Hoofdstuk 1. Ulpia Trajana Quintes werd wanhopig hij wist niet waar hij moest kijken, de bijlen vlogen om zijn oren en de pijlen vlogen door de lucht. Met zijn beste beentje voor probeerde hij zijn moed bij elkaar te schrapen om zijn legioen te verlaten en net voordat een bijl hem zou raken sprong een van zijn team genoten ervoor met zijn schild, de bijl werd afgekaatst en met een simpele blik in elkaars ogen volgden de soldaat Quintes op de voet. Samen vochten ze zich door de linies om te ontsnappen en vluchten ze de bossen in. Naar uren rennen bezweet en vermoeid door hun zware harnassen. De nacht werd langzaam dag en terwijl de bloedrode zon op kwam en de 2 mannen zich op hun rust positie zetten keken ze terug naar het pad waar ze vandaan kwamen. Al die levens die gesnueveld waren al die eervollen mannen die gestorven waren voor rome ze slaakte een diepen zucht en keken wat rond totdat Quintes sprak,’’Mijn naam is Quintes.. met wie heb ik het genoegen?’’ Romario keek op en maakte een minachtend geluid,’’Romario, ik ben soldaat van de laatste linie. Ik ben gladiatoor geweest in de grootste arena’s en heb mijn vrijheid gewonnen. Nou ja.. vrijheid ik moet nu vechten voor het romeinse leger. En ben gebonden aan de eer om mijn leven te geven voor rome.’’ Quintes knikte en slaakte een diepe zucht terwijl hij op stond,’’We moeten haast maken het zal niet lang duren voordat de germanen hun verkenners uit sturen om ons te vangen voordat het bericht door is gegeven aan de keizer.’’ Romario draaide zijn zwaard een rondje meteen soepele beweging en met een grote grijns op zijn gezicht zij hij,’’Als jij het zecht’’ Samen trokken ze verder met het perkament voor de leider in Colonia ulpia trajana, de weg was zwaar de doorweekte bosgrond en wegen vol met modder maakte het niet veel makkelijker. Strompelend en uitgeput rezen ze dagen lang over de bergen en door de bossen. Ze hielden elkaar op de voet en hun vreugde was niet uit te schrijven toen ze de poorten van Ulpia Trajana bereikte.
Hoofdstuk 2. Verraders van Rome Cutscene Verraden Romario en quintes liepen naar binen het gevoel van warmte dat ze dachten te ontvangen was tevergeefs, het enige dat ze konden krijgen waren de rare blikken van de mensen om hun heen. Het moet er ook vreemd uit hebben gezien twee romeinse soldaten die binnen kwamen zonder hun legioen. Ze slaakte allebij een diepe zucht waarna Romario sprak,’’..Wat en warm welkom..’’ Quintes keek een keer wanhopig rondm,’’Ze zijn niet bepaalt blij ons te zien nee..’’ Toen ze zich gingen melden bij de leider van ulpia trajana duurde het niet lang voordat de speren naar hun kelen waren gewezen, ze slikten allebij een keer waarnaar quintes op een knie ging en zijn hoofd boog,’’Ik ben hier met een boodschap van het front, mijn taak is deze naar Rome te brengen…’’ Romario bleef minachtend staan en sprak lomp uit,’’Wat hebben deze speren te betekenen?’’ De leider kreeg een grijns op zijn gezicht,’’Jullie zijn vanaf dit moment gestempelt als verraders van romen…’’ Romario en Quintes schrokken quintes vloog overeind en deed een paar stappen naar achter totdat hij de punt van een speer in zijn rug voelde. Quintes slikte nogmaals en keek Romario in de ogen die een speelvolle grijns op zijn gezicht hield, Quintes schudden zijn hoofd,’’Dat Ulpia Trajana zo laag is gezakt is zeer storend.’’ Quintes gaf zich over en werd mee genomen door de soldaten terwijl romario zijn zwaar wou trekken werd hij al gouw tegen gehouden door de blik van quintes, dit was voor het eerst dat romario zich zonder een gevecht overgaf. Rondspringen voo een aantal seconden en dan worden ze eruit gehaald om te vechten Ze werden hard handig in de kerkers onder het anphy theater gegooit. Romario sloeg zijn vuist tegen de muur,’’Bah!.. wat een onzin’’ Quintes bleef rustig zitten met zijn ogen gesloten hij opende er een
op het moment dat romario’s vuist de muur raakten maar sloot hem daarna weer snel. De kerkers waren een hel het was koud nat en kil hierbinnen. De geluiden uit het theater waren ondragelijk het gekreun van de mensen die half neer gesneded werden of pgegeten werden terwijl ze nog leefden was alles behalve prettig. Quintes zuchten en keek uit de tralies,’’We moeten hier uit zien te komen…’’ Romario begon te lachen,’’Geloof mij… dat is niet mogenlijk…’’ Quintes keek geintreseert naar zijn omgeving de tralies alles, hij moest iets verzinnen om eruit zien te komen, hij begon langzaam iets te bedenken totdat het werd verstoord door de harde klap van de poort die open ging. Arena gevecht event, voor een bepaalde tijd moeten ze tegen zoveel mogenlijk vijanden vechten. Meer dan 20 kills=volgende level Minder dan 20 kills=level over doen Romario vloog overeind een paar zwaar bewapende mannen kwamen hun uit hun kooi halen om ze in de arena te plaatsen. Ze konden niks en voor ze het wsten stonden ze in de brandende zon van de groten arena. Romario bleef grijnsen en quintes wist niet wat hij moest. Ze hadden allebij een wapen gekregen en rug aan rug stonden ze te wachten op hun vijanden. Toen de poorten open gingen klopte het hard van beiden in hun keel een grote bruine beer kwam op hun af stormen Quintes kon zijn ogen niet geloven en stond versteend van angst, zo voelden het dus om in de arena te staan zo was het dus om bekeken te worden door de mensen terwijl jij vocht tot je dood. Al de gedachten die door zijn hoofd stroomden liet hem zijn concentratie verliezen het laatste wat hij zag was de klauw van de bruine beer in zijn richting gaan…. Maar.. hij was niet dood? Hij opende langzaam zijn ogen en zach romario met zijn zwaard de klauw van de beer tegenhouden en uiteindelijk weg slaan hij schreeuwden,’’Idioot concentreer je!’’ Quintus schudden zijn hoofd om uit zijn gedachten ze stappen met een snelle beweging sprong hij over romario afzettend op zijn schouders stak hij het zwaard in de rug van de beer. De beer werd razend en sloeg in het rond Romario en Quintus vochten vol moed en versleogen de beer. Met een diepe zucht dachten ze dat het voorbij was maar het was ver weg van dat. Uit de poorten stormden meer gladiatoren en zelfs gevangen germanen stormden op hun af. Ze knikte een keer naar elkaar voordat hun gevecht losbarste. Zij aan zij vochten ze tegen al de vijanden die ze tegemoet kwamen een uur aan een stuk moesten ze uitgeput doorvechten. Met snelle bewegingen en harde klappen wisten ze vijanden te verslaan. Hoe meer ze er versloegen hoe makkelijker het werd iedere vijand die ze versloegen had wel iets waardevols bij zich. Al snel had Quintus 2 zwaarden in zijn handen en Romario een zwaard en een schild. Quintes stak voor zijn zien de laatste gladiator neer maar van achter hem stormden er nog een op hem af,’’Bukken!’’ schreeuwden Romario. Hij wierp zijn schild richting de gladiator die het vol tegen zijn hoofd aan kreeg en achteruit wankelde. Quintus maakten het af met een steek naar achteren, de laatste gladiator viel en quintus spak uitgeput,’’Wow… ik denk dat je nu twee keer mijn leven heb gered.. ik sta bij je in het krijt.’’ Zij hij met een kleine lach, maar Romario had meer intresse op de duim van de leider. Zouden ze het overleefd hebben? Zouden ze goed genoeg gevochten hebben?.. De spanning steeg en uiteindelijk ging de duim omhoog. Romario greens nogmaals richting quintus en ze werden weer teruggegooid in de kerkers…
Hoofdstuk 3. De tocht moet verder! Een puzzel hoofdstuk waarbij ze uit de gevangenis moeten ontsnappen door verschillende dingen aan te raken en in te drukken. Ze zaten weer in de gevangenis terwijl Romario bij kwam van het gevecht moest en zal quintis ontsnappen. Hij keek de kerker rond er moest iets zijn om hier uit te komen iets om de wachters te lokken. Hij keek naar het plaffond, er hingn kettingen… kettingen die geluide konden maken.. kettingen die.. een wachter konden lokken! Nu had hij het idee hij riep Romario bij zich en fluisterden,’’Verstop je in de hoek bij de deur zodat de wachter je niet kan zien, wanneer hij binnen
komt sla je hem bewesteloos, begrepen?’’ Romario knikte en verstopte zich, met moeite klom quintus omhoog via uitstekende stenen van de muur. Hij sprong tegen de ketting en ging eraan hangen terwijl het een vreselijke herrie maakten. De wachter ging richting de deur zich afvragend wat er was hij keek rond.. ?! geen gevangenen! Snel maakte hij de cel open en hij deed nog geen een stap naar binnen of Romario sloeg hem in een klap bewusteloos. Ze steelden de sleutel en laag blijven slopen ze door de stad maar ze werden gezien,’’Oh god…’’ zij Quintus en ze trokken een sprint. Weer een gewoon level met een stad achtergrond waarbij ze af en toe weer vijanden tegen komen. Ze renden door de stad en duwde de mensen aan de kant, Quintus checkte alles naar, ja hij had de boodschap nog! Terwijl ze rende bedacht hij iets hij knikte naar Romario in de vorm dat hij hem moest volgen, hij had weer iets bedacht. Soldaten kwamen achter hun aan en samen bvechtend sloegen ze ze stuk voor stuk neer. In de verte was de haven tempel in zicht. Nu werd het moeilijker ze moesten zich verstoppen op een schip zonder gezien te worden, al het rennen naar het zware gevecht had hun al moe gemaakt en uitgeput storte ze zich neer in de tempel verstopt in een hoekje, ze zagen de schepen aan slaan bij de tempel en tonnen werden op het schip geladen. Het was overduidelijk wat hun te doen stond,´´Zie je die tonnen?’’ fluisterde Quintus, Romario knikte hij wist al wat het plan was. Ze verstopten zich in de tonnen en werden weggebracht mee met het schip…
Hoofdstuk 4. Terug op pad Een gewon platform level met een heuvel gebied af en toe een boompje enzovoort. Een harde knal slaat de tonnen waar Romario en Quintes zich in verborgen hebben om. Ze vallen eruit met een smak op de grond, ze horen boven gestorm en het geklengel van zwaarden. Het was overduidelijk dat ze onder aanval waren van.. germanen?.. nee het konk anders. Het was geen gevecht het was een bestorming ze werden onverwagts aangevallen. Quintes deed het luik op een kiertje het waren romeinen! Soldaten van Ulpia Trajana hadden het schip onderschept en gekaapt. Ze waren aangeslagen tegen de wal, de leider van ulpia trajana gaf de opdracht om het schip te doorzoeken, er moest een snelle oplossing gezocht worden! Quintes gaf Romario de opdracht te volgen en met een harde klap stoten ze samen een hevig stuk pilaar door de wand van het schip. Ze sloegen op de vlucht via de laage heuvel gebergte, het duurden niet lang voordat ze de romeinen achter hen aan hoorden rennen. Hun beste wapen was verstoppen en zo min mogenlijk aandacht trekken van de romeinen. Maar eens in de zoveel keer was het onmogelijk het gevecht te vermijden. Gelukkig waren ze bewapend met een schild en een zweep om henzelf er doorheen te vechten en sommige romeinen waren vrijgevig genoeg om hun wapens af te staan. Naar een laatste klap op een romeinse soldaat plofte Quintes neer,’’Ik kan niet meer.’’ Zuchte hij uitgeput, Romario gleed tegen een boom aan met een diepe zucht liet hij zich ook zakken,’’Wouw… dat we dit ervoor over hebben quintes..’’ Quintes knikte eens en sprak,’’Alles voor het romeinse rijk Romario.. alles voor het romeinse rijk…’’ Romario knikte onzeker en legde zijn hoofd tegen de boom,’’Waarom?.. waarom zijn we verraders?’’ Quintes schudden zijn hoofd,’’Ik weet het niet.. iets klopt er niet… Verraders.. De kaping.. de aanvallen.. het klopt gewoon niet!’’ Romario lachte een keer minachtend waarnaar hij weer op stond,’’We hebben nog een lange weg voor de boeg vriend..’’ Hij stak zijn hand uit om Quintes te helpen, met een lach nam hij deze aan en knikte terwijl hij overeind getrokken werd. Ze begonnen weer van langzaam tot een sneller tempo te lopen verder en verder…
Hoofdstuk 5. Een nieuwe legende Een normaal level dat zich weer in een bos afspeelt, het bos is het bos voor Rome. Naar de lange tocht over het gebergte landschap kwamen ze dan eindelijk bij bossen aan ze wisten dat het nu nog maar een paar dagen lopen was en dicht bij hun einddoel waren beland. Op tempo gingen ze de bossen in, ze waren de Romeinen kwijt geraakt hun grootste vijand waren nu waarschijnlijk de bewoners van het bos. Beren.. Roofdieren.. ze moesten proberen hier voordat de nacht viel uit te komen en met een goede snelheid gingen ze verder. Hun gesprek hield het pad niet op,’’Waarneer ik dit heb gedaan, zoek ik een rustig hutje in de bossen op en word ik boer.’’ Lachten quintes richting Romario,’’Hah! Dan neem ik jouw plaats als officier in als je het niet erg vind.. ik kan niet zonder mijn zwaard leven.’’ Romario grijnsde nogmaals en ze waren het rennen zat en gingen op een rustiger tempo verder,’’Maarja.. ik meen het, ik ben al dit vechten zat.. al deze eervolle mensen die sterven door de verkeerde leiders het is gewoon..’’ Quintes zuchten eens en kreeg weer een lichte glimlach op zijn gezicht,’’Misschien sticht ik wel een familie!’’ Romario kon zijn lach niet inhouden en knikte,’’Misschien wel quintes..’’ Quintes lachten even mee terwijl ze verder liepen. De band tussen de twee was gegroeid een gladiator en een officier.. nu de beste vrienden die elkaars dromen deelden elkaars emoties voortleefden .. Een event begint, je moet binnen een bepaalde tijd de finish halen. Quintes stopt, wat hoort hij? Een gekraakt takje in de bosjes en nog een en nog een.. Hij kijkt richting zijn zijkant en hij ziet een schim voorbij komen. Romario snapt niet wat er gebeurt maar zodra Quintes een sprinte trekt volgt Romario meteen hij spreekt hijgend,’’Wat is er quintes?!’’ Quintes blijft rennen terwijl hij zegt,’’We zijn niet alleen snel ren!’’ De bossen worden steeds meer open en langzaam beginnen ze goed te zien wie ze volgen. Het is een boodschapper eentje van Ulpia Trajana. Het moest de boodschap zijn over het verraad van Romario en Quintes, ze rennen harder en harder. Langzaam beginnen ze de man in te halen, Quintes pakt zijn zweep maar de boodschapper heeft ze door, en met een plotselingen beweging probeerd hij links af te slaan. Maar voor zijn neus staat Romario met een groten grijns op zijn gezicht. De boodschapper slikt een keer en wil de andere kant op.. maar daar staat Quintes, hij kan geen kant meer op! Hardhandig werken ze de boodschapper tegen de vloer en pakken ze de boodschap. Het was inderdaad voor Ceasar over het verraad van de twee. Romario pakt de man bij zijn kraag,’’Idioot! Jullie zijn de verraders!’’ Romario deeld de laatste klap uit waardoor de man niet meer op stond. Ze konden het einde van het bos al zien, eindelijk was hun reis bijna voorbij.. Maar.. Dit kon niet.. De leider van ulpia Trajana stond daar, aan het eind van het bos.. Een van de eindbasen start aan het einde van het bos, de leider van ulpia trajana deze moet je 9 keer raken. Naar de eerste 3 keer gaat hij uit beeld en komen er een stuk of 5 romeinen die je allemaal 2 keer moet raken, naar 6 keer zal hij een speciale attack gaan doen dat hij een rush richting je poppetje je moet springen om deze te ontwijken. Naar 9 keer is de eindbaas dood. ‘’Tot hier en niet verder…’’ sprak de leider, Quintes en Romario waren allebei furieus. Hij had gehoopt dat ze het zomaar op zouden geven! De leider greens kwaadaardig,’’Jullie konden het niet laten he! Hoe denk je dat de germanen wisten war jullie kamp zat! Ze hadden het van mij, het was niet de bedoeling dat iemand het zou overleven! Maar jullie moesten zo nodig hardnekkig zijn! Ik ben de troon opvolger ik zal Julius Ceasar omstoten! Ik word keizer.. maar eerst moet Ulpia Trajana geloosd worden.. Het maakt nu niet meer uit.. jullie zijn ver gekomen, maar niet verder dan dit!’’ De leider stapte van zijn paard en trok zijn zwaard, samen met het kleine legioen dat hij bij zich had rende ze op Romario en quintes af, die nu ook hun zwaard trokken, ze stonden weer rug aan rug.. Vechtend tot het bittere einde, niet ver van de poorten van Rome af. Het gevecht was zwaar en hard en een verloren strijd dat wisten ze van begin af aan. Tot hun laatste adem zouden ze blijven staan!
Deze man mocht de troon NIET overnemen! Uit wraak voor al die mannen die op die avond zijn gesneuveld voor die misselijken man! Ze bleven vechten het legioen was neer en de leider kon alleen maar lachen terwijl hij ze beiden makkelijk aan kon. Quintes werd weggeslagen en belande op de grond terwijl Romario vool moed bleef vechten schreeuwde hij,’’Ga Quintes! Ik houd hem tegen! Zorg dat julius de boodschap krijgt!’’ Quintes schudden zijn hoofd,’’Nee dat kan ik niet maken Romario we overleven het beiden of geen van ons!’’ Romario bleef vechten en gaf een harde klap op de leider die achteruit wankelde. Hij schudde zijn hoofd,’’Mijn leven is voorbij Quintes.. ik zal de laatste rijs van ons nooit vergeten Quintes… maar aan alles komt een einde.. denk aan me wanneer je in je hutje zit.. vergeet mij nooit maar rouw ook niet om mij, ik ben gestorven voor Rome dat is het doel van een gladiator en dat zal het altijd blijven!’’ Met een schreeuw rende Romario op de leider af, Quintes kon niet anders dan rennen, voor Romario voor Rome voor de keizer hij zou deze boodschap afleveren!
Hoofdstuk 6. Een einde is een nieuw begin Het laatste level speelt zich weer als een normale platformer in een stad af Rome dus Rennend door rome houd hij de zich vast aan de boodschap, vol zweet vol modder vol tranen bleef Quintes rennen. Zijn beste vriend is zojuist gesneuveld door een monster.. Het leek wel alsof hij droomde maar tegelijk had hij een nachtmerie. Hij rende het groten huis van ceasar binnen zich wringend door de wagters hij leek niks meer te zien blind van verdriet blind van zijn doel. Zonder enige kracht in zijn benen viel hij neer voor de troon van Ceasar, al de wagters hadden hun speren op hem gericht maar Quintes hield zijn boodschap naar Ceasar,’’Alstublieft keizer… Alstublieft lees dit… Mijn vriend is gestorven voor dit bericht, ik heb gelopen vanuit Ulpia trajana, mijn naam is quintes en onze leider wilt u van de troon stoten en heel ulpia trajana laten uitsterven…’’ Ceasar begon de scroll te lezen en knikte,’’U bent een moedig man Quintes.. Wagters! Geef deze man een huis in Rome en stuur het woord uit naar Ulpia Trajana samen met een legioen om de leider daar te verwijderen..’’ Quintes schudden zijn hoofd,’’Nee Ceasar, ik dien hierbij mijn ontslag van de dienst als soldaat in het enige dat ik vraag… is een eerbetoon aan Romario en een keizerlijke begrafenis.. ‘’ Ceasar knikte,’’Het zij zo…’’ Strompelend ging Quintes weg.. en hij is nooit meer gezien.. mensen zeiden dat hij zijn hutje in de heuvels heeft gevonde.. andere spraken erover dat hij is gestorven aan zijn verwondingen.. Ik denk.. dat hij een familie heeft gesticht en nog iedere dag terug denkt aan zijn reis.. en nog altijd vol moed terug denkt aan Romario….
The End
