De Serama “Hét
kleinste ter wereld met een hoog knuffelgehalte.” De Serama is een krielrasje dat de wereld aan het veroveren is. Bij dit ras is niet de kleur en tekening doorslaggevend, maar zijn het model én het karakter alles bepalend. Juist doordat ze erg klein en aaibaar zijn, worden veel mensen aangetrokken tot deze miniatuurtjes. De twee actieve speciaalclubs die er in Nederland zijn, vonden het tijd worden dat dit ras een plaatsje zou krijgen binnen de bond van Kleindier Liefhebbers Nederland (KLN). In dit artikel wordt u geïnformeerd over de eigenschappen van dit ras en over de vorderingen met de erkenning.
Herkomst De Serama is in de vorige eeuw ontstaan door de inspanning en volharding van Mr. Wee Yean Een. Zijn droom was een statig rondborstig ras met een compacte lichaamsbouw, met daarbij een verticale staartdracht en naar beneden gedragen vleugels te creëren. Hij startte zijn avontuur door zijdehoenders te kruisen met vechthoen krielen. De nakomelingen hadden tot zijn verbazing fraaie zachte bevedering. De niet gewenste eigenschappen zoals de vijfde teen ging hij er weer uitfokken en zo ontstond een zijdevederig kipje die hij nog steeds probeerde te verbeteren. De gewenste verticale staartdracht en de naar beneden gedragen vleugels waren nog punten ter verbetering. Daarvoor kruiste hij de Ayam Jepun (Japanse kip) met zijn zijdevederige dieren. Het fokprogramma was succesvol en hij kreeg zelfs dieren, die nog kleiner waren, wat hij nog liever had en bleef experimenteren. Zo rond 1980 waren de diertjes zo danig verbeterd dat ze zelfs minder dan een pond 1 Haan van Annet De Vries-Robben. wogen. Het gewicht was een belangrijke factor en zijn compactheid was van vitaal belang. Daarom werd besloten de Serama in klassen te Iets meer bijsikkels gewenst verdelen; A-, B- en C- klasse, waarbij A de lichtste en C de zwaarste
klasse is. Nu Mr. Een zijn doel had bereikt besloot hij het ras Serama te noemen. De naam stamt uit zijn kindertijd , toen hij met het schaduwpoppenspel speelde. Een van favoriete poppen met een mystiek karakter, genaamd Raja Sri Rama , was beroemd om zijn schoonheid en de edele verschijning. Ideaal voor zijn rasje. Zo werd het Serama. Om aan geld te komen voor het promoten van zijn nieuwe rasje, besloot hij een aantal dieren te verkopen. Zijn verkoop was een groot succes en in 1990 was de Serama zo bekend geworden dat de eerste Serama Show, waarbij de Serama op de tafel werd gekeurd, plaats vond in het district Bukit Batu Pahat in Maleisië. De keurmeester op deze show was de heer Wee Yean Een. Deze eerste show was dé grote doorbraak voor de Serama en zijn populariteit groeide zo snel dat er zelfs meerdere shows in één week werden georganiseerd. Het duurde dan ook niet lang voordat de Serama zich verspreidde over Thailand en Singapore. De dieren werden dus gekeurd op tafel en dit had een tweeledig 2 Fraai hennetje van Berta van der Meer doel. De dieren konden zo prima met de hand in stelling gebracht worden en tevens kon het karakter van het dier beoordeeld worden. Een Serama die ongedurig is en zich met de hand niet wil laten stellen krijgt al behoorlijke puntenaftrek. Maar niet alleen het gewicht speelde een rol. Al spoedig brandde er een strijd los over het gewenste type. Inmiddels zijn er negen ondersoorten bekend. Enkele daarvan zijn: Appel type (met ronde lage borst), Draak type (extreem – als Groninger Slenk), Slank type (minder borst - past in een cilinder), Bol type (rond met vrij korte poten en vleugels niet verticaal maar onder een hoek van 45º). Maar kenmerkend voor iedere Serama blijft een steile staartdracht en verticale vleugeldracht die voortkomen uit een zeer compact lichaam dat opgericht gedragen wordt.
3 Een zijdevederig hennetje van
In 2001 vond de eerste import van Serama’s in Amerika plaats. Dit ging niet zonder slag of stoot. Bovendien bleek het ook zeer kostbaar, voordat KJ Theodore en Jerry Schexnayder dieren uit Maleisië in hun bezit hadden. Ze hadden er wel goed aan gedaan direct een groot aantal dieren te importeren. Vele waren namelijk niet erg klein en anderen bleken niet te bevruchten. Met de meer dan honderd hennen en dertig hanen ging de heer Schexnayder aan het fokken. Je zou kunnen zeggen dat alle Serama’s die tot 2010 in Amerika en Europa zijn gefokt allemaal van dit koppel afstammen. De heer Schexnayder richtte de SCNA op (The Serama Council of North America). Tevens werd door hem een standaardbeschrijving gemaakt. Het aantal fokkers groeide enorm sterk en al spoedig waren meer dan honderd mensen actief. Dit werd ook gestimuleerd door de hoge prijzen die er op dat moment betaald werden voor Serama’s. Sommigen dachten er namelijk rijk van te kunnen worden.
4 Een prachtig haantje van Magrietha Maarschalkerweerd, die in 2010 kampioen in Utrecht was.
Omstreeks 2006 werden dieren naar Engeland en Nederland geëxporteerd. In september 2006 kwamen Sigrid van Dort en Klaas Dillema elkaar tegen op een show in Leiden en beiden waren verbaasd dat ze - onafhankelijk van elkaar - kort daarvoor Serama’s hadden ontvangen. Beiden hebben geprobeerd om gezamenlijk op te trekken waar het ging om de Serama onder te brengen in een vereniging. Omdat hun doelstelling voor één club nogal verschilde is het helaas niets geworden en zo ontstonden er toen twee clubs. Seramaclub Nederland was de club van Van Dort en op 17 januari 2009 werd door Dillema, Schuijt en Kogelman de Seramvereniging Nederland opgericht. Inmiddels is club van Van Dort niet meer actief in Nederland. In 2010 hebben Berta van der Meer en Evert Timmer “Dé Seramaclub Nederland” opgericht. Daarbij hebben ze de inhoud (gedeelten) van de website van de 5 Prachtig haantje van Bardine in 't Veld. club van Van Dort in onderling overleg overgenomen. Op dit Hoofdsikkel zijn iets lang. moment zijn er dus twee actieve clubs in Nederland voor de Serama. In 2010 is een traject in gang gezet om te bezien in hoeverre deze gezamenlijk tot een standaardideaal (tekening en beschrijving) konden komen voor de Serama. Al snel bleek dat de kijk op de Serama in beide clubs dezelfde was en het opstellen van een standaardbeschrijving en standaardtekening was een kwestie van tijd. Deze werden beide op 26 juni 2011 vastgesteld. Inmiddels was er al een informeel overleg geweest met bestuurders van de KLN en de Standaardcommissie. Hierbij bleek dat er voldoende gezamenlijk belang was om verder te werken aan de erkenning van de Serama in Nederland. Europees gezien is de Serama na de eerste importen razendsnel verspreid over het vasteland. Overal zijn enthousiaste fokkers van dit krieltje te vinden. In de meeste landen bestaat er ook één (of soms twee) speciaalclub(s) van. In Entente-verband is in 2009 en 2010 door 1 Zijdevederige haan van Mireille Schuijt. de Belg Andy Verelst het nodige gedaan om een Europese standaard Houding graag opgerichter. voor de Serama erkend te krijgen. Deze is er gekomen en wordt thans door Frankrijk en België als zodanig onderschreven. Het is echter jammer dat heel veel fokkers in die landen geen heil zien in deze standaardbeschrijving. Het ras moet in de Entente Europeéne optiek namelijk in de kooi gekeurd volgens het Amerikaans type. Daarnaast moet het ook op kleur beoordeeld worden. Hier zijn de meeste Seramafokkers mordicus tegen. De Nederlandse seramaclub en –vereniging hebben met zusterverenigingen en / of fokkers uit Duitsland, België, Engeland, Frankrijk en Oostenrijk prima contact en algemeen wil men de Serama beoordelen en keuren als in “het land van herkomst”, Maleisië dus. Nederland zal zich sterk maken om deze breed gedragen zienswijze in Europees verband ingevoerd te krijgen. Maar daarvoor moet natuurlijk eerst de erkenning in eigen land rond zijn.
6 Hen van Berta van der Meer. Vleugels iets te lang.
Hoe nu verder? De concept standaardbeschrijving en dito tekening is inmiddels met de standaardcommissie gedeeld en afgesproken is dat dieren in januari ingestuurd worden in de Zichtklasse op de bondsshow te Zuidlaren. Zoals reeds geschreven is ook met KLN overleg gaande. Gezamenlijk wordt er thans gewerkt aan een voorstel voor de ALV van 2012 waarbij het kader er als volgt uit zal zien: De Serama wordt bij KLN ondergebracht in een aparte diergroep. De Serama zal niet in de kooi, maar op tafel (keursokkel) gekeurd worden. Bij de Serama’s zijn alle kleuren toegestaan. De Serama’s worden ingedeeld in klassen (jeugd / A, B. of C) en moeten dus gewogen worden bij het keuren. Het beoordelen gebeurt op zeven hoofdonderdelen. (type, karakter, staartdracht, kop, veerconditie, conditie en uitsluitingsfouten.) De uiteindelijke punten en de bijbehorende predikaten zullen volledig overeenstemmen met wat bij de hoenders en dwerghoenders wordt gehanteerd. Het gezamenlijk doel is om de Serama als ras en de Seramafokkers als groep een plekje te geven binnen de KLN, waarbij het ras zoals dit gefokt en gekeurd wordt in Maleisië uitgangspunt zal zijn .
HET RAS De Serama moet dus vooral klein zijn en combineert een klein opgericht lichaam met een steile staartdracht en verticale vleugeldracht. Ook het kammetje moet klein zijn. Voor een complete omschrijving zie de beschrijving in het kader die thans door beide speciaalclubs gehanteerd wordt tijdens door henzelf georganiseerde keuringen. De hieronder geplaatste (standaard)tekening laat de unieke raskenmerken overduidelijk zien. Helaas zien we dat door de hoge prijzen die betaald werden voor de Serama nogal eens kruisingsproducten als echte Serama’s zijn verkocht. Met name de kruising tussen Chabo en Serama is bekend. Deze zijn echter door een geoefend oog snel te herkennen. De stand van het lichaam van zo’n kruising is veel horizontaler en de kam veelal erg groot. Ook de kruisingen met Hollandse kriel en Java kriel zijn meerdere keren gedaan. Deze zijn eveneens herkenbaar aan een afwijkend model, maar vooral aan het afwijkende karakter. Op de keursokkel zijn deze diertjes
beduidend onrustiger en zeker ongeduriger. In veel gevallen vliegen ze herhaaldelijk van de sokkel af. Het mag duidelijk zijn dat deze dieren met 0 punten en dus een Onvoldoende huiswaarts behoren te keren. De Serama is in drie variëteiten bekend. En wel gladvederig, zijdevederig en krulvederig
7 Van links naar rechts glad- zijde- en krulvederig
Eerder in dit artikel noemde ik al dat men in Maleisië verschillende ondersoorten kent. Een ervan is de Dragon. Dit zogenoemde Draak model (Dragon) heeft weliswaar dezelfde lichaamshouding, maar de stand van de kop en hals is totaal verschillend. Deze worden zo gedragen dat ze compleet verscholen liggen achter de borst van de dieren. Van voren gezien zie je de kop en hals dus in het geheel niet. De staart is meestal achterwaarts gericht. Dit extreme model wordt door ons niet gewenst in verband met het dierenwelzijn.
8 De jeugd weet Serama's zeer te waarderen door het hoge knuffelgehalte
Herkomst
.
Maleisië. Omstreeks 1970 ontstaan. In 2001 in Noord-Amerika en in 2006 in Nederland ingevoerd. Algemene indruk Zeer klein en compact krieltje met zeer typische en parmantige lichaamshouding. Tijdens de beoordeling op de keursokkel moet de Serama de volgende vorm tonen: De brede borst wordt sterk naar voren en tamelijk hoog gedragen. In zijaanzicht vormen de onderste contourlijnen een V, terwijl kop, hals en borst tezamen een S-vorm hebben. De vleugels worden verticaal langs de loopbenen gedragen, waarbij het oog, de vleugels en het loopbeen in één verticale lijn lopen. Echter de kop mag niet zo ver naar achteren gedragen zijn dat de snavel achter de verticale lijn van de poot en vleugel komt. Bijzonder kenmerk is het zeer vertrouwelijke en tamme karakter. Eigewicht tussen ca. 15 en 35 gram. De bevedering is vrij ruim en gaat vergezeld van redelijk ontwikkelde sierveren. Vormbeschrijving Romp: kort, breed en tamelijk diep; met van voren sterk opgerichte houding. De onderbelijning heeft een V-vorm. Kop: klein en zover naar achteren gedragen dat de kamhiel de sikkels raakt. Gezicht is klein, rond, fijn van weefsel, glad en rood. Bleke kleur is toegestaan mits in prima conditie. Kam: enkel, middelgroot, recht, voorzien van liefst vijf regelmatige en spitse kamtanden. De middelste kamtand is ongeveer even lang als de hoogte van het kamblad zelf. De kamhiel loopt recht naar achteren. Kleur rood. Snavel: Qua lengte in verhouding met de kleine kop. krachtig, licht gebogen; komt qua kleur overeen met de loopbenen. Kinlellen: klein tot middelgroot , fijn van weefsel, vrij kort, fraai gerond, gelijk van lengte. Kleur rood. Oorlellen: klein, ovaal, glad aanliggend. Bij voorkeur rood, enig wit erin is toegestaan. Ogen: rond, levendig, oranje tot roodbruin. Hals: middellang, In combinatie met de borstlijn een S vormend. Hals zover naar achteren gebogen dat er nagenoeg geen ruimte meer zit tussen achterkant van de hals en de staart. Halsbehang goed ontwikkeld en tot op de schouders reikend. Rug en zadel: zeer kort en breed. In zijaanzicht vormt de overgang van hals naar staart een scherpe V. Zadelbehang goed ontwikkeld, waarbij de overgang naar de staart door de zadeldekveren wordt afgedekt.
Borst: Zeer goed ontwikkeld, vol, breed en goed gerond, hoog en sterk naar voren gedragen, zeer duidelijk voorbij de snavelpunt reikend. Vleugels: groot en lang, verticaal gedragen. Het liefst de grond net niet rakend. De vleugelboegen staan iets van het lichaam af en de vleugeleinden zijn iets naar binnen gedraaid. Gezien vanaf de zijkant wordt door de verticale vleugeldracht het zicht op de loopbenen totaal ontnomen. Grote slagpennen tamelijk breed en lang. Vleugeleinden zodanig gedragen dat de kleine slagpennen die het dichtst tegen het lichaam zitten niet volledig door de grote slagpennen afgedekt worden. Schouders: breed en goed gerond. Zadel: breed; zadelbehang goed ontwikkeld en de staartovergang vloeiend afdekkend. Staart: middelgroot en bijna verticaal gedragen. Staartstuurveren breed en goed gespreid, door omgekeerde V-vorm
hun lengte net boven de kop uitstekend en van achteren gezien in een
ingeplant.
Hoofdsikkels lang, breed, sabelvormig en slechts zeer weinig gebogen, minimaal 2,5 cm boven staartstuurveren uitstekend; bijsikkels middellang en waaiervormig gedragen ,minimaal 5 aan iedere zijde, de bovenste sabelvormig, de onderste licht gebogen. De voorzijde van de staart mag de kamhiel raken maar mag niet door de verticale lijn heenkomen. Achterlijf: kort, donsrijk. Dijen: Krachtig en eerder kort dan normaal van lengte, evenwijdig en goed uit elkaar geplaatst. Loopbenen: middellang tot lang, zodat de vleugels verticaal gedragen kunnen worden; glad, regelmatig geschubd, evenwijdig aan elkaar en goed uit elkaar geplaatst.; Bij voorkeur geel. Andere kleuren toegestaan. Tenen: vier, recht, goed gespreid en regelmatig geschubd. Bevedering: vol en goed ontwikkeld en aangesloten gedragen. Eventuele verschillen tussen haan en hen: Behoudens secundaire geslachtskenmerken geen verschillen van betekenis tussen haan en hen. De rug van de hen is zeer kort en heeft de vorm van een smalle U. Door de S- vormig gedragen hals van de hen worden de staartstuurveren boven de rug geraakt door de hals. Indien de rug niet zichtbaar is omdat de veren van de hals en het zadel tegen elkaar aan drukken is dit niet fout. Zadel van de hen is goed gevuld. Het is bij de hen toegestaan dat de vleugels de grond wel raken en dat de vleugeldracht daardoor iets schuin achterwaarts is. Het onderste gedeelte van de loopbenen is dan zichtbaar. Echter een volledig vertikaal gedragen vleugel geniet de voorkeur.
Ernstige fouten: Groot, plomp of smal van lichaam; lange rug; smalle of platte borst; horizontale lichaamshouding; Een te rechte kop – halslijn; kop volledig “achter de borst weggezakt” gedragen; kortbenigheid; slepende, te hoog of te ver naar voor gedragen vleugels; te lage of naar voor doorslaande staartdracht; sterk gebogen sikkels; te weinig bijsikkels; grove kopversierselen. Sterk onrustig gedrag tijdens de keuring op tafel, wegvliegend, zich niet willen laten stellen. Fouten: Bovenstaande ernstige fouten in mindere mate voorkomend. Te lange kop; bovenste bijsikkels te sterk gebogen. Gewicht: haan Jeugdklasse
hen
tot 500 gram
tot 425 gram (jaartal op ring)
Bij dieren ouder dan één jaar geldt: A-klasse
225-350 gram
200-325 gram
B-klasse
350-500 gram
325-425 gram
C-klasse
500-600 gram
425-525 gram
Dieren dienen ten alle tijden gewogen te worden en worden gekeurd op een keursokkel. Volwassen dieren met een gewicht lager dan het minimum gewicht van 225 (haan) resp 200 (hen) gram en dieren boven het maximum gewicht van 600 (haan) resp 525 (hen) gram worden uitgesloten van bekroning. Ringmaten haan 11mm en hen 10mm. Kleurslagen; alle kleuren zijn toegestaan Kleuren moeten wel glanzend zijn Variëteiten: Het ras is ook erkend in zijdevederig en krulvederig.
Er is voorlopig nog voldoende uitdaging om de huidige Serama te fokken (conform de standaard) zoals op de tekening hierboven. Een van de lastigste zaken blijkt de korte rug te zijn. Heel veel Serama’s zijn namelijk nog niet zo kort en gedrongen. Gelukkig komen ze al wel voor, zodat het ideaalbeeld binnen afzienbare tijd haalbaar is. De puntenaftrek voor een ietwat minder korte rug moet vooralsnog beperkt blijven.
Een andere fout die we veelvuldig zien, maar niet gewenst is zijn te lange en heel sterk gebogen (hoofd) sikkels bij de haantjes. De sikkels behoren sabelvormig gedragen te worden, waarbij de veerpunten niet puntig behoeven te zijn. De bovenkant van de sikkels komen maar iets boven de staartpartij uit. In de staartafdekking bij de haantjes willen we bovendien minstens vijf paar bijsikkels zien.
Waar we ook voor moeten waken zijn te korte pootjes. Dit komt bij de raszuivere Serama ook wel voor, maar het zijn meestal “nepserama’s” die voortkomen uit kruisingen met Chabo’s . Deze dieren hebben veelal te dikke en vooral ook te korte pootjes. Daardoor is er niet voldoende ruimte om de vleugels verticaal te kunnen dragen. Dit laatste is sowieso al moeilijk genoeg, zij het dat de hennetjes daar meer problemen mee hebben dan de haantjes.
De kam van de Serama’s behoort klein en vrij dun te zijn. Te grote en vooral ook vlezige kammen passen niet bij de Serama. Ook dit kan een erfenis zijn van inkruisingen met de Chabo.
Een probleem waar we de komende jaren ook extra zorg aan moeten besteden zijn de te lange vleugels. In ideale stelling komt bij een verticale vleugeldracht de vleugelpunt net niet aan de grond. Veel dieren kunnen dit momenteel niet waarmaken, omdat de vleugels gewoonweg te lang zijn. Als zo’n dier op de keursokkel in stelling is gebracht, zullen de vleugels tot onder de bovenkant van de sokkel reiken.
HET KEUREN Het beoordelen van de Serama begint door het dier vanuit de kooi mee te nemen naar de keurtafel en het dier op de (digitale keuken) weegschaal te plaatsen. Het gewicht wordt vastgesteld en het dier wordt in één van de drie gewichtsklassen ingedeeld A, B of C. Er geldt voor de Serama een minimum- (minder dan 225 gram bij de haan en 200 gram bij de hen ) en maximumgewicht (meer dan 600 gram bij de haan en 525 gram bij de hen ). Vallen de dieren hier buiten dan krijgt dit dier een Onvoldoende.
10 Mooie haan van Anette De Vries-Robben
9 de keursokkel kan zo mee in de koffer. Foto Klaas Dillema
De klasse en het vastgestelde gewicht worden genoteerd op de keurkaart. Vervolgens wordt het dier gekeurd op de keursokkel die op de keurtafel staat. Nadat het dier hierop is geplaatst, proberen we of het dier de ideale stelling wil aannemen. Dit alles behoort de Serama rustig over zich heen te laten komen, zonder zich hiertegen te verzetten. Pikken en wegvliegen van de keursokkel is helemaal uit den boze. Alhoewel de Serama van huis uit erg tam is, zal de fokker hier toch het nodige moeten doen door thuis de dieren te trainen. Dit kun je het best doen op een keursokkel. Het dier moet leren dat het staan op een keursokkel overeenkomt met poseren voor de keurmeester. (Wat betreft het model en de grootte van de keursokkel is daar door de speciaalclubs inmiddels in voorzien. Voor liefhebbers zijn deze inmiddels ook te koop.) De maximale score die een Serama kan halen is honderd punten. Het dier wordt zoals reeds geschreven op zeven onderdelen op de kaart nader toegelicht. Daarbij weegt ieder onderdeel niet even zwaar mee. De verdeling is als volgt: Type (30), Karakter (25), Staartdracht (15), Kop (10), Veerconditie(10), Conditie (10). Het laatste onderdeel betreft de eventuele uitsluitingsfouten (vorktand, eendevoet, eekhoornstaart, spleetvleugel etc) en zal altijd tot een Onvoldoende (0 punten) leiden. Uiteindelijk krijgt het dier zo een puntentotaal. Dit totaal kan via een omrekentabel omgezet worden in een predikaat zoals bij de KLN gebruikelijk is voor kippen. (Wellicht dat het ook zonder omrekentabel kan, maar dat wordt nog nader onderzocht) 11 Hier de zijdevederige haan van Evert Timmer die vorig jaar tijdens de Championshow koninklijke aandacht kreeg.
HET FOKKEN
De fok van Serama’s is niet veel anders als bij andere kippenrassen. Toch is het over het geheel gezien wat lastiger om voldoende kuikens te krijgen. Het aantal onbevruchte eieren is wat groter. Dit komt o.a. doordat menig eitje van hele kleine Serama hennetjes niet altijd voorzien zijn van een dooier. Zijn de kuikens eenmaal geboren dan moeten we ze met de nodige zorg omringen. Het zijn beslist geen kasplantjes, maar ze zijn natuurlijk wel erg klein. Daarom alleen al vragen ze wat extra zorg. Het groot brengen onder de kip kan wel, maar meestal plaats men de kuikens in een kunstmoeder om daar de eerste weken te verblijven. In principe kunnen Serama’s wel wat kou Geschilderd door Berta van der Meer.
verdragen, maar het beste is ze niet aan temperaturen onder 0˚C. bloot te stellen. Vooral dieren met een zijdevederige of krulvederige structuur moeten tegen deze lage temperaturen beschermd worden. Mocht het toch zo zijn dat ze in een iets vorstige omgeving verblijven, wrijf dan de dunne kammetjes in met zuurvrije vaseline.
12 Krulvederige hen van Berta van der Meer. Nog erg jong
Het voer dat we aan de Serama’s verstrekken kan gewoon kippenvoer zijn. Veel fokkers geven de Serama’s wat extra’s in de vorm van gedroogde vlokkreeftjes of meelwormen. Natuurlijk is fris water, dat we dagelijks verversen, onontbeerlijk. Omdat de Serama’s in meerdere gewichtsklassen worden geshowd doemt de vraag op hoe je hier in de fok rekening mee moet houden. Het kruisen van twee dieren die qua gewicht beide in de A klasse thuishoren, verdient niet de voorkeur. Verder maakt het niet veel uit wat de gewichtsklasse van de ouderdieren is. Het is beslist niet zo, dat je bij het kruisen van twee dieren uit de hoogste klasse dan ook alleen dieren terug krijgt met een dergelijk gewicht. Er zijn genoeg voorbeelden dat hier Serama´s uitkomen met een grote diversiteit qua gewicht. De Serama wordt in Nederland dus gefokt in drie variëteiten. De gladvederige is veruit de grootste in aantal. Zijdevederige zien we ook wel bij een aantal fokkers, maar krulvederige worden nog maar op geringe schaal gefokt. Bij het onderdeel veerconditie op de keurkaart zal aan de bevedering per variëteit de nodige aandacht worden besteed. Zijdevederige moeten bijvoorbeeld geen kale slagpennen hebben, terwijl krulvederige wel voldoende krulling moet tonen.
SLOT
13 Serama's in allerlei kleurtjes bij Klaas Dillema
14 Serama hen van Klaas Dillema
Het is te verwachten dat de Serama in Nederland en ver daar buiten een hele goede toekomst tegemoet zal gaan. Momenteel zijn er legio mensen die een kipje louter en alleen voor de gezelligheid willen houden. Welnu, daaraan voldoet de Serama méér dan. Het is een parmantig diertje waarbij je voor de aandacht die je aan het dier geeft rijkelijk wordt beloond. Daarom ook is het een ras wat zeer aan te bevelen is voor jeugd. Door de aaibaarheid is de Serama zeer kindvriendelijk en je ziet dat heel veel mensen door dit ras volledig `zijn gegrepen`. Ik wil niet spreken van een hype, maar de belangstelling is erg groot en thans zijn de diertjes ook prima betaalbaar. Maar wees bij de aanschaf wel voorzichtig. Overtuig u er goed van dat het zuivere Serama’s zijn. Er worden nog teveel kruisingen aangeboden, waarvoor u dan per definitie teveel betaald.
Voor verdere informatie kan men terecht bij de volgende clubs. Dé Seramaclub van Nederland. Voor nader info zie: www.deseramaclub.nl De Seramavereniging Nederland. Voor nadere info zie: www.seramaverenigingnederland.nl/ Voor het tot stand komen van dit artikel ben ik dank verschuldigd aan alle bestuursleden van beide clubs, Bert Mombarg en Jonny Wever. De tekeningen bij dit artikel zijn gemaakt door Berta van der Meer. Hendrik Timmer
