het land te trekken. Volgens traumatoloog professor Wim Wolters is het denkbaar

Astrale Oorzaken van Misdaad en Geweld [Steeds   vaker   worden   we   in   onze   samenleving   geconfronteerd   met   het   verschijnsel    dat   bepaalde   misdaden,   zoals   een   gezinsmoord   of   partner-‐‑    en   kinderdoding,   een    reeks   van   soortgelijke   drama’s   uitlokt;   soms   lijkt   er   wel   een   golf   van   geweld   door    het    land    te    trekken.    Volgens    traumatoloog    professor    Wim    Wolters    is    het    denkbaar    dat    mediameldingen    van    dergelijke    feiten    tot    navolging    aanze en.    Vanuit    zijn    ervaring    met    kinderdoding    is    hij    van    mening    dat    belangstelling    voor    dergelijke    drama’s    een    zogenaamd    ‘trigger-‐‑effect’    kan    teweegbrengen    bij    mensen    in    stress-‐‑ volle    risicosituaties.    In    het    licht    van    de    theosofie    kunnen    we    echter    ook    vanuit    een    meer   innerlijk perspectief   naar   dit   verschijnsel   kijken.   Het   is   immers   mogelijk   dat    golven    van    geweld    worden    veroorzaakt    of    bevorderd    door    planetaire    krachten    en    astrale    spanningsvelden    die    werkzaam    zijn    in    de    ons    omringende    psychische    atmosfeer.    Vroeg    of    laat    komen    deze    onzichtbare    krachten    tot    ontlading,    waarna    een    uitbarsting    van    geweld    zich    als    een    virus    via    het    astrale    licht    verspreidt.    We    kunnen   in   dit   verband   ook   denken   aan   epidemieën   van   massahysterie,   religieuze    terreur,   of   aan   schietpartijen   op   scholen   die   meestal   ook   nog   worden   gevolgd   door    de   zelfmoord   van   de   dader.   Reeds   in   haar   eerste   hoofdwerk,   Isis Ontsluierd (1877),    waarschuwt   mevrouw   Blavatsky   voor   wat   we   de   ‘astrale   oorzaken   van   misdaad   en    geweld’   kunnen   noemen.   De   inzichten   die   H.P.B.   bijna   140   jaar   geleden   over   deze    kwestie   heeft   neergeschreven,   blijken   nog   steeds   actueel   te   zijn.]

D

E    HINDOES    VAN    TRAVANCORE    hebben    een    heel    suggestief    volksgezegde    dat    luidt:    ‘Vriendelijke    taal    is    beter    dan    harde;    de    zee    wordt   aangetrokken   door   de   koele   maan   en   niet   door   de   hete   zon’.   Misschien    wist   die   ene   of   wisten   de   velen   die   dit   gezegde   in   de   wereld   brachten,   meer    over   de   oorzaak   van   die   aantrekking   van   het   water   door   de   maan   dan   wij.    Indien   de   wetenschap   de   oorzaak   van   deze   fysieke   invloed   niet   kan   verklaren,    wat   kan   ze   dan   weten   over   de   ethische   en   occulte   invloeden   die   de   hemel-‐‑ lichamen    op    de    mensen    en    hun    lot    kunnen    uitoefenen,    en    waarom    spreekt    ze   iets   tegen   waarvan   ze   de   onjuistheid   onmogelijk   kan   bewijzen?   Wanneer    bepaalde   aspecten   van   de   maan   tastbare   gevolgen   teweegbrengen,   waarmee    mensen   van   alle   tijden   bekend   zijn   geweest,   welk   geweld   doen   we   de   logica    dan    aan    door    de    mogelijkheid    aan    te    nemen    dat    een    bepaalde    combinatie    van   sterreninvloeden   eveneens   meer   of   minder   kracht   kan   uitoefenen? Indien   de   lezer   bedenkt   wat   de   geleerde   schrijvers   van   The Unseen Universe1    hebben    gezegd    over    het    duidelijke    effect    dat    in    de    universele    ether    wordt    teweeggebracht   door   zo’n   kleine   oorzaak   als   de   ontwikkeling   van   gedachten    in   de   hersenen   van   één   mens,   is   het   dan   niet   logisch   dat   de   enorme   impulsen    die    aan    deze    gemeenschappelijke    tussenstof    worden    gegeven    door    de    be-‐‑ weging   van   de   myriaden   vlammende   bollen   die   door   ‘de   interstellaire   diep-‐‑ 1

Hfst. 7, §196, enz.

53

ten’    schieten,    ons    en    de    aarde    waarop    we    leven    sterk    zouden    beïnvloeden?    Wanneer    astronomen    ons    niet    de    occulte    wet    kunnen    uitleggen,    volgens    welke    de    ronddrijvende    deeltjes    kosmische    stof    zich    tot    werelden    samen-‐‑ voegen    en    dan    hun    plaats    innemen    in    de    majestueuze    processie    die    zich    voortdurend    rondom    het    één    of    andere    centrale    aantrekkingspunt    beweegt,    hoe    kan    iemand    dan    zeggen    wat    voor    mystieke    invloeden    al    dan    niet    door    de   ruimte   schieten   en   het   leven   op   deze   en   op   andere   planeten   beïnvloeden?    Er   is   bijna   niets   bekend   over   de   we en   van   het   magnetisme   en   de   andere   on-‐‑ weegbare   krachten,   en   ook   niet   over   de   uitwerking   ervan   op   ons   lichaam   en    ons   bewus ijn;   zelfs   dat   wat   wél   bekend   is   en   bovendien   duidelijk   is   aange-‐‑ toond,   wordt   aan   toeval   en   een   merkwaardige   samenloop van omstandigheden    toegeschreven.   Maar   door   deze   samenloop   van   omstandigheden2   weten   we    wél   dat   ‘er   tijden    zijn    dat    bepaalde    ziekten,   neigingen,   voor-‐‑   en   tegenspoed    voor   de   mensheid   vaker   voorkomen   dan   op   andere   tijden’.   Er   zijn   tijden   van    epidemieën   in   ethische   en   fysieke   aangelegenheden.   In   het   ene   tijdperk    zal    een    geest    van    godsdiens wist    de    hevigste    hartstochten    opwekken    waarvoor   de   menselijke   natuur   vatbaar   is,   en   aanleiding   geven   tot   weder-‐‑ zijdse    vervolging,    bloedvergieten    en    oorlogen;    in    een    ander    tijdperk    zal    een    epidemie    van    verzet    tegen    het    gevestigde    gezag    zich    over    de    halve    wereld    verspreiden    (zoals    in    het    jaar    1848),    snel    en    overal    tegelijk    zoals    de    kwaadaardigste    lichamelijke    ziekte.    Bovendien    wordt    het    collectieve karakter    van    mentale    verschijnselen    duidelijk    door    de    abnormale    psychi-‐‑ sche   toestand   die   zich   van   duizenden   en   duizenden   meester   maakt   en   hen    beheerst,    waardoor    ze    alleen    tot    onbewust    handelen    in    staat    zijn,    en    bij    het   volk   de   mening   ontstaat   dat   er   demonische   bezetenheid   in   het   spel   is,    een   mening   die   in   zekere   zin   door   de   satanische   hartstochten,   emoties   en    handelingen   die   zich   in   zo’n   toestand   voordoen,   wordt   gerechtvaardigd.    In   de   ene   periode   is   er   een   algemene   neiging   tot   afzondering   en   contem-‐‑ platie,   vandaar   de   talloze   kandidaten   voor   het   klooster-‐‑    en   kluizenaars-‐‑ leven;   in   een   andere   periode   richt   de   manie   zich   op   handelen   en   streeft    men    naar    een    of    ander    utopisch    plan,    even    onuitvoerbaar    als    nu eloos;    vandaar    de    myriaden    die    hun    familieleden,    hun    huis    en    hun    vaderland    hebben    verlaten,    op    zoek    naar    een    land    waar    de    stenen    van    goud    zijn,    of    om    een    vernietigingsoorlog    te    voeren    om    het    bezit    van    waardeloze    steden   en   onbegaanbare   woestijnen.3 De   schrijver   van   het   bovenstaande   citaat   zegt   dat   ‘de   zaden   van   ondeugd   en    misdaad   onder   de   oppervlakte   van   de   maatschappij   schijnen   te   zijn   gezaaid,    en   ontstellend   vlug   en   verlammend   snel   achter   elkaar   schijnen   op   te   komen    2

De merkwaardigste van alle ‘merkwaardige samenlopen van omstandigheden’ is volgens ons dat onze wetenschappers feiten naast zich neerleggen die zo opvallend zijn dat ze bij het bespreken ervan zo’n uitdrukking gebruiken, in plaats van aan het werk te gaan om ons een filosofische verklaring ervan te geven. 3 Charles Elam, MD, A Physician’s Problems, Londen, 1869, p.159.

54

en   vrucht   te   dragen’.    Tegenover    deze    opvallende    verschijnselen    staat    de    wetenschap    sprakeloos;    ze    probeert    niet    eens    naar    de    oorzaak    ervan    te    gissen;    natuurlijk    niet,    want    ze    heeft    nog    niet    geleerd    buiten    deze    bol    van    klei    waarop    we    leven,    en    zijn    zware    atmosfeer,    te    zoeken    naar    de    verborgen    invloeden   die   dag    in    dag    uit,    en   zelfs   van   minuut   tot   minuut,   op   ons   inwerken.   Maar   de   Ouden   […]   besef-‐‑ ten   volledig   dat   de   onderlinge   banden   tussen   de   planetaire   lichamen   even    volmaakt    zijn    als    die    tussen    de    bloedlichaampjes    die    in    een    gemeenschap-‐‑ pelijke   vloeistof   zweven,   en   dat   elk   daarvan   de   gezamenlijke   invloeden   van    alle    andere    ondergaat,    zoals    elk    op    zijn    beurt    alle    andere    beïnvloedt.    Zoals    de    planeten    in    groo e,    afstand    en    activiteit    van    elkaar    verschillen,    evenzo    verschillen    hun    invloeden    op    de    ether    of    het    astrale    licht    in    kracht,    en    dit    geldt   ook   voor   de   magnetische   en   andere   subtiele   krachten   die   ze   in   bepaalde    delen   van   de   hemel   uitstralen.   Muziek   is   het   combineren   en   moduleren   van    klanken,   en   geluid   is   het   gevolg   dat   wordt   voortgebracht   door   het   trillen   van    de    ether.    Wanneer    men    de    invloeden    die    de    verschillende    planeten    op    de    ether    uitoefenen,    vergelijkt    met    de    tonen    die    door    de    verschillende    toetsen    van   een   muziekinstrument   worden   teweeggebracht,   is   het   niet   moeilijk   zich    voor    te    stellen    dat    de    pythagorische    ‘harmonie    van    de    sferen’    iets    meer    is    dan    pure    fantasie,    en    dat    bepaalde    planetaire    aspecten    verstoringen    in    de    ether    van    onze    planeet    met    zich    meebrengen,    en    sommige    andere    rust    en    harmonie    betekenen.    Bepaalde    soorten    muziek    brengen    ons    tot    waanzin,    andere   verheffen    de    ziel    tot    religieuze    aspiraties.    Kortom,   er   bestaat    nauwe-‐‑ lijks   een   menselijke   schepping   die   niet   op   bepaalde   trillingen   van   de   atmo-‐‑ sfeer   reageert.   He elfde   geldt   voor   kleuren;   sommige   prikkelen   ons,   andere    stemmen   ons   kalm   en   doen   ons   goed.   De   non   kleedt   zich   in   het   zwart   om   de    neerslachtigheid    van    een    geloof    te    symboliseren,    dat    gebukt    gaat    onder    het    gevoel    van    de    erfzonde;    de    bruid    kleedt    zich    in    het    wit;    rood    roept    bij    som-‐‑ mige    dieren    woede    op.    Indien    wijzelf    en    de    dieren    worden    beïnvloed    door    trillingen   die   op   zeer   kleine   schaal   werken,   waarom   kunnen   we   dan   niet   als    geheel   worden   beïnvloed   door   trillingen   die   op   grootse   schaal   werken   als    gevolg   van   de   gezamenlijke   invloeden   van   de   sterren?       Dr.   Elam   zegt:    We    weten    dat    sommige    pathologische    toestanden    de    neiging    hebben    epidemisch   te   worden   als gevolg van oorzaken die nog niet zijn onderzocht.    …We    zien    hoe    sterk    de    neiging    is    van    een    eenmaal    bekendgemaakte    opva ing   om   een   epidemische   vorm   aan   te   nemen;   geen   opva ing,   geen    hersenschim    is    te    dwaas    om    dit    collectieve    karakter    aan    te    nemen.    We    zien    ook    hoe    dezelfde    denkbeelden    zich    merkwaardigerwijs    herhalen    en    in opeenvolgende eeuwen opnieuw verschijnen,    …geen    misdaad    is    te    afschuwelijk    om    niet    populair    te    worden,    of    het    nu    gaat    om    moord,    kindermoord,    zelfmoord,    vergiftiging    of    enig    ander    duivels    plan…    Bij    epidemieën   blijft   de   oorzaak   van   de   snelle   verspreiding   in   die   specifieke   

55

periode   een mysterie! Deze    paar    regels    beva en    een    onmiskenbaar    psychologisch    feit,    geschetst    door    een    meesterlijke    pen,    en    tegelijkertijd    een    halve    bekentenis    van    volsla-‐‑ gen   onwetendheid   –   ‘oorzaken die nog niet zijn onderzocht’.   Waarom   voegt   men    er   niet   eerlijk   aan   toe   ‘en   die   met   de   huidige   wetenschappelijke   methoden    onmogelijk   kunnen   worden   onderzocht’?    Bij    het    bespreken    van    een    epidemie    van    brandstichting    citeert    dr.    Elam    uit    de   Annales d’hygiène publique   de   volgende   gevallen:    Een    meisje    van    omstreeks    17    jaar    werd    onder    verdenking    opgepakt    … Ze    bekende    dat    ze    tweemaal    uit    instinct,    uit    een    onweerstaanbare drang    woningen    in    brand    had    gestoken…    Een    ongeveer    18-‐‑jarige    jongen    verrich e    vele    soortgelijke    daden.    Hij    werd    niet    door    enige    hartstocht    gedreven,   maar   het   uitslaan   van   de   vlammen   gaf   hem   een   heel   aangenaam    gevoel.4 Wie    heeft    niet    in    krantenkolommen    soortgelijke    gevallen    opgemerkt?    Ze    vallen    ons    dagelijks    op.    Bij    allerlei    soorten    moord    en    bij    andere    misdaden    van    duivelse    aard    wordt    de    daad    in    negen    van    de    tien    gevallen    door    de    schuldigen   zelf   toegeschreven   aan   een   onweerstaanbare bezetenheid.   ‘Iets   fluis-‐‑ terde    voortdurend    in    mijn    oor…    Iemand    drong    er    voortdurend    bij    mij    op    aan    en    dwong    me.’    Dit    zijn    de    maar    al    te    vaak    gehoorde    bekentenissen    van    misdadigers.   Artsen    schrijven    ze    toe    aan    hallucinaties    van    een    verward    ver-‐‑ stand,   en   noemen   de   drang   tot   moord   een   tijdelijke   waanzin.   Maar   wordt   de    waanzin   zelf   door   ook   maar   één   psycholoog   begrepen?   Is   de   oorzaak   ervan    ooit    verklaard    door    een    hypothese    die    de    toets    van    een    onbevooroordeelde    onderzoeker    kan    doorstaan?    De    omstreden    geschriften    van    onze    heden-‐‑ daagse   psychiaters   geven   zelf   het   antwoord   daarop. Plato   erkent   dat   de   mens   de   speelbal   is   van   het   element   van   noodzakelijk-‐‑ heid,    waar    hij    mee    te    maken    krijgt    wanneer    hij    in    deze    stoffelijke    wereld    verschijnt;   hij   wordt   door   uiterlijke   oorzaken   beïnvloed,   en   deze   oorzaken    zijn    daimonia,    zoals    die    van    Socrates.    Gelukkig    is    de    mens    die    fysiek    zuiver    is,   want   indien   zijn   uiterlijke   ziel   (het   lichaam)   zuiver   is,   zal   ze   de   tweede   (het    astrale   lichaam)   krachtiger   maken,   of   de   ziel   die   door   hem   de   hogere sterfelijke ziel   wordt   genoemd,   zal,   hoewel   ze   geneigd   is   van   haar   eigen   motieven   af   te    dwalen,   steeds   kiezen   voor   het   gezonde   verstand   en   niet   voor   de   dierlijke    neigingen    van    het    lichaam.    De    lusten    van    de    mens    ontstaan    als    gevolg    van    zijn    vergankelijke    stoffelijke    lichaam,    en    dat    geldt    ook    voor    andere    ziekten;    maar    hoewel    Plato    misdaden    soms    beschouwt    als    onvrijwillig    begaan,    want    ze   zijn   evenals   lichamelijke   ziekte   het   gevolg   van   uiterlijke   oorzaken,   maakt    hij   toch   duidelijk   een   groot   onderscheid   tussen   deze   oorzaken.   Hij   erkent   dat    4

A Physician’s Problems, p.190-3.

56

het   noodlot   de   mensheid   regeert,   maar   dat   sluit   de   mogelijkheid   niet   uit   om    ze    te    vermijden;    want    al    worden    pijn,    angst,    boosheid    en    andere    gevoelens    door   de   noodzakelijkheid   aan   de   mensen   gegeven,   ‘toch   zouden   zij,   indien   ze    deze    overwonnen,    deugdzaam,    en    indien    ze    hierdoor    werden    overwonnen,    zondig    leven’.5    De    tweeledige    mens,    d.w.z.    hij    van    wie    de    goddelijke    onsterfelijke   geest   is   heengegaan   en   voor   wie   slechts   de   dierlijke   vorm   en   het   astrale    lichaam   (Plato’s   hogere   sterfelijke   ziel)   zijn   overgebleven,   wordt   geheel   aan    zijn   instincten   overgelaten,   want   hij   werd   beheerst   door   al   het   kwaad   dat   aan    de   stof   is   verbonden;   dus   wordt   hij   een   volgzaam   werktuig   in   de   handen   van    de   onzichtbare   wezens   van   fijnere   stof,   die   in   onze   atmosfeer   zweven   en   altijd    klaar    staan    diegenen    te    beïnvloeden    die    terecht    door    hun    onsterfelijke    raads-‐‑ man,    de    goddelijke    geest    (door    Plato    ‘genius’    genoemd),    zijn    verlaten.6    […]    Maar   dr.   Elam   denkt   er   anders   over.   Op   blz.   194   van   zijn   boek   A Physician’s Problems   zegt   hij   dat   de   oorzaak   van   de   snelle   verspreiding   van   epidemieën    van   bepaalde   ziekten   die   hij   bespreekt,   ‘een   mysterie   blijft’,   maar   over   brand-‐‑ stichting   merkt   hij   op   dat   ‘we   daarin   niets   geheimzinnigs   vinden,   hoewel   het    een   wijdverbreide   epidemie   is’.   Vreemde   tegenspraak!   De   Quincey   behandelt    in   zijn   artikel   ‘Murder   considered   as   one   of   the   fine   arts’   de   moordepidemie    tussen    1588    en    1635,    waarin    zeven    vooraanstaande    figuren    uit    die    tijd    door    de   hand   van   moordenaars   het   leven   verloren,   en   noch   hij   noch   een   van   de    anderen   die   erover   hebben   geschreven,   was   in   staat   de   mysterieuze   oorzaak    van   deze   moordmanie   te   verklaren.    Als    we    bij    deze    heren    aandringen    op    een    verklaring    die    ze    ons    als    zoge-‐‑ naamde    filosofen    zouden    moeten    geven,    krijgen    we    als    antwoord    dat    het    veel    wetenschappelijker    is    zulke    ‘epidemieën    toe    te    schrijven    aan    ‘onrust    in    het   denken’,   ‘een   tijd   van   politieke   spanning   (1830)’,   ‘navolging   en   impulsief    handelen’,   ‘snel   geïrriteerde   werkloze   jongens’   en   ‘hysterische   meisjes’,   dan    als   een   dwaas   in   een   hypothetisch   astraal   licht   bevestiging   van   bijgelovige    overleveringen    te    zoeken.    Indien    door    een    wonderbaarlijke    wending    van    het   lot   hysterie   geheel   uit   het   menselijk   gestel   zou   verdwijnen,   dan   zou   de    medische   stand   volgens   ons   niet   weten   hoe   ze   een   grote   groep   verschijnse-‐‑ len    moet    verklaren,    die    nu    gemakshalve    onder    het    hoofd    ‘normale    sympto-‐‑ men   van   bepaalde   pathologische   toestanden   van   de   zenuwcentra’   worden    gerangschikt.    De    hysterie    is    tot    nu    toe    de    laatste    toevlucht    van    sceptische    pathologen    geweest.    Wanneer    een    slonzige    boerenmeid    plotseling    vloeiend    verschillende   vreemde   talen   begint   te   spreken,   die   ze   tot   dat   moment   niet    kende,    en    gedichten    gaat    schrijven,    dan    is    ze    ‘hysterisch’!    Wanneer    een    medium    in    aanwezigheid    van    een    dozijn    getuigen    levitatie    ondergaat,    en    uit   een   raam   van   de   derde   verdieping   naar   buiten   zweeft,   en   door   een   ander    raam    weer    terug,    dan    komt    dit    door    ‘verstoring    van    de    zenuwcentra,    ge-‐‑ volgd    door    collectieve    hysterische    waanvoorstelling’.   Een    Schotse    terriër,    die    5

Jowett, inleiding tot de Timaeus, p.467. Jowett, Timaeus, §90, p.580. [Vgl. H.P.Blavatsky, De Geheime Leer, I, Eng.p.294-295. (NvdR)] 6

57

zich   tijdens   een   manifestatie   in   de   kamer   bevond,   werd   door   een   onzichtbare    hand   door   de   kamer   geslingerd,   brak   in   zijn   salto mortale   een   kroonluchter    onder   een   vijf   meter   hoog   plafond,   om   daarna   dood   neer   te   vallen7   –   ‘hondenhallucinatie’!    ‘De   ware   wetenschap   heeft   geen   geloof,’   zegt   dr.   Fenwick   in   Bulwer-‐‑Ly ons    Strange Story;    ‘de    ware    wetenschap…    kent    slechts    drie    bewus ijnstoestan-‐‑ den:   ontkenning,   vaste   overtuiging   en   de   grote   tussenruimte   tussen   die   twee,    die    geen    geloof    is,    maar    een    opschorten van ons oordeel.’    Zo    was    misschien    de   ware   wetenschap   in   de   tijd   van   dr.   Fenwick.   Maar   de   ware   wetenschap    van   onze   nieuwe   tijd   gaat   anders   te   werk;   óf   ze   ontkent   botweg   zonder   enig    voorafgaand    onderzoek,    óf    ze    bevindt    zich    tussen    ontkenning    en    overtui-‐‑ ging   in,   en   bedenkt   met   het   woordenboek   in   de   hand   nieuwe   Grieks-‐‑Latijnse    benamingen   voor   niet-‐‑bestaande   soorten   hysterie!    De    epidemieën    en    de    fysieke    (hoewel    voor    anderen    onzichtbare)    manifesta-‐‑ ties,   die   de   wetenschap   toeschrijft   aan   epilepsie,   bloed-‐‑   en   zenuwstoornissen    en    wat    al    niet    van    lichamelijke oorsprong,    zijn    door    sterk    helderzienden    en    bekwame   hypnotiseurs   vaak   beschreven   zoals   hun   heldere   blik   ze   in   het   as-‐‑ trale   licht   zag.   Ze   bevestigen   dat   de   ‘elektrische   golven’   in   hevige   beroering    waren,   en   dat   ze   een   direct   verband   konden   zien   tussen   deze   etherische   ver-‐‑ storing    en    de    op    dat    moment    heersende    mentale    of    fysieke    epidemie.    Maar    de   wetenschap   heeft   geen   aandacht   aan   hen   besteed,   maar   is   voortgegaan    met    haar    encyclopedische    werk    om    voor    oude    dingen    nieuwe    namen    te    be-‐‑ denken    H.P.Blavatsky8 lL

7

lL

lL

Des Mousseaux, Les hauts phénomènes de la magie, hfst. 2, p.97. Uit H.P.Blavatsky, Isis Ontsluierd, I, Eng.p.273-279. Zie ook H.P.Blavatsky, De Geheime Leer, II, Eng.p.510-513. 8

58

Elementalen en Elementaren Judge

Wijze:

122

The Path

Theosophical articles by William Q

Leerling:

Wijze:

Leerling: Wijze:

Leerling: Wijze:

Leerling: Wijze: Leerling: Wijze:

123

Leerling: Wijze:

Leerling:

Wijze:

Leerling:

Wijze: Leerling: Wijze:

Leerling: Wijze:

124

hun

Leerling: Wijze:

Leerling: Wijze:

125

Leerling:

Wijze:

Leerling: Wijze: lL

126

lL

lL

Elementalen - Hoe gaan ze te werk? Judge

The Path

Theosophical Articles by William Q

Wijze:

Leerling:

Wijze:

Leerling:

Wijze:

127

Leerling:

Wijze:

128

Leerling:

Wijze:

Leerling: Wijze:

129

Leerling: Wijze:

Leerling:

Wijze:

Leerling:

Wijze:

130

Leerling:

Wijze:

Leerling: Wijze: lL

lL

lL

131

Astrale bedwelming [The Path, oktober 1887, blz. 206-8] We kunnen bedwelmd raken wanneer we dwaas iets najagen waarvan we ten onrechte denken dat het spiritualiteit is. In de christelijke Bijbel wordt terecht aangeraden alle dingen te onderzoeken en alleen het goede te behouden. Deze raad is even belangrijk voor de student van het occultisme, die denkt dat hij afstand heeft genomen van die ‘minder ver ontwikkelde’ mensen die óf een dogma volgen óf zich bezighouden met het laten dansen van tafels om boodschappen te ontvangen van overleden familieleden – of vijanden – als voor spiritisten die in een ‘zomerland’ en ‘terugkerende geesten’ geloven. Het kalme oppervlak van de zee van de geest is de enige spiegel waarin de weerkaatsing van spirituele zaken onbewogen kan worden waargenomen. Wanneer een student het pad begint te betreden en nu en dan lichtvlekken ziet opvlammen of gouden vuurbollen ziet voorbijrollen, betekent dat niet dat hij het ware zelf – zuivere geest – begint te zien. Een moment van de diepste vrede of schitterende onthullingen die de student worden gegeven, is niet het ontzagwekkende ogenblik waarop iemand op het punt staat zijn spirituele gids te ontmoeten, laat staan zijn eigen ziel. Evenmin zijn flitsen van paranormaal waargenomen blauwe vlammen, of visioenen van dingen die later feitelijk gebeuren, of een blik in kleine gedeelten van het astrale licht met zijn prachtige fotografische beelden van vroeger of van de toekomst, of het plotselinge gelui van sprookjesachtige klokken in de verte, een bewijs dat u op spiritueel gebied vorderingen maakt. Deze en andere nog vreemdere zaken zullen zich voordoen wanneer u een eindje op weg bent, maar het zijn niets anders dan de voorposten van een nieuw land dat zelf geheel stoffelijk van aard is en maar één stap is verwijderd van het gebied van het grofstoffelijke bewustzijn. We moeten ervoor op onze hoede zijn dat we door deze verschijnselen niet worden meegesleept en erdoor bedwelmd raken. We moeten in al dat soort gevallen opletten, aantekeningen maken, en ons onderscheidingsvermogen gebruiken. We moeten ze opschrijven om er later naar te verwijzen, ze in verband te brengen met een of andere wet, of om ze te vergelijken met andere soortgelijke gebeurtenissen. Het vermogen van de natuur om ons te misleiden kent geen grenzen, en als we bij dit soort zaken blijven stilstaan, zal ze ons niet verder laten gaan. Het is niet zo dat een of andere persoon of natuurkracht heeft afgekondigd dat we als we dit of dat doen moeten stoppen, maar wanneer men

wordt overweldigd door wat Böhme ‘Gods wonderen’ noemde, heeft dit een bedwelming tot gevolg waardoor het verstand in verwarring raakt. Als iemand bijvoorbeeld ieder beeld dat in het astrale licht wordt gezien als een spirituele ervaring beschouwt, dan zou hij na enige tijd op dit punt misschien geen tegenspraak dulden, maar dat komt dan alleen omdat hij dronken is van dit soort wijn. Zolang hij doorgaat met zich hieraan over te geven en hij zijn werkelijke vooruitgang verwaarloost – die altijd afhangt van de zuiverheid van zijn motief en het overwinnen van de aan hem bekende en door hem te ontdekken tekortkomingen – gaat de natuur verder met het vergroten van de voorraad bedrieglijke verschijnselen waarmee hij zich verzadigt. Het staat vast dat ieder die zich wijdt aan deze astrale manifestaties ze zal zien toenemen. Maar al zou ons hele leven zijn gewijd aan en zijn gezegend met een geweldige reeks verschijnselen, dan staat evengoed vast dat het afleggen van het lichaam het einde zou betekenen van dit soort ervaring, zonder dat we in feite ook maar iets hebben toegevoegd aan onze voorraad werkelijke kennis. Het astrale gebied, dat hetzelfde is als dat van onze paranormale zintuigen, is even vol met vreemde beelden en klanken als een onbetreden Zuid-Amerikaans oerwoud, en dient goed te worden begrepen vóór de student daar lang kan blijven zonder gevaar te lopen. Terwijl we de gevaren van een oerwoud te boven kunnen komen met behulp van menselijke uitvindingen, die tot doel hebben alle schadelijke dingen die we daar tegenkomen te vernietigen, hebben we die hulpmiddelen niet als we het astrale labyrint betreden. We kunnen fysiek dapper zijn en zeggen dat geen angst ons kan bekruipen, maar geen ongetrainde of alleen maar nieuwsgierige onderzoeker kan zeggen wat precies het effect op zijn uitwendige zintuigen zal zijn van de aanval of invloed die de paranormale zintuigen ondergaan. En degene bij wie het eigen ik steeds het middelpunt van zijn gedachten is, loopt meer gevaar misleid te worden dan ieder ander, want hij krijgt niet de hulp die we krijgen wanneer we in ons denken met alle andere oprechte zoekers verenigd zijn. Men kan in een donker huis staan waarin geen enkel voorwerp is te onderscheiden en toch volkomen duidelijk alles zien wat buiten is verlicht. Op dezelfde manier kunnen we vanuit de duisternis van ons eigen huis – ons hart – de voorwerpen buiten zien die nu en

dan door het astrale licht worden verlicht, maar het levert ons niets op. We moeten eerst de innerlijke duisternis verdrijven vóór we kunnen proberen in de duisternis daarbuiten te zien; we moeten onszelf kennen vóór we de dingen buiten ons kunnen leren kennen. Studenten denken dat deze weg niet de gemakkelijkste is. De meeste van hen vinden het veel aangenamer, en volgens hen is het ook sneller, om naar al deze uiterlijke verleidingen te kijken en alle paranormale zintuigen te ontwikkelen zonder werkelijk spiritueel werk te verrichten. De ware weg is breed en gemakkelijk te vinden, en zó gemakkelijk dat veel aspiranten hem mislopen omdat ze niet kunnen geloven dat hij zo eenvoudig is. De weg loopt door het hart; Vraag daar en verdwaal niet; Klop luid en als in het begin Geluiden die weerklinken Uschijnen te bespotten, Aarzel dan niet. Deins evenmin terug, Wanneer de deur wijd openzwaait En schaduwen onthult, Zwart als de nacht. Boodschappers van de meester Hebben daarbinnen geduldig gewacht: Die meester bent uzelf !

het land te trekken. Volgens traumatoloog professor Wim Wolters is het denkbaar

Recommend Documents