GERDI feestje: rollator ingeleverd!

Najaar 2010 Blad van de bewoners van sociale woon- en werkbuurt ‘t Groene Sticht

GERDI

feestje: rollator ingeleverd! WONEN EN WERKEN

verslag van een avond over pijnpunten en plezier GEBOREN

Perle, Saar, Elias, Jaïr: een nieuwe generatie

INLOPER foto omslag: Saar gefotografeerd door haar tante Esther Wijntje. Paddestoel van Margot

Colofon

Oktober Vrijdag 29 okt Noaberbar

19.00 22.00

November Zondag 7 nov Algemene Ledenvergadering

Overburen is een blad van de bewoners van de sociale woon- en werkwijk ‘t Groene Sticht in Utrecht Leidscherijn.

Vrijdag 12 nov Eten en film Bright Blue Gorilla*

18.30 20.30

Overburen verschijnt onregelmatig en is gratis.

vrijdag 26 nov Noaberbar

19.00 22.00

Redactie: Joost nr. 4 Haike nr. 9 Michiel nr. 31 Mirjam nr. 20 Patrick nr. 19 Verder werkten mee: Judith nr. 4 Edwin nr. 7 Margot nr. 11[foto voor en achterplat] Sjoerd nr. 20 Roland nr. 20 Martine nr. 30 Isaak nr. 41 Sunita Fransien Het drukwerk van deze Overburen is verzorgd door de cliënten van Reinaerde drukkerij de Boemerang.

Meer informatie en oude nummers op www.groenesticht.nl.

De redactie heeft het recht om artikelen in te korten of niet te plaatsen.

Najaar 2010 / 2

December 7e Verjaardag ’t G.S. Vrijdag 10 dec Eten en film

18.30

Zat/ Zon 18/19 dec Oberufer Kerstspel *

16.00

Vrijdag 31 dec Noaberbar: Oud-en-Nieuw Januari Vrijdag 14 jan Eten en film

18.30

Zondag 16 jan Deadline Overburen Vrijdag 28 jan Noaberbar

19.00 22.00

De bestuurstafel Het bestuur heeft in de eerste helft van dit jaar met alle werkgroepen gesproken. Op de ALV van maart hebben we uitgebreider besproken wat we nu met de woonvereniging doen en of we daar tevreden over zijn. In de vorige Overburen stond daar een verslag van. De vraag is nu natuurlijk hoe we met de uitkomsten verder gaan. Als bestuur willen we een meer verbindende rol spelen in de activiteiten die we doen. In september 2010 overleggen we met elke werkgroep, waarbij we de werkgroepplannen voor 2011 doornemen, zodat we hier rekening mee kunnen houden bij het maken van de begroting 2011. Ook plannen we een overleg in tussen de werkgroepen cultuurpleinen en festiviteiten, voor samenwerking in 2011. We bespreken, ook in september, het geopperde idee van de combi Naoberbar met film/eten. In februari 2011 treden we dan opnieuw met alle werkgroepen in overleg, zodat zij hun plannen kunnen presenteren op de ALV van maart. Zo krijgen we een tweejaarlijks overleg tussen bestuur en werkgroepen, wat het ons als bestuur mogelijk maakt de gewenste verbindende en ondersteunende rol vorm te geven. Verder is er op vrij grote schaal aangegeven dat we meer activiteiten voor onszelf, kleinschaliger en intern gericht zouden moeten hebben i.p.v. van vooral extern gericht, en grootschaliger. Dit nemen we mee naar de werkgroepen in september. We zouden in 2011 bijvoorbeeld zomeravondactiviteiten (sporten op het

plein) en/of activiteiten samen met een participant organiseren. Dat betekent niet dat we geen extern gerichte activiteiten meer hebben. We zetten in op maximaal 3: Koninginnedag, een activiteit met alle of meerdere participanten (zoals bij het afgelopen WK) en nog een andere activiteit. Ook kunnen we als WV inhaken op een activiteit van een van de participanten, zodat we zelf niet altijd de dragende kracht zijn. Tenslotte willen we Nico Ooms sterker betrekken bij het verkrijgen van subsidies. Hij zal ons adviseren. Verder is er pas het periodieke overleg tussen bestuur en Portaal geweest. Een belangrijk gesprekspunt was hier overlast. Portaal drukt ons op het hart elke vorm van overlast te melden. Zie het verslag hiervan op pagina18 e.v.

Van de redactie Ondanks de vertrouwde vormgeving steekt deze Overburen wel degelijk in een nieuw jasje. Het kopiëren, vouwen en nieten wordt vanaf dit nummer verzorgd door de cliënten van Kopieerservice de Boemerang in Terwijde, Leidsche Rijn. De Boemerang is een dagbestedingsproject van Reinaerde, zoals we dichter bij huis kennen van De Hoge Weide en Remake. Voor meer informatie zie www.reinaerde.nl

Najaar 2010 / 3

„De ervaring van ‚buiten de boot vallen’ heb ik zelf gehad, daarom ben ik er trots op, op ’t Groene Sticht te wonen“

GERDI 't Groene Sticht is wat haar bewoners met hun idealen en activiteiten ervan maken. De Overburen interviewt haar buren met de vraag naar hun idealen. Gerdi heeft te kampen met lichamelijke klachten, maar ondanks dat is ze een bekend

Het is altijd leuk om te zien hoe anderen hun huurwoning hebben ingericht. Bij Gerdi, die nu vier jaar op 't Groene Sticht woont, lagen stalen op tafel om een nieuw kleurtje voor de muren uit te kiezen; groentinten, die ook terugkwamen in het mooie nieuwe bankje dat ik uit mocht proberen tijdens het interview. Kort gezegd was de inrichting: open, licht en in ontwikkeling. Er stond ook een schildersezel met een nog onaf schilderij erop. “Aan schilderen kom in op het moment niet zoveel meer toe. Ik ging eerder wekelijks naar een schildersgroep in de Kersentuin, maar nu heb ik daar niet genoeg tijd meer voor. Ik schilder wel nog steeds graag en geniet er erg van als ik het even rustiger heb.” Ik ken 't Groene Sticht via Itis. Zij had me ook verteld over Ab Harrewijn en over zijn visie. Ik ben er trots op dat ik woon in een buurt waar mensen die buiten de boot dreigen te vallen hun plek vinden. De ervaring van het buiten de boot dreigen te vallen die ik zelf heb, draagt daaraan bij. Ik was 38 toen ik een herseninfarct kreeg. In die tijd had ik een eigen theatergroep voor, en gaf ik muziektherapie aan, mensen met een diepe verstandelijke handicap. Ik hield erg van dansen en zingen, wat ik ook veel deed. Na het infarct heb ik hard gewerkt bij de revalidatie, hopend dat ik weer zou kunnen wat ik ervoor kon. Maar ik kreeg minder terug dat ik had gehoopt. Ik kan niet meer zuiver zingen en niet meer dansen en ik kon niet het werk blijven doen wat ik had gedaan. Doordat ik veel werkervaring had opgedaan, kon ik na een revalidatie van jaren binnen de organisatie scholing gaan geven aan mensen die werken met diep verstandelijk gehandicapten.

Als ze even tijd heeft geniet Gerdi erg van schilderen.

De eerste jaren dat ik op 't Groene Sticht woonde heb ik tot twee keer toe een voetoperatie gehad, waardoor ik lange tijd niet mobiel was. Ik moest weer stoppen met werken en was aangewezen op hulp van anderen. In die tijd heb ik kunnen genieten van het sociale karakter van 't Groene Sticht. De hulp die ik nodig had, was er. Toen ik net hersteld was van de voetoperaties werd ik aangereden door een auto en was ik met een dubbele enkelbreuk weer aangewezen op hulp van anderen. In het zorgcentrum waar ik korte tijd moest verblijven werd mijn vuile was meerdere keren door Marieke opgehaald en door een ander weer schoon teruggebracht. Thuisgekomen redde ik me binnenshuis, maar voor de boodschappen bleef ik afhankelijk van buren. In de tijd na de aanrijding begonnen ook de filmavonden. Dat was ideaal voor mij, afleiding en vermaak dicht bij huis. Ik werd door buren gehaald en weer thuisgebracht. Bij de besloten ontmoetingsvormen, zoals het samen eten en een film kijken, voel ik me het prettigst. Zelf heb ik een keer een galerie-etentje georganiseerd op Sinterklaasavond. Bij dat soort gelegenheden is er tijd om met elkaar in gesprek te komen. Het bij elkaar brengen van mensen ligt me wel. Ik heb vroeger veel in woongroepen gewoond. De eerste had ik zelf met vriendinnen opgericht. We hebben zelf nagedacht over welke vorm het samenleven aan zou moeten nemen. We aten regelmatig samen, al was dat niet verplicht, we onderhielden het huis samen en we deden samen de was. Aandacht, betrokkenheid en plezier zijn drie kernwoorden die voor mij bij het wonen in een woongroep horen. Dat zijn ook de dingen die ik binnen 't Groene Sticht het meest waardeer. Sinds half maart zit Gerdi nu, nadat ze drie jaar niet heeft kunnen werken, in een re-integratietraject. “Ik vond het heerlijk om weer in de trein te zitten naar mijn werk, iets dat anderen misschien vervelend vinden. Ik maakte eindelijk weer deel uit van werkend Nederland. Ik vind het belangrijk om mijn eigen salaris te verdienen. Er ging ook een wereld voor me open toen ik voor het eerst na jaren weer in de V&D kwam, alsof ik een tijdje buiten de wereld had geleefd. In de zomer heb ik veel gefietst, steeds langere tochten. Ik heb weer een goede conditie opgebouwd. De dag dat ik mijn

Najaar 2010 / 5

rollator weer kon inleveren ervoer ik als een feestdag. Ik hoop dat deze tijd van re-integreren zal eindigen in de voortzetting van mijn arbeidscontract.” Toen Gerdi hier vier jaar geleden kwam wonen waren de omstandigheden er niet naar veel werk te maken van de nieuwe woning. Nu lijkt er een nieuwe levensfase aangebroken en is ook de tijd aangebroken om de woning eens een goede beurt te geven. “Omgaan met mijn handicap is een langdurig proces. Ik heb geleerd zelf aan te geven wat ik wel en niet kan en ervaar veel bereidheid bij mijn buren om taken te zoeken die voor mij haalbaar zijn. Bij kleine fijnmotorische problemen, zoals een deksel openmaken, een splinter in mijn vinger of een knoop in mijn veter, kan ik bij mijn beide buurvrouwen Ina en Natascha terecht. Ik vind het heerlijk om in een kleine enclave in een grote stad te wonen waarin iedereen elkaar kent, waarin je elkaar groet en regelmatig tegenkomt. Ik geniet ervan om zo dicht bij de natuur te wonen. Al fietsend ben ik via de Groene Dijk zo in Woerden en in het Groene Hart. Zelf heb ik ook gezocht naar de rol binnen 't Groene Sticht die me het beste ligt. De attentiewerkgroep ligt mij omdat het daarin gaat om aandacht en betrokkenheid. Na de vele hulp die ik gekregen heb, zou ik wel eens in de gelegenheid willen komen ook iets te kunnen doen voor één van mijn buren, maar ik kan ze toch moeilijk ziek wensen. Via deze weg wil ik alle buren die me hebben geholpen, bedanken voor de hulp die ik heb ontvangen. Dit heeft veel voor mij betekend.

“De attentiewerkgroep ligt mij omdat het daarin gaat om aandacht en betrokkenheid“

Najaar 2010 / 6

Siloruimte voor nieuwe plannen Hij liet zijn werk bij Reinaerde achter om een grotere wereld op te zoeken. “Ik was overal los van, geen deadlines, geen gehaast, geen afspraken”. Rein Boverhuis reisde een jaar lang met zijn gezin door Australië. vervolg>>

Najaar 2010 / 7

Rein Boverhuis: „Ik wil in de Silo een trainingscentrum voor jongeren maken“

Nu is Rein terug en al weer een paar maanden aan het werk, ondermeer op 't Groene Sticht. Wat Rein mee neemt van zijn reis: “Ik wil dingen open houden, vrij kunnen denken”. De terugkeer naar Nederland was moeilijk, vertelt Rein. Vooral het “landen” in Nederland viel tegen, tegelijk viel hem op hoe snel hij weer in oude patronen viel. Rein kon na zijn terugkeer weer aan de slag bij Reinaerde. Voor zijn vertrek was hij manager van ondermeer restaurant De Hoge Weide. Na zijn terugkeer heeft hij eerst wat losse management klussen gedaan, maar nu heeft hij een aantal locaties onder zijn hoede. Rein is operationeel manager werk- en dagbesteding. Dat betekent dat hij verantwoordelijk is voor verschillende lokaties van Reinaerde binnen Werk & Dagbesteding. Het gaat om twee werkplaatsen voor

Najaar 2010 / 8

beperking. Ze kunnen er een nieuwe wereld verkennen. Niet via een wereldreis, maar door te werken, collega's te hebben en eigen kwaliteiten te ontdekken. Dat doen ze nu al via Remake en de fietsenwerkplaats. “Hoewel de fietsenwerkplaats, een samenwerkingsverband met Klus OK, inmiddels is stop gezet ivm te weinig aanmeldingen van cliënten. De benedenruimte wordt inmiddels weer door Reinaerde in gebruik genomen. Klus OK is van plan te gaan verhuizen naar een locatie buiten 't Groene Sticht. Daardoor ontstaat er ruimte voor nieuwe plannen met de Silo. Rein:“Ik wil er een trainingscentrum voor jongeren maken”. Rein laat zijn gedachte de vrije loop: “boven is al een plek om met hout te leren werken. We blazen nieuw leven in een deel van de fietsenwerkplaats en daarnaast is straks ruimte voor een computerwerkplaats of andere technische trainingen”.

Het trainingscentrum zal zich richten op jongeren met een lichte verstandelijke beperking. Juist voor hen is moeilijk een geschikte plek te vinden. De jongeren die Rein wil helpen vinden het moeilijk om realistische plannen te maken en de juiste keuzes te maken. Als je het henzelf vraagt denken ze vaak aan banen die nog niet bij hun mogelijkheden passen. Ze grijpen veel te hoog. Dat leidt tot teleurstellingen. Het trainingscentrum moet jongeren helpen om een haalbaar toekomstbeeld te vormen. Het is nog niet duidelijk wanneer Reinaerde aan de slag kan met haar nieuwe plannen. Dat is mede afhankelijk van het vertrek van Klus OK. Totdat ze een nieuwe werkplek gevonden heeft blijft klus OK onderhuurder van Reinaerde.

Rein weet nog niet wat de gevolgen zullen zijn voor de relaties tussen de Silo en 't Groene Sticht. Hij is regelmatig bij het coördinatoren overleg, waar ook de bewoners van 't Groene Sticht vertegenwoordigd zijn. Het valt hem dan op dat het meestal gaat over wat niet goed gaat, terwijl er weinig spontane contact momenten zijn, wat hij jammer vindt. De klachten van bewoners doen volgens Rein ook niet altijd recht aan de inzet van Jeroen die verantwoordelijk is voor de meubelwerkplaats Remake. Jeroen doet erg zijn best om mogelijke overlast te beperken. Maar erkent Rein, het gaat in de Silo om werk, een werkplaats waar jongeren werken waarbij soms wat overlast kan voorkomen. Daarom staat Rein open voor contacten en initiatieven vanuit de buurt.

Najaar 2010 / 9

& Nieuwe & oude

BEWONERS

Als nieuwe bewoner van 't Groene Sticht vind ik het leuk mij even aan jullie voor te stellen. Een aantal van jullie heb ik al persoonlijk ontmoet. Mijn naam is Haike Germann, ik ben 47 jaar en ik woon op nummer 9. Jullie hebben me vast al eens zien lopen met mijn kinderen Floris (19) en Eva (17) en een witte hond met zwarte vlekken: Dikkie. De laatste twee zien jullie tegenwoordig niet meer. Dat komt omdat Eva en Dikkie in Frankrijk wonen en terug naar huis zijn gegaan. Ik heb 6 jaar met mijn gezin in Frankrijk gewoond waar we een camping hebben gehad. In 2007 ben ik alleen terug gegaan naar Nederland. Mijn huwelijk was stukgelopen, de camping opgeheven, ik kon geen werk vinden en mijn uitkering was gestopt. Mijn kinderen zijn toen bij hun vader in Frankrijk blijven wonen. Eva woont daar nu nog steeds en Floris heeft deze zomer besloten in Nederland te blijven wonen en heeft inmiddels een baan, een kamer en een studie. Tot 9 september woont hij nog bij mij en daarna wordt het stil in mijn nieuwe huis. Sinds ik terug ben in Nederland heb ik gewerkt via een uitzendbureau. Daarnaast heb ik een studie regressie- en reïncarnatietherapie gevolgd, mijn grote passie. Ik ben kort geleden afgestudeerd en nu bezig met het opstarten van mijn eigen praktijk (www.flash-backs.nl). Ik heb voor 't Groene Sticht gekozen omdat ik het leuk vind om met zoveel verschillende mensen in een buurt te wonen en omdat de ideologie me aanspreekt. Ik ben inmiddels met heel veel plezier begonnen met vrijwilligerswerk bij de Emmaus. Ik sta daar soms ook achter de kassa, dus jullie zullen me nog wel eens tegenkomen.

De afgelopen maanden zijn er twee oud bewoners van ’t Groene Sticht overleden. Miep Leber woonde vanaf het begin op ’t Groene Sticht. Ze had een warm contact met een aantal mensen uit haar appartementenblok. Ze beleefde veel plezier aan een praatje over het balkon, op weg naar de winkel of bij een bakkie koffie. Ze gaf op een directe manier vorm aan wonen op het terrein. Ze moest eerder dit jaar haar woning verlaten, zeer tegen haar wens. Maar ze kon niet meer zelfstandig te wonen. Ze lag in het ziekenhuis terwijl haar zoon Kees haar nieuwe woning inrichtte. Bij een operatie ontstonden complicaties waardoor haar gezondheid snel achteruit ging. Tante Miep overleed begin augustus in het ziekenhuis. Hans Hofman woonde enkele jaren bij Emmaus. Hij was altijd goed zichtbaar op ’t Groene Sticht en ook bij Emmaus had hij een centrale rol. Het is iedereen opgevallen dat het al een tijd niet goed ging met de gezondheid van Hans. Hij lag vaak in het ziekenhuis en moest zelfs een been missen. Hans woonde sinds een paar maanden zelfstandig [met veel hulp]. De dag voor zijn overlijden was hij per scootmobiel op bezoek bij Emmaus, vol goede moed. Hans overleed donderdag 30 september.

Najaar 2010 / 10

Elias Jacob Grietzen; Adonais is mijn God en Jaïr Antoon Trynko; Hij zal stralen Op ’t Groene Sticht is een geboortegolf geweest. In het vorige nummer meldden we de geboorte van Perle [dochter van Jannieke en Peter], nu zijn we opnieuw drie buren rijker. Jaïr en Elias [zonen van Rebecca en Arnoud] zijn op 6 maart geboren, Elias zag het licht om 13:07 uur, Jaïr 1 minuut eerder. Jaïr woog 2845 en Elias 2250 gram, inmiddels zijn ze al weer een stuk zwaarder. Saar [dochter van Noor en Michel] werd op 15 augustus geboren. Ze maakt het goed en is al menig rondje over het plein getoerd. [foto: zie omslag]

Ann-Sophie en Laczo hebben begin van de zomer hun diaconaal jaar bij Emmaus Parkwijk afgerond. In hun plaats zijn Romeo (21 jaar, uit Hongarije) en Matilde (18 jaar, uit Frankrijk) een jaartje van het kringloopbedrijf komen proeven. Peter (42) uit Bulgarije kwam in het voorjaar, zou tot juni blijven maar is nog steeds bij Emmaus te bewonderen. Matteo (38, onmiskenbaar Italiaans) kwam begin september van Emmaus Haarzuilens, logeert tijdelijk maar zou ook wel eens langer kunnen blijven. En bij de navraag naar nieuwe bewoners bleek M.T. al zeg maar behoorlijk geruime tijd bij Emmaus te wonen zonder dat dit in de Overburen is vermeld, bij deze dus alsnog.

"Waardevol zijn al die woorden met de pen der liefde neergezet. Koester de herinnering die ook mooi wordt stilgezet." Does, het hondje van Cor en Ali werd geboren op 1-3-2000 en overleed op 7-7-2010.

Najaar 2010 / 11

Theatergroep BlondeBizon speelt:

Pas op de oppas Huiskamervoorstelling op nr 41 Toegang is 5 euro, Je krijgt daarvoor toegang en een drankje. reserveren via [email protected].

“Kopje koffie? Koekje erbij? Wilt u stil zijn, want het kindje slaapt net…” De oppas zorgt voor Rust, Reinheid en Regelmaat als u weg van huis en kind bent. Denkt u. U weet niet, dat de ervaren oppas in het bezit is van een wel héél bijzonder Curriculum Vitae: Zij was ooit de oppas bij Medea... De missies zijn volbracht. Medea en Jason zijn met het Gulden Vlies naar Griekenland gevlucht. Ze trouwen, krijgen 2 zonen. Maar dan: De Griekse koning heeft aanbod voor Jason: zijn dochter trouwen! Drie pittige, eigentijdse oppasdames zingen, schelden, schateren en dromen over een duister heden en een onverwerkt verleden. Luister en huiver; Het zal je oppas maar wezen! tekst: Marianne Kuijper, met dank aan Euripides; regie: Marit Broekhuysen; spel en zang: Elma ten Boekel, Marianne Kuijper en Marleen van der Wolde; muziek: Elianne van Ee; muzikale begeleiding: Rein Hildebrand; kostuumontwerp: Annemarie Huinink www.blondebizon.nl

Wie voorbij het gastenverblijf komt, blijft zelden onopgemerkt. Maar andersom is het niet anders. Mieke passeerde met camera en schoot deze foto. Ze vroeg zich af wat de aanleiding was voor de uitbundigheid of was het agressie? Het antwoord bleef uit.

Najaar 2010 / 12

De NOiZ

een leidinggevende functie hadden of juist nu al een ervaren beheerder zijn, vinden het leuk om mensen te begeleiden in het nieuwe werkveld.

Het gastenverblijf op het Groene Sticht wordt gerund door woon-werkbegeleiders en beheerders van de NoiZ. Als dakloze in de NoiZ kun je door het uitvoeren van gastentaken in de nachtopvang beheerder worden. Als beheerder hou je de nachtopvang aan de Keulsekade draaiende maar hou je je ook bezig met beleid en beslissingen rondom de nachtopvang. Als gevorderde beheerder mag je beheerder worden bij het gastenverblijf op ’t Groene Sticht. Uiteraard moet daar dan ook je wens liggen. Door de vele dienstenwisselingen en het drukke werk komen we er niet aan toe om een kijkje te nemen op ’t Groene Sticht. Dit hebben wij in augustus wel gedaan. Ook hebben wij van de gelegenheid gebruik gemaakt om weer eens te benoemen wat een ieder nou zo bijzonder vindt aan het werk. Het was een bijzondere middag. Het begon al op het moment van aankomst “ Ik wordt altijd vrolijk als ik het terrein van ’t Groene Sticht op loop” . We gingen in groepjes uit elkaar om de positieve ervaringen van het werk te belichten. Als eerste werd benoemd dat je als verse beheerder in korte tijd leert een nachtopvang runnen. Sommige van de beheerders kunnen hun oude vak oppikken bijvoorbeeld als administratief medewerker, kok. Mensen die vroeger

Het teamwork wordt positief ervaren, van te voren overleg je met je collega hoe je een avond aanpakt en hoe je gaat handelen. Het zelfbeheer is een verrijking voor mensen die lang in de hulpverleningscirkel hebben gezeten. Je leert van elkaar, van elkaars visie en ontwikkelt vervolgens samen een visie. Het positieve zit hem ook in de intrinsieke waarden van het werk: adrenalinekick na een avond of respect afdwingen op een leuke eigen manier. Mensen een bed kunnen geven, of gewoonweg lol en plezier kunnen geven. De gedachtegang van het zelfbeheer is bepalend. Doordat de beheerders van de nachtopvang en ’t Groene Sticht een zelfde pad hebben bewandeld als de doelgroep kunnen zij snel aansluiting vinden met de gasten en ze makkelijker aanspreken en motiveren. Maar ook signaleren, wat er echt speelt met iemand. „We zijn geen hulpverlener en behandelen iedereen gelijk“. Je weet weer hoe belangrijk je bent “we doen het goed: zonder ons geen NoiZ” . Het einde van de middag hebben we afgesloten door elkaar te complimenteren, wat vaak vergeten wordt. Sunita Bhargava woon-werkbegeleider

Najaar 2010 / 13

Running with the wolf Van de hand van Djohnny (Emmaus). Bijzonder: 90 % van de gebruikte materialen komt uit het kringloopbedrijf van Emmaus Parkwijk Tot 14 oktober in de hal van De Hoge Weide, daarna verhuizen de schilderijen naar het hoofdkantoor van Stichting De Tussenvoorziening / Alle schilderijen van Djohnny zijn te koop, prijzen tussen 300 en 400 euro. Van de opbrengst gaat 75 % naar woonwerkgemeenschap Emmaus Hartelstein bij Maastricht (emmaus.nl/emmaus-hartelstein)

Statement Het lijkt er nu echt te komen. Terwijl ik dit stukje schrijf lees ik op teletekst dat de voltallige Tweede Kamer-fractie van het CDA alsnog heeft ingestemd met de komst van het centrumrechtse kabinet Rutte-Verhagen I, gedoogd door de PVV. Hoewel zeker de helft van de kiesgerechtigde Nederlanders 'links' heeft gestemd, horen we maar weinig kritische geluiden uit die hoek. Op massabetogingen hoeven we al helemaal niet te rekenen. Slechts een handjevol demonstranten is er gesignaleerd op het Binnenhof in Den Haag. Commentatoren in de media proberen het gebrek aan actiebereidheid te verklaren. Volgens een socioloog in NRC Next behoort het activisme duidelijk tot het verleden. Activisten worden tegenwoordig vooral gezien als vervelend, wrang, drammerig en humorloos. “Geitewollesokkerig” is zo'n veelgehoorde kreet waarmee veel linkse jongeren uiting geven aan hun afkeer van dat activisme. Ze storten zich liever op een succesvolle carrière. De ochtendkrant vraagt zich af wat 'links' Nederland dan wél kan doen als je niemand meer de straat op krijgt. Natuurlijk zijn er genoeg alternatieven te bedenken, zonder spandoeken of het roepen van leuzen. Neem nu onze eigen Ab Harrewijnstraat, een overwegend links bolwerk (althans dat neem ik gemakshalve maar even aan). Jaarlijks organiseert de commissie Cultuurpleinen een drietal wereldpleinen. Op zondag 10 oktober, aan de vooravond van de installatie van het rechtse kabinet, zal het Ab Harrewijnplein tijdelijk worden omgedoopt tot het 'Marokko Plein'. In de uitnodiging lees ik een tekst waar cultuurrelativisten hun vingers bij zullen aflikken: “Op een wereldplein kan men op een gezellige en ongedwongen manier kennismaken met een van de vele culturen binnen Leidsche Rijn.” Als Geert Wilders ervan wist zou hij het ongetwijfeld geldverspilling vinden en typisch weer zo'n 'linkse hobby' waarop hij maar al te graag het predicaat 'knuffelcultuurplein' zou plakken. Het zal de organisatie een zorg zijn. Ze wil ons slechts deelgenoot maken van haar belangstelling voor andere culturen. En juist door die ongedwongen, a-politieke houding, bestaat er volgens mij geen beter statement tegen 'rechts'! door Edwin

Najaar 2010 / 15

Een ontdekkingstocht naar het juiste Susan is de laatste jaren minder strikt voor zichzelf en zegt: “ik ben nu ook minder streng voor anderen, mijn nieuwe leven brengt me nieuwe inzichten.” Wanneer ik snel door de supermarkt ga voor het avondeten passeer ik Susan, tussen het bierschap en de kassa's. Ik kom er bijna dagelijks en net zo vaak tref ik er Groene Stichters. Hoe zit het met jouw ecologische voetafdruk, vraag ik Susan terwijl ik mijn eigen inkopen onopvallend uit haar blikveld draai. Ze weet meteen waar ik op doel en we speken af dat we die voetafdruk eens gaan meten. Glimlachend zegt ze dat haar voeding doorslaggevend zal zijn bij de uitkomst. We maken een afspraak, waarna ik aansluit in de rij bij de kassa, terwijl Susan langs de koeling richting brood verdwijnt.

iedereen op de wereld voldoende eten te verbouwen. Als we maar op houden met vlees eten”. Toen Susan bij Emmaus woonde en werkte was het kringloopwerk een vanzelfsprekende milieuwinst. Susan: “ook samen wonen is milieuvriendelijk. Alleen al voor het delen van de wasmachine verdien je punten”. Susan haar huidige leefstijl is een stuk minder groen, dat heeft verschillende oorzaken. Haar nieuwe burgerlijke leven telt een eigen huis, een kat, een man en een baan. Met haar beperkte inkomen zijn ecologische producten meestal te duur. Ook op andere punten is er veel veranderd. Susan: “Ik woon nu samen met een vleeseter en dat ruikt zo lekker. Ik eet nu ook dagelijks vlees. Goed voor het milieu is dat niet”.

Een ecologische voetafdruk is de hoeveelheid ruimte die nodig is voor jouw consumptie. Het gaat er dus om hoeveel hectare grond er nodig is om jouw eten te verbouwen, kleding en meubels te maken en [bio]brandstof te produceren. Er zijn verschillende papieren en digitale vragenlijsten die je helpen bij het bepalen van je voetafdruk, ook wel milieugebruiksruimte genoemd.

Deze periode is een ontdekkingstocht, vertelt Susan. “Er schuilde een gevaar in mijn idealistische leven van voorheen: ik oordeelde gemakkelijk over anderen.” Het wonen en werken bij Emmaus maakte duidelijk dat niet iedereen alles kan, iemands omstandigheden bepalen mee wat haalbaar is. Susan: “In de Amsterdamse woongroep vingen we mensen op. Soms was er even geen plaats. Tegen anderen die aandacht vroegen voor een vluchteling in nood zeiden we soms: je hebt toch zelf ook een bank. Dat zou ik nu niet meer zeggen.” Als woongroep kun je meer dan als individu.

Als we een paar dagen later achter de computer zitten vertelt Susan dat ze een kritische leefstijl had. Ze woonde in een leefgemeenschap samen met vluchtelingen en was actief in de vredesbeweging. In die periode at ze veganistisch [geen dierlijke product, dus ook geen zuivel, honing, gelatine, enz.]. “Voor veganistisch eten heb je weinig landbouwgrond nodig”, vertelt ze, “veehouderij kost juist veel ruimte.” Susan vervolgt: “Er is genoeg goede landbouwgrond om voor

Bij Susan blijft de behoefte bestaan om zorgzaam met de omgeving om te gaan. “Als veganist vond ik het leuk om mijn favoriete junkfood te vinden zonder dierlijke ingrediënten.” Het is ook nu een sport om regionale producten te kopen of groenten van het seizoen. “Vroeg of laat kies ik weer voor meer verantwoord eten. Dat voedsel is bovendien gezonder. Die keuze maak ik dan voor mijzelf en niet meer vanuit de tunnelvisie die je in een groep te gemakkelijk krijgt”. “Wist je overigens dat

Najaar 2010 / 16

Al pratend doorlopen we de vragenlijst en komen aan bij het resultaat: 6000 kg CO2. Dat is de helft van de gemiddelde Nederlander. De kosten zitten vooral in de levensmiddelen, zoals Susan al vermoedde. Het kleine appartement dat ze ook nog eens deelt is gunstig en woon-werkverkeer per fiets ook. Susan heeft geen auto. Haar retourtje Peru leverde een uitstoot op van 4500 kg, een flinke negatieve score. Susan ziet op de site: “voor 40 euro koop je een soort aflaat en worden er ter compensatie van de vlucht Amsterdam/Peru ongeveer 18 bomen geplant”.

eco-voetafdruk

de supermarkt een schap heeft met regionaal geproduceerde groenten”, merkt ze op. Susan vervolgt: “ik drink veel fris, maar maak die thuis van leidingwater waaraan ik zelf koolzuur toevoeg. Dat scheelt veel verpakking en transport en dus brandstof”

Is er meer dat meeweegt in je keuze als je voor het schap staat, vraag ik, wetend dat Susan vredesstrijd belangrijk vindt. “Mensenrechten en vrede hebben veel met elkaar te maken” antwoord ze. Toen ik actief was in de vredesbeweging namen we Fair Trade producten mee naar acties, om de relatie tussen gerechtigheid en vrede duidelijk te maken. Dus er zijn meer idealen die bepalen wat er in het mandje bij de super gaat. door Joost

Najaar 2010 / 17

wonen werken de dialoog

Najaar 2010 / 18

In de basis van 't Groene Sticht zit het verband tussen wonen en werken. Als je op het Groene Sticht komt wonen of werken dan weet je dat je hiervoor kiest. Dit is vanzelfsprekend. Als je je voordeur open doet sta je midden in de samenleving met alle gezelligheid en heftigheid van dien. Wonen en werken op eenzelfde plek hebben veel voordelen. Zo vergroot de bedrijvigheid de levendigheid voor de bewoners en hoeft men niet ver te reizen voor een hapje eten, meubilair of een klus. De bedrijven zitten direct aan de voordeur van hun potentiële klanten, kunnen meedoen met allerlei initiatieven en er is altijd wel iemand die in oogje in het zeil houdt. Maar bewoners en participanten hadden geen debat georganiseerd als er hiertussen niet ook spanningen zouden ontstaan. De wrijving die regelmatig ontstaat vroeg om een gesprek. Niet zomaar een discussie, maar een uitwisseling via de beproefde methode van de 'talking stick'. Door gebruik te maken van deze methode ontstond er eerder een rustige bezinning dan een felle discussie. Hierna hebben we kort weergegeven wat er in de verschillende groepen is besproken. vervolg>>

Najaar 2010 / 19

In de eerste groep is al snel duidelijk waar het over gaat. Werk'partijen' zijn gebaat bij aanloop, reuring, drukte, omzet. Woon'mensen' willen juist een rustige, duidelijke omgeving. Het Groene Sticht is er voor om beide te verbinden. Dat betekent dat je als bedrijf niet zomaar je policy kunt neerzetten, maar rekening moet houden met bewoners. En als bewoner heb je niet gewoon een woonomgeving, maar zijn er ook bedrijven die iets moeten kunnen doen. Die spanning is eigenlijk heel bijzonder. Er is grote bereidheid bij alle mensen in de groep om elkaar hierin proberen te vinden. Het belangrijkste daarbij is dat je elkaar kent, dat je spreekt over wat je vindt en dat je aanspreekbaar bent voor de andere partijen en je in hun positie kunt verplaatsen. Natuurlijk komen er dan allerlei ideeën over hoe we dat kunnen stimuleren of wat er nu niet goed loopt. We hebben een beetje de neiging om te procedureel te worden. Terwijl je, als je elkaar gewoon goed kent, dingen sneller kunt oplossen. De structuur met allerlei werkgroepen, overleggen en posities nodigt uit om procedureel te zijn, maar dat moeten we niet doen. Zo'n avond als deze is heel belangrijk: je leert gezichten en mensen kennen. Het Groene Sticht vraagt eigenlijk dat je jezelf ook laat zien en benieuwd bent naar anderen. Het is belangrijk dat we dat ook met elkaar organiseren, omdat het niet zomaar vanzelf gaat. Tenslotte werd nog duidelijk dat voor conflicten, die in het normale verkeer en het elkaar aanspreken niet verder komen, er een bestuur is dat besluiten mag nemen. Daarmee is de cirkel rond. Groep twee kwam na een stugge start tot enkele interessante punten. Ten eerste werd er positief gedacht over de levendigheid die de verschillende werkgerelateerde activiteiten met zich mee brengen. Vanuit werknemers kwam er een positief geluid over de sfeer in de wijk en dat ze zich hier na een tijdje ook echt 'thuis' zijn gaan voelen. De dubbelrol van enkele woonwerkers werd als extra belastend ervaren. De wrijving ontstaat bij overlast. Als er na melding van structurele overlast geen verandering komt dan vergaat men de moed om nog eens aan te kloppen. Bedrijven zouden open moeten staan voor dit soort geluiden en hier daadkrachtig mee aan de slag moeten gaan. Hierbij gaat de voorkeur uit naar directe communicatie met de betrokken en houd de lijntjes kort! Zo min mogelijk via via communiceren maar mensen direct aanspreken. Vaak weten de veroorzakers van overlast niet eens welke uitwerking hun handelen heeft. Door direct aan te spreken voorkom je frustratie en kunnen we van elkaar leren in contact met elkaar.

Najaar 2010 / 20

Alle deelnemers van groep drie; bewoners, werkers en vrijwilligers op het groene sticht beschouwen de combinatie van wonen en werken in hoofdzaak als positief. Ten eerste komt dat omdat mensen – bewoners, werkers en vrijwilligers – elkaar ten minste van gezicht kennen en begroeten. Waar gebeurt het nog dat je de werknemers kent die in het restaurant werken, in de (emmaus)winkel of in de begeleiding? Als tweede pluspunt wordt de wederkerigheid genoemd. Als bewoner is het bijvoorbeeld makkelijk om binnen te lopen bij Remake, als er een plank gezaagd moet worden. Pas in tweede instantie en na doorvragen komen de pijnpunten op tafel. Wat die zijn, is verschillend van de plek waar mensen in 't Groene Sticht wonen en de persoonlijke leefsituatie. Mensen met kleine kinderen vrezen het drukke en vaak hard rijdende verkeer. Rondom de silo bestaat de ergernis uit het gehang van clienten op straat, de rondzwervende rotzooi en de vele busjes van Klus OK. Nabij de boerderij en in de tuin is niet iedereen blij met de (harde) muziek die er vanuit het voorhuis te horen is. Opvallend hierin is dat enkele werkers aangeven er niet aan te moeten denken om in 't Groene Sticht te wonen vanwege de overlast van met name bedrijvigheid. Tegelijkertijd is het zo dat ook als het om overlast gaat, bewoners en bedrijven, dezelfde belangen hebben. De Emmaus woonwerkgemeenschap heeft net zo hard last van Klus OK als omwonenden. Zowel medewerkers van de Hoge Weide als bewoners hechten aan goede verlichting voor hun veiligheid, terwijl andere bewoners dat ervaren als lichtvervuiling. Blijkbaar is de ervaren overlast subjectief. Goodwill is ook een belangrijke factor in de ervaring van overlast. Als personen of bedrijven zich zichtbaar meer inzetten voor het Groene Sticht, wordt er meer van deze mensen en organisaties geaccepteerd. Naar aanleiding van deze verschillende bevindingen zal het bestuur zich in de komende vergadering bezinnen op de wijze waarop aan deze thema's vervolg gegeven zal worden.

r e ov st la Sinds de zomer heb ik (Martine) de taken van Ina overgenomen in de werkgroep 'Portaal'. Samen met Natascha overleg ik eens in de zoveel maanden met de gebiedsadviseur en de beheerder van Portaal over algemene zaken die alle huurders in het Groene Sticht aangaan zoals publiciteit, overlast en schoonmaak en onderhoud van de woningen. We bespreken bijvoorbeeld hoe de schoonmaak van de portieken in de flats geregeld is en hoe klachten over onderhoud kunnen worden gemeld. We hebben het in deze bijeenkomsten niet over opmerkingen of vragen van individuele bewoners. Heb je vragen of opmerkingen over onderhoud, schoonmaak of andere huurzaken, dan is het belangrijk dat je dit direct zelf meldt bij Portaal (zie contact gegevens hieronder). Portaal kan jou dan als individuele huurder helpen met je probleem en kan tegelijkertijd een dossier opbouwen in het geval dat het probleem vaker voorkomt. Ervaar je overlast, van andere bewoners of van externen, dan is de eerste stap dit te bespreken met degene die de overlast veroorzaakt. Helpt dit niet, dan is het belangrijk dat je de overlast zelf zowel bij Portaal meldt als ook bij de politie. Beide instanties hebben meldingen van bewoners nodig als bewijsvoering om problemen te kunnen aanpakken. Door de rechter wordt de politie als enige onafhankelijke partij ervaren. Meldingen van bijvoorbeeld geluidsoverlast kunnen om die reden alleen geconstateerd worden door de politie en niet door Portaal. Ook voor Portaal is het belangrijk dat deze onafhankelijke constateringen door de politie gedaan worden. Zonder deze constateringen verandert een klacht snel in een welles-nietes verhaal.

Heb je vragen of opmerkingen over huurzaken of ervaar je overlast? Neem dan contact op met: Horia Boucharka, beheerder van Portaal in o.a. Leidsche Rijn. spreekuur: vrijdag 11:00-12:00 uur in De Toren aan de Tijgerpagelaan 130, telefoon: 0800-7678225 of 0318-898989, email: [email protected] Ervaar je overlast? Neem dan ook contact op met: Michel Dron of Harold van Oort, wijkagenten Parkwijk 0900 -8844 Voor algemene zaken over het wonen in de huurwoningen op 't Groene Sticht kun je terecht bij: Natascha van der Woude (nr 13), Martine de Vos (nr 30)

Najaar 2010 / 21

puzzel

1

2

4

6

Najaar 2010 / 22

5

7

L 8

9

L

L

10

11

12

13

L 14

15

L

16

L

17

18

19

L 23

24

Ja daar is ie weer, die hondsmoeilijke Overburen-puzzel ! Maar bijna alle antwoorden zijn ergens in dit nummer te vinden. En om het helemaal makkelijk te maken: de letter 'L' krijg je kado ! De grijze vakjes vormen, van linksboven naar rechtsonder gelezen, een woord. Wie zich als eerste met dit woord meldt bij de komende Noaberbar wint een Noaberkaart !

3

L

20

21

L

22

L

L

Horizontaal: 1 werd geboren op 6 maart 3 nachtopvang in zelfbeheer (afk.) 4 nieuwe bewoonster op nummer 9 6 hier valt Gerdi niet meer buiten 8 werd ook geboren op 6 maart ('t is een tweeling) 9 het kabinet Rutte - ..... 12 't GS is een .... in de grote stad 13 verhuurt flats op 't GS 14 eet je bij de koffie: .... erbij ? 15 algemene leden vergadering (afk.) 17 Haike had vroeger een .... in Frankrijk 18 op pagina 18: verslag van de dialoog wonen en .... 20 komt weer gezellig langs op 5 dec. 23 worden er 32 van verhuurd op 't GS door 13 horizontaal 24 hobby van zowel Gerdi als Djohnny 25 Geert Wilders vindt onze cultuurpleinen misschien wel een linkse ....

25

Verticaal: 1 hard juichen 2 het kabinet .... – Verhagen 3 huisnummer van Haike 5 biermerk uit Limburg 7 werd geboren op 15 augustus 10 Singelkwartier .... is de nieuwste wijk van Leidsche Rijn 11 verslag van de dialoog .... en werken (tje hoe makkelijk kunnen we het maken) 12 de hond van 4 horizontaal 16 hier veel van eten is niet goed voor je ecologische voetafdruk 18 'running with the ....' 19 een .... en een traan liggen dicht bij elkaar 21 .... Boverhuis wordt geïnterviewd in dit nummer 22 deze vierwieler heeft Susan niet

Bewoners sturen een ansichtkaart aan hun buren, vanuit huis; een bijzonder plek.

e w u e i n n e E tart S Dag lieve buurtjes,

Een kaartje vanaf mijn nieuwe stekkie. In de zomer zijn we druk geweest met klussen en verhuizen. Nu is het dan echt zover. Samen met Niek en Carlijn ben ik verhuisd naar het Singelkwartier Grauwaart, een nieuwe wijk achter het Leidsche Rijn Informatiecentrum. Aan de voorkant kijk ik uit op een mooi autovrij straatje en aan de achterkant is het nu nog een beetje kaal. Maar binnenkort gaan ze daar ook verder met bouwen. Een nieuwe start sinds mijn vertrek uit het Groene Sticht. De afgelopen periode is niet altijd even makkelijk geweest. En ik mis het dagelijkse leventje in het Groene Sticht wel. Gelukkig is het Groene Sticht dichtbij en kom ik er nog steeds met veel plezier.

Ook in dit buurtje begin ik me steeds meer thuis te voelen. Op dit moment zijn onze achtertuinen nog één groot kampeerterrein, wat het maken van een praatje en het samen drinken van een glaasje wijn laagdrempelig maakt. Veel groetjes van Fransien (Vanaf de Oswald Wenckebachhof 4 te Utrecht)

t

g

i u n e t roe

n e o r ‘t G

t h c i t eS Najaar 2010 / 23

REVO NERUB Belangrijke telefoonnummers Alle meldingen van klachten en incidenten binnen 't Groene Sticht worden in behandeling genomen en geregistreerd door de deelnemende organisaties. Emmaus Parkwijk winkel: Emmaus Parkwijk wonen: Restaurant de Hoge Weide: Werkplaats Remake: Gastenverblijf NoiZ : Klus OK: Vrijwilligerscentrale Stichting 't Groene Sticht: Portaal wijkagent

Frank van Beuningen Luuk van Wingerden Trudy van de Brink Jeroen van Donselaar Frank Geppaart Peter Arntz Danielle van Helden Nico Ooms

030 - 2342850 030 - 2342850 030 - 6702100 06 - 13744331 030 - 2517280 030 - 8789547 030 - 2312289 06 - 20241903 030 - 2826826 0900 - 8844