havana #12 1,20 dagloon Bodystocking Topje merk: WE 1,12 1,61 dagloon Legging Legging Schoenen 1,99 dagloon

havana

#12

Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam 18 november 2009

Sjaal Muts

merk: C&A merk: C&A naaister: Tamana (19, Bangladesh) naaister: 6 dagen perTamana week, 12(19, uurBangladesh) per dag

€ 1,20 €1,20

6 dagen per week, 12 uur per dag dagloon dagloon

Bodystocking Topje

merk: WE merk: WE naaister: Dung (20, Vietnam) naaister: Dung13(20, 6 dagen per week, uurVietnam) per dag

€ 1, 1 2 € 1,12

6 dagen per week, 13 uur per dag dagloon dagloon

Tuniek Riem

merk: Vero Moda merk: H&M naaier: Balaraj (22, India) naaier: Balaraj (22, India) 7 dagen per week, 14 uur per dag 7 dagen per week, 14 uur per dag

Legging Legging

€1,61 1,61 €

dagloon dagloon

merk: J.C. Rags naaier: Huang China) merk:(17, Coolcat

6 dagen per Huang week, 12(17, uurChina) per dag naaier:

€ 1,34 € 1,34

6 dagen per week, 12 uur per dag dagloon dagloon

Schoenen

merk: H&M lijmster: Samundra (17, India) 7 dagen per week, 12 uur per dag

€ 1,99 Sneakers dagloon

merk: Nike naaister: Samundra (17, India) 7 dagen per week, 12 uur per dag

€ 1,99

dagloon

-advertenties-

SPAANS LEER JE BIJ ANIMO ACADEMIA DE ESPAÑOL Cursussen in Amsterdam en Spanje Bel 020-6752293 of kijk op www.spaans-bij-animo.nl voor alle informatie.

HealtH ScienceS (mSC) De gezondheidszorg is enorm in beweging. De vergrijzing, nieuwe medisch-technologische ontwikkelingen en veranderde ideeën over optimale zorg vragen om andere inzichten. De behoefte aan creatieve mensen die de ontwikkelingen in de gezondheidszorg begrijpen en vertalen naar nieuwe doelmatige en effectieve zorg, is dan ook groot. Ben jij een bruggenbouwer met een brede kijk op zorgverlening en de bijbehorende bedrijfsprocessen? Dan is de master Health Sciences iets voor jou!

r a.s. 25 novembe lichting r o o v r e t s ma Wil je meer informatie over deze master? www.master.utwente.nl/hs

inhoud

10

11

opinie

interview

‘Mensen hebben ruimte nodig’

Onderzoek het e-boek

Docent en onderzoeker Sharog Heshmat Manesh heeft de Challenging Diversity Award ontvangen voor zijn inzet voor diversiteit. ‘Ik wil mijn studenten een podium geven om zelf hun verhaal te vertellen.’ Jobien Groen

In het Havana-artikel over e-books staan enkele onjuistheden, betoogt Gerlof Donga. Maar de oproep om te kijken naar de mogelijkheden van e-books voor onderwijs is hem uit het hart gegrepen. Gerlof Donga Ik ben heel blij met de aandacht die Havana besteedt aan digitale boeken en de bijbehorende apparatuur (nummer 10, 4 november). Al sinds januari 2008 is het lectoraat Elektronisch uitgeven van de opleiding Media, Informatie & Communicatie bezig met onderzoek naar het gebruik van e-books en e-readers. Er is met succes een subsidie voor aangevraagd en daardoor kan het onderzoek nu groter en ook extern plaatsvinden. Onder de naam Amsterdam E-boekenstad voeren bedrijven en de HvA gezamenlijk onderzoek uit naar e-books en e-readers, onder andere naar het gebruik van e-readers als onderwijskundig hulpmiddel.

Verwarring In het door Havana gepubliceerde artikel staan wel enkele onjuistheden. Wifi is voor zover mij bekend op dit moment alleen op de IRex Iliad Second Edition aanwezig; dit apparaat kost rond de 600 euro. Alle andere apparaten die op dit moment op de Nederlandse markt verkrijgbaar zijn, ondersteunen geen wifi. In het artikel wordt geen enkel apparaat van IRex genoemd en dat lijkt mij niet terecht. Natuurlijk praat je wel over heel andere prijzen, met 550 euro voor het instapmodel en 700 euro voor het topmodel. Dit zijn echter allemaal lezers met een veel groter scherm dan de andere e-readers. Alle e-readers die op dit moment op de Nederlandse markt worden aangeboden, maken gebruik van e-ink-technologie, alleen

zijn er wel verschillen. De meeste apparaten werken met acht grijstinten, de apparaten van IRex met zestien grijstinten wat vooral bij afbeeldingen verschil maakt. In het artikel staat dat er geen apparaten zijn die beide formaten namelijk Mobipocket en ePub kunnen lezen. Die zullen er ook niet komen aangezien Mobipocket tot nu in haar voorwaarden heeft opgenomen dat een apparaat dat voorzien is van Mobipocket software geen concurrerende software mag ondersteunen. Het gaat dan om voor kopiëren beschermde e-books (digital rights management). Het wordt fabrikanten dus juridisch onmogelijk gemaakt om een dergelijk apparaat uit te brengen. In het artikel staat dat je met de Amazon Kindle alleen boeken bij Amazon kunt kopen. Als je de Sony e-reader bij Bol.com koopt en de bijbehorende software op een pc installeert, word je gekoppeld aan Bol. com als e-book winkel. Ook hier is dus sprake van een closed shop. Er is verwarring over de prijsstelling van het e-book. Onder consumenten is de indruk ontstaan dat een e-book altijd goedkoper moet zijn dan een papieren versie. Alleen al vanwege de vreemde manier van belastingheffing zal dat niet altijd gelden. Zo is het btw tarief voor het papieren boek op dit moment in Nederland 6 procent, terwijl het voor de elektronische versie 19 procent is. Bovendien zal afhankelijk van het type

boek het verschil in productiekosten tussen het e-book en papieren boek meer of minder belangrijk zijn. Vooral bij wetenschappelijke publicaties en bij studieboeken zijn de redactiekosten veel belangrijker dan de drukkosten. Aangezien de redactiekosten bij het publiceren van e-books gelijk of soms zelfs toenemen is het eerder aannemelijk dat de prijs van het e-book bij het studieboek en bij de wetenschappelijke publicatie hoger zal zijn. Daar staan dan wel extra functionaliteiten tegenover, zoals hyperlinks. Het gezeur rond formaten heeft te maken met het gezeur rond de rechten dus en de kopieer-

Is het nog steeds nodig, al die aandacht voor diversiteit? Werkt dat niet juist stigmatiserend? ‘Collectief gedrag ontstaat niet uit zichzelf. Mensen zijn aartsconservatief. Ze willen niet veranderen. Soms gaat diversiteit vanzelf, soms is het nodig om diversiteit instrumenteel of beleidsmatig in te zetten. Dat is bijvoorbeeld vijftien jaar geleden bij de politie gebeurd. Door positieve discriminatie kwamen er opeens heel veel allochtone agenten erbij. Of het gebeurt in de vorm van het quotum om meer vrouwen aan de top te krijgen. Diversiteit inzetten als beleidsinstrument kent twee kanten; een stigmatiserende kant en een goede kant. Dat is heel dubbel. We hebben blijkbaar een prikkel van buitenaf

het door jou gekochte e-book en bieden de mogelijkheid om een e-book opnieuw te downloaden, uiteraard wel met een limiet aan het aantal keren. Het is niet gezeur met verschillende formaten als wel gezeur met de rechten en de kopieerbeveiliging die de meeste uitgeverijen nu nog willen aanbrengen. Overigens is bijvoorbeeld de uitgeverij O’Reilly een voorbeeld van hoe het ook kan. Alle boeken bij deze uitgeverij worden zonder kopieerbeveiliging en in alle formaten beschikbaar gesteld aan de koper. De oproep om te kijken naar de waarde van

Hopelijk is kopieerbescherming straks niet meer nodig bescherming. Ik hoop dat we één standaard krijgen voor het afschermen van de rechten of dat de kopieerbescherming helemaal niet meer nodig is, omdat de uitgeverijen op een ander businessmodel zijn overgestapt. Bij de nadelen bij het gebruik van de ereader wordt genoemd dat als het apparaat stuk is, ook je boeken weg zijn. Dat is niet waar. Je boeken staan nog altijd op een pc of laptop of zijn beschikbaar in de e-bookwinkel waar je ze hebt gekocht. De meeste e-bookwinkels registreren de aankoop van

ook weer niet leuk. Mensen hebben ruimte nodig. Ruimte maar ook vriendschappen.’ Hoe draag je in je lessen bij aan het diversiteitvraagstuk? ‘In mijn vak wil ik vanuit bijvoorbeeld fotografie laten zien hoe beeldvorming werkt. Als we de camera van een fotograaf aan de gefotografeerde zelf geven, dan krijg je heel andere beelden te zien. Dan komt hun zelfbeeld naar voren en niet zijn imago zoals de fotograaf diegene ziet. Toen ik aan leerlingen van de middelbare school vroeg: “Wat vind je een fijne plek in Amsterdam?” kreeg ik allemaal foto’s van rustige straten met veel bomen en weinig coffeeshops en politie. Maar als je in de me-

‘Dwars door hun harde gepraat voel ik de pijn’

de e-reader en e-books voor het leerproces is mij uit het hart gegrepen. Het onderzoeksproject Amsterdam E-boekenstad dat officieel in januari 2010 van start gaat wil onder andere die vraag beantwoorden. Ik wil graag in contact komen met gebruikers van e-readers en e-books: [email protected] n

nodig; de oude structuren houden zichzelf in stand en laten nieuwe structuren niet toe.’ Diversiteit als instrument voor one big happy samenleving? ‘Het verlangen naar volledige sociale cohesie is eigenlijk een enge gedachte. Het verlangen naar één samenleving, één volk, een eenheid is een oud concept van de samenleving. We zijn allemaal verschillend. Sociale cohesie zoals nazi’s, hooligans of rechts- en linksextremisten dat hebben, dat vinden we

Gerlof Donga is docent Informatica bij Information Engineering en lid van het Amsterdam E-boekenstad-team

dia over “de jeugd” leest, dan zie je beelden met politie en drukke straten vol coffeeshops en snackbars. Dat is vaak het imago dat hun opgelegd wordt. Je identiteit bestaat uit een zelfbeeld en een imago. Het imago wordt bepaald door de samenleving. Als je vaak hoort van de samenleving dat je vreselijk bent, dan heeft dat effect op je zelfbeeld. Hoe meer je kan ontsnappen aan je imago, hoe meer je je eigen verhaal kunt vertellen. Hoe meer je zelf de regie hebt, zelf kan articuleren wat je wilt,

je eigen concept kan bepalen. Ik wil mijn studenten zelf hun verhaal laten vertellen en hun een podium geven om dit te doen.’ In hoeverre speelt jouw achtergrond een rol in de manier waarop jij je studenten benadert? ‘Ik ben op mijn twintigste uit Iran vertrokken. Ik mocht er mijn middelbare school niet afmaken. Dat heb ik uiteindelijk in Nederland gedaan. Ik zie bij de allochtone studenten, net zoals bij mezelf destijds, hoe ze constant moeten vechten om ruimte voor zichzelf te krijgen. Veel allochtone studenten zijn goed gebekt. Ze durven aan te geven wat ze willen en hoe ze het willen. Maar dwars door hun harde gepraat voel ik ook de pijn. Het gevecht om de erkenning. Als ik een excellente student zie, dan denk ik: die moeten we niet zomaar laten gaan. Een ander zou misschien zeggen: die doet het goed, net zo goed als andere studenten. Maar ik weet dat ze meer gevochten hebben dan een gemiddelde Nederlander. Dat herken ik. De gevoeligheid zie ik wel. Als ze heel trots zijn op het moment dat ze afgestudeerd zijn, dan is dat terecht. De stappen die ze gemaakt hebben zijn groot.’ Hoe kunnen autochtone docenten, die niet jouw achtergrond hebben, het beste omgaan met het diversiteitvraagstuk? ‘Mensen denken: als ik een cursus Marokkaanse cultuur doe, dan snap ik Marokkanen, dan ben ik klaar. Maar dat is onzin. De Nederlandse cultuur en zijn oude homogeni-

teit zijn in hoog tempo aan het veranderen. Daardoor wordt niet alleen diversiteit belangrijker maar ook de kunst om het oude los te laten en het nieuwe te beginnen. Je moet jezelf de vraag stellen hoe je je wilt verhouden ten opzichte van deze veranderingen. Wat wordt jouw aandeel? Laat je de verandering toe of blijf je star zitten waar je zit?’ n

Sharog en Challenging Diversity n Sharog Heshmat Manesh, geboren in 1962 in Ahvaz, Iran, is socioloog, docent en als onderzoeker verbonden aan het lectoraat Burgerschap & Culturele Dynamiek. Hij publiceerde onder meer Zoon van de zon, een geschiedenis van de Iraanse cinema 1904-1996 (1997) en Iran (2008). Andere publicaties zijn Mijn bankje aan de kade (2008) en Opstandige dauw (2009), een vertaling van de gedichten van de Iraanse dichter Ahmad Shamlu. n Manesh heeft op 6 november in Utrecht de eerste Challenging Diversity Award ontvangen. Deze award, een initiatief van arbeidsmarkt- en opleidingsfonds Zestor en Expertisecentrum Diversiteitsbeleid (Echo), wordt uitgereikt aan een professional die werkzaam is in het hbo en zich succesvol inzet voor diversiteit binnen zijn of haar hogeschool. Manesh mag deelnemen aan de studiereis van Echo naar University of California, Los Angeles óf hij mag deelnemen aan twee internationale conferenties.

havana

havana

‘Allemaal verschillend’

Rechtengedoe

Docent Sharog Heshmat Manesh heeft de Challenging Diversity Award ontvangen.

De ontwikkeling van e-boeken wordt belemmerd door kopieerbeveiliging.

12

13

15

reportage

catering

reportage

Sorbon op de pijnbank 500 tassen in 24 uur Zet Sorbon aan de dijk. Zo luidt de conclusie van een uitgelekt rapport over de huiscateraar. Maar ook als het advies opgevolgd wordt, is de HvA nog niet van Sorbon af. Thijs den Otter Het was flink doorbijten voor de 48 tweedejaars Amfi-studenten. Vijfhonderd tassen moesten ze naaien onder nagespeelde sweatshop-omstandigheden, en dat alles in het kader van de Beyond Green Sustainability Week. Het werden lange, lange uren. Havana volgde het wel en wee van ‘nummer 8’. Annemarie Vissers

betekent dat de nummers langer moeten doorwerken. ‘Work hard, work smart’ is de komende uren het motto. Van enig jolijt is weinig meer over. Hoewel student Klaartje het gewend is avonden stug door te werken, voelt dit anders: ‘Je mag niks en moet alles.’

Geitenwollensokkenimago De naaizaal van het Amsterdam Fashion Instituut – die de komende vierentwintig uur als sweatshop door het leven gaat – ligt er schoon, opgeruimd en warm bij. Fel tllicht verlicht de ruimte. In vergelijking met de vaak helse omstandigheden in real life sweatshops mogen de Amfi-studenten in hun – nu nog frisse – handjes klappen. Schuldbewust kijk ik met een schuin oog naar mijn

de nagebootste sweatshop. Binnen 24 uur graag. Om de drie uur mogen de studenten even pauze houden en krijgen ze een handjevol rijst en wat thee of water. Zaak is er snel bij te zijn, want op is op. De wat nonchalante houding van de studenten bij binnenkomst, is na drie uurtjes staand strijken, monotoon hengsels naaien en geestdodend patroontjes knippen al een

‘We gaan de zweep erover halen’ gympen. Merkloos – maar made in China. Een duidelijk no. Om nog maar te zwijgen over mijn felgroene capuchontrui – made in Bangladesh. Dubbel fout. Maar een blik op de modestudenten – genummerd en strak in een rij – laat zien: zelfs deze fashionista’s gaan gehuld in kleding van de welbekende merken. Aan deze 48 tweedejaars studenten, verdeeld over twee groepen, de schone taak vijfhonderd tassen te knippen, naaien en strijken in

stuk minder relaxed. Nadat de docenten – in de komende 24 uur ‘opzichters’ – de studenten hebben opgedragen hun jassen, tassen en mobieltjes in te leveren, valt het besef van de gezichten af te lezen: dit zouden wel eens hele lange uren kunnen worden. Formulieren worden uitgedeeld: wat verwachten studenten van de sweatshop? Klaartje Brouns (20, tweedejaars Fashion & Design) – de komende uren aangesproken met ‘nummer 8’ – staart wat naar het lege formulier.

Klaartje: ‘Ik verwacht dat het wel leerzaam zal zijn. Zes uur staan achter een strijkplank hou ik echt niet vol. Gelukkig mag ik achter een naaimachine. Maar ik voel de druk nu al toenemen.’

Humor Toenemende druk of niet: ‘nummer 8’ zal nog flink moeten bikkelen. Pas om negen uur zit Klaartje eerste shift erop en zal ze worden afgelost door groep twee. Stipt drie uur ’s nachts moet de groep weer aantreden voor de tweede shift. Klaartje: ‘Ik ben benieuwd hoe dat gaat vannacht. Van de HvA mochten we niet slapen op school, we moeten dus op de fiets heen en weer naar een hostel. Van slapen zal er wel niet veel terechtkomen, vrees ik.’ Dan met een zucht: ‘Een handjevol droge, veel te zoute rijst met prei kregen we daarstraks. Voor Chinezen misschien heel normaal, maar ik vond het niet te eten. Ik heb zo’n ongelofelijke honger nu.’ Terwijl ‘nummer 5’ bits te horen krijgt dat ze nog heel wat hengsels te knippen heeft,

grijpt ‘nummer 4’ af en toe naar haar rug. Ruim vier uur achter een te lage strijktafel begint zo langzamerhand haar tol te eisen. Een zeldzame enkeling houd de moed en de humor erin: ‘Als ik dit hier zo vouw, krijg ik daar een gat.’ Drie andere nummers beginnen te lachen. ‘Sommigen vinden het blijkbaar bijzonder jolig. Het zou een straf voor ze moeten zijn,’ zegt docent Jan Piscaer. De sweatshop komt onder andere uit de koker van deze docent Duurzaamheid & Productie, in samenwerking met projectleider Educatie bij de Schone Kleren Campagne, Geert Jan Davelaar. Davelaar meent dat het tijd is de teugels wat strakker aan te trekken. ‘We gaan de zweep erover halen,’ glimlacht hij. ‘Waarom zitten jullie te niksen? Productie draaien, daar gaat het hier om.’ Even later dreunt hij met zware stem de regels – de code of conduct – van de sweatshop op: boven alles respect en volledige gehoorzaamheid aan de baas, niet eten en drinken buiten de pauzetijden en ook praten is strikt verboden. Wie de regels overtreedt wordt ‘ontslagen’ – in dit geval

Niks mogen en alles moeten: om dat gevoel is het de coördinatoren ook te doen. De docent Duurzaamheid & Productie wil dat de toekomstige ontwerpers en inkopers bewust leren stilstaan bij de vaak zeer slechte omstandigheden in het merendeel van die sweatshops. ‘Dat ze weten hoeveel sores er in de geproduceerde kleding zit.’ Piscaer kent het klappen van de zweep uit zijn eigen exportervaring. Zelf liet hij mensen ook nachten doorwerken, biecht hij op. ‘Achteraf denk ik: waar was je in godsnaam mee bezig? Ik was gewoon een slechte manager. Punt.’ Piscaer en Davelaar hebben de tijdsgeest mee: tegenwoordig kun je op verjaardagen weer rustig aankomen met onderwerpen als duurzaamheid en verantwoord ondernemen: ‘De tijd dat er aan “schone” en ecologisch verantwoorde kleding een geitenwollensokkenimago kleefde, zijn we wel voorbij.’ Ook ‘nummer 8’ Klaartje probeert soms te letten op verantwoord shoppen, maar dat is zo eenvoudig nog niet: ‘Hoe weet je nu of precies dát shirt niet in een sweatshop geproduceerd is?’

Dat is inderdaad geen sinecure, zegt ook coördinator Davelaar. Welke merken goed – fair – produceren of zich juist niet aan leefbare lonen en goede arbeidsomstandigheden houden, daar laat hij zich niet op vastpinnen. ‘Maar geen enkel merk kan garanderen dat het alle stappen in het productieproces op een eerlijke manier zet. Je kunt stellen dat het grootste gedeelte van de winkels in de Kalverstraat kleding verkoopt afkomstig uit sweatshops uit lagelonenlanden als China, Turkije, Bangladesh en India. Dat betekent dat ze niet kunnen voldoen aan alle punten van gedragscodes.’ Docent Piscaer: ‘Tel daar de hele PC meteen maar bij op, hoor.’

Windmolens Work hard, work smart ten spijt: het resultaat na zes uur knippen, naaien en strijken is bedroevend: er is welgeteld één tas af. ‘Nummer 8’ zucht en gaat weer zitten achter de naaimachine: ‘We liggen 125 tassen achter op schema. Dit gaat niet goed.’ Piscaer: ‘Wat betekent het voor arbeiders dat inkopers tienduizend T-shirts in twee weken geproduceerd willen zien, voor een dubbeltje goedkoper dan de oorspronkelijke prijs? Die vraag moeten deze studenten zichzelf gaan stellen.’ Davelaar: ‘Dat betekent voor veel arbeiders zesdaagse werkweken, twaalf uur per dag voor een paar euro. Dat de omslag van het systeem alleen kan als de hele industrie – inclusief inkopers en ontwerpers – zich bewust is van de eigen verantwoor-

delijkheid.’ Een van de grootste problemen voor gedegen onderzoek naar arbeidsomstandigheden is de schimmige en gesloten wereld van de sweatshops en kledingmerken die weinig openheid geven. Bovendien is de keten ook versnipperd. Piscaer: ‘Een merk

nulpunt gedaald. ‘Iedereen is hyperchagrijnig en reageert geïrriteerd.’ Van slapen kwam inderdaad weinig terecht. Na een nachtelijke stop bij de snackbar is de ergste honger wel gestild. Maar toen was er bij terugkomst dat akkefietje met een docent, vertelt Klaartje:

Cateraar Sorbon voldoet niet aan de eisen die de HvA en de UvA aan het bedrijf stellen en dus moet het contract voor 1 januari 2010 worden opgezegd. Gebeurt dat niet, dan loopt de overeenkomst automatisch nog vijf jaar door. Binnen de HvA is het bedrag dat studenten en medewerkers bij Sorbon besteden 30 procent lager dan in 2004, toen er nog met een andere cateraar werd gewerkt. Dat staat te lezen in een intern rapport voor de directie van Informatie Technologie & Voorzieningen (IT&V) waarop de Havanaredactie de hand heeft weten te leggen. Vol-

‘Zes uur staand strijken? Dat hou ik niet vol hoor’ dat tienduizenden broeken wil laten maken, zet die opdracht uit bij een fabriek, die de order weer verdeelt over driehonderd shops en thuisateliers. Zo kan het zijn dat het ene shirt wel fair is en het andere niet.’ Vechten tegen de windmolens is het volgens Piscaer niet: ‘Stapje voor stapje komen we ergens. De kleding van de grote ketens dan maar links laten liggen, is volgens Davelaar ook niet de manier: ‘Het verschaft arbeiders een inkomen. Hoe slecht betaald ook.’ Davelaar raadt iedereen aan om navraag aan de kassa te doen bij de aankoop van kleding. Weet een doorsnee kassajuf dan wel hoe het zit? ‘Vaak niet, maar soms krijg je een foldertje mee. Dit zijn processen van jaren.’ Feel my fashion staat er op een gezellige poster aan de muur. En voelen doen de nummers het ondertussen. Het is negen uur ’s ochtends. De sfeer is bijkans tot het

‘Het gerucht ging dat een aantal van ons niet in het hotel had geslapen. Moesten we in een rij voor de docent onze adem laten controleren. Om te kijken of we alcohol hadden gedronken. Overdreven. Ik drink al jaren niet.’ Even werd er onder de nummers gesproken over een staking. Maar dat plan werd meteen verworpen. Klaartje relativeert: ‘Kom op zeg, wat stelt het eigenlijk nu voor in vergelijk met die mensen die dit elke dag moeten doen onder echt slechte omstandigheden.’ Zin heeft ook zij allang niet meer: ‘Ik ben al vanaf drie uur vannacht hetzelfde aan het doen. Ik wil nog maar een ding: naar huis. Slapen. Respect voor die mensen hoor. Ik zal nóóit meer klagen over een scheefzittend naadje aan mijn shirt,’ bezweert ze. Even later is tas nummer 68 af. Nog maar een paar honderd te gaan. ‘Nummer 8’ verzucht: het is een mission impossible. n

havana

wordt gelet op de houdbaarheid van producten en of de hoeveelheid bacteriën op bestek en servies laag genoeg is. Meetbare gegevens werden door het bedrijf toegezegd, maar tot het verschijnen van het rapport niet verstrekt.

Complexe omgeving De kwaliteitseisen die aan de catering worden gesteld, zijn hoog. Klanten zouden Sorbon bijvoorbeeld minimaal een 7,5 moeten geven voor diensten en producten. Volgens het rapport lukt dat slechts sporadisch: voor de ‘outlets’ hebben HvA’ers en UvA’ers niet meer over dan een zesje. In medewerkers-

De klanttevredenheid blijft onder de norm gens de commissie schiet Sorbon op een flink aantal punten tekort. De klanttevredenheid blijft onder de norm en uit onderzoek naar de tevredenheid van medewerkers van de HvA en de UvA wordt Sorbon slechter beoordeeld dan volgens de afspraken zou moeten. Bij bacteriële controles werd de wettelijke norm niet gehaald. Althans: uit de gegevens die Sorbon aan de HvA en de UvA heeft verstrekt valt niet op te maken of de koelinstallaties schoon genoeg zijn, of er goed genoeg

tevredenheidonderzoeken blijken HvA’ers milder dan de UvA-collega’s, met respectievelijk een 6,8 en een 5,9. Verder lukt het Sorbon niet om een goede marktpositie te veroveren bij de beide instellingen: in 2008 daalde het rendement ten opzichte van 2007 en in 2007 daalde het rendement van de club ten opzichte van 2006. Een zorgelijke situatie, menen de rapporteurs: Sorbon zou immers minder snel willen investeren bij een dalend rendement.

Daarnaast wordt in het rapport geconcludeerd dat de cateraar met zijn diensten niet aansluit op de wensen van de doelgroep. Hoewel Sorbon de afgelopen jaren meermalen zou zijn gewezen op de beperkte invulling van verkoop- en marketingactiviteiten, wordt pas sinds kort actie ondernomen. De opstellers van het rapport concluderen daarom dat het ’commercieel inzicht en ondernemerschap van Sorbon als matig wordt ingeschat’. Hoewel wordt erkend dat het bedrijf in een ‘complexe omgeving’ moet functioneren, wordt voortzetting van het contract met nog vijf jaar als een risico gezien. Als het advies wordt gevolgd, zijn de HvA en de UvA nog niet van Sorbon af: het contract loopt dan nog door tot eind 2010. Ook worden juridische stappen door de adviescommissie niet uitgesloten: het contract met de cateraar kan alleen worden beëindigd als Sorbon niet aan de normen van de Universiteit en Hogeschool van Amsterdam voldoet, die conclusie zou het bedrijf kunnen aanvechten. Om te voorkomen dat de cateraar in het laatste contractjaar met een gebrek aan motivatie de kantines bestiert, zou voor de bedrijven Vitam en Maison van den Boer – de cateraars die samenwerken in Sorbon Campus Hospitality – duidelijk moeten zijn dat ze gewoon weer kunnen meedoen aan de openbare aanbesteding waaruit de nieuwe cateraar voor de UvA en de HvA moet komen.

Er is nog geen formeel besluit genomen: de Monitorcommissie Cateringcontract adviseert slechts. Zowel IT&V, het College van Bestuur en de Centrale Medezeggenschapsraad moeten zich officieel nog over het document buigen.

Vervelend Operationeel directeur Jørgen Vestjens van Sorbon zegt dat hij de kritiek niet herkent. ‘We leggen regelmatig cijfers voor aan de betrokken afdelingen van de HvA en de UvA. Die stroken niet met de tekst die ik hier lees.’ Vestjens wil niet zeggen welke fouten er in het rapport staan. ‘Voorlopig is dat iets tussen de betrokken organisaties van de UvA, de HvA en Sorbon. IT&V-directeur Wijnand Scholtens wil niet inhoudelijk reageren op het rapport. ‘Het heeft geen zin om te ontkennen dat het rapport er is, maar ik vind het zeer vervelend dat het stuk door iemand naar buiten is gebracht. Het is slecht voor de positie van de HvA en slecht voor onze relatie met Sorbon.’ Directeur Ineke Veenstra van het Facilitair Centrum van de UvA is niet voor commentaar bereikbaar. Sorbon was net begonnen aan een charmeoffensief: drie weken geleden lekte een alternatieve prijslijst van de cateraar uit, waaruit bleek dat er flinke prijsverlagingen aankomen. n havana

havana

Niets mag, alles moet Sorbon schiet tekort Tweedejaar Amfi-studenten leven zich 24 uur in in de werknemers van een sweatshop.

De HvA moet afscheid nemen van de huiscateraar, luidt de uitslag van een uitgelekt onderzoek.

17 interview

Dun is niet de norm

6 dagen per week, 12 uur per dag dagloon dagloon

merk: WE merk: WE naaister: Dung (20, Vietnam) naaister: Dung13(20, 6 dagen per week, uurVietnam) per dag

€ 12 €1, 1,12

6 dagen per week, 13 uur per dag dagloon dagloon

Tuniek Riem

Thinspiration

aandoening is. Ze streven ernaar om op radicale wijze te voldoen aan hun slankheidsideaal en vinden er thinspiration bij elkaar. Ze wisselen plaatjes uit van dunne modellen en geven elkaar tips over afvallen en overgeven. Ook Danny heeft in zijn tijd een pro ana-site opgezet. Dat hij daarmee behoorlijk wat mensen heeft meegesleurd in zijn eigen eetprobleem, daar voelt hij zich soms wel schuldig over. Maar hij kan het ook relativeren. ‘Ik voelde toen zelf ook weinig. Bovendien was het hun eigen keus om op de site te komen.’ Een jaar geleden ging het niet meer. ‘Ik had helemaal geen energie meer. Lag vaak uitgeput op de grond.’ Hij besloot hulp te zoeken, maar de huisarts stuurde hem weg.

Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam 18 november 2009

€ €1,20 1,20

lijke beeldvorming omtrent lichaamsgewicht. ‘Het is niet

‘Ik vergeleek mezelf ook altijd met modellen en vond mezelf dan veel te dik’

#12

Bodystocking Topje

goed om je zo uit te hongeren.’ Jobien Groen

dat het inspirerend werkt voor patiënten die ook een eetprobleem hebben. Veel kunnen het er in ieder geval niet geweest zijn: er waren dagen dat hij niets at. Op de pillen na dan. Chroom, kelp en lecithine om de honger te onderdrukken. Vetverbranders en laxeermiddelen voor een nog magerder effect. Een traumatisch verleden met pleeggezinnen, internaat en het overlijden van zijn moeder hebben hem naar eigen zeggen zover gedreven. Toen hij in die tijd ook nog wilde afvallen, kwam hij terecht op gezondheidsfora waar hij las over laxeermiddelen. Hij is het gaan proberen en viel af. Nadat hij jarenlang het gevoel had gehad nergens meer controle over te hebben, had hij nu in ieder geval controle over zijn eigen gewicht.

Paul van de Water Hoofdredacteur

merk: C&A merk: C&A naaister: Tamana (19, Bangladesh) 6naaister: dagen perTamana week, 12(19, uurBangladesh) per dag

anorexiapatiënt Danny van Zuijlen zich op over schade-

Hij had weinig sociale contacten in die tijd. Iets wat je vaak ziet bij anorexia patiënten, aldus Danny. ‘Afspraken zeg je af. Dat moet van de eetstoornis. Andere mensen mogen geen grip op je hebben. Alleen die eetstoornis mag dat. Die wil alle controle hebben.’ Steun vinden de patiënten bij elkaar op internet, bijvoorbeeld op de pro ana-sites. Pro ana is een beweging die stelt dat anorexia nervosa en verwante verschijnselen geen stoornissen zijn, maar een levensstijl. Eetstoornispatiënten ontkennen hiermee dat anorexia een potentieel dodelijke psychische

Het regent vervelend, maar dat heeft mij er niet van weerhouden om een klein rondje Oostvaardersplassen te doen. Ik train voor de Haagse City Pier City loop en dat doe ik bij voorkeur in het mooiste en indrukwekkendste natuurgebied van Nederland. Meestal leuk, maar vandaag koud, nat en gezien mijn vorderingen ook nog licht deprimerend. Ik hang nu een beetje op de bank en kijk naar mijn dure hardloopschoenen met ‘ingebouwde’ chip. Schoenen? Made in China. Chip? Gefabriceerd in datzelfde land. Ik loop graag op muziek en die staat op een mp3-speler. Made in China. Net als de koptelefoon. Mijn speciale hiel- en achillespeesbeschermende hardloopsokken? Ook China? Ja, natuurlijk. De strakke hardloopbroek? Ook al uit China afkomstig. Het hardrode, dryfit shirt? Ook al made in China. Het onvermijdelijke, multifunctionele sporthorloge? China! Alleen mijn haarband en mijn bril zijn niet van Chinese makelij. Wat maakt het uit dat alles uit China komt? Wat niet weet wat niet deert, maar ik weet het wel. Al die hardloopattributen zijn waarschijnlijk gemaakt door Chinezen van drie turven hoog. Dat is natuurlijk totaal fout. Die kinderen werken ook nog onder abominabele omstandigheden: ongezonde omgeving, extreem lange werkdagen, laag stukloon en een mensonterend regime op en rond de werkvloer. Dat maakt dat de productie van mijn hardloopspullen voorbij de grenzen van fout gaat. Het is abject en wie dat weet moet die made in China klerenzooi eigenlijk niet kopen. Er zijn immers voldoende alternatieven van fabrikanten die maatschappelijk verantwoord ondernemen als een vanzelfsprekendheid zien. Waarom besteed ik hier aandacht aan dit onderwerp? 48 Amfi-studenten hebben afgelopen week een Chinese sweatshop gesimuleerd. Natuurlijk was het een aftreksel van wat zo’n productiebedrijfje in China werkelijk is. Dat neemt niet weg dat die studenten gedurende een extreem lange werkdag zo veel mogelijk tassen gefabriceerd hebben onder omstandigheden die lijken op die van een Chinees productiebedrijf van kleding. Op die manier hopen de studenten meer aandacht te krijgen voor de situatie in de Chinese kledingindustrie en voor het feit dat nogal wat trendy merken hun kosten laag houden door hun producten door Chinese kinderen te laten maken. Abject, inderdaad. In dit nummer van Havana staat een reportage van het initiatief van de Amfi-studenten. Lees het en kijk dan wat er in uw huis aan Chinese kleding hangt of rondslingert.

Sjaal Muts

Met zijn eigen strijd nog vers in het geheugen windt ex-

Woedend werd Danny van Zuijlen (24 jaar, eerstejaars Verpleegkunde) toen hij zag hoe Daphne Deckers tegen een toch al niet te mollig model zei dat ze een aantal kilo’s kwijt moest raken als ze nog kans wilde maken op de hoofdprijs. Hiermee geeft de presentatrice van Benelux Next Top Model een verkeerd beeld van lichaamsomvang en gewicht, aldus de ex-anorexia- en ex-boulimiapatiënt. Hij wil dan ook dat de overheid een stokje steekt voor dit soort programma’s en is een petitie gestart. Het aantal kilo’s dat hij woog wil de Verpleegkundestudent niet prijsgeven, uit angst

havana

Abject

merk: Vero Moda merk: H&M naaier: Balaraj (22, India) naaier: Balaraj (22, India) 7 dagen per week, 14 uur per dag 7 dagen per week, 14 uur per dag

Legging Legging

Herkende het probleem niet, volgens Danny. Via via is hij uiteindelijk in een gespecialiseerd centrum voor eetstoornissen beland. Hij werd een half jaar opgenomen. Sinds de zomer 2009 is hij stabiel.

Daphne Deckers Met zijn eigen strijd nog vers in het geheugen wond hij zich behoorlijk op over uitspraken in Benelux Next Top Model. ‘De modellenindustrie zit me al jaren dwars, maar dit was de druppel. Zoals televisieprogramma’s meiden stimuleren om af te vallen. Het is niet goed om je zo uit te hongeren,’ aldus de ervaringsdeskundige. Ook vindt hij het verkeerd dat er gedaan wordt alsof dun de norm is. Danny is niet de enige die over de opmerking gevallen is, er is zelfs een klein relletje over de uitspraken ontstaan. Deckers heeft intussen via haar site gereageerd dat de kijkers de modellenmaten niet persoonlijk moeten nemen. ‘Het lijkt me duidelijk dat wanneer iemand geen fotomodel wil worden, hij of zij ook absoluut niet aan de internationale modellenmaten hoeft te voldoen,’ aldus de presentatrice.

Danny neemt er geen genoegen mee. ‘Ontzettend veel onzekere meisjes – en jongens – kijken naar zo’n programma. Ik vergeleek mezelf ook altijd met modellen en vond mezelf dan veel te dik.’ Hij vindt dat dit soort programma’s voortaan van de televisie geweerd moeten worden en is daarom een petitie gestart, tégen het uithongeren van modellen, tégen het fotoshoppen van foto’s waarmee een nog meer onrealistisch beeld over schoonheid geschetst wordt, en tégen het soort opmerkingen als die van Daphne Deckers op tv. De petitie wil hij begin 2010 aanbieden aan Tweede Kamerlid Sabine Uitslag (CDA). Zij streed eerder tegen het retoucheren van modellen in de media. Inmiddels hebben al zo’n 460 mensen de online petitie getekend, maar dat vindt hij nog wat tegenvallen. ‘Er wonen meer dan zestien miljoen mensen in Nederland,’ beredeneert hij. Binnenkort is hij daarom van plan ook een papieren versie te gaan maken, waarmee hij langs de mensen wil gaan. Voor wie niet zo lang kan wachten, kan zijn handtekening vast achterlaten op www.petities.nl/petitie/ de_harde_modellenwereld n

€1,61 1,61 €

dagloon dagloon

merk: J.C. Rags naaier: Huang China) merk:(17, Coolcat

6 dagen per Huang week, 12(17, uurChina) per dag naaier:

€ 1,34 € 1,34

6 dagen per week, 12 uur per dag dagloon dagloon

Schoenen

merk: H&M lijmster: Samundra (17, India) 7 dagen per week, 12 uur per dag

€ 1,99 Sneakers dagloon

merk: Nike naaister: Samundra (17, India) 7 dagen per week, 12 uur per dag

€ 1,99

dagloon

havana

Tegen het uithongeren Woedend wordt Danny van Zuijlen als hij merkt hoe de mode-industrie een slankheidsideaal opdringt.

cover: Pascal Tieman, Fred van Diem (foto) model: Linde Arts Havana is het weekblad voor studenten en medewerkers van de Hogeschool van Amsterdam 18 november 2009 jaargang 15 / #12

En verder... 04 nieuws

18 amfi angels

22 hva-agenda

09 ingezonden

19 dubbelop

23 weekgast

09 vraag van de week

20 recensies

24 afstuderen

09 column jolanda

21 eten

18 ondertussen in

21 zwartwit

Redactieadres Vendelstraat 2, 1012 XX  Amsterdam, 020 595 24 90 [email protected]. Hoofdredactie/management Paul van de Water [email protected] Eindredactie Wim de Jong [email protected] Redactie Sanne van Baar (stagiair), Jobien Groen j.groen@ hva.nl, Selina van Loon (redactie-assistent) [email protected], Thijs den Otter m.d.den. [email protected], Annemarie Vissers [email protected] Medewerkers Kim Bos, Martien Bos (correctie), Kirsten Dorrestijn, Gijs Hardeman, Anouk Kemper, Jolanda te Roller, Hans van Vinkeveen Fotografen Bram Belloni, Fred van Diem, Marc Deurloo, Jan-Maarten Hupkes Coverbeeld Pascal Tieman, Fred van diem (foto) Illustratoren Pepijn Barnard, Martien Bos, Aimée Groen, Bas Kocken, Magda Rinkema, Pascal Tieman Vormgeving Pascal Tieman Ontwerp Lay-out Death Valley Advertenties Bureau Van Vliet, Postbus 20, 2040AA, Zandvoort, telefoon 023 571 47 45 fax 023 571 76 80 of [email protected] Abonnementen € 18,15 per jaar, opgave via de redactie-assistent of per e-mail Drukkerij Dijkman Offset Diemen. Auteursrecht voorbehouden. Het is verboden zonder toestemming van de hoofdredacteur artikelen of illustraties geheel of gedeeltelijk over te nemen. ISSN - 1385-5670 Havana heeft een samenwerkingsverband met Folia. (Floor Boon, Mirna van Dijk, Jim Jansen, Anne Koeleman, Harmen van der Meulen, Dirk Wolthekker). De volgende Havana verschijnt woensdag 25 november

havana

3

nieuws Sanne van Baar / Jobien Groen / Gijs Hardeman / Anne Koeleman / Thijs den Otter (coördinatie) / Annemarie Vissers

Drukke open dag den. Alle kiezers krijgen een enquête thuisgestuurd, waarmee de HvA de voorlichting op open dagen verder wil toespitsen op de doelgroep. Op de Leeuwenburg – veruit de grootste opendaglocatie – werd een workshop georganiseerd voor ouders, over hoe om te gaan met de keuzen van de kinderen. Dat bleek een succes. Voor de volgende open dag staat de sessie gepland op meer locaties. (TdO)

Hossen voor het goede doel Studenten van de opleiding Trade Management Asia organiseren op 24 november een charity-feest in Bitterzoet om geld in te zamelen voor Oxfam Novib. Voor een opdracht voor het vak Sales Management moesten de derdejaars studenten een evenement organiseren voor een goed doel. ‘Wij kozen voor dit doel

omdat Oxfam Novib gelooft in het zelf doen van mensen. En wij ook, want we doen dit zelf,’ zegt medeorganisator Quoc Dinh. ‘Via via’ regelde de groep een aantal grote namen: onder andere Willie Wartaal en DJ Abstract zullen plaatjes draaien voor het goede doel. Voor kaarten en info: www.students4change.co.cc (SvB)

Opladerleed

Voor de HvA’er die vergroeid is met zijn of haar Nokia mobiel: check eerst even het serie nummer op de oplader. Wie daarop modelnummer AC-E, AC-3U of AC-4U leest, doet er goed aan het ding in te leveren bij het dichtstbijzijnde Nokia-filiaal. Volgens een Nokia woordvoerder gaat het aan de HvA om zo’n 150 laders. De HvA heeft rond de 350 toestellen bij medewerkers uitstaan, maar die zijn niet allemaal van Nokia. Door een probleem met de behuizing – die kan loslaten – komen onderdelen bloot te liggen. Wanneer de lader op het lichtnet is aangesloten en de onderdelen worden aangeraakt kan het ding schokken veroorzaken. Acute paniek is echter niet nodig, meldt de woordvoerder: ‘Er hebben zich nog geen incidenten voorgedaan. We doen dit puur uit voorzorg.’ (AV)

Stille revolutie in het vmbo Lector vmbo Jos van der Waals hield vorige week zijn openbare les ‘Het vmbo, een stille revolutie’ in de Leeuwenburg. In het auditorium kwamen tientallen medewerkers en studenten bijeen om meer te weten te komen over de bewegingen in de onderwijssector. Van der Waals schetste een beeld van de ontwikkelingen van de afgelopen tien jaar. Volgens hem hangen de veranderingen in het onderwijs van nu samen met veranderingen in de samenleving. ‘In de industriële samenleving richtte het onderwijsmodel zich op de massa, op standaardisatie.

Maar we leven niet meer in 1850; het bestaande onderwijsstelsel is achterhaald.’ ‘De stille revolutie’ die gaande is slaat op de grote ontwikkelingen die zich voordoen in het vmbo. Hiermee doelt de lector op het invoeren van probleemgestuurd onderwijs, leerwerktrajecten en het samenwerken met het mbo.‘Hoewel het onderwijssysteem tien jaar geleden van bovenaf werd opgelegd, kwamen deze ontwikkelingen van binnenuit.’ Hij roemde dan ook het innovatieve vermogen van de sector. Volgens de lector heeft het vmbo behoefte aan meer maatwerk. Hij benadrukte de rol van de leraar hierin:

‘Die speelt uiteindelijk de belangrijkste rol bij het wel of niet slagen van een leerling.’ Van der Waals haalde in zijn lezing dan ook toepasselijk een hit van Pink Floyd aan. ‘Moeten scholieren individueel worden begeleid of zijn ze just another brick in the wall?. De kwaliteit van de leraar ligt al langere tijd onder vuur. Hij onderstreepte het belang van de rol van de lerarenopleidingen hierin. ‘Zij zouden er bij onderwijsverbeteringen op moeten letten dat een beginnende leraar ‘onderwijs op maat’ kan bieden. Om goed gekwalificeerde leraren af te leveren moet er daarom strenger worden geselecteerd aan de poort,’ aldus van der Waals. (SvB)

Make More Music in de Melkweg De Melkweg is op vrijdag 23 april het décor voor de finale van de Make More Music wedstrijd. Wie wil meedoen aan de muziekwedstrijd moet zich voor 16 november inschrijven. De wedstrijd is dit jaar een stuk groter dan voorheen: behalve de

HvA doen ook InHolland, de Haagse Hogeschool, de Hogeschool Utrecht en de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht mee. Make More Music is in 2002 ontwikkeld in Almere, door docenten en studenten van het toenmalige Insti-

tuut voor Information Engineering: Studentenbandjes – dat wil zeggen bandjes waarvan minimaal twee leden studeren – ‘bestrijden’ elkaar met louter eigen composities. Voorrondes vinden behalve in Amsterdam en Almere plaats in Alkmaar, Haarlem, Utrecht en Den Haag. (TdO)

IAM krijgt nieuwe naam Interactieve Media krijgt een andere naam. Met ingang van het volgende collegejaar gaat de opleiding door het leven als de School voor Interactief Ontwerpen. Het is de 4

havana

redactie nog niet duidelijk of de naamswijziging slechts een verduidelijking is, of dat er sprake is van een nieuwe koers. (TdO)

Beeld Jos Petit

De open dag van afgelopen zaterdag heeft ongeveer twaalfduizend bezoekers getrokken. Daarvan werden er bij benadering vijfduizend geregistreerd als studiekiezers. Daarmee evenaart de open dag het aantal bezoekers van vorig jaar. Het was de eerste keer dat scholieren zich online konden registreren. Potentiële studenten die ‘wild’ naar de open dag kwamen, konden zich ter plekke bij een zuil aanmel-

Steppend de stad door

Zo’n driehonderd eerstejaars HES-studenten (domein Economie & Management) trokken vorige week door Amsterdam om de stad en elkaar wat beter te leren kennen tijdens de jaarlijkse City Bound. Gewapend met een envelop met daarin een kaart, opdrachten en vragenlijsten trokken de teams de Amsterdamse paden, lanen en grachten op. Hollandsche spelletjes kunnen natuurlijk niet ontbreken op zo’n tocht dus werd er een steprace gereden, een touwopdracht uitgevoerd en werd er verwoed touwtje gesprongen op het Museumplein. (AV)

?

Vraag/Antwoord

Eigen Che voor MCI? ‘Opstand bij het domein MCI,’ mailt een hijgerige studente ons. Aangezien wij altijd in zijn voor een goede rel, besluiten we te bellen met de ‘Che’ (volgens diezelfde studente) van de actie. Chiel Smaling (19, tweedejaars Nieuws & Media) legt het ons haarfijn uit. Spreek ik met de Che Guevara van Media, Communicatie & Informatie? (Bulderend gelach) ‘Dat vat ik dan maar op als een compliment. Maar je spreekt wel met de student die alle tweedejaars Nieuws en Media heeft gemaild en gebeld met de mededeling dat we actie moesten ondernemen tegen de shuffle van klassen en groepen.’ Een shuffle? Leg het eens uit. ‘Twee weken geleden, na onze projectgroeppresentaties, kregen we te horen dat die groepen – voor alle tweedejaars van ons profiel Nieuws & Media – een compleet nieuwe indeling kregen. Dat werd ons even snel medegedeeld door een docent. ’s Middags kregen we van de opleidingsmanager te horen dat alledrie de klassen, van 2.01 tot en met 2.03 werden geshuffled. Met de onnozele reden dat er veel studenten waren uitgevallen en de boel dus verspreid moest worden.’ Wat is daar zo erg aan? Wil jij niet bij Pietje uit twee-nultwee in de groep? ‘Daar gaat het niet om, het gaat om het principe. Waarom iedereen en alles overhoop halen? En dan de manier waarop dat aan studenten medegedeeld wordt. Alles wordt in een keer gewisseld. En dan zonder fatsoenlijke onderbouwing. Sommige docenten wisten ook van niks. Ik voelde me belazerd, op die manier. Maar goed, na een normaal gesprek met goede uitleg, kan ik er wel mee leven. Al had ik een heel relaxte klas.’ Het valt dus wel mee. Geen wilde stakingen dus. ‘Nou, die plannen lagen er wel, maar toen we met z’n allen verdere uitleg kregen over het hoe, wat en waarom was dat wel klaar. Ik ben sowieso al ‘die student die iedereen heeft gemaild en gebeld’, dus echt lekker lig ik al niet. Het is nu goed zo.’ (AV)

nieuws

Strak jasje voor website

Beeld Bram Belloni

De website van de HvA heeft een nieuw jasje. De inhoud is hetzelfde, er is alleen wat orde geschept in de chaos. Het uiterlijk van de website van drie jaar geleden voldeed niet meer. Er stond veel verschillende informatie op en het was voor de onbekende bezoeker vaak lastig daar een weg in te vinden. Eigenlijk is de website zo goed als hetzelfde gebleven. Aan de inhoud is in ieder geval niets veranderd. Volgens Felix Malten, directeur Marketing & Communicatie, zit er alleen een schil omheen. ‘Er zijn verschillende portals gemaakt voor verschillende doelgroepen. Er waren heel veel bomen, maar mensen wisten niet hoe ze temidden van die bomen de weg moesten zoeken. Dus we hebben nu duidelijke bospercelen afgebakend.’ (SvB)

Studenten fysiotherapie winnen scriptieprijs Angela Jansen en Janneke de Vries (vierdejaars Fysiotherapie) hebben vrijdag 13 november met hun afstudeerscriptie de prestigieuze Jaco den Dekker-prijs van het Koninklijk Nederlands Genootschap voor Fysiotherapie gewonnen. De jury noemde de inhoud van hun onderzoek zelfs promotiewaardig. De studentes hebben, onder leiding van hoogleraar neurorevalidatie Gert Kwakkel (VU) onderzocht hoe je in een vroeg stadium kunt bepalen wat de kans is op herstel van een patiënt na een beroerte en hoe deze patiënt vervolgens het best gerevalideerd kan worden. (JG)

HvA’ers niet gratis naar Nemo Hoewel de HvA en de UvA hand in hand gaan, zijn er verschillen in de voordelen die medewerkers krijgen. Zo kunnen UvA-medewerkers gratis Nemo binnenkomen, en HvA-medewerkers niet. Pettra van Beveren van het kenniscentrum Onderwijs & Opvoeding is hier een beetje verbaasd over. ‘Ook de HvA sponsort science center Nemo, net als de UvA. Ons logo en naam staan wel op de kaart en de plattegrond, maar we hebben niet dezelfde rechten als onze collega’s,’ zegt zij. Het Expertisecentrum Wetenschap & Techniek (EWT) werkt samen met Nemo in bepaalde projecten. Nemo is dus een partner van het EWT, dat weer een onderdeel van het Kenniscentrum Onderwijs & Opvoeding is. Daarom staat de naam van de HvA vermeld op de plattegrond en de entreekaartjes, legt Jan Willem Overdijk van Nemo uit. ‘Studenten van de HvA hebben gratis toegang als ze meewerken aan een specifiek project,’ zegt hij. ‘Dat staat in de overeenkomst die wij hebben met de HvA. Met de UvA hebben we een convenant, waarmee medewerkers op vertoon van hun pasje naar binnen kunnen.’ ‘Wij zien de HvA en de UvA als verschillende entiteiten, al werken ze op dit moment nauw samen. Natuurlijk zouden we het heel leuk vinden als ook de HvA een convenant aangaat met Nemo, maar dat is niet aan ons.’ (AK)

Het HES-fonds is terug Het heeft even geduurd, maar het HES-Fonds is terug: de HvA stort 125 duizend euro in de Stichting Schoolfonds HES. Het fonds wordt beheerd door één alumnus en twee studenten van het domein Economie & Management. De HvA en de HES Amsterdam fuseerden in 2004. Vooral bij de oude HES zorgde dat hier en daar voor wrevel. Onder meer over het HES-fonds: een bedrag van vier tot vijf ton dat volgens critici ‘verdween’ in de kas van de HvA. Dat is onjuist, laat hoofd Juridische Zaken Kees Koppenol weten. ‘Het gaat om een fonds van een rechtsvoorganger van de HvA, namelijk de HES Amsterdam. Over de status van dat fonds was enige discussie. De zaak is nu in der minne geschikt.’ ‘Dat geld is ook nooit weggeweest,’ zegt Bart van Grevenhof, bestuurslid

van de nieuwe Stichting Schoolfonds HES. ‘Een deel is gebruikt voor double degree-diploma’s, zodat studenten uit het buitenland behalve een diploma van de HES ook een diploma hebben uit hun thuisland.’ Van Grevenhof heeft daar verder geen mening over. ‘Het was ook niet echt een fonds, meer een reservering op de begroting die voor studenten werd gebruikt. Maar anderhalf jaar geleden heeft toenmalig algemeen directeur Jeroen Knigge alsnog met ons afgesproken dat we een HESschoolfonds konden oprichten.’ Het is nog niet duidelijk wat studenten moeten doen om aanspraak te maken op een bijdrage uit het fonds. ‘De exacte regels moeten nog worden opgesteld, maar studenten kunnen alleen een beroep doen op geld als het idee iets toevoegt voor een groot deel van het domein Economie & Management,’ zegt Van Grevenhof. ‘Als

studenten bijvoorbeeld de Fraijlemaborg willen aankleden met informatieve posters of een aantal bakken met vakbladen, dan zou dat waarschijnlijk kunnen. Maar een congres voor HESstudenten zou ook kunnen.’ Het geld is overigens niet alleen bedoeld voor de Fraijlemaborg, waar de voormalige HES Amsterdam is terug te vinden. ‘Het gehele domein kan van het fonds gebruikmaken. Hoe precies, dat wordt later duidelijk: op korte termijn komt er een website waar studenten de voorwaarden kunnen vinden en een e-mailadres waar ze hun verzoeken kwijt kunnen.’ Het HES Schoolfonds is overigens niet uniek. Veel hogescholen en universiteiten hebben vergelijkbare fondsen. Binnen de HvA heeft mode-instituut AMFI bijvoorbeeld het Meester Koetsierfonds, dat optreedt als sponsor voor bijzondere projecten. (TdO)

Optimisme bij Windesheim Collegevoorzitter Hein Dijkstra ziet bij zijn streven naar een brede hogeschool in Almere steeds minder beren op de weg. Nu alleen die extra licenties nog. Met de tachtig miljoen euro die het rijk vorige week samen met Almere en de provincie Flevoland ophoestte, is aan een belangrijke voorwaarde voldaan: de Zwolse hogeschool wilde namelijk niet de risico’s dragen van het avontuur in de polder. Collegevoorzitter Dijkstra: ‘Het moet allemaal nog zwart op wit, maar het ziet er zeer goed uit.’ Toch moet er nog veel gebeuren voor Almere een brede hogeschool krijgt. ‘Om te beginnen hebben we meer nodig dan de zeventien opleidingslicenties – de vier huidige van de HvA en de dertien nieuwe opleidingen

SPORTFLITSen

n DAKAR RALLY Informaticastudent Arjen Brouwer rijdt momenteel samen met zijn broer in de Amsterdam-Dakar Rally. Volgens hun website (www. brouwert.nl/rally) reden ze vorige week dwars door het Atlasgebergte over een bergroute van Marrakech naar Agadir. ‘ Marrakech is een fantastische stad. Aapjes aan een lijntje, slangenbezweerders en ambacht op straat. Wel een zere strot van de smog.’ En over hun vervoersmiddel. ‘We rijden het meest in de tweede versnelling. De Volvo lacht erom, de zeventig Zweedse paardjes zijn ontembaar.’ Aldus een bericht op de website.

waarmee we in 2011 willen starten – om een brede hogeschool te kunnen beginnen in Almere. In 2013 en 2015 willen we het aanbod uitbreiden tot veertig opleidingen. Daar wil ik nog garanties voor, maar ik maak me geen grote zorgen.’ Ook over de stadscampus is Dijkstra optimistisch. ‘We willen dat de studenten iets toevoegen aan de stad en Almere wil dat ook. Het zal geen problemen opleveren. Ook bij de onderhandelingen met de HvA zijn we ver. Sinds vice-voorzitter Paul Doop zich nadrukkelijk met de overname bemoeit, gaat het snel. We hopen daar nog dit jaar overeenstemming over te bereiken, zodat de opleidingen vanaf volgend jaar door ons kunnen worden aangeboden.’ Rond de Pabo Almere is het ook een stuk rustiger. Aanvankelijk lag de

Ipabo, waarmee de HvA samenwerkt in Flevoland, dwars. Dijkstra dreigde zelfs een pabo te beginnen naast de opleiding van collegevoorzitter Maarten Denters. ‘Maar daar is geen sprake meer van. Uitgangspunt is dat we samenwerken.’ En dan is er ook goed nieuws de Health School Almere. Eén van de licenties die Windesheim van minister Plasterk heeft losgekregen is bedoeld voor een opleiding Verpleegkunde, te beginnen in 2011. ‘Maar we hebben gesproken met directeur Frank Oosterik en wellicht kunnen we volgend jaar al een rol spelen bij bijen nascholingstrajecten.’ Oosterik had onlangs laten weten desnoods op een HvA-licentie met een opleiding HBO-V te willen beginnen in 2010. Collegevoorzitter Karel van der Toorn wist van niets. (TdO)

n SCHAATSEN Annette Gerritsen pakte afgelopen vrijdag op de wereldbekerwedstrijden zilver op de 1000 en brons op de 500 meter tijdens de wereldbekerwedstrijden in Thialf. Met haar snelste 500 meter van dit seizoen kruipt ze dichter bij de top. Er was nog slechts drie tiende verschil met de nummers één en twee. In Marquette (VS) heeft shorttrackster Liesbeth Mau-Asam met het vrouwenteam een plek afgedwongen op de winterspelen in Vancouver. Afgelopen vrijdag verzekerden ze zich al van plaatsing door een halve finaleplaats. Voor het eerst sinds

1998 doet een Nederlandse shorttrackploeg weer mee op de Spelen. n VOLLEYBAL HvA Volleybal heeft de wedstrijd om de koppositie in de A-League verloren. Nummer één Langhenkel Orion had een vijfsetter nodig om het talententeam te verslaan: 2-3. Naast de wedstrijd verloor HvA Volleybal ook zijn captain Freek Michel, die met een zware blessure de sporthal verliet. Michel raakte geblesseerd in de beslissende fase van de derde set, waarin HvA-Volleybal een 2-1 voorsprong nam. Ondanks het verlies blijft het team van Ron Zwerver tweede in de A-League. (GH) havana

5

nieuws

HvA Sport is vorige week opgegaan in het Centrum voor Topsport en Onderwijs (CTO), dat onder Topsport Amsterdam valt. Het CTO herbergt talenten- en topsportprogramma’s voor volleybal, roeien, vrouwenbasketbal, vrouwenvoetbal, honkbal, zwemmen en squash. Afgelopen vrijdag was de kick-off van het nieuwe seizoen op de ALO. ‘Het project is te groot geworden voor de HvA,’ zegt Gido Vermeulen die aan de wieg van het zogenaamde Talent Around Talent-programma stond. Dat wil echter niet zeggen dat de HvA niet meer betrokken is.’Integendeel,’ zegt Roxanna van Erp, voormalig general manager HvA Sport, nu accountmanager Volleybal & Roeien. ‘Zij zijn een zeer belangrijke partner, zowel qua onderwijs en faciliteiten als qua organisatie. Hier ligt historie van talentenprogramma’s in combinatie met onderwijs. Er lopen twaalf HvA’ers stage, we gebruiken de zalen, keukens en kantoorruimte. Sportbonden zijn nu een soort klant en verbinden zich voor minimaal vier jaar aan het programma. Met de komst van het CTO maken we een professionaliseringsslag.’ Voor sommige sporten verandert niet zo veel omdat hun programma’s al een tijd lopen. De zwemmers zijn er naar eigen zeggen niet erg mee bezig. Zij hadden al vergaande mogelijkheden om maximaal te trainen en hebben nu alleen nog meer zekerheid van middelen. Het basketbalprogramma is wel een goed voorbeeld van die professionaliseringsslag. Zij wonen doordeweeks zo ongeveer op de ALO. Daar trainen ze tien uur, de helft van de totale trainingsuren en ze eten elke avond in de keuken op de vierde. Bovendien studeren ze daar ook om zo tijdwinst te behalen. Slapen doen ze op een paar honderd meter afstand in de torenflat waar ook de volleyballers wonen. In het weekeinde gaan ze terug naar hun clubs voor de competitie. Basketbalcoach Remy de Wit is erg te spreken over deze mogelijkheden: ‘Nu krijgen die meiden meer en intensiever training. Met deze talenten gaan we hopelijk over een aantal jaren Europese aansluiting vinden.’ (GH)

Even bellen met Mieke Ridderhof De HES is in de ban van de charity events. Havana belde met International Management student Mieke Ridderhof. Zij organiseerde afgelopen maandag een Memorial Run om geld op te halen voor het Diabetes Fonds. Wat gaat er gebeuren? ‘We hebben een sponsorloop georganiseerd waarbij mensen in vijftien minuten zo veel mogelijk rondjes moeten rennen. Onze opleidingsmanager Paul Melessen en een aantal sportleraren deden ook mee, voor de rest zijn het voornamelijk studenten die mee liepen. Gesponsord dus, we hebben al rond de 1350 euro opgehaald voor het Diabetes Fonds, en we hebben nog niet eens alles binnen.’ Waarom dit goede doel? ‘De opdracht voor het vak Sales was om geld op te halen voor een goed doel. Met als “doel” het bij elkaar sprokkelen van duizend euro. Het hoe, wat en waar was aan ons. Wij kozen voor dit doel om nog iets in nagedachtenis aan Jan van Wieringen te doen.’ Wie was dat dan? ‘Hij was een docent die vijfentwin6

havana

tig jaar bij de HES heeft gewerkt. Hij overleed afgelopen zomer aan suikerziekte. Alle mensen die ik over hem gesproken heb, zeggen dat de school zijn leven was.’

Misbruik van ‘gratis’ ov Gratis reizen als je afgestudeerd bent of gestopt met je studie blijkt een eitje, meldt website nu.nl. Studenten leveren hun papieren ov-studentenkaart in bij het postkantoor, maar houden hun chipkaart achter. Makkelijk, toch? Volgens nu.nl is het inderdaad zo eenvoudig. Oud-studenten moeten met het inleveren van de papieren kaart, ook de ‘gratisreizensleutel’ van hun elektronische chipkaart laten halen. Maar dat laten de afgestudeerden vaak achterwege, blijkt. Na het afronden van de studie blijkt er volgens de website nauwelijks gecontroleerd te worden of dat ook echt gebeurt. De afgestudeerde komt pas in de problemen wanneer hij tijdens het reizen zijn papieren ov niet kan laten zien. De vervoerders zijn inmiddels druk bezig met pogingen de kaarten die niet meer geldig zijn, te blokkeren. Een woordvoerder van de studenten ov-chipkaart erkent dat studenten er nu misbruik van maken. Het probleem zou liggen bij de

overgangsfase van de papieren kaart, aldus nu.nl Blijft echter de vraag hoe lang ‘zwartrijders’ ongestoord hun retourtjes kunnen maken. Tijdens de introductieplannen kwam ook het geheugen van de chipkaart aan de orde: de privacy zou door deze nieuwe vervoerskaart in het geding zijn, omdat de chip alle reizen op trajecten registreert en opslaat. Het ligt voor de hand dat de kaart de reizen gemaakt na inlevering van de papieren kaart, eveneens geregistreerd. Dat gebeurt ook, volgens Jannemieke Zandee van kaartuitgever Trans Link Systems. ‘Maar wij doen daar niets mee. Wij zijn geen controleapparaat. Ook geeft het bedrijf de gegevens niet door aan de vervoerders. We hebben ons gewoon aan de wet te houden,’ aldus de woordvoerder. Vanaf 1 januari 2010 is frauderen met de chipkaart niet meer mogelijk. Dan verandert het hele systeem. Zodra de studiefinanciering van de student stop wordt gezet bij de IB-Groep, wordt de gratis reizen sleutel op de kaart automatisch geblokkeerd. (SvB)

Geen miljoenen voor Trimp & Van Tartwijk De megaclaim die Trimp & Van Tartwijk had ingediend tegen de gemeente Amsterdam is afgewezen. De ex-projectontwikkelaar van de Amstelcampus eiste honderd miljoen euro van de stad. Ten onrechte, vond de rechtbank. Het is nog onduidelijk in hoeverre de mislukte claim op de miljoenen van de gemeente invloed heeft op deze zaak. Volgens website propertynl.com schoot de rechtbank de vordering van honderd miljoen af omdat er slechts zou zijn gesproken over de 45 duizend vierkante meter kantoorruimte die Trimp & Van Tartwijk zou bouwen op de Zuidas. De projectontwikkelaar heeft drie maanden de tijd om tegen de uitspraak in hoger beroep te gaan. Advocaat Sylvia Dominguez van Slangen Advocaten weigert ieder commentaar op de cases van Trimp & Van Tartwijk. In een andere zaak van de projectontwikkelaar – tegen

Joop van den Ende – loopt inmiddels op verzoek van Trimp & Van Tartwijk een vervolgonderzoek. Voordat de HvA de relatie met Trimp & Van Tartwijk verbrak, was de gemeente al opgehouden met het bedrijf. Net als Rabo Vastgoed en Joop van den Ende brak de gemeente met het bedrijf nadat er eind 2007 invallen werden gedaan op het kantoor. Topman Hans van Tartwijk geldt sindsdien als een voorname verdachte in een fraudezaak waarbij institutionele beleggers voor miljoenen zouden zijn opgelicht. De HvA werkte na tot begin dit jaar door met het bedrijf aan de Amstelcampus. Het project – waarvan de kosten worden geraamd op driehonderd tot vierhonderd miljoen euro – zorgt voor een concentratie van de hogeschool op de kop van de Wibautstraat: in 2014 volgen 25 duizend studenten er hun colleges. Onlangs reageerde Trimp & Van Tartwijk op de breuk met een schadeclaim van in totaal 15,5 miljoen euro. (TdO)

NOS bij IAM

Liep je zelf ook mee? ‘Nee, ik was manager van het project dus ik moest voor andere dingen zorgen. Een jongen uit mijn groep liep wel mee. Ook onze opleidingsmanager Paul Melessen en een aantal sportleraren. Voor de waren het voornamelijk studenten.’

Geert Lovink, lector Netwerkcultuur, werd vorige week geïnterviewd door een filmploeg van het NOS Journaal. Het interviewtje was naar aanleiding van de internationale conferentie Society of the Query: Stop Searching, Start Questioning!. De bijeenkomst gaat over de monopoliepositie van Google als zoekmachine en wordt georganiseerd door het lectoraat Netwerkcultuur van de opleiding Interactieve Media. Society of the Query afgelopen week plaats in het Trouw-gebouw aan de Wibautstraat. (SvB)

Is het niet het zoveelste charity event? ‘Er zijn inderdaad iets van vijfentwintig groepen die ook iets organiseren, maar wij zijn de enige groep die het op school deed. Dat hebben we ook bewust gedaan, want Jan van Wieringen gaf hier les. Dit was zijn omgeving, zijn thuis.’ (SvB)

HvA’ers naar Berlijn Vijfentwintig docenten en enkele studenten nemen van 2 tot 4 december deel aan ‘Online Educa Berlin’, een conferentie waar ze zich kunnen ‘laten inspireren door de mogelijkheden van een digitale leer-  en

Beeld Sanne van Baar

HvA Sport gaat op in CTO

werkomgeving.’ Online Educa Berlin is de grootste Europese conferentie op het gebied van e-learning. De HvA gaat daar de komende jaren in investeren. (AK)

Beeld Jan-Maarten Hupkes

nieuws

Werk in uitvoering

Wie van het Singelgrachtgebouw naar de overkant staart, ziet niet veel spannends aan de gevels van het Kohnstammhuis. Dus wie het bij Bureau Nieuwbouw voor elkaar krijgt om een keer binnen te kijken, stapt in een andere wereld. Grofweg honderd mensen uit heel Europa zijn er in de weer om oude liftschachten te slopen, nieuwe schachten te boren, het luchtcirculatiesysteem keer op keer te testen en de ramen te testen op luchtdruk. Met oog voor detail, want de oude stijlkenmerken van het rijksmonument moeten zo veel mogelijk behouden blijven. Oplevering: zomer 2011. (TdO) havana

7

-advertentie-

november

Problemen met studeren in verband met een functiebeperking?

2009 CREA CREA is is de de culturele culturele organisatie organisatie van van de de UvA UvA en en HvA. HvA. Turfdraagsterpad 17, 0205251400

do 19 nov, 20.30 uur / muziek

CREAtions Jamsessie Vrij jammen op diverse muziekstijlen onder begeleiding van The Extencionicers. Muzikanten kunnen zich aanmelden via [email protected]. nl. Plaats: CREA Muziekzaal. Toegang gratis. Deze maand optredens van o.a. The

Chilly Beans (soul/blues), Thomas de Haan (singer-songwriter), Adrian

di 24 nov, 20.00 uur / lezing

Kenney (stand-up comedy), Fee van

der Poel (kleinkunst) & FielFilosofie 20ensteSwart eeuw mich (cabaret). Zelf optreden? Mail Rawls en Rorty naar [email protected].

John Rawls wordt algemeen beschouwd als Muziekzaal, toegang gratis van de één CREA van de belangrijkste filosofen

twintigste eeuw, en Richard Rorty als één van de meest controversiële. Pieter Pekelharing spreekt over de betekenis van hun werk, hun politieke overeenkomsten en hun filosofisch stijlen. Plaats: CREA Theater. Toegang: gratis voor studenten, € 5,- alle anderen.

wo 25 november, 19.30 uur / i.s.m. Off-Screen / film

Voor informatie over studeren met een functiebeperking

Bollywood: Dilwale Dulhania Le Jayenge

kun je terecht bij: www.studerenmeteenfunctiebeperking.nl De UvA studentendecanen: www.uva.nl/studentenzaken of 020-5258080

Dilwale Dulhania Le Jayenge (‘The Lover Will

popsongs and dazzling choreography. Langu-

De HvA studentendecanen: www.sz.hva.nl/decanaat of 020-5951463

Take the Bride’, Aditya Chopra, 1995, 189 min.)

age: Hindi with English subtitles. Introduction

is the longest running movie in history: it ran

by Maryn Wilkinson, PhD candidate in Femi-

for eleven years. The love story is told in Bol-

nist film theory at ASCA. Location: CREA Thea-

lywood style: through colourful images, Hindi

ter. Entrance: free for students € 5,- all others.

www.crea.uva.nl/agenda

Ian Kershaw Verkassen

Muziek

Weekgast

Stadsarchitect Wansmaak Roem

Voetbal

Plankenkoorts Gewin

Eten

Kraken

Carnaval Marjoleine Zieck Roem

Persvrijheid

Nazi-onderzoeker

Amsterdamse Popprijs

Piet de Rooy

Pierre Cuypers

Aan de FEB

Audities NSO

bij Bijzondere Collecties

is diefstal

Met Herman Pleij

Cul helpt Moldavië

naar je nieuwe kamer

Het UvA-vastgoedbeleid

Thomas Rosenboom

Uit wetenschap

Weekblad voor de Universiteit van Amsterdam Jaargang 63 18-09-2009

Weekblad voor de Universiteit van Amsterdam Jaargang 63 09-10-2009

Weekblad voor de Universiteit van Amsterdam Jaargang 63 06-11-2009

Weekblad voor de Universiteit van Amsterdam Jaargang 63 13-11-2009

Nummer 04

Nummer 07

Nummer 10

Nummer 11

Decanensmoelenboek

Hanna Bervoets, schrijfster/journalist

Vluchtelingenexpert

Steve Brown, de maffia & de media

De Stichting Folia Civitatis is verantwoordelijk voor Folia (het weekblad van de Universiteit van Amsterdam) en Havana (het weekblad van de Hogeschool van Amsterdam). De redacties van beide bladen werken intensief met elkaar samen. Bij Havana en Folia is plaats voor drie

leerlingredacteuren Tariq Ramadan Afscheid

Groei

Intree

Welkom aan de UvA

Slibt de UvA dicht?

De foto’s

Van je oude kamer

Weekblad voor de Universiteit van Amsterdam Jaargang 63 04-09-2009

Nummer 02

Als leerlingredacteur werk je drie dagen per week (0,6 fte). Je draait mee op de redactie, je schrijft nieuwsberichten voor Havana en/of Folia en voor de websites van beide bladen. Verder doe je interviews en verricht je andere journalistieke taken. Voor Folia zijn we op zoek naar twee UvA-studenten en voor Havana gaat onze voorkeur uit naar één HvA-student of een UvA-student die ook aan de HvA heeft gestudeerd. Verder verwachten we dat je nieuwsgierig en vasthoudend bent. Een goede neus voor nieuws, een vlotte pen en kennis van en belangstelling voor de UvA/HvA zijn natuurlijk noodzakelijk. Meer informatie: Paul van de Water (hoofdredacteur Havana) [email protected] of Jim Jansen (hoofdredacteur Folia), [email protected]

Trappen tegen kanker

Datum indiensttreding: 1 januari 2010. Sollicitatiebrieven voorzien van een cv en een korte motivatie kun je richten aan [email protected] Vermeld in je brief duidelijk of je solliciteert op de vacature bij Havana of die van Folia. De sollicitatietermijn sluit 30 november 2009.

Rob Oudkerk

actueel

ingezonden brieven Luchtkwaliteit

Ik vind het zeer goed dat Havana al meerdere edities aandacht besteedt aan de luchtkwaliteit in de gebouwen van de HvA. Teleurstellend vind ik het daarentegen te lezen dat er weinig vooruitgang verwacht kan worden, want wij gaan toch naar een nieuw gebouw. Dat nieuwe gebouw is er nu niet! Wanneer komt het? In 201X? Dat houdt in dat wij de komende twee tot vier jaar in de huidige panden blijven, en er dus voorlopig geen uitzicht is op verbetering van de luchtkwaliteit op de Leeuwenburg en andere locaties. Bovendien verdwijnt het probleem niet met de komst van een nieuw gebouw. Ik lees niets over maatregelen van nu, of heeft het gebrek aan zuurstof daar invloed op? De HvA zal de komende jaren blijven groeien: meer studenten, meer medewerkers. Deze zullen gaan werken in een klimaat dat niet goed is voor de gezondheid. Heeft langdurige blootstelling aan dit soort werk- en leefklimaten nadelige invloed op de gezondheid? Zo, ja is dit dan niet een ongelofelijk belangrijk punt om op te beslissen om wel of geen acties te ondernemen? Zullen er meer studenten uitvallen omdat de studieprestaties hierdoor beïnvloed worden? Zal het HvAimago geschaad worden als de landelijke media hiermee aan de haal gaan? Wordt de arbeidsvreugde van de medewerker hierdoor beïnvloed? Ik moet toegeven het is een hele klus om zoiets te regelen voor een gebouw dat niet geschikt is voor onderwijs. Ik zie ook mogelijkheden voor Bouwkunde, Civiele Techniek en andere technische opleidingen binnen het gebouw. Een leuke afstudeeropdracht lijkt mij hier wel uit voort te kunnen vloeien. Misschien moet er naast de OMA een DA (Dagelijks Aanbevolen) drogist geïnstalleerd worden, die aspirines, hoofdpijnzakjes, keelpastilles, neusspray en oogdruppels verkoopt. Dan hoeft er in ieder geval niet geïnvesteerd te worden en verdienen we er nog iets op. Frenchez Pietersz, docent Aviation

Vraag van de week Uit een onlangs verschenen onderzoek van Memory Magazine kwam naar voren dat 57,6 procent van de starters bereid is om een eerste baan onder hun niveau te accepteren. Ga jij bollen pellen na je studie?

Derick Luzinda (23) tweedejaars International Business & Management Studies) ‘Aan de ene kant zou ik dat misschien doen, op voorwaarde dat ik er veel ervaring op zou kunnen doen en dan voor maximaal twee jaar. En ik moet natuurlijk wel de rekeningen kunnen betalen. Aan de andere kant zit er ook een grens aan “onder je niveau”. Ik zou geen straten gaan vegen of plantsoenen gaan schoffelen. Maar ik denk niet dat de crisis zó erg wordt dat ik dat moet doen.’

Bas Ettema (34) Informatiespecialist HES ‘Dat heb ik gelukkig niet gehoeven. Mijn eerste baan had ik via een uitzendbureau. Ik begon toen tijdelijk bij de Universiteitsbibliotheek. Dat was in eerste instantie niet wat ik ambieerde, maar ik heb er wel heel veel van geleerd. Wat ik aan pas-afgestudeerden zou willen meegeven: áls je een baan onder je niveau accepteert, zorg dan in ieder geval dat je ervan leert en flink veel ervaring op kunt doen.’

Addy van Santvoort (26) eerstejaars International Business & Management Studies ‘Liever niet natuurlijk, ik hebt tenslotte gestudeerd. Maar als ik zou moeten? Dan geen vakken vullen, eerder een administratieve functie op mbo-niveau ofzo. Ik heb eigenlijk geen idee hoe het werkveld na mijn studie eruitziet, maar het is waarschijnlijk beter dan het werkveld van mijn vorige studie: Toerisme. Op Schiphol of bij een reisbureau, daar zag ik echt geen uitdaging in.’

Sophie Raateland (18) eerstejaars Accountancy ‘In eerste instantie niet. Maar als dat echt moet, dan in ieder geval in de richting van mijn studie. Ik denk dat ik sowieso laag zal moeten beginnen met mijn studierichting. Na vier jaar zit je op het niveau van bedrijfseconoom. De studie tot volledige accountant duurt zeven jaar. Maar dat is nog niet aan de orde. Eerst de studie afmaken en daarna ga ik met mijn vriend op wereldreis.’

Jolanda

DNA Bekend ‘Een op de tien kinderen heeft een andere vader of moeder,’ opent het nieuwe KRO programma DNA onbekend. De letters komen met achtbaansnelheid op je af, om de boodschap extra schokkend te maken. Willem heeft darmkanker. Hij heeft niet lang meer te leven en dit benadrukt Caroline Tensen maar al te graag. Caroline wil voor eens en voor altijd duidelijkheid scheppen met een DNA-test. Maar eerst nemen ze nog even vele emotionele shots van de zieke Willem en zijn mogelijke dochter. Willem gaat met Thialda terug naar de plek waar ze mogelijk verwekt zou kunnen zijn. Het is een camping tussen de duinen. Vlieland is een klein eiland. Volgens mij is er maar één camping en die heet De lange Paal. Erg toepasselijk. Willem staat op een gegeven moment op een stukje gras, waarvan hij zeker weet dat dit het plekje was. Ik denk dat het meer komt doordat de rest van het gras bezaaid is met beige tenten. Daar stond de tent van haar moeder eenentwintig jaar geleden. Wil je dit eigenlijk wel weten? Vraag ik me af. Dat je bent verwekt tijdens een potje ordinaire seks op een luchtbed? Dat Willem de volgende dag fluitend weer met de boot terug naar het vasteland ging? Het was een zwoele vakantie, want haar moeder had in dezelfde week ook de slaapzak gedeeld met Dirk. Ze ging ervan uit dat Dirk dus ook haar vader kon zijn. Maar Dirk loog, want hij was geholpen. Is dit erg? Als ik ze zo hoor is Dirk wel een echte vader voor haar geweest. Maakt het dan nog wat uit? Thialda lijkt in ieder geval op haar moeder. Daar bestaat geen twijfel over. Ze krijgt al langzaam hetzelfde forse lijf als haar moeder. De familie ondergaat een DNA-test. Ze worden in een Gooise villa met rieten dak uitgenodigd voor de uitslag. Caroline Tensen komt met een gouden enveloppe binnengelopen. Alsof het een uitslag van een jackpot betreft. Willem is onomstotelijk haar vader. En eigenlijk wist iedereen dit allang, behalve de Vlielandse dorpsgenoten…

Hidde van Straaten (25) vierdejaars International Business & Management Studies ‘Alleen als er doorgroeimogelijkheden zijn. Maar wat is onder je niveau? Ik denk dat dat niet van toepassing is. Je zult in de meeste gevallen laag moeten beginnen en het bedrijf moeten leren kennen voordat je je omhoogwerkt. Het is juist de kunst om op te klimmen en dat bereik je door hard te werken. Zelf ben ik niet van plan om loonslaaf te worden. In het ideale geval begin ik mijn eigen bedrijfje.’ (SvB)

n Jolanda te Roller (20) is de nieuwe columniste van Havana. Ze studeert Nieuws en Media. Zeg maar Journalistiek. havana

9

opinie

Onderzoek het e-boek

Beeld Pascal Tieman

In het Havana-artikel over e-books staan enkele onjuistheden, betoogt Gerlof Donga. Maar de oproep om te kijken naar de mogelijkheden van e-books voor onderwijs is hem uit het hart gegrepen. Gerlof Donga Ik ben heel blij met de aandacht die Havana besteedt aan digitale boeken en de bijbehorende apparatuur (nummer 10, 4 november). Al sinds januari 2008 is het lectoraat Elektronisch uitgeven van de opleiding Media, Informatie & Communicatie bezig met onderzoek naar het gebruik van e-books en e-readers. Er is met succes een subsidie voor aangevraagd en daardoor kan het onderzoek nu groter en ook extern plaatsvinden. Onder de naam Amsterdam E-boekenstad voeren bedrijven en de HvA gezamenlijk onderzoek uit naar e-books en e-readers, onder andere naar het gebruik van e-readers als onderwijskundig hulpmiddel.

Verwarring In het door Havana gepubliceerde artikel staan wel enkele onjuistheden. Wifi is voor zover mij bekend op dit moment alleen op de IRex Iliad Second Edition aanwezig; dit apparaat kost rond de 600 euro. Alle andere apparaten die op dit moment op de Nederlandse markt verkrijgbaar zijn, ondersteunen geen wifi. In het artikel wordt geen enkel apparaat van IRex genoemd en dat lijkt mij niet terecht. Natuurlijk praat je wel over heel andere prijzen, met 550 euro voor het instapmodel en 700 euro voor het topmodel. Dit zijn echter allemaal lezers met een veel groter scherm dan de andere e-readers. Alle e-readers die op dit moment op de Nederlandse markt worden aangeboden, maken gebruik van e-ink-technologie, alleen 10

havana

zijn er wel verschillen. De meeste apparaten werken met acht grijstinten, de apparaten van IRex met zestien grijstinten wat vooral bij afbeeldingen verschil maakt. In het artikel staat dat er geen apparaten zijn die beide formaten namelijk Mobipocket en ePub kunnen lezen. Die zullen er ook niet komen aangezien Mobipocket tot nu in haar voorwaarden heeft opgenomen dat een apparaat dat voorzien is van Mobipocket software geen concurrerende software mag ondersteunen. Het gaat dan om voor kopiëren beschermde e-books (digital rights management). Het wordt fabrikanten dus juridisch onmogelijk gemaakt om een dergelijk apparaat uit te brengen. In het artikel staat dat je met de Amazon Kindle alleen boeken bij Amazon kunt kopen. Als je de Sony e-reader bij Bol.com koopt en de bijbehorende software op een pc installeert, word je gekoppeld aan Bol. com als e-book winkel. Ook hier is dus sprake van een closed shop. Er is verwarring over de prijsstelling van het e-book. Onder consumenten is de indruk ontstaan dat een e-book altijd goedkoper moet zijn dan een papieren versie. Alleen al vanwege de vreemde manier van belastingheffing zal dat niet altijd gelden. Zo is het btw tarief voor het papieren boek op dit moment in Nederland 6 procent, terwijl het voor de elektronische versie 19 procent is. Bovendien zal afhankelijk van het type

boek het verschil in productiekosten tussen het e-book en papieren boek meer of minder belangrijk zijn. Vooral bij wetenschappelijke publicaties en bij studieboeken zijn de redactiekosten veel belangrijker dan de drukkosten. Aangezien de redactiekosten bij het publiceren van e-books gelijk of soms zelfs toenemen is het eerder aannemelijk dat de prijs van het e-book bij het studieboek en bij de wetenschappelijke publicatie hoger zal zijn. Daar staan dan wel extra functionaliteiten tegenover, zoals hyperlinks. Het gezeur rond formaten heeft te maken met het gezeur rond de rechten dus en de kopieer-

het door jou gekochte e-book en bieden de mogelijkheid om een e-book opnieuw te downloaden, uiteraard wel met een limiet aan het aantal keren. Het is niet gezeur met verschillende formaten als wel gezeur met de rechten en de kopieerbeveiliging die de meeste uitgeverijen nu nog willen aanbrengen. Overigens is bijvoorbeeld de uitgeverij O’Reilly een voorbeeld van hoe het ook kan. Alle boeken bij deze uitgeverij worden zonder kopieerbeveiliging en in alle formaten beschikbaar gesteld aan de koper. De oproep om te kijken naar de waarde van

Hopelijk is kopieerbescherming straks niet meer nodig bescherming. Ik hoop dat we één standaard krijgen voor het afschermen van de rechten of dat de kopieerbescherming helemaal niet meer nodig is, omdat de uitgeverijen op een ander businessmodel zijn overgestapt. Bij de nadelen bij het gebruik van de ereader wordt genoemd dat als het apparaat stuk is, ook je boeken weg zijn. Dat is niet waar. Je boeken staan nog altijd op een pc of laptop of zijn beschikbaar in de e-bookwinkel waar je ze hebt gekocht. De meeste e-bookwinkels registreren de aankoop van

de e-reader en e-books voor het leerproces is mij uit het hart gegrepen. Het onderzoeksproject Amsterdam E-boekenstad dat officieel in januari 2010 van start gaat wil onder andere die vraag beantwoorden. Ik wil graag in contact komen met gebruikers van e-readers en e-books: [email protected] n

Gerlof Donga is docent Informatica bij Information Engineering en lid van het Amsterdam E-boekenstad-team

interview

‘Mensen hebben ruimte nodig’ Beeld Jan-Maarten Hupkes

Docent en onderzoeker Sharog Heshmat Manesh heeft de Challenging Diversity Award ontvangen voor zijn inzet voor diversiteit. ‘Ik wil mijn studenten een podium geven om zelf hun verhaal te vertellen.’ Jobien Groen Is het nog steeds nodig, al die aandacht voor diversiteit? Werkt dat niet juist stigmatiserend? ‘Collectief gedrag ontstaat niet uit zichzelf. Mensen zijn aartsconservatief. Ze willen niet veranderen. Soms gaat diversiteit vanzelf, soms is het nodig om diversiteit instrumenteel of beleidsmatig in te zetten. Dat is bijvoorbeeld vijftien jaar geleden bij de politie gebeurd. Door positieve discriminatie kwamen er opeens heel veel allochtone agenten erbij. Of het gebeurt in de vorm van het quotum om meer vrouwen aan de top te krijgen. Diversiteit inzetten als beleidsinstrument kent twee kanten; een stigmatiserende kant en een goede kant. Dat is heel dubbel. We hebben blijkbaar een prikkel van buitenaf

ook weer niet leuk. Mensen hebben ruimte nodig. Ruimte maar ook vriendschappen.’ Hoe draag je in je lessen bij aan het diversiteitvraagstuk? ‘In mijn vak wil ik vanuit bijvoorbeeld fotografie laten zien hoe beeldvorming werkt. Als we de camera van een fotograaf aan de gefotografeerde zelf geven, dan krijg je heel andere beelden te zien. Dan komt hun zelfbeeld naar voren en niet zijn imago zoals de fotograaf diegene ziet. Toen ik aan leerlingen van de middelbare school vroeg: “Wat vind je een fijne plek in Amsterdam?” kreeg ik allemaal foto’s van rustige straten met veel bomen en weinig coffeeshops en politie. Maar als je in de me-

‘Dwars door hun harde gepraat voel ik de pijn’ nodig; de oude structuren houden zichzelf in stand en laten nieuwe structuren niet toe.’ Diversiteit als instrument voor one big happy samenleving? ‘Het verlangen naar volledige sociale cohesie is eigenlijk een enge gedachte. Het verlangen naar één samenleving, één volk, een eenheid is een oud concept van de samenleving. We zijn allemaal verschillend. Sociale cohesie zoals nazi’s, hooligans of rechts- en linksextremisten dat hebben, dat vinden we

dia over “de jeugd” leest, dan zie je beelden met politie en drukke straten vol coffeeshops en snackbars. Dat is vaak het imago dat hun opgelegd wordt. Je identiteit bestaat uit een zelfbeeld en een imago. Het imago wordt bepaald door de samenleving. Als je vaak hoort van de samenleving dat je vreselijk bent, dan heeft dat effect op je zelfbeeld. Hoe meer je kan ontsnappen aan je imago, hoe meer je je eigen verhaal kunt vertellen. Hoe meer je zelf de regie hebt, zelf kan articuleren wat je wilt,

je eigen concept kan bepalen. Ik wil mijn studenten zelf hun verhaal laten vertellen en hun een podium geven om dit te doen.’ In hoeverre speelt jouw achtergrond een rol in de manier waarop jij je studenten benadert? ‘Ik ben op mijn twintigste uit Iran vertrokken. Ik mocht er mijn middelbare school niet afmaken. Dat heb ik uiteindelijk in Nederland gedaan. Ik zie bij de allochtone studenten, net zoals bij mezelf destijds, hoe ze constant moeten vechten om ruimte voor zichzelf te krijgen. Veel allochtone studenten zijn goed gebekt. Ze durven aan te geven wat ze willen en hoe ze het willen. Maar dwars door hun harde gepraat voel ik ook de pijn. Het gevecht om de erkenning. Als ik een excellente student zie, dan denk ik: die moeten we niet zomaar laten gaan. Een ander zou misschien zeggen: die doet het goed, net zo goed als andere studenten. Maar ik weet dat ze meer gevochten hebben dan een gemiddelde Nederlander. Dat herken ik. De gevoeligheid zie ik wel. Als ze heel trots zijn op het moment dat ze afgestudeerd zijn, dan is dat terecht. De stappen die ze gemaakt hebben zijn groot.’ Hoe kunnen autochtone docenten, die niet jouw achtergrond hebben, het beste omgaan met het diversiteitvraagstuk? ‘Mensen denken: als ik een cursus Marokkaanse cultuur doe, dan snap ik Marokkanen, dan ben ik klaar. Maar dat is onzin. De Nederlandse cultuur en zijn oude homogeni-

teit zijn in hoog tempo aan het veranderen. Daardoor wordt niet alleen diversiteit belangrijker maar ook de kunst om het oude los te laten en het nieuwe te beginnen. Je moet jezelf de vraag stellen hoe je je wilt verhouden ten opzichte van deze veranderingen. Wat wordt jouw aandeel? Laat je de verandering toe of blijf je star zitten waar je zit?’ n

Sharog en Challenging Diversity n Sharog Heshmat Manesh, geboren in 1962 in Ahvaz, Iran, is socioloog, docent en als onderzoeker verbonden aan het lectoraat Burgerschap & Culturele Dynamiek. Hij publiceerde onder meer Zoon van de zon, een geschiedenis van de Iraanse cinema 1904-1996 (1997) en Iran (2008). Andere publicaties zijn Mijn bankje aan de kade (2008) en Opstandige dauw (2009), een vertaling van de gedichten van de Iraanse dichter Ahmad Shamlu. n Manesh heeft op 6 november in Utrecht de eerste Challenging Diversity Award ontvangen. Deze award, een initiatief van arbeidsmarkt- en opleidingsfonds Zestor en Expertisecentrum Diversiteitsbeleid (Echo), wordt uitgereikt aan een professional die werkzaam is in het hbo en zich succesvol inzet voor diversiteit binnen zijn of haar hogeschool. Manesh mag deelnemen aan de studiereis van Echo naar University of California, Los Angeles óf hij mag deelnemen aan twee internationale conferenties. havana

11

reportage

500 tassen in 24 uur Het was flink doorbijten voor de 48 tweedejaars Amfi-studenten. Vijfhonderd tassen moesten ze naaien onder nagespeelde sweatshop-omstandigheden, en dat alles in het kader van de Beyond Green Sustainability Week. Het werden lange, lange uren. Havana volgde het wel en wee van ‘nummer 8’. Annemarie Vissers

De naaizaal van het Amsterdam Fashion Instituut – die de komende vierentwintig uur als sweatshop door het leven gaat – ligt er schoon, opgeruimd en warm bij. Fel tllicht verlicht de ruimte. In vergelijking met de vaak helse omstandigheden in real life sweatshops mogen de Amfi-studenten in hun – nu nog frisse – handjes klappen. Schuldbewust kijk ik met een schuin oog naar mijn

de nagebootste sweatshop. Binnen 24 uur graag. Om de drie uur mogen de studenten even pauze houden en krijgen ze een handjevol rijst en wat thee of water. Zaak is er snel bij te zijn, want op is op. De wat nonchalante houding van de studenten bij binnenkomst, is na drie uurtjes staand strijken, monotoon hengsels naaien en geestdodend patroontjes knippen al een

‘We gaan de zweep erover halen’ gympen. Merkloos – maar made in China. Een duidelijk no. Om nog maar te zwijgen over mijn felgroene capuchontrui – made in Bangladesh. Dubbel fout. Maar een blik op de modestudenten – genummerd en strak in een rij – laat zien: zelfs deze fashionista’s gaan gehuld in kleding van de welbekende merken. Aan deze 48 tweedejaars studenten, verdeeld over twee groepen, de schone taak vijfhonderd tassen te knippen, naaien en strijken in 12

havana

stuk minder relaxed. Nadat de docenten – in de komende 24 uur ‘opzichters’ – de studenten hebben opgedragen hun jassen, tassen en mobieltjes in te leveren, valt het besef van de gezichten af te lezen: dit zouden wel eens hele lange uren kunnen worden. Formulieren worden uitgedeeld: wat verwachten studenten van de sweatshop? Klaartje Brouns (20, tweedejaars Fashion & Design) – de komende uren aangesproken met ‘nummer 8’ – staart wat naar het lege formulier.

Klaartje: ‘Ik verwacht dat het wel leerzaam zal zijn. Zes uur staan achter een strijkplank hou ik echt niet vol. Gelukkig mag ik achter een naaimachine. Maar ik voel de druk nu al toenemen.’

Humor Toenemende druk of niet: ‘nummer 8’ zal nog flink moeten bikkelen. Pas om negen uur zit Klaartje eerste shift erop en zal ze worden afgelost door groep twee. Stipt drie uur ’s nachts moet de groep weer aantreden voor de tweede shift. Klaartje: ‘Ik ben benieuwd hoe dat gaat vannacht. Van de HvA mochten we niet slapen op school, we moeten dus op de fiets heen en weer naar een hostel. Van slapen zal er wel niet veel terechtkomen, vrees ik.’ Dan met een zucht: ‘Een handjevol droge, veel te zoute rijst met prei kregen we daarstraks. Voor Chinezen misschien heel normaal, maar ik vond het niet te eten. Ik heb zo’n ongelofelijke honger nu.’ Terwijl ‘nummer 5’ bits te horen krijgt dat ze nog heel wat hengsels te knippen heeft,

grijpt ‘nummer 4’ af en toe naar haar rug. Ruim vier uur achter een te lage strijktafel begint zo langzamerhand haar tol te eisen. Een zeldzame enkeling houd de moed en de humor erin: ‘Als ik dit hier zo vouw, krijg ik daar een gat.’ Drie andere nummers beginnen te lachen. ‘Sommigen vinden het blijkbaar bijzonder jolig. Het zou een straf voor ze moeten zijn,’ zegt docent Jan Piscaer. De sweatshop komt onder andere uit de koker van deze docent Duurzaamheid & Productie, in samenwerking met projectleider Educatie bij de Schone Kleren Campagne, Geert Jan Davelaar. Davelaar meent dat het tijd is de teugels wat strakker aan te trekken. ‘We gaan de zweep erover halen,’ glimlacht hij. ‘Waarom zitten jullie te niksen? Productie draaien, daar gaat het hier om.’ Even later dreunt hij met zware stem de regels – de code of conduct – van de sweatshop op: boven alles respect en volledige gehoorzaamheid aan de baas, niet eten en drinken buiten de pauzetijden en ook praten is strikt verboden. Wie de regels overtreedt wordt ‘ontslagen’ – in dit geval

reportage

Beeld Fred van Diem

betekent dat de nummers langer moeten doorwerken. ‘Work hard, work smart’ is de komende uren het motto. Van enig jolijt is weinig meer over. Hoewel student Klaartje het gewend is avonden stug door te werken, voelt dit anders: ‘Je mag niks en moet alles.’

Geitenwollensokkenimago Niks mogen en alles moeten: om dat gevoel is het de coördinatoren ook te doen. De docent Duurzaamheid & Productie wil dat de toekomstige ontwerpers en inkopers bewust leren stilstaan bij de vaak zeer slechte omstandigheden in het merendeel van die sweatshops. ‘Dat ze weten hoeveel sores er in de geproduceerde kleding zit.’ Piscaer kent het klappen van de zweep uit zijn eigen exportervaring. Zelf liet hij mensen ook nachten doorwerken, biecht hij op. ‘Achteraf denk ik: waar was je in godsnaam mee bezig? Ik was gewoon een slechte manager. Punt.’ Piscaer en Davelaar hebben de tijdsgeest mee: tegenwoordig kun je op verjaardagen weer rustig aankomen met onderwerpen als duurzaamheid en verantwoord ondernemen: ‘De tijd dat er aan “schone” en ecologisch verantwoorde kleding een geitenwollensokkenimago kleefde, zijn we wel voorbij.’ Ook ‘nummer 8’ Klaartje probeert soms te letten op verantwoord shoppen, maar dat is zo eenvoudig nog niet: ‘Hoe weet je nu of precies dát shirt niet in een sweatshop geproduceerd is?’

Dat is inderdaad geen sinecure, zegt ook coördinator Davelaar. Welke merken goed – fair – produceren of zich juist niet aan leefbare lonen en goede arbeidsomstandigheden houden, daar laat hij zich niet op vastpinnen. ‘Maar geen enkel merk kan garanderen dat het alle stappen in het productieproces op een eerlijke manier zet. Je kunt stellen dat het grootste gedeelte van de winkels in de Kalverstraat kleding verkoopt afkomstig uit sweatshops uit lagelonenlanden als China, Turkije, Bangladesh en India. Dat betekent dat ze niet kunnen voldoen aan alle punten van gedragscodes.’ Docent Piscaer: ‘Tel daar de hele PC meteen maar bij op, hoor.’

Windmolens Work hard, work smart ten spijt: het resultaat na zes uur knippen, naaien en strijken is bedroevend: er is welgeteld één tas af. ‘Nummer 8’ zucht en gaat weer zitten achter de naaimachine: ‘We liggen 125 tassen achter op schema. Dit gaat niet goed.’ Piscaer: ‘Wat betekent het voor arbeiders dat inkopers tienduizend T-shirts in twee weken geproduceerd willen zien, voor een dubbeltje goedkoper dan de oorspronkelijke prijs? Die vraag moeten deze studenten zichzelf gaan stellen.’ Davelaar: ‘Dat betekent voor veel arbeiders zesdaagse werkweken, twaalf uur per dag voor een paar euro. Dat de omslag van het systeem alleen kan als de hele industrie – inclusief inkopers en ontwerpers – zich bewust is van de eigen verantwoor-

delijkheid.’ Een van de grootste problemen voor gedegen onderzoek naar arbeidsomstandigheden is de schimmige en gesloten wereld van de sweatshops en kledingmerken die weinig openheid geven. Bovendien is de keten ook versnipperd. Piscaer: ‘Een merk

nulpunt gedaald. ‘Iedereen is hyperchagrijnig en reageert geïrriteerd.’ Van slapen kwam inderdaad weinig terecht. Na een nachtelijke stop bij de snackbar is de ergste honger wel gestild. Maar toen was er bij terugkomst dat akkefietje met een docent, vertelt Klaartje:

‘Zes uur staand strijken? Dat hou ik niet vol hoor’ dat tienduizenden broeken wil laten maken, zet die opdracht uit bij een fabriek, die de order weer verdeelt over driehonderd shops en thuisateliers. Zo kan het zijn dat het ene shirt wel fair is en het andere niet.’ Vechten tegen de windmolens is het volgens Piscaer niet: ‘Stapje voor stapje komen we ergens. De kleding van de grote ketens dan maar links laten liggen, is volgens Davelaar ook niet de manier: ‘Het verschaft arbeiders een inkomen. Hoe slecht betaald ook.’ Davelaar raadt iedereen aan om navraag aan de kassa te doen bij de aankoop van kleding. Weet een doorsnee kassajuf dan wel hoe het zit? ‘Vaak niet, maar soms krijg je een foldertje mee. Dit zijn processen van jaren.’ Feel my fashion staat er op een gezellige poster aan de muur. En voelen doen de nummers het ondertussen. Het is negen uur ’s ochtends. De sfeer is bijkans tot het

‘Het gerucht ging dat een aantal van ons niet in het hotel had geslapen. Moesten we in een rij voor de docent onze adem laten controleren. Om te kijken of we alcohol hadden gedronken. Overdreven. Ik drink al jaren niet.’ Even werd er onder de nummers gesproken over een staking. Maar dat plan werd meteen verworpen. Klaartje relativeert: ‘Kom op zeg, wat stelt het eigenlijk nu voor in vergelijk met die mensen die dit elke dag moeten doen onder echt slechte omstandigheden.’ Zin heeft ook zij allang niet meer: ‘Ik ben al vanaf drie uur vannacht hetzelfde aan het doen. Ik wil nog maar een ding: naar huis. Slapen. Respect voor die mensen hoor. Ik zal nóóit meer klagen over een scheefzittend naadje aan mijn shirt,’ bezweert ze. Even later is tas nummer 68 af. Nog maar een paar honderd te gaan. ‘Nummer 8’ verzucht: het is een mission impossible. n havana

13

-advertenties-

14

havana

catering

Sorbon op de pijnbank

Zet Sorbon aan de dijk. Zo luidt de conclusie van een uitgelekt rapport over de huiscateraar. Maar ook als het advies opgevolgd wordt, is de HvA nog niet van Sorbon af. Thijs den Otter Cateraar Sorbon voldoet niet aan de eisen die de HvA en de UvA aan het bedrijf stellen en dus moet het contract voor 1 januari 2010 worden opgezegd. Gebeurt dat niet, dan loopt de overeenkomst automatisch nog vijf jaar door. Binnen de HvA is het bedrag dat studenten en medewerkers bij Sorbon besteden 30 procent lager dan in 2004, toen er nog met een andere cateraar werd gewerkt. Dat staat te lezen in een intern rapport voor de directie van Informatie Technologie & Voorzieningen (IT&V) waarop de Havanaredactie de hand heeft weten te leggen. Vol-

wordt gelet op de houdbaarheid van producten en of de hoeveelheid bacteriën op bestek en servies laag genoeg is. Meetbare gegevens werden door het bedrijf toegezegd, maar tot het verschijnen van het rapport niet verstrekt.

Complexe omgeving De kwaliteitseisen die aan de catering worden gesteld, zijn hoog. Klanten zouden Sorbon bijvoorbeeld minimaal een 7,5 moeten geven voor diensten en producten. Volgens het rapport lukt dat slechts sporadisch: voor de ‘outlets’ hebben HvA’ers en UvA’ers niet meer over dan een zesje. In medewerkers-

De klanttevredenheid blijft onder de norm gens de commissie schiet Sorbon op een flink aantal punten tekort. De klanttevredenheid blijft onder de norm en uit onderzoek naar de tevredenheid van medewerkers van de HvA en de UvA wordt Sorbon slechter beoordeeld dan volgens de afspraken zou moeten. Bij bacteriële controles werd de wettelijke norm niet gehaald. Althans: uit de gegevens die Sorbon aan de HvA en de UvA heeft verstrekt valt niet op te maken of de koelinstallaties schoon genoeg zijn, of er goed genoeg

tevredenheidonderzoeken blijken HvA’ers milder dan de UvA-collega’s, met respectievelijk een 6,8 en een 5,9. Verder lukt het Sorbon niet om een goede marktpositie te veroveren bij de beide instellingen: in 2008 daalde het rendement ten opzichte van 2007 en in 2007 daalde het rendement van de club ten opzichte van 2006. Een zorgelijke situatie, menen de rapporteurs: Sorbon zou immers minder snel willen investeren bij een dalend rendement.

Daarnaast wordt in het rapport geconcludeerd dat de cateraar met zijn diensten niet aansluit op de wensen van de doelgroep. Hoewel Sorbon de afgelopen jaren meermalen zou zijn gewezen op de beperkte invulling van verkoop- en marketingactiviteiten, wordt pas sinds kort actie ondernomen. De opstellers van het rapport concluderen daarom dat het ’commercieel inzicht en ondernemerschap van Sorbon als matig wordt ingeschat’. Hoewel wordt erkend dat het bedrijf in een ‘complexe omgeving’ moet functioneren, wordt voortzetting van het contract met nog vijf jaar als een risico gezien. Als het advies wordt gevolgd, zijn de HvA en de UvA nog niet van Sorbon af: het contract loopt dan nog door tot eind 2010. Ook worden juridische stappen door de adviescommissie niet uitgesloten: het contract met de cateraar kan alleen worden beëindigd als Sorbon niet aan de normen van de Universiteit en Hogeschool van Amsterdam voldoet, die conclusie zou het bedrijf kunnen aanvechten. Om te voorkomen dat de cateraar in het laatste contractjaar met een gebrek aan motivatie de kantines bestiert, zou voor de bedrijven Vitam en Maison van den Boer – de cateraars die samenwerken in Sorbon Campus Hospitality – duidelijk moeten zijn dat ze gewoon weer kunnen meedoen aan de openbare aanbesteding waaruit de nieuwe cateraar voor de UvA en de HvA moet komen.

Er is nog geen formeel besluit genomen: de Monitorcommissie Cateringcontract adviseert slechts. Zowel IT&V, het College van Bestuur en de Centrale Medezeggenschapsraad moeten zich officieel nog over het document buigen.

Vervelend Operationeel directeur Jørgen Vestjens van Sorbon zegt dat hij de kritiek niet herkent. ‘We leggen regelmatig cijfers voor aan de betrokken afdelingen van de HvA en de UvA. Die stroken niet met de tekst die ik hier lees.’ Vestjens wil niet zeggen welke fouten er in het rapport staan. ‘Voorlopig is dat iets tussen de betrokken organisaties van de UvA, de HvA en Sorbon.           IT&V-directeur Wijnand Scholtens wil niet inhoudelijk reageren op het rapport. ‘Het heeft geen zin om te ontkennen dat het rapport er is, maar ik vind het zeer vervelend dat het stuk door iemand naar buiten is gebracht. Het is slecht voor de positie van de HvA en slecht voor onze relatie met Sorbon.’ Directeur Ineke Veenstra van het Facilitair Centrum van de UvA is niet voor commentaar bereikbaar. Sorbon was net begonnen aan een charmeoffensief: drie weken geleden lekte een alternatieve prijslijst van de cateraar uit, waaruit bleek dat er flinke prijsverlagingen aankomen. n havana

15

-advertentie-

interview

Dun is niet de norm Met zijn eigen strijd nog vers in het geheugen windt exanorexiapatiënt Danny van Zuijlen zich op over schadelijke beeldvorming omtrent lichaamsgewicht. ‘Het is niet goed om je zo uit te hongeren.’ Jobien Groen

Woedend werd Danny van Zuijlen (24 jaar, eerstejaars Verpleegkunde) toen hij zag hoe Daphne Deckers tegen een toch al niet te mollig model zei dat ze een aantal kilo’s kwijt moest raken als ze nog kans wilde maken op de hoofdprijs. Hiermee geeft de presentatrice van Benelux Next Top Model een verkeerd beeld van lichaamsomvang en gewicht, aldus de ex-anorexia- en ex-boulimiapatiënt. Hij wil dan ook dat de overheid een stokje steekt voor dit soort programma’s en is een petitie gestart. Het aantal kilo’s dat hij woog wil de Verpleegkundestudent niet prijsgeven, uit angst

Thinspiration Hij had weinig sociale contacten in die tijd. Iets wat je vaak ziet bij anorexia patiënten, aldus Danny. ‘Afspraken zeg je af. Dat moet van de eetstoornis. Andere mensen mogen geen grip op je hebben. Alleen die eetstoornis mag dat. Die wil alle controle hebben.’ Steun vinden de patiënten bij elkaar op internet, bijvoorbeeld op de pro ana-sites. Pro ana is een beweging die stelt dat anorexia nervosa en verwante verschijnselen geen stoornissen zijn, maar een levensstijl. Eetstoornispatiënten ontkennen hiermee dat anorexia een potentieel dodelijke psychische

‘Ik vergeleek mezelf ook altijd met modellen en vond mezelf dan veel te dik’ dat het inspirerend werkt voor patiënten die ook een eetprobleem hebben. Veel kunnen het er in ieder geval niet geweest zijn: er waren dagen dat hij niets at. Op de pillen na dan. Chroom, kelp en lecithine om de honger te onderdrukken. Vetverbranders en laxeermiddelen voor een nog magerder effect. Een traumatisch verleden met pleeggezinnen, internaat en het overlijden van zijn moeder hebben hem naar eigen zeggen zover gedreven. Toen hij in die tijd ook nog wilde afvallen, kwam hij terecht op gezondheidsfora waar hij las over laxeermiddelen. Hij is het gaan proberen en viel af. Nadat hij jarenlang het gevoel had gehad nergens meer controle over te hebben, had hij nu in ieder geval controle over zijn eigen gewicht.

aandoening is. Ze streven ernaar om op radicale wijze te voldoen aan hun slankheidsideaal en vinden er thinspiration bij elkaar. Ze wisselen plaatjes uit van dunne modellen en geven elkaar tips over afvallen en overgeven. Ook Danny heeft in zijn tijd een pro ana-site opgezet. Dat hij daarmee behoorlijk wat mensen heeft meegesleurd in zijn eigen eetprobleem, daar voelt hij zich soms wel schuldig over. Maar hij kan het ook relativeren. ‘Ik voelde toen zelf ook weinig. Bovendien was het hun eigen keus om op de site te komen.’ Een jaar geleden ging het niet meer. ‘Ik had helemaal geen energie meer. Lag vaak uitgeput op de grond.’ Hij besloot hulp te zoeken, maar de huisarts stuurde hem weg.

Beeld Marc Deurloo

Herkende het probleem niet, volgens Danny. Via via is hij uiteindelijk in een gespecialiseerd centrum voor eetstoornissen beland. Hij werd een half jaar opgenomen. Sinds de zomer 2009 is hij stabiel.

Daphne Deckers Met zijn eigen strijd nog vers in het geheugen wond hij zich behoorlijk op over uitspraken in Benelux Next Top Model. ‘De modellenindustrie zit me al jaren dwars, maar dit was de druppel. Zoals televisieprogramma’s meiden stimuleren om af te vallen. Het is niet goed om je zo uit te hongeren,’ aldus de ervaringsdeskundige. Ook vindt hij het verkeerd dat er gedaan wordt alsof dun de norm is. Danny is niet de enige die over de opmerking gevallen is, er is zelfs een klein relletje over de uitspraken ontstaan. Deckers heeft intussen via haar site gereageerd dat de kijkers de modellenmaten niet persoonlijk moeten nemen. ‘Het lijkt me duidelijk dat wanneer iemand geen fotomodel wil worden, hij of zij ook absoluut niet aan de internationale modellenmaten hoeft te voldoen,’ aldus de presentatrice.

Danny neemt er geen genoegen mee. ‘Ontzettend veel onzekere meisjes – en jongens – kijken naar zo’n programma. Ik vergeleek mezelf ook altijd met modellen en vond mezelf dan veel te dik.’ Hij vindt dat dit soort programma’s voortaan van de televisie geweerd moeten worden en is daarom een petitie gestart, tégen het uithongeren van modellen, tégen het fotoshoppen van foto’s waarmee een nog meer onrealistisch beeld over schoonheid geschetst wordt, en tégen het soort opmerkingen als die van Daphne Deckers op tv. De petitie wil hij begin 2010 aanbieden aan Tweede Kamerlid Sabine Uitslag (CDA). Zij streed eerder tegen het retoucheren van modellen in de media. Inmiddels hebben al zo’n 460 mensen de online petitie getekend, maar dat vindt hij nog wat tegenvallen. ‘Er wonen meer dan zestien miljoen mensen in Nederland,’ beredeneert hij. Binnenkort is hij daarom van plan ook een papieren versie te gaan maken, waarmee hij langs de mensen wil gaan. Voor wie niet zo lang kan wachten, kan zijn handtekening vast achterlaten op www.petities.nl/petitie/ de_harde_modellenwereld n havana

17

ondertussen in...

amfi angels

Sioux Falls Laura Keesman (20, derdejaars Maatschappelijk Werk & Dienstverlening) loopt vijf maanden stage in Amerika bij een blijf-vanmijn-lijfhuis in Sioux Falls, South Dakota.

Blauwe plekken

Het griepseizoen komt eraan, ook hier in Sioux Falls South Dakota. Binnenkort worden er gratis griepprikken gegeven aan de medewerkers en de cliënten van de Children’s Inn. Deze keer niet alleen de seasonal prikken, maar ook voor de Mexicaanse griep. Omdat de medewerkers in contact komen met mensen uit alle lagen van de bevolking, wordt het hun erg aangeraden hier gebruik van te maken. Deze gratis dienst komt ook de cliënten van de Children’s Inn goed uit. Ik heb tientallen vrouwen binnen zien komen die minieme of zelfs helemaal geen medische verzekering hadden. Een van de vrouwen had een half jaar geleden haar vinger gebroken. Zij heeft dit nooit kunnen laten behandelen omdat ze een medische verzekering niet kan betalen. Ze heeft een eenjarig zoontje en is zwanger van haar tweede. Maar ze is niet in staat om voor zwangerschapscheck­ups naar het ziekenhuis te gaan. Ook de kinderen zonder ouders komen regelmatig binnen zonder enige verzekering. Het is vaak een heel gedoe om deze kinderen toch naar een dokter te krijgen. Geen wonder dat Obama iets aan deze rotzooi probeert te doen. Het wordt tijd dat zijn Healthcare Plan erdoorheen komt. Deze maand heb ik voor het eerst een kindje binnen zien komen met blauwe plekken. Door een bijna zwarte plek op zijn gezicht was zijn wang zo opgezwollen dat ik niet eens kon zien waar zijn neus begon. Dit jongetje was twee jaar oud en volgens vader van ‘een glijbaan gevallen’. Toen de dokters vroegen naar hoe, wanneer, waar en van hoe hoog het jongetje was gevallen, kwamen de warrige antwoorden van vader niet overeen met de blauwe plekken. Ze besloten daarom toch maar de politie te bellen. Het was dramatisch, maar het mannetje bleef vrolijk. En wij alleen maar hopen dat deze ervaring zijn geheugen ontschiet. Het is moeilijk om met zoiets om te gaan, het enige wat ik probeer te doen is hopen dat dit jongetje een beter leven krijgt in een pleeggezin.

Celine

Kelly

Joris

Laura

18

havana

Milou

Joran

Burcu Ceylen

De Angels: Martine, Lieke en Fleur

Beeld Marc Deurloo

Hip met je hoofddoek Amfi Angels geven wekelijks gevraagd en ongevraagd fashionadvies. Voor al uw modemissers, misaankopen en matchende setjes: ‘Fashion is a war, and we love the battle.’ Aflevering 11. Annemarie Vissers Burcu Ceylen (19, eerstejaars Human Resource Management) ‘Ik heb niet echt één vaste kledingstijl, het wisselt per dag. Behalve mijn hoofddoekje, dat draag ik wel dagelijks. Daaromheen verzamel ik de rest, ik let dus wel op of het een beetje bij elkaar past. En ik draag ook heus wel eens make-up, maar vanochtend ging het allemaal wat lastiger met opstaan. Geen tijd voor gehad dus.’ Angel Fleur: ‘Daar gaan we weer: spijkerstof op spijkerstof. Ik kan het niet vaak genoeg herhalen: het is een van de grootste modemissers. Heel erg eigthies, over and done. Maar voordat je denkt “Angel Fleur heeft wel een heel slecht humeur”: ik heb ergere spijkermistakes gezien. De kleuren spijkerstof lijken op gewone blauwe katoenweefsels, dus vooruit. Overigens wordt dat beeld versterkt doordat ze het rustig houdt met de andere witte accenten.’ Angel Martine: ‘Inderdaad, niets wijkt af van dat blauw en wit. Niet echt spicy en een beetje standaard. Combineer bijvoorbeeld jeansstof met rood, groen of paars. De kleuren die ze nu draagt, zijn een beetje marineachtig. en het was leuk geweest om er voor de variatie nog een kleur doorheen te gooien. Een mooie it-bag in knalkleur zou wonderen doen.” Angel Fleur: ‘Persoonlijk hou ik ook niet van te strak zittende hoofddoekjes. Dat maakt je wangen vaak wat fluffy. Bovendien lijkt het met zo’n knellend ding of je stikt. En je ziet niks van prachtige haren. Die heeft de natuur je natuurlijk niet voor niks gegeven. Als zal een moslima dat anders ervaren. Dus doe vooral lekker chill wat je zelf wil.’ Angel Martine: ‘Ik vind het ook mooier de hoofddoek iets “kleiner” te dragen. Nu is haar hele hals ermee bedekt en dat staat best onrustig. Dus iets

meer naar achteren, die doek en het ziet er meteen wat minder druk uit.’ Angel Fleur: ‘Ik ben overigens wel fan van een sjaal in je haar. Perfect voor een bad hair day of als je je haar niet in je ogen wilt krijgen.’ Angel Martine: ‘Had ik nog wel wat over dat bloesje: dat hangt wel wat losjes. Of in je rok stoppen, óf een jasje eroverheen. Ziet er zo slordig uit zo.’ Angel Fleur: ‘En ook hier blijken veel mensen hardleers: het mag allemaal wel wat minder strak. Maar om te laten zien dat ik heus niet volledig zuur ben: die polkadot ballerina’s staan erg cute.’ Angel Martine: ‘Die laten zien dat ze haar best heeft gedaan de boel een beetje te laten matchen.’ n

Tips & Tricks van Angel Lieke

* * *

Stem je hoofddoekje af op je outfit. Zo wordt de hoofddoek behalve een uiting van je geloof ook een fashion item. Gespot op meerdere catwalks: de abaya, een zwarte doek die moslima’s over hun outfit dragen. Ook ontwerpers Alberta Feretti, Jean Claude Jitrois en Blumarine zullen een modevariant van de abaya ontwerpen. Geen zin in om eindeloos in rijen voor kassa’s te wachten? Sit back and relax achter het wereldwijde web: 24/7 shoppen zonder je luie stoel te verlaten. Ook voor hippe moslima’s komen er steeds meer online shops

dubbelop

Beeld Bram Belloni

Ze verschillen als dag nacht: dochter Jelka (24, zesdejaars Fashion & Branding, Amfi) en vader Wim de Wit (63, opleider en coördinator vierde jaar Johan Cruyff University). Terwijl de een in de klas liever haar mond niet opendoet, is de ander niet vies van een beetje strippen voor een collegezaal.

Wim ‘Jelka is een pure perfectionist. Ik ben tot op zeker hoogte perfectionistisch, maar ik kan dingen beter loslaten. Zij gaat echt tot het gaatje. Ook vraagt ze zich vaak af wat anderen van haar zullen denken. Ik zou wel eens willen zeggen: stel je wat onafhankelijker op. Ze ziet er bijvoorbeeld echt heel leuk uit, heeft heel mooi lang blond haar. Maar als daar maar een sprietje verkeerd van zit, raakt ze helemaal in de stress. Dan is ze echt niet te genieten. Toen zij nog basketbalde, kwam ze vaak in heel goede scoringsposities terecht. Toch gaf ze altijd de bal af. Dat is faalangst. Dat heb ik met voetballen nooit gehad. Ik was keeper. Ik kreeg een contract toen ik zeventien was. Ik moest gewoon een grote bek hebben en de bal eruit halen. Maar ik weet ook wat teleurstelling is. Ik was dérde keeper en zat alleen maar op de reservebank. Daar ben ik ook hard van geworden. Dat heeft zij niet meegemaakt. Zij kon in het Nederlandse basketbalteam spelen, maar ze is gestopt. Ze zag die stress niet zitten. Ik denk dat dat wel een goede beslissing is geweest. Vroeger ging ik veel met haar naar sport. Dan ben je wel trots op je kind. Ze denkt dat ik het een teleurstelling vind dat ze stopte met sport, maar dat vind ik niet. Ze had wel talent, maar dat kan je altijd nog omzetten naar andere zaken. Ik was ook een beetje af van het gerij naar al die sporthallen. Ik ben uitbundiger dan Jelka. Af en toe sta ik weer in mijn slip voor twee-, driehonderd studenten. Als ik bijvoorbeeld les geef over de ‘blote mens’. Ik kan lawaai om heen creëren, maar ik kan ook stil zijn. Dat heb ik wel van haar geleerd. Dan zegt ze: hou nou je kop maar.

Jelka ‘Van vroeger herinner ik me dat hij altijd veel met zijn werk bezig was, maar hij was ook altijd een trouwe fan als ik aan het sporten was. Dan stond hij aan de zijlijn. Ik had twee coaches; eentje op het veld en er zat er ook altijd eentje mee te brullen vanaf de tribune. Mijn vader is veel extraverter dan ik. Hij geeft hele shows om zijn colleges heen. Zo ken ik hem ook wel op verjaardagen en zo. Dan heeft hij een grote mond. Ik zie hem dat ook wel voor de klas doen. Nu vind ik het wel leuk, maar vroeger schaamde ik me wel. Kan me ook wel voorstellen dat sommige mensen dan denken: wat heeft hij toch een grote mond. Soms denk ik wel eens dat hij wat van mijn introversie kan leren. Dat hij situaties wat beter kan leren aanvoelen. Hoewel ik nooit iets negatiefs over hem gehoord heb. Misschien is dat meer mijn eigen idee. Aan de andere kant is zijn extraversie ook weer een sterk punt van hem. Het is een eigenschap die hem tot een enthousiaste docent maakt, waarmee hij mensen raakt. Op een gegeven moment kwam het wel iets te dichtbij. Er was sprake dat hij bij het Amfi les zou geven. Misschien dat mensen om hem heen zouden oordelen over hoe hij doet en dat dat ook negatief kan zijn. Dan weten alle mensen uit je klas ook dat dat je vader is. Maar ik zou misschien ook wel wat extraverter willen zijn. Op school bijvoorbeeld, in de klas. Ik steek niet snel mijn vinger op. En zou niet snel vrijwillig opstaan om iets te zeggen. Ik denk dat mijn vader in mijn plaats gelijk van zich zou laten horen.” n Jobien Groen

havana

19

recensies

Website

Game

Filmfestival

HHHHH

Mario Bros Wii

12 november t/m 22 november, o.a. De Uitkijk Wel gaan Wat kleinschalig begon als plaatselijk festival in Groningen, is uitgegroeid tot

Wetenschap24.nl New Super Nintendo Wii HHHHH

Ciné Premières

een nationaal evenement. Tijdens dit Frans filmfestival krijg je een uitgebreide selectie te zien van recente Franstalige films. Niet gaan Franse films zijn spannend en romantisch, maar net zo vaak saai en moeilijk.

Toneel

La Voix Humaine

t/m december 2009, februari, juni 2010 Wel gaan Een solovoorstelling waarin een vrouw (Halina Reijn) een laatste keer haar ex-geliefde belt in een ultieme poging de breuk ongedaan te maken. Ze probeert tevergeefs de lijn open te houden en langzaamaan het beeld van een voorbije liefde. Reijn is met haar rol in deze solovoorstelling genomineerd voor de Avro Toneel Publieksprijs. Niet gaan Het draait maar om één persoon, wat het een beetje eentonig maakt. Wat Een populairwetenschappelijke website met wetenschap danwel leuke onderzoeksuitkomsten en opmerkelijke weetjes. Voorgeschoteld in de vorm van filmpjes, quizjes, radiofragmenten, berichtjes en veel links. Kortom: zéér multimediaal. Wie De website is tot stand gekomen door een samenwerking van Teleac, de VPRO, science center Nemo en Kennislink. Vooral de aanwezigheid van de publieke omroep is hier duidelijk aanwezig. De ‘agenda’ bestaat niet uit geplande evenementen, maar uit een samengestelde tv- en radiogids voor wetenschappelijke programma’s. En via de button ‘Ontdek NL’ zijn alle programma’s van de publieke omroep op internet te vinden. Onderwerpen Van hond tot zeedraak, zwarte gaten tot muizenholen, bacteriën tot dinosaurussen, ga zo maar door. Alles met een wetenschappelijk tintje. Waarom wel Het is een soort Klokhuis voor volwassenen. Er valt te lezen waarom je hond net zo vervuilend is als een suv, hoe je strafvermindering kunt krijgen als je genetische aanleg hebt voor oncontroleerbare agressie en waarom niemand verleiding kan weerstaan. Maar allemaal wel in het kort, het Klokhuis gaat er dieper op in. Voor de mensen met een langere spanningsboog dan tweehonderd woorden staan er verwijzingen bij naar het oorspronkelijke onderzoek. De halve website is als een wetenschappelijke YouTube. De filmpjes zijn dan wel niet op aanvraag, er staat een mooi aantal geselecteerd en wel voor je klaar. Je kunt hier dom filmpjes aan zitten klikken en er nog wat van opsteken ook. Al zal de kennis over de leefwijze van het zeedraakje –inderdaad, familie van het -paardje – je niet veel verder brengen in het leven. Wel leuk voor feesten en partijen. Waarom niet De berichtjes zijn allemaal aardig, wel degelijk informatief en gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek, toch gaat het vooral om de leukigheid. Doen als je de laatste twintig minuten van je werkdag/college niet meer doorkomt. Hou het bij het lezen van de recensie als je allergische bent voor de publieke omroep. n Sanne van Baar

20

havana

Wat Weinig werelden zijn zo aan verandering onderhevig als de wereld van videogames. De megahits van gisteren liggen vandaag in de rommelbakken van Bart Smit en zullen morgen vergeten zijn. En terecht. Voor achterhaalde spelconcepten en gedateerde graphics kennen gamers geen mededogen. Af en toe verschijnt er echter een spel dat deze wet aan zijn laars lapt. New Super Mario Bros Wii had ook vijftien jaar geleden gemaakt kunnen worden: in grafisch opzicht is het lachwekkend simpel, terwijl de speelwijze identiek is aan de 2D Mario games uit de jaren tachtig en negentig: beweeg Mario van links naar rechts door de levels heen, terwijl je over gaten springt, kogels ontwijkt, munten verzamelt en vijanden plet. En zowaar: het is nog steeds leuk. Oud Voor veteranen van 2D Mario platformers is NSMB Wii als een kanon dat een spervuur aan herinneringen op je afschiet. Mario en Luigi, spookhuizen en luchtschepen, vuurspuwende planten en waggelende koopa’s, magische paddenstoelen en vuurbloemen, draaiende plankjes en vraagtekenblokken; NSMB Wii bevat praktisch alle elementen die Super Mario Bros 3 en Super Mario World ooit zo geniaal maakten. Het spel ademt traditie, maar zit dusdanig vol met uitdagende hindernissen dat het toch fris aanvoelt. Nieuw NSMB Wii schittert pas echt als je het met meerdere spelers tegelijk speelt. Waarom Nintendo dit simpele concept niet eerder heeft bedacht, is voor mij een groot raadsel, want het is werkelijk geweldig om te spelen. Je zult goed moeten samenwerken om door de levels te komen, maar de game biedt alle ruimte om elkaar een loer te draaien. De beste items voor ieders neus wegkapen is altijd een aardige actie, maar veel mooier is het feit dat je elkaar tijdelijk het spel uit kunt werken. Een voorbeeld? Ren naar voren, spring op een schildpad, pak zijn schild, neem de complimenten van je vrienden in ontvangst voor deze fraaie actie, draai je om, en smijt het schild in hun gezicht. Het zijn dergelijke momenten die NSMB Wii verheffen van een vermakelijke nostalgische trip tot een intense ervaring die ondanks zijn eenvoud hoog uittorent boven tal van driedimensionale Hollywood-achtige megaproducties. n Sebastiaan van de Water

Albumrelease

New Collective & Typhoon

22 november, Melkweg Wel gaan Rapper Typhoon en Nederlands bekendste jazzcollectief New Cool Collective hebben de handen ineen geslagen. Resultaat: een ep die vanaf 20 november in de winkels ligt. De mix van jazz, dance, latin en salsa van New Cool Collective gecombineerd met de muzikale ervaringen van Typhoon maken deze avond absoluut de moeite waard. Niet gaan Als je niet tegen toeters kunt.

Film

Terug naar de kust

Vanaf 29 oktober, Pathé Wel gaan Een thriller naar het bloedstollende boek van Saskia Noort. Linda de Mol in de hoofdrol als Maria Vos, die achtervolgd wordt door angstaanjagende gebeurtenissen en verdrongen jeugdherinneringen. Niet gaan Linda de Mol… we kennen betere actrices.

Documentairefestival

IDFA

19 t/m 29 november, diverse locatie Wel gaan Tijdens dit grote en toonaangevende documentairefestival worden ruim driehonderd documentaires, verspreid over tien dagen, met de meest uiteenlopende onderwerpen getoond. Tevens kun je als student gratis een voordeelpas halen waarmee je kaartjes voor 6 euro kunt kopen in plaats van 8,50 euro. Niet gaan Documentaires kijken in je vrije tijd is iets te verantwoord als je als student al zo veel met je neus in de boeken hangt.

Nightlife

Rebel up! Soundclash

21 november, Occii Wel gaan Internationale dj’s zoals Maga Bo en DJ Tudo zullen deze avond hun veelzijdigheid laten horen. Denk aan urban bass, hiphop maar ook elektronische muziek. Een beetje alternatief, maar wel lekker. Niet gaan Als je claustrofobisch bent, aangezien het een ‘ondergronds’ feestje is.

zwart-wit

Beeld Hans van Vinkeveen

eten

Koffiereus landt op CS Starbucks liet Nederland jaren links liggen. Het Amerikaanse concern veroverde eerst landen waar de kwaliteit van de koffie minder was: het Verenigd Koninkrijk en Duitsland hebben al jaren diverse filialen. Het resultaat: er werd in Nederland meer over Starbucks gepraat dan over Douwe Egberts, The Coffee Company en Simon Lévelt bij elkaar. Starbucks kreeg mythische proporties, ook bij mensen die nooit koffie drinken. Een week geleden opende de reus eindelijk een filiaal op Amsterdam CS. Tijd voor een onderzoek. Op maandag scoor ik een favoriet: een White Mocha Latte met een extra shot espresso, veel cacao en geen slagroom. Paniek bij de caissière: uiteindelijk vergeet ze de cacao, negeert ze mijn verzoek om de slagroom weg te laten, maar lukt het wel om extra espresso in mijn drankje te regelen. Maar: prima bak. Dinsdag (Caramel Macchiato) en woensdag (American Coffee) zijn aanmerkelijk minder. De Macchiato is ondanks de extra espresso nogal weeïg, de American Coffee is echt ondermaats. ‘Smaakt naar asfalt,’ zegt een vrouw die naast me zit en dezelfde bak heeft besteld. Donderdag revancheert Starbucks zich: ik bestel een dubbele espresso en die is uitstekend. Voor echte liefhebbers is de koffieboon van Starbucks niet bijster avontuurlijk, maar de sterkte is uitstekend en de bitterheid van de espresso is precies lekker. De hapjes dan: het tablet chocolade dat ik op maandag bestel, is van supermarktkwa-

liteit, maar is vervaardigd van bio-organic cacao dus ik voel me er in elk geval lekker eerlijk bij. De zoetigheid die op locatie wordt afgebakken is aanmerkelijk beter. De muffin met yoghurt en aardbeien op dinsdag is mierzoet maar toch lekker fris, en van de kwarktaart met framboos en witte chocolade op woensdag moet ik bijna juichen. Het broodje kip (donderdag) is oké, maar dat kunnen de meeste broodjestenten in het hart van Amsterdam echt beter. Om eerlijk te zijn was ik een beetje bang voor het Orangina-effect, dat de dertigplussers onder ons zich wel kunnen herinneren: in de Zuid-Franse zon was dat buikflesje sinas om van te dromen, en in Nederland kon je het lange tijd niet krijgen. Tot het ineens in doffe plastic flessen in de supermarkt werd geplant. Een anticlimax. Starbucks pakt het een stuk slimmer aan: die beginnen mondjesmaat nieuwe filialen, die er even gelikt uitzien als in downtown Londen. Daardoor zal de koffiereus wel interessant blijven. De kwaliteit kan ermee door, al krijg je bij The Coffee Company betere brouwsels. De ware snob gaat overigens naar Wijs & Zonen op de Zeedijk: daar kun je koffie scoren waarvan de bonen zijn uitgepoept door een civetkat. Is niet eens zo heel veel duurder. n Thijs den Otter

Lelijke Skullcandy Saskia Hoogerhuis (19) derdejaars Interactieve Media Idool ‘Joseph O. Holmes, een Amerikaanse fotograaf die het gewone op straat op een ongewone manier weet te fotograferen. Hij leert je kijken. Dankzij zijn serie over New Yorkse steegjes (joesNYC.streetnine.com) ben ik me gaan interesseren voor fotografie. Het werk van fotograaf David LaChapelle is ontzettend kitsch. Schreeuwerige kleuren, veel gefotoshop en in scène gezet.’ Website ‘ffffound.com, dat is een berg mooi beeld, dagelijks door professionals vanaf internet verzameld. Ik ben een echte plaatjeskijker en ik ben altijd bezig met design en fotografie. Op mijn eigen website ilovethatphoto.net interview ik fotografen over hun inspiratie en wat zij willen laten zien. Swiss-miss.com, een van grootste blogs over Zwitsers design, is sterk in kwaliteit achteruitgegaan.’ Hebbeding ‘Mijn Voigtländer, een Duitse camera uit 1950, een erfenis van een oom die fotograaf was. Ik vond hem toevallig op zolder en wil hem onder de knie krijgen. Dat gaat moeizaam. Zo moet je om scherp te stellen zelf de afstand schatten. Filmfoto’s hebben een rauwere sfeer die ik mooier vind dan digitale foto’s.’ Film ‘Control van fotograaf Anton Corbijn, over de Britse postpunkband Joy Division. Dat is ontzettend mooi weergegeven, in zwartwit. De beginbeelden van flats hadden ook foto’s kunnen zijn. Indruk maakte ook hoe het tragische leven van zanger Ian Curtis is verteld. Bugs is mislukt. Een man denkt dat hij door kevers wordt aangeval-

len en sleept zijn vrouw in zijn gekte mee. Vanaf het begin tot het einde saai.’ Muziek ‘New Order, de opvolger van Joy Division, die ik heb ontdekt dankzij Control. Vooral om hun minimalisme, al moet er wel altijd een popsong zijn. Ook zijn de designs van hun platenhoezen geweldig. Röyksopp had een eigen sound die je nergens tegenkwam, maar ze zijn gevallen voor de commercie. Vrolijke deuntjes, dat past niet bij deze band.’ Kunst ‘De productdesign van Freitag, hét voorbeeld van minimalistisch design. Unieke tassen en zonnebrilhoesjes die worden gesneden uit truckzeilen. Dat concept spreekt me aan: veel mensen hebben behoefte aan authenticiteit. De ideologie van duurzaamheid doet me minder, maar het is wel mooi meegenomen. Verschrikkelijk zijn de koptelefoons van Skullcandy, een vreselijke naam en ontzettend lelijke snoepjeskleuren.’ Tijdschrift ‘Foam Magazine, om hun aandacht voor hoe beeld gepresenteerd wordt. Elk portfolio staat op hieraan aangepast papier. Publish is een misbaksel. Het is een blad voor digitale creatieven maar ze geven basiskennis die de doelgroep al weet. Ze slaan elke plank mis en hebben de verkeerde doelgroep.’ Stokje ‘Ik geef het stokje aan docent Media, Informatie en Communicatie Thomas van Aalten, over wie ik heb gehoord dat hij erg goede romans schrijft.’ n Hans van Vinkeveen

Oproep Ben je uit eten geweest? Stuur dan je recensie naar [email protected]. Als je recensie geplaatst wordt, krijg je de kosten van het etentje tot 50 euro vergoed. havana

21

varia check ook

15 havanaweb.nl

Havana begint aan zijn vijftiende jaargang. Genoeg verleden tijd voor een wekelijkse duik in het stoffige archief. Wat gebeurde er in de nineties op de HvA?

gekeurd

Turkse voetjes van de vloer

In 1998 noemde menigeen – ook Havana – ‘levenlang leren’ nog ‘levenslang leren’. Het gaat maar om één s’je, maar het is een wereld van verschil. In tegenstelling tot nu had de HvA toen ook nog geen contracten met grote ondernemingen. Wel werd gehoopt dat er een partnership met de Postbank aangegaan kon worden. De secretaris van werkgeversorganisatie VNO-NCW liet wel weten dat levenslang leren hem verschrikkelijk leek. Wel ziet hij veel in levenlang leren, maar de verslaggever van Havana hoorde en zag het verschil niet.

De workshop van de Turkse studentenvereniging Marmara vorige week was een doorslaande succes. Al denken sommige deelnemers daar ietsje anders over. Onze eigen Havana-redacteur Sanne van Baar probeerde uit alle macht de Turkse voetjes bij te houden. Met wisselend succes. Maar de hapjes waren lekker. Wil jij het laatste HvA-nieuws als eerste weten? Check havanaweb.nl Daar kun je je ook aanmelden voor onze wekelijkse nieuwsbrief. Abonneren op onze Twitter-feed kan natuurlijk ook: twitter.com/havanaweb

Fröbelopleiding In 1998 lanceerde de ministerie van Onderwijs een grote campagne om extra studenten naar de pabo te lokken. Die campagne dreigde succesvol te worden en dat betekende dat de Pabo de studenten geen stageplaats zou kunnen bieden. Volgens de minister grote onzin, want basisscholen zijn verplicht om stagiaires aan te nemen. Dezelfde minister maakte trouwens ook bekend dat hij wil dat studenten voortaan studiepunten kunnen krijgen voor vrijwilligerswerk. Het Landelijk Overleg Pabo Studenten liet een maandje later weten dat ze de Pabo te veel een fröbelopleiding vinden. n Paul van de Water

-advertentie-

PHP Webdeveloper Travelsites gezocht Herengracht A’dam Australie.nl, Afrika.nl, Azie.nl, etc Goedbetaalde parttime bijbaan (2 dgn): 22 EUR p/u www.addmissions.nl/vacatures of 020 5141361

Tot 1 januari 2010

Durex Love Machine Met webgadget The Love Machine kun je uitzoeken wie van je vrienden het beste bij je past op slaapkamergebied. Onzin natuurlijk, maar ik ga het toch proberen. Het spel – mogelijk gemaakt door condoommerk Durex – is te spelen op Hyves en Facebook. Ik begin met de eerste. Hyves vraagt mij netjes welke matties ik uit wil uitnodigen om met mij de vragenlijst in te vullen. Da’s altijd lastig: wie kan erom lachen en wie neemt me serieus? En vooral: bij welke mensen zet ik mezelf voor schut? Altijd een belangrijke vraag als het om sociale netwerken gaat. Ik besluit mijn schaamte opzij te zetten en klik iedereen aan, op familie en scharrels na. Goed, de vragenlijst. Om te beginnen: ‘Ben ik 18 plus of 18 min?’ Eitje natuurlijk. (Een check bij 18 min geeft aan dat ik nog maar even moet wachten. Alsof die het nog maar even onveilig moeten doen.) De vragen die volgen zijn even vaag als lachwekkend. Op Facebook geef ik de matchmaker toestemming om gegevens van mijn vrienden te gebruiken. Ik heb gelijk spijt: ik krijg een foto van mijn beste vriend te zien – de persoon van wie ik juist niet wil weten of hij bedwise bij me past. Met hem staat een afspraak dat als we op ons dertigste allebei nog single zijn, we met elkaar gaan trouwen. Maar, zoals we altijd heel hard roepen, dan wel een seksloos huwelijk met adoptiekindjes uit Afrika. Geen Durex voor ons. Voor nu is het afwachten. Ik geef mijn vrienden drie dagen en mijn verwachtingen zijn laag. Toch heb ik na een paar uur al zes matches en één mismatch. ’s Avonds kom ik erachter dat het niet mijn uitnodiging, maar de dwingende strategie van Durex is die iedereen mee laat doen. Wanneer mijn zus – op mijn verzoek – haar Hyves opent, vult het hele scherm zich direct met een levensgrote Love Machine: je kunt er niet omheen. Wonderwel blijken we alsnog voor 63 procent te matchen. Het zal in de genen zitten. De gadget is een suffig tijdverdrijf dat je fantasieën over verkeerde mensen aanwakkert. Niet fijn. En zoals bij meeste gadgets: je hebt er niets aan. n Sanne van Baar www.flirtaround.nl

Contactpersoon: Berk Bakay havana

HvA to do’s

Essayprijs

Levenslang

22

hva-agenda

De Universiteit en Hogeschool van Amsterdam en dagblad Het Parool organiseren jaarlijks een essayprijs voor studenten onder de titel ‘De Toekomst van Amsterdam’. Het onderwerp van het stuk moet betrekking hebben op een aspect van grootstedelijke problematiek, in het bijzonder die van Amsterdam. Onderwerpen die aan bod kunnen komen in het essay zijn bijvoorbeeld de taxioorlog, hondenpoep, studentenhuisvesting, multiculturele samenleving en de Noord-Zuidlijn. Het verhaal moet ook een oplossing bevatten voor het gekozen grootstedelijke probleem. Het essay mag maximaal 1200 woorden tellen. De hoofdprijs bedraagt 3.500 euro, een jaarabonnement op Het Parool, publicatie van het stuk in de krant en een stage van drie maanden op de redactie. Het www.uvahva.nl/essayprijs/ 20 november

TEDxAmsterdam Onder het motto ‘Breakthrough’ komen op 20 november de denkers en doeners met inspirerende ideeën op het gebied van technologie, entertainment, design, kunst, wetenschap en business bijeen in het Koninklijk Instituut voor de Tropen. Tussendoor zijn er video’s en demonstraties. Ook krijgen winnaars van de drie TEDx Amsterdam Challenges gelegenheid zich te presenteren. Het volledige programma is te vinden op www.tedxamsterdam.nl. Alle geïnteresseerde HvA- en UvA-studenten zijn uitgenodigd om TEDx te volgend in het Singelgrachtgebouw, Rhijnspoorplein 1, 1091GC Amsterdam. Van 9.00 tot 17:30 uur, aanmelden niet nodig. Meer informatie: Matthijs Blekemolen [email protected] Een compleet overzicht van alle locaties waar TEDxAmsterdam te volgen is, staat op www.tedxamsterdam.nl/simulcast-locations20-november 27 november

Fashion for a cause Vijf studenten Trade Management Azië aan de HES Fraijlemaborg organiseren een charity-evenement in het Amsterdam Fashion Hotel. De avond zal bestaan uit modeshows met creaties van grote Nederlandse ontwerpers, bekende dj’s, optredens en een veiling met door de ontwerpers geselecteerde stukken. De opbrengst van de avond zal gaan naar het goede doel ‘Because I’m a girl’ van Plan Nederland. Kaarten zijn in de voorverkoop 25 euro en 30 euro aan de deur. HvA-studenten en medewerkers krijgen op vertoon van een HvA-pas 5 euro korting. Meer informatie: Audrey van Weerdenburg, [email protected] fashionforacause.tk

weekgast

Bert van de Wiel (50, docent Bouwkunde) organiseerde afgelopen week het vierdaagse symposium Social Housing in Brazil and in the Netherlands, onderdeel van het bouwkundeproject Design & Build Brazil.

Maandag 9 november Twee dagen hebben we nog voor de start van het symposium. Mijn telefoon rinkelt onophoudelijk en mijn to do-lijstje groeit aan de onderkant harder dan het aan bovenkant krimpt. Toch lopen de voorbereidingen goed. Onze Braziliaanse gasten zijn gearriveerd en de organisatie van de workshops, excursies en lezingen is bijna rond. In de hal van gebouw Leeuwenburg is een tentoonstelling van ontwerpen door techniekstudenten voor een huisvestingsproject in Magueira, een sloppenwijk in Rio de Janeiro. Op de laatste dag zal een jury het beste ontwerp kiezen. Het symposium wordt georganiseerd door Design & Build Brazil, een project van de opleiding Bouwkunde. Doel is kennisopbouw over verbetering van woonomstandigheden in sloppenwijken. Volgens sommige prognoses zal in 2050 een derde van de wereldbevolking in sloppenwijken wonen. Hier ligt dus een enorm werkterrein voor ingenieurs.

Dinsdag 10 november Pfff… de laatste dag van voorbereiding zit erop. Er moest, zoals dat gaat, nog een hoop geregeld worden. We hebben proefgedraaid met documentaires over Braziliaanse architecten. Drie medewerkers van de audiovisuele dienst – Rasleigh, Michell en Caglar – hebben de videowand in de hal van gebouw Leeuwenburg omgetoverd tot een caleidoscopisch beeld van huisvesting in Brazilië en Nederland. Hulde! ’s Avonds hebben we gegeten met Thais Meirelles, die morgenavond het openingscollege gaat geven. Thais is medeoprichtster van Chiq Da Silva, een collectief van jonge ambitieuze architecten uit Rio de Janeiro. Ze hebben naam gemaakt met een renovatieplan voor een pand in het centrum van Rio dat is gekraakt door een groep daklozen.

Woensdag 11 november Het symposium is geopend, en hoe. Om 18.00 uur hield Friso ten Holt, supervisor van het project, een openingstoespraak. Ondertussen was sambaband Sambaca, waar ik zelf in meespeel, in de catacomben aan het repeteren. De meeste bandleden kwamen moe uit hun werk, maar na een paar minuten spelen stroomde de energie van de samba door de band. Carnaval in Brazilië duurt drie dagen en nachten, en als je de samba hebt gevoeld begrijp je hoe mensen dit volhouden, met of zonder slaap. Na een laatste slok cachaça liepen we al spelend door de kantine naar de tentoonstellingsruimte. Op één docent na die in een aangrenzend lokaal probeerde les te geven, reageerde iedereen enthousiast.

Donderdag 12 november De eerste excursie. Als inleiding hield docent Architectuur & Stedenbouw René Leene een inspirerend verhaal over Plan Zuid van Berlage en de verhouding tussen private, collectieve en openbare ruimte. Direct ontstond een levendige discussie, want in sloppenwijken zijn collectieve en openbare ruimte vaak afwezig of verloederd. ’s Avonds was er een programma met presentaties door verschillende Braziliaanse architecten. Hoofdgast was architect en stedenbouwkundige Sergio Magalhaes, die een bevlogen college gaf over zijn Favela Bairro-project in Rio de Janeiro. Doel van het project is om sloppenwijken (favelas) om te vormen tot buurten (bairros) zonder het karakter van de wijk en de sociale en economische verbanden aan te tasten. Het project richt zich onder andere op het legaliseren van de bestaande bebouwing en op verbetering van infrastructuur. Een megaproject dat de situatie in veel favelas heeft verbeterd.

Vrijdag 13 november Hoewel het vrijdag de 13e was en bovendien miserabel Sinterklaasweer, was het een topdag voor het symposium. ’s Ochtends een lezing door Ton Schaap, hoofd van de Dienst Ruimtelijke Ordening van Amsterdam, gevolgd door een boottocht door het Oostelijk Havengebied. ’s Middags lezingen over huisvesting en stedenbouw in Brazilië, het Nederlandse sociale woningbouwbeleid en over sociale woningbouwprojecten in Nederland en Bolivia. Veel vragen en discussie na elke lezing. Direct na de lezing laadden we een bestelbus vol en reden naar het Architectuur Centrum Amsterdam (Arcam). Fantastisch dat we dit gebouw kunnen gebruiken voor de slotdag van ons symposium morgen.

Beeld Sanne van Baar

Zaterdag 14 november Verslapen, maar toch nog net op tijd in Arcam. ’s Ochtend waren er debatten, presentaties en een ontwerpworkshop. ’s Middags was de uitsmijter van het symposium: de jurering van een prijsvraag van afstudeerontwerpen voor woningen in Favela Mangueira. Na de presentaties door de studenten was de jury meer dan een uur in beraad. Het gaf me de gelegenheid om op een bankje in de nok van het gebouw uitkijkend over het water van het Oosterdok de balans op te maken. Ondanks de geringe opkomst van studenten en docenten was het geslaagd: uitstekende lezingen, uitwisselingen van ideeën, nieuwe contacten en aandacht voor het groeiende fenomeen van sloppenwijken. Aan mijn gemijmer kwam een eind toen een van de juryleden me plechtig toevertrouwde: ‘Habemus Papam.’ Witte rook voor een team van drie studenten dat in het voorjaar een tentoonstelling van afstudeerontwerpen gaat organiseren in Favela Mangueira. n

havana

23

afstuderen

Michelle van Zon (22)

Beeld Jan-Maarten Hupkes

Academie voor Lichamelijke Opvoeding Onderwerp ‘Mijn afstudeerplek is een Daltonschool in Oud-Zuid in Amsterdam. Daar ben ik tot het einde van het jaar zelfstandig gymdocent onder toezicht van mijn stagebegeleider. Ik geef les aan groep drie tot en met acht. Het Daltononderwijs draait om samenwerken en zelfstandig leren; dat spreekt me wel aan. De kinderen op deze school kunnen veel. Ze doen namelijk bijna allemaal nog twee sporten naast school. Het is een beetje een kakschool, maar wel erg leuk. Als docent probeer ik af te wijken van het eeuwige voetbal en turnen. Ik wil dat kinderen ook andere sporten leren. Ik neem ze bijvoorbeeld mee 24

havana

naar de klimhal en ik wil proberen een wintersportreis te organiseren. Dat is vrij ongebruikelijk in het basisonderwijs, maar wel te doen. Geld is in ieder geval geen struikelblok. Zelf ben ik ook gediplomeerd snowboardinstructrice, dus de belangrijkste ingrediënten zijn aanwezig om het te laten slagen. Door wat vertragingen ga ik uiteindelijk vijf jaar over de studie doen. Oorspronkelijk zou ik in december afstuderen en daarom liep ik nu 34 uur stage per week. Ik zoek nog steeds naar een onderwerp voor mijn scriptieonderzoek. Daarom ga ik terug naar zeventien uur en loopt mijn stage door tot juni. Ik doe er ge-

woon wat langer over. Het onderzoek maakt ook deel uit van het afstuderen en mag over alles gaan, zolang het maar te maken heeft met sport en bewegen.’ HvA + + ‘Studenten van de ALO gaan heel vrij met elkaar om. Iedereen is close en kan daar zijn wie hij of zij is door lekker gek te doen of juist niet.’ HvA - - ‘Wat ik minder geslaagd vind, is dat het soms overkomt alsof de opleiding en docenten regels en opdrachten bedenken om het meer een hbo te laten zijn in plaats van de opleiding tot gymleraar. Ze lijken wel bang dat de buitenwereld een hbo-onwaardig beeld van de ALO heeft.’ n Gijs Hardeman