havana #29 QR-code Scan deze code en kijk wat er gebeurt HvA vs. UvA Over nerds en moederskindjes Diemen Treurnis aan de Rode Kruislaan

havana

QR-code

Scan deze code en kijk wat er gebeurt

Diemen

Treurnis aan de Rode Kruislaan

#29

Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam 21 april 2010

HvA vs. UvA Over nerds en moederskindjes

Amsterdams ontgroenen?

Ben jij het licht ?

Goed geregelde voetbalvereniging met kunstgrasveld is op zoek naar nieuw bloed. Kom‘s kijken of train lekker mee!

Goed geregelde voetbalvereniging met verlicht kunstgrasveld is op zoek naar nieuw bloed. Kom‘s kijken of train lekker mee!

-advertentie-

De Anne Frank Stichting is een onafhankelijke organisatie die de plek beheert waar Anne Frank tijdens de Tweede Wereldoorlog was ondergedoken en waar zij haar dagboek schreef. De

Stichting brengt haar levensverhaal wereldwijd onder de aandacht ter bezinning op de gevaren van antisemitisme, racisme en discriminatie en het belang van vrijheid, gelijke rechten en democratie.

Het museum van het Anne Frank Huis zoekt per direct enthousiaste:

inval publieksmedewerkers m/v Clubhuis T.O.S.- Actief Henk Jansen/Benno Ringelberg Ben Info: je geïnteresseerd in deze vacature? Kijk dan voor(senioren) Sportpark Middenmeer, Radioweg 63 meer informatie op: www.annefrank.org/vacatures 1098 NG Amsterdam 020-6928314

Emailadres: [email protected] www.tos-actief.nl

AMSTERDAM FM 106.8 FM • kabel 103.3 Clubhuis T.O.S.- Actief Info: Henk Jansen/Benno Ringelberg (senioren) Sportpark Middenmeer, Radioweg 63 1098 NG Amsterdam 020-6928314

Als het in Amsterdam gebeurt, dan hoort u het hier! Emailadres: [email protected] www.tos-actief.nl

Kijk voor ons uitzendschema op:

www.amsterdamfm.nl

Diverse soorten ballen! Goed geregelde voetbalvereniging is op zoek naar nieuw bloed. Kom‘s kijken of train lekker mee! Grasveld en verlicht kunstgrasveld

Clubhuis T.O.S.- Actief Info: Henk Jansen/Benno Ringelberg (senioren) Sportpark Middenmeer, Radioweg 63 1098 NG Amsterdam 020-6928314

Emailadres: [email protected] www.tos-actief.nl

inhoud

10

11

12

21+ toelating

Late leerlingen Geen havodiploma, toch studeren? Dat kan als je slaagt voor je 21+-toets. Maar hoe gaat zoiets in zijn werk? Havana deed een keer mee. Anouk Kemper Heel even hing er een eindexamensfeer in gebouw Kroonstate aan de Wenckebachweg. De laatste twee dagen van maart stonden namelijk in het teken van de 21+-toelatingsexamens. Wie niet de juiste vooropleiding heeft, maar wel 21 jaar of ouder is, kan dankzij deze toets alsnog studeren op hbo-niveau. Mits je een voldoende haalt natuurlijk. Op zich duidelijk zat. Toch weten veel huidige studenten, die via de ‘normale weg’ zijn binnengekomen, amper wat deze toets precies inhoudt. In welke vakken doe je dan examen? En wat voor vragen krijg je zoal? Hoe moet je je daarop voorbereiden? Wie dit graag wil weten, moet in feite zelf eens meedoen. En dat deed ik dus. Eigenlijk valt het al op vanaf metrostation Spaklerweg. Diegenen met een ernstige blik in hun ogen zijn op weg naar de HvA, een kleine tien minuten lopen verderop. De route voert langs de Bijlmerbajes, de hang out van de Hells Angels en de tientallen studentencontainers. In de grote hal staat een bordje ‘21+-toelatingsexamen, Nederlands’, met een pijltje naar rechts. Er staan wel 140 namen op het bord, daarom worden de kandidaten in vier groepen verdeeld op achternaam. ‘Hier doen de meeste mensen aan mee, omdat iedereen examen Nederlands moet doen. Maakt niet uit voor welke vervolgopleiding je je aanmeldt,’ verklaart Sandra Spelier van het Taal- en Schakelonderwijscentrum, dat de toelatingsexamens organiseert. ‘In totaal doen er nu zo’n 250 mensen examen.’ In welke vakken examen wordt gedaan, hangt af van de gewenste vervolgopleiding. Aspirant-studenten van domein Maatschappij & Recht hebben het het drukst. Zij moeten zich niet alleen buigen over het examen Nederlands, maar ook over maatschappijleer, geschiedenis en Engels. In mijn geval geldt hetzelfde. Mieneke Nieuwenhuis heeft een iets ander programma. De 28-jarige hoopt toegelaten te worden tot verpleegkunde en doet daarom Nederlands, Engels en Biologie. Ze laat het dikke boek zien waaruit ze voor dit laatste vak moet leren. ‘En hier zijn er twee van!’ Hoewel het veel leerstof is, denkt Mieneke wel dat het gaat lukken morgen. ‘Ik heb alles goed doorgelezen en samenvattingen gemaakt. Het tentamen gaat vooral over voorplanting, erfelijkheid en DNA.’ Dat zij nu pas aan een opleiding tot verpleegster wil beginnen, heeft te maken met een eerder gemaakte verkeerde studiekeus. ‘Ik ben na de mavo laboratoriumtechniek gaan doen, maar dat was het niet. Toen ben ik als

uitzendkracht bij een zeefdrukkerij terechtgekomen en daar werk ik nu nog steeds als secretaresse.’ Hoewel Mieneke haar werk best leuk vindt, bleef verpleegkunde haar altijd trekken. ‘Maar toen ik zo jong was, had ik geen zin om nog vier jaar naar school te gaan. Nu ik eindelijk deze beslissing heb genomen, zegt iedereen: echt iets voor jou.’ Blabla Haar biologieboek kan weer haar tas in, want eerst is het tijd voor Nederlands in lokaal A.3.21. Zo’n dertig man zit stilletjes achter hun tafel, de gemiddelde leeftijd zal zo’n 24 jaar zijn. Op elke tafel ligt keurig het verplichte identiteitsbewijs. Een aantal kandidaten legt ook alvast een Nederlands woordenboek op tafel, dat mag. Om precies tien uur doet de jonge surveillant zijn mond open. Telefoons moeten uit, ga liever niet naar de wc, vergeet niet naam en vervolgopleiding op te schrijven, het examen duurt drie uur, enzovoort. ‘Als jullie last hebben van het geluid van buiten doe ik het raam

antwoordt gelaten: ‘Ik kwam niet verder dan twintig woorden, ik sloeg helemaal dood.’ Ze maakt zich er niet al te druk om, want in juni kan er nog herkanst worden. Haalbaar 14.00 uur. Maatschappijleer, lokaal A.1.24, je kunt een speld horen vallen. Er zijn acht vragen, waarvan er zes gemaakt moeten worden, en een schrijfopdracht van minimaal 150 woorden. Als ze verstandig zijn hebben de andere kandidaten geleerd uit een 5havo-handboek, want zonder voorbereiding is het examen nogal lastig. Wat zijn bijvoorbeeld de vier belangrijkste taken van de koningin? En welke opsporingsbevoegdheden heeft de politie zonder toestemming van een rechter? Nou, de antwoorden op de vragen uit die laatste categorie weet ik niet uit mijn hoofd. Maar dat ik niet gewoon weet waarvoor de afkorting VVD staat, vind ik oprecht bedroevend. Gelukkig bleek na afloop lang niet iedereen dat te weten. ‘Iets met Vrijheid en Democratie,’ zegt Ferry (45), kopje thee al in de hand. Vanwege zijn verleden als agent in Amsterdam-Centrum, heeft hij liever niet zijn achternaam in het blad. Een ander pakt het handboek erbij. ‘Volkspartij voor Vrijheid en Democratie’, leest hij goed articulerend op. De oud-agent zat in de buurt. Sinds twee jaar werkt hij

Dat ik niet gewoon weet waarvoor de afkorting VVD staat, vind ik oprecht bedroevend wel dicht.’ Niemand heeft er last van. ‘Succes.’ Vrijwel tegelijkertijd slaat iedereen het tentamen open. Het gaat om een opiniestuk uit de Volkskrant van hoogleraar en cultuursocioloog Gabriël van den Brink. Met veel ‘blabla’ pleit hij voor een nieuwe geestelijke houding van de Nederlandse elite. Wat hij hier concreet mee bedoelt wordt niet duidelijk. In het eerste deel van het tentamen wordt ons gevraagd vooral veel opsommingen te geven, opsommingen van argumenten, genoemde revoluties en behandelde oorzaken en oplossingen van problemen. Deel twee is een schrijfopdracht die te maken heeft met het artikel. Het moet een stuk van vijfhonderd woorden zijn in informatieve, beschouwende of betogende vorm. Tussen het geploeter door komt Spelier een aantal identiteitsbewijzen checken. Allemaal in orde. Iets voor één uur komt Mieneke beduusd het lokaal uit. ‘Ik wist het echt niet,’ zegt ze, doelend op de schrijfopdracht. Hoog tijd voor een kop koffie in de kantine. Met een lotgenoot bespreekt ze het examen. ‘Wat had jij dan?’ vraagt ze vertwijfeld. De vrouw

bij een groot accountantskantoor op de administratieve afdeling, maar het liefst zou hij bedrijfsjurist worden. Daarom hoopt hij in september te beginnen met hbo-rechten in deeltijd. ‘Sinds november volg ik het voorbereidend traject van de HvA, want ik wilde eerst zeker weten of het studeren op zich me zou lukken. Ik werk namelijk ook nog veertig uur in de week.’ Tot nu toe is het hem allemaal erg meegevallen. Van het examen Nederlands kreeg hij een ‘lamme hand’ van het schrijven, maar qua niveau was het ‘haalbaar’. ‘Maatschappijleer ging prima,’ vertelt hij met een brede glimlach. Om geschiedenis maakt hij zich ook geen zorgen. ‘Dat vind ik gewoon heel leuk, je moet het lezen als een verhaal.’ Helaas laten de examenvragen zich de volgende morgen iets minder goed op die manier lezen. Inmiddels weet Ferry dat ik geschiedenis studeer en is hij voor de grap naast me komen zitten. Waarschijnlijk heb ik meer aan hem dan hij aan mij. Want wie nam ook al weer het initiatief voor de VOC? En waar komt het Turkse volk oorspronkelijk vandaan? Tja,

13

reportage

21+ toelating

reportage

Treurflat

‘Alleen op de bovenste verdieping, daar zit een aantal driekamerwoningen. Daar kan best eens een gezinnetje wonen, ja. Maar op de kleine kamers zeker niet, of in ieder geval niet legaal. Deze flats, die nu dertig jaar bestaan, zijn niet altijd studentenflats geweest. Dus het kan zijn dat bewoners nooit vertrokken zijn. Daar kun je als corporatie vrij weinig tegen doen. Vijfennegentig procent van de bewoners is echter student.’ De beheerder wijst studenten op hun eigen verantwoordelijkheid, want daar ontbreekt het ze nogal eens aan volgens hem. ‘Huurders moeten zélf actie ondernemen, en niet verwachten dat alles zichzelf maar oplost. Negen van de tien keer ligt het aan henzelf hoor. Wij horen vaak van monteurs dat studenten niet aanwezig zijn op de aangegeven tijd. Dan kunnen ze niets doen en moet er een nieuwe afspraak worden gemaakt. Tja, dan blijven sommige reparatieverzoeken inderdaad langer liggen. Op ons spreekuur zie ik ze zelden. Veel huurders zijn zelf te laks om iets snel geregeld te krijgen.’

ooit is het in colleges voorbijgekomen, maar het komt niet bovendrijven. Mensen helpen Ferry neemt tevreden plaats in de kantine, hij vond het examen ‘een eitje’. Ook Arthur Koper (23) en Gaby Besseling (21) zijn aangeschoven. Samen doden we de tijd, voordat het examen Engels begint. De twee twintigers willen allebei in september beginnen met de studie maatschappelijk werk & dienstverlening. ‘Nu werk ik in de catering, maar ik kan niet hogerop komen en mijn beroep heeft weinig nut. Ik ben veel liever maatschappelijk bezig,’ vertelt Arthur. Hetzelfde geldt voor Gaby. Haar beroep als beveiliger op Schiphol wil ze ‘echt niet nog tien jaar doen’. In plaats daarvan hoopt ze in haar toekomstige baan mensen te helpen, de studie mwd bleek daar goed op aan te sluiten. ‘Naar aanleiding van een open dag in februari heb ik de boeken gehaald en ben ik begonnen. Ik zag erg op tegen geschiedenis, maar toch ging het redelijk. Ik heb er een goed gevoel over.’ Arthur is iets minder zeker van dit vak en stelt zich in op een herkansing in juni of augustus. ‘Maar Engels wordt sowieso een hoog cijfer,’ vermoedt hij. Net als Ferry volgt hij sinds november de voorbereidende cursus. ‘Heel leerzaam, ik heb vooral weer geleerd te leren. Het niveau zelf is goed te doen, het blijft havo.’ Op de middelbare school had hij daar alleen niet zo’n zin in. Het tentamen Engels hebben de oud-agent, Arthur en Gaby in veertig minuten gemaakt, terwijl er tweeënhalf uur voor stond. Het was dan ook niet zo’n ingewikkelde tekst over de gevolgen van de economische crisis in Spanje. De zeven vragen mochten in het Nederlands worden beantwoord. Opgelucht en voldaan vertrekt het clubje weer richting metrostation, terug naar huis. Midden april volgt de uitslag, die hun leven waarschijnlijk flink zal veranderen. ‘Je moet me echt je cijfer van geschiedenis mailen!’ roept Ferry me nog grinnikend toe, terwijl hij naar de uitgang loopt. n

Anouks resultaten n■Anouks scores voor Nederlands en Engels zijn de hoogste van alle deelnemers in maart. Saillant detail wat betreft het laatste cijfer: Anouk studeert geschiedenis aan de UvA. Als ze aan de HvA zou willen gaan studeren, zou ze geschiedenis in juni moeten herkansen. • Nederlands lezen 8,1 • Nederlands schrijven 8,8 • Engels 9 • Maatschappijleer 6 • Geschiedenis 5

havana

havana

Liften die vaker níet dan wel werken, maanden wachten op vervangende badkamertegels en oeverloze pogingen tot (mail)contact met verhuurder De Key: het dagelijkse studentenleven van bewoners aan de Rode Kruislaan in Diemen gaat niet over rozen.

Einde levensduur Dat het opleveren van een fatsoenlijke verhuurbare woning echter wél een zaak is van de verhuurder. De Key en niet van de toekomstige bewoner, erkent de huismeester. Maar: ‘Dat iemand een vloer heeft vol met verfspetters kan goed, die ligt daar als ondervloer. Dat wordt ook duidelijk gecommuniceerd naar de bewoners. Wanneer een vloer aan het einde van zijn levensduur is, wordt hij vervangen.’ Verfvlekken vallen echter niet onder ‘einde levensduur.’ Andere reparaties, zoals een kapotte lamp of schimmel in de douche worden zo mogelijk opgelost voordat er een nieuwe student in de kamer komt, aldus de beheerder. ‘Schimmel komt helaas vaak voor. Studenten zitten er jaren en melden zulke zaken tussendoor nooit. Dan is het ook niet bekend bij ons.’

Annemarie Vissers en Eveline van Heumen

Het is tien minuten treinen vanaf Amsterdam Centraal. Een kleine zes kilometer onder de rook van de hoofdstad, maar wie rondloopt bij de studentenflats aan de Rode Kruislaan moet concluderen: Diemen is overduidelijk geen Amsterdam. Vijf flats van vijftien etages hoog, de jarenzeventiguitstraling ervan zou niet misstaan in het voormalig Oostblok. Daartussen wat stroken groen, ernaast loopt het spoor richting Amsterdam. Ooit zat er ook een studentencafé, maar dat is door onenigheid tussen de uitbaters en het bestuur van De Key gesloten, volgens een oudere bewoner.

Wietlucht Wie ‘Rode Kruislaan in Diemen’ in gezelschap laat vallen, kan negen van de tien keer rekenen op verhalen van of over oud-huurders. Berucht zijn de verhalen van bewoners die zich van het dak van de flat naar beneden lieten storten. Goed, ‘springers’ zijn er tegenwoordig niet meer. Dat heeft te maken met het sluiten van de dakdeuren door studentenhuisvester De Key, een aantal jaren terug. En eerlijk is eerlijk, zegt HvA-student Mathias Abdelmalik (26, derdejaars fysiotherapie, huurt een dubbele kamer met eigen badkamer en keuken), ook de brandveiligheid is verbeterd en de kakkerlakkenplaag is eveneens voortvarend aangepakt. Maar er blijven genoeg zaken over waar hij en een groep medehuurders langzamerhand genoeg van krijgen. Op de speciale Hyves-site die Abdelmalik heeft opgezet, roeren studentbewoners zich over de gebrekkige service van verhuurdersorganisatie De Key, een van de drie grote studentenhuisvesters in Amsterdam. Braaksel, wietlucht en urinesporen in de trappenhuizen en liften, liften die geregeld de geest geven, toegangsdeuren die niet goed sluiten en overvolle fietsenstallingen; het zijn enkele van de pijnpunten die er op de site beschreven worden.

Claustrofobisch Voor de claustrofoob zijn die liften inderdaad een ware beproeving: piepend en krakend schokt het muf ruikende hokje van krap twee vierkante meter omhoog naar de elfde verdieping. Bewoonster en derdejaars UvA-studente Merlijn Coster (22, psychologie, huurt een enkele kamer en deelt haar keuken met vijf andere bewoners) heeft naar eigen zeggen al minstens vier keer vastgezeten: ‘De laatste tijd gaat het iets beter, maar er zijn tijden geweest dat-ie het helemaal niet deed. Ondoenlijk, in een gebouw met vijftien verdiepingen.’ Ook een blik op de fietsenstalling in de flatkelders is geen fraai gezicht en doet sterk denken aan die op het Amsterdam Centraal: overvol met fietswrakken. Mathias: ‘Na lang zeuren bij De Key kregen we er één rekje bij. Ook voor het vervangen van een eenvoudige deurdranger heb ik eindeloos moeten zeuren.’ Hij laat een mailwisseling met de corporatie zien. Maandenlang heeft hij lopen steggelen met de woonservice van De Key, zonder direct resultaat. ‘Als iemand vergeet de deur goed achter zich dicht te doen kan iedereen hier zo binnenlopen. Zo werk je inbraken natuurlijk in de hand.’ Snel iets regelen met de twee beheerders die het studentencomplex bijhouden, is er volgens Mathias niet echt bij: ‘Die zie ik zelden, ik krijg het gevoel dat ze hier maar een paar uurtjes per week zijn, en dat voor vijf flats.’

Individuele klachten Niet alleen de gebrekkige staat van de algemene ruimten vormt een bron van ergernis, ook de aanname en afhandeling van individuele klachten en reparatieverzoeken door corporatie De Key zijn volgens een aantal van de studenten beneden de maat. Officieel stelt De Key dat huurders een mail moeten sturen voor een reparatieverzoek,

waarna binnen tien dagen een retourmail van de huisvester verwacht kan worden. In de praktijk komt dat neer op herhaaldelijk aan de bel trekken. Mathias: ‘Ik heb wel zes keer moeten mailen voor een simpel naambordje, na maanden wachten kreeg ik er uiteindelijk eentje. Hoe moeilijk kan het zijn?’ Ook Merlijn moest wekenlang afwachten na haar reparatieverzoek: ‘In eerste instantie deed ik een verzoek tot het verwijderen van schimmel in de badkamer. Dat werd netjes binnen twee weken opgelost. Toen bleek dat de tegels ook aan vervanging toe waren begon men alvast met het slopen ervan. Daarna heb ik niks meer van de reparateurs vernomen, ondertussen zat ik wel met een tegelloze douche. Na twee maanden kwamen ze terug om de klus af te maken. Dat vind ik echt niet kunnen.’

dat “verhuurbaar” inhoudt, daar verschillen de meningen blijkbaar over.’

Schuine gezichten Wat bij de studenten ook scheve gezichten oplevert, zijn de bewoners die er nog huren met een zogenaamd oud contract, in tegenstelling tot hen die huren met een campuscontract, ingevoerd in 2003. Wie een campuscontract heeft, moet een halfjaar na afstuderen vertrekken, om de doorstroom te waarborgen. Huurders met een ouder contract hebben dit probleem niet. Bovendien, zegt het drietal, betalen deze bewoners veel minder. Mathias: ‘Die mensen kunnen hier tot in de eeuwigheid wonen, tegen een lagere prijs. Ik heb lange tijd een vierkoppig Afghaans gezin als buren gehad. Dat zou eigenlijk niet meer moeten kunnen in een

Incidenten ‘Een deel van de klachten zijn ons totaal onbekend,’ zegt ook woordvoerder van de studentenwoonservice van De Key, Caroline Kortenbout. Ze is dan ook verbaasd over de irritaties die er onder de studenten heersen. ‘Maar dat maakt de klachten natuurlijk niet minder vervelend. In principe moeten

klachten en reparatieverzoeken binnen een bepaalde termijn worden behandeld. Zo staat dat ook duidelijk in ons reglement. Bovendien gaat er altijd een bevestiging de deur uit. Het is dan ook zeer vreemd dat deze studenten geen enkel bericht retour hebben gekregen.’ Waar dat fout gaat? ‘Geen idee, maar het is zeker niet onze standaard. Dit zijn echt incidenten.’ Net als beheerder Cihan wijst Kortenbout erop dat bepaalde klachten gewoonweg niet snel aangepakt kúnnen worden, aangezien er materiaal besteld moet worden. Ook het liftleed kent dat probleem volgens haar. ‘Daar moesten we motoronderdelen voor laten komen, dat duurde veel langer dan verwacht. Dan gaat het al snel om een paar maanden. Heel vervelend, maar niet iets waar wij acuut iets aan kunnen doen.’ Fietswrakken uit de overvolle stallingen weghalen kent dat probleem toch niet? ‘Nee, maar daar is op een andere manier moeilijk grip op te krijgen. Die mogen we niet zo maar weghalen, daar gaan ook verplicht maanden overheen vanwege een strikt protocol dat we moeten volgen. Losse kabels en gaten bij elektriciteitspunten zijn echter zaken ‘die echt niet kunnen’, geeft Kortenbout toe. Is er bij woningoplevering dan geen huismeester aanwezig die dit soort ongemakken controleert? ‘In principe altijd en die letten daar ook zeer zeker op. Het is voor mij dan ook een vraag hoe dit heeft kunnen gebeuren.’ Kortenbout raadt studenten aan gebruik te maken van de klachtenmanager voor dit soort problemen. ‘Dat staat ook duidelijk vermeld op onze site. Die kijkt dan persoonlijk naar de achtergrond van de problemen. Maar dat is dus wel iets anders dan een reparatieverzoek.’

Los zand Mathias erkent dat een bewonerscommissie, zoals onlangs opgezet aan het containercomplex aan de Wenckebachweg, meer houvast zou kunnen bieden voor het bundelen van de klachten. ‘Nu blijft het toch wat los zand, dat klopt. Zo’n krachtenbundeling komt volgens Mathias niet van de grond. ‘Studenten hier hebben het te druk, geen zin of haken uiteindelijk toch af. Bovendien gaan studenten hier vrij snel weer weg, die willen toch liever iets in het centrum van Amsterdam.’ n

‘Ik heb zes keer moeten mailen voor een simpel naamplaatje’ Flatgenoot Lisanne Verduijn (22, derdejaars algemene taalwetenschap UvA, huurt een zelfstandige woning met eigen keuken en badkamer) trof haar woonruimte totaal uitgeleefd aan toen ze er introk: ‘Er zat een gat in de muur, elektriciteitskabels hingen los, de vloer zat ónder de witte verf en op de muren zat knalrode verf. Lees je het reglement erop na, dan blijkt dat dat helemaal niet mag. Kamers dienen “verhuurbaar” achtergelaten te worden. Wat

complex dat is aangewezen als studentenhuisvesting.’ Lisanne: ‘Naast mij woont een compleet gezin op twaalf vierkante meter. Waar die mensen de plek vandaan halen om te slapen? Geen idee.’

Laks ‘Gezinnen gedogen wij zeker niet,’ zegt echter beheerder Fatih Cihan, samen met een collega-huismeester naar eigen zeggen fulltime werkzaam aan de Rode Kruislaan.

havana

havana

VVD? VOC?

Oostbloktoestanden

Het toelatingsexamen voor 21+’ers is ook voor een UvA-student ­geschiedenis best pittig.

Kapotte liften, schimmel in de bad­ kamer: leven aan de Rode Kruis­laan in Diemen gaat niet over rozen.

15

16 qr-codes

17 achtergrond

achtergrond

Geblokte placemats Nu heb je misschien nog geen idee wat een qr-code is. Straks wel, dankzij een groepje studenten van het MediaLAB. ‘We hebben ook post-its geplakt op de wc’s’ Eveline van Heumen

Vierkantjes met rare blokjes, stipjes of zelfs figuurtjes: ze duiken overal op de laatste tijd. Op reclameposters, in bushokjes, tijdschriften en verpakkingen kom je ze steeds vaker tegen. Maar wat zijn het en wat kan je er nou eigenlijk mee? Ook op de HvA heb je deze quick response codes kunnen ontwaren. Sinds een paar weken hangen de locaties Leeuwenburg, Fraijlemaborg en het Singelgrachtgebouw er vol mee. Vier studenten van het MediaLAB zijn namelijk een campagne gestart om studenten ermee vertrouwd te maken. In de blokjes, stipjes en figuurtjes van deze qr-codes is een digitale code opgeslagen. Door de code te scannen met je mobieltje

je HvA-pas hebben verloot. Het enige wat de studenten hiervoor hoefden te doen was de reader downloaden en de tag scannen.’ De MediaLAB-studenten hebben de zaken groots aangepakt. Xander: ‘Op de drie vestigingen hangen posters op de prikborden en op alle plekken waar het verder maar mag. Ook hebben we veel post-its door de gebouwen verspreid op bijvoorbeeld de printers. Daarnaast hebben we een paar grote borden in de hal neergezet en komt onze boodschap op alle digitale schermen in de gebouwen voorbij. Alleen al in het Singelgrachtgebouw zijn dat er zo’n vijftig. Wel jammer dat die schermen zo hoog hangen, want dan kan je de code niet scannen. Ook hebben we placemats neergelegd

geld uitgeven. Bijvoorbeeld bij de oplaadautomaten voor de chipknip en de HvA-pas. Zo hebben we het uitgeven van geld proberen te koppelen aan het verdienen van geld.’ Het campagnemateriaal bevat naast de code ook een gewone url. Philip: ‘Zo kunnen we kijken of de studenten de code gebruiken of toch liever de url handmatig invoeren. We zijn erg benieuwd wat eruit gaat komen. Tot nu toe hebben nog niet zo veel mensen als we hadden verwacht de code gebruikt. Voor de hoofdcampagne hopen we op zo’n zevenhonderd studenten die meedoen. We denken dat dit wel gaat lukken; de drie locaties samen huisvesten namelijk zo’n tienduizend studenten.’ Xander verwacht dat over een aantal jaar de codes gemeengoed zullen zijn. ‘De codes zijn in Europa pas sinds kort populair. Iedere fabrikant maakt nu nog zijn eigen versie waardoor er veel verschillende zijn. Over een tijdje zal dit wel allemaal gestandaardiseerd zijn, dan gebruikt iedereen één soort. Nu heb je nog voor iedere code een andere reader nodig, dat is best lastig. Ik denk dat het een

HvA vs UvA succes gaat worden; easy acces tot informatie waar je maar wilt.’ n

QR vs Microsoft tags n■De quick response code werd in de jaren negentig ontwikkeld voor het identificeren van auto-onderdelen. In Japan worden de tweedimensionale streepjescodes inmiddels gebruikt in tijdschriften, op bushaltes en op visitekaartjes. In Nederland is de code terug te vinden op de e-tickets van de NS. Voor het project met Randstad gebruiken de studenten van het MediaLAB de variant die twee jaar geleden door Microsoft gelanceerd heeft. Deze tags – die officieel geen qr-codes zijn maar in de volksmond wel zo genoemd worden – zijn te herkennen aan meer kleur en andere vormen dan de blokkerige qr-codes. Meer informatie over de verschillen tussen beide varianten zijn te vinden op bijvoorbeeld www.taggid.mobi/?page_id=205

‘Geld uitgeven hebben we proberen te koppelen aan geld verdienen’ kan je informatie verkrijgen. Eerst zag je ze op billboards of op verpakkingen, tegenwoordig duiken ze ook al op bij visitekaartjes en Boomerang-kaarten. Een qr-code kan je niet zomaar scannen. Je hebt internet op je mobiel nodig en een speciale reader, die voor vrijwel alle telefoons gratis te downloaden is. Wanneer je de reader hebt, kan je de code scannen en je telefoon linkt dan automatisch naar de informatie die in de code opgeslagen zit.

Groots De posters met stipjescodes naast de koffieautomaten op de HvA-locaties zijn daar opgehangen door Xander Stolwijk (28) en Philip Man (22, beiden student media & cultuur aan de UvA) en hun twee HvAcollega’s. Xander: ‘Twee weken geleden zijn we een “pre-campagne” gestart. We willen namelijk dat de studenten al bekend zijn met de codes voordat we met onze hoofdcampagne beginnen. Ook is het handig dat de studenten dan al de reader op hun telefoon hebben gedownload. De pre-campagne hield in dat we twintig keer vijftig euro voor op

in de kantines. Als mensen daar zitten hebben ze best wel even tijd voor het downloaden van de reader.’ Philip vult aan: ‘Dus hebben we ook post-its geplakt op de wc’s.’

Easy acces Na drie weken hopen de qr-mannen dat genoeg studenten de reader hebben gedownload en dus klaargestoomd zijn voor het echte werk. ‘De hoofdcampagne doen we voor Randstad uitzendbureau’, vertelt Xander. ‘Randstad is erg benieuwd hoe studenten reageren op de creatieve inzet van mobiele applicaties. Ze willen dit nieuwe mediafenomeen inzetten om studenten enthousiast te maken voor de banen die ze aanbieden. De hoofdcampagne is dan ook helemaal gericht op wat studenten zoeken in een baantje. Als je de code scant kom je terecht op een site met een selectie van banen die interessant zijn voor studenten. Je kan dan kiezen om je e-mailadres achter te laten wanneer je interesse hebt in een baan of om direct de intercedent te bellen.’ De campagne is een goed voorbeeld van locative media. Xander: ‘We hebben onze posters en post-its verspreid op plekken waar mensen

De gemiddelde HvA’er is een ander type dan de UvAstudent. Waar zitten die verschillen ‘m precies in? En hoe zit het met docenten? Vooroordelen zijn er, dus kunnen die maar beter op tafel gelegd worden. Kirsten Dorrestijn Op de UvA heb je ‘college’, op de HvA ‘les’. Als je op de UvA zit ga je ‘naar de universiteit’, op de HvA ‘naar school’. Naar de HvA ga je met een rugtas vol boeken, naar de UvA met een blocnote onder je arm. Dat er verschillen zijn tussen UvA en de HvA, daar kan niemand omheen. ‘Sommige universitaire studenten doen denigrerend over het hbo,’ vindt Lex Sietses (23), student information engineering aan de HvA en lid

Scan deze code met je telefoon: http://gettag.mobi havana

van de Centrale Medezeggenschapsraad. ‘Zij doen alsof wo’ers het pas echt weten, maar misschien voelen hbo’ers dat sterker dan UvA-studenten het bedoelen.’ Dave van der Pol (24), voormalig HvA-student commerciële economie en voorzitter van ASVA studentenunie, denkt dat er op de HvA tegen de UvA wordt opgekeken. ‘Dat merk ik in gesprekken met HvA’ers. Alsof zij “maar” hbo zijn. Dat zit in het denken, want het

hbo is niet beter of slechter, maar anders. Er wordt iets anders van studenten gevraagd. Veel HvA’ers zouden het moeilijk hebben op de UvA en dat geldt andersom ook.’ Dirk van Moorselaar (26) studeerde eerst sportmanagement & marketing aan de HvA en doet nu psychologie aan de UvA. Hij weet dus als geen ander wat de verschillen zijn. ‘Ik heb gymnasium gedaan en veel van mijn vrienden gingen naar de UvA. Zij zeiden wel eens: “Jij doet hbo, dat nemen wij niet serieus.” Het was grappig bedoeld, maar het had een serieuze ondertoon. Toen ik hbo deed, vond ik universiteitsstudenten soms wel omhooggevallen types, mensen die een studentikoos woord als “stufi” gebruiken. Het algemene beeld is dat studeren aan de universiteit meer waard is, wat in feite eigenlijk ook klopt. Als ik hoorde dat vrienden driehonderd bladzijden moesten leren voor een tentamen dacht ik: “En wij zuchten en steunen al als we vijftig bladzijden moeten leren.” Ik dacht dat het op de universiteit pas echt zou beginnen, maar uiteindelijk valt het allemaal wel mee.’ Wordt de UvA als de grote broer van de HvA beschouwd? Jennifer Schijf (22), UvAstudent onderwijskunde en sociologie en voorzitter van de Centrale Studentenraad, denkt van wel. ‘De HvA wordt niet als gelijke gezien. Ik denk zelfs dat universiteitsdocenten op HvA-docenten neerkijken.’ Dat denkt Louis Tavecchio, lector bij de HvA en hoogleraar pedagogiek bij de UvA, ook. ‘Er verschijnt al gauw een superieur lachje op hun lippen zodra het over de HvA gaat. Sinds ik op beide instellingen werk, ben ik sommige verschillen duidelijker gaan zien en andere zijn juist vervlakt. Wat betreft studenten zie ik nu dat de verschillen helemaal niet zo groot zijn. Sommige universiteitsstudenten zijn sterk praktisch gericht, maar door de inhoud en opbouw van het curriculum komen ze er pas op de lange duur achter hoe ze de stof kunnen toepassen.’

Abstraheren UvA-studenten hebben vaak geen flauw idee wat ze met hun studie willen doen, terwijl HvA’ers voor een studie kiezen om er uiteindelijk een bepaald beroep mee uit te oefenen. Lex voelt zich helemaal op zijn plek op de HvA. ‘Dit onderwijs sluit bij mij aan. Ik wil dingen leren waarvan ik weet hoe ik ze kan gebruiken. Ik zou moe worden van dat eeuwige theoretische geneuzel op de universiteit.’ Dirk voelt zich meer een echte student sinds hij op de UvA zit. ‘Op de HvA voelde ik me eerder een scholier. Het verschil in onderwijs is gigantisch. Op de UvA zit je met 180 man te luisteren naar een docent die aan de hand van een PowerPoint college geeft. Je hebt maar twee keer per week een

paar uurtjes les. De tentamenstof is niet per se moeilijker, maar wel veel meer. Er is geen mentor die je ter verantwoording roept als je slechte cijfers haalt. Opdrachten lever je individueel in en daar ben ik erg blij mee, want het werken in groepjes op de HvA stond me ontzettend tegen. In het eerste jaar leverden studiegenoten soms stukken voor gezamenlijke opdrachten in waarvan ik dacht: “Hoe heb jij óóit je middelbare school kunnen halen?” Ook vind ik de opbouw van de studie op de UvA duidelijker. Op de HvA kreeg ik vakken waarvan ik het nut niet inzag. Op de UvA volg ik statistiek om onderzoeken te kunnen lezen, maar waarom ik dat vak op de HvA kreeg, weet ik nog steeds niet.’ Docent Tavecchio geeft op de UvA anders les dan op de HvA. ‘Naast inhoudelijke verschillen houd ik er rekening mee dat hbostudenten in mijn les zitten om problemen op te lossen. Op de HvA leg ik de stof uit aan de hand van voorbeelden uit de praktijk, terwijl ik op de UvA juist met de theorie begin. Die manier van lesgeven sluit aan bij de manier van denken van de studenten. Dat is al bij de vooropleiding aangeleerd. Op het vwo wordt abstraheren beloond, terwijl havoleerlingen liever de handen uit de mouwen steken en met hun inzichten dingen willen oplossen.’

Heerhugowaard HvA’ers zijn praktischer ingesteld. Dave merkt dat als hij zichzelf vergelijkt met andere bestuursleden van ASVA: zij maken vaker mooie plannen die bij nader inzien onuitvoerbaar zijn. Tavecchio veronderstelt dat veel bedrijven liever een hbo’er aannemen dan een universitair geschoolde. ‘Hbo-studenten kunnen gelijk aan de slag, terwijl een wo-student als hij binnenkomt op een hoog abstractieniveau denkt en de vertaalslag naar de praktijk vaak nog moet leren maken.’ Het vooroordeel dat UvA-studenten bijdehanter zijn, veel kritische vragen stellen en dat hbo’ers eerder dingen aannemen, kan Tavecchio niet bevestigen. Hij merkt nauwelijks verschillen in vragen van studenten. ‘UvA-studenten blijven misschien iets dichter bij de stof en vragen bijvoorbeeld niet vaak wat ze er aan hebben voor een bepaald beroep. Zulke dingen worden wel gemompeld, maar de studenten hebben geaccepteerd dat er een hoop kennis nodig is waar ze niet direct het nut van inzien. Ook gebeurt het regelmatig dat UvA-studenten iets “extra” willen doen, zonder dat ze er punten voor krijgen. Dat heb ik op de HvA tot nu toe zelden meegemaakt.’ Tavecchio kan goed begrijpen dat UvA-studenten door HvA’ers als wijsneuzen gezien worden. ‘Er is op de

universiteit ook meer ruimte om dat te zijn. Je wordt minder snel als een nerd gezien als je om acht uur ’s avonds nog naar de bibliotheek gaat.’ Het lijkt op het eerste gezicht makkelijker om vrienden te maken op de HvA, waar je in een klas zit, dan op de UvA waar je met honderden tegelijk les hebt, maar volgens Dirk staan UvA-studenten meer open voor vriendschappen. ‘Op de HvA trek je vier jaar met je groep op. Je spreekt elkaar in de pauze, maar niet in het weekend. Bijna

teiten. 5 procent is lid van een studentenvereniging, terwijl dat percentage op de UvA op 22 procent ligt. Behalve dat er weinig tijd is, is er ook weinig aanbod aan verenigingen op de HvA. In tegenstelling tot de UvA, want die staat er bol van. Dat komt misschien doordat de HvA pas vijftien jaren jong is en de UvA al sinds 1632 bestaat. Dat de verenigingen tijd nodig hebben om zich te ontwikkelen? Lex: ‘Niet alle HvA-medewerkers zien het nut in van verenigingen. Zij vinden het niet hun taak een gezellig studentenleven

UvA-studenten zijn wijsneuzen en HvA-studenten zijn… praktisch al mijn klasgenoten woonden nog thuis en kwamen met de trein naar school. Iedereen kende het spoorboekje uit zijn hoofd. Dat vind ik typerend voor mijn hbo-tijd. Dan zaten we in de kroeg en dan stond er plotseling iemand op die zei: “Het is vijf over half, ik moet gaan, anders mis ik mijn aansluiting.”’ Veel HvA’ers willen ook helemaal niet naar Amsterdam verhuizen. Zij vinden het veel chiller om in Heerhugowaard te blijven wonen en hebben er geen moeite mee een uur te reizen. Daardoor word je minder snel hechte vrienden.’ Van de HvA-studenten woont meer dan de helft nog thuis. De meesten zouden wel in Amsterdam willen wonen, maar doen dat niet vanwege het kostenplaatje. Van de universiteitsstudenten woont zeventig procent op kamers. Lex: ‘Hier komt de praktische mentaliteit van de HvA-student weer om de hoek kijken: waarom zou je niet in je ouderlijke woonplaats blijven wonen als je daar vrienden, een stamkroeg en een voetbalclub hebt?’ Dave verklaart het verschil door erop te wijzen dat er in Nederland veel meer hogescholen zijn dan universiteiten. Hbo’ers kunnen vaak makkelijker thuis blijven wonen. Ook denkt hij dat het komt doordat hbo-studenten één jaar jonger zijn en daarmee één jaar minder bewust de keuze kunnen maken om uit huis te gaan. Jennifer vult daarop aan dat veel van de ouders van de UvA-studenten zelf hebben gestudeerd. ‘Zij zullen hun kinderen eerder stimuleren uit huis te gaan. UvA-studenten krijgen misschien ook meer financiële steun van hun ouders, waardoor dat makkelijker gaat.’ Uit onderzoek blijkt inderdaad dat universiteitsstudenten meer financiële steun van hun ouders krijgen dan hbo-studenten.

Studentenleven Door het volle programma is er op de HvA minder ruimte voor extracurriculaire activi-

te ondersteunen en houden – heel praktisch – in het oog dat een studie binnen vier jaar afgerond moet worden. Verenigingen leiden daar alleen maar de aandacht van af. HvA-studenten vinden het zelf ook niet zo belangrijk. Waarom zou de ASVL (de grootste studentenvereniging van de HvA, red.) anders maar vierhonderd leden hebben?’ Dave denkt dat de belangstelling voor verenigingen ontbreekt door het forenzen. ‘HvA’ers gaan naar school en daarna weer naar huis. Voor UvA-studenten is “gaan studeren” vaak meer dan dat. Vanuit de universiteit wordt het gestimuleerd een bestuursjaar te doen en studenten vinden het belangrijk om zich op die manier te ontplooien. Als wij voorlichting geven over een bestuursjaar bij ASVA vragen UvA-studenten vaak wat je allemaal leert tijdens zo’n jaar, terwijl HvAstudenten eerder vragen wat het financieel oplevert. Je werkt je vijftig uur per week uit de naad zonder dat je er studiepunten voor krijgt. Waarom zou je dat doen?’

Negen tot vijf Terwijl universiteitsdocenten vaak onderzoek doen en nieuwe kennis doceren, dragen docenten op de HvA meestal bestaande kennis over. Dave: ‘Hoogleraren blijven zich constant bijscholen door hun onderzoeken. Ze zitten daardoor meer in hun vakgebied. Maar dat betekent uiteraard niet dat zij per definitie beter lesgeven.’ Veel docenten op de HvA komen uit het bedrijfsleven. Dirk vond het te merken dat sommigen van hen voor het eerst voor de klas stonden. ‘Op de UvA is het not done om te rellen tijdens het college, iedereen is stil. Op de HvA worden er wel eens studenten uit de les gestuurd. Niet alle docenten konden even goed orde houden. Het scheelt natuurlijk dat de vakken op de hogeschool allemaal verplicht zijn, terwijl je op de UvA

niet naar een les hoeft als het je niet interesseert.’ Tavecchio merkt twee duidelijke verschillen tussen medewerkers van de UvA en de HvA: bij de UvA hechten de medewerkers minder belang aan sociale activiteiten en er heerst minder een negen-tot-vijf-cultuur. ‘Onderzoekers van de UvA zijn meestal erg met hun eigen ding bezig. Collega’s zitten rustig tot tien uur ’s avonds op de universiteit en sommigen hebben zelfs de sleutel van het gebouw voor het weekend. Daarentegen krijg ik op mailtjes die ik op vrijdagavond naar HvA-collega’s stuur meestal pas op maandag een reactie.’

Zelfverzekerder Al zijn er nog zo veel kleine en grote verschillen, volgens velen, waaronder minister Plasterk, is de scheiding tussen het hbo en

de universiteit niet meer van deze tijd. De HvA en de UvA hebben alvast een handig begin gemaakt door een gezamenlijk bestuur te vormen. Maar heeft iedereen wel zo veel zin in om samen te werken? Volgens Dave wordt vanuit de HvA vaak gedacht dat de UvA niet wil en dat de bestuurlijke fusie alleen een prestigeobject is. Lex heeft het gevoel dat de meeste UvA-medewerkers denken: moet dit nu? Tavecchio kreeg die indruk tijdens een studiedag over de samenwerking tussen beide instellingen. ‘HvAdocenten staken duidelijk de hand uit naar de UvA, maar de UvA-medewerkers hadden meer een houding van “misschien mag de HvA wel meedoen, bij ons aanschuiven.” En dat terwijl de HvA zo’n achtduizend studenten meer telt dan de UvA. Ik vind dat de hogeschool best nog een stuk zelfverzekerder mag – nee, moet – worden.’ n havana

havana

Blokjes en stipjes

College of les

De HvA hangt vol met posters met mysterieuze blokkerige graphics. Maar wat kun je ermee?

De klassieke vooroordelen over hbo’ers en wo’ers zijn nog spring­ levend aan de HvA en UvA.

havana

QR-code

Scan deze code en kijk wat er gebeurt

Diemen

Treurnis aan de Rode Kruislaan

#29

Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam 21 april 2010

Zijlijnschreeuwers In een uitzending van EenVandaag kregen Hans van Tartwijk – vooral bekend als Hans van T. van bureau Trimp & van Tartwijk – en voormalig collegelid Rob Scheerens een podium om duidelijk te maken dat de HvA zich schuldig maakt aan wanbeleid. Een vertegenwoordiger van Beter Onderwijs Nederland en HES-docent Peter Fonkert spelen op datzelfde podium hun eigen rol in wat zij zien als de tragedie van de Amstelcampus en het demasqué van het bestuur van de HvA. Nu vind ik het altijd mooi als de HvA publiciteit krijgt en als kind van de jaren zeventig heb ik er ook geen bezwaar tegen als het gezag onder vuur wordt genomen. Ik waardeer het ook altijd als de HvA kritisch wordt gevolgd. Toch zat ik mij kwaad te maken over die uitzending van EenVandaag. Waarom? Iedereen die Scheerens een beetje kent weet dat hij een vat vol tegenstrijdigheden is en dat hij sinds zijn gedwongen vertrek van de HvA een container vol rancune is. Iedereen weet dat Hans van T. hoofdverdachte is in de grootste bouwfraude van de afgelopen eeuwen. Iedereen weet dat Peter Fonkert opgewonden raakt van de gedachte dat de HES weggehaald kan worden bij de HvA en dat hij een orgastisch genoegen beleeft als de bestuurlijke fusie tussen HvA en UvA ongedaan wordt gemaakt. Met dit soort nuttige neveninformatie neem je natuurlijk niet de kritiek weg die de mannenbroeders hebben op de HvA. Persoonlijk denk ik dat het een prima zaak is dat de HvA een stadscampus bouwt. Het lijkt mij ook goed dat de HvA dat zelf doet en dat niet allerlei vastgoedcowboys en roofridders hun zadeltassen kunnen vullen omdat de HvA gebouwen nodig heeft. Onlangs hoorde ik wat Trimp & van Tartwijk verdiend hebben aan de nieuwbouw van de ALO. Shocking. Ik hoor Scheerens c.s. roepen dat de Amstelcampus een debacle is. Ik zie echter nergens rokende puinhopen. Ik ontmoet geen wanhopige financiële specialisten. Ik tref geen lamgeslagen en desperate bestuurders. Ik praat niet met zwaar disfunctionerende bouwers. Ik schud niet de hand van een suïcidale directeur van Bureau Nieuwbouw van de HvA. Ik zie nergens woedende of agressieve buurtbewoners. Wat zie ik wel? De Amstelcampus als schouwtoneel voor een gefrustreerde docent, een rancuneuze ex-bestuurder, wat zijlijnschreeuwers van Beter Onderwijs Nederland en een teleurgestelde projectontwikkelaar die vele miljoenen misloopt en wanhopig probeert duidelijk te maken dat hij niet bij fraude is betrokken. Het kan geen toeval zijn dat deze lieden elkaar hebben gevonden in een strijd tegen windmolens. Paul van de Water Hoofdredacteur

HvA vs. UvA Over nerds en moederskindjes

Coverbeeld: Pascal Tieman Havana is het weekblad voor studenten en medewerkers van de Hogeschool van Amsterdam 21 april 2010 jaargang 15 / #29

En verder... 04 nieuws

18 very short intro’s

22 hva-agenda

09 ingezonden

19 passie

22 vijftien jaar

09 vraag van de week

20 recensies

22 gekeurd

09 column fen

21 eten

23 weekgast

18 ondertussen in

21 zwartwit

24 afstuderen

Redactieadres Vendelstraat 2, 1012 XX  Amsterdam, 020 595 39 91 [email protected]. Hoofd­ redactie/management Paul van de Water [email protected] Eindredactie Wim de Jong [email protected] Redactie Lisa Hartog (redactie-assistent), Eveline van Heumen e.c.l.van. [email protected], Thijs den Otter [email protected], Rian Roegholt (stagiair), Carlijn van Donselaar [email protected], Annemarie Vissers [email protected] Medewerkers Kim Bos, Kirsten Dorrestijn, Anouk Kemper, Anne Koeleman, Emma van Laar, Harmen van der Meulen (correctie), Esther Versluis, Fen Verstappen, Hans van Vinkeveen Fotografen Bram Belloni, Fred van Diem, Marc Deurloo, Jelmer de Haas, Jan-Maarten Hupkes, Bas Uterwijk Illu­stratoren Pepijn Barnard, Martien Bos, Aimée Groen, Bas Kocken, Marc Kolle, JeRoen Murré, Magda Rinkema, Pascal Tieman Vormgeving Ron Zijlmans Ontwerp Lay-out Death Valley Advertenties Bureau Van Vliet, Postbus 20, 2040AA, Zandvoort, telefoon 023 571 47 45 fax 023 571 76 80 of [email protected] Abonnementen € 18,15 per jaar, opgave via de redactie-assistent of per e-mail Drukkerij Dijkman Offset Diemen. Auteursrecht voorbehouden. Het is verboden zonder toestemming van de hoofdredacteur ­artikelen of illustraties geheel of gedeeltelijk over te nemen. ISSN - 1385-5670 Havana heeft een samenwerkingsverband met Folia. (Floor Boon, Mirna van Dijk, Jim Jansen, Maud ­Janssen, Marit van Kooij, Dirk Wolthekker). De volgende Havana verschijnt woensdag 28 april

havana

3

nieuws Eveline van Heumen/Jim Jansen/Thijs den Otter (coördinatie)/Rian Roegholt/Merel Straathof/Annemarie Vissers/Paul van de Water

De bestuurlijke fusie tussen de HvA en de UvA moet volgens ­Alternatief voor Vakbond en Beter Onderwijs Nederland worden stopgezet. De interne situatie bij de HvA is volgens de organisaties ‘problematisch’. Dat staat te lezen in een acht pagina’s tellende brief die Beter Onderwijs Nederland (BON) en Alternatief voor Vakbond (AVV) naar het College van Bestuur en de Raad van Toezicht hebben gestuurd. Daarin wordt bovendien kritiek geuit op de financiering van de Amstelcampus. Volgens BON en AVV hebben zowel het CvB als de RvT het de afgelopen jaren niet goed gedaan. ‘Er zijn de afgelopen jaren zoveel veranderingen binnen de HvA doorgevoerd, waardoor het lijkt alsof er continu sprake is van een reorganisatie is. Daarbij heeft de HvA zich aan de facultaire structuur van de UvA moeten schikken, waarbij de domeinvoorzitters

niet goed zijn voorbereid op hun nieuwe rol,’ aldus de brief. Die is namens AVV ondertekend door Peter Fonkert, docent ondernemerschap & corporate finance voor het domein Economie & Management op de Fraijlemaborg. ‘Het is een forse brief met veel punten,’ aldus collegevoorzitter Karel van der Toorn. ‘Hoe exact we reageren, kan ik nu niet zeggen, maar we hebben het voornemen om de schrijver ook uit te nodigen voor een gesprek. En ja, ik heb wel eens van de AVV gehoord en ik weet dat een zeer klein gedeelte van de HvA-medewerkers aangesloten is bij deze vakbond.’ De Centrale Medezeggenschapsraad (CMR) heeft ook een afschrift van de brief ontvangen. Voorzitter Bert Pinkster wil nog niet reageren. ‘Wel kan ik zeggen dat de CMR het standpunt van AVV en BON niet deelt. Volgende week vergaderen we er over en dan nemen we een standpunt in.’ (JJ/TdO)

Social media netwerk Het international office van media, informatie & communicatie zoekt studenten die een internationaal social media platform op willen zetten. Dit platform moet ervoor zorgen dat internationale studenten ervaringen kunnen uitwisselen met mic’ers die in het buitenland studeren. Het project is verbonden aan de minor web 2.0/3.0 & knowledge sharing. Docente Esther Willemsen: ‘Social media zijn niet meer weg te denken uit het leven van studenten. Met dit platform willen we studenten hun buitenlandervaringen laten uitwisselen. Zo kunnen ze op een nieuwe manier interactie hebben. Ook kan het international office aangeven wat het precies voor de studenten kan betekenen.’ Het is de bedoeling dat het platform aan het einde van dit studiejaar klaar is. (EvH)

Balen van avondopenstelling Studenten interactieve media zijn zeer slecht te spreken over de avondcolleges van hun opleiding. Een enquête van de opleiding laat niets aan duidelijkheid te wensen over. Er werd stevig gemord toen interactieve media (iam) eerder dit collegejaar besloot om ook avondcolleges te geven. Uit noodzaak, want door de populariteit van de HvA barst het Singelgrachtgebouw uit zijn voegen. Deze maand vroeg de het management naar de bekende weg, toen het bijna 450 studenten enquê-

teerde over de avondopenstelling. De respons was ronduit negatief. Van de honderd studenten die de moeite namen om de enquête in te vullen, liet slechts tien procent weten dat ze geen bezwaar hebben tegen avondopenstelling. Tachtig procent vindt dat de avond ‘vrije tijd hoort te zijn’, en zegt dat ze minder gemotiveerd zijn om ’s avonds college te volgen. Grofweg driekwart meent zich ook slechter te kunnen concentreren dan overdag. Slechts tien procent van de invullers heeft geen probleem met avond­ lessen.

Daarnaast was volgens de studenten ook de organisatie rond de openstelling niet goed (66 procent) en vond bijna de helft de faciliteiten in de avonduren onvoldoende. Ondanks de slechte beoordeling heeft het management besloten voorlopig door te gaan met de avondlessen. Door ruimtegebrek zijn er geen alternatieven. Wel zullen ook studenten media, informatie & communicatie in het eerste semester van volgend studiejaar avondcolleges op hun rooster terugvinden, zodat de smart in het domein Media, Creatie & Informatie wordt gedeeld. (TdO)

Overdracht Almere op handen De transfer van de opleidingen in Almere aan Windesheim is nagenoeg afgerond. De medezeggenschapsraden hebben inmiddels het overdrachtsdocument toegestuurd gekregen. De Centrale Medezeggenschapsraad (CMR) besprak het deze week. In een brief aan collegevoorzitter Karel van der Toorn vraagt de CMR om het dossier-Almere voorrang te geven. Windesheim wil immers op korte termijn studenten gaan werven voor de vier opleidingen in de Flevopolder. De bekostiging van de huidige studentenpopulatie – 5,7 miljoen euro – wordt door de HvA overgemaakt aan de ­opvolgers. Volgens het overdrachtsdocument is de overname 4

havana

door Windesheim zo ingericht dat studenten en medewerkers zo min mogelijk hinder zullen ondervinden. Toch is er niet voor gekozen om medewerkers vrij te laten in hun beslissing over te stappen naar hun nieuwe werkgever. Bij de overname wordt uitgegaan van de stelling ‘medewerker volgt functie’, wat in principe betekent dat 66 medewerkers van de HvA door Windesheim worden overgenomen. Voor de mensen die dat niet willen volgt ontslag tenzij ze een passende functie vinden binnen de HvA. Voor information engineering is afgesproken dat Windesheim in het komende collegejaar nog gebruik zal maken van lesvoorzieningen van de HvA, omdat de locatie Almere

nog niet over de benodigde faciliteiten beschikt. Bovendien kunnen studenten van Windesheim gewoon gebruik maken van de minoren die de HvA aanbiedt, mits de examencommissie van Windesheim de minoren goedkeurt. De opleidingen vallen straks onder Windesheim Flevoland. Het is de bedoeling dat deze instelling min of meer zelfstandig opereert naast de Christelijke Hogeschool Windesheim uit Zwolle. Gaandeweg zal Windesheim Flevoland uitgroeien tot een middelgrote hogeschool. Het is de bedoeling dat het opleidingsaanbod in Almere in 2011 wordt uitgebreid met een aantal standaardopleidingen, waaronder verpleegkunde, communicatie en commerciële economie. (TdO)

Beeld Dirk Gillissen

‘Stop fusie met UvA’

Voorjaarsdiner Op donderdagavond vond het jaarlijkse voorjaardiner plaats met alle kopstukken van de UvA en HvA. Net als voorgaande jaren was de plaats van handeling het restaurant van de Bijzondere Collecties. De avond werd afgesloten met de presentatie van het rapport In de buurt, waarin verslag wordt gedaan van de samenwerking van de HvA en UvA met de gemeente in het project Krachtwijken. Op de foto onder anderen Marjan Freriks (links, domeinvoorzitter Onderwijs & Opvoeding) en Paul Doop (vicevoorzitter College van Bestuur, met microfoon).(JJ)

?

Vraag/Antwoord

Meten is weten Hoe dik zijn je vetplooien? Hoe zit het met je spierkracht, of longfunctie? Omdat iedere fysiotherapeut fatsoenlijk moet kunnen meten, organiseert de opleiding een Meetweek. Volgens opleidingsmanager en lector fysiotherapie Raoul Engelbert is deugdelijk meten, weten. Wat willen jullie precies weten? ‘Tijdens de opleiding komen docenten meerdere malen samen in de evidence based practice-bijeenkomsten. Daar bespraken we het belang van goede meetkwaliteiten voor onze studenten, omdat je via dit meten enorm veel informatie over de gezondheidstoestand van cliënten en patiënten verkrijgt. Fatsoenlijk kunnen meten vereist wel dat je het doet volgens bepaalde spelregels. Wanneer doe je het precies goed? En hoe interpreteer je je resultaten? En wat is de relatie tussen spierkrachtmetingen en longfunctieresultaten? Alle tweedejaars studenten worden door 150 derdejaars door 18 meetstations geleid. Daarna bekijken we alle resultaten en leren ze die te interpreteren.’ Een simpel meetlint voldoet niet? ‘Nou, we gebruiken de professionelere variant – mooie lengtemeters. We hoeven gelukkig geen 150 meetlintjes te bestellen, nee. Voor de andere onderdelen is natuurlijk ander meetmateriaal nodig. Maar alle studenten gaan door de meetstations voor zeer nauwkeurige metingen.’ Meetstations? Zijn die er dan op de HvA? ‘We hebben daarvoor achttien lokalen ingeroosterd, die volledig ingericht gaan worden voor de metingen. Denk aan vetpercentagemetingen – hoe dik zijn je vetplooien? Of aan je bloeddruk, aan je longfunctie en ook de soepelheid van je huid en gewrichten. En je lengte, om te beginnen.’ En wat nu als je meettechnisch gezien afwijkt? ‘Als iemand te dik is, zullen we die aanraden toch eens na te denken over een dieet, als iemand een hoge bloeddruk heeft sturen we aan op een huisartsbezoek. Iedereen is verplicht mee te doen, er is geen ontkomen aan!’ (AV) Meetweek: 27 september tot 1 oktober

nieuws

Scheper winnaar VSI Fysiotherapiedocent Mark Scheper heeft de eerste editie van de Very Short Introductions gewonnen. Zijn strakke toelichting op zijn onderzoek naar hypermobiliteit of extreme flexibiliteit bij kinderen leverde hem een reis naar New York op. In de finale op 8 april versloeg Scheper zijn concurrent Willem Landman. De docent achter de minor beleggen hield een verhaal over zijn promotieonderzoek naar een waarschuwings­ systeem voor particuliere beleggers. Voor de finalisten was het decor een ander dan tijdens de voorrondes in het Europahuis: dit keer mochten ze hun vijfminutenpresentatie verzorgen tijdens de Onderwijsconferentie in de Beurs van Berlage, ten overstaan van ruim zevenhonderd collega’s. Ook hadden de heren te maken met een andere jury: in de finale kozen collegelid Dymph van den Boom en domeinvoorzitters Willem Baumfalk (Maatschappij & Recht) en Ineke van der Linden (Economie & Management) de winnaar. Scheper krijgt een reis naar New York voor twee. De trip wordt gesponsord door cateraar Sorbon. (TdO)

Iets minder druk De open dag van 17 april trok ongeveer vierhonderd bezoekers minder dan de editie van april 2009. Toch is men bij Marketing & communicatie tevreden: er kwamen een kleine tienduizend mensen op bezoek. Ruim 4300 scholieren werden geregistreerd. Zoals altijd was de Leeuwenburg de grote publiekstrekker: bijna 3700 mensen bezochten de grootste HvA-locatie. Daarvan werden er ruim 1100 geregistreerd. De bezoekersaantallen vielen tegen ten opzichte van de open dag in februari, toen de HvA bezoek kreeg van 18 duizend geïnteresseerden. ‘Maar dat is altijd de drukste open dag,’ zegt Jeroen Jongsma van Marketing & Communicatie. De volgende open dag wordt georganiseerd op 10 juni, van 18.00 tot 21.00 uur. (TdO)

Rumoer rond Amstelcampus Het Amstelcampusproject van de HvA staat sinds het paasweekend flink ter discussie. Belangenorganisaties stapten naar de Ondernemerskamer en de SP stelde Kamervragen over het 300 miljoen euro kostende project. Belangenorganisaties Beter Onderwijs Nederland (BON) en het Alternatief voor Vakbond (AVV) maken zich met de SP zorgen over de financiering van het project: omdat de HvA de Amstelcampus zelf ontwikkelt, zijn de clubs bang dat de investeringen ten koste gaan van het onderwijsbudget. De SP valt daarnaast over het feit dat de Amstelcampus meer is dan een verzameling onderwijsgebouwen. Horecalocaties, winkels en een parkeergarage horen immers ook bij het project. Kamerlid Jasper van Dijk heeft staatssecretaris Van Bijsterveldt gevraagd om actie tegen de kwestie te ondernemen. Aanleiding is een kritische reportage van actualiteitenrubriek EenVandaag. Saillant detail is de bijdrage

Beeld Bas Uterwijk

Vierdejaars studenten sociaal juridische dienstverlening werden op 14 april geholpen bij hun keuze voor een vervolgopleiding of baan. Onder meer de zedenpolitie verzorgde een workshop. Docent Miranda Tebbens coördineerde de carrièredag. ‘Verschillende mensen geven voorlichting, zoals iemand van de faculteit Rechtsgeleerdheid van de UvA en een recherchekundige die hier sjd studeerde,’ zegt ze. De workshop van de recherche bleek populair: een half uur nadat de digitale inschrijving was geopend zaten beide rondes volgeboekt. ’s Ochtends vond er onder de studenten een peiling plaats met stemkastjes, met als thema: wie zijn onze studenten? Daaruit bleek onder andere dat 44 procent nog niet weet of hij na zijn studie sjd’er wil worden. Negen procent weet überhaupt nog niet of hij wil werken of studeren. Ton Maijenburg van de zedenpolitie benadrukte dat je met de opleiding sjd niet bij de zedenpolitie kunt werken, maar wel bij samenwerkende instanties als de Raad voor de Kinderbescherming. (RR)

Bij de bouw wordt volgens het CvB zo veel mogelijk rekening gehouden met de wensen van studenten, medewerkers en buurtbewoners. ‘Zo komen er passende pleinen, en wordt hoogstwaarschijnlijk een van de te realiseren gebouwen omgezet van een onderwijslocatie naar studentenwoningen,’ aldus de verklaring. Deze komen niet bij de hogeschool in beheer, en de HvA gaat ze ook niet zelf bouwen. ‘De HvA is er voor onderwijs en onderzoek en niet voor het bouwen en beheren van woningen.’ Overigens heeft Havana geprobeerd een rondetafelgesprek te organiseren waarbij behalve het CvB onder meer vertegenwoordigers van Beter Onderwijs Nederland en Alternatief Voor Vakbond zouden aanschuiven. Docent Peter Fonkert (domein Economie & Management) heeft als bestuurslid van die laatste organisatie laten weten niet met het CvB te willen praten tot hij een antwoord heeft op de brief die de AVV met BON aan collegevoorzitter Van der Toorn stuurde over de kwestie. (TdO)

In één week 3400 stemmen Met massamails en promotieteams zet ASVA Studentenunie alles op alles om zo veel mogelijk studenten te attenderen op de eerste ‘docent van het jaar’verkiezing.

Zedenpolitie op bezoek

van voormalig HvA-collegevoorzitter Rob Scheerens. Hij zette de realisatie van de Amstelcampus mede in gang, maar is nu kritisch over de manier waarop zijn opvolgers het financieel hebben geregeld. Hij vindt dat de bouw moet worden overgelaten aan projectontwikkelaars waarvan de hogeschool de ruimte vervolgens zou moeten huren. De HvA werkte bij de ontwikkeling van de Amstelcampus samen met projectontwikkelaar Trimp & van Tartwijk. Met die club brak de hogeschool vorig jaar, omdat de d ­ irectie van dat bedrijf wordt verdacht van fraude. Het CvB van de HvA en UvA heeft daags na de reportage een persverklaring verspreid, waarin wordt gemeld dat de kosten van de Amstelcampus keurig binnen de ­marges van het betamelijke blijven. ‘De HvA geeft jaarlijks tien tot twaalf procent van het totale budget uit aan huisvesting. Ook met de huidige budgetten blijft de HvA binnen de afgesproken bandbreedte. Er gaat dus geen geld van onderwijs naar huisvesting.’

Voorzitter Dave van der Pol meldt ruim 3400 stemmers. Op de UvA mag dan al jaren een soortgelijke verkiezing zijn, voor de HvA is het duidelijk nieuw. ‘De mensen die ik tijdens de promotiecampagne sprak, zijn vooral nieuwsgierig naar waar we mee bezig zijn. Het is nog wat onwennig.’ Steun van het management krijgt de ASVA volop. De verkiezing leunt op ondersteuning van de afdeling Marketing & Communicatie, en het

promotieteam werd vorige week niet alleen vergezeld door een Volkswagen bus met dj, maar ook door collegevoorzitter Karel van der Toorn. Toch ziet de ASVA ook zaken die in het vervolg beter kunnen. ‘Onze promotieteams zijn ingehuurd via een uitzendbureau. Die staan op zich enthousiast te flyeren, maar het was misschien beter geweest als we het meer in eigen hand hadden gehouden. De ASVA-leden weten precies wat de bedoeling is en dat kan bij de teams die nu rondlopen beter. Maar het is natuurlijk erg arbeidsintensief.’ Het liefst zou Van der Pol zien dat de HvA-verkiezing van de docent van het jaar op dezelfde leest geschoeid kan worden als de UvA-variant. ‘Daar spelen studieverenigingen

een grote rol. Die dragen kandidaten voor en gaan ook actief lobbyen. Binnen de HvA is dat lastig, want lang niet iedere opleiding heeft een studievereniging. Daar wordt wel aan gewerkt: domeinvoorzitter Willem Baumfalk (Maatschappij & Recht) wil bijvoorbeeld met ons samen nieuwe verenigingen opzetten. Als dat overal gebeurt, kunnen we die clubs een grote rol geven. Maar voorlopig moet het via een site waarop studenten op iedere willekeurige docent kunnen stemmen. Ik ben dan ook erg benieuwd of er straks uitschieters tussen zitten.’

n Korfbal Sm&o studenten Maarten Groothuizen (Dalto) en Roos Rozenbeek (Koog Zaandijk) mochten afgelopen weekend met elkaar uitvechten wie er landskampioen werd. Rozenbeek trok met het team van Koog Zaandijk aan het langste eind. De wedstrijd eindigde in 22-20. n Voetbal Het damesteam van AZ is er op 17 april niet in geslaagd de halve finales van de KNVB-beker

te bereiken. In Enschede zette het elftal van FC Twente het team – met vijf HvA’ers in de gelederen – de voet dwars. Daar waren overigens wel strafschoppen voor nodig, want na de verlenging stond het 3-3. In de competitie gaat AZ wel ‘gewoon’ aan kop. Het won op 15 april met 3-1 van sc Heerenveen en heeft nu 31 punten uit zestien wedstrijden. ADO Den Haag volgt op drie punten. (TdO)

Stemmen op je favoriete docent kan nog tot en met 23 april via www. docentvanhetjaar.hva.nl. (TdO)

SPORTFLITSen n Dam tot Damloop Het HvA/ UvA-team dat meedoet aan de Dam tot Damloop van 19 september is volgeboekt. HvA’ers die toch willen meelopen, moeten zich behelpen met een plek op de reservelijst of los van het team meerennen. Voor de liefhebbers is er overigens ook een wandel- en een wielrenvariant voor het ruim zestien kilometer lange parcours van de Dam naar het hart van Zaandam.

havana

5

nieuws

Inzameling mobieltjes Oude en kapotte mobieltjes kun je inleveren op alle HvA-locaties. De opbrengst gaat naar SOS kinderdorpen. ‘We kregen aardig wat oude of kapotte mobieltjes retour van HvAwerknemers,’ vertelt Irmgard van Genderen van afdeling Inkoop, die de actie organiseert. ‘Veel daarvan waren nog bruikbaar, dus daar doen we graag iets nuttigs mee.’ De opbrengst van alle mobieltjes gaat naar een project voor beter onderwijs in derdewereldlanden. Of een telefoon nog werkt of niet,

dat maakt niet uit, aldus Van Genderen. ‘Wanneer hij nog wel werkt, wordt hij verkocht in tweedehandswinkels. Als een mobieltje niet meer te repareren is, worden alle kostbare materialen eruit gehaald en gerecycled. Er zit zelfs een klein beetje goud in.’ Alle persoonlijke informatie, zoals telefoonnummers of foto’s, wordt vakkundig verwijderd door firma Recell voordat ze worden doorverkocht. Op alle locaties staan inleverbakken bij de receptie of de klantenservice. De bakken staan er nog tot en met 23 april. (EvH)

Studenten blijven links Rechtse studenten bestaan, maar ze zijn binnen de HvA en de UvA zwaar in de minderheid. Als het alleen aan de studenten van de beide instellingen zou liggen, zouden D66, PvdA en GroenLinks samen 71 procent van de stemmen krijgen. Het onderzoekje is uitgevoerd aan de vooravond van het verkiezingsdebat in de Leeuwenburg van 20 april. D66 deed het het beste in de poll:

26 procent van de ondervraagden zou voor de partij van Alexander Pechtold gaan. De PvdA kan op 23 procent rekenen, GroenLinks op 22 procent. De populairste partij op de rechterflank is de VVD, die wordt gesteund door 17 procent van de geënquêteerden. PVV’er lijken schaars: slechts vier procent van de studenten geeft aan in juni voor de partij van Geert Wilders te kiezen. (TdO)

Even bellen met Willem Baumfalk Op 27 mei gaat een groot aantal HvA’ers binnen een dag het nieuwe instellingsplan maken. We vroegen Willem Baumfalk – domeinvoorzitter Maatschappij & Recht en lid van de voorbereidingsgroep – naar het wie, wat, waar en waarom. Wat is een instellingsplan en waarom hebben we dat nodig? ‘Als organisatie moet je natuurlijk wel weten waar je naartoe gaat. Zo’n plan geeft aan wat je als instelling de komende jaren gaat doen. Het zet dus een koers uit. Als je dat niet doet, dan vraag je je voortdurend af waar je heen gaat.’

Waar gaat het gebeuren? ‘Op een spannende locatie in Amsterdam. We waren van plan het in het oude Shell-gebouw in Amsterdam-Noord te doen. De staat van dat gebouw leverde toch te veel praktische problemen op. We hebben daarom gekozen voor de Westergasfabriek.’

Is het mogelijk om zo’n plan in een dag te maken? ‘Nee, je maakt een instellingsplan niet in één dag. We schetsen op basis van invoer van het CvB de contouren. Daarna moet nog de verdere uitwerking plaatsvinden. Je wilt natuurlijk niet dat zo’n plan van bovenaf wordt opgelegd. Daarom is het goed om er met veel HvA’ers mee aan de slag te gaan. We hebben deze keer voor de hogedrukpanmethode gekozen. Aan het einde van de dag moet helder zijn wat de belangrijkste punten zijn waar we de komende jaren mee aan de slag gaan.’

Hoeveel mensen kunnen meedoen? ‘Maximaal tweehonderd. Er zullen zich meer mensen aanmelden, maar we willen slechts een representatieve vertegenwoordiging van de hogeschool.’

6

havana

Waar en wanneer kan ik mij aanmelden? ‘Er komt een aanmeldingssysteem via een website. We beginnen op korte termijn met publicitaire acties, bijvoorbeeld via Havana en mededelingenborden op de verschillende locaties. Het wordt echt een leuke en inspirerende dag.’ (PvdW)

Gestrand in Londen 131 studenten en elf docenten bedrijfseconomie konden vorige week niet weg uit Londen als gevolg van de IJslandse aswolk. ‘Tweedejaars bedrijfseconomie hadden vorige week een internationaliseringsweek,’ vertelt opleidingsmanager Janneke van Marle van bedrijfseconomie Leeuwenburg. ‘Ze moesten op 15 april voor een opdracht in Hyde Park zijn. Toen ze een dag later terug wilden naar Nederland, was het Europese luchtruim dicht vanwege die vulkaanuitbarsting.’ Omdat de studenten op eigen gelegenheid naar Londen waren afgereisd, duurde het even voordat ‘BE’ de groep in kaart had. ‘Omdat het niet centraal was georganiseerd, zaten studenten verspreid over de hele stad. Ze moesten dus zelf achter alternatief vervoer aan, of een kamer regelen.’ Een kostbare noodgreep, want volgens Van Marle stegen de hotelprijzen ‘met het kwartier’ toen duidelijk werd dat het luchtruim was afgesloten.

‘Een hotelovernachting in Londen kost veel geld, als je al een kamer kunt krijgen. Indien nodig schiet de HvA het geld voor. Er zijn dus duizenden euro’s beschikbaar gesteld. Het ligt op dit moment niet voor de hand dat de hogeschool die kosten voor zijn rekening neemt: we kunnen dat volgens mij ook niet dragen.’ Desondanks is de sfeer onder de studenten goed. ‘Er is absoluut geen sprake van paniek,’ aldus Van Marle. ‘Gestrande studenten komen elke dag bijeen in Hyde Park en proberen elkaar te helpen. Degenen die een kamer hebben, proberen die te delen met anderen. Ook ouders helpen mee. Er zijn er die met de auto naar Engeland zijn afgereisd en volgeladen met studenten weer terugkeren.’ Toen Havana naar de drukker ging, waren 74 van de 131 studenten thuis of onderweg naar Nederland, net als vier docenten. De trein naar het Europese vasteland was – net als de meeste veerboten – volgeboekt tot en met 21 april. (TdO)

Duurzaam drijvend wonen Team 4D is de winnaar geworden van ontwerpwedstrijd Duurzaam Drijvend Wonen. Naast professionals van Dura Vermeer werkte HvA-student Rudy van Oussoren mee aan het project. Het ontwerp werd verkozen uit drieënvijftig inzendingen. Een ander team van de HvA sleepte de prijs in de wacht voor het meest innovatieve idee. Team Infinity won de prijs door gebruik te maken van het zwerfplastic in de Stille Oceaan als drijfbak voor hun drijvende huis. Het team bestaat uit de twee vierdejaars bouwtechnische bedrijfskunde Yasin Tapan en Roushnie Shahatoe. Stadsdeel Oost-Watergraafsmeer schreef de ontwerpwedstrijd eind vorig jaar uit. Het stadsdeel wil door de

wedstrijd duurzame woningbouw een impuls geven. De opdracht bestond uit het ontwerpen van een huis dat geheel zelfvoorzienend is wat betreft benodigd­ heden zoals elektriciteit, water en riolering. De woning moet plaats bieden aan een gezin met twee kinderen en mag maximaal vijf ton kosten. Team 4D heeft een woning met twee gevels ontworpen. Het draaibare huis heeft een wand van glas om in de winter zon op te vangen en een dichte kant om in de zomer de koelte te bewaren. Het ontwerp vormt de basis voor een duurzame drijvende modelwoning die in IJburg gerealiseerd wordt. Naast de geldprijs van tienduizend euro zal het ontwerp deel maken van de Floriade, de wereldtuinbouwtentoonstelling. (EvH)

‘Niet naar Duivendrechtsekade’ Een kantoorpand aan de Duivendrechtsekade zou volgend jaar onderdak moeten bieden aan de informaticaopleidingen. Maar binnen het domein Media, Creatie & Informatie voelt men daar niets voor. Eerder dit collegejaar liet het domein al weten dat voor informatica en interactieve media een alternatieve locatie moet worden gevonden, omdat de Leeuwenburg en het Singelgrachtgebouw overbevolkt zijn. ‘Verhuizen naar de Duivendrechtsekade is een van de scenario’s, maar we voelen er niets voor,’ laat bedrijfsvoerder Janneke Hohmann in een eerste reactie weten. ‘Het is gewoon een

onderdeel van de verhuissoap die nog altijd niet ten einde is.’ Ook opleidingsmanager Kees Rijsenbrij (informatica voltijd) houdt het kort. ‘Ik dacht van niet,’ zegt hij. ‘We zouden die locatie dan huren voor één jaar. Dat is geen goede investering. Er moet van alles aan het pand gebeuren om het onderwijsklaar te maken.’ Rijsenbrij vermoedt dat er weinig anders opzit dan doorgaan op de huidige locatie. ‘Het wordt te kort dag om informatica te verhuizen. We zouden dan in september op een nieuwe plek moeten zitten. Daarom denk ik dat we volgend jaar gewoon in de Leeuwenburg en het Singelgrachtgebouw zitten, en af en toe een extra zaal zullen moeten huren.’ (TdO)

Wat doet Karel? Collegevoorzitter Karel van der Toorn laat wekelijks op Havanaweb.nl weten wat hij doet voor de HvA. Deze week praat hij over het plan van staatssecretaris Van Bijsterveldt om de term ‘universiteit’ beter te beschermen. dat onze Johan Cruyff University een andere naam moet krijgen. Iedereen kent dat instituut onder die ‘Staatssecretaris Van Bijsterveldt heeft onlangs naam en het zou raar zijn als we die Engelse naam bekend gemaakt dat ze het begrip “universiteit” wil niet meer zouden mogen gebruiken. In het buitenbeschermen zodat niet elke onderwijsinstelling zich land is een hogeschool trouwens ook een university.’ zo maar universiteit mag noemen. Dat is op zich (PvdW) niet verkeerd maar het kan natuurlijk niet zo zijn

nieuws

Beeld Jan-Maarten Hupkes

Printertje scoren

Ruim twintig afgedankte printers werden afgelopen vrijdag opgehaald bij het Maagdenhuis. HvA-coördinator van de ASVA, Olivier Hofman (vijfdejaars media, informatie & communicatie) leende een bakfiets en versleepte de printers. Na aankomst bij de ASVA – vijfhonderd meter verderop – werden de printers direct uitgedeeld aan behoeftige studieverenigingen. Hoewel sommige printers driftig knipperden dat de toner bijna leeg zou zijn, bleken er toch nog minimaal zeshonderd printjes gemaakt mee te kunnen worden. Alle cartridges die nog over waren werden eveneens uitgedeeld aan de studenten. Die zijn weer goed voor tienduizend printjes. (EvH) havana

7

-advertentie-

Als je niks zegt, heb je niks te zeggen De MeDezeggensChAPsRAAD heeft nieuwe leDen noDig. iets vooR jou? stel jezelf kAnDiDAAt vÓÓR 24 APRil A.s.

sChRijf je in oP www.kiesMR.nl

masterclass het cultureel studentencentrum van UvA & HvA

muziek

DO 22/04 20.00 uur

CREA Klassiek

Een open podium voor klassieke muzikanten. Pianisten, zangers, strijkers, blazers, moderne muziek en klassieke composities - op ons podium is voor iedereen plek. Zelf optreden? Mail [email protected]. toegang gratis

theater

WO 21 - Vr 23/04 20.00 uur

Woman with a tree

Flora and her neighbour Ms Nettle go to war over a tree. Their campaigns entangle family, friends, neighbours, the whole village and the wide world beyond – all leading to a very shocking outcome… English spoken. By the Dutch Courage Collective. admission e 5,-

Film en Debat

ma 26/04 19.30 uur

The circle of genocide (3): Destruction

It takes a great number of people, usually ordinary people with jobs and families, to execute genocide. We watch First Kill (Coco Schrijber, 2002) about war veteran’s memories of killing and a few clips about the Rwanda genocide. Then we discuss genocide within the African context with Coco Schrijber and Filip Reyntjens, professor of African law and politics. English spoken. free for students, e 5,- all others

Di 27/04 20.00 uur

Retorica masterclass (4): mimiek en emotie

Een goede speech behoeft emotie. Actrice Will van Kralingen onderwijst studenten in de juiste mimiek, spreekstijl en uitstraling tijdens een speech. Hoe wordt een voordracht voelbaar, zonder pathetisch te zijn? De masterclass is open voor publiek. gratis voor studenten, e 5,- alle anderen

Debat

WO 28/04 17.00 uur

Verkiezingsdebat UvA

In de week van 3 mei zijn de jaarlijkse studentenraadsverkiezingen. Welke partij levert dit jaar de meeste leden in de studentenraden: Mei of Uvasociaal? Deze middag debatteren de partijen met elkaar. De onderwijsbezuinigingen van het moment beloven een felle verkiezingsstrijd. toegang gratis

Quiz

zO 02/05 14.00 uur

Popquiz

Alweer de laatste popquiz van het seizoen! Nog eenmaal de kans om die tot nu toe nutteloze muziekkennis te gebruiken bij deze ultieme uitkateractiviteit. Teams bestaan uit maximaal vier personen; meld je aan via [email protected]. deelname e 2,50 per persoon

Meer informatie over de CREA agenda:

WWW.crea.uVa.nl 8

havana

actueel

ingezonden brieven

Vraag van de week Ajax staat één punt achter op FC Twente met nog maar één speelronde te gaan. Wie wordt op zondag 2 mei kampioen?

Boeken bewaren is voor studiebollen In Havana 27 (31 maart) schreef Sander Schaap dat hij niet begrijpt waarom studenten hun studieboeken verkopen. De voornaamste reden is dat studenten dan een redelijk geldbedrag terug kunnen krijgen, wat betekent dat het gebruik van boeken goedkoper is. Dit geeft de niet-rijke een extra prikkel om alsnog het studiemateriaal aan te schaffen. De koop en verkoop van boeken leidt dus tot hogere resultaten. Daarnaast is bewaren niet nodig. Veel studenten zien in dat het niet handig is om na een paar jaar weer in een boek te kijken. Vaak sluit het niet aan op wat je op je toekomstige werkplek nodig hebt en de kans dat je het nogmaals uit jezelf gaat leren is uitermate klein. Ook moet je het boek dat je hoogstwaarschijnlijk niet eens gaat gebruiken ook nog bewaren, dus moet je mogelijk een extra boekenkast aanschaffen. En wij als studenten hebben genoeg extra kosten! Het is dus heel logisch dat veel studenten hun boeken niet bewaren. Er is tevens geen enkel bedrijf dat vraagt om een bewijs van studieboeken in je boekenkast. De hoofdreden dat sommige studenten hun boeken wél bewaren, is zodat ze terug kunnen kijken op de tijd waarin ze dat vak hadden. Hetzelfde concept vind je bijvoorbeeld terug bij foto’s. Mensen bewaren het zodat ze zich leuke tijden herinneren. Studenten die hun boeken willen bewaren zijn dan ook meestal ‘studiebollen’, die met volle teugen van het vak genoten. Ik hoop Sander genoeg geïnformeerd te hebben. Mocht iets nog onduidelijk zijn, gelieve dit te communiceren bij iemand die ook een realistische kijk op zaken heeft. Nabil Kania, student International Business & Management Studies

-advertenties-

Jochem Klicks (19) Student media, informatie & communicatie ‘Ik ben bang dat het Twente wordt. Twente gaat winnen van NAC, en anders is er ook nog een grote kans dat Ajax verliest. Dat doen ze altijd op de beslissende momenten. Zoals drie jaar geleden: toen werd PSV kampioen met één doelpunt verschil. Natuurlijk ga ik kijken volgende week zondag, in de kantine bij mijn voetbalclub. Als Ajax kampioen wordt wil ik naar de huldiging gaan. We gaan dan in elk geval een feestje bouwen.’

Alex Diagne (40) Deeltijdstudent maatschappelijk werk & dienstverlening ‘Ha, ik ben een ras-Ajacied. Ajax gaat winnen en Twente verliezen natuurlijk. Twente kan minder goed omgaan met druk dan Ajax, zij zijn het niet gewend. Bovendien: bij NAC zijn ze ook een beetje voor Ajax, dat is een gegeven in Breda. En om Europees te kunnen spelen, móet NAC winnen. Die gaan er dus vol voor tegen Twente. Dat Ajax het laat afweten, daar ben ik niet bang voor. Ze zijn zo goed op dreef, ze gaan het echt niet uit handen geven.’

Amanda van Well (25) Student sociaal pedagogische hulpverlening ‘Afgelopen weekend was ik niet blij toen Twente won. Ik zat thuis met mijn vriend en familie fanatiek te kijken, we zijn allemaal Ajacied. Natuurlijk hoop ik dat Ajax kampioen wordt, maar eigenlijk denk ik dat Twente gaat winnen van NAC. Ik hoop maar dat ze zenuwachtig worden. Op 2 mei moet ik werken, maar ik wil regelen dat ik die dag vrij ben. Gelukkig zijn er bij H&M niet zo veel voetbalfans, dus het moet lukken.’

Simone Ootjers (38) Cateringmedewerkster ‘De eredivisie volg ik niet zo, ik ben meer van de EK’s en WK’s. Ik weet wel dat er tussen Ajax en Twente maar één punt verschil is. Natuurlijk hoop ik dat Ajax kampioen wordt, we zijn Amsterdammers, hè? Ajax doet het goed: ze hadden laatst nog 7-0 gewonnen geloof ik, en een keer 4-0. Het moet te doen zijn. Maar ik kijk vooral uit naar het WK: ik heb al dertig meter vlaggetjes, ballonnen en oranje overalls gehaald!’

Varende horeca medewerk(st)er op oproepbasis

Ben jij een enthousiaste klantvriendelijke persoonlijkheid met horeca ervaring en ben je minimaal 18 jaar? Dan hebben wij leuk werk! Wat verwachten we van jou: uitserveren van drankjes en/of diners aan boord van onze bijzondere schepen. Kijk ook eens op onze site: www.smidtje.nl Stuur je reactie met CV naar [email protected] t.a.v Eddo Knorringa

Sven van Hoorn (19) Student sociaal pedagogische hulpverlening ‘Ajax wordt kampioen. Twente speelt gelijk tegen NAC en Ajax wint natuurlijk. Ze hebben al dertien, veertien keer op rij gewonnen. Twente kan vast niet tegen de hoge druk. Dan gaat het net als bij AZ, twee jaar geleden: die speelden in de beslissende wedstrijd ook gelijk tegen Excelsior. Ajax verdient het. Ze hebben dit seizoen al meer dan honderd doelpunten gemaakt. Twente heeft misschien nét iets minder punten laten liggen, maar Ajax speelt als een kampioen.’ (RR)

Fen Mijn ruige leven Seks, drugs en rock-’n-roll wil hoofdredacteur P. op deze plek. En daarvoor vraagt hij mij. Ik – eind twintig en gezegend met een gemiddeld alcoholprobleem, een buitengewoon saai seksleven (want relatie van veertien jaar) en een kleine carrière in een Nederlandstalig folkbandje – knijp hard in mijn knuisten. Ik zie er blijkbaar minder saai uit dan ik ben. Nu vind ik persoonlijk het ideaal van een ruig leven schromelijk overschat. Door een vriendschapje met een welhaast wereldberoemde zanger raakte ik ooit verzeild in een schmutzige kleedkamer in London. Naast de zanger zelf en een aantal andere best beroemde mensen, waren daar ook een heleboel zestienjarige jongetjes. Die jongetjes bleken bij navraag samen in de band Jakobínarína te zitten en ook beroemd te willen worden. Ik was zelf in die tijd heus niet vies van een feestje noch van het gehele scala aan genotsmiddelen dat daar bij kwam kijken. Toch durf ik te stellen dat ik in ieder geval altijd enige fatsoensnormen gehanteerd heb ten aanzien van het gebruik ervan. Binnen die fatsoensnormen viel in ieder geval niet: kinderen van zestien cocaïne voeren. Binnen die fatsoensnormen viel ook niet: zo doldwaas consumeren dat je ertoe komt iemand te sommeren een polaroid van je te schieten, waarna je diezelfde polaroid smakelijk oppeuzelt terwijl je ‘love, love, love for everyone’ prevelt. En toch. Hoezeer dat weekend Londen me – eenmaal terug in Amsterdam – ook voorkwam als sneu en onzinnig, naarmate de tijd verstreek kreeg ik heimwee. Terug in de comfortabele maar slaapverwekkende cadans van studie, werk en bandrepetities kon ik soms heimelijk fantaseren over een retourtje rock-’n-roll. Gelukkig rinkelde een half jaar later mijn ­telefoon. Het was half vier ’s nachts en het waren de jongetjes van Jakobínarína die – nog altijd doorgesnoven – aan het kakelen waren over dat ze die avond in het voorprogramma van de Kaiser Chiefs hadden gestaan, dat ze dat nu aan het vieren waren in een schmutzige kleedkamer in de Heineken Music Hall, of ik zin had om ook te komen en zo nee, of ze toch bij mij in bed mochten kruipen vannacht. Met z’n zessen. Ik heb vriendelijk bedankt en was terstond genezen. Inmiddels kampt Jakobínarína zelf waarschijnlijk met een lichte weemoed. In februari 2008 stopte de band. ‘Tired of bandlife’ werd als reden gegeven. Rock-’n-roll lijkt het leukst wanneer het er niet is. n Fen Verstappen is freelance filosoof & tekstschrijver havana

9

21+ toelating

10

havana

21+ toelating

Late leerlingen Geen havodiploma, toch studeren? Dat kan als je slaagt voor je 21+-toets. Maar hoe gaat zoiets in zijn

Beeld Pepijn Barnard

werk? Havana deed een keer mee. Anouk Kemper Heel even hing er een eindexamensfeer in gebouw Kroonstate aan de Wenckebachweg. De laatste twee dagen van maart stonden namelijk in het teken van de 21+-toelatingsexamens. Wie niet de juiste vooropleiding heeft, maar wel 21 jaar of ouder is, kan dankzij deze toets alsnog studeren op hbo-niveau. Mits je een voldoende haalt natuurlijk. Op zich duidelijk zat. Toch weten veel huidige studenten, die via de ‘normale weg’ zijn binnengekomen, amper wat deze toets precies inhoudt. In welke vakken doe je dan examen? En wat voor vragen krijg je zoal? Hoe moet je je daarop voorbereiden? Wie dit graag wil weten, moet in feite zelf eens meedoen. En dat deed ik dus. Eigenlijk valt het al op vanaf metrostation Spaklerweg. Diegenen met een ernstige blik in hun ogen zijn op weg naar de HvA, een kleine tien minuten lopen verderop. De route voert langs de Bijlmerbajes, de hang out van de Hells Angels en de tientallen studentencontainers. In de grote hal staat een bordje ‘21+-toelatingsexamen, Nederlands’, met een pijltje naar rechts. Er staan wel 140 namen op het bord, daarom worden de kandidaten in vier groepen verdeeld op achternaam. ‘Hier doen de meeste mensen aan mee, omdat iedereen examen Nederlands moet doen. Maakt niet uit voor welke vervolgopleiding je je aanmeldt,’ verklaart Sandra Spelier van het Taal- en Schakelonderwijscentrum, dat de toelatingsexamens organiseert. ‘In totaal doen er nu zo’n 250 mensen examen.’ In welke vakken examen wordt gedaan, hangt af van de gewenste vervolgopleiding. Aspirant-studenten van domein Maatschappij & Recht hebben het het drukst. Zij moeten zich niet alleen buigen over het examen Nederlands, maar ook over maatschappijleer, geschiedenis en Engels. In mijn geval geldt hetzelfde. Mieneke Nieuwenhuis heeft een iets ander programma. De 28-jarige hoopt toegelaten te worden tot verpleegkunde en doet daarom Nederlands, Engels en Biologie. Ze laat het dikke boek zien waaruit ze voor dit laatste vak moet leren. ‘En hier zijn er twee van!’ Hoewel het veel leerstof is, denkt Mieneke wel dat het gaat lukken morgen. ‘Ik heb alles goed doorgelezen en samenvattingen gemaakt. Het tentamen gaat vooral over voorplanting, erfelijkheid en DNA.’ Dat zij nu pas aan een opleiding tot verpleegster wil beginnen, heeft te maken met een eerder gemaakte verkeerde studiekeus. ‘Ik ben na de mavo laboratoriumtechniek gaan doen, maar dat was het niet. Toen ben ik als

uitzendkracht bij een zeefdrukkerij terechtgekomen en daar werk ik nu nog steeds als secretaresse.’ Hoewel Mieneke haar werk best leuk vindt, bleef verpleegkunde haar altijd trekken. ‘Maar toen ik zo jong was, had ik geen zin om nog vier jaar naar school te gaan. Nu ik eindelijk deze beslissing heb genomen, zegt iedereen: echt iets voor jou.’ Blabla Haar biologieboek kan weer haar tas in, want eerst is het tijd voor Nederlands in lokaal A.3.21. Zo’n dertig man zit stilletjes achter hun tafel, de gemiddelde leeftijd zal zo’n 24 jaar zijn. Op elke tafel ligt keurig het verplichte identiteitsbewijs. Een aantal kandidaten legt ook alvast een Nederlands woordenboek op tafel, dat mag. Om precies tien uur doet de jonge surveillant zijn mond open. Telefoons moeten uit, ga liever niet naar de wc, vergeet niet naam en vervolgopleiding op te schrijven, het examen duurt drie uur, enzovoort. ‘Als jullie last hebben van het geluid van buiten doe ik het raam

antwoordt gelaten: ‘Ik kwam niet verder dan twintig woorden, ik sloeg helemaal dood.’ Ze maakt zich er niet al te druk om, want in juni kan er nog herkanst worden. Haalbaar 14.00 uur. Maatschappijleer, lokaal A.1.24, je kunt een speld horen vallen. Er zijn acht vragen, waarvan er zes gemaakt moeten worden, en een schrijfopdracht van minimaal 150 woorden. Als ze verstandig zijn hebben de andere kandidaten geleerd uit een 5havo-handboek, want zonder voorbereiding is het examen nogal lastig. Wat zijn bijvoorbeeld de vier belangrijkste taken van de koningin? En welke opsporingsbevoegdheden heeft de politie zonder toestemming van een rechter? Nou, de antwoorden op de vragen uit die laatste categorie weet ik niet uit mijn hoofd. Maar dat ik niet gewoon weet waarvoor de afkorting VVD staat, vind ik oprecht bedroevend. Gelukkig bleek na afloop lang niet iedereen dat te weten. ‘Iets met Vrijheid en Democratie,’ zegt Ferry (45), kopje thee al in de hand. Vanwege zijn verleden als agent in Amsterdam-Centrum, heeft hij liever niet zijn achternaam in het blad. Een ander pakt het handboek erbij. ‘Volkspartij voor Vrijheid en Democratie’, leest hij goed articulerend op. De oud-agent zat in de buurt. Sinds twee jaar werkt hij

Dat ik niet gewoon weet waarvoor de afkorting VVD staat, vind ik oprecht bedroevend wel dicht.’ Niemand heeft er last van. ‘Succes.’ Vrijwel tegelijkertijd slaat iedereen het tentamen open. Het gaat om een opiniestuk uit de Volkskrant van hoogleraar en cultuursocioloog Gabriël van den Brink. Met veel ‘blabla’ pleit hij voor een nieuwe geestelijke houding van de Nederlandse elite. Wat hij hier concreet mee bedoelt wordt niet duidelijk. In het eerste deel van het tentamen wordt ons gevraagd vooral veel opsommingen te geven, opsommingen van argumenten, genoemde revoluties en behandelde oorzaken en oplossingen van problemen. Deel twee is een schrijfopdracht die te maken heeft met het artikel. Het moet een stuk van vijfhonderd woorden zijn in informatieve, beschouwende of betogende vorm. Tussen het geploeter door komt Spelier een aantal identiteitsbewijzen checken. Allemaal in orde. Iets voor één uur komt Mieneke beduusd het lokaal uit. ‘Ik wist het echt niet,’ zegt ze, doelend op de schrijfopdracht. Hoog tijd voor een kop koffie in de kantine. Met een lotgenoot bespreekt ze het examen. ‘Wat had jij dan?’ vraagt ze vertwijfeld. De vrouw

bij een groot accountantskantoor op de administratieve afdeling, maar het liefst zou hij bedrijfsjurist worden. Daarom hoopt hij in september te beginnen met hbo-rechten in deeltijd. ‘Sinds november volg ik het voorbereidend traject van de HvA, want ik wilde eerst zeker weten of het studeren op zich me zou lukken. Ik werk namelijk ook nog veertig uur in de week.’ Tot nu toe is het hem allemaal erg meegevallen. Van het examen Nederlands kreeg hij een ‘lamme hand’ van het schrijven, maar qua niveau was het ‘haalbaar’. ‘Maatschappijleer ging prima,’ vertelt hij met een brede glimlach. Om geschiedenis maakt hij zich ook geen zorgen. ‘Dat vind ik gewoon heel leuk, je moet het lezen als een verhaal.’ Helaas laten de examenvragen zich de volgende morgen iets minder goed op die manier lezen. Inmiddels weet Ferry dat ik geschiedenis studeer en is hij voor de grap naast me komen zitten. Waarschijnlijk heb ik meer aan hem dan hij aan mij. Want wie nam ook al weer het initiatief voor de VOC? En waar komt het Turkse volk oorspronkelijk vandaan? Tja,

ooit is het in colleges voorbijgekomen, maar het komt niet bovendrijven. Mensen helpen Ferry neemt tevreden plaats in de kantine, hij vond het examen ‘een eitje’. Ook Arthur Koper (23) en Gaby Besseling (21) zijn aangeschoven. Samen doden we de tijd, voordat het examen Engels begint. De twee twintigers willen allebei in september beginnen met de studie maatschappelijk werk & dienstverlening. ‘Nu werk ik in de catering, maar ik kan niet hogerop komen en mijn beroep heeft weinig nut. Ik ben veel liever maatschappelijk bezig,’ vertelt Arthur. Hetzelfde geldt voor Gaby. Haar beroep als beveiliger op Schiphol wil ze ‘echt niet nog tien jaar doen’. In plaats daarvan hoopt ze in haar toekomstige baan mensen te helpen, de studie mwd bleek daar goed op aan te sluiten. ‘Naar aanleiding van een open dag in februari heb ik de boeken gehaald en ben ik begonnen. Ik zag erg op tegen geschiedenis, maar toch ging het redelijk. Ik heb er een goed gevoel over.’ Arthur is iets minder zeker van dit vak en stelt zich in op een herkansing in juni of augustus. ‘Maar Engels wordt sowieso een hoog cijfer,’ vermoedt hij. Net als Ferry volgt hij sinds november de voorbereidende cursus. ‘Heel leerzaam, ik heb vooral weer geleerd te leren. Het niveau zelf is goed te doen, het blijft havo.’ Op de middelbare school had hij daar alleen niet zo’n zin in. Het tentamen Engels hebben de oud-agent, Arthur en Gaby in veertig minuten gemaakt, terwijl er tweeënhalf uur voor stond. Het was dan ook niet zo’n ingewikkelde tekst over de gevolgen van de economische crisis in Spanje. De zeven vragen mochten in het Nederlands worden beantwoord. Opgelucht en voldaan vertrekt het clubje weer richting metrostation, terug naar huis. Midden april volgt de uitslag, die hun leven waarschijnlijk flink zal veranderen. ‘Je moet me echt je cijfer van geschiedenis mailen!’ roept Ferry me nog grinnikend toe, terwijl hij naar de uitgang loopt. n

Anouks resultaten ■■Anouks scores voor Nederlands en Engels zijn de hoogste van alle deelnemers in maart. Saillant detail wat betreft het laatste cijfer: Anouk studeert geschiedenis aan de UvA. Als ze aan de HvA zou willen gaan studeren, zou ze geschiedenis in juni moeten herkansen.

• Nederlands lezen 8,1 • Nederlands schrijven 8,8 • Engels 9 • Maatschappijleer 6 • Geschiedenis 5 havana

11

reportage

Treurflat Liften die vaker níet dan wel werken, maanden wachten op vervangende badkamertegels en oeverloze pogingen tot (mail)contact met verhuurder De Key: het dagelijkse studentenleven van bewoners aan de Rode Kruislaan in Diemen gaat niet over rozen. Annemarie Vissers en Eveline van Heumen

Het is tien minuten treinen vanaf Amsterdam Centraal. Een kleine zes kilometer onder de rook van de hoofdstad, maar wie rondloopt bij de studentenflats aan de Rode Kruislaan moet concluderen: Diemen is overduidelijk geen Amsterdam. Vijf flats van vijftien etages hoog, de jarenzeventiguitstraling ervan zou niet misstaan in het voormalig Oostblok. Daartussen wat stroken groen, ernaast loopt het spoor richting Amsterdam. Ooit zat er ook een studentencafé, maar dat is door onenigheid tussen de uitbaters en het bestuur van De Key gesloten, volgens een oudere bewoner.

Wietlucht Wie ‘Rode Kruislaan in Diemen’ in gezelschap laat vallen, kan negen van de tien keer rekenen op verhalen van of over oud-huurders. Berucht zijn de verhalen van bewoners die zich van het dak van de flat naar beneden lieten storten. Goed, ‘springers’ zijn er tegenwoordig niet meer. Dat heeft te maken met het sluiten van de dakdeuren door studentenhuisvester De Key, een aantal jaren terug. En eerlijk is eerlijk, zegt HvA-student Mathias Abdelmalik (26, derdejaars fysiotherapie, huurt een dubbele kamer met eigen badkamer en keuken), ook de brandveiligheid is verbeterd en de kakkerlakkenplaag is eveneens voortvarend aangepakt. Maar er blijven genoeg zaken over waar hij en een groep medehuurders langzamerhand genoeg van krijgen. Op de speciale Hyves-site die Abdelmalik heeft opgezet, roeren studentbewoners zich over de gebrekkige service van verhuurdersorganisatie De Key, een van de drie grote studentenhuisvesters in Amsterdam. Braaksel, wietlucht en urine­ sporen in de trappenhuizen en liften, liften die geregeld de geest geven, toegangsdeuren die niet goed sluiten en overvolle fietsenstallingen; het zijn enkele van de pijnpunten die er op de site beschreven worden. 12

havana

Claustrofobisch Voor de claustrofoob zijn die liften inderdaad een ware beproeving: piepend en krakend schokt het muf ruikende hokje van krap twee vierkante meter omhoog naar de elfde verdieping. Bewoonster en derdejaars UvA-studente Merlijn Coster (22, psychologie, huurt een enkele kamer en deelt haar keuken met vijf andere bewoners) heeft naar eigen zeggen al minstens vier keer vastgezeten: ‘De laatste tijd gaat het iets beter, maar er zijn tijden geweest dat-ie het helemaal niet deed. Ondoenlijk, in een gebouw met vijftien verdiepingen.’ Ook een blik op de fietsenstalling in de flatkelders is geen fraai gezicht en doet sterk denken aan die op het Amsterdam Centraal: overvol met fietswrakken. Mathias: ‘Na lang zeuren bij De Key kregen we er één rekje bij. Ook voor het vervangen van een eenvoudige deurdranger heb ik eindeloos moeten zeuren.’ Hij laat een mailwisseling met de corporatie zien. Maandenlang heeft hij lopen steggelen met de woonservice van De Key, zonder direct resultaat. ‘Als iemand vergeet de deur goed achter zich dicht te doen kan iedereen hier zo binnenlopen. Zo werk je inbraken natuurlijk in de hand.’ Snel iets regelen met de twee beheerders die het studentencomplex bijhouden, is er volgens Mathias niet echt bij: ‘Die zie ik zelden, ik krijg het gevoel dat ze hier maar een paar uurtjes per week zijn, en dat voor vijf flats.’

Individuele klachten Niet alleen de gebrekkige staat van de algemene ruimten vormt een bron van ergernis, ook de aanname en afhandeling van individuele klachten en reparatieverzoeken door corporatie De Key zijn volgens een aantal van de studenten beneden de maat. Officieel stelt De Key dat huurders een mail moeten sturen voor een reparatieverzoek,

Beeld Bas Uterwijk

waarna binnen tien dagen een retourmail van de huisvester verwacht kan worden. In de praktijk komt dat neer op herhaaldelijk aan de bel trekken. Mathias: ‘Ik heb wel zes keer moeten mailen voor een simpel naambordje, na maanden wachten kreeg ik er uiteindelijk eentje. Hoe moeilijk kan het zijn?’ Ook Merlijn moest wekenlang afwachten na haar reparatieverzoek: ‘In eerste instantie deed ik een verzoek tot het verwijderen van schimmel in de badkamer. Dat werd netjes binnen twee weken opgelost. Toen bleek dat de tegels ook aan vervanging toe waren begon men alvast met het slopen ervan. Daarna heb ik niks meer van de reparateurs vernomen, ondertussen zat ik wel met een tegelloze douche. Na twee maanden kwamen ze terug om de klus af te maken. Dat vind ik echt niet kunnen.’

dat “verhuurbaar” inhoudt, daar verschillen de meningen blijkbaar over.’

Schuine gezichten Wat bij de studenten ook scheve gezichten oplevert, zijn de bewoners die er nog huren met een zogenaamd oud contract, in tegenstelling tot hen die huren met een campuscontract, ingevoerd in 2003. Wie een campuscontract heeft, moet een halfjaar na afstuderen vertrekken, om de doorstroom te waarborgen. Huurders met een ouder contract hebben dit probleem niet. Bovendien, zegt het drietal, betalen deze bewoners veel minder. Mathias: ‘Die mensen kunnen hier tot in de eeuwigheid wonen, tegen een lagere prijs. Ik heb lange tijd een vierkoppig Afghaans gezin als buren gehad. Dat zou eigenlijk niet meer moeten kunnen in een

‘Ik heb zes keer moeten mailen voor een simpel naamplaatje’ Flatgenoot Lisanne Verduijn (22, derdejaars algemene taalwetenschap UvA, huurt een zelfstandige woning met eigen keuken en badkamer) trof haar woonruimte totaal uitgeleefd aan toen ze er introk: ‘Er zat een gat in de muur, elektriciteitskabels hingen los, de vloer zat ónder de witte verf en op de muren zat knalrode verf. Lees je het reglement erop na, dan blijkt dat dat helemaal niet mag. Kamers dienen “verhuurbaar” achtergelaten te worden. Wat

complex dat is aangewezen als studentenhuisvesting.’ Lisanne: ‘Naast mij woont een compleet gezin op twaalf vierkante meter. Waar die mensen de plek vandaan halen om te slapen? Geen idee.’

Laks ‘Gezinnen gedogen wij zeker niet,’ zegt echter beheerder Fatih Cihan, samen met een collega-huismeester naar eigen zeggen fulltime werkzaam aan de Rode Kruislaan.

reportage

‘Alleen op de bovenste verdieping, daar zit een aantal driekamerwoningen. Daar kan best eens een gezinnetje wonen, ja. Maar op de kleine kamers zeker niet, of in ieder geval niet legaal. Deze flats, die nu dertig jaar bestaan, zijn niet altijd studentenflats geweest. Dus het kan zijn dat bewoners nooit vertrokken zijn. Daar kun je als corporatie vrij weinig tegen doen. Vijfennegentig procent van de bewoners is echter student.’ De beheerder wijst studenten op hun eigen verantwoordelijkheid, want daar ontbreekt het ze nogal eens aan volgens hem. ‘Huurders moeten zélf actie ondernemen, en niet verwachten dat alles zichzelf maar oplost. Negen van de tien keer ligt het aan henzelf hoor. Wij horen vaak van monteurs dat studenten niet aanwezig zijn op de aangegeven tijd. Dan kunnen ze niets doen en moet er een nieuwe afspraak worden gemaakt. Tja, dan blijven sommige reparatieverzoeken inderdaad langer liggen. Op ons spreekuur zie ik ze zelden. Veel huurders zijn zelf te laks om iets snel geregeld te krijgen.’

Einde levensduur Dat het opleveren van een fatsoenlijke verhuurbare woning echter wél een zaak is van de verhuurder. De Key en niet van de toekomstige bewoner, erkent de huismeester. Maar: ‘Dat iemand een vloer heeft vol met verfspetters kan goed, die ligt daar als ondervloer. Dat wordt ook duidelijk gecommuniceerd naar de bewoners. Wanneer een vloer aan het einde van zijn levensduur is, wordt hij vervangen.’ Verfvlekken vallen echter niet onder ‘einde levensduur.’ Andere reparaties, zoals een kapotte lamp of schimmel in de douche worden zo mogelijk opgelost voordat er een nieuwe student in de kamer komt, aldus de beheerder. ‘Schimmel komt helaas vaak voor. Studenten zitten er jaren en melden zulke zaken tussendoor nooit. Dan is het ook niet bekend bij ons.’

Incidenten ‘Een deel van de klachten zijn ons totaal onbekend,’ zegt ook woordvoerder van de studentenwoonservice van De Key, Caroline Kortenbout. Ze is dan ook verbaasd over de irritaties die er onder de studenten heersen. ‘Maar dat maakt de klachten natuurlijk niet minder vervelend. In principe moeten

klachten en reparatieverzoeken binnen een bepaalde termijn worden behandeld. Zo staat dat ook duidelijk in ons reglement. Bovendien gaat er altijd een bevestiging de deur uit. Het is dan ook zeer vreemd dat deze studenten geen enkel bericht retour hebben gekregen.’ Waar dat fout gaat? ‘Geen idee, maar het is zeker niet onze standaard. Dit zijn echt incidenten.’ Net als beheerder Cihan wijst Kortenbout erop dat bepaalde klachten gewoonweg niet snel aangepakt kúnnen worden, aangezien er materiaal besteld moet worden. Ook het liftleed kent dat probleem volgens haar. ‘Daar moesten we motoronderdelen voor laten komen, dat duurde veel langer dan verwacht. Dan gaat het al snel om een paar maanden. Heel vervelend, maar niet iets waar wij acuut iets aan kunnen doen.’ Fietswrakken uit de overvolle stallingen weghalen kent dat probleem toch niet? ‘Nee, maar daar is op een andere manier moeilijk grip op te krijgen. Die mogen we niet zo maar weghalen, daar gaan ook verplicht maanden overheen vanwege een strikt protocol dat we moeten volgen. Losse kabels en gaten bij elektriciteitspunten zijn echter zaken ‘die echt niet kunnen’, geeft Kortenbout toe. Is er bij woningoplevering dan geen huismeester aanwezig die dit soort ongemakken controleert? ‘In principe altijd en die letten daar ook zeer zeker op. Het is voor mij dan ook een vraag hoe dit heeft kunnen gebeuren.’ Kortenbout raadt studenten aan gebruik te maken van de klachtenmanager voor dit soort problemen. ‘Dat staat ook duidelijk vermeld op onze site. Die kijkt dan persoonlijk naar de achtergrond van de problemen. Maar dat is dus wel iets anders dan een reparatieverzoek.’

Los zand Mathias erkent dat een bewonerscommissie, zoals onlangs opgezet aan het containercomplex aan de Wenckebachweg, meer houvast zou kunnen bieden voor het bundelen van de klachten. ‘Nu blijft het toch wat los zand, dat klopt. Zo’n krachtenbundeling komt volgens Mathias niet van de grond. ‘Studenten hier hebben het te druk, geen zin of haken uiteindelijk toch af. Bovendien gaan studenten hier vrij snel weer weg, die willen toch liever iets in het centrum van Amsterdam.’ n

havana

13

[ingezonden mededeling]

Peper

Nieuwsbrief van de

www.ASVA.nl

Een prijs van studenten voor docenten! In samenwerking met de Hogeschool van Amsterdam organiseert de ASVA studentenunie dit jaar voor de eerste keer de Docent van het Jaar verkiezing op de HvA. Tijdens deze verkiezing stemmen studenten op hun favoriete docent en wordt uiteindelijk de beste docent van de HvA gekozen. De Docent van het Jaar is een prijs van studenten voor docenten. Met deze prijs onderstreept ASVA het belang van goed en uitdagend onderwijs. Waarom deze verkiezing?

Iedere student heeft wel eens les gehad van een docent die net iets meer brengt dan de gemiddelde docent. Docenten die passievol over hun vakgebied weten te vertellen, die duidelijk antwoord geven op vragen en die openstaan voor discussie met studenten. Dit zijn de docenten die ervoor zorgen dat studenten met plezier naar hun les gaan en het maximale uit zichzelf halen.

Hoe gaat de verkiezing in zijn werk?

Vanaf 8 april tot en met 23 april kan er online gestemd worden. Op www.docentvanhetjaar.hva.nl kun je met je HvA-mail inloggen, vervolgens selecteer je de docent die je wilt nomineren en geef je antwoord op tien meerkeuzevragen over jouw docent. Aan de hand van de uitgebrachte stemmen zal in mei de beste docent per domein bekend worden gemaakt. Hierbij wordt er rekening gehouden met het aantal studenten aan wie de docent lesgeeft. De winnaars van elk domein gaan door naar de grote finale. De Docent van het Jaar zal gekozen worden door een achtkoppige jury. Op het Amstelcampusfestival in juni zal bekend worden gemaakt wie de Docent van het Jaar is geworden.

Promotiemeisje geeft een Docent van het Jaar-flyer aan een HvA-student

Interview met Karel van der Toorn Wat vindt CvB-voorzitter Karel van de Docent van het Jaar verkiezing? “Ik vind het een goed initiatief. De docent maakt in samenwerking met zijn studenten toch het onderwijs. Positieve aandacht voor de rol van de docent is daarom een goede zaak” Waar moet een goede docent volgens u aan voldoen? “In de eerste plaats gaat het erom dat een docent zijn studenten weet te enthousiasmeren voor zijn vakgebied. Uiteraard gaat het bij onderwijs om kennisoverdracht. Echter kan een docent met zijn enthousiasme ervoor zorgen dat een les niet als een plicht, maar als een plezier wordt ervaren.” Heeft u levendige herinneringen aan docenten? “Zeker, tijdens mijn studie Theologie in Frankrijk moest ik een filosofisch vak volgen. Aanvankelijk had ik geen idee waarom dit vak een onderdeel was mijn studie en leek het mij saai dat er slechts een boek werd besproken in een half jaar. De docent wist echter zo passievol te vertellen dat ik langzaam geïnteresseerd raakte in het vak. Het omgekeerde is ook waar. Sommige docenten gaven zo ongeïnspireerd les dat ik het vak na twee lessen voor gezien hield”

Van der Toorn op campagnetour met ASVA

14

havana

Waarom is de Docent van het Jaar verkiezing belangrijk? “Het is voor docenten altijd leuk om waardering te krijgen voor hun werk. Daarnaast vergroot het de betrokkenheid tussen studenten en hun docenten. Zij krijgen de kans de beste docenten in het zonnetje te zetten.”

Een uitgave van de ASVA studentenunie. Vendelstraat 2 1012 XX Amsterdam. Reageren? [email protected]

qr-codes

Geblokte placemats Nu heb je misschien nog geen idee wat een qr-code is. Straks wel, dankzij een groepje studenten van het ­MediaLAB. ‘We hebben ook post-its geplakt op de wc’s’ Eveline van Heumen

Vierkantjes met rare blokjes, stipjes of zelfs figuurtjes: ze duiken overal op de laatste tijd. Op reclameposters, in bushokjes, tijdschriften en verpakkingen kom je ze steeds vaker tegen. Maar wat zijn het en wat kan je er nou eigenlijk mee? Ook op de HvA heb je deze quick response codes kunnen ontwaren. Sinds een paar weken hangen de locaties Leeuwenburg, Fraijlemaborg en het Singelgrachtgebouw er vol mee. Vier studenten van het MediaLAB zijn namelijk een campagne gestart om studenten ermee vertrouwd te maken. In de blokjes, stipjes en figuurtjes van deze qr-codes is een digitale code opgeslagen. Door de code te scannen met je mobieltje

je HvA-pas hebben verloot. Het enige wat de studenten hiervoor hoefden te doen was de reader downloaden en de tag scannen.’ De MediaLAB-studenten hebben de zaken groots aangepakt. Xander: ‘Op de drie vestigingen hangen posters op de prikborden en op alle plekken waar het verder maar mag. Ook hebben we veel post-its door de gebouwen verspreid op bijvoorbeeld de printers. Daarnaast hebben we een paar grote borden in de hal neergezet en komt onze boodschap op alle digitale schermen in de gebouwen voorbij. Alleen al in het Singelgrachtgebouw zijn dat er zo’n vijftig. Wel jammer dat die schermen zo hoog hangen, want dan kan je de code niet scannen. Ook hebben we placemats neergelegd

geld uitgeven. Bijvoorbeeld bij de oplaadautomaten voor de chipknip en de HvA-pas. Zo hebben we het uitgeven van geld proberen te koppelen aan het verdienen van geld.’ Het campagnemateriaal bevat naast de code ook een gewone url. Philip: ‘Zo kunnen we kijken of de studenten de code gebruiken of toch liever de url handmatig invoeren. We zijn erg benieuwd wat eruit gaat komen. Tot nu toe hebben nog niet zo veel mensen als we hadden verwacht de code gebruikt. Voor de hoofdcampagne hopen we op zo’n zevenhonderd studenten die meedoen. We denken dat dit wel gaat lukken; de drie locaties samen huisvesten namelijk zo’n tienduizend studenten.’ Xander verwacht dat over een aantal jaar de codes gemeengoed zullen zijn. ‘De codes zijn in Europa pas sinds kort populair. Iedere fabrikant maakt nu nog zijn eigen versie waardoor er veel verschillende zijn. Over een tijdje zal dit wel allemaal gestandaardiseerd zijn, dan gebruikt iedereen één soort. Nu heb je nog voor iedere code een andere reader nodig, dat is best lastig. Ik denk dat het een

succes gaat worden; easy acces tot informatie waar je maar wilt.’ n

QR vs Microsoft tags ■■De quick response code werd in de jaren negentig ontwikkeld voor het identificeren van auto-onderdelen. In Japan worden de tweedimensionale streepjescodes inmiddels gebruikt in tijdschriften, op bushaltes en op visitekaartjes. In Nederland is de code terug te vinden op de e-tickets van de NS. Voor het project met Randstad gebruiken de studenten van het MediaLAB de variant die twee jaar geleden door Microsoft gelanceerd heeft. Deze tags – die officieel geen qr-codes zijn maar in de volksmond wel zo genoemd worden – zijn te herkennen aan meer kleur en andere vormen dan de blokkerige qr-codes. Meer informatie over de verschillen tussen beide varianten zijn te vinden op bijvoorbeeld www.taggid.mobi/?page_id=205

‘Geld uitgeven hebben we proberen te koppelen aan geld verdienen’ kan je informatie verkrijgen. Eerst zag je ze op billboards of op verpakkingen, tegenwoordig duiken ze ook al op bij visitekaartjes en Boomerang-kaarten. Een qr-code kan je niet zomaar scannen. Je hebt internet op je mobiel nodig en een speciale reader, die voor vrijwel alle telefoons gratis te downloaden is. Wanneer je de reader hebt, kan je de code scannen en je telefoon linkt dan automatisch naar de informatie die in de code opgeslagen zit.

Groots De posters met stipjescodes naast de koffieautomaten op de HvA-locaties zijn daar opgehangen door Xander Stolwijk (28) en Philip Man (22, beiden student media & cultuur aan de UvA) en hun twee HvAcollega’s. Xander: ‘Twee weken geleden zijn we een “pre-campagne” gestart. We willen namelijk dat de studenten al bekend zijn met de codes voordat we met onze hoofdcampagne beginnen. Ook is het handig dat de studenten dan al de reader op hun telefoon hebben gedownload. De pre-campagne hield in dat we twintig keer vijftig euro voor op

in de kantines. Als mensen daar zitten hebben ze best wel even tijd voor het downloaden van de reader.’ Philip vult aan: ‘Dus hebben we ook post-its geplakt op de wc’s.’

Easy acces Na drie weken hopen de qr-mannen dat genoeg studenten de reader hebben gedownload en dus klaargestoomd zijn voor het echte werk. ‘De hoofdcampagne doen we voor Randstad uitzendbureau’, vertelt Xander. ‘Randstad is erg benieuwd hoe studenten reageren op de creatieve inzet van mobiele applicaties. Ze willen dit nieuwe mediafenomeen inzetten om studenten enthousiast te maken voor de banen die ze aanbieden. De hoofdcampagne is dan ook helemaal gericht op wat studenten zoeken in een baantje. Als je de code scant kom je terecht op een site met een selectie van banen die interessant zijn voor studenten. Je kan dan kiezen om je e-mailadres achter te laten wanneer je interesse hebt in een baan of om direct de intercedent te bellen.’ De campagne is een goed voorbeeld van locative media. Xander: ‘We hebben onze posters en post-its verspreid op plekken waar mensen

Scan deze code met je telefoon: http://gettag.mobi havana

15

achtergrond

HvA vs

De gemiddelde HvA’er is een ander type dan de UvAstudent. Waar zitten die verschillen ‘m precies in? En hoe zit het met docenten? Vooroordelen zijn er, dus kunnen die maar beter op tafel gelegd worden. Kirsten Dorrestijn Op de UvA heb je ‘college’, op de HvA ‘les’. Als je op de UvA zit ga je ‘naar de universiteit’, op de HvA ‘naar school’. Naar de HvA ga je met een rugtas vol boeken, naar de UvA met een blocnote onder je arm. Dat er verschillen zijn tussen UvA en de HvA, daar kan niemand omheen. ‘Sommige universitaire studenten doen denigrerend over het hbo,’ vindt Lex Sietses (23), student information engineering aan de HvA en lid 16

havana

van de Centrale Medezeggenschapsraad. ‘Zij doen alsof wo’ers het pas echt weten, maar misschien voelen hbo’ers dat sterker dan UvA-studenten het bedoelen.’ Dave van der Pol (24), voormalig HvA-student commerciële economie en voorzitter van ASVA studentenunie, denkt dat er op de HvA tegen de UvA wordt opgekeken. ‘Dat merk ik in gesprekken met HvA’ers. Alsof zij “maar” hbo zijn. Dat zit in het denken, want het

hbo is niet beter of slechter, maar anders. Er wordt iets anders van studenten gevraagd. Veel HvA’ers zouden het moeilijk hebben op de UvA en dat geldt andersom ook.’ Dirk van Moorselaar (26) studeerde eerst sportmanagement & marketing aan de HvA en doet nu psychologie aan de UvA. Hij weet dus als geen ander wat de verschillen zijn. ‘Ik heb gymnasium gedaan en veel van mijn vrienden gingen naar de UvA. Zij zeiden wel eens: “Jij doet hbo, dat nemen wij niet serieus.” Het was grappig bedoeld, maar het had een serieuze ondertoon. Toen ik hbo deed, vond ik universiteitsstudenten soms wel omhooggevallen types, mensen die een studentikoos woord als “stufi” gebruiken. Het algemene beeld is dat studeren aan de universiteit meer waard is, wat in feite eigenlijk ook klopt. Als ik hoorde dat vrienden driehonderd bladzijden moesten leren voor een tentamen dacht ik: “En wij zuchten en steunen al als we vijftig bladzijden moeten leren.” Ik dacht dat het op de universiteit pas echt zou beginnen, maar uiteindelijk valt het allemaal wel mee.’ Wordt de UvA als de grote broer van de HvA beschouwd? Jennifer Schijf (22), UvAstudent onderwijskunde en sociologie en voorzitter van de Centrale Studentenraad, denkt van wel. ‘De HvA wordt niet als gelijke gezien. Ik denk zelfs dat universiteitsdocenten op HvA-docenten neerkijken.’ Dat denkt Louis Tavecchio, lector bij de HvA en hoogleraar pedagogiek bij de UvA, ook. ‘Er verschijnt al gauw een superieur lachje op hun lippen zodra het over de HvA gaat. Sinds ik op beide instellingen werk, ben ik sommige verschillen duidelijker gaan zien en andere zijn juist vervlakt. Wat betreft studenten zie ik nu dat de verschillen helemaal niet zo groot zijn. Sommige universiteitsstudenten zijn sterk praktisch gericht, maar door de inhoud en opbouw van het curriculum komen ze er pas op de lange duur achter hoe ze de stof kunnen toepassen.’

Abstraheren UvA-studenten hebben vaak geen flauw idee wat ze met hun studie willen doen, terwijl HvA’ers voor een studie kiezen om er uiteindelijk een bepaald beroep mee uit te oefenen. Lex voelt zich helemaal op zijn plek op de HvA. ‘Dit onderwijs sluit bij mij aan. Ik wil dingen leren waarvan ik weet hoe ik ze kan gebruiken. Ik zou moe worden van dat eeuwige theoretische geneuzel op de universiteit.’ Dirk voelt zich meer een echte student sinds hij op de UvA zit. ‘Op de HvA voelde ik me eerder een scholier. Het verschil in onderwijs is gigantisch. Op de UvA zit je met 180 man te luisteren naar een docent die aan de hand van een PowerPoint college geeft. Je hebt maar twee keer per week een

paar uurtjes les. De tentamenstof is niet per se moeilijker, maar wel veel meer. Er is geen mentor die je ter verantwoording roept als je slechte cijfers haalt. Opdrachten lever je individueel in en daar ben ik erg blij mee, want het werken in groepjes op de HvA stond me ontzettend tegen. In het eerste jaar leverden studiegenoten soms stukken voor gezamenlijke opdrachten in waarvan ik dacht: “Hoe heb jij óóit je middelbare school kunnen halen?” Ook vind ik de opbouw van de studie op de UvA duidelijker. Op de HvA kreeg ik vakken waarvan ik het nut niet inzag. Op de UvA volg ik statistiek om onderzoeken te kunnen lezen, maar waarom ik dat vak op de HvA kreeg, weet ik nog steeds niet.’ Docent Tavecchio geeft op de UvA anders les dan op de HvA. ‘Naast inhoudelijke verschillen houd ik er rekening mee dat hbostudenten in mijn les zitten om problemen op te lossen. Op de HvA leg ik de stof uit aan de hand van voorbeelden uit de praktijk, terwijl ik op de UvA juist met de theorie begin. Die manier van lesgeven sluit aan bij de manier van denken van de studenten. Dat is al bij de vooropleiding aangeleerd. Op het vwo wordt abstraheren beloond, terwijl havo­leerlingen liever de handen uit de mouwen steken en met hun inzichten dingen willen oplossen.’

Heerhugowaard HvA’ers zijn praktischer ingesteld. Dave merkt dat als hij zichzelf vergelijkt met andere bestuursleden van ASVA: zij maken vaker mooie plannen die bij nader inzien onuitvoerbaar zijn. Tavecchio veronderstelt dat veel bedrijven liever een hbo’er aannemen dan een universitair geschoolde. ‘Hbo-studenten kunnen gelijk aan de slag, terwijl een wo-student als hij binnenkomt op een hoog abstractieniveau denkt en de vertaalslag naar de praktijk vaak nog moet leren maken.’ Het vooroordeel dat UvA-studenten bijdehanter zijn, veel kritische vragen stellen en dat hbo’ers eerder dingen aannemen, kan Tavecchio niet bevestigen. Hij merkt nauwelijks verschillen in vragen van studenten. ‘UvA-studenten blijven misschien iets dichter bij de stof en vragen bijvoorbeeld niet vaak wat ze er aan hebben voor een bepaald beroep. Zulke dingen worden wel gemompeld, maar de studenten hebben geaccepteerd dat er een hoop kennis nodig is waar ze niet direct het nut van inzien. Ook gebeurt het regelmatig dat UvA-studenten iets “extra” willen doen, zonder dat ze er punten voor krijgen. Dat heb ik op de HvA tot nu toe zelden meegemaakt.’ Tavecchio kan goed begrijpen dat UvA-studenten door HvA’ers als wijsneuzen gezien worden. ‘Er is op de

achtergrond

vs UvA universiteit ook meer ruimte om dat te zijn. Je wordt minder snel als een nerd gezien als je om acht uur ’s avonds nog naar de bibliotheek gaat.’ Het lijkt op het eerste gezicht makkelijker om vrienden te maken op de HvA, waar je in een klas zit, dan op de UvA waar je met honderden tegelijk les hebt, maar volgens Dirk staan UvA-studenten meer open voor vriendschappen. ‘Op de HvA trek je vier jaar met je groep op. Je spreekt elkaar in de pauze, maar niet in het weekend. Bijna

teiten. 5 procent is lid van een studentenvereniging, terwijl dat percentage op de UvA op 22 procent ligt. Behalve dat er weinig tijd is, is er ook weinig aanbod aan verenigingen op de HvA. In tegenstelling tot de UvA, want die staat er bol van. Dat komt misschien doordat de HvA pas vijftien jaren jong is en de UvA al sinds 1632 bestaat. Dat de verenigingen tijd nodig hebben om zich te ontwikkelen? Lex: ‘Niet alle HvA-medewerkers zien het nut in van verenigingen. Zij vinden het niet hun taak een gezellig studentenleven

UvA-studenten zijn wijsneuzen en HvA-studenten zijn… praktisch al mijn klasgenoten woonden nog thuis en kwamen met de trein naar school. Iedereen kende het spoorboekje uit zijn hoofd. Dat vind ik typerend voor mijn hbo-tijd. Dan zaten we in de kroeg en dan stond er plotseling iemand op die zei: “Het is vijf over half, ik moet gaan, anders mis ik mijn aansluiting.”’ Veel HvA’ers willen ook helemaal niet naar Amsterdam verhuizen. Zij vinden het veel chiller om in Heerhugowaard te blijven wonen en hebben er geen moeite mee een uur te reizen. Daardoor word je minder snel hechte vrienden.’ Van de HvA-studenten woont meer dan de helft nog thuis. De meesten zouden wel in Amsterdam willen wonen, maar doen dat niet vanwege het kostenplaatje. Van de universiteitsstudenten woont zeventig procent op kamers. Lex: ‘Hier komt de praktische mentaliteit van de HvA-student weer om de hoek kijken: waarom zou je niet in je ouderlijke woonplaats blijven wonen als je daar vrienden, een stamkroeg en een voetbalclub hebt?’ Dave verklaart het verschil door erop te wijzen dat er in Nederland veel meer hogescholen zijn dan universiteiten. Hbo’ers kunnen vaak makkelijker thuis blijven wonen. Ook denkt hij dat het komt doordat hbo-studenten één jaar jonger zijn en daarmee één jaar minder bewust de keuze kunnen maken om uit huis te gaan. Jennifer vult daarop aan dat veel van de ouders van de UvA-studenten zelf hebben gestudeerd. ‘Zij zullen hun kinderen eerder stimuleren uit huis te gaan. UvA-studenten krijgen misschien ook meer financiële steun van hun ouders, waardoor dat makkelijker gaat.’ Uit onderzoek blijkt inderdaad dat universiteitsstudenten meer financiële steun van hun ouders krijgen dan hbo-studenten.

Studentenleven Door het volle programma is er op de HvA minder ruimte voor extracurriculaire activi-

te ondersteunen en houden – heel praktisch – in het oog dat een studie binnen vier jaar afgerond moet worden. Verenigingen leiden daar alleen maar de aandacht van af. HvA-studenten vinden het zelf ook niet zo belangrijk. Waarom zou de ASVL (de grootste studentenvereniging van de HvA, red.) anders maar vierhonderd leden hebben?’ Dave denkt dat de belangstelling voor verenigingen ontbreekt door het forenzen. ‘HvA’ers gaan naar school en daarna weer naar huis. Voor UvA-studenten is “gaan studeren” vaak meer dan dat. Vanuit de universiteit wordt het gestimuleerd een bestuursjaar te doen en studenten vinden het belangrijk om zich op die manier te ontplooien. Als wij voorlichting geven over een bestuursjaar bij ASVA vragen UvA-studenten vaak wat je allemaal leert tijdens zo’n jaar, terwijl HvAstudenten eerder vragen wat het financieel oplevert. Je werkt je vijftig uur per week uit de naad zonder dat je er studiepunten voor krijgt. Waarom zou je dat doen?’

Negen tot vijf Terwijl universiteitsdocenten vaak onderzoek doen en nieuwe kennis doceren, dragen docenten op de HvA meestal bestaande kennis over. Dave: ‘Hoogleraren blijven zich constant bijscholen door hun onderzoeken. Ze zitten daardoor meer in hun vakgebied. Maar dat betekent uiteraard niet dat zij per definitie beter lesgeven.’ Veel docenten op de HvA komen uit het bedrijfsleven. Dirk vond het te merken dat sommigen van hen voor het eerst voor de klas stonden. ‘Op de UvA is het not done om te rellen tijdens het college, iedereen is stil. Op de HvA worden er wel eens studenten uit de les gestuurd. Niet alle docenten konden even goed orde houden. Het scheelt natuurlijk dat de vakken op de hogeschool allemaal verplicht zijn, terwijl je op de UvA

Beeld Marc Kolle

niet naar een les hoeft als het je niet interesseert.’ Tavecchio merkt twee duidelijke verschillen tussen medewerkers van de UvA en de HvA: bij de UvA hechten de medewerkers minder belang aan sociale activiteiten en er heerst minder een negen-tot-vijf-cultuur. ‘Onderzoekers van de UvA zijn meestal erg met hun eigen ding bezig. Collega’s zitten rustig tot tien uur ’s avonds op de universiteit en sommigen hebben zelfs de sleutel van het gebouw voor het weekend. Daarentegen krijg ik op mailtjes die ik op vrijdagavond naar HvA-collega’s stuur meestal pas op maandag een reactie.’

Zelfverzekerder Al zijn er nog zo veel kleine en grote verschillen, volgens velen, waaronder minister Plasterk, is de scheiding tussen het hbo en

de universiteit niet meer van deze tijd. De HvA en de UvA hebben alvast een handig begin gemaakt door een gezamenlijk bestuur te vormen. Maar heeft iedereen wel zo veel zin in om samen te werken? Volgens Dave wordt vanuit de HvA vaak gedacht dat de UvA niet wil en dat de bestuurlijke fusie alleen een prestigeobject is. Lex heeft het gevoel dat de meeste UvA-medewerkers denken: moet dit nu? Tavecchio kreeg die indruk tijdens een studiedag over de samenwerking tussen beide instellingen. ‘HvAdocenten staken duidelijk de hand uit naar de UvA, maar de UvA-medewerkers hadden meer een houding van “misschien mag de HvA wel meedoen, bij ons aanschuiven.” En dat terwijl de HvA zo’n achtduizend studenten meer telt dan de UvA. Ik vind dat de hogeschool best nog een stuk zelfverzekerder mag – nee, moet – worden.’ n havana

17

ondertussen in...

very short introductions

Calpe Kyra Asbroek (21, lerarenopleiding Nederlands) ging een nachtje kijken in Valencia hoe de Spanjaarden een vuurfeestje bouwen.

Vuurfeesten

Vuur, rook en knallen. Dat zijn de kernwoorden bij het feest Las Fallas, dat in maart in de regio Valencia gevierd wordt. Het is een grootse gelegenheid die vele toeristen trekt. Ook in Dénia, een dorpje om de hoek, wordt dit elk jaar gevierd. Daarom besloten huisgenoot Anne en ik om eens een kijkje te nemen. Zoals je van Spanjaarden mag verwachten begon het ‘echte werk’ pas na twaalven. Dus gingen we in de middag even de stad in om de kunstwerken te bekijken voor ze in de brand zouden vliegen. Verspreid door de stad heeft elke buurt een ‘falla’ gemaakt. Dit is te vergelijken met grote carnavalswagens in Nederland. Van papier-maché en karton worden grote poppen en hele scènes gemaakt. Alle kunstwerken hebben altijd een (politieke) sarcastische ondertoon, de poppen zijn karikaturen. Hoewel de thema’s niet politiek hoeven te zijn. Zo zagen we mooie fallas over sprookjes, over culturele thema’s en zelfs een Elvis. Ook de kinderen van elke wijk maken een falla. Een speciale jury beoordeelt alle fallas en bepaalt wie de eerste prijs wint. Ook de volgorde van de ‘verliezers’ is belangrijk. ’s Avonds worden alle fallas namelijk in omgekeerde volgorde verbrand. Dus de nummer laatst gaat als eerst in brand en de winnaar als laatst. Zo kun je als toeschouwer de hele stad door lopen en telkens zien hoe ze deze fallas aan steken. Vaak hangen ze rotjes om de poppen zodat het begint met een hoop geknal. Vervolgens vliegt de vlam erin en omdat ze er kannen benzine over gooien gaat dat redelijk snel. Sommige wijken maken grote feesten om de falla en de bewoners dansen en zingen de hele avond. Het is een bijzonder spektakel omdat de fallas gewoon midden in de wijken staan. Wonder boven wonder gaat dat allemaal goed en het gaat gepaard met leuke interactie tussen brandweer en buurtbewoners waarbij mensen vaak doorweekt eindigen. Tegen vier uur ’s ochtends gaat de laatste falla in de brand en kan het feest doorgaan in de wijken en kroegen. En de volgende dag, als alle rotzooi weg is, wordt er weer druk nagedacht over het volgende jaar.

Loes

Wieteke

Chi Chung

Annemarie

Kelly

Kyra

18

havana

Aardie

Beeld Fred van Diem

Alle rechters op één lijn Wie Bregje Dijksterhuis (34) is rechtssocioloog en docent hbo-rechten. Vanaf september leidt ze een onderzoekspracticum. Wat Gevolgen van standaardisering in de rechtspraak.

‘Rechters, advocaten en juristen kampen met een hoge werkdruk. Een groot deel van hun tijd zijn ze kwijt aan het behandelen van zaken die eigenlijk best gestandaardiseerd kunnen worden. Zo zijn er heel veel zaken over ontslagvergoedingen, alimentatie en schuldsanering – zogenaamde bulkzaken – die juridisch gezien niet heel ingewikkeld zijn, maar tot voor kort toch allemaal als maatwerk werden behandeld. In landelijke werkgroepen hebben rechters richtlijnen opgesteld voor de behandeling van deze zaken. Zo kan nu met computerprogramma’s in een aantal stappen worden uitgerekend welk deel van het inkomen de man moet afstaan aan alimentatie. Het is te vergelijken met de jaarlijkse belastingaangifte. Op deze manier kunnen er in dezelfde tijd veel meer zaken behandeld worden. Het standaardiseren is natuurlijk om de werkdruk te verlagen en de wachtlijsten in te korten, maar ook om rechters door het hele land een houvast te geven – om uniformiteit in de uitspraken te krijgen. In 2008 ben ik al gepromoveerd op het onderwerp. Toen heb ik in een groot empirisch onderzoek gekeken naar hoe rechters tot hun richtlijnen komen. In dit onderzoek is de vraag: wordt de rechtspraak ontlast door standaardisering en blijft de kwaliteit behouden? Vanaf september ga ik samen met studenten praktijkgericht onderzoek doen. We gaan rechters interviewen, uitzoeken hoeveel tijd ze nu nog kwijt zijn aan deze zaken en burgers vragen in hoeverre ze tevreden zijn over de behandeling van hun zaak.

Naar mijn idee is dit onderzoek perfect voor hbo-studenten, omdat het maatwerk in de rechtspraak vooral door wo-juristen wordt uitgevoerd. Hbo’ers moeten zich vooral focussen op standaardisering in de rechtspraak, het procesmanagement en het ontwikkelen en implementeren van richtlijnen. Ik zou het leuk vinden als mijn studenten straks aanbevelingen aan de wetgever kunnen geven. Ze zouden bijvoorbeeld met een lijstje met wettelijke voorwaarden voor richtlijnen in de rechtspraak kunnen komen. Maar ook voor de uitvoering kunnen ze veel betekenen. Hoe kan je nieuwe richtlijnen het best vormgeven in een computerprogramma? Studenten zouden een systeem kunnen ontwikkelen in samenwerking met ons eigen Juridisch Onderzoekscentrum.’ n Merel Straathof

Studenten, ctoren docenten of le imaal ax m vertellen in hun er ov en ut vijf min Very Short onderzoek bij . Meer weten? Introductions eb.nl/vsi www.havanaw

passie

e over j n e l l e a? ert zelf v e in havan passi ail naar l m hva.n @ a n hava

Beeld Fred van Diem

Vrienden willen hem nooit meer verhuizen, zegt informaticadocent Gerlof Donga (52), aangezien zijn huis tot de nok toe gevuld is met... boeken. Kasten, wanden, dozen en zelfs een volledige kamer worden opgeslokt door zijn verzameling fantasy- en sciencefictionboeken. Annemarie Vissers ‘Als jochie haalde ik oud papier op, dat moest dan op een verzamelplaats worden ingeleverd. Een deel moesten wij opruimen en een deel werd opgeslagen. Soms neusde ik wat tussen al dat papier, op zoek naar mooie verhalen en plaatjes. Die bewaarde ik dan. Op een geven moment zag ik een exemplaar van de Duitse sciencefictionserie Perry Rhodan, het boekje fascineerde me enorm, hoewel ik van dat Duits niet heel veel begreep. Langzaamaan begon ik steeds meer te verzamelen en te lezen over fantasy en sciencefiction. Later heb ik mijn eindexamen Engels nog gehaald met een waslijst aan Engelse sciencefictionboeken. Ik had niet zo veel met Shakespeare toentertijd, en de examinator kon het wel waarderen dat ik in plaats daarvan Tolkien wilde bespreken.

Er zijn mensen die geloven in gebedsgenezing en dan krab ik me juist achter de oren. Dat mensen me raar aankijken als ik laat vallen dat ik in aliens geloof, ach. Dat zit dan ook meer op het niveau van het proberen voor te stellen hoe en wat aliens op onze aarde zich manifesteren dat dan zou kunnen betekenen. Hoe zouden ze zich aan ons kenbaar maken? En zouden ze dat wel doen? Ik merk dat de schare fans van dit genre toeneemt, al is het nog steeds niet iets waar je heel erg mee te koop loopt. Vijfentwintig jaar geleden was dat nog erger. Hoewel ik niet volledig doorsla hoor, ik ben zeker niet zo ver heen dat ik zeg dat er een elf achter een raam zit of een hobbit in een ruimtepakje. Mijn vrouw vindt het allemaal maar flauwekul en klaagt wel eens dat ik veel te veel boeken heb. Dat klopt ook wel een

beetje: ik heb er zo veel dat ik ze nooit allemaal zou kunnen lezen. Het hele huis staat, van boven tot beneden, vol met mijn collectie. Eén kamer kan ik bijna niet meer in. Wat ooit sciencefiction was voor mensen, is nu in sommige gevallen werkelijkheid. Eeuwenlang is de wetenschap natuurlijk dominant geweest, maar op een gegeven moment kwam er ook een stroming die informatie via andere kanalen serieus begon te nemen. Informatie uit andere dimensies. Het ligt ook aan de beleving van mensen. Het meest fascinerende aan fantasy en sciencefiction zijn de vragen: wat is werkelijkheid en wat is waarheid? Die vormen steeds opnieuw een raadsel voor me, en daar wil ik alles over weten. Het spanningsveld tussen wetenschap en fictie, daar is het me om te doen. n havana

19

recensies

Televisie

Comedy

Film

(2BE) HHHHH

HHHHH

t/m 24 april, Kriterion

Benidorm Bastards

Roué Verveer – Mans Genoeg

Imagine: Amsterdam Fantastic Film Festival Wel gaan Filmhuisfilms kijken tijdens een festival in Kriterion, daar is nog nooit iemand slechter van geworden. Tijdens deze editie zijn er twee thema’s: Oost-Europa en ­retro-magie. Vijftig lange films en 25 korte worden vertoond. Ze hebben één ding met elkaar gemeen, de realiteit wordt getoond. Al is dat niet in alle films op dezelfde manier, sommige zijn op de meest wilde fantasieën gebaseerd en andere tonen de keiharde ­werkelijkheid. Niet gaan Je wacht liever op de nieuwe Harry Potter. Films kijk je om weg te dromen naar een andere wereld, niet om de realiteit onder ogen te zien. Daar kijk je het journaal voor.

Theater Wat Coole oudjes die ‘rocken’, zoals de Belgische televisiemaatschappij 2BE het programma zelf omschrijft. Benidorm Bastards doet denken aan het BNN-programma Tequila, korte sketches met een verborgen camera, waarin mensen op straat in de maling worden genomen. Maar de Benidorm Bastards draaien de rollen om. Zeven bejaarden nemen de jongere generatie eens flink in de maling. Ze zetten hilarische sketches neer. Zoals een ober die ‘per ongeluk’ een biertje over twee nonnetjes heen gooit. De reactie van de nonnen is niet zoals je van heilige dames verwacht: ‘What the fuck?! Zieke zot, godverdomme!’ Woest lopen ze weg en roepen de ober nog na: ‘kloewtzak!’ Leuk feitje: alle bejaarden in de serie zijn ­amateur-acteurs. Wanneer De televisieserie is iedere donderdag om 22.30 uur te zien op de Vlaamse zender 2BE. Helaas is het niet voor iedereen mogelijk om deze zender te ontvangen. Gelukkig zijn er wel veel losse scènes én hele afleveringen te zien op YouTube. RTL4 heeft de rechten van het programma gekocht en komt dit najaar met een Nederlandse versie op de buis. Nu maar hopen dat deze serie net zo leuk wordt als de Vlaamse. Waarom wel Het is hilarisch om een opa met een skateboard te zien die aan een student vraagt of er een halfpipe in de buurt is en of ze nog wat wiet voor hem heeft. Of opaatjes die jongens waarschuwen dat ze niet meer zo naar ‘hun meiske’ moeten kijken. Het is prachtig om de verbaasde gezichten van de jongeren te zien. Waarom niet Veel sketches komen steeds terug, maar dan in een iets andere context. Zoals de nonnetjes die steeds iemand van ‘ons bankske’ afjagen. De ‘Google aan huis’, of zoals de opa zegt: ‘Goegol aan huis’, wordt in aflevering twee vervangen door ‘Facebook aan huis’. En ook de telefonerende oma, die iedere keer uitgebreid over haar feestjes en one night stands vertelt, komt regelmatig terug. De eerste keer lach je je rot, de tweede, derde en vierde keer niet meer. n Marjolein Sintenie

20

havana

27 april – De Purmaryn, Purmerend; 15 mei – Bijlmer Parktheater, 28 mei – De Meervaart Wie Roué Verveer, de grove maar aandoenlijke grappenmaker zonder opleiding die alweer tien jaar bezig is in de cabaretwereld. Wat Zijn nieuwste voorstelling Mans Genoeg trekt volle zalen. Man zijn is moeilijk in deze tijd. Vrouwen zijn geëmancipeerd en dat brengt voor de man onzekerheden met zich mee. Waarin kunnen mannen nog echt mannen zijn? Vrouwen pakken alles af: hun banen, status en steeds vaker ook hun vrouwen. Staand plassen is het enige punt waar mannelijkheid van afstraalt. En zelfs dat proberen vrouwen te ondermijnen door hun man aan te sporen zittend te plassen. Waarom wel Alles wat Verveer zegt, is herkenbaar voor zowel mannen als vrouwen. Het leukste verhaal van de avond gaat over een badkamerverbouwing. Roué kan de badkamer niet zelf verbouwen en moet ‘mannetjes’ inhuren om deze klus te klaren. Zij doen binnen een kwartier alles wat hem in drie dagen niet is gelukt. Hij staat ernaast met zijn geld te wapperen, maar voelt zich ondergeschikt aan het testosteron dat in zijn badkamer staat. Verder passeren recente gebeurtenissen de revue. De ramp met het Turkse vliegtuig op Schiphol: ‘Hebben die piloten wel hun opleiding afgerond? Niet alleen opstijgen is belangrijk, ook landen hoort erbij!’ De aanslag op koningin Beatrix: ‘Het zal toch geen allochtoon zijn? O nee, de dader reed in een Suzuki Swift. Allochtone mannen rijden niet in zo’n oud en lelijk ding.’ Verveer heeft het in zich om zware thema’s licht te maken. Humor met een scherp randje, gewaagde grappen en herkenbare dilemma’s. Waarom niet Mocht je samen met je vriend of vriendin gaan, kan dit eindigen in ruzie. Je vriendin lacht net iets te hard om grapjes die kwetsend zijn voor mannen. Je vriend vindt dat vrouwen achter het aanrecht horen en voor mannen moeten zorgen. Heikele puntjes in een relatie die Roué nog net iets aandikt. Als je relatie sterk genoeg is, ga dan zeker naar de voorstelling toe. Juist de herkenbare stukken en kwetsbaarheid maken dat jullie elkaar nog meer waarderen. n Esther Versluis

De Club

21 t/m 24 april, Cruquiusweg 81 Wel gaan De Club is geïnspireerd op de film Fight Club. Samen met twintig à dertig mensen verzamel je in een lege loods. Vanaf daar is het onbekend wat er gaat gebeuren. Wat is er wel bekend over De Club? Tygo Gernandt speelt een van de hoofdrollen, bezoekers mogen niet praten over De Club en de voorstelling is een beleving. Niet gaan Je wilt van tevoren weten waarvoor je geld neertelt. De zekerheid dat Tygo meedoet is voor jou niet genoeg.

Nightlife

The Grind

22 april, Bitterzoet Wel gaan Hiphop, r&b en dubstep zijn vanavond de muziekstijlen die uit de speakers knallen in Bitterzoet. Losgaan op de dansvloer, je verliezen in muziek en sjansen alsof je leven ervan afhangt. De perfecte donderdagavond van elke student. Niet gaan Op donderdagavond bereid je jezelf voor op de komende periode, je moet nog zo veel doen en hebt de nieuwe modulehandleidingen nog niet eens gelezen.

Museum

Vrijdagavond in het Van Gogh

23 april, Van Gogh Museum Wel gaan Het museum is op vrijdagavond tot tien uur ’s avonds geopend. Denk je bij musea al snel aan saaiheid en oude mensen? Think again. Vanavond krijg je op de muren videoprojecties te zien van de mooiste schilderijen terwijl je chillt in een relaxte fauteuil en luistert naar dj’s. Als je zin hebt in een drankje, loop je naar de bar. Weer eens wat anders dan thuis voor de tv met een biertje. Niet gaan Je gaat liever overdag naar het museum toe, dan heb je tenminste de tijd om alle kunstwerken te bekijken.

Voetbal

Vanaf 12 juni, Tropenmuseum Wel gaan Als je voetballiefhbber bent. Op 12 juni start in het Tropenmuseum en het Tropentheater een interactief spektakel rond het WK voetbal in Zuid-Afrika. Centraal staat de Afrikaanse beleving van dit grootse evenement. In het Tropenmuseum zijn dagelijks wisselende actuele reportages van Afrikaanse journalisten te zien. In het Tropentheater worden ’s avonds zoveel mogelijk (Afrikaanse) wedstrijden live op het grote doek vertoond en vinden talkshows, films en debatten plaats. Niet gaan Als je een hekel hebt aan voetbal.

zwart-wit

Beeld Won Tuinema

Beeld Hans van Vinkeveen

eten

Even op vakantie

Hoewel er voor vegetariërs meestal meer te kiezen is dan de standaard omelet, blijven de meeste restaurants toch steken bij humus en geitenkaas met honing. Dit is gelukkig niet het geval in restaurant De Waaghals: alles is er vegetarisch – en grotendeels biologisch. ‘De sfeer is informeel, de keuken verfijnd en creatief,’ belooft de website. En daarmee is restaurant De Waaghals goed getypeerd. Op het moment dat we binnenkwamen was de zaak voornamelijk gevuld met kleine groepjes dames, en werden we door een oudere man in een T-shirt naar ons tafeltje gebracht. Het menu en de prijzen lopen uiteen van stamppot voor 10,50 euro tot een keuzemenu van drie gangen voor 29,50 euro. Als voorgerecht deelden we een blini (Pools pannenkoekje) met ei en kruiden, waarin de smaak van gekookt ei helaas erg overheersend was. Gelukkig waren we dat snel vergeten toen de hoofdgerechten opgediend werden. Ik koos voor een bord met vier gerechtjes voor 14,50 euro: linzen met spinazie en feta, gevulde paprika met een kaassaus, bulgur met cashewnoten en paddestoelen en een heerlijke kruidensaus. De gerechtjes waren ieder apart erg smakelijk, en het gezamenlijk opdienen zorgde voor nog meer smaakcombinaties die elke hap verrassend maakten. Mijn tafelgenoot, die met de ‘Waaghals classic’ (18,50 euro) zelfs vijf verschillende gerechtjes op zijn bord kreeg (Provençaalse aardperencassoulet in rode wijn en salie, gnocchi gegratineerd met geitenbrie, gâteau van groene kool, kastanjes en walnoten met een cranberry-kersencompote, geroosterde portobello, en een krokante uienbeig-

net met mosterdroom), vond die grote verscheidenheid jammer. Elk gerechtje was lekker genoeg om een eigen hoofdgerecht te vormen en zo niet in een paar happen alweer verdwenen te zijn. Het was hem ook niet altijd even duidelijk welke combinaties bedoeld waren, en welke toevallig op zijn bord tot stand waren gekomen. Hoewel we beiden voldoende gegeten hadden, konden we het niet laten de desserts te proberen, en gelukkig maar: de chocoladetaart met vanilleroomijs en bosvruchtensaus was smaakvol en niet te zwaar. Ook de Algerijnse dadelschuimtaart was luchtig en niet te zoet, en daardoor een goede afsluiting met een kopje muntthee erbij. Al met al was het diner iets duurder dan gepland (31 euro per persoon), met name doordat de (na-)gerechten zo aanlokkelijk klonken. Bier (van Brouwerij ’t IJ) en wijn waren schappelijk geprijsd, en thee en koffie na ronduit goedkoop. En als je net als wij een Frans-Japans stel aan het linkertafeltje naast je, en een Nederlands-Engels-Albanees groepje aan het rechtertafeltje hebt, dan kun je je zelfs eventjes op vakantie wanen. n Nicolien Kegels Waar De Waaghals Frans Halsstraat 29 Geopend 17.00 tot 21.30 uur, maandag gesloten www.waaghals.nl

‘Wat kan Linda de Mol werkelijk?’ Ljilja Stanic-Jovic (46), docent fysiologie bij voeding & diëtetiek Boek ‘Wij gaan op berenjacht. Een van de beste kinderboeken met – zwieperdezwiep – veel onomatopeeën. De leukste manier om een taal te leren. Daarnaast De ontdekking van de hemel, dat een uitdaging was om mijn Nederlands te verbeteren. Toen ik het uit had, voelde ik dat mijn hersenen, plof, er een stukje bij kregen. Zelfhulp­ boeken lees ik niet omdat ze niet helpen.’ Film ‘Eternal Sunshine of the Spotless Mind, dat gaat over het wissen van herinneringen, wat mij is overkomen door de oorlog in Bosnië. Je moest om te kunnen overleven de leuke dingen vergeten. Later ben ik teruggegaan en bewust gaan zoeken naar mijn verleden. Der Untergang, over de laatste dagen van Hitler, is traag. Thuis hebben we het grapje als iemand niet kan slapen: zullen we naar Der Untergang gaan kijken?’ Sport ‘Basketbal, een snelle teamsport die ik vroeger op straat speelde en waardoor ik vaak mijn bril heb gebroken. Bobsleeën is belachelijk. Analyseer je het, dan is er, oké, een stuurman die stuurt, maar de rest hoeft alleen maar na drie stappen goed in de bobslee te springen.’ Moment ‘De reis naar Japan in 2008 naar het wereldcongres van diëtisten. Veel lol en geïmproviseer, want Japanners spreken bijna geen Engels. Een heftig dieptepunt was de oorlog in Bosnië. Het heeft mijn leven daar kapotgemaakt. Het ergste is de angst die niet verdwijnt. In een tv-spot wordt gezegd: “Je kunt een kind uit een oorlog weghalen, maar nooit de oorlog uit het kind.” Dat geldt voor iedereen die dit

heeft meegemaakt.’ Idool ‘Meryl Streep, zij acteert altijd op topniveau maar gedraagt zich nooit als een ster. Ik stoor me aan Linda de Mol. Ze denkt alles te kunnen: presenteren, dus ook acteren en een tijdschrift maken. Maar wat kan zij nou echt en wat doet de marketingmachine?’ Muziek ‘Ekatarina Velika, een rockband uit Belgrado in de jaren tachtig, waarvan bijna alle leden dood zijn. Bij hun liedjes denk ik aan mijn studietijd, de pracht van het vrij en zorgeloos zijn. Aan mijn vrienden die inmiddels over de wereld zijn verspreid. Bij Chinese muziek – tjingtjong – die hoge tonen, denk ik altijd dat iemand me gaat martelen.’ Kunst ‘Het Mauritshuis in Den Haag, de Hollandse meesters. Bij Vermeer zijn terughoudendheid alsof hij wil zeggen: ik ben er niet, maar hier is wel een plaatje. En Rembrandt daarentegen: I am here, dat is energie en kracht.’ Humor ‘Absolutely Fabulous, over twee dames die de draak steken met zichzelf en de eigen generatie. Ik moest verschrikkelijk lachen om de sketch over osteoporose. Dat is botontkalking, vaak als gevolg van de overgang. Zie je ze meedoen aan een newageachtige postmenopauzesessie.’ Stokje ‘Ik geef het stokje aan Simon Gribling, interim-voorzitter van het domein Bewegen, Sport & Voeding. Ik ben nieuwsgierig hoe zo’n creatief persoon zich gaat ontwikkelen in zijn nieuwe functie.’ n Hans van Vinkeveen

Oproep Ben je uit eten geweest? Stuur dan je recensie naar [email protected]. Als je recensie geplaatst wordt, krijg je de kosten van het etentje tot 50 euro vergoed. havana

21

varia check ook

Havana begint aan zijn vijftiende jaargang. Genoeg verleden tijd voor een wekelijkse duik in het stoffige archief.

15 havanaweb.nl

gekeurd

• De HvA wordt ingedeeld in zeven domeinen. Het College van Bestuur maakt bekend wie de domeinvoorzitters worden. Er zitten geen verrassingen bij maar dat neemt niet weg dat hier en daar wat teleurgestelde instituutsdirecteuren rondlopen. • Het hogeschooljaar wordt geopend met een lezing van Herman Pleij: een enthousiaste man voor wie het begrip tijd geen betekenis heeft. Zijn bijdrage duurt zo lang dat er voor de andere sprekers nauwelijks tijd over is. Sommige aanwezigen vonden dat erg, maar menigeen heeft geboeid geluisterd naar de hoogleraar historische letterkunde aan de UvA. • Media & informatie management (in de volksmond bekend als ‘het MIM’, nu media, informatie & communicatie) verhuist naar het Singelgrachtgebouw. Al voor de verhuizing is bekend dat dit gebouw te klein is om het grote aantal studenten te herbergen. Het MIM blijft dus ook gebruik maken van de Leeuwenburg. Ondertussen wordt het Wibauthuis gesloopt en dreigt de nieuwbouw van de ALO niet door te gaan wegens faillissement van de aannemer. • In Almere start de HvA een nieuwe opleiding: ondernemen, innovatie & techniek. De toeloop is met 25 studenten niet overweldigend. • Klagen heeft zin. Dat is de teneur van een artikel over het College van Beroep. De meeste studenten die een klacht indienen over een beslissing van hun opleiding, worden in het gelijk gesteld. Dat geldt niet voor de student die de trein miste en daardoor te laat kwam voor een tentamen. • Twee studenten human logistics – Hildebrand van Kuyeren en Mart Hopman – leggen in één week tijd 25.000 kilometer per trein af. Daarmee vestigden zij een officieel wereldrecord. • Het is pas 2007 maar Gerlof Donga – docent bij information engineering – start al een project met iets dat we nu als een eenvoudige e-reader kunnen zien. Vijf studenten krijgen de zogeheten Iliad, een apparaatje waarmee je e-books kunt lezen. n Paul van de Water

22

havana

HvA to do’s

23 april

Make More Music

Klagen heeft zin Augustus 2007

hva-agenda

‘Een grafhekel aan Halsema’ Voor de zwevende kiezer komt 9 juni rap dichterbij. Wat te kiezen, tijdens de Tweede Kamerverkiezingen? Campus.tv en Havana staken hun licht op bij studenten van de HvA en UvA. Op welke partij gaan ze stemmen? En waarom? ‘De PVV moet je niet willen, daar komt maar rotzooi van.’

‘O-n-m-i-d-d-e-l-i-j-k? Studenten, docenten en het College van Bestuur spraken tijdens een bijeenkomst over het al dan niet invoeren van een HvA-brede verplichte taaltoets. Want, studenten kunnen het wel maar zijn te lui, aldus docent taalbeheersing Jacob Eikelboom. Helaas ging meester Eikelboom zelf ook nat. ‘O-n-m-i-dd-e-l-i-j-k? O jee! Is dat fout?’

iPhone OS 4.0 Vorige week kondigde Apple OS 4.0 aan, de nieuwste versie van het besturingssysteem op de iPhone. Heb je nooit begrepen waarom op de iPhone je Facebook-app en je Gmail-app niet tegelijk kunnen draaien? Je bent niet de enige. Miljoenen iPhone-gebruikers over de hele wereld roepen al jaren om ‘multitasking’, zoals het tegelijkertijd draaien van meerdere apps wordt genoemd. Bij Apple snappen ze het nu eindelijk ook, zo blijkt uit OS 4.0. Multitasken is dus een van die nieuwe functies. Met een dubbele tik op de homeknop schakel je snel tussen apps die gewoon door blijven draaien als je ze verlaat. Voortaan kan je dus gewoon blijven luisteren naar de Luisterpaal-app als je een nieuw bericht op Facebook aan het tikken bent. Gelukkig heeft Apple dit zo geregeld dat het tegelijkertijd draaien van apps niet meteen je hele batterij leegtrekt. Multitasking is veruit de belangrijkste verbetering, maar een vogelvlucht langs andere nieuwe opties laat meer moois zien. Zo kan je folders aanmaken. Dus niet meer bladeren door schermen vol apps, maar gewoon al je games in de map games en je muziek-apps in de map muziek. Lekker overzichtelijk. Met folders vergroot je ook het aantal apps dat je kan gebruiken van 180 naar 2160, meer dan genoeg voor de gemiddelde treinrit. Daarnaast doen apps voortaan aan notifications. Dit houdt in dat je een alert ontvangt zodra een app iets nieuws binnenkrijgt. Op het gebied van e-mail is ook wat veranderd: email adressen kunnen voortaan samenkomen in een centrale inbox en het switchen tussen accounts is makkelijker. Tot slot kan je een eigen achtergrond instellen, komt er een gamenetwerk en wordt iBooks, Apple’s versie van Bol.com, ook op de iPhone beschikbaar. De update komt deze zomer vrij en kan je volledig downloaden als je een iPhone 3Gs of een derde generatie iPod Touch hebt. Eerdere versies van deze apparaten kunnen ook updaten, maar ondersteunen dan niet alle nieuwe functies, waaronder multitasking. Er gaan trouwens ook geruchten over een geheel nieuwe iPhone die in het najaar zou moeten verschijnen. ‘Amazing’, ‘awesome’ en ‘incredible’, aldus Apple zelf, maar is dat zo? Een volmondig ja is het antwoord. De nieuwe features zijn fijn, functioneel en helpen je het beste uit de iPhone te halen. Voor het gemak vergeven we Apple dan maar dat ze er zo laat mee komen. n Thomas van Manen

Two Way Radio won 6 april glansrijk de halve finale van Make More Music, de muziekwedstrijd van de HvA in samenwerking met vier andere hogescholen. Hoe zal de HvA-band met drie (!) frontvrouwen zich weren tegen de afgevaardigden van de andere hogescholen? Op 23 april kun je het gaan zien bij de finale in de Melkweg. Havana mag 5 x 2 plaatsen op de gastenlijst weggeven. Het enige dat je daarvoor hoeft te doen is even een mail sturen naar havana@ hva.nl onder vermelding van ‘Make More Music’. De finale is ook live te volgen en terug te kijken via de webstream op www.makemoremusic.nl 23 en 24 april

Competences for Poverty Reduction Copore (COmpetences for POverty REduction) is a consortium of health, social and educational networks that presented to the European Commission successfully an Erasmus Accompanying Measures Project within the framework of the European Year 2010, combating poverty and social exclusion. It will be managed by Enothe, the European Thematic Network of Occupational Therapy in Higher Education. The project aims to bring together all major actors in the field, identify good practices, and develop a common language on social determinants of health and indicators of poverty. The various activities culminate in this international conference in the Hogeschool van Amsterdam, where selected good practices will be presented, the best students project will be awarded and the strategic papers will be discussed. Taffelbergweg, zie www.enothe.hva.nl 8 mei

Pilot Knowledge & Career Day De vierde editie van de door Aviation Studies georganiseerde vakdag Pilot Knowledge & Career Day staat in het teken van professionele kennisoverdracht en het bij elkaar brengen van luchtvaartgerelateerde beroepsgroepen. Het evenement richt zich niet alleen op verkeersvliegers maar ook op engineers, luchtvaartmaatschappijen, vliegtuigbouwers en andere burgerluchtvaartgerelateerde organisaties. Gedurende de conferentie worden presentaties en workshops verzorgd door onder meer Boeing, Airbus, NG Aircraft, KLM, transavia.com en LVNL. Kijk op www.havanaweb.nl/agenda/ voor actuele gegevens en links naar meer informatie.

weekgast

Jurriaan Gorter (33, docent marketing & sales) organiseerde het verkiezingsdebat op 20 april in de Leeuwenburg. In de week ervoor nam hij de laatste dingen door met presentator Jort Kelder en andere betrokkenen.

Maandag 12 april Waarschijnlijk zit de kantine van de Leeuwenburg met ruim zeshonderd studenten straks helemaal vol. En natuurlijk de gasten: er komen achttien politici, onder wie Rita Verdonk en Marianne Thieme, en verder bijvoorbeeld cabaretier Jan Jaap van der Wal. De debatavond is groter geworden dan ik had gedacht. Dat ging vanzelf, ik wil gewoon graag een bijzondere avond neerzetten. Door de vervroegde verkiezingen had ik ineens heel weinig tijd, maar ik heb toch veel kunnen regelen. Dat geeft wel een kick. Ik doe alles in mijn vrije tijd, maar ik doe het graag. Ik vind het belangrijk dat studenten politiek bewust zijn. Tussen het lesgeven door heb ik vandaag het draaiboek afgemaakt en opgestuurd naar onder meer de Leeuwenburg en Jort Kelder. Ook heb ik informatie gestuurd naar de twaalf studenten die gaan helpen op de avond zelf. Zij vangen bijvoorbeeld de gasten op en controleren wie er binnenkomen. Dat moet wel, als je zo veel bekende politici in huis hebt.

Dinsdag 13 april Ik kreeg een mailtje van Mei Li Vos: ze heeft dinsdag een extra spoeddebat tot acht uur, dus ze kan er nooit om half negen zijn. Ik wist dat zulke dingen kunnen gebeuren in de politiek, maar het is wel jammer. Veel mensen vinden Mei Li Vos een leuke politica, dus we kijken of ze later op de avond toch nog aan bod kan komen. Voor het debat probeer ik nog snel iemand anders van de PvdA te vinden. Job Cohen misschien? We hebben posters opgehangen op de Leeuwenburg en de UvA. De marketing is een lastig punt: we willen zo veel mogelijk bekendheid geven aan het verkiezingsdebat, maar eigenlijk zitten we al bijna vol. Om toch zo veel mogelijk studenten te kunnen binnenlaten heb ik iets bedacht: het auditorium openstellen, waar ze dan via streaming video de avond kunnen volgen. Het is nog even afwachten of dat logistiek mogelijk is.

Woensdag 14 april Vanochtend was ik op de radio bij de internetzender Traffic Radio. Ik reageerde op een stelling over kilometerheffing en we hadden het ook even over het verkiezingsdebat. Ik gaf les en daarna was ik druk met het vinden van een nieuwe kandidaat voor de PvdA. Het zou het mooist zijn als Plasterk kan komen, maar een Kamerlid of andere prominent is ook goed. Het is natuurlijk kort dag. Dat geldt ook voor mijn auditoriumidee, dat is ook nog niet rond. In de middag ben ik naar de redactie van Folia, het weekblad van de UvA gegaan. Ik had een afspraak met hoofdredacteur Jim Jansen die het eerste half uur van de avond presenteert. Hij gaat met twee hoogleraren in gesprek over peilingen van Maurice de Hond. Studenten kunnen vanuit het publiek vragen sturen per sms en Jim legt die voor aan de hoogleraren. Ook interviewt hij Frits Bolkestein. We hebben afgesproken dat ik daarvoor wat vragen op papier zet.

Donderdag 15 april Vandaag had ik het onverwachts druk. Er kwamen nog allemaal kleine dingetjes bij waar ik nog helemaal niet aan had gedacht. Zoals extra spotjes in de kantine van de Leeuwenburg, het kan daar ’s avonds nogal donker zijn. We hebben op het moment zo’n achthonderd aanmeldingen. Ik heb vandaag de bevestigingsbrieven de deur uit gedaan, zodat iedereen die zich heeft aangemeld ook daadwerkelijk naar binnen kan. We hebben toestemming gekregen om het auditorium te gebruiken. Tweehonderd mensen kunnen de avond daar op scherm volgen. Verder heb ik een telefonisch gesprek gehad met Jort Kelder. Hij kwam met veel goede tips. Hij zag de stellingen graag wat scherper, hij wil de vaart in de avond houden. Ik heb na het gesprek acht stellingen herschreven. Hij gaat daar nog feedback op geven, dus ik ben benieuwd. Het regelen van een PvdA-politicus bleek nog een hele klus, maar ook dat is nog gelukt. Martijn van Dam komt. Hij was enkele jaren geleden de meest belovende jonge politicus van het land, dus hij lijkt me een goede toevoeging!

Beeld Fred van Diem

Vrijdag 16 april Er gebeurden vandaag nog wat spannende dingen. Zo kreeg ik een telefoontje van Jan Kees de Jager dat hij misschien niet bij het debat kan zijn. Hij is gestrand in Madrid, er gaan geen vliegtuigen vanwege die aswolk. Verder mailde Mei Li Vos dat er aardig wat spoeddebatten gepland zijn op dinsdag 20 april. Daarom heb ik een noodscenario bedacht. Ik heb Jan Jaap gevraagd of hij ook eerder op de avond zou kunnen – en hij kan – zodat we eventueel de boel kunnen omdraaien: eerst het optreden, dan het debat. Gelukkig heb ik verder geen afmeldingen gehad. Ik moest nog allerlei kleine dingetjes regelen. Vanuit huis, want op vrijdag zit ik altijd thuis. Ik heb de stellingen bijvoorbeeld nog aangescherpt en daarover met Jort gemaild. Samen met een bevestigingsbericht heb ik ze opgestuurd naar de politici. Op papier ben ik nu klaar. Maar ik durf pas te zeggen dat alles in kannen en kruiken is, als de avond is begonnen en alles volgens het draaiboek verloopt. Ik heb er zin in. Laat het nu maar gewoon beginnen! n

havana

23

afstuderen

Calvin Ceder (26)

Beeld Jan-Maarten Hupkes

Sociaal juridische dienstverlening Onderwerp ‘Mijn studie rond ik af met een stage bij de Kinderombudsman. Hij ziet erop toe dat kinderrechten in ons land worden nageleefd. Bij schending van deze rechten trekt hij aan de bel, bijvoorbeeld bij Tweede Kamerleden. Ik doe onderzoek naar child-headed households, gezinnen waarin kinderen de taken van hun ouders overnemen. Denk bijvoorbeeld aan het huishouden of de opvoeding van broertjes of zusjes. Kinderen die deze taken krijgen, verliezen het recht kind te zijn, ze kunnen zelf niet meer spelen. In Nederland is dit probleem relatief onbekend. Er wordt niet veel aan 24

havana

gedaan, terwijl er wel veel aandacht is voor de rol van het kind binnen gezinnen in ontwikkelingslanden. Ik weet nog goed hoe fijn ik het zelf vond om op straat te spelen met vriendjes. Elk kind verdient dit. Mijn onderzoek bestaat vooral uit het in kaart brengen van de manieren waarop instanties als Jeugdzorg en de Raad voor de Kinderbescherming omgaan met child-headed households. Ook bekijk ik hoe de kennis die we al hebben kan worden gebruikt. Mijn bevindingen vat ik uiteindelijk samen in een artikel en een advies aan de beleidsmakers in ons land.’

HvA + ‘De tijd en ruimte die ik kreeg voor het ontwikkelen van mijn afstudeeropdracht. Zolang de motivatie goed is, is er veel vrijheid.’ HvA – ‘Studenten worden bij een meningsverschil met een docent al snel doorverwezen naar de e­ xamencommissie, ook als de betreffende docent hier zelf deel van uitmaakt. Hoe kan zo’n ­commissie dan onpartijdig zijn? Eigenlijk vind ik sowieso dat docenten en studenten er zelf uit ­moeten komen, gewoon door heldere communi­ catie.’ n Carlijn van Donselaar