KOEKOEK
2
Echo van onzen prijskamp Onze vriend en lezer Luppe Kaneel, die aan «Koekoek»'s prijskamp meedeed — en bekroond werd — schrijft ons een langen, schoonen brief, waarin hij protest aanteekent tegen de toekenning van een aantal prijzen, voor inzendingen, die te lang waren. Hij heeft gelijk. En moest het niet zijn, dat de prijzen reeds werden gegeven, we zouden rekening houden met zijn protest. Luppe Kaneel heeft echter een oplossing. Hij schrijft: «De Bekroonden,' » die ik in mijn schrijven bedoel, we»ten dat zij geen recht op die prtf> zen hebben. Als het socialisten zijn » in merg en been, dan moeten zij die » prijzen weigeren en ze zenden aan » mijn adres. » Dat heeten wij een praktisch voorstel. Maar of Luppe Kaneel met mergen been socialisten te doen heeft, is another question.
Abonnementen Koekoek Eerstdaags zal de post de nieuwe abonnementen voor «Koekoek» aanbieden. We hopen, dat ieder onzer postabonné's van nu af thuis zal blijven, ten einde den brievenbesteller te kunnen betalen als,hij komt. Wie het nfct aangenaam. vindt den abonnementsprijs te moeten betalen, verzoeken we dien prijs te vergelijken met het bedrag van zijn laatst ontvangen belastingbriefje. Hij zal zich een breuk lachen om den spotprijs van «Koekoek», den brievenbesteller niet alleen betalen, maar hem zelfs op een demi trakteeren. Dit laatste geldt echter niet als een verplichting. En wie zich als nieuwe abonné voor 1933 aangeeft, krijgt van nu af tot Nieuwjaar «Koekoek» kosteloos toegezonden. Men schrijve aan onze administratie, zegge het voort en winne lezers!
Uit de geestelijke wereld
Een profeet aan 't woord
Men weet, als de Amerikanen iets doen, dat het in orde is, zelfs in super-orde. Hun drama's, hun gangsterhistories hun presidentsverkiezingen, hun huwelijken, hun echtscheidingen, 't is allemaal kadee en ge moet u maar eens meten als ge durft. Maar het bericht, dat wij In « De Gazet van Antwerpen» komen te lezen, zie, dat steekt toch den loef af aan al wat we kenden tot hiertoe: HET EVANGELIE OP DE DAKEN Elk sermoen kost 50.000 frank. Een katholiek priester van Detroit, namelijk E. H. Charles Coughlin, komt een kontrakt te sluiten van 14 millloen frank, met een der bijzonderste radio-kompagnies van het land om het vrij gebruik te hebben van hun draadloos station en van -hun bijlijn .n door geheel het land. De priester zou dan, heel Amerika door, eiken Zondag de menschen onderrichten,, in de christen leer. Elk sermoen zou da 520.000 frank kosten. E. H. Coughlin is pastoor der parochie van de H. Theresia van het Kindje Jesus, te Detroit. Sedert lang staat hij in de Vereenigde Staten bekend door zijn godsdienstige toespraken per radio. Verleden jaar reeds gaf die ijverige priester 27 sermoenen langs den wag van de radio. Ontelbare luisteraars volgden zijn lessen. Na de lessen werden hem 2.500 duizend exemplaren van zijn sermoenen besteld. Om aan de menigvuldige brieven, welke hem toekomen te kunnen beantwoorden, heeft E. H. Oharles Coughlin 263 machienschrijvers in dienst. Vóór den oorlog hebben we hier Barman gehad, met spel op drie pisten te gelijk, maar de E. H. Coughlin met zijn sermoenen aan een half millioen stuk en zijn 263 dactylo's, is algelijk primus. «Het Evangelie op de daken» schrijft wanneer «op den Üzerdraad»?
Ge zoudt soms denken dat we ln een slappen tijd leven en dat het Evangelie van de menschen lammeren heeft gemaakt! Neen! vriend. En 't is maar best ook, dat we af en toe nog eens de krachtige taal der Joodsche profeten uit 't Oud Testament mogen hooren klinken, die in hun goddelijke woede heel den santeboètick onderste boven wierpen. Jesaja is weer wakker geschoten en heeft mét het oog op de verdorvenheid van onzen tijd, zijn pen geschérpt in «'t Volkske»: Wilt met harnas 't lijf omgorden, Trekt het zwaard om d'helsohe horden, Neer te slaan, en weest niet zachte 't Is uw val die zij betrachten! Ge moet nu echter niet denken, dat die profeten niets anders kunnen dan schieten en slaan! Integendeel, als 't pas geeft zijn zU ook voor een goede zwans te vinden, zooaJs het blijkt uit 't vervolg: Weest Indachtig 't schoon verleden! Elkeen weet dat 't gouden jaren. In dien tijd voor België waren! De gouden jaren van 't schoon verleden! Heel juist! Met de hooge loonen en «de schoone ziel van 't kind» in de fabrieken, op den hoop toe! 't Spijt ons voor dien nieuwbakken profeet, maar in Gent noemt men zoo iemand een triestige lollekesheer. Wü willen echter niet haatdragend zijn en hopen zelfs dat Ons Heer z(Jn geval met medelijden zal behandelen.
REDEN MOEDER. — Ach meisje, wat ziet er uw pop ellendig uit! MEISJE. — Wel verleden week heeft G-Ustje al haar haar uitgetrokken en gisteren heeft h'1 er een gat Ingeslagen en zij verloor al haar zagemeel, en sinds is ze dezelfde pop niefcmeer!
HIJ HAD GELIJK — Jongen, kerel, waar hebt ge dat hlauwe oog vandaan? — Weet ge nog, dat ge me verteld hebt dat dat lieve buurmeisje van u er geen verloofde op nahield? — Ja, en wat zou dat? — Oe hadt gelijk! Ze is getrouwd!
— Sakrebleu! 'k Heb mij vergist! 'k Ben hier niet in het nudisten-bal!
:
Het hoekje van den soldaat Met het grootste genoegen hebben wij vernomen dat de Koning, op voorstel van M. Theiunis, de graad Van «kapitein-kommandant», welke ln 1914 afgeschaft was, komt te herstellen. Deze maatregel drong zich op. Het is te verwachten, dat de Duitschers nu tweemaal hun oogen zullen uitwrijven alvorens nog hun blikken op ons te richten. De regeering Is er daarenboven van overtuigd, dat deze koene hervorming den besten indruk zal nalaten op de militaire kleermakers en op de ontwapsningskonferentie te Genève, die slechts op dit besluit wachtte om haar vruchtdragende werkzaamheden voort te zetten. De geestdrift onder de piotten is onbeschrijflijk, maar het weer blijft altijd regenachtig. GENERAAL GARE-DAVOU.
HUMORISTISCH WEEKBLAD van VOORUIT Redaktie : 64, St. Pietersnieuwstraat, Gent — Telefoon 1S7.40
Abonnement i Jaar Abonnement c maanden Abonnement 3 maanden Postcheckrekening «Het Licht»
fr. 85.00 fr. 18.50 fr. 6.25 n. 56733
Verschijnt den Donderdag — 0.50 fr. per nummer ^^«^^^^^^^^^••^•^^M^^^™^^^^^™™^™
Nummer 31 - Tweede Jaargang — 1 Dec. 1932
O N Z E GALERIJ VAN B E R O E M D E E N B E R U C H T E M A N N E N
GEORGES MARQUET Zie, dat is er nu eene, van wien ge niet zeggen kunt, dat hij een uil aan zijn voeten ist En nog veel minder aan zijn portemonee. Marquet is een type. Alleszins. Moest hij in Britsch-Indië wo nen, hij zou den titel van Maharadja dragen en als Turk hield hij er vast en zeker een harem op na... Met ongeluk van kleine Belg te zijn... Doch, hij heeft dat alles willen verhelpen met volksverte genwoordiger te worden, 't Is niet hetzelfde, maar 't geeft toch een titel. Voor zoo'n titel heeft Marquet altijd een zwak gehad. Zijn tand heeft jaren gelodderd naar een po litiek mandaat. Député. Of sena tor. Om het even. Hij is er ten slotte in geslaagd en is naar de Kamer gegaan. Maar daarover zeggen we straks nog een woordje. Georges Marquet, die dus bij volkeren met een oudere bescha ving dan de onze, maharadja, pacha en misschien xoel sultan zou kunnen zijn, is een vent, wien meer gepermitteerd is dan een an der. Kwestie van den portemonee. Maurice Lipnens, bij voorbeeld, mag u komplimenteeren met «god versche stommerik», waarop ge moet antwoorden: «.Merci men heer!» Doch, Marquet is niet gelijk Lippens. Marquet is van een an der... genre. Ook wel van een an dere afkomst. Dadrom zijn de an dere menschen nog geen volslagen dwazekl...oefen, gelijk bij Lippens. Marquet is er bij voorbeeld fier op te kunnen zeggen, dat hij als kleine jongen meer blootsvoets dan met kloefen heeft geloopen. bat was geen toepassing van de methode Kneipp of een voorloopertje van het nudisme De kloe fen of de schoenen ontbraken, omdat de ouders van Marauet arme duvels waren. Zoo'n historie is zeer alledaagsch, maar 7ninder banaal is het, dat Marquet sedert lang geen koude voeten meer heeft. Zijn loopbaan verliep verder nor maal.
Ze begon als leurder met olie koeken en eindigde als gargon in de eetzaal van het station te Na men. Eindigde, ja, eindigde! Want van toen af is hij een andere Mar quet geworden. Een Marquet, die zei «marqué» en ook dikwijls «manqué», maar in dit laatste ge val was' t meestal voor een ander bedoeld. Men vertelt, dat hij te Namen kennis maakte met Spanjaards, die hem het eerste geld gaven om een speelzaal te openen. Geboren met een helm, sloeg het zaakje hem buitengewoon goed mee : Marquet verdiende zijn eerste groote brieven, weldra genoeg om koncessionnaris van het Oostendsche kursaal te worden. Nu is het, dat hij zijnen loop neemt, en getuigenis gaf van wat men in het Fransch zegt «Xe génie des affaires». Dat was overigens zijn affaire. Het is gemakkelijk kwaad ver tellen van iemand, maar om op korten tijd eenige millioenen bij elkaar te krijgen, zooals hij het deed — alle kieskeurigheid op zak stekend — daarvoor moeten de go den u bijstaan, ja, maar moogt ge algelijk toch de eerste de beste kwistenbibbel niet zijn. Marquet heeft zonder twijfel or ganisatorische eigenschappen, hij weet initiatieven te nemen, hij wierp dikwijls een bliekske en ving altijd een snoek — en er waren groote en dikke snoeken bij, we verzekeren het ui Hij had daarbij de slimheid en de sluwheid zich te omringen van kastars, die hem van groot nut waren: een gewezen prokureur des kouings en wijlen advokaat Picard waren onder zijn raadge vers. Publiciteit op groote schaal ves tigde ieders aandacht op het kur saal van Oostende. En het stroom de er weldra van mooie toiletten en deftige smokings, die kwamen luisteren naar een Caruso, een Frieda Hempel, La Duce, Kube-
lich, Paderewski e.a. Camüle Lemonnier. Pol de Mont, Picard, Richepin, enz. traden er als voor drachtgevers op. En om bij Vlaamsche meesters te blijven, Peter Benoit, Jan Blockx en Tinei dirigeer den muziekavonden. Dat zat pot verdorie niet slecht ineen! En na het koncert, draaide de speeltafel, waar het weieens is gebeurd, dat artisten gingen verliezen wat ze in de orkestzaal hadden gewon nen... JU vie, quoi! En... de beurs van Marquet zwol, zivol, zwol zonder ophouden. De manager Marquet werd dan terzelfder tijd een industrieel magnaat. Moest 't ongeluk u zijn bescho ren, dat ge met een Minerva Tijdt, dan heeft Marquet daar zijn pro fijt aan gehad. Voor de groote reizen, kunt ge van de wagonsHts van Marquet gébruik maken, en daar, waar ge verblijven moet, hebt ge veel kans in een hotel van Marquet te kunnen slapen. Verder heeft hij zijn belangetjes in een aantal andere takken van nijver heid, te lang en ook te dor om hier op te sommen. Zoo is het gekomen, dat, waar wij een frank kunnen geven, Mar quet er 50.000 fr. of 100.000 of een half millioen geeft. Te Oostende zegt men: «Hij leeft en hij laat leven». Dat is, eerlijk gesproken, nog het antipathiekste niet in Mar quet. Maar wat nu een beetje komisch aandoet bij dien man, met zijn speelzalen en auto-fabrieken, zijn hotel- en metaalindustrie, zijn sukses bij de vrouwen en al de rest, is zijn politieke eerzucht. Hij wilde, hij moest een politiek man' daat veroveren! Daarvoor is nog iets meer noodig dan geld. En Marquet is geen Delille, die met een moordzaak volksvertegenwoordiger kon wor den. Marquet moest de gunst van een politieke partij weten te win nen. t
(Zie vervolg onderaan ble. 3).
—
*
,
KOEKOEK
_
De wondere taal der duivenmelkers Koekoek wil geen stiefkinders. Daarom na de eer gegund te hebben aan de edele wielersporttaal hier af en toe met haar termen op glansrijke wijze uit te pakken, moeten we nu eens de beurt laten aan de taal der duivenHefhebbexs. Die kerels slaan er ook niet nevens. Zoo lezen we bijv. in een circulaire, onlangs te Ledeberg verspreid ter gelegenheid eener duivenverkooping, voor oningewijden waarlijk zonderlinge aanbevelingen over de te koop gestelde beestjes. Alhoewel de tekst uitgaat van het lokaal «De Maagd van Gent» zal hij voorzeker voor vele onzer lezers niet heel en al meer maagdelijk schijnen, weshalve we ons verexcuseeren. Hier eenige uittreksels. (We onderlijnen wat ons onbegrijpelijk of dubbelzinnig voorkomt). Spijtig is het als jonge liefhebber zich te moeten ontmaken van zijn lieve kolonie....
geval de konstateur geen 3 minuten stil gelegen had.
• •• 3. 4116468-2». — Geschelpte wifctepen, duivin (de sproete), dochter uit G. geschelpte duivin. Het Is een dere bijzonderste kweekduivinnen ,welke men vinden kan, ook is hei gelijk met welken duiver, haar kweek is bijzonder goed. • * »
8. 4257478-28. — Geschelpten duiver, (den zot), uit C en F dus ras Keukeleire-De Schepper en Flandre-Raes. • * *
9. 4085418-31. — Geschelpte duivin, uit nr. 1 met bonten duiver. Deze duif is ten minste een maand achter gebleven op een slechten Clermont, sedert niet meer gereisd. Gezien haar afkeurt mag deze duif in volle vertrouwen gekocht worden voor vlucht.
• ••
en kweekduivin nr. 14 van het hok. Daar zijn duivin gansch het seizoen gereisd heeft, heeft hij geen vluchten medegedaan. (De thuiswacht Is natuurlijk nooit plezierig).
••• 22. 4792794-31. — Jong uit zijnen slinken, bijzondere duif die gekend is wel 10 km. in het ronden. Het is he. edelste bloed dat er kan gevonden worden. Is niet opgeleerd. (Een aristokraat zonder edukatie dus. — K.)
• •» 35. 4363103-32. — Geschelpte roode duivin. Er moet over deze duif niets gezegd «morden als men haar beziet zegt zij het u zelf dat zij goed is. (Dat moet een vergissing zijn? Een sterk geleerden papegaai? — K.).
•••
14. 4213084-31. — Geschelpte duivin (kleintje), dochter uit de Sproet nr 3 en uit zwarten duiver nr. 10 en uit broeder van nr. 8. Is moeder van nr. 46. (Burgerlijke stand is bijgevolg: dochter van tw vaders — Koekoek). 15. 4074419-31. — Zwarte wittepen duiver, komende van het hok M. De Moor. (Die zwarte wittepen lijkt ons een beetje op een blanken neger te trekken. Vooral hok De Moor zal daarvoor een groot stuk tusscheneitten). • * • 18. 4213098-31. — Laat jong. Bijzonder sterken duiver, zoo kloek gebouwd als zijn broeder en halfbroeder nr. 13, is opgeleerd tot Doornijk. Oazien zijn afstamming is deze duif gepaard geweest met de beste vlieg-
47. 4363132-32. — Zwarte wittepen. Liefhebbers neemt hem in de hand en oordeelt. We zullen hiermee maar ophouden. Straks komt nog Dr. Wibo op ons dak. In elk geval werpt zoo'n circulaire een schril licht op de duivenzeden. Het is nog erger of de liefde in den Sovjetstaat. Zoo'n zeden kunnen slechts de dulvenliefhebbers ongunstig beïnvloeden. We raden derhalve alle jonggehuwden aan zich met geen wittepenne bezig te houden. Een Koekoek! Voila! Dat geeft nog de beste resultaten. 4 telefoonlijnen, 3 1/2 redakteurs, 2de jaargang, St. Pietersndeuwstraat, prijs 0.50 fr., postcheekrekening 56733, gelijk met welke duivinne, schoon gebouwd, jong, gezond en geleerd tot Lcotenhulle.
Hij probeerde. En had in den beDie wijvenzot van Roemenië, ginne niet het geluk, dat hem als Carol, is «D tu et d toi» met Marmanager zoo trouw terzijde stond. quet. Aan de «Populaire» van Luik Tot Buyl, «le député de l'Yser» wilde hij een leening zonder in- zooals hij zich nederig betitelde, trest geven van meer dan een milhem de gelegenheid gaf zijn levenslioen... en de Luiksche socialisten droom te zien verwezenlijken : weigerden dit kadeautje. Marquet werd kamerlid. Eindelijk! Eindelijk! De liberalen van OostenTe Brugge sloeg hij zijn netten uit bij priester Fonteyne, den de hadden hem opgepikt. kristen-demokraat. 't Zou misEn daar zit hij nu in de Kamer, schien langs dien weg meevallen tusschen de mannen van de kwaom in de Kamer te geraken, 't liteit en de élite, die... hij niet Viel ook mis uit. ziet staan. Want de meesten onDe politiek sloeg tem tegen. En der hen hebben minder geld dan hij. daarenboven liet hij Oostende schieten, om te St. Sébastian in Marquet speelt b'. de liberalen Spanje een speelzaal te openen. zoo wat de rol van «l'enfant terMen zegt zelfs, dat ex-Alfonso den rible», die dingen durft zeggen, die dertiende zijn associé was! Wij genoeg zijn en weten het niet met zekerheid, niet doktrinair voorstellen durft doen, die alles maar alleszins zijn Marquet en • behalve passen in het liberaal Alfonso-tje goeie vrienden geweest. kraam. Marquet heeft overigens nog Zekeren dag verstoutte zich een vrienden van koninklijken bloede.
katholiek hem een prikje te geven en een zinspeling te maken op den oorsprong van zijn fortuin. — Welk is de oorsprong van het uwe? vroeg Marquet hem simpel en droog. En de andere zweeg... Men was op dit oogenblik te midden van het schandaal van de C.I.L., en, waarachtig, de vriend van oudminister Vande Vyvere had zijn tijd slecht gekozen om Marquet een beentje te zetten. Voor zijn kiezers zou hij alles hebben ged"" "! Het Veurne-Ambacht zou niet alleen zijn boterfaam behouden, maar daarenboven ging Marquet er fabrieken van kunstzijde en metaalwerkhuizen oprichten. Ze staan er nog niet... Wat nu de toekomst is vdn dien man? Er groeit een tijd, die voor zulke mannen geen toekomst geeft.
• •• Oude duiven: 1. 4023801-29. — Geschelpte duivin uit A en B., zij is de stam van het hok. Is mceder van: nrs. 4, 6, 9, 13, 17. 18, en 19. In 1932 drie verschillige duivers gehad om deze reden heeft zij haar niet willen onderscheiden . Het is de beste kweekduivin, die te vinden is, het is gelijk met welken duiver zij gekoppeld wordt alles is goed dat er uit komt. • * *
2. 45313391-25. — Laat jong van 1929 komende van het hok Cornelis Oh., Gentforugge. In 1931 24/5 Dourdan den 715e prijs op 3195 duiven. Op deze vlucht moest hij veel vroeger gerangschikt zijn in
1
KOEKOEK
5
'BLOEMLEZING UIT (ZONDER KOMMENTAAR) Uit, «De Gentenaar»-«De Land wacht»: De socialisten liggen op den rooster té spartelen onder het vuur der kontingenteering. • * • Nu zijn de liberalen zoover gekomen dat zij het volkskind, in de officieele school, willen opkweeken als beesten. • • *
" En wat hebben wij zien komen? Niets! Het oogewblik was nochtans goed gekozen. Indien het Marxisme Iets in den buik had, dan was het oogenblik aangebroken het te toonen. Uit de «Gazette van Gent»: Als duivels, die met hun achterwerk In 't wijwater liggen te spartelen, zoo gaan de katholieken te werk in geheel het Land. Hun scholen zün in gevaar! Uit de «Gazet van Antwerpen»: Ze leggen het er thans op aan, hun vroegere schandelijke gedragingen je gens den boer te begraven onder een berg van vriendschapsbetuigingen, on der een lawine van machtsspreuken. * ** KINDERGEBED Jezuken-lief, stemt vadertje rood, dan stemt hij de ziel van zijn [kindertje dood! Want moedertje zegt: «Als de [rooden winnen, dan zal er een droevige strijd [beginnen!» Jezuken, helpt vadertje kiezen, opdat wij uw Kruis in de school [niet verliezen! * » *
Hoevele duizenden waren in dien op tocht aanwezig? Niet te schatten. Op gezwinden pas, in dichte drommen, stroomde die vloed — als we die beeld spraak gebruiken mogen — stroomde die vloed voorbij, en het DUURDE MEER DAN EEN HALF UUR eer de laatste golfslag verder rolde, nooit be leefd te Antwerpen! ff''- - : • *• Vele kinderen hebben is niets, maar die nog opvoeden in eer en deugd in de driftjaren van 15 tot 21, is zeer, zéér moeilijk. Wat zal de jonkheid dan nog zijn, indien 4E godsdienst uit de school, uit de maatschappij verbannen wordt? Een echt verkensnest. En dat staat u, beste oud-leerlingen, allen te wach ten, indien andere personen dan katho lieken aan het bewind komen.
KIESLITERATUUR
als hij geen genegenheid voelt voor andere menschen. De katholieken zijn dus iets, aangezien zij uitgaan van het groot gebod der christene naastenlief de en vol bezorgdheid zijn voor hun even mensen. De socialisten zijn niets, aangezien zij ik-zuchfeigen zijn, enkel en alleen bezorgd voor zich zeiven en volkomen den brui gevend om hun evenmensch. * e* Aan de huismoeders. — Huismoeders, ge wilt dat uwe kinderen, uw zoo dier baar kroost, eene godsdienstige oplei ding genieten, dat ze, evenals gij zelf het geluk gehad hebt, ook den «schoon sten dag van hun leven» zullen mogen beleven, namelijk hunne Eerste Kommunie. Welnu, de roode godsdienst haters leggen het er op aan om uwe lieve kleinen dat groote geluk te ont trekken. Zij willen u dwingen uwe kinderen te zenden naar scholen waar de opvoeding welke zij thuis ontvin gen totaal misvormd wordt. Huismoe ders, ge zult al uwe krachten inspan nen om de zielen van uwe kleinen te redden uit den gierenklauw van de rooden. Ge zult allen uw echtgenoot, vader uwer kinderen, aansporen om op 27 November te stemmen voor de ka tholieken, de behoeders van de kin derzielen en die, tevens, ook het stof felijk welzijn van groot en klein be hartigen. Uit «De TUd»-«Het Volk»: De strijdklaroen moest niet schal len! Een kiezing was er niet noodig. Aan den nood die heel de wereld teis tert, kan dat niets verhelpen! De strijd werd aan de katholieken opgedrongen, door de socialisten en ook door de liberalen. Zy waren belust op papenvleesch! * » *
— Gust dat is een beetje erg: en dat zijn dan de vrienden van de werkmenschen, hewel ik stemme deze keer voor de verdediging van mijn püpken, voor de Katholieken, tegen de tabakbelas
ting en 't monopolium van de rooden. — En ik stem voor de Katholieken voor mijn Zondag cigare. — En ik stemme, non de domme, voor de Katholieken voor mijn Chieksken. — En ik stemme voor de Katholie ken voor de snuifdooze van mijn suikertantje. En gjj Kapper? — Wel, wat zouden de kalanten dan doen binst dat ze wachten als ze geen püpken meer kunnen rooken? Ik man nen, ik stemme voor de Katholieken, voor de vrijheid van al de rookers, al de tabakbewerkers al de tabakplan ters, al de tabakverbruikers. Bravo! Bravissimo: leve de pijp! leve de Katholieken, weg met de roode mo nopoolmannen — afblijven! afblijven! Elk zegge 't voort. Uit «Het Handelsblad»: Waarom dat purisme veranderen in vertroebelde beloften? Waarom die eer ste beginselvastheid losgelaten ten vcordeele van een verdacht opportunis me? Wel, dat is heel eenvoudig. Zij worden gewaar dat hun haring niet braadt, dat de wind in onze zeilen waait, en dat zij moeten andere net ten spannen om de kiezers te vangen. Uit «'t Getrouwe Maldegem»: Vlaamsche menschen, door de laf hartige schuld der staatskatholieken zullen de Hjkovens in onze streken rij zen als paddestoelen uit de grond; 't is om ervan te huiveren. En diezelfde staatskatholieken dur ven dan schreeuwen over «de ziel van 't kind!»
• * • Daarom moet Jozef De Lille naar de Kamer. Hij is de man der nieuwe plannen, de man der nieuwe gedachten. Hü ziet werk waar de anderen sla pen. Hetgeen hü vooruitzet wordt tel kens bewaarheid. •
Uit «Het Nieuws van den Dag»: Waar socialistische bandieten in een regeering binnen gebroken zijn, vluch ten onverwijld alle kapitalen het land uit, om aan de klauwen der roode roofvogels te ontsnappen. Iets of niets. — Een mensen ie niete
De zanzl-speler it verstrooid.
6
KOEKOEK
ÏEIRFIRACFE, VCCPJK JFI EI?
D E I ?
O N Z E P E R S S T E M M E N
EEN NIEUWE TIJD BREEKT A A N Gezien de daverende belangstelling die alle Vlamingen koesteren voor de Akademie, zal ledereen reeds weten dat Herman Teirlinck tot voorzitter is benoemd. Hiermede spoedt de oude tijd heen en bakent reeds de baan waar ook nieuwere tijden ons wenken. Koekoek volgt fier en zal nu iedere week onze roemrijke vaadren gedenken. Want nu zal er een opgewekt leven heerschen in de Akademie. Zooals Teirlinck ln zijn presidentieele openingsrede z e i : «Heeren Kollega's, Van binnen is er in u niet veel meer te veranderen, 't Is naar buiten dat we ons gezog moeten vestigen.» Dat werd door niemand kwalijk genomen, want de leden meenen dat zij inderdaad volmaakt zijn. En Teirlinck kreeg er zonder moeite zijn voorstel door: uniform en sabel! De akademieleden zullen uniform en sabel dragen, quitte van een zeeverlap boven het uniform aan te trekken als zij het woord voeren.
JUFFROUW BELPAIRE Er doet zich nochtans een moeilijkheid voor. Inderdaad, in het doorluchtige Gezelschap zetelt een dame, juffrouw Belpaire bij name. De uniformregelen voorzien een groen fluweelen broek, met gouden naad, drie zilveren knoopen aan de voorbroek, een revolverzakske langs achter en een zakske voor een snuifdoos langs "oor.
Zal men nu juffrouw Belpaire in zulk een boek steken? En zoo ja, waarom niet? Want een akademielid heeft zooveel rechten en plichten als elk ander lid. Maar anderzijds vragen wij ons bezorgd af, of — als juffrouw Belpaire in het openbaar een broek draagt — of dan de ziel van het kind niet in gevaar wordt gebracht?
DE
SABEL
GEVAARLIJK?
Nog andere klesche toestanden zullen zich voordoen in verband met het uniform. Wij willen wel aannemen, dat de sabel ln de meeste handen een ongevaarlijk wapen zal zijn. Maar er doen zich bijzondere gevallen voor. Daar hebt ge Omer Wattez, die de oude Germanen doet herleven, en in wiens ziel de ziel van Wotan of van een anderen Druïed is gevaren. Zal hij met zijn sabel de lucht niet doen weerklinken van wapengeweld? Zal hij het werk niet aan stukken klieven met zijn zindere kling? En Jozef Muls met een degen in de kloeke vuist? Zal die niet onder den kreet: «Antwerpen Boven!» van leer en van staal trekken tegen de Brusselaars en zijn puntig metaal in den zachten buik van Vermeylen ploffen? Maar neen, wij willen geen zwartkijkers, ongeluksprofeten en pessimisten zijn. Wij zien reeds de akademieleden in uniform en gelid staan voor een triomfantelijken optocht door de straten van Gent. De donkere tijden der Akademie zijn voorbij! Vooruit voor God en Vaderland.
Houden wij den moed er in HET LAND KOMT ER WEER BOVENOP ? f
—
125 PARLEMENTAIREN GEDEKOREERD IN EENEN KLOP! In deze benarde tijden zou een mensch alch aan alles vastklampen. Zelfs aan een lêegen portemonnaie. Troost is troost en 't is altijd beter of niets. Daarom heeft de regeering besloten van zoo maar in eenen klop, 125 parlementairen met een dekoratie kontent te stellen. 1251 Zet u een beetje I L
En zonder kniezen, zulle! Geheel de serie, van hóóg tot laag! Van de nieuwe ridders in de Leopoldsorde af: Beckers, Bossuyt, de Dorlodot, Depontieu, Dierckx, Leurquin, Toch, Van Cauteren, Van Colllie, Vandewiele, Verheyden en Janssens tot aan de Groot-Linten (zelfde serie): de h. h. Benkin en Max. Zelfs deze, die het op 27 November 1. 1. met een buis mochten aftrappen, werden niet vergeten. Het nieuws van dien onverhoopten krulskesregen, kort na de aardbevin^sramp, die ons land komt te teisteren, zal voorzeker overal den besten indruk verwekken en aan menig gevoelig hart een oprechte traan van innige deelneming ontrukken.
OVER
DE
VERKIEZINGEN «Het Getrouwe Maldegem». «Ik ben niet gekozen omdat ik mij niet heb voorgesteld. Maar mijn welbeminde zoon met mijn werk voort. En myn geslacht zal kinderen verwekken tot in der eeuwen eeuwigheid, en bij elke geheimzinnige zaak van Beernhem zullen wij onzen naam op het gulden boek van het Parlement schrijven. «De Gazet van Antwerpen»: «De socialisten winnen zetels. Zij zouden beter krampen in hunnen navelbuik hebben gewonnen. Wij hopen dat er voor de nieuwe socialistische gekozenen maatregelen zullen genomen worden, en dat er onder hun lessenaar ta het Parlement een varkenstrog zal gemetseld worden, waarin zij hun vuil kunnen doen en dan hun rotte snuit kunnen roeren». «De Standaard»: «Wij moeten nu goed weten, dat wij gentlemen. zijn. Wij willen de wereld voor het katholiek geloof winnen door ons waardig te toonen van den Mechelschen cathechismus. WIJ aarzelen niet te verklaren, dat het Christi kruis niet gediend is met leugen en laster». «Hc,t Laatste Nieuws»: «Het Belgisch volk heeft weer zijn gezond verstand betoond. Het wil geen politiek van avonturen maar het wendt zich evenzeer af van een reaktionnaire politiek. Als de belastingen niet te hoog of niet te laag berekend worden, zal de financieele toestand weer spoedig normaal worden. Wij wenschen klaren wijn te schenken en daarom verklaren wij, dat de officieele scholen degelijk moeten zijn, evenals de vrije scholen. Zonder ons uit te spreken tegen de hooge toelagen aan het katholiek onderwijs .willen wij ook geen stelling nemen voor lage kredieten. Op Vlaamsch gebied zullen wij onze beproefde gedragslijn voortzetten: het Vlaamsche rechtsherstel is de wensen van alle verstandige Belgen en wij hebben vertrouwen in het wijs beleid van onze regeerders. De uitslagen van de verkiezingen hebben ons bevestigd in onze rotsvaste overtuiging, dat het liberalisme Vlaamsch zal zijn of niet zal zijn».
DE BOEKENKAST DE RIJKAARD. — Mooi boekenkastje, vindt u niet? Kijk, op de bovenste plank vindt u de klassieke en de boeken in een buitenlandsohe taal. Op de tweede plank heb ik de philosophische en godsdienstige werken geplaatst op de derde heb ik de natuurwetenschappelijke werken ondergebracht en op de andere planken ziet u de boeken, die u werkelijk kunt lezenl
KOEKOEK
7
BELGIË HEEFT OP ZIJN GRONDVESTEN GEDAVERD Onnoodig hier te herinneren aan het bulletin uitgegeven door het Koninklijk Observatorium van Ukkel, over de aardbeving der vori ge week. Nadat wij allen de aard beving hadden gevoeld, heeft het Observatorium ons laten weten dat er -oen aardbeving had plaats ge had. Wij hebben ons echter niet te vreden verklaard met deze officiee le wetenschappelijke waarneming, en wij hebben den grond van de zaak willen onderzoeken. Want er is een grond aan deze zaak. Aan iedere aardbeving is er een grond, en zonder grond geen aardbeving! Maar wij vermoedden, dat er ook een politieken grond aan deze flau we grap was. Spoedig werden onze verdenkingen bevestigd. Inderdaad, het werd onomstootelijk bewezen, dat het centrum van de aardbeving in Holland was ge legen, en dat nog wel in Hol landsen-Brabant. Haha! riepen wij in het Fransen uit, toen wij zulks ontdekten, ha ha! En in het Vlaamsch dachten wij daarbij: De slag komt dus uit Holland. De Hollandsche regeering heeft het komplot niet kunnen ge heim houden. Nochtans waren alle maatregelen genomen. Men had het centrum ln Brabant gelegd, opdat eenieder zou denken dat de aardbeving in Belgisch Brabant was beraamd. Maar de snoodheid kwam aan het licht. Wij hadden dus te doen met een ondergrondsch maneuver van onze Noorderburen. M. Paul Segers, die reeds zooveel heeft gedaan om onze betrekkingen met Holland te zuiveren, zal hier weer stof vinden — voor een inter pellatie van vier dagen. De gloei ende lava zal uit zijn mond stroo men. Met zijn laaiend woord zal hij bergen verzetten. Maar waarop wachten de natio nalisten nog om Zeeuwsch-Vlaanderen en Hollandsch-Limburg terug te nemen, nu de aanval toch van Nederland is uitgegaan? Ja, dat is niet meer voldoende Wij eischen er Hollandsen-Brabant bij.
— Hebt ge 't gevoeld? vroegen wij van uit de laagte. — 'k Sta hier te schudden en te beven, antwoordde hij van uit de hoogte. — En wat zijn uw oordeel en meening over het geval? vervolg den wij. — Zijn het soms de Dinaso's niet, zegde hij, die een Groot-Nederlandsche betooging hebben op touw gezet? — Misschien, misschien! beaam den wij half en half. Maar het wil ons voorkomen dat men de hand van Duitschland onder den grond moet zoeken. — In dit geval zou men opgra vingen moeten doen om die hand te vinden, lachte hij. — Alle lachen op een stokske... — Op een kongreskolom... onder brak hij. — Alle lachen terzijde, dat doet mij op een gedachte komen.
HOE ZIJN AARDBEVINGEN TE VOORKOMEN Wij verlieten de kongreskolom, terwijl wij grondig nadachten over het licht dat plots in ons somber gemoed was opgegaan. Voor elke aardbeving, zoo dach ten wij logisch, is er wat men noemt een «haard». Indien men telkens snel genoeg dezen haard kon ontdekken, hem uitdelven en in zee werpen, dan zou de aardbe ving geen haard en «a fortiori» geen reden van bestaan meer heb ben.
BIJ ONZEN VRIEND MEYSMANS Zoo denkend kwamen wij bij
ONS INTERVIEW MET LEOPOLD I Toen de eerste aardschok ons uit ons bed had geworpen, waar wij gelukkig nog niet inlagen, snelden wij uit de herberg de straat op, recht naar de kongreskolom, waar Leopold I op een hooge zuil prijkt. Onmiddellijk merkten wij, dat hij een voet van zijn piedestalleke had opgelicht, waaschijnlijk om zijn evenwicht te behouden.
onzen vriend Meysmans, dien wij ook over de aardbeving wenschten te ondervragen. — Dat komt ons uit de verachterde gebieden waar de menschen nog zonder licht onder den grond leven, sprak hij. In Frankrijk ge beurt alles ln het volle licht. Waar Vlaamsch gesproken wordt moet natuurlijk alles in den nacht en onder den grond gebeuren. — Trés bien, gaven wij toe. En vertrokken naar de lokalen van de Nation Beige. Daar lachte men ons aanvan kelijk uit : — De aardbeving gaat uit van Holland, zegde de hoofdredakteur, wij trekken ons niets aan van wat uit Holland komt. En permitteer ons daaraan toe te voegen, dat wij in gansch deze zaak aan de zijde van Frankrijk staan. — Van Frankrijk, vroegen wij verbaasd? — Natuurlijk zal Frankrijk pro test aanteekenen tegen deze aard beving. — Protest??? — Frankrijk kan niet dulden, dat wij zoo op eigen handje aard bevingen sluiten met Holland, zon der dat het voorbeeld door Parijs wordt gegeven. Vandaag aardbe ving met Holland morgen aard beving met Duitschland, daar ligt het gevaar! — 't Is al zoo laat, bekenden wij, want de aarde heeft ook in WestDuitschland gebeefd. — Daar hebt ge 't al! vloekte de hoofdredakteur.
DE ZIEL VAN 'T KIND Wij gingen toen maar recht streeks naar de Standaard, waar de heer Jan Boon ons plechtig ontving. Hij bood ons zijn gewijwaterde vingeren aan en nadat wij ons gezegend hadden legden wij het doel van ons becoek uit. — Het is onbetamelijk, antwoord de hij zichtbaar innerlijk gepijnigd, het is onbetamelijk zulke aardbe vingen 's nachts te vieren. Dat is weer het bewijs van het verregaan de zedenbederf. De kinderkens worden uit hun slaap gehouden en meegesleurd ln den dans. Maar het zal niet meer gebeuren, wij zullen de schoone ziel van 't kind tegen een herhaling beschermen. En wij speekelen in den smoel der socia listen!
BIJ DHAVE DE REDENAAR. — Ieder glas alkohol vermindert uw leven met één dag... EEN TOEHOORDER. — Niet waar! Met uw berekening zou ik sedert 63 jaar moeten gestorven zijn en ik ben nog maar 52.
Aldus gesterkt, vlogen wij naar D'Havé, die ons stralend binnen Het. — Ziede wel! riep hij uit, zied* wel dat lk gelijk had voor de for ten te stemmen.
fc2tLARj/tïT vam ons VAM AfIDfcRtri De kinderverkrachters «HET NIEUWS VAN DEN DAG», ln een laatste élan van kristelijk enthousiasme, schreef vóór de kiezing: Wij verzoeken de kiezers dien akeligen toestand te willen wikken en wegen, en dan te antwoorden op de volgende vraag: — Wilt gij u medeplichtig maken in het bedrijven van zulke onnoembare schelmerij? Zult gij stemmen voor kerels die de armoede van het volkskind durven uitbuiten, om het met geweld en tegen dezen der ouders, op den weg van het ongeloof en bederf te stooten? Van den kiezer hangt het af zijn steun te geven of niet te geven aan onzalige ontchristenaars van onze duurbare volksJeugd. Van hem hangt het af te zeggen dat hij van zulken schandelijken schooloorlog NIET wil weten, en dat hij zijne eigene kinderen en de kinderen van alle christene werklieden, ondanks hunne armoede NIET wil laten verkrachten door meesters zonder geloof ln scholen zonder God! Dat is verdomme gesproken! Ah die sloebers, die geuzen, die verkrachters! Manage en Maltebrugge zijn gewroken. Vivan de appelstroop!
Duister geheim Te Antwerpen gebeurde een moord. En «DE NIEUWE GAZET» heeft een speurder achter de zaak gezet, zoodat ze kwam tot DE REDEN DER MISDAAD Het onderzoek door de politie ingesteld naar aanleiding van het drama op de Markgravelei, wees uit, dat de man H..., een geweldigen invloed op zijn vrouw had. Hij had er effenaf den schrik in. Dat geeft ons den schijn, dat hij daarenboven niet wel wijs was, ten ware de verslaggever van de «Nieuwe Gazet» een scheut mis loopt. •
Ja, wie durft? «DE SCHELDE» vraagt: Wie, Vlaming, durft zulken misselijken boel nog patrocineeren? Ja, wie durft patrocineeren? Men gelieve op te merken, i a t hier geen sprake is van patineeren of patroneer en!
Mogen en kunnen
Genoeg vuiligheid!
Het «NIEUWS VAN DEN DAG» bespreekt een kriewelachtige zaak: Indien de kiezers aan de socialisten de MACHT geven, dan zullen dezen doen alsof zij daartoe het RECHT hadden. Een roode revolutionair vraagt zich immers nooit af of hij MAG, maar of hij KAN. Waaruit we mogen besluiten, dat een domper zich nooit afvraagt, of hij kan, maar wel of hij mag. En als hij mag en dan niet kan?
We zijn van zins een groote kampanje te beginnen tegen de vuil» annonskens in de pers. Voor vandaag dit uit den kristelijken «STANDAARD»: PLAATS AANVRAG EN Juffrouw vraagt plaats b$ priester of heer alleen. Te schrijven K. S... Juffrouw in dienst van een menheer alleen. ALLEEN! Zoo staat het daar! En de schoone ziel van 't kind? Dju!
Had hy het eerder gezeid!
De schoone ziel is in gevaar!
Ja, we bekennen het! De schoo«DE GENTENAAR» geeft een ge- ne ziel is ln gevaar. Want kijk wat leerd betoog over «huishoudelijke ons bijblad VOORUIT in zijn sportekonomie». kroniek schrijft: Het slot van dit lang artikel luidEens te meer komt het bede: heer der Gentsche winterbaan Men mag dus gerust de Belmet het zoo felgesmaakt ploeggische bevolking aanraden de koersspektakel uit voor de bijanthraciet daar te laten en eenkomst van hedenavond. zich van cokes te bedienen .'De Die klassiek geworden zieleopenbare besturen zullen, in kost moet echter onze Vlaaradezen tijd dat men van hen sche wieler-enthoesiasten veel besparingen vraagt, er steeds net vernieuwenden kunnen verwezenlijken door geestdrift mobiliseeren. dit middel. Boven dit speciaal Maar ze zullen haar niet hebben, voordeel, zal die politiek een heilzaam uitwerksel hebben op zeggen wij, de schoone ziel van "tj de kolennijverheid. Laten wij kind op het aria van den Vlaam-.'j ij haar de magere kolen uitvoe- schen Leeuw! ren en vragen wij haar meer nijverheidskolen, noodig tot Als de kinderen naar het maken van cokes. Wij hebben in België cokes van eerste bed zijn hoedanigheid: trekken wij Onderstaand nieuwsje, onlangs in\ daar nu uit. Vooruit verschenen, zal u waarschijnJa, was de schrijver er eerder lijk aangenaam verrast hebben. uitgetrokken, dan zou hij geen ar't Is een bewijs dat de heldhaftige tikel hebben geschreven. Wat ook strijd der klerikalen hier ten lande, tot geen ongeluk ware geweest. behoud «der schoone ziel van 't kind», zelfs zijn weerslag heeft over de zen. De zender voor het Fransche LANDELIJKE EENVOUD deel van Zwitserland, Radio Suisse Romande, brengt onder den Het was in een heel klein hotelletje titel: «Als de kinderen naar bed in Zuid-Ieriand, dat een gast des morzijn», een reeks uitzendingen, die gens zün beslijkte schoenen precies des avonds tegen tienen beginnen, weer zoo vóór de deur van zün kamer 't Is inderdaad rond dit uur dat,vond als hij ze er den avond tevoren in de deftige families, de twijfelachneergezet had. tige onderwerpen aangesneden worHij riep den kellner: — Waarom zijn die schoenen hier den. blijven staan? Waarvoor denkt ge Het spreekt van zelf dat wij onder eigenlijk, dat ik die schoenen vóór de bedoelde onderwerpen niet de bijdradeur zet? gen van onze medewerkers Jo-Jo en — Eerlijk gezegd, meneer, neem u De Platte bedoeïen. mü niet kwalijk, heb ik gedacht, dat Die worden best gelezen in den u het gedaan had, omdat u gisteravond vroegen morgen, tusschen een en arte.» een beetje te veel gedronken had! uur. En liefst met het noodige nat.
KOEKOEK
De nieuwe koers In afwachting, dat het Parlement weer vergadert, zullen wij zoo vrij zijn eenige gevolgtrekkingen te halen uit de laatste verkiezingen. Een eerste verheugend verschijnsel is wel, dat de ziel van het kind is gered. Marinus De Rycke, bevelhebber van het Rood Verweer, dien wij daarover ondervroegen, bleek er hst hart van in. Wij zeggen: het hart. En niet: de ziel. Want Marinus is geen kind en heeft dus geen ziel. — Ja, sprak hij, wij moeten onzen staart intrekken. Wij hadden nochtans alle voorbereidingen getroffen om tegen de ziel van 't kind los te varen. — ? — Ja, wij hadden gansche depots handgranaten aangelegd, om de katholieke scholen in de lucht te doen vliegen en de zielkens van de kinderkens onmiddellijk naar den hemel te blazen. Toen de uitslagen van de verkiezingen bekend waren, hebben wij onze munitie naar de katholieken van Moeskroen gezonden, die kunnen ze beter gebruiken. I — En zult ge dan de zielkens der kinderen gerust laten? vroegen wij. — Wij zullen nu in het donker werken, fluisterde Marinus. 's Nachts. — Maar de kinderkens slapen dan. — Wij zullen in de slaapkamers dringen en de kinderkens in 't verderf storten. Wij sloten onze ooren toe, om dat spektakel vóór onze oogen niet
ARME HOND! BUURMAN. — Uw vrouw had vannacht ruzie. Met wien was het? BUURMAN. — O... met onzen hond. I BUURMAN. — Ai-me hond, ik hoorree dat je vrouw hem niet eens meer teen huissleutel wil meegeven.
HET EFFEKT i _ wat ziet gij er vroolyk uit. Gaan de zaken zoo goed? [ — Heelemaal niet — ik kom Juist van den tandarts. f _ Waarom hebt ge dan zoo'n pleiter? |J — Nu — hü was op reis!
9
meer te zien. Gelukkig waren de verkiezingen voorbij, of we zouden zeker voor kardinaal Van Roey hebben gestemd. Neen, wat wij hier schreven aan den vooravond van deze kroniek, is niet waar. De ziel van het kind is nog niet gered. Ze zal alleen gered zijn als al die schaapkens naar de broerkes van Manage ter school gaan en het rood verweer uitgeroeid is. Er is weliswaar nog een andere oplossing, namelijk dat alle kinderen eens socialistisch zouden opgevoed worden. Als Marinus met zijn bandietenbende dan de kinderen zou aanranden, zouden het toch maar socialistische kinderen zijn, en die moeten het dan maar weten. Een tweede verheugend verschijnsel van de laatste verkiezingen is, dat Vindevogel weer zal gaan zitten, waar hij thuishoort. Zie, wij zijn geen fronters, maar wij achten de meeste fronters propere menschen. Ze zijn wat ze zijn Vindevogel was niet wat hij was. Zal hij nu zijn wat hij is? Als ge hem beziet zoudt ge altijd zeggen dat hij nooit is wat hij is, maar dat is juist een der karakteristieken van vele katholieken, en zoo zal Vindevogel, zijnde wat hij niet is, juist zijn wat hij moet zijn, zijnde een klerikaal van het soort der onderwaterzwemmers, waarvoor ge moet oppassen. Samen met Pieullien zal hij de katholieke partij op hoogere paden leiden. Het verheugendste feit van al is ,dat de socialisten de meerderheid niet hebben in het Parlement. Waren zij op 27 November met een meerderheid voor den dag gekomen, dan zou de frank nu al lang in den vuilbak liggen, en zelfs Fieullien zou er hem niet meer uit willen oprapen hebben. Dat gevaar is nu afgewend. Van bij de heropening der Kamers zullen alle belastingbetalers een briefke ontvangen om te komen terughalen, wat zij de laatste drie jaren hebben betaald. De boter zal weer goedkooper worden. De staatskas zal door de vaderlandslievende banken worden gevuld. Kortom, M. Houtart zal raad kunnen geven aan M. Jaspar om onze financiën weer eens tot ongekenden bloei te brengen. Helaas, vader Delille zal er niet meer bij zijn. Wij zullen geen ooggetuige meer zijn van zijn baard. En hoe hard het ook klinke, wij beschuldigen Delille van egoïsme,
vermits hij ons niet meer mee laat profiteeren van de kostelooze eieren, soep en koekeboterhammen, die wij steeds in zijn kinharen vonden. Met de liberalen is het een andere pot eten. De partij der intellektueelen is gelijk een microcefaalke geworden. Een microcefaalke, dat is het tegenovergestelde van een waterhoofd. De liberale partij heeft daarmee nog eens getoond, dat zij de eenige redding van het land is. Want men weet dat de waarde van een groep niet gemeten wordt naar het aantal, maar naar den inhoud. En er zit wat in! De intellektueel Amelot is reeds bezig zijn redevoering te schrijven over den invloed van de suprasolare kosmische uitwasemingen op de vitaminen-waarden van de centrifugale cultuur eenheden. De intellektueel Ozeray schrijft een boek over de verslagenheid bij het verslagen zijn. De intellektueel Mundeler... in een woord, al die intellektueelen zijn duizend man sterk, en in de verhouding van hun nederlaag zullen zij meer ministerieele portefeuilles opeischen. Zooals Devèze het krachtig uitdrukte: het is billijk, dat men de liberalen vergoede voor de schade, die in hun rangen is aangericht. De orde zal op deze wijze des te beter zegevieren. Zooals «Het Laatste Nieuws» schrijft: «Alle wanorde is schadelijk voor de orde en de verstandige burgers zullen begrijpen, dat de goede gangvan zaken niet kan gediend worden met het stichten van troebele toestanden». Daarvoor zal worden gewaakt.
HET RESULTAAT — Op mijn woord, ge groeit vreeselijk, riep Tommy's oom uit. Wat doet ge daar wel voor? — Wel ik vrees, dat moeder te veel water gebruikt, antwoordde hy. Ik most elke dag het bad in.
ALS DAT NIET BEVALT... — Ik hoop, aldus bralt de akteur tegen den man die de rollen verdeelde, dat mij een rol is toebedeeld, welke het puibliek tot tevredenheid kan steramen. — Allicht, ge sterft reeds ln het eerste bedrijf.
KOEKOEK
10
I
Oover de ziele. Tsinffenieklaas en d'eedelsfeenen van Vlaanderen — Als ge vroeger eenen bei zijn kraage stektege en hem ne keer door de greppe trokt was taltijt van pastop van mijn niewe broek of van mijnen gefaksleneerden arm, maar teegenwoordlch als g'in Faalentijn zijn blle neipt of dade uw hant uitsteekt naar den Roste zijn pruuke is tvan pastop van mijn schgoone ziele I Al de jonges gevoelen ulder nu magtlch en pragtieh mee dat niew Mchgamsdeel, maar kvreeze maar Iets, tls dat we Dijnsdach op onzen duim zulen moogen schguifelen. — Dinsdag? — Ja, den zesden I Dat z'ons zulen zeggen wat zoude nu noch wilen, g'ebt ulderen klaas op voorhant g'hat! Speel nu een beetje mee ulder ziele voor tvermaak van ulder hielen I En tschgoonste is tls dat ze geleik zulen ebben, want kweete niet of dade er al op gelet ebt, ons ziele is gelijk nen vtelobant, hoe meer wint dat zer in bjaazen hoe groter dat ze wort. Oorde gij noch iets van den volkerenbont, van de sieneesge bandieten of van t'eillch Treezeken van Klontersrult? Kzou waarleik moeten beglnen gelcoven dat de Oaazebuize ge leik eeft. De ziele zeit hij gisteren, tsaamen mee den Reerom Noovarlejom en d'eelektrlesosseteit, is de grotste uitvindinch der mooderne tij den. Binst dade daar op peist let ger niet op zelt hU lat uw weif te veel zout in de soepe gedaan eeft en dat
de bank mee uw senten gaan lopen is. Ge koomt weeral lagen zeit mijn moe der. Ikke? zeit de Gaazebuize, lagen mee de ziele van Vlaanderen? — Is Vlaanderen ook al van een ziele voorzien, tegenwoordig? — De Gaazebuize zegget. Hij oort hij dat alemal f ertellen in zijnen weikkluup van die manen die de fremde gaazeten leezen. Kelk, zeit hij, tstaat in de Gaazete van Antwerpen : Vlaanderens godsdienst, wordt bedreigd, zóó erg al* wellicht sn onze geschiedenis zich dit niet heeft voorgedaan. En me* dat ge vaar wordt bedreigd DE ZIEL VAN VLAANDEREN! Want de godsdienst heeft Vlaan deren gekneed tot ui het schoone, het edele, het grootsche. die oZa edelsteene.i schitteren in Vlaande rens kroon, in zijn heerlijke gischledenis en, Goddank, nog in het huidig Vlaamsche leven Ons volkskarakter, onze edel moedige levensstrijd onze taal, ome muziek, onze heerlijke geeste lijke en profane letterkunde, onze folklore, dit alles 's heelemaal doordrongen van den sterk bezielenden levensadem van onzen k tholieken godsdienst. Een ongodsdienstig Vlaanderer. ware een bastaard - Vlaanderen, waartegen verontwaardigd oprijst de eeuwenoude geschiedenis van onze diep kristelijke voorgeslacht ten. Wij haden weliswaar reets de eewenouwde maagt van Vlaanderen, maar dedle begint een beetsen van de
klasse te geraaken en daarom ebben z'ons nu de ziele in de plaatse gegeeven. Als er daar sleete op koomt en ziedet zoo rap niet zeit de Gaazebuize. Gegarniert mee al die vlaamschge eedelsteenen, waar dat de Gaazete van Antwerpen oover klapt, kan die ziele aüichte dienst doen tot mee de kiezinch van zondach. Daarachter wort ze weer voor vier jaar óp sterk waater gestooken. —Juist! En 'an moet «ons volks karakter, onze edelmoedige levens strijd, onze taal, onze schilder- en beeldhouwkunst, onze muziek, onze heerlijke geestelijke en profane let terkunde, onze folklore», maar weer ophoepelen met de vastenbrieven van den bisschop, de liedjes van Hullebroeck en de diskoers van Waart Hermans. — Is tniet genoech mischgien om uw zaalicheit mee te wlnen? Luistert liever noch ne keer naar de Gaazete van Antwerpen : Dosfel zegde zoo raak dat een Vlaamsch Vlaanderen, dat geen katholiek Vlaanderen zou zijn, voor hem geen waarde had. En voor mij eevenmin! En voor onzen Broeder ook niet! Of zoude mieschgien liever ebben zelt hij, dat ons schgoon, eedel en braaf volk de fertellingen van Sieriel Buysse gaat leezen in de plaatse van de lekkerkoekeemieraakels van Peeliek Timmer mans?
KOEKOEK
II
vU. jJköümZe.
ifihfete J&Jfy*.
tik. JPU.
-4,
Span,
hfjpt.
t&
t
bwL
„ KOEKOEK
12
Onze
m o d e r u b r i e k Hoe laai is hel ?
Iedereen zal reeds opgemerkt hebben hoe onpraktisch DA mode is onze kleedingstukken met zakken te voorzien. Tenminste eens in de maand is men verplicht deze soort vergaarbakken te zuiveren van al den afval, dien wij er dagen lang in gestopt hebben, zooals uitgedoofde sigaretten, briefkes van den deurwaarder, valsch geld, gebroken horloges, beroeste pennemessen en kiesbeloften. Het afschaffen der zakken zou ongetwijfeld den besten invloed teweegbrengen op het zedelijk gehalte der getrouwde mannen, die deze holen des verderfs nu bezigen om er hun buitenechtelijke liefdebrieven, alsmede vreemde haarlokken en kousebanden aan de blikken hunner vrouw te ontduiken. Zonder zakken geen bedrog meer, geen zweethanden, geen pick-pockets! Hadden Adam en Eva zakken ln hun kleedy toen ze, gelukkig als twee paptaarten in 't Aardsch Paradijs rondkuierden? Leve dus het kostuum met zonder zakken!
Al deze, die het met ons eens zijn, zullen dan ook, met vreugde, het bericht vernemen, dat wij in 'i Nieuws van den Dag hebben aangetroffen: De roode Russische diktator Staüne komt nu in het soviëtparadijs ook het nationaal kostuum in te stellen. Aangezien de menschen daar geen woord te vertellen hebben maar deemoedig moeten bukken voor de roede dwingelanden, zullen ze wel dat kostuum aantrekken welk heelenïaal een dwanggareel gelijkt. Staüne heeft bevolen dat er geene zakken in het kostuum mogen zijn, voor de goede reden dat de arbeiders er toch geen cent rijk zijn. Als de socialisten hier te lande moesten baas worden, dan zouden er ook hier geen zakken meer noodlg zijn in de kleedingstukken. Zoo is het! Tandis dat wij nu met zakken lük loballen moeten rondloopen om het pensioen van minister Heyman in onder te brengen! TANTE URSÜLA.
1111
Hier is het rekeningetje van mijn honorariums. Janverduiveld. dokter! Ben ik dan zoo erg ziek geweest?
Menheer Rosenbaum is een eerbiedwaardig man. Hü is meer: menheer Rosenbaum is een jood. En we zijn van oordeel dat dit niemand aangaat en ook niemand zou weten, ware het niet, dat menheer Rosenbaum, Rosenbaum heet en dat zijn neus aan elkeen toont, dat Rosenbaum een jood is. Maar dat alles is nog geen reden om menheer Rosenbaum te kleineeren en te beleedigen. En dat werd hü. Verleden week in een trein, die naar Brussel tufte. Het ging zóó: Een kompartiment. In een hoek van dat kompartiment menheer Rosenbaum. In den tegenovergestelden hoek een dame, de driemaal reven al een paar keeren overschreden. Maar toch een dame, wier uiterlijk bewees, dat ze een deftige dame van de deftige wereld was. En ze las «La Flandre libérale». En menheer Rosenbaum las ook «La Flandre libérale». Maar de dame had niettemin gezien, dat er een jood rechterover haar zat. Dat ergerde haar niet in het minst. Eigenlijk was ze daar heelemaal onverschillig aan. En ja, wat doet een mensen als h in den trein zit? Een beetje lezen. Dan een beet naar buiten kijken, tot men verschie door het voorbijsnorren van een an deren trein. Probeeren te slapen. Weer c.oor 't raam gapen. Kijken hoe laa het is... Ja, kijken hoe laat het is. Dat dee de dame, waarvan hooger sprake. Het was... het was... Vervelend! haar bracelet-uurwerk ging niet mee met den tijd en was blijven stilstaan. — Zou ik het vragen aan dien menheer? dacht de dame. Ja? Neen! Waarom niet? — Mijnheer de jood, sprak ze beleefd, kunt ge me niet zeggen hoe laat het Is? Maar «menheer de jood» verroerde niet en gaf geen antwoord. — HU zal me niet verstaan hebben, dacht de dame en stelde opnieuw d~ vraag, nu wat vriendelijker: — Vriend Jood, 'ei ze, hoe laat 't al? En weer bleef Rosenbaum zitten also er niets gevraagd was. Dat kittelde nu een weinig de dame, die voor de derde maal vroeg: — Jood, hoe .aat is 't? Nu hief Rosenbaum het hoofd op, alle kalmte, om te zeggen: — Vermits gij doorheen mijn broek kunt zien, dat ik een jood ben, zult ge wel doorheen mijn giletzak op mijn uurwerk kiuwien lezen hoe laat het is!
KOEKOEK
13
Van JUtjes m JCiekepteüecs EEN UURTJE MET MISS Met Mistinguett, natuurlijk. Wij konden de vrouw met de spiritueelste beenen en... billen van dè gansche wereld toch niet uit Brussel laten vertrekken zonder eerst met haar een koffiepraatje gevoerd te hebben. Wij boden ons dan ook aan rond 11 uur 's morgens in het hotel, waar ze was afgestapt, en oh! wonder! ze was reeds te been. Na een half uurtje wachten in de «anti-chambre» werden we binnengeleid. Ziet, wij kennen onze wereld. Na een hoffelijke buiging gemaakt te hebben bedanken wij de hospes voor de groote eer, die ons wordt aangedaan met ontvangen te worden door de «parisienne 110 % de grootste artiste; de gezante van de Fransche kunstwereld, en nog zooveel vijven en zessen. — Ta, ta, ta, valt Miss ons plots in de rede, met een west-vlaamachen tongval. Ik ben ekik van Parijs niet. Ik ben van «bachten de kubbe». — Dat wisten wij, met uw verlof. — Oh sloeberke, waarom en zegdet dan nie? Maar wa datte misichien niet weet is het volgende: Miss laat haar «peignoir» open~m, zet zich in een leunstoel, ïtrekt haar beenen uit en legt ze -p een «pouf», die als bij toeval nr stond. Intusscheh sloeg ze gade. - Eh wel, dat wisten we ook alhoewel we ze nooit van dichtbij hadden kunnen bewonderen, dat gij de mooiste beenen van de wereld hebt! — Maar dat bedoel ik niet, zegt Miss blozend van schaamte. Mijn vader is geboren in Oost-Vlaanderen. Mijn grootvader, langs vaders kant, wel te verstaan, verkocht in Gent bier en... mostaard. En zie dat herinnert mij iets dat ik u wil vertellen, maar belooft mij, dat het ander ons zal blijven. . — Op mijn woord van eer. t — Goed. Luistert dan: Als mijn grootvader zaliger door de straten van Gent trok met zijn klein ezelTB en zijn potte^es mostaard, de iedereen hem aan zijn roe: Mostaard... Mostaard. Maar de schoolbengels kenden hem, ls hij in aantocht was en men hoorde roepen Mostaard..., ' riepen de snaken «Wat schijt BW wijf»? — «Mostaard» kwam dan het.antwoord. Bonpapa was er heel erg kwaad om en ik geloof wel, dat "1 er zich een hartziekte bij geald heeft. Maar het was toch tierig, besluit Miss en wij beamen beleefdheidshalve. ffr Natuurlijk, ging de artiste met 4E werkelijk mooie beenen verder, _
;
_
ik zeg aan niemand, dat ik 100 % Vlaamsch bloed in de aderen vloeien heb. Dat weten alleen mijn intiemen (en hier knipoogde ze). Voor iedereen ben ik een «francaise de bon ton». En dat kan ik bewijzen; wacht even. — Marcelle, breng mij mijn geboorte-akte. Marcelle, een schoone sekretaresse verschijnt uit een nevenkamertje met het officieele stuk. Daarop staat te lezen, dat Jeanne Bourgeois, (die later Mistinguett zou worden), geboren is te Montmorency, in Frankrijk, op 16 Apr. 1888. — Wat beteekent? vragen wij verbaasd. — Wat dat beteekent? Wel dwazerik, lacht Miss, het zou me natuurlijk schaden als ik moest bekennen geen francaise en méér dan vier-en-veertig jaar oud te zijn. Men zou me haast beschouwen als een grootmoeder. — Ja, maar, hoe komt ge daaraan? — Wel, jongen, met mijne relaties, en ze bekeek hare beenen, bekomt men al wat men wil. — Ja, eh, natuurlijk. En verder ging het gesprek over de tournees in Amerika, in Australië, door gansch Europa en ten slotte over Brussel, waar Mistinguett voor het eerst optrad, ette- | lijke jaren vóór den oorlog. — .Mag ik u nu ook iets vertrouwelijks zeggen, vragen wij de star? — Oh graag, luidde het antwoord, ik ben zot van de confidences, die men mij doet. En ik
De taaie kalkoenen Een bejaard man, die bekend was om zijn stotteren en ook wegens de slimheid, waarmede hij steeds goede inkoopen wist te doen hield stil voor een bazaar, ging voor een der verkoopers van gevogelte staan en zei : — Hoe v-v-veel ka-ka-ka-kalkoenen hebt g-ge t-t-te koop? — Acht mijnheer, was 't antwoord. — T-t-taai of m-m-malsch? — Er zijn wel taaie bij, maar ook machtig jonge en malsch, — Bc-k-k-houd wi-winkel, zei de nieuwe klant, zoek de v-v-v-vier te-tete-taaiste nu maar uit. Da koopman verheugde zich niet weinig over dien smaak voor gevogelte, voldeed aan het verzoek en zei zoo beleefd mogeHjk : — Als 'k nu meneer maar verzoeken mag, hier zijn de vier taaiste, waarop onze slimme ' itteraar heel bedaard met zijn hand op de vier niet taaie wees, en zei: — Dan s-s-s-zal k-k-k-k-ik die andere m-m-maar nemen.
kan zwijgen, weeje, zwijgen als een graf. — Kent gij Maurice Chevalier? — Natuurlijk ken ik hem, — En hij kent u ook? — Of hij! Maar waarom vraagt ge dat? — Wel vóór enkele weken was hij ook te Brussel en hij verklaarde ons Mistinguett niet te kennen, zelfs van haar nooit gehoord te hebben. — Watte, riep de Miss woedend uit. En als door machtige veeren gedreven sprong ze recht en stapte heel kwaad door de kamer heen en weer. Het werd er ongezond en wij meenden het raadzaam eveneens recht te staan en de deur in acht te nemen. Wat was dat voor een Fransche koleire. — Heeft hij dat durven zeggen, dien sloeber," dien ondankbare, dien... Maar mijnheer, Chevalier is mij alles verschuldigd! Ik heb hem gewiegd, op mijn schoot paardje doen rijden, hij heeft mij zelfs meer als eens bepist. Later heb ik hem het vak aangeleerd. Hij zong eerst in tingel-tangels te Ménilmontant. Kon niet eens een ordentelijk kostuum dragen. Zijn genre was in een vareuse en met een rood zakdoek om den nek, apachen-liedjes te zingen. — Die zingt gij toch ook nog. — Ja, mijnheer, maar op een heel andere wijze. Ik ben realiste. En miss werd hoe langer hoe kwader. — Watte! heeft die sloeber dat durven zeggen. Nu zal ik het over de gansche wereld doen uitkraaien dat ik hem zijn eersten smoking betaald heb. Ik heb hem geleerd een habit te dragen. Ik heb hem gelanceerd. Ik mag aanspraak doen op het laatste haartje van zijn kop. Ik... — Ja, maar met uw verlof, wat ik u zei was heel vertrouwelijk en ge hadt me belooft te zwijgen als een graf. — Hoezoo, mijnheer. En mijne digniteit. Denkt ge misschien, dat ik die zoo ga laten krenken door den eersten besten Chevalier? Hij kan niet zingen, hij kan niet spelen, en het is omdat hij geen Fransch kent, dat hij zich in die Engelsche en Amerikaansche «chinoiseries» gelanceerd heeft. En de stortvloed van onaangenaamheden (voor Chevalier, natuurlijk) liep voort. Zoodra Miss een sekonde stilstond om wat adem te scheppen, maakten wij daarvan gebruik om «en vitesse» afscheid te nemen. En bij het weggaan kregen WIJ zoo den indruk een flater begaan te hebben.
14
KOEKOEK
U I T H E T LEVEN VAN DEN P L A T T E De Platte was als chauffeur in dienst getreden bij een koppel dat spijts de krisis nog altijd in weelde en overvloed zwom. De echtgenoot was een eerbiedwaar dige grijsaard die onder den oorlog grof geld verdiend had met zich van de patriottische opdrachten te kwijten waarmede men hem belast had. Het was een goed meester, wat suk kelachtig te been en die zoo stilaan den beverik te pakken kreeg. Een verstandig man was het ook. Want hij had ten eerste geld weten te verdienen terwijl andere mannen zich Inmiddels lieten aan stukken schieten, en eens 2ijn schaapjes op het droge, wist hij van zijn fortuin ook met fat soen te profiteeren. Juist op het einde van den oorlog was zijn vrouw gestorven. Daar hij te veel geld bezat om het alleen op te buischen, huwde hij ten tweede male. Ge zult zeggen: dat is geen blijk van verstand. Pardon: hij was op dat mo ment 65 jaar en de bruid die hü naar het altaar leidde was er amper 24. Gedurende zijn bruidsnacht en de nachten die er op volgden deed de man wat hij kon om zijn vrouw te behagen. Maar ge weet het: een vrouw is moeilijk te bevredigen, en de echtgenoote van onzen fortuinlijken man was er eene d'.e ta alle aangelegen heden van doortasten hield. Het was een ferm stukske vleesoh, één blonde weelde. 'Op den dag dat de Platte zich bij haar als chauffeur kwam aanmelden, was ze juist 34 jaar geworden. En als ik me niet vergis, was haar man er toen 75. Vijf-en-eeventig jaar, op dien leef tijd kunt ge, — als ik me zoo eens uitdrukken mag ta den trant van mij nen vriend Urbain, — zelfs met uw vingers... nog moeilijk uit de voeten. Maar een vrouw van 34 jaar, die aieh-aelven 10 jaar lang heeft inge toomd, dat is zoo iets als een takken bos met petrolsfum overgoten: als ge er een lucifertje omtrent brengt, vliegt ze in brand. Reeds van den eersten oogopslag had ae gemerkt dat de Platte een jongen was die haar kon bevallen, de geknipte chauffeur. Om haar geweten gerust te stellen nam ze hem een klein examen af: — Kunt ge chauffeeren? — Alle wagens. — Weet ge den weg naar steden en dorpen? — Ik ken tot het kleinste gat in België. — 2ijt ge een koelbloedig man? — Neen, warmbloedig. — Ik bedoel, houdt ge uw gedachten bij ta 't gevaar?
— B: ben nog nooit wat verloren. Madame. — Wat zoudt ge doen als ge 's nachts b.v. door een bosch rijdt, en uw motor valt stil en daar springen opeens twee booswichten uit het struikgewas te voorschijn? — Ik zou zeggen: mannen helpt me eens even mijnen automobiel voort du wen... De Platte werd op staanden voet aangenomen. Hij moest vooral met Madame uit rijden gaan. Meneer bleef thuis, in zijn zetel, bij 't vuur zitten en als hij niet sliep, speelde hij met zijnen yo-yo. Zonderling: zoo gauw als het donker werd, kwam Madame, in plaats van achter in den auto plaats te nemen, naast den chauffeur zitten. De Platte voelde dat er een vreemde knie tegen de zijne schuurde. Eens op een nacht moest hij Me vrouw van een feestje afhalen. Meneer was lang slapen als de Platte, met zijn kostbare lading, de garage binnen reed. Madame zat naast hem. De mo tor lag stil. — Doe de lichten uit, gebood Ma dame. De Platte gehoorzaamde. Daar zaten ze nu in den auto en in den donker. — Be ben bang om te gaan slapen, zei Madame. — Bang, Madame? — Ja, dat Meneer gewaar worden zal wat ik gedronken heb. — Als ge hem niet wakker maakt... — Die ligt 's nachts altijd wakker. Daar veelde de Platte plots een zachten arm rond zijnen hals. Een luwe adem speelde over zijn wangen. — Kunt ge rieken dat ik wijn ge dronken heb, fluisterde een stem... — Om eerlijk te zeggen, Maflame... — En proeven? Twee heete lippen verzegelden den mond van den Platte... Het bleef donker. De Platte bleef proeven... En hij dacht aan den tijd dat hü als kind thuis met zijnen vinger konf ituur snoepte in den duik. Het sloeg drie uur op de klok in de gang, toen Mevrouw dien nacht met geblusoht gemoed en gerust geweten de trap opsnelde naar haar kamer... Het was gauw geweten dat de Platte met Madame zijn werk had. Het bleek uit alles: de Platte werd gevoed en ge laafd gelijk een prins, iedere maand had hü een nieuw uniform, hü kreeg opslag als hü 't vroeg, de anderen moesten de auto kulschen en smeren en ze hadden de bedde geliefden al eens betrapt ta de biljartzaal. In de biljartzaal! Denk eens aan, waar ze het geluk gingen zoeken! Het duurde niet lang of ook Meneer wist van ??????
Maar in 't begin van mijn vertelling heb ik immers gezegd dat die oude Meneer een brave vent was. Meneer zweeg. Tot op zekeren dag een vriend, hen: opzoeken kwam: — Ernest, zei hij, ik heb er geen affaire mee, maar ge zoudt moeten op passen met uw vrouw. — Oppassen! zei de andere, *k wil* ] de dat het waar was! — Dat bedoel lk niet. Maar all spreekt er over dat uw chauffeur, bedriegt. — Mü bedriegt? — Met uw vrouw! — Is 't dat maar? Jongen, ge hebt me daar leehjk doen verschieten. — Vindt ge dat dan geen erge zaak? — Beste man, laat me u wat vertel» len. Dat mün vrouw me bedriegt, dat weet ik. Maar ik ben te oud om me nog aan te stellen. BJ houd van mijn/ vrouw en mün rust. Als lk den chaufi feur wegjaag, dan trekt mijn vrouw ER ook van onder. En wat dat? — Ja, op de keper beschouwd is HET niet zóó erg dat uw vrouw u bedriegt Maar met een chauffeur! Als het nu nog met iemand van uw stand was.. — En wat zou dat? — Het is een kwestie van prestige. — Ja maar hoe geraak ik dkar — Denk er eens over na. De vriend ging weg. En de bedrogen echtgenoot dacht na, Hü kocht een revolver. En op een goeden morgen ontbood! hij den Platte bij zich. De Platte verscheen', geen kwaad vermoedend. — Zet u neer, vriend, sprak dl oude, toen de Platte binnen getreden was. Zet u neer, neem een sigaar; hier staat de flesch cognac en maak! het u gemakkelük. — Merci, meneer, zei de Platte. Daarop sprak de meester: — Kerel, ik weet dat ge mi) bedrieg Met mün vrouw. De Platte dronk eerst zijn borrel LEEF en sprong dan overeind: — Ikke! riep hij verontwaardigd uit En schonk zich een nieuw glas cognac in. — Ja, gü! zei de oude sissend. Sn hü haalde zün revolver voor den dat. — Pas op, Meneer, zei de Platte, dat het schot niet af gaat. — Wat, ik ga u dood schieten! — Nu dadehjfc, vroeg de Platte, uit» lük bedaard. — Ja, ten zü--. — Wat nu nog, sarde de Platte... ;J — Ge zult doen wat ik zeg. — Spreek op, zei de Platte, die intussohen een teug deed aan de flescbj zoo verbauwereerd als hü was. (Zie vervolg onderaan blz. 15) j
KOEKOEK B R I E V E N B U S We ontvingen, juist geteld, 113 brie ven van verkozen volksvertegenwoordi gers en senators, die ons om een bio grafie verzoeken ln onze galerij van be| roemde en beruchte mannen. Sommige dezer verzoekschriften zijn merkelijk aanlokkelijk voor de redakteurs van «Koekoek» en we zullen zonder eenigen twijfel aan menige vraag voldoen. Doch het is ons onmogelijk ta deze brievenbus te antwoorden aan ieder van deze achtbare parlementsleden. Ze mogen echter verzekerd zijn van onze welwillende sympathie en beloven aan allen hun portret. Elk op toer. Wie het wil riskeeren om ons uit te koopan, ten einde vroeger bediend te wor den, kan dat op eigen risiko en perijkel. ADRIAAN. — Onze raadgevingen inzake huwelij' gelden enkel voor het eerste huwelijk. Voor tweede en derde echtverbintenissen nemen we geen verantwoordelijkheid meer. L. D. S. — Uw voordracht over «Kunst en pretentie» interesseert ons niet. Noch het eerste, noch het tweede. JEANNETTE. — Inwrijven, laten drogen, weer inwrijven en daarna een feuilleton van Hans lezen.
De twee mannen bleven een half uur fluisterend te samen zitten. Toen het gesprek geëindigd was, glimlachte de • Platte, geheimzinnig en was de flesch cognac tot op den bodem geledigd. Ik I moet er aan toevoegen dat de flesch | niet heelamaal vol was geweest, toen de Platte ze voor het eerst had aange sproken. I I
Acht dagen later. De vriend van den oude is weer op bezoek. Na wat over koetjes en kalfjes ge praat te hebben, vraagt de bezoeker: t — En ie nu de zaak geregeld? — Heelemaal. Ik ga me laten schei den van mijn vrouw. fc — Dus ge verlaat haar tóch? — Neen. Eens dat ik gescheiden ben tl mijn chauffeur mét haar trouwen. - 1 1 ! — Verstaat ge dat niet? — Neen! — Wel, eens getrouwd, blijft mijn ^uffeur hier met zijn vrouw inwoi. Het zal alles gaan, zooals ta het leden, maar met dit verschil: in lts van dat ik de horens draag, zal TE IT nu de chauffeur zijn, die den naam BEEFT bedrogen te worden! En mijn prestige is gered!
B E R I J M D E
(47)
SCHOOLSTRIJD V
ZE KLAGEN VAN «OCH HEER, OCH ARME»! ZE SMEEKEN DEERNIS EN ERBARMEN, OMDAT HET GELD VAN STAD OF STAAT NIET VLOT MEER NAAR HUN SCHOLEN GAAT. WIJ TRACHTEN, WIL MEN HEN GELOOVEN, HET BROOD UIT 'S MEESTERS MOND TE ROOVEN; J WIJ DOEN, DOOR LAFFEN HAAT VERBLIND, EEN AANSLAG OP DE ZIEL VAN 'T KIND!
HET IS ALWEER ALS IN 'T VERHAALTJE, WAAR, BIJ EEN HEFTIG STRAATKABAALTJE, DE KEREL DIE ZIJN STEM VERHIEF OM LUID TE SCHREEUWEN: «HOUDT DEN DIEF.L» JUIST HRJ WAS, DIE BIJ 'T SAMENSCHOLEN UIT VELE ZAKKEN HAD GESTOLEN EN DACHT: «WANNEER IK 'T HARDSTE BLAF, DAN TREK IK D'AANDACHT VAN MY AF!» ZE GAAN VAN DWANG EN BROODROOF SPREKEN, ZIJ, DIE VOOR NIÉTS OOIT ZYN GEWEKEN; DOOR WIE DE VRIJHEID VAN 'T GEDACHT ZOOVEEL EEUWEN WERD VERKRACHT; DIE DOOR VERFIJNDE MARTELINGEN 'T GELOOVEN WISTEN AF TE DWINGEN; WIER HANDEN, THANS ZOO VROOM EN ZOET, NOG DRUIPEN VAN HET KETTERSBLOED! MAAR WIJ, BEREID TOT BREED VERZOENEN, WE GAVEN UIT DE KAS MILLIOENEN, TOT STEUN VAN HUNNE SEKTENSCHOOL. VERDRAAGZAAMHEID WAS ONS SYMBOOL. ZE MOCHTEN, MET ONS ALLER CENTEN 'T GELOOF IN KINDERHARTEN PRENTEN, HUN LEEREN, DAT WIE 'T ANDERS ZEGT ONWAARDIG IS, ONTAARD EN SLECHT. 'T WAS NIET GENOEG VOOR DEZE HEEREN, ONS LAMME GOEDHEID T' EXPLOITEEREN: ZE BRAKEN NOG 'T GEGEVEN WOORD, GEBRUIKTEN IMMER ONGESTOORD HET GELD, DAT UIT DE KAS KWAM GLIJDEN OM ONS ONEERLIJK TE BESTRIJDEN. ZOO WERDEN WIJ GEPEST, GEKWELD BEVOCHTEN MET... ONS EIGEN GELD. NU KOMEN zij VAN SCHOOLSTRIJD BRALLEN EN LATEN HARDE WOORDEN KNALLEN VAN BROODROOF, DIE GEEN UITLEG VINDT, VAN AANSLAG OP DE ZIEL VAN 'T KIND! WIJ LACHEN OM DIE GROOTE WOORDEN EN ZEGGEN: «WILT GE NOG UW OORDEN, ZOO WASCHT UW EIGEN ZIELTJE REIN, BEGINT MET ZÉLF OPRECHT TE ZIJN!...
A
\
^>
KOEKOEK
16
HUMOR VAN ANDEREN NOTA DER REDAKTIE We nemen geen Veranttcoordelijkheta op Voor tcal toe zeil tKÊÊÊÊ schrijven, dus nog minder Voor de karikaturen Van deze bladzijde. Het feit dat Wij deze teekenin gen overnemen. Van Vriend en tegenstander. beUWst niet dat Wit het met de strekking eens zijn M
— Lieveling, ik zou den machtigen oceaan willen overzwemmen voor één blik uit uw beminde oogen. Ik zou door een muur van vlammen willen loopen voor één stréeling van uw lieve handen. A propos, ik kom Zaterdag bij u als 't ten minste niet regent. (Ideas).
— Bt drink alleen maar cognac bij groote gebeurtenissen. — Wat zijn grcote gebeurtenissen? — Wanneer ik cognac drink. (Gutierrez).
VERLOREN ZOON. — Hefo van 't station af heele>maal moeten loepen die beroerde taxi-chauffeurs vertr wen me niet. VADER. — Waarom gingt ge d niet met de tram? ZOON. — Daar had ik geen geld vc (Humorist).
TYPISTE. — Oh, meneer, wat zou uw vrouw wel zeggen, als ze zag dat u me een kus gaf? CHEF. — D-d-dat zult U dadelijk wel hooren. (London Opinion). — Blijf 'n minuutje buiten den witj^ kei, wilt ge! Ik ben net bezig 'n vffliw mageringsmiddel te verkcopen. (Passing Show).^
— En, mevrouw, heeft uw dochter veel bewonderaars? — Bewonderaars? Ze zou haar gordijnen kunnen ophingen aan haar oude verlovingsringen. , (Ideas).
ZUINIGHEID
JANE. — Is ze zuinig van aard?— MARIE. — Nu, en óf! Ge hadt M avondtoiletje eens moeten zien, dat:] zij van haar badkostuumpje van deri vorigen zomer maakte.
ZOO DOET GE DAT De kinderen spelen in den tuin. Met hamer en nijptang. En spijkers 1 Moeder heeft bezwaren. Ze zegt: — Zoudt ge niet liever die hamer wegleggen. Ge zoudt u eens op de vingers kunnen slaan! FBITSJE. — Dat kan 'niet, want ik laat Marietje de spükers vasthouden!
HET VRIE'NDELIJKE WOORD BABY (tot collega-slachtoffer). — Alleen de ontwapening zal hieraan eens en voor al een eind kunnen maken. (London Opinion).
— Och, juffrouw Ida, als u een vriendelijk woord tegen me sprak, ffltf ik 't besterven van zaligheid. — Kan ik daar vast op rekenen? • -
