Hallo. We wensen iedereen een warm, liefdevol nieuw jaar toe

Hallo

Hard hollend zijn velen naar het einde van 2006 gegaan Maar ieder zal gelijk met Kerstmis (stil …) staan. Want of je nu rent of je gaat rustig en bedaard 24 uur, 7 dagen, 52 weken: het blijft standaard! Hoe is het dit jaar verlopen? Voor velen tevreden, mag men hopen. Echter voor sommigen, was het moeilijk en zwaar. Anderen kijken terug op juist een geslaagd jaar. Geboorte en afscheid, zijn zekerheden in het leven, Vreugde en verdriet is aan de mens gegeven. Kostbare momenten, we kennen ze allemaal wel, Blijdschap om het kleine, we vergeten het zo snel. Dankbaar zijn voor elke nieuwe dag en nacht, Is moeilijk, wanneer het leven je niet toelacht De wereld lijkt soms heel gemeen Toch schijnt de zon voor (bijna) iedereen. Het is de kunst om uit die stralen Onze warmte te halen. En als we daarvan kunnen geven Hebben we allemaal te LEVEN We wensen iedereen een warm, liefdevol nieuw jaar toe.



???

Heb je vragen over de werking van De Brug ? Wil je meer weten over haar activiteiten ? Ben je geïnteresseerd in een bepaald project ? Is één en ander je niet duidelijk bij een storting of overschrijving ? Bel dan gerust één van de volgende Bruglijnen: 03/666.84.33 03/667.52.80 03/666.72.39 03/666.43.85 03/666.99.72

Inge Beyers Ann Costermans Koen Francken Kris Van Thillo Koen Cassimon

Indien er problemen zijn om post door te zenden naar België dan kan U gebruik maken van het faxnummer 03.666.24.81 van de familie Roosens-Poelemans Lieven-Micky of van de volgende emailadressen: om teksten door te sturen voor het boekje: [email protected] : deze mail komt rechtstreeks binnen bij Gerarda Hoefman voor alle info over de projecten kan je terecht bij: [email protected] : deze mail komt rechtstreeks binnen bij Ann Costermans voor alle verdere informatie kan je terecht bij [email protected] : deze mail komt rechtstreeks binnen bij Koen Francken.

ONS REKENINGNUMMER

-672-6 (BACOB)

Ontwikkelingshulp ‘De Brug’ vzw Brasschaatsesteenweg 6 220 Kalmthout

VOLLEDIG VERNIEU

WD!!

Bezoek onze website

www.debrugvzw.be 2

Verslag bestuursvergadering MAANDAG 16 OKTOBER 2006 Aanwezig: Koen Francken, Koen Cassimon, Kris Van Thillo, Inge Beyers, Ann Costermans, Micky Poelemans 1 Verslag vorige vergadering: goedkeuring Het verslag van de vorige vergadering werd goedgekeurd. 2 De Brug 30 jaar Viering 30 jarig bestaan was een succes 3 Kasverslag Inge zal kasverslag doormailen 4 Formaliteiten vzw Momenteel alles Ok 5 Projecten – Uitbetaling projecten: zie ontvangen bijlage Inge – probleem Gotink – Buana moet worden uitgeklaard – Andere problemen met projecten worden volgende vergadering behandeld 6 Promoten ‘DE BRUG’ – vastenactie Gitok: Kris heeft contact gehad met Greet Dries – Nieuwjaarsfeest gemeente Kalmthout: we zullen hier geen stand verzorgen – Derde Werelddag Essen: Ann 7 Vooruitblik bestuur 2007 – Micky is ontslagnemend – Koen Francken zou graag andere functie krijgen – Er zal gezocht worden naar nieuwe kandidaten bvb uit Heide of Nieuwmoer 8 Varia – Website: Kris geeft agenda door aan Veerle De Schepper – Smeulders & Smeulders: 1 november 14.30 uur: Strijboshof t.v.v. project Smeulders – Flyers De Brug voor VTB/VAB: Kris bezorgt aan Gerarda – Brunch Levensboom vzw t.v.v. Tumbador vzw: 11 februari 2007 9 Volgende vergadering Maandag 13 november 20.15 u Koen Cassimon: bespreking projecten



MAANDAG 13 NOVEMBER 2006 – ZATERDAG 2 DECEMBER 2006 Aanwezig: Koen Francken, Koen Cassimon, Kris Van Thillo, Inge Beyers, Ann Costermans,Micky Poelemans 1 Verslag vorige vergadering: goedkeuring Het verslag van de vorige vergadering werd goedgekeurd. 2 Projecten De evaluatieformulieren en projectvoorstellen van alle projecten werden besproken Projectvoorstellen: zie bijlage 3 Varia Micky zorgt voor opmaak uitnodiging algemene vergadering; wordt verspreid samen met kerstkaart voor helpers (Koen Francken) 4 Volgende vergadering Donderdag 4 januari 2007 20.15u - Micky Poelemans: voorbereiding algemene vergadering vrijdag 13 januari 2007

Wist je dat … Dat dit tijdschrift in het kader van een arbeidstraining werd bijeengeraapt, geniet en gevouwen door de leerlingen van opleidingsvorm 2 van BuSo Berkenbeek-Wuustwezel. Onze hartelijke dank aan leerlingen en personeel !



Concert 2006 Op 29 september 2006 was het weer zover. Ons 10 de ‘Brugconcert’ in de St.-Jozefkerk van Heide. Het was reeds de achtste keer dat Henry Raudales en Katarina Bassez, weliswaar met andere bezettingen, bij ons te gast waren. Voor het eerst traden zij op met hun eigen ensemble ‘Enkabara’. Henry en Katarina hebben ieder een rijke ervaring als solist en in de interpretatie van kamermuziek. Centraal blijft de communicatie met het publiek en dat was tijdens de uitvoering zeker tastbaar. Het is hun doel om de ziel van de componisten te vertolken met een spontane menselijke boodschap: het gevoel. Zij brachten hun muziek met frisheid, levendigheid en oorspronkelijkheid. Zij brachten muziek van alle tijden en stijlen, wat het concert zo verrassend maakte. De opkomst was dit jaar verbluffend. Nog nooit mochten wij zoveel toehoorders begroeten. Dit maakte van het gebeuren dan ook een ‘Jubileumconcert’. Na het muzikale volgde nog een voortreffelijke receptie in de zaal van het parochiecentrum die werkelijk te klein was voor dit gebeuren. Dit alles was slechts mogelijk dank zij onze sponsor, die ‘De Brug’ een goed hart toedraagt en die voor de 10 de keer dit concert heeft mogelijk gemaakt. Van harte dank hiervoor.

Solidariteitsmaal 2006 Ons solidariteitsmaal van 2006 was weer eens een overdonderend succes. Nog nooit hadden wij zoveel deelnemers. Niet minder dan 1.512 aanwezigen mochten wij begroeten. Vooral in Achterbroek noteerden wij de grootste stijging. Spijtig genoeg moesten wij enkele mensen ontgoochelen die op vrijdag nog wensten deel te nemen. Daar op vrijdag pas de deuren open gaan vanaf 19.00 uur en daar wij toch moeten garanderen dat iedereen een zitje heeft, hebben wij spijtig genoeg, enkele mensen moeten teleurstellen. Wij willen ons hiervoor verontschuldigen en hopen op enig begrip rond deze problematiek. Ook waren de wachttijden aan de kaastafel op vrijdag wat lang. Aangezien iedereen bijna op hetzelfde uur binnenkomt, is dit eigenlijk onvermijdelijk. Op onze evaluatievergadering hebben wij dan ook besloten om vanaf volgend jaar te starten om 18.00 uur. Hierdoor hopen wij wat meer spreiding te creëren waardoor de bediening ook vlotter kan verlopen. In de wandelgangen hebben wij ook meegenomen dat de deelnameprijs voor zo’n kaasbuffet aan de lage kant ligt. Deze prijs is bewust laag gehouden om de eenvoudige reden dat wij gedurende de loop van het jaar reeds verschillende activiteiten hebben en dat de gemoedelijkheid van zo’n solidariteitsmaal primeert boven de opbrengst ervan.



Aangezien het aantal deelnemers gestegen is, is het ook logisch dat de netto winst, die wij aan onze projecten kunnen schenken ook de hoogte is ingegaan. Dit jaar mochten wij een opbrengst noteren van 13.336 euro. Ook dit is een reden om de prijs niet te verhogen. Langs deze weg willen wij alle vrijwilligers danken voor hun spontane inzet tijdens die drukke weken. Wij danken de ‘Kring’ en de ‘Scouts’ van Heide. Op hun hebben wij reeds 30 jaar kunnen rekenen voor de afwas in Heide. Ook dank aan alle andere vrijwilligers die van dit gebeuren mede een succes hebben gemaakt. Wij blijven hopen op hun medewerking voor volgende jaren, want zonder hen is deze activiteit onmogelijk.

Een dikke proficiat … Het dertigste werkjaar van ‘De Brug’ zit er op. Het was een goed ‘brugjaar’. Het ontbijt aan bed, het concert en de solidariteitsmaaltijden, georganiseerd door de SUPPORTgroep, waren een groot succes. Dit succes is enkel te verwezenlijken dankzij de inzet en de steun van heel veel vrijwilligers. Het bestuur van ‘De Brug’ wil dan ook alle helpers van harte danken. Het werk dat elk jaar verzet wordt, is groots! Dankzij de mooie opbrengst van de activiteiten wordt het leed van vele mensen in de ontwikkelingslanden toch weer een beetje verzacht … Daarom: EEN DIKKE PROFICIAT voor alle vrijwillige medewerkers. Het bestuur.



Ontbijt aan bed 2007 Zondag  mei

Traditiegetrouw organiseren wij in 2007 weer een ‘Ontbijt aan bed’ actie en wel op zondag 13 mei. Zoals steeds willen wij de prijs zo laag mogelijk houden, maar toch voldoende overhouden om onze projecten financieel te ondersteunen. Aangezien wij steeds rond de 2.500 pakketten moeten verzorgen, wordt sponsoring steeds moeilijker en moeilijker. Daarom willen wij aan al onze leden een oproep doen om, in hun eigen kennissenkring, eens na te gaan of er geen sponsors te vinden zijn. Dit mag zowel financieel als materieel zijn. Alle sponsors worden vermeld op een bijgaand blad dat in ieder pakket wordt gestoken. Wie eventuele kandidaat sponsors heeft, kan dit steeds melden aan een bestuurslid van ‘De Brug’. Dank op voorhand.

7

Brieven

INFORMATIE BETREFFENDE HET VERSCHIJNEN VAN DE BRIEVEN IN HET TIJDSCHRIFT.

Het tijdschrift wordt 4 maal per jaar uitgegeven nl. eind januari (1), eind april (2), eind juli (3) en eind oktober (4). Daar er meerdere personen meewerken aan het boekje dienen de brieven op de redactie binnen te komen uiterlijk 28 december voor boekje nr. 1 (dat verschijnt eind januari), 28 maart voor nr. 2 (dat verschijnt eind april), 28 juni voor nr. 3 (dat verschijnt eind juli) en 28 september voor nr. 4 (dat verschijnt eind oktober), zodat iedereen de nodige tijd heeft om zijn taak in orde te brengen (typen, lay-out, fotokopiëren, bijeenrapen en nieten en verdelen of verzenden). Dat werk is gespreid over een volledige maand.

JAN VAN EECKHOUT – Bolivië 10 oktober 2006 Adres: Padre Juan VAN EECKHOUT, Casilla 789, SUCRE, Bolivia, America del Sur.

Dank voor uw brief van 27 september ll. Dank voor het sturen van het formulier dat ik in juli samen met jullie in Frankrijk heb geschreven. Het geld van De Brug zal gebruikt worden voor het verdelen van het water in het dorp. Met het geld van De Brug zullen de buizen gekocht worden, alles samen ongeveer 1000 meter buizen van de bron in San Agustin (het landbouwinstituut) naar de overkant van de rio naar een vergaarbak boven het dorp. Als er geld genoeg is moet er een elektrische pomp gekocht worden om vanuit de bron het water naar de vergaarbak te pompen. Vandaar moeten we kleinere buizen kopen op het water te verdelen naar de huizen toe. De vaste brug in Esquiri wordt gebouwd met geld van de Prefectuur van Potosi. Voor de rest gaat het goed hier in Sucre en ook in Esquiri, waar het licht nu werkelijk goed is, er zijn geen onderbrekingen meer. Een echte luxe. Voor de rest alles oké. Hartelijke groeten van hieruit aan jullie allen. Correspondente: Gerarda Hoefman



BERNADETTE BUANA – Congo 11 oktober 2006 Adres: Soeur Bernadette BUANA, Soeurs Servantes des Pauvres, Paroisse St. Gerard, BP 29, MVUZI/MATADI, Congo. Ik ben in Kinshasa voor 10 dagen. We hebben er een zitting gevolgd die vanochtend is geëindigd. Ik maak me klaar om naar Matadi te vertrekken. Ik heb geprobeerd u telefonisch te bereiken. Pater Hugo is plotseling vertrokken. Ik werd er van op de hoogte gebracht toen hij al in Europa was. Het gaat ons goed, evenals de gezondheid. Voor het ogenblik leven we in de verkiezingskoorts. Een nieuw probleem hebben we met de straatkinderen, een ware overrompeling zoals in Brazilië ! Het is erg. Nog een uitdaging voor de maatschappij. Ik weet dat jullie aan ons denken nu dat de politieke onzekerheid aan de orde is. We rekenen op de goedheid van de Heer. Ik wens je een goede gezondheid en het beste voor de mensen van De Brug. Correspondente: Marie-Rose Van Ecke

GERARD GEYSKENS – Suriname





oktober 2006

Adres: GEYSKENS Gerard, Verl. Mahonielaan, 27, PARAMARIBO NOORD, Suriname. Bedankt voor zoveel zorg en belangstelling om mij en ons werk in Suriname. Ik heb de email ontvangen met het boekje van de eucharistieviering. MOOI. Bedankt. Ik heb nog niet gehoord van thuis of Theo en René er geweest zijn. Ik had hen meegedeeld over het feest. In deze dagen zit ik er erg druk in. Mijn broers op vakantie, de secretaresse op vakantie en we staan voor de start van het nieuwe schooljaar op 2 oktober. Er moet nog zo veel gebeuren. De nieuwe Muloschool kan op 2 oktober in gebruik genomen worden, maar er moet nog zo veel georganiseerd worden... Ik hoop in de komende dagen wat meer tijd te hebben om wat meer nieuws van hier te laten weten. Hebben jullie wat geduld met me en begrip. Ik moet nu op zoek gaan om te kijken wie in deze dagen naar België gaat om deze brief mee te geven. Heel veel groeten en tot snel. Mail van 4 december Bedankt voor de ontvangst van uw tijdschriftje. Graag lees ik alle verslagen want zo voel ik mij vanuit Suriname verbonden met de wereldkerk en zie ik, dat er priesters, religieuzen en pastorale werkers zijn, die het nog veel moeilijker hebben dan wij hier. In gebed denk ik aan hen en langs deze weg wens ik hen en u allen goede moed toe,



veel vreugde aan het werk en voor de komende kerstdagen en 2007 Gods zegen. De Verenigde Naties hebben zich voorgenomen om voor 2015 de armoede in de wereld te halveren. Men ziet nu al in, dat dit te hoog gemikt is en men dat waarschijnlijk niet zal halen. Wij proberen hier met ons ‘Broodjesproject’ elke dag de honger van 450 kinderen te stillen. Elke schooldag wordt op 12 scholen aan 450 kinderen een goed belegd broodje bezorgd. Er wordt daarbij niet gekeken of dat nu katholieke of niet-katholieke scholen zijn en ook wordt er geen onderscheid omwille van het geloof van de kinderen. Wij krijgen daarbij veel steun van het bedrijfsleven en van vele sympathisanten. Ook onze oprechte dank voor uw steun en bemoediging. In krantenartikels die ik met de post verstuur, kan u meer lezen over ons grote project; de nieuwe Salvator (mulo) middelbare school. Met grote dankbaarheid naar God en zovele medewerkers konden wij in oktober starten met het onderwijs op deze school. Ik voelde me, samen met zovele medewerkers, overgelukkig dat een droom van 15 jaren eindelijk werkelijkheid werd. Dank voor de vele steun! Dank aan de mensen van ‘De Brug’ die de ‘brug’ bouwen en dank aan de mensen, die via deze brug toegang krijgen tot onze missie (ontwikkelings)- wereld. God zegene u allen. Correspondent: René Gabriëls

MAGDA GEUDENS – Egypte



21 oktober 2006

Adres: GEUDENS Magda, Langbaanvelden 144,  2100 Deurne. Hallo, een warme winderige groet vanuit de woestijn. Voor mijn trouwe lezers volgt er later nog een fatsoenlijk verslag, maar nu even dit, terwijl de zusters hun psalmen zingen en de telefoon beter even niet rinkelt en ik dus vlug kan meedelen dat we dringend op zoek zijn naar sponsors voor een ezel. Misschien klinkt dit grappig, maar de realiteit is schrijnend. Bij Mervat, één van de juffen van onze kippenhokklasjes zijn er het voorbije jaar vier sterfgevallen geweest; eerst de zenuwzieke moeder, nadien de vader met kanker, daarna de inwonende grootmoeder. En tot overmaat van ramp bezweek onlangs de ezel toen hij was verhuurd aan een  buurman om een vracht te vervoeren. De oudste zoon, gehuwd en vader van twee kleine kinderen krijgt er plots de zorg bij voor zijn 4 jongere broers en twee zussen, die niet kunnen uitgehuwelijkt worden als er geen bruidsschat is. Hij is dus over de bergen naar Lybië getrokken om daar aan de kost te komen als groenteverkoper, in de hoop af en toe wat geld te kunnen opsturen naar zijn achtergebleven familie.

10

De jongere broers gaan elke dag naar het dorpsplein, in de hoop dat een landeigenaar hen wil inhuren als dagloner voor het werk op de velden. De zusters hebben de situatie ernstig besproken en zij denken dat het goed zou zijn als we de jongens een ezelsveulen zouden geven, die ze dan kunnen trainen voor het werk en waarmee ze dan vrachten kunnen vervoeren voor de boeren. Met een ezel zullen ze allicht veel vlugger werk krijgen en hun steentje kunnen bijdragen aan het gezinsinkomen. Voor een goeie 100 euro kunnen we een redelijk dier kopen op de wekelijkse veemarkt. Je mag er ook voor kiezen één of meerdere poten te sponsoren of de kop met liefst twee oren, maar het hele beest met alles erop en eraan mag ook. Wie een ideetje heeft mag het altijd laten weten. Alvast bedankt voor jullie vriendschap en steun van ver.   3 november 2006 Zou het kunnen dat, als iemand fabelachtig rijk kan zijn, er ook iemand fabelachtig arm kan zijn? En hoewel ik allang beter moest weten, toch verbaas ik er mij elke keer weer over. Misschien speelt mijn allergie tegen het onrecht mij parten, sorry! Terwijl de hoge heren nog lang kunnen doorfeesten dankzij de jaarlijkse gulle gouden handdruk van Uncle Sam en andere ‘Big Brothers’, zakt het volk verder weg in armoede en doffe ellende, vaak zonder stromend water, zonder elektriciteit of telefoonverbinding in de huizen. Wie dicht bij een moskee woont, kan gratis meeprofiteren van de honderden flikkerende lampjes . Gisteren dus naar zo’n godvergeten plek geweest in de woestijn. De protestante Pastor Naged had mij tegen wil en dank meegesleurd naar Sanabo, waar een moedige dame, zonder enige vergoeding dagelijks 30 kindjes opvangt in een geïmproviseerd klasje in de oude vervallen kerk. Onderhoudswerken aan kerken en religieuze gebouwen zijn hier al sinds 50 jaar verboden door de autoriteiten, zo hoopt men de dat de kerken uiteindelijk instorten en daarmee ook het Christendom kan verdreven worden! De kleuters zaten op een mat in het portaal te wachten, gevangen tussen 4 kerkbanken. Gelukkig viel er daglicht binnen door de ramen boven hun hoofdjes. In de hoek een stapel goedkope plastieken kinderstoeltjes; blikvanger dankzij de frisse kleuren in deze sombere grijze ruimte. Geen mooie platen aan de muur, geen planten, geen speelgoed, geen kleurpotloden of stiften, niks van dat alles. Buiten was een schrijnwerker bezig tafeltjes te timmeren met enkele ruwe planken en roestige nagels... Gelukkig had ik mijn vermaarde geruite migrantentas bij; ik zocht naar een hamer, twee nagels, een touwen wasspelden en begon met een prentenverhaal. De kleuters vertelden wat er op de afbeeldingen stond, die door de ijverige juf aan de wasdraad werden opgehangen en ik kreeg meteen een gratis les Arabische woordenschat en zinsbouw. Maar er zat nog meer in die tas; zelfgemaakte werkbordjes, van een stuk karton, beplakt met’ boterpapier’ en omlijst met een reep gekleurde tape, net echt. Bij Wereld-

11

missiehulp had ik, nà de mailing voor hun jubileumfeest, tientallen van deze folietjes uit de papiermand gevist. De kleuters werden op een stoeltje gezet, per 5 per kerkbank en konden starten met frisse gekleurde plasticine op hun nieuwe ‘boetseerbordje’; de kerkbanken bleven proper, maar ook de plasticine. Gelukkig waren er ook 2 (yoghurt- )emmertjes met Belgische blokjes voor de kindjes die op de mat mochten spelen. Toen iedereen bekomen was van al dat moois, was het tijd voor wat muziek en ritmiek; met mooi op maat gezaagde gedroogde maïsstengels tikten de kleuters het ritme van een kleutermelodietje. Commentaar van de Pastor, het plaatselijke parochieteam en de juffen; ‘hassel’ (=honing), meja-meja (=100 op 100), ‘haeyil’ (=zalig), ‘k Heb de Protestante juffen van de twee protestante schooltjes meteen uitgenodigd op de volgende conferentie in onze missieschool (12 november eerstkomend) zodat ze wat ideeën kunnen opdoen i.v.m. kasinrichting, speel hoekjes en kleuteractiviteiten. Met dit fameuze nieuwe schooltje (momenteel met 1 klasje) erbij, hebben we met ons trainingsprogramma een bereik van 41 scholen, met respectievelijk 2, 3 tot en met 7 klasjes. De meeste van de 18 Orthodoxe schooltjes zijn zo arm als dat van Sanabo en de klasjes kan je vinden op de gekste plaatsen, tussen de pilaren van de kerk, in de crypte of op het dak, tussen de koepels! Van een nieuwbouw voor een (Christelijk) schooltje is gewoon geen sprake, en toch voor een plekje in deze schooltjes zitten er in de stoffige steegjes nog honderden kindjes te wachten. De staat is niet in staat om onderwijs, laat staan kleuteronderwijs, te voorzien voor de 1 miljoen kindjes die hier jaarlijks geboren worden. Daarom willen de kerken daar wat aan doen, met de nodige tegenwerking van de (plaatselijke Moslim-) autoriteiten. Met dit verslag, probeer ik een beeld te geven van mijn activiteiten hier, maar de opdracht stopt niet aan de schoolpoort; in de missiepost zijn de lokalen dag in dag uit benomen door allerhande activiteiten; vooreerst dagonderwijs, in 2 circuits wegens teveel leerlingen en te weinig lokalen, basiseducatie, alfabetisatie, promotie van de vrouw, catechese, leergangen snit en naad, tricoterie en broderie, kaarsenmakerij, houtsnijwerk, activiteiten voor gehandicapten, dispensarium en ambulante ziekenzorg; met de vaccins in de koelbox. Met andere woorden; waar de staat het laat afweten, staan de kerken klaar voor de opvang, medische zorg en educatie van het volk. Aan iedereen die ons hierbij steunt, op eender welke manier, ‘Shokran ehales’ of vreselijk bedankt. 30 november 2006 Hallo lieve lezer, nog even ben ik op Egyptische bodem, een moment om mijn laatste impressies mee te delen. Er is dus een groepje vrienden op bezoek en samen hebben wij de projecten in Opper-Egypte bezocht, maar omwille van het Farao-verleden van

12

het land, wilden zij ook het museum in Caïro en de pyramides van Gizeh bezoeken. Daarvoor hadden zij vanuit België een hotel geboekt, met alles erop en eraan. Grote vergissing dus, want het luxe-hotel bleek een onderkomen bedoening en het tweede hotel was nog schrikwekkender, met zijn roestige lift in een lugubere liftkoker. De zusters hadden dit voorzien en, al in het zuiden kregen wij het aanbod om in het gastenverblijf van hun klooster in Abbasieh (Kaïro), te logeren. Zoals elk klooster in en ontwikkelingsland, hebben ook zij enkel projecten. Deze keer wil ik het hebben over de okkattam; dit zijn de vuilnisbelten van Caïro. Verschillenden onder jullie hebben deze (afgesloten) wijk bezocht, maar ook velen kennen het werk èn het boek van Soeur Emanuelle over haar leven tussen de voddenrapers. Zij heeft er meerdere projecten opgestart, o.a. een crèche, een basisschool, en recyclageatelier voor papier (mooie mappen, wenskaarten enz) en vodden (veelkleurige tapijten en lopers). Nu blijkt dat, sinds Soeur Emanuelle het project heeft overgedragen aan een Egyptische directie, een groot aantal kinderen niet meer naar de school kan, omdat de nieuwe directie ‘schoolgeld’ vraagt. Het is daarom dat de ‘Filles de la Charité’ dagelijks twee bussen naar deze wijk sturen om er 80 lagere schoolkinderen op te halen. Deze kinderen krijgen een warme maaltijd en gratis medische verzorging. Alsook bezorgen de zusters hen tegen Kerst en Pasen een kledingpakket en een winter- en zomerpakket. Natuurlijk was dit een schokkend bericht voor ons en eens temeer blijkt dat we niet te lichtzinnig moeten zijn met onze steun. Hartelijke groeten en graag tot gauw.   Correspondente: Hilda Van Laer

GANIE EHIDO – Filippijnen



28 oktober 2006

Adres: Ganie (Isagani) EHIDO, University of San Carlos, P. del Rosario street, 6000 CEBU CITY, Philippines. Ik was zeer verheugd met uw brief. Dank U ! Hier op de Filippijnen gaat het werk zijn gewone gang, vooral hier op Cebu,waar ‘Le Asean Summit’ zal opgedragen worden begin december. Het apostolaat met de muzelmannen wordt een beetje moeilijk vooral op Cebu omdat ze onder reserve staan. Gedurende enkele maanden heb ik slechts 2 drama-theaterstukken kunnen maken, deze keer heb ik slechts de Imam hier kunnen contacteren. Verleden week ben ik tijdens de laatste dag van de ramadan in de moskee geweest. Het is dan een heilige dag voor heel de Filippijnen ! Wat betreft het materiaal: het zou best zijn een computer te hebben die zeer gevoelig is. Momenteel heb ik reeds een numeriek apparaat dat zeer goed is. Deze week, van 24 tot 29 oktober, is er een speciale ontmoeting met de jongeren van

13

Davao City, maar ik kan er helaas niet bij zijn. Volgend jaar is er in Zamboanga City nog een cursus (seminarie) over de dialoog. Wat betreft de jongeren waar ik mee werk: het is moeilijk een aantal op te geven, omdat ik nu nog maar enkel contact had met de muzelmannen om sessies te geven. Voor mij is het belangrijk van contact te krijgen met hen. Zelfs nu ik nog maar pas begin in Cebi met de sessies, blijf ik optimistisch dat de werking zal groeien dag na dag. Nog veel groeten aan iedereen van De Brug. Dat de goede God jullie zegene ! Correspondente: Cecile Kalhöfer

AUGUSTE MOANDA – Congo

3 november 2006

Adres: Père MOANDA Auguste, MBANZA-NGUNGU, Ninoofsesteenweg, 548, 1070 Brussel. Ik ben blij u nog eens te kunnen schrijven en maak van de gelegenheid gebruik mijn project voor 2007 voor te stellen. Ik heb het u niet eerder kunnen versturen, omdat ik op dienstreis was in een landelijke parochie, waar geen internetverbindingen zijn. Wij maken het goed en ik hoop voor u en uw familie hetzelfde. Wij zijn in Congo nu in een beslissende periode. Wij hebben zopas presidentiele verkiezingen gehad in vrede en we hopen dat de vrede blijft na de bekendmaking van de resultaten, want na de publicatie van de resultaten van de eerste ronde hebben we een kleine strijd gehad in Kinshasa met enkele slachtoffers. Gelukkig waren de militairen van de Verenigde Naties en de Europese Unie aanwezig, die de troepen hebben kunnen stoppen. Daarnaast blijft de ellende en armoede voor de meerderheid van de bevolking toenemen. Veel kinderen kunnen niet naar school omdat hun ouders de schoolkosten niet kunnen betalen. De onderwijzers zelf hebben een te laag loon en de ouders van de leerlingen moeten dan een bijdrage leveren bovenop de normale schoolkosten. Jullie begrijpen dat in deze omstandigheden vele ouders hun kinderen niet naar school kunnen laten gaan. We hebben maar één verwachting: dat de verkiezingen die zojuist plaatsgevonden hebben een nieuwe start kunnen geven voor de ontwikkeling van het Congolese volk. Ik wens u en uw familie het allerbeste. Correspondente: Paula Ansoms

14

BERNADETTE BERNAUER – Congo



november 2006

In juni 2005 kwamen leden van de gemeenschap Agnus Dei aan in Kongo/Oost-Kasai om zich te vestigen in een pygmeeënkamp in Lokoko. Daar zou een kleine nederzetting ontstaan, evenals het opbouw- en ontwikkelingswerk samen met de pygmeeën en de bantu’s die in de omliggende dorpen leven. Zowel de algemene toestand als de situatie op het vlak van voeding van de pygmeeën was kritiek. Als nomadenvolk leefden ze van de jacht, de visvangst en het zoeken van vruchten, waarbij hun onregelmatige en gebrekkige voeding tot grote ondervoeding en deficiëntieverschijnselen leidde. Op dit moment leven de pygmeeën van hier in een ‘ommekeersituatie’, d.w.z. om verschillende redenen zijn ze verplicht zich om te vormen tot een half-nomaden levenswijze. De hoofdreden daarvoor is de scholing van de kinderen, die hier in Lokoko gratis is. Wij konden meerdere pygmeeënvrouwen ertoe overhalen een eigen veld voor hun families te bewerken om hun voedingssituatie te verbeteren. De Brug financierde machetes, kleine hakmesjes en zaad. Ondertussen verbouwen de vrouwen rijst, maniokmaïs en aardnoten. Daarenboven kregen ze een grote kookpot. Ook naar andere, verder gelegen kampen werden grote kookpotten gebracht (6 in totaal). Daar is de situatie slechter, omdat zij noch potten noch machetes bezitten. Met het geld van De Brug bezorgden wij de pygmeeënvrouwen ook 10 kg ‘caustique’ voor de vervaardiging van zeep. De palmolie die daarvoor nodig is, winnen ze zelf uit de oliepalmnoten en aldus kunnen ze zelf een kleine handel beginnen. Om de pygmeeënkinderen schoolonderricht (1e-6e klas) te kunnen geven, was het nodig schriften en balpennen te kopen voor 150 leerlingen. Om kinderen uit verder gelegen pygmeeënkampen de mogelijkheid te geven ook naar school te komen, werd een internaat opgericht, waar ze tijdens het schooljaar verblijven. De Brug financierde 75 dekens, die de kinderen ’s nachts tegen de kou gebruiken. In elk bed slapen 2 kinderen. Om de hygiëne bij de verdeling van het voedsel te verbeteren, werden met het geld van De Brug 96 tassen en borden gekocht. Verder werden 2 toiletten gebouwd (1 voor de meisjes en de keuken) en 1 voor de jongens. Over het algemeen heeft zich de situatie van de pygmeeën in het afgelopen jaar verbeterd. Waarbij men in het beginnen slechts met kleine stapjes vooruitgang kan boeken, kan dit op lange termijn veel mogelijk maken indien men consequent kan blijven verder werken. Correspondente: Julia Vandekeybus

15

TINNEKE VAN LAERHOVEN – Jamaïca 

november 2006

Adres: VAN LAERHOVEN Leontine - icm, 8 Newark Ave, KINGSTON 11, Jamaica, West-Indies November 2006, het gaat allemaal zo rap. Graag deze enkele woordjes voor jullie allen. Ik hoop dat jullie allen het goed maken, ikzelf stel het opperbest. Nu is het wintertijd bij jullie, maar hier is het nog volop zomer, zo dus warm, warm. Ook bij onze politiekers blijft het warm? Nog steeds veel beloven. Ja, het woord heeft kracht en de mensen blijven maar geloven dat het toch eens zal veranderen. Jullie hebben zeker langs radio of tv het nieuws vernomen dat in het jaar 2007 de internationale ‘cricket games’ zullen plaats hebben in onze hoofdstad Kingston. Al twee jaar werken ze aan onze internationale luchthaven om alles in orde te hebben. En dan moet de hoofdstad nog volledig opgekuist worden, onze straatmensen die nu nog rondlopen en buiten slapen moeten weg, die zullen ergens onderdak krijgen, want we verwachten veel volk, veel bezoekers. Als missionaris horen we veel van onze mensen die reacties geven zoals ‘kan Jamaïca dat allemaal betalen of terugbetalen ?. We konden het beter besteden aan betere behuizing, werkgelegenheid, opmaak van de wegen, water’. Ja, we hebben zelfs nu nog verschillende plaatsen waar ze geen water hebben. Het is niet te geloven, maar toch is het zo. Ik ben blij om deze opmerkingen te horen bij onze mensen, want ze zijn begaan met hun lot en met dat van hun evenmensen. Toch verheugt iedereen zich dat Jacques Rogge, de president van de Internationale Olympische spelen op bezoek kwam en dat hij onze atleten veel lof toesprak voor hun resultaten in de sport. Inderdaad we zijn fier en blij op hen. Zo durven we dan ook hopen dat onze atletes zullen bijdragen tot goede sport, fair play waar ook ter wereld. Verder doen wij stilletjes verder met ons werk, mensen steunen daar waar we kunnen, hen bewust maken, luisteren, aanmoedigen. Met onze projecten gaat het goed, we zijn steeds dankbaar voor de steun. Vooraleer dit te sluiten, nog een Zalig Kerstfeest en een Vredevol Nieuwjaar. Zeer genegen ! Correspondente: Clara Francken.

16

INGE BRACKE – WIM DE BECKER – Nepal



november 2006

Adres: DE BECKER Wim, Shangrila Kids Academy, P.O.Box 7818, Tinchuli-Boudhanath – KATHMANDU, Nepal. Zoals Napoleon al zei: ‘stilstand is achteruitgang’. Al vanaf de start van het project Shangrila Home, nu elf jaar geleden, is er steeds verandering, groei en verbetering geweest. Wat er nu gebeurt past mooi in die traditie. Inge, Inge didi, heeft de laatste elf jaar alles van zichzelf gegeven om kinderen in nood, kinderen zonder zorg, zonder liefde, zonder bescherming, dat te geven wat ze misten. De kans om kind te zijn, de kans op een menswaardig bestaan, kans op scholing. En misschien het belangrijkste, er zijn als het nodig is, er zijn als ze verdrietig zijn, er zijn als die gruwelijke nachtmerries uit het verleden weer eens opduiken, ER ZIJN. Dit kruipt uiteraard niet in koude kleren en na elf jaar gevecht, met vallen en opstaan, is het tijd om de fakkel door te geven. Met alle begrip. Ze heeft dat groots gedaan, we zijn trots op haar. Zoals wij zeggen in De Werkgroep, ’t is nogal ne gast hé. De fakkel gaat naar Wim, Wim dai. Reeds jaren een vaste waarde in onze organisatie, een begrip voor de kinderen. Begonnen als vrijwilliger, jaar na jaar, besloot Wim drie jaar geleden om zich permanent te vestigen te Kathmandu. Hij is de grote bezieler van de YRP, brengt de kinderen en het personeel reeds jaren Engels bij maar vooral is hij gekend om z’n warme zijn. Om de fijne manier waarop hij met de kinderen omgaat, ze begrijpt, ze liefde en aandacht geeft. Wim dai is geen vervanger van Inge, hij is gewoon De Wim. Wij (de werkgroep) zijn overtuigd dat hij die fakkel met waardigheid en kennis van zaken zal dragen. Met Wim als verantwoordelijke gaat het succesverhaal van Shangrila Home verder, zal het Home verder groeien. Sponsors en sympathisanten, wij hopen dat jullie vertrouwen in Inge, Wim en de Werkgroep niet wankelt met deze veranderingen. Ieder van ons blijft zich met heel veel enthousiasme inzetten voor de kinderen van Nepal. WIJ HOPEN VAN JULLIE HETZELFDE. Paul Jacobs Voorzitter ShangrilaHome vzw     Namaste Shangrila Homevrienden en sympathisanten, Het is ongeveer vijftien jaar geleden dat ik mijn eerste stappen toeristgewijs op Nepalese bodem zette. Zoals veel Nepalreizigers wel zullen begrijpen had het Nepalvirus mij al snel te pakken. Het was misschien niet direct liefde op het eerste zicht te noemen want de emo-

17

ties lagen heel dubbel. Langst de ene kant was ik overweldigd door de pracht van de Himalaya en gecharmeerd door de vriendelijkheid van de bevolking maar werd ik tegelijkertijd ook diep geraakt door de schrijnende armoede waarin Nepali’s gedwongen worden te leven. Mensen die op vuilnisbelten iets eetbaars moeten zoeken, kinderen die tijdens koude winternachten in hoekjes en portieken moeten slapen, honger lijdende mensen die in sloppenwijken moeten zien te overleven ... het was en is er allemaal, vlak voor mijn ogen en onder mijn neus. Vooral de schrijnende omstandigheden waarin kinderen moeten leven raakte me erg diep en ik vraag me nog steeds af waarom dit alles zo moet zijn. De kloof tussen arm en rijk, ik kon en kan ze nog steeds niet bevatten; de onrechtvaardigheid van koning Armoede, het gaat nog steeds mijn petje te boven. Zoals onlangs een Nepalese vriend terecht opmerkte: ‘Dit land is rijk maar het volk is arm’. Al snel werd de eerste bouwsteen voor Shangrila Home gelegd en begonnen we in Dumbarai met onze eerste 11 kinderen. Ondertussen is Shangrila Home uitgegroeid tot een grote organisatie die voor meer dan 100 kinderen zorgt. Ik heb dit al die jaren met hart en ziel gedaan. Ik heb geknokt en gevochten tegen het onrecht dat deze kinderen wordt aangedaan en dankzij de inzet van vele mensen is het ons gelukt om veel kinderleed te verzachten. Sommigen van onze eerste bewoners leiden nu een zelfstandig leven, anderen studeren nog of zijn ingeschakeld in ons Home. Ik ben samen met jullie trots op hen. Maar ik ben ook moe van het vechten tegen officiële instanties die geen donder om deze kinderen geven, van het knokken tegen de onverschilligheid naar de kanslozen op deze wereldbol. Na bijna 15 jaar Nepal draag ik de fakkel over aan Wim, die vanaf nu de hoofdverantwoordelijke voor Shangrila Home in Nepal zal zijn. Mijn betrokkenheid met Nepal en specifiek ons Shangrila Home zal er altijd zijn, maar op een andere manier. Ik zal mij in België blijven inzetten voor het lot van onze kinderen, ik blijf de spreekbuis zijn voor de stemlozen, voor de kansarmen, voor de anoniemen, opdat de kinderen van Nepal een menswaardig leven kunnen leiden en mee hun land in de goede richting kunnen duwen. Want de toekomst is aan hen. Via deze weg bedank ik iedereen die me de kracht en liefde heeft gegeven om dit allemaal te verwezenlijken. Nu is het tijd voor mij om afscheid te nemen van Nepal en in België een volgende fase van mijn leven voort te zetten. Met deze doe ik ook meteen een oproep om Wim de steun te geven die ik altijd van jullie heb gekregen. Zeer emotionele groeten, Inge  

18

Grote veranderingen, dat is een feit. Inge zat al een tijdje met plannen. Plannen die niets met het opgeven te maken hebben, maar eerder met een verandering van werkgebied. Ze heeft er al een heel aantal jaren Nepal opzitten en vond het tijd voor weer een andere omgeving. Dinesh, Inge en ik werken al een hele tijd samen en ze vertrouwde er op dat Dinesh en ik het hier in Nepal wel zouden aankunnen zonder haar. De schok was natuurlijk groot toen bleek dat Dinesh net op dat moment een burnout kreeg en ermee wou stoppen. Dinesh van zijn kant dacht dat Inge en ik het wel zouden aankunnen zonder hem … Slechte timing, maar niets dramatisch. Toen Inge mij haar plannen uit de doeken deed, schrok ik in eerste instantie wel maar uiteindelijk begrijp en respecteer ik haar beslissing. Inge gaat zich vanuit België nog voor de volle 100% blijven inzetten voor Shangrila Home en gaat er ook voor zorgen dat zowel zij als ik een soort van statuut krijgen. Dat er voor ons gaat gezorgd worden. Dat we in orde geraken met onze paperassen. En dat vind ik op zich al een hele geruststelling en iets enorm positiefs. Klaar en gerust Ik heb er over nagedacht en ik voel mij er klaar voor. Ik weet ondertussen wel hoe de boel hier draait en hoe die vlotjes draaiende te houden en uiteindelijk kan dat alleen maar met de hulp vanuit ons eigen landje (en omstreken). Ik weet dat ik op die hulp zal kunnen blijven rekenen en dat is voor mij het aller belangrijkste. En hoewel ik niet meer ter plekke met Inge zal kunnen samenwerken, weet ik dus dat ik op haar evengoed ga kunnen blijven rekenen. Advies, raad en overleg zijn nog steeds mogelijk. Ik sta er niet plots alleen voor. We zijn er allebei gerust in. En we hebben een goede, vernieuwde, frisse, jonge ploeg die er ondertussen al volle bak is ingevlogen, vol enthousiasme. Prakash Bhandari, de jongste broer van Dinesh, heeft het prompt van hem overgenomen en is onze nieuwe social worker en hij heeft al getoond dat hij duidelijk de  Bhandarikwaliteiten van zijn broers bezit. Dilendra, de oudste der Bhandari’s, is nog steeds onze verantwoordelijke voor de YRP en werkt nu samen met Prem, een ex-straatboef, die in de loop der jaren geëvolueerd is tot een man waarop je kan rekenen. Dilip, één van onze oudste jongens van voorheen, is nu social worker voor Gokharna, onze pottenbakkerij. En Pashi en Kumari blijven onze rotsen in de branding. Dus we hebben er moed op en we hebben er zin in. We zullen onze Inge didi missen maar de samenwerking gaat verder. En ik hoop van harte dat dit ook voor jullie allemaal van toepassing is. Warme groetjes, Wim dai Correspondent: Koen Cassimon

19

TOBIAS SAMELLA – Malawi

10 november 2006

Adres: SAMELLA Tobias, Archdiocese of Blantyre, P.O.Box 385, BLANTY­RE, Malawi. Hoe gaat het ermee? Hoe gaat het met Bart en de rest? Ik kijk al lang uit naar nieuws van je over de formulieren die ik enkele maanden geleden gestuurd heb, en over je huwelijk. Ik hoop en geloof dat je stilzwijgen een goed teken is, en dat alles goed gaat met jou en Bart, je familie en De Brug. Hier in Malawi gaat het zowel op pastoraal als op geestelijk vlak prima. De afgelopen maanden was iedereen druk bezig met tuinieren. We zijn erin geslaagd drie grote velden te bewerken voor voedselzekerheid voor de weeskinderen. Ik heb negen mannen aan het werk moeten zetten om al het werk op tijd rond te krijgen. De wezen, die mee klusjes moeten doen, hebben zelf ook hier en daar meegeholpen. Sinds een week regent het hier heel hard. Iedereen is al aan het planten, en binnenkort zullen we op zoek gaan naar meststoffen. Ik heb niet minder dan twintig zakken nodig voor al de velden. Als mijn projectvoorstel goedgekeurd is door De Brug en als het geld zoals vorig jaar sneller bij mij geraakt, dan zal het geen groot probleem zijn om de vereiste hoeveelheid meststoffen op de kop te tikken. Momenteel zijn we bezig met de voorbereidingen voor Kerstmis. We hopen dit jaar iets beters te doen voor onze wezen, iets met meer betekenis. We willen ze tussen gewone kinderen zetten zodat ze zich aanvaard en geliefd voelen, zoals alle andere kinderen die wel ouders hebben. In september heb ik het weeshuis in mijn vorige parochie nog eens bezocht. De kinderen waren heel blij me te zien nadat we elkaar zoveel maanden hadden moeten missen. Het lijkt erg goed te gaan met hen. Ten slotte wens ik je het allerbeste en veel geluk met alles. Correspondente: Veerle De Schepper

ZUSTER GUIDO – Brazilië



november 2006

VERSLAG PROJECT ‘PASTORAAL VAN HET KIND’ Bairro Jardim Eldorado­ - MONTES CLAROS/MG-BRAZILIË STEUNGROEP’ZUSTER RENATA’(vrouwen samen in actie) 2006

Adres: Zuster GUIDO, Irmá Guido, Colégio ‘Imaculada Concciçao’, Av. Cel. Prates, 276, C.P. 82, 39.400-104, MONTES CLAROS, M.G., Brasil. Hierbij een verslag dat ik deze week ontving vanuit Montes Claros. Verontschuldig me dat ik U zolang op een antwoordje liet wachten. We proberen in de toekomst beter ons best te doen. Maar u zult uit het verslag opmaken dat niettegenstaande er een grote’ stilte’ is geweest er toch heel wat werd verwezenlijkt met uw financiële steun die Zr. Guido ( Marie-Louise Vanhaeren) van ‘DE BRUG’ ontving in juli jl.

20

De vertaling is uit het Portugees, vermits Zuster Guido niet meer goed kan zien noch schrijven is het verslag van Zuster Lêda (Braziliaanse zuster van onze Congregatie!) Situatieschets In 2004 bij een bezoek in Montes Claros, werden we uitgenodigd door Zuster Renata om haar werk te gaan bezoeken. Daar vonden we een groep van ‘moeders in verwachting’ die hun kindskorf aan het klaar maken waren. Er was een zeer goede sfeer en ieder moeder wilde het beste van zich geven om alles netjes klaar te maken. We stonden vol bewondering voor het werk van Zuster Renata. In januari 2006 kwam ikzelf in Montes Claros wonen en weer was het Zuster Renata die ons nu uitnodigde om met haar dit werk voort te zetten. Het was een droom... droom die niet tot werkelijkheid kwam door het zo onverwachts heengaan van Zuster Renata naar het Vaderhuis. Maar ik moest mijn belofte volbrengen. En hoe wonderlijk, de groep van Zuster Renata wachtte me reeds op en deden hun voorstelling voor ons. We waren 9 vrijwilligsters: Zuster Guido, Silvana Athayde (Prof van handwerk en Godsdienst in onze school!), Mevr. Margarida, samen met Graça, Luzia en Elza ( vriendinnen van Zr. Renata en die op de wijk wonen) verder nog Nuria, Teresa en ik. Een mooi groepje niet? Het gebouw waarin we mochten beginnen was door Zr. Renata zojuist afgewerkt met de financiële steun van België. Een zeer mooi lokaal waar ook het Pastoraal van het Kind Catechese, het werk met de Straatkinderen, hun activiteiten hebben, alsmede de wekelijkse SOEP die daar wordt klaar gemaakt. Er werd gezocht naar een’ nieuwe naam’ voor het lokaal! Uit dankbaarheid voor al wat Zuster Renata daar tot stand heeft gebracht werd de naam gekozen: ‘STEUNGROEP ZUSTER RENATA’ ( vrouwen samen in actie!) Wat doen ze? 1 Pastoraal van het kind – Maandelijks wegen van kindjes. – Klaar maken en oriëntatie van en voor ‘voedzame voeding’ voor moeder en kind. – Vergadering met moeder voor oriëntaties te geven over gezondheid en opvoeding. – Ingeschreven kindjes: 6.750 - Ondervoede kindjes 46. 2 Moeders in verwachting Moeders in verwachting en ongetrouwde jonge meisjes krijgen oriëntaties tijdens hun zwangerschap, over de noodzakelijkheid van hun gezondheid en verzorging. Hoe moeten ze hun jonge baby verzorgen enz.. En ze maken ook enkele stukken voor hun kindskorf klaar. Elke moeder ontvangt: flanel waarvan ze 2 grote doeken maken met afgewerkt crocheboordje, waar ze hun baby kunnen indraaien, stof om te borduren voor een manteltje, een pak met luiers, een babypakje en een manteltje van haakwerk Wie wil mag ook leren breien om alzo kousjes en mutsje voor de baby te maken

21

3 Straatkinderen ( ook jeugdgroep genoemd) Zo noemen we de kinderen van 6 tot 14 jaar, zij komen éénmaal om de week samen. Krijgen lessen over gezondheid, vorming enz.. Ze ontvangen er een etentje en hebben ook bezigheidstherapie. Ze zijn met 46 en ze komen graag naar het Centrum. Er heerst steeds een aangename sfeer! 4 Groep voor handwerk en samen leren doorgeven van hun kennis Op aanvraag van de moeders in verwachting, die na de bevalling niet meer terug kwamen naar het centrum, zijn we nu met deze moeders een cursus begonnen met handwerk zoals haak- en breiwerken want dat hadden ze al geleerd hadden tijdens hun zwangerschap. Zo leren ze nu nog meer handvaardigheid en kunnen ze zelfs hun werkjes ‘verkopen’ aan andere vrouwen. Vandaag tellen we 40 moeders, jonge meisjes, kinderen zelfs van 12 jaar en ouderen die leren borduren en dan hun werkjes verkopen. Wat hebben we met deze groep al gedaan? – Borduurwerk: Ze verkochten reeds 200 handdoeken om af te drogen. Die verkochten we aan 5,00 reais( cinco reais=1,75 euro ) Ze kregen elk voor dit werk 2,50 real.: – Cursus voor schilderen op hout zodat thuis zelfs de deuren en hun meubels kunnen verfrissen. – Cursus van haak en croche, vagonite, kruisjessteek Ieder die iets kent, leert het voort aan een ander. Dit is leren delen van hun aangeworven kennis! Wat willen we nog doen? – Cursus voor gezonde voeding geven met gemakkelijke en goedkope en voedzame recepten. Ze leren hun groenten goed te gebruiken enz. – Opnieuw starten met hun’ Gemeenschappelijke’ bakkerij – Alfabetisatie voor volwassenen. 5 Pedagogische steun en voedselpakketten Jaarlijks delen we 250 voedselpakketten uit aan zeer arme families, die worden dan door de vrijwilligsters van het Pastoraal van het Kind bezocht en kennen zij zo de noodzakelijkheid van voeding voor deze families. Een grote groep van kinderen van de wijk Castelo Branco e Eldorado e Santos Reis krijgen jaarlijks in januari een schooluniform, turnpantoffels en schoolmateriaal die ze dan kunnen gebruiken in de loop van het schooljaar dat begint in februari. In de loop van het school­jaar worden deze kinderen opgevolgd om hun schoolrapport na te zien. We hebben ook vergadering met hun ouders en de kinderen zelf, om hen aan te moedigen om flinke leerlingen te blijven. We dromen om deze kinderen de mogelijkheid te geven een speciale opleiding te volgen om deel te kunnen nemen aan een ingangsexamen aan de faculteiten en zo te kunnen beginnen aan hun hogere studies en.. te slagen! Ziezo, beste vrienden en bestuursleden van’ DE BRUG’ nu weten jullie wat er ver-

22

wezenlijkt is in 2006. We hopen dat we in 2007 ook van uw steun verder mogen blijven rekenen. We hebben daar reeds een project voor ingediend zoals we hadden afgesproken op onze bijeenkomst in juni ll. Moest er nog iets ontbreken aan dit project ben ik graag steeds tot uw dienst. Oprechte dank van al deze arme bevolking van Montes Claros, de vrijwilligsters en ook van mij. Correspondent: Roland Putseys

JOS VAN BOXEL – Oeganda



december 2006

Adres: VAN BOXEL Jos, Witte Paters van Afrika, Box 532, JINJA, Uganda - East Africa Het is weeral bijna 4 maanden geleden dat ik afscheid nam van thuis en van de parochie! Sindsdien ben ik gelukkig en tevreden terug aan de slag in Oeganda. Ondertussen is er toch wel van alles gebeurd en dat wil ik dan ook graag met jullie delen. Maar eerst en vooral wil ik ieder van jullie van harte proficiat wensen met het jubilee en jullie danken voor de geweldige inzet voor de Brug en voor de financiële steun die ik mocht ontvangen voor het project KIMAKO voor weeskinderen in de streek van Jinja. Voor volgend jaar heb ik opnieuw steun gevraagd voor het project Kids in Need (KIN) voor straatkinderen in Kampala. Op 14 augustus zijn we hier gestart met het nieuwe schooljaar. Ons eigen vormingshuis van de Missionarissen van Afrika (Witte paters) zit eivol met 40 kandidaten en die komen uit Oeganda, Kenya, Tanzania, Zambia en Malawi. Mijn eerste taak bestaat erin die mannen een stukje opleiding te geven en te begeleiden in hun vorming. Ik heb thuis ook nog de verantwoordelijkheid voor alle sportactiviteiten, de bibliotheek en extra Franse lessen. Mijn tweede taak is Rector spelen van het Philosophy Centre Jinja (PCJ) een instituut of consortium van een 7 tal missiecongregaties waar alle kandidaten hun academische vorming krijgen. Wij hebben hier 150 studenten die een drie jaar lange opleiding volgen en een Baccalaureaat kunnen behalen in wijsbegeerte, sociale wetenschappen of godsdienstwetenschappen. Zelf geef ik nog een paar vakken, maar de meeste tijd kruipt in vergaderingen allerhande en administratie. Toch vind ik het interessant om samen te mogen werken met verschillende congregaties en zo elkaar beter te leren kennen en te helpen. Mijn derde taak ligt op het vlak van de Sociëteit van de witte paters. Sinds twee jaar ben ik verkozen tot de eerste assistent van de provinciale overste en ook dat brengt wat extra werk mee als secretaris van de provinciale raad en met allerlei vergaderingen en comités. Jullie zien dus wel dat ik goed mijn plan trek als er moet gepraat en overlegd worden! …Tot slot komen daar nog twee nevenactiviteiten bij waar ik mijn hart heb verloren. Ik zit namelijk in de raad van bestuur van het project Kids in Need (KIN) voor straatkinderen in

23

Kampala. Dat project ligt mij nauw aan het hart en verleden maand hebben we het nieuwe meisjescentrum geopend voor een 60 tal meisjes die er een goede opvang genieten en opleiding kunnen volgen in allerlei vakken. De steun die ik van jullie dit jaar mocht ontvangen gaat naar het project. KIMAKA voor weeskinderen hier bij ons in de buurt. Ik ga nog steeds elke zondag Eucharistie vieren in Mafubira, een dorpje op enkele kilometers van Jinja en daar ben ik begonnen met het opsporen van weeskinderen die niet naar school kunnen bij gebrek aan schoolgeld. De laatste twee jaar zijn we erin geslaagd een 60 tal weeskinderen te helpen met schoolgeld langs het project KIMAKA en dat loopt nu verder. Het belangrijkste nieuws op politiek en sociaal vlak sinds enkele maanden is hier ongetwijfeld de vredesonderhandelingen tussen de regering en de rebellen van het Lord’s Resistance Army of LRA van Joseph Kony. Die oorlog duurt al bijna 20 jaar en heeft ongehoord veel vernieling en pijn veroorzaakt in het Noorden van Oeganda. De eerste grote stap voorwaarts was een staakt-het-vuren langs beide kanten wat tot nu toe min of meer standhoudt hoewel de overeenkomst heel broos lijkt. Een maand geleden had ik het geluk een bezoek te brengen aan het stadje Gulu in het Noorden dat enorm veel heeft geleden onder de brutaliteiten van de rebellen en ook van de regeringstroepen. Daar heb ik Aartsbisschop Odama ontmoet die heel hard achter de schermen heeft gewerkt om de vredesgesprekken op gang te krijgen. Het is nu vooral dankzij de steun en de politieke wil van de regering van Zuid Soedan dat er wat schot in de zaak komt. Wij hopen dat deze inspanningen zullen beloond worden met de ondertekening van een vredesverdrag wat aan de mensen van het Noorden de kans zal bieden de interne vluchtelingenkampen te verlaten en terug te keren naar hun dorpen. Ondertussen zitten we al in de Advent. Hier op de PCJ zit het lesgeven erop en zitten we midden in de examens. Vanaf volgende week is het bij ons Kerstvakantie, een volle maand, tot op 8 januari. Tijdens de Kerstvakantie ga ik een retraite geven aan enkele Afrikaanse Zusters van het Heilig Hart en tussen Kerstmis en Nieuwjaar ga ik zelf mijn jaarlijkse retraite maken in Kenya om er tevens even uit te zijn en wat uit te blazen tegen het begin van de tweede semester. Ik wens jullie allemaal van ganser harte een zalig en vredevol Kerstfeest en een gelukkig en gezegend Nieuwjaar! Shalom ! Correspondent: Mil Van Steenbergen

24

A.L. DAMEN – België

4 december 2006

Adres: DAMEN A.L., Geluwestraat 10, 2600 BERCHEM. 03.230.07.16 Ik vond het eenvoudig maar deugddoen mooi die eucharistieviering in de kerk van Heide-Kalmthout toen we onlangs samen God hebben gedankt voor het 30-jarig bestaan van DE BRUG. Ik dank het bestuur voor de uitnodiging om mee te vieren en om de homilie te houden. Ik voelde me daar echt goed bij. Hopelijk hebben we de mensen wat kunnen bezielen. Ondertussen doen we samen moedig verder. Voor 2007 vroeg ik steun aan De Brug voor mijn nieuw project in Pirapora do Bom Jesus (Staat Sao Paulo), namelijk de oprichting van een sociaal centrum voor straatkinderen. In het vorige nummer van de Brug (nr. 4 van 2006) schreef ik er over. Pirapora ligt in het zuiden van de staat Sao Paulo, op ruim 50 km van de miljoenenstad Sao Paulo in Brazilië. Ik heb vroeger als missionaris 25 jaar geknokt in dat gebied, te midden de arme arbeidersklasse en meer speciaal onder de uitgebuite houthakkers, die ik ‘slaven’ wil noemen, moderne slaven. Hun hele leven lang hakken ze eucalyptusbomen om, voor grootgrondbezitters en dat doen ze aan ‘hongerlonen’. Ten voordele van die mensen zette ik mijn eerste projecten op, op gezondheidsvlak. Mijn belangrijkste project was het plaatsen van keramiek waterfilters (1000) en het ineentimmeren van enkele honderden bedden. In feite waren die projecten het begin van een reeks sociale projecten waarvan de Brug er mij zoveel gesteund heeft. Ik wil er mijn hele leven dankbaar voor zijn. In Pirapora ben ik ondertussen begonnen met de bouw van het nieuwe centrum voor straatkinderen, genoemd HUIS VAN HOOP - CASA DA ESPERANCA. Eind mei 2006 wilde ik er al mee starten. Ik was toen trouwens in Brazilië. Maar de natuurkrachten staken wat stokken in het wiel. Pirapora werd in mei-juni geteisterd door hevige regen en wolkbreuken. In feite abnormaal, want het droge seizoen gaat van april tot september. Het project – wat bouwwerken betreft – geraakte achteruit. men moest wegens wateroverlast overgaan tot allerlei aangepaste draineringen en kanalisatie van het overvloedige hemelwater. De plaatselijke gemeenteoverheid nam dit op haar rekening. Ik heb er dus geen geld moeten insteken. Met 4 maanden vertraging kon ik dan in september starten met de bouwwerken. Men werkt nu wel aan versneld tempo. De te bebouwen oppervlakte bedraagt ruim 600 m². We hebben de grondvesten al gelegd en zijn volop bezig met het optrekken van de muren. Ik heb er al een paar mooie foto’s van, die ik later aan de Brug zal bezorgen. Ik meende zoals elk jaar in april naar Brazilië te gaan voor een zestal weken, maar dat zal nu juni-juli worden doordat de bouwwerken later konden gestart worden. Toch voorzie ik dat het project eind juni zal klaar zijn. Dit heeft men mij ingelicht. Zoals de vorige jaren zal ik dus nu persoonlijk aanwezig zijn bij de inhuldiging van het project. Ik kijk er al met spanning naar uit.Het HUIS VAN HOOP zal werkelijkheid worden. Ongetwijfeld weer een mooie overwinning voor mij, maar ook voor de Brug, die een steunpilaar voor mij is, en meer nog voor de mensen in Brazilië. In hun naam wil ik danken.

25

Hier wil ik nog aan toevoegen dat de bouw van het Huis van Hoop over één jaar gespreid ligt, voltooiing van de bouw. Het moet dan nog ‘ingericht’ worden. Meestal kan men naar een nieuwbouw materialen en inrichtingsgerief overbrengen van vroeger reeds bestaande gebouwen die eenzelfde doelstelling inhouden. In het Huis van Hoop is dit niet het geval. Het is iets ‘nieuw’ zowel qua bouw als qua inrichting. Het gemeentebestuur werkt fantastisch goed mee en neemt voor bouw en inrichting 40 % der kosten op zich. Dit wil zeggen dat ik ditzelfde project op mijn agenda zet voor 2007-2008. Bij de Brug diende ik het project in voor 2006-2007. Dat was dus voor de oprichting (bouw). Ik vraag nu aan de Brug ditzelfde project te willen ondersteunen voor de inrichting. Men kan dit dus nu al noteren: het project van pater Damen voor 2007-2008 is: ‘inrichting van straatkinderentehuis in Pirapora do Bom Jesus in Brazilië’. Het was eerst wel voorzien dat ik voor 2007-2008 de gebouwen van het straatkinderenproject ELO in Botelhos mee zou hervormen, maar voorlopig stel ik dit uit; Ik wil trouwens eerst beter onderzoeken of en hoe het gemeentebestuur aldaar inspanningen zou kunnen leveren om die hervorming op zich te nemen. ik weet dat die gebouwen dringend moeten hersteld en aangepast worden, maar ik moet het allemaal onder controle kunnen houden. Ik hoop dat het bestuur van de Brug voor 2007-2008 voormeld projectvoorstel wil aanvaarden. Bij voorbaat dank voor alle aandacht. Jullie aandacht, interesse en steun blijven voor mij een deugddoende aanmoediging en een stimulans om moedig verder te doen. Nota: later volgen zeker foto’s van de evolutie der bouwwerken van het project ‘Huis van Hoop’. Alles verloopt nu naar wens. Ik groet jullie vriendelijk en dankbaar. Correspondente: Angela Blancke.

FREDDY DE GEYTERE – Guatemala

18 december 2006

Adres: DE GEYTERE Freddy, Casa Parroquial 12013, EL TUMBADOR, Guate­mala, Central America. Hierbij een kerst- en nieuwjaarsgroet vanuit El Tumbador. Alle projecten draaien hier onverminderd verder, na af en toe wat tegenslag met een of ander. Momenteel zijn we bezig de naaischool te bouwen in de colonia San Antonio, waar ook de school en het gehandicaptencentrum staan. Met zijn voor- en nadelen natuurlijk. (Ik zal bvb. de helft van mijn eetplaats terug veroveren, die ik had afgestaan voor de uitbreiding van hun klas. Maar anderzijds zal ik minder controle hebben op diefstal e.d.m. – er werden reeds drie machines gestolen in mijn eigen huis, wat zal dat dan zijn als het elders functioneert...)

26

Dat alles is het gevolg van een ‘ingreep’ van de plaatselijke bisschop. We waren immers van plan gans de parochie te herbouwen, en dáárin de naaischool, de ambulance, en het medisch centrum te integreren. De plannen waren reeds klaar. Maar nogal abrupt zei de bisschop ‘neen, ik wil geen sociale projecten meer binnen de parochiale gebouwen.’ Dat heeft te maken met het feit dat in bepaalde parochies buitenlandse priesters grote projecten hebben gerealiseerd, en dan stierven of weggingen zonder waarborgen voor het verder functioneren van die projecten. De Guatemalteekse opvolgers konden dan niet rekenen op de achterban van die priester, en gans de structuur stortte ineen. De bisschop had ook een groot conflict gehad met het allergrootste project in dit bisdom, n.l. een prachtig hospitaal in El Nuevo Progreso, met erge gevolgen voor de parochiepriester die daar nu dienst doet. (Hij gaat daar nooit binnen) Ik kan er dus inkomen dat hij argwanend werd tegenover álle projecten, door buitenlandse priesters geleid. De mijne zijn middelgroot te noemen. Maar: hij heeft nog nooit gevraagd hoe we ons financieel bedisselen. Welnu, in ieder van de projecten zitten we reeds aan méér dan 60% eigen inbreng voor de loonkosten, en met een goed uitzicht om over een paar jaar tot een 80% gemiddeld te komen. Met de steun van verscheidene organisaties overal is dat toch niet zo moeilijk te onderhouden. Voor infrastructuur kan relatief wél gemakkelijk hulp gevonden worden overal rond. Het was zelfs voorzien dat de (toekomstige Guatemalteekse) pastoor als coördinator van de vijf projecten ook op de loonlijst kon staan (bvb. als directeur van het lager middelbaar) De plaatselijke bisschop heeft dus duidelijk ietsje te vlug gehandeld deze keer. Het medisch centrum is reeds gepland, maar nog niet in uitvoering. De mensen willen nu dat nu liever in het dorp zelf zien. Maar in San Pablo is het zelfde proces gebeurd, en ze hebben het medisch centrum daar 1 kilometer buiten het dorp herbouwd. In plaats van te verminderen, is de assistentie daar vermeerderd. Dus moeten we niet bang zijn voor dezelfde evolutie bij ons. Het medisch centrum draait nu bijzonder goed, dank zij de ultrasoniede scanner, die een West-Vlaams dokter voor ons aan het financieren is, en vooral de aanwezigheid van een in Cuba gevormde dokteres, die écht zo een gans andere mentaliteit heeft dan de dokters van hier. Mijn persoonlijke sympathie voor Cuba is er zeer zeker niet op verminderd. Zij heeft een gemiddelde van 16 patiënten per dag, waarvan 80% vrouwen. Daardoor wordt duidelijk hoe groot de nood daaraan was, en...hoe weinig het vertrouwen in mannelijke dokters vanwege de vrouwen... Blijkbaar heeft Guatemala daarvan het droevige patent... De plaatselijke politiek blijft momenteel overheerst door het proces tegen de burgemeester die gevangen genomen is, en na de eerste hoorzitting zijn arrest met zes maanden verlengd zag. Een grote controle in 2004 had hij met een fikse fooi kunnen afwentelen. Maar blijkbaar had hij het niet in de juiste handen gedropt. Het gaat liefst om 600.000 euro, allemaal gestolen van niet uitgevoerde infrastructuurwerken, die ons dorp aan de absolute staart van alle gemeenten in de provincie laten bengelen.

27

Eén klein voorbeeld: er was 200.000 euro voorzien voor de vernieuwing van het waterleidingsnet. Hij heeft één enorme buis van 30 cm dwars door het dorp laten aanbrengen, terwijl de aanvoerbuis van de distributietank (op 4 kilometer) een buis heeft van 12 cm. Daarbij heeft hij ook geen enkele aansluiting laten invoegen, waardoor niemand zal kunnen aansluiten, zelfs in de hypothetische onderstelling dat ooit water door die buis zal lopen. Die buis (800 meter lang) heeft amper een 5.000 euro gekost en het aanbrengen nog eens 5.000. De rest in zijn zakken natuurlijk... Het controleproces is een boek geworden van 35 bladzijden. Maar nog eens: alles hangt ervan af, hoe sterk het corruptiesysteem hier wel is. Lees en schrijf: hoeveel de gevangen burgemeester kan droppen in de juiste handen. Guatemala zal nog een kleine 500 jaar méér nodig hebben om een échte rechtsstaat te worden. Maar toch verliezen we er de moed niet bij: de parabel van de mieren en de eik (van Bertold Brecht) kan ook toegepast worden op de welige corruptieboom: ook die zal geveld worden wanner wij allen als goed werkende mieren blijven aan zijn wortels knagen. En die wortels zijn: egoïsme, drang naar de macht (Die Wille zur Macht van Nietzsche), en de ongebreidelde drang naar genot, waardoor in Latijns Amerika 90% van de bevolking zichzelf zand in de ogen strooit. Dank u allen om geduldig met ons mee te knagen. Zalige Kerst en Gelukkig Nieuwjaar. Correspondente: Kris Van Landeghem.

JAN ANTHONISSEN - Filippijnen 

december 2006

Adres: Rev. Fr. ANTHONISSEN John, Tabuk Pastoral Center, Bulanao, Tabuk, 3800 KALINGA, Philippines. Misschien hebt ge al ergens het gerucht gehoord dat ik in de late zomer op vakantie kom, zo rond de 25 ste juli en voor een week of acht. Zonder econoom mag niet te lang duren en eigenlijk zouden er voor elk soort speciaal werk twee mensen moeten zijn die op de hoogte zijn. Maar dat is nu niet het geval hier. Van de ene missie naar de andere, dat is niet moeilijk. Het werk is overal min of meer gelijk. Ergens boven Manila hangt er een tropische storm, dus geen school en ook geen andere burelen die open zijn, en daar is wel reden toe, want grote delen van Manila staan onder water. Hier regent het alleen maar wat en dus wordt er ook niet gewerkt, hoewel daar eigenlijk geen reden voor bestaat. Hoe meer verlofdagen dat ze hebben, hoe liever dat ze het hebben. Voor de economie is dat slecht natuurlijk, maar zo ver denken de meeste mensen niet en de bazen die toch wel beter moeten weten, beslissen wat de mensen liefst hebben. Dan hebben ze meer kans om herkozen te worden. De werkgewoonten kunnen hier nog wel wat bijgestuurd worden. Geen probleem voor de zelfstandigen, die weten dat er niks op tafel kan komen als er niet gewerkt en

28

verdiend wordt. Het zijn de werknemers die het liever gemakkelijk nemen. Een Koreaanse maatschappij kwam de weg cementeren in Pagudpud. Heel wat mensen gingen zich inschrijven. Goed, zeggen de Koreanen, maandagmorgen om 7 uur zijt gij hier. Natuurlijk niemand die opdaagde. Vanaf half acht begonnen ze te komen. Zeggen de Koreanen: er wordt niet gewerkt vandaag en als ge morgen niet hier zijt om 7 uur moet ge niet meer komen. En zo werden goede wegen gemaakt. met die aannemers van hier gaat dat anders. Er wordt niet te hard gewerkt. Het werk deugt niet, maar ze verdienen genoeg met te foefelen. Bij de minste storm is de weg of de brug natuurlijk kapot. Ze steken natuurlijk de schuld op de storm, niet omdat ze maar half genoeg cement gebruiken ! Een aannemer in Baguio was de putten in de macadam aan het vullen. Een voorbijganger nam rap een handsvol van die zogezegde vulling mee, liet het onderzoeken en 85 % was gewoon slijk. Ge weet dus al hoe de weg er weer uitzag na een goede regenbui. Misschien niet de enige, maar zeker de voornaamste reden van de armoede hier en overal in de wereld is de corruptie. Natuurlijk gaan er hier uren en dagen tijd verloren omdat gelijk welke hoge piet er van overtuigd is dat hij het aan zijne stand en aan zijn waardigheid verplicht is van te laat te komen en de mensen te laten wachten en dat kan makkelijk enkele uren zijn. Een senator in Tagudin kwam zes uren te laat, maar denkt niet dat hij zich zal verontschuldigen. Integendeel, hij was slecht gezind omdat de mensen al gaan slapen waren. Mijn beste wensen voor een Zalig Kerstfeest en een voorspoedig nieuwjaar met een goede gezondheid. Correspondent: Fons Elst.

SALVACION TINSAY – Filippijnen 

24 december 2006

Adres: Mrs. TINSAY, Welcome Home Foundation Inc., Villa Valderrama Subd., BACOLOD CITY 6100, Filippijnen. We hebben het Sinterklaasfeest gevierd in Welcome Home MalayBalay op 6 december. (Dit idee is uit België gekomen en het verhaal is veel mooier dan de Kerstman) Er waren ongeveer 35 à 40 dove kinderen met +/- 20-tal ouders aanwezig op de viering alsook enkele nieuwsgierige omstaanders die de festiviteiten gade sloegen van achter de afsluiting. We hadden voor het eten van deze activiteit een bedrag van 1500 Pesos (25 Euro) kunnen bijeenverzamelen van vrienden in MalayBalay. Dit was genoeg voor het eten van kinderen en hun ouders. Het maal bestond uit spaghetti, gebraden kip en een kom rijst. We moesten ook sponsors zoeken voor de geschenken die Sinterklaas zou uitdelen. Het totaal van de giften bedroeg 3000 Pesos (50 Euro) en volstond voor een mooi

29

ingepakt kadootje te maken met chocolade muntstukken, koekjes en snoepgoed. Het thema van het inpakpapier was Kerst om ook in deze sfeer te blijven. De toegestroomde omstaanders en straatkinderen keken toe en kregen ook wat van het eten. Het was een heel betekenisvol moment en zelfs met het beetje dat er was konden we nog delen. Het was op deze manier dat de kinderen de echte betekenis van Kerstmis leerden kennen. Zelfs al hebben ze persoonlijk niet veel, het delen met de anderen heeft hun harten verwarmd. Het was door te delen dat ze veel terugkregen. Liefs van Arlene (medewerkster) Correspondente: Marisa Tinsay

LOUIS FRANCKEN – India



24 december 2006

Adres: Father Louis FRANCKEN sj. SADBHAVNA, Jesuit Provincial’s Residence, Purulia Road, P.B.4, RANCHI 834001, Jharkland, India. Het is de vooravond van Kerstmis en ik ben zo juist terug thuis van mijn retraite, 8 dagen van bezinning en gebed. Dat heeft me deugd gedaan; ik ben een beetje tot rust gekomen en dat was wel nodig want het is weer een druk jaar geweest  De eerste helft van 2006 had ik eigenlijk twee jobs; mijn voornaamste werk is coördinator van projecten voor de Ranchi Jezuieten, maar ik had ook een opdracht bij de aartsbisschop van Ranchi als secretaris (part time). Toen ik jonger was heb ik dat nog gedaan -op twee plaatsen werken- maar nu was het toch te zwaar. Gelukkig is er nu een fulltime secretaris voor de aartsbisschop en kan ik mijn volledige aandacht geven aan de ‘project desk’. Het is nu anderhalf jaar dat de project desk is opgestart. Het eerste jaar was het een leerperiode want het was een nieuw opzet. Nu hebben we een werk formule gevonden. De desk is nu niet alleen bezig met projecten formuleren en voorleggen aan donors; we zijn ook betrokken bij de uitvoering van de projecten. En vermits vele projecten te doen hebben met gebouwen, functioneren we nu als een ‘construction desk’. Zo is er veel  werk bijgekomen, vooral dan het werk van supervisie. In 2006 hebben we heel wat gebouwd: drie middelbare scholen (High Schools) en twee hotels (internaten). Het bezinningscentrum is in opbouw juist buiten de stad; dat is een groot gebouw, retraitehuis en novitiaat samen en dat zal pas op het einde van 2007 klaar komen. In januari beginnen we de constructie van nog twee hotels, één in Dolda en één in Kochang, het gebied van de Mundas, de streek waar eigenlijk meer dan honderd jaar geleden de missie begonnen is maar nadien geen uitbreiding heeft gekend. Het was Pater Joseph Moens, die deze posten opnieuw heeft opgericht, en het werk van Pater Moens wordt nu voortgezet. Het is ook de streek van malaria; we hebben daar 7 parochies en in alle 7 zijn de paters allemaal ziek geweest in de periode van september tot november (na het regenseizoen). En

30

het is geen gewoon malaria; het is malaria en typhoid of malaria en jaundice (geelzucht). Elk jaar sterven er nog veel mensen van malaria in deze streek. Beste Vrienden, ik schrijf over ‘bouwen’; dat is nu eenmaal mijn werk. De kern van ons werk is natuurlijk ‘mensen opbouwen’. Daar kunt u meer over lezen in de brief van Pater Provinciaal, Ranchi Calling. Voor mijn werk heb ik gelegenheid om de aflegen posten de bezoeken. Ik zie met mijn ogen dat de gebouwen (scholen, hotels, dispensaria) heel goed gebruikt worden en het zijn nodige infrastructuren, die het mogelijk maken ‘mensen op te bouwen’. Op de Landbouw School in Namkum gaat alles goed; er komt wat meer leven in de Training Wing. Elke maand heeft de trainersploeg 3 tot 4 programma’s in verschillende  parochies. De onderlinge hulpgroepen (De Brug) zijn ook volop aan bezig met het uitwerken van hun ‘income generating project’. Op deze manier ben ik persoonlijk ook  rechtstreeks betrokken bij het ‘opbouwen van mensen’, dank zij de steun van de BRUG. Van harte stuur ik mijn beste wensen voor een Gelukkig Nieuw Jaar. Hartelijke Groeten uit India Correspondente: Clara Francken.

31

Projectvoorstellen voor het jaar 2007 • Aernouts Adriaan Definitieve wc’s voor het sociaal centrum van Bena Dianyi, apart voor de meisjes, apart voor de jongens, samen een honderdtal kinderen. De gewone wc’s van hier zijn gewoon gegraven, diep, maar klein, dit tegen het invallen. Ze zijn rap vol en moeten dan telkens verplaatst worden. Dit wordt moeilijker in het perceel van Bena Dianyi. • Anthonissen Jan Voorstel: meer computers voor school • Bernauer Bernadette (Franstalig) Om de situatie van de Batwa leerlingen te verbeteren stellen wij het volgende voor: – In Lokoko in de lagere school (1-6e klas) gaan ± 75 leerlingen naar school, maar er zijn maar 6 banken voor de leerlingen. Om hun studie te vergemakkelijken, vragen wij hulp voor de fabricatie van 30 banken (1 bank voor 2 leerlingen). 1 bank à 20 euro: 20 euro x 30 = 600 euro – De 6 borden zijn helemaal stuk (ten gevolge van de oorlog), zodat het moeilijk is erop te schrijven om de materie te onderwijzen aan de leerlingen. 1 bord à 40 euro: 40 euro x 6 = 240 euro. – Aangezien de Batwa-leerlingen veel aan diarree lijden, veroorzaakt door wormen, vragen wij 2 x per jaar een wormkuur om de gezondheidstoestand van de kinderen te verbeteren. 2 x per jaar de wormkuur voor 150 leerlingen (ook in verder verwijderde kampen) = 160 euro – Totaal = 1.000 euro • Buana Bernadette (Franstalig) Gezien de problemen die ik tegenkom in het onderwijs aan de kinderen van mijn volk wens ik dat het project van 2006 zou voortgezet worden in 2007. Ik garandeer u dat het ontvangen geld wordt gebruikt voor het welzijn van de studenten. Ter info: het project van 2006 was het volgende: Hulp aan de leerlingen en studenten om hun schoolkosten mee te betalen. Ik ben directrice in een kleine katholieke school in de parochie St. Gerard in een zeer arme wijk van Matadi. Er wonen ongeveer 100.000 mensen en Matadi zelf telt ongeveer 700.000 inwoners. Er zijn NGO’s die zich inzetten voor een aantal scholen. De leerlingen krijgen een uniform en materiaal voor de eerste jaren van de lagere scholen. Mijn zorg is de behoeftige leerlingen te helpen door de schoolkosten en de uniformen te betalen, want onze wijk is zeer arm.

32

• Damen Louis Oprichting van een sociaal centrum (genoemd ‘Huis van Hoop – Casa da Esperança) voor een 200-tal straatkinderen in Pirapora Do Bom Jesus-S.P.-Brazilië. Het betreft kinderen van 7 tot 13 jaar. Het is de bedoeling deze kinderen in dat nieuwe Centrum voor dagopvang naar school te begeleiden, bijscholing te geven, alsook medische bijstand te verlenen, gezonde ontspanning, etc. De bouw omvat 600 m². De bouw wordt opgericht in samenwerking met de A.A.P. (= Associatie van Sociale Assistentie van Pirapora Do Bom Jesus). De gemeenteoverheid staat in voor de latere onderhoudskosten en de salarisuitbetaling van het personeel. De gevraagde steun is bedoeld voor de medebekostiging van de op te richten bouw. • De Bruijne Lisette Ook dit jaar zullen we verder werken aan de uitbouw van de verschillende mogelijkheden voor de gehandicapten, hun werkplaats en nieuwe mogelijkheden scheppen. We blijven hen financieel steunen, voor geneesmiddelen, verplaatsingen, voeding (melk), enz. Ook die families die verlaten kinderen opvangen, zullen verder gesteund worden met o.a. voedselpakketten en sessies. • De Becker Wim (opvolger van Inge Bracke) Steun voor het Youth Rehabilitation Program (YRP) In het YRP huis in Aarubari (Kathmandu) worden 20 voormalige straatjongeren tussen de 15 en 20 jaar. Hier worden ze uit hun straatmilieu gehaald, zodat ze niet meer te maken krijgen met agressie en ze niet meer in de verleiding komen toe te geven aan drank en drugs. Hier kunnen ze elke dag na hun respectievelijke technische opleidingen thuiskomen. Zolang ze aan hun opleiding bezig zijn, kunnen zij hier verblijven. Na afloop wordt er, in samenwerking met de technische instituten, geprobeerd zo snel mogelijk een job voor hen te vinden en hen op weg te helpen naar een zelfstandig bestaan, waarna zij op hun beurt weer plaats maken voor anderen in het huis. Om de werking van dit project langdurig te kunnen garanderen, zijn zij op zoek naar vaste sponsoring. • De Geytere Freddy Beveiliging van de werkplaats: in onze school hebben we de werkplaats gebouwd, die reeds twee jaar in gebruik is. Door allerhande extra onkosten hebben wij de beveiligende afsluitingen nog niet kunnen aanbrengen aan de ramen: het gaat hem om 12 ramen van 1 meter op 2,40 meter. De totale onkosten bedragen 19.000 Quetzal (1.850 euro)

33

• De Pauw Cirilo Het project is een verlenging van het gesteunde project 2006. Het gaat vooral om mogelijkheden te bieden voor de studies van kansarme kinderen, collegestudenten en universitairen en hopelijk een lekenhelpster vrij te stellen voor de coördinatie van de socio-pastorale werking van onze stichting. • Ehido Ganie (Franstalig) Voor volgend jaar wil ik het project van 2006 verderzetten. Deze keer zou ik naar de scholen willen gaan. Ik ga nog producties voor de media vervaardigen (audio en video), evenals materiaal voor de ontmoeting. Bovendien zou ik ontmoetingen met Islamieten en Christenen in de scholen willen realiseren. • Francken Louis Steun aan 12 Onderlinge Hulp Groepen van vrouwen in 3 dorpen van Bingaon, op een afstand van 35 km van Ranchi. Doelstellingen van het project: – De werking van de Onderlinge Hulp Groepen opbouwen en versterken – De vrouwen in staat stellen een inkomen-generatie project te starten. Aktiviteiten: – Aanstelling van een ‘fieldworker’ als ‘facilitator’ om de groepen bij te staan in het opbouwen van hun capaciteiten. – Wekelijkse vergaderingen van de groepen – Training van groepsleiders (voorzitter, secretaris, schatbewaarder) – Een onderzoek van de plaatselijke bazars (wekelijkse markten) om te bepalen welke producten te koop zijn en goed inkomen kunnen bezorgen aan de groepen. – Vaardigheidstraining voor zelf tewerkstelling. – Aankoop van middelen nodig voor de geselecteerde activiteit en opstarten van de zelf tewerkstelling. Resultaat van de activiteiten: – De groepen werken effectief: dat betekent dat ze regelmatig vergaderen en sparen; dat ze hun spaarcentjes goed gebruiken om kleine leningen te geven aan de leden in geval van nood (ziekte etc.) ofwel voor zelf tewerkstelling. – Zelf tewerkstelling en inkomen-generatie: ze hebben een regelmatig inkomen om de familie te ondersteunen.

34

• Geudens Magda 1 Herhaling van de pedagogische studiedagen en financiële ondersteuning van educatief materiaal (voortzetting van het project van vorig jaar) 2 El Kousseye De 60 leerlingen van deze school zijn ontzettend arm en zijn vaak gekleed in stinkende lompen. Hiervoor wil ik graag uniformen sponsoren die wij ook zelf wassen. Deze uniformen worden gemaakt in het atelier van de poliopatiënten in Abouma Boutros. • Geyskens Gerard 10 nieuwe tafels en banken voor de eetzaal van het Maria-internaat waar 65 meisjes verblijven. Deze meisjes van 7 t/m 15 jaar zijn: ofwel uit arme gezinnen, ofwel uit gezinnen met sociale problemen (bv een ouder in de gevangenis of drugsverslaafde), kinderen uit het binnenland (oerwoud) die in de stad komen wonen voor studies. De tafels die nu gebruikt worden, zijn verroest en versleten. • Gotink Hugo / opvolging door Lundadio Benoît (franstalig) Pater Lundadio wil een aanvraag doen voor de school van Kimbata die door een tornado in 2004 geteisterd werd. Deels heeft men de school met het gerecupereerd materiaal kunnen heropbouwen, maar 2 klassen moeten gans hernieuwd worden. Lombart Jef / Sylvanus Beck • Pater Sylvanus Beck wil in zijn St Xavier School in Bhaiyathan een « Multipurpose Community Hall » bouwen. Reden van deze plannen zijn de volgende : – Een overdekte plaats waar de internen de maaltijd kunnen gebruiken. Nu zitten de jongens onder de blote hemel, en onder een paar jonge boompjes. Onder de hete zon en in het regenseizoen, het ganse jaar door, eten de internen buiten. De noodzaak voor een overdekte plaats dringt zich op. – Uiteraard is het de bedoeling om deze zaal ook voor andere doeleinden te gebruiken, nl gezamenlijk ochtendgebed en vergadering, allerlei gezamenlijke schoolactiviteiten, opleiding van boeren om oogsten te kunnen verbeteren, opleiding aan vrouwen om voeding te verrijken, kortom vergaderingen van allerlei organisaties van de dorpen. De algemene kostprijs van deze zaal wordt geraamd op 922.490 roepies of 16.772 euro. We hebben een weldoener gevonden die een groot deel van de kost van de bouw van de hall op zich wil nemen. Pater Sylvanus en ik willen steun vragen aan De Brug voor een klein gedeelte van de bouw van de zaal nl voor de ramen en de deuren en voor het leggen van de vloer. Totaal ± 95200 roepies of 1730 euro.

35

• Maes Henri Heropstarten van ons varkensbedrijf, zes maanden geleden tenietgegaan door varkenspest. Na ontsmetting 2 maal van de tien varkenskoten zullen we herbeginnen met 4 of 5 zeugen en 1 beer. De rest van het geld dient voor aankoop van aangepaste voeding. • Moanda Auguste (Franstalig) Voor het jaar 2007 stellen wij voor het project van vorig jaar verder te zetten. In de plaats van diegene die hun opleiding beëindigd hebben (de 4 meisjes die voor naaister studeerden en de 2 jongens die schrijnwerkerij volgden), helpen wij 5 weesmeisjes die de middelen niet hebben hun lagere school te bekostigen. Wij zijn deze kinderen beginnen steunen in mei 2006. Dus voor 2007 willen wij de hulp verder zetten aan deze kansarme kinderen: 4 jongens die de opleiding schrijnwerkerij verder zetten en 5 meisjes die lagere school volgen. Voor elke jongen betalen wij 165 euro per jaar. Voor de meisjes voorzien wij 200 euro te besteden per kind dit jaar. Voor de jongens bestaat de hulp uit de studiekosten en materiaal dat zij nodig hebben voor de opleiding. Voor de meisjes bestaat de hulp uit de schoolkosten, bijdragen voor de onderwijzers en schoolbenodigdheden. • Peeters Irène We willen de weldoeners van De Brug aanspreken voor hetzelfde doel: samenwerken voor de inrichting van de bijkomende lokalen (6). We beseffen dat het voorstel tamelijk hoog ligt gezien we voor de toekomst gemiddeld 20 schoolbanken per klas voorzien + alle ander gerei. We hopen via De Brug minstens twee klassen in te richten. Hierbij ook bij voorbaat onze dank in naam van de leerlingen en personeel van SOLEIL LEVANT Seke-Banza (R.D.C.). • Renders Marleen In 2007 gaan we in de streek rond Caranza de mensen van 4 wijken bezoeken en ze samenbrengen in de school van Caranza, waar we dan 6 groepen vormen, 2 alfabetiseringsgroepen en de 4 graden van de lagere school (dit jaar hadden we hier tot de tweede graad). In de streek van Sanjuaneros brengen we de mensen samen van 9 wijken. Hier gaan we 8 groepen vormen, 2 alfabetiseringsgroepen en de 6 graden van de lagere school. In de streek van Ciudad Real brengen we de mensen van 5 wijken samen en vormen eveneens 8 groepen. In de streek van Tierra Nueva brengen we de mensen van 3 wijken samen en vormen we eveneens 8 groepen. In Lo Fuentes (dat een groot gebied is, maar niet zover van Tierra Nueva gelegen is)

36

houden we het bij de 2 alfabetiseringsgroepen. In El Milagro waar de hoofdzetel gelegen is, brengen we de mensen van 5 wijken samen en vormen we 19 groepen vanaf alfabetisering tot en met 3e middelbaar. Alfabetisering blijft de voorkeur hebben op lagere school en lager middelbaar, omdat bij deze mensen de nood het grootst is. De algemene, specifieke en directe doelstellingen blijven dezelfde als in 2005. • Samella Tobias (Engelstalig) In mijn nieuwe parochie zijn er ook veel weeskinderen die echter gegroepeerd zijn in verschillende gemeenschappen, afhankelijk van waar ze zich bevinden ten opzichte van de 11 kerken in de parochie. Er zijn slechts zeven kerken die een gemeenschap hebben voor de weeskinderen en zij nemen alle kinderen op, ongeacht hun geloof. De parochie heet Namulenga. Kort nadat ik in de parochie aankwam, werd ik aangeduid als kapelaan/hoofd van al de wezengemeenschappen. Mijn projectvoorstel voor 2007 is aan landbouw te doen voor de wezen. • Smeulders Louise / opvolging door Vanhaeren Marie-Louise (Zuster Guido) Doeleinde : – Moeders in verwachting bijstaan, kennis bijbrengen over bevalling, borstvoeding, hygiëne, inentingen om kinderziekten te bestrijden, voeding, enz. – Moeders hun kindskorf leren klaarmaken door naaien, breien, schilderen. Cursussen voor gezonde voeding geven. Aantal moeders: ± 60. – Straatkinderen opvangen, hen brengen naar staatsonderwijs, bijlessen en een etentje geven. Ook handvaardigheidstherapie. – Wekelijkse soepbereiding en uitdeling aan ongeveer 600 arme mensen. – 1 x per week bijeenkomst voor de gouden leeftijd (boven de 50) organiseren met daarbij een etentje en een gezellig samenzijn. Ook hen kennis bijbrengen van o.a. hygiëne, verzorging en sociaal samenleven, ontspanning, etc. – 1 x per jaar een voedselpakket uitdelen vb Kerstmis. • Tinsay Salvacion De bouw van de eerste verdieping van in het internaat voor doven om meer verblijfplaatsen te kunnen bieden aan nieuwe dove leerlingen die in de stad Malaybalay speciaal onderwijs volgen. • Tounkara Pauline (Franstalig) Aangezien het gezondheidscentrum tamelijk groot is en veel bezocht wordt, hebben wij op 3 maanden 1159 nieuwe zieken gehad, zijn er 2320 kinderen gevaccineerd en hebben er 240 bevallingen plaatsgevonden. Aangezien we veelgebruikt materiaal hebben, vragen we voor 2007 materiaal zoals 2 bevallingstafels, 2 tafels voor consultatie, 5 ondersteken, 6 verbandtrommels, 5 verbanddozen met materiaal voor kleine chirurgische ingrepen en 5 dozen met medisch materiaal voor gyneacologisch onderzoek.

37

• Van Boxel Jos Het nieuwe project is een voortzetting van het project KIN (Kids in Need) dat door De Brug gesteund werd in 2004 en 2005. Het gaat om het meisjescentrum dat nu in volle werking of ontplooiing is met een eerste groep van een 60-tal meisjes. • Vandekeybus Jeanne – Aankoop van een speciale lamp voor fototherapie voor kinderen met geelzucht model ‘Bilispot’ van 820 euro. Fototherapie met deze lamp geeft goede resultaten. Voor de kinderafdeling is een tweede lamp zeer nuttig en nodig. – Aankoop van 2 filters van ± 240 euro voor drinkbaar water met koud en gewone temperatuur voor de kinderafdeling en voor de afzonderingsdienst. – Voor het realiseren van gevraagde onderzoeken zoals röntgen RX, bloedonderzoeken voor de arme mensen, want deze worden niet vergoed door de ziekenkas. – Voor aankoop van geneesmiddelen, om mee te geven als het kindje naar huis gaat en verder medicatie moet nemen, zoals antibiotica. • Van de Velde Ludo Het bouwen van woningen voor families die slachtoffer zijn van de aardbeving van 2001 blijft een opdracht in El Salvador. In de gemeente Concepcion de Ataco zijn de Stichting Proesa en ik een actie begonnen als antwoord op die nood. Om dit werk echt goed te kunnen doen, hebben we nood aan mensen die de families bezoeken, aan sociaal werk: wie heeft werkelijk nood, hoe de mensen organiseren om zelf dit project in handen te nemen. Dat vraagt tijd en ook middelen om het te kunnen doen. Er moet onderhandeld worden met de gemeente. Daarnaast zijn er ook nog noden i.v.m. de verkaveling zelf: het trekken van de straten en ook de installering van water en elektriciteit, ook al liggen de leidingen vooraan in het terrein. Dat zou ik dus willen aanbieden als projectaanvraag bij De Brug: een bijdrage in deze complementaire kosten voor ons woningenproject. • Van Eeckhout Jan Verdeling van water voor de inwoners van Esquiri. Dat project wordt nu mogelijk omdat er een vaste brug in aanbouw is langs waar het water naar het dorp kan geleid worden vanuit een bron die zich aan de overkant van de ‘rio’ bevindt. Het geld van De Brug zal gebruikt worden om buizen aan te kopen, ongeveer 1000 m, om van de bron naar de vergaarbak boven in het dorp water te krijgen vanuit het landbouwinstituut aan de overkant van de rivier.

38

• Van Genechten Maurice Het jonge bisdom zag het ontstaan in het jaar 1998. Daarom heeft het grote nood aan infrastructuren voor het geven van vorming aan de bevolking van de streek. Daarom wordt er werk gemaakt van een vormingscentrum en een onthaalcentrum C.A.F. (centre d’accueil et de formation), die reeds door Duitse sponsors (Missio en bisdom Keulen) zijn gefinancierd. Voorzien zijn 3 polyvalente zalen, slaapkamers en zalen. Dit project betreft de uitrusting van één polyvalente zaal van 80 plaatsen. De uitrusting houdt in: 40 tafels met metalen voeten, 80 stoelen in hout, 1 zwart bord, 1 grote tafel en zetel voor de vormer. De totale prijs van dit project is: 1.140.000 fr CFA of 1738 euro, wat wij aan De Brug willen vragen. • Van Hooydonck Fons Het project ophtalmologie en ORL blijft groeien, maar moet volledig door Haïtianen geleid worden. Daarom moesten we een Haïtiaanse verpleegster aanwerven. Reeds hoofdverantwoordelijke op medisch vlak moet ze ook instaan voor heel het administratief beleid, zowel in Hinche als op de plaatsen die we bezoeken. Bezoek en preventief werk in dorpen, scholen en groeperingen. Daarom zou de kliniek over een moto moeten beschikken om al haar verplaatsingen mogelijk te maken. Budget: 1600 US $.

39

• Van Laerhoven Tinne Heel graag steun voor: – aidspatiënten en gehandicapten: lunch en transport – alleenstaande moeders: bijscholing, naaien, onderhoud - armen: voorschrift doktersbezoek die de medicamenten niet kunnen betalen. – opvangcentrum Mary’s child home: 12 jonge vrouw met kind verblijven voor een 10-tal maanden, steun huismoeder, dag en nacht, klein salaris – Onderhoud klaslokaal mentaal gehandicapten – Lunch voor 14 kinderen • Verbeeck Marleen / opvolging door Rosangela Dias Teck Kwaliteitsverbetering in het onderwijs – Pamosi Deze school in een buitenwijk van Huambo is opgericht om gehandicapte kinderen en jongeren, en speciaal dove kinderen, te helpen om in het Angolese officiële schoolsysteem te komen, omdat ze nu teveel gemarginaliseerd zijn en zonder kansen om nuttige en geïntegreerde mensen te worden in onze samenleving. De school bestaat nu reeds 3 jaar en we hebben nu 80 ingeschreven leerlingen. Ons doel voor volgend schooljaar is om te investeren in de bijscholing van de onderwijzers en in het verwerven van didactisch materiaal voor de dove kinderen. Dove kinderen leren meestal ziende. We hebben goed leermateriaal in video en dvd ontvangen van andere gespecialiseerde scholen, maar we kunnen dat niet doorgeven aan onze leerlingen noch gebruiken in de bijscholing van onze onderwijzers. Daarom willen we lokaal de nodige toestellen aankopen om een videozaal in te richten: een generator (500 US$) – een tvtoestel (300 US$) – een stroomstabilisator (100 US$) – een videotoestel (150 US$) – een dvdtoestel (100 US$) – een kastje met planken (100 US$). Totaal = 1.250 US$. • Vercraeye Jef / opvolging door Sergio Sandoval Tejada Onderhoud van dakloze bejaarden en geleidelijke verbetering van het instituut. Voortgaan met het basisproject met het oog op de verbetering van de installatie als warmwaterdouches, trapleuningen, hellend vlak tot toegang, aanpassing van badplaatsen, etc. • Verstraete Angèle De diensten voor de verlaten en verstoten patiënten (indigents) functioneren verder met giften van meerdere weldoeners. De onkosten voor de aankoop van alles zijn enorm. Voor een tachtig patiënten moeten we dagelijks zorgen voor: voedsel, medicamenten, medisch en ander materiaal, linnen, vervoerskosten, etc. Voor dit alles durven wij verder rekenen op uw welwillende medewerking. We hopen dat de staat zich eensdaags zal bekommeren om de lijdenden in de R.D.C..

40

­– BERICHT VAN PATER JAN NOTENBOOM:

Pater Jan stuurde ons een kaartje ter gelegenheid van het solidariteitsmaal: ALLERBESTE VRIENDEN: Vanzelfsprekend ALLE SUCCES met uw actie vandaag. Ik kan niet meer uit de voeten. Excuses ! Maar mijn HART is bij jullie ! LEVE DE BRUG ! En PROFICIAT voor jullie VOLHOUDEN ! Van ganser harte !

– KERSTWENSEN Zuster Guido in Brazilië: Queridos Amigos van ‘ DE BRUG Van ganser harte wns ik nogmaals een ‘ Zalig en vreugdevol kerstfeest’ Moge 2007 een jaar zijn van een goede gezondheid voor héél uw prachtig equipe om velen mensen in nood gelukkig te kunnen maken. Want gedeelde vreugde is dubbel vreugde niet? Binnenkort mogen jullie nog wat nieuws verwachten over ons werk in Montes Claros: want Kerstmis is daar het grote feest van de armen!! U hoort me binnenkort wel terug! En … moge de Heer u allen mild zegenen met Zijn liefdevolle aanwezigheid al de dagen van het nieuwe jaar! Dankbare groeten. – Lina Van Den Bergh Ook vanuit Mali een warme DANK voor alle vrienden van De Brug. Wij wensen U graag een zalig Kerstfeest en een gezegend 2007 ! ‘Zachtjes doen we het jaar nu dicht en keren ons naar wenkend licht’. – Kerstwensen waren er ook nog van: Jan Van Eeckhout in Bolivië Marleen Renders in Guatemala Gerard Geyskens in Suriname Jan Lens in India Tinneke Van Laerhoven in Jamaïca Lisette De Bruijne in Argentinië

41