Dagboek van ‘De ruilreporter’. 10-07-2009. Hallo ik ben Ruil de Reporter. Binnenkort trek ik het land in voor Stichting Marco met een bijzondere opdracht. Het enige dat ik meekrijg is de CD van de stichting. Mijn einddoel: Veel geld voor een heel goed en mooi doel.
12-07-2009. Vandaag moest ik al vroeg op pad voor Public Relations activiteiten. De lokale omroep in Stein/Beek gaat mij een tijdje volgen tijdens mijn actie dus er moesten enkele belangrijke punten besproken worden. Ik wist niet dat er zoveel kwam kijken bij het maken van tv, petje af voor die mannen en vrouwen. Ik mocht even zo’n camera op mijn schouder dragen. Ik loop er nog steeds scheef van. Wat zijn die dingen zwaar. Hopelijk vangt de landelijke pers ons ook op en kunnen we zo nog meer ruchtbaarheid geven aan mijn ludieke actie voor de stichting Marco. Tot snel, Ruil de Reporter.
22-07-2009. Langzaam maar zeker breekt de dag aan dat ik op weg ga voor mijn missie voor de stichting Marco. Graag wil ik vandaag wat meer vertellen over mijn bijzondere missie ten behoeve van de kinderen. Ik moet van een mug, in mijn geval de CD van de stichting, een olifant zien te maken, een ??. Dit (grote) voorwerp wordt uiteindelijk aangeboden op een veiling om zoveel als mogelijk geld op te halen. De opbrengst gaat voor 40% naar het Sophia kinderziekenhuis in Rotterdam, 40% gaat naar het LUMC in Leiden, afdeling kinderoncologie. De rest, 20%, gaat naar de stichting Marco. Vandaag werden we verrast door het Willem-Alexander kinderfonds. Ook het Willem-Alexander Kinderfonds (WAKF) zelf is helemaal thuis in het ziekenhuis. Door de nauwe banden met het Willem-Alexander Kinder- en Jeugdcentrum weet het WAKF precies wat er nodig is. Als donateur of sponsor kunt u er dan ook zeker van zijn dat uw bijdrage goed terechtkomt. Geld wat binnenkomt bij het WAKF is dringend nodig voor een breed scala aan activiteiten. Het WAKF veraangenaamt het verblijf voor kinderen en de ouders die voor langere tijd verblijven op de kinderafdeling van het LUMC, maar financiert met de giften ook onderzoek naar onder andere leukemie en bottumoren. Het WAKF ondersteund ook mijn missie en daar ben ik best trots op. Het geeft een extra motivatie om zoveel als mogelijk geld op te halen met mijn missie. Ziet u mij bij u in de buurt kom even bij me langs en kijk of u met mij kunt ruilen. U kunt mij herkennen aan de auto waar heel groot op staat De ruilreporter. Hopelijk kunnen we veel ruilen zodat we de kinderen weer eens kunnen zien lachen. Ruil de Reporter.
26-07-2009. Hedenochtend moest ik al vroeg uit de veren want ik had een drukke agenda deze zonnige dag. Om 6 uur was ik al onderweg om de plaatselijke braderie te bezoeken. Ik heb daar de stichting Marco geholpen met het inrichten van hun standje. Daarna ben ik snel weer in mijn ‘reporterauto’ gestapt om naar omroep Stein te gaan voor een interview op de radio. Ik werd deze ochtend ontvangen met koffie en een stukje echte Limburgse vlaai, en dat smaakte best als je al zo vroeg onderweg bent. Aanstaande dinsdag ga ik dan echt op pad voor mijn missie. Mijn eerste adres zal de oud burgemeester van Stein zijn, Dhr. E. Meyer. Ik moet eerlijk bekennen dat ik wel een beetje nerveus ben maar heb er veel zin in. Ik ga snel nog even mijn auto poetsen want die moet er wel piekfijn uitzien. Tot snel.
28-07-2009. Moe maar voldaan van mijn eerste ruildag kruip ik nog even snel achter mijn PC. Met in mijn kielzoog een camerateam van Omroep Stein ging op vanmiddag op pad naar mijn eerste adres. Een beetje zenuwachtig belde ik aan bij de oud burgemeester van Stein, dhr. Ed Meyer. Zijn warme onthaal nam gelukkig een stukje van mijn nervositeit weg. Ik had me goed bereid en begon netjes aan mijn verhaal over de stichting Marco en mijn reden van mijn bezoekje aan hem. Hij was erg onder indruk over de ludieke actie die ons bij hem bracht. De eerste zet was nu aan hem. Waartegen ruil ik nu de CD in? Opeens kreeg ik het benauwd want ik moest aan een gezegde van ons ma denken: ‘Van ruilen komt huilen’. Even sloeg de twijfel toe. Daar kwam de oud burgervader met een mooi boek aan. Gelukkig bedacht ik ineens waarvoor het uiteindelijk allemaal was, de kinderen in het ziekenhuis, dus ruilde ik de CD tegen zijn boek. Met een stevige handdruk en zijn succeswensen ging ik verder op pad. Ik stapte blij in mijn reporterauto en ging op weg naar dhr. Dohen, raadslid in Stein en president van de carnavalsvereniging in Elsloo. Ook hier weer een warm onthaal. De familie Dohen had zondag de ruilreporter al op de lokale omroep Stein gehoord in Focus op zondag en waren zodoende al een beetje voorbereid op onze komst. Mevrouw zag het boek dat ik zojuist van de oud burgemeester had gekregen en wilde direct beginnen met lezen. Daar stak ik natuurlijk een stokje voor. Eerst ruilen zei ik. Ik werd maar liefst 3 dubbel beloond, want het was voor een goed doel. Ik kreeg een bijzonder mooie pentekening van de Maastrichtse kunstenaar André Kok, een espressoset en iets waar ik een beetje trots op ben nl. de vlag van de carnavalsvereniging van Elsloo. Hier zijn er niet zo veel van gemaakt dus een gewild object. Hierdoor stijgt de waarde dus wel extra. Vol voldoening stapte ik in mijn auto en ging op weg naar huis, morgen is er weer een dag. Een goede nacht en morgen….. gezond weer op.
29-07-2009. Vanmiddag heb ik het rustig aan gedaan want het was erg warm in het Limburgse. Ik was even onderweg voor een boodschap toen mij ineens inviel dat ik wel eens succes kon boeken bij de oud voorzitter van de voetbalclub in ons dorp, dhr. Bekkers. Ik trok mijn stoute voetbalschoenen aan, nam de pentekening onder mijn arm en belde aan. De vrouw des huizes was even overvallen door mijn onverwachtse komst. Maar uiteindelijk kwam ze met een mooie hangklok aanlopen die ze graag wilde ruilen met mij. We hebben de klok voorzichtig in de auto gelegd. Binnenkort ga ik verder op pad, het is nu even uitzoeken welke windrichting ik uitga want er is slecht weer op komst. Groetjes, Ruil de Reporter.
31-07-2009. Af en toe moet ik een moment van rust nemen, een zgn. snipperdag. Ik ga dan meestal al op zoek naar nieuwe kandidaten waar ik wellicht een van mijn verworven spulletjes mee kan ruilen. Zo ook deze dag, loop ik een rondje met de hond en ben in gedachten verzonken naar wie ik de komende dagen zou kunnen gaan. Diverse namen schieten door mijn hoofd. Zie ik in de verte ineens een oude bekende lopen. Nadat ik de hond thuis had afgezet ben ik even gaan buurten bij mijn oud collega. Deze goede man zet zich oa. in voor de stichting HOOP. Hij keek me een beetje verbaasd aan toen ik zei: Ik ben de Ruilreporter. Dat vroeg voor nadere uitleg. Uiteindelijk dwaalde we een beetje af van de reden van eigenlijke bezoekje, omdat we elkaar al een tijdje niet gezien hadden. Maar ik had uiteindelijk geluk deze dag, ik kreeg een mooi schilderij van hem cadeau zonder dat hij wilde ruilen. Het is voor het goede doel zei hij. Het is een prent van een berglandschap uit 1998 van Hein Franssen. Als ik het goed heb is dat een kunstenaar uit Landgraaf. Blij met deze aanwinst ben ik huiswaarts gegaan alwaar we het eens goed bekeken hebben. Je ontdekt steeds weer nieuwe aspecten op zo’n schilderij. Langzaam maar zeker is de waarde van de CD al flink gestegen. Wie weet waar dit gaat eindigen.
02-08-2009. Dit weekend is de voetbalcompetitie weer begonnen. Onze landskampioen AZ ging al op hun eerste competitiedag onderuit tegen Heracles met 3-2. U vraagt zich wellicht af wat voetbal nu te maken heeft met de Ruilreorter? Het volgende. De ruilreporter is ook op deze zondag onderweg. Zo heb ik nu 2 originele shirtjes van Feyenoord (thuis-tenue) met handtekeningen van o.a Obiku - van Gobbel – Vidmar - E. de Goei. Ook heb ik het uitshirt van Feyenoord uit hetzelfde jaar. Dit zal aangeboden worden voor het goede doel door de Ruilreporter. Tevens heb ik een printer van het merk Dell zo goed als nieuw. Wie een goed bod wil doen op de shirts mag mailen naar de Ruilreporter. Dit kan gewoon via de site/contact dan komt het vanzelf op de juiste plek. Ondertussen zijn ook enkele foto’s van mij te vinden op de site. Neem gerust even een kijkje in het fotoboek. Voor de rest rust ik vandaag lekker uit om morgen weer fit op pad te gaan. Een mooie zondag gewenst. Groetjes de Ruilreporter.
05-08-2009. Vandaag was ik al vroeg uit de veren want ik wilde graag voor de middag mijn ronde doen daar de weerman beloofd had dat het vandaag een zeer zonnige dag zou worden. Ik kan u verzekeren hij heeft niets te veel beloofd. Terwijl het kwik langzaam naar zomerse waarde stijgt stap ik in mijn auto en ga onderweg naar mijn eerste kandidaat. Ik stuur mijn auto richting Beek want daar zou een paleis liggen, Het Lampenpaleis om precies te zijn. Iedere keer zijn de mensen weer verbaasd als ze de Ruilreporter voor zich zien staan. Maar na uitleg van mijn bedoelingen is iedereen tot nu toe even enthousiast. In Beek houden ze wel van een bakkie leut dus ruil ik de espressoset tegen een moderne bureaulamp. Tijdens mijn eerdere rondgang had ik bij een relatie een Bridgestone-pakket gekregen dat nog rustig in de kofferbak lag te wachten op zijn buurt om geruild te worden. Dit pakket bleek een mooi ruilobject te zijn want het bleek zelfs een collectoritem te zijn. Jullie raden het nooit wat ik daarvoor heb gekregen als ruilobject. Een vijverreiger. Juist zo’n vogel die jouw vijver leegvreet als je pech hebt. Maar dit ras zou dat zeer zeker niet doen is mij beloofd, deze houd zijn vliegende soortgenoten op een veilige afstand. Hij staat nu nog bij mij op het droge. Ik hoop dat hij snel een mooie vijver vindt waar hij aan de rand mag staan. Het is in de tussentijd al aardig warm geworden, snel naar huis voor een koel glaasje fris. Ruil de Reporter.
07-08-2009. Het mag duidelijk zijn. Ik heb natuurlijk niet overal succes met ruilen. Soms zegt men gewoon: ‘Daar doen we niet aan mee’. Maar het kan ook heel vreemd lopen tijdens zo’n bezoekje van de Ruilreporter. Zo liep ik bij Ollie binnen, een inlijsterij. Men vroeg zich waartegen ze dan konden ruilen. Ik had het mooie berglandschap nog in de auto liggen (zonder lijst). Wat er toen gebeurde was geweldig. Men wilde niet ruilen maar wel iets doen voor het goede doel. Ollie-inlijsterij heeft een hele mooie lijst voor het schilderij op maat gemaakt en gesponsord. Een mooi geschenk dat we in dankbaarheid hebben aanvaart. Het schilderij ziet er nu nog mooier uit en zal zeer zeker snel van eigenaar wisselen.
10-08-2009. Dat het soms raar kan lopen op een dag bleek vandaag wel. Vandaag ben ik richting mijn geboortestad gereden, de Klankstad van het zuiden, Kerkrade. Van de week had ik een telefonisch onderhoud gehad met mw. Blaas van de Meandergroep in Kerkrade. De MeanderGroep ontstond in 2006 uit een fusie van een aantal zorginstellingen en een thuis- en kraamzorgorganisatie in Limburg. MeanderGroep is de grootste zorgaanbieder in Parkstad/Nuth. Met een omzet van 120 miljoen euro en ongeveer 4.000 werknemers zijn ze een van de grootste werkgevers in de regio. Jaarlijks verlenen ze zorg aan duizenden inwoners van Parkstad/Nuth. Onder het genot van een heerlijk bakkie koffie deed ik mijn verhaal. Mw. Blaas luisterde aandachtig en was verrast over het plan van de Ruilreporter. Dit goede doel wilde zij graag ondersteunen. Ik kreeg een mooie litho van Hans Vredegoor. Het is een van de afbeeldingen uit een drieluik. Ze wenste mij veel succes toe met mijn ludieke actie en hoopte dat het een groot succes zou worden. We hebben achteraf nog even gezellig zitten napraten.
Op de terugweg, richting huis, ben ik even gestopt bij een kennis. Ik werd daar vriendelijk begroet door de familie en hun vrolijke viervoeter. We raakte aan de praat en zo kwam natuurlijk ook de Ruilreporter aan bod. Ik vertelde hun over mijn rondreis door het zuiden en de geboekte successen. Ik liet hun de litho zien die ik zojuist had gekregen en de reiger van enkele dagen geleden. Mijn kennis vroeg aan zijn zoon om even naar boven te gaan om daar iets op te halen. Ik kreeg een heel bijzonder schilderij aangeboden voor het goede doel. Een schilderij van Daan Wildschut. Daniel Petrus (Daan) Wildschut (Grave, 8 augustus 1913 - Bunde, 21 maart 1995) was een Nederlands kunstenaar. Hij is voornamelijk bekend van zijn glas-in-loodramen en mozaïeken, maar hij was daarnaast ook schilder, beeldhouwer en schrijver. Vooral de ouderen onder ons, die nog in de mijnen hebben gewerkt, zullen erg blij zijn met dit schilderij. Het is een landschap met mijnzicht. Nadat ik mijn glaasje fris op had hebben we gezamenlijk de spullen in de auto gelegd en ben blij richting huis gereden. Bijna thuis aangekomen ben ik nog gestopt bij de videotheek. Ik had daar iets moois in de etalage zien staan waartegen ik wel wilde ruilen, maar de beheerder wilde niet ruilen, helaas. Maar de Ruilreporter laat zich niet zo maar naar huis toe sturen, dus ik waagde een tweede poging. Bingo, deze keer was het wel raak, en zo wisselde de bureaulamp van eigenaar. Trots en dankbaar liep ik met de buit naar buiten. Stevig in mijn handen hield ik een originele Star Wars-pop vast, voorstellende Darth Vader. Darth Vader is een van de herkenbaarste personages uit de films. Het is een echt collectors item dat iedere liefhebber van Star Wars in zijn kast wilt hebben staan. Dit was een mooie afsluiting van de dag, morgen is er weer een dag. Groetjes, Ruil de Reporter.
13-08-2009. Dag vrienden. Ik heb zojuist een warme douche genomen, want tijdens mijn rondgang vandaag heb ik een nat pak gehaald. Het viel hier ineens met bakken uit de hemel. Maar ondanks deze natte tegenslag heb ik mijn slag toch weer geslagen. Ik begon vandaag met een stukje pr. Als alles goed verloopt komt er komende zondag een artikel in het Zondagsnieuws te staan over mijn actie voor de stichting Marco. Vandaag was ik op enkele locaties waar ik nee op mijn bord kreeg, jammer, maar volle goede moed verder gegaan en met enkele mooie objecten naar huis. Op een plek mocht ik mijn telefoonnummer achterlaten want men wilde het een en ander nog even bespreken. Hopelijk krijg ik hier nog een positieve reactie te horen. Dat ik al langzaam een bekende Limburger begin te worden wordt als maar duidelijker. Mensen zwaaien en toeteren als ze me zien rijden. Als ik ergens binnenkom begint men al te lachen. De aloude tamtam doet goed zijn werk en dat moeten we hebben. Mond op mond reclame is het beste wat je als kleine ondernemer kunt krijgen. Bij de motorzaak, waar ik langsreed, zaten ze gezellig buiten een bakkie leut te drinken. Ik zette mijn automobiel aan de kant en liep hun richting op. Met een brede lach werd ik begroet: Ha Ruilreporter wat kunnen wij voor je doen? Na mijn verhaal liep de baas richting magazijn waar hij plagend wat oude spullen liet zien. ‘Ik maak het goed met jou’ zei hij. Ik kreeg een mooi slot voor op het voorwiel van de motor. Knappe jongen die dan nog de motor kan jatten. Ik bedankte de mannen hartelijk en vervolgde mijn weg.
In Stein woont nog een oude bekende van mij die er nu een fotozaak runt. Zijn collega stond me te woord. In mijn ooghoek zag ik de baas, mijn oude collega, stilletje wegglippen. Ik riep hem en vroeg even zijn aandacht. Ik hoefde eigenlijk niets te zeggen want hij had het artikel al in het weekblad gelezen. Hij vroeg: Waartegen kan ik ruilen? Heb je een vijver in je tuin? vroeg ik. Ja, die heb ik was het antwoord. Dan heb ik een hele mooie reiger voor je vijver te beschermen. Maar de reiger wilde hij niet ruilen. Heb je een motor? probeerde ik opnieuw. Die had hij ook, maar het zojuist gescoorde slot raakte ik niet kwijt. Bij mijn derde poging vroeg ik of hij van schilderijen of litho’s hield. Met kunst had hij niets dus ook deze bleven netjes in de auto liggen. Maar ik kon niet met leggen handen naar huis daarvoor was mijn bezoekje te belangrijk. Voor het goede doel kreeg ik een hele fraaie 40x50 cm fotolijst cadeau. Heel dankbaar voor dit mooie gebaar liep ik groetend de zaak uit. In dezelfde straat ligt een grote sportzaak. Daar zijn ze vast zo sportief om mee te doen dacht ik, dus liep er even binnen. Waar kan je sportmensen nu blij mee maken? Juist, een echt Feyenoord-shirt met handtekeningen van de spelers. Jullie raden het nooit waartegen ik dit heb kunnen ruilen. Zoals de echte Feyenoord-fans zullen weten bestaat hun clubpie 100 jaar (19 juli, 1908-2008). Ter gelegenheid hiervan zijn er toen speciale shirts gemaakt in beperkte oplage, limited edition heet dat. De Ruilreporter is trots dit shirt tijdelijk te mogen dragen, maar als er een goed bod op komt gaat hij van de hand. Tijdens mijn terugreis kwam ik langs een stoffeerder. Hier is echt van alles te krijgen om je huis mee in te richten. Vader en zoon zwaaien er de scepter. Ik hier werd ik lachend ontvangen. Ik was blij dat ik enkele mooie ruilattributen in de auto heb liggen, want ik krijg gelukkig af en toe gewoon een mooi cadeau mee voor het goede doel. Hierdoor is de ruilmogelijkheid wat ruimer geworden. Er lag niets van hun gading in mijn kofferbak dat men wilde ruilen, maar junior zei wel dat de pop van Star Wars iets voor zijn zoon zou zijn. Daar heb ik geen moeite mee als ik maar kan ruilen zei ik. En zo geschiede. Ik kreeg een zeer luxe 2 pers. dekbedovertrek mee. Nu zit ik zeer tevreden en lekker warm achter de pc en schrijf in mijn dagboek. Oeps, is het alweer zo laat? Slaap lekker en morgen… gezond weer op en verder richting... Ruil de Reporter.
16-08-2009. Deze zondag ben ik bij velen van u op bezoek geweest wellicht zonder dat u het in de gaten heeft gehad. Ik lag vanmorgen namelijk bij u op de deurmat. Niet letterlijk natuurlijk, maar ook eigenlijk ook weer wel. Er stond namelijk een groot artikel in het ZondagsNieuws dat in een groot deel van Zuid Limburg wordt verspreid. Het kan zijn dat het in uw regio anders heet, maar waar ik woon heet het het ZondagsNieuws. De reporter heeft er een heel mooi artikel van gemaakt waardoor mijn actie extra aandacht krijgt. Soms zijn het geslepen vossen die reporters. Hij probeerde mij mijn streefbedrag te ontfutselen, maar dat geef ik niet prijs. Er is maar 1 persoon die weet wat het streefbedrag is en dat is de Ruilreporter. Het enige dat ik wil zeggen is dat een bedrag met drie nullen voor de komma is. Ik houd de spanning er nog even in want ik ben nog lang niet klaar. Wil je weten wat het uiteindelijk gaat worden, volg me dan via mijn dagboek op de site www.nfinfo.nl.
Af en toe zijn er momenten dat het even anders verloopt dan je zou verwachten. Enkele dagen geleden ontmoete ik tijdens mijn tocht een dame, wat er toen gebeurde heeft me even aan het denken gezet. Uiteindelijk wil ik deze ontmoeting toch met jullie delen. De Ruilreporter en de mensen die hij ontmoet. Van de week was ik weer op pad voor te ruilen, kom ik een vrouwtje tegen en zegt: ‘Kom eens hier’, maar zij was wel aan het lachen. He ruilmannetje; Kun jij mij eens vertellen waarom veel mensen met NF zich zielig voelen? Wij hebben toch geen ziekte die aanstekelijk is? Ja goed, het ziet er soms niet leuk uit maar je weet zelf niet beter je bent dat gewend, maar daarvoor hoef je je toch niet zielig te voelen? Je bent net zo goed als andere mensen, je kunt net zoals vele mensen ook alles als je het maar wilt. En zo bleef ze maar doorgaan. We zaten al zeker een kwartier te praten dus ik zei tegen haar dat ik nu echt verder moest gaan om te kijken of ik nog kon ruilen. Kijk daar hebt je het weer zei ze. jij durft je wel te laten zien onder de mensen en je doet niet zielig veel mensen met een aandoening de niet te genezen is doen dat wel en kruipen in hun schulp. Weer moest ik er even tussen komen en zei dat ik nu echt verder moest. Ik nam op een vriendelijke manier afscheid van haar en zei dat ik weer wat had om over na te denken. U heeft het goed begrepen, het bleek een van onze lotgenoten te zijn die op haar manier mij een hart onder de riem wilde steken. Ook deze dingen maak je mee als Ruilreporter.
19-08-2009. Voor- en tegenspoed liggen soms dicht bij elkaar. De ene keer behaal je grote successen de andere keer loop je tegen een nee op. Maar de Ruilreporter laat zich hierdoor niet uit het veld slaan. Gisteren tijdens mijn tour bemerkte ik al dat mijn reporterauto wat vreemd deed. Aangezien ik toch het land in moet heb ik navraag gedaan bij mijn garage. Deze vakjongens vonden al snel het probleem en adviseerde om hem te laten repareren. Eind van de week hebben ze een extra plekje vrijgemaakt zodat ik komende week weer veilig de weg op kan. Een tegenslag, maar gezien de hittegolf die eraan komt is dit wellicht het signaal om het even rustig aan te doen. Vanochtend was ik, ondanks de warmte, toch even de weg op gegaan. Gelukkig bracht de auto me toch nog bij de handelsonderneming van Henny van Ommeren bv. bij ons om de hoek. Het ritje was niet voor niets. Ik werd bedolven met producten waaronder; 4 overalls, 1 helm, een set vijlen, een rolmeter, een verfroller en een set huishoudhandschoenen. Ondertussen was het buiten erg warm geworden en de auto leek wel op een bakoven, want de Ruilreporter heeft helaas geen airco in zijn oude auto. Met jullie goedvinden kruip ik de rest van de week lekker onder de palmbomen op het terrasje achter mijn huis en geniet van een lekker koel glaasje ….. fris. Vrienden geniet van de mooie dagen en wees voorzichtig in de zon. Ruil de Reporter.
22-08-2009. Beste vrienden, Ik heb triest nieuws te melden. In de nacht van vrijdag op zaterdag hebben ze bij de Ruilreporter de autostickers van de auto afgehaald. Een schadepost van ruim €. 100. De stickers zijn teruggevonden op een andere, gloednieuwe, auto in de buurt. Heel erg triest. Ik ga nu naar de getroffen eigenaar toe om samen met hem naar het politiebureau te gaan om aangifte te doen. Jullie kunnen het wel voorstellen maar het huilen staat me nader dan het lachen. Nu moet ik weer kijken om een sponsor te vinden die ons nieuwe autostickers wilt maken, want ik wil niet dat dit ten kosten gaat van het goede doel. Ik wens jullie een fijn weekend, maandag ga ik weer voorzichtig op pad. De Ruilreporter.
24-08-2009. Vanochtend naar de politie gereden, want de post bij ons in het dorp was in het weekend gesloten. Ik heb aangifte gedaan van diefstal cq. vernieling van de autostickers. Ik heb ruim 5 kwartier mijn verhaal moeten doen alvorens alles goed en wel op papier stond. Helaas zijn er weinig tot geen aanknopingspunten voor de politie, maar ze hebben nu wel mijn verhaal waarmee ze hopelijk in de toekomst iets aan kunnen. Op weg naar huis ben ik even na gaan vragen, bij de maker van de vorige stickers, 123printen.com, wat een nieuwe set stickers zouden gaan kosten. Bij het horen van mijn verhaal, de diefstal van de stickers, bood hij spontaan aan om direct een nieuwe set voor mij te maken. 123printen.com is een jong, dynamisch, flexibel, snel en goedkoop bedrijf dat zich volledig heeft gericht op printen. Men kan printen op diverse soorten materiaal in full color op vrijwel alle afmetingen. Zelfs kleine aantallen zijn geen probleem. SUPER bedankt makker. Morgen staat er weer een ‘nieuwe’ Ruilreporterauto op de stoep. Gezien het warme weer en de vermoeiende ochtend heb de rest van de dag lekker op mijn terrasje achter het huis gezeten.
28-08-2009. De auto is uit de garage, hij rijdt bijna weer als nieuw, dat geeft een prettig gevoel want ik ga nu langzaam Zuid Limburg verlaten en ga richting het noorden van de provincie. Dit weekend de nieuwe stickers op de auto plakken, hopelijk blijven ze nu tot het eind van mijn tour erop zitten. Vandaag heb ik Beek aangedaan. Velen hebben mijn artikel in het zondagsnieuws gelezen. Ik begin al langzaam aan een bekende Limburger te worden. Bij de plaatselijke ijzerwarenhandel van Cillekens werd ik al lachend verwelkomt. Helaas had men niets om te ruilen, maar boden ze een kleine sponsoring aan. Velen kleintjes maken een groot. Enkele zaken verderop ligt een mooie herenmodezaak, Fredrix Fashion. Ook hier hadden ze mijn verhaal gelezen. Ik werd hartelijk verwelkomt en hebben een heel tijdje staan praten over de actie. Gelukkig heb in de loop der weken enkele artikelen verzameld wat het ruilen toch wat gemakkelijker maakt, er is keus. En zo heeft de reiger zijn nest verlaten en heeft hij nu een mooi plekje bij een vijver gevonden. Met een zeer mooi en exclusief kostuum ben ik richting huis gereden. Het was wederom een succesvolle dag. Een fijn weekend gewenst, Ruil de Reporter.
01-09-2009. Gelukkig is de temperatuur door een fris regenbuitje wat gezakt. We zijn door de weergoden de laatste tijd lekker verwent. Met een lekker bruin kleurtje van de zon doe ik mijn ronde. Vol goede moed ben ik vanmorgen de weg op gegaan. Met mijn actie kom ik op locaties waar ik eigenlijk nooit gekomen zou zijn, soms een hele ervaring voor mij. Deze ochtend ben ik wederom zeer tevreden thuisgekomen. Zo ontving ik bij een ondernemer een (semi)professionele boormachine voor de handige doe het zelver. Mijn twee adres van vandaag wilde graag ruilen. Na een kort kussengevecht ging ik als winnaar de deur uit met een zeer mooie BBQ. Nu maar hopen dat er nog mooie nazomerse dagen aan komen. U begrijpt mijn grap natuurlijk al. Het verworven kussen wisselde van eigenaar.
09-09-2009. Beste mensen, Het is even stil geweest omtrent mijn actie, maar dit wil niet zeggen dat ik stil heb gezeten, dit zeer zeker niet. Er moest de nodige administratie worden bijgewerkt. In de tussentijd zijn er enkele contacten gelegd die ons hopelijk verder kunnen helpen. Ik heb daarvoor dankbaar gebruik gemaakt van mensen die op de achtergrond hard meewerken. Ondertussen heb ik mijn route uitgestippeld richting het Brabantse land. Maar hier volgen enkele berichtjes. Het loopt de laatste tijd niet meer zo lekker. Ik heb de laatste dagen veel nee gehoord, ik heb nog steeds een droge mond van het velen praten, maar helaas zonder veel resultaat. Het lijkt erop alsof de crisis ook de Ruilreporter gaat treffen. Maar deze week had ik toch twee keer beet. Bij een bedrijf, dat liever niet nader wordt benoemt, ontving ik een schilderij. Het was er wel lekker koel moet ik zeggen. Vanochtend was ik even in Maastricht bij het Nederlands Slaapcentrum, als je daar binnenloopt gaat er een droomwereld voor je open. Al snel kreeg ik een mooi dekbedovertrek aangereikt, maar daarna moest ik wel even uitvoerig verslag doen over onze activiteiten. Zo zien jullie dat het niet altijd rozengeur en maneschijn is, maar ik ga vol goede moed verder richting het Brabantse land, want zoals ze daar zeggen: Het leven is goed in ons Brabantse land. Tot snel, Ruil de Reporter.
10-09-2009. Vandaag moest ik even voor een boodschap in Sittard zijn. Ineens viel mij in dat hier een oude bekende van mij zat. In het verleden had ik een zakelijk contact met dit bedrijf dat een goede service geeft. Ik trok mijn stoutste schoenen aan en stapte binnen in de Zuider Kantoor Centrale in Sittard. Ik werd begroet door Guus Nieuwenhuizen de grote baas himself. Dankzij het advies van deze man kunnen wij nu zelf onze Regenboog printen. Geboeid door mijn verhaal wilde hij graag met mij ruilen. Gezien het de komende dagen nog mooi weer wordt ging Guus voor de BBQ, kon hij nog gezellig enkele avonden in zijn tuin gaan kokkerellen. Ik werd een beetje stil toen ik zag wat ik voor de BBQ terugkreeg. Ik kreeg een multifunctionele laserprinter met alles erop of eraan. Zo kan dit apparaat buiten printen ook faxen, scannen en een kopietje maken. Zeer dankbaar en voldaan ben ik tevreden naar huis gegaan. Ik wens Guus smakelijk eten en nogmaals bedankt. Ruil de Reporter.
15-09-2009. ♫ Wie sjoên ôs Limburg is, begrip toch neemes, alleen de zuuderling, dae Limburg leèf is, want doôr de jaore heen blif Limburg ónbetwis 't stöksjke Nederland, dat 't sjoênste-n-is. ♫ Jullie zullen je wel afvragen wat er nu met mij aan de hand is? Dat zal ik snel gaan vertellen. Ik ga het over een andere boeg gooien, ik ga als troubadour verder. Nu hoor ik al enkele van jullie lachen, maar echt ik ga het proberen. Ons doel moet toch bereikt worden. Vanwaar ineens deze ommezwaai? Ik was vanmiddag in Stein bij Muziekhuis Lyana. Nadat ik mijn verhaal had gedaan en enkele ruilobjecten had getoond werd ik verrast met een Antonio Martinez gitaar als tegenbod. De mensen van Muziekhuis Lyana gaan lekker naar droomland, want men koos voor het dekbedovertrek. Ik zit nu thuis hard te oefenen en speel mijn vingers blauw want in Brabant wonen velen muzikanten. Thank you for the music. 20-09-2009. Ik ben een tijdje uit de roulatie geweest, dit deels door ziekte, niets ernstig hoor, en deels doordat ik op pad moest voor een nieuwe pc. Sinds vandaag kan ik weer online en hopelijk weer velen jaren vooruit. In de tussen liggende tijd heb ik afspraken gemaakt met de burgemeester van Stein, bij hem ga ik ook proberen iets te ruilen. Ook de burgemeester van Beek doet mee. Nu nog kijken of L1 of TVL mee doet, want wat extra media aandacht kan nooit kwaad. Dan nog 2 dagen midden en noord Limburg en dan gaan we naar het ‘buitenland’, of te wel ik ga ons schone Limburg verlaten en richting Brabant. Dan heb ik natuurlijk ook nog wel een verassing zoals altijd, maar dat vertel ik nog niet. Ook moet ik nog bij Fortuna Sittard voorbij want daar ligt een shirtje met handtekeningen van alle spelers op mij te wachten. Dit shirt ga ik verkopen voor het goede doel, kopen? doe een bod, maar bedenk wel een nieuw shirtje kost in de winkel 55 euro en dat van mij is met handtekeningen. Hopelijk doen de andere 3 Limburgse voetbalclubs ook mee, en steunen ze het goede doel met een shirt. Zoals jullie zien heb ik niet stil gezeten. PR is een belangrijk onderdeel voor het slagen van mijn actie. Komende week ga ik weer de weg op en doe dan weer verslag van mijn rondreis. Fijne zondag verder. Ruil de Reporter.
23-09-2009. Beste mensen wat me nu is gebeurd is met geen pen te beschrijven. Ik had twee hele mooie afspraken in mijn agenda staan. Bij een van deze afspraken had ik zelfs min of meer een toezegging gekregen. Gisterenochtend ging ineens de telefoon en werd mij medegedeeld dat de gemaakte afspraak werd geannuleerd omdat het toch niet binnen het ‘straatje’ zou passen. Fijn omdat nu te horen, u bent bedankt. Een beetje teleurgesteld vertelde ik het verhaal aan mijn vrouw toen de telefoon voor de tweede keer ging. Het zal toch niet waar zijn zei ze nog. En ja hoor, ook mijn tweede afspraak trok zijn eerder gemaakte belofte in. Het is onvoorstelbaar dat deze mensen, in hun functie, zo met de medemens in de maatschappij omgaan. Ook mijn rondgang vandaag heeft niets mogen opleveren, een zwarte dag in mijn dagboek. Gelukkig kleurde mijn dag weer een beetje toen ik even bij het Huis van de zorg in Sittard binnen stapte. Na het horen van mijn trieste dag en mijn actie werd besloten om de helpende hand toe te reiken. Binnenkort gaan we samen om de tafel zitten om vorm te geven aan de ondersteuning die zij ons willen geven. Wordt vervolgd. Ruil de Reporter.
04-10-2009. Het wordt tijd dat ik Limburg ga verlaten want het wil hier niet meer zo lukken om mensen te vinden die graag willen ruilen voor het goede doel. Vandaar dat ik van de week even de grens ben overgegaan en in het mooie en gezellige Brabant gaan rondkijken. Via een van mijn velen contacten in het land had ik vernomen dat hier iemand graag de gitaar wilde ruilen met mij. Opgetogen trok ik richting het Brabantse en heel toepasselijk met Guus Meeuwis en Brabant op de radio. En dan zeggen mensen dat toeval niet bestaat. Mijn navigatie bracht mij netjes tot voor de deur van mijn ruilkandidaat. Ik werd hartelijk ontvangen met een lekker bakje koffie. Ik geloof dat ik zowat mijn hele dagboek heb besproken met deze mensen. Toen brak het uur der waarheid aan, het was tijd om te ruilen. Ik pakte de gitaar en zei laat jullie tegen object maar eens zien. Ik moest de gitaar even laten liggen en meelopen, want het ruilobject stond niet in de kamer en was te groot en te zwaar om zo maar even te pakken. Aangekomen schrok ik even, want voor me stond op een tafel een professionele vleessnijmachine van zo’n 20kg schoon aan de haak. Met de hulp van de ‘oude’ eigenaar hebben we hem in de auto geladen. Tevreden ben na het afscheid nemen richting het Limburgse land gereden. Ondertussen heb ik het Fortuna-shirt met handtekeningen kunnen ruilen tegen 2 andere shirts met handtekeningen. 1 is afkomstig uit Mexico en de andere komt uit Japan. Van de week ontving ik een trainingsjack van Al Hilal uit Saoedi Arabië, de tijd dat onze Willem van Hanegem, ‘de kromme’, daar trainer was (1995-1996). Door diverse omstandigheden doet het team van de Ruilreporter het momenteel rustig aan want de klus vraagt toch meer van ons dan we in eerste instantie hadden verwacht. Het zorgvuldig uitstippelen van de route en het zoeken van mensen, bedrijven en/of instellingen kost nu eenmaal veel tijd. Heeft u een gouden tip voor de ruilreporter laat het even weten. Een groet en tot snel, Ruil de Reporter.
08-10-2009. Langzaam maar zeker wordt het echt herfstweer. We hebben dit de laatste dagen goed gemerkt. Maar de Ruilreporter is niet bang voor een nat pak te halen voor het goede doel. De laatste berichten uit de zorg baart mij best zorgen. Nu zijn de apothekers in de weer. Ze eisen, willen, hun gram halen. De patiënten krijgen het steeds moeilijker door de ingrepen van de overheid, om de haver klap krijgen ze een andere verpakking om hun medicijn. Dat zorgt, zeker bij de ouderen onder ons, voor onduidelijkheden. Wat is nu het probleem. Alles moet steeds goedkoper, ook de medicijnen. De zorgverzekeraars gaan nu aan de haal met de bonussen, die de apothekers voorheen kregen van een fabrikant. En hier is men natuurlijk niet blij mee. Nu maar hopen dat rust snel terugkeert. Volgende week ga ik een schilderij laten beoordelen op zijn waarde. Het is belangrijk om een bedrag te weten als dit op de veilig wordt ingezet. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat we dat er ook voor gaan krijgen, we hopen altijd op meer, maar we moeten wel een uitgangsbedrag kunnen bepalen. Vandaag een goed gesprek gevoerd met iemand van het Huis voor de Zorg. Een basis is gelegd en zal maandelijks worden vervolgd. Ik ga snel verder, tot ruils.
14-10-2009. Enige tijd geleden zong ik: ‘Wie sjoên ôs Limburg is’, en ik kan u zeggen Limburg is sjoên. Vandaag heb ik een stukje Limburg gezien dat echt de moeite waard is. Ik was in Weustenrade, een kerndorp onder de vlag van de gemeente Klimmen. Via kleine en smalle weggetjes kwam ik aan bij mijn afspraak. Ik stond voor een oude boerderij. Sorry, ik moet zeggen vakwerkboerderij. Gelukkig is dit stukje cultuurgoed nog bewaard gebleven. Sommige mensen noemen het een brak, maar deze mensen kijken niet verder. Persoonlijk vind ik dat je best mag zien dat het een oud pand is, dat is het mooie aan zo’n boerderij, maar bij binnenkomst proef je de warme uitstraling van zo’n pand en dat geeft mij gewoon een heel fijn gevoel. Ik heb bewondering voor mensen die heel veel energie steken in het behoud van dit soort erfgoed. Ik werd vriendelijk begroet door de heer des huize, tevens eigenaar van de kunsthandel Schiltaere. Onder het genot van een lekker bakje koffie heb ik uitvoerig verslag moeten doen over de stichting Marco en mijn actie als Ruilreporter. Deze keer had ik voor een bodygard gezorgd want ik had een heel mooi schilderij bij me dat ik graag eens nader bekeken had. Het schilderij, dat ik enige weken geleden had gekregen, werd heel aandachtig bekeken. Zowel bij buitenlicht als bij kunstlicht. Van voor en achter. Gelijktijdig kreeg ik een stukje kunstcultuurles van de heer Vervoort. Zo weet ik dat de schilder zijn schilderijen nooit voorzag van een vernislaag, hield van koeien, bomen op een geheel eigen manier schilderde en zo zijn eigen kleuren gebruikte. Gezien de geschiedenis van het schilderij ziet het er nog heel goed uit volgens de deskundige. Uiteindelijk kreeg ik een advies om het schilderij te verzekeren tegen een X bedrag. Ik heb nu voor de stichting een uitgangspositie wat de waarde betreft het schilderij. We gaan nu op zoek naar een liefhebber voor dit mooie schilderij met op de achtergrond een mijnzicht. Namens de stichting wil ik de heer Vervoort nogmaals hartelijk danken voor zijn gastvrijheid en de gratis taxatie van het schilderij. Een hartelijke groet en tot snel, Ruil de Reporter.