Heerlijke Verslagen der bijeenkomsten in den Jaren AD 2012 &2013 De Heeren blijven Kaaskoppen! (vrijdag 29 november 2013) Jawel, Onze Heer Hapjesman kwam weer eens met een lekker voorstel: Gourmetten op het nieuwjaarsdiner! Wat een lekkere Heer is die Bors toch. Uw verslagleggende Van Lotje, smaakte het al helemaal zitten. Eindelijk eens een beetje terug naar de traditie van de ronde tafel van Klein Zwitserland! Maar nee, de overige Heeren waren nog versmolten met de tradities van Groot Zwitserland: Kaas – en dan wel als Kaasfondue anders zouden ze zich ook nog gedwongen voelen om met hun kunstgebitten te moeten kauwen. Slikken, Heer Bors, was het Parool, NRC of Volkskrant. En zo wordt het dus: het nieuwjaarsdiner der Heeren, met een de wat beschimmelde kaas traditie – als fondue. Met name Heer Gawaine was met deze uitslag zeer content daar hij in volle studie ligt om veganist te worden en ook anderszins op het gebied van voedsel toch al geen smaak bleek te hebben. Dat bleek al evenzeer toen, bij wijze van uitzondering, het gesprek ontaarde in een bescheiden discussie over den politiek. Van die Van Den Uyl tot aan ….. nee, daarna bleek er geen echte politiek meer te zijn geweest – althans naar wat uw verslagleggende meende te moeten horen uit hetgeen er zo al werd gezegd. Zo werd in zijn linkeroor getoeterd dat de Vaderlandsche armee werd uitgerust met jeeps, gekocht van de grote bondgenoot aan de andere zijde der oceaan, maar met eigen accu's die wel zo klein waren dat ze onder je hol paste maar niet vermochten ons Leger tot de Russische grens te brengen (waardoor dan weer – het betreft hier een noot van uw notulist – wereldoorlog 3 helaas aan ons is voorbijgegaan – los dan van het fusilleren van enkele duizenden burgers in Korea, Ons Indië, Irak en Afghanistan). We moeten, bleek het leidmotief van vooral Heer Galahad, altijd op zoek naar het goedkoopste – dat bleek ook het motto der meeste Heeren. Gas, water, licht, kabel, telefoon, gezondheidszorg, lonen, politiek en politici). Dat is nu eenmaal ons heden. Wij, de consument, zijn aan de macht (hier verliet uw verslaggever even het pand om buiten te kotsen, zodat hem de verdere argumentatie ontging). Maar hé, wat bleek het geval, de Heeren verklaarden Gerrit van Lotje en lusten zijn gebabbel rauw waardoor hij, aldus, wat minder babbels kreeg. En zo brachten de Heeren de avond weer in riante gezelligheid door en bleven dus liever lang zitten dan iets lijfelijk op te vangen van de klaterende frisheid die zij op het dak over hen uitgestort hoorden. Heer Gerrit stond onderwijl in de keuken met de tranen in de ogen – waarschijnlijk omdat hij zijn eigen mok had horen vallen. Met een traan dus, Uw toegedane Gerrit van Lotje De Heeren dupliceren! (vrijdag 1 november 2013) Nou ja, er werd al veel gedupliceerd tijdens het gezellig samen zijn maar als Heeren als ondergetekende Van Lotje daar ook zo opzichtig aan mee gaan doen, dan is het het hek toch een beetje van de dam. Dan nadert er toenemende ouderdom en dus – we citeren hier Heer Galahad – grote rijkdom. Dat is natuurlijk vooral mooi voor Heer Gawaine die de gehele avond als een voor het eerst verliefde puber, sprak over een 'ontmoetingshuis op de Veluwe', 'vegetarische
gesprekken met knoflook', 'roken onder het buitengelegen afdakje' en 'het vele oefenen'. Natuurlijk om ook een een Napoleon te worden, waarvan Sir Geraint zich nog herinnerde waarom deze kleine held zijn hand steeds op borsthoogte onder het uniform hield. Om toch nog even de grote Heer uit te hangen pochten enkelen dat ze wel 160 op de snelweg reden hoewel de verzameling automobieltjes op het parkeerterrein dat overduidelijk tegenspraken. Grote Heeren? Het mag wat – zonder de voedselbank van Hap- en Hopman was het voor de meesten honger geblazen omdat een bijnaovertijdse slagroomtaart de honger niet vermag weg te nemen en veel ouderen hun rijkdom maar niet willen zien. Maar, Heer Gawaine, lief gedaan en hou dat vol, zeker tijdens je vegetarische huisjestrip. Een beetje slagroom – en dat moet nog kunnen – vermag tenslotte veel. Het schijnt dat de klok aan de muur op zomertijd stond – goddank natuurlijk want dat gaf de oude Heeren toch mooi weer een uurtje meer. Een uurtje extra dankbaarheid met een toefje slagroom dus. Ach, dat onze oosterburen zich nog in de anale fase bevinden terwijl wij de genitale fase al weer bijna zijn gepasseerd, mocht de pret niet drukken. Integendeel Opeens bleken veel Heeren vloeiend Duits te spreken. Scheisse, dat was mooi om te ontdekken want tot nu toe leek het gehele onderwijssysteem aan de Heeren voorbij te zijn gegaan. Maar nee – niet dus. Het communisme van Stalin dan weer wel, maar ja, die is dus al lang weer dood en heet straks gewoon Poe..... (nee, nee, Feind hört mit). En wat er ook gezegd zal worden over Markus Bakker en consorten: Wij hebben es nicht geweten. Toch? Nu nog even nadenken over het te snel naderende nieuwjaarsdiner. Het moet kaas zijn waarschijnlijk – met twee vegetariërs in de gelederen blijft er weinig keus – maar wanneer. Vrijdag 3 januari, zaterdag 4 of … Volgende keer worden de gewichtige eet- en tijdbesluiten genomen (als tenminste inmiddels de macht niet is overgenomen door ene Pechvoorons, en zijn 66 Dombocraten. Dan immers zal de kaas nooit meer schijnen (of hoe dat spreekwoord ook al weer ging). We zien het wel, we hopen het nog te beleven maar kan het niet een beetje langzamer want het leven duurt maar even. Uw verslagleggende (en voorfluisteraar van dienst, zijn broer Gaheen en vermenigvuldigt u niet), Gerrit van Lotje De Heeren vonden elkaar Grosso Modo onder de Round Table (vrijdag 27 september 2013) Hoewel het ene prinsje dood is en de andere uw Koninklijke Koning, was het zojuist Prinsjesdag geweest en meenden de Heeren er goed aan te doen, in de discussie, de opengevallen gaten te helpen dichten. En ja, het ging er even stevig aan toe maar toch vonden de Heeren elkaar aan het einde van de discussie zo'n beetje Grosso Modo. Ze werden het er namelijk allemaal over eens dat één groep van onze bevolking steeds armer wordt en een andere groep steeds rijker. Ja, de Heeren vormen een waar voorbeeld voor een discussietechniek waar ze in het Parlement nog een puntje aan kunnen zuigen. Alleen Heer Gawain hielt zich afzijdig omdat hem in deze zetting – zo onder de ronde tafel – het ophitsen der gemoederen ongepast leek en het hem anderszins misschien ook wel geen viereflup interesseerde. Alle diametraal tegen over elkaar staande standpunten werden door hem – na dringende vraag ter zake – onderschreven en toch ook wel weer niet. Heer Gawaine vertolkte daarmee treffend de zienswijze van de middenpartijen in ons parlement en zo waren alle tongen aanwezig en deed iedereen mee – of om het in regeringstermen te vatten – een ieder participeerde en dat was fraai want zoals we allen hebben gehoord van Rutje en Kale Co, en een oud gezegde zegt het al: participatie maakt vrij! Nee Heer Gawaine was meer aan het dagdromen over Oktoberfest dirndls en wat die alles niet bedekken. De
zogenaamde graaivlakken van de Aldi dus of die van de Lidll maar daar zijn, althans volgens participerende graaiatie van Heer Garaint eigenlijk alleen defecte warmtehalfgeleiders te scoren. Bijna was de avond voorbij zonder storingen toen ene Percival het weer nodig vond om het sprookje van de geschonken AOW weer op te halen hoewel, ook aan hem, al meermalen was duidelijk gemaakt dat er in de wereld meer leugens dan sprookjes zijn. Het was een machtige avond – en dat kon niet anders dan de hereniging van de Heeren onder de Ronde Tafel – zoals ze daar vroeger ook steevast onder lagen. Oude tijden (met dank aan meneer Rambo – dat wel natuurlijk). Kunnen we eindelijk weer met een schone lei vooruit zien, zend Heer Gawaine – u weet wel, die discussie-onttrekker – ons alsnog een linke bijdrage. Afijn, ter verfijning van de al bereikte Grosso Modo dan maar: http://www.trosradar.nl/nieuws/archief/detail/article/duizenden-euros-minder-voor-gezinnenmet-hogere-inkomens/
Uw verslagleggende heeft het allemaal al gezien, hij is tenslotte niet gek maar … Gerrit van Lotje Voor de Heeren geen recessie (Vijdag 30 augustus 2013) Hoe het rijke westen ook in uitslaande financiële brand moge staan, voor de Heeren niets om zich druk over te maken. Nee, betoogde een Heer zelfs, ik heb meer dan genoeg aan mijn AOW. Het is alleen jammer van mijn vakantie maar daar kunnen de principes van vadertje Drees niets aan doen. Eén Heer met tegenspraak slechts – dus zijn verhaal moest waar zijn. Dat door het niet compenseren van de inflatie zijn inkomen per jaar met zo'n 450 Euri daalt vond hij geen punt. De armen krijgen immers 100 Euro gecompenseerd. Nou dan! En toen knikte vrijwel alle Heeren. Ja, oud worden komt met gebreken en toen dat was gezegd knikten de meeste Heeren ook. Als ons goede land eens netjes af kon komen van al die pensionado's dan was er tenminste ruimte om ook, naast de bekende vaderlandse allochtonen en Polen straks op een fatsoenlijke wijze die Roemenen en Albanezen te ontvangen. En zo vorderde de avond door diep politiek georiënteerde beschouwingen van vrijwel alle Heeren – hoewel natuurlijk de de rol van het leger, toen, nu en straks, ook niet achterwege bleef. Jawel – uw verslagleggende was veel aan het woord en probeerde de overige Heeren tijdig de mond te snoeren door het uitdelen van roze vleeshapjes in plastic bakjes maar … grotendeels tevergeefs. Ook de andere Heeren praten alsof het een lieve lust was. En dat was het ook. Fantastische hapjes. En zo kreeg de Heerenbijeenkomst weer iets van de oude gloed van vroeger toen er nog veel heren maar wat minder Heeren waren tijdens het bijeenkomen. Vroeger toen af en toe de heren elkaar naar de strot vlogen – in meer of minder figuurlijke zin. Maar toen de maatschappelijke discussie nog discussie was. Maar ja, heren worden ouder en worden Heeren. Maar af en toe …. af en toe blijken ze nog te kunnen bruisen van jeugdig elan. Toen de klok zijn wijzers rechtsom bleef draaien en de tijd vervloog werden de Heeren van een beetje heren weer Heeren, minder strijdlustig en bitsig misschien, maar zeker zo gezellig. En de klok kan het weten want die kon pas laat naar huis. Uw verslaglegger, S.P. Gerreth. De Heeren aten weer alsof lust hun lieve was. (vrijdag 5 juli 2013)
Smak er nog maar een lekker bij want het was weer bar (en be eb kuu) met dat vrolijk spetterende vlees dit jaar. Gezegend met een speciaal voor de Heeren georganiseerd weertje, door Hem die samen met Bors de BBQ's geschapen heeft. Dank u Heeren. Natuurlijk, natuurlijk, de Heeren hadden ook allemaal een eigen Heerlijk hapje klaargemaakt – precies zoals hen dat was verzocht want zo zijn die Heeren wel. Zo had ondergetekende wat broodjes kaas-metofzonder-garnaal, Heer Bors had heerlijke uhh, ja echt heerlijke uhh's klaargemaakt en de hopman had, naast de hop en verrassende Italiaanse bubbeltjes wijn, een overlekkere pot rundersalade helemaal klaar mee genomen. En dat zijn nog maar enkele van de vele voorbeelden die te noemen geweest zouden kunnen zijn. Echt, het was weer gezelligheid troef. Onze Groningse Heer had zelfs kans gezien onze zwak-ziek-en-misselijke Heer uit de hoofdstad op te vissen om zo gezamenlijk, na een uurtje of wat, toch nog ter rokendetafel te verschijnen. En we mogen het niet verklappen maar allen zagen wie in de loop der avond de meeste stukken antivegetarische worst naar binnen schrokte. Brrr, wat moet de Heer het afgelopen jaar thuis geleden hebben. En als uw Gerrit niet zo z'n seniorenmomentjes zou hebben had hij precies kont kunnen doen van hetgeen rondom het vuur zo allemaal besproken werd – en dat was nogal wat. En niet alleen om het vuur – toen de klamme koude toch nog toesloeg ging de levendige conversatie gewoon door – zelfs toen de twee, ondertussen bekende heren weer verschenen uit het nabijgelegen houten kasteeltje. Toen werd het laat -voor sommigen zelfs zeer laat – maar wat er ook nog onderling werd uitgewisseld, niets kon meer afbreuk doen aan het gezellige jaarlijkse Heerenzomerfestijn. Aldus zo onderging uw verslaggevende Heer (die inmiddels elke draad verloren heeft gezien de 36 graden die de thermometer in zijn zolderkamertje aangeeft) volgens eigen geloof, teen en tander. Jawel, Gerrit van Lotje! De Heeren weer naast hun Ronde Tafel (vrijdag 31 mei 2013) Jawel, na jaren en jaren zaten de Heeren weer eens naast hun Ronde Tafel. Vroeger zaten ze er weliswaar ook vaak rond, maar daar ontbreekt voorlopig nog iedere onderbouwing voor. Maar wellicht … En ja, de (meeste) Heeren zaten ook in hun AOW waarbij met name de jongste Heer (HBS-A) verkondigde dat hij zo goed was om die oudjes van hun oudedagsvoorziening te voorzien. Nee, niet van Drees maar de Heeren trekken van Galaval! Jawel, ze hebben trouw 40 jaar premie voor hun volksverzekering betaald maar toch … het blijven veeleisende babyboomers die onderhouden moeten worden door het jongere geslacht. Ontroerd gingen die Heeren dan ook, toen zij thuis kwamen, voor het bed op de knietjes voor een dankgebed (alleen dat weer overeind komen, brrr). En de dienstplicht dan? Jawel, van hetzelfde laken een pak, de ouderen hadden daarvoor een deel van hun leven gegeven en de jongeren deden niets dan daarvan profiteren. Of uhhh, was het nou andersom. Nou ja, hier en daar verwarring maar bloedje gezellig. Zeker toen naast het 25 CC biertje van de Hopman, kazen en dergelijken konden worden genuttigd van de Hapman (en heus, het stonk niet naar sigaretten want daar mogen die hele kleine Birmaantjes nog niet aan likken). En zoals door Heer Perc al eerder schriftelijk opgemerkt, gepijpt werd er slechts door Heer Geraint die de boel probeerde op te jeuen met zijn fantasierijke vertelsels over het komende Boomstam Vleesprikavontuur. Dat hij er niet zou zijn, en zo, omdat zijn zuster net pijn had aan haar kaken. Natuurlijk begrepen de overige Heeren wel dat ze werden geplaagd maar speelden het spel toch maar een poosje mee. Vooral die AOW'ers – wat moeten die ouwe baasjes anders.
Nadat de gebruikelijke ziektes aangevuld waren met een aantal nieuwe verrassende exemplaren, de diverse belastingaangiftes of het totaal ontbreken daarvan, waren doorgenomen, kwam het gesprek nog even op de te leveren Tapas. Tapas?? Die bleken ze in de hoofdstad niet te kennen maar gedoeld werd op een aantal lekkere hapjes die iedereen wordt verondersteld mede te nemen naar de snel naderende BBQ, het jaarlijkse vleesfeest waar zelfs Heer er-gaatniets-boven-Percival zijn entree zal maken. Met namaakpaardenvlees en Citroen. Zal dat mooi worden of niet ! Maar let op, wel op vrijdag 5 juli en de eerste dronk zal worden gedaan om 18.30 uur – wijn of namaakbier – wat het ook zal zijn, weer met veel plezier. Met vriendelijke groet, Uw waarachtig naar waarheid schrijvende verslaggever, Gerrit van Lotje De Heeren emmeren er op los! (vrijdag 19 april 2013) Natuurlijk willen echte, Heeren als ze zijn, de Heeren geen koningsdagelementje in de weg zitten en daarom kwamen ze gans een week eerder bijeen om het nieuwe koning- en koninginnenschap met elkander te bespreken. Of het was vanwege de wederomvakantie van Heer Bors naar een achterlijke hoek, maar geheel zeker is dat eigenlijk niet geworden. De Heeren bleven namelijk emmeren (ja, hij heeft wel korte beentjes en die nieuwe opvolger is toch een raar uitziende vogel en het weer wordt er ook niet beter van. En dat soort 1e kamer gepraat). Dat neemt niet weg dat Heer Geraint weer eens piekfijn in staat was de werking van en radio met wc-rol én diode uiteen te zetten en hoe dat in die vroegere dagen ging, op het topje van de Stuifheuvel. Vandaar zeg hij dan weer Heer Gawaine in zijn huis zitten, luisterend naar eventuele overlast van de verhuur der clubhuizen. Maar nee hoor. Never en nooit wat gehoord. Tenminste, dat werd zo voorgehouden aan de heren die, deels getooid met stropdas, uit de naburige panden waren komen opdagen om de Heerenbijeenkomst wat extra zwung te geven. Jammer was wel dat de aanvankelijk ook aanwezige frisse, jonge dames het pand onmiddellijk weer verlieten toen ze Heer Gawaine zagen zitten waarmee ze tenslotte al uitvoerig hadden gecorrespondeerd via een dure datingsite. Iedere keer dat er betaald moest worden, was Heer Gawaine alweer vertrokken op zoek naar goedkopere exemplaren. Nou, goedkoop dat waren de dames misschien wel, maar niet zo goedkoop! Een groepsvakantie dan maar, besloten de andere Heeren en nu wachten we het verslag daarvan maar af. En waar? Jawel in Camelot – maar was de Camelot nou eerst in de Vonk en toen in het Slot en/of de Korf, of was toen een andere volgorde aangezegd en hoe kon het zijn dat Heer Gereth al die ouwe mannen als Bert en Phillip kende. Toch zeker alleen van horen zeggen. Maar hoe de bewijzen zich ook opstapelden – de Heeren hadden het kunnen weten – Heer Gereth liet zich niet overrulen en haalde zelfs bewijzen uit het ongerijmde. Toen één der gasten – die van die doorgeroeste Diane met rolbeugels – panikeerde omdat zijn weggelopen vriendin in Amersfoort gevonden bleek maar dat de hoeveelheid bier hem belemmerde om naar haar vergevingsgezinde knieën te rijden, werd het tijd voor 'this home is my castle'. Naar huis dus – met slechts een enkele slok op. Kijk dat zijn Heeren die Heeren blijven. Met genoegen en twee bier, uw Gerrit van Lotje (die toch eerst in het Slot zat en toen …..)
De Heeren hebben kwalen (vrijdag 29 maart 2013) Ze worden langzamerhand toch oud die Heeren hoewel ze vaak hebben gedacht dat ze het eeuwige, jonge leven zouden hebben. Het begint dit keer al met de rare uitnodiging die over 'Hemelvaart' spreekt terwijl het 'Goede Vrijdag' is – maar dat is het eigenlijk toch – althans voor de Heeren – op elke laatste vrijdag van de maand. Behalve volgende maand dus want dan schijnt hun Boomstam toch op een andere dag te zijn -al was het maar om Heer Bors en daarmede ons zelf te pleizieren. Nou ja – we wachten die uitnodiging wel af (en maar hopen dat de uitnodigende Heer dit maal wel weer bij zijn volle verstand is. Hemelvaart, pah!) Maar in het lokaal naast de Heeren, en zo werd de toenemende ouderdom nog zichtbaarder, huisde een nieuwe stam. Kinderen dus, kinderen zoals de Heere Heere de mensheid heeft bedoeld en Heerlijke kinderen zoals eens de Heeren ook waren maar dan bijna een Heerenleven terug. Aandoenlijk en ahh, grr, pffff (dat meisjesstamlid dan). Sommige Heeren moesten ook wel erg vaak naar buiten, langs de openstaande deur van die stam, en bij Heer Geraint (een erkend oude snoeper) sloegen de stoppen zelfs totaal door. En – nog meer bewijs – waar praten oudere Heeren voortdurend over? Ziekte, medicijnen, pillen, artsen en andere zich dokter noemende creaturen. 'Neem vooral geen grapefruit bij donkerbruine pillen', ach u kent het wel. Geen wonder dat die Hemelvaart zo voortvarend werd aangekondigd. De Heerenavond werd weer het venster op de wereld zoals die zou kunnen zijn en voor hen deels ook was – jammer van die storingen af en toe natuurlijk die met de aanschaf van nieuwe vensters (7 of vensters 8) er helaas niet beter op worden. Maar er schijnt hoop aan de horizon: een open bron pinguïnvenstertje! Toen de Heeren het er over eens waren dat er op Koningsdag wel mag worden geschreeuwd maar dat er geen gewonden mogen vallen en dat alle Heeren zich die dag in witte harnassen zullen hullen (behalve dan natuurlijk de o zo gezagsgetrouwe Heer Neit – die gaat gewoon weer in het groen) kon het afscheid nemen beginnen. Let op Heeren – werd er nog geroepen – bekijkt de komende uitnodiging zodat U zekerheid zult verkrijgen over de volgende Hemelvaart, ehhh, Heerenavond! Uw trouwe maar ouwe verslagdoener, Gerrit van Lotje. De Heeren en hun zwarte gat (vrijdag 22 februari 2013) Het duurde niet lang of des Heeren discussie verdween in het zwarte gat. Jassus, zei de één, moet dat nou altijd weer worden gelardeerd met teksten des Heeren. 'Ja Jezus', zei de ander, 'staat dat niet zo geschreven in Het Boek des Heeren!' 'Maar dat is er straks toch ook niet meer', probeerde de eerste, alles verdwijnt in dat zwarte gat. 'Gatver', zei de andere Heer. En toen namen ze een goddelijk drankje om het af te k(l)otsen. Dat konden ze ook doen omdat de Noord_Arabisch gekleurde Hopman zojuist was teruggekeerd uit het land der Zuid_Amerikaanse Maffiosi. Hij vertelde, laaiend enthousiast over honger en armoe die hij wel hier maar niet daar had gezien. Over Goddelijk temperaturen, de stam van Winnetou en Spaans sprekende Alpen. Maar wat dan ook … geen Graal. Aar die wordt natuurlijk alsnog gevonden door onze Heer Bors, die nog steeds in verre uithoeken zoekt. Niet alleen wellicht naar zichzelfe maar ook naar onze Graal. De anderen Heeren dachten nog na, over een groepsreis naar Italië of Turkije, of een extra bezoek aan de saunaclub met meer dan 90 graden waardoor enig leeftijdsverschil, althans tussen de benen, wordt verschrompeld. Wordt het allemaal niets dan is daar altijd nog Eilat – maar wel eerst even laten besnijden natuurlijk. Ai, ai, wat had, op zijn
verkenningstocht, de SaunaHeer daarvan droge ogen gekregen. De andere Heer moest er gewoon de gehele avond van proesten. 'Rookt u', vroeg zijn dokter – maar die zat dan ook nog in zijn laatste studiejaar. En toen het gesprek over iets zo langzaam voortdobberde naar niets, werd het toch nog gezellig. Nee echt, menig verjaarspartijen, kon er een puntje aan zuigen. Dat deden de Heeren dan ook, ondanks het feit dat de Hopman de overige puntjes weer mee naar huis nam en de rest op een relatief droogje liet zitten. Maar dan had hij toch buiten een te ontvreemde, half gevulde colafles gerekend. Nee, het was een kribbig ingaande avond die gelukkig later weer werd vlot getrokken en die straks zonder rancune in het zwarte gat kan verdwijnen. Denkt tenminste uw Gerrit van lotje, uw trouwe verslagdoende. PS: Bijna is vergeten te melden dat alle (ik herhaal alle) Heeren in de loop der avond plechtig beloofden, met 3 vingers der linker hand omhoog en luidde roepende 'Wij DOB DOB DOB' één of meerdere bijdragen te leveren aan het kostelijke 'Heeren Poesjesalbum' – al was het maar om niet door het nageslacht totaal vergeten te worden of gezien te worden als een totale sukkel van een Heer. De Groene Neit wil daarvoor een handreiking doen, niet alleen door het declameren van verkrachte poëzie van anderen maar tevens middels een verwijzing naar een zijde die voor zulk weerzinwekkend werk, behulpzaam kan zijn, tw: http://www.seniorplaza.nl/OudeGedichtjesH.htm
De Heeren openen opnieuw het bal (vrijdag 4 januari 2013) Jawel, de Heeren opende gezamenlijk wederom een nieuw jaar – en dat zullen er vast nog een hoop worden, zo op weg naar de onsterfelijkheid. Natuurlijk er was een overheerlijke Zwitserse kaasfondue met thee voor de echte liefhebbers. Maar ook flessen heerlijke witte wijn (met sulfiet) stroomden onverdroten aan – zonder ophouden zelfs waardoor uw verslagdoende het pand na enige uren verliet als Thor! Als Thor? Nou ja, net zoals Thor. En dat is jammer natuurlijk want daardoor is hem ontschoten welke hoogtepunten nu genoteerd kunnen worden naast gesmolten kaas en overheerlijke salade met roodachtige maden. Jawel, die Heer Bors die kan er nog steeds wat van! Het glas werd een keer geheven op het nieuwe jaar, en nog een keer en een keer op Heer Bors dus en nog een keer op het nieuwe jaar. Er werd vrolijk van links naar rechts gebabbeld en weer terug van links naar rechts – en zulks werd enige uren lang volgehouden. Tussendoor verschenen leden van een (niet dè) maar dus een stam en uren later de bekende kletspapagaaimet-knechtje van de buren. U, lezer, begrijpt wel dat het vooral een vrolijk gesmak, gebabbel en gesabbel was. Al met al kon het geheel goed meekomen. Waar mee? Dat wordt door uw notulist nog nader onderzocht – maar dan moet vriend Thor wel geheel verdwenen zijn. Wie weet dus Heeren, volgt er later meer, alhoewel dit verslag eigenlijk wel voldoende zou moeten zijn. Vindt uw Gerrit van Lotje tenminste, die het voor u heeft neergeschreven.
Des Heeren theekrans (vrijdag 30 november 2012) De Heeren wisten het: ze wilden thee! Nou ja, niet alle Heeren maar alleen de kaaskoppen onder hen. Die andere Heer wilde gewoon een lekkere biefstuk (diep)rood van binnen en een glas of wat Pernod de Saint Arthur. Dat is pas eten vond hij, maar nee de overige koppen wilden kaas. Wel veel maar niet vet. Precies zoals de arme boeren uit die heuvels het al honderden jaren doen – weliswaar uit geldgebrek en
inteelt maar toch (hoe heet je? Ogi, wat leuk, ik ook en onze buren ook al en de nieuwe pastoor en ... ach wie eigenlijk niet hier, wilt u een kop thee?). Dus wordt het, Heeren, even noteeren, kaasfondue op vrijdag de 4de januari van het nieuwe jaar des Heeren. Om enige afleiding van deze komende ellende te hebben werd de 'slangenziekte' als afleiding gekozen. Slang van onderen voor, slang van onderen achter, slang van boven, slang in hangende en slang in staande positie. Maar dat laatste natuurlijk niet in de sauna, ongeacht leuke, mooie jonge tietjes of grote dikke blubberende hangende vleeslappen – dat laatste natuurlijk alleen van horen vertellen door Heer Geraint natuurlijk – de andere Heeren waren toentertijd bij het begluren en betasten nog goddelijk jong en alleen Heer Geraint is nog jong voor zijn leeftijd want, naar zeggen, immer nog glurend. Het verleden – bemerkten de Heeren, is gewoon voorbij gegleden. Ze weten het nog wel maar kunnen niets meer veranderen. Opluchting en spijt. Zoals van die Heer die gewoon in slaap was gevallen op het moment dat hij met zijn lans wilde toesteken. Spijt of opluchting? Ach, merkte een Heer op, vind je geen soylent green, zorg dan dat je op tijd wat formulieren hebt getekend. En zo tetterde de Heeren maar door, niet in droefenis zoals je zou verwachten, maar in gezellige blijdschap over alles wat was, wat nog is en wat op 4 januari komen gaat. Waaronder natuurlijk de node (snik) gemiste Heeren Percival en Galahad. En dat ondanks dat het eigen bier bijna zo lekker was als een groot glas Pernod de Saint Arthur, of eigenlijk – vooruit dan maar, een glas thee bij de gesmolten kaas. Uw verslaggevende Heer sluit af – want het hoog tijd voor zijn kop Earl Grey. Maar … Hij groet u allen. Uw Gerrit van Lotje De Heeren zwegen in alle talen (vrijdag 26 oktober 2012) Omdat uw vaste notalist dringend en met spoed op studiereis zou gaan naar de verre grenzen van dit arme rijk, vroeg hij beleefd in alle talen aan de aanwezige Heeren om zo vriendelijk te willen zijn een kleine strofe verslag bij hem in te leveren zodat uiteindelijk toch de boel – tot wellicht één van de fraaiste verslagen ooit – aan elkander gelijmd zou kunnen worden. Ja, nee, ja, dat zouden de Heeren doen. Geen moeite Gerrit, een kleine dienst Gerrit, ga met een gerust hart op je zo uiterst belangrijke studiereis Gerrit! En zo deed uw Gerrit. Over het bevondene aan die arme Rijksgrens wil hij gaarne een andere keer verhalen. Over hoe opstandig het volk daar werd bij het horen over 'complot Rutte II' en hoe Samsom daar zijn lange haren verloor en door de Heer hemzelve tot de ondergang werd gedoemd. Nee, uw verslag Heeren gaat nu voor – daar kan die Samsom pilaren omtrekken hoeveel hij wil (Richteren). Zo ontving ik een prachtige openingsfrase van Heer Gawaine die kondigde: ' … ' aangevuld door de vervolgcompositie van Heer Bors, die luidde: ' … '. Nu kon Heer Gerraint natuurlijk niet achterblijven en hij dichtte haast: ' … ', zo mooi, zo emotioneel eigenlijk. Heer Galahad's bijdrage daarentegen verdronk haast in hopperigheid en hikte een beetje, maar wel fraai: ' .. ' ' . '. Heeren, u heeft mij niet verdriet maar zeer verheugd. Wat een prachtig verslag zo samen. Ik zal het voor u samensmelten tot de volgende verkondiging over de Heerenbijeenkomst van oktober jl. Uw verslaggeving:
'…........ . ' Precies, zo was het en niet anders. Als ik het gezegd zou mogen hebben: 'oho, wat was dat weer een gezellige avond'. Maar ja, het blijft uw verslag natuurlijk. Met bestudeerde groeten van uw Gerrit van Lotje.
De Heeren zwamden en zo! (vrijdag 28 september 2012) Eigenlijk was was het, op de achtergrond, een trieste avond. Haar Gahaine had, in zijn gevecht met de draak, voorlopig het onderspit gedolven en lag derhalve thuis, huilend van pijn, op zijn kribbe. Heer Percival met de vele namen, was naamloos afwezig gebleven – waarschijnlijk de verre einden opgejaagd door dezelfde draak. We wisten het niet maar we begonnen nederig op de knieën om hen te herdenken. 'O olivat cano cécini cantum coulere – Heeren gedenk hen. Meteen daarna werd de worst genuttigd. Er waren er nu gelukkig precies genoeg – dankzij die trouwe Hapman en doorgespoeld met overtollig bier, dankzij die, jawel, trouwe Hopman. Juist op dat moment kwam een aantal jongeren ons kasteel binnen. Ze stelden zich voor als leden der net opgerichte nieuwe Rambonnet Stam. O Heeren zeiden wij … maar de onschuldigen wisten van niets. Uhhh, uw stam heet toch de Koning Arthur Stam in nagedachtenis aan … Maar de stakkers wisten van niets. Heeft u dan niet de muren bekeken met Zijn naam, Zijn schild en Zijn vlag? O jee, zeiden ze, we dachten dat het van de avondvierdaagse was. En daar hadden de boys natuurlijk een punt. Ze dachten! Ze verdwenen ongemakkelijk uit ons zicht waarna wij ons weer konden wijden aan waar we immer ons aan wijden. 'Het verleden' dat nog immer 'Nu' en 'Toekomst' is. En natuurlijk, Heer Gerrit, de koopman-verslaglegger onder u, voelde zich geroepen enkele stukken uit zijn juist uitgekomen litteraire oeuvre voor te dragen waardoor de overige Heeren zich gedwongen voelden mee te 'Zwammen en Zo' – ondanks dat de prijs daarvoor nogal hoog was. Ai, als dat maar geen repercussies hebben zal. Twee Heeren verlieten namelijk onmiddellijk de zaal om in ander vaarwater te komen. Heer Geraint echter gaf Heer Gerrith nog enkele uren technische draaien om zijn oren. Toen die daardoor ook stilgevallen was, werd de deur gesloten en dus … op nu Heeren, naar het oktoberfeest. Uw dankbare Gerrit van Lotje (oadsstp) Kakelende Heeren (vrijdag 31 augustus) Natuurlijk Heer Bors had zich netjes afgemeld omdat de wereld elders dringend verbetering behoefde. Derhalve hadden de overige Heeren zich uitgesloofd om zo'n een overheerlijke lekkernij ter tafel te brengen dat het bezoek van Heer Percival niet voor niets zou zijn geweest. Tijden was gezocht naar een Percivalgebonden streekgerecht en uiteindelijk was gekozen, het kon net, bleek, toen opgeteld werd wat de overige Heeren zo uit hun uitgemergelde kas hadden bijeengeschrapt, voor krielhaansalade. Een eieresalade dus van de in het Noorden des Lands o zo bekende en ook door Percival en de zijnen op eigen erf gehouden, krielhanen. Wat zou Heer Hero van Percival uit het Woud, zich thuis voelen. Eindelijk. En groot risico namen de Heeren niet echt – niet afgemeld dus aanwezig! Nou dat hebben ze dan geweten – het was al 's nachts laat toen ze met eierewit druipende oren-, neus-, en andere gaten afdropen, huiswaarts. De salade was genuttigd – dat wel - en iedere hap was een verre, verre groet naar het Noorden gebleken. Onderwijl waren ook alle Heeren, door een
vlammend betoog van Heer Gahaine, doordrongen van het heilige nut ener Dierenpartij en haar nog dierbaarder beginselen. Nee, het werd straks mevrouw Tieme of het werd niks – een nikserig standpunt waartoe ook één van de Heeren geneigd bleek, omdat zulks hem vrij liet zijn gul geschonken maar ietwat vettige worst uit het varkenshotel ten einde te nuttigen. Eigenlijk was het heel raar. Wat er ook genuttigd werd, omspoelt door het Galahandse vocht bleek er weinig onderscheid. Was het dan toch borgsalade en hanenworst? Alle overige onderwerpen, u weet wel, werden tussendoor nog eens belicht alleen dat een van de Heervrouwen in Espagna zal worden omgebouwd ... het was nieuws. Nieuws dat weer een positiever licht werpt op de toch al gul gegeven Euromiljarden. Verkiezingen … niet goed gestemd … een volgend maal niet komen Heeren. Met een licht excuus voor dit verslag met volle mond … uw Gerrit van Lotje
– die, evenals zijn broer, wacht op uw poesiealbumbijdrages (3x woordwaarde) -
Vieze vuige Heeren! (27 juli 2012) Of het nou kwam door die, vlak buiten het venster, heen en weer paraderende puberinnen in bikini, deze Heer weet het niet, maar op één of andere manier vervielen de Heeren (bijna alle Heeren) in vieze en vuige praat die ik helaas voor U niet letterlijk wil notuleren. Maar het was af en toe om een schaamtepruikje voor op te zetten. En achteraf moet worden opgemerkt dat die Heeren die door de oorlog het diepst zijn getroffen door grote manden met manna, daar stevig aan hebben geleden – tot op de dag van vandaag. Maar, dank Abraham, is er toen nog iets aan kunnen doen. Met een groot mes dat wel daar … Ach, wat zullen wij – gezonde piemelaars – daar nog over willen zeggen; over zoveel leed, pijn en droefenis. Geen wonder dat af en toe de ellendigheid er van boven nog even uit komt lopen. Derhalve was het een verkwikkende switch - die naar grotere wielen. Rijdt een auto met grotere wielen nou ook minder kilometers en wordt zijn differentiaal niet zo gesperrt dat de schijfremmen er blank van komen te liggen waardoor de banden een nogal plat profiel verkrijgen? Kijk! Dat zijn echte Heeren vragen en gelukkig kwamen die dan ook ruim aan bod. Evens herinneringen, die steeds opnieuw naar beneden komen druipen. Wapens in de strijd tegen de vergeetachtigheid. En echt, gezamenlijk weten de Heeren alles nog. Met name Heer Geraint is een wandelende herinneringsbibliotheek voor alle vragen die technisch zijn, de cultuur en dan met name de film betreffen of ons leven als préHeeren. Jammer dat zijn politieke kennis wat achterblijft maar anders … Maar voor die politieke kennis is daar altijd nog Heer Galahad of desnoods Heer ikzelf maar dan behoeven de gebrachte feiten wel een nadere controle (want regelmatig moet worden vastgesteld dat teken en andere leegzuigers, al redelijk in hun missie zijn geslaagd). Maar het allergrootste nieuws is natuurlijk dat heer Gawaine op het punt staat te vertrekken naar een voor-1e-wereldoorlogswoning in Sexbierem – waar hij ook niemand verstaat, maar dan wel goedkoper. Wat valt er anders nog te zeggen over deze langdurige en heerlijke Heerenbijeenkomst – wellicht dat de koffie van bovenmenselijke kwaliteit was, maar ach, was dat al niet bekend? Nee de Heeren verlieten midden'snachts hun bijeenkomst, opzoek naar de ergens tussen het groen gestalde onzichtbare en onvindbare minicampers. Leve de Boomstam, zong de regen en zo was het maar naèt. Zegt uw gaarne verslagdoende Gerrit van Lotje!
Ps: voor spel- denk- en tikvouten wordt nicht gehaftet.
Iedere Heer zijn eigen Worst! (22 juni 2012)
Jawel, iedere Heer kon zijn eigen worst leggen op de immer hete bakplaat van Heer Bors. Of het nou een worst was van plofvarken (kip met frisse lucht) of van sojabonen (geen worst met geen soja), alles paste op zijn rekje. Daar was het dan ook Heer Bors voor. Maar niet alleen een rekje, nee, de salades waren niet van lucht evenals de sucadelappen van varkensvlees!! En op al dat moois sproeide, dankzij Heer Galli ook nog eens rijkelijk de Italiaanse champagne (5 flessen voor net onder de 10 Euri). Vreselijk was het – vreselijk lekker natuurlijk én gezellig. Toen Heer Hero ook nog eens zijn ware naam op zijn mok zag worden onthuld – Hero Johan Wouter Hendrik Eric Percival Wouters de Galis - sprongen de tranen in ieders ogen. En dat met zo weinig wind (van boven). Het werd weer een BBBQ om om niet snel te vergeten. En dan die gespreksonderwerpen! Het leek wel of de kwaliteit van het vlees omgekeerd evenredig was aan de kwaliteit va het geprietpraat. Mensch, dat werden me een gesprekken. Het kale voetbal onbenul van Samson, over de reet van zijn Sappige Dilela en de chinees gebleven glimlach van MoaRoemer. De Heeren dachten wel te weten dat die verkiezingen straks een even gezellig evenement zullen vormen als nu deze hete bijeenkomst, maar dat worst toch worst moet blijven en dat zelfs de sprekende ezel van Biliam (lijst 5), Daniël in zijn leeuwenkuil (lijst 9) of Kara Ben Nemsi, de held uit de woestijn (lijst 1860), daar niks aan zullen veranderen. En weer ging spontaan zo'n flesje Prozacco open. Nu weet een iedere Heer waarvoor zo'n BBQ dient – om zijn worst te verwarmen natuurlijk – desalniettemin bleek er één Heer van mening dat ook zijn lullige uitziende namaakworst van dooie plofplanten en peperkorrels ongestraft op het rooster boven het knappende gasvuur mocht worden gelegd – en niet één maar wel acht (nee, niet acht Heeren maar één Heer met 8 van die lullo's). Maar zeker is vast, het vuur doofde toen meteen zijn tongen. Maar eenmaal binnen bleven de Heeren nog wel tijden in diezelfde tongen praten. Het werd een Pinksteren Avant la Lettre – en dat tot in de late morgenuren. Met ietwat aangebrande groeten van uw verslaggever van dienst, Uw Gerrit van Lotje (die nu al twee dagen is opgescheept met een vreselijke hoofdpijn en dat terwijl hij maar één glaasje Prozacco heeft gedronken en toen, voorzichtigheidshalve, is overgegaan op die flesjes heerlijk donkerrode limonade die eveneens ter tafel waren gebracht. Mede door Heer Hopman – die, achteraf is makkelijk praten, natuurlijk niet voor niets Heer Hopman heet. Auwww. PS: en natuurlijk mag vegetarisch vlees – als het maar halal is! Of die Heeren nooit meer weg wilden gaan! (25 mei 2012) Het leek wel of die Heeren nooit meer weg wilde gaan. Wat de klokken ook sloegen op hun brons-tinnen koperen reuze bellen of de beiaards met hun hamertjes op ganze carillions. De Heeren bleven zitten. Voor het over grote deel was dat natuurlijk te danken aan het afnemend gehoorvermogen en überhaupt het vermogen om zich eens bij zo'n audiotest te laten doortesten (nou ja, een test in zo'n Audi, o, mooi, met van die olympische ringen – ja – daar hadden de Heeren wel oren naar – maar geen vermogen). Zo kon het gebeuren dat de vogels al bezig waren voorzichtig hun jongen te wekken toen de Heeren eindelijk hun lokaliteit verlieten. Blij dat ze weer één waren voor allen en niet met zijn allen voor één. Want, redeneerde ze, wat maakt het nou uit als zo'n Heer de weg kwijt is en denkt dat alles nog was zoals toen. Toen het mooi was en dus onafhankelijk. Wat flauw eigenlijk om zo'n droom kapot te willen maken. Zo'n droom is tenslotte wel wat anders, en vooral meer, dan een elektrische trein. Een mens, en dus vooral een Heer (want is een Heer geen bovenmens, uhh geen rondetafelmens) – en die leeft van zijn dromen. Daarom zaten ze daar dan, die Heeren. Nog steeds niet, zoals anderen, in duigen gevallen. Vaak zijn ze ook te bescheiden. Want zegt u nou zelf – als u wordt gebeld door een zich aanbiedende dame die verleidelijk vraagt of u 'zin heeft in een toetje', dan springt u toch op of in uw stalen ros , de zakken vol met plastic tuitzakjes en doet het werk waartoe u geroepen bent. Dan gaat u niet meer vragen naar … Ach, de Heeren worden oud maar
blijven netjes. Zo werd heen en weer gepraat en vooral weer heen. Bijna allemaal samen Sapkotsen - alleen het rechterdeel bleef trouw aan zijn schizofreen debiele voorman – wellicht om de zwakken van geest te ondersteunen want hij blijft een Heer en wat moet dat volk zonder zijn steun. Dan blijven ze allemaal en dat kan toch niet de bedoeling blijven! Toch? En heeft Mao al niet gezegd: 'waar komt het juiste denken van de mensen vandaan? Het komt voort uit de praktijk en niets anders dan de praktijk!'. (Rooie boekje blz. 321). Tenslotte deelt u notulist mede dat hem ter ore is gekomen dat de oom die in de jaren 50 naar de Heilstaat van America is gevlucht, zijn oom Anton was en bijna net zo veel vergeten is als hij had kunnen onthouden. Leve Obama, Onze Arthur, de Scandinavische misdaad lectuur en voorgekookte maaltijden met zonder vlees en van die kleine stukjes erin. Tot de BBQ Heeren – en let op den Tijd want die heeft vleugels en geen teugels!! Uw trouwe Gerrit van Lotje. Gezelligheid kent geen Heeremetijd! (27 april 2012) Jawel, het was weer een gezellige Heerenavond, waarop wat rond werd gebabbeld en weer terug. Maar wat werd er zo al te berde gebracht? Uw notulist zou het moeten weten, maar helaas is het meeste een prooi geworden van zijn toenemende vergeetachtigheid - of waren van een dermate kaliber dat het onnode is om ze lang te onthouden, laat staan verslag te leggen. Natuurlijk schrokken de Heeren op toen één hunner aankondigde dat hij ter pedofilie zou gaan, of pedagogie, pedaloge of wat dan ook maar nodig is om van zijn krampende delen af te komen. En ach, sinds alle Heeren een eigen risico dragen wordt ook niet meer om hun toestemming gevraagd, immers. 'Je doet maar Heer', was daarom de algemene mening. Relevanter leek de vraag hoe je zo snel mogelijk over de Sont komt in het laatste sociale paradijs van deze aarde. Velen wisten het, anderen weer, hadden een boot gemist. Maar dat weinigen heil zagen inde 'Kunduz kliek' was wel duidelijk. De een huilde krokodillentranen over zijn ooit eens linkse partij die door het vrouwvolk nu definitief lijkt verkwanseld, de ander had eigenlijk al nooit ergens wat in gezien – behalve in de grote Voorman dan – en zelfs één mopperkont mopperde, haast onverstaanbaar, dat zijn partij toch eigenlijk de Heeren-AOW had gered maar weinig Heeren daar dankbaar voor bleken. Ach, we zullen het wel horen op 4 mei, als de Heeren thuis-voor-de-buis hun eigen oorlogsgedichtje gaan prevelen. Niet gestoord door enig comité dat overal tegen is behalve tegen de kastanjeboom. Want heeft Heer Garaint het soms niet deksels moeilijk gehad in de hongerwinter? Nou dan! En zo zeurden de Heeren nog tijden lang voort zodat het toch nog – wat men noemt, een latertje werd. Maar dat kan natuurlijk ook gekomen zijn door de stroperigheid van de, door een plaatsvervangende Bors, geleverde kaas. Tenslotte duurt het lang voordat de stank een beetje verwaaid is en men weer veilig achter moeders-rug kan kruipen (of van een andere kat natuurlijk). Heeren het was uw impressionist een genoegen en blijft uw Gerrit graag van Lotje De Heeren waren champineus! (30 maart 2012) Jawel, de altijd zorgzame Heer Bors liet, naast zijn droogjes, deze avond ook eens een natje knallen. Een echte Champagnoise uit de Lidll of omstreken, werd door hem geopend ter ere van Heer Gareth die tenslotte binnen overdrinkbare tijd, de rijen van de Heerenpensionados komt versterken. 'Gezondheid' luidde het, zachtjes, om de buren vooral niet te storen. Die hadden zo hun eigen feestje. Ze zouden bijna eensgezind zijn geweest – maar om een Buckler snuivende BobHeer nou meteen ook
voor vol aan te rekenen … en Heer Percival, waar was Heer Percival? Niemand die het wist maar gezien zijn leeftijd, zo werd verondersteld, nog steeds ergens ver weg achter de geheimzinnige graal aan. Maar Graal, joôh Graal, hoe leg je dat uit in het Nedersaksisch? Maar zeker is dat als Heer Percival tijdens zijn zoektocht een elektronische postduif zal vangen, hij een volgende keer netjes zal melden wanneer hij onze contreien nog eens zal aandoen. Heer Bors verdween vlak na het legen van de champagnoise weer richting huis alwaar hij zijn gade nog ging bejubelen, die immers de prachtige leeftijd juist al had bereikt. Leve zijn Gade, hiep hiep, hiep! De Heerenavond kreeg ook iets droefs, toen uit een rondje Heerengestamel bleek dat vrijwel allen ver weg waren gedreven van hun ooit zo links-radicale visie op hun maatschappij. De ene Heer bezong de doelstellingen van die witgebleekte 'net-geen fascist' en de ander bezong de holler achter de kroonjuwelen – om over de derde Heer maar geheel te zijgen. De Heeren zijn immers oud en de dagen zat. Weg met linkserig idealisme en leve de kinderbijslag (waarzonder de Heeren uitgestorven zouden zijn???). Uw notulist had even genoeg aan het notuleren – hij is niet zo van een politieke mening – uw notulist is meer een volger en altijd al geweest. Maar dat even terzijde. Toen de Schaamheer vertelde dat zijn schaamhaar al menig riool had verstopt en een ander, nogal dwaas meende dat een geheugenstick te repareren valt door hem in de magnetron (of oven) te leggen – was het, zoals u leest, inmiddels laat geworden. Zeer laat. En daarom verlieten de nog aanwezigen, met grote spijt in hun hart, hun Camelot. Auf Wiedersehen – alleen dat verslag nog! Maar daarvoor werd – uiteraard weer door heer Bors – een kwalitatief schrijfgerei, uit de Klasse A6, verstrekt. Maar die kwaliteit heeft u natuurlijk ook zo juist gelezen – in het verslag van uw (bijna) gepensioneerde notulist van dienst. Die u allen A6 groet, uw Gerrit van Lotje The Odd (rare) Heeren bouwden de avond vol! (24 februari 2014) Je hoorde ze al van verre elkaar het wachtwoord voor de Heerenavond toeroepen. 'Hé Hallo,leuk je te zien' (van links) en van rechts 'Hé Hallo,leuk je te zien'. En dat wachtwoord bleek voldoende om de deur naar hun Heeren Camelot te doen openzwaaien waarna ze zich konden overgeven aan het eerste Heerenritueel, het verslobberen van grote bekers met een bruinuitziend dampend vocht waarvan de smaak werd vertroebeld door een klein blokje suiker. De Heerenavond kon beginnen – de Heeren konden gaan bouwen, want dat doen Heeren eigenlijk op zo'n avond. Ze bouwen die vol met de ene bouwsteen 'interessant onderwerp', direct gelegd op de andere bouwsteen 'interessant onderwerp' – alles vervolgens voortdurend aaneen gevoegd met een rijk specie aan klets. Zoo ontstond vroeger hun Camelot en zo zouden ze er nog vele kunnen bouwen. Als ze al niet zo oud waren dan. Jammer natuurlijk wel dat één Heer teveel werd bestoken met klets over zijn geestesfavoriet – maar toen zijn ogen langzaam een beetje bozig begonnen te worden werd er gelukkig weer voldoende klets gevonden om een nieuwe bouwsteen in te voegen. En alle Heeren kletsten en bouwden mee – zowel de zweverige mystieke typen als de holle leegebollen. Wat nou met die Prins, en wat nou met zijn onderdaan (of omgekeerd). Klets, steen, klets. Dat was nog eens bouwen. Halverwege de avond vond ook de noodzakelijke vuurdoop plaats. Heer Bors snoerde eerst smakelijk een ieder de mond, maar legde toen wat symbolische bouwsteentjes, gevuld met klets, in de magnetron. De Heeren werden uitgedaagd deze afschuwelijke producten te verzwelgen. Allen doorstonden de proef, want Heeren zijn Heeren, maar de mystieke afschuw alswel het maatschappelijk gegruw, was van hun gezichten te lezen. Welk een proef. Nee, dan kon je nog beter met een groepsreis naar Kandersteg afreizen. Voor een bezoek aan de Blümlisalp of een afzakkertje naar de Expo. Desnoods in een omgebouwd autootje maar dan wel zonder tussenschot. En Heer Hero? Waar was Heer Hero? Dat zal hem gevraagd worden als bouwsteen voor de volgende bijeenkomst (was hij er misschien wel, maar was ons zeer geheime wachtwoord vergeten?). Als hij daarover gaat bouwen dan zorgen de overige Heeren wel weer voor de klets – desnoods wederom tot diep in de nacht.
Hé, Hallo het was leuk jullie weer te zien, uw verslaggevende Heer van dienst, Gerrit van Lotje. De Heeren kwebbelden er lustig op los. (27 januari 2012) De Heeren die er waren – en dat was toch een substantieel deel der Heeren, kwebbelden er een hele avond lang, lustig en vooral gezellig, op los. Het begon meteen bij de koffie en het daarbij vast door de afwezige Heer Bors geschonken overheerlijke abrikozengebak wegens zijn niet lang geleden vergane jaardag. Hoera, Hoera, Hoera, smakten de Heeren tijdens het kwebbelen. Leve Heer Bors. Maar ja, het werd meer leve Heer Mors – want zo gebeurt dat als je wilt eten én zingen tijdens het kwebbelen. De ene Heer kwebbelde opgetogen over een oude dame die hij met een tangverlossing had bevrijd uit een lieslaars en de andere Heer kwebbelde, tegelijkertijd, over de door hem uit een afvalton ontvreemde accu's die nog jaren 'La douce France' in licht en laaie hadden gezet. De anderen Heeren knikte begrijpend naar hem, of naar elkaar (dat was niet geheel duidelijk) omdat ze eensgezind waren geworden in hun kwebbel over Google en zijn trawanten en wat daaraan te doen. De laatste Heer mompelde voor zich uit dat ze daar vroeger in de Papegaaien-patrouille nooit last van hadden en dat de Houtduiven werden geleid door ene Jan van Duyneveld die, naar men wist te kwebbelen, nooit een Heer was geworden. Toen voor de zoveelste keer een sterke bak werd verhaald, gezet en gedronken, bleken de Heeren zich ongemerkt al tot diep in de nacht te hebben gekwebbeld. Een voor een stonden ze op om af te wassen, te boenen en anderszins schoon te maken – zeker nadat was geconstateerd dat als ze nog even aanhielden met hun gekwebbel, ze alweer in een nieuwe bijeenkomst zouden zijn verzeild. Want zo gaat het bij Heeren op leeftijd: 'de tijd heeft vleugels maar geen teugels'. Uw verhaaldoende medeHeer, Gerrit van Lotje (PS: vroeger op school scholden de kindertjes hem al uit uit 'hé Gekke Duimelotje – flauw hè, een kleine Heer mag toch ook wel eens met zijn duim in het mondje - Of niet soms, nou dan!) De Heeren gingen dinheeren (14 januari 2013) Eindelijk was het dan zover, de Heeren gingen dineren, en dat kunnen die Heeren (zeker na wat flesjes ChampagneSuperieur, een kratje BlancSardonne of een aantal pakken multi-vruchtensap). Heer (goeden)Bors had weer van heinde en verre de verrukkelijkheden laten aanrukken met een puissante nadruk op gesmolten kaas van Nederlandse boden waarbij het (naar Nederlands recht) verboden is thee te drinken - maar een tweetal Heerenlieden waren teveel met hun hoofd in de wolken van Blümlisalp en Gemmipass dat ze gewoon weer de Sweizerboeren werden die ze eigenlijk hadden willen zijn en misschien ook wel gedeeltelijk geworden zijn. En omdat het zo gezellig ouderwets dreeg te worden, werd het feestplezier verhoogd met cadeaus van alle kanten. Heer Bors deelde hamers en zakken uit om elkaar, in geval van nood, de harsenen in te slaan, waarna de overlevenden zich kunnen verzuipen in de fris gehouden zak rosé. Jawel, als er één het recht heeft zich Hapman te laten noemen dan is het deze Heer en de valse profeten kunnen meteen die klap van de hamer verwachten. Goed gezien Bors. En voor de Heer die toch nog om mocht vallen waren daar de Boomstamgesigneerde steunen van Heer Gawaine, in helder zwart en helder wit. En daar deed deze zwart-wit kijker een goede zet mee – want hoe de Heerenclub nu nog
omvallen kan? Ja, misschien van de dik gesmeerde pasteitaarten of de hemelse uiensoep, die tussendoor geconsumeerd werden. O, help, daar ga ik…..hup, steuntje er onder en het Heerenleven gaat gewoon weer verder met gesmolten kaas en een lucht waarvan enkele pastei-eters durfden zeggen dat het ‘de geur des huizes’ was. De andere Heeren wisten wel beter maar hun opvoeding bracht hen liever op het wel en wel van onze Vorstelijke Koniegin en haar 40 rovers. ‘Dat ze zich zo goed konden aanpassen, doekje op de kop en weer een bonus erop. Nee, daar kan geen president tegenop. Kijk maar eens naar de President van die Moffen, die was een beetje dom’. Alleen die ene heer (kleine letter) – die moest zo nodig weer eens anarchistisch gereutel laten horen. Maar die anderen hadden hem al gauw door – ‘veel geblaat verhuld nooit het kwaad’. Ach, Kok was wederom weer eens de wijste en kwam ter tafel met een overheerlijke tiramisu. Gisteren nog in onderdelen, vandaag smeuïg ter dis – als dat niet het wonder van onze Hapman is. Dat het tot diep in de nacht … ach lezer, dat begrijpt u wel. Alleen jammer dat Heer Hero zo mekkerde over zijn naam op een mok. Hero – wie heeft bedacht zich zo te noemen? Heer Percival soms? Nou, hij blijft voor mijn part maar mokken, maar Percival blijft gewoon op die mok! Met nog een mok ehh, brok in mijn keel, En een flesje fruitigwitte alcoholica in de hand – uw verslagdoende Gerrit van Lotje PS: Ben ik vergeten te vertellen over die ontzettend leuke Gerrit van Lotje kwis, met die prachtige en waardevolle cadeaus. Ach u heeft allemaal gewonnen. Hoe kunt u het dan nog vergeten.
