HERINNERINGEN van de kinderen van Brand en Greet
aan
1
tante Nel
Herinneringen aan tante Nel
Anneke van Brand en Greet:
U
trecht, Gr. v. Prinstererstaat 26. Vijf december, 1933? Sinterklaasavond. In gespannen afwachting van de komst van de Goed Heiligman. Tante Nel zit met kleine Brandje op de divan. Het grote moment is daar. De Sint schrijdt binnen. Wat was ik blij! Ik zie tante Nel met Brandje wegduiken; de kleine man mocht eens schrikken! Het verbaasde me: ‘Je hoeft toch niet bang te zijn voor Sint en Piet?’ Hij bracht een mooi cadeau voor me mee: een stoeltje!
B
ezoek aan de Minrebroederstraat, boven bij Omoe en tante Nel. We stonden voor het raam. De stad was versierd. Het was een studentenlustrum-jaar. Een grote allegorische optocht kwam door de straat. Een onuitwisbare belevenis! 2
Herinneringen aan tante Nel
T
ante Nel en Omoe woonden in dezelfde straat als wij, Gr. v. Prinstererstraat, achtereenvolgens bis 16 en 26. Dat vond ik heel fijn. Ik kon steeds even bij Omoe binnenlopen. Als ik belde trok ze boven aan het touw om de deur open te maken en ze wachtte me daar boven aan de trap op. Daar kreeg ik een een zacht kusje van haar. Op de tafel stond altijd een groen glazen schaaltje met gekleurde musketflikjes klaar. Daar mocht ik zomaar van snoepen.
I
k vond Omoe wel heel erg oud. Ik was bang dat ze wel spoedig dood zou gaan. Als ik ‘s morgens wakker werd, keek ik even uit het raam. Hè, gelukkig, geen begrafeniskoets; ze leefde dus nog! 3
Herinneringen aan tante Nel
T
ante Nel kwam een dagje naar Geleen. Ze bracht een groot boek met prachtige platen mee: ‘Het Hemels Blauw’. Dat las ze Frank en Mariken voor. Ze vonden het prachtig en als tante Nel het boek uit had, moest ze het weer opnieuw voorlezen.
E
en andere keer was tante Nel op bezoek in Geleen. Frank zat al in de zesde klas. Die dag van uw bezoek viel Frank ongelukkig op de speelpaats van de school. Hij brak zijn hand. Ik moest met hem naar het ziekenhuis. U ging met ons mee. De hele middag hebben we daar verder doorgebracht. Anneke, Megen, 7 september 1996.
4
Herinneringen aan tante Nel
Toos van Brand en Greet:
I
k herinner me nog goed, dat ik vaak in de paasvakantie bij Omoe en u ging logeren. Het was in oorlogstijd. Omoe zat altijd naast de haard op de korte kant van de ovale tafel in haar eigen stoel. En de grote dikke poes zat meestal op de tafel. Omoe had zo’n heel zacht stemmetje.
U
ging op de fiets naar kantoor. Die fiets stond onder aan de trap in ‘t halletje. Er zaten van die warme ‘moffen’ aan het stuur en er zat een echt rokzadel op. Dat vond ik zo bijzonder. Dat had alleen de fiets van tante Nel.
T
oen Omoe 80 jaar werd logeerde ik bij u. Ik werd dat jaar tien. Van Omoe kreeg ik toen 5
Herinneringen aan tante Nel
twee zilveren armbandjes, die ik nog heb: Een slavenbandje met twee slangekoppen aan de uiteinden en een bedelarmbandje met bedeltjes. Die had Omoe zelf gekregen toen ze tien jaar werd. Er zat toen één bedeltje aan en iedereen die dat bedeltje aanraakte moest er eentje cadeau geven. Zo werd de hele armband gevuld op één schakeltje na. Op mijn tiende verjaardag kreeg ik daar een bedeltje voor: Een Wammes Waggel. Als mijn kleindochter Janneke 10 jaar wordt hoop ik de armbandjes aan haar door te geven.
I
n het voorjaar van 1964 of 1965 bent u met ons mee geweest naar Frankrijk. Jan moest er voor zijn werk heen. Overdag ging Jan naar het bedrijf en dan gingen u en ik samen op pad. Gezellig winkelen en dan lekker eten. Ik herinner me nog de ‘canard à l’orange’.
6
Herinneringen aan tante Nel
E
en keer maakten we een autotochtje met z’n vieren: Oom Frans, u, Jan en ik. De reis was naar de Veluwe. We bezochten een kaasmakerij te Bronkhorst. Tot slot genoten we een heerlijk diner in een bekend restaurant. Ik heb er nog een ansichtkaart van. Toos, Tilburg, 19 september 1996.
7
Herinneringen aan tante Nel
Peter van Brand en Greet:
E
en jaar of veertien was ik. Die dag nam tante Nel me mee naar Delft. Er was een antiekbeurs op het Prinsenhof. Zelfs Egyptische oudheden waren er te koop. Hele mooie gelukspoppetjes heetten amuletten. Dat woord had ik nog nooit gehoord. Buiten was er een kermis. Tante Nel vroeg of ik wel eens naar een vlooientheater was geweest. Maar ik wist niet eens dat dat echt bestond. De vlooien trokken op commando kleine zilveren koetsjes vooruit. Na afloop mochten de vlooien bloed prikken uit de onderarm van hun dresseur.
8
Herinneringen aan tante Nel
O
p mijn tiende verjaardag kwam ik uit school. Tante Nel was er al. Ik kreeg een pakje van haar. Er zat een Dinkey Toy in. Een grote gele kiepauto met de uitlaatpijp op de motorkap. Ik heb hem nog steeds bewaard. Tante Nel vertelde dat het mijn eerste kroonjaar was omdat ik tien werd.
B
ij tante Nel op hel dresssoir stonden altijd een paar voorwerpen waarmee ik wilde spelen. Zo was er een kleine glazen pinguin die los op een roodbruin voetstukje stond. Daar kon je van alles mee fantaseren. Het allermooist was een miniatuur zeilschip van zilver en zilverdraad. Er zaten allerhande kleinigheden aan. Zelfs roeispanen. Ook daarbij kon je hele verhalen bedenken. 9
Herinneringen aan tante Nel
D
an was er vlakbij op de hoek nog die mysterieuze winkel. Daar stonden vele soorten opgezette dieren. Natuurlijk wilde ik daar steeds voor de ramen kijken. Het was eigenlijk ook wel een beetje eng. Pieter, 0ss, 16 september 1996.
Ook Brand uit Amersfoort bewaart vast goede herinneringen aan u, tante Nel. Doch tijdens het ontstaan van dit boekje genoot hij met Wil een mooie vakantie in Italië. 10
