Het diner. Kan regressie- en. reïncarnatietherapie. helpen bij obesitas?

Het diner en

Kan regressie- en reïncarnatietherapie helpen bij obesitas?

0

Menu

en de inhoud

1. Amuse en de keuze voor deze scriptie

2

2. Koud voorgerecht en of de RRT kan helpen bij obesitas

3

3. De soep en het overgewicht als gevolg van obesitas

4

4. Warm voorgerecht en gaat ieder pondje wel door het mondje

6

5. Eerste Hoofdgerecht en de verslagen van de sessies

9

6. Pauzedrankje

31

7. Tweede hoofdgerecht en de cliëntgegevens

32

8. Koud zoet nagerecht en de gekozen inductiemethoden

33

9. IJsnagerecht en de beantwoording van de onderzoeksvragen

34

10. Gebak en de uitkomsten

37

11. Fruit en de conclusie

38

12. Dessert koffie met pralines en de respons van de cliënten

40

1

1.

Amuse en de keuze voor deze scriptie

In een ver verleden heb ik ooit een hele korte cursus Hypnose gedaan waarin werd terug gegaan naar een vorig leven. Hoewel ik deep-down altijd heb geweten dat ‘het’ er was, is mijn interesse in reïncarnatie (achteraf gezien!) toen voorgoed gewekt. Het allereerste boek over reïncarnatie wat ik kocht was: ‘Een ring van licht’ (H. ten Dam.) Dat was ergens in de jaren 80 meen ik, overigens niet het meest makkelijke boek om mee te beginnen. Het duurde echter nog vele jaren voordat ik zelf voelde dat ik toe was aan meer informatie over dit onderwerp. Een scala aan cursussen en opleidingen van uiteenlopende aard waren inmiddels de revue in mijn leven gepasseerd. En toen kwam Tasso…………… Daar ging een wereld voor mij open en tegelijkertijd ging er ook een deel dicht. Dicht, omdat het mijn leven omgooide en er enige hoofdrolspelers verdwenen. Dat is ook niet zo gek want er gebeurde van alles met mij, mijn hele verleden werd opgerakeld, pijnpunten verzacht en verzorgd en vele, vele puzzelstukjes kwamen bij elkaar en gaven één duidelijk beeld. Al na de eerste lessen besefte ik ook dat ik hier voorlopig voldoende data naar binnen zou kunnen werken om mijn spirituele honger te kunnen stillen. Nu aan het einde van de opleiding staat mijn scriptie-onderwerp in het teken van obesitas/overgewicht. Het was mijn tweede keuze. De eerste keuze was de doelgroep Anorexiapatiënten. Dat was reuze interessant maar daar meldde zich slechts 2 personen voor. In december heb ik de keuze gemaakt om te switchen naar obesitas. Binnen 14 dagen had ik 10 vrijwilligers. De keuze voor dit onderwerp was niet echt moeilijk omdat ikzelf een ervaringsdeskundige ben op dat gebied. Geen dieet is mij vreemd, het hele dieetcircus is bij mij binnen geweest en vooral ook weer weg gegaan. Over de uitkomst daarvan kan ik kort zijn: HET HELPT NIET. Wat overbleef is een leven lang jojo’en en een schildklier die in de absolute weigerstand staat! Als al deze geweldige diëten al werkten, werkten zij slechts tijdelijk. En dus moet er een andere manier zijn om dat gehate overgewicht te bestrijden. Ik heb geprobeerd uit te vinden of RRT obese mensen kan helpen van hun overgewicht af te geraken. Obese mensen torsen veel overgewicht met zich mee, letterlijk en figuurlijk en met alle gevolgen van dien. Hoe komt dat, wat is daarvan de oorzaak. Kunnen we daarbij helpen? Een weerslag van het onderzoek treft u onderstaand aan in de vorm van een compleet diner met deze amuse, voorgerechten, hoofdgerechten en desserts. Eet smakelijk en veel plezier!!

2

2.

Koud voorgerecht en of RRT kan helpen bij

obesitas

Uitgangspunt bij het onderzoek is steeds geweest uit te zoeken of de oorsprong van het overgewicht - dan wel het huidige eetgedrag - ligt in dit leven of dat het meegekomen is uit een vorig leven. Wat ligt er ten grondslag aan het obese lichaam van de cliënt? Zijn er obsessoren in het spel? En zo ja, waarom zijn zij er? Door alle sessies heen probeerde ik steeds antwoord te krijgen op vragen als:

Kan RRT helpen bij het vinden van de oorzaken van obesitas? Waarom wil je niet degene zijn die je wilt zijn, wat of wie houdt dat in stand? Wat vind je van jouw lichaam? Wat is de oorzaak van de (vet)laag die gekweekt is en die er voor zorgt dat er een afstand wordt bewaard tussen de buitenwereld en jouzelf? Kan deze vorm van therapie helpen bij gewichtsverlies? Kan RRT helpen om de gevolgen van obesitas weg te nemen dan wel te verminderen? In de eerste sessie liet ik een aantal cliënten voor de spiegel staan om hen zelf een E en een S te laten vinden op basis van wat zij zagen in het spiegelbeeld. In de tweede serie sessies heb ik een aantal cliënten wederom voor de spiegel staan maar nu met een ander uitgangspunt. Ik heb hen uit hun overgewicht laten stappen en dat laten personifiëren. Wie of wat stelt dat bergje naast je voor. Wat heeft het jou te vertellen? Hoe ziet het eruit? In één geval is er gebruik gemaakt van lichaamswerk bij een cliënt die een normaal eetpatroon heeft. Voordat u kunt lezen wat het onderzoek heeft gebracht, eerst een stukje over wat obesitas nu eigenlijk is en het ontstaan ervan.

3

3.

De soep en het overgewicht als gevolg van de evolutie?

In de jaren 50 van de vorige eeuw is langzamerhand het probleem van obesitas ontstaan. De jaren waarin men veel moeite moest doen om aan eten te komen waren voorgoed voorbij. Men hoefde niet meer achter de konijnen aan voor de dagelijkse maaltijd. De winkelschappen lagen er goed gevuld bij, er kwamen liften, roltrappen, de auto werd ook voor de gewone man bereikbaar, kortom, men ging daardoor een stuk minder bewegen. Op grote schaal deden ook diverse huishoudelijke artikelen vanuit Amerika hun intrede waardoor men minder zwaar huishoudelijk werk hoefde te doen, er kwamen wasmachines, drogers, vaatwassers, mixers, etc. etc. Doordat men op alle gebieden minder ging bewegen, ontpopte de obesitas zich langzaam en bijna automatisch. Niet alleen het bewegen werd een issue, ook de voedsel industrie vond het nodig dat mensen vooral zout en zoet nodig hadden. De chips deden hun intrede, er werd zout, zouter, zoutst en zoet, zoeter, zoetst gegeten. Consumenten werden verleid met allerlei snacks en snoep en propten zich vol met suikers en werden/worden nog steeds letterlijk en figuurlijk zoet ‘gehouden’. Hadden we daar dan zo’n behoefte aan? Nee, nee, nee, maar al die nieuwe lekkernijen waren verleidelijk en werden in de reclames op de tv en in de bioscoop geweldig aangeprezen en dus deden we mee. En daar gingen we hoor, heel langzaam werd de mens in de westerse wereld dikker!

Truc: Neem 1 stukje chips en hou er een vlammetje onder, zorg dat je er een theelepeltje onderhoudt. Kijk wat er gebeurt met de chip. Hij verbrandt heel langzaam en wat je overhoudt is puur vet! Stel je eens voor wat dat met een hele zak in je maag doet!

Al snel werd daarop een antwoord gegeven in de vorm van een aanbod van de meest uiteenlopende diëten. Vele mensen moesten en begonnen met dieethouden. Nu 60 jaar later en vele, vele soorten diëten verder, is er nog steeds geen dieet dat ook op de lange termijn werkt, dat wil zeggen, het streefgewicht op een natuurlijke manier in balans houdt. Nog altijd worden er diverse geweldige crashdiëten aangeboden onder het mom van: ‘deze werkt’ maar helaas, nog altijd werken ze niet! Velen onder ons kennen een leven lang diëten, veel pogingen om die overtollige kilo's te verliezen, de kortdurende euforie van het gewichtsverlies en de teleurstelling als de verloren kilo's er weer bij zitten plus een beetje meer. Wat een desillusie!! Nu anno 2012, is het er in de winkels ook nog niet beter op geworden, de shoppende medemens wordt nog steeds verleid aan de kassa van elke winkel die ook voedsel verkoopt, maar ook bij de spijker- en moertjes boeren liggen bijv. de marsrepen in het zicht.

4

Waren het voorheen de aanbiedingen van enkele stuksverpakkingen, zijn het nu de groot verpakkingen die ons bij het afrekenen van de dagelijkse boodschappen aan liggen te gapen, 3 halen 2 betalen……. Consumeren maar…………!!!

5

4.

Warm voorgerecht en gaat ieder pondje wel door het mondje? Ja en nee! Het behoeft geen uitleg dat veel eten en weinig bewegen obesitas kan veroorzaken. Daarnaast kunnen er tal van andere oorzaken ten grondslag liggen aan zwaarlijvigheid. Denk hier bij aan oorzaken als bijv. de ziekte van Hashimoto (schildklierziekte) maar ook medicijngebruik (bijv. anti-depressiva of prednison), of hormonale afwijkingen (insuline, serotonine, cortisol, het groeihormoon (MGH), oestrogeen, progesteron, DHEA en vele andere hormonen activeren of deactiveren de hoormoonbalans) en overmatig drankgebruik, te weinig slaap, te veel slaap, de genen etc. etc. HELP, ik raak de weg kwijt!!

Oke, oke. Overgewicht wordt dus bepaald door een heleboel factoren maar ook de omgevingsfactoren zijn erg belangrijk. Zo komen overgewicht en obesitas bijvoorbeeld veel vaker voor bij mensen met een laag inkomen. Het inkomen kan men natuurlijk niet altijd zelf uitkiezen. Zo zou bijv. ook meer de nadruk moeten liggen op het psychische effect van gezond eten (veel fruit en groenten) en beweging (je voelt je er prettiger door) dan op het fysieke effect (het voorkomen van overgewicht). Een belangrijk punt in deze discussie is overigens de filosofische vraag, waarom mensen eigenlijk niet dik mogen zijn, behalve dat het slecht voor je gezondheid kan zijn. Hoe komt het dat we jojo’en? In feite zit het jojo’en ons in de genen. Vroeger waren er ook momenten van schaarste en momenten van overvloed. Denk daarbij maar aan wintertijd waarin het voedsel schaars was (alle konijnen zaten lekker in hun holletje!) en de zomer die volop voedsel bood. Het lichaam heeft echter het fantastische vermogen om zich aan te passen, maar....... het denkt ook: Ik ga vast extra vet opslaan want straks komt er weer een periode aan waarin ik te weinig voedsel krijg en ik zal ook maar vast een beetje meer opslaan, ‘just in case, you’ll never know!’. Omdat het continue dieethouden de herinnering, in het lichaam, van weinig voedsel tot zich krijgen oproept, gaat het lichaam met de hakken in het zand voor wat betreft het gebruiken van lichaamsvet. Erger nog: het gaat dus extra opslaan! De stofwisseling gaat op een lage stand (standje ruststofwisseling) en mensen kunnen zo op een gegeven moment met heel weinig voedsel toe. Houd je hetzelfde eetpatroon aan, dan is het heel makkelijk om overgewicht te kweken. Studie over het jojo effect heeft aangetoond dat mannen gemiddeld 12% meer aankwamen en dat dat bij vrouwen zelfs 21% hoger lag dan hun gewicht bij aanvang van het dieet. Juist dat jojo-effect blijkt een belangrijke invloed te hebben op het ontstaan van obesitas. Het brengt schade aan de stofwisseling! Slechte voeding, veelvuldig lijnen en je lichaam uithongeren verlagen de stofwisseling.

6

Ruststofwisseling De ruststofwisseling is de hoeveelheid energie die je lichaam nodig heeft om in rust alle vitale functies (ademhalen, knipperen met de oogleden etc. etc.) uit te kunnen voeren. De ruststofwisseling wordt steeds lager bij het ouder worden, maar kan door sport en het opbouwen van spiermassa worden vertraagd. Het kweken van vetcellen voor je twintigste levensjaar. Onderzoek, waarover in mei 2008 in het wetenschappelijk tijdschrift Nature te lezen was, laat zien dat mensen op volwassen leeftijd een vast aantal vetcellen hebben. Die kunnen inkrimpen en opzwellen, maar het aantal dat je hebt is bepalend voor je gewicht. Het onderzoek dat in Zweden aan het Karolinska Instituut gedaan werd volgde 687 volwassenen en berekende hun vetcellen. De gegevens werden vergeleken met een dergelijk onderzoek uit het verleden met kinderen en tieners. Tot je 20ste kun je vetcellen aanmaken en vanaf dat moment heb je een constant aantal vetcellen in je lichaam. Ze sterven af, maar worden vervangen door nieuwe. Het aantal blijft gelijk. Heb je veel vetcellen dan heb je het dus niet gemakkelijk. Met een dieet kun je afvallen. De vetcellen in je lichaam worden leger, maar als je weer gaat eten vullen de vetcellen zich weer. Jojo’en is het gevolg. Laat je een maagverkleining uitvoeren, dan blijft het aantal vetcellen in je lichaam gelijk. Zou je uiteindelijk weer veel gaan eten dan is de kans dat je vetcellen weer opblazen groot. Het betekent dus dat je kans op overgewicht op volwassenen leeftijd voor een belangrijk deel bepaald wordt op jonge leeftijd. Wie op jonge leeftijd te zwaar wordt (en dus veel vetcellen aanmaakt) zit daar een leven lang mee opgescheept.

7

Ontdekte genen die zorgen voor vetopslag, een stukje wetenschap! Amerikaanse wetenschappers hebben ontrafeld welke genen verantwoordelijk zijn voor de vetopslag in ons lichaam. Men hoopt met deze opgedane kennis in de toekomst nieuwe afvalmethoden te kunnen ontwikkelen.

New Yorkse onderzoekers van het Albert Einstein College of Medicine hebben de genen geïdentificeerd die ervoor zorgen dat vet in de lichaamscellen wordt opgeslagen. De genen, genaamd FIT1 en FIT2, coderen voor eiwitten die het mogelijk maken dat vet in de vorm van druppeltjes wordt bewaard, om ze later als energiebron te gebruiken. Ook primitieve levensvormen zoals schimmels bezitten deze genen, omdat het opslaan van vetdruppeltjes een essentieel proces is voor de overleving van een cel. Met behulp van een serie experimenten heeft het onderzoeksteam de rol van de FIT-genen met zekerheid vastgesteld. Door extra kopieën van de genen in menselijke cellen in te bouwen, bleek dat het aantal vetdruppeltjes in deze cellen vier- tot zesmaal groter werd. In een andere proef verminderde men de expressie van een FIT-gen in vetcellen van muizen, wat de vorming van de druppeltjes drastisch omlaag bracht. Door genetisch materiaal in zebravissen te injecteren dat de activiteit van de FIT-genen blokkeert, werd de functie van deze genen eveneens duidelijk. De vissen kregen gedurende zes uur een vetrijk dieet, waarna hun lever- en darmcellen werden onderzocht op de aanwezigheid van vetdruppels. Het resultaat was duidelijk: bijna geen druppeltje te bekennen.

De ontdekking van deze genen kan mogelijk iets gaan betekenen voor de aanpak van overgewicht en ziektes zoals diabetes type 2. Nu we weten welke genen aan de vetopslag ten grondslag liggen, zou het misschien mogelijk zijn om hun activiteit te beïnvloeden. Eerst zal precies uitgezocht moeten worden hoe de genen samenwerken met andere genen die betrokken zijn bij de vetopslag. De volgende stap is het beantwoorden van de vraag of we door het reguleren van deze genen onze gezondheid positief kunnen beïnvloeden. Zullen er geneesmiddelen kunnen komen die de vetopslag zodanig aanpassen dat wij minder dik worden? Helaas moet de medische wetenschap het antwoord ons voorlopig schuldig blijven. Onderzoek op het gebied van vetreserves in lichaamscellen staat nog in de kinderschoenen en zal nog lang geen einde kennen. Voorlopig kunnen we daarom beter vertrouwen op ons eigen inzet door gezond te eten en voldoende te blijven bewegen. Ook zonder een medicijn is het mogelijk om het aantal vetdruppeltjes binnen de perken te houden. Tot zover de voorgerechten, anders gaan ze te zwaar op de maag liggen en hebben we geen plek voor de rest van dit diner; we gaan beginnen aan het eerste hoofdgerecht en de verslagen van de sessies.

8

5.

Eerste Hoofdgerecht en de verslagen van de sessies

Cliënt 1; eerste sessie

Leeftijd cliënt: 50 jaar; een snoeper en avondeter. Cliënt voelt walging als zij naar haar lichaam kijk. Zij voelt die walging als een brandende pijn in haar buik. Er blijkt een gat te zitten. Als zij door het gat heen gaat komt zij uit in een kerker waar zij als man van 45 jaar - met een normaal postuur - ligt te sterven doordat haar buik wordt aangevreten door ratten en muizen. Hij ligt op sterven omdat hij daar achtergelaten is en verstoken is gebleven van eten en drinken. Hij sterft een hongerdood. Als 12 jarige jongen gaat zijn moeder dood en moet hij voor zijn vader zorgen die kort na het overlijden van moeder ook overlijdt van verdriet en aan een gebroken hart. De jongen wordt onder de hoede genomen van een oude vrouw maar kan de dood van zijn ouders niet verwerken, voelt zich koud, alleen en eenzaam. Hij mag zijn emoties van de oude vrouw niet tonen want dat is een teken van zwakte. Als hij 25 jaar is, heeft hij nog steeds de dood van beide ouders niet kunnen verwerken. Hij slaat volkomen los en begint een leven vol verkrachtingen en geweld jegens vrouwen. Hij vloekt, drinkt, misbruikt en mishandelt. Als hij uiteindelijk opgepakt wordt voor zijn daden en in de kerker belandt wordt dat zijn dood.

Cliënt 1; tweede sessie Na de eerste sessie is het eetgedrag van cliënt nauwelijks veranderd. Zij heeft niet het gevoel dat er schot in de zaak zit. Cliënt gaat voor de spiegel staan en stapt uit haar overgewicht en laat datgene wat dan op de grond ligt een gezicht krijgen. Het is drab, vies en klonterig. Een gezicht krijgt het niet. Cliënt voelt boosheid op haar bovenbenen en in haar onderbuik. Het is de boosheid van haar eerste man die heeft haar lichamelijk en geestelijk mishandeld. Cliënt komt in een thuissituatie waarin zij 19 jaar is en ruzie heeft met haar exman. Hij staat op het punt om haar te vermoorden met een zwaard voor de ogen van haar 1-jarige dochtertje. Cliënt voelt angst, boosheid en pijn, de man is dronken, hysterisch en gevaarlijk. Cliënt wacht in de woonkamer totdat hij in slaapt valt, brengt haar dochtertje naar bed en gaat naar het ziekenhuis. Zij durft geen aangifte te doen van het huiselijk geweld. Als zij weer thuis komt heeft hij spijt, zij voelt medelijden met hem. Zij besluit om het gewoon te ondergaan, het kan niet anders! Op het moment dat zij besluit ‘het’ te ondergaan, laat ik cliënt kijken of er iemand bij haar staat die te maken heeft met die besluit. Het is een man met een doek om zijn hoofd, zoals een Arabier. Als ik vraag wat de man te maken heeft met het besluit van cliënt om de situatie gewoon maar te ondergaan, antwoordt zij dat hij haar helpt. Zijn ogen staan vriendelijk en zijn haar bekend. Het zijn ogen van een vriend van haar. De man doet verder niets, hij zit daar alleen maar om haar gerust te stellen.

9

Als we daarna de opdrachtgever van het besluit ‘onderga het’ laten binnen komen dan komt er een grote zware, dreigende onaardige man binnen. Hij is iemand uit het verleden. Hij is bij haar om haar te gebruiken om dingen uit het verleden af te maken. Cliënt kent het verleden. Hij is een soldaat en zij heeft hem ooit afgewezen waardoor hij boos werd. Het is dan ergens in 1700 in Egypte en cliënt is 21 jaar. Zij zijn in een groot gebouw waar plechtigheden plaats vinden. Die man is daar ook en bespiedt haar, hij is boos en wil niet dat iemand anders haar krijgt. Hij wil wraak en wil haar vermoorden want als hij haar niet kan krijgen dan ook een ander niet. Daarmee spreekt hij een vloek over haar uit. Op dat moment lacht zij erom. Op een later moment zoekt hij haar op en dringt haar kamer binnen waar zij in bad zit en duwt haar net zolang onder water tot dat zij verdrinkt. Zij voelt de paniek net zoals bij haar eerste man. Als zij door het sterfmoment heen gegaan is zij helemaal radeloos, “dat dat zomaar kan gebeuren”. Met betrekking tot haar eetgedrag ziet cliënt dat zij haar frustraties weg eet. Zij kan ook niet meer aantrekkelijk zijn want dan wordt zij vermoord. Onaantrekkelijk zijn is een zelfbescherming geworden.

Cliënt 2 Leeftijd cliënt: 52 jaar; een snoeper en avondeter Cliënt vindt van zichzelf dat zij lelijke benen heeft, dikke buik, lelijke borsten. Zij voelt zich lelijk en vies. Dat voelt zij op haar borst en in haar gezicht. Zij voelt iets beklemmend op haar borst en haar wangen jeuken. Daar zit schaamrood. Beklemmend gevoel op de borst wordt groter en is schaamte en angst van een klein meisje dat om de hoek komt kijken. Het kleine meisje is 3 of 4 jaar. Het is Edinburg Schotland 1901. Zij verschuilt zich achter haar vader voor andere kinderen die haar plagen met sneeuwballen gooien. Zij ziet het gezicht van de man; hij heeft een baard en een snor en borstelige wenkbrauwen en een wandelstok. Als zij 33 is, sterft zij in het kraambed. Link naar lelijk en vies voelen: als je ligt te baren ben je ook lelijk en vies. Toen alles nog goed was, ligt cliënt in de wieg en is een paar maanden. Moeder komt af en toe kijken. Moeder sterft als cliënt 2 jaar is. Daarna wordt zij niet meer liefdevol aangeraakt zoals haar moeder dat kon doen. Zij voelt zich leeg ondanks dat er goed voor haar wordt gezorgd. Zij leeft in redelijk afgeschermd en in een goed milieu. Sinds de dood van haar moeder voelt zij zich niet meer verbonden, wel met vader maar dat is anders. Vader sterft als zij 23 jaar is, voelt zij geen verbondenheid meer. De dood van moeder kan cliënt maar moeilijk verwerken, zij leeft verder in een soort van verdoving. Cliënt legt link met huidige eetgedrag en verdooft zich nu ook met eten. Zij herkent het gevoel van toen. Als zij zich verdooft voelt dan hoeft zij niet de pijn - van moeder te moeten missen - te voelen. Als zij nu eet dan voelt het ook als een soort van

10

verdoving in stand houden. Opheffen van verdoving bij cliënt door de oorzaak van haar verdoofde gevoel binnen te laten komen. Het is vader uit dat leven, hij is nog bij haar. Hij is al die tijd bij haar geweest om er zeker van te zijn dat het goed met haar ging en al die tijd heeft hij haar daarmee tegelijkertijd verdoofd.

Cliënt 3; eerste sessie Leeftijd cliënt: 50 jaar; normale eter, soms te weinig Cliënt kijkt in de spiegel en kijkt naar haar postuur en moet zichzelf daarvoor geweld aan doen. Enerzijds ziet zij zich met een normaal postuur en anderzijds zoals zij is en daarvan zegt zij: ‘het hoort niet bij mij’. Zij vindt haar postuur vreselijk. Zij voelt dat bij haar hart, daar wordt het warm. Dat maakt haar verdrietig. Het verdriet zit ook in haar keel. Cliënt wil alle narigheid van het hier en nu op aarde niet voelen. Boven zijn voelt beter dan hier. Als zij boven door een poort gaat ziet zij haar Indiaan zitten. Hij is altijd bij haar om haar aan te moedigen. Zijn ogen staan warm en zegt dat zij toch door het gevoel van eenzaamheid heen moet. Zij voelt zich eenzaam met haar overgewicht. Zij verstopt daarin haar gevoel van onvolmaaktheid en niet voldoen aan de verwachtingen van anderen! We gaan een stukje door en cliënt voelt dat zij naar links moet gaan en voelt angst. Zij ziet een donker bad met een diep gat erin. Ik laat cliënt afdalen in het gat met een felle lamp. Zij springt erin en gaat heel langzaam naar beneden, aan de zijkant ziet zij glooiingen op de wand die wat van kleur veranderen. Als zij naar beneden kijkt, de gang door, ziet zij de grond. Haar keel begint te trillen, zij is aangekomen in een grot. Als ik cliënt naar haar voeten laat kijken ziet zij mannevoeten. Hij heeft niet veel kleren aan, het lijken meer felle leren lapjes. Er is een opening in de grot en als hij door de opening naar buiten loopt ziet hij groen en bergen. Hij is een jager in de oertijd en voelt zich een tevreden mens. Hij is ca. 32 jaar en is alleen. Hij voelt dat er iets dreigt te gaan gebeuren en kijkt naar boven en ziet een menigte agressieve mensen. Van die mensen gaat een dreiging uit die niet goed voelt. De groep ziet er qua kleding net zo uit als cliënt. De reden van de groepsagressie is niet cliënt, het gaat niet om hem persoonlijk, het lijkt alsof hij op het verkeerde moment op de verkeerde plek is. Hij voelt verbijstering en is geschokt over het gedrag van die mensen. Hij kan geen kant op. Hij werd gestenigd en geslagen met stokken. Cliënt sterft terwijl er allemaal lachende mannen om hem heen staan. Als cliënt door het sterfmoment heen is, zijn zijn laatste gedachten: Zinloos! Zijn dood is zinloos en het leven lijkt daardoor ook zinloos. Terug in de tijd wordt duidelijk dat hij als eenling uit een dorp kwam. Hij gaat de natuur in wil één zijn met de natuur. Hij bleef in leven door water te drinken en vruchtjes te eten. Doel van dat leven was een leven van bezinning en meer bij zichzelf komen. De geleerde les is dat alles leeft en energie is. Waar hij het minst tevreden over is, is zijn dood en dat hij daar niets over te zeggen heeft gehad. Cliënt merkt dat dat iets stuk heeft gemaakt in haar vertrouwen, de onvoorspelbaarheid van mensen, het altijd op de hoede zijn voor mensen heeft zij meegenomen naar haar volgende levens. Dat maakt haar benauwd. Alsof zij op haar hoede moet zijn voor de onvoorspelbaarheid van anderen.

11

20% Van dat leven is meegekomen naar dit leven. Het is wakker geworden toen zij klem gereden werd door een man in haar jonge jeugd. Weer zo’n onvoorspelbaar gedrag van iemand. We gaan dezelfde weg terug als we gekomen zijn, cliënt komt weer terecht in het tussenbestaan. We gaan daar naar de bibliotheek en cliënt pakt een boek dat haar aandacht trekt. Het is een dun boek en cliënt wordt er onrustig van. Als zij het opent en een paar bladzijden verder bladert ziet zij een mooie zwartharige jonge vrouw die gevangen zit. Zij is zwanger door verkrachting, en als het kindje geboren wordt, wordt dat wreed voor haar ogen doodgeslagen tegen de muur. De daders lachen erom. Zij verlamt als het ware en kapt haar emoties af. Zij besluit om haar gevoel op vakantie te sturen. Volgende bladzijde: zij wordt vermoord omdat zij in kolkende woede leeft door wat ze met het kindje hebben gedaan. Op het moment van sterven zit zij nog in de gevangenis. Laatste gedachten: dit zal ik nooit meer voelen. Zij wil niet meer aantrekkelijk zijn voor mannen want dat voelt veilig. Rode draad is weer de onvoorspelbaarheid, de gruwelijke daden die mensen bezigen, angst voor agressie en sadisme. Zij voelt dat ook in haar huidige leven. We gaan door naar de kamer voor lichaam en levensselectie. Daar is een meester die haar helpt bij het uitzoeken van haar huidige lichaam. De reden voor haar huidige lichaamskeuze is dat zij een energiek lichaam nodig heeft voor dit leven. Haar obese figuur beschermt haar tegen de wreedheid van deze wereld. Zij beseft dat ze nu nog meer opvalt en dat wil zij eigenlijk helemaal niet. Als er gevaar is kan zij met dit lijf geen kant op. Dit lijf heeft zij niet nodig. De printplaat moet veranderd worden. We maken een laspuntje los en herzien de printplaat. Cliënt vindt nu ook dat de bescherming eigenlijk mentaal moet worden. Zij wil haar emoties kunnen blijven voelen, tegelijkertijd moet zij zich mentaal kunnen wapenen. ‘Loslaten van’ staat nu op het programma en is het sleutelwoord en waarvan zij weet dat zij dat al heel lang mee zich draagt. We spreken af dat cliënt vanaf nu niet meer in haar lichaam gaat verwerken. De deal is gemaakt. Cliënt voelt nu ook dat zij het niet meer op hoeft te slaan, maar er zit nog een stukje angst. Komt waarschijnlijk van het leven van die vrouw dat de volgende keer wordt uitgewerkt. Zij neemt afscheid van de meester en bedankt hem voor de inzichten en komt terug in het hier en nu.

Cliënt 3; 2de sessie Cliënt geeft aan dat na de eerste sessie haar eetgewoonte nauwelijks veranderd is maar dat was al niet buitensporig. Zij houdt vast, weet ze. Cliënt stapt voor de spiegel uit haar overgewicht. Dat ligt als een berg naast haar. De berg krijgt geen gezicht maar zegt dat cliënt hem eigenlijk niet nodig heeft. Zij zou de berg echter wel missen. In de berg zitten emoties en die zeggen dat deze berg haar beschermt tegen de kwade wereld. Er komen nog meer dingen naar boven, geborgenheid, niet in haar kracht hoeven staan, geen verantwoordelijkheid hoeven nemen. Deze laatste 2 gaan samen. Cliënt geeft aan bang te zijn om in haar kracht te staan want als je je ‘kop boven het

12

maaiveld steekt gaat ie eraf’. Na verbale exploratie komen we uit bij het niet in je kracht kunnen staan. Dat voelt zij op haar borstbeen. De E is angst. Terug naar een leven waarin zij nog haar kracht had. Cliënt voelt weerstand om naar dat leven te gaan. Zij staat op de rand maar aarzelt. Zij komt uit bij het moment van sterven, zij wordt onthoofd met een mes. De wachters werden gek van haar gekrijs. Zij is gek geworden door wat zij zag wat zij met haar baby hebben gedaan, de gruwelijke manier waarop zij het kindje hebben gedood. Op dat moment is zij haar kracht verloren en is zij gebroken. Daar heeft zij ook bedacht dat je maar beter onzichtbaar aanwezig kunt zijn, niet opvallen. Met een kilootje of wat spek om je heen val je misschien ook niet op!!! We gaan terug naar een moment waarop het nog goed was. Zij komt uit bij een mooie jonge vrouw van in de 20 met lang zwart krullend haar met veel temperament. Zij voelt alle kracht nog in zich terwijl zij de was staat te doen. Dan verandert er iets in de situatie en moeten zij weg, het land wordt in beslag genomen en zij worden weggejaagd. Het lijkt oorlog te worden, de eerste wereld oorlog. Zij woont en is alleen te midden van die groep, haar ouders leven niet meer. Zij heeft geen enkele ambitie om te trouwen met een van de mannen uit de groep en dan zijn slaafje te worden. Zij heeft wel familieleden in de groep zoals een tante waar zij voor zorgt. Cliënt gaat, omdat zij zoveel weerstand voelt boven de situatie hangen, maar aarzelt nog. Er wordt gevochten, brand gesticht en zij probeert op een paard weg te komen. Dat lukt niet en zij wordt gevangen genomen en verkracht door 6 of 7 mannen die daar een duivels genoegen in hebben. Zij voelt zich zo machteloos en woedend, dat zorgt er ook voor dat je je kracht verliest. Zij besluit daar dat zoiets haar nooit meer gaat overkomen door te zorgen dat mannen haar niet meer hoeven! De mannen nemen haar mee als speeltje en zij wordt in de gevangenis gegooid, op dat moment heeft zij nog geen kind. Zij probeert om in haar kracht en er boven te blijven staan. Wat haar zo woedend maakt is dat zij nu niets meer over zichzelf heeft te vertellen. Elke keer als zij verkracht wordt gaat ze uit haar lijf en het voelt aan alsof zij emotioneel een zombie is. Zij herkent dit gevoel wel. Een aantal maanden later in de gevangenis ontdekt zij dat ze zwanger is van al die verkrachtingen. Het is verbazingwekkend dat ze het nog zover laten komen, dat zij daadwerkelijk moet bevallen van een kind in die gevangenis. Zij heeft ca. 11 maanden in die gevangenis vastgezeten voordat zij moest bevallen van haar baby. Zij behandelen haar op een gruwelijke manier, sarren, vernederen en haar proberen te breken. Cliënt gaat op het moment van de bevalling boven de situatie hangen. Op het moment dat het kindje geboren is, wordt het afgepakt en tegen de tralies doodgeslagen. Het verminkte babylijkje blijft liggen en cliënt wordt gek. Dan wordt zij onthoofd. Haar laatste gedachten: Ze hebben me gebroken, dit nooit meer! Cliënt heeft veel moeite om op dit moment in haar lijf te blijven. In de personificatieruimte laten we de jonge vrouw met haar baby binnenkomen. We helen de lichamen van de baby en de jonge vrouw. Als zij naar het kindje kijkt heeft cliënt het gevoel dat het nu haar jongste zoon is. Het zou misschien verklaren waarom zij zich moeilijk aan hem kan binden. Zij was bang om hem weer kwijt te raken. Hij werd geboren met afwijkingen en hartproblemen en cliënt vindt het logisch dat er dan hechtingsproblemen ontstaan. Zij begrijpt waar dat nu vandaan komt. 30% Van deze jonge vrouw is nog bij cliënt. De jonge vrouw wist niet dat zij dood was, cliënt heeft alsnog een catharsis. Deze vrouw is wakker geworden bij cliënt tijdens een

13

gebeurtenis met haar opa. De reden dat zij bij cliënt is, is dat zij wil dat cliënt genezen wordt van emotionele gaten/kraters. Het vorige leven wordt op verzoek van cliënt niet geïntegreerd maar wordt opgehaald door haar tante. Voor wat betreft haar beschermende laag heeft zij die rationeel gezien niet meer nodig. Maar hij voelt wel heel veilig aan. We spreken af dat we nog een sessie doen op ‘het veilig voelen’ in de laag vet.

Cliënt 3; derde sessie Met cliënt de vorige keer afgesproken dat we zouden gaan werken op haar vetlaag die veilig voor haar voelt. Zij kon zich daar al heel lang achter verbergen. Zo rond de 10 jaar werd ze door mensen pas opgemerkt. Zij wilde zich onzichtbaar opstellen, niet opvallen. Dat is veiliger. Zij voelt ook een bepaalde angst voor mensen met name voor sadisme en agressie, angst om pijn gedaan te worden. We sluiten het contract af op de angst om pijn gedaan te worden. Cliënt blokkeert maar ziet uiteindelijk toch een kelderluik; het is een kolenhok. Wanneer zij uit het luik weer naar buiten klautert, komt zij uit in een straat met paard en wagen. Het is ergens in Amsterdam anno 1900. Cliënt ziet bij zichzelf jongensvoeten en is nog een jong kind. Hij heeft een halve broek aan met oude afgetrapte schoenen, cliënt heeft een beetje een Pietje Bel gevoel. In die straat wandelt cliënt achter 2 nonnen aan, maar heeft wel het gevoel dat hij zich daarvan moet afdraaien. Ik laat hem de 2 nonnen inhalen en voor ze staan. Dat wil cliënt niet, hij gaat er heel ruim om heen en verstopt zich achter een boom zodat hij kan zien wat voor gezichten zij hebben. Eén gezicht kan hij onderscheiden, de andere voelt alsof het bedreigend is. Terug in de tijd loopt cliënt geestelijk achter, begrijpt helemaal niets van het leven, hij is zwak begaafd. Hij voelt zich heel alleen en heel simpel. Hij is ca. 4 jaar, hij hoort nergens bij, hij heeft geen contact met anderen, hij voelt helemaal niks. Hij is nu in een soort van ommuurde tuin en heeft niet het gevoel dat er nog andere kinderen zijn. Hij is daar madeliefjes aan het plukken en hoort over hem zeggen dat hij een nutteloos kind is. Dan komen er flitsen dat zijn handen worden verbrand op een plaat. Hij is 6 jaar en stout geweest en wordt gestraft. Hij zit nu met zijn handen in de sneeuw om ze af te koelen, gelukkig dat er sneeuw ligt! Terug naar het moment voordat zijn handen worden verbrand. Hij moest iets nuttigs doen in plaats van bloemetjes plukken, daar wordt hij dan voor gestraft door die nonnen. Cliënt voelt een relatie met dit leven, bang om altijd dom gevonden te worden en angst om niet te voldoen. Het is een soort van sadisme van de non waarvan cliënt eerder het gezicht niet kon zien. Die non is griezelig en onvoorspelbaar. Het gezicht wordt nu duidelijk en zij ziet daarin haar jongste broertje. Het is voornamelijk haar frustratie en hij is daar op dat moment. Er is altijd wel een reden voor sadisten! Zelfs bij het verzorgen van zijn handen doet zij hem sadistisch pijn. Door naar een volgend moment, dan komt zij weer bij het sterfmoment aan. Op de PlvO kijkt cliënt terug naar hoe het kind in dat klooster terecht kwam. Cliënt was een jaar of 4, kon al lopen. Hij wordt daar door een buurmeisje van ca. 12 jaar afgegeven omdat moeder niet voor hem kan zorgen omdat zij ziek is.

14

Cliënt heeft niet in de gaten dat hij wordt weggegeven, hij is te simpel van geest. In het klooster slaapt hij aan de voeten van de keukenhulp in een bedstee, deze vrouw voelt goed. In dat leven gebeurde niet zo heel veel, de jongen was wel heel open en zuiver. Het had wel een aaneenschakeling van onvoorspelbare sadistische handelingen. Toen cliënt ca. 9 jaar was, is hij uit het klooster gelopen, nieuwsgierig naar wat er buiten de muren was. Zo kwam hij terecht in het kolenhok, hij is daar in gevallen en is op iets van gereedschap gevallen, iets prikte in zijn zijde en hij kon niet meer uit het kolenhok komen, hij is daar doodgebloed en gestorven. In de personificatieruimte merkt cliënt op dat de jongen van 6 zich nu veilig voelt bij haar en dat het die veiligheid is, waar zij zich in haar overgewicht veilig door voelt. Wat hem getriggerd heeft is het gevoel van veiligheid in combinatie met de manipulatie van haar moeder en met haar huidige zoon. Ook haar broertje was sadistisch. Cliënt ziet nu dat het in de basis nooit volkomen veilig is geweest voor haar. Voor wat betreft haar angsten, ziet zij waar die vandaan komen en laat zij ze los. Kracht komt er weer voor terug zodat zij weer in haar kracht kan staan.

Cliënt 4; eerste sessie Leeftijd cliënt: 54 jaar; een nachtelijke eter, snoeper Cliënt gaat voor de spiegel staan en vertelt wat hij van zijn lijf vindt. Hij ziet vooral veel, heel veel buik. Daar zit boosheid naar zijn ouders die hem als klein kind niet zagen en hem straften voor onbenullige dingen. Hij was een stom jong. Een onmachtige gevoel komt op in de buik en de zonnevlecht. Hij is een opzichter op de hei en loopt met een ontzettende knoop in z’n maag, hij moet naar huis terug. Het blijkt dat zijn dochter thuis, dood op het bed ligt. Hij heeft haar om het leven gebracht in een soort van vlaag van verstandsverbijstering. Zijn dochter wilde weglopen met een man. Omdat hij dacht dat zij verliefd was heeft hij dat tegengehouden. Zijn dochter had de plaats van zijn vrouw had ingenomen die al jaren dood was. Op een eerder moment zit cliënt in de woonkamer met vrouw en dochter, hij is 20 jaar. De vrouw wordt ziek en overlijdt jong. Hij heeft geen afscheid kunnen nemen, hij voelt zich alleen. Linken naar dit leven met dat zelfde gevoel van eenzaamheid van toen hij 3 jaar was en later toen zijn vrouw een keizersnee moest ondergaan en waarvan hij toen dacht dat zij dood was. Er moest een oplossing gezocht worden voor het huishouden en de opvoeding van zijn dochter. Hij voelt zich machteloos omdat hij niet in staat is om het in goede banen te leiden. Onmachtig gevoel herkent cliënt uit situatie van het kind van 3 jaar. Als zijn dochter een jong volwassene is wil zij weg. Vader voelt boosheid opkomen door het weer in de steek gelaten worden. In zijn boosheid brengt hij haar om het leven door iets door haar heen te steken. Hij verlaat het huis maar weet dat hij toch terug moet. Hij gaat de kroeg in en zorgt ervoor dat hij gezien wordt door anderen zodat ze maar niet merken dat hij dat gedaan heeft.

15

Als hij terugkomt bij zijn huis voelt hij veel verdriet om wat er gebeurd is en spanning om wat er nu gaat gebeuren (zijkant buik). Hij heeft een verantwoordelijke positie in het dorpsgebeuren en besluit om dat nooit meer te hebben en vertrekt. Nu hij zichzelf kan zijn houdt hij er een Bourgondische levensstijl op na. Hij is 40 jaar en ziet er oud en vies uit en eet en drinkt totdat hij er ongeveer bij neervalt. Als we doorgaan naar een volgend moment ziet hij zichzelf op het sterfbed zitten. Hij wordt door zijn schoonfamilie gedood die hem hebben gevonden en de dood van zijn vrouw wreken. Laatste gedachten: RUST en het is klaar! Ik wil nooit meer die verantwoordelijkheid. Het voelt alsof hij afscheid neemt van eeuwen. Als hij terugkijkt dan ziet cliënt ook dat hij nooit meer zo’n leven wil waar hij verantwoording heeft voor zoveel mensen. Ik vraag hem of de vetlaag die hij tussen mensen en hemzelf zet daarvan de oorzaak is . Ja, het is net alsof hij zich achter een muur verstopt. Cliënt ziet nu, dat nadat hij vermoord is geworden, hij gewoon door is gegaan met zijn Bourgondische levensstijl. In zijn huidige leven eet hij ook de stress weg. Er is nog wroeging om wat hij toen gedaan heeft en dat is hem nooit vergeven. Die vader heeft een soort vloek uitgesproken: je zult het nooit vergeten!! Die vader is bij cliënt aangehecht. 15% Van het vorige leven zit nog bij cliënt, maar de wroeging nog helemaal.

Cliënt 4: 2e sessie Cliënt meldt dat er daadwerkelijke verandering heeft plaats gevonden in zijn eetgedrag, zo is het nachtelijk eten/snoepen opgehouden en wordt er bewuster gekookt en gegeten. Dat resulteerde in een gewichtsafname van 4,5 kilo. Cliënt gaat weer voor de spiegel staan en ziet een hoop geblubber en rommel. Ik laat cliënt uit het geblubber en de rommel stappen. De rommel die naast hem ligt maakt hem onpasselijk en is verdrietig. Niet gehoord worden, niet begrepen worden, alleen zijn. Het is een intens verdriet en zit in z’n hart. Cliënt ligt vastgebonden op een tafel in een koud, nat, donker hok. Hij is een man van ca. 19 jaar. Hij is verdrietig omdat hij een kind moet achterlaten. Hij wacht op zijn executie en heeft verdriet omdat hij niet meer voor het kind kan zorgen. Het blijkt dat hij het kind zelf is. Het kind ziet er vies uit en is ca. 4 jaar, staat buiten en heeft het koud. Hij voelt zich radeloos omdat hij weet wat er gaat gebeuren. Iemand gaat hem meenemen en zal hem gebruiken. Hij voelt zich verlaten en is heel bang. Als we doorgaan in de tijd, wordt hij misbruikt en is hij een slaafje geworden van een vies oud mannetje die hem heeft opgepikt. Hij is ca. 5 jaar, moet alles doet, water halen, beesten eten geven en wordt om de havenklap verkracht. Hij moet daar weg! Hij weet ook dat wanneer hij weg gaat, de oude man dood gaat, want hij kan niet voor zichzelf zorgen. Later vertrekt cliënt en komt op een markt. Mensen reageren op hem, hij staat op een kist en vertelt de mensen dingen. Hij waarschuwt de mensen voor iets, een soort oorlog. Dan komt er een man op een paard naar hem toe en zegt hem mee te komen en dat voelt goed aan. Kennelijk is cliënt een soort ziener. Het speelt zich ergens in noord Frankrijk af ten tijde van 1300.

16

De jongen is verbaasd dat de mensen niet weten wat ze moeten doen. De jongen is een vertrouweling van de herenboer geworden en voelt zich daar senang bij. We gaan door naar een volgend belangrijk moment. Dat is een moment waarop zijn voorspelling niet uitkwam. De mensen waren boos, hij wordt ook wat voorzichtiger, dat slaat door en hij verliest het vertrouwen in zichzelf. De gave lijkt daardoor ook verdwenen te zijn. Hij wordt op straat gezet, hij is dan ca. 30 jaar. Hij ontmoet een vrouw, haar vader kent hem en hij wordt opgenomen in dat leven. Door in de tijd en cliënt (nu 45 jaar) neemt de leiding over van zijn schoonvader voor het landgoed. Dan vindt er een klimatologische verandering plaats en droogte doet in zijn intrede; het regent niet meer en het wordt warm. Op mijn vraag wat deze hele situatie te maken heeft met de pijn, het verdriet in zijn hart antwoordt cliënt dat hoe groot de pijn of verdriet ook is, hij weet dat het anders kan. Hij moet door alles heen. Wat e.e.a. te maken heeft met zijn overgewicht is dat het de troep is van de herinnering van dat jochie. Dat heeft letterlijk en figuurlijk zoveel pijn gedaan. Hij wilde niet meer aantrekkelijk zijn en daarmee afstand creëren. Door het sterfmoment heen zijn zijn laatste gedachten: dit is klaar, ik mag naar huis! Catharsismoment vindt alsnog plaats. In relatie tot overgewicht: Vanuit zijn jeugd in dat leven meegekomen. Nooit meer aantrekkelijk zijn zodat niemand zich aan hem kan vergrijpen.

Cliënt 4; derde sessie Cliënt gaf aan dat hij in de auto zat en nadacht over zijn gewicht. Uit het niets kwam een gevoel alsof zijn keel werd dichtgeknepen en hij werd verpletterd, die beweging heeft iets met vader te maken. Cliënt voelt dat nu weer in zijn keel, daar zit emotie/verstikking. Ik besluit cliënt in dit leven te houden en niet te laten vluchten in een vorig leven. Cliënt voelt een grens: Ben je nou helemaal besodemieterd??? Hij is dan 3/4 jaar en hij moest zich van vader aan achterlijke regels houden. Hij staat naast het huis en mag niet voetballen, het is zondag! Hij voelt nergens een moment in die tijd dat hij nou eens een keer lekker kan spelen en dat hij zichzelf kan zijn. Hij wordt stampvoetend boos. Als hij ’s avonds boven op zijn kamertje ligt wordt hij wakker van de ruzie beneden tussen zijn ouders. Zijn broertje ligt naast hem, zij delen beiden een kamer. Zijn broertje ligt in beugels en maakt daardoor veel lawaai, cliënt ervaart dat als een constante last, geen ruimte hebben om iets te doen, niets voor jezelf! Hij heeft altijd een grens bij zichzelf gevoeld: tot hier en niet verder……… het voelt alsof hij plat gedrukt wordt. Hij is in de schuur en aan het spelen, hij mag daar eigenlijk niet zijn, want de dingen kunnen stuk, flesjes en zo. Als vader hem daar betrapt krijgt hij zo ongelofelijk op zijn kop. Cliënt is dan ca. 3,5 jaar en weet niet waar hij het zoeken moet, hij heeft het gevoel te verdwijnen in het niets, probeert zich onzichtbaar te maken en wordt boos. Hij probeert te vluchten uit de schuur maar kan niet weg, vader staat ervoor en dus blijft hij gewoon staan en voelt zich verschrikkelijk klein en gevangen. 17

Als we door gaan in de tijd is cliënt (4,5 jr) op de kleuterschool en een buitenkindje, spelen kan hij niet en hij is naar de andere kinderen aan het kijken. Hij weet niet hoe hij moet aansluiten, voelt zich verloren en alleen. Bij doorvragen zit cliënt niet in zijn lichaam. Het moment vlak daarvoor: hij zegt iets tegen zijn ouders en die worden ongenadig boos en cliënt schrikt daar verschrikkelijk van. Beide ouders staan dreigend tegen hem te schreeuwen; cliënt heeft tegen hen gezegd dat zijn broertje zal overlijden. Hij besluit nooit meer iets te zeggen tegen ze en hij voelt zich heel schuldig omdat hij zoveel verdriet heeft veroorzaakt. Het is de eerste keer dat hij oneerlijkheid heeft gevoeld en voelt het dichtgeknepen en platte gevoel. Cliënt gaat vanaf dat moment troost zoeken in snoepen, hij ziet zichzelf op 2 stoelen staan in de keuken om bij de koektrommel te komen. Toen hij een jaar of 5/6 was zijn de nachtelijke eetpartijen ontstaan. Alles ging heimelijk en stiekem, maar op de een of andere manier vonden zijn ouders dat wel goed, hij had het gevoel dat hij goed voor zichzelf moest zorgen. Hij was altijd een klein en tenger jongetje geweest dat zelfs bijgevoed moest worden. Er was ook nog zijn broertje, die 3 van zijn eerste 5 levensjaren alleen maar in het ziekenhuis heeft gelegen. Omdat zijn ouders een winkel hadden was het moment van eten altijd snel, snel. In het laatste half uur dat de winkel open was werd er dan gegeten, er was totaal geen rust. Vervolgens moest iedereen in de auto en de kinderen moesten voor het ziekenhuis daarin wachten, totdat hun ouders weer van het bezoek terugkwamen. Dan had cliënt alweer honger. Ook wanneer hij nu in de auto zit, heeft hij nog altijd trek. Als hij 7 jaar is zit hij in de keuken, zijn broertje heeft weer in het ziekenhuis gelegen maar cliënt herkent hem bijna niet meer maar hij moet ook weer bij cliënt op de kamer slapen. Daar ligt hij constant met zijn hoofd te schudden, cliënt wordt daar krankjorum van. Hij gaat naar zolder om zijn rust te pakken en merkt op dat hij toen al flink zwaarder was. Op school wordt hij daarmee gepest, kan zijn emoties niet kwijt en schiet in de driftbuien. Als hij ca. 12 jaar is gaat hij in de lengte groeien en daarmee groeit ook zijn zelfvertrouwen. Zijn nachtelijk uitstapjes zijn er nog steeds en doordat zij een winkel hebben, gaat hij nu ook op jacht naar kaas en worst. Doordat hij meer vertrouwen krijgt groeit hij in de breedste zin van het woord. In de personificatieruimte komen de innerlijke kinderen van cliënt op het strand. Het I.K. van 3,5 zit naast cliënt en zegt tegen de ouders dat hij het nu wel begrijpt maar vraagt of zij enig idee hebben wat zij daarmee veroorzaakt hebben, wat dat voor hem betekende? Vader kan zijn onmachtige gevoel bijna niet toegeven, hij kon niet anders. Het enige wat de kleine jongen nodig heeft is een knuffel. Met moeder lukt dat met vader niet. Vader zegt wat ik zelf niet heb gekregen kan ik ook aan jou niet geven. We roepen opa erbij. Vader durft niets te zeggen en cliënt heeft tante Aag nodig om tegen opa op te kunnen. Dat lukt en opa zegt dat hij het inmiddels wel heeft geleerd, maar toen was vader al weg. Vader moest ook in een keurslijf lopen, mocht ook niet doen wat hij wilde. Vader kwam vroeger nooit in opstand, deed altijd wat er van hem werd verwacht. Cliënt laat vader weten niet meer boos te zijn en probeert hem uit te leggen dat hij hem alleen maar wilde helpen. Vader durft de confrontatie niet aan en blijft zich verschuilen achter argumenten. Het kind van 3 is op het moment van die schreeuwpartij zijn spontaniteit, een stuk van zichzelf waar hij toen uitging en liefde kwijtgeraakt toen hij uit zijn lichaam ging en dat komt nu terug. Cliënt ervaart alsnog een catharsis. De link naar het eten is het verdriet van eenzaamheid

18

weg eten door veel zoet te eten, zelfs gewone suikerklontjes. Vader zei ook altijd: ik kan er toch ook niks aan doen..! Dat is het verstikkende gevoel wat cliënt voelde. Het ziet eruit als gelei-achtige derrie en met vader samen steekt cliënt het in de fik.

Cliënt 5 Leeftijd cliënt: 40 jaar; overeet zich en snoept heel veel Voor de spiegelstaande ziet cliënt iemand die onzeker is over zichzelf, een negatief zelfbeeld. Zij vindt haar lichaam vreselijk. Cliënt heeft ook steeds het gevoel afgewezen te worden op haar postuur. Zij voelt de E en S in haar maag, daar zit een blok verdriet. Cliënt is 13 jaar, zit in de klas met andere kinderen en er staat een leraar voor de klas die de pik op haar in heeft. Zij kon niet goed meekomen en werd door hem en public vernederd toen zij een 1 kreeg voor haar ingeleverde werk. Hij zei ook dat zij nergens voor deugde en dat zij uiteindelijk wel op de wallen zou eindigen. Op dat moment denkt zij ook dat het gene wat hij zegt normaal is omdat zij ook vindt dat zij er niet uitziet! Desondanks besluit zij om tegenover hem en de klas in het vervolg een nonchalante houding aan te nemen. Op het schoolplein wordt zij gepest en uitgescholden door andere kinderen. Zij voelt boosheid en verdriet in haar keel. We gaan terug in de tijd. Cliënt gaat met haar ouders naar een kerkhof, zij moest stil zijn, want er lagen mensen te ‘slapen’. Ze werd meegenomen naar een graf, ze kon nog niet lezen maar zag daarop wel een foto van haar oma staan, ze begreep het niet meteen en er werd haar verteld dat haar oma daar lag. Zij voelde dat het niet kon en werd boos op haar moeder. Al de keren dat zij naar oma had gevraagd werd er altijd geantwoord dat ze met vakantie was, of dat ze op dat moment niet thuis was, er was altijd een excuus, maar eigenlijk was oma overleden. Zij wist helemaal van niks. Ze zeiden ook dat het haar schuld was dat oma dood was en dat ze haar niet meer terug kon krijgen. Cliënt gaat door deze uitspraak voor de helft uit haar lichaam, de andere helft mocht niet meer bestaan en is bij oma aan het graf gebleven. Als 4-jarige wil ze bij oma blijven maar dat mag niet. Zij voelde door deze ervaring als kind ook een angst om dood te gaan. Die voelt zij overigens nu niet meer maar heeft er wel heel lang meegelopen. Cliënt gaat in een fantasiewereld leven om haar oma terug te krijgen. Als ik vraag of deze situatie iets te maken heeft met haar eetgedrag ziet cliënt dat zij haar pijn om de dood van oma verdoofd heeft met eten. Als we door gaan komen we uit bij een situatie waarin zij heel boos is omdat haar moeder haar maar wil beschermen door niet de waarheid te zeggen om haar maar niet te kwetsen. Moeder is nog altijd overbeschermend en cliënt vindt het nog steeds verschrikkelijk maar kan niet onder dat juk vandaan.

19

Cliënt 6; eerste sessie Leeftijd: 55 jaar; normaal eetpatroon. Voor de spiegel ziet cliënt iemand waar niet zoveel aan is. Zij is al wel veel (40 kg) afgevallen en voelt nu een blubberige toestand om zich heen. Zij voelt zich verdrietig omdat haar overgewicht er niet af wil. Zij voelt het verdriet in haar maag. Cliënt komt uit bij een lichtje met een zwart plekje erin. Het licht wordt roze met lichtflitsen erin. Cliënt blokkeert. Als ik zo’n lichtflits stil laat staan op het moment dat hij verschijnt vraag ik haar de flits te pakken. Als ik haar die flits met twee handen laat openscheuren ziet zij een embryo wat heen en weer wiegt. Zij is dat kindje. Zij is 3 of 4 maanden. Zij vindt het niet prettig dat zij zo heen en weer wordt geschud en wil liever stilliggen. Zij hoort het onregelmatige hart kloppen van haar moeder die verdrietig is, die mist haar moeder. Cliënt ervaart tegenzin tegen het aankomende leven zij weet dat het moeilijk wordt mede door een dominante moeder die cliënt niet wil loslaten. Cliënt is 1½ jaar en zit in de box. Zij is alleen en zij voelt zich verdrietig. Dan wordt het roze bij cliënt. Het roze wil wel naar haar toekomen, haar omarmen, dat voelt goed. Ik laat het roze een compacte massa worden en het is dan vader die haar knuffelt. We gaan door naar een volgend moment en komen in het donker uit. Het lijkt alsof iemand zich over haar heen buigt. Zij is 6 jaar en ligt in bed. Het is een silhouet van een man het gezicht van die persoon is wazig en cliënt kan niet zien wie het is. Ik laat haar een potlood pakken en de contouren tekenen zodat het duidelijk wordt wie het is. Het is haar oom. Hij kijkt heel lief en komt kijken hoe het met haar gaat. Hij voelt met zijn hand op haar hoofd, cliënt heeft koorts en roept om moeder. Het blijkt dat zij longontsteking heeft. Het voelt alsof cliënt doodgaat. Cliënt denkt dat zij afscheid nemen en voelt het verdriet wat zij eerder voelde. Cliënt wil niet doodgaan en besluit om gezond te worden door goed te eten, alles te eten, ook dingen die zij niet lustte om maar gezond te blijven. Cliënt realiseert zich dat het meisje van 6 zich nog steeds aan het voeden is om gezond te blijven door alles te eten. Als het meisje weer beter is, ziet cliënt haar als een klein dik propje. Als we doorgaan naar een volgend moment is zij op school waar zij gepest wordt door haar klasgenoten. Cliënt ziet ook dat zij ging eten doordat zij verdrietig en alleen was en gepest werd, dat gaf verdriet. Zij geeft aan te begrijpen, dat verdriet te verdoven met eten.

Cliënt 6; tweede sessie. Snoep- en eetgedrag is veranderd ten opzichte van de vorige keer. Cliënt geeft aan dat het na de eerste sessie goed ging, zij ging wat bewuster om met haar eetgedrag. Zij is 2,5 kilo afgevallen, maar staat daarin nu stil. Cliënt gaat voor de spiegel staan en stapt uit haar overgewicht. Dat gaat aanvankelijk wat moeilijk maar lukt toch. Dat overgewicht ligt naast haar op de grond. Wanneer ik die massa een gezicht laat krijgen, ziet zij haar moeder. Cliënt heeft al heel lang haat gevoelens naar moeder. Moeder is in de ogen van cliënt emotioneel nooit volwassen geworden en claimt cliënt nog steeds.

20

De haat zit op haar borst en ziet gifgroen en voelt zwaar! Als we teruggaan, komen we uit bij uit een innerlijk kind van 10 jaar dat voor het raam staat en naar buiten kijkt. Zij mag niet buiten spelen, heeft geen vriendjes en vriendinnetjes. Zij mag niet op straat spelen omdat moeder bang is dat zij wordt meegenomen door andere mensen. Het meisje van 10 voelt boosheid, verdriet en eenzaamheid. Cliënt voelt zich vastgehouden, moeder was te beschermend jegens haar. Met regelmaat wordt moeder in haar jeugd opgehaald door de ambulance vanwege een zenuwinzinking o.i.d. Cliënt voelr zich verdrietig en heel alleen. Niemand bekommert zich echt om haar. Dan gaat zij naar de buurvrouw, die vangt haar wel op. Cliënt merkt op dat moeder nu boven haar hangt en zegt dat cliënt dit niet mag vertellen. Moeder is een naar mens, ze ligt alleen maar te huilen. Zij mist haar moeder (cliënt’s oma) en is eigenlijk nooit uit het verdriet van gemis gekomen. Als zij 14 jaar is en voor het eerst menstrueert wordt zij door haar moeder gepest, de hele familie wordt van dit feit op de hoogte gesteld, dat voelt verschrikkelijk. Zij trekt zich terug op haar kamertje en denkt: Had ik maar een grote broer die zou me dan komen bevrijden van dit alles. Cliënt kan ook haar gevoelens naar moeder niet uiten, als zij dat doet gaat moeder weer huilen en wordt cliënt boos. Meestal resulteert dat dan ook weer in het wegvoeren door de ambulance. Cliënt haat dat mens en vindt dat zij nooit een moeder heeft gehad. Zij heeft aan vader op zijn sterfbed beloofd dat zij voor moeder zou zorgen maar eigenlijk is deze taak te zwaar voor cliënt. Moeder irriteert haar nog steeds mateloos en cliënt kan nooit zichzelf zijn als zij haar moeder bezoekt. Zij voelt dit als een blok beton op haar borst, het is moeder die daar zit. Als zij moeder in het bejaardenhuis bezoekt en binnenloopt stroomt acuut de energie uit haar lijf. In de personificatieruimte laten we cliënt ontslaan van de belofte voor haar moeder te moeten zorgen. Cliënt begrijpt dat zij haar emoties/de frustratie vasthoudt.

Cliënt 7; eerste sessie Leeftijd cliënt 46; vindt zichzelf een emotie-eter

Cliënt ziet in de spiegel een vreemde, te bol, ziet zich zelf dunner dan dat zij is. Als zij uit het overgewicht stapt en er naar kijkt ziet zij een hoop rommel die zegt: neem me weer bij je. Het beschermt haar tegen de invloeden van buitenaf, houdt haar warm, het is een soort van liefde voor zichzelf. Maar het is ook een barrière tegen mensen die haar kwetsen. Als we de hoop rommel naast haar een gezicht geven ziet zij haar moeder die tegen haar zegt dat zij niet goed genoeg is. Dat doet pijn en geeft verdriet en frustratie. De frustratie zit in haar buik het verdriet iets hoger en de boosheid op haar borst. Onbegrip zit er ook bij. Met verbale exploratie terug, zij is 10/11 jaar, staat in de huiskamer voor het raam. Zij twijfelt of zij door het raam zal springen, haar broertje is dood door haar schuld! Zij voelt zich niet geliefd, het maakt niet uit wat zij doet, haar moeder laat haar aan haar lot over. Er wordt geen rekening gehouden met de gevoelens van cliënt, moeder lacht er om. Cliënt is boos omdat moeder niet van haar houdt en zij niets goed kan doen. Zij kan bijna niet door de herinnering heen, mag dat niet van zichzelf, het doet te veel pijn en stopt het weg.

21

Zij gaat naar school, daar is ze even bevrijdt van de situatie. Na school wil zij niet naar huis, zij wil moeder niet onder ogen komen en gaat naar de winkel om vader te helpen. Moeder is jaloers op haar, op haar contact met vader. Als de winkel sluit moet ze wel naar boven. Als cliënt een jaar of 17 is, is zij aan ’t spelen met haar jongere broertje, moeder haakt daarop in en verbiedt het. Zij vertrouwt cliënt niet met de kinderen. Moeder is bang dat er iets met hen gebeurd, dat was al eens eerder gebeurd! Cliënt heeft altijd mede door de houding van moeder gedacht dat zij haar broertje heeft laten doodgaan. Terug naar meisje van 10/11 en naar het moment waarop het ongeluk gebeurd met haar broertje. Zij haalden de hond op van haar oma om hem uit te laten. Zij gaan spelen, haar zusje en broertje zijn erbij. Zij vindt iets op de grond zoiets als een stukje treinrails, een stuk metaal met een handvat. Zij draait het in de lucht en het stuk metaal draaide los van het handvat. Dat stuk kwam in het oog van haar broertje terecht. Op dat moment was er nog niets aan de hand, zijn oog zag er wel een beetje blauwig uit. Dat metaal kwam in het hoekje van zijn oog terecht. Cliënt voelt dat het niet goed is en wil zo snel mogelijk naar huis. Thuis gekomen is hun oom is er. Vader gaat met broertje naar ziekenhuis, maar client voelde dat het niet goed was. Oom zei dat haar broertje zo thuis zo komen met een lapje op zijn oog. Tante was inmiddels ook gekomen, er wordt gebeld en moeder moet naar het ziekenhuis. Cliënt wordt naar bed gestuurd. Er wordt haar niets verteld en dat maakt haar bang want ze hadden allang thuis moeten zijn. Zij ligt in bed te bedenken dat hij wel een oog van haar mag hebben als hij er een zou verliezen en bid dat het goed komt met hem. Als zij in de nacht wakker wordt voelt ze dat haar broertje niet naast haar ligt. Haar ouders zijn nog niet thuis en als zij vraagt waar haar broertje is, wordt er niets over gezegd. Wanneer haar ouders thuis komen ziet zij dat moeder huilt en vader haar arm om haar schouders heeft. Cliënt ziet en begrijpt wat er aan de hand is, cliënt voelt dat zij uit haar lichaam gaat, zij kan dit moment niet aan. Hij ligt aan allemaal slangetjes en dat mocht zij dat niet zien. Zij voelt dat ze naar het ziekenhuis moet, maar het mag niet. In de ochtend moet zij naar school, alles gaat gewoon door. Als zij op school zit, wordt zij door haar vader uit de klas gehaald. Thuisgekomen vertelt vader haar dat haar broertje is overleden en neemt haar mee naar het mortuarium waar haar broertje ligt. Haar moeder is er niet en cliënt begrijpt dat haar moeder haar niet wil zien. Zij besluit om zichzelf voortaan weg te cijferen en alles voor haar ouders te doen. Zij mocht niet mee naar de begrafenis, dat vond zij logisch want het was immers haar schuld dat haar broertje dood is. Op een later moment is zij weer thuis, moeder is lichamelijk wel aanwezig maar ze ziet haar niet. Cliënt probeert zich ook zo klein mogelijk te maken opdat zij haar maar niet zien. Er wordt niet over gepraat, zij huilt niet overdag alleen ’s nachts en dan nog heel zachtjes want anders horen zij het. Zij bid naar God en zij praat met haar broertje, hij is niet boos op haar. Zij is boos op zichzelf en denkt: ik had beter dood kunnen gaan, dan was ik er niet meer geweest. Overdag doet zij alles voor haar ouders maar het maakt niet uit wat zij doet, zij doet het nooit goed! Energieën worden uitgewisseld tussen cliënt, moeder en vader. Schuldgevoel is daarvan een belangrijk onderdeel, dat heeft zij vanaf jong meisje bij zich gedragen.

22

Cliënt begrijpt hoe dit alles heeft doorgewerkt in haar leven en hoe het haar eetgedrag beïnvloed heeft. Eten is er altijd, als je je ellendig voelt ga je gewoon wat eten. Dan is het even een moment van goed voelen. En dan neem je nog wat, en nog wat want het voelt wel prettig die hele kleine momenten. Het stompt je gevoel af, je word letterlijk en figuurlijk zoet gehouden en dan gaan ook de scherpe randjes eraf. Je gevoel wordt afgestompt, het is hetzelfde als met drank, een soort van verdoving. Het nare gevoel wordt verzacht als het ware wanneer iemand je kwetst en daarna wordt het een gewoonte, gaat het in je systeem zitten.

Cliënt 7; tweede sessie Na de eerste sessie is het gewicht van cliënt nauwelijks afgenomen. Zij geeft aan zich wel bewuster te zijn van het eten. Via aura exploratie komen we uit bij haar bovenbenen tot aan haar taille. Dat heeft iets te maken met de vetlaag om haar heen. Een man komt binnen. Deze man hoort thuis in 1900. Het blijkt haar vader te zijn en wil haar meenemen, want zij moet iets doen. Cliënt gaat mee en komt uit in de heuvels van Engeland. Het regent, zij heeft lange rokken aan, blote voeten. Zij is ca. 18/19 jaar. Zij loopt achter de man aan. Hij is 30/40 jaar en zij moet daar ergens werken. Zij heeft een mand in haar armen, een wasmand met kleren. In de verte ziet zij een groot huis, daar is zij in dienst evenals haar vader. Wanneer zij de was doet bemerkt ze dat er beroering ontstaat. Er is iets ergs gebeurd, iemand van het huis is dood of gewond geraakt. Cliënt staat gewoon tussen de anderen in en ziet een kar aankomen met een lichaam erop. Dat lichaam is van de zoon des huizes, hij is dood. Cliënt voelt dat de mensen boos zijn op haar, ze sturen haar weg, zij heeft er kennelijk iets mee te maken. De moeder van die jongen stuurt haar weg, ontslaat haar. De jongen heeft een ongeluk gehad, hij is naar beneden gevallen en is toen dodelijk gewond geraakt. Op een eerder moment is cliënt op een pleintje, zij is 14 jaar en zij speelt met de zoon en lachen. Hij mag niet met haar spelen. Zij woont in een van de hutjes op het terrein. De jongen is dan 16/17 jaar. Ze moeten wel oppassen dat niemand hun ziet want dan komt er narigheid. Hij vindt haar leuk, maar zij denkt: ‘het kan niet’, want hij is van een andere klasse en zijn ouders vinden het niet goed dat hij contact heeft me haar. Op een volgend moment heeft zij een kindje van hem gekregen, zijn ouders weten het niet. Het kindje is bij cliënt’s moeder als zij de was voor het grote huis doet. Terwijl zij de was doet kijkt zij af en toe achterom want zij verwacht dat hij bij haar komt. Hij wil het zijn ouders wel vertellen maar dat wil cliënt niet, niemand mag het immers weten. Haar vader werkt daar ook, in de stallen. Cliënt voelt zich daar op dat moment gelukkig en blij. Voordat de jongeman op een kar naar huis werd gedragen had cliënt met hem afgesproken, zij is niet gekomen en toen is dat ongeluk gebeurd, hij is ergens vanaf gevallen en andere mensen hebben hem gevonden. Zij was niet gekomen omdat zij niet weg durfde te gaan, een onzekere toekomst tegemoet.

23

Het lijkt nu alsof zijn moeder van hun situatie weet, cliënt voelt dat omdat zijn moeder boos naar haar kijkt, maar het is haar schuld niet. Haar vader wordt ook van het huis weggestuurd, nu hebben ze niets meer. Cliënt krijgt inzicht in hoe de stukjes in elkaar vallen. Geen werk betekent geen brood op de plank. Een stukje door in de tijd. Cliënt gaat naar het huis om hulp te halen voor haar doodzieke dochtertje maar wordt weggestuurd, zij willen haar niet helpen. Dan gaat het kindje dood, het is ziek en ondervoed. Het is nog maar een peutertje en overleeft de ziekte niet. Cliënt voelt zich vreselijk door de dood van haar dochtertje en wil ook niet meer leven. Zij besluit niet meer verder te willen leven. Door naar haar sterfmoment. Zij is nu bij het graf van het kindje. Zij wil daar sterven, gaat daar dood doordat zij ook verzwakt is door voedseltekort. De link met haar huidige postuur is: nooit meer honger hebben, de kinderen eten geven. Deze situatie geeft aan dat zij heeft haar vetlaag nodig heeft. Je weet maar nooit, stel je voor dat je weer een hongerdood sterft…….

Cliënt 8 Leeftijd cliënt: 60 jaar; normaal eetpatroon. Deze sessie wordt gedaan op het lichaam omdat cliënt niet overmatig eet en kennelijk alles in haar lijf opslaat. Moeder heeft daar vroeger een groot aandeel in gehad door constant dikke mensen te veroordelen. Zij haatte dikke mensen. Het contract wordt afgesloten op: Ik wil af van dat vette lijf. Dat wordt gevoeld in haar onderbuik als verdriet. Met deze E en S gaan we het lijf in. Cliënt daalt af en voelt een drukkend gevoel in de borstkas. We gaan verder het lichaam in naar dat deel van het lichaam waar cliënt het vet het meeste voelt. Het zit op de heupen en dat voelt als BAH! We laten de druk zwaarder worden en komen dan uit op de dag dat cliënt moest bevallen en lag te kokhalzen van de pijn. Zij is in het ziekenhuis en is in de eerste uren van de ingezette bevalling. Voordat de misselijkheid optrad voelde cliënt paniek en we gaan in slow motion door naar het moment en kijken of er wellicht iets in het lichaam komt. Het is de paniek van de baby en van cliënt. Zijn paniek omdat hij er uit moest. Hij voelt zich eenzaam omdat cliënt niet wist hoe een echte verbinding te maken. Paniek en alle andere emoties worden door cliënt altijd in de buik weggedrukt. Verdriet, boosheid, niet geaccepteerd worden, eenzaamheid zijn de emoties. We gaan door naar het moment vlak voordat zij misselijkheid voelt. De paniek beheerst zij dan. Cliënt beheerst alles want als zij dat niet doet, dan gaat alles fout! Als cliënt door alle lagen van emoties heen gaat komt zij uit in haar buik bij het kind. Het kind ziet op tegen zijn kinderjaren die heel moeilijk worden. Cliënt voelt instinctief ook wat er aankomt. Cliënt ziet alle lagen van emoties als een halve bal die verschillende kleuren heeft. Zij stuit op haat naar haar exman. De halve bal beschermt wel de baby die dan nog in de baarmoeder zit. Er is sprake van een karmische relatie tussen hun drieën. We gaan door met de misselijkheid, die zat er al voor de bevalling. Het zit in de maag en is rood en staat voor eenzaamheid. Het voelde net alsof de pijn die misselijkheid/eenzaamheid opwekt. We halen dat uit haar maag en het blijkt van haar exman te zijn. Het is nu groen geworden. Haat zit in de halve bal en is ook van hem, dat is gelig en halen we er uit. Cliënt voelt hoe het vast zit en wat het doet met haar 24

lichaam. De vader van cliënt en de exman konden haar op dezelfde manier kleineren. Die haat staat voor haar misselijkheid. Het blijkt niet makkelijk te zijn om alles weg te halen. Cliënt gaat in haar lichaam en op de lagen van emoties liggen. Zij zakt door de eerste laag, dat is verdriet. Dat verdriet laten we uitstromen over het hele lichaam en cliënt voelt hoe het zich heeft vastgezet heeft in haar lichaam. Die laag verdriet laten we wegsmelten en in een bak lopen. Als alles eruit is zakt cliënt door naar de volgende laag: boosheid. Het is boosheid naar zichzelf omdat zij die twee hun gang heeft laten gaan en dat zij er geen stokje voor gestoken heeft. 80% Van die boosheid is naar zichzelf gericht, daar zit ook zelfhaat en walging bij. Zij is gaan geloven wat er door anderen tegen haar gezegd is. Het heeft zich vastgezet, is het krampachtig vasthouden. Het is een tegenwerking tegen zichzelf geweest, cliënt ziet dat dat te maken heeft met de verkeerde werking van haar schildklier. De boosheid naar zichzelf zit daar, het is een tegenwerking van het eigen lichaam en dat doet de schildklier nu ook. Grijze drab en alle meningen over zichzelf komen uit de schildklier. De boosheid voelt als steen, het zit er al zolang, het moet los gebikkeld worden. Het zijn rode stenen die uit elkaar spatten en door de lucht vliegen alsof er een explosie onder plaatsvindt. Cliënt is ook anti-dik en tegelijkertijd houdt zij alles vast, dat geeft ook boosheid en eenzaamheid omdat het lichaam ook niet door cliënt zelf wordt geaccepteerd. Alles wat naar buiten wordt geprojecteerd geldt ook voor het lichaam van cliënt. Zij ziet dit als krampachtigheid, beheersing, een manier van overleven. De beheersing is een volgende laag en wordt nu losgelaten. Het contact met het lichaam is verloren gegaan toen zij bevallen was. De nu nog aanwezige lagen wegen minder zwaar en lijken minder belangrijk te worden. We gaan door naar de haatlaag. Cliënt wordt weer misselijk en het blijkt dat het de haat van haar exman is. Het is okergeel en gaat in de bak. Die man heeft zich veel dieper vastgezet dan cliënt ooit gedacht heeft. Haar lichaam communiceert door dik te worden. Moeder was anti dik en zag niet wie cliënt was, wel toen zij dikker werd, daar reageerde ze dan ook op. Er zit ook iets van wraak naar moeder, vader en exman. Het beschermde haar ook. Haar lichaam is moe en zwaar en heeft de geest van cliënt nodig. Het lichaam mag nu van haar zelf zijn. Door een vetlaag te kweken heeft zij zich afgeschermd tegen de invloeden. Cliënt zakt nu door in haar lichaam totdat zij zich helemaal thuis voelt en verbinding maakt met haar lichaam. Dit is thuiskomen! Terug naar de allereerste keer dat zij zich in haar lichaam heeft thuis gevoeld. Dan komen we een 3-jarige tegen met een knuffel in haar armen die aan het spelen is. Dat meisje was toen volkomen in haar lichaam en vrij. We maken een verbinding met dat meisje en spreken af dat cliënt haar elke avond naar voren haalt en voelt hoe het is om thuis te zijn in haar lichaam. Cliënt ziet hoe het door heeft gewerkt in haar leven: het is eigenlijk simpel: gebrek aan liefde in de basis. ‘Een kacheltje kan niet branden als het niet gestookt is’. Zij ziet ook dat haar lichaam de taal van dikzijn heeft geleerd te spreken. De boosheid is in de pubertijd gekomen, zij kon verbaal niet tegen moeder op en dus werd er door middel van het lichaam gesproken; non-verbale communicatie. Het is nu over en uit en dat voelt een stuk lichter.

25

Cliënt 9 Leeftijd cliënt: 56 jaar, normale eter We sluiten het contract af op: Ik wil me weer veilig voelen in mijn lichaam. Cliënt krijgt een benauwd gevoel, zware buik en voelt eenzaamheid. Met verbale exploratie terug naar eerste keer: cliënt komt in het huis van haar oma. Zij was toen ca. 5 jaar oud. Haar zus is er bij en zij zijn met het korset van oma aan het spelen. Oma was nogal dik en zij stonden daar met z’n tweeën in. Dan komt oma binnen en zij wordt heel kwaad. Daar beseft cliënt voor het eerst dat het erg is om dik te zijn; voor het eerst de bewustwording dat iemand het erg vindt om dik te zijn. Als we door gaan in de tijd komt cliënt in een soort van golfbeweging en merkt op dat zij in een enorm eenzaamheid zit en het gevoel heeft dat zij verdrinkt of onder water ligt. Haar lichaam ligt op de bodem van de zee en zit vast in de zee, het is allang vergaan, maar haar geest is er nog. Zij was van een andere planeet. Cliënt herkent een zwaarte als een gelijkwaardige emotie en gevoel uit een eerdere situatie in dit leven. Cliënt heeft de ondergang van de planeet niet zien aankomen. Als zij een stukje naar boven gaat, de zee uit, ziet zij dat alles dood is en voelt schuld en schaamte omdat zij het niet heeft gezien dat de planeet kapot ging. Op de bodem voelt het heel zwaar aan, als zij probeert omhoog te gaan dan moet zij de dood onder ogen zien. Bang om gek te worden houdt haar tegen. Ik laat cliënt een beschermende bal om haar hoofd visualiseren waarmee zij naar boven kan zonder dat zij gek wordt. Dan wordt het haar duidelijk hoe de situatie was. Alles is weg. Er is een crash geweest en de planeet is in een stroomversnelling op een andere planeet geknald. Er is nog wel vuur, sidderende hitte, onleefbaar. De lucht ziet er heel guur uit. Als cliënt weer terug onder het water gaat ziet zij hoelang zij al daar vast zit. Zij is nooit meer helemaal compleet geweest; 33% zit daar al honderden jaren vast onder het water. Het was het land met de lange mensen. Net voor de crash is het alsof je in een soort van vacuüm wordt getrokken. Daarna eerst een vloedgolf, dan de knal, daarna wordt het overal rood en is alles weg! Het was een natuurverschijnsel. Cliënt realiseert zich dat het vanaf die tijd nooit meer goed met haar gekomen is. Het is een soort gevoel van leeglopen vanuit je binnenste en je alleen nog een omhulsel voelen. Cliënt herkent het gevoel uit een eerdere situatie in haar leven toen zij het moeilijk had. Het leek toen ook net alsof alles verschoof. Cliënt had toen het gevoel dat zij brak en doodging. Dat gevoel beleefd zij nu weer op deze planeet. Cliënt ziet dat er tussen dat en dit leven een aantal levens van gekte zijn geweest. Maar er zit ook wel een soort van afbakening van zichzelf in, nooit meer 100% jezelf te zijn. Dat voelt op den duur als een soort van veiligheid wat nu in dit leven ook nog aanwezig is. Dat zit in de ziel gegrift. Schoorvoetend gaat cliënt terug naar het moment dat op zij planeet is. Cliënt is met meerdere wezens bezig om een soort van structuur aan te leggen, het is voornamelijk vrouwelijke energie, de manier van communiceren is intuïtief, transparant. Er zijn wel mannen maar die zijn er alleen voor de voortplanting. Het is een mengeling van een soort

26

dier en mens, je zakt er in weg en er vindt een zoiets als vermenging van energieën plaats en dan kom je er weer uit. Zo ontstaan er weer dingen. Het voelt wel erg vrouwelijk aan. De sekse voelt tweeslachtig aan. Het ras voelt bijna aan alsof je zonder lichaam bent, zo ijl. Hun dagelijkse bezigheid is structuren aanleggen zij zijn dan dingen vloeiender aan het maken, dan stroomt het weer en kun je het weer loslaten. Het doel heeft te maken met loslaten, het stroomt ook zo weer de planeet af. Het doel aan het ras, het bestaansrecht komt voort uit het bezig zijn met energie stromen. In die energie zit wel weer leven. Als de energie dan goed is, dan kan je het loslaten en dan komt er als vanzelf weer iets anders waar je aan werkt. Cliënt voelt zich zo met de anderen heel gelukkig. As ik het dat goede gevoel door haar hele lijf laat stromen, dan voelt cliënt ook door de vele buikoperaties, dat de stroom hier en daar botst. Dat zijn ook de plekken waar zij haar emoties vasthoudt. Cliënt laat ik door middel van zilveren stralen aan haar vingers, haar buik repareren om zo daar de energie door te kunnen laten stromen. Het voelt wel wat taai, er is heel veel kapot. We laten de buitenaardse vrouw erbij komen om cliënt te helpen. Zij zakt in lagen naar beneden en ligt in een soort van bakje, waar zij dieper en dieper gaat. Zij haalt cliënt door het bruine water en cliënt kan weer ademen. Het heeft ook invloed op de doorstroming in haar buik, het zit nu alleen nog in haar liezen vast. Er komt ook zuurstof binnen en dat voelt heel goed. Cliënt kan nu ook haar lijf weer voelen, hoewel het lijf lijkt alsof het gewond is. Het lijf heelt. Dat voelt heel rustig en heel ruim. Het voelt als thuiskomen. Uit haar buik wordt een zware kist gehaald die vol zit met zware donkere helmen en zwepen. Dat staat voor alle opgelopen ladingen uit het verleden. Het hart is kwetsbaar en het lijkt alsof dat heel lang ziek is geweest. De vrouw blijft bij cliënt, net zoveel als dat zij zelf aankan. Het voelt alsof de vrouw cliënt vanaf nu beschermt. Hangt erg nauw samen met nooit meer de controle uit handen geven want dan ga ik dood. Heeft dat te maken met het leven voor het buitenaardse leven, nee, meer daarna. Daar heeft zij moeten dealen met de incompleetheid. Het is te groot om in een keer toe te laten, het moet gedoceerd in de ziel gebracht worden. Zo een crash overleefd de ziel vaak niet, het is zo eenzaam. Want er zijn daar echt zielen kapot gegaan. Terug naar toen zij bezig waren met de energieën. Er zijn aanwijzingen dat de crash staat te gebeuren, maar het is te groot om te bevatten, dan herken je het ook niet en dus laat je het maar, je legt het weer neer. Je voelt dat wel dat er iets staat te gebeuren, maar je weet niet wat. Het is voldoende voor nu om te concluderen dat het een natuurramp is geweest. De andere 3 wezens voelen niet dat er iets gaat gebeuren. Cliënt voelt dat zij in een nieuwe zielengroep is uitgekomen en concludeert dat je dus nooit meer naar een situatie terug kunt. Jouw ziel wordt een nieuwe blauwdruk en daaruit komt weer een nieuwe ziel. Hoewel er bij een ziel steeds weer karma bij en afgaat is dit een snee daarin, je komt nooit meer als die ziel terug, het is het einde van de cyclus van die ziel. Je gaat dood op een ander niveau. Cliënt ziet nu ook helder dat het iets van toen was en niet van nu, hoewel het wel heeft doorgewerkt in haar lijf van nu. Terug naar de andere drie. Cliënt kijkt in hun ogen en voelt een enorme verbinding met hen. Zij herkent de ogen, maar niet in dit leven. Cliënt voelt wel dat zij bij haar zijn. Nu begrijpt zij ook waarom zij nooit haar zielengroep heeft ontmoet in een lbl sessie. Deze 3

27

behoorden wel tot haar groep. Dat heeft zij nooit meer bewust toegestaan, alleen ‘s nachts of in haar dromen en onbewust. Deze drie zielen zijn voor een deel wel met haar mee gegaan maar zij zijn ook lang apart geweest. Zij zijn blijven hangen in die zee en moeten ook losgemaakt worden na de crash. Cliënt gaat terug de zee in en ik laat haar de andere drie vrouwen zoeken. Als zij ze vindt vloeien zij ook in elkaar en het wordt heel erg stil. Het is een heel aparte verbinding. Het lijkt alsof zij nu naar boven kunnen. De andere twee ziet zij verderop liggen, die waren al die tijd samen, zij waren samen alleen terwijl cliënt en die ander alleen alleen waren. Het gevoel is overweldigend. Zij zijn alle vier weer bij elkaar. Cliënt heeft het gevoel dat zij weer verder kan, het vacuüm is verdwenen en zij voelt zich weer helemaal compleet. Onder elkaar zijn zij nu gegevens aan het uitwisselen, het lijkt als of er een programma loopt en zij aan het downloaden zijn. Er worden geen afspraken gemaakt, zij delen alleen en dat is een goed gevoel. Hun gezamenlijk deel integreert cliënt en dat voelt echt heel goed, zij voelt zich daardoor heel jong. De buik voelt ook weer goed zoals van voor zij 16 jaar was. Cliënt herinnert zich dat zij er toen ook uitgegaan was. Het voelt heel goed om weer helemaal compleet te zijn, zoals toen zij 11 of 12 jaar was en er nog niets gebeurd was. Dat goede gevoel laten we door haar heen stromen, tegelijkertijd haalt zij de speklaag van haar buik af en doet het in de koekenpan, dan wordt dat vloeibaar en gooit zij het weg. Terug naar de vrouwen, cliënt wil ze bij haar houden, alleen door middel van binding. Cliënt ziet hoe dit heeft doorgewerkt. Ik wil niet meer aantrekkelijk zijn voelt nu wel anders, zij wil het eerst voor zichzelf houden en koesteren en daarna misschien naar buiten. Het parallelle gevoel is heel erg verhelderend als ook dat je niet gek bent geworden. De zin: Nooit meer de controle uit handen geven want dan ga ik dood is nu zonder lading. We spreken af dat zij die stelling voor zich neer zet en dat zij er af en toe naar kijkt. Maar in haar eigen tijd, tempo en eigen veiligheid want het is wel groot wat hier aan vast zit. Het oude gevoel mag nu wel losgelaten worden, zij het voor een klein deel, maar wat zij wel wil is die stroom van met z'n vieren, dat wil ze meer toelaten. Cliënt gaat voor hen staan en wisselt haar leven met hen uit. Er zit schaamte en schuld op, dat herkennen zij wel. Die schaamte is rood en zit als een band om haar heen en in haar hoofd. Haar hart geeft de laatste tijd wat verkramping, ook als zij zit te eten, het lijkt alsof ze dan dood gaat. Cliënt heeft het gevoel het leven soms allemaal net niet meer aan te kunnen. We spreken af dat wanneer cliënt voelt dat zij het allemaal niet meer aankan, zij de vrouwen erbij roept. Cliënt merkt op dat er nu ook een vierde onzichtbare vrouw is. Je wordt immers gedragen door vieren. Wellicht dat zij dat zelf is. Met de vrouwen spreekt cliënt af dat zij er dan voor haar zijn, dat dan het bakje er is, dat je bodem voelt anders zak je zo weg, zonder bakje is het zo onheilspellend. Het bakje is ook als die bodem van de zee, maar dan niet meer vastzittend. Cliënt voelt dat zij zeker 200 jaar daar heeft vastgezeten. Hoeveel stenen draag je in je lijf mee, passend beeld voor nu. Alle stenen zijn uit haar lijf. Het lijkt op steen maar is het waarschijnlijk niet, het is immers niet van deze aarde. Afchecken van de ladingen, er zit nu een soort van koestering om heen en dat voelt goed, dat is draagbaar. Voor wat betreft de doorstroming in haar buik heeft dat nog wat tijd nodig. De energie stroomt nu wel weer, zij het langs de sneeën. De wonden zijn ingekapseld. Eerst maar een tijdje laten stromen dan komt het vanzelf goed.

28

Ik vraag aan cliënt of haar lijf weer van haarzelf kan zijn en zij beaamt dat, zij voelt zich weer veilig in haar eigen lijf.

Cliënt 10 Leeftijd cliënt: 46 jaar, avond eter Cliënt voelt een zwaarte = leegte in haar hart en spanning in haar keel. Met verbale exploratie gaan we terug. Zij komt in haar kleutertijd en gaat voor de eerste keer naar school. Zij wordt afgezet door moeder en ervaart een verlaten, spannend en eenzaam gevoel. Zij stroomt tijdens het jaar in. Het is een overweldigend gevoel, alle kinderen kennen elkaar, cliënt voelt zich heel alleen. De allereerste keer dat zij zich zo alleen voelde was toen zij ca. 2 jaar was en achter een gordijn staat, haar zusje is net geboren en had veel aandacht nodig. Cliënt kijkt op afstand hoe het zusje alle aandacht krijgt; cliënt wil dat eigenlijk helemaal niet zien en verstopt zich achter het gordijn in de kamer. Zij accepteert niet dat dat zusje geboren is. Vader en moeder staan over het wiegje met hun ruggen naar haar toe en praten heel lief tegen de baby, dat versterkt het gevoel van geen contact hebben bij cliënt. Terug naar de eerste keer van geen contact voelen met anderen. Zij ziet een ogenschijnlijk oude kromme man die bedelt met nog maar 1 sandaal aan. Niemand kijkt naar hem en hij voelt zich heel erg eenzaam. Om zich heen ziet hij stadsmuren. Hij voelt geen enkele connectie met iemand. Hij leeft buiten de stadsmuren tussen alle andere bedelaars. De omgeving ziet er modderig uit het stinkt naar afval. Het is avond en koud buiten en hij zet zich neer tegen de muur. Hij heeft het koud en honger. Het is herfstachtig buiten. Alle andere bedelaars liggen ook tegen de muren aan. Hij is heel mager en krom en heeft een eenzaam, leeg gevoel, mede door de honger. In de ochtend staat hij niet meer op en niemand merkt hem eigenlijk op. Hij is gestorven. Door het sterfmoment heen voelt cliënt zich weer goed. Hij voelt opluchting en kijkt terug naar het levenloze lichaam tegen de muur. Cliënt blijft een beetje boven het lichaam hangen en gaat op de kantelen van de muur zitten. Terug naar een moment dat alles nog goed was. Cliënt is een jonge man van 20/21 jaar, woont binnen de stad en werkt op een kantoor. Hij is een soort van bankier. Het is de 16de eeuw en het voelt als Engeland (de stad is iets met Hamp op het einde). Er gebeurde veel binnen dat stadje, veel handel en reuring. Het leven van cliënt speelt zich binnen die muren af, hij gaat er bijna niet buiten. Hij voelt zich heel energiek en machtig. Hij geniet aanzien van de mensen mede doordat hij nogal geslepen is wanneer hij met geld bezig is. Hij is alleen, heeft geen vrouw en leeft alleen voor zichzelf. Door in de tijd fraudeert hij en wordt verstoten uit de gemeenschap. Mensen joelen hem uit, hij voelt verdriet omdat hij zijn macht kwijt is en voelt dat hij zich mee heeft laten nemen door het geld, het beheerste hem. Wanneer hij wordt weggestuurd komt hij ook voor het eerste buiten de poort. Hij is dan 25 jaar. Buiten de poort, weet hij, zijn arme mensen en daar hoort hij nu ook bij, hoewel hij zich daar tegen verzet. Door de andere mensen wordt hij wel opgemerkt. Hij heeft nog een mooi pak aan en hoe zij naar hem kijken voelt ook wel bedreigend, hij is er alert op dat zij niets van hem afpakken. Hij blijft een aantal jaren rond die stadsmuren

29

leven en leeft van het bedelen door bij mensen te gaan staan. Hij voelt dat hij krom loopt en alleen maar rondjes loopt rond de stad. Er is niets meer van hem over, het is zo doelloos. Hij gaat ook niet weg, hij blijft daar maar hangen bang voor het onbekende als hij zou weggaan bij die stad. Nog steeds voelt hij geen connectie met de andere mensen, een eenling binnen de groep bedelaars. Hij is vroeg oud en krom. Zijn lichaam voelt aan als een last, het leven biedt helemaal niets. De herinnering aan het leven binnen de muur wordt ook steeds kleiner. Hij ervaart het leven als zijn lot. Hij voelt de zwaarte en eenzaamheid ervan. Het is dezelfde zwaarte en eenzaamheid als cliënt op haar hart voelde. Op de personificatieplaats komen de man en de innerlijke kinderen van cliënt aan. Het innerlijke kind van 4 heeft behoefte aan aandacht en vertrouwen. Dat vertrouwen is zij kwijtgeraakt aan haar moeder. Cliënt vertelt aan moeder dat zij dat kapot gemaakt heeft toen zij alleen gelaten werd in de klas. Het blijkt moeilijk voor moeder om dat terug te geven. Cliënt voelt bij moeder ook heel veel leegte. Die leegte heeft cliënt ook van haar moeder gekregen. Cliënt begrijpt dat moeder niet door kan geven wat zij niet heeft. Cliënt voelt dat dat lege gevoel te maken heeft met het snoepen na het eten. Het lijkt haast wel een verslavend iets dat je moet doen! Cliënt heeft dat snoepen niet nodig maar er is een ‘maar’. Om die ‘maar’ op te helderen komt oma binnen. Hoewel oma een lieve warme vrouw is, gaf zij vroeger meer aandacht aan haar zoon dan aan haar dochter. Cliënt begrijpt hoe dat heeft doorgewerkt op haar moeder. Cliënt ziet dat oma zelf ook een leegte in zich voelde omdat zij haar zusje is verloren en daar mocht zij nooit over praten en dat zij spijt heeft dat zij moeder niet gelijk heeft behandeld als haar zoon. We laten het zusje van oma komen en zij zijn heel blij elkaar te zien. Het lege gevoel van oma wordt opgevuld. Dat gevoel kan nu ook naar moeder. Dat gaat niet zo makkelijk en cliënt helpt moeder om haar leegte op te vullen, het gaat langzaam en moeizaam. Er moet van oma liefde, aandacht en vertrouwen komen dat het goed is en dan gaat het beter. Cliënt voelt de opluchting bij hen beiden en begrijpt hoe die leegte, het gemis aan liefde en warmte, een aantal keren is doorgegeven maar ook hoe zij die leegte ’s avonds opvult door te snoepen. Voor cliënt voelt dit na de sessie heel groot en het lijkt alsof zij het allemaal in één keer niet allemaal kan behappen. We spreken af dat zij naar behoefte wat van haar nieuwe inzichten tot zich neemt.

30

6. Pauzedrankje

Pak een paar knabbels en een lekker drankje; neem even een paar slokken, want ik kan me voorstellen dat je dorst krijgt na het lezen van deze pagina’s. Dan gaan we verder met het tweede hoofdgerecht!

31

7.

Tweede hoofdgerecht en de cliëntgegevens Vragen voor de sessie:

Leeftijd: man 54 jaar, vrouwen van 40 tot 60 jaar Werkend: 8

niet werkend: 2

Manager bij een groot bedrijf Apothekersassistente Onbekend Psychosociale hulpverlener Chauffeur op een personenvervoerbusje Ziekenhuismedewerkster Secretaresse Zelfstandige Eetgewoonten: Overmatig eten en/of snoepen: ja: 6

nee: 4

Komt het in de familie voor? Ja: bij 1 cliënt komt het in de familie voor. Niemand van de deelnemers gebruikt dik makende medicijnen. Het gewicht varieert van ca. 90 kg tot 150 kg. Voor het onderzoek hebben zich 14 cliënten aangemeld. 2 Daarvan hebben uiteindelijk afgezien van deelname zij waren niet voldoende gemotiveerd. 2 Personen bleken niet geschikt voor regressie- en reïncarnatietherapie: 1 Persoon, een man, had tijdens het voorgesprek al door laten schemeren niet de intentie te hebben om zich volledig open te willen stellen. Zijn eigen woorden waren: Niemand heeft mij er nog onder gekregen! De andere was een oudere dame die erg veel moeite had met visualiseren; in haar eigen woorden zei zij: ik heb die fantasie niet! Deze 4 afgevallen personen worden uiteraard verder niet meegeteld in de resultaten. Blijven er 10 personen over waarvan: 9 vrouwen 1 man

32

8.

Koud zoet nagerecht en de gekozen inductiemethoden.

Gekozen inductie methode

Tijdens het hele proces werd duidelijk dat niet iedereen gebaat bleek bij dezelfde inductievorm. Met name de cliënten die nog nooit iets met regressie- en reïncarnatietherapie hadden gedaan kwamen beter met verbale exploratie of aura exploratie in trance dan met personificatie van hun overgewicht. In één geval lukte het de cliënt overigens wel. 12 Keer de verbale exploratie de sessie in te gaan bleek de beste methode. Een dialoog houden met het naast hen geplaatste overgewicht leverde in 4 gevallen een reactie op. Aura exploratie was in 1 geval een goede inductiemethode.

In 6 gevallen liet ik in de eerste sessie, de cliënt voor de spiegel staan en vertellen wat zij zagen en wat zij van hun lichaam vonden. Dat gaf in alle gevallen een E en S. Een aantal keren bleek een dialoog met het bergje overgewicht geen goede ingang omdat cliënten al een E en S voelde nog voordat we de sessie startte. In 5 gevallen heb ik de cliënten hun overgewicht laten personifiëren dan wel een dialoog mee laten aangaan. In 1 geval lukte dat niet. In 4 gevallen wel. Bij 1 cliënt is er lichaamswerk gedaan. Daarvoor werd gekozen omdat cliënt zelf al aangaf een normaal eetpatroon te hebben en kennelijk van alles op te slaan in het lichaam.

33

9.

IJsnagerecht en de beantwoording van de onderzoeksvragen In de beantwoording van onderstaande vragen zijn steeds de antwoorden geclusterd omdat zij elkaar soms overlappen. Kan RRT helpen bij het vinden van de oorzaken van obesitas? In alle sessies is er een oorzaak voor het overgewicht gevonden. In een aantal gevallen is er zelfs een overeenkomst tussen de deelnemers te vinden. Hiermee wordt gedoeld op 5 van de 10 deelnemers wier ouder(s) een dominerende en beklemmende rol speelt of speelde in het huidige leven. Als kind werden deze deelnemers beknot in hun vrijheid, één daarvan mocht zelfs niet buitenspelen omdat moeder dacht dat zij ‘gepikt’ zou worden. Alle deze deelnemers gaven aan zelfs nu zij volwassen personen zijn, nog steeds een gevoel van onvrijheid daardoor te beleven.

Waarom wil je niet degene zijn die je wilt zijn, wat of wie houdt dat in stand? Het vasthouden aan de vetlaag want dat is veilig Vetlaag als muur om geen verantwoording meer te hoeven dragen voor veel mensen. Niet meer aantrekkelijk zijn want dat voelt veilig Niet meer aantrekkelijk zijn en daarmee afstand creëren. Een bescherming maar tegelijkertijd een eigen liefde. Het controle houden over je leven anders ga je dood.

Wat vindt je van jouw lichaam? In bijna alle gevallen vinden cliënten hun lichaam, vies, lelijk, vet, bah, voelen walging, zien drab, klonten. Een cliënt moet zichzelf geweld aan doen om in de spiegel naar haar postuur te kijken. Een ander voelt rommel, triestheid omdat niks helpt.

Wat is de oorzaak van de (vet)laag die gekweekt is en die er voor zorgt dat er een afstand wordt bewaard tussen de buitenwereld en jouzelf Afstand bewaren en niet meer aantrekkelijk zijn voor het andere geslacht, anders word je vermoord. Er zat tevens een vervloeking op. Beschermen tegen invloeden van buitenaf Veilig voelen binnen de vetlaag Verdoven om het gevoel van eenzaamheid niet te hoeven voelen, het gebrek aan verbondenheid. Compenseren van het gevoel onzichtbaar te zijn voor de ouders. Eenzaamheid ervaren met het overgewicht. Cliënt verstopt daarin haar gevoel van

34

onvolmaaktheid en het niet voldoen aan verwachtingen van anderen. Angst voor de onvoorspelbaarheid, de gruwelijke daden die mensen soms bezigen en de angst voor agressie en sadisme. In zijn gewicht slaat cliënt de verantwoording voor anderen op; stress weg eten! Verdriet van eenzaam zijn weg eten, troost zoeken in zoetigheden, gewoon zelfs suikerklontjes, niet gezien worden Verdoving van pijn (door pestgedrag) en van gemis weg te eten. In de baarmoeder al ervaren dat moeder zou domineren. Vasthouden van emoties en frustratie. Hongerdood gestorven Opslaan van emoties in met name de buikstreek door boosheid naar zichzelf/eigen lichaam omdat zij zich door vader en exman zo heeft laten behandelen. Niet meer aantrekkelijk willen zijn, controle houden over- en niet veilig voelen in je eigen lijf. Gemis aan liefde en warmte (vanuit enkele generaties geleden); leegte wordt ’s avonds opgevuld door te snoepen.

Kan deze vorm van therapie helpen bij gewichtsverlies? Gezien de uitkomsten van dit onderzoek zou je inderdaad kunnen concluderen dat deze vorm van therapie kan bijdragen aan gewichtsvermindering. 8 Van de 10 cliënten meldde al na de eerste sessie dat zij een verandering c.q. bewustwording van eetgedrag bij zichzelf hadden geconstateerd. Na de sessies heb ik een vragenlijstje rondgestuurd naar de deelnemers. Helaas heeft niet iedereen dat ingevuld maar wat duidelijk wordt is dat er bij de mensen die het wel ingevuld hebben, er met betrekking tot het eetgedrag een bewustwording heeft plaatsgevonden.

Kan RRT helpen om de gevolgen van obesitas weg te nemen dan wel te verminderen. Obesitas verhoogt de kans op ernstige ziekten zoals suikerziekte, hoge bloeddruk, hart- en vaatzieken, gewrichtsklachten etc. Enkele kilo’s teruggaan in gewicht kan het risico al verminderen en leidt tot een sterk verbeterde gezondheid. Ook het psychosociale welbevinden wordt al beter door een bescheiden gewichtsafname. Dikke kinderen zijn/waren vaak het slachtoffer van pesterijen, ze worden uitgelachen en over het algemeen minder goed beoordeeld. Dat heeft invloed op de emotionele ontwikkeling en het zelfbeeld. Kinderen trekken zich dan vaak sociaal terug en ontwikkelen minderwaardigheidsgevoelens. Zij schamen zich voor hun uiterlijk en koppelen zelfvertrouwen aan lichaamsgewicht. Dit werkt door tot in hun volwassenheid waar het leefpatroon blijft bestaan.

Zijn er (pseudo-)obsessoren in het spel en wat willen die dan?

35

Pseudo obsessor wist niet dat hij dood was en cliënt bleef een leegte voeden door middel van overeten. Pseudo obsessor: jonge vrouw die vervloekt en vermoordt is als gevolg van een passionele daad. Obsessor die nog iets goed wilde maken bij cliënt en daarmee de oorzaak was van het zich verdoven met eten. Pseudo-obsessor; jonge zigeunerin wil dat cliënt wordt genezen van alle emotionele kraters en gaten; Pseudo-obsessor, jong geestelijk gehandicapt kind van ca. 9 jaar dat zich veilig voelt in het overgewicht van cliënt Pseudo-obsessor; een Bourgondiër die geen verantwoording meer wilde maar tevens als kind besloot niet meer aantrekkelijk te willen zijn en afstand te creëren. Obsessor: schoonvader die cliënt heeft vervloekt. Pseudo-obsessor: Jonge vrouw die gestorven is door honger en verdriet Pseudo-obsessor: Buitenaardse vrouw; wilde zich weer veilig voelen in haar lichaam. Pseudo-obessesor: Man van 35 jaar, bedelaar, sterft door honger en eenzaamheid. Lichaamswerk: het opslaan van emoties in het lichaam.

Uitkomsten in een grafiekje

36

10. Gebak en de uitkomsten Globaal genomen kunnen de deelnemers in eerste instantie worden gecategoriseerd in 2 groepen: 1. de over-eters, de snoepers, en 2. de mensen die een normaal eetpatroon hebben (vaak zelfs maar heel weinig eten!) maar waarvan hun lichaam van alles vasthoudt en opslaat.

6 Van de 10 cliënten heeft een overmatig eetgedrag; eet ’s nachts, eet ’s avonds, snoept koek en snoep. 4 Van de 10 cliënten heeft een normaal eetgedrag. Zij slaan op, houden vast aan wat er is. In totaal zijn er 17 sessies gedaan waarvan er: 1 Cliënt een oorsprong heeft in een buitenaards leven. 9 In een vorig leven zijn gekomen 6 In dit leven zijn gebleven 1 Keer lichaamswerk heeft plaatsgevonden.

In 4 gevallen was het overgewicht van de cliënt iets van de laatste jaren. In 6 gevallen is het overgewicht meegekomen vanuit de kinder-/pubertijd. De helft van de cliënten blijkt een issue met één van de ouders (moeder) te hebben. Bij 1 cliënt waar het overgewicht ook in de familie zit is niet gezocht in de familielijn omdat er naar mijn gevoel steeds andere zaken aan de oppervlakte dobberden. Door elkaar heen heb ik soms wel en soms niet een weergave gegeven van gebeurtenissen in de personificatieruimte. Dat is omdat daar dan belangrijke inzichten voor de cliënt kwamen.

37

11. Fruit en de conclusie Huidig- versus vorig leven De oorsprong van de obesitas hoeft m.i. niet persé in een vorig leven te liggen. Bij een aantal cliënten is deze door emotionele problemen in het huidige leven te vinden met name in de kinder- en pubertijd. Het gewichtsverlies van de cliënten 4 Cliënten gaven na de sessies aan daadwerkelijke kilo’s verloren te hebben. Dat varieerde van 2,5 tot 4,5 kg. De andere 6 cliënten gaven aan niet of nauwelijks iets aan gewicht kwijt te zijn. 7 Cliënten gaven na de eerste sessie al aan dat zij zich nu bewuster zijn van hun eetgedrag en/of dat zij op een andere wijze hun voedsel koken. Bij 3 cliënten was dat er niet omdat zij al een bewust eetpatroon hebben en derhalve hun levenlang al letten op wat zij eten. Bij 1 van deze 3 cliënten weet ik zeker dat we niet tot de kern zijn gekomen, met deze cliënt zou wellicht nog een sessie (of 2) gedaan kunnen worden. Deze cliënt gaf ook aan dat zij geen enkele gewichtsafname had geconstateerd. Zij torst al haar hele leven overgewicht met zich mee. Daar zit ‘oud en vastgeroest vet’. De cliënt moet ook willen en durven loslaten bij de therapeut en bij zichzelf. (Ik vermoed dat zij ofwel een onderliggend daderleven heeft ofwel dat het probleem zit in haar kinderjaren en wat zij (nog) niet loslaat. Pas aan het einde van haar derde sessie geeft zij nl. echt aan dat er in haar jeugd sprake was van sadisme en wreed, onvoorspelbaar gedrag van een ander.) Een andere cliënt gaf na een aantal maanden aan dat haar gewicht nu is gestabiliseerd. Zij komt niet meer aan. Overigens ook middels een andere soort therapie werkt zij aan haar gezondheid en overgewicht. Verschil tussen cliënten die wel en geen gewicht verloren 6 Cliënten waren nog nooit in aanraking geweest met de RRT. Bij 3 van hen die voor de eerste maal in hun leven een sessie ondergingen en in het huidige leven bleven, is daadwerkelijk gewichtsverlies te constateren. Eén cliënt was de eerste keer en na in een vorig leven te zijn geweest, al een aantal kilo’s kwijt. De andere 2 gaven aan geen resultaten te bemerken. Het lijkt er een beetje op dat bij de meerderheid van de cliënten die voor de eerste maal een sessie ondergingen en teruggingen naar eerdere gebeurtenissen in dit leven, er meer resultaten te boeken zijn. Andere resultaten dan gewichtsvermindering Alle cliënten gaven aan zich na de sessies beter te voelen, ondanks dat het voor sommigen in het begin (de eerste sessie en dan ook nog in dit leven) hard werken en zwaar was. Zonder uitzondering voelden zij zich allen na de sessies lichter en zijn ze blij dat ze de stap hebben genomen om te ontdekken waar hun (eet)probleem zit. De cliënten die meerdere sessies hebben gehad gaven allen aan dat het op alle fronten een stuk beter met ze ging, bij één cliënt is voorlopig een op handen zijnde echtscheiding afgewend doordat zij nu

38

meer zicht op haar eigen handelen heeft. Ook wanneer er bij andere cliënten geen kilo af was gegaan, voelde zij zich toch beter. Zelfbeeld Het zelfbeeld van de cliënten was er niet best aan toe. Elke cliënt heeft zijn/haar lichaam op onderdelen of geheel beoordeeld als negatief. Ik hoop van harte dat zij, nu zij zich bewuster zijn van de onderliggende oorzaken, hun zelfbeeld naar positief kunnen omdraaien. Het helpt wellicht dat zij nu dichter bij hun lichaam staan, nu zij zich bewuster zijn. Rol van de ouders Bij de helft van de cliënten speelt de relatie met één van de ouders een grote rol. Opvallend is dat de vrouwelijke cliënten een problematische relatie met hun moeder hadden en de enige mannelijke cliënt die had met zijn vader. Niet gehoord en niet gezien of wel genegeerd worden zijn redenen voor de cliënt geweest om dikker te worden om zo wel de aandacht te trekken van de ouders. Maar ook dominante en zeer beschermende moeders die hun kinderen niet op hun eigen manier volwassen wilde laten worden spelen een grote rol. Niet alleen bovengenoemde redenen leidden tot overgewicht. Nog niet genoemd is waarschijnlijk de meest belangrijkste nl. het ontberen van ouderliefde in de kinderjaren. Het is m.i. nog altijd zo dat wanneer een kind in de basis in een liefdevol gezin en een warm nest opgroeit deze tot een stabiele volwassen persoonlijkheid kan uitgroeien. Wat overigens niet wil zeggen dat deze of gene geen overgewicht kan kweken, maar heftige ontberingen in de jeugd en de daaruit voortvloeiende trauma’s zullen daarvan in ieder geval dan niet de oorzaak zijn. Kan RRT dus helpen bij obesitas? Ja, mijns inziens een volmondig JA. Het gezamenlijke sleutelwoord over de uitkomst van de sessies is bewustwording van het eetgedrag. Waarom zit je jezelf vol te stouwen met eten! Inzicht hebben in het probleem, accepteren dat het er is en daarna het probleem oplossen. Het helingsproces kan beginnen! Behalve het nu krijgen van inzichten kunnen er natuurlijk ook nog andere factoren meespelen, specifiek vanuit een vorig leven. In de sessies kwamen heel veel (pseudo-) obsessoren/aanhechtingen van verschillende aard aan de oppervlakte. Driemaal is er een vloek uitgesproken door een obsessor/aanhechting. Omdat ik van mening ben RRT kan helpen bij obesitas zou het best kunnen dat de tegenhanger: anorexia/boulimia uit eenzelfde emotionele bron put. Waarom de één zich dan verliest in de obesitas en de andere in anorexia is en blijft nog even een zeer interessante vraag. Aanbevelingen Verder kunnen we met deze therapie emotionele- en fysieke ladingen wegnemen, (pseudo) -obessoren verwijderen, postulaten en vervloekingen ontkrachten. En moeten we vooral zorgen dat kinderen voor hun puberteit niet teveel vetcellen kweken en hen vooral een veilige en warme basis bieden zodat zij tot gezonde en stabiele volwassen kunnen uitgroeien.

39

12. Dessert koffie met pralines en de respons van de cliënten

Na alle sessie heb ik de cliënten gevraagd een vragenlijstje in te vullen en Helaas heeft niet iedereen daar gehoor aan gegeven. Onderstaand een weergave van de binnengekomen antwoorden.

Uitwerking evaluatieformulier 1. Heb je het gevoel dat je bij de kern van de oorsprong van je overgewicht bent gekomen? Ja, na de derde sessie Ja, ik ben me veel bewuster geworden ook van mijn eetgedrag, ik weet dat ik m´n emoties wegeet met name het alleen zijn. Ja, ik weet nu zelf ook wel dat het vanuit m´n jeugd komt. Ja

2. Heb je een inzicht gekregen in het hoe en waarom van je overgewicht. Ja, na de derde sessie Ja, bewustwording is het sleutelwoord Ja, ben nu bewuster geworden Ja

3. Hoe sta je nu tegenover je lichaam? Dat is aan het wijzigen, ik ben zowel door de regressie en de deelinzichten die ik heb verkregen als de rebalancingmassages steeds meer vriendjes met mijn li chaam aan het worden. Ik ben nog niet tevreden maar ben wel de goede weg ingeslagen. Goed, mijn lichaam doet alles ondanks het overgewicht en als ik sec daarvan niet zo´n last had, zou ik het zo houden. Goed, ik ben aan het leren om van mezelf te houden en niet alles binnen te houden en op te slaan.

4. Denk je dat je je overgewicht zult kwijtraken? Ja, maar het proces zal niet zo snel gaan als ik hoopte Ja, Oh ja, ik weet heel zeker dat ik het kwijt ga raken. Ja dat denk ik wel.

40

5. Voel je een verschil van voor en na de sessies? Ja er is letterlijk en figuurlijk een last van mij afgevallen, weer iets van gewichtsverlies geconstateerd, zonder iets voor gedaan te hebben. Ja, bewustwording in mijn eetgedrag Ja bewustwording van het eten. Nu neem ik een broodje en ga er voor zitten en er van genieten, voorheen nam ik 4 broodjes en die gingen hap slik weg. Ja ben bewuster geworden

6. Zo ja, wat is dat dan? Er waren bij mij issues die blijkbaar “zwaarder wogen” dan mijn gewicht, en een aantal daarvan zijn absoluut aan bod gekomen. Het issue “slapen” is door de regressie duidelijk aan het veranderen, en daarmee ook mijn eetpatroon. Ik had in de loop van de jaren een slaappatroon aangeleerd van in de nacht deels niet slapen, en tijdens dat “niet-slapen” werd er gesnoept. Doorslapen is steeds meer een optie geworden, het is een keuze aan het worden, waarmee mijn belangrijkste “snoepmoment” op de dag wegvalt. En dit moet op de een of andere wijze een effect gaan hebben op mijn postuur en gewicht. Ook andere onderdelen van mijn gedrag& keuzes daarin en vaardigheden zijn in een nieuw daglicht komen te staan. Een “zware energie” die ik al eerder had ontdekt is opnieuw gevonden, en naar mijn gevoel opgelost. Dit wil ik specifiek benadrukken. Toen ik deze energie voor het eerst “zag”, kwam bij mij de gedachte op dat dit de vele kankergevallen in mijn moeders deels van mijn genen had veroorzaakt. Nu wil ik niet zeggen dat dit nu “verdwenen “is, en dus de kanker uit de familie is, maar het voelt heel goed dat deze energie weg is.

7. Hoe ziet je eetgedrag er nu uit. Geen grote wijzigingen overdag, maar overdag was mijn eetpatroon een patroon van eerder te weinig dan teveel. Zitten geen grote wijzigingen in. Wel bewuster Ongeveer hetzelfde maar door bewustwording ben ik toch al weer iets aan kilo´s kwijt.

8. Hoe voelt het als je nu merkt dat je jezelf zit te verdoven/troosten/etc. Ga je er dan mee door of stop je? Als het in de nacht gebeurd is het een vast patroon en nog niet echt beïnvloedbaar, alhoewel?????? ook hier wel meer ruimte ontstaat, maar door het doorslapen is het er steeds minder en als ik dan

wakker wordt is het veel minder dwingend.

Tsja moeilijk…….. het is toch weer de bewustwording die me dan ook eerder laat stoppen

41

Soms stop ik, en soms ga ik door, ligt helemaal aan hoe ik me voel, 2 stappen vooruit en 1 achteruit. Ja ik stop dan met eten.

9.

Heb je meer inzicht gekregen in je eetgedrag? Dat was al aan de hand, het is erdoor aangescherpt. Ik word me steeds bewuster van wat ik eet. Ja. 3x

10. Is je zelfbeeld veranderd na de sessies? Ja, ik heb meer inzicht in mezelf gekregen, kan mezelf (nog?) meer relatieveren omdat ik weet dat ik nog in een cirkel zit. In diezelfde cirkel zit ook het issue met mijn vader en mijn postuur/gewicht. In de laatste sessie hebben we daaraan gewerkt. Dat is heel erg opgevijzeld. Mede omdat ik een combinatie heb gehad van jouw sessie en nog een consult bij een natuurgenezer heb gehad. Ik vind mezelf nu een stuk meer waard. Zeer zeker, ik ben nu veel meer in het hier en nu. Ja, ik ben goed zoals ik ben, het gaat niet om het uiterlijk het gaat om het innerlijk.

11. Hoe voel je je nu met betrekking tot je eigen lichaam? Momenteel “eist” mijn fysiek de aandacht, dat was al duidelijk geworden en is een reden geweest om met regressie en rebalancing te beginnen. Ik merk dat op dit moment het fysiek “meer tevreden is geworden”, maar nog niet voldaan is en nog meer aandacht en verzorging wil. Het wil slanker worden, maar niet echt belast worden zoals “vroeger”, het wil erkenning en zachtheid en goede verzorging. De vraag is hoe ik dat kan gaan doen en of ik dit durf te vragen aan mijn vrienden. Echt goed. Goed, mag zo blijven als ik er geen last van had!! Stuk beter.

Opmerkingen: Ik ben dankbaar dat ik met deze techniek in aanraking ben gekomen en ik vind hem krachtig en veel inzicht gevend. Dank je wel daarvoor. Het heeft me veel opgeleverd. Vond met name de eerste sessie heel ingrijpend. Ik voelde ook weerstand als ik ergens antwoord op moest geven, door de pijn heen moest en ik dat niet wilde. Omdat jij zo bleef doorvragen en vast hield heb je me er doorheen gesleept en me weer op de rails geholpen. Mooie therapie en dank je wel. Ik kan nu zeggen dat het goed gaat met mij. Of dat alleen door deze therapie is gekomen weet ik niet omdat ik ook met andere dingen bezig ben. We zijn heel diep gegaan maar nu weet ik dat ik zit te eten om te verdoven.

42

Bronnen: Daansen, P.: Leven met obesitas Artikelen op het Internet

Scriptie: Loes Aalbers Tasso opleidingen Mei 2012

43

Powerpoint presentatie

0

0

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11