HET DAGBOEK VAN DE OMWENTELING VAN DE DRIE ROZEN

HET DAGBOEK VAN DE OMWENTELING VAN DE DRIE ROZEN De verbouwingen Sinds geruime tijd woont onze kring in de Kerkstraat 45. Zeer velen zullen zich die memorabele inhuldigingsdag nog herinneren. We schreven toen zondag 19 november 1972. Hetgeen daaraan voorafging kan men moeilijk onder woorden brengen. Als ik die periode aan de toen daadwerkelijke helpers oprakel, dan hoor je nog de zuchten en het gesakker van weleer. Het huisje van de Kerkstraat 45 was totaal onderkomen. De ziekten van dergelijke oude huisjes zijn gekend : vocht, lekken, alom oneffenheden. Men zei toen in één woord dat het een nachtmerrie was. Wees nu oprecht en stuur samen met mij nog eens een drievoudig hip-hip-hoera aan de wroeters van het eerste uur, voor hun eerste bereikte resultaat. Maar de tijd blijft niet stilstaan. Ledentoename, aanwinst van heemkundige voorwerpen noopten het bestuur naar nog verdere uitbreiding. En dan komt die 26° februari 1974. Men schreef toen in ons tijdschrift van april 1974 en ik citeer : " Een dag die met gouden letters in de annalen van onze heemkring zal ingeschreven blijven en die van uitzonderlijk belang is voor de verdere werking van onze heemkring. " Het was toen inderdaad het erfpachtgeven van de drie naast elkaar liggende huisjes in de Kerkstraat door de Heer Baron Philippe Gillès de Pélichy. Maar voor wat hoort wat. En als een pasgetrouwd koppeltje maakten ook "De Drie Rozen" plannen. Zij moesten iets bewijzen tegenover hun weldoener. Nu zijn we zo ver : 21 september 1974. De totale omwenteling kan beginnen. 21 september 1974 Onder een goedige hemel, sterk neigend naar onweer, zijn de dappersten van onze Wezelse heemkring gestart. In de prachtige achtertuin (sic) was al snel een kampvuur ontstoken van al de niet bruikbare rommel. Het eerste slachtoffer was een vogelkot, waarvan de nog bruikbare planken werden ontnageld en geconserveerd voor ons nageslacht. Plots een kreet. Dan een gil. En twee vlijtige dames sprongen als volleerde hoogspringers in de ontkerste kersenboom. Reden ? Vanonder het bijna ontmantelde vogelkot was er een huismus weggevlucht. Het kleine diertje was waarschijnlijk verstoord in zijn laat-zomerse slaap. Onder de noeste werkers was er een dappere krijger reeds slagvaardig met schop op het willoze dier toegesprongen en met een juist gerichte spadesteek spatte het beestje uiteen. Zo was dan de rust weergekeerd in onze lusthof (sic). De ontnagelaars, de baksteenzuiveraars, de papieraftrekkers, de duiveltjes-doet-al, iedereen keerde terug naar zijn werkstelling. Al de modernisatie die de voorgaande bewoner had gedaan werd afgebroken en met de regelmaat van een klok vloog alles naar buiten. De rekuperatie van de gebruikte materialen verliep goed, maar de werkhamer van de heer V. moest toch bezwijken. De wroeter had net het nieuwe tuig gekocht, maar het ijzeren geval moest toch onderdoen voor het sterke materiaal dat in de heemhuizen aanwezig was. Na een kopje koffie was er weer moed opgedaan om het oorspronkelijke van onze huisjes verder te ontdekken. We zijn echter aan het prille begin en wat staat er de medewerkers nog allemaal te wachten? Ongeduldig wachten we de volgende zaterdag af. 28 september 1974 Nadat er de laatste week heel wat "camouflage" van de drie huisjes verdween, was het nu de beurt aan de mannen van stiel. De aangesproken aannemer was een bonkige kerel die, als men hem niet tegen hield al de muren van ons heem zou omver geduwd hebben. Maar zover is het niet gekomen, op enkele muren na natuurlijk. De vakman heeft de nodige balken gestoken om de oude huizen te verstevigen en ze te behoeden voor latere instortingen, alzo zullen onze achter-achterkleinkinderen nog kunnen genieten van de stille kracht én rust die van de huizen van onze voorouders uitstraalden. Na het vakwerk was het de beurt aan de andere noeste werkers die de gemaakte gaten afwerkten. Later zou daar een deur of een venster bijgeplaatst worden. De neergeplofte muren werden niet veroordeeld om op de "brikaljonhoop" te verdwijnen, maar de stenen werden één voor één gezuiverd en zo maakten de heemkringleden een flinke hoop bakstenen ( 3 Fr per steen ) Vrouwenhanden keerden en borstelden zelf zodanig dat het stof in je oren, in je haar en in je kleren

verdween. En zo zijn we dan een stap dichter naar de uiteindelijke bevalling van de drieling die plaats zal grijpen in april 1975. De werkers zien in alle geval al een gat komen (letterlijk en figuurlijk) 5 oktober 1974 Dit is dan het derde weekeinde dat er gewerkt wordt en gewroet. Er is zelfs al een slachtoffer gevallen. Eén onzer noeste werksters haar rug is niet bestand geweest tegen de zware lasten die een kruiwagen wel dragen kan. Wanneer de desbetreffende dit zal lezen dan zal ze toch nog ettelijke zaterdagen geholpen hebben, zij het dan met wat lichtere arbeid. Spijts dit voorvalletje was er toch een ruime belangstelling, buiten de doorzetters (zij die reeds voor de derde maal kwamen) waren er tal van nieuwelingen te bespeuren. Er werd nog maar steeds gebroken, muren sneuvelden, vensters werden deuren en dies meer. De afbraakzucht is zelfs zover gevorderd dat ons aller woensdagavondhuisje onder de mokerhamer enkele veranderingen zal voelen. Er werd reeds een steunbalk gemetseld waarin onze inrijpoort zal komen juist daar we allen zo lang, rustig en alleen tussen 4 muurtjes kalm en voldaan konden verteren. Men moet eerlijk zeggen dat al die verbouwingswerken wel een verruimende aanblik geven, alles wordt zo groot en zo ruim. Plots weerklonken musicale klanken in de Kerkstraat en al onze leden trokken de straat op om de feestvierende turnkring te zien voorbijtrekkend. Na dit kort intermezzo ging men verder aan de slag. En maar stenen zuiveren, het zoveelste duizendtal, ze zullen eerlang op een andere plaats terug in de huizen worden ingemetseld. Andere leden waren in de voorhofjes druk bezig om dat prachtige visvijvertje te vernietigen. Dat ging echter niet zo maar, want de eigenaar had degelijke beton gegoten. Maar waar een wil is is een weg. En zo werd dan reeds de weg geëffend voor de gaswerklieden die een van de dagen de gasleidingen en gasmeter komen plaatsen. Het binnenwerk zal weldra aanvangen net als de winter, dus zal er wel een beetje warmte nodig zijn, het andere beetje zullen we wel bijwerken met ons werk en ons zweet. O ja er zijn voor het ogenblik 2 duimklopgenoten in onze heemkring, wie gaat hen nog vervoegen ? 13 oktober 1974 Heden moesten de heemkring-wroeters het stellen zonder de aannemer. Dus zou het vandaag een opkuis-dag zijn. Maar er werden toch weerom fantastische vorderingen gemaakt. De bezettingen van de muren werden afgekapt. En centimeter per centimeter komen die mooie rode bakstenen weerom tot hun volste recht. Aan de mooiste open haard die de heemkring nu rijk is, werd door de heren L. en E. een "archeologische" vondst gedaan. Beide heren zagen een eigenaardige constructie van metselwerk en alzo werd aan de open haard een oude bakoven en kleine heiligennis ontdekt. Laten we hopen dat er nog dergelijke vondsten zullen gedaan worden, wie weet misschien nog oude kisten met munten ofwel een heksenboek. Maar ja, dat zullen we wel blijven hopen. De hoop op iets eigenaardig laat ons wel onversaagd verder werken. Ons klein museum moest worden ontruimd, met vrouwelijke zachtheid werd er een verhuis gedaan van kleine en grote heemkundige voorwerpen. Daarna werden weerom muren uitgeduwd, uitgeklopt en uitgeslagen. En de heren V.W.S. en collega’s konden amper het tempo bijhouden met het oppoetsen der stenen. Ja lieve lezer er is nog een heel lange weg af te leggen, maar de weg achter ons wordt iedere week een eindje langer. 19 oktober 1974 En weer is een week verlopen - Daar staan ze dan, die v1ijtige leden. De drie huisjes worden verder afgebroken!!! Vandaag werd er weerom een ontdekking gedaan en tevens een besparing van verschillende duizenden. Onder de "chape" van de twee bijeengekomen huizen werd er namelijk een degelijke heemkundige rode tegelvloer ontdekt, een beetje hobbelig maar dan toch heemkundig. Dus geen kosten van vloerbedekking. Het omverduwen van muren en het kappen van gaten begint zo stilaan ten einde te lopen. De aangesproken aannemer is zelfs hier en daar wat beginnen metselen om latere venster- en deurstijlen netjes in te kunnen plaatsen. Het aantal leden dat 's middags van de lekkere soep van een van de vrouwelijke kringleden lepelde was dit maal zo talrijk niet als andere weken. Sommigen waren belet door hun werk anderen door de alom heersende griep, maar ik denk toch dat de meesten vergeten waren dat het zaterdag was en dus een zesde werkdag, zij het onbetaald en voor het goede doel. Lieve lezers, als U ooit een uurtje of meer kunt spenderen op een zaterdag, doe het dan, iedere hulpkracht is welkom. Dan zult U ook fier kunnen zijn op uw persoontje bij het zien van het resultaat bij

de opening van ons vernieuwde heem. 26 oktober 1974 Heden moesten we het stellen zonder onze generale opperbevelhebber of onze voorzitter. Hij was immers belet door zaken. Niettemin word er een andere werkleider voorzien, met name de heer P. Vandaag heeft de aannemer toch de kans gezien om tussen twee regenbuien in het dak van het achterhuisje van nieuwe panlatten te voorzien en de stuk zijnde pannen te vernieuwen. In de heemhuizen was het nog steeds papier krabben en bezetting afsteken geblazen. Weerom werd er een originele ontdekking gedaan. Onder de pannen werd een "spionnetje" ontdekt. Dit is de naam die men gaf aan dat ronde gat in een buitenmuur. Het sensationele gaat zo stilaan naar het verleden behoren, want nu worden er opkuiswerken verricht van allerlei aard. De berg van gezuiverde stenen word maar groter en groter. De echte steenzuiveraars zullen weldra al die stenen zien verdwijnen in de destijds gemaakte openingen. O wat zal elk medewerker later fier kunnen zijn. 9 november 1974 Van onze voorzitter-ploegbaas hadden we het week-einde van 1 november allemaal vrijaf gekregen, zodanig dat we ons terdege konden voorbereiden en uitrusten voor de zaterdag daarop. De man had het goed uitgeknobbeld, hij had goed droog weer besteld, men kon dus het dakgebinte herstellen. Prima werk voor echt uitgeruste mensen. Maar ja in de sterren stond het anders geschreven, want zonder vakman-aannemer (belet door andere bezigheden) kon niet aan zulk groots werk begonnen worden. Maar een ploegbaas zou geen ploegbaas zijn moest hij niet voor ander werk kunnen zorgen. En ja hoor, iedere aanwezige werd een wel bepaald taakje opgelegd. De tijd van grof geweld en afbraakzucht begint zo stilaan tot het verleden te behoren. Het zuiver maken van bakstenen kunnen we ook al gaan vergeten. Nu werd iedereen gemobiliseerd om de balken van het plafond te ontdoen van alle papier en vuiligheid. Velen zullen 's avonds tegen wil en dank ook hun plafond bekeken hebben, dank zij die stijve nek, die het hoofd maar niet naar de kamer-beeldbuis kreeg. Enkele andere leden hebben schijnbaar een goede snelcursus metselen gevolgd want er werden reeds twee "ex"-deuren dicht gemaakt. Alzo werd er reeds een ruimte geschapen waar de heer L. kon beginnen aan de afwerking van deze tentoonstellingsplaats. Zo lieve lezers dat zal het weerom zijn, wilt U al deze zaken zien en beleven kom op een zaterdag eens een kijkje nemen. 16 november 1974 Onder een druilerige regen zijn de noeste kringleden aan hun zoveelste wroet-zaterdag begonnen. Na heel wat moeite en geblaas had men dan toch het vuur in de tuin kunnen aanleggen om nog maar eens vuurke-stook te kunnen spelen. Er waren inderdaad weerom heelwat verrotte planken en balken te verbranden. De Heer Dew. had door het opbreken van de vloer van een opkamertje een echt onvervalst zwembassin geschapen. Maar daar een plonsbad niet heemkundig is zal men volgende week dat kamertje terug bevloeren. De tijd van papierkrabben met een mesje is nu ook voorbij, men had ergens een moderne stoommachine kunnen opvissen. Als ik het werkterrein betrad waande ik mij in een echt Fins saunabad. Het opzienbarendste werk was toch wel het metsen van muren aan de achterzijde van de huizen. De stenen waaraan onze steenzuiveraars weken aan gezwoegd hebben werden grotendeels opgebruikt door de aannemer, en dit in een tijdspanne van enkele uren. Onze krotten van weken geleden worden stilaan terug een gesloten ruimte, met een mooi gerestaureerde vorm. 23 november 1974. Vandaag is er niet zoveel gebeurd. Het zware werk der eerste weken is met zoveel enthousiasme uitgevoerd dat er nu nog slechts kleine "prutswerkjes" overblijven. Niettemin zijn deze afwerkkarweitjes heelwat tijdrovender dan al het voorgaande. Zo het ik Mevrouw B. menige uurtjes zien werken met een bijtmiddel om de talloze lagen verf van de steunpilaren van de schoorsteenmantel te zien krijgen. De heren E. en K. hanteerden als echte vaklui hun krabbertje om het zoveelste vierkante centimeter plafond van alle papier en verf te ontdoen. 30 november 1974 Ondanks het tijdrovende kleine frutselwerk heeft onze achtbare Voorzitter zijn werklui opgetrommeld om nog materiaal te gaan recupereren op een oud boerenerf in de Moerstraat. Men is er alzo in geslaagd om de nodige tegels en planken bijeen te brengen om de bevloering te kunnen afwerken.

7 december 1974 Er is weerom hard gewerkt aan allerlei werkjes : timmeren, plafondzuiveren, eten, drinken, afkrabben, tegels zuiveren, metsen en dies meer. O ja de "bevrijders" zijn in onze heemhuizen geweest. De heer V. maakte een woordspeling met "bezetters" en "bevrijders". 14 december 1974. Kort verslag : ze hebben weerom gezwoegd aan allerlei werkjes. Welke ? Als U het voorgaande vers1ag leest dan bent U lieve lezer weerom up-to-date. Ik mag ook immers niet in herhaling vallen. Papier is immers schaars vertelt men mij. 21 december 1974. De werken in de drie huizen hebben op bet ogenblik dermate een omvang gekregen dat letterlijk alles is opgebroken, afgebroken of gewoonweg vernietigd is. De plafondafkrabbers zijn nog steeds bezig alsook de tegelzuiveraars. De bezetting valt nog immer met stukken van de muur. Er is nog werk voor weken. Tijdens de middagpauze hield de Heer Voorzitter een rondvraag betreffende twee zaken, 1° wordt het plafond nog verder afgekrabd en 2° welk soort verlichting zal men in de huizen gaan gebruiken. Er was nogal wat over en weer gepraat om tot een eenvormig besluit te komen. Wat het plafond betreft is overeengekomen dat deze nog eenmaal zal afgekrabd worden en nadien gesapt. De Heer E. was van mening dat de oorspronkelijkheid van de zoldering zoveel mogelijk moest bewaard worden. Anderen daarentegen vonden het nodig dat de nieuwe planken een bijna dezelfde kleur zouden krijgen als de anderen. De ene groep deed wat water bij de wijn en omgekeerd, alzo dit compromis. Het tweede probleem werd niet op een twee hupsakéé opgelost. Er waren voorstanders van een verlichting in de vorm van een houten balk; anderen vonden een luster van tin ook niet mis en weer anderen dachten dat ijzer ook niet misstond. Het besluit dat lang op zich liet wachten is dan toch gevormd door logika en doorslaande argumenten zoals : men mag er geen balkencomplex van krijgen en het ijzer is de oorspronkelijkheid zelf. 28 december 1974. Vlak voor de eindejaarsfeesten is er nog heel wat werk verzet. De schrijnwerkers L. en G. zorgden voor de verdere bekleding van diverse ruimten door het aanbrengen van houten panelen. De Heer B. en zoon (nieuwe firma) lieten overal de witte electriciteitsdraad lopen. De Heren P. en B. waren de tegels aan het opbreken. Nadien waande men zich op de zavel van een circusarena. Zo tot volgend jaar. Heeft U zich ook goede voornemens gemaakt ? Ja !! Kom dan ook eens helpen in de Kerkstraat. ----4 januari 1975. De goede voornemens zijn bewaarheid geworden. Vele nieuwe gezichten waren komen opdagen, daarenboven de oude getrouwen, alles te samen een respectabel aantal. Het was immers ook nodig. 0nze aannemer, had weer een weekeind vrij om met zijn technische kennis hulp te bieden aan een nieuw groots werk. Reeds in de vroege morgen onder een zacht winterzonnetje was men aan de slag gegaan om de pannen van het dak naar beneden te laten komen langs een geïmproviseerde afrijs. Met de werklust eigen aan de heemleden was het dak op een, twee, drie halverwege blootgelegd. De zware steunbalken werden gecontroleerd op hun degelijkheid en soms moest men een bijkomende steun aanbrengen. Ondertussen waren er anderen bezig om de pannen van hun cement en vuil te ontdoen. De volgende fase was het aanbrengen van de plastiek, daarna kwamen er nieuwe panlatten op en de bedekking van de huizen kon weerom beginnen. Rond de middag was men dan ook bezig aan de tweede helft van het achterste dak. Alles was goed georganiseerd, men had er een ware levende ketting gemaakt. Enkele leden op het dak, dan stonden er twee op de ladder en dan die groep die liever op de grond bleef. De pan ging van hand tot hand en belandde alzo bij de man op de nok. Deze keurde nogmaals het ding dat soms de lucht invloog omdat het een barst vertoonde. Daarna aansmeren met cement en klaar was kees. De volgende pan.... Lieve lezer, ge kunt me geloven of niet, maar al de leden die hieraan hebben meegewerkt waren doodmoe en dat vlak na de fuiven van het eindejaar. De laatste pan werd immers door de aannemer bij maanlicht gelegd rond half zeven. Volgende week zal men aan het voorste gedeelte van het dak beginnen als Armand Pien natuurlijk niet vergeet om droog weer te bestellen.

11 januari 1975 Vandaag was er weerom heel wat werk op de plank. De aannemer was gekomen om de voorzijde van het dak te herstellen. Men hield er hetzelfde systeem op na als de vorige week. Maar zo goed als de steunbalken langs achter waren, zo s1echt waren ze langs de voorzijde. Hetgeen normaal is want de voorkant heeft al de regen en de wind van al die jaren moeten opvangen. Heemkringleden zouden geen echte heemkringleden zijn moesten ze zich hierdoor laten afschrikken. Bijna iedere steunbalk moest hersteld of vernieuwd worden. Daarbij komt al het meten en passen en zagen er nog bij. Mevrouw 0. was ijverig bezig op de bovenverdieping toen er plots een zaag naar beneden kwam duikelen. Enkele schrammen en een gescheurde broek waren het resultaat van dit ongelukje. Het had erger kunnen wezen. Een vrouwelijk lid had weerom een lekker hapje klaar gemaakt. De hongerige zielen verorberden alles, hoe zou je zelf zijn, wetende dat alles slechts aan kostprijs moest betaald worden. Al die dames hebben heelwat bijgedragen aan de werken van de heemhuizen. De liefde van de man gaat immers door de maag... Tegen de avond aan hadden de leden het dak weerom toegelegd. Een van de volgende weken moet er nog bij gecementeerd worden en het leggen van de nokpannen zal dan de kroon op dit werk zijn. 18 januari 1975 Nadat de laatste weken het dakgebinte vernieuwd werd, was het nu kuisdag. De voorhofjes werden ontdaan van allerlei rommel. Alle goede en slechte pannen die er nog lagen werden op vele kruiwagens naar onze gekende lusttuin getransporteerd. Verder werden ook alle steengruis, plaveien en struiken verwijderd. Binnenkort zullen daar echte "kinderkoppen" gelegd worden met daar tussenin 5 mooie boompjes. Onderwijl waren enkele naarstige schrijnwerkers bezig om de bevloering van onze bovenverdieping verder af te werken. Anderen hebben zelfs een geïmproviseerd afdak gemaakt. Wat ze daarmee zullen aanvangen zal je in het verdere verslag kunnen lezen. 25 januari 1975 In een minimum van tijd werd alles wat niet direct binnenshuis nodig was naar het afdak gesleurd. Het ging van zware balken tot panlatten en grote deuren. Hulde aan de doorzetters van krabbers (niet het pejoratieve maar wel diegenen die balken weerom origineel maken). Hulde ook aan de cementafkappers, die al geruime tijd overschakelden van baksteen op tegel, waar men monnikengeduld voor moet hebben. Er werd een begin gemaakt met onze toog. De stenen zwommen wel een beetje in de cement, maar kan je anders verwachten met zoveel nattigheid, die op onze hoofden almaar door neerpletst. Het balkenkadrement van de veranda werd ook afgebroken. Het nieuwe komt een van de volgende weken. Onder het dak lag er nu al een heel groot gedeelte blokplaat op de vloer genageld, daarop komt dan later een mooie vloerbedekking. De Heer L. had tijdens deze werken wel eventjes geluk als hij een zware plank tussen wang en bril kreeg. Even schrikken en het leed was geleden. Wat de vloer betreft, die is nog altijd een grote zandbak, maar wel netjes opgekuist, en wachten op de vloerder. Daar schijnbaar niemand goede bindingen heeft met de weermakers of met onze nationale Pien wachten we op zonnigere zaterdagen om het dak aan te smeren met cement. 1 februari 1975 Nadat er de laatste weken opruiming gehouden was begon men vandaag met iets opbouwender. De muren zouden bezet worden. 0nze Voorzitter had een man van stiel gevonden, die werklust en humor aan elkaar koppelde. De bezetter had vijf gasten om mee te helpen. Die vijf helpers waren kringleden, die naar ik meen nog nooit een muur bezet hadden, daarom had de vakman gevraagd om de muren met een eerste laag cement te bestrijken, zodanig dat hij het netjes kon afwerken. Achter hem aan was het de beurt aan de Heer P. die als taak had om de nog natte muren met een borstel te bewerken, om alzo een grovere indruk te verkrijgen. De Heren L. en G. waren de koepel aan het leggen van bet secretariaat van de Heer V. In de namiddag kwam dan loodgieter O. om het dak met een laag roofing dicht te lassen. De Heer E. en zijn talrijke medehelpers (meestal dames) hebben het afkrabben nog steeds niet verleerd. Maar wat onze steenkappers betreft, die hebben een eerste partij tegels proper gekregen. Zo kan de vloerder eerstdaags aan de slag gaan. Lieve lezer, de huizen krijgen stilaan een mooier uitzicht. We zijn immers ongeveer halverwege van

onze werken. 8 februari 1975. Vandaag werd er een plastieken afdak gelegd, daaronder werd er een plaats gecreëerd om onze keuken uit te kunnen breiden bij latere festiviteiten. De laatste meters beton werden ook weggekapt. Mevrouw C. die sloeg met de kracht van onze alom gekende catcher Bert Mychel, de vloer aan gruizelementen. Het echtpaar S. bezat nog de kracht van de jeugd om hierbij te helpen. De knapen M. en F. deden de brikaljonhoop maar groter worden door de bewuste vloer in stukjes naar onze lusthof te transporteren. De Heren W. en E. waren de rijkunst aan het beoefenen door de vloeren van heem B en C te ontdoen van alle oneffenheden. De vloerder kan aan de slag gaan. 15 februari 1975. In de loop van de week tussen 8/2 en 15/2 heeft de vloerder heel ons heem B en C getegeld, het is een streling voor het oog. De zaterdag hebben de kringleden dan toch ook nog werk gevonden. De zoveelste betonnen vloer werd er met man en macht uitgeslagen in de garage, daar werd eveneens nog een balk gestoken. Het opkamertje van heem C is volledig opgekuist en kan alzo ingericht worden voor de vroede vaderen van onze kring, in Engeland zou men zoiets een rooksalon noemen. Buiten deze twee opvallende werkjes werden er talrijke kleine maar toch geen onbelangrijke karweitjes opgeknapt. 22 februari en 1 maart 1975. De bovenverdiepingen zijn nu voorzien van houten platen, die nodig waren ter versteviging van de planken vloer. 0p sommige plaatsen was de "planché" hoognodig aan restauratie toe. Kortelings zal er geschilderd worden en zullen er isolatieplaten tussen de balken gestoken worden. Daarop volgt dan de vloerbekleding en de tentoonstelling. 0p de benedenverdieping is men begonnen met het wasbeitsen van de houten plafonds. De muren hebben ook reeds hun eerste laagje verf gekregen. De vloeren zijn gevoegd en het zijn enkel de open gaten die alles nog moeten afsluiten. De deurstijlen en de deuren zijn in de maak bij de schrijnwerker. De muren van de bar en de keuken worden ook reeds met houten panelen bekleed. Zoals U kunt vaststellen zijn we stilaan aan het einde van de werken aan heem B en C. Onze alomgeliefde voorzitter is daarom op een slapeloze avond ons heem A komen teisteren. Wat hij gedaan heeft ? De bezetting van het plafond is er af geslagen. De balkenkrabbers zullen dus weer werk krijgen. 8 maart 1975. Weerom een goed zichtbaar werk dat in de loop van de week werd gepresteerd. De ex-voorhofjes zijn veranderd in een grote oppervlakte van 's-Gravenwezelse kinderkoppen. De deuren en stijlen zijn op hun plaats met een laag bruine verf. Verder werd er nog gewasbeitst en getimmerd. Maar het voornaamste feit was de inval in ons woensdagavondheem. Het enorme werk dat er enkele jaren geleden is gepresteerd zal totaal vernietigd worden. Zelfs de mooie houten bekleding van onze schouw, een werk van ons medelid, de Heer G. De heer E. heeft weerom zijn geliefde bezigheid gevonden, het ontnagelen van de balken en daarna het afkrabben ervan. Een van onze leden van het eerste uur is er voor het ogenblik niet meer bij. De heer P. heeft immers op doktersvoorschrift enkele weekeinden rust moeten nemen. En de anderen maar verder wroeten. Tot volgende week ! 15 maart 1975. Na wekenlang in blauwe kiel, hebben de meeste leden nu een witte kiel aangetrokken. Dat dan in het kader van de grote "schilderdag". Er zijn heel wat kilo's verf uitgesmeerd. De bovenverdieping is afgewerkt. Er werden vandaag muren en wanden wit gelatext. Er was weerom een nieuw lid aan de schildersploeg, Mevr.D.P. en haar kleinzoon hebben zich niet laten onderdoen. Iedereen stond naast iedereen op onze zolderverdieping, er was bijna zoveel volk als op de Zondagse vogelmarkt. In de namiddag was de bovenverdieping af, behalve dan de plinten. Iedereen verplaatste zijn werkterrein en nu werden er beneden latex-potten leeg gesmeerd. Hier een eerste laagje, daar al een tweede. Onze timmerploeg is ook nog steeds aanwezig. Er waren nog enkele unalitplaten te zetten. Onze vakman-loodgieter heeft gaten gekapt en leidingen gelegd om ons heem van water en gas te voorzien. De Heer G.E. is benoemd tot voorbereider van vele schilderswerken. In de loop van de komende week heeft hij zelfs beloofd om zijn weekdagen ook hieraan volledig te wijden. Zijn echtgenote is al even actief. Zij zal er voor zorgen dat de volledige bovenverdieping netjes gekuist

is om alzo de vloerbekleding te kunnen leggen. Joepi hoor ik onze conservator al roepen, eindelijk kan hij zijn schatten weer bijeen gaan zoeken en ons museum beginnen klaar maken. 22 maart 1975. Zo dit is het Chevron-weekeind. Velen zijn mee getogen om tijdens de wandeling, tijdens het eten, ofwel tijdens avondlijke (of is het nachtelijke) pint of borrel nog wat na te kaarten van het gepresteerde in de Kerkstraat. De achterblijvers werken echter voort. Zij waren het ook die constateerden dat de kaboutertjes al isomoplaten tussen de balken gewrongen hadden. Oud en nieuw staan nu netjes naast elkaar gecombineerd. Op de bovenverdieping zal er later nog een spot geplaatst worden om het dakgebinte nog beter tot zijn recht te laten komen. De schrijnwerker heeft ook voor de afwerking gezorgd van al het houtwerk, klemmende deuren, piepende vensters en vooral nieuwe sloten. Dit maakt dat ons kostbaar heem nadat het wekenlang een ideaal oord zou geweest zijn voor snuffelaars, nu weerom zal dicht gaan en afgesloten worden. Er resten nog enkele kleine werkjes hier en daar. En zo krijgt alles zijn definitieve glans. En ginder in de Ardennen maar wandelen, eten, drinken, dansen (een beetje slapen) en wandelen en weer eten. Nu gaat Uw kronijkschrijver er zijn pen bij neerleggen.... Hopelijk heeft U genoten van dit dagboek, anderen zullen er misschien bij zweten. Het volgende nummer zal ons vacantienummer zijn. Dus na de opening op 1 juni. Ik zal nu niet meer schrijven, maar ik zou het wel op prijs stellen dat ieder lid, in de loop van de volgende weken enkele uurtjes zou komen helpen. Dan kunt U allemaal mee genieten van de pracht en de praal die ons heem uitstraalt. Het zijn geen spectaculaire werken meer, maar wel van die kleine tijdrovende klusjes. En daar rate1t mijn schrijfmachine de laatste letters op het blad, U uitnodigend tot een van de volgende zaterdagen en alvast tot kijk op de opening op 1 juni 1975. Ik ga "travakken" om ons kind 10 jaar te kunnen laten worden. Jean - Pierre VANDEWINKEL.