Hangen of heengaan? Lectoren: functioneringsgesprekken werken niet CO2 oorzaak inkakken Varela Family in spotlight VSB: ga toch weg!

14e jaargang 4 februari 2009 redactioneel onafhankelijk magazine van de Hanzehogeschool Groningen | e-mail: [email protected] | www.hanzemag.nl | Foto: Pepijn van den Broeke

10

• Hangen of heengaan? • Lectoren: functioneringsgesprekken werken niet

• CO2 oorzaak inkakken • Varela Family in spotlight • VSB: ga toch weg! • Date in de keet

Lectoren Arbeid: alles draait om de eenvoud

Foto: loeXproduXies

Simpel organiseren is personeel motiveren

Jac Christis (l.) en Ben Emans zien de nadelen van arbeidsstandaardisatie: hou het simpel, reduceer de afhankelijkheid.

Bedrijven bestaan niet zonder gemotiveerd personeel. En personeel blijft gemotiveerd als het bedrijf slim is georganiseerd. De nieuwe lectoren van het kenniscentrum Arbeid breken een lans voor eenvoud. ‘Werknemers moeten de ruimte krijgen om te groeien, om te merken dat ze ertoe doen.’

‘Niet gunstig’, zegt Ben Emans over het aantal slachtoffers van stress en burn-out in Nederland. ‘Maar let op: Nederland heeft in vergelijking met andere landen een grote dienstverlenende sector. En dat is juist de sector waarin dit soort verschijnselen relatief vaak de kop opsteken. Een reden te meer voor mijn onderzoek naar best principles in HRM.’ Emans (61) begon in januari met zijn werk als lector Duurzaam Human Resources Management (HRM) op de Hanzehogeschool. ‘De vergrijzing wordt zichtbaar, het personeelsaanbod daalt. Bedrijven en organisaties zullen in toenemende mate een beroep moeten doen op oudere werknemers. Dat betekent dat bedrijven ze iets te bieden moeten hebben. Ze moeten voorkomen dat hun personeel afbrandt. Werknemers moeten de mogelijkheid hebben om te groeien. Dat geldt trouwens voor alle personeelsleden, jong

2

of oud, dat maakt niet uit. Een burn-out krijg je als je je niet voldoende kunt ontplooien.’ Met de hoeveelheid werk heeft dat volgens Emans weinig te maken: ‘Aan hard werken is nog nooit iemand doodgegaan.’ Een waarheid als een koe, meent Jac Christis: ‘Van hard werken word je ook niet ziek, maar van verkeerd organiseren wel.’ Christis (57) is net een paar dagen lector Arbeidsorganisatie & Arbeidsproductiviteit. ‘Een mond vol, je mag het ook Slim Organiseren noemen’, zegt de geboren Eindhovenaar. ‘Welbeschouwd heb je twee typen organisaties: eenvoudige organisaties met complexe functies en complexe organisaties met eenvoudige functies. De tweede vorm is dominant. Dat vloeit voort uit de behoefte van de leiding om de processen te beheersen. De arbeid tot in de puntjes te verdelen over de werknemers om het productieproces doelmatig te laten ver-

HANZEMAG WOENSDAG 4 FEBRUARI 2009 [10]

lopen.’ Efficiëntie en standaardisatie zijn belangrijke begrippen voor managers, ze worden er immers op afgerekend. Emans: ‘Het grote nadeel van standaardisatie is dat werknemers afhankelijk worden van anderen. Bedrijven doen er goed aan deze wederzijdse afhankelijkheid te reduceren.’ Daarom is het volgens Emans zinnig om de werknemer te betrekken bij beslissingen over de inrichting van het werk. ‘De kunst is om de wensen en vaardigheden van de werknemers goed te koppelen aan de doelen van de organisatie. Veel organisaties hebben functioneringsgesprekken om dit voor elkaar te krijgen. Maar onderzoek wijst uit: functioneringsgesprekken werken níet in organisaties waar ze hard nodig zijn en ze werken wél in organisaties waar ze eigenlijk overbodig zijn. In goede organisaties hebben leidinggevenden namelijk automatisch interesse in hun personeel, dat maakt juist dat ze goede organisaties zijn.’ De beste organisaties, meent Christis, zijn simpel georganiseerd. ‘Eenvoud is het sleutelwoord. Een goede organisatie bestaat uit kleine overzichtelijke teams van werknemers die eenzelfde

doel nastreven. Zo’n team regelt onderling wie wat doet, de leden van het team kennen elkaars kwaliteiten.’ Dat biedt grote voordelen. Emans: ‘Elk teamlid heeft daarin zijn unieke rol en taak. Het maakt dat je wordt gezien, dat je ertoe doet. Dat geeft de medewerkers energie en houdt ze enthousiast.’ Het nadeel van dit team-based organiseren is dat de leidinggevenden hun vinger moeilijker aan de pols kunnen houden. Maar is dat wel een nadeel, vraagt Christis zich retorisch af. ‘Nee! Teams kunnen zeer doeltreffend handelen. Vaak veel beter dan van op afstand aangestuurde medewerkers.’ Hij geeft een voorbeeld uit de thuiszorg, die in de ogen van Christis is doorgeschoten in standaardisering. ‘Zorgmanager Jos de Blok vond dat het anders moest. Hij richtte Buurtzorg Nederland op, een organisatie die werkt in teams van tien à twaalf verpleegkundigen. Zo’n team is domweg verantwoordelijk voor de thuiszorg in een hele wijk. Eigenlijk is dat gewoon het oude wijkzusterprincipe. De verpleegkundigen verdienen meer dan bij de grote thuiszorgorganisaties, omdat ze álle taken uitvoeren, simpele en complexe. Maar Buurtzorg Nederland heeft geen overhead die de welhaast ondoenlijke taak heeft om het werk over de werknemers te verdelen. Per saldo pakt dat goedkoper uit voor de patiënt en voor de zorgverzekeraar.’

‘Onderzoek wijst uit: functioneringsgesprekken werken níet in organisaties waar ze nodig zijn en ze werken wél in organisaties waar ze overbodig zijn’ Werknemers hebben vaak prima ideeën over de organisatie van hun werk, wil Christis maar zeggen. ‘De leiding hoeft er alleen maar naar te vragen.’ Ex-medewerkers zijn ook goede informatiebronnen, weet Emans. ‘Eén van onze plannen is om voor bedrijven een handzaam systeem van exit-interviews op te zetten. Daarvoor wil ik studenten personeelmanagement inzetten.’ Boudewijn Otten

INHOUD Pagina 4

Versus Hangen of heengaan?

Pagina 6

Ruimte voor bezinning. Terugtrekken, kolven en mediteren

Pagina 7

Bij de Les Hoe houd je Antillianen van je lijf?

Pagina 9

‘CO2-gehalte in Van DoorenVeste schokkend’

Pagina 10

Rotterdams Filmfestival in Images: 5 sterren voor Gomorra en Slumdog Millionaire

4

Pagina 12 & 13 Rasquert of Randstad? Pagina 14

VSB: anderhalf miljoen om in het buitenland te studeren

Pagina 15

Leonie: ‘God maakt zich liever kenbaar aan de eenvoudige mens’

Pagina 17

Uitwonen Date in de keet van een ontmoetingskunstenaar

Pagin 20

Going Dutch What not to wear. Dos & don’ts in fashion for men

Pagina 23

Understanding humour in Business. ‘The smallest humour book in history is the history of German humour’

5

9

10 14 11 [10] 2009 4 FEBRUARI WOENSDAG HANZEMAG

3

VERSUS

Hangen of heengaan? De roltrap naar de Randstad, dat is Groningen in de ogen van onderzoeker Jan Latten van het Centraal Bureau voor de Statistiek. Vier van de vijf nieuwe inwoners van de stad zijn student. Maar als de opleiding is afgerond vertrekt het overgrote deel weer. Jaïra is er vrijwel zeker van dat zij in Stad blijft. Rini wil per se weg. ‘Nooit meer Veendam.’

IK

F!

IK

J BLI

Jaïra Egers (22) ‘Als alles goed gaat, ben ik zeker van plan om in Groningen te blijven. Ik ben hier geboren en getogen, maar ik heb ook een paar jaar in Paramaribo gewoond en daar op een internationale school gezeten. Twee jaar heb ik aan de International Business School van de Hanzehogeschool gestudeerd. Maar ik houd niet van business en ben overgestapt naar International Communication. Ik wil graag met media werken. Televisie of broadcasting. Of dat in Groningen lukt, weet ik nog niet. Misschien begin ik wel een eigen bedrijf. Er zijn andere redenen om te willen blijven. Als kind dacht ik: ik weet niet wat mijn moeder hier zoekt. Mijn familie en vrienden uit de Randstad zeggen: wat doe je in die boerenstad? Het is saai! Dat vind ik nu helemaal niet meer. Ik houd van rust en hoef de hectiek van de Randstad niet om me heen. Ik kom er vaak genoeg, maar daardoor waardeer ik de stad juist meer. Groningen wordt steeds multicultureler. Interculturele communicatie lijkt me een mooi vakgebied met veel toekomst. En je kunt het overal doen. ‘Vind ik de baan die bij me past, dan blijf ik. Zolang ik ook maar kan blijven reizen. Ik reis best veel en hoef nooit een

4

GA!

Rini Kasanwidjojo (23) hotel te nemen. Ik heb een groot netwerk. Door onze kerk. Waar ik ook naar toe ga, de gemeente van de Zevendedags Adventisten helpt me altijd op weg. Toen ik in Zuid-Afrika bij mijn vader op bezoek ging en hij naar Suriname moest voor de begrafenis van mijn opa, konden mijn broer en ik onze tickets niet omboeken. We werden opgevangen door mensen van onze kerk. Misschien ga ik wel stage lopen in Zuid-Afrika. Of op Barbados. Daar ken ik ook mensen. ‘Als de overheden hier in het Noorden het interessant genoeg maken om hoger opgeleiden te laten blijven, zie ik zeker mogelijkheden. Het is vooral een kwestie van transport. Als ze de Zuiderzeelijn zouden aanleggen, zouden veel meer mensen hier blijven. Groningen is best internationaal georiënteerd. Alles is hier te vinden en er is weinig criminaliteit. Mijn moeder wil ook niet weg uit Groningen. Ik zeg wel eens: als ik toch moet verhuizen, neem ik je mee.’

Kwesties gezocht! Ook een heikele kwestie? Een vurig pleitbezorger van ’t een of ander? Treed in het strijdperk in de rubriek VERSUS. Mail: [email protected].


‘Ik blijf zeker niet in Groningen of het Noorden. Ik wil weg uit Veendam. Mijn eigen weg gaan. Het wordt tijd ook, ik ben 23. Ik doe International Business & Languages en volg de minor Creating Communication Campaigns bij International Communication. Over een paar maanden ga ik mijn eindstage lopen in Salamanca in Spanje en ik hoop in september af te studeren. Daarna wil ik in Spanje blijven en daar een baan zoeken. M’n Spaans verbeteren is mijn belangrijkste doel. Spaans is een prachtige taal. Ik ben vaak in Spanje op vakantie geweest en wil er gaan werken voor een klein of middelgroot bedrijf. Of in de non-profit branche. Het liefst werk ik in de marketing. Als dat allemaal gaat lukken, ben ik heel gelukkig. Dat ik naar het buitenland wil, weet ik al lang. Na de havo droomde ik er van om een gap year te doen op een highschool in Amerika. Maar dat was verschrikkelijk duur. Mijn broer attendeerde me op IBL en die opleiding past goed bij mij. Ik zag direct dat we al in het tweede jaar naar het buitenland op stage moesten. ‘Voor de gemeente Alcaldia bij San Carlos in Nicaragua heb ik een marketingplan geschreven om het toerisme

te stimuleren. Ik kwam er terecht via de stedenband die Groningen met San Carlos heeft en woonde in een gastgezin. Het gebied waar ik zat, was nog niet echt ontwikkeld, veel oude bussen en hobbels op de wegen. En natuurlijk een compleet andere levensstijl. Mañana, mañana. Dat verwacht ik ook wel in Spanje. ‘Als er geen interessante banen in het Noorden zijn hebben, moeten studenten wel naar het Westen of naar het buitenland. Een vriendin van me heeft de Dansacademie gedaan, daar kun je hier weinig mee. Ze heeft nu gelukkig een contract in de Randstad gekregen. Op mijn vakgebied is hier denk ik wel werk te vinden. In de marketing of sales. Het ligt er aan wat je zoekt. ‘Groningen is een leuke stad, maar ik wil iets nieuws, in een ander land wonen. Met alles erop en eraan. Heel misschien kom ik ooit wel terug. Maar dan naar Groningen, niet naar Veendam, ook al ben ik daar geboren.’

Rina Tienstra Foto: Luuk Steemers

kort nieuws

PA-studenten organiseren LeerKRACHT 09

Foto: Luuk Steemers

Floor Kuipers in haar rol als Mirads moeder Verica en Michel Belt als kampcommandant in het toneelstuk Mirad, een jongen uit Bosnië. Het stuk, over de burgeroorlog in het voormalige Joegoslavië, uitgevoerd door Toneelgroep Wordt Vervolgd stond onder de regie van dramadocent Layla Radjab. De uitvoering was onderdeel van het jaarlijkse cultureel evenement LeerKRACHT dat PAstudenten in contact wil brengen met een cultureel onderwerp. Dit jaar stonden kindertrauma’s en rouwverwerking centraal. In het Atrium werden allerlei activiteiten georganiseerd voor War Child, zoals sjoelen, condooms tellen en Wii-schansspringen. De Friese zanger Syb van der Ploeg kwam de prijzen uitreiken. De opbrengst was 2130 euro en tachtig cent.

Actie ‘Fietsen Scoort 2009’

Ex-student wint innovatieprijs

HG doet mee aan Eemshavencentrum

ABC heeft twee nieuwe lectoren

Net zoals vorig jaar doet de HG weer mee aan de actie Fietsen Scoort 2009. De HG stelt één eurocent beschikbaar voor elke kilometer die een medewerker in het kader van de fietsactie aflegt. Het bedrag komt ten goede aan fietsprojecten in ontwikkelingslanden en een waterproject in Ethiopië. In 2008 fietsten HG-medewerkers in totaal 231.047 kilometer, wat een sponsorbedrag van € 2310,47 opleverde. Informatie en aanmelden: www. fietsenscoort.nl. Verdere vragen kunnen HG’ers stellen aan Anita Kuis, tel. 0505953191, of mail [email protected]. nl. ‘Fietsen Scoort’ is een campagne die aandacht besteed aan milieu en duurzaamheid wereldwijd en de gezondheid van de werknemers.

Thomas Brinkman, in 2006 afgestudeerd aan de opleiding Human Technology van de Hanzehogeschool, heeft op 13 januari de Horecava Innovation Award gewonnen. Brinkmans bedrijf MyOrder verkoopt een toepassing voor de mobiele telefoon waarmee cafébezoekers bestellingen kunnen plaatsen én afrekenen. Brinkman werkt aan de uitbreiding van zijn diensten: ook het menu van bezorgrestaurants en bioscoopkaartjes komen voor verkoop per mobiel in aanmerking. Brinkman kreeg de innovatieprijs uitgereikt tijdens de horecavakbeurs in Amsterdam.

De Hanzehogeschool werkt mee aan de totstandkoming van het Seaports Experience Center in het Havengebied Delfzijl en de Eemshaven. Het centrum moet een steunpunt worden voor leerlingen, studenten, werkzoekenden en het bedrijfsleven. Het centrum promoot het gebied (onder meer door bedrijfsexcursies) en informeert bezoekers over werkgelegenheid en stagemogelijkheden. De initiatiefnemers Groningen Seaports, ISD Noordoost/Werkplein Eemsdelta, de Noordelijke Regieraad Bouw, de provincie en de Hanzehogeschool denken dat het centrum, waarvoor men nog een geschikte vestigingsplaats zoekt, in het najaar van 2009 zijn deuren kan openen.

Jos Bosman en Ton van der Maarel zijn beiden lector Ruimtelijke Transformaties geworden aan de Academie voor Architectuur, Bouwkunde & Civiele Techniek van de Hanzehogeschool. Bosman (1953), assistant-professor aan de Technische Universiteit van Eindhoven, is specialist architectonisch ontwerp in stedelijke gebieden. Van der Maarel (1949), directeur Water bij Tauw Nederland te Deventer, heeft zijn sporen verdiend op het vlak van waterbeheersing, waterhuishouding en milieu. ABC beschikt nu over drie lectoren Ruimtelijke Transfomaties (Andries van der Berg draagt de lectorsjerp sinds januari 2007).

Sanne Hopman redt Zen

Ook Den Haag voert nakijkboetes in

HG doet mee aan Warme Truiendag

Blunders HanzeMag 9

Onlangs zag studente Bedrijfseconomie Sanne Hopman een grote parkiet bij het raam op de vijfde verdieping van de Van OlstToren. De door de kou bevangen vogel probeerde binnen te komen. Sanne slaagde er in het ontredderde dier naar binnen te lokken. De dierenambulance haalde de parkiet later die dag op. Het bleek te gaan om valkparkiet Zen, die sinds enige dagen werd vermist door zijn baasje aan de Cortinghlaan. Zen en baasje waren dolgelukkig na de hereniging.

De Universiteit Maastricht doet het al tien jaar, de faculteit Economie van de Tilburgse universiteit heeft er een jaar goede ervaringen mee en nu komt ook de Haagse Hogeschool op de proppen met een boete voor opleidingen waarvan de docenten tentamens en werkstukken te laat nakijken. De boeteregeling is ingevoerd op voorstel van studenten van de medezeggenschapsraad. Het bestuur denkt dat de maatregel zal leiden tot hogere scores in tevredenheidsenquêtes. De opleidingen moeten de boete, van maximaal vijfduizend euro, storten op de rekening van een goed doel.

De gemeente Groningen heeft 13 februari uitgeroepen tot Warme Truiendag. Scholen, kantoren en overheidsgebouwen zetten op die dag de verwarming één of meer graden lager en vragen leerlingen en medewerkers zich op de situatie te kleden. De medezeggenschapsraad (HMR) vindt dat de Hanzehogeschool zich bij het initiatief, dat landelijk bekend staat als Nationale Klimaatdag, moet aansluiten en het College van Bestuur toont zich een ‘warm voorstander’ van de actie die het energieverbruik danig zal minderen. Binnenkort zullen de HMR en CvB daarvoor een oproep richten aan het personeel en de studenten.

In het artikel over de Slag op de Campus in HanzeMag 9 zijn een paar storende fouten geslopen. Multi-instrumentaliste Kris Vesseur speelt in de formatie June in December (in plaats van September). De cd van de Tommy Ebben Band kwam uit in 2008 (niet in 2007) en in de naam van de tweemansformatie Miss. Ippie van Berber Visser en Laurens van der Meulen ontbrak de punt tussen Miss en Ippie. Driewerf sorry, singer-songwriters. In de introductietekst van de rubriek Bij de Les blunderde HanzeMag met de naam van docent Nella Nuis (en niet Nelly Nuis). Onze excuses.

[10] 2009 4 FEBRUARI WOENSDAG HANZEMAG

5

MAVERICK

PA-docent schept ruimte voor bezinning

Foto: Luuk Steemers

‘Je afsluiten mag een keuze zijn’

Net voor een zwaar gesprek op de PA, derdejaars Jeldau ontspant zich in de bezinningsruimte.

Even een moment voor jezelf, steeds meer organisaties ondervinden dat personeelsleden baat hebben bij een korte retraite van de dagelijkse beslommeringen. Docent Christine Wessels schiep er in de BrugsmaBorg een speciale ruimte voor. Er hing al een bordje bij de deur toen Christine Wessels vorig jaar voor het eerst het nieuwe onderkomen van de Pedagogische Academie op het Zernikecomplex binnenliep. ‘Bezinningsruimte, echt waar. Het stond er van meet af aan. Ik dacht: zo, dat is ideaal. Dat hebben we nodig.’ De afstudeercoördinator ouderejaars (een eufemisme voor studenten die langer over hun studie doen dan de voorgeschreven termijn) vatte de koe bij de horens. ‘Het leuke was dat niemand de bestemming van de ruimte in twijfel trok. Het mocht worden wat er op dat bordje stond: een ruimte voor bezinning. Iedereen vond het oké.’ Christine heeft het tij mee, bezinning, stilte, spiritualiteit en meditatie zijn in. ‘In bedrijven in landen als de Verenigde Staten en Japan is het heel gewoon om je even terug te trekken, je even los te maken van de drukte om je heen. En ook

6

steeds meer Nederlandse bedrijven geven hun personeel die mogelijkheid.’ Op 19 januari ging de ruimte op de begane grond van het inmiddels tot BrugsmaBorg gedoopte PA-gebouw open. Of eigenlijk ging de bezinningsruimte op slot. ‘Ja, je moet de sleutel even bewust ophalen bij het front office. Je afsluiten van de drukte van alledag mag een keuze zijn.’ In de stilteruimte staan vier stoelen. ‘Voor nop’, zegt Christine, terwijl ze een lichte wenteling op één van de twee draaistoelen maakt. ‘ze bleven over na de verhuizing. Het heeft dus ook niet veel gekost, allemaal. Alleen de de koelkast met slot is nieuw.’ Het apparaat vult de bezinningsruimte met een brom die de stilte benadrukt. ‘Multifunctioneel! Dit is ook dé plek voor jonge moeders om hun melk af te kolven.’ Geen overbodige luxe, vindt Josina Koning, die net haar flesjes


kolfmelk uit de koelkast komt oppikken. ‘Maar toch, kom er bij andere werkgevers maar eens om. Nee, dit is echt ideaal.’ De ruimte is bijna af, vindt Christine. Eén plank draagt een houten schaaltje met veelkleurige schelpen, een glazen vaas met zijdebloemen en een foto van jonggroene bamboe. ‘Ik wil alleen nog twee schilderijen ophangen. Op één daarvan zal de spreuk voorkomen die ook in brons in de vloer van het Wiebengacom-

‘Dit is ook dé plek voor jonge moeders om hun melk af te kolven’ plex staat: waar ik ben, ben ik op mijn plek.’ Zelf heeft Christine de bezinningsruimte niet echt nodig. ‘Ik mediteer al vanaf mijn achttiende. Iedere ochtend een half uur zen. Op mijn werk kan ik me ook goed afsluiten van de drukte om heen, de voortdurende communicatie. Dan ga ik in de kantine van het Atrium zitten en geniet van het uitzicht. Heerlijk is dat.’

Boudewijn Otten

Branding Alle personeelsleden van de Hanzehogeschool zijn eind vorig jaar de hei opgejaagd, in boerenhoeves bijeengedreven of in kerken verzameld om een dag lang te praten over de hogeschool in 2020. Over de strategische positie en de branding, dat is het beeld dat we willen uitstralen. Het bleek dat na diverse discussiegroepen al onze nuances en toekomstbeelden gereduceerd moesten worden tot vier variabelen die een spinnenwebje vormden. Vervolgens worden alle spinnenwebjes van de hele hogeschool opgeteld en dan is het Henk Pijlman volkomen duidelijk waar we heen moeten. Internationaal talent met een regionale onderzoeksfunctie. Of dezelfde woorden in een andere volgorde. Interregionaal talentonderzoek. Of regionaal onderzoekstalent met een internationale uitstraling. Enfin, laat stafbureau Marketing maar fijn in zijn web zitten. Wij moeten helemaal geen uitstraling hebben in 2020. We moeten ook niet bestaan in 2020. In 2020 moet er op onze gebouwen staan: samenwerkende onderwijsinstellingen regio noord. Met als motto: samenwerken als dat nuttig is, onderscheiden waar mogelijk. Ik sprak laatst twee rokende bestuursleden van een andere hogeschool. Zij vonden het vanzelfsprekend dat er hogeschoolbrede visies ontwikkeld moesten worden. Ik vroeg: waarom? Een schok ging door het gezelschap. Alsof ze water zagen branden. Ik vroeg waarom het zo vanzelfsprekend was dat een kunstopleiding en een technische bedrijfskunde eenzelfde visie hebben. Dat ligt niet voor de hand. Zouden ze in de Toren echt denken dat op het conservatorium de competentie strijkstokhantering wordt ge-assest? Of dat ze zich bij Verpleegkunde enorm verheugen op de toegepaste onderzoekscomponent van patiëntverzorging? Of dat de PA driftig bezig is met de internationale uitstraling van onze basisscholen? Gelukkig niet. Centrale macht wil groeien. Doet een steeds grotere greep in de middelen. En niemand die er blij van wordt. Het geeft toch te denken dat de Hanzehogeschool een centrale club van tachtig (!) onderwijskundigen heeft en desondanks de opleiding van nieuwe docenten inkoopt bij het commerciële bedrijf Interstudie/ NDO? Beste lezer, volgende keer wil ik met uw hulp eens proberen te berekenen hoeveel procent van de collegegeld- en subsidie-euro’s er eigenlijk terechtkomt bij het voorbereiden en geven van onderwijs. Helpt u mee? Stuur suggesties en cijfers naar [email protected]. nl. We gaan eens lekker rekenen. Voorlopig is mijn schatting minder dan vijftien procent, maar ik hoop dat ik mis zit… Maverick

bij de les

Afpoeieren op z’n Antilliaans

Foto: Tania Ouariachi Peralta

Nederlandse vrouwen die op de Antillen rondlopen, kennen het verschijnsel: opdringerige mannen. Hoe houd je ze van het lijf? Curvin George doet het uit de doeken. ‘Ga weg! zeggen helpt niet. Het is allemaal body-language!’

‘Je weet, je bent mijn lieveling, mijn dushi, maar je maakt het jezelf te moeilijk,’ zegt Curvin George tegen Annemarie Witkamp. ‘Je hebt het in je hart, ik voel het, maar je moet het simpel houden.’ In het F-gebouw bereidt Curvin een groep studenten voor op hun stage op de Antillen. Hoofdmoot van de achtweekse cursus was de taal, het Papiaments. Maar vandaag, 29 januari, is het de laatste les: tijd voor typisch Antilliaanse gezelligheid. De studenten mogen een gesprek aanknopen met Elton Margerita en Aaron Severina. De twee Antillianen geven de dames het ene na het andere compliment over hun uiterlijk. Wat zeggen ze nou precies? Claire Willekens is het spoor even bijster wanneer Aaron haar toespreekt. ‘Ik zei dat je mooie ogen hebt en dat ze goed bij je haar kleuren’, verklapt Aaron, ‘en nu moet jij danki zeggen!’ Dan is het tijd voor wat beweging. ‘Antillianen dansen heel anders op de Antillen dan hier,’ zegt Curvin. ‘Ik ga jullie wat ritmes laten zien, maar ook hoe je bepaalde stijlen kunt afweren.’ Afweren? De klas kijkt verbaast. ‘Dansen is communicatie’, legt Curvin uit, ‘en het

is belangrijk om te weten wat er precies wordt gecommuniceerd. Bepaalde ritmes kunnen heel intiem worden zonder dat je dat wilt. Ik ga je laten zien hoe je de dans netjes kunt houden, zonder je danspartner te beledigen. Maar vertel niet dat je dit van mij hebt geleerd, want dan gaan ze me vermoorden!’ De klas lacht, ietwat gespannen. Dat er een stuk sensueler gedanst wordt in de Cariben, wisten ze wel, maar dit klinkt een beetje intimiderend.

‘Vertel op de Antillen niet dat je dit van mij hebt geleerd, want dan gaan ze me vermoorden!’ ‘Ach, zo erg is het allemaal niet’, zegt Curvin, ‘maar ik wil dat jullie goed voorbereid vertrekken.’ Hij zet merengue op. ‘Dit is een gevaarlijk ritme, maar heerlijk om op te dansen!’ Aaron en Elton beginnen soepel te bewegen. Sommige

meiden zitten gelijk lekker in het ritme, anderen worstelen met de stramheid in hun lijven. De heren tonen de trucs die Antilliaanse mannen gebruiken om te kunnen schuren. ‘Hoe voorkom je dat een man zo dichtbij komt?’, vraagt Curvin. ‘Wegdraaien?’ merkt Annemarie op. Volgens Curvin kan het subtieler. ‘Als een man je te dansen vraagt, loop je op hem af met je handen vooruit in de danshouding. Daarmee laat je zien dat je alléén wilt dansen. Dat snapt een Antilliaan meteen.’ Wat ook goed werkt is de handen op de schouders van de man plaatsen tijdens het dansen. ‘Op die manier kun je hem zachtjes wegduwen als het te intiem wordt.’ ‘Het is allemaal body-language’, zegt Curvin. ‘In Nederland zou je misschien roepen ga weg!, maar dat werkt op de Antillen niet. Herinneren jullie de regel nog? Kom niet aan het ego van de man! Vooral als hij in een groep is, moet je hem niet beledigen. Gebruik body-language om te laten weten waar je grenzen liggen.’ ‘Je moet ook zorgen dat je respect afdwingt. Een string onder een doorschij-

nende broek: draag het niet, alsjeblieft! En laat de man naar je toe komen, je vragen om een dans. Als hij van afstand wenkt en knipoogt, moet je er niet op ingaan.’ Dan leggen Curvin en Elton nog even uit op hoe Antilliaanse mannen vrouwen selecteren. ‘Het is prettig om te dansen met een meisje van gelijke lengte’, zegt Curvin. ‘Op die manier kun je elkaar in de ogen kijken en goed communiceren.’ ‘Als een man in je oor fluistert’, voegt Elton toe, ‘praat dan niet terug in zijn oor, maar recht in zijn gezicht. In het oor fluisteren is erg erotisch.’ De Johnny Cakes, Koi Lechi en pastechi vallen erg goed in de smaak. ‘Zijn er nog vragen, dingen die jullie echt willen weten voor je vertrekt?’ vraagt Curvin. ‘Nee’, zegt Annemarie, ‘maar we willen je wel hartelijk bedanken. ‘Dat hoeft nog niet’, zegt Curvin. ‘Straks als jullie weggaan, mogen jullie me allemaal een kusje op mijn wang geven. Dan ben ik helemaal gelukkig.’

Chris Wind


7

Claudia en Melle, magisch in woord, spiritueel in beeld

Een boekje voor een gestrand droomproject Melle en Claudia maakten serieus werk van het boekje dat ze schreven voor de stichting Hestia, die al jaren knokt voor de totstandkoming van een woonproject in Lewenborg. Het boekje is puik, maar het project gaat niet door.

Claudie (l) en Melle.

‘Een domper’, zegt Claudia. ‘Dat hebben wij weer’, lacht Melle. In het Atelier Mens & Omgeving in de Van DoorenVeste tonen de derdejaars Communicatie het resultaat van zes maanden buffelen: kopieën van de zes rapporten die ze schreven en vijftig exemplaren van de kroon op hun werk, het dertig pagina’s tellende boekwerk Je Bent Oud En Je Wilt. Vorige week kregen Claudia Terpstra (23) en Melle Bouwhuis (21) de onheilstijding. Het project gaat niet door. Acht jaar is de stichting Hestia in de weer om in Lewenborg een bijzondere woonvorm voor ouderen te verwezenlijken, een in een natuurlijke omgeving gelegen complex waarin de bewoners een eigen huis

hebben en gezamenlijke ruimtes waarin zij hun interesse voor spiritualiteit kunnen uitleven. ‘Acht jaar nadenken, praten, duwen en trekken’, zegt Claudia als ze de tekeningen van architect Rau laat zien. ‘Prachtig’, vindt Melle. En net zo prachtig vonden de twee studenten hun eigen bijdrage. Ze spraken met de toekomstige bewoners, met de architect, de woningbouwcorporatie en nog veel meer betrokkenen. ‘Zelf zijn we nou niet wat je noemt spiritueel’, zegt Melle, ‘dat maakte het juist zo interessant.’ De stichting en de toekomstige bewoners hebben de meest mooie dromen over hun toekomstige woonomgeving. Claudia: ‘Maar de woningbouwcorporatie zette hen met de beide benen op de grond. En hoe dacht Hestia dat te gaan betalen, vroegen ze. Twee heel verschillende werelden.’ En die ene wereld, woningbouwcorporatie Nijestee, zei uiteindelijk nee. ‘De kredietcrisis’, zegt Melle, ‘het project is te riskant in deze tijden.’

Maar het boekje ligt er. ‘Claudia is echt magisch met taal. Dan hadden we, ik vooral, een uur zitten kleppen en dan schreef zij het prachtig op.’ En Melle wist vervolgens precies hoe het eruit moest zien. ‘Met dank aan het tijdschrift Happinezz, een geweldige bron van… inspiratie’, gniffelt ze. De twee meiden, die een negen haalden voor deze minor, hebben een half jaar genoten. Claudia: ‘We hebben het helemaal zelf gedaan, van begin tot eind. We waren zelfs opdrachtgever van een stel andere studenten die een prachtige videofilm maakten.’ En helemaal voor niets is het ook niet geweest. Melle: ‘Hestia kan met dit boekje gerust aankloppen bij andere woningbouwcorporaties en financiers. Ze zien het als een enorme stimulans om verder te gaan.’

Boudewijn Otten

Advertenties

WI J ZOEKE N V R OUWEN die mee willen werken aan een geneesmiddelenonderzoek (180).

Dinox is een onderzoekscentrum in Groningen en Berlijn met ruim 15 jaar ervaring in geneesmiddelenonderzoek op het gebied van vrouwelijke hormonen (zoals anticonceptie, vruchtbaarheidsbehandelingen, premenstrueel syndroom en acné) en seksuologie.

selexyz studieboeken Bestel met een paar simpele muisklikken al je studieboeken op selexyz.nl. Daar vind je namelijk altijd de complete en up-to-date boekenlijsten van de meeste studies in Nederland. Ga snel naar selexyz.nl voor meer info. En voor heten al je studieboeken compleet bestellen van je up-to-date opstudieboeken, selexyz.nl natuurlijk.

al je studieboeken compleet en up-to-date op selexyz.nl

8


Dinox bevindt zich op het UMCG terrein: Hanzeplein 1, ingang 53, 9713 GZ Groningen

In dit onderzoek wordt de werking onderzocht van 4 doseringen van een progestageen (vrouwelijk hormoon): in welke mate het progestageen in het lichaam wordt opgenomen, of het van invloed is op het baarmoederslijmvlies, en of het de groei van eiblaasjes in de eierstokken onderdrukt. Dit progestageen is in combinatie met een oestrogeen al onderzocht en geregistreerd als anticonceptiepil. U zou aan het onderzoek kunnen deelnemen als u: s een vrouw bent tussen 18 en 35 jaar en gezond bent; s bereid bent aanvullende anticonceptie (zoals condooms) te gebruiken tijdens het onderzoek. Bezoeken Na de keuring bezoekt u regelmatig het onderzoekscentrum voor een bloedafname, echoscopie en tweemaal een onderzoek van het baarmoederslijmvlies. De eerste cyclus bestaat uit 7 tot 12 bezoeken. De behandelperiode waarin u één van de 4 doseringen van het progestageen krijgt, duurt maximaal 72 dagen en heeft tussen de 12 en 22 bezoeken. Na de behandelperiode zijn er nog 1 tot 4 bezoeken. Vergoeding Elke vrijwilligster ontvangt -afhankelijk van het aantal bezoeken- een vergoeding voor deelname aan dit geneesmiddelenonderzoek tussen de ` 1194,- en ` 1992,-. Reiskostenvergoeding: ` 0,19 per km. Voor meer informatie kunt u bellen met

WWW.DINOX.NL

(050) 3610999

Studenten vinden oorzaak van inkakken

‘CO2-gehalte in Van DoorenVeste schokkend’

Hoofdpijn, vermoeidheidsverschijnselen en vooral concentratieverlies. Dat krijgen de studenten in de Van DoorenVeste van het te hoge koolstofdioxidegehalte

moeten open, menen studentonderzoekers Nick, Willem en

Foto: loeXproduXies

in de lokalen. De ramen

Annemachteld. Willem (l), Annemachteld en Nick kregen een 8 voor hun onderzoek naar koolstofdioxide.

‘De dame van de Gemeentelijke Gezondheidsdienst zei dat scholen zich heel wat moeite en geld kunnen besparen als leraren af en toe de ramen open zetten. Ik moet zeggen: daar zit wat in.’ Nick Sprangers is nog helemaal vol van de resultaten van het onderzoek dat hij het afgelopen half jaar verrichtte. Boven het artikel dat hij met Willem Knol en Annemachteld Lanting over de bevindingen schreef, staat Studenten vergiftigd tijdens college. ‘Nee, dat is niet overdreven’, zegt Annemachteld, net als Nick derdejaars Verpleegkunde aan de Hanzehogeschool, ‘Koolstofdioxide, CO2, is een gif, als je hoge concentraties inademt, heeft dat duidelijk nadelige effecten. Van vermoeidheid tot hoofdpijn en in extreme situaties kun je ervan gaan overgeven en je bewustzijn verliezen.’ Zó erg is het niet gesteld met de vier lokalen die de drie studenten onderzochten. ‘We kregen de opdracht van vierdejaars van de minor Duurzaam Bouwen’, zegt Willem, zelf derdejaars Human Technology. ‘Die hadden in veel lokalen te hoge concentraties CO2 gemeten. Wij hebben de situatie in vier lokalen exacter in beeld

gebracht. Drie lokalen waar we een hoge concentratie vermoedden en ééntje met een goede ventilatie.’ De metingen in de Van DoorenVeste verrichtten de studenten met een CO2-meter, die het aanwezige koolstofdioxide uitdrukt in Parts Per Million (PPM). De resultaten waren schokkend, schrijven de studenten die de minor Mens & Omgeving volgen. In de drie lokalen waar enkel ventilatieroosters in het raam waren aangebracht, steeg de PPM binnen een paar minuten tot een waarde boven de 1000 en soms schoot de PPM na verloop van tijd omhoog tot op een niveau van 3000, drie keer de waarde die het Rijksinstituut voor Volksgezondheid nog als gezond omschrijft. Als de PPM-waarde in een ruimte boven de duizend komt, treden negatieve verschijnselen op: de aanwezigen krijgen hoofdpijn, gaan gapen of worden misselijk. ‘Dat waren precies de klachten die uit de enquêtes naar voren kwamen.’, zegt Willem. De drie studenten lieten het niet bij deze analyse. Ze kregen docenten zover dat ze hen tijdens lessen toelieten in de vier lokalen. ‘We zaten voor in de klas, zodat we

goed zicht hadden op wat zich afspeelde’, zegt Nick. ‘In de klas met de goede ventilatie constateerden we veel minder gapende studenten, veel minder rode hoofden en ga zo maar door. We zagen de vermoeidheid als het ware toeslaan. We constateerden zelfs dat de studenten die dicht bij het raam met de ventilatiestrip zaten daar minder last van hadden dan de anderen.’ Een volgend ijkpunt was een analyse van de alertheid van de studenten in de klas. De drie onderzoekers vroegen de studenten om ieder kwartier op een schaal van 1 tot 10 aan te geven hoe het met hun concentratie gesteld was. Willem pakt de grafiek erbij. De lijn van de goed geventileerde ruimte, een collegezaal, loopt vrijwel horizontaal. In de lijnen van de slecht geventileerde lokalen zitten duidelijke knikken. ‘Na een kwartier, twintig minuten kakken de studenten in’, lacht Nick, ‘dat zal docenten bekend voorkomen.’ Eén van de lijnen knikt omhoog, de aanwezige studenten geven op dat punt een hoger cijfer aan hun concentratie. ‘Die klas had even een pauze gehad. Daar

kikkerden de studenten van op. Dat kan heel goed liggen aan het feit dat de deur openging, het CO2-gehalte daalde en het zuurstofgehalte steeg’, vermoedt Annemachteld. Er is een eenvoudige methode is om koolstofdioxide uit een ruimte te verdrijven. ‘Gewoon het raam even open zetten, echt waar’, zegt Nick, ‘CO2 eruit, zuurstof erin, zo simpel is het.’ Menselijk gedrag beïnvloeden is, de drie studenten Mens & Omgeving weten het, geen fluitje van een cent. Willem: ‘We denken dat het aanpassen van de ventilatiesystemen sneller effect heeft. Dat denkt onze opdrachtgever ook. Maar goedkoop is zoiets niet. Techniekstudenten zullen het voorlopig toch moeten hebben van af en toe het raam opengooien.’ ‘Wij ook’, zegt Verpleegkundestudent Annemachteld, ‘ik weet zeker dat de CO2-gehaltes op het Wiebengacomplex ook ruim boven de norm zijn.’

Boudewijn Otten


9

CULTUUR

Film

CD

Film

DVD

Slumdog Millionaire

Popacademie - Get Loaded 4: We Are

Gomorra

The Love Guru

★★★★★

★★★

★★★★★

★

‘Welcome to who wants to be a Millionairrre…! Jamal Malik is one question away from 20 million rupees! How did he do it?’ A He cheated B He’s lucky C He’s a genius D It’s destiny ‘Dokters, advocaten, ze kwamen niet verder dan 16 duizend roepies. Hoe kan een slumdog het schoppen tot 10 miljoen’, vraagt de politieman zich af die Jamal heeft gearresteerd op verdenking van oplichting. Jamal staat op het punt om 20 miljoen roepies te winnen in het Hindi-equivalent van Weekend Miljonairs. Hij moet nog één vraag beantwoorden als hij wordt gearresteerd. Niemand gelooft dat een chai wallah, een theejongen, alle vragen goed kan beantwoorden zonder voorkennis. De agent wil de waarheid. Niet goedschiks dan kwaadschiks. Dan blijkt dat gebeurtenissen uit zijn leven de clue zijn tot de antwoorden. Hoe Jamal zijn moeder verloor, geronseld werd voor het bedelaarsvak, toeristen bij de Taj Mahal rondleidde als amateurgids… Slumdag is een hartstochtelijk liefdesverhaal waarin beelden van het rauwe hedendaagse Mumbay worden afgewisseld met quizvragen. Jamal laat zien dat ware kennis op straat ligt. Slumdog was de publiekslieveling op het filmfestival van Toronto, scoorde vier Golden Globe Awards en tien Oscarnominaties. Zien!!!

Van Get Loaded, de verzamel-cd die de Popacademie ieder jaar uitbrengt om haar talent aan publiek en promotors te presenteren, kun je veel zeggen, maar met pop heeft het niet erg veel te maken. Metal, hiphop, techno, weird soundscapes, stevige rock, folk: vele stijlen zijn vertegenwoordigd, maar pop nu net niet. Toch is dat geen echt gemis, want het laat niet alleen de veelzijdigheid van de opleiding en haar talent zien, maar ook dat de popstudenten zich niet laten kneden tot nieuwe Idols of Popstars. Wat vooral opvalt is de ruime aanwezigheid van gitaren. Hele harde gitaren zelfs. Escadron, The Blackest Grey, Greyline zijn zo ver van pop verwijderd als Michael Jackson van een gezonde geest. Hoogtepunt is de opener, Dear Dad van Noir, een episch, Tool-achtig nummer dat de volle acht minuten blijft boeien. Maar het grootste compliment verdient de ontwerpster van de schitterende ouderwetse platenhoes die om de cd zit, Linda Posthuma. Niet iedere artiest zit op hetzelfde hoge niveau als de ontwerpster, maar dat mag je ook niet verwachten van studenten. Talent hebben ze allemaal zeker en deze cd doet daar meer dan recht aan.

Matteo Garrone’s film over de Camorra, de maffia van Napels, is niet geschikt voor tere zieltjes. Zijn rauw-realistische film lijkt in de verste verte niet op de gangbare Amerikaanse Hollywood-maffiafilm en doet peetvader Don Corleone en zijn familie verbleken tot zachtaardige watjes. De op het gelijknamige boek van onderzoeksjournalist Roberto Saviano (de meest bedreigde persoon in Italië die ondergedoken leeft uit angst voor wraakacties) gebaseerde film laat een ontluisterend, troosteloos en uitzichtloos beeld zien van moord en doodslag, witwaspraktijken, wapen- en drugshandel en corruptie. Garrone volgt het dagelijkse leven van twee onnozele pubers die maffiosootje spelen, een tienjarig jongetje dat opteert voor drugsrunner, een hebzuchtige kleermaker, een trieste geldloper en een in- en inslechte afvalkoning met zachte bruine ogen, waar Tony Soprano niet aan kan tippen. Garrone filmt zijn onderkoelde scènes op locatie in de bunker-buitenwijken van Napels met amateuracteurs uit de regio. De authenticiteit doet je bloed stollen. De enige vreugdevolle momenten in Gomorra zie je als er lekker gescoord is, een goede deal gesloten, een succesvolle overval gepleegd of als een nieuwe locatie voor chemisch afval is gevonden. Het spreekwoord Napels zien en dan sterven kan na deze briljante film naar het rijk der fabelen worden verwezen. De Italiaanse romantiek naar de prullenbak.

Mike Myers is terug als goeroe Pitka in The Love Guru. Hoera? Nou niet echt. Oké, zijn rol als nerd in Wayne’s World (1992) was geweldig, maar wie weet dat nog? In de Love Guru bereikt de Canadese grappengroller nieuwe dieptepunten. De in Amerika geboren goeroe Pitku, die het opneemt tegen zijn college Deepak, herhaalt de ene flauwe grap na de andere in een zangerig Indiaas accent. Modepopje Jessica Alba, die bepaald niet overtuigt als manager van het ijshockeyteam Toronto Maple Leafs, roept Pitka’s hulp in omdat één van haar sterspelers, Darren Roanoke, in een crisis zit. Zijn vrouw Prudence is bij hem is weggelopen voor Le Coq (Justin Timberlake), de keeper van een rivaliserend team. Zelfs wippende olifanten in het ijshockeystadion van Toronto zijn nodig om Darren en Prudence weer te verenigen. Vanwege Pitka’s onbaatzuchtigheid, hij besluit af te zien van een optreden bij Oprah omdat hij Darren niet in de steek wil laten, mag hij van zijn leermeester zijn kuisheidsgordel afwerpen. Natuurlijk valt Jessica Alba daarna meteen als een blok voor de love guru. Eind goed, al goed, gaap. The Love Guru is dit jaar terecht dé grote kanshebber voor de Golden Raspberry Award die op 21 februari wordt uitgereikt.

345$)%#!").%

$E5"VOL(UURDAN GRATISEENSTUDIECABINE #ENTRALE"IBLIOTHEEK /UDE"OTERINGESTRAAT

Advertentie2bibliotheek 6.08

10


24-06-20

ga eens uit ons dak

the art of having fun

'2!4)3

Platformtheater.nl

Slumdog Millionaire draait vanaf 12 februari in de bioscoop.

STEENTILSTRAAT 10 9711 GM GRONINGEN TEL. 050 - 589 15 10 http://www.dejongensvanhemmes.nl

Freestyle rapper Edson Varela

‘Ik ben een analytisch gevoelsmens’ Edson Varela (26) is derdejaars aan de Academie voor Popcultuur. Hij woont samen met zijn vriendin Renate (29), dochter Jazznaya (2) en zoon Socelian (1) in de Leeuwardense wijk De Vliet. Als rapper Egee bracht hij net zijn eerste single Getting High uit.

‘Hoop, geloof en liefde zijn de enige dingen die er echt toe doen in het leven.’

Muziek heeft altijd een belangrijke rol in Edsons leven gespeeld. Als klein jochie jatte hij de cd’s van zijn oudere broer. ‘Mijn broer draaide veel hiphop, R&B, urban. Prachtig vond ik dat. Keith Sweat, R. Kelly, Bobby Brown. Op een gegeven moment ben ik zelf instrumentele beats op internet gaan zoeken en teksten gaan schrijven. Dingen die ik meemaak en wat ik om me heen zie, inspireren me. Freestylen, improviseren, daar zit mijn kracht. Mijn eerste single Getting High heb ik zo opgenomen. Niets van tevoren bedacht. Het gevoel van het moment. Ik ben een gevoelsmens met een goed analytisch vermogen.’

zame, multiculturele wereld.’ Edson ouders zijn geboren op Kaapverdië, een eilandengroep ten westen van Senegal. Mensen opzoeken om warmte te vinden, reizen en rechtvaardigheid motiveren en inspireren de jonge rapper. ‘Soms maak ik me boos. Ben ik kwaad op de politiek en op de maatschappij. De maatschappij die de mensen wil rulen, de politiek die de mensen op straat blamen. De zakkenvullers die ten kosten van alles en iedereen zichzelf verrijken. Het doorgeslagen materialisme en het op hol geslagen neoliberalisme. Dan denk ik: zo heeft God het niet bedoeld. Gelijkwaardigheid, delen, respect. Kom binnen en blijf eten.’

Kom binnen en blijf eten

De Academie voor Popcultuur kwam voor Edson als een geschenk uit de hemel. Na de kapperschool in Rotterdam deed hij nog een jaar Mode & Handel aan het Frieslandcollege. Dat was het ook niet helemaal. ‘Toen kwam de meeloopdag op de Popacademie en ging het balletje rollen. Intake-gesprekken, gesprekken met Jan Pier (Brands, direc-

De Jamaicaans reggae-artiest Bob Marley is Edsons grote held. ‘De hoop dat blank en zwart ooit op een gelijkwaardige respectvolle manier samenleven, dat draagt Bob Marley uit. Zijn teksten en muziek zijn nog steeds actueel. Ik hoop dat Barack Obama net zo’n positieve bijdrage gaat leveren aan een vreed-

Foto: loeXproduXies

Edson is geboren en getogen in Schiedam. Toen hij veertien was, kreeg zijn vader een baan in Sneek en de familie Varela verkaste naar Friesland. Edson kreeg heimwee. ‘Ik voelde me niet op m’n gemak in Sneek. Ik miste mijn vrienden. Toen ik achttien was ben ik bij familie in Rotterdam gaan wonen. Ik zat een jaar op de kappersacademie en werkte in een kapperszaak.’ Op zijn eenentwintigste ging Edson terug naar Sneek. In Rotterdam woonde hij samen met een neef. Ze hadden een huis in onderhuur en er kwamen problemen. ‘Ik dacht: wegwezen voor ik hier met een huurschuld achterblijf.’ In een discotheek in Drachten leerde hij Renate kennen. ‘Renate woonde bij haar ouders in Heerenveen. Twee jaar lang hebben we gebeld en contact gehouden via internet. We vonden elkaar leuk, maar daar bleef het bij. Op een gegeven moment heb ik haar bij m’n ouders uitgenodigd en haar voorgesteld als mijn vriendin. Sindsdien zijn we samen.’

teur Academie voor Popcultuur, red.), spanningen en hartkloppingen. Ik kreeg met mijn groepje oorlogsfragmenten te zien. Daar heb ik ter plekke een tekst op geschreven. Ik werd apart geroepen. Ze wilden me even alleen horen. Ik heb freestyle gerapt. Ik was bijna niet meer te stoppen van enthousiasme.’ Na twee weken kreeg Edson een brief dat hij was aangenomen. ‘Ik was zó blij! Ik leer veel op de Academie. Ik voel me zekerder. Ik leer planningen maken. Omgaan met collega’s, mijn eigen promotie, marketing, werken in groepen. Rust nemen, dat ook. Soms eet ik niet eens. Dan ga ik door tot de motor leeg is. Dat is niet goed. Ik heb natuurlijk ook een vrouw en twee kindjes. Als vader wil ik liefde aan mijn gezin geven.’ We Jamming

Op dit moment is Edson bezig met een radiotourtje om zijn single Getting High te promoten. Daarnaast organiseert hij het schoolproject We Jamming. ‘Op 5 februari gaan zo’n dertig à veertig

muzikanten auditie doen. De besten gaan op 26 maart naar de finale in het Platform Theater in Groningen. Van de winnende muzikanten wordt een band samengesteld, die een digitaal platencontract krijgt bij Prowess Records, een label van studenten van de Popacademie. Varela Entertainment, het boekingskantoor dat ik samen met Renate run, gaat de promotie en het management doen voor de band.’ Varela Entertainment wil aandacht voor talent uit het Noorden. Rapper Egee hoopt dat zijn boodschappen overkomen. Dat hij kan overdragen wat hem na aan het hart ligt én natuurlijk dat Getting High een hit wordt. Edson Varela wil een goede vader zijn. Hij wil zijn gezin kunnen onderhouden zonder financiële stress. ‘Hoop, geloof en liefde zijn de enige dingen die er echt toe doen in het leven.’ Loes Vader

myspace.com/mcegee


11

Rasquert of Randstad ?

Martijn tweede van rechtsvoor.

Naam: Martijn Ninkeula (29) Studie: Communicatie & Media (2000-2005) Beroep: TV-producent bij omroep LLiNK Woonplaats: Amsterdam

Naam: Willemijn Bary (29) Studie: Communicatie (1999-2004) Beroep: Managing consultant bij uitzendbureau Woonplaats: Amsterdam

12


‘Al toen ik nog studeerde wist ik dat ik iets in de mediawereld wilde doen. En ook al vond ik Groningen een heerlijke stad om te studeren, ik heb altijd geweten dat ik naar Amsterdam of Hilversum zou gaan. Daar zitten nu eenmaal de beste en grootste mediabedrijven. ‘In mijn derde jaar liep ik stage op de afdeling Communicatie & Marketing van de VARA. Ik merkte daar dat ik niet veel affiniteit heb met de typische activiteiten van persvoorlichters, zoals het schrijven van persberichten. Het organiseren van persconferenties, het opzetten van reclamecampagnes en het organiseren van een mailing vond ik veel leuker. Toen ik aan het afstuderen was, heb ik gesolliciteerd bij productiemaatschappij CCCP. Ik mocht daar meewerken aan het voorlichtingsprogramma voor bouwvakkers Voor Dag en Bouw van RTL5. ‘Het gaat bij mijn werk om de facilitaire zaken rondom een tv-programma. Denk bijvoorbeeld aan het zoeken van geschikte locaties, het inrichten van studio’s, decors laten maken en zorgen dat de cameraploegen en reportagewagens er op tijd zijn. Bij de redactievergaderingen wordt altijd naar mij gekeken als het over geld gaat. Kunnen we het betalen? Dat vind ik een leuk aspect van het werk, de budgetbewa-

king, zorgen dat het betaalbaar blijft. ‘Ik heb bij de VARA, TALPA en SBS6 gewerkt. Daar was ik producer van onder meer Vuurzee, Entertainment Live, Shownieuws, De Nieuwe Uri Geller en Just the Two of Us met Linda de Mol en Gordon. Momenteel werk ik voor Omroep LLiNK. Ik heb zo langzamerhand een groot netwerk van contacten opgebouwd. Dat is in dit werk cruciaal. Op die manier vind ik snel geschikte mensen voor de productie van de programma’s. En als ik zelf even op zoek was naar werk, heb ik via dat netwerk steeds weer iets kunnen vinden. ‘Ik werk momenteel in Rotterdam, maar ik woon in Amsterdam. Daar is veel te doen op cultureel gebied, net als in Groningen, trouwens. Ik kom er nog wel eens. Mijn zus studeert er nog en dan gaan we gezellig de kroegen in. Maar geografisch gezien ligt Groningen nu eenmaal niet gunstig voor veel hoger opgeleiden. Groningen moet trots zijn op wat het nu is, een geweldige studentenstad, een stad met veel doorstroom van studenten, een eeuwig jonge stad.’

‘Ik ben geboren in Maastricht, maar ons gezin is vaak verhuisd. Zo heb ik geleerd dat er overal in Nederland wel wat te doen is. Ik voel me niet gebonden aan een stad. Toen ik naar Amsterdam verhuisde, was ik nog niet eens helemaal afgestudeerd. Een baan had ik trouwens ook nog niet. Ik was nog niet zo bezig met mijn carrière. Het ging me puur om de gezelligheid. ‘In Groningen woonde ik riant en goedkoop aan de Noorderhaven. De kleine, dure kamer aan de Amsterdamse Lijnbaangracht was even slikken. Veel van mijn spullen heb ik toen naar mijn ouders gebracht. Af en toe haal ik weer wat naar Amsterdam. Ik ben intussen al drie keer verhuisd naar een grotere woning. Mijn vriend en ik hebben vorig jaar een huis gekocht in de binnenstad. ‘De eerste week in Amsterdam tipte iemand mij om een open sollicitatie te sturen naar uitzendbureau Ad Rem Young Professionals. Dat was gelijk raak. Ik begon als junior consultant, intercedente, zeg maar. Kandidaten werven en aanbieden aan bedrijven, daar ging het om.

Later, toen ik senior consultant werd, ging ik ook regelmatig op bedrijfsbezoek. In 2007 ben ik manager geworden. In feite betekent dat dat je hoofd bent van een vestiging. Intussen leid ik drie vestigingen. Het werk bestaat uit het aansturen van de consultants en werken aan de ontwikkeling van het bedrijf. We hebben ambitieuze mensen in dienst. Het is belangrijk dat ik ze geprikkeld en gemotiveerd houd. ‘Ik heb veel aan de studie gehad. Presentaties geven heb ik wel geleerd. Ik weet goed hoe ik overkom. En mijn economische vaardigheden komen ook van pas als ik met budgetten bezig ben. ‘Wat ik over twee jaar doe? Geen idee. Voorlopig heb ik het hier naar mijn zin. Ik kan me nog voldoende ontwikkelen, maar ik sluit niet uit dat ik nog eens naar het buitenland ga. Nee, naar het Noorden ga ik niet terug. De werkgelegenheid is hier maal tien. Een enkele keer mis ik wel eens de rust van Groningen. Ik bezoek de stad ongeveer één keer per jaar. Amsterdam is altijd hectisch. Daarbij vergeleken lijkt het in Groningen uitgestorven.’

En masse verdwijnen Groningse afgestudeerden naar het westen. Tot verdriet van stad en provincie. Waarom zou je blijven en waarom zou je gaan? HanzeMag sprak met oud-studenten die noorderling bleven en alumni die hun heil in de Randstad zochten.

‘Na de studie wilde ik het liefst in Groningen blijven. Ik had hier alles, familie, kennissen, mijn vriend. Tegen de tijd dat ik ging afstuderen, was het niet makkelijk een baan te vinden. Maar ik had geluk. Nog vóór mijn afstuderen werd ik gebeld door een logopedist in Friesland die via de opleiding een part-timer zocht. Dat was in Koudum, een plaatsje vlak bij het IJsselmeer, eigenlijk wel ver weg. Na vier maanden zag ik het niet meer zo zitten. Dat kwam door het reizen én omdat er weinig perspectief in die baan zat. Werk is in dat gebied nog moeilijker te krijgen dan hier. Bovendien ben ik niet zo van de kleine dorpjes. ‘Ik heb toen in Groningen een paar maanden op een mytylschool gewerkt, een school voor meervoudig gehandicapte kinderen. In die periode werd ik gebeld door iemand van de GGD. Een collega was ziek geworden. Of ik wilde invallen? Nu, acht jaar later, zit ik er nog steeds. Vooral omdat het een leuke en afwisselende baan is, denk ik.

‘Preventieve logopedie. Dat is waar de GGD zich mee bezighoudt. We hebben negen logopedisten, ieder met een eigen rayon in de provincie. Zelf ga ik naar basisscholen in Zuidhorn en Grootegast. Ik test kinderen uit groep 2 op taal, spraak, stem en gehoor. Bij de kinderen die slecht scoren zet ik een vervolgtraject uit. Maar dat is lang niet het enige wat ik doe. Ik rij maandelijks zo’n vijfhonderd kilometer kriskras door de provincie, bijvoorbeeld om huisbezoeken af te leggen aan kinderen met een taalachterstand. Op aanvraag geef ik ook voorlichting aan leerkrachten op scholen. Erg boeiend vind ik de cursussen voor ouders die ik geef. Ze moeten leren niet alleen in te gaan op hoe het kind praat, maar vooral op wát het zegt. Er is in het Noorden voor ons werk zat. De stille Noorderling is niet alleen een cliché. We merken dat in veel gezinnen weinig wordt gesproken. Er is relatief veel taal- en spraakachterstand. Daarom is het belangrijk problemen bij jonge kinderen vroeg te signaleren.’

Tussen hoge stapels formulieren zit Johan Haringa aan de directietafel in zijn riante kantoor op de bovenste verdieping van AGC Gerechtsdeurwaarders & Incasso in Zuidbroek. Haringa wijst op de stapels. ‘Allemaal exploten, aanmaningen van elektriciteitsbedrijven, waterschappen, banken, verzekeringen, noem maar op. Zestigduizend per jaar! Wij zorgen dat er betaald wordt. We zijn bevoegd om beslag te leggen op bezittingen en, in het geval van het overtreden van bijvoorbeeld een straatverbod, zelfs mensen te gijzelen. Dan breng je ze naar het dichtstbijzijnde huis van bewaring. Ik heb het drie keer meegemaakt. Agressief gedrag kom je steeds vaker tegen, zo ben ik een keer door iemand met een honkbalknuppel achtervolgd. Dat is uiteraard geen leuke ervaring.’ De sector heeft, in tegenstelling tot wat men denkt, wel last van de kredietcrisis. ‘Hoewel het aantal wanbetalers ieder jaar toeneemt, is het steeds moeilijker om geld los te krijgen. Mensen hebben het gewoon niet.’ Het is een zwaar beroep en de studie is zwaar. ‘Bij examens moet je vier uur lang exploten schrijven, ambtelijke stukken waarin je iemand officieel op de hoogte brengt van bijvoorbeeld een gelegd beslag. Zo’n stuk moet juridisch waterdicht zijn. Iedere foutje kan het verbaal nietig maken.’

‘Tijdens mijn afstuderen deed ik onderzoek naar vergiftigde grond bij de Gemeente Bellingwedde. Leuke sfeer, maar het schoot niet op. Toen wist ik dat ik geen ambtenaar wilde worden. Via een docent hoorde ik dat ze een kandidaat-gerechtsdeurwaarder in Zuidbroek zochten. Ik ben in 1995 begonnen als een soort manusje-van-alles. Overdag allerlei werkzaamheden op het kantoor doen en ’s avonds studeren voor kandidaat-gerechtsdeurwaarder. ‘Ik zou geen moeite hebben gehad om naar de Randstad te gaan. Het Noorden was geen bewuste keuze. Het mocht zo zijn. Het kwam me wel goed uit, want ik ben een fanatiek zeezeiler. Heerlijk om met mijn zeiljacht de Waddenzee op te gaan.’ Haringa is in 2000 kandidaat-gerechtsdeurwaarder geworden. In 2007, toen een collega met pensioen ging, is hij door hare majesteit benoemd tot gerechtsdeurwaarder, standplaats Zuidbroek. Hij is nu ook mede-eigenaar van het AGC-kantoor. ‘Wij hebben nog steeds moeite in het Noorden goeie mensen te krijgen. Het is belangrijk dat het Noorden meer hoogwaardige dienstverleners krijgt. Dan zullen talentvolle studenten veel eerder hier blijven.’ Luuk Steemers

Naam: Nanda Riethorst (32) Studie: Logopedie (1996-2001) Beroep: Logopedist bij Gemeentelijke Gezondheidsdienst (GGD) Woonplaats: Groningen

Naam: Johan Haringa (36) Studie: Management, Economie & Recht: 1990-1995 Beroep: Gerechtsdeurwaarder in Zuidbroek Woonplaats: Garmerwolde (bij Groningen)

Foto’s: Luuk Steemers


13

MARTHE

Studeren in het buitenland met een VSBfonds Beurs

Maatje XL

www.vsbfonds.nl info: [email protected]

Marthe

Foto: Luuk Steemers

Rina Tienstra

Mijn hoofdpijn, die net was afgenomen, komt in alle hevigheid terug en drukt tegen mijn slapen. Ik knijp mijn ogen dicht tegen het licht om de pijn te verminderen. Ik slenter naar het keukenkastje zonder op de stapels vuile borden te letten, en vul een glas met water. Ik laat me weer op de bank vallen, naast een hoopje kleren. Geen idee wat me bezielde vannacht om hier mijn kleren uit te trekken. Vaag, ik kan me niet herinneren dat ik een overhemd aanhad in maat XL. Dit zijn niet alleen mijn kleren. Flitsen van de avond schieten door mijn hoofd waarop mijn wangen plots vuurrood worden van schaamte. Oh, nee. Ik spring een meter de lucht in en wordt pijnlijk herinnerd aan mijn hoofdpijn. Het is lang geleden dat ik zo’n kater heb gehad, bedenk ik me als ik mijn telefoon van de bank gris. Ik toets gejaagd het nummer van Nienke in. Tot mijn grote opluchting neemt ze direct op. ‘Wat heb ik allemaal gedaan?’, vraag ik haar in paniek. ‘Ja, jullie besloten om maar even naar buiten te gaan, geloof ik.’ Opeens kan ik het me allemaal weer herinneren. Samen renden we over de Grote Markt terwijl het ontzettend hard sneeuwde. We waren hysterisch opzoek naar een steegje. … Oh god. Enige tijd later, hand in hand, fietsten we naar mijn huis toe. Zoenen en fietsen gaan niet samen. We waren nog geen honderd meter onderweg of ik hoorde zijn stuur tegen mijn stuur aan schuren. Mijn wiel sloeg dubbel, mijn stuur maakte een angstaanjagende slinger naar links en ik maakte een uiterst charmante buikschuiver over het asfalt om een paar meter verder tot stilstand te komen. Au. Pijnlijk moment. Wijdbeens, rokje iets te ver omhoog, lag ik op straat. Hij raapte me op en gaf een kusje op mijn pijnlijke elleboog. Gênant. Misschien moet ik even naar boven gaan. Ja. Briljant. Ik ga gewoon naast hem liggen. Hij was natuurlijk ook dronken. Waarschijnlijk kan hij zich er nog minder van herinneren dan ik. Ik loop de trap op. ‘Goedemorgen, jongedame!’, zegt hij te opgewekt. Ik ben nu op mijn hoede. ‘Eh…ja, goedemorgen. Ik kan me de helft nog herinneren van vannacht’, flap ik eruit. We beginnen allebei te lachen. ‘Super! Kon niet beter!’, zeg ik terwijl ik over mijn blauwe plekken wrijf. Ik voel een pijnscheut. Vanaf vandaag ga ik nooit meer drinken! Echt nooit meer! Echt.

Babs Steeneken: ‘Binnen een half uur kun je hier tienduizend euro verdienen.’

Ga toch weg! Kredietcrisis of niet, het Beurzenprogramma van het VSBfonds reserveert geld voor 2009. Anderhalf miljoen is er beschikbaar om in het buitenland door te studeren. Babs Steeneken adviseert studenten bij de aanvraag. ‘Als je slim bent, kom je van tevoren even langs.’ ‘Binnen een half uur kun je hier tienduizend euro verdienen’, zeg ik weleens tegen studenten. ‘Wij bepalen mee aan je toekomst. Als je een goed doortimmerde aanvraag voor een beurs hebt geschreven, maak je een grote kans dat die wordt gehonoreerd. En als je half februari langskomt, krijg je begeleiding bij je aanvraag.’ Babs Steeneken (52) van het Team Internationalisering (Zernikeplein 4) begeleidt sinds 1999 studenten van de Hanzehogeschool bij het aanvragen van een beurs. Studenten die zich na hun afstuderen (tussen 1 maart 2008 en 31 december 2009) meer willen verdiepen in hun studie of hun blik willen verruimen in het buitenland, kunnen een VSBbeurs aanvragen. Hun studieresultaten moeten wel ruim voldoende zijn. Steeneken geeft een paar voorbeelden van de toewijzingen van vorig jaar. Murad Raoef, een afgestudeerde student Sociaal Pedagogische Hulpverlening, doet een master Medical Social Work aan

14

de HUKM University in Maleisië. ‘Hij is geïnteresseerd in de contacten tussen de patiënt en het ziekenhuis. Ze zijn in Kuala Lumpur veel verder met de communicatie dan in Nederland en bereiken betere resultaten met de patiënten. Hij wil zijn kennis straks overbrengen op

‘Het hoeft niet per se om een dikke master of om prestigieuze papieren te gaan’

de Nederlandse ziekenhuizen.’ Biologiestudent Stefan Blankvoort volgt in Noorwegen een masteropleiding Moleculair Medicine die zich richt op moleculaire mechanismen in cellen. En voormalig student International Business School Marinde Marsman, studeert Manage-


ment of Training & Development in Edinburgh. Het VSBfonds wees in 2007 218 studenten een beurs toe. ‘Vorig jaar kregen we bij de HG 24 aanvragen binnen, waarvan er uiteindelijk elf zijn toegewezen. Het hoeft niet per se om een studie van een jaar te gaan, ook niet om een dikke master of om prestigieuze papieren. Je kunt een aanvraag doen voor minimaal drie maanden tot maximaal twee jaar. Het maximale bedrag dat je toegewezen kunt krijgen is tienduizend euro.’ Dit jaar mag de Hanzehogeschool twaalf kandidaten voor een beurs voordragen. ‘We hebben er alle belang bij dat die aanvragen er pico bello uitzien. Het aantal beurzen wordt jaarlijks opnieuw bepaald naar aanleiding van de kwaliteit van de aanvragen. Daarom bieden we ook begeleiding.’ De Hanzehogeschool heeft een selectiecommissie die de kandidaten mondeling en schriftelijk beoordeelt. De sluitingsdatum voor de aanvragen is 1 maart, de selectiegesprekken zijn op 11, 12, 16 en 17 maart. ‘We hopen ieder jaar op aanvragen vanuit alle disciplines. En dit jaar kunnen de afstudeerders van de Dansacademie en de Academie voor Popcultuur ook een aanvraag indienen.’

Leonie zoekt het geloof bij de Gereformeerden Vrijgemaakt

Het orgel speelt luchtige jazz

Zondagochtend, 9 uur. Het is rustig op straat. In de deuropening van de Oosterkerk staan drie mannen te praten. Een paar nog dronken studenten fietsen zingend langs. Ik heb mijn komst niet vooraf aangekondigd, maar natuurlijk ben ik welkom. ‘Je bent altijd welkom’, zegt de koster. Ik ben nog in geen kerk geweest waar ze dit niet tegen me zeiden. Het is een fijn idee dat iedereen altijd welkom is in een kerk. De koster drukt me gelijk drie boeken in de hand. Het liedboek, met Psalmen en Gezangen, nog een ander boek met liederen, en de Bijbel. Zijn geoefende handen zoeken het fragment voor me op dat we vandaag gaan lezen: Mattheus 11, vers 20 tot en met 30. Vanochtend is er in de Oosterkerk een dienst van de Gereformeerde Vrijgemaakte Kerk. Bij het woord gereformeerd heb ik al veel mensen zien huiveren. Ze denken dat er alleen mensen komen die barsten van de vooroordelen en streng in de leer zijn. Wanneer ik ze vraag of ze wel eens een dienst hebben meegemaakt, is het antwoord negatief. Over vooroordelen gesproken… maar toch spoken deze stereotypes ook door mijn hoofd wanneer ik plaatsneem in de houten kerkbanken. Om mij heen rennen kinderen schreeuwend heen en weer, ouders rennen erachteraan. Jonge mensen zitten omgedraaid in de kerkbanken met elkaar te praten en jonge stelletjes fluisteren iets in elkaars oor. Voor in de kerk zitten vooral de wat oudere mensen. Het kerkorgel speelt luchtige jazz. Ik blijk geluk te hebben, want de preek gaat vandaag over ‘een moeilijk, en gevoelig onderwerp’. In duidelijke bewoordingen legt predikant Jan-Willem

Ik hoor oprechte teleurstelling en onmacht in de stem van predikant Roosenbrand

Foto: Pepijn van den Broeke

Op haar fiets scheurt Leonie langs Groningens Godshuizen. Als de deur openstaat, gluurt ze naar binnen. Wat gebeurt daar? De Vrijgemaakt Gereformeerden geven haar alle ruimte om haar vooroordelen te toetsen.

Roosenbrand uit, dat God zich verbergt voor mensen die denken de waarheid in pacht te hebben, de zogenaamde wijzen. De wijzen maken onderscheid tussen goede mensen (waartoe zij zichzelf rekenen) en de slechte mensen. Zij denken dat God blij moet zijn dat we, vanuit onze eigen vrijheid, voor Hem kiezen. In plaats daarvan maakt God zich liever kenbaar aan de eenvoudige mens. Dit verhaal spreekt me aan. Juist het stereotype dat buitenstaanders hebben van gereformeerden wordt tegengesproken. Volgens dit stereotype zouden zij juist denken in goede mensen (de strenge christenen) en slechte mensen (ongelovigen, oftewel heidenen). En nu hoor ik juist op deze plek dat God er vreugde in vindt om zich te verbergen voor mensen die een dergelijk onderscheid maken. Terwijl mijn gedachtes naar dit alles afdwalen, gaat de preek verder. Ik hoor pas weer iets wanneer predikant Roosenbrand het heeft over evangeliseren. ‘Misschien zijn het je buren of een fa-

milielid, maar bij sommige mensen is er onwil om zich te keren naar de vreugde van Christus of het kwartje valt maar niet.’ Ik hoor oprechte teleurstelling en onmacht in zijn stem. Ineens begrijp ik het evangeliseren beter. Wanneer je zelf ergens pure vreugde hebt leren kennen, wil je natuurlijk dat de mensen van wie je houdt dit ook meemaken. Toch klinkt hier in mijn oren weer het ‘wij’ en ‘zij’ in door. Waarom zou die ongelovige buurman niet diezelfde vreugde kunnen voelen? Hij legt de ervaring misschien op een andere manier uit, plakt er een ander label op, maar in essentie kan het om hetzelfde draaien. Ik vraag me af of ‘wij’ dan in de positie zijn om hem te bekeren tot een taal waarin hij niet gewend is te spreken. Gerben Kroeze, vierdejaars student Human Technology, maakt al van kind af aan deel uit van deze gemeenschap. ‘Maar ik ben niet geïndoctrineerd hoor’, haast hij zich te zeggen. Kroeze heeft vooral tijdens zijn bijbaan

in de C1000 te maken met niet-gelovigen met vooroordelen. ‘Sommigen daar zijn zelfs anti. Ze denken dat ik overal blindelings in geloof en niet zelf nadenk. Ik vind het lastig om daarmee om te gaan.’ Kroeze doet zijn best om het beeld van gereformeerden positiever te maken. ‘Ik vertel bijvoorbeeld wat mij zo boeit en raakt in het geloof en wat het voor mij betekent.’ Als ik hem vertel welke vraagtekens de preek bij mij opriep, knikt Kroeze. Zelf heeft hij ook vaak zijn bedenkingen, maar zo zegt hij: ‘dat is juist de bedoeling. Het mooie van deze kerk is juist dat er altijd ruimte is voor vragen, discussie, en twijfels.’ In de ochtendzon fiets ik naar huis. Het is een raar idee dat de meeste van mijn vrienden nog steeds slapen of met een kater aan de koffie zitten. Wanneer ik thuiskom is het pas elf uur. De hele dag ligt nog voor me. Leonie Veraar


15

Advertentie

I heet vanaf nu leﬁer

UITwonen

Wonen om te ontmoeten Minervastudent David de Haas logeerde in het Tschumi-paviljoen en bivakkeerde in een Lakehouse op het Hoornse Meer. De ontmoetingskunstenaar broedt op nieuwe ideeën in Helpman. tingskunstenaar. Dat wist ik eigenlijk niet totdat ik een essay van Erik Hagoort las en Hans Christiaan Klasema ontmoette op een bijeenkomst in het Wallhouse (een expositieruimte in de wijk Hoornse Meer, red.). “Interessant werk maak je, maar ik weet niet wat het is”, zei ik tegen hem. Hij is uiteindelijk mijn mentor geworden. Ontmoetingskunst is een kunstvorm zonder objecten. De intentie is open, het gaat om het verhaal of de herinnering. Dat het bestond toen je ernaar toe ging. Het gaat ook weer weg, anders werkt het niet.’ David documenteert zijn werk wel. In de kamer van een huisgenoot laat hij de digitale foto’s van zijn projecten zien. Prachtige platen van het zonnige, doorzichtige Tschumi-paviljoen, de mistige aanlegplaats voor de roeiboot en het beijsde meer met een vlucht vogels, vanuit zijn huisje geschoten. ‘Op oudejaarsnacht renden ze met duizenden over het meer. Doodsbang voor het vuurwerk. Een heel bijzondere ervaring.’ Rina Tienstra Wil je David ook bezoeken? [email protected], www.daviddehaas.nl.

Foto’s: Luuk Steemers

David de Haas (22) woont met zeven huisgenoten en poes Ghishenka antikraak in de voormalige zusterflat van verzorgingshuis de Coendershof in Helpman. In de keurig opgeruimde stek van de vierdejaars Mediakunst is geen kunstwerk te bekennen. Er staat een antieke typemachine, een opgezette eekhoorn, wat lampen en een spiegel van zijn oma. Verder is de ruimte wit en kaal. Op de gang staan drie mudvolle vuilniszakken. ‘Als een project voorbij is, ruim ik alle rotzooi op en richt mijn kamer helemaal opnieuw in. Ik wilde vanmorgen mijn huisje op het water ook gaan opruimen, maar ze hebben mijn boot gestolen.’ David woonde rondom de jaarwisseling twee weken in een zelfgebouwd huisje op het water van het Hoornse Meer. ‘Mensen konden mij daar met een roeiboot opzoeken. Helaas gooide de vorst roet in het eten. Het meer bevroor en daardoor heb ik weinig bezoekers gehad.’ In de zomer van 2008 mocht David een week exposeren in het Tschumi-paviljoen aan het Hereplein. Net als in zijn project Lakehouse # was er geen kunst te zien. ‘Ik wil niets neerhangen of uitdragen. Ik heb het ingericht en ben er een week gaan wonen. Voorbijgangers konden gewoon binnenlopen. Ik ben een ontmoe-


17

In & UIT

IN&UIT is bestemd voor studenten- en personeelsactiviteiten. Ook kunnen studenten en medewerkers hier hun gratis advertenties kwijt (maximaal 30 woorden). Informatie voor de uitgave van woensdag 25 februari kun je mailen naar [email protected]. De deadline is donderdag 12 februari.

Hyena’s Comedy Night De Hyena’s is hét standupcomedy-collectief uit Groningen. 4 februari, Huis de Beurs, Vismarkt, entree: € 7,-, aanvang 21.00 uur. Gastoptreden: Leon van der Zanden. 12 februari, INTheater, 20.30 uur, Munnekeholm. Entree: € 7,- (studenten € 5,-). ACLO Studentensport Aclo zoekt PR- en Activiteitencommissie. Houd jij van sporten, evenementen en PR? Dan zoeken wij jou! Als PRAccie organiseer je alle evenementen voor de zeventienduizend sporters van de ACLO. De tijdsbesteding is ongeveer 10 uur per week. Je start in april. Solliciteer vóór 7 maart voor de functies: voorzitter, penningmeester, PR intern, PR extern, design en acquisitie. Info: www.aclosport.nl of mail [email protected]. G.S.K.V. De Parabool is de studenten-korfbalvereniging in Groningen. Het is een gezellige vereniging met ruim negentig leden. De Parabool speelt met vier teams in de KNKV-competitie. Het eerste team komt zowel in de veld- als zaalcompetitie uit in de derde klasse. Daarnaast kun je trainingslid worden; twee maal per week trainen in Groningen en in het weekend blijven spelen bij je oude vereniging. Ook organiseren we activiteiten zoals de maandelijkse borrel, sinterklaasavond, kerstdiner en een weekendje Ameland. Interesse?: www.parabool.com, bel Jelle: 06-21822716 of mail [email protected]. Studium Generale Groningen Maandag 9 februari – Filmklassiekers - De Spiegel. In een reeks episoden verbeeldt de Russische

grootmeester Andrej Tarkovski de sfeer in de periode rond de Tweede Wereldoorlog. Het wrede van oorlog en onderdrukking wordt overvleugeld door familieherinneringen. Inleiding: Rob van Es, organisatiefilosoof en ethicus. 19.30 uur, Images, Poelestraat 30, Groningen. Kaarten: voor studenten € 6,50 (anders € 8,50). Dinsdag 10 februari - Dubbellezing: Leedvermaak en Een kijkje achter de schermen. In een dubbellezing over de Reality Rage gaat eerst Wilco van Dijk, onderzoeker naar leedvermaak, in op de vraag waarom andermans ellende precies zo vermakelijk is. Vervolgens gunt psycholoog Steven Pont ons een kijkje achter de schermen van tv-programma’s als Big Brother. Hoe gaan deelnemers om met mediaaandacht en hoe beïnvloedt deelname hun gedrag en gemoedstoestand? 20.00 – 21.30 uur, Academiegebouw, Broerstraat 5, Groningen. Woensdag 11 februari - Everything you think you know is wrong –100e aflevering. Je zou verwachten dat na honderd Everything-lezingen het algemene kennisniveau in Groningen en omgeving drastisch is verhoogd. De Britten John Lloyd en John Mitchinson denken dat dat niet zo is. Zij schreven de bestseller The Book of General Ignorance. Hun claim: Everything you think you know is wrong. Studium nodigde hen uit voor de feestrede ter gelegenheid van de 100e Everything-lezing. 20.00 – 22.00 uur, Academiegebouw. Donderdag 12 februari - Dwarse Boeken: ‘De crisiskaravaan’ van Linda Polman. Linda Polman in gesprek met Hans van Weerd en Joost Herman. In haar boek gunt Linda Polman de lezer een kijkje in

de wereld van de noodhulpindustrie. Ze stelt dat deze hulp niet altijd goed valt en contraproductief kan zijn. 20.00 – 22.00 uur. Openbare Bibliotheek, Oude Boteringestraat 18, Groningen. Informatie: Studium Generale Groningen, Oude Boteringestraat 13, tel. (050) 363 5463, www.rug.nl/studium. USVA Theater Roemer van der Steeg en Margriet Bolding. 19 februari, 20.30 uur, INTheater, Munnekeholm. In april 2008 won Roemer van der Steeg de jury- en publieksprijs van het Concours om de Wim Sonneveldprijs. In het theaterseizoen ‘08-’09 speelt hij zijn liedjesprogramma Oude Waakhond. Margriet vermaakt mensen met theater, cartoons en liedjes. Entree: € 9,- (studenten € 6,-), www.usva.nl. GSp - Studentenplatform voor Levensbeschouwing GSp, Kraneweg 33, 050 3129926, [email protected] of www.gspweb.nl. Cursussen voorjaar Vrouwen in de Bijbel. Vrouwen komen in Bijbelverhalen vaak op een cruciaal moment in beeld. Dan geven ze door hun eigenzinnig optreden een verrassende wending aan de geschiedenis. Wie zijn ze? Wat zijn hun motieven? Start 24 februari. Goeie vraag…..! (met de Gereformeerde Studentenvereniging). We gaan uit van een concrete vraag en komen zo in gesprek komen met elkaar. De uitwisseling van verschillende visies staat centraal! Start 25 februari. Over de mythe. Volgens godsdienstfilosofe Karen Armstrong hebben veel westerlingen een verwrongen beeld van religie. Zij zoekt zij naar universele kernwaarden, zoals het ideaal van mededogen, en keert zich tegen angstig fundamentalisme. Start 26 februari. Meer info op de site. Drinken en eten. De bar is open op dinsdag-, woensdag- en donderdagavond en op dinsdag- en woensdagavond wordt er gekookt. Opgeven tot 12.00 uur op de dag zelf. Persoonlijk gesprek. Maak een afspraak met

een van de studentenpastores: Geert Brüsewitz 8500387, Anja Diesemer 3061039, Lense Lijzen 5260630, Tiemo Meijlink 5792805 of Matty Metzlar 0595-528775. Nieuwsbrief. Meld je aan via de site. Studentendiensten Martinikerk: 8 februari: 11.30 uur L. Lijzen, 17.00 uur B. van der Maas (= gregoriaanse vesper). 15 februari: 11.30 uur T. Meijlink, 17.00 uur J. Butti. Te koop Hoek Riouwstraat/ Billitonstraat. Drie huizen, zeer geschikt als studentenwoningen. Vraagprijs € 329.000,-. Loes Vader, 06 24385651 of [email protected].

Pedicure Brigitte Munzebrock, telefoon 06 30485416.

Advertentie Groningen Building Company

SCHOD-POL  Renovations  Paintings  All in- and outside works  Production of stairs / windows

CALL 062 - 932 80 70 OR EMAIL [email protected]

Woensdag 11 februari 2009

Voorlichting masteropleidingen

PZZL

Februari ... 13 20 17 27 2 12 19 19 2 4

18


www.rug.nl/masteropleidingen

Hori 1. … Reagan, van februari 1911 (6) 4. … van Agt, van februari 1931 (5) 8. Februari 1933, de Rijksdag… (5) 9. 1941, Amsterdam, de Februari… (7) 10. Onwerkelijk (7) 11. Moe plus moeder is moeders (4) 12. 1986, lancering Russisch ruimtestation … (3) 14. Grond waaruit iemand getrokken is (4) 15. Eerste hulp bij ongelukken (afko, 4) 18. Gazet van Antwerpen (afko, 3) 21. Australische loopvogel (4) 23. Fanatieke doorzetter (Engels, 7) 25. 1989, Iran veroordeelt Salman … ter dood (7) 26. … Verne, van februari 1828 (5) 27. Heeft een vliegveld en een bloemencorso (5) 28. Ivan IV, Peter I en Nicolaas II (6)

Verti 1. … Williams, van februari 1974 (6) 2. Namenlijst (7) 3. Droezelig (8) 4. Bezinksel (4) 5. Eiland in de Middellandse Zee (5) 6. Is de pisang ook wel (6) 7. Kerklied (5) 13. Kleding die in februari goed uitkomt (8) 16. Schreeuwende student (7) 17. 1789, … Washington, eerste president VS (6) 19. Tot ziens, Frans (5) 20. Uitvinder, Thomas …, van februari 1847 (6) 22. Armholte (5) 24. Inval (4)

De schuin gedrukte omschrijvingen zijn cryptisch, de vet gedrukte hebben met het thema te maken, net als de oplossing. Mail het woord naar: [email protected] en ding mee naar een cadeaubon van 10 euro. Inzenden t/m donderdag 12 februari. De vorige PZZL is gewonnen door: Sanne Veenbaas. De oplossing Boudewijn Otten is: KLAPSCHAATS.

LEEUW

Lieve Loes Lieve Klazien, Heeft je beste vriendin gezoend met de jongen waar jij al tijden vlinders van in je buik krijgt? Ben je verliefd op je docent en kun je je niet meer op je studie concentreren? Lig je niet lekker in je projectgroep en begrijp je niet waarom? Mail Loes, onze enige echte ervaringsdeskundige. Inzenden mag zelfs anoniem. [email protected].

Lieve Loes, Ik heb een heel groot probleem! Mijn beste vriendin en ik zijn al jaren bevriend. We kennen elkaar al vanaf de basisschool en zijn ook samen op kamers in Groningen gegaan. Inmiddels wonen we in een heel mooi appartement in het centrum dat haar vader voor ons gekocht heeft. Bij haar vader zit nu ook het probleem. Op een onbewaakt ogenblik ben ik per ongeluk met hem naar bed gegaan. Heel stom natuurlijk, maar we waren allebei heel dronken. Het gebeurde een keer toen hij onverwachts op bezoek kwam en mijn vriendin niet thuis was. We raakten wat aan de praat, dronken een wijntje en van het een kwam het ander. Het is maar een keer gebeurd, maar nu voel ik me heel schuldig. Die man is gelukkig getrouwd en is hele dikke maatjes met mijn beste vriendin. Moet ik het hier maar bij laten of moet ik het vertellen? Dikke kus Klazien

Nou meid, ik kan je maar één raad geven: mond houden! Of zoals mijn ex-schoonmoeder altijd zei: gooi het in een hele diepe zee en kijk er niet meer naar om. Ga voor mijn part te biecht bij meneer pastoor als je geweten je kwelt, maar hou je klep hierover. Tegen iedereen. Ook als je een fles wijn achter de kiezen hebt, een sloot caparinha in je mik en een stuk of wat joints gerookt hebt. Waarom zou je je vriendschap op het spel zetten en het huwelijk van de ouders van je vriendin aan het wankelen brengen? De kans is groot dat je vriendin je nog op straat schopt ook. Mijn goede vriendin Y, die het ene slippertje na het andere maakte, bij voorkeur met getrouwde kerels, hield altijd een dagboek bij. Dat maakte het voor haar makkelijker om er met niemand over te praten. Je weet namelijk hoe het gaat: jij vertelt het in een benevelde bui aan een vriendin, die vertelt het in beschonken toestand ook weer aan iemand… Mond-tot-mondreclame. Voor je het weet, is half Groningen op de hoogte. My lips are sealed. Lieve Loes, Ik ben een nachtmens. Een heel erg nachtmens. Het lukt me nooit om ’s avonds op tijd in bed te liggen en al helemaal niet om op tijd op te staan. Iedere ochtend als ik wakker word, neem ik me voor om op tijd in bed te duiken, maar ’s avonds heb ik dan opeens weer van alles te doen. Nog een filmpje kijken of even iemand bellen, zelfs studeren doe ik het liefst ’s nachts. Inmiddels is het echt een

probleem aan het worden. Ik zie bijna geen daglicht meer. Mijn moeder zegt dat het vanzelf overgaat als ik eenmaal werk, maar ik heb het idee dat het alleen maar erger wordt. Hellup! Liefs, Nachtvlinder

Nachtvlindertje, Zijn alle studenten geen nachtvlinders? In mijn tijd wel. ’s Avonds de kroeg in, ’s nachts studeren, ’s ochtends slapen en in de middag naar college. We zagen alleen daglicht als we de disco uit rolden. Vampiers waren we. Niemand die zich daar ook maar een seconde om bekommerde. Op tijd naar bed was voor watjes en wallen onder je ogen één van de zeven schoonheden. Zonder een pafferige kop en een grauwe huid had je überhaupt geen sjans. Je nam gewoon een oppeppertje als je depri werd door slaapgebrek. En kijk nu, iedere ochtend om zeven uur loopt mijn wekker af. Met een lach spring ik onder de douche, fluitend jog ik een rondje met de hond door het plantsoen en klokslag half negen ben ik op de redactie. ’s Avonds kijk ik nog even Nova en Pauw en Witteman in bed, lees een kwartiertje, knip mijn bedlampje uit en verdwijn naar dromenland om na een uur of zes, zeven, acht fris en fruitig wakker te worden. Bij de meeste verstokte nachtbrakers neemt de biologische klok vanzelf de overhand als het lichaam daar om vraagt. Zelfs uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat adolescenten ’s nachts minder slapen en overdag meer.

Colofon

HanzeMag is het redactioneel onafhankelijke magazine van de Hanzehogeschool Groningen. Het blad verschijnt tweewekelijks. Redactie-adres Zernikeplein 7, A0.04 en A0.05, Groningen Postadres Postbus 30030, 9700 RM Groningen telefoon: 050 5955588 | fax: 050 5955590 e-mail: [email protected] Internet: via www.hanzemag.nl Redactie Chris Wind - hoofdredacteur 050 5955585 [email protected] Boudewijn Otten - (eind)redacteur 050 5955582 [email protected] Luuk Steemers - redacteur 050 5955581 [email protected] Rina Tienstra - redacteur 050 5952570 [email protected] Loes Vader - redacteur 050 5955588 [email protected]

Dit jaar moet het gebeuren. Na vijf jaar studeren wil ik mijn bachelor binnenhalen. Om mezelf eraan te herinneren heb ik al mijn wachtwoorden vervangen door het woord bachelor. Hang ik kaartjes neer op strategische plekken, maak ik lijstjes op de computer en visualiseer mezelf juichend op mijn afstudeerfeestje. Het zijn geen overdreven maatregelen. De eeuwige student in mij kent trucjes die een stuk verder gaan dan die hierboven staan. In mijn eerste jaar was ik ervan overtuigd dat ik alleen de nacht voor het tentamen kon leren met een bak zwarte koffie en een fles rode wijn. Half dronken en met knijpende ogen tegen het felle tl-licht, kwam ik ’s ochtends de tentamenzaal binnen. In dat eerste jaar haalde ik tien punten. Het tweede jaar was ik vastbesloten om het beter te doen. De week voor het tentamen ging ik iedere dag naar de bibliotheek, om daar vier keer een uur te studeren, met steeds een koffiepauze van een kwartier. Klinkt als modelgedrag, maar ook dit was een ramp. De samenvattingen die ik schreef waren uitgebreider dan de tekst zelf. Op dag vijf begon ik met hoofdstuk 3 en bladerde ik vol stress door mijn vijftien hoofdstukken tellende boek. In het tweede jaar behaalde ik tien punten. In het derde jaar kwam ik in aanraking met studiegenoot Edgar, die net zo’n hopeloze student was als ik. In Huis de Beurs stelden we een contract op, op een met bier doordrenkt papiertje. Het contract hield in dat onze studie prioriteit nummer 1 zou zijn en dat we al onze punten zouden binnenhalen. Dat werkte: om maar niet onder te doen voor Edgar, die een irritant briljante arrogante student bleek te zijn, haalde ik al mijn punten. Maar de eeuwige student in mij bleek nog niet uitgeschakeld. Dit jaar begon de opruimwoede, het eerste symptoom, twee weken voor het tentamen en ging met traditioneel uitstel - en vluchtgedrag door tot de laatste dag. Dit keer liet ik me er niet onder krijgen, ik ging zitten, bleef zitten en schreef de collegesheets over op kaartjes, die ik door mijn huis liet slingeren. Mijn punten zijn zo goed als binnen, maar het kaartje met de slavenmoraal van Nietzsche doet het nog steeds goed onder mijn kussen.

Fotografie Pepijn van den Broeke - www.pepijnfoto.nl loeXproduXies Luuk Steemers Illustraties Xiao Feng Chiu & Mathieu van der Bij | Rick van Duuren Sam Peeters | Leo van der Reest | Reid, Geleijnse & Van Tol Basis lay-out Art Studio - Groningen Productie Redactie HanzeMag & Grafische Industrie De Marne B.V. Oplage: 6.000 Advertenties Bureau Nassau 020 6230905 - [email protected] Abonnementen 60 euro per jaar 050 5955588 - [email protected] ISSN 1876-1909

Studiecontract

foksuk.nl

Leonie


19

legal alien

Foto: Luuk Steemers

Native country: Saudi Arabia, five times the size of the Netherlands, 28 million inhabitants Studies:

International Communication

Loves:

talking to friends

Hates:

ignorance, that’s poison

Ramez Braun (24) Last time you were in Saudi Arabia? ‘In the summer of 2008 I went to Jeddah to visit my mother and my little brother. I go there every year. My father is German, he lives in Oberhausen. I left Saudi Arabia at the age of eighteen to live with him when my parents divorced. I missed my family but not my country. I always felt like a visitor, but the better part of me still is Saudi. I am very family-oriented. It was a shock for me to see the thin line between respect and disrespect in Germany. In Saudi Arabia we respect our parents and the elderly. In Germany people treat their parents friendly but they insult them too. The etiquette and common courtesy is very different. People bring along their own drinks and food when they visit friends and no one will ask you if you

want something to drink or eat… I am used to offer drinks and food when someone visits me. In Saudi Arabia my life is very busy and noisy. I hardly ever sleep. During the day we visit family and friends or invite them to eat with us, there is no privacy at all. After twelve I go out with my friends. ’ Why did you come to Groningen? ‘Groningen is a young city and not so very far away from Oberhausen. So I knew that Dutch people are very easygoing and direct. I have the same sort of mentality. I choose International Communication because I wanted to do a study programme in my native language, English. I applied with my English Saudi diploma and could start immediately. It would have saved me four

years if I had done that when I left Saudi Arabia! My high school certificate did not correspondent with the German standard, so I had to do a German course first and the last three years of high school again. No problem, it gave me the time to think what I would like to study. At first I wanted to study Psychology, but I changed my mind. I am a positive person and I found out that studying Psychology could be kind of depressing for me, always trying to solve the problems of other people.’ What’s your motto in life? There are two. At first Carpe Diem, every day I am thanking God that I am alive. The second one is Live and let Live. We have to respect each other and each other’s religions. The conflict

between Israel and Palestine, for instance, will not be solved by violence. Fighting is not the solution. I will change that. Yes, I really want to change the world by getting the opposite parties around the negotiating table. I will achieve that with getting my dream job at the United Nations in New York. They say that people, who are crazy enough to say they will change the world, will usually achieve that.’ Give us a Saudi proverb. ‘He who is devoid of kindness is devoid of grace.’

Rina Tienstra

Students learn about the body language of the Dutch Antilles

Photo: Tania Ouariachi Peralta

Dancing is communication

‘You know you are my darling, my dushi, but you are making it too hard for yourself’, Curvin George says to Annemarie Witkamp in a semi-serious way. ‘You got it in your heart, I can feel it, but you have to keep it simple.’ Curvin prepares a group of students for their internship on the Dutch Antilles, an island group in the Caribbean. The main purpose is to teach them the basics of Papiamento, the local language. But today, 29 January, is the last class: time for some Antillean gezelligheid. Elton Margerita and Aaron Severina assist Curvin today. One by one the students have to step forward and sit opposite Elton or Aaron. The students, all of them female, get complimented on their looks in Papiamento and have to try to

21

understand and respond. Claire Willekens gets confused when Aaron tells her something complicated. ‘I said that you have pretty eyes and that they match

‘Don’t tell the people there that I taught you this, because they will kill me!’ your hair really well’, Aaron explains, ‘and now you have to say danki!’ Then it is time to move. ‘Antilleans dance very differently on the Antilles than they do in the Netherlands,’ Curvin says, ‘I am going to show you some rhythms, but also some tricks on how to keep men at a distance.’ Keep men at a


distance? The students look surprised. ‘Dancing is communication’, Curvin explains, ‘and it is important to know what is communicated exactly. Certain rhythms can get very intimate and you might not want that. I am going to show you how you can keep the dance decent without insulting your dance partner. But don’t tell the people there that I taught you this, because they will kill me!’ The students laugh, but in a tensed way. That people in the Caribbean dance a bit more sensually they already knew, but this sounds a bit intimidating. ‘It is not all that bad’, says Curvin, ‘but I want you to be well prepared when you leave.’ He turns on merengue music. ‘This is a dangerous rhythm, but great to dance to!’ Aaron and Elton start to

move smoothly. Some girls follow easily, others are a bit stiffer in the joints. The gentlemen show the tricks used by Antillean men to get closer to a girl’s body. ‘How do you prevent a man from getting that close?’ Curvin asks. ‘Turn away?’ Annemarie remarks. Curvin thinks there are more subtle ways. ‘When a man asks you for a dance, you approach him with your arms forward in the dance position. This way, you show him that you only want to dance. The man will understand immediately.’ What also works very well is positioning your hands on the shoulders of your dance partner. ‘That way you can gently push him away when it gets too intimate.’ ‘It is all body language’, says Curvin. ‘In the Netherlands you might shout go away! But that does not work on the Antilles. Do you remember the golden rule? Do not hurt the ego of the man! Especially when he is with a group of friends, you should not offend him in front of them. Use body language to let him know your limits.’ ‘You also have to make sure you win respect. A string under white shinethrough pants: do not wear it, please! And let the man come to you, really ask you to dance. When he winks from a distance, you should not go for it.’ Finally, Curvin and Elton explain how an Antillean man selects a woman for a dance. ‘It is more comfortable to dance with a girl of the same height’, Curvin says. ‘This way, you can look into each other’s eyes and communicate better.’ ‘When a man whispers in your ear’, Elton adds, ‘don’t talk back the same way; look him in the face while you talk. Whispering in someone’s ear is quite erotic.’ Then it is time for some Antillean snacks. The students enjoy some Johnny cakes, Koi Lechi, and pastechi. ‘Are there any more questions, things you really would like to know before you leave?’ Curvin asks. ‘No’, says Annemarie, ‘but I would like to thank you a lot for these eight weeks.’ ‘You don’t have to yet’, Curvin says. ‘When you all leave, you can give me a kiss on the cheek. Then I will be perfectly happy.’

Chris Wind

Sanne Saves Giant Lovebird Zen Business Management student Sanne Hopman was surprised to see a big budgie passing by the window of the fifth floor of the Van OlstTower of Hanze University. The tropical bird seemed to be cold-stricken and desperately tried to enter the building. Sanne opened the window, went out and succeeded in luring the lovebird inside. Later that day, people from the Animal Rescue Team Groningen came and fetched the bird. It turned out to be a cockatiel named Zen, who was signed in as fled from a house in Groningen’s Cortinghlaan, some five kilometres from Zernike. Zen and his owner were in raptures at their reunion.

Dutch Students Prefer to Stay Home

Side Job Problem for Non-Europeans

Poker Players Beware!

Dutch students do not seem to be very adventurous, if we are to believe the outcome of a survey by the Netherlands Organisation for International Cooperation in Higher Education Nuffic. In the academic year 2004-2005 41,000 students went abroad for study programmes of one or two years, 28.000 left for shorter study programmes. Internships were not included in this survey. The United Kingdom, Belgium, The United States and Germany are the most popular countries. The Dutch government wants to encourage more Dutch students to go abroad for study. The decision to enable Dutch students to take their Dutch student support abroad, has not led to higher migration yet.

It is hard for Non-European students to earn money in the Netherlands, harder than in many other European countries. In the Netherlands, students from outside the European Union need a work permit that allows them to work ten hours per week only. In Finland, Ireland, The United Kingdom, France, Denmark, Switzerland, Slovenia and Germany foreign students only need to have a student visa which allows them to work 14 to 25 hours. In the Netherlands it is also obligatory to take out an insurance policy, Nuffic’s Jenneke Lokhoff says. The costs do not outweigh the benefits. In Belgium, Norway and Poland students are only allowed to work during holidays.

Students who like to play poker to earn some money on the side should beware of tax inspectors. Last autumn some top-earning poker players received tax return forms. Dutch gambling sites tax any profits made. Those who play on foreign sites should set aside 29 percent of their profits for the Dutch revenue service. This applies only to prizes over 454 Euros. In addition to the top-earning players mentioned, the Dutch revenue service intends to track down poker players with moderate earning as well.

Flemish Students Driven by Fear of Failure Cramps

Trial Year for Foreign University Graduates

Flemish students are increasingly gripped by fear of failure. The number of help requests is staggering. Over the past ten years it has risen by as much as 400 percent. All universities in Flanders are offering training sessions to help students cope with fear of failure. These sessions are invariably oversubscribed. ‘Maybe we give our students too much guidance. That might explain the fact that they cannot fend for themselves in these uncertain times’, a staff member of Vrije Universiteit Brussel suggests.

Hanze University Participates in Snug Jumper Day

The municipality of Groningen has marked February 13 as Snug Jumper Day. On Snug Jumper Day schools, offices and local government buildings will turn down their heating by one or more degrees. The municipality asks pupils and personnel to dress according to these colder circumstances. The Participation Council thinks Hanze University should join the initiative wich is known nationwide as National Climate Day. The Executive Board warmly advocates this idea that will lead to a decrease in use of energy. Council and board soon will send out a request to students and staff to be prepared for Snug Jumper Day.

Advertisement

Since 1 January University graduates will find it easier to get a one-year residence permit. In this trial year they have the opportunity to find a job as ‘knowledge migrant’ or to set up an innovative business. Foreigners who wish to apply for this one-year residence permit should have at least a Master’s Degree awarded by a Dutch university or a university in the top 150 of the THES or Shanghai rankings of 2007. It is only possible to apply for the permit within three years of graduation.

[8] 2009 WOENSDAG 21 JANUARI HANZEMAG

22

An Irishman walks into a bar…

The pro’s and con’s of humour in business The International Business School organized its first IBS in Business Week in the last week of January. Fourth-year students could

Photo: Tania Ouariachi Peralta

take workshops, attend

An Irishman walks into a bar in Dublin, orders three pints of Guinness and sits in the back of the room, drinking a sip out of each one in turn. When he has finished all three, he comes back to the bar and orders three more. The bartender says to him, ‘You know, a pint goes flat after I draw it; it would taste better if you bought one at a time.’ The Irishman replies, ‘Well, you see, I have two brothers. One is in America, the other in Australia, and I’m here in Dublin. When we all left home, we promised that we’d drink this way to remember the days we all drank together.’ The bartender admits that this is a nice custom and leaves it there. The Irishman becomes a regular in the bar and always drinks the same way. But one day, he comes in and orders two pints. All the other regulars in the bar notice and fall silent. When he comes back to the bar for the second round, the bartender says, ‘I don’t want to intrude on your grief, but I wanted to offer my condolences on your great loss.’ The Irishman looks confused for a moment, then the light dawns in his eye and he laughs. ‘Oh no,’ he says, ‘Everyone is fine.

23

It’s me… I’ve quit drinking!’ ‘So why is this joke funny?’, Henri de Jongste asks the attendees of his workshop Humour in International Business Contexts. ‘It confirms the stereotype that Irish are big drinkers,’ says Katharina Große. ‘That is one aspect,’ confirms De Jongste. ‘In the end you can categorize humour into three types. Humour derived from a sensation of superiority over what is laughed at, humour derived from a sensation of psychological relief, and humour derived from the perception of incongruity in what is laughed at.’ The senior lecturer of FH Dortmund University of Applied Sciences suddenly doesn’t sound so funny anymore. Studying humour is a serious matter that also needs its theories and definitions. ‘Incongruity means that something does not run according to expectations, that something surprises you.’ The Irish joke clearly falls into the third category, but can also be categorized into the first category, as De Jongste’s next joke confirms. ‘A Sikh man wants to take the bus home, but at the bus stop he forgets to raise


his arm and the bus drives on. The only thing he can think of is to run after the bus. Traffic is heavy and each time the bus stops the Sikh nearly catches up with it. But just before he can get on, the bus drives off again. The Sikh keeps on trying and finally notices he has arrived in his own street. Panting he walks home and tells the story to his wife, hoping for some sympathy. ‘Well, at least I saved the fare’, he concludes. ‘You stupid man’, says his wife, ‘why didn’t you run after a taxi? You would have saved so much more.’ ‘What would a Dutch person fill in instead of Sikh?’ De Jongste asks. ‘Exactly, Belgian! Each country or region has their own group of people that they use to make fun of. People from the city make fun of rural people; countries make fun of their neighbour.’ After explaining what humour is, it is time to look at the function of humour in international business. Tricky is the keyword here. ‘It can be successful because it is a powerful bonding technique, contributing to, and even creating, feelings of mutual understanding, harmony and trust.’ But there are many

lectures, and practise their networking skills. Serious business, but luckily there was time for some humour as well. pitfalls. The rules on what is appropriate can be expected to differ. ‘American and British businessmen tend to joke around a lot. Germans don’t. A famous Dutch joke is what is the smallest book in history? The history of German humour. I don’t think it is true that Germans don’t have humour. Of course they do! But they don’t think it is appropriate to joke around in a business setting.’ ‘What you also should not forget’, adds De Jongste, ‘is that you need background information to understand humour. Many jokes rely on certain expectations of the listener. But what if the listener does not have any expectations? Then the joke falls completely flat.’ Should German businessmen get trained in understanding humour, one of the participants wants to know. De Jongste doesn’t believe so much in humour training. ‘You cannot teach people to appreciate someone’s humour. It is much more wise to teach people about cultural differences and in this way create a better understanding of others.’ Chris Wind

Wednesday 4 Februari 2009 Independent Magazine of the Hanze University Groningen | e-mail: [email protected] | www.hanze.nl/news | photo: Tania Ouariachi Peralta

9

• How to say no to Antilleans • Thinnest book of the world? German book of humour

• Budgie Zen back home • Ramez Braun wants to change the world

Hangen of heengaan? Lectoren: functioneringsgesprekken werken niet CO2 oorzaak inkakken Varela Family in spotlight VSB: ga toch weg!

Recommend Documents