan God twijfelen, d.w.z. Hem niet  vertrouwen, is zonde; maar twijfelen aan bovennatuurlijke manifestaties is niet meer  dan een beroep doen op de vermogens, die door alle geestelijke gelovigen gebruikt  moeten worden om te onderscheiden tussen "goed" en "kwaad". De diepe twijfel aan  sommige bovennatuurlijke manifestaties is daarom geen "verzoeking", maar wel de  Heilige Geest die het geestelijke onderscheidingsvermogen aanwakkert volgens 1  Korintiërs 2:15, "Maar de geestelijke mens beoordeelt‐‐d.w.z. "onderzoekt"‐‐alle  dingen", en zo worden de dingen van God "geestelijk onderscheiden" (Statenvertaling).    WANNEER DE GEEST VAN GOD WERKT, ZIJN ER GEEN "TEGENSTRIJDIGHEDEN".    Over het algemeen is het zo dat "twijfel" voor het eerst tot het denken van de mens  doordringt als 1) iemand anders ons op de waarheid wijst, of 2) er doet zich een  onvolkomenheid voor in de ervaring, die de aandacht van de gelovige trekt. Bijvoorbeeld  als er een kleine tegenstrijdigheid optreedt in een bovennatuurlijke manifestatie, die op  het eerste gezicht van Goddelijke oorsprong leek te zijn, die verwarring veroorzaakt in  de ziel. En aangezien er onmogelijk tegenstrijdigheden kunnen zitten in de werkingen  van de Heilige Geest, Die de Geest der waarheid is, is één enkele tegenstrijdigheid  voldoende om een leugengeest vast te stellen. Men mag deze fundamentele waarheid  niet uit het oog verliezen. Een gelovige verklaart bijvoorbeeld onder invloed van  bovennatuurlijke "kracht"‐‐waarvan men veronderstelt dat die van God komt‐‐dat  iemand die ziek is naar Gods voornemen zal herstellen, maar de zieke sterft. Dit is een  tegenspraak die ten volle onderzocht moet worden, en niet aan kant geschoven mag  worden als iets wat nu eenmaal "onbegrijpelijk is"; want het bovennatuurlijke element  in de verklaring kan niet van Gods Geest afkomstig zijn, Die in Zijn openbaring van Gods  Wil niet van de waarheid kan afwijken.  Kinderen van God krijgen de duidelijke opdracht  de geesten te beproeven (1 Johannes 4:1), evenals alle dingen te "toetsen" (of  "beproeven"; S.V.) en vast te houden aan al het "goede" (1 Tessalonicenzen 5:21) om op  die wijze te onderscheiden tussen "de Geest der Waarheid" en de "geest der dwaling";  "vermaan ... in alle lankmoedigheid" (2 Timoteüs 4:2; S.V.). De veiligste weg is  vraagtekens te plaatsen bij alle dingen en iets pas te aanvaarden wanneer er een  volledig onderzoek heeft plaatsgehad, en dit is in de verste verte niet twijfelen aan Gods  trouw en liefde, en ook alleen dat laatste is zonde.            TOEGEVEN DAT ER MISSCHIEN MISLEIDING IN HET SPEL IS    (2) TOEGEVEN DAT ER MISSCHIEN MISLEIDING IN HET SPEL IS, is de tweede stap om  de waarheid tot het denken te laten doordringen, maar in sommige gevallen kan deze  stap gezet worden nog voordat er twijfel rijst. Toegeven dat de mogelijkheid bestaat dat  men misleid is‐‐of zich vergist‐‐bij elk aspect van een nieuwe ervaring of daad, of zelfs  maar kijk op de waarheid, is echt een mogelijkheid die door elke gelovige erkend moet  worden; en dan is de misleiding van de vijand zo subtiel, dat dan de houding van vrijwel  iedereen er een is van: 'anderen' staan misschien bloot aan misleiding, maar ikzelf zeker  niet.  Deze zekerheid dat men zelf een uitzondering vormt, is zo diep geworteld bij  degenen die nog het duidelijkst misleid zijn, dat de grootste strijd bestaat in het  aanvaarden van die ene gedachte dat men zelf op enig punt mogelijk misleid is. De  gelovige lijkt gewapend met een onwankelbare zekerheid dat, ook al zijn anderen 

 

4 

De oorlog tegen de heiligen – hoofdstuk 8 – De weg naar bevrijding  misleid, hij zelf dat zeker niet is: hij "ziet de splinter in het oog" van zijn broeder, en is  blind‐‐blind voor de "balk" in zijn eigen oog. Maar een open oog voor de waarheid  zegt:"Waarom ikzelf niet net zo als anderen? Is het niet mogelijk dat mijn zekerheid dat  ik veilig ben, een misleiding van de vijand is, net zo goed als de misleiding die ik in  anderen zie?"  Wij kunnen hier misschien ingaan op de reden waarom alle gelovigen  moeten toegeven dat het mogelijk is, dat zij door bedrieglijke geesten misleid kunnen  zijn.    HET FUNDAMENTELE FEIT VAN DE ZONDEVAL    Het belangrijkste feit dat elk mens moet erkennen is de volledige en totale vernietiging  van de eerste schepping bij de Zondeval, toen de Eerste Adam het vergif van de slang  toeliet, dat zijn hele wezen onherstelbaar verdierf. Het feit van het totale verderf van het  menselijk ras als gevolg hiervan wordt onmiskenbaar in het Nieuwe Testament  geleerd:  " ... den ouden mens, die verdorven wordt door de begeerlijkheden der  verleiding ..." (Efeziërs 4:22; S.V.)  " ... verduisterd in het verstand, vervreemd zijnde van  het leven Gods, ... " (Efeziërs 4:18; S.V.)  " ... Onder dewelke ook wij allen eertijds  verkeerd hebben in de begeerlijkheden onzes vleses, doende den wil des vleses en der  gedachten; en wij waren van nature kinderen des toorns, gelijk ook de anderen ... "  (Efeziërs 2:3; S.V.)  Dit is de beschrijving die de apostel Paulus geeft van het gehele  menselijke ras, heiden en Jood, farizeeër en tollenaar; in allen, zei hij, bewerkte " ... de  overste van de macht der lucht de geest die nu werkt in de kinderen der  ongehoorzaamheid ... "  Deze feiten uit Gods Woord, en de realiteit van de verblinding in  het denken (2 Korintiërs 4:4), en de verdorven staat van elk menselijk wezen, zijn de  ENIGE BASIS WAAROP DE WAARHEDEN DIE WIJ IN DIT BOEK OVERWEGEN,  BEGREPEN KUNNEN WORDEN, EN DE WAARHEID ERVAN BEWEZEN KAN WORDEN, IN  ERVARING EN PRAKTIJK.    HET TOEGEVEN VAN DE MOGELIJKHEID VAN MISLEIDING IS LOGISCH EN REDELIJK    Het tweede fundamentele feit, dat logisch voortvloeit uit het eerste, is dat er maar twee  mogelijkheden zijn: ofwel de wedergeboorte betekent dat de gelovige zonder zonde is  en op dit moment een opstandingslichaam heeft, ofwel elk onderdeel van een gelovige  dat nog niet vernieuwd is door de verlossing op Golgotha en bevrijd is van de gevolgen  van de Zondeval, BETEKENT GROND VOOR DE MOGELIJKE INGANG EN BEZETTING  DOOR MISLEIDENDE GEESTEN. Aangezien de Schrift niet duidelijk leert dat een gelovige  op dit moment al absoluut zonder zonde is en een opstandinglichaam bezit, of dat dit  bereikbaar is hier op aarde, daarom is het open laten van de mogelijkheid van misleiding  en ingang van boze geesten in de uiterlijke mens of het lichaam, logisch en redelijkerwijs  mogelijk voor allen; zelfs al is de geest en het hart van de mens vernieuwd door de  Heilige Geest. En als we dan letten op wat de feiten ons leren, dan zijn de bewijzen zo  talrijk dat wij die in het korte bestek van dit boek niet allemaal kunnen behandelen, en  dat niet alleen in de wereld van de niet‐wedergeborenen, maar ook in degenen die  zonder twijfel kinderen van God en geestelijke gelovigen zijn.  Als wij onszelf zouden  kennen, en onze feitelijke toestand als zondaren zoals Gods Woord dat leert, zouden wij  veiliger zijn voor de vijand. Doordat wij niet weten wat onze werkelijke toestand is,  afgezien van het leven dat God in ons geplant heeft, en door ons blinde vertrouwen dat  wij ons veilig kunnen voelen, zonder een intelligente basis voor onze overtuiging, stellen  wij ons bloot aan misleiding door satan, juist door onze 'zekerheid' dat wij vrij zijn van 

 

5 

De oorlog tegen de heiligen – hoofdstuk 8 – De weg naar bevrijding  misleiding.  Nadat wij hebben toegegeven dat het mogelijk is dat wij misleid zijn over  bovennatuurlijke zaken, en er twijfel in ons denken is ontstaan of bepaalde "ervaringen",  persoonlijk of anderszins, van God zijn of niet, is het volgende stadium:    (3) DE ONTDEKKING VAN DE MISLEIDING. Alleen licht en waarheid kunnen ons  vrijmaken, en als er eenmaal twijfel is ontstaan en de mens in zijn denken de  mogelijkheid toelaat voor de waarheid dat hij net zo gemakkelijk als ieder ander misleid  kan worden, dan ontvangt het geopende denken en de ontvankelijke houding licht  (Johannes 3:21). Soms wordt de misleiding die er is, meteen onderkend, maar vaker is  het zo dat de ontdekking langzaam tot stand komt en is er geduld nodig terwijl het licht  langzaam doorbreekt.  Bepaalde feiten in verband met verschillende ervaringen uit het  verleden, die de gelovige indertijd niet zijn opgevallen, treden nu voor het voetlicht, en  de halve waarheden die de vijand gebruikt had om de gelovige te misleiden, worden  duidelijk onderkend‐‐het verdraaien van woorden, het uit hun verband rukken van  Bijbelteksten, alles komt nu aan het licht. Dan komt:    (4) DE ERKENNING VAN DE MISLEIDING. Dit is nu zeer noodzakelijk. De waarheid moet  niet alleen onder ogen gezien worden, maar toegegeven om de dingen bij hun naam te  kunnen noemen en de vader van de leugen te verslaan met het wapen van het  licht.        KOLOM 2: HET WEIGEREN VAN GROND  Dit brengt ons op de beslissende  aangelegenheid van Kolom 2, betreffende de manier waarop afgerekend moet worden  met de grond die door de boze geest ingenomen is. Gedachten die in het denken zijn  toegelaten, passiviteit in het denken of in het lichaam, vermogens die ongebruikt zijn  blijven liggen, een gebrek aan beheersing van het denkproces, een gebrek aan het  gebruiken van de eigen wil of beslissings‐ of het eigen beoordelingsvermogen, enz. Nu  moet de gelovige bewust en voortdurend de vijand al deze grond weigeren, vooral en in  het bijzonder de grond op de punten waarop hij misleid is; want het is van het  allergrootste belang dat de misleide persoon de grond kent en opgeeft.  Aangezien er  sprake is van BEZETTING ALS GEVOLG VAN GROND DIE VERSTREKT IS, moet er ONT‐ ZETTING tegenover de vijand plaatsvinden GEBASEERD OP DE WEIGERING VAN DIE  GROND. De misleide persoon moet om licht bidden, net zo lang totdat de oorzaak of  oorzaken geopenbaard zijn, en hij moet op elk punt oprecht verlangen naar het licht en  dat licht gewillig ontvangen (Johannes 3:21). Hij moet licht van God krijgen om  symptomen en hun oorzaken te ontdekken, en terwijl hij deze (h)erkent, moet hij zich  wachten voor introspectie, d.w.z. naar binnen kijken, want dat is het tegenovergestelde  van het eenvoudig weigeren van de grond, naarmate die aan het licht gebracht wordt.    HET GEVAAR OPNIEUW GROND TE VERSTREKKEN    Over het algemeen kan men stellen dat, als er iets is waar iemand liever niet over hoort  spreken of over verontrust raakt als iemand erover begint, na onderzoek kan blijken dat  er op dat gebied grond is verleend. Als de gelovige bang is iets te onderzoeken waar hij  voor terugdeinst om het aan te pakken, dan mag men gerust daar een onderzoek naar  instellen, want de vijand heeft allerwaarschijnlijkst op dat punt vaste voet gekregen. Wat  de gelovige niet kan verdragen als men er met hem over spreekt, is waarschijnlijk juist  datgene waar hij zich aan schuldig maakt, of hij gaat er op de een of andere manier  verkeerd mee om. Dan is het zo dat de grond‐‐en de oorzaak of oorzaken‐‐wanneer deze  geopenbaard is, teruggenomen moet worden van de misleidende geesten, door die  grond te weigeren of te verwerpen, daar waar toegang is verleend, totdat de grond is 

 

6 

De oorlog tegen de heiligen – hoofdstuk 8 – De weg naar bevrijding  opgeheven; want grond die de boze geest toelaat, is de grond waardoor die geest hem  kan blijven bezetten. Er bestaat ook grond, waardoor de gelovige, zonder het te beseffen,  boze geesten kan vasthouden, net zoals er grond en dingen bestaan, waardoor de boze  geesten op hun beurt de gelovige en zijn vermogens kunnen vasthouden. Ook bestaat er  de mogelijkheid dat er nieuwe grond verstrekt wordt door de uitleg van leugengeesten  over hun manifestaties te geloven, wat vanuit de gelovige gezien betekent, dat hij in het  heden leugens accepteert, evenzeer als hij in het verleden gedaan heeft, toen er grond  werd verleend om ze toe te laten.    DE PERIODE WAARIN MET DE DEMONEN WORDT AFGEREKEND    Wat wij bedoelen met 'afrekenen' kan met een specifiek geval worden toegelicht. De  gelovige ontdekt bijvoorbeeld dat hij heeft toegegeven aan passiviteit, en dat een boze  geest zich heeft vastgehecht aan de passieve vermogens, en hij heeft, terwijl deze in die  passieve toestand verkeerden, voor die boze geesten gewerkt of met ze meegewerkt;  wanneer hij de grond opgeeft, merkt hij dat het heel moeilijk is weer uit zichzelf te gaan  handelen en het gebruik van zijn vermogens weer ter hand te nemen. Als hij passief  geworden was op het gebied van beslissingen nemen, besluit hij, na weigering van de  grond aan de vijand, weer zelf te "beslissen" en niet meer onder hun overheersing te  handelen, en dan ontdekt hij in het begin dat  (1) Hij zelf niet kan handelen en besluiten,  en  (2) de boze geesten hem niet toestaan te handelen, d.w.z. wanneer hun slachtoffer  hun de toestemming weigert hem te overheersen, laten ze hun gevangene niet toe  zonder hun toestemming te handelen.  Deze gelovige moet daarom een keuze maken  tussen helemaal 'niet handelen', of de boze geesten blijven toestaan in zijn plaats te  handelen. Dat laatste wil hij niet, en daardoor is hij een tijd lang niet in staat zijn eigen  besluitvaardigheid te gebruiken, terwijl hij weigert deze door de vijand te laten  gebruiken. Nu ontstaat er een gevecht om het gebruik van zijn "vrije wil" en om  bevrijding van de passiviteit van de eigen wil, waardoor zijn besluitkracht was  vernietigd en hij de boze geesten de controle over hem in handen gaf.  Waarom houden  de bezetting en de gevolgen ervan niet onmiddellijk op te bestaan op het moment dat de  gelovige alle grond in zijn totaliteit tegenover de boze geesten weigert? Dit is omdat elk  detail van de grond opgespoord moet worden: de misleiding moet op elk punt  opgeheven worden, en de boze geesten moeten op elk punt verdreven worden.  Ongeacht wat de bezetting veroorzaakt heeft, het tegenovergestelde moet verkregen  worden om de demonen te ontzetten: Gods waarheid in de plaats van de leugens van  satan, activiteit in plaats van passiviteit, kennis in plaats van onwetendheid, verzet in  plaats van overgave aan de vijand, en weigering in plaats van acceptatie.  Daden komen  voort uit gedachten en overtuiging. De grond kan altijd teruggevoerd worden op de  wortel: een GEDACHTE of OVERTUIGING. Verkeerde gedachten en overtuiging, wat aan  boze geesten grond heeft verschaft voor bezetting, moeten worden opgespoord en  opgegeven. De basis voor aanvaarding of weigering moet zijn kennis, en niet een  voorbijgaande gedachte of indruk. Daarom ook is begrip zo'n belangrijke factor bij  bevrijding en de daaruit voortvloeiende oorlogvoering.  Wanneer gelovigen trachten de  grond op te zoeken van enige moeilijkheid in het geestelijke leven, gaan zij meestal niet  verder terug dan de eerste manifestatie van een verkeerde handeling die zij zich  herinneren, in plaats van de wortel van de manifestaties op te zoeken.  Wanneer  arbeiders de wortel van een boom willen uitgraven, zijn zij niet tevreden bij het zien van  het gedeelte van de wortel, dat boven de grond uitsteekt. Zij weten dat de oorzaak van  de groei die zij waarnemen, veel dieper ligt. Het is UITERST BELANGRIJK dat gelovigen 

 

7 

De oorlog tegen de heiligen – hoofdstuk 8 – De weg naar bevrijding  de oorzaak van hun problemen verder zoeken dan de eerste waarneming van een  manifestatie, d.w.z. een of andere gedachte of overtuiging waardoor de vijand kans heeft  gezien zijn misleidend werk te doen.  Een voorbeeld van "zich niet bewust zijn van  zichzelf"  1 De ontdekking van het symptoom van "zich niet bewust zijn" (mogelijk  omdat iemand anders hem erop wijst), 2 De daad van weigering en keuze (weiger boze  onbewustheid), 3 Het zoeken naar licht over grond uit het verleden, 4 De ontdekking  van de oorzaak; een "gedachte en overtuiging" dat "het zich niet bewust zijn van  zichzelf" de ware betekenis was van dood aan het eigen ik, en een voorwaarde om "zich  alleen bewust te zijn van God". RESULTAAT: vanaf het moment dat de gelovige deze  "gedachte" en "overtuiging" toeliet, werd hij onderhevig aan de gevolgen ervan en aan  alles wat boze geesten erdoor konden winnen; want zij kwamen toegelopen en maakten  alles waar wat deze begeerde, d.w.z. "onbewustheid", wat de grond vormde voor  passiviteit met satans manifestaties tot gevolg.  Als de gelovige enige specifieke grond  voor bezetting weerstaat en weigert, en er niet vanaf kan komen, moet hij licht zoeken  over de oorzaak hiervan, d.w.z. de grond uit het verleden in gedachte en overtuiging;  wanneer deze ontdekt en geweigerd wordt, moet de "bezetting" noodzakelijkerwijs  ophouden.    HET WEIGEREN VAN ALLE GROND    De reden waarom het noodzakelijk is te zeggen dat elk punt geduldig "uitgevochten"  moet worden, is dat de weigering van alle grond tegenover boze geesten volgehouden  moet worden, omdat het weigeren van alle grond iets anders is als het kwijtraken of  opheffen van alle grond. Niet alle grond wordt per se opgeheven op het moment dat die  geweigerd wordt. De weigering moet daarom herhaald worden en de gelovige moet met  volharding blijven weigeren, totdat elk punt opgespoord en geweigerd is, en de  vermogens geleidelijk aan losgelaten worden om vrij onder de eigen wil van de mens te  functioneren. De vermogens die in passiviteit waren overgegeven moeten hun normale  werking herkrijgen, zoals bijvoorbeeld de werking van het denken in een eigen en zuiver  denkproces, opdat men elk onderwerp dat men overdenkt, onder de knie krijgt, en dit  niet buiten de macht van individu om overheerst. Evenzo met het geheugen, de wil, de  verbeelding, en het handelen van het lichaam, zoals bij zingen, bidden, spreken, lezen,  enz. Al deze moeten teruggebracht worden tot een normaal functioneren, weg uit de  passieve, zware staat, waarin zij vervallen waren onder de subtiele werking van de  vijand.    HET WEIGEREN VAN DE WERKINGEN VAN BOZE GEESTEN    Het weigeren van alle werkingen van misleidende geesten die grond bezet hebben, is  even noodzakelijk als het weigeren van de grond waardoor zij bezit hebben kunnen  nemen van ... . Om aan te geven dat zijn besluit vast staat, kan de gelovige zeggen:    ik weiger de "invloed" van boze geesten  ik weiger de "kracht" en de "macht" van b.g.  ik weiger "geleid" te worden door b.g.  ik weiger "bij de hand genomen" te worden door b.g.  ik weiger b.g. te "gehoorzamen"  ik weiger tot b.g. te "bidden"  ik weiger iets te "vragen" aan of van b.g. 

 

8 

De oorlog tegen de heiligen – hoofdstuk 8 – De weg naar bevrijding  ik weiger mij "over te geven" aan b.g.  ik weiger alle "kennis" van b.g.  ik weiger naar b.g. te luisteren  ik weiger "visioenen" van b.g.  ik weiger de aanraking van b.g.  ik weiger "boodschappen" van b.g.  ik weiger alle "hulp" van b.g.    De gelovige moet de toestemming die hij zonder het te weten aan de werkingen van de  misleiders gegeven heeft, herroepen en verwerpen. Zij hebben getracht door hem heen  te werken, en daarom verklaart hij nu: "Ikzelf WIL mijn eigen werk doen. In het verleden  heb ik niet mijn eigen werk willen doen. Dit HERROEP ik NU voor altijd."    De periode waarin men zich er doorheen moet vechten, is een erg pijnlijke tijd. Er zijn  slechte momenten waarin men erg lijdt en intens moet worstelen, wat voortkomt uit het  besef van het verzet dat de machten der duisternis bieden in hun strijd om vast te  houden wat de gelovige tracht terug te winnen. Het moment waarop hij vooruitgang  boekt vanuit zwakheid naar kracht, wordt hij zich bewust van de kracht van de boze  geesten die hem weerstaan; daardoor voelt hij zich slechter tijdens dit gevecht. Dit is een  teken dat de boze geesten verdreven worden, ook al denkt de gelovige er anders over of  voelt het zo niet aan.  De volgorde waarin de bezetting plaatsvond is niet dezelfde als de  volgorde waarin de machten verdreven worden. Over het algemeen is het laatste dat zij  in bezit hebben gekregen, het eerste dat zij moeten prijsgeven, want strijd wordt  geleverd op basis van de ervaring van het moment, en verlossing van de gebondenheid  van het moment is de grootste nood. Soms is het pas het vergevorderd stadium van  bezetting met zijn verschrikkelijke slavernij, waardoor de mens zelf in de gaten krijgt in  welke toestand hij verkeert, en het is pas wanneer hij er een begin mee maakt punt voor  punt zijn weg terug te vechten naar zijn normale toestand, dat hij ontdekt hoe diep de  put is waarin hij gevallen was en het langzame werk een aanvang ziet nemen om de  bevrijding van zijn gehele wezen terug te winnen van de macht van de misleidende  vijand.    DE ONMIDDELLIJKE GEVOLGEN VAN ONTZETTING    Laat de gelovige die zich verweert om zijn vrijheid terug te krijgen, zich niet laten  misleiden over de directe gevolgen van ontzetting, want het kan hem voorkomen alsof  hij nu terugvalt nadat hij eerst vorderingen leek te maken. Als de mens zich onder de  slavernij van de vijand bijvoorbeeld in een passieve toestand bevindt, dan kan het zijn  dat hij zich totaal niet bewust is van zijn toestand, zijn gevoelens en hoe hij overkomt:  daardoor kan hij niets voelen en op deze punten niet geraakt worden; maar terwijl hij  zich een weg terug baant naar de normale toestand, worden deze dingen weer reëel  voor hem, en hij denkt dat hij vorderingen gemaakt heeft, en het feit dat hij deze dingen  weer voelt, toont aan dat hij een mate van ontzetting heeft doorgemaakt, want zijn  gevoelens, die verdoofd waren, herkrijgen hun normale toestand.  De gelovige moet op  zijn hoede blijven als hij veel weet over ontzetting, want er bestaan nieuwe gebieden  van misleiding, en hij moet ervoor oppassen de gewone worsteling in de geest met de  machten der duisternis niet te verwarren met hun werkingen die het gevolg zijn van  bezetting.   

 

9 

De oorlog tegen de heiligen – hoofdstuk 8 – De weg naar bevrijding  DE TAKTIEK VAN DE VIJAND TIJDENS DE PERIODE DAT MEN ZICH EEN WEG  TERUGBAANT NAAR DE VRIJHEID    Wanneer de boze geesten zien dat zij hun greep aan het verliezen zijn, laten zij pas los  als de oorzaak volledig is opgeheven, en zij gaan ermee door aan te vallen als hetgeen zij  aangevallen hebben nog steeds in enige mate bestaat. Tijdens de periode dat er  teruggevochten wordt, heeft de vijand diverse tactieken om de bevrijding van de  gelovige te verhinderen; en hij zal de mens iets voorhouden dat niet de ware oorzaak  van de bezetting is, om zo te bereiken dat de gelovige zich hiermee gaat bezig houden,  terwijl hij zelf winst boekt en de gelovige beschuldigingen naar het hoofd slingert, totdat  deze verward en verbijsterd raakt. Aantijgingen, beschuldigingen, verwijten,  schuldgevoelens, direct afkomstig van de vijand of indirect door andere mensen heen.  Beschuldigende geesten kunnen zeggen:"Je hebt ongelijk" terwijl je dat niet hebt, en  omgekeerd; en zij kunnen ook zeggen dat je ongelijk hebt terwijl dat ook zo is, en dat je  gelijk hebt als je inderdaad gelijk hebt, maar het is essentieel dat de gelovige pas schuld  accepteert, als hij er absoluut zeker van is dat dit ook zo is, en niet van satans  leugengeesten, die niet door God aangesteld zijn om het overtuigingswerk van de Heilige  Geest te doen.  Als de waarheid eenmaal tot het slachtoffer van de machten der  duisternis is doorgedrongen, en zij niet meer in staat zijn te winnen door middel van  misleiding, dan is hun enige manier van aanvallen tijdens de gehele periode van  bevrijding, vanaf het moment dat de misleiding voor het eerst opgeheven wordt tot op  het moment van de totale bevrijding, de voortdurende aanklacht "Je zit ernaast" te  gebruiken, om de mens zo in een onophoudelijke toestand van beschuldiging vast te  houden. De arme vervolgde gelovige gaat dan naar God, en probeert overwinning te  krijgen over "zonde", maar dat lukt niet. Hoe meer hij bidt, hoe meer hij lijkt te  verzinken in een hopeloos moeras. Hij komt zichzelf voor als één grote hoop zonde,  zonder hoop op vrijheid. Maar het is overwinning over de machten der duisternis wat hij  nodig heeft, en hij zal dit snel ondervinden als hij de ware oorzaak herkent en beslag legt  op de Overwinning op Golgotha die daar op satan is behaald.    HET WAPEN VAN DE SCHRIFT    Tijdens de periode waarin de gelovige zich een weg terug naar de vrijheid baant, moet  hij de Schrift als wapen hanteren als het door God verschafte middel om overwinning te  krijgen over de boze geesten. De verzen die hij gebruikt en die onmiddellijk resultaat  opleveren, geven een aanwijzing over de aard van de aanval; omdat de doeltreffendheid  van het wapen dat gebruikt wordt, toont wat het punt van strijd was, en de gelovige  terugredeneert vanuit de trefzekerheid van het wapen naar de oorzaak van de strijd. Als  bijvoorbeeld de tekst die gebruikt wordt is, dat satan de "vader der leugen is", en de  gelovige verklaart dat hij alle leugens weigert, en dit heeft bevrijding tot gevolg van de  onderdrukking van de vijand, dan geeft dat aan dat de vijand aanvalt met zijn  misleidende werkingen. Dan moet de gelovige niet alleen al diens leugens weigeren,  maar bidden "Heer, vernietig al de leugens die duivel mij verteld heeft".  Dit alles  betekent eenvoudig, dat de gelovige op weg naar de vrijheid intelligent moet handelen.  Hij moet de waarheid kennen en hij wordt bevrijd door de waarheid te ontvangen en  daarnaar te handelen. De intelligentie van de gelovige heeft ongebruikt in de kast  gelegen terwijl hij onderging door misleiding, maar bij het terugwinnen van zijn vrijheid  moet hij handelen met bewuste kennis, d.w.z. hij gaat "passief" onderuit, maar hij moet  actief opstaan voor de vrijheid, dat wil zeggen door met zijn hele wezen te 

 

10 

De oorlog tegen de heiligen – hoofdstuk 8 – De weg naar bevrijding  handelen.  Kracht moet worden aangewend tegenover kracht. Het gebruik van kracht  heeft twee aspecten in de strijd tegen de machten der duisternis; de een houdt in dat er  geestkracht gebruikt wordt tegenover geestkracht wanneer de gelovige vrij is van  bezetting, en de ander is fysieke kracht die aangewend wordt tegen hun kracht in of  greep op het lichaam. De Misleider kan suggereren dat elk van deze "eigen inspanning"  is, en de mens ertoe misleiden een passieve houding aan te nemen, en zo zijn tegenstand  te doen opgeven.  Wanneer de gelovige vecht voor bevrijding van bezetting, moet hij alle  krachten van zijn drievoudig wezen in de strijd betrekken, en moet hij de juiste plaats  van zowel geest, ziel als lichaam in het conflict kennen; als boze geesten bijvoorbeeld  grip hebben gekregen op de spieren in zijn lichaam, dan moet er een inspanning gedaan  worden en de spieren moeten gebruikt worden om ze te ontzetten, en evenzo in elk  ander deel van het wezen van de gelovige. De gelovige mag daarom niet bang zijn kracht  te gebruiken‐‐zuivere kracht, wat eenvoudig betekent EEN ACTIEF GEBRUIK VAN  GEEST, ZIEL EN LICHAAM in hun diverse handelingen. Door middel van bezetting  hebben boze geesten ervoor gezorgd dat de mens, die uit drie delen bestaat, inactief en  passief is geworden, en nu moeten die drie delen alledrie opgewekt worden tot actie  tegen de macht die ze gevangen houdt. Er moet een bevrijding plaatsvinden van het  lichaam van passiviteit, evenals van het denken en de geest.    HET GEVAAR VAN EEN VERKEERDE SOORT "GEVECHT"    Maar weerstand, d.w.z. een handeling van geest, ziel en lichaam, mag niet de plaats  innemen van de weigering door middel van de eigen wil. Een mens kan "vechten"  zonder enig resultaat, als hij niet eerst "weigert". Er bestaat een verkeerde strijd, d.w.z.  een weerstand in het lichaam of de hersenen, wat voortkomt uit bezetting. Als die er is,  moet die geweigerd worden. Om zeker te zijn dat deze boze macht niet aan het werk is,  kan de gelovige zeggen "Ik weiger elke verkeerde strijd in geest, ziel en lichaam". De  gelovige kan iets weerstaan in zichzelf, wat de vrucht is van een eigen keuze die hij in  het verleden gemaakt heeft, en wat in het heden alleen aangepakt kan worden met zijn  "weigering" of verwerping van zijn keuze uit het verleden. Wanneer men strijdt of zich  verzet met zijn kracht, dan moet dit altijd gebaseerd zijn op de eigen houding van de wil  of op de weigering. Bijvoorbeeld, (1) in het stadium waarin hij door middel van  weigering het gebruik van zijn geheugen wil terugwinnen, zegt de mens "Ik wil mij  herinneren," en door middel van de actie van zijn wil legt hij zogezegd beslag op zijn  vrijheid; dan volgt (2) het eigenlijke stadium waarin er gevochten wordt, waarin de  gelovige de feitelijke vrijheid die hij teruggewonnen heeft, vasthoudt door middel van  weigering, en hij er actief op staat dat de vijand loslaat, totdat het geheugen werkelijk  vrij komt van bezetting.  Een paar beknopte suggesties voor welke houding en daden  men aan de dag moet leggen, als leidraad voor iedereen die bevrijding zoekt van de  macht van de vijand:  Blijf de macht van het bloed opeisen (Openbaring 12:11),  Bid om  licht en zie het verleden onder ogen,  Weersta de duivel met volharding in je geest,  Geef  nooit de hoop op dat je eens vrij zult zijn,  Kijk nooit naar binnen,  Leef en bid voor  anderen, en je geest zal vol blijven van agressieve en weerstand biedende  kracht.    Anders gezegd:  Sta dagelijks op Romeinen 6:11, als het gaat om je houding  tegenover zonde,  Biedt dagelijks weerstand aan de vijand (Jakobus 4:7) op grond van  het bloed van Christus (Openbaring 12:11),  Leef dagelijks voor anderen, d.w.z. uiterlijk  en niet innerlijk.     

 

11 

De oorlog tegen de heiligen – hoofdstuk 8 – De weg naar bevrijding  HET STAAN OP ROMEINEN 6:11 IS EEN WAPEN TOT OVERWINNING    Wanneer een gelovige staat op Romeinen 6:11 betekent dat, dat hij zichzelf "in Christus  ... dood acht voor de zonde." Het is een verklaren van een sterven‐‐een stroom aan dood‐ ‐voor zowel de boze geesten als de zonde; voor de boze geesten die in, door, voor, in  plaats van of in samenwerking met de mens werken.  De vijand weerstaan op grond van  het bloed van Christus, betekent dat het wapen van het volbrachte werk van Christus  wordt gehanteerd in het geloof; d.w.z. Zijn dood voor de zonde, waarbij de  vertrouwende gelovige bevrijd wordt van de schuld van de zonde; Zijn dood voor de  zonde aan het Kruis en de dood van de gelovige met Hem, waardoor de mens bevrijd  wordt van de macht der zonde, en Zijn dood als overwinning op Golgotha waarbij de  gelovige bevrijd wordt van de macht van satan.  Een beknopte opsomming van de  principes en voorwaarden voor bevrijding van de misleiding en bezetting door boze  geesten, in welke mate dan ook, volgt hier:  Kennis van de mogelijkheid van misleiding  en bezetting; Het toegeven van feitelijke misleiding en bezetting; Een houding van  neutraliteit tegenover (geestelijke) ervaringen uit het verleden tot de waarheid hierover  nagegaan is; Het weigeren van alle grond aan boze geesten; (In sommige gevallen)  worden de boze geesten uitgeworpen door de autoriteit van de Naam van Christus; De  gelovige neemt een positie in van 'dood zijn voor de zonde'; Een begrip van het  criterium van de normale toestand om zo de tekenen van ontzetting te kunnen  lezen; Een actief gebruik van de vermogens opdat men de normale toestand  bereikt.     Op een andere manier gezegd, kunnen de stappen tot bevrijding op de  volgende manier worden samengevat:  Herken met volharding de ware oorzaak van de  gebondenheid; d.w.z. het werk van een boze geest of geesten. Kies ervoor absoluut niets  te maken te willen hebben met de machten der duisternis. Herhaal dit dikwijls. Praat  niet over en maak je geen zorgen over hun manifestaties. Herken, weiger en negeer ze  dan. Weiger en verwerp al hun leugens en uitvluchten, wanneer ze worden  herkend. Geef acht op je gedachten en de manier waarop en wanneer ze komen, en  spreek onmiddellijk de houding van Romeinen 6:11 uit tegen alle bemoeienissen van de  vijand.    Hier volgt een beknopte opsomming van de hindernissen voor bevrijding van  misleiding en bezetting:  Niet weten dat het mogelijk is misleid te zijn; Denken dat God  niet zal toestaan dat een gelovige misleid wordt; Zeggen: "Ik ben veilig onder het bloed";  zonder intelligente kennis van de voorwaarden; Zeggen: "Ik heb geen zonde," wat de  deur opent voor een "boze geest"; Zeggen: "Ik doe alles wat God wil, dus zit ik goed",  zonder ernaar te zoeken en te verstaan wat de wil van God is.    Een paar aanwijzingen  om passiviteit van het denken te overwinnen zijn:  Handel voor zover u kunt, en doe  alles wat u kunt. Neem het initiatief, in plaats van passief op anderen te rekenen. Beslis  zelf over alle zaken waar u dat kunt. Steun niet op anderen. Leef voor het moment, waak  en bid stap voor stap. Gebruik uw verstand en DENK NA‐‐overdenk alles wat u doet en  zegt en bent.    HET LANGZAME VERZWAKKEN VAN DE BEZETTING TERWIJL DE GELOVIGE ZIJN  WEERSTAND VOLHOUDT    Kolom 3: De bezetting door de vijand verzwakt langzaam naarmate de grond die hij  vastgehouden heeft, voortdurend geweigerd en opgegeven wordt. De Misleider heeft  lang gevochten om de grond te pakken te krijgen, en de gelovige moet misschien lang  strijden voor hij volledig vrij is. Het verzwakken van de bezetting is ook afhankelijk van  de mate waarin de grond verwijderd wordt, en dit op voorwaarde dat de mens 

 

12 

De oorlog tegen de heiligen – hoofdstuk 8 – De weg naar bevrijding  ondertussen geen nieuwe grond aan de vijand geeft. Hierdoor is de bevrijding weliswaar  een geleidelijke zaak, maar in de meeste gevallen is de strik ook jarenlang geleidelijk aan  rondom hem geweven. Laagje voor laagje is door de jaren heen in het denken van de  gelovige gelegd, als voorbereiding van de misleiding van de latere jaren.  Kolom 4: Nadat  er consequent grond geweigerd is, begint het licht door te breken met de ontdekking  van de "uitvluchten" die de vijand gebruikt om zijn ware schuilplaats te verbergen. Want  hij poogt volhardend de mens te doen geloven, dat de manifestaties een andere oorzaak  hebben. De meest gebruikte uitvluchten op het gebied van bezetting zijn: 'het is van  goddelijke ~', of 'natuurlijke ~', of 'lichamelijke oorsprong', of anders komt het door het  temperament, of de omstandigheden, of fouten of zonden van anderen, enz., om zo de  grond die bezet gehouden wordt, te bedekken of te verbergen. Maar naarmate de  uitvluchten worden herkend, weerstaat de gelovige deze, en noemt hij de uitvluchten bij  hun juiste naam, nl. leugens van satan.  Nadat men de vervalsingen van de Goddelijke  werkingen is kwijtgeraakt, begint het moeilijke stadium van het herkennen en bevrijden  van de vervalsingen van de mens zelf. Naarmate de "uitvluchten" of leugens worden  herkend, wordt de gelovige scherper in zijn waarneming, en minder snel bereid het  "natuurlijke" of het "lichamelijke" als de ware oorzaak te aanvaarden, zonder dat er  onderzoek gepleegd is en zekerheid verkregen is; als hij het bijvoorbeeld niet kan  uitstaan over iemand te horen of dat er over iemand gesproken wordt, vraagt hij  'Waarom is dat zo?' Als een bepaalde aanval maar niet ophoudt, gaat hij zich afvragen  'Waarom?'.  De waarheid is dat een gelovige dingen niet kan uitstaan als gevolg van een  aanval door bezetting, en hij kan bepaalde dingen niet door bezetting.    HET BENOEMEN VAN DE AANVAL IS EEN FACTOR IN DE OVERWINNING    De "aanval" benoemen is een belangrijke factor om overwinning te behalen. Er wordt  bijvoorbeeld een aanval uitgevoerd om te verhinderen; dan moet de gelovige op zijn  hoede zijn tegen alle verhinderingen, zichtbaar of onzichtbaar, die de Verhinderaar op  zijn weg plaatst; het doel kan bijvoorbeeld ook zijn hem ongeduldig te maken, dan moet  de gelovige op zijn hoede zijn voor alle dingen die zijn geduld beproeven. Hoe eerder de  aanval herkend en benoemd wordt, hoe sneller het wapen ingeroepen kan worden om  die aanval te vernietigen.  Misschien komt er aanval met een stroom van  beschuldigingen over verkeerde daden, die herkend moet worden, of die op hun  waarheid beproefd moeten worden. Wanneer de aanklager de gelovige beschuldigt van  een of ander specifieke verkeerde daad, en deze geeft dat over aan God en de  beschuldigingen houden niet op, dan toont dat aan dat dat niet de juiste grond voor de  beschuldiging was, maar dan is er een andere onzichtbare oorzaak. De gelovige moet  dan licht van God zoeken over de verborgen oorzaak volgens Johannes 3:21; en  vervolgens de oorzaak van de beschuldiging weigeren zonder dat hij weet wat die is,  met de woorden, "Ik weiger de oorzaak van deze aanval, wat die ook is, en ik vertrouw  op de Heer dat Hij die zal vernietigen." Maar vaak is het zo dat, wanneer de gelovige  beschuldigd wordt van zonde over iets, en het moet telkens weer op deze manier  bestreden worden, die beschuldigingen niet ophouden. Dan is de ware oorzaak van deze  aanval bezetting, en helemaal niet iets specifieks. Dan is het doel van de strijd  bezetting.  De ware locatie van de misleidende geest wordt vaak gevonden in de  tegenovergestelde richting als de ogenschijnlijke locatie, want zij weten dat ze ontdekt  zijn en ontzet worden, en dus voeren zij een krachtige aanval uit op een andere plaats  om de aandacht af te leiden. DE SYMPTOMEN VERDWIJNEN LANGZAAM   

 

13 

De oorlog tegen de heiligen – hoofdstuk 8 – De weg naar bevrijding  Kolom 5: NU KUNNEN DE GEVOLGEN VAN DE VOORAFGAANDE STAPPEN  WAARGENOMEN WORDEN.    De symptomen verdwijnen langzaam en de gelovige die langzaam zijn normale toestand  herkrijgt, merkt dat hij zijn vermogens weer kan gebruiken en dat zijn gedachten weer  onder controle van zijn eigen wil staan. Dit is een geestelijke opstanding uit een  satanische begrafenis.  Nu moet degene die bevrijd wordt ervoor oppassen te denken,  dat dit de eindoverwinning is, of dat de misleidende geest geheel ontzet is, alleen maar  omdat de manifestaties zijn opgehouden; ook mag hij niet denken dat, omdat de  indringer uitgeworpen is in die gevallen waarin uitwerping mogelijk en succesvol was,  dat hij nu helemaal bevrijd is, omdat er geen manifestaties meer zijn. Nu is het nodig te  waken en te bidden als nooit tevoren. De boze geest is ontmaskerd, en de misleiding van  de ziel is opgeheven; maar hoe dieper de misleiding was, hoe langer het duurt eer de  laag van satan over het denken verwijderd is, en de passiviteit van de verschillende  vermogens van geest, ziel en lichaam vernietigd is. Ook al is de misleiding geheel  opgeheven, dan wil dat nog niet zeggen dat men volledig bevrijd is. De gelovige moet  daarom oppassen voor de strik van de strijd te staken, alleen maar omdat er verlichting  van de strijd is opgetreden.  Nu komt het belang van zichzelf te kennen om de hoek  kijken, om daarmee te kunnen oordelen over de mate van de bevrijding; en dit kan hij  omdat hij een betrouwbaar criterium heeft over zijn ware normale toestand, om zo te  ontdekken of hij erboven staat en te zeer gespannen is boven zijn ware normale  toestand, of eronder en minder bekwaam is in alle onderdelen van zijn wezen.    HET IS HEEL BELANGRIJK JE NORMALE ZELF TE KENNEN    Om deze redenen is het voor volledige bevrijding van de machten der duisternis van het  allergrootste belang en onontbeerlijk, dat een gelovige de maatstaf van zijn normale  toestand kent, en met die leidraad voor ogen de mate van zijn bevrijding kan  beoordelen, op lichamelijk, intellectueel, en geestelijk gebied, om met een niet aflatende  wil en geloof door te vechten, totdat elk vermogen vrij is, en hij als bevrijde mens kan  staan in de vrijheid waarmee Christus hem heeft vrijgemaakt.  Wanneer hij zichzelf  beoordeelt aan de hand van dit criterium, kan hij zeggen "Het is niet meer zoals  voorheen," en dan vecht hij in het gebed door tot hij zijn normale toestand bereikt. De  misleidende geesten zullen allerlei uitvluchten suggereren om die mens zijn mars naar  de vrijheid te stuiten; als hij bijvoorbeeld veertig jaar is, dan zullen ze opperen dat  iemands "denken op die leeftijd niet zo krachtig kan zijn als op twintigjarige leeftijd"; of  dat "overwerkt" zijn de oorzaak is dat hij zwakker is dan verwacht, maar hij mag geen  redenen accepteren die "natuurlijk' lijken, ALS HIJ TENMINSTE ONDERHEVIG IS  GEWEEST AAN BEZETTING. Laat de gelovige de hoogste mate van genade kennen die hij  voor geest, ziel en lichaam bereikt heeft, en alle pogingen van de machten der duisternis  weerstaan om hem, op welk moment dan ook, daar niet aan te laten voldoen. Als hij  waakzaam is, zal hij weten dat de leugengeesten zullen trachten hem hierover te  misleiden, en hij moet hun leugens weerstaan.    DE NORMALE TOESTAND TERUGWINNEN    Hier volgen beknopt een paar praktische wenken om het denken in zijn normale  toestand te houden: 

 

14 

De oorlog tegen de heiligen – hoofdstuk 8 – De weg naar bevrijding  (a) DE HOUDING TEGENOVER HET VERLEDEN. Laat niet toe dat er gedachten van "spijt"  zijn, of gepieker over dingen die geweest zijn of hadden kunnen zijn. Dit is een normale  werking van het denken wanneer men het verleden overdenkt, maar dat verwikkeld is  in een verkeerd denken dat meestal beschreven wordt als "tobben". De gelovige moet  leren voor zichzelf onderscheid te maken tussen gewoon "nadenken", of afgetrokken  worden naar een toestand van "spijt hebben" of piekeren. Wil er overwinning zijn in het  leven, dan moet er overwinning zijn over het verleden, ondanks alle mislukkingen. Het  goede dat men beleefd heeft, veroorzaakt geen problemen voor het denken, maar alleen  het echte of veronderstelde kwaad. Dit moet aangepakt worden door het met God af te  handelen op grond van 1 Johannes 1:7, en dan wordt de gelovige ervan  bevrijd.  Wanneer de normale werking van het denken wordt herwonnen, moet het eerst  in werking gesteld worden, en vervolgens uitgebalanceerd worden. Dit is heel moeilijk  en soms onmogelijk, zo lang er nog bezetting door boze geesten aanwezig is. De  bezetting moet eerst opgeheven worden voordat het denken uitgebalanceerd kan  worden. Dit principe is van toepassing op elk vermogen.    (b) DE HOUDING TEGENOVER DE TOEKOMST. Dezelfde dingen kunnen worden  opgemerkt over de werking van het denken als het gaat om de toekomst. Het is  toegestaan over het verleden na te denken of over de toekomst na te denken, als er maar  geen boze toestand van "tobben" in het spel is, wat wordt veroorzaakt door zonde of  door satan, of hieraan wordt toegegeven.    (c) DE HOUDING TEGENOVER BOZE GEESTEN. Sta ze niet toe zich ergens mee te  bemoeien, en de gelovige moet hiertoe erop toezien dat er geen nieuwe grond wordt  verleend, hetzij door bezetting hetzij door hun bemoeizucht.    (d) DE HOUDING TEN AANZIEN VAN DIT MOMENT. Er moet een voortdurende  concentratie in het denken zijn op de taken van dit moment, en het moet actief zijn en  klaar staan om gebruikt te worden in de situaties die zich voordoen. Dit wil niet zeggen  dat er onophoudelijke bedrijvigheid moet zijn, want een zodanige bedrijvigheid in het  denken waardoor het nooit tot rust komt kan een symptoom zijn van bezetting.    HET WAPEN VAN HET WOORD VAN GOD    De gelovige moet begrijpen dat het herwinnen van het gemakkelijke gebruik van zijn  vermogens, en het gezond houden van het denken, nadat het zich passief heeft  overgegeven aan boze geesten, een voortdurend gevecht met de machten der duisternis  betekent, waarvoor de doorgewinterde en beproefde oorlogswapens die in het Woord  van God gegeven worden, gebruikt moeten worden. Wapens, bijvoorbeeld, zoals de  waarheid in de tekst "Iedere dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad", om het tobben over  het verleden, of kwellende toekomstbeelden te weerstaan; "Bied weerstand aan de  duivel en hij zal van u vlieden", wanneer de druk van de vijand toeneemt; en andere  teksten om mee te vechten, die dan werkelijk het Zwaard van de Geest blijken te zijn om  de vijand mee op een afstand te houden, in de boze dag van zijn aanval tegen de  ontsnappende gelovige.    (e) DE VOORTDURENDE HOUDING OF ACTIE VAN DE WIL. Om het denken in een  normale werkingstoestand en vrij te houden van bemoeienis van de vijand, moet de  gelovige de houding van zijn wil volhouden; d.w.z. "Ik wil dat mijn denken niet passief 

 

15 

De oorlog tegen de heiligen – hoofdstuk 8 – De weg naar bevrijding  is"; "Ik wil volledige controle houden en mijn vermogens gebruiken"; "Ik wil alles  herkennen dat voorkomt uit demonische bezetting", uitspraken die allemaal de KEUZE  van de mens tot uiting brengen, en niet zijn vastberadenheid om deze dingen te doen. De  machten der duisternis zijn niet onder de indruk van vastberadenheid alleen‐‐d.w.z. een  vast besluit‐‐maar zij worden krachteloos gemaakt door de daad van de wil, die zeer  bepaald kiest in de kracht die God geeft om hen tegen te staan.    DE RESULTATEN IN DE BELEVING ALS MEN BEVRIJD WORDT    Kolom 6: De gelovige bereikt nu de volgende resultaten in zijn beleving. Hij heeft in Gods  licht een duidelijk zicht op de werkingen van de vijand, zonder angst; een helder denken  dat in al zijn acties intelligent bezig is; een kalm besluit van de wil, met een sterke  zuivere geest wanneer die zonder aarzeling weerstand biedt aan alles wat hij herkent als  van de vijand. In plaats van een aanvaarden van de werkingen van de vijand, is er nu een  vaste houding van weigering; in plaats van een leugen in het denken is er nu waarheid;  in plaats van onwetendheid is er nu kennis.  De verloste gelovige heeft nu een diep  verlangen dat anderen ook bevrijd worden, van wie hij nu inziet, dat ook zij, net als hij  vroeger, in de strik van de vogelvanger vast zitten; een scherp inzicht in de ware aard  van de duivel in diens bittere vijandschap jegens Christus en Zijn verlosten; dingen die  vroeger in geestelijke ervaringen onbegrijpelijk waren, zijn nu volkomen helder, en de  tegenstander is ontdekt op onvermoede plekken; de gelovige die nu niet meer misleid is,  ziet nu met verbazing hoe "natuurlijk" zijn bovennatuurlijke inzet is. Deze mens is  voortaan altijd op zijn hoede, altijd alert, bedacht op de machten der duisternis, terwijl  hij steunt op Gods kracht, en er is een duidelijke ontwikkeling van de kracht waarmee hij  weerstand biedt tegen de boze machten die hem in de hemelen aanvallen, in plaats van  de zwakke en passieve houding die hem vroeger kenmerkte, waardoor deze hem  konden hinderen en misleiden.  De stappen naar bevrijding die hier beschreven zijn,  betreffen het PRAKTISCHE ASPECT VAN DE ACTIES VAN DE GELOVIGE. Aan de  Goddelijke kant is de overwinning behaald, en satan en zijn misleidende geesten zijn  verslagen, maar wil de gelovige daadwerkelijk bevrijd worden, dan moet hij ACTIEF  MET DE HEILIGE GEEST SAMENWERKEN en voortdurend zijn wil gebruiken, en vrijheid  kiezen in plaats van slavernij, en elk vermogen, dat bevrijd is van gebondenheid aan de  vijand, op een normale manier gebruiken.  "Wie de waarheid doet, gaat tot het licht"  (Johannes 3:21), heeft de Heer gezegd. Boze geesten hebben een hekel aan onderzoek,  en werken dus onder een bedekking met misleiding en leugens. De gelovige moet tot  Gods licht komen om Zijn licht op alle geestelijke ervaringen te ontvangen, evenals alle  onderdelen van het leven, wil hij "de werken der duisternis afleggen" (Romeinen 13:12)  en Gods wapenrusting aandoen‐‐de wapenen des lichts.    HET BIJBELSE ASPECT VAN BEVRIJDING    Het bloed van Jezus Christus, Gods Zoon, reinigt ons van alle zonde, indien wij in het  licht wandelen, maar dat licht moet wel in de ziel binnenschijnen, wil de ziel erin kunnen  wandelen. De boze geesten kunnen in Jezus' Naam worden uitgeworpen, maar de  GROND DIE ZIJ VEROVERD HEBBEN KAN ALLEEN VERWIJDERD WORDEN DOOR DE  INTELLIGENTE KEUZE VAN DE WIL DIE de grond die hun gegeven is, WEIGERT, en zich  de verlossing door de dood met Christus op Golgotha toeëigent.       

 

16 

Hoofdstuk 8 DE WEG NAAR BEVRIJDING

Recommend Documents