Het gehele gebied is grotendeels begroeit met riet. Op het stuk gemeentegrond laten we de bestaande begroeiing intact en leggen we paden van

ONTMOETINGSPLEK OPENBARE RUIMTE SCIENCE PARK AMSTERDAM JELLE SAPULETE & BRIGITTA VAN WEEREN MAART 2010

Het Sciencepark is een gebied in transformatie. Enkele jaren geleden was het een polderlandschap met veel groen, volkstuintjes en de laatste boerderij van Watergraafsmeer; de Anna Hoeve. Nu wordt de plek een cluster van kennis en onderzoek. De universiteit, onderzoeksinstellingen en verschillende bedrijven zijn er gevestigd of gepland. De gebruikers en bezoekers ervaren het gebied in zijn huidige staat met veel bouwterrein en ontwikkeling als leeg en kaal. Ze zoeken snel de toevlucht in gebouwen en blijven binnen. Hoe krijgen we die bèta mensen naar buiten als het gebied zo in verandering is?


De tijdelijkheid en de dynamiek van het gebied spreekt ons juist aan. Door de toekomstige bebouwing af te bakenen met een labyrint kan men alvast wennen aan de nieuwe openbare restruimte en leg je tijdelijk de ongekende dynamiek van de plek vast. Ons labyrint zal een voorbode zijn voor de te komen bebouwing. In de tussentijd zal ons labyrint voor minstens een jaar de contouren van de kavels laten zien. Vanuit het universiteitsgebouw heb je een goed zicht over het labyrint en dit zal de bèta mensen uitnodigen. De meeste bèta studenten en wetenschappers proberen altijd de onderliggende

logica te achterhalen. Een labyrint is een vorm om van A naar B te komen maar je moet net als in de wetenschap wel het systeem begrijpen. Niet de bestemming is hierbij belangrijk maar de reis ernaartoe. Het labyrint heeft een goede ontsluiting en ligt op een zichtlocatie tussen de universiteit en het spoor. De bestaande begroeiing, de geschiedenis en de toekomst van de plek komen uiteindelijk samen in ons ontwerp. Het ontwerp beslaat circa 3500m2. Stedenbouwkundig gezien is onze locatie de meest prominente plek van het Sciencepark.


Het gehele gebied is grotendeels begroeit met riet. Op het stuk gemeentegrond laten we de bestaande begroeiing intact en leggen we paden van houtsnippers door het riet heen. De sloot is de fysieke grens tussen de grond van de gemeente en de grond van de universiteit.


Het gebied aan de andere kant van de sloot, het universiteitsgedeelte zal met aardperen een nieuwe begroeiing krijgen. Het winterharde gewas kan in een half jaar wel meer dan twee meter hoog worden, waardoor er al op korte termijn een doolhofgevoel gecreëerd wordt. Aardperen kunnen ook als één van de weinige eetbare gewassen op de arme grond verbouwd worden.


Omdat ons labyrint de twee gebieden beslaat, stellen we voor dat er een brug over de sloot komt. De brug verbind de twee routes van de verschillende werelden en is daarmee een fysiek symbool voor de ontmoeting. De brug zal gemaakt worden van spoorbielzen, omdat alle houten spoorbielzen tegenwoordig worden vervangen krijgen de bielzen een nieuw leven in ons ontwerp. Ze zijn stevig en zeer betaalbaar. Door zijn ontwerp biedt de brug uitzicht over het rietlabyrint. De brug is niet alleen een doorgang maar ook een verblijfplek; je kan er mijmeren en filosoferen, maar natuurlijk ook zonnen, lunchen en kletsen.

Dat het labyrint twee werelden kent, is niet alleen zichtbaar in de verschillende gewassen maar ook in het patroon van het labyrint. Op de grond van het universiteitsterrein heeft het labyrint een gecultiveerd uiterlijk. De aardperen zijn gepoot volgens een strak patroon waar rechte paden doorheen lopen. Op de gemeentegrond zal het riet worden gesneden in de vorm van vrije slingerpaden, die af en toe doorbroken worden door open plekken in het riet. Doordat het gebied nu begaanbaar is worden bijzondere plekken zichtbaar die tot nu toe verborgen waren.


Naast ons labyrint ligt de Anna-Hoeve. In de toekomst zal cafe-restaurant de Polder zijn intrek nemen in de oude boerderij. De eetbare gewassen die in ons labyrint worden verbouwd geven de boerderij zo als het ware zijn functie terug. Cafe-restaurant de Polder zal de aardperen bij oogsttijd weer op het menu zetten. Zo eten de klanten gewassen direct uit de achtertuin. De Polder heeft interesse in het project. Zij zouden een gedeelte onderhoud kunnen doen in ruil voor de eetbare gewassen.

Voor het verdere onderhoud van het nieuwe gedeelte van het labyrint kunnen we samenwerken met de scholen uit de omgeving. Het Wellantcollege met de afdeling tuin, park en landschap en de basisscholen in de buurt zouden betrokken kunnen worden. We zijn met ze in gesprek. Ook is samenwerking met de gemeente mogelijk. Bij het gebied met bestaande begroeiing is weinig onderhoud nodig. Hier moeten de paden wel vrij blijven van riet. Dit onderhoud kan gedaan worden door de rietsnijder die ook de paden snijdt.


Het LAB wordt zo een voorbode voor de toekomstige bebouwing, een ontmoeting tussen de universiteit en de gemeente en een ontmoetingsplek voor alle gebruikers van het Sciencepak en de mensen uit de buurt. Door zoveel mogelijk partijen uit de omgeving te betrekken bij het plan zullen zij niet alleen gebruikers zijn van het labyrint maar ook het labyrint tot stand brengen. IMPRESSIES


Het gehele gebied is grotendeels begroeit met riet. Op het stuk gemeentegrond laten we de bestaande begroeiing intact en leggen we paden van

Recommend Documents