Liturgie preek middagdienst over Hebr 4,1-13 en HCZ 38 (2) -GKv Loppersum-Westeremden, 18-11-2012
Welkom en mededelingen door ouderling Komen tot de Here Stil gebed Votum/zegengroet Aanbidding: -GK 147 'Maak muziek voor God de Vader' (staan) -Psalm 100 'Juicht alle volken' (zitten) Gebed om verlichting met de Heilige Geest Luisteren naar de Here: Zingen Psalm 62,3 Wee stil mijn ziel' Schriftlezing(en), zie onder Kinderen naar de KinderBijbelClub+ Verkondiging, thema, zie onder, gebed Zingen Psalm 147,7 'De Heer heeft Jakob uitverkoren' Geloofsbelijdenis gesproken Geven aan de Here: Dank- en voorbedegebed Aankondiging overige mededelingen en bestemming collecte Inzameling gaven Gaan onder de zegen van de Here Zingen GK 164 'Jezus vol liefde' Zegen Leesgedeelte(n): Lev 23,1-4 en Hebr 4,1-13 Tekst: Hebr 4,1-13 Preekthema: ‘Sabbat, stoppen en ingaan tot Gods rust!'
Gerwin Pruijssen
Pagina 1 van 6
preek HCZ 38 - 2
[herhaling vorige week ter intro] Als we vandaag verder gaan met het 4e gebod, het 4e gebod gaat over de sabbat, 'Gedenk de sabbatdag dat je die heiligt'. De Bijbel zegt, de sabbat is een kado - en toen stonden er 4 voorwerpen voorin de kerk, een stopbord (stoppen), een hangmat (rusten), een tafel met lekkers (genieten) en een Bijbel (overdenken). En we hebben 2 wkn geleden een paar dingen gezien, allereerst dat het 4e gebod te maken heeft met 'tijd' en hoe wij tijd beleven - en dat is heel actueel. We hebben toen gezien dat door de uitvinding van electriciteit de grens tussen dag en nacht is vervaagd. Voor de komst van electriciteit leefde men op dat ritme, als de zon onderging ging men naar bed en als 'ie opging stond men op. Verder heeft de komst van mail en internet een grote verandering gebracht, je kunt iedereen over de hele wereld volgen en bereiken en dat kan altijd, met Skype en Facetime. En het gevolg is dat zo de grens tussen bijvoorbeeld werken (dag) en rusten (nacht) heel dun is geworden. En de uitdaging is: hoe kunnen we samen als gemeente vd Here Jezus zoeken naar een gedeelde manier van leven: hoe gaan we met de zondag om? Daar gaat het om in Gods geboden, hoe ben je samen volk van God, hoe delen we samen bepaalde waarden waar we achter staan, en waar we elkaar bij helpen? En daarom gaan we naar de Bijbel, en dan vragen we: wat zegt de Here God over hoe we onze tijd als kinderen van God in mogen vullen? En vorige keer zagen we: de Here God heeft de sabbat ingesteld en Hij heeft daarmee een bepaald ritme in de schepping gelegd. Het ritme van werken en rusten, in Gen 2 staat dat de Here God in 6 dagen de aarde schiep, Hij werkte, en daarom moeten wij - die naar Gods beeld geschapen zijn ook werken. Verder zie je dat de Here God rustte nadat Hij alles gedaan had, Hij rust, Hij wekt niet door, Hij is niet ontevreden en blijft maar aan het schaven en doen. Nee, Hij rust - en zo moeten wij naar het beeld van God geschapen, rusten. En met dat ritme heeft God een principe in de schepping gelegd: neem een pauze in je werk. 1. Geestelijke rust: God zorgt!
Gerwin Pruijssen
Pagina 2 van 6
preek HCZ 38 - 2
Vanmiddag gaan we naar Hebr 4 kijken, en dan gaan we weer zien dat het er in de Bijbel niet allereerst om de vraag gaat: wat mag wel of niet? Het gaat er niet om dat je alles uit je handen laat vallen en kan zeggen: 'ik doe niks'. Dat doe je zaterdags ook niet, het gaat erom dat de sabbat-zondag een dag voor de Here is. Hebr 4 zegt, het kan zijn dat je je aan een strikte sabbat van 24 uur houdt, maar dat je niet tot Gods rust bent ingegaan. En als gevolg daarvan blijf je klungelen met die vragen: wat mag wel of wat mag niet? Dat zie je ook staan in vs 8, in de tijd van Jozua kreeg het volk ook al te horen: 'je kunt gerust een dag rust nemen - herinner je dat het volk de opdracht kreeg om op de dag voor de sabbat in de woestijn twee keer zoveel manna te verzamelen, want op de sabbat zou er geen manna vallen. En inderdaad, er viel op de sabbat niets, maar waar ging het om?, hierom: het manna was voldoende en was goed van smaak en niet verouderd op de sabbatdag. Daarin zie je hetzelfde weer: het gaat om Gods zorg, je kunt gerust een dag vrij houden want God zorgt voor je, geloof je dat? Ben je ingegaan tot die geestelijke rust? 2. Werken: maar je geweten klaagt je aan... Het punt waar Hebr 4 op wijst is: het kan best zijn dat je je houdt aan een strikte zondagsrust zonder dat je echt Gods rust ervaart. Wat betekent dat: 'tot Gods rust ingaan?' - het woord 'werken' dat hier staat is werken vd wet. En Paulus zegt in Rom 2, alle mensen hebben iets in zich dat ze zich in hun geweten schuldig voelen, dat hebben alle mensen. Wat is je geweten?, Paulus zegt: dat mensen zich afvragen of ze voldoen aan de norm, dat mensen zich afvragen: ben ik goed genoeg? Als je naar TV en op radio luistert dan is de boodschap voortdurend: 'doe wat je wilt, maakt niet uit wat, als je naar jezelf luistert is het goed!' Maar zegt Paulus in Rom 2, hoe kan het dan dat mensen zich desondanks toch afvragen of het wel goed is… ...hoe kan het dat mensen zich schuldig blijven voelen, hoe kan het dat mensen dat knagende gevoel blijven houden? Ook al wordt er soms door mensen om je heen gezegd: 'je doet het goed, het gaat prima', toch voelen veel mensen zich onzeker.
Gerwin Pruijssen
Pagina 3 van 6
preek HCZ 38 - 2
Dat neemt dat schuldgevoel niet weg, we voelen ons niet altijd zo zeker en juist wel veroordeeld. Je blijft je schuldig voelen, en diep in je hart besef je dat het niet waar is wat er op TV en op de radio gezegd wordt, 'als je trouw bent aan jezelf, doe je het goed'. Want waar komt dat knagende gevoel vandaan? Er staat in Rom 2,15: 'de heidenen bewijzen door hun daden dat wat de wet eist in hun hart geschreven staat, en hun geweten bevestigt dit omdat ze zichzelf met hun geweten beschuldigen of vrijpleiten'. Paulus zegt daar: alle mensen hebben dus het besef dat er een bepaalde norm is waar ze aan zouden moeten voldoen. En dat er een dag komt, dat ze zich moeten verantwoorden - en je geweten is als een soort rechtbank in je hoofd: alsof je je altijd moet verantwoorden. Misschien herken je dat wel, je kunt dat onrustige gevoel van veroordeling voortdurend bij je hebben, voor sommigen heel bewust, voor anderen op de achtergrond. 3. Stoppen met vluchten voor God Met Romeinen 2 hebben we gezien dat ons geweten onrustig blijft. Maar wat zegt Hebr 4?, kijk maar in vs 9, er is wel hoop: 'er blijft een sabbatsrust voor het volk van God', dat is een belofte van God! Hoe ga je in tot Gods rust?, kijk maar naar vs 2, je gaat die rust van God in door het evangelie. Door het goede nieuws, wat zegt het goede nieuws?, vs 13: 'niets van wat geschapen is, blijft voor Hem verborgen'. Wat doen wij mensen, wat deed Adam toen hij besloten had z'n eigen weg te gaan: 'ik doe het op m'n eigen manier', hij verstopte zich voor God. Wat zegt dat?, dat wij mensen voortdurend de neiging hebben bij God vandaan te vluchten, uit angst voor veroordeling, uit angst dat we niet voldoen. De Bijbel zegt: mensen vinden geen rust als ze zich blijven verstoppen, Hebr 4 zegt: je kunt pas echt Gods rust ingaan als je je zonden belijdt en je niet langer voor God verstopt. Zie je het?, zie je dat de rust die God belooft, dat je die niet binnengaat door voor jezelf je strikt aan allerlei regels te houden? Je houden aan regels zorgt er niet voor dat je Gods rust binnengaat, het evangelie werkt nooit van buiten naar binnen.
Gerwin Pruijssen
Pagina 4 van 6
preek HCZ 38 - 2
Zie je dat de sabbat een diepgeestelijke zaak is, die rust van God ga je alleen binnen als je voor God je zonden voor het eerst of voor de zoveelste keer. Als je dat niet doet, is er geen echte rust, dan blijft je geweten knagen, dan blijft er onzekerheid, dan blijft er diep dat knagende gevoel dat er iets niet in orde is. En dan ben je niet ingegaan tot Gods rust of dan moet je weer binnengaan in Gods rust, want die rust van God is zijn vergeving. Gods rust binnengaan is van Hem Zelf vanuit het evangelie horen: 'je zonden zijn je vergeven nu je ze beleden hebt en je ze niet langer voor me verstopte'. Hebr 4 zegt, als je als mens echt tot rust wilt komen dan is dat veel meer dan een dag vrij nemen, het is een diep-geestelijke zaak. Het heeft te maken met je ziel, hoe je voor God staat. Die rust kan alleen het evangelie je geven, vs 13, verstop je niet langer voor God, en laat je zonden vergeven. 4. 'Het is volbracht!' Wat hebben we gezien?, we hebben gezien dat diep in het leven van ieder mens eens stuk onrust zit, je geweten kan je voortdurend aanklagen. En we hebben gezien dat het evangelie het antwoord is, het evangelie zegt: 'Jezus heeft de schuld gedragen'. Je kunt jezelf wel schuldig voelen en je rot voelen, en je kunt je wel veroordeeld voelen, maar je moet weten: het is volbracht. En zo moet je het evangelie iedere dag, misschien wel 100 keer tegen jezelf zeggen. 'Ik hoef mezelf niet schuldig te voelen, want het is volbracht!', en 'ik hoef een ander niet te veroordelen, want het is volbracht!' Hebr 4 laat zien dat tot Gods rust ingaan iets heel praktisch is, het is bekering, het is gerechtvaardigd worden, het is weten: 'mijn zonden zijn mij vergeven!' Luther is een mooi voorbeeld van iemand die geen rust kon vinden, hij bad en las uit de Bijbel, hij biechtte z'n zonden op tot er blaren op z'n lippen zaten, maar hij had geen vrede, hij kon die innerlijke vrede niet vinden. Hij deed het prima, leefde naar alle geboden van God maar z'n geweten bleef hem aanklagen. Tot hij voor de zoveelste keer in Romeinen 1 las en weer struikelde over het woord 'geloof' - en toen was het (schrijft hij ergens) alsof de hemel openging. Hij besefte: geloof is niet werken voor God, maar vertrouwen op Jezus Christus die voor mij heeft voldaan - en dat was het moment dat hij vrede vond.
Gerwin Pruijssen
Pagina 5 van 6
preek HCZ 38 - 2
Hoe kun je echte rust vinden?, echte rust zodat je niet meer voortgedreven wordt? Waardoor ik niet meer bij God vandaan vlucht door heel goed te willen zijn, of heel goed te willen doen? Want de Bijbel zegt: je kunt niet aan Gods norm voldoen, daar ben je te zondig voor. Hoe?, door toe te geven, ik ben een zondig mens, ik probeer het wel maar het is alleen maar een manier om rust te vinden in God, door m'n eigen gerechtigheid te vinden in mezelf. Weet dan dat je schuldig bent voor God - als je dat niet persoonlijk weet en/of toegeeft, vind geen rust voor God. Het tweede dat Hebr 4 aanwijst is vers 10: je moet rusten van je werken', dat betekent: Jezus is gekomen om een volmaakte Redder te zijn. Hij heeft volmaakt de sabbat voor je gehouden. Wat hebben we gezien?, we hebben gezien dat de Bijbel zegt: sabbat is stoppen. Het is niet 'niets' meer doen, het is juist stoppen met dode werken, dat zijn die dingen waardoor je denkt God een plezier te doen. Sommigen worden voortgedreven door wat ze vroeger geleerd hebben. 'Op zondag mag niets', je probeert je daarom angstvallig daaraan te houden maar je bent misschien niet ingegaan tot Gods rust, je mist de kern, 'alles is klaar', 'het is volbracht'. Niet mijn pogen om de zondag in te vullen maakt de zondag goed, maar het volmaakte offer van Jezus. Anderen laten zich niets aan de zondag als dag van God gelegen liggen, maar juist omdat je dat niet doet, voel je je onzeker, en we zagen de reden: omdat er geen persoonlijke vrede met God is. Het is zo vreselijk dat we de zondag zijn gaan zien als een dag van de kerk, terwijl het een dag is waarop je mag beseffen… ...dat God ondanks mijn zondigheid mijn Heer WIL zijn, en dat Hij met een oneindige liefde van me houdt. Ik wil niet meer proberen het goed te doen, of te proberen goed te zijn, ik stop ermee want ik ben een zondaar die steeds dit weer vergeet. Ik mag struikelen, fouten maken maar ik kan het niet meer verprutsen - ik stop dus om uit te rusten in Hem, want Hij is mijn Heiland. Laten we bidden
Gerwin Pruijssen
Pagina 6 van 6
preek HCZ 38 - 2
