HANZE MAG LEGER LANGSTUDEERDERS KRIMPT MAAR NIET MUSCLE UP MET GHETTO GYM GROTE GRONINGER TERRASSENTEST

LEGER LANGSTUDEERDERS KRIMPT MAAR NIET MUSCLE UP MET GHETTO GYM GROTE GRONINGER TERRASSENTEST

6

22 april 2015 20e jaargang redactioneel onafhankelijk magazine van de hanzehogeschool groningen

MAG

HANZE

@hanzemag HanzeMag

Hanzemagazine

MAG

HANZE

.nl

MUSCLE UP MET GHETTO GYM

DE GROTE GRONINGER TERRASSENTEST

16

BEST VINTAGE SHOPS IN GRONINGEN

10

LEGER LANGSTUDEERDERS KRIMPT NIET

INHOUD 22

2int

KEI ON STAGE Dit jaar organiseerde de KEI-week in samenwerking met VERA voor het eerste de KEI on Stage, een nieuwe band contest voor lokale bands. De winnaar van de avond kreeg als prijs een heus optreden op de Grote Markt tijdens de KEI-week 2015! Animal Antics, The Rising Sun, The Press and The President, Orange Fox en Knight Susan (foto) streden op 9 april in Vera om die felbegeerde spot op het hoofdpodium tijdens de introductieweek. The Rising Sun, een reggae/rock band die zichzelf omschrijft als ‘UB40 on steroids’, won en zal dus in augustus gaan proberen een paar duizend nieuwe studenten aan het dansen te krijgen… Foto: Pepijn van den Broeke

BIJ DE LES

MAAR EEN IDEE Soms vraag ik me af hoe het kan. En dat terwijl ik weet dat de Hanze met zoveel dingen bezig is dat er zo af en toe wat schort aan het onderwijs. Een tijdje terug was ik bij gesprekken tussen studenten en medewerkers over het zogeheten strategisch plan. We mochten meedenken over hoe de school er in het jaar 2020 zou moeten uitzien. Het ging over erg interessante dingen, zoals duurzaamheid. Ik vind het goed dat de Hanze zich bezighoudt met dit soort dingen. Dat de Hanze niet alleen een onderwijsinstelling is, maar ook een steentje bijdraagt aan de maatschappij. Maar ik vraag me ook af of ze niet zo af en toe hun primaire taak misschien soms een klein beetje verwaarlozen. Het is en blijft namelijk een onderwijsinstelling. Dat kun je maar beter niet vergeten. Onlangs kregen mijn medestudenten en ik een tentamen veel te laat terug omdat de docent ziek was. Studenten móeten zich aan de deadlines houden. In mijn ogen moet een school dat ook. Ik snap dat er sprake was van overmacht, maar is het echt zo moeilijk om een collega te vinden die het nakijkwerk kan overnemen? Zou zo’n collega er niet gewoon standaard moeten zijn? ’t Is maar een idee. Ik heb nog een idee, het idee dat de werkdruk voor docenten soms te hoog is. Docenten zijn niet supergoedkoop, maar is het te veel gevraagd om ze minder te belasten met bijzaken zodat ze zich op de hoofdzaken kunnen richten? Op lesgeven bijvoorbeeld? Ik zou het waarderen als de Hanze vaker aan studenten vraagt wat er beter kan op hun opleiding, en ik zou het ook waarderen als studenten minder vaak wordt gevraagd of we meer moeten doen aan healthy ageing. Dit wil niet zeggen dat de Hanze de studenten níet vraagt naar wat er beter kan aan het onderwijs. Dit gebeurt echt wel. Ik denk alleen dat de Hanze er meer de focus op moet leggen. Strategisch of niet, het ís een idee.

HABON ABDULAHI www.habon91.wordpress.com

6

ALLAH IS DE BAAS VAN NEDUHRLAND Boudewijn Otten

In een licht vervreemdend decor houdt Jan Jaap van der Wal zijn Vrijheidslezing op de Hanzehogeschool. Alles mag gezegd worden, vindt de stand-upcomedian. ‘Maar niet iedereen is Hans Teeuwen, dat wordt weleens vergeten.’

Een man in een rolstoel kart de Topsporthal van het Willem-Alexander Sportcentrum binnen. Te laat. ‘We zijn alvast begonnen’, zegt Jan Jaap van der Wal, ‘ik vertel de mensen net over de moslims. Niet schrikken, ze zijn hier niet, we zijn onder ons.’ Ontspannen, zo begint de 35-jarige cabaretier Van der Wal zijn Vrijheidscollege op 15 april: ‘Goedemiddag vrienden, halloooo!’ En ontspannen blijft het. Maar het is geen voor de hand liggende combinatie, Jan Jaap van der Wal en de Vrijheid van Meningsuiting. ‘Ik kan hier gaan zitten schijten op een cartoon van Mohammed en hard roepen: ik schijt op Mohammed. Maar dat vind ik geen goede grap.’ De grap is voor Van der Wal een middel, een middel om een lach op te wekken, een middel om spanning te ontladen. Terreur, radicaliserende moslimjongeren, Syriëgangsters. Ridiculiseren moet tot beleid worden verheven. ‘Ridiculiseren. En wat mij betreft is de manier waarop exminister Opstelten jihad uitsprak, zjiehod, een stap in die goede richting.’ Nog beter is het om het youtube-filmpje uit te zenden waarop een Haagse moslimjongen als een hooligan geestdriftig overgaat tot autoridiculisatie: Allah is de baas van Neduhrland, Allah is de baas van Neduhrlahand. ‘Topamusement.’ Choqueren mag best. ‘Maar niet iedereen is Hans Teeuwen, dat wordt weleens vergeten.’ Zelf vergeet Van der Wal dat niet. Zijn verhaal over de moslimvrouw die haar boerka verkeerd om aantrekt is teder en absurd, alledaags en spannend en als je vooraf de clou kent (‘lacht zo’n man dan?’) is hij toch nog leuk als je de grap hoort. En het is een verhaal dat hij gerust aan een zaal moslims kan

vertellen, iets wat Van der Wal regelmatig doet. Na de lezing tussen aanhalingstekens bewondert de schaars gevulde topsporthal (er zijn nog geen 150 man) een tweegesprek. Docent Vladimir Bartelds toont zich vooral geïnteresseerd in Van der Wals opvattingen over het vak. ‘Wat is het verschil tussen stand-upcomedy en een cabaretprogramma dat nog niet af is?’ Van der Wal pareert doeltreffend: cabaret is minder spannend omdat het minder inspeelt op wat er tussen publiek en podium gebeurt. ‘Youp zo een goede stand-upper zijn. Maar hij kiest voor cabaret. Hij schrijft een programma over dat we het leven uitbundig moeten leven. Als-ie klaar is, gaat hij de zalen in en voert dat programma tweehonderd keer op. Tweehonderd keer precies dezelfde show. Na die tweehonderd dagen gaat-ie een weekend naar Parijs en als dat erop zit, schrijft hij weer een programma over dat we het leven uitbundig moeten vieren.’ Dat klinkt wel saai, geeft Bartelds toe, terwijl hij nog eens inschenkt in het licht vervreemdende decor: twee mannen die midden in een sporthal op barkrukken achter een statafeltje zitten waar ze glazen rode wijn naar binnen klokken onder het toeziend oog van een halflege sporttribune. Van der Wal probeert het nog, ‘We zouden toch over vrijheid praten? Ik vind het best, hoor. Ik ben hier toch en het betaalt goed’, maar Bartelds werkt onverdroten z’n vragenlijstje af. Hij laat een fragment van het pre-historische tv-programma een Groot Uur U zien, waarin senator Edward Brongersma een lans breekt voor pedoseksualiteit. Het drinkende duo concludeert dat er heel wat is veranderd sinds de jaren zeventig. De mensen in de zaal mogen ook vragen stellen, zelfs als ze het antwoord al kennen. Meneer Van der Wal, mag je grappen maken over verkrachting? Meneer Van de Wal, mag je grappen maken over de Jodenvervolging? Natuurlijk mag dat van meneer Van der Wal, als het maar goede grappen zijn. ‘De beste is van Micha Wertheim: “Nou, als ik de hele zaak nu zo overzie, had die hele holocaust van mij niet gehoeven.’ Dat is bedoeld geestig. Maar onbedoelde humor is bijna net zo geestig. Zo blijkt uit Bartelds’ vraag: ‘Jan Jaap, heb jij commitment naar verandering?’ In bepaalde kringen misschien normaal Nederlands, maar in een gesprek met een stand-upcomedian komt het over als post-modern absurdisme.

Foto: Luuk Steemers

7

GEEN DRUIPER, MAAR EEN SLUIPER Aron de Jong

8

De cijfers liegen er niet om. Het aantal chlamydia-infecties in Groningen nam vorig jaar met 36 procent toe. Dit brengt het totale aantal patiënten in Stad op 715. De meeste nieuwe slachtoffers waren jong en hetero. Met andere woorden: chlamydia is een gevaar voor studenten. En bovendien een sluipend gevaar, want chlamydia valt niet op: wie besmet is heeft lange tijd geen of weinig klachten. Maar het is mis als de aandoening uiteindelijk z’n lelijke gezicht toont (zie kader): allemaal dingen die je liever niet hebt. Zoals bij meer seksueel overdraagbare aandoeningen (soa’s) kunnen condooms het grootste leed voorkomen. Maar helaas. ‘Jongeren vinden het nog steeds erg lastig om condooms te gebruiken’, zegt Fokke Postma, operationeel coördinator en sociaal verpleegkundige bij de GGD Groningen. ‘Er is niets moeilijker dan je gedrag veranderen. Mensen zijn gewend om bepaalde dingen te doen op een manier die ze prettig vinden. Als het gebruik van condooms daar niet bij hoort, is dat niet eenvoudig in te passen.’

we het over seks moesten hebben. Toen zag ze ook nog eens die oude gynaecologenstoel staan, waarna ze helemaal dacht: my goodness wat gaat er hier gebeuren!’ Het taboe dat op soa’s rust, is mede oorzaak van het gebrek aan kennis. ‘Jazeker’, zegt Postma, ‘Heel veel jongeren, ook al studeren ze, zijn niet helemaal goed op de hoogte van hoe het nu eigenlijk zit met de overdracht van soa’s en wanneer je wel risico loopt en wanneer niet.’ Over het terugdringen van chlamydia is Postma duidelijk: ‘Het moet echt uit de jongeren zelf komen. Zij moeten inzien dat een gedragsverandering echt noodzakelijk is.’ De GGD richt zich vanzelfsprekend op de groepen die het grootste risico lopen. Johan heeft z’n lesje geleerd: ‘Ik ben nu veel bewuster. Tegenwoordig heb ik het er met m’n partner over, hoe hoog zij de kans inschat om iets onder de leden te hebben. Hiervoor was het meer van: ‘Ach, een soa, dat gebeurt mij vast niet!’

SLUIPER MET NARE TREKJES

In Groningen steeg het aantal gevallen van chlamydia het afgelopen jaar sterk. Ook het aantal HIV-gevallen ging omhoog. Hoe kan dit? Is een one-nightstand onder de rook van de Olle Grieze nog wel verantwoord?

Jongeren kennen de risico’s van onbeschermde seks, maar ze handelen er dus niet naar. ‘Stel dat ik met iemand een goed gesprek heb over condoomgebruik, waarin ik een aantal dingen uitleg en toelicht’, zegt Postma. ‘Dan zegt die jongen aan eind van het gesprek vast: “Goh Fokke, ik denk dat je wel in bepaalde mate gelijk hebt. Ik snap wel wat je bedoelt.” Maar op het moment dat hij dezelfde avond in de kroeg hangt, en hij heeft een biertje op… ja, dan maakt hij toch andere keuzes.’ Heel herkenbaar voor Hanzestudent Mark. ‘Nuchter ben ik heel bewust bezig met veilige seks. Maar na een avondje stappen schiet het er wel eens bij in. Letterlijk en figuurlijk.’ Mark is het lot van een soa gelukkig bespaard gebleven. Johan, die niet met zijn eigen naam in het magazine wil, was minder gelukkig. ‘Het is me nog niet helemaal duidelijk van wie die soa kwam. Wel wist ik dat er een kans was, toen ik voor de zekerheid naar de GGD ging. Shit, het was chlamydia,’ vertelt hij. Hij bevestigt het typische beeld: geen klachten, eigenlijk nergens last van, chlamydia is een sluiper. Een sluiper met vervelende trekjes. ‘De geruchten zijn hardnekkig, het blíjft je achtervolgen’, zegt Johan. ‘Het is ook helemaal niet leuk om je scharrels of partners in te lichten over wat er misschien aan de hand is.’

STUDENTEN NÍET OP DE HOOGTE

Soa’s zijn een lastig gespreksonderwerp. ‘Ik hoor vaak dat jongeren het best awkward vinden om over de thema’s seksualiteit en soa’s te praten,’ licht Postma toe. Ietwat lachend vervolgt hij: ‘Laatst was er een meisje bij wie het zweet losbrak toen

Chlamydia, hoe herken je het? De seksueel overdraagbare aandoening chlamydia is een sluiper: lange tijd merk je niks. Maar als het zover is… krijgt een jongen pijn of een branderig gevoel bij het plassen, afscheiding uit de plasbuis en pijn in de balzak. Een meisje kan ook pijn of een branderig gevoel bij het plassen ervaren. Daarnaast kan ze te maken krijgen met pijn en bloedverlies tijdens en na het vrijen, bloedverlies tussen twee menstruaties door, hevige pijn in de onderbuik, een ontsteking in het bekkengebied met koorts en meer of veranderende vaginale afscheiding. Chlamydia is eenvoudig te behandelen, en dat moet je vooral laten doen, want de gevolgen van een onbehandelde chlamydia-infectie zijn ernstig. De man loopt kans op ontstekingen in de bijbal en de prostaat en daarnaast op tijdelijk verminderde vruchtbaarheid. De vrouw loopt het risico op ontstekingen in de eileiders en het bekkengebied. Verder kan ze chronische buikpijn krijgen en een verminderde vruchtbaarheid. 9

DE GROTE GRONINGER TERRASSENTEST Floor Meijs

De dagen lengen, het zonnetje laat zich zien, dus de hele Groningse horeca heeft de terrasstoelen en –tafels weer buiten gezet. Maar waar kun je het beste van het mooie weer genieten? De bekende plekken slaan we even over. Floor Meijs neemt je mee naar de mooiste terrasjes van Groningen.

April is alweer over de helft en zo nu en dan doet zich een dag voor waarop rokjes, T-shirts en zonnebrillen het straatbeeld bepalen. Als het een keertje zulk mooi weer is, kun je echt niet binnen blijven zitten, ook al moet je studeren. Lunchen op een terrasje kan altijd, of na een zware studiedag een welverdiend biertje drinken. Ik ging op pad en besloot de Grote Markt en de Poelestraat even te laten voor wat ze zijn. Zeven verschillende terrasjes, de één middenin de stad, de ander onder de bomen van het Noorderplantsoen, en weer een ander op het dak van een container. Vanaf nu weet ik op welk terras de koffie lekker smaakt, waar ik urenlang kan borrelen met vrienden, en, niet onbelangrijk, waar je het langst kunt genieten van de zon.

DE SIGAAR Hoge der A 2

Foto's: Floor Meijs 10

++ Perfect! + Goed +/- Voldoende - Niet echt -- Echt niet

Ik begin mijn tocht met een terras dat zich op misschien wel het mooiste plekje van heel Groningen bevindt: café De Sigaar aan de Hoge der A. Er is geen tafeltje vrij aan het water, dus ga ik aan de andere kant van de weg zitten, tegen het café aan. Het is mooi weer, maar nog een beetje fris en dus wikkel ik me in één van de warme fleecedekentjes. De bediening is kordaat en vriendelijk, en al gauw zit ik te genieten van een heerlijke honderd procent fairtrade cappuccino. Eentje met pit, die niet alleen naar opgeklopte melk smaakt. Ja, goede koffie kennen ze hier wel. De Sigaar zit dan ook al drie jaar lang onder één dak met espressobar Miss Blanche. Maar ook voor bier, wijn en borrelhappen kun je prima bij het cafeetje aan de A-brug terecht. Vooral de kaasplank met drie kazen, krentenbrood en portstroop is een aanrader! Het café is leuk voor een groot publiek: om me heen zitten studenten, stadjers en ook een paar toeristen. Allemaal genieten ze van de zon, die op deze plek volop schijnt. Ook ik heb het nu wat warmer en doe mijn fleecedekentje af. Zonnen maar! Zonnig: ++ Bediening: ++ Rustig koffie drinken: ++ Gezellig borrelen: +

FLINDERS Kruissingel 1

Middenin het Noorderplantsoen ligt, om het rondvormige café, het terras van Flinders. Groene en oranje stoelen, afgewisseld met houten tafels en banken, zorgen voor een kleurig sfeertje. Je kunt er te midden van de natuur even ontspannen terwijl je fietsers, hardlopers en skaters voorbij ziet komen. Een plek met een goede balans tussen rust en bedrijvigheid. Ik neem plaats aan een houten tafel en sla een krant open. Het terras is goed bemand met vrolijke bediening die de gasten snel helpt. Een kop muntthee en een stuk chocoladetaart staan dan ook binnen tien minuten voor m’n neus. De taart is goddelijk, maar heel machtig, dus beter om met iemand te delen de volgende keer. Flinders is van alle markten thuis, zoals de uitgebreide kaart ook laat zien: ontbijt, lunch, borrelhappen en diner, voor volwassenen én kinderen. Ik merk nu op dat er meerdere kinderwagens om me heen op het terras staan, en er een paar kleuters ronddartelen. Om echt goed door te drinken zou ik hier dus niet gaan zitten, maar het redelijk zonnige terras is perfect voor een theetje of lunch met een glaasje wijn. Leuk weetje voor designliefhebbers: de meubels in het café zijn te koop. Zonnig: + Bediening: + Rustig koffie drinken: ++ Gezellig borrelen: +/-

DE TOETER Turfsingel 6

Whisky- en speciaalbiercafé De Toeter heeft, naast een bruin, gezellig interieur, een terras van goed formaat. Op een houten steiger staan tafels, stoelen, loungebanken en parasols. Samen met een stel vrienden vraag ik aan een jongen van de bediening of we één van de banken op de grasstrook voor de gracht mogen zetten. Geen probleem, maar of we wel even de petitie willen tekenen? De jongen vertelt dat De Toeter bezig is met het bouwen van een extra stuk terras op een woonboot. De gemeente heeft de plannen goedgekeurd, maar buurtbewoners liggen nog dwars. Wij tekenen direct: een terras op een boot, hoe vet is dat!? De bediening werkt hier keihard om het massale terras te voorzien van dranken en spijzen. Wij nemen een speciaalbiertje en kaasstengels uit de frituur, heerlijk! Het terras is het grootste in deze test, en ook het drukste, mede door het lawaai van de straat die tussen de kroeg en het terras in ligt. Wil je liever wat meer privacy? Dan kun je hier een bootje huren en lekker op de grachten dobberen. En binnenkort komt daar hopelijk de woonboot met terras bij, ik ben benieuwd… Zonnig: + Bediening: + Rustig koffie drinken: -- Gezellig borrelen: + 11

Aan de Turfsingel, achter een hoge muur, ligt de eeuwenoude Prinsentuin verscholen. Van april tot oktober kun je, mits het terrasweer is, bij de Theeschenkerij terecht voor een goed glas wijn, een biertje van de tap of natuurlijk een kopje biologische thee. Van Lemongrass Green tot Indian Chai, de theeschenkerij heeft het allemaal. Maar wat biedt deze plek je meer dan thee? Rust. Het is een verademing om na de drukte van De Toeter middenin de natuur te vertoeven, daar waar de wind door de bomen ruist en de merels vrolijk zingen. Het is een intiem plekje, met zo’n tien tafels die kriskras over het gras staan opgesteld, deels in de zon, deels in de schaduw door alle begroeiing. De bediening bestaat uit een wat oudere man en vrouw, die op hun gemakje de gasten van drank en eten voorzien. We moeten even op ons bier wachten, maar daar hebben we geen moeite mee. In zo’n serene tuin moet je je niet willen haasten. Het publiek valt me alles mee. Ik had een tuin vol bejaarden verwacht, maar er zitten ook jonge mensen het weekend te vieren met een flesje wijn. Als ik samen met een vriendin de tuin verlaat, ben ik helemaal zen en een tikkeltje aangeschoten. Hier komen we zeker terug!

PRINSENTUIN Turfsingel 43

Zonnig: +/Bediening: + Rustig koffie drinken: ++ Gezellig borrelen: +

Dagelijks, vanaf 16.00 uur, wanneer het zonnetje perfect de tafels verwarmt, opent het terras van De Minnaar. Bijzonder aan het café is dat het een écht bruin buurtcafé is, maar dat er genoeg studenten en ander volk aanschuiven. Houten stoelen en kerkbankjes staan parmantig voor het kroegje. De Kleine Rozenstraat staat vol met bomen, is knus en lekker rustig: hier zul je geen last hebben van gierende auto’s. Slechts af en toe een fietser op z’n gemakkie. Ik moet zelf naar binnen om twee biertjes te bestellen, en raak meteen in een leuk gesprek met de barman. De bediening lijkt hier altijd in opperbest humeur te zijn. De kaart is simpel: enkele (speciaal)bieren, wijn en wat borrelhappen, that’s it. Ik ga voor twee koude Koninkjes van de tap, die goed smaken in de gouden zon. Wanneer ik het café weer binnenstap om een leuk bordspel uit te zoeken, valt mijn oog op een ingelijste column van Ronald Giphart. Hij heeft een lofzang op De Minnaar geschreven, en daar zijn ze hier trots op! Ik kan me wel vinden in Gipharts woorden en bestel nog een keertje bij. Als de schemering toeslaat is De Minnaar voor mij op zijn best. Het terras heeft nu een bijna sprookjesachtig uiterlijk door de sfeervolle lichtjes. Zonnig: + Bediening: + Rustig koffie drinken: -- Gezellig borrelen: ++ 12

DE MINNAAR Kleine Rozenstraat 64

HET GASFORNUIS Kolendrift 11/1

Net buiten de grachten, in het Ebbingekwartier staat Het Gasfornuis: vier opgestapelde containers die een cafeetje vormen. Genoeg keuze hier om in de zon te chillen: tegen het pand aan op één van de houten banken, in een ligstoel of zitzak op het uitgestrekte grasveld, of bovenop het dakterras met prachtig uitzicht. The sky is the limit, ook voor de activiteiten die Het Gasfornuis organiseert. Je kunt er koffiedrinken, borrelen, lunchen, kookcursussen doen, vergaderen en muzikaal talent bewonderen. En bier drinken, natuurlijk, zoals mijn vrienden en ik op deze zonnige dag doen. Het opvallende gebouwtje is volledig recyclebaar. ‘De vloer komt bijvoorbeeld uit een oud fabriekspand en de terrasbanken zijn gemaakt van aardappelkistjes’, verklapt barman Koen, die de korte historie van het pand uit de doeken doet. ‘Het Ebbingekwartier was een paar jaar geleden geen fijne plek om te komen, en daar wilden de initiatiefnemers van Het Gasfornuis iets aan veranderen.’ Vanaf vorig jaar begon het terrein voor het eerst echt te leven, toen veel mensen kwamen barbecueën en chillen. Wil je liever wat actiefs doen, dan kun je achter de bar vragen om een voetbal of een frisbee. Pas wel op voor hondenpoep! Zonnig: ++ Bediening: + Rustig koffie drinken: + Gezellig borrelen: +

DE PINTELIER Kleine Kromme Elleboog 9

Foto: Malva Rodríguez

Met tien verschillende soorten bier op de tap en meer dan zeventig bieren op de fles is het terras van De Pintelier de uitgelezen plek om een bijzonder biertje te drinken. Samen met een groep vrienden bestel ik een frisse Franziskaner Weissbier. De beschutte plek, die de Pint deelt met de Uurwerker, geeft het terras z’n charme, maar het zorgt ook voor iets te veel schaduw nu in de lente. Gelukkig zijn er heaters! In de zomer is het heerlijk om op deze koele plek de zon te ontvluchten. Het sfeertje is goed, veel studenten en ook af en toe wat docenten, vanwege de ligging naast de universiteit. De bediening is professioneel en ziet er ook zo uit: zwarte overhemden en gele strikjes! Minpuntje is dat je niet apart af kunt rekenen wanneer je met een groep zit. De Pint is uitermate geschikt om urenlang te blijven borrelen. Borrelhappen genoeg, maar als je echt honger krijgt, kun je bij de overburen een pizzaatje scoren. Daarna wel weer snel terug naar de Pint, want het bruine biercafé heeft dan wel geen pizza’s, maar des te meer gezelligheid en sfeer. Zonnig: Bediening: + Rustig koffie drinken: - Gezellig borrelen: ++ 13

TEO VERSUS STUDIESTRESS

NOOPEPT HELPT DE STRESSKIP Teodor Lazarov

Als alchemie de zoektocht is naar het recept waarmee je uit lood goud maakt, dan is Teo een cognitieve alchemist. Hij speurt naar legale en onschadelijke middelen en methodes die van loodzware tentamenperiodes gouden tijden maken. In deze jungle van alternatieven beproeft hij deze maand Noopept.

in mijn mond en sabbel er aan. Ja, hoor! Gewoon pepermunt. Het tabletje smaakt bitter, zowel in mijn mond als in mijn geest. Terwijl ik op het tabletje zuig, zoek ik een klachtenformulier op de website. Toch, voor de zekerheid, nog maar eens de online bijsluiter lezen. Zuigtabletten onder de tong plaatsen voor snellere opname. Aanbevolen hoeveelheid: tussen de één en drie tabletten per dag. Een opgeluchte zucht en een mentholboertje. Dag 2: Noopept heeft een oplaadtijd. Bij regelmatige inname zou het middel binnen vijf dagen merkbaar effect hebben. Ik neem de derde pil van de dag en ga aan de slag. Ik merk niets. Dag 3: de pillen smaken bitter. Ondanks de duidelijk kunstmatige pepermuntsmaak vind ik het innemen iedere keer weer een uitdaging. Ze lossen ook nog eens allesbehalve snel op. Een scheef bekje trekkend, kauw ik op het laatste restant en slik het door. Ik twijfel: voel ik iets of voel ik niets? Dag 4: na mijn tweede tablet weet ik het zeker: ik merk wel degelijk iets. Een bijzondere kalmte draagt me de dag door. Geen roze wolk, maar misschien wel een warmoranje bries in de rug. Mijn zorgen over waarom ik niet op tijd begin, verdwijnen langzaam en subtiel. In plaats daarvan begin ik gewoon.

Ik kijk naar het wit-oranje potje op tafel. Het ziet er kleiner uit dan ik me had voorgesteld. Tijdens mijn queeste naar een middel of methode om mijn denk– en werkkracht te verhogen, wees een vriend met ADHD mij op Noopept. ‘Helemaal legaal en zelfs via internet verkrijgbaar.’ Hij had gelijk. Ik bestelde het middel via een Nederlandstalige website en binnen een dag stond het op tafel. Alle bronnen die ik kan vinden zijn het er over eens: Noopept, in 1995 in Rusland gepatenteerd, bevordert de doorbloeding van de frontale lobben van het brein, daar waar het meeste denkwerk plaatsvindt. Noopept is een chemische afgeleide van piracetam dat bekend staat om zijn concentratieverhogende werking. Bovendien wordt het toegepast bij patiënten met Alzheimer en Parkinson, aangezien het het herstel en de groei van de hersenverbindingen zou bevorderen. Dag 1: twee uur na de eerste tablet voel ik niets. Ik zit achter mijn laptop met een harde deadline in het vooruitzicht. Toch maar een tweede tablet nemen? De geur van menthol komt me tegemoet wanneer ik het potje opendoe. Dit was de eerste keer ook al zo. Het gevoel dat ik genaaid ben door een frauderende webwinkel besluipt me. Ik neem de tweede tablet 14

Dag 5: heerlijk, zo’n bitter tabletje bij de koffie! Lekker achter de keukentafel aan het werk. Het is dat ik weet dat ik Noopept neem, anders had dit de perfecte ochtend kunnen zijn. Een ochtend waarop ik zonder twijfel m’n deadlines zal halen. Ik zie het al voor me, vanmiddag ben ik vrij. Dag 6: ik beëindig de inname van Noopept. Het Russische supplement heeft heel subtiel bijgedragen aan het voltooien van mijn werkzaamheden. De delicate werking is nauwelijks merkbaar en komt in de vorm van een vreemde kalmte. Het is absoluut geen agressor. Voor last-minute taken biedt het geen soelaas: het moet ruim voor een deadline genomen worden tijdens het studeren.

Foto: Pepijn van den Broeke

Conclusie: Noopept voldoet aan de heilige drie-eenheid van studeren: focus, zitvlees en vastberadenheid. Het is een aanrader voor stresskipjes. Rauwdouwers hebben hier weinig aan.

Dat ze altijd denkt dat er iemand naar haar kijkt. Dat ze een hekel heeft aan haar naam. Dat ze Second Life gebruikt als vlucht uit haar saaie bestaan. Dat ze twaalf paar schoenen heeft die ze nooit draagt. Dat haar kamer een nog grotere puinzooi is dan die van hem. Dat ze condooms onzin vindt, als je toch allebei maagd bent. Dat ze het liefst koude pizza eet voor het ontbijt. Al die dingen weet ik na vannacht van haar. We waren teruggegaan, de lege kroeg in. Ze moest nog werken tot acht uur. Aan de bar had ze me onderworpen aan een vragenvuur. Wie ik eigenlijk was, of dacht te zijn? Waarom ik loog over mijn identiteit? En of ik wel wist hoe dom het was om verhalen op te hangen over iets dat zo makkelijk viel na te trekken? Het was ongemakkelijk geweest. Maar ook eerlijk. Intiem. Ze had mijn stem herkend,

al direct die eerste keer in de klas. In één klap waren de urenlange gesprekken die we hadden gevoerd teruggekomen. Na mijn plotselinge verdwijnen had ze rondgedwaald op onze favoriete plekken. Club Amnesia natuurlijk, maar ook in de straat, waar we elkaar leerden kennen en bij de hangmatten in bar Eden, waar we voor het eerst hadden gezoend. Uiteindelijk pleegde ze digitale zelfmoord. Als iemand haar in Second Life zoveel pijn kon doen, dan kon ze net zo goed haar leven oppakken in First Life, zoals ze het noemde. Wist zij veel dat ik was opgenomen in een afkickkliniek. Na haar werk wilde ze andere schoenen aan, deze knelden. Haar studentenhuis lag op nog geen vijftig meter afstand van de kroeg. De flessen drank die we uit de kleine, smoezelige keuken meenamen, waren in een mum van tijd leeg. We lagen tussen haar schone was, omdat dat het enige was dat lekker rook. Ze vertelde me over haar kinderjaren, over die keer dat haar tenen waren bevroren. Toen was daar haar lichaam, warm en zacht en dichtbij, en alle andere dingen die ik nog niet wist, daar kwam ik achter. En nu... Nu ligt hier tussen de sigarettenpeuken, lege flessen drank en hopen vieze kleren, de gelukkigste man op aarde.

3Hoog is dé studentenfotosoap van Nederland. De strip volgt de avonturen van Jurre, een ruige kraker met een klein hartje, René, de anders-geaarde huis-ADHD’er, Merel, een bipolaire blondine en Harrie, het frisse verenigingsmeisje. 3Hoog wordt gemaakt door Ype Driessen, de bekendste fotostripmaker van Nederland en omstreken.

15

Het eerst zag je ze in Griekenland, later in Amerika, maar nu duiken ze ook in Nederland op, ghetto gymmers. De Groningse Bar Brothers houden van bier en van rondhangen. Ondertussen zitten ze zwaar aan de calisthenics. De gemeente houdt de boot af, maar de nieuwe verslaafden schreeuwen steeds harder om een eigen plek. Muscle up, man! 16

DE ECHTE HANGJONGEREN Teodor Lazarov Foto's: Pepijn van den Broeke

17

Wie op een willekeurige zondagmiddag rond drie uur langs het pleintje aan de Canadalaan fietst, kan weleens worden geconfronteerd met iets wat sterk doet denken aan een scène uit een gevangenisfilm. Brede kerels rond een klimrek. De één drukt op, een ander touwtjespringt, een derde doet pull-ups aan een stang. Is dit een gevaarlijke hangjeugdbende? Absoluut niet. Dit zijn de leden van de calisthenics-groep Bar Brothers Groningen, een interessante mix van Stadjers en studenten uit verschillende landen. Hun speelveld is de stang. Hun eigen gewicht is het enige obstakel. Calisthenics, ook wel ghetto gym genoemd, kan het beste beschreven worden als straatturnen.

TRICKING, FREE RUNS: MOVEMENT

‘Echt nieuw is deze manier van trainen niet’, zegt Jeroen Kappen, student Civiele Techniek. ‘Ook Spartanen deden dit soort oefeningen. Het is een hele natuurlijke manier van krachttrainen.’ Maar dan in het getto? ‘Ja, zo kun je het stellen’, lacht hij. In het afgelopen anderhalf jaar is Jeroen verslaafd geraakt. Hij legt uit dat naast calisthenics er nog een aantal andere disciplines zijn, zoals tricking en free running. Samen vallen ze onder één overkoepelende term: movement. ‘Het gaat om vrij bewegen in de open ruimte. Yoga kan daar bijvoorbeeld ook bij horen.’ Wat yoga is, behoeft geen uitleg, maar tricking en free running? ‘Free running is wanneer je een parcours hebt met obstakels, zoals muurtjes. Het is de bedoeling dat je zo sierlijk mogelijk van punt A naar B gaat. Tricking bestaat eigenlijk uit enkel de trucjes die je gebruikt bij free running.’

WORKOUT-PARK CIBOGA

De gemeente lijkt deze nieuwe ontwikkelingen te hebben opgepikt. Zo zoetjesaan zie je steeds meer pleintjes met een optrekstang verschijnen. Zo werd onlangs aan ’t Jaagpad, achter sportcentrum Aclo, een veldje aangelegd waar men gratis kan trainen. Volgens Jeroen is dit nog maar het begin. ‘We zijn in gesprek met de gemeente om een echt groot workout-park aan te leggen tussen de containerwoningen bij het Ciboga-terrein. De bedoeling is dat we daar gratis kunnen trainen en les geven aan beginners.’ Hij kijkt naar het klimrek waar zijn vrienden de meest spectaculaire en zwaartekracht tartende capriolen uithalen. ‘Zo’n klimrek is leuk, maar laten we eerlijk wezen: het is niet voor dit intensieve werk gemaakt. Op een gegeven moment gaat het stuk.’ Als men moet oordelen op basis van het aantal likes op de facebook-pagina Workout Park Groningen, is er genoeg animo voor het initiatief. Na het aanmaken van de pagina in november vorig jaar staat de teller op bijna duizend blauwe duimpjes. Vooral na de deelname van Bar Brothers Groningen aan het ondernemersevenement Let’s Gro zit de interesse in de lift. Op Let’s Gro stond een tijdelijk parcours van onder andere steigerstangen en autobanden. 18 20

HANNIBAL THE KING, FRANK MADRANO

‘De komst van zo’n workout-park zou zeker mooi zijn voor Groningen’, vindt sociotherapeut Ray Messak, die Maatschappelijk Werk studeerde aan de Hanzehogeschool. Hij is sinds vorig jaar april een gepassioneerd Ghetto Gym Addict. Een naam die refereert aan de naam van de whatsapp-groep waarmee hij en zijn vrienden communiceren over waar en wanneer er wordt getraind. ‘We twijfelen nog tussen deze naam en Bar Addicts, aangezien we graag aan de bar hangen’, lacht Ray. Volgens hem wordt calisthenics de komende jaren heel populair in Nederland. ‘In Amerika traint men al jaren in parkjes. Met helden als Hannibal the King en Frank Madrano op YouTube groeit de sport in rap tempo uit de underground.’ Ray ziet ghetto gym als een compleet pakket van

kracht, souplesse en creatief denken. ‘Het heeft bovendien enkele voordelen boven een sportschool. Het is gratis, je bent in de buitenlucht en de sfeer onder de deelnemers is anders dan in een normale gym.’ Gedurende de periode dat Ray traint, is het hem opgevallen dat de gunfactor binnen de sport heel groot is. Iedereen helpt elkaar, steunt elkaar en is blij wanneer de ander een nieuw plateau heeft bereikt. Zelfs wanneer je elkaar niet kent. Jeroen beaamt het. Net als Ray denkt hij dat deze vorm van sporten snel zal uitgroeien tot een alternatief voor de klassieke krachttraining. Ook al omdat blessures in deze tak van sport vrijwel niet voorkomen. ‘Het kan zelfs helpen bij het herstellen’, zegt Jeroen die scoliose heeft, een S-vormige ruggengraat, en net is hersteld van een hernia. Sporten leek geen optie

meer, totdat hij de uit Aruba afkomstige Emilio, student Nutrition and Dietetics, tegenkwam. Emilio en zijn vriend Rich introduceerden hem in de calisthenics. Sindsdien heeft Jeroen veel minder last van zijn rug.

HEILIGE GRALEN VAN DE GHETTO GYM

‘Het is een geweldige sport. Ik was verkocht bij mijn allereerste training.’ Emilio moet even bijkomen van de Human Flag, een oefening waarbij de uitvoerder zich vasthoudt aan een verticale stang en zijn lijf naar horizontale hoogte hijst. Hierdoor lijkt hij zo goed als gewichtloos, net een wapperende vlag. ‘Één van de moeilijkste oefeningen’, weet Ray. ‘Je hebt heel veel basiskracht nodig, vooral in je middensectie. Je gebruikt trouwens altijd al je

spieren, dat is het mooie aan deze sport.’ Elke straatturner streeft naar de Human Flag en naar de Muscle Up. Dat is jezelf bovenop de hoogste stang hijsen in één vloeiende beweging. Ook de Front Lever, al hangend planken met gestrekte armen en met je borst naar de stang toe, behoort samen met de omgekeerde variant, de Back Lever, eveneens tot de heilige gralen van het ghetto-gymmen. ‘Het is altijd vechten tegen jezelf en blijven pushen naar het bereiken van nieuwe doelen. The sky is the limit.’ De straatturners hopen daarom dat de gemeente gehoor geeft aan het initiatief Workout Park Groningen. Het is namelijk nog niet helemaal zeker of dit trainingspark er daadwerkelijk komt. Één ding weten de mannen wel: park of geen park, ze blijven stanghangen. Daar zijn ze het gelukkigst. 19

HOREN & ZIEN

20

INSURGENT

BETTER CALL SAUL

BLUR THE MAGIC WHIP

Insurgent is het tweede deel van de Divergenttrilogie. Tris en de rest zijn in deze film half op de vlucht voor Jeanine, een leider van één van de facties van de stad. Intussen zijn ze op zoek naar de overgebleven leden van hun eigen factie. De film bevat meer actie dan z’n voorganger. Op zich niks mis mee, maar het gaat wel ten koste van de diepgang. Het is een kwestie van smaak, maar het tweede uur van de film is beter dan het eerste: het vechten- en vluchtenscenario uit het eerste uur maakt plaats voor psychologisch spanning. De film is mooi gemaakt maar stijgt niet uit boven andere films in het zelfde genre, Young Adult. Echt mooi zijn de vijf simulatietesten, waar de personages in een denkbeeldig landschap worden gedropt waar ze hun angsten moeten overwinnen. Al met al is Insurgent een prima film, maar ik vraag me wel af waarom het per se voor het witte doek gemaakt is. Deze film zou namelijk even goed gewaardeerd worden op een grote tv in je woonkamer. Sterk is de cliff hanger, het laatste shot, dat je nieuwsgierig maakt naar Allegiant, het derde deel van de trilogie.

Fans van het fenomenale Breaking Bad wisten niet waar ze het moesten zoeken, toen werd aangekondigd dat er een spin-off zou komen. Nu is hij er, in de vorm van Better Call Saul. Een titel die iedere fan van Breaking Bad bekend in de oren klinkt: de slogan van de sleazy advocaat Saul Goodman. Het eerste seizoen is nu te bekijken op Netflix. De serie opent met Saul in zijn nieuwe identiteit: een manager van een restaurant. Daarna flitsen we terug naar het verleden, toen Saul nog Jimmy McGill heette en het probeerde te maken als beginnend advocaat. Wat volgt is een tragikomische reis van een hopeloze loser die door een reeks slechte beslissingen steeds dieper in de stront lijkt te zakken. De serie duikt ook wat dieper in het verleden van Mike Ehrmantraut, die zo mogelijk een nog grotere badass blijkt te zijn. Iedereen weet natuurlijk dat Better Call Saul nooit het niveau van Breaking Bad zal evenaren. Onmogelijk. Wat blijft er over? Een uiterst vermakelijke serie die prima op zichzelf staat. Kleurrijke karakters (en lelijke auto's) overgoten met het sterrenstof van schrijver Vince Gilligan.

De meeste fans hadden er al lang niet meer op gerekend, maar ineens kwam de aankondiging: een nieuw album van Blur, opgenomen in slechts vijf dagen in Hongkong, zal 27 april verschijnen. Een grote verrassing, want vooral zanger Damon Albarn leek zijn handen vol te hebben aan Gorillaz en solo-projecten. Puur toeval was het, een concert tijdens hun Aziatische tour ging onverwachts niet door en zo hadden de bandleden ineens vijf dagen vrij. Ze besloten een studio in te duiken en namen een flinke hoeveelheid muziek op, die pas een jaar later door gitarist Graham Coxon in de vorm van nummers werd gegoten. Het klinkt niet bepaald als een recept voor een goede comebackplaat, maar The Magic Whip is verrassend sterk. Opener Lonesome Street klinkt als Blur in zijn begindagen, een echt Britpop-liedje over hun stad Londen. De rest van het album is echter een stuk wereldser, met veel aandacht voor Azië, zowel in tekst als muziek. Aan het einde wordt het zelfs trippy op There Are Too Many of Us en Thought I was a Spaceman. Geïnspireerd en fris: wie Blur zo beluistert, kan zich niet voorstellen dat er niet nog meer albums zullen volgen.

HA ♥♥♥

JMX ♥♥♥♥

CW ♥♥♥♥

ILLUSTRATIE57: INSTINCT Op 21 mei opende een nieuwe editie van Illustratie57, inmiddels een jaarlijks terugkerend evenement waarbij illustratoren (studenten en alumni van Minerva) zichzelf presenteren. Dit jaar is het thema instinct en zal de expo worden aangevuld met randactiviteiten zoals een animatie-avond met aansluitende borrel in Subsonic, een muziekavond met mini-expo rondom illustratief werk voor bandjes (gig posters, art work en dergelijke), er komen sprekers (waaronder Merlijn Poolman van Subsonic over creatief ondernemerschap) en er zijn diverse scholen uitgenodigd om met een klas te komen kijken. Tijdens de Nacht van Kunst & Wetenschap wordt de expositie aangevuld met twee lezingen van filosoof Daan Evers en stadsecoloog Jan Doevedans. De expositie is te bezoeken tot en met 5 juni.

Roos Vink

Jaime Jacob

Jan Hamstra

Senne Trip 21

22

Illustratie: Eva Staal

LEGER LANGSTUDEERDERS KRIMPT MAAR NIET Petra Vissers / HOP

80%

HBO-studenten landelijk. Begonnen in 2000 t/m 2007. Resultaat na zes jaar studeren.

70%

60%

50%

40%

30%

20%

Ondanks verwoede pogingen het studietempo te verhogen, blijven studenten steeds langer hangen in het hbo. Bijna dertigduizend langstudeerders zitten al meer dan zes jaar in de collegebanken.

10%

0% Studeert nog Is uitgevallen uit het HO Heeft een bachelordiploma

2000 14% 22% 65%

2001 13% 22% 66%

2002 14% 20% 66%

2003 14% 20% 66%

2004 14% 21% 65%

2005 15% 21% 63%

2006 14% 24% 62%

2007 17% 23% 60%

23

Hogeschool van Amsterdam

Haagse Hogeschool

Hogeschool Inholland

Hogeschool Leiden

Saxion Hogescholen Studeert nog Is uitgevallen uit het HO Heeft een bachelordiploma

Landelijk gemiddelde 0%

Meer dan zes jaar is Mieke bezig met haar hbo-opleiding. Eerst moest ze een onterecht bindend studieadvies aanvechten en later kreeg ze problemen met haar stage in het buitenland. Toen dat achter de rug was, besloot de hogeschool haar opleiding op te heffen. Er waren geen tentamens tot er een nieuwe docent Frans was gevonden en het kostte haar meer dan een half jaar voor ze goedkeuring kreeg om af te studeren. Inmiddels zit ze in haar zevende studiejaar en hoopt ze dit voorjaar haar diploma te halen. ‘De regels en eisen werden steeds aangepast, en er waren niet genoeg docenten’, geeft ze zelf als belangrijkste redenen voor haar vertraging. Mieke is één van de duizenden jongeren die het niet lukt om binnen vier jaar een hbo-diploma te halen. Met alle gevolgen van dien. Studenten krijgen maar vier jaar een basisbeurs en vijf jaar een ov-studentenkaart. Na zeven jaar kunnen ze niet meer goedkoop lenen bij DUO en wie binnen tien jaar geen diploma haalt, moet alles terugbetalen.

MET DE BILLEN BLOOT

In 2007 besloot het hoger beroepsonderwijs dat er maar eens een einde moest komen aan het leger van langstudeerders. Hogescholen beloofden de begeleiding te verbeteren en het aantal contacturen te verhogen. Onderwijsminister Ronald Plasterk zegde miljoenen toe. ‘Wie binnen is moet meteen met de billen bloot’, zei toenmalig HBO-raadvoorzitter Doekle Terpstra in 2009 ferm. Maar de maatregelen helpen geen fluit, zo blijkt uit cijfers die het Hoger Onderwijs Persbureau opdiepte. Integendeel, het studietempo gaat jaar op jaar achteruit, het hbo herbergt steeds méér langstudeerders. Het aantal studenten dat langer dan zes jaar over de studie doet bedraagt inmiddels dertigduizend. Daar kun je sportpaleis Ahoy twee keer mee vullen. 24

20%

40%

60%

80%

100%

WISSELEN EN WAT VERTRAGING

Niet-westerse allochtone studenten begonnen in 2007. Resultaat na zes jaar studeren.

25%

30%

In 2007, het jaar van de goede voornemens, begonnen bijna tachtigduizend studenten aan een hbo-opleiding, één op de zes (17 procent) was in 2014 nog niet afgestudeerd. Dat zijn meer dan dertienduizend mensen, ongeveer het aantal inwoners van Texel. Grote hogescholen in de Randstad hebben de meeste moeite om hun studenten snel door de opleiding te loodsen. Meer dan één op de vijf studenten loopt minstens twee jaar uit. Hogeschool Inholland, de afgelopen jaren veelvuldig in het nieuws vanwege de vele langstudeerders, doet het eigenlijk niet veel slechter dan hogescholen van vergelijkbare grootte.

DE HANZE IS GEMIDDELD

45%

Studeert nog Is uitgevallen uit het HO Heeft een bachelordiploma

16%

21%

63%

Autochtone studenten begonnen in 2007. Resultaat na zes jaar studeren.

De Hanzehogeschool zit met zeventien procent langstudeerders precies op het landelijk gemiddelde: van de meer dan vijfduizend eerstejaars in 2007, zitten er 900 na zes jaar nog in de collegebanken. Het hele beeld van de Groningse hogeschool stemt overeen met de landelijke cijfers: ondanks alle inspanningen, gaat het studiesucces (de snelheid waarmee een student door zijn opleiding gaat) langzaam achteruit. ‘Vervelend’, zegt Thom de Graaf, ‘maar misschien ook wel onvermijdelijk.’ De Graaf is voorzitter van de Vereniging Hogescholen (zoals de HBO-raad sinds enige tijd heet). ‘We willen de kwaliteit van de bacheloropleidingen verhogen en dat staat soms op gespannen voet met de wens om studenten sneller te laten afstuderen. Daarvan hebben de hogescholen gezegd: als die spanning niet goed op te lossen is, dan kiezen wij vol voor kwaliteit.’ Dat betekent niet dat hogescholen klakkeloos moeten accepteren dat grote groepen studenten meer dan twee jaar uitlopen. ‘Je kunt natuurlijk niet met een beroep op dat kwaliteitsargument zeggen: laat maar zitten. Studenten moeten niet nodeloos lang studeren, of nodeloos uitvallen. Bijvoorbeeld omdat ze een verkeerde studie kiezen of te weinig begeleiding krijgen.’

Hogescholen werken hard om het aantal uitvallers en langstudeerders te verminderen, maar volgens De Graaf moeten we geen onrealistische verwachtingen koesteren. ‘Hogescholen hebben niet altijd een directe invloed en kunnen niet alle omstandigheden naar hun hand zetten.’

HET BLANKE BOLWERK

Maar wie zijn dat eigenlijk, die duizenden langstudeerders in het hbo? Vooral mannen en allochtonen halen de finish vaak niet zo snel, blijkt uit de cijfers. Ondanks de miljoeneninvesteringen van voormalig onderwijsminister Plasterk is het verschil tussen autochtone studenten en studenten

Jongens en meisjes begonnen in 2007. Resultaat na zes jaar studeren. 100%

80%

60%

40%

20%

0%

met een niet-westerse achtergrond nog altijd groot. Mede daardoor hebben de grote Randstadhogescholen relatief veel langstudeerders. ‘Ik heb me daar de afgelopen jaren druk over gemaakt’, zegt Johan Sevenhuijsen, tot eind 2014 directeur Onderwijs & Kwaliteit van de Hogeschool Rotterdam. ‘Studenten met een niet-westerse achtergrond kiezen vaak voor een economische opleiding, vanuit de gedachte dat daar uiteindelijk goede banen mee te vinden zijn. Maar het is beter als jongeren een studie kiezen die aansluit bij hun interesses.’ Maar misschien nog wel belangrijker: het hoger onderwijs is nog steeds een blank bolwerk. Sevenhuijsen: ‘Mensen verkijken zich op hoe hardnekkig de dominante cultuur is, hoe helemaal niet discriminerend bedoelde opmerkingen toch de boodschap kunnen uitzenden: ja, je bent hier wel binnengekomen, maar eigenlijk hoor je hier niet thuis.’ Wie steeds maar het gevoel krijgt dat hij eigenlijk niet op een hogeschool thuishoort, gaat daar zelf in geloven, wil Sevenhuijsen maar zeggen. Hogeschool Rotterdam doet het met minder langstudeerders en meer diploma’s beter dan andere grote Randstadhogescholen. Daar heeft de hogeschool hard aan gewerkt, maar tevreden is de inmiddels gepensioneerde Sevenhuijsen allerminst. ‘Er is nog steeds een kloof tussen allochtoon en autochtoon, en die hebben we niet volledig gedicht.’ Hij verwacht veel van de studiekeuzecheck die hoger onderwijsinstellingen hun studenten sinds 2014 verplicht aanbieden.

DE JONGENS TEGEN DE MEISJES

Mannen

Vrouwen

Studeert nog Is uitgevallen uit het HO Heeft een bachelordiploma

Autochtonen studeren om allerlei redenen sneller af dan allochtonen. Maar de echte sterren aan het firmament zijn de meisjes. Maar liefst 86 procent van de meisjes heeft na zes jaar studeren een bachelordiploma op zak. Mannen geven er niet alleen vaker de brui aan, ze doen ook langer over hun studie. Eén op de vijf mannen die in 2007 begonnen, was na zes

jaar nog bezig. Bijna twee keer zoveel als onder de vrouwen. Zowel voor autochtone als allochtone studenten geldt: de meeste langstudeerders zijn man. ‘Mannen denken sneller dat het allemaal vanzelf wel goed komt’, verklaart lector Gerda Geerdink van de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen. ‘Als de opdracht niet meteen duidelijk is denken ze: dat komt wel. Meisjes doen meer moeite.’ Jongens hebben behoefte aan duidelijkheid. Ze zouden af en toe moeite hebben met het softe gedoe van docenten. ‘Tegen mannen kun je zeggen: je moet dit volgende week afhebben en anders wil ik je niet meer zien. Dat blijkt te werken. Jongens geven aan dat ze die houding waarderen’, weet Geerdink. ‘Oneerbiedig gezegd: jongens hebben een schop onder hun kont nodig.’

LANGSTUDEERDER, SO WHAT?

Maar of die mannen er nu echt last van hebben dat ze wat langer studeren? Telkens weer blijkt dat ze het op de arbeidsmarkt beter doen dan vrouwen. ‘Doorgaans hoeven mannen minder te presteren om toch waardering te krijgen’, zegt Geerdink. Ach, zo erg is het niet om iets langer over je opleiding te doen, relativeert ook Johan Sevenhuijsen. ‘We moeten af van het beeld van de typische student als zeventienjarige havist die binnen vijf jaar klaar is met zijn studie. Langstuderen wordt meestal veroorzaakt door switchen van opleiding, werken naast de studie, mantelzorg of omdat studenten een gezin hebben. So what, zeg ik dan. Accepteer dat sommigen wat langer over hun studie doen. Uiteindelijk redden ze zich meestal wel.’ De naam Mieke is gefingeerd omdat ze bang is dat haar docenten haar anders niet laten afstuderen. Volledige naam, hogeschool en opleiding zijn bekend bij de redactie van het Hoger Onderwijs Persbureau. (HOP) 25

LANGSTUDEERDERS

‘MIJN STUDIE STAAT NU OP ÉÉN’ Teodor Lazarov

NAAM: MARTEN DE RUITER LEEFTIJD: 24 STUDIE: MAATSCHAPPELIJK WERK EN DIENSTVERLENING STUDIE-UITLOOP: TWEE JAAR

‘Als je je punten niet haalt word je vanzelf een langstudeerder. Maar ik heb me ook een tijdje uitgeschreven omdat ik een idee voor een eigen bedrijf wilde uitwerken. Ik had tijd nodig om me te oriënteren op de mogelijkheden. Uiteindelijk schreef ik me een half jaar later weer in. Ik wilde toch wel echt mijn diploma halen. En de jongen met wie ik het bedrijfsidee wilde uitwerken had een heel ander doel voor ogen dan ik. Daarom beëindigden we de samenwerking ook. Met de investeerder heb ik nog wel steeds contact. ‘Als kind organiseerde ik voetbaltoernooitjes waarbij je prijzen kon winnen, echte mooie prijzen. Een computer bijvoorbeeld. Om die aan te schaffen, schakelde ik sponsoren in. Tijdens mijn studie koos ik de Da Vinci-minor, een Honoursprogramma voor ondernemend gedrag en conceptontwikkeling. ‘Bij ondernemen had ik het beeld van mannen in strakke pakken die je dingen willen verkopen. Daar ben ik wel van teruggekomen: ondernemen is het uitzoeken van wat je leuk om te doen vindt en dat vervolgens ook daadwerkelijk gaan doen. ‘Tijdens m’n stages ontdekte ik dat ik misschien niet zo heel goed ben in het problemen oplossen van mensen. Wel goed ben ik in het naar boven halen van iemands talent. Of beter gezegd, het inzien van iemands talent en dat weten in te zetten. Dus of ik ooit fulltime als maatschappelijk werker aan de slag ga, weet ik niet, maar m’n studie vind ik heel erg leuk. ‘Van de zomer studeer ik af. Ik ben nu druk met mijn scriptie. Daarnaast loopt mijn bedrijf nog steeds door, want ik ben het gewoon blijven doen naast mijn studie. Maar die staat nu op één. ‘Soms ben ik een beetje kwijt hoe lang ik al studeer. Zes jaar volgens mij, inclusief het half jaar waarin ik fulltime met Spraakmakend bezig was. Spraakmakend is de reden voor m’n studievertraging, maar dat is helemaal niet erg: het is een project waar ik nog steeds erg in geloof.’ 26

‘IK HEB EEN JAAR GENOMEN OM ME TE ONTWIKKELEN’ NAAM: VINCENT VEENBRINK LEEFTIJD: 22 STUDIE: VASTGOED EN MAKELAARDIJ STUDIE-UITLOOP: ÉÉN JAAR

‘Ik heb heel doelbewust gekozen om een jaar langer te studeren. Dat is in mijn ogen geen verloren tijd geweest, maar juist een heel goed geïnvesteerde periode. Ik heb een jaar genomen om me op persoonlijk en op professioneel vlak te ontwikkelen. ‘Ik besteed vier tot vijf avonden in de week aan ballroomdansen. Ja, inderdaad tango, wals, foxtrot, noem maar op. Twee jaar geleden danste ik nog bij de debutanten. Dat is de klasse net onder de wedstrijdgroep. Nu dansen mijn danspartner en ik op het op één na hoogste niveau. Mijn doel is ook al heel lang om de beste ballroomdanser van Nederland te worden. ‘Wat het beroepsmatige betreft: ik heb nooit de ambitie gehad om voor een baas te werken. Ik weet het per slot van rekening toch altijd beter. Nee, maar even serieus. Een maandelijks salaris is voor mij geen uitgangspunt. Geld is voor mij een middel. Voor de rest wil ik doen wat ik leuk vind. Want als je bereid bent om hard te werken en je doet iets waar je passie ligt, dan komt het wel goed. ‘Tijdens m’n studie volgde ik een Honoursprogramma. Daarvoor word je geselecteerd op grond van je studieresultaten en je ambitie. Je moet het echt leuk vinden en bereid zijn om extra tijd te investeren in je persoonlijke en professionele ontwikkeling. Het is namelijk de bedoeling om jaarlijks tien punten meer te halen dan andere studenten. Daar was ik wel gemotiveerd voor. ‘Uiteindelijk heeft het Honourstraject ertoe geleid dat ik samen met een vriend een eigen bedrijf ben begonnen: I.Turn.IT. Wij laten aan een heel breed scala van jonge mensen, in een vroegtijdig stadium van hun leven, zien én ervaren wat IT is en wat je ermee kunt doen. Inmiddels geloven Gasunie, KPN consulting, DUO en RDW in I.Turn.IT. Wekelijks ben ik er minimaal twintig uur mee bezig, naast mijn afstuderen, het Honourstraject én het dansen. Genoeg redenen om een jaar langer bezig te zijn.’

Foto's: Pepijn van den Broeke 27

LANGSTUDEERDERS

‘IK KOOS VOOR MIJN EERSTE GROTE KLUS’ NAAM: THOM DONGSTRA LEEFTIJD: 26 STUDIE: COMMUNICATIE STUDIE-UITLOOP: ÉÉN JAAR

‘Ja, ik ben officieel een langstudeerder. Naast mijn studie ben ik altijd ondernemend geweest. Zo ben ik een eigen vormgevingsbedrijf begonnen in het tweede jaar. In de opstartfase moet je echt hard werken voor je bestaansrecht. Elke klus is er weer één. Ik was dus echt gefocust op het binnenhalen van opdrachten. ‘Daarnaast werkte ik met heel veel plezier voor poppodium Simplon. Na mijn stage communicatie beviel het me daar zo, dat ik als vormgever ben gebleven. Ik doe nog steeds af en toe klussen voor ze. Het levert me veel opdrachten voor mijn bedrijf op, en ook een heel breed netwerk. ‘Het grappige is dat hoewel al deze activiteiten me heel veel tijd hebben gekost, ik toch altijd de ruimte kon vinden om mijn studiezaken voor elkaar te krijgen. Natuurlijk liep niet alles precies op schema, maar toch kreeg ik het telkens af. Soms betekende het dat ik na een klus overdag, ’s avonds nog tot laat in de nacht met studie-opdrachten bezig was. Dat maakte me ook niet uit, want ik wilde alles tegelijk doen en ik wist dat dit de prijs was die ik daarvoor moest betalen. ‘Waar is het misgegaan, denk je dan? In het tweede jaar moest ik de cursus Adviseren volgen. Dat is een tweedaagse bijeenkomst die eens in de drie maanden wordt gegeven. Je wordt er onder meer voorbereid op je stage. Toen die cursus plaatsvond, kreeg ik net mijn eerste grote klus binnen. Ik koos op dat moment voor die klus. ‘Ik dacht altijd: die cursus Adviseren komt nog wel. Uiteindelijk heb ik het onderschat. Ik heb nu echt alles afgerond, behalve die twee dagen Adviseren. Ook heb ik me een tijdje uitgeschreven om geld te besparen. Het probleem is wel dat ik daardoor slecht op de hoogte ben: ik weet dus niet wanneer Adviseren weer op de rol staat. Nu loop ik vanwege zo’n lullig cursusje een jaar uit. Sorry dat ik het zo zeg, maar het frustreert me gewoon.’ 28

PIT GEEFT TIPS AAN STUDENT-ONDERNEMERS Teodor Lazarov

Foto's: Jasper Bolderdijk

Deze maand bestaat PIT drie jaar. De voormalige studenten van Academie Minerva koppelen kunst probleemloos aan ondernemerschap. Dat deden ze al als student. ‘Uiteindelijk is het gewoon logisch redeneren.’

‘Tips voor de studentondernemer? Alleen ben je sneller, samen kom je verder.’ Hans, Yuri en Joshua lachen. ‘Niet in clichés vervallen’, grijnst stagiair Jesper Vos. Joshua: ‘Dan hou ik mijn mond wel.’ Welkom bij PIT, het creatieve bureau van vier afgestudeerde studenten van Academie Minerva. Een plek waar ondernemerschap en kunst elkaar ontmoetten, afstootten en uiteindelijk fuseerden. ‘Het begon met een project’, vertelt Joshua Maldonado (27). ‘Ik moest met een groepje een expositie

organiseren. De meeste mensen kozen voor de veilige optie. Ze klopten aan bij bestaande panden om te vragen of ze hun werk daar een weekje konden tentoonstellen.’ Hans Geluk (24) en hij wilden het anders aanpakken. ‘We hebben onszelf in het diepe gegooid’, zegt Joshua over het pand dat ze huurden. Een onderneming die in eerste instantie allerlei kostenposten met zich meebracht. ‘Door wekelijks exposities van Groningse artiesten te organiseren konden we de huur betalen’, vertelt Hans. Het idee was simpel: een kunstenaar kon z’n werk bij PIT tentoonstellen voor een kleine bijdrage. PIT inde niet het gebruikelijke bemiddelingspercentage dat galerieën rekenen als een werk wordt verkocht. ‘Een eerlijke constructie vonden we zelf.’ In minder dan een jaar was PIT een zelfvoorzienende onderneming. Het was zo succesvol dat Minerva het concept graag wilde overnemen toen de mannen van PIT het werk niet meer konden bolwerken vanwege studie en stage. ‘Wij hebben geweigerd. We hadden er gewoon te veel tijd en moeite in gestoken’, vertelt Hans. ‘Bovendien zagen we de potentie en wisten dat we het zelf uiteindelijk konden voortzetten.’ Nu, drie jaar later, zijn de exposities slechts een onderdeel van een groter geheel. PIT doet zijn naam, die voor groei en kracht staat, eer aan. Hoe gaat de overstap van galerie naar creatief bureau? ‘Eigenlijk

heel natuurlijk’, zegt Yuri Nauta (26), die later bij de groep kwam. ‘In het begin lag de focus op de exposities. Dat is langzaamaan verschoven. We zijn sinds kort afgestudeerd, dus dan wil je ook aan het werk. Daarom ligt de focus nu meer op samen projecten uitvoeren.’ Met opdrachtgevers als Academie Minerva, Hotel De Marne en de Groninger Ondernemersprijs laat PIT zien dat ze voor kwaliteit staan. ‘We zijn heel kritisch op elkaar en op onszelf’, zegt Hans. Yuri en Joshua knikken. ‘Soms is dat lastig. Gelukkig kunnen we het daar in de kroeg goed over hebben. Dan komen de fricties naar boven. Juist omdat we vrienden zijn, kunnen we eerlijk over onze verschillen van inzicht praten.’ Een opdrachtgever zal niets merken van die meningsverschillen. ‘Het is uiteindelijk gewoon logisch redeneren’, zegt Yuri. ‘PIT richt zich voornamelijk op het probleem van de opdrachtgever, die wil een oplossing. Hij komt met een verhaal over een filmpje of een website. Wij analyseren het probleem en kijken of zijn visie past bij zijn vraag. Het creatieve proces, met al die dingen die frictie kunnen veroorzaken, komt vooral om de hoek kijken bij de vertaalslag van oplossing in vormgeving.’ Hans: ‘Het is niet zo dat we dagelijks in een kringetje zitten te yogaen totdat er ineens een Eurekamoment komt. Gewoon logisch nadenken, alles analyseren en keihard werken.’ 29

LOCO Luuk Steemers

TWEEDEJAARS BIOLOGIE EN MEDISCH LABORATORIUMONDERZOEK CAS CORNET (18) SPEELT LACROSSE BIJ DE GRONINGEN GLADIATORS. ‘Als we in de trein op weg zijn naar een wedstrijd vragen ze vaak of we vlinders gaan vangen. Lacrosse komt van Noord-Amerikaanse indianen die met het spel conflicten uitvochten. Qua regels lijkt men’s lacrosse op ijshockey. Bij de mannen is het een hard spel met veel duwen, slaan en trekken, voor vrouwen is echter het een non-contactsport. In Nederland is het vooral een studentensport, maar in Canada is Lacrosse een sport voor iedereen. Groningen Gladiators speelt in de tweede divisie. Tot nu toe winnen we alles.’ Meer info: lacrossegroningen.nl. Foto's: Pepijn van den Broeke

23

32

[email protected]

Lieve Loes,  Ik was afgelopen vrijdag in mijn allereerste studentenhuis. Dat gaat in de verkoop, dus hielden we nog één groot feest om het af te sluiten. Ik hield het zelf bij bier en wiet, maar er lag voldoende om heel Groningen te laten zweven. Om half vier strompel ik naar huis. Op het Zuiderdiep steekt er opeens een bekend gezicht zijn hoofd uit het autoraam en begint naar me te roepen. Blijkt het mijn collega te zijn. Ik kan me er niet veel meer van herinneren, alleen dat we wat patatjes hebben gedeeld. Nu de vraag: hoe kan ik nog enigszins normaal op mijn werk verschijnen als mijn collega me op mijn ergst heeft gezien? Jan Marc

Lieve Loes, Mijn vriendin en ik denken erover om te gaan samenwonen. We balen van het heen-en-weergereis, zij woont nog bij haar ouders in de provincie en ik heb een kamer in de stad. Nu heeft ze een aanbod van een kennis gekregen die een huisje op het platteland te huur heeft. Het is een heel tof huisje met een joekel van een tuin en ze was er dolenthousiast over. Ik ook wel, maar ik zie er soms ook ineens als een berg tegenop om nu al in the middle of nowhere te gaan wonen, ook al zien we elkaar dan wel elke dag. Ik ben opgegroeid in een gehucht en vooral in de winter werd ik daar soms behoorlijk somber van. Wat moet ik doen Loes? Frederik

Beste Jan Marc, Het was vrijdagnacht half vier, je collega steekt zijn hoofd uit het autoraam en roept jou. Jullie eten samen een patatje. Wat is het probleem? Ten eerste, half vier is voor een student een keurige tijd om over straat te zwalken. Ten tweede, jouw collega zat in het holst van de nacht in een auto op het Zuiderdiep. Het lijkt me niet waarschijnlijk dat hij broodnuchter uit de kerk of bij zijn schoonmoeder vandaan kwam. Dus zag die collega er vast ook niet op zijn fris-en-fruitigst uit. Ten derde: misschien maakt je collega zich wel druk om precies hetzelfde. Niet tobben, Jan Marc, totaal overbodige energie. Chill, zelfs collega’s zijn mensen.

Beste Frederik, Ik zeg: niet doen! Het is pas leuk om op het platteland te wonen als je ruimschoots hebt genoten van al het goeds dat de stad te bieden heeft. Het platteland is fantastisch om op te groeien en naar terug te keren als je zelf kinderen krijgt of als je vijftigplus bent en rust zoekt. Jij bent net verlost van het gehucht waar je bent opgegroeid, dan ga je toch niet vrijwillig terug? Zo jong gaan samenwonen vind ik ook dubieus. Waarom zou je eerst niet een poosje lekker op jezelf wonen? Als je samenwoont moet je altijd rekening met de ander houden. Moet je je ondergoed in de wasmand gooien en het dopje op de tandpasta draaien. Moet je naar verjaardagen van je schoonfamilie… Als je samenwoont moet je vaak heel veel en mag je weinig. Nog helemaal niet aan beginnen, Frederik. Geniet van de stad en het op kamers wonen. Het houdt de relatie ook spannender als je niet op elkaars lip zit.

HANZE

MAG

LIEVE LOES

Heeft je beste vriendin gezoend met de jongen waar jij al tijden vlinders van in je buik krijgt? Ben je verliefd op je docent en kun je je niet meer op je studie concentreren? Lig je niet lekker in je projectgroep en begrijp je niet waarom? Mail Loes, onze enige echte ervaringsdeskundige. Inzenden mag zelfs anoniem.

REDACTIE-ADRES Zernikeplein 7 T0.01 / T0.02, Groningen

POSTADRES Postbus 30030 9700 RM Groningen telefoon: 050 5955588 e-mail: [email protected] REDACTIE Chris Wind - hoofdredacteur 050 5955585 [email protected] Boudewijn Otten - (eind)redacteur 050 5955582 [email protected] VORMGEVING & ART DIRECTION Jean-Maxim van Dijk [email protected] www.jmxcorp.net MEDEWERKERS Douwe Dijkstra (illustrator cover) Luuk Steemers Loes Vader Habon Abdulahi Aron de Jong Jana Keiša Sandy Kim Teodor Lazarov Floor Meijs Serena Melenhorst Anna Soroka Eva Staal (illustrator) Pepijn van den Broeke (fotograaf) Jasper Bolderdijk (fotograaf) Šarūnė Paulauskaitė (fotograaf) Malva Rodríguez (fotograaf) Annie Smetanenko (fotograaf) Ype Driessen (fotostrip) Rick van Duuren (cartoonist) Sam Peeters (cartoonist) Leo van der Reest (cartoonist) PRODUCTIE Redactie HanzeMag & Grafische Industrie De Marne B.V. Oplage: 7.000 ADVERTENTIES Bureau Nassau 020 6230905 [email protected] 33

THE PEARL OF GRONINGEN Anna Soroka

The Infoversum is a truly cosmic treasure, which can take you to another universe. Want to travel to Mars? Hop aboard. Pass through the evolution chain? Easy. Fly with birds and dive underwater? Yes, you can do it all at the Infoversum. 6int

The Infoversum is the first 3D dome in the Netherlands. It has many purposes, according to Shawn Laatsch, the site director of the dome: ‘Astronomy is our major strength, but we also do art and music events and events with other scientific themes. If it can be built in graphics, it can be shown here.’ Infoversum is an initiative of the University of Groningen and the local municipality. The first experiment that Infoversum did took place in collaboration with the local university hospital (UMCG). The aim was to build a special animation for educational purposes. Shawn laughs when he tells about the anatomy lesson. ‘It had to do with the process of taking a leg bone out and fitting it into someone’s jaw. It was in full 3D and some of it was quite gory.’ The dome also cooperates with art academy Minerva, part of Hanze UAS. Lector Anne Nigten and three other people from the academy went to the Chicago Science Fair to visit the ADLER Planetarium in October last year. Shawn’s colleagues in Chicago cooperate with artists to collect science data and turn them into beautiful visualizations. This inspired the Minerva team, according to Shawn. ‘We made a plan to start a visualization lab to help students create visualizations, for art or for other purposes.’ Shawn sees the dome as a place where education and entertainment meet: ‘It is a unique way of bringing science to anyone, making it accessible, understandable, and hopefully interesting and

exciting. The ultimate goal of a place like this is to inspire people, especially kids. As a child, Shawn was inspired by a visit to the planetarium in his hometown in Wisconsin, and the mysteries of space fascinate him to this day. ‘We are products of the stars,’ he says. ‘And stars basically created everything else through the process of nuclear fusion.’ Shawn is passionate when he tells people just how important astronomy and space exploration is. ‘That we have cellphones and digital cameras is all because of astronomy research.’ But it’s not all science and technology. Infoversum hosts conferences, meetings, gaming events, and more. This year it played host to several events of the Eurosonic festival. International students need not feel left out either. The dome offers events in Dutch, English, and German. So whether you’re a future astronaut, a cutting-edge digital art fan, or you just want to space out to a Pink Floyd show in glorious high definition, Infoversum surely has something for you.

Every Tuesday, the 3D shows are in English. For more information and a schedule of the Infoversum’s daily movies and other events, check infoversum.nl.

LEGAL ALIEN Jana Keiša

TRANG NGUYEN (22) 4TH YEAR STUDENT INTERNATIONAL BUSINESS SCHOOL ROMANIA 5.7 TIMES THE SIZE OF THE NETHERLANDS

‘My roots are in Vietnam, but my home is in Romania. I lived in Vietnam until I was three, I don’t have that many memories of that period of my life. But I think I’m a mix of both cultures. I talk Vietnamese with my parents and Romanian with my sister, because it’s easier for us. My parents are really conservative and rather strict, but I was never inclined to follow their rules entirely. I tried to learn the best values that are important and relevant for me.

Photo: Annie Smetanenko

‘I came to the Netherlands when I was nineteen because there are a lot of English study programmes on Dutch universities, and I thought it would be a good country to live in. I imagined that there would be a lot of freedom and open-mindedness in the Netherlands, and that is exactly what I found. At first it was difficult to do group work together with Dutch students because they are so laid back, and I was a bit of a control freak at that time. Now I have learned to take things easier and just see how things go. ‘When I lived in Romania, I thought that people were quite open-minded. However, after I have had the opportunity to get to know other cultures, I think that Romanians still need to open their horizon a bit more and be more accepting of other cultures. ‘In the beginning, I missed my friends. But, as time has passed by, I feel that I have grown into a different direction. Now I find fewer similarities between me and my Romanian friends. Sometimes it's hard to have a conversation about what is happening in my life because they say they understand, but I know that if you haven’t been in this situation, you cannot fully understand how it is. ‘The best part of studying at the International Business School is being able to meet people from all over the world and travel to foreign countries during the third year of the study programme. First, I went to Toronto, and I felt as if I was in Asia – but not in Asia. There were so many Asians there, it was nice actually. Then I went to London, which is also a cosmopolitan city. I liked both cities, I felt integrated from the beginning. After my graduation, I want to move back to the UK to find a job. I choose London because it's closer to my home and family, and I would like to stay in Europe.’

7int

APRIL

Oude Kijk in 't Jatstraat 3 April offers a wide range of special-occasion dresses; prom, gala or something for a fancy night out. They also offer vintage styles that range from the roaring twenties to the iconic fifties. The dresses are mainly from designers like Rene Derhy and Henza Benty. When you want to go shopping here, don’t forget your wallet, since the dresses are exclusive and quite pricey. ‘The quality is high and most of it is hand-made, you can tell that it is the work of great designers’ explains, employer Didi Paap. Interested? Then hesitate no longer, because the shop will close soon, in October this year.

MONA LISA

Schuitendiep 64 If you are looking for high quality vintage clothes for a reasonable price, Mona Lisa might be the best place to look for in Groningen. Liesbeth Harteveld, the elegant-looking owner of the store, is also a fan of vintage style herself. ‘Vintage style has always been my favourite. I only select high quality and hand-made vintage fashion items.’ You can find unique clothes of various styles, leather bags, and shoes while enjoying the atmosphere of this tiny vintage store. It’s definitely a must-go-to.

VINTAGE KROY CLASSIC WEARS

Oude Kijk in 't Jatstraat 35 Looking for good quality fashion items? KROY Vintage will satisfy your needs. Exclusive old jackets, coats and hats are brought back to life and fit your closet better than most modern items. ‘I want everyone to wear what they want and mix Vintage in their own way. That, to me, is what is modern’, says KROY owner George Saya. 4int

ONDER DE LINDE Steentilstraat 15

This is one of the core vintage stores in Groningen; it offers a wide variety of designer and non-designer fashion items. You can mix-and-match and find some unique pieces to fill up your closet. ‘Vintage style is amazing because there is only one item of everything and that makes it so special’, says employee Simone Rienstra.

STARDUST Carolieweg 13

Stardust is a very new and modern store that offers a modern twist on vintage clothes but also sells unique items. You can find real vintage and some designer brands at the same time. Platform shoes, handbags, jewellery, Polaroid cameras and books, you can find it all here. ‘We want to offer our customers a comfortable environment just like they’re walking through their own closet’ says owner Simone Wielinga. Stardust was founded in 2012 and is the first ‘modern’ vintage shop in Groningen. They work closely together with local designers. 5int

BACK TO THE VINTAGE Serena Melenhorst & Sandy Kim

From an old closet for your room to a unique fashion item to spice up your outfit: Minor Journalism students Serena and Sandy present their guide to the must-go-to vintage shops in Groningen.

MAMAMINI Noorderbinnensingel 100

Mamamini is the ultimate shop for buying second-hand items. They own a great diversity of old and (relatively) new, furniture and fashion, household stuff and entertainment. ‘If you are looking for cheap and usable items for daily use, Mamamini is the place to look for’, says Mamamini employee Joelia den Holland. 2int

Photos: Šarūnė Paulauskaitė

NELZER

Oude Kijk in 't Jatstraat 46 Nelzer offers a wide range of unique items; from jewellery, postcards, prom dresses, handbags and shoes to interior decoration. Simple and with a wink to the past: ‘Mixing the old with the new and creating something totally new’ is owner Nelske Elzer’s motto. Cool fact: if you want to buy some original work of Nelske, you can find her professional photographs throughout the store.

RECESSIE

Oude Kijk in 't Jatstraat 54 This vintage shop is perfect for finding fabulous party outfits: from disco costume to football player outfit, Recessie has it all. Moreover, Recessie owns a great deal of original and unique cowboy boots, in case you feel like exploring your inner cowboy. ‘We have costumes, regular clothes, shoes, cowboy boots for all kinds of people and all kinds of events, it is your own mix-and-match adventure’, says owner Wolter Schoorl. 3int

MAG

HANZE

BEST VINTAGE SHOPS IN TOWN

6

22 april 2015 editorially independent magazine of hanze university of applied sciences

IN TE EDRN IT AT IO IO N NA L

INFOVERSUM: THE PEARL OF GRONINGEN