STOP het huiswerk probleem - John Rosemond Oplossen van een probleem!! - Ten eerste: Je kunt een probleem niet corrigeren en het tegelijk compenseren (gevolgen minimaliseren). Compensatie en correctie (oorzaak zoeken) zijn twee elkaar tegengestelde, onverenigbare strategieën. Om een probleem te corrigeren dat u tot dan toe heeft gecompenseerd, moet u eerst een einde maken aan alle vormen van compensatie. - Ten tweede. hoe langer u een probleem compenseert, des te erger wordt het. Compenseren verbergt alleen de gevolgen van het probleem en laat het probleem erger worden. - Ten derde (en daarom). als u een probleem niet langer compenseert, als u de gevolgen ervan niet meer verbergt en echt aan het corrigeren ervan gaat werken, wordt het eerst erger voordat het beter gaat. Dus eerst de oorzaak van het probleem en dan de oplossing!!
Waarom huiswerk? “Goede punten” maar ook >>>>> Karaktervormende ervaring in de vorm van; 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7.
Verantwoordelijkheid (succes en fouten) Zelfstandigheid Volharding Tijdsindeling (geen huiswerk marathon, maar planning) Initiatief Zelfvertrouwen Vindingrijkheid
De invloed van ouders bij en tijdens huiswerk: -
Teveel compenseren Problemen voorkomen in plaats van het kind te laten leren door vallen en opstaan Negatieve benadering naar het kind toe ook wat betreft zijn vorming naar “volwassenheid”
Dus vaak de ouder participant:
Hangt om het kind heen. Neemt zelf verantwoordelijkheid over. Stimuleert afhankelijkheid. Stuur negatieve boodschappen.
I.p.v. de ouder consultant
Is beschikbaar voor het kind. Geeft verantwoordelijkheid aan het kind. Stimuleert onafhankelijkheid. Stuurt positieve boodschappen.
ABC-Methode (vraag tijd, denk aan >>> eerst slechter voor het beter gaat) A = Alles zelf. Eigen afzonderlijke plek zonder ouders erbij. Alles aanwezig wat het kind nodig heeft, en een prettige plek met de daarbij behorende middelen.
B = Blijf weg Geen hulp aanbieden (gaat het goed heb je hulp nodig?). Geen negatieve opmerkingen (hoe kun je je huiswerk maken met muziek erbij) Geen “tussentijdse” controle. Alleen hulp bij een legitieme vraag dus wanneer het kind echt “vast” zit of hij wil achteraf dat iemand even kritisch kijkt naar hetgeen hij gemaakt heeft.
C = Controleer het tijdstip dat het huiswerk klaar moet zijn. Duidelijke eindtijd, dit om een kind te leren plannen. (met uitzondering van grote projecten mag dit langer zijn maar anders een vaste eindtijd). Reguliere leerlingen zijn bijna allemaal om 18.00uur klaar!!!!!!!!!
Deze methoden kunnen makkelijk gekoppeld worden aan bijvoorbeeld een “beloningssysteem”, dit zou ik (de schrijver) zeker bij reguliere leerlingen wijzigen in een “privilege” systeem. Omdat:
1. Beloningen niet motiverend werken voor iemand die niet al gemotiveerd is. Er treed vaak een bepaalde verzadiging op van de “beloning” en verliest daardoor snel de motiverende werking. 2. Kind draagt geen verantwoordelijkheid voor het probleem. Het kind leert dat “je best doen” alleen de moeite waard is als het iets oplevert. 3. Verliezen van privileges is ook datgene wat in “de maatschappij” gebeurd dus het benadert veel beter de werkelijkheid, en zeker die van de toekomst. (Ik kom te laat bij elke vergadering, dan zal niet worden gezegd “Dirk als je de volgende keer op tijd komt krijg je 25.—extra, nee ik zal serieus worden aangesproken op mijn verantwoordelijkheden en waarschijnlijk als het patroon niet doorbroken wordt zal ik privileges verliezen wat zelfs uiteindelijk kan leiden tot ontslag). Mijn levensstandaard wordt bedreigt en iedereen is gemotiveerd om zijn levensstandaard in stand te houden. Je wil namelijk niet achteruit.
50% reageert op ABC – methode 20-30% ABC methode gecombineerd met motivatieprogramma (privileges) 20-30% heeft dan nog extra hulp nodig
Belangrijke randvoorwaarden: -
Verwachtingen afstemmen op capaciteiten en vaardigheden van het kind.
-
“Zorg” instellingen en ouders op gelijk gedachten niveau.
-
Aanpak moet aansluiten bij het “begin” niveau van het kind ook gerelateerd naar aanpak ouders.
-
Opvoeding bepaald de aanpak.
-
Opvoeders scheppen de voorwaarden om hiermee te kunnen werken.
-
Is de maatschappij hier klaar voor????????
4 Wanneer schakelt u remedial teaching in.
Remedial teaching is noodzakelijk in de volgende situaties: -De leervaardigheden van het kind zijn op een of meer gebieden significant onder het gemiddelde vaardigheidsniveau. -De capaciteiten van het kind zijn gemiddeld of bovengemiddeld, maar bepaalde vaardigheden liggen onder het klassegemiddelde. -Er zijn significante inconsistenties tussen de vaardigheden van het kind in lezen, schrijven, rekenen.
Keuzemogelijkheden: aangepast onderwijsprogramma, remedial teaching, huiswerkbegeleidingsinstituut, doubleren, combinatie voorgaande keuzemogelijkheden. Leerprobleem: Een verborgen neurologisch (centrale zenuwstelsel) of ontwikkelingsprobleem (rijpingsprobleem) dat het kind belemmert op school conform zijn capaciteiten te presteren. Een stoornis in de keten van effectief leren: De succesvolle integratie van perceptuele (zintuiglijke), cognitieve (intellectuele) en motorische processen.
*Kinderen met een leerprobleem hebben vaak remedial teaching nodig. *Richt u in de begeleiding - naast de sterke kanten - op de zwakke kanten van het kind. *Het gevaar van een behandeling van deze kinderen alsof ze het slachtoffer van omstandigheden zijn die ze niet in de hand hebben, is dat zoiets "self-fullfilling" werkt.
5 Wanneer is doubleren zinvol.
"Intelligent zijn en klaar zijn voor onderwijs zijn twee geheel verschillende dingen," "Als kinderen met school beginnen voordat ze ver genoeg in hun ontwikkeling zijn om aan de verwachtingen te voldoen, neemt de kans dat ze mislukken drastisch toe." (dr. J. K. Uphoff).
'Als zitten blijven de enige optie is , dan moet dat zo vroeg mogelijk gebeuren.'
>Relatief oude kinderen krijgen over het algemeen meer bovengemiddelde cijfers.
>Oudere kinderen scoren over het algemeen bovengemiddeld bij schooltoetsen. >De jongere kinderen in een groep krijgen vaker het etiket 'leerprobleem' dan oudere klasgenoten. >De vroegere leerproblemen die "zomerkinderen" veelal ervaren, achtervolgen hen vaak gedurende hun hele verdere schoolcarrière en soms zelfs tot in hun volwassen jaren.
6 Wanneer is medische behandeling nodig.
AD(H)D:
ADD heeft vele oorzaken: erfelijkheid, voedings- en drinkpatroon van de moeder tijdens de zwangerschap, voedselallergieën en problemen met de ontwikkeling of rijping.
~Is een betrekkelijk veelvoorkomend syndroom bij kinderen, met zowel neurologische als gedragsfactoren/kenmerken. ~ADD kinderen kunnen zich maar kort concentreren en zijn ook zeer gemakkelijk af te leiden. ~ADD kinderen worden net zo vaak door zichzelf afgeleid als door de dingen om hen heen. ~Wordt geweten aan een gering defect in het centrale zenuwstelsel. Het centrale zenuwstelsel van het ADD-kind is op zich in orde, maar het is "niet goed afgesteld" vanwege een kleine chemische onbalans. ~Zelfs heel intelligente ADD-kinderen hebben vaak gebrekkige leervaardigheden en weinig motivatie. ~Echte hyperactieve kinderen hebben altijd concentratieproblemen, maar sommige ADD-kinderen zijn niet hyperactief. ~Fijne motorische coördinatie is vaak ook een probleem en resulteert in een slecht handschrift. ~ADD-kinderen zijn vaak vergeetachtig en het kost hun moeite om instructies op te volgen, omdat ze problemen hebben met het ordenen van informatie. ~De manier waarop ADD-kinderen taken benaderen, is vaak lukraak. ~De problemen van ADD-kinderen op school lopen gewoonlijk parallel met problemen thuis. ~Schijnbare onvermogen om verantwoordelijkheid te dragen voor iets wat het verkeerd heeft gedaan. ~Het kind is over het algemeen vooral in het openbaar actief en storend.
~Veel ADD-kinderen kunnen moeilijk omgaan met leeftijdgenoten.
Er zijn geen klinische, psychologische of medische tests om ADD te diagnosticeren. De diagnose is gebaseerd op observaties van het kind in gestructureerde en ongestructureerde situaties, informatie van leerkrachten en ouders, de ontwikkelingsgeschiedenis van het kind en de schoolprestaties.
Veel ADD-kinderen blijken bij een onderzoek leerproblemen te hebben, vrijwel altijd een achterstand op school en ze hebben een vorm van remedial teaching nodig.
De meest doeltreffende behandeling is een meervoudig zorgplan; een combinatie van therapieën. -Traditionele methoden, waaronder gedragsaanpassing en opvoedingscorrectie.
-Medicijnen, in een combinatie met gedrags- en leerstrategieën. #ADD kinderen hebben meer discipline nodig, duidelijke regels, consequent opleggen. #Als een kind dat zich misdraagt - ADD of niet - niet verantwoordelijk voor zijn gedrag wordt gehouden, heeft het geen enkele reden om zijn gedrag te veranderen. #Een kind verantwoordelijk stellen voor zijn eigen gedrag, leidt tot meer zelfrespect.
De schrijver is het absoluut niet eens met de stelling dat ADD-kinderen hun gedrag niet in de hand hebben en dus niet persoonlijk verantwoordelijk zijn te stellen voor problemen die ze in de klas veroorzaken; in plaats van hen te straffen voor ongepast gedrag, hen vaak belonen voor goed gedrag. Nawoord: een stevige basis leggen.
Zijn er dingen die we nu kunnen doen om ons kind succes op school te laten hebben?
"Het enige wat u kunt doen is uw kind respect, verantwoordelijkheid en vindingrijkheid bijbrengen. Elk kind dient naar school te gaan met respect voor volwassen autoriteit, verantwoordelijkheidsgevoel en vindingrijkheid. Dat is een taak van de ouders. Alleen als ouders die taak op zich nemen, kunnen onderwijzers hun eigen taak verrichten. Doen ouders dat niet, dan kunnen de onderwijzers dat onmogelijk alsnog doen.
+Kinderen tonen respect voor hun ouders door hen te gehoorzamen. Ouders tonen respect voor hun kinderen door van hen gehoorzaamheid te verwachten. +De meest doeltreffende manier om een kind verantwoordelijkheidsgevoel bij te brengen, is het een dagelijkse routine te leren van taken in en om het huis. +Vindingrijke mensen zijn de winnaars in de wereld. Als u wilt dat uw kind een winnaar wordt, heb ik drie radicale tips voor u: 1 Zeg vaker 'nee' dan 'ja' op zijn verzoeken. 2 Koop heel weinig speelgoed voor uw kinderen. 3 Laat uw kinderen niet veel televisie kijken, vooral niet in de voorschoolse jaren.
De opvoeding van een kind is een proces voor twee partijen. Aan de ene kant zijn er de verantwoordelijkheden die bij de school horen. Aan de andere kant zijn er de verantwoordelijkheden die bij de ouders horen. Alleen als die partijen elkaar de hand reiken zal de opvoeding van het kind echt compleet zijn en zal het kind de verantwoordelijkheden die bij hem horen op zich kunnen nemen.
