Gedachtenwissel. In dit nummer: Dassenschade weer volledig vergoed De harde waarheid Anti-verdrogingsproject de Bult in Deurne

Digitale Nieuwsbrief

Nr. 39 September 2015 Uitgave ten behoeve van vrijwilligers en begunstigers van de stichting

In dit nummer:

Gedachtenwissel Dassenschade weer volledig vergoed De harde waarheid Anti-verdrogingsproject de Bult in Deurne Coudewater

Colofon Deze Digitale Nieuwsbrief verschijnt vier maal per jaar. Hij wordt via email verspreid onder abonnees. Aanmelding voor de Nieuwsbrief is mogelijk door een email te sturen aan het redactie-adres. Uw email-adres wordt uitsluitend gebruikt voor het versturen van deze Nieuwsbrief en niet voor enigerlei vorm van reclame, advertising of werving.

Eeuwenoude dassenburcht opgegraven Nieuws en wetenswaardigheden Verzonken tribune Burchtverstoring in Someren

Afmelden kan door een email te sturen aan het redactie-adres onder vermelding van “Afmelding nieuwsbrief”. Redactie-adres: [email protected] Website: www.dassenwerkgroepbrabant.nl KvK 17190229 Rabobank Boxmeer NL78 RABO 0121 8829 34 [email protected] Stichting Dassenwerkgroep Brabant zet zich in voor de das in Brabant. Zij doet dit onder meer d.m.v. informatieverstrekking en voorlichting, het verzamelen en verspreiden van gegevens en het verrichten van veldwerk.

Volg ons op Facebook

Bekijk ons op YouTube

Deze nieuwsbrief is mede mogelijk gemaakt door


Gedachtenwissel

In deze rubriek willen we de lezer van de Digitale Nieuwsbrief aan het woord laten. Als je iets te melden hebt, je hebt een leuke anecdote of een vluchtige ontmoeting met een das gehad, schrijf het ons. Ook als je over een bepaald onderwerp van gedachten wilt wisselen of wilt reageren op een artikel in een vorige nieuwsbrief kan dat. Mogelijk leidt dit weer tot een reactie op jouw Gedachtenwissel. Stuur je Gedachtenwissel van maximaal een half A4-tje als Word-document of getypt in een mailtje naar de redactie van de Nieuwsbrief.

Maatwerk Stel je voor, je hebt met veel moeite je oude, versleten gazonnetje omgefreesd, alles keurig geëgaliseerd en weer ingezaaid. Tot slot de tuinsproeier erop gezet om het zaad zo snel mogelijk te laten ontkiemen. Na zo’n inspanning leun je als tuinliefhebber, moe maar voldaan, achterover in je tuinstoel om te genieten van het resultaat. Hoe groot is de ontsteltenis als de volgende morgen blijkt dat ditzelfde gazon die nacht veranderd is in een grote ravage. De aarde is omgewoeld, er lijken diepe sporen getrokken te zijn en graszoden zijn naar boven gehaald. Onmiskenbaar het werk van een das. Helaas moeten wij de verbolgen tuinbezitter teleurstellen. Helaas is er geen vergoeding voor schade die door dassen wordt veroorzaakt in particuliere tuinen. Alleen schade aan gewassen die beroepsmatig worden geteeld wordt vergoed. En helaas kunnen we niet garanderen dat de das de volgende nacht het grasveldje links laat liggen. Sterker nog, als een das ergens een goede voedselbron - in dit geval waarschijnlijk larven heeft ontdekt, keert hij daar steevast terug. Zoals een echte opportunist betaamt.


Het zijn niet alleen de tuinbezitters die regelmatig tot wanhoop worden gedreven. Ook paardenliefhebbers, volkstuinders en hobbykwekers wordt vaak het bloed onder de nagels vandaan gehaald. Een standaard antwoord op de vraag wat eraan gedaan kan worden is er niet. Het is veelal “maatwerk”, zonder dat daar enige vorm van garantie op gegeven kan worden. De methoden die aangewend worden om met toegestane middelen dassenoverlast tegen te gaan zijn zeer divers. Het varieert van het aanschaffen van een hond en het uitstrooien van mensenhaar tot het in de nachtelijke uren laten spelen van een radio en het sproeien van chemische middelen. Het ingraven van gaas om gazon te beschermen lijkt wat ver te gaan. Ook het op onregelmatige tijden laten oplichten van speciaal hiervoor ontworpen schijnwerpers is een remedie. Maar voor alles geldt dat dassen er aan kunnen wennen, zodat het effect afneemt of uiteindelijk helemaal verdwijnt. Een combinatie van methoden is misschien nog het beste. De Britse Badger Trust heeft zelfs een uitgebreide handleiding geschreven over het dasvriendelijk verjagen van dassen uit achtertuinen. Maar ook deze instantie, toch niet met de minste ervaring, komt niet verder dan het plaatsen van barrières zoals ingegraven raster en 3 rijen schrikdraad. Praktijkervaringen in Nederland hebben geleerd dat ook dit niet altijd een effectieve tactiek is. Een schrale troost is de wetenschap dat de overlast vaak tijdelijk is. Dit heeft te maken met een verandering in het voedselaanbod en de plekken waar dit te vinden is. Permanente vermindering van het voedselaanbod kan ook blijvende overlast betekenen. Deze permanente vermindering kan veroorzaakt worden door menselijke activiteiten zoals woningbouw, gewijzigd grondgebruik en recreatie. Omdat een dassenfamilie gebonden is aan een vast territorium zal zij in dit territorium voldoende voedsel moeten vinden. Want hoe je het ook wendt of keert, voor de das geldt wel dat hij ervan moet leven en is het dus bittere noodzaak.


Dassenschade weer volledig vergoed De provincie Noord-Brabant heeft besloten om bij schade aan landbouwgewassen, die veroorzaakt is door dassen, de behandelkosten niet langer in rekening te brengen.

S

inds 1 oktober 2014 bracht het Faunafonds een behandelbedrag van 300 euro per aanvraag in rekening aan de indiener, voordat de aanvraag tot vergoeding aan landbouwgewassen in behandeling werd genomen. Dit bedrag werd niet verrekend met een eventuele vergoeding. Evenmin vond restitutie plaats als het verzoek werd afgewezen. We berichtten hier al over in nieuwsbrief 36 van december 2014. Agrariërs zouden zelf schade aan hun gewassen door beschermde inheemse diersoorten moeten

voorkomen en beperken. Maar het voorkomen en beperken van schade door dassen is nagenoeg onmogelijk. De meeste schade door dassen wordt veroorzaakt in maispercelen en het is in de praktijk gewoonweg ondoenlijk om deze percelen vrij te houden van dassen zonder daarbij een overtreding van de flora- en faunawet te begaan. De maatregel zou er alleen maar toe leiden dat het aantal vernielingen van dassenburchten en de vervolging van dassen in de toekomst gaat toenemen. En dat kan nooit de bedoeling zijn van een vergoedingsregeling. De Dassenwerkgroep Brabant heeft op 25 juni 2015 een brief gestuurd naar de Provincie met het verzoek deze regeling zo spoedig mogelijk terug te draaien. Zie hiervoor: http://www.dassenwerkgroepbrabant.nl/archief/ 20150629.html

Onmiskenbare aanwijzingen, achtergelaten door de dader


Op 20 augustus 2015 kreeg de Dassenwerkgroep Brabant de definitieve bevestiging van de provincie, dat het Faunafonds het behandelbedrag naar aanleiding van ons verzoek zal restitueren aan de indiener van het verzoek. Dit geldt voor alle gevallen van dassenschade in 2015. Na de provincie Limburg geldt dit nu dus ook voor Noord-Brabant. De indiener van de schade meldt nog steeds online bij het Faunafonds de schade door het Verzoekschrift Faunaschade in te vullen. Ook in geval van dassenschade wordt nog gevraagd om 300 euro vooraf te betalen. Echter, dit bedrag wordt gerestitueerd. Dat betekent dat nadat de schade is vastgesteld door de taxateur van het Faunafonds de 300 euro weer wordt teruggestort op de rekening van de indiener, inclusief het schadebedrag. Uiteindelijk kost het de indiener dus helemaal niets. Het Faunafonds gaat pas over tot het uitkeren van een schadebedrag als de schade meer bedraagt dan 50 euro. Mocht de schade na taxatie minder bedragen dan 50 euro dan wordt de 300 euro ook teruggestort.

Als bij taxatie blijkt dat de schade is toe te schrijven aan meerdere diersoorten, b.v. das én ree, dan brengt het Faunafonds een eigen risico in rekening, dat 5% van de totale schade bedraagt, met een minimum van 250 euro. In dat geval wordt het eigen risico in mindering gebracht op het uit te keren bedrag. Het behandelbedrag van 300 euro wordt dan NIET gerestitueerd. Het Faunafonds heeft dit bekendgemaakt op haar website: http://www.bij12.nl/bij12units/faunafonds/veelg estelde-vragen/veelgestelde-vragenbehandelbedrag/ De Dassenwerkgroep Brabant is verheugd dat de provincie Noord-Brabant met dit statement kenbaar heeft gemaakt trots te zijn op de das als bijzondere diersoort. Hieruit blijkt dat serieus werk wordt gemaakt van duurzame natuurbescherming. Voor meer informatie zie onze website: http://www.dassenwerkgroepbrabant.nl/archief/ behandelkosten_vergoeding_dassenschade.html


De harde waarheid Zoals bij iedereen inmiddels welbekend, staan de vrijwilligers van de Dassenwerkgroep Brabant 24/7 paraat voor dode en hulpbehoevende dassen. Bijna dagelijks gaan ze, in weer en wind, op pad voor verkeerslachtoffers.

Soms komt het voor dat een aangereden das nog

leeft. Deze wordt dan met een professionele vangstok gevangen en zo snel mogelijk naar een dierenarts gebracht. Vooral dit laatste klinkt lovenswaardig, maar de harde waarheid is helaas anders.

Ter verduidelijking een recent geval: Op 4 september 2015 kwam er om 00:28 een melding binnen via de centrale meldkamer van de politie. Binnen de bebouwde kom van Mill was er op de Beerseweg een das aangereden. Het arme dier lag op het fietspad te kermen van de pijn. Binnen zeer korte tijd waren we op de plek des onheils. Het was hartverscheurend. We troffen een das aan met een oudere verwonding boven de staart, ter grootte van een hand. Deze verwonding zat helemaal vol maden. Dit verzwakte dier was de weg overgestoken, was te langzaam en werd aangereden. Hierdoor was haar bekken gebroken en lag ze hulpeloos op het fietspad te kermen van de pijn. Desondanks beet ze in de richting van iedere omstander die te dicht in de buurt kwam, en vormde ze toch een potentieel gevaar voor de belangstellenden die nog nooit een levende das hadden gezien. De das werd gevangen en naar de dierenarts van Das&Boom in Malden gebracht. Een uur later was

het voor de dierenarts meteen duidelijk dat het dier geëuthanaseerd moest worden. Wat is hier dan het probleem, hoor ik u denken. Als een huisdier zoals een hond geëuthanaseerd moet worden, ondervindt het dier troost en bescherming bij het baasje als het wordt meegenomen naar de onbekende omgeving bij de dierenarts. Bij een wild dier is dit heel anders. Niets is zo stressvol voor een das als te worden gevangen en vastgehouden door mensen terwijl hij barst van de pijn. Vervolgens wordt de das naar de dierenartsenpraktijk gebracht vol geuren van mensen, honden en desinfectiemiddelen. Vanwege het late tijdstip gaat er meestal wel één tot wel twee uur overheen voordat het dier behandeld kan worden. Omdat ’s nachts meestal alleen de dierenarts aanwezig is, wordt eigenlijk altijd iemand van de Dassenwerkgroep gevraagd de das vast te houden zodat de dierenarts de das kan onderzoeken en de lethale injecties kan geven.


Juist die mensen die er alles voor over hebben om dassen te redden, brengen de das in de meest stressvolle situatie die er maar te bedenken is, terwijl de uitkomst al bekend is. Ze houden de in blinde paniek verkerende das zelfs nog vast tot het dier uiteindelijk, na soms wel 1 tot 2 uur, door een toegediende injectie komt te overlijden en de stress en angst langzaam uit het lijf zakt. Dit heeft geen enkel dier verdiend! Onze ervaring heeft geleerd dat bij een aanrijding met een das, op enkele uitzonderingen na, het dier ten dode opgeschreven is en geëuthanaseerd moet worden. Dit gaat over het algemeen tegen de gevoelens in van de automobilist. Bijna altijd hebben deze mensen nog nooit een das gezien, en voelen ze zich buitengewoon schuldig, zo’n mooi en tot de verbeelding sprekend dier, te hebben aangereden. Als het dier dood is, is er niets meer aan te doen en legt men zich er snel bij neer. Een das die nog leeft geeft echter valse hoop. Het liefste wil men dat de aanrijding ongedaan gemaakt kan worden en dat de das, na een bezoekje aan de dierenarts, weer snel de vrije natuur in kan, op zoek naar regenwormen. De harde waarheid is echter dat het dier vaak niet meer te redden is, en nog een hele marteling

moet ondergaan voordat men het uiteindelijk kan laten inslapen. Met de oprichting van het SAMF (Stichting Afhandeling en Monitoring Wildaanrijdingen) heeft de Dassenwerkgroep Brabant een bijzonder alternatief tot haar beschikking gekregen die wij in de toekomst zeker zullen gaan gebruiken. Het SAMF heeft faunabeheerders met bijzondere bevoegdheden in hun midden. Deze beschikken over speciale vergunningen om ook exemplaren van beschermde diersoorten als de das uit hun lijden te verlossen. De Dassenwerkgroep Brabant en het SAMF zullen uiteraard hun uiterste best blijven doen om de aangereden dassen waarvoor nog een sprankje hoop bestaat te redden. Wij beseffen heel goed dat het voor een automobilist die een das heeft aangereden en ter plekke wacht op hulp, heel erg cru is dat de das ter plaatse door een schot van een geweer wordt afgemaakt. Maar dit is voor het dier vaak echt het allerbeste om ernstiger dierenleed door menselijk toedoen te voorkomen. En daar doen de mensen van de Dassenwerkgroep het voor; de belangen van de das.


Anti-verdrogingsproject de Bult in Deurne Momenteel wordt er een antiverdrogingsproject door waterschap Aa en Maas uitgevoerd in een peelrestant van de Deurnese Peel. Bij veel natuurliefhebbers beter bekend als natuurgebied De Bult, gelegen ten oosten van Deurne, op de grens met Limburg.

Het

gebied bestaat uit hoogveenrestanten, berkenbos, droge en vochtige heide en is eigendom van Staatsbosbeheer. Het gebied vormt samen met de Groote Peel het natuurgebied De Peelvenen. Deze hebben te kampen met verdroging. De Bult is een Natura2000-gebied en door de provincie aangemerkt als zogenaamde Natte Natuurparel. Hierdoor heeft De Bult een hoge prioriteit gekregen voor ecologisch herstel. Een ecoloog heeft enige tijd geleden het gebied onderzocht en de locaties die beschermd dienden te worden gemarkeerd. Zoals de dassenburchten. Daarbij zijn echter niet alle kwestbare locaties aangegeven. Na een bericht van boswachter Jap Smits van Staatsbosbeheer dat de Dassenwerkgroep Brabant in het plangebied meer dassenburchten kende dan de ecoloog had aangegeven is een van onze vrijwilligers het terrein in getrokken. Gewapend met een rood-wit lint is een burcht en een aantal bijburchten alsnog gemarkeerd. Onlangs heeft hij het plan bekeken met de uitvoerder, die aangaf dat het project eind september afgerond is. Dit is ruim buiten de voor dassen kwetsbare kraamperiode.

Gemarkeerde dassenburcht met op de achtergrond uitgevoerde werkzaamheden Door de vernatting worden de lekken naar het landbouwgebied gedicht zodat er geen zuur water uitstroomt en geen vervuild landbouwwater instroomt. Ook worden in het gebied een aantal compartimenten aangelegd waardoor het totale gebied natter wordt. Het is niet duidelijk wat de stijging van het grondwaterpeil betekent voor de dassenburchten. De verwachtingen variëren van een stijging met slechts 5 tot maar liefst 25 cm. In het laatste geval zouden burchten onbewoonbaar worden. In dat geval zouden er maatregelen genomen moeten worden. Dit is nog onderwerp van gesprek. We houden de vinger aan de pols! Voor meer informatie over het project zie: http://www.aaenmaas.nl/pagina/bij-u-in-debuurt/werk-in-uitvoering/deurne/peelvenen-debult.html


Coudewater Tot de vele landgoederen, die 's-Hertogenbosch omringen behoort het Rosmalense Coudewater. De geschiedenis van het landgoed gaat terug tot in de Middeleeuwen, toen de Birgittijnen en Birgittinessen er in de nu nog bestaande abdij woonden.

S

inds 1870 is Coudewater bekend als psychiatrisch ziekenhuis, dat tegenwoordig tot de Geestelijke Gezondheidszorg OostBrabant (GGZ) behoort. Er wonen 150 à 200 personen met psychiatrische problemen. In de huidige vorm bestaat Coudewater uit het oude landgoed aan de westzijde, met aangrenzend een golfbaan, bosgebied langs de A59 en verder kampenlandschap. Dit kampenlandschap wordt begrensd door de Groote Wetering aan de zuidzijde en het dorp Maliskamp aan de oostzijde. Krap, maar blijkbaar net voldoende voor een dassenfamilie om zich staande te houden. Uitwijken naar de overzijde van de Groote Wetering is geen optie voor de dieren, omdat zij dan in conflict komen met de dassenfamilies die op landgoed De Wamberg wonen.

Het kampenlandschap van Coudewater

GGZ heeft verregaande plannen voor haar landgoed, die sinds 2009 vastliggen in de "Nota van uitgangspunten landgoed Coudewater". In de nota heeft GGZ aangegeven dat zij "een duurzame ontwikkeling voorstaat, die tevens rekening houdt met het unieke karakter van Coudewater". Zo'n uitspraak wekt vertrouwen, maar er zit duidelijk een adder(tje) onder het gras. Enerzijds wil GGZ een deel van de verouderde panden slopen en 200 à 300 woningen op haar terrein bouwen; daarnaast zou de golfbaan uit mogen breiden van 8 naar 20 ha.

De burcht ligt op een fraaie locatie Ontwikkelingen, die bij elkaar opgeteld een forse aanslag doen op het foerageergebied van de lokale dassenfamilie. Het toch al kleine foerageergebied zou fors slinken, terwijl een dassenfamilie 150 à 200 ha nodig heeft om in haar onderhoud te kunnen voorzien. Om die reden hebben deskundigen binnen de gemeente 's-Hertogenbosch op de rem getrapt. Dat uiteraard tot groot ongenoegen van GGZ. Om druk uit te oefenen op het besluitvormingsproces heeft de zorginstelling gedreigd om de regio te verlaten. Het verlies aan banen dat daarmee gepaard gaat baart de gemeente 's-Hertogenbosch natuurlijk zorgen. Wij vragen ons af waar de gemeente uiteindelijk voor zal kiezen: zorg of groen. Of behoort zorg in het groen ook tot de mogelijkheden?


Eeuwenoude dassenburcht opgegraven Bij opgravingen in het Maasheggen gebied bij Oeffelt is een eeuwenoude dassenburcht ontdekt.

In

het gebied vinden ontgrondingen plaats voor de winning van klei. Amateurarcheologen van de Historische Vereniging Nepomuk en het Gemeentemuseum Boxmeer, met een grenzeloze interesse in wat de geschiedenis wil prijsgeven, deden er onderzoek. Er werden onder meer bewoningssporen gevonden van een nederzetting van de Michelsberg Cultuur, stammend uit de periode 4200-3400 voor Christus. Deze nederzetting was gevestigd op een verhoging in het terrein, een stroomrug afgezet door de Maas. Er werden onder meer stookplaatsen en delen van urnen en werktuigen gevonden. Op enig moment is de nederzetting weer verlaten, waarschijnlijk omdat de Maas zijn loop wijzigde en de waterstand te hoog werd voor bewoning. Van dassen is bekend dat ook zij juist de hoger gelegen delen van een gebied opzoeken om daar hun burchten te maken. Zand is daarbij ideaal omdat daarin gemakkelijk gegraven kan worden. Na verlaten van de nederzetting door de mens is op de stroomrug een dassenburcht ontstaan. De sporen zijn onmiskenbaar. Doordat in de loop der jaren het zandduin met rivierklei is overspoeld zijn de pijpen en kamers hiermee opgevuld en dus duidelijk herkenbaar als geulen met een doorsnee van 40-50 centimeter en kuilen met een doorsnee van 50 tot 100 centimeter. Een bovenaanzicht van de burcht laat zien hoe deze

Dwarsdoorsnede van een pijp van 40-50 cm. breedte er ondergronds uitzag. De oppervlakte is minimaal 600 m², maar mogelijk is slechts een deel van de burcht blootgelegd. Hoe oud de voormalige dassenburcht is en hoe lang hij in gebruik is geweest kunnen de archeologen niet zeggen. Datering is lastig, maar mogelijk is hij meer dan 1000 jaar oud. Door de gewijzigde loop van de Maas en het dichtspoelen van de burcht is deze in de loop der tijd weer verlaten. De afzetting met ruim een meter klei is ook de reden dat er van de burcht helemaal niets meer zichtbaar was. Ongetwijfeld is de dassenburcht gedurende de bewoning in de loop der jaren in hoogwaterperioden regelmatig overstroomd en volgelopen met water. Van dassen is echter bekend dat ze tijdens deze perioden, dat is voornamelijk ’s winters, tijdelijk hun burcht verlaten en hun toevlucht zoeken tot hogere of binnendijks gelegen gebieden. Direct nadat het


water gezakt is wordt de burcht dan weer in gebruik genomen, vanwege de uitstekende ligging. De omliggende gebieden vormden een ideaal leefgebied met de weilanden op vruchtbare grond en dus een groot aanbod van regenwormen. De naam Oeffeltsche Weiden is in dit verband veelzeggend. Verder worden de Maasheggen gekenmerkt door een vegetatie die veel beschutting en een grote diversiteit aan voedsel

biedt. En het is dan ook geen toeval dat op een afstand van enkele honderden meters zich momenteel een bewoonde dassenburcht bevindt. Het Maasheggen gebied is door de eeuwen heen prima leefgebied voor de das gebleken. Voor meer informatie over de opgravingen zie: http://www.nepomukboxmeer.nl/overboxmeer/archeologie/archeologische-opgravingdoor-nepomuk/

De pijpen en kamers zijn duidelijk zichtbaar door de (donkere) kleur van de klei (Foto: Dick Reijnen)


Nieuws en wetenswaardigheden Verzonken tribune Er zijn mensen die er veel voor over hebben om dassen te kunnen observeren en te fotograferen. Nu is dat natuurlijk goed voorstelbaar, want het sociale gedrag van dassen is uitermate boeiend en het speelgedrag is vertederend. Bij observaties moet echter de belangrijkste overweging toch altijd zijn dat je de dieren en hun leefomgeving niet verstoort. Sommigen gaan wel erg ver om zichzelf een eerste rang zitplaats te geven en om met mooie plaatjes thuis te komen. Te ver. Bij een van de veldcontroles trof een van de vrijwilligers van de Dassenwerkgroep Brabant op 24 juni 2015 op een burcht een in de aarde verzonken zitbank aan. Op enkele meters afstand van een aantal actieve holen. In de grond was over een lengte van meer dan drie meter in de bosbodem een complete zitbank uitgegraven. Het voetendeel was ruim een meter diep, het zitdeel een halve meter. Zo had de observator of fotograaf, van achter het zandwalletje dat hij aan de rand van

de uitgraving had opgeworpen, een mooie, flexibele uitzichtpost met een schuifmogelijkheid van drie meter om het beste zicht op de dassen te krijgen, zonder dat de dassen hem meteen als storend object in het oog kregen. Je kon er ook makkelijk met zes tot acht mensen naast elkaar zitten! Hoe lang deze verzonken tribune er al lag is niet bekend, wel dat het graafwerk in de twee maanden ervoor moet hebben plaatsgevonden. Bij een volgende veldcontrole bleek de zitbank nog altijd niet dichtgemaakt. Inmiddels is dat wel gebeurd, maar niet door de maker van de zitbank.

Zand erover! Na twee uur spitten op een warme zomerdag is de kuil weer gedicht

De verzonken tribune, gezien vanaf de burcht

Zulke observatie- of fotoposten op een dassenburcht zijn ronduit ongewenst. In het nachtelijke duister vormen ze bovendien een lelijke valkuil, waarin niet alleen dassen of vossen terecht kunnen komen. Ook reeën of herten kunnen, als zij met grote sprongen hierin terecht komen, gemakkelijk de poten breken. Voor kleine dieren is de klimhoogte te groot en te steil om er uit te kunnen ontsnappen.


Burchtverstoring in Someren Beetje bij beetje herwinnen dassen de gebieden die ze vroeger in Brabant bewoonden. Dit tot grote vreugde van natuurliefhebbers, die van mening zijn dat dassen gewoon thuis horen in de Brabantse fauna. Helaas worden dassen niet overal met open armen ontvangen. Een triest voorbeeld is de burcht in de Herselse Heide, een bosgebied net ten noorden van de A67 bij Lierop, gemeente Someren. Tijdens een recent controlebezoek trof een vrijwilliger de vernielde burcht aan; op vijf verschillende plaatsen waren forse gaten gegraven. Van de dassenfamilie kon geen spoor meer worden gevonden.

De prachtig gelegen dassenburcht, toen nog gefotografeerd in bewoonde status

Het blijft onduidelijk of de dieren door de stropers gedood en meegenomen zijn of dat ze in paniek de benen genomen hebben. De politie en de gemeente Someren kwamen poolshoogte nemen, maar konden uiteraard niets ondernemen omdat de daders onbekend zijn. Hopelijk dragen deze gezagsdragers voldoende de boodschap uit, dat zo'n vorm van stroperij ernstige gevolgen voor de daders kan hebben. Wat de burcht en de dassenfamilie betreft, kunnen we alleen maar de woorden van de betrokken vrijwilliger aanhalen: "Jammer, de eerste burcht in Someren en nu al een brute verstoring."


Brabant Dassenland

Astensche Aa- Ommel

Geelders - Boxtel

Lage Heide - Langenboom

Cromvoirtse Dijk - Cromvoirt © Dassenwerkgroep Brabant

Gedachtenwissel. In dit nummer: Dassenschade weer volledig vergoed De harde waarheid Anti-verdrogingsproject de Bult in Deurne

Recommend Documents