Het Bestuur, alle commissies en uiteraard uw redactie wensen iedereen een fijne Kerst toe en een sportief, gelukkig Nieuw Jaar

Van de voorzitter Kortelings werd in kleine kring feestelijk stilgestaan bij Reyn's 12½ jarig dienstverband als manager van Golfbaan De Texelse. Er was reeds langer bekend dat het managersstokje in december van dit jaar zou veranderen in een golfstok. Het komt mij voor als de dag van gisteren, dat Reyn als eigenaar van een schildersbedrijf in Amersfoort en tevens eigenaar van een tweede woning op Texel voor de keus kwam te staan om óf zijn eigen bedrijf voort te zetten, óf van zijn hobby (single handicapper) op het door hem en zijn familie zo geliefde Texel zijn werk te maken. De rest is bekend. Als vertegenwoordiger van onze club had ik natuurlijk veel (en in vele facetten) te maken met Reyn, en ik kan daar met veel plezier en respect op terugkijken. Respect voor een man met een groot talent voor gastheerschap. Op geheel eigen wijze maakte hij gebruik van zijn lange ondernemerservaring in combinatie met een juiste inschatting van de positive Texelse eigenaardigheden. Menig toernooi met veel "overkanters" werd daardoor een waar stukje Texelpromotie. In de vele besprekingen die wij met hem mochten voeren, zorgden zijn kennis van ons mooie spelletje en van de baan en de daarmee verbonden ter zake kundige argumenten ervoor dat verschillende inzichten en meningen nooit tot ruzie hebben geleid. Integendeel, ook hiervoor groeide ons respect met de jaren. Reyn, ik wens jou en de jouwen nog heel veel jaren plezier als privégolfer toe, en ik hoop dat we je nog eens mogen lastig vallen om advies en wat dies meer zij. Bedankt voor alles. Paul KuipCzn.

Inhoud

Het Bestuur, alle commissies en uiteraard uw redactie wensen iedereen een fijne Kerst toe en een sportief, gelukkig Nieuw Jaar.

pagina

Van de voorzitter

1

Uitnodiging Reynier’s afscheid

2

Reynier de Graaff: leven op Texel

5

An Officer and a Gentleman

13

Reyn de eerste manager en quotes

14

Schuijlhut trofee 2009

16

De Graaff met twee effen

20

Moeder en zoon succesvol

23

Lied voor Reyn

24

Bar en Boos – (21)

24

Het mooiste beroep van de wereld

27

Van de Bestuurstafel

28

Wedstrijdkalender

31

Wedstrijduitslagen

31

De redactie van dit blad behoudt zich het recht voor aangeboden kopij te herschrijven, al of niet te plaatsen en datum van plaatsing te bepalen. Uw volgende clubblad verschijnt eind januari 2010. Inleverdatum kopij 10 januari 2010.

13de jaargang, november 2009

6 Druk Drukkerij Langeveld & de Rooy, Den Burg

Reynier de Graaff: Een Geweldig leven op Texel Reynier de Graaff legt na 12,5 jaar zijn functie als baanmanager neer. Afscheidsinterview met een populaire en bekwame manager, die als geen ander een kleine depressie kon wegwerken met een ‘kopje koffie van de exploitant’.

zeggen. Martin Warnaar was de grote drijfveer. Ik had het gevoel dat veel Texelaars het in hun hart wel wilden, maar er werd wel heel sceptisch over gedaan. Er waren wel die golfden, zoals Bob Coutinho. Die waren enthousiast.”

Door Jan Heemskerk Foto: Ed Eelman

In de Texelse Courant kwamen ingezonden stukken van tegenstanders. De

Ze hadden een zomerhuis op Texel. In 1995 kwamen ze hier vast wonen. Reynier, lid van de Veluwse Golf Club, ontmoette Martin Warnaar, de visionaire directeur van de Krim, in Grand Hotel Opduin. Nou, dan wist je het wel. “Martin kwam bij mij met drie grote dozen vol tekeningen en bestekken en vroeg of ik op één A -viertje op kon schrijven waar hij aan moest denken bij de aanbesteding van de golfbaan. Ik schrok wel van de hoeveelheid papieren, maar ik vond het een schitterend plan. Ik had zelf wel graag wat hogere afslagplaatsen gehad. Er waren op de eerste tekeningen ook wel dingen, die later helemaal niet terugkwamen. Bij hole 1 bijvoorbeeld zouden veel meer beplantingen komen. En in het eerste ontwerp waren meer bunkers. De green van 3 was helemaal door bunkers omgeven, bij de green van 7 was links een grote bunker en hole 4 had wat fairwaybunkers die er uiteindelijk ook niet gekomen zijn. Ik heb me toen nog hard gemaakt voor gestapelde bunkers, maar die zijn er ook niet van gekomen.” Hoe zag het er in die begintijd uit? Wat trof je aan? “Het was een heel vlak terrein, met gras en mais. Ik ben zelf een groot liefhebber van linksbanen en ik zag meteen de mogelijkheden. Over de levensvatbaarheid had ik wel twijfels, moet ik

dan had ik straks in een plusfours mijn ballen kunnen slaan Ik had een ruitjespet gekocht en felgekleurde sokken en mij een stoeipoes aangeschaft voor mijn karretje met stokken ..... Maar mijn vader droeg een blauwe kiel toen ik ooit werd geboren dus zal ik hoogstwaarschijnlijk nooit vanuit de bunker scoren Hoe gingen jullie met deze kritische uitingen om? “Onze politiek was de critici uitnodigen. Martin benadrukte altijd de binding vervolg bladz. 6 Reynier de Graaff , geboren 9 oktober 1948 in Palembang, Sumatra. Zus in 1938 geboren in Kota Radja. Moeder (Nederlof) was geboren in Padang, ook Sumatra. Ontmoette daar vader De Graaff, die in 1929 uit Nederland was vertrokken en bij handelmaatschappij Borsumij Wery werkte. Na de oorlog (vader dwangarbeider aan Birma spoorlijn, moeder gevangen in Jappenkamp Brastagi, waar zijn broer geboren werd) in verband met politionele acties naar Nederland getrokken en daar gebleven. Eerst Rotterdam, daarna Vaassen, bij Apeldoorn.

almachtige journalist Harry de Graaf schreef een komisch artikel en Klaas Bonne vertolkte in een grappig, lang gedicht de gevoelens van menige Texelaar. Het gedicht staat volledig in Reyniers grote knipselverzameling en bevat o.a. de volgende regels: Had ik nou maar doorgeleerd en goed mijn best gedaan

Ontmoette Margreet op middelbare school, deed nationale schildersschool in Zwolle en ging werken bij bedrijf van Margreets familie. Nam dat later over en werkte er 25 jaar. (Zijn fijne hand van schilderen is nog dagelijks zichtbaar aan de kampioensborden in Het Hanenhuus). Margreet en Reijnier hebben twee dochters, Ilona, moeder van 9 maanden oude Bram, en Mariët, moeder van Daan (8) en Eva (5). Vierde onlangs zijn 12½ jubileum als baanmanager, een zware baan, die hij mede kon vervullen door Margreet, die nooit klaagde als hij weer eens niet thuis kwam.

……….met de klompen op de driving range tussen golf en natuur en hij inviteerde allerlei groepen, natuurmensen, boeren. Soms stonden de boeren met hun klompen op de driving range. Hij gaf er een juttertje bij en probeerde op die manier, en met al zijn argumenten de meningen te laten kantelen. Ik kwam zelf van een club met een ballotagecommissie. Dat hebben we hier nooit gewild. Iedereen kon lid worden ongeacht status, geld en positie en dat is een groot goed.” Het is vanaf het begin een probleem geweest om de baan goed te krijgen, he? Met name de fairways. “In het begin waren de fairways zand met wat gras. Je denkt dan altijd dat het beter zal worden. Maar wat ik heb geleerd is, dat als je niet mag sproeien de fairways lager moeten zijn. Achteraf kun je zeggen: als de landing area’s, de plaats waar de ballen landen, lager zouden zijn, dan zouden we niet altijd met die fairwayproblemen zitten. Ik heb dat toch wel als een last meegedragen. Je doet er van alles aan, je hebt er heel veel geld tegenaan gegooid. Het is frustrerend geweest. Ik heb groepen gehad in de zomer, als het hier een dorre boel was, die zeiden ‘wat een mooie baan’, maar dan voelde ik in mijn hart dat ze dat voor mij zeiden. Ze hadden het daar later nooit meer over, maar zoiets blijft dan in je hoofd hangen. Dat je ze niet hebt kunnen bieden wat ze verwachtten. Als je nu naar de toekomst kijkt, dan is het plan om als de nieuwe negen er zijn de oude te gaan upgraden. Als het sproeiverbod er dan nog is, moeten die landingsgebieden worden verlaagd, zodat die groen blijven en beter bespeelbaar. Bij hole 2 is de landing area bij de eerste bocht wel spannend, maar als je het gebied voor

de green verlaagt wordt die beter en komt de green ook meteen wat hoger te liggen. Bij 7, 4 en 1 geldt hetzelfde, fairways laten zakken, zodat ze lekker sappig blijven, de greens worden dan automatisch hoger. Dat is een schitterend gezicht en het spel wordt niet veel moeilijker.”

Hoe moeilijk mag de baan zijn, vind je? “Ik zeg altijd: golf is een eenvoudig spel waarbij je moet proberen een bal in zo weinig mogelijk slagen in de hole te krijgen en daar vreugde aan te beleven. Ze hebben ten opzichte van het eerste ontwerp de baan vergemakkelijkt. Ikzelf vind het nu geen moeilijke baan en ik stond dan ook

zeer verbaasd te kijken toen de NGF de course onlangs moeilijker inschatte dan voorheen. Maar het is een toeristenbaan en dat betekent, dat de mensen die hier komen, met hun vakantie mentaliteit een goed gevoel overhouden en nog eens terug willen komen. Als je in Schotland op een hele moeilijke baan speelt, is dat op zich bijzonder, maar iemand moet ook plezier hebben en dat heb je meer als je een leuke score maakt en niet alleen maar "ellende" tegenkomt. Ik houd van mooie banen en ik vind het sportieve element belangrijk. Maar ik kijk ook altijd naar de lay out, de kwaliteit, het onderhoud. Dat hoort allemaal bij de golfbeleving. Ik vind een matige baan, die perfect onderhouden is ook wel wat hebben. Hier heb ik ook geprobeerd een zo goed mogelijk product voor de gasten neer te zetten. Ik heb alle medewerkers, niet alleen van de golfbaan, altijd voorgehouden om met de blik van de golfer te leren kijken. Als een gast € 50,- betaalt mag daar wel iets tegenover staan, geen zwerfvuil, goed geprepareerde afslagplaatsen, mooi onder houden bunkers, goed maaien, maar ook een schoon clubhuis, een nette entree, een warm bittergarnituur enz. Dat heeft veel moeite gekost. Wat deed je met klachten? “Ik heb altijd in de dienstverlening gezeten en bij klachten heb ik altijd gezegd: meteen oplossen, anders gaat het van kwaad tot erger. Natuurlijk waren er heel veel golfers die zeiden: wat een prachtige baan, wat een genoegen om hier te spelen. Je bent afhankelijk van je gast. Je weet dat je vriendelijk moet zijn, wil je continuïteit scheppen. Stel dat er een groep van acht man is, die een plezierig weekend wil hebben, dan geef ik weleens een

…. Dag meneer Goedhart gratis greenfee voor de nummer drie, want een en twee winnen altijd al wat. Die man komt dan thuis, die vertelt dat en als hij dan weer komt neemt hij anderen mee. Het gaat om gastvriendelijkheid, altijd goeiedag zeggen, ook gasten die van de overkant komen en, waarvan je de naam bent vergeten. Ik zal je een geheimpje vertellen. Ik zeg dan altijd: "Als u de volgende keer komt en ik weet uw naam niet, krijgt u een kop koffie“. Als ze dan terugkomen en ik zeg ze gedag, met de juiste naam, dan moeten ze altijd lachen. Ze weten niet dat ik aan de onderkant van de receptiebalie een papiertje heb hangen met namen. Dag meneer Goedhart!”

volgens de regels werkt, hygienisch is. Ik heb in het verleden meegemaakt dat het niet zo was. Ik heb er slapeloze nachten van gehad. Nu is er iemand die volgens de voorschriften werkt, dat is belangrijk. Ik vind dat al het personeel, bediening, horecamensen en ook greenkeepers alles moeten weten over hun vakgebied en klantgericht zijn. Alleen met cursussen ben je er niet. Je moet je ook kunnen verplaatsen in je gast, op alle terreinen.”

duintjes tussen 3 en 2. Een doorn in zijn veiligheidminnende oog is altijd de situatie bij de afslag van hole 8 geweest, waar tegemoetkomend verkeer van hole 2 voor potentieel gevaar zorgde. Een mooie verandering daarentegen vindt hij het duin tussen de green van hole 6 en hole 5, en de verlegging van de slagrichting bij de afslag van hole 4.

Reynier heeft zichzelf als manager zelfs menigmaal moeten verplaatsen in nietgasten en niet-golfers. Veel mensen weten dat niet, maar hij heeft een verzameling boze brieven van huisjeseige-

“Bij hole 8 zou ik graag achter de sloot een hoge afslag willen,” zegt hij, “zodat je meer van rechts over de beplanting zou moeten slaan. Trouwens, in de nieuwe negen zie ik ook wel mogelijk riskante situaties, bijvoorbeeld bij de afslag van hole 4, waarbij spelers om

Over de horeca is iedereen ook niet altijd positief. “Als er hier een culinair gebeuren moet ontstaan, dan moet er veel veranderd worden. We moeten niet meer willen brengen dan we aankunnen. Golfers willen een lekker stevig twaalfuurtje, of een salade, warm en verzorgd. (Er is veel kritiek op geweest.) Voor mij is het belangrijk, dat het product smakelijk is en naar tevredenheid. Dat de keuken

naren of –huurders, die bij wijze van spreken de golfballen in hun theekopje zagen ploffen of tientallen ballen uit hun achtertuin konden harken. Dan liet hij weer een hek plaatsen, teeposities veranderen om de mensen zo uit de gevarenzone te krijgen. Veiligheid is een wat onderschat aspect van het managerswerk, waar hij zelf altijd veel aandacht voor heeft gehad. Een van de eerste maatregelen was de aanleg van

water te ontwijken weleens op hole 12 terecht zouden kunnen komen.” En over de nieuwe negen pratend: “Honderden jaren zijn 18 holes golfcourses aangelegd met 4 par drie’s en vier par vijf’s. Dat werkte goed en nu ineens komen onze nieuwe negen met 3 par drie’s en 3 par vijf’s. Daar komen die van de eerste negen dan nog bij. Reyn is een behoudend man, op golfgebied, en zoiets ergert hem.

…….. stokpaardjes van Heemskerk Hij hoopt dat daar nog over gebrainstormd wordt. Nog zoiets, dat hem stoort: “Dat met clubwedstrijden het schelpenpad een vast obstakel is, terwijl op verreweg de meeste kustbanen schelpenpaden een integraal deel van de baan zijn. Zo jammer. Het is indertijd door de NGF ook zo aangegeven. Waarom moet het hier nou weer anders dan overal elders? Dat is een technisch meningsverschil dat ik met de club heb. Verder heb ik bewondering voor de inzet voor de inzet van de diverse commissies“. Dan ben je zeker ook tegen het stokpaardje van Heemskerk: bij wedstrijden ballen in onreglementair ontstane kuultjes mag je plaatsen. “De algemene regel is: spelen zoals de bal ligt. De wedstrijdleiding mag zelf bepalen wat ze met kuultjes doen . Helaas is de natuur niet altijd vriendelijk voor onze fairways“. Je hebt nu precies je koperen jubileum gevierd, hé “Ik was in 1996 al bezig en in ben in april 1997 officieel in functie gekomen. De juiste formulering was “tot drie maanden na de opening van de tweede negen, met als uiterste datum 31-122009“. Daar ben ik mee akkoord gegaan. Ik had graag gehad dat ik de opening van de tweede als manager had kunnen meemaken.” Wanneer ben je zelf eigenlijk gaan golfen? “Eind jaren ’80 op de Engelenburg in Brummen. Een vriend zei dat golf iets voor mij was. Maar ik speelde tennis, hockey, ski, dus ik dacht: moet ik nou ook nog gaan golfen? Maar ik ging een keer mee en ik was meteen verkocht. Ik heb examen gedaan op de Sallandsche, om zeven uur ’s ochtends, want

de leden mochten er geen last van hebben. In het begin van de jaren ’90 ben ik lid geworden op de Veluwse. Daar vertegenwoordigde ik de baancommissie in het bestuur. In mijn vrije tijd heb ik voor baancommissaris geleerd bij het IPC in Arnhem“.

draaid zouden hebben, dan hadden we nooit aan 18 holes gedacht en dan had ik hier niet meer gewerkt. Als je dat druk noemt, dan heb je een beetje gelijk, maar het is nooit zo gezegd. Martin zei altijd, dat hij tevreden zou zijn met break even. Maar dat was mijn eer te na.”

Ga je nu weer wat vaker spelen? Je handicap weer halen? “Ik heb 7.2 gehad en heb nu 8.9. Ik weet het niet. Mijn hoofd staat momenteel niet naar handicap. Het is hollen of stilstaan. Ik kan me ook niet meer vastbijten in een tegenstander. Maar ik vind het niet erg. Ik lig er niet wakker van. Het gaat me er nu meer om dat ik op een mooie baan speel, liefst een duinbaan, de Texelse. Wij hebben een unieke positie als enige commerciële (18 holes?) baan langs de kust.”

Zeg eens in vijf woorden hoe je op al die jaren terugkijkt. “Een geweldig leven op Texel.”

Heb je ooit onder druk gestaan om winst te maken? “Nee, niet door Martin Warnaar en nu ook niet door Iwan Groothuis. Ik heb wel winstjes gedraaid. Ik vind ook dat een zaak, die geen winst draait, niet levensvatbaar is. In het beginjaar mocht ik 250.000 gulden verlies draaien, met de aanvangsverliezen mee. Dat werd 140.000. het jaar daarna mocht het verlies 140.000 zijn en het werd 35.000. het derde jaar speelden we bijna break even en daarna hebben we altijd winst gehaald. Ik weet zeker: als we alleen maar verlies ge-

Afscheidscadeau “Ik heb alles wat mijn hartje begeert,” zegt Reynier. “En ik zou heel graag willen, dat mensen, die mij bij mijn afscheid iets willen geven, dit doen via een storting van een bijdrage op giro 6868 van het Rode Kruis, met vermelding Sumatra. Daar is nog steeds heel veel geld nodig om de door de tsunami en aardbevingen aangerichte schade te herstellen.”

An Officer and a Gentleman Als ik Reyn de Graaff in zijn Hanenhuus zie opereren moet ik soms denken aan die filmtitel. Gastheer met stijl en met de wil om het iedereen naar de zin te maken. Als ik golfmensen ‘aan de overkant’ spreek, dan wordt met respect over ons gezicht van de Texelse Golfbaan gesproken. Toen het golfbaan-denken in mijn achterhoofd ontstond bezocht ik zo’n twintig golfbanen in binnen- en buitenland. Zonder ooit een bal te hebben geslagen raakte ik overtuigd van de mogelijkheden die deze sport voor Texel en voor de Krim kon hebben. Maar waar moest ik beginnen? Door een toeval werd ik in Hotel Opduin aan Reyn en Margreet voorgesteld. Zij waren al jaren gek van Texel en Reyn was nog gekker van golf. Met zijn ervaring als verenigingsman, wedstrijdspeler en baancommissaris wilde hij graag mee helpen denken. En zo geschiedde, ook toen er later specialisten werden ingeschakeld. Toen de baan gestalte kreeg liet hij een ballonnetje op: echtpaar De Graaff kon hun schildersbedrijf in Apeldoorn verkopen, ze wilden zich op Texel vestigen en Reyn wilde een aantal jaren de golfbaan leiden. Aldus werd afgesproken. Gelukkig bleek hij geen manager die direct om een vergaderzaal en twee secretaressen vroeg. Hij werd de gentleman/gastheer die midden tussen de clubleden en gasten ging staan en die met zijn greenkeepers, (horeca)mensen en samen met de golfschool ervoor heeft gezorgd dat de Texelse Golfbaan nu zo positief op de kaart staat. Als oud-directeur bedank ik je voor je grote inzet en voor de positieve samenwerking. Nu je stopt wens ik je toe dat je samen met Margreet maximaal zult genieten van je vrije tijd, dat je veel zult

spelen op de 9- en 18 holes van de Texelse en dat je veel golfbekers zult winnen. Opvolger Wil en zijn collega’s zullen nu jou gaan verwennen in hun Hanenhuus, laat het gebeuren! Bedankt Reyn! Martin Warnaar

Reyn bleek toen een echt Texels hart te bezitten. Hij greep de microfoon en “verkocht” onze baan op grandioze wijze. Iedereen moest met eigen ogen gaan zien en beleven hoe mooi onze Texelse wel was. En daarbij vertolkte hij op geweldige wijze ook de Texelse gastvrijheid. Voor iedereen een rondje. Reyn, dat was echt groots. Ed Eelman

De spirit van golf en whisky Voor iemand, die niet alleen jouw smaak voor natuurlijk en avontuurlijk linksgolf en ruige Islay whisky deelt, maar ook nog de echte spirit van golf op onze eigen Texelse baan heeft proberen te implanteren kan je alleen maar vriendschap en respect voelen. En dat doe ik dan ook. Jan Heemskerk De naam

Reyn had er drie Speelde een paar jaar geleden op de Kennemer. Meen de Telegraaf Annexum kwalificatie wedstrijd. Loop trots het prachtige clubhuis binnen en meld mijn score aan de Texelse deelnemers, met vermelding dat ik op hole 7 een birdie sloeg. Naast me hoor ik Reyn zeggen “Oh, ik had er 3!” Toen de uitslag bekend werd gemaakt bleek Reyn winnaar te zijn en mocht hij de landelijke finale spelen alvorens naar St. Andrews af te reizen.

Er zou een club opgericht worden, nu nog een naam. Van alle kanten kwamen suggesties als Texgolf, TGC, Gotex enz. Tot achterin de zaal Reyn opstond en vertelde dat het eigenlijk gebruikelijk was dat golfclubs vaak de naam van de plaats en “-se” erachter genoemd worden dus "golfclub de Texelse " en zo geschiedde. Eigenlijk kunnen we Reyn dus wel de naamgever van de club noemen! Overigens toen Bob Coutinho lid van verdienste werd kwam Reyn naar hem toe en vertelde dat hij het bestuur attent had gemaakt dat Bob het eerste lid was. Hij had de “opzegbrief" achtergehouden en dat laten zien. Bewijst hoe belangrijk hij zulke dingen vindt. Aja Coutinho

Reyn, de eerste manager … en quotes! We schrijven maart 1994, de oprichtingsvergadering van De Texelse Golfclub in Manege Akenburg. Op verzoek van Martin Warnaar deed de Pro Jo Vos van golfclub Leeuwenberg een woordje op deze vergadering over het wel en wee van de golfsport. Aangezien ik hem goed kende en ook lid wilde worden ben ik met hem meegegaan. We sliepen in een huisje op De Krim. We gingen ook naar het kantoor van Martin, waar we over vele golfzaken hebben gesproken. Reyn de Graaff was daarbij ook aanwezig. Alles dus in de oprichtingsfase. Ik merkte al dat hij belangstelling toonde om de eerste manager van de toekomstige golfbaan te worden. Dit leek mij ook een fantastische uitdaging. Ik had toen echter een goede baan. Reyn en ik zijn met elkaar nog over het terrein gelopen waar de golfbaan zou komen.

Zeer correcte man! Kan ook niet anders, hij is in 1948, precies een maand na mij, in het zelfde dorp geboren. In Padang op Sumatra! Herman Louwers.

Met een paar clubs en ballen, die we over de hele baan hebben weggeslagen. Toen hadden we het al over hoge afslagplaatsen. Nu nog steeds. Een paar maanden later hoorde ik dat Reyn de eerste manager zou worden van De Texelse Golfbaan. Ik gunde hem dit ook van harte en hij heeft het waar gemaakt. Ik gun mijzelf het toeval dat ik Reyn nu naar bijna 13 jaar ga opvolgen. Onder meer Reyn en ik hebben het golfgroepje Break Even opgericht. We hebben jarenlang samen met Peter Boorsma, Pieter de Boer, Henk van Houten en Henk van der Veer op heel veel mooie banen met veel plezier gespeeld. Ik wens Reyn en Margreet nog veel goeie jaren en hoop op nog veel gezamenlijk golfplezier.

Altijd naar de bal blijven kijken! Ylona Stolk

Wil Homan

Altijd als ik tegen hem moest match playen, hoorde ik in mijn backswing zijn sleutels rammelen. Jan van Wijk. Hij heeft me gematst bij mijn GVB examen. Hij liep langs en gaf me stiekem de goede antwoorden. Robert Jan Kleingeld. Één, twee, drie, vier, vijf! Ik kan naar huis. Hij telde dan het aantal mensen en constateerde dat het voldoende moest zijn voor de rest van de dag. En: in plaats van goedemorgen roept hij vaak: de puzzel ligt op de bar! Paul Donker

Alles onder controle? En ik ken geen grotere visliefhebber! Jan Lusthof Zo heb je niets, zo heb je een hand vol! Wil Homan Naast een uitstekend gastheer mijn beste visleverancier. Iwan Groothuis. Het stinkt hier naar zoute haring. Dan moet je hem in je andere hand nemen! Joost Brieko. Google, hyves en wikipedia. Heeft u Reynier de Graaff wel eens gegoogled? Ik was benieuwd wat dat zou opleveren.

Neen, dom-google, we bedoelen Reynier de Graaff, met ey en dubbel ff! Hier een paar!. Een Reyn leefde van 1641 tot 1673 en “verrichtte met nieuwe experimentele methoden onderzoek naar de vrouwelijke geslachtsorganen”. Met “experimentele methoden”, dat doet het ergste vermoeden. Maar even verder lees ik dat zijn ontdekkingen aan de basis hebben gestaan van de voortplantingsgeneeskunde. Dan zit het gelukkig toch wel goed. Frappant is dat helemaal bovenaan al die 85.900 hits onze Reynier de Graaff prijkt: onder het kopje kampioenen; gewoon bij de uitslagen van de GC-detexelse.nl. Rob Maaswinkel

Schuijlhut Trofee 2009 “Meedoen is belangrijker dan winnen”, moet Piet Schuijl ooit in een Olympische droom hebben gedacht. De werkelijkheid is vaak weerbarstiger: het zicht op goud, zilver en brons verwerkt in de stralend verpakte fun- en echte prijzen op de prijzentafel levert een extra portie adrenaline voor alle deelnemers. Vandaar dat de website van de Texelse bij opening van de inschrijving voor dit evenement direct rood kleurt: ’t is vol, vol, vol, ..en dat geldt ook voor de reservelijst. Met graagte wordt gedoneerd voor de dekking der kosten, extra gestort voor de deugd van de jeugd, de buienradar nog even gecheckt voor het vallen van de eerste drup, de ballen gepoetst en dan een laatste blik op de glimmende partij prijzen daar op die tafel. “What ’s in for me?”. Op naar de teebox. Zo vertrokken 78 uitverkorenen voor de Texel Scramble met een loepzuiver berekende handicap, waar een wiskundige nog van achter zijn oor krabt.

“Men neme een derde van dat en voegt er de helft van de minste aan toe, rondt dat af, dan resteren er .. slagen”. Er werd tamelijk veel gelachen, soms met kiespijn over een gemiste slag, soms uitbundig om een zoveelste neary, en soms van de zenuwen of de bal wel zou worden teruggevonden. Het eerste diepte interview in het in een nieuw jasje gestoken clubblad had Iwan Groothuis op een verkeerd spoor gezet: zo vol was Iwan al van de aanstaande uitbrei-

ding met 9 holes, dat zijn approach naar de green van 7 met een plof belandde vlak voor de green van de 2e, wie weet straks de 12e! Paul Kuip wist de bal met akelige precisie naast de pin te leggen ;”Tsja, wat in de kuip zit verzuurt niet”, zal die gedacht hebben. Natuurlijk kwam het gesprek op de nieuwe burgemeester en over wie de opvolger van Piet Harman zal worden in de jeugdcommissie, die zojuist rijkelijk bedeeld was met maar liefst 1650 euro, maar die het helaas na een jaar voor gezien houdt; toch niet te oud bevonden of een lichtgewicht? Two Old Grand Dads gingen uiteindelijk met de hoofdprijzen aan de haal, dit tot grote teleurstelling van opstomende jeugd. Maar ja, toen

Wesselman op de vierde een tweede zogenaamde Texelse shank bei Unseren Nachbarn op de Krim deponeerde en er – geheel volgens traditie van het eiland - een bal dropte waar die ongeveer “te water” was gegaan, was het pleit definitief beslecht. Slippies, drank, kruidenboter en een luie zit konden niets meer van hun hoofddoel afleiden, de overwinning en de gouden verpakking. Met rode konen kwamen de 78 deelnemers terug in het clubhuis, gebruind door zon en wind, gevuld door de slippies en gekleurd door een enkel glaasje, voor een opfrisbeurt en voor de prijsuitreiking. Reyn de Graaff nam voor de laatste keer de honneurs waar als onberipelijk gastheer; wel zó voorbeeldig dat opvolger Homan het van de zenuwen in zijn rug kreeg en per direct voor de massagebehandeling met

….de Schuijlhut ten leste?…. Solveig naar Tenerife vloog. Menno Schuijl deed de prijsuitreiking routineus, met hier en daar een kwinkslag, bijgestaand door zijn zoon, die zich kranig weerde tegen te fel aandringende klapzoenen van druistige winnaressen, vooral die van de funprijzen; “ Hier is het cadeau en een handje toe”, zag je hem telkens denken. “En met 39 punten.....”, en je zag de oudjes glimmen van trots, Ed en Meinard. En de Overkanter bedankte zijn maatje, die hij op een tandem had gekregen en oreerde dat het eiland trots moest zijn op zo’n golfbaan, en zo’n bijzondere familie, geweldige opbrengst, fantastische service van clubhuis, puike wedstrijdleiding en van die unieke Schuijlhut met zijn ongeëvenaarde vissiesbakker Rein Zandee, wiens gezicht straalde van oor tot oorringetje. Zo’n golfclub moet trots zijn op zo’n

wedstrijd, op zo’n trofee, zo besloot hij; aan het applaus te merken met grote instemming. Niettemin liet later Menno doorschemeren dat het wel eens een van de laatste keren kon zijn. Straks met de uitbreiding van de baan, dan kan dat vissies bakken niet meer, Zandee wordt een dagje ouder, je moet stoppen op je hoogtepunt, laat anderen maar eens wat doen, kosten in de gaten houden waren zo de motieven er een punt

achter te zetten, noteerde ondergetekende. “En de jeugd dan? Je hebt er zelf weer net een op het eiland gezet. Die moet toch ook leren golfen? En de opbrengst en het plezier voor de leden, en de visstand en de toekomst van de naam van de Schuijlhut en van de trofee dan? Gooi niet zomaar weg wat in 10 jaar is opgebouwd. Moet de hut een hangplek voor ouder wordende golfers worden; gaan we op cursus bakken bij Zandee om de staartjes van de slippies krom te laten trekken? Kortom geef de club een kans over het vervolg na te denken en de succeselementen in stand te houden. Noem het Schuijlhut revisited of memorial of heritage of erfgoed of O(ns) B(este)S(tekkie) Trofee”: zo sloot ik af en stortte me in de nazit. Meinard Carper

De Graaff met twee effen Van de Overkanter Uitbater of uitbuiter? De Dikke van Dale laat het in ’t midden. Maar Overkanters weten wel wat die is. Ga je naar het eiland, wordt geen middel geschuwd je platzak weer met de boot heen te zenden. Texelaars kennen het klappen van de zweep; houden liever de hand op de knip, bevreesd als ze zijn voor de praktijken van een strand-, hotel of raamexploitant. Ze weten eigenlijk niet wat het is: een exploitant, zo’n a-typisch woord zal nooit in de Van Dale van Texel, t.w. Seggies op sien Tessels, verschijnen. Wie ze allemaal wel kennen is Reynier de Graaff, de exploitant, maar ja, dat is een bijnaam voor de een, een koosnaam voor de ander. Soms gebruikte hij het woord zelf, dan dwong hij wel respect af, met name als het klonk: ”Dit bakje koffie is van de exploitant!”. Hij vertrekt………………. Een snelle rondvraag bij gasten en leden van de golfbaan geeft wel een aardig beeld van wat hij bedoelde met “exploitant zijn”. We noemen Loek H. uit Bergen N-H, o.m. lid van het Rooms Katholiek Biljart, Zang en Golf Genootschap De Korte Keu, die wel eens een ludiek partijtje met geest- en geldverwanten kwam spelen op de Texelse en door De Graaff werd gemaand vooral dóór te spelen op de elfde; die er na afloop op wees dat zijn elite-groep de ronde van 18 holes binnen 3 en een half uur had voltooid en door de exploitant met excuses werd overladen. Een tikkie streng maar toch eerlijk en recht-door-zee. Neem het voorbeeld van Charles T. uit Heiloo, ex-voorzitter van de Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten, die al sinds jaar en dag

de openingwedstrijd van het seizoen op de Texelse speelt. Hij herinnert zich nog een barre februari maandag, greens al weken op de winterstand, maar voor het journaille werd de vlag op de zomergreen geplaatst. En dan had hij nog een verrassing, schonk niet alleen een Juttertje bij de turn, maar loofde steevast een hele fles met het Texels genot uit voor degene die in de wedstrijd als vierde was geeindigd. Van de exploitant! Een lied op De Graaff geschreven voor de Edward van de Hoek trofee door Jan H. uit De Cocksdorp verwijst in het clubhuis naar de borden met de fraai gekalligrafeerde namen , allemaal het werk van de exploitant; men zong “Al schreef je De Graaff met twee effen, fraai gepenseeld met schapenhaar, je moet toch altijd beseffen, je wordt toch nooit een Texelaar”. Zelfs een hole-in-one op de kleine baan in enige wedstrijd wordt door hem voor de eeuwigheid aan het plafond geschilderd. Vervolgens wordt de champagne met gulle hand geschonken. Door de exploitant! De captain van het para-team NRG kent De Graaff vooral van de vis. Op een prachtige nazomeravond ventte hij de vers gevangen zeebaars uit op diverse Krim adresjes waar hij zo zijn klandizie had, en dat in een eenvoudige plastic grijze vuilniszak : Hoeveel wil je er? Slechts een paar euro per stuk. Maar wel graag direkt afrekenen”. “Boter bij de vis”, heet dat. Een echte exploitant. Wie herinnert zich niet zijn fijne neus voor wijnen? Wie eenmaal de Goeie Tije had geroken, een proefslokje van De Graaff had genoten, was

verkocht. Maar zuinig als immer trok hij pas de kurk uit deze goddelijk lekkere rode wijnfles, als er specifiek en bovenal beleefd om werd gevraagd. We herinneren ons nog dat er eens stevig over werd gekibbeld met een Texelaar, die een onbeduidend toernoooitje had georganiseerd en die een onduidelijk Aldi-roodje ingeschonken kreeg. Tsja; “wat moeten we straks zonder Reynier de Graaff, een kar zonder motor, een wiel zonder naaf, hoe moeten we speulen, als moederloos veulen, hoe gaan we nou door zonder Reynier de Graaff”; zongen we onlangs in koor. Wil zien we best zitten, maar nu klinkt van de overkant: “bedankt, super exploitant”. Carpe(r) Diem

Moeder en zoon succesvol door Thea Bakker Als winnaars van de wedstrijd Ouders/Kind konden wij (Thea Bakker en mijn zoon Jurre Schieving) de halve finale spelen op 11 oktober op de golfbaan van Best; een mooie uitdagende bos/parkbaan. De weersverwachting voorspelde niet veel goeds. Ik zei tegen Jurre: “ Ik hoop dat wij niet te veel regen krijgen”; waarop Jurre antwoordde: ”Nou Mam ik hoop van wel, want dan speel ik op mijn Best.” Er was een all tee start. De wedstrijdvorm greensome. Wij gingen weg van handicap 8. We hadden een leuke flight met moeder en zoon van golfclub ’t Sybroek. Jurre speelde ondanks de slechte weersomstandigheden, regen en veel wind, een geweldige partij golf. (Gelukkig hadden wij goede regenkleding). Ik kreeg het een beetje benauwd om zijn mooie slagen niet te bederven. Jurre sloeg een prachtige drive, waarop ik de bal in de bunker speelde. Vervolgens legde Jurre de bal 5 cm van de vlag. Die kon ik niet missen. Op dat moment viel de spanning van mij af en ging ik beter spelen. Mijn slogan is immers: “Speel tijdens een foursome altijd je eigen spel” (Maar dat moet ik dan zelf ook wel doen). Wij speelden redelijk constant, geen birdies maar wel veel parren. Uiteindelijk hadden wij 37 punten bij elkaar gespeeld. Misschien een klein kansje om bij de beste 10 koppels te horen. Tijdens

het borrelhapje en drankje werden de winnaars bekend gemaakt. Wij werden 2e op slechts 1 punt van de winnaars. (Toch dat ene gemiste putje). Een knappe overwinning, werd er door de wedstrijdleiding gezegd, gezien onze handicap. Met 20 koppels finalisten (10 van Best en 10 van Doorhout Mees) werden wij uitgenodigd om op 23 oktober te spelen op de Haagsche Golfclub; één van de mooiste banen van Nederland.

Het was dit keer prachtig weer. Ook deze keer was de wedstrijd tot in de puntjes georganiseerd. De baan was echter veel moeilijker dan Best . Geen stukje fairway recht. Greens ver boven je hoofd of om de hoek en zo snel als glas. De fairway was gedressed wat het spelen bemoeilijkte. Voor Jurre was dit echter nauwelijks een probleem. Ik had er wat meer moeite mee. Ik vond het dan ook een prestatie dat wij, uitgaande van handicap 9 met 36 punten van de baan af kwamen. Voor ons kon de dag echter niet stuk. Wat een feest om hier te mogen spelen.

Tijdens het diner werden de prijzen uitgereikt en werden wij wederom 2e. Er had zeker meer in gezeten, maar wij waren hier uiteraard heel blij mee. Ik hoop dat er volgend jaar op Texel meer ouders / met kinderen zullen deelnemen aan deze wedstrijd. Het is ontzettend leuk om met je kind aan deze wedstrijd deel te nemen en samen met je zoon of dochter te kunnen spelen. De halve finale en finale is een feest om te spelen. Een fantastische organisatie en je wordt van begin tot het einde in de watten gelegd. Ook is het belangrijk dat er veel deelnemers zijn zodat er een hogere opbrengst komt ten goede van UNICEF . Jurre en ik zullen weer onze uiterste best doen om volgend jaar onze titel te verdedigen.

Lied voor Reynier door Jan Heemskerk Bij het afscheid van Reijnier de Graaff overvalt ons een gevoel van bevreemding, verwarring, verlating, ontheemding, misschien het best te vertolken door het op smartelijke toon zingen van het volgende lied. Trek uw Julio Iglesiasstem aan en zing op de wijs van: “Quiero que tu m’accompaňas, mujer” Refrein Wat moeten we nou zonder Reynier de Graaff Een kar zonder motor, een wiel zonder naaf, Hoe moeten we speulen Als moederloos veulen Hoe gaan we nou door zonder Reynier de Graaff Couplet 1 In teetijden was Reyn de Graaf heel coulant De stopwatch lag zelden of nooit in zijn hand Als wij zaten te treuren Wist hij op te beuren Bestelde een koffie van de exploitant Refrein Couplet 2 Als iemand wanhopig de golfbaan verliet De drive en de chip en de putt lukten niet Zijn hart en stem vonden De zalf voor jouw wonde Als geen ander herkende Reynier je verdriet Refrein

Couplet 3 ‘t Plafond van het clubhuis was Reynier zijn ding Ik was altijd jaloers omdat ik er niet hing Wat nu te beginnen Wie wil er nog winnen Zonder zijn letters als herinnering

Bar en Boos 21 Kees, heb jij je weleens verdiept in de stroke indexen van deze golfbaan? Nee, Jan, daar verdiep ik me niet in. Hoezo? Nou, uit alle Q kaarten van dit jaar blijkt dat de holes 2, 11, 9 en 18 verreweg de moeilijkste van de baan zijn. Wist ik al lang. Neem maar een biertje. Bedankt. Ja, maar die hebben nu een stroke index van 5, 6, 9 en 10. Dan moeten ze de stroke index veranderen. In 1, 2, 3 en 4, bedoel je? Ja, natuurlijk. Welke holes zijn nu de 1, 2, 3 en 4 dan? Dat zijn 5, 14, 7 en 16. Daar maak ik altijd birdies. Jongen, jij bent zo goed! Ik verslik me, Jan. En wat zeggen de Q kaarten dan over die holes? Dan komen ze op plaats 8, 5, 9 en 16 Dat scheelt nogal wat, 9 en 16. Ja, de afslag bij 7 is verder dan bij 16, zoals je weet. Klopt. Het is dus eigenlijk zo, dat ik op andere holes een slag extra hoor te krijgen, dan nu. Maakt me niet uit, ik krijg nergens een slag extra. Denk nou eens niet aan jezelf, man. Wat wil jij dan? Andere kaarten. Misschien zijn deze wel door de NGF vastgesteld. Lulkoek, het is onze baan. Ik heb Strumpfler hier nog nooit zien spelen. Weet je wat we kunnen doen? Stoppen met golfen! Nee, een paar keer met die extra stroke indexen spelen en dan kijken of het verschil maakt. Als de nieuwe wedstrijdcommissie in functie is? Ja, maar nu stoppen want ik word duizelig.

Het mooiste beroep van de wereld door Andy Balsing Vaak als het (al dan niet aanwezige) zonnetje op mijn roodverbrande neus te zien is hoor ik de opmerking: “Jij hebt het toch ook maar mooi voor elkaar gekregen, je hebt van je hobby je beroep kunnen maken”. Natuurlijk heb ik als golf teaching professional een mooi beroep, maar net als velen heb ik helaas niet van mijn hobby (golf spelen) mijn beroep kunnen maken. Vaak had ik als antwoord: “ik heb het op 1 na mooiste beroep”. Het mooiste beroep tot voor kort was voor mij het professioneel spelen van golf. Inmiddels ben ik hier niet meer zo zeker van. Een paar maanden geleden ging mijn telefoon. Woensdag avond om 00:30 werd ik ongeveer gebeld, Willie gsm stond in mijn display. Ik lag al een tijdje op 1 oor en met één oog open en één dicht keek ik – in twijfel of ik op zou nemen - naar mijn telefoon. “Morgen weer een dag” dacht ik terwijl ik mijn geluid op “uit” zette. De volgende morgen ging om 8 uur mijn wekker weer om een lange dag les te gaan geven. Ik keek op mijn telefoon en zag dat ik intussen 3 oproepen had gemist. Na de gemiste oproepen van “Willie” te hebben weggedrukt zag ik ook dat ik een berichtje had gemist. Het berichtje luidde: “Balsing heb je zin om me te caddiën op het KLM Open en een week later op Gleneagles in Schotland, ik hoor het graag zo snel mogelijk van je, groetjes Wil. Ik was in één klap wakker. Caddiën, KLM Open, Schotland, European Tour, ik!? Gelijk belde ik Wil terug en vertelde hem dat ik dat natuurlijk graag wilde doen en meemaken. Op de golfschool aangekomen kijkend in m’n agenda kwam de realiteit. Het is midden in het seizoen, ik sta van ’s morgens 09:00 tot ’s avonds minimaal

19:00 les te geven. Ik kan helemaal niet weg. Gelukkig ging het pas om de laatste week van augustus en de eerste van september. Weinig lessen in de agenda en de lessen die er stonden kon ik gelukkig verzetten naar de agenda van Joost, Jeroen, Jan en Robbert. Ik belde Wil nogmaals om te bevestigen dat ik inderdaad van de partij kon zijn. In de toen komende dagen is er geen dag voorbij gegaan dat ik niet aan het komend avontuur heb gedacht. Hoe zou het zijn om ineens tussen de jongens waar je als kind al op tv naar zat te kijken te staan, met ze te praten, en met ze te spelen? Wil en ik kennen elkaar al zo’n 12 jaar. Op het moment dat ik begon met golf was ik 16 en hij 13 en was al 2 jaar bezig met het spelletje. Hij was inmiddels al aardig verslingerd aan golf en door de leuke klik met hem en met nog een paar andere jongens raakte ook ik verslaafd. Bijna dagelijks trainden we met elkaar. Op het moment dat ik 21 werd moest ik een keus maken. Je kunt als je 21 bent namelijk niet meer meedoen aan de jeugdtours. Ik had te kiezen tussen verder gaan als senior amateur of de overstap maken naar professional, en in mijn geval dan als teaching professional. Door deze keuze raakte ik in het professionele circuit en Wil bleef nog een paar jaar (zeer succesvol) amateur, met als hoogtepunt het zowel individuele als teams wereldkampioenschap. Na deze tijd vond hij dat hij voor zichzelf had bewezen dat hij goed genoeg was om met de grote jongens (professionals) mee te doen. De eerste stap die een professional moet nemen is het spelen op een satelliet tour (zeg maar een soort

hoofdklasse in voetbal). In het geval van Wil werd dit de EPD tour (European Professionals Development Tour). Om naar de volgende divisie te promoveren moet je bij de beste 5 van de ongeveer 220 spelers eindigen. Het lukte Wil om eind 2006 te promoveren naar het volgende niveau: de Challenge tour (zeg maar eerste divisie in voetbal). In het eerste seizoen dat Wil op deze tour speelde won hij 1x (met 7 slagen voorsprong op de nr. 2 in Colombia) en werd hij nog 3x 2e. Dit was genoeg om zich in de top 15 te spelen die zich rechtstreeks kwalificeren voor het allerhoogste Europese niveau: de European Tour (ere divisie in voetbal). Goed, genoeg feitjes, terug naar mijn verhaal. Toen Wil promoveerde van de EPD naar de Challenge tour vroeg hij mij of ik hem wilde gaan caddiën op deze tour. Ik had net een behoorlijke smak geld gestort om deel te mogen nemen aan de opleiding tot A-professional. De timing van deze vraag was dus niet erg gemakkelijk. Helaas moest ik deze vraag ook negatief beantwoorden. Elke week dat Wil een toernooi speelde op deze tour heb ik er aan gedacht hoe het zou zijn als ik er bij was geweest. Ik had dus met andere woorden spijt dat ik niet op dit aanbod ben ingegaan. Inmiddels vernam ik via de media dat hij aan het werk was met een professionele ervaren caddie die ook de tas heeft gedragen van o.a. een (voor sommige) oude ster: Nick Price. Voor mijn gevoel zou ik nooit meer worden gevraagd om weer eens de tas van m’n maatje te gaan dragen. Ook al waren we samen als team ver onder PAR (in onze amateur tijd ben ik ook een paar keer caddie geweest voor Wil). Gelukkig had hij ook nog een goed gevoel overgehouden aan deze tijd en kwam het moment toch nog. (volgende uitgave gaat Andy verder)

van de Bestuurstafel door Hélène van Wijhe - Secretaris Het bestuur nodigt u hierbij uit voor de nieuwjaarsreceptie op zondag 3 januari a.s. vanaf plm. 15.30 uur. De receptie wordt gehouden aansluitend aan de Nieuwjaarswedstrijd. Hierbij informeren wij u over de jaarprocedure ten behoeve van het verkrijgen van de NGF kaartjes voor 2010. De jaarprocedure betreffende de handicaps zal zijn op dinsdag 18 december a.s. De handicap die u dan heeft zal op uw NGF kaartje van 2010 komen te staan. Uiteraard kunt u daarna Qualifying kaarten lopen, deze gelden alleen voor uw nieuwe handicap. Er worden nu géén kaartjes meer aangemaakt. De kaartjes van 2009 zijn geldig t/m 31 januari 2010. Voor een actieve handicap* dient u ten minste 4 qualifying kaarten ingeleverd te hebben. Piet Harman heeft op eigen verzoek zijn functie als voorzitter van de jeugdcommissie neergelegd. Wij willen hem hierbij nogmaals bedanken voor zijn inzet vooral tijdens de organisatie van ons succesvolle jeugdtoernooi. Cees Boks heeft inmiddels de taak als voorzitter op zich genomen en wij wensen hem, zijn commissie- en jeugdleden veel succes.

Onze nieuwe leden: Erhard Schulze Heike Bremer Kees Bremer Nout Valkhof Gijs Bloemen Douwe van Diepen Martin Zijm Gerrit Jan Drenthen Pieter Verkaik

Kamen Oosterend Oosterend Bussum Utrecht de Waal Den Burg Daarle Den Burg

Inmiddels staat de teller op 446 leden. Opzegging van het lidmaatschap voor 2010 dient schriftelijk voor 3 december 2009 te worden gedaan.

Colofoon Adres golfclub – secretariaat De Texelse Golfclub Roggeslootweg 3, 1795 JX De Cocksdorp Tel. 0222 316 957, fax. 316 095 [email protected] www.gc-detexelse.nl Adres Golfbaan Golfbaan De Texelse Roggeslootweg 3, 1795 JX De Cocksdorp Tel. 0222 316 539, fax. 316 019 Golfshop/golfpro Joost Brieko tel. 0222 316 805 [email protected] Bestuur P. Kuip Czn., voorzitter H.W. v.d. Veer, vice voorzitter Hélène van Wijhe, secretaris F.J. Klok, penningmeester Els Postma, lid Wedstrijdcommissie Jan Bloem, tel. 318 632 Regel- en Handicap commissie Ad Waverijn, tel. 312 016 [email protected] GVB-examen commissie Peter Boorsma, tel. 317 362 Jeugdcommissie Cees Boks, tel. 327 712 Baancommissie Piet Bolier, tel. 316 598 Computercommissie Ed Eelman, tel. 317 378 Evenementencommissie Margreet de Graaff, tel. 322 745 Handicartcommissie Janneke Kampstra, tel. 318 295 Redactie clubblad Eindredactie Ed Eelman, tel. 317 378 [email protected]

Wedstrijdkalender December Datum Zo 6

wedstrijd Maandbeker

hcp 0-36

Vr 18 Herenmiddag afsluiting (wijziging) Zo 27 Gezamelijke Dames/Herenmiddag Do 31 Damesmiddag vervallen (wijziging) Vr 25 en 1/1 Herenmiddag vervallen (wijziging) Zo 27 Gezamenlijke Dames- & 0-45 Herenmiddag

Januari

Datum Zo 3

Februari Datum Zo 7

starttijd 10.00-12.30

Bijzonderheden 9 holes grote baan stableford. 9 holes kleine baan tegen par.

11.30-15.30

9 holes grote baan stableford. 9 holes kleine baan tegen par

wedstrijd Nieuwjaarswedstrijd

hcp 0-45

starttijd 11.30-16.00

Bijzonderheden All tee start!! Crosscountry; grote en kleine baan

wedstrijd Maandwedstrijd

hcp 0-36

starttijd 10.00-12.30

Bijzonderheden 9 holes grote baan stableford. 9 holes kleine baan tegen par.

Wedstrijduitslagen Maandbeker September

Categorie 1 1. Hans de Beer 72 slagen 2. Mike van der Haas 72 slagen 3. Kevin van Zuilekom 76 slagen Categorie 2 1. Josje Eelman 38 stf 2. Hans van Maldegem 36 stf 3. Antoine Kersten 33 stf Categorie 3 1. Herman Lauers 38 stf 2. Brigitte van der Velden 34 stf 3. Albert van der Beesen 32 stf Longest drives: Maeike van der Schaaf & Antoine Kersten Neary’s: Lot van Schelt & Hans de Beer

Mixed Foursome Clubkampioenschappen Bruto 1. 2. 3. Netto 1. 2. 3.

Maeike van der Schaaf/Wil Homan Tillie van der Poel/Thomas Wassenaar Lot van Schelt/Jan Blancke

83 slagen 84 slagen 86 slagen

Maeike van der Schaaf/Wil Homan Tillie van der Poel/Thomas Wassenaar Claudia en Hans Montag

68 slagen 71 slagen 71 slagen

Schuijlhut trofee

Categorie 1 1. Meinard Carper & Ed Eelman 2. Herman Lauers & Martin Land 3. Menno Schuijl & E. van Lieden Hole Hole Hole Hole Hole Hole Hole

1 3 9 6 8a 8b 9

39 stf 38 stf 37 stf

Longest Drive Marijke de Beer & Piet Harman Longest Drive Cocky Kohnhorst & Ed Eelman Longest Drive Karin Koorn & Jan Winnubst Neary Silvia Koerhuis & Piet Zijm Neary E. van Lieden Neary Gerri Bolier & Johan Bresser Nearest Brigitte v/d Velden & Martin Siebbeles

Wedstrijduitslagen Maandbeker Oktober

Categorie 1 1. Bart Medema 2. Lot van Schelt 3. Piet Schuijl(DK) Categorie 2 1. Piet Harman 2. Martin Land 3. Josje Eelman Categorie 3 1. Adri Huiding 2. Ivor van Onzen 3. Marcel Wernand

Maandbeker November 70 slagen 71 slagen 72 slagen 32 stf 31 stf 29 stf 38 stf 37 stf 31 stf

Longest drives: Maeike van der Schaaf & Mike van der Haas Neary’s: Marijke de Beer & Abe Keijser

Incl. adverteerders en nieuwe leden wedstrijd Categorie 1 1. Rob Maaswinkel 37 stf 2. Hans de Beer 37 stf 3. Kevin van Zuilekom 31 stf Categorie 2 1. Gerbrand Zoetelief 36 stf 2. Maricus van der Wetering 34 stf 4. Jan Bloem 32 stf Categorie 3 1. Frits Bakker 37 stf 2. Tonny van Koppen 31 stf 3. Nel Konijn 31 stf Adverteerders 1. NBC Eelman & Partners 2. L & R Kantoorvakhandel Nieuwe leden 1. Gerbrand Zoetelief 35 stf 2. Nel Konijn 30 stf 3. Herman v/d Boom 29 stf

Finale Maandbeker

Categorie 1 1. Abe Keyser 2. Bart Medema Annabel Groothuis Categorie 2 1. Gerda Bloem 2. Josje Eelman Piet Bolier Antoine Kersten

Commissiedag 1.

Baancommissie

Longest drives: Marijke de Beer & Ed Eelman Neary’s: Josje Eelman & Melvin Kikkert