Herinneringen van Jan Bolleman aan Purmerend De ouders van mijn moeder woonden aan de Nieuwstraat in een apart steegje en dit waren Jan Greuter en zijn vrouw Griet Greuter-Schilder.
Op de foto staan beiden voor hun huisje. De huisjes zijn inmiddels afgebroken. Ik heb hier goede herinneringen aan, omdat ik hier vaak geweest ben en ook geslapen heb. Jan Greuter, waarnaar ik ben vernoemd was niet alleen veecontroleur bij de Koemarkt, maar was bovendien ook Doodgraver en hield de grafstenen op het kerkhof bij.
Voordat de koeien op de veemarkt verschenen, onderzocht hij de koeien in het bekijken van de mond of deze dieren gezond waren en zo niet, dan kwam er geen enkele koe op de markt. Daar hij ook doodgraver was, is hij diverse malen op het kerkhof bezig geweest om de grafstenen van nieuwe en/of vervuilde letters te voorzien en ook mijn moeder heeft menigmaal op haar knieën gelegen om de grafstenen bij te werken.
Als kleine jongen was ik dol op mijn Opa en Opoe (geen Oma, dat zei men niet) en ben heel vaak bij hun geweest. Ze waren gek met mij, daar ik enig kind was en geen broertjes en zusjes heb gehad. Vaak als je daar was gingen wij domino spelen, daar waren ze gek van. Maar eerst schemeren voordat het licht aan ging. Toen letten ze ook al op de centen, want licht was natuurlijk in hun tijd kostbaar. In dit kleine huisje was het reuze gezellig, een woonkamer, waarin een bedstee zich bevond en bovendien hun eigen opklapbed, waar bovenop de kast drie glazen stolpen stonden met heilige beelden daarin.
Achter was de ingang met de keuken en was er een ronde tafel, waaraan ik menigmaal gezeten heb. Er was ook een trap naar boven, waar ook twee bedden stonden en zowel ik, als mijn vader en moeder, geslapen hebben. Met Opa heb ik veel gewandeld in Purmerend, daar ik alle straten en steegjes goed kende en nog een beetje ken. Je had natuurlijk de Nieuwstraat met de melkboer Geesink, vlak om de hoek van het steegje waar ze woonden en ook een IJssalon bevond zich niet ver van hun huis. Ook op de Nieuwstraat. Menigmaal een ijsje voor ze gekocht, want ook daar waren ze gek op. Wafels met slagroom. Vaak op de markt geweest. Op de Nieuwstraat stond er jong vee en op de Willem Eggertstraat stonden de varkens meestal. Op de Koemarkt natuurlijk de koeien en apart daarvan de Schapenmarkt. Met Pinkster Drie was het voor de Zaanstreek een feestdag op dinsdag en dan ging iedereen naar Purmerend om zogenaamd een bokkie te kopen. Veel mensen gingen dan op de fiets via Wormer, Jisp en Neck op weg naar Purmerend en was er op de Westerstraat de andere markt met veel kraampjes. Het was altijd een drukke dag op Pinkster Drie. Als men vanaf Neck via de brug over het Noord-Hollands Kanaal kwam, was er aan de rechterkant een café van Dekker, waar mijn moeder in de Horeca jaren heeft
gewerkt. De eigenaar was Willem Dekker, een heel aardige vent. Op de foto staat mijn moeder met een collega op de scooter. Het café bestaat nog alleen onder een andere naam. Als mijn moeder de hele ochtend had gewerkt, meestal met Pinkster Drie, kwam ik haar vaak ophalen en gingen wij dan naar Opa en Opoe aan de Nieuwstraat. Ik kreeg dan een flesje chocolademelk en in dit café stond ook een biljart en dat vond ik zo mooi. Kan zelf ook biljarten, maar niet zo goed als mijn vader.
Mijn
vader
heeft
veel
in
Amsterdam biljart gespeeld en menig kastelein moest het onderspit delven. Soms maakte hij de partij in één keer uit.
Mevrouw Antje Fraaij voor haar cafe aan de Koemarkt
Mijn Opa en Opoe zijn later verhuisd naar de Kerkstraat in een klein huisje vlakbij tegenover de Rooms Katholieke Kerk. De buurvrouw ernaast was een ongetrouwde Friezin, die ook regelmatig eens binnen liep. In dit kleine huisje ben ik ook vaak geweest. In die tijd waren er nog strontemmers, die een keer in de week geleegd werden. Ook kon je boven slapen met een steile trap naar boven. Mijn Opa is hier overleden en heeft mijn Opoe nog lang hier gewoond. Maar op een gegeven moment ging dit niet meer en ging zij naar een Verpleeghuis in Bussum, waar ook een vriendin zat en later is ze naar een Verpleeghuis in Zevenaar overgeplaatst en is daar overleden. Het waren voor mij geweldige mensen, die heel goed met mij en mijn ouders konden opschieten. Deze huisjes in de Kerkstraat zijn afgebroken.
Mijn moeder Truus Bolleman-Greuter met mevr. G. Schinkel Fraaij voor haar winkel aan de Koemarkt
Mijn moeder heeft ook op de Koemarkt gewerkt in de Horeca bij café Fraaij en later heeft ze bij haar zuster in een klein sigarenwinkeltje gewerkt. De twee zusters waren Antje en Griet. Tante Griet had samen met haar man Nic Schinkel een sigaren/sigaretten winkeltje, dat als een trein liep. Ook daar veel geweest, daar mijn moeder een keer per jaar bij tante Griet en Ome Nic ging schoonmaken en ook met Pinkster Drie en ook op ander dagen hielp ze in de winkel.
Ome Nic. deed heel iets anders met koelkasten. Een prachtige man was hij en samen met zijn vrouw Griet ging hij elk jaar met vakantie naar Bergen aan Zee en na een week kwamen ze altijd even langs in Wormer, waar ik en mijn ouders woonden. Ome Nic was ook lid van de Purmerendse brandweer en kreeg bij zijn begrafenis een saluut van zijn collega’s, die hem in hun brandweertenues een waardig afscheid hebben bezorgd. Een fantastische man was hij en iedereen in Purmerend kende hem dan ook. Daar ik natuurlijk regelmatig in Purmerend kwam, kan ik mij ook nog de kapper herinneren aan Padjedijk, waar mijn moeder vaak naar de kapper ging en ook in deze straat had een goede kennis van ons een bloemenzaak. Ik geloof dat dit Cor Elders was en is hij samen met zijn vrouw Truus Oudejans naar Wormerveer verhuis. Aan de Willem Eggertstraat was er een sigarenzaak op de hoek met de Breedstraat en op zondag werden alle uitslagen van de voetbalwedstrijden met een krijtje op een groot bord genoteerd. Ook heeft mijn moeder bij Jan van der Linden in de huishouding gewerkt en had deze man veel zonen, die elk een eigen bedrijfje Hadden. Ik heb vernomen, dat aan de gevel van Van der Linden het woordje Vischmarkt is gevonden aan de Weerwal en heeft er een artikel gestaan in Dagblad Waterland van 14 juli 2010. De twee ziekenhuizen in Purmerend, het Lidwina en het Stadsziekenhuis kan ik mij nog voor de geest halen, net als het oude spoorwegstation. Ik heb veel gewandeld vanaf het station via een klein paadje naar de spoorbrug en via de weg van Amsterdam naar Purmerend langs het Noord-Hollands Kanaal weer terug naar het Centrum. Vroeger was de Katholieke Kerk gelegen in de buurt van de Beemsterbrug en moest de Katholieke Kerk aan de Kerkstraat nog gebouwd worden. Ook deze kerk kan ik min nog goed herinneren.
Vaak ook wandelingen gemaakt via de Beemsterbrug de Beemster in en eerste straat rechtsaf en ging je naar het zwembad langs de Beemsterdijk weer terug naar het Centrum. Met een Historische Vereniging Holland, hebben wij een bezoek gebracht aan de Grote kerk op de Kaasmarkt en hebben wij de twee orgels gezien en de Doopvont. Heel indrukwekkend. Vroeger was er de winkel van De Gruyter (snoepje van de week) op de Kaasmarkt. Tussen de Koemarkt en de Willem Eggertstraat was er de bioscoop van Schinkel
Hr. Nic Schinkel, Mevr. Antje Fraaij en mevr. Griet Schinkel-Fraaij in Volendams kostuum
Vroeger ging ik met de bus naar Purmerend vanuit Wormer, via Jisp en Neck via het Jisperdijkje naar het Naco Station. Ben ook vaak met de fiets gekomen en ging ik samen met mijn vader, door eerst even bij Opa en Opoe langs te zijn geweest, via de Purmer naar Edam en via het Volendammerpad naar Volendam, waar een oom woonde. Daar zetten wij dan onze fietsen neer en gingen naar het stadion van Volendam. Ik heb vele wedstrijden, als Volendam thuis speelde, gezien en stond dan heel dicht aan het hek bij het speelveld of helemaal bovenin op de staantribune. Toen was het nog niet overdekt zoals nu. Heb ik een keer de Herman Veerman Tribune gezeten, die tegenover de Eretribune was gelegen. Na afloop van
de wedstrijd even langs de Oom en Tante en vervolgens weer op de fiets via de Purmer of langs Kwadijk naar Purmerend. Nog even langs Opa en Opoe en dan weer de hele weg terug naar Wormer. Dit was altijd een hele trip op de fiets met vaak rugwind of tegenwind. In de Purmer waren er ook wielerwedstrijden en als je dan met de fiets naar Edam fietste, passeerden vele wielrenners ons. Dit is het verhaal van Jan Bolleman, die in Wormerveer is geboren en in de Wormer zijn jeugd heeft doorgebracht. Daar mijn ouders op 27 februari 1946 zijn getrouwd, ben ik in 1949 geboren en ben dus zodoende in contact gekomen met mij Opa en Opoe in Purmerend. Vanaf 1949 t/m 1983 heb ik in Wormer gewoond en ben vanaf 1983 in Amstelveen gaan wonen en ben reeds 27 jaren getrouwd met Thea die ik bij een dansschool heb leren kennen. Geschreven door Jan Bolleman 2010
Mijn moeder met collega bij café Fraaij aan de Koemarkt
