Eifel 5 daagse 2013 Eind 2012 mailde Koos dat, gezien de ervaringen die Harry, Cees en hij hadden met de organisatie van de Petit Tour de France, het misschien wel leuk zou zijn om deel te nemen aan de Eifel 5 daagse 2013 van 8 t/m 12 mei. Tijdens het spinnen bleek dat er diverse leden van de toerclub enthousiast waren over dit voorstel en wel zin hadden om mee te gaan. Plannen werden gesmeed, voorbereidingen getroffen, er werd deelgenomen aan diverse tochten zoals de Joop Zoetemelk Classic, Ronde van Noord-Holland, Veenendaal-Veenendaal en nog een paar van dergelijke tochten. Iedereen was er klaar voor en had er zin in. De weersvooruitzichten waren best aardig. Er werden afspraken gemaakt, wie met wie meereed en hoe laat werd vertrokken op dinsdag 7 mei. Henk de Wijer koos er voor om woensdag in alle vroegte naar Valkenburg te gaan Hans Coenen werd door mij om 14.00 uur in Utrecht opgepikt. Onderweg kwamen we in een hoosbui terecht, die volgens de berichten pas in de namiddag vanuit het oosten het land zouden binnenkomen. Dat beloofde niet veel goeds. Om half vijf waren we op de plek van bestemming, hotel 2000 in Valkenburg. Hier werden we al opgewacht door de organisatoren Herman Etten en Roelof de Jonge. Sleutels in ontvangst genomen van de kamer en de nodige bescheiden voor deelname aan de tocht. Een uurtje later arriveerden Gerard Dalhuisen, Berry van der Loo en Lowie Kaspers. Met de al aanwezige deelnemers werd kennisgemaakt, een lekker biertje gedronken en een gezamenlijk diner gebruikt. Later op de avond volgden Harry Egberts, Cees Pina en Koos Berkelaar. De hotelkamers werden niet al te laat opgezocht want de volgende dag werden wij vroeg verwacht voor het ontbijt en de briefing zodat uiterlijk om 8.30 uur iedereen op zijn fietsje zou zitten voor de eerste etappe van de tocht. Uiteraard was iedereen woensdag vroeg uit zijn bedje. Het weer zag er goed uit, ontbijt werd genuttigd (ongelooflijk wat sommige mensen in een kwartier binnen weten te krijgen), briefing gehouden en warempel om 8.30 uur was iedereen ( de complete groep was 40 personen) er klaar voor. Er werden nog wat foto’s gemaakt en we konden op weg.
Vlnr: Gerard Dalhuisen, Lowie Kaspers, Hans Coenen, Henk de Wijer, Bert van Rossum, Berry van der Loo, Harry Egberts, Pieter Yntema, Cees Pina, Cees van Straaten en gehurkt Koos Berkelaar
Bij ons clubje van 9 sloten zich nog 4 andere deelnemers aan en met 13 man gingen we op weg. Pieter Yntema kende Koos, Harry en Cees van de Petit Tour de France van vorig jaar. Hij zou ons ook de volgende dagen vergezellen en ons door zijn GPS laten leiden. Ook Wim Raateland en Martin Toet bleven ons trouw tot het eind. Cees “Skoda” was de vierde. Als jonge honden gingen we op pad naar Gerolstein. Nou, we leken meer op ongeleide projectielen. Ondanks routebeschrijving en GPS presteerden we het om direct verkeerd te rijden. Gelukkig werd dit snel hersteld en ging het volgen van de route de rest van de dag goed. Op km 40 kregen we de 1e lekke band. Martin was het slachtoffer. Dit werd een zich dagelijks herhalend ritueel van Martin, ondanks nieuwe binnen- en buitenbanden, ander wiel etc. De pechduivel zat deze 5 dagen op zijn schouder. Gelukkig voor hem was Gerard ook mee en zoals we allemaal weten is naast fietsen ook het helpen van zijn maatjes bij pech een grote passie van Gerard. Hulde!
Gerard Dalhuisen
Hans Coenen
Op km 80 volgde de koffiestop, een flink stuk gebak moest zorgen voor de nodige energie. Hans kon zich ondertussen bekommeren om zijn verwondingen. Bij een rotonde was er een misverstand over rechtdoor, rechtsaf of linksaf gaan en lag Hans op de grond. Gelukkig viel het allemaal mee en heeft het behoudens de schrik, de pret niet gedrukt. Na 100 km hebben we besloten om de groep in 6 en 7 personen te splitsen. O.a. Henk ging met de iets rustiger fietsende groep mee. Om 16.00 uur kwamen we aan bij Seehotel am Stausee in Gerolstein. De eerste 152 km zat er op. Sleutels van de kamer halen bij de uitermate (nou ja) vriendelijke dames van de receptie, biertje nemen op de goede afloop en dan eens kijken hoe het hotel en kamers eruit zien. Plotseling stapt ook Henk binnen, grote grijns om de mond, hij had ze er allemaal afgereden! Ineens had hij de geest gekregen, wist hij te melden. Ja, ja, later bleek dat hij zich met een gebroken ketting door de organisatie had laten ophalen, de boef. Cees heeft de volgende dag de ketting gerepareerd. Bij het binnenkomen van onze kamer konden Hans en ik ons geluk niet op. Wat we nooit hadden durven dromen kwam uit. We hadden een heerlijk tweepersoonsbed, helaas wel met aparte dekbedden. Oh, oh wat waren wij blij. Heerlijk hebben wij de volgende 4 nachten het bed gedeeld.
Voor onze groep van 40 was een aparte eetruimte. Elke avond 3 gangen, een saladebuffet en als extra een portie pasta voor de nodige koolhydraten. Tijdens het eerste diner vertelde Herman hoe een en ander de volgende dagen zou lopen. Ook maakte hij melding van het feit dat er in deze 5 dagen 2 jarigen zouden zijn en dat daarom de eerste consumptie van de organisatie was. Henk wilde spontaan op zijn mondharmonica gaan spelen, maar kon hier gelukkig van afgehouden worden door wat deelnemers die hem, even spontaan, tegenhielden van deze actie. Donderdagochtend vroeg genoeg wakker voor het ontbijt dat dagelijks om 8 uur was. Het vertrek was elke dag vanaf 8.45 uur. Bij vertrek was het bewolkt, later op de dag hebben we flinke regenbuien gehad. Henk en “Skoda” Cees besloten om met een aantal andere deelnemers over een iets kortere afstand te fietsen. Jan Melle van Dantzig voegde zich voor de rest van de tour bij onze groep. Ook hij was in het bezit van GPS, altijd handig. Het eerste deel van deze etappe was over een voormalig spoorwegtracé. Er zaten pittige beklimmingen in de route.
Cees Pina geniet tijdens de lunch van zijn verdiende rust In Cochem stopte we voor een bakkie koffie en een apfelstrüdel. Je moet wat als je toch in Duitsland bent. Gelukkig was het inmiddels droog geworden. Na 75 km volgde de lunch. Het hotel zorgde dagelijks voor lunchpakketjes. Deze waren echt voortreffelijk, 2 broodjes (broden), gekookt eitje, tomaat, chocoladereepje, vruchtensapje en een banaan. Gelukkig begon de zon ook te schijnen en konden we genieten van prachtige vergezichten. Op de terugweg naar Gerolstein werden wij gepasseerd door een Duitser. Ik hoef waarschijnlijk niet uit te leggen wat er dan gebeurd. De blik ging op oneindig en het werd een ware hellerace, kop over kop ging het, loeihard. Harry, verblind door fanatisme, vergat zelfs de route en iedereen die nog in zijn wiel zat. Schreeuwen hielp niet, pas bij het hotel zagen we Harry weer. Verdwaasd stond de rest van de groep bij de gemiste afslag die Harry voorbij was gesjeesd. Wat nu? De padvinders van de toerclub besloten de kortste weg naar het hotel te nemen. Ik fietste met Jan Melle en Pieter de uitgestippelde route.
Wim Raateland
Berry van der Loo
De met ons meefietsende Wim bleek masseur te zijn en masseerde ’s-avonds de beentjes van Gerard en Berry. De meeste van ons hebben later graag gebruik gemaakt van Wim zijn kunsten, zeker nadat bleek dat Gerard er van ging vliegen. Afstand vandaag 124 km. ’s-Avonds hebben we Harry en Berry nog wat gepest met het, door iedereen verwachte, verlies van PSV in de bekerfinale tegen AZ. Vrijdag ging de route naar Bitburg (bitte ein Bit) voor de bierdrinkers onder ons niet onbekend. Er zaten een paar gemene klimmetjes in de route, de meningen varieerde van 15 tot 25% voor één van de beklimmingen. Voor degene die goede benen hadden was het 15%, voor de afstappers (uiteraard geen leden van TC Breukelen) 25%. Herman stond aan de top foto’s te maken voor de thuisblijvers en het nageslacht. Deze dag was nagenoeg geheel droog, maar wel met veel wind. En, oh, oh, wat een pech, nergens hebben we koffie kunnen drinken. Onbegrijpelijk dat we de dag zijn doorgekomen. Gelukkig hadden we wel weer een uitgebreid lunchpakket. Gefietste afstand 129 km.
Zaterdag bleek dat de inspanningen van de vorige dagen te veel waren voor de knie van Lowie. Zijn fiets ging in de bus bij Herman en Lowie werd soigneur, en het moet gezegd, dat deed hij zeer verdienstelijk. De route van die dag ging langs de Nurnburgring. Aan alle kanten werden we deze dag voorbij gestoven door grommende en ronkende motoren en de meest prachtige auto’s. Horen en
zien verging ons af en toe. Helaas hadden we onderweg twee pittige regenbuien. Sommige deelnemers hadden ook nog hagel onderweg gehad. Zoals inmiddels in de voorafgaande dagen gebruikelijk was geworden, werd op elke beklimming door een aantal van ons Harry flink op de proef gesteld. In de meeste gevallen bleek hij de sterkste, maar we bleven het proberen. Ook dit was weer een afwisselende dag. Afstand 131 km.
Zondag werd een dag waarop je er normaal gesproken niet aan zou denken om ook maar voor een kilometer op je fiets te stappen. Maar ja, als je enige vervoermiddel een fiets is, en je naar huis moet, rest je niets anders dan die fiets toch maar te pakken. Na het nodige haastwerk, de koffers moesten voor het ontbijt in de bus staan, we werden geacht om 8.30 uur te vertrekken, en een vluchtig ontbijt, was het dan zover. We gingen op weg terug naar Valkenburg. Bij vertrek was het droog maar erg koud. Helaas bleef het niet lang droog. Kou, regen en zeer zware hagelbuien zouden ons deze dag vergezellen. De temperatuur varieerde van 3 tot 5 graden. De putjes van de hagel stonden in de regenjasjes. Doorweekt en verkleumd kwamen we aan bij het hoogste punt van België, baraque St. Michel. Gelukkig hadden Herman en Roelof er voor gezorgd dat de soep en koffie snel geserveerd werd. Nog een rijstevlaaitje voor de nodige energie en we konden na een uurtje enigszins opgewarmd aan het laatste deel van de tocht beginnen. Na een lange afdaling stonden we verkleumd van de kou en nattigheid voor de keuze de route vervolgen of de kortste weg kiezen. Gelukkig vond iedereen dat we de kortste weg moesten kiezen. Achteraf was dit hooguit 5 km korter, maar voor de moraal was het goed. De finale, beklimming van de Cauberg werd door niemand van ons gedaan. We vonden het mooi genoeg en hadden geen zin in een extra lusje van 10 km. In de kou en regen was vandaag 130 km genoeg. Bij terugkomst konden we nog gebruik maken van hotelkamers om ons op te frissen. Ook stond er een buffet klaar waar gretig gebruik van werd gemaakt. Om 5 uur vertrokken Hans en ik voor de terugreis. Ondanks het weer op de laatste dag heb ik er van genoten.
In 28 uur hebben we 666 km gereden en een hoogteverschil van 9000 meter overbrugd.
Roelof, Martin en Herman
Bert van Rossum
Alles was prima geregeld door Herman en Roelof. We waren met een fijne groep mensen onderweg, waarbij rekening met elkaar werd gehouden. Iedereen bedankt voor deze prachtige ervaring, ik ga graag weer een keer met jullie op pad. Groot respect heb ik voor Gerard, onderweg altijd voor iedereen klaar staan, gewoon met de groep mee fietsen, geen beklimming te zwaar en dat ondanks zijn leeftijd van 70 jaar. Grote klasse. Bert van Rossum
